Antea verò quam in publi
*
cum ederetur dictum capitulum Curiarum, & eius re
ſspon
ſsum
ſsemper tenui, & defendi,
nõ
non
e
ſs
ſse admittendam
reſtitutionẽ
restitutionem
contra
ſsententiam reui
ſsionis, &
omi
ſssis fundamentis ab Azeuedo adductis in dict. l. 4. num. 5.
v
ſsquè ad 11. e
ſst tenendum, quod
*
per verba dict. legis quartæ, quæ
ſsunt prægnantia, & quæ tollunt
omne remedium, cen
ſsetur
etiã
etiam
exclu
ſsa re
ſstitutio in integrum,
tam maiori quam minori ætatis conce
ſs
ſsa, & officium Iudicis:
nam quando verba legis, vel
ſstatuti
ſsunt inculcata generalia, &
prægnantia, etiam in integrum
re
ſstitutio competens minori
cẽ
ſetur
censetur
ſsublata, vt ex Angelo, Aretino con
ſsilio 10. loquens de
ſstatuto Brixiæ,
ſsimili no
ſstræ legi,
re
ſsoluit Cardinalis Tu
ſschus
ſsub
litera R. conclu
ſsione 296. Cum
qua
ſsententia re
ſsidet & dicit, Angelum plenè pro vtraquè parte
allegare, & hanc tueri, & licèt
ce
ſs
ſset dubitatio, & di
ſsputatio
cum dicto re
ſspon
ſso,
del capitulo de Còrtes
, quod vt iam probauimus, e
ſst referendum ad comprehen
ſsionem exclu
ſsionis beneficij re
ſstitutionis, tamen cum
aliquod dubium in
ſsurgere po
ſs
ſset, habemus pro hac parte ca
ſsum expre
ſs
ſsum legis & deci
ſsionis, cum qua ce
ſs
ſsat dubitatio l. ancillarum, C. de furtis, & vltra id partem veriorem, & veri
ſssimam, vt re
ſstitutio exclu
ſsa cen
ſseatur, ex d.
*
l. tertia, minori vel cuilibet priuilegiato competens ex fundamentis veris & neruo
ſsis huius
partis, pro qua ne aliqua dubitandi ratio
ſsuper
ſsit, & quæ in
propo
ſsito dici po
ſssint, adducantur, e
ſst celebris Baldi doctrina quæ for
ſsam vi
ſsa, & lecta e
ſst à dominis de Con
ſsilio Supremo, quando prædictum re
ſs
pon
ſsum e
ſst præ
ſstitum, nec illam
allegat, licèt alia benè adducat
Azeuedo dicto numero 5. in dicta lege 4. ea enim e
ſst con
ſs. 148.
libro 1. n. 11. Cuius verba, quia
ad propo
ſsitum maximopere
*
cõ
ducunt
conducunt
, hæc
ſsunt:
Aduerte
ſtatutũ
statutum
|
dicit, quod non poſssit appellari de nullitate, dicit, vel ſsupplicari, vnde
claudit iudiciorum coniam, etſsi
nullum non poteſst dici nullum:
ergo
nec per reſstitutionis in integrum re*
duci ad nullitatis effectum, quia re
ſstitutio in integrum inducit nullitatem, poſstquam indulta eſst, ff. de fidei
iuſs
ſsoribus, l. ſsi plures in principio:
quare puto, quod reſstitutio in integrum peti non poſssit, præ
ſsertim quia eſst
quædam ſspecies ſsupplicationis, vt
ff. de minoribus, l. minor autem
magiſstratus, & quædam ſspecies appellandi, vt C. de tranſsactionib.
l. ſsi cauſsa cognita, & quia remoto vno ſsimili, intelligitur aliud ſsimile remoueri, vnde nec excipi poſs
ſset & dicit dominus Cinus, quod
vbi remouetur exceptio per ſstatutum, ibi:
Remonetur in integrum
*
reſstitutio, quia per eam peruentretur ad ius excipiendi, ita notat, ff.
de minoribus, l. ſsi in cauſsa ſsecunda,
in additionibus ſsuis.