Ex qua colliges duo axiomata: primum, per beneficium re
ſstitutionis non retractari
ſentẽ
tiam
sententiam
latam contra
priuatũ
priuatum
prę
textu
inſtrumẽti
instrumenti
, quod de nouo
ſsit repertum:
ſsecundum e
ſst retractationem admitti dicto ca
ſsu
in fauorem Fi
ſsci, extendit Beroi.
in cau
ſsa Eccle
ſsiæ pupilli, & Reipublicæ, deci
ſs. 307. prope
finẽ
finem
, &
in cuiu
ſslibet priuati
fauorẽ
fauorem
præ
textu re
ſstitutionis ex clau
ſsula
*
|
generali,
ſsi qua mihi, quod &
idẽ
idem
tenuit Gregor. Lop. in dict. l. 19.
tit. 22. part. 3. & po
ſst omnes plura & plures bene referens Cardinalis Tu
ſschus
ſsub litera S. conclu
ſs. 160. Cuius in
ſscriptio e
ſst,
ſsententia ex quibus
ſsit
retractã
da
retractanda
, agit de no
ſstro articulo ex numero 20. 21. &
ſsequentibus, qui
vidẽdus
videndus
e
ſst, cum ca
ſsus occurrat,
& ex no
ſstratibus Ioannes Garcia de nobilitat. glo
ſs. 6. §. 2. ex numero 5. vbi latè & abundè, cuius dicta & Boerij deci
ſs. 307.
quẽ
quem
citat, intellige, & re
ſstringe ad
ſsententiam quamlibet, quæ faciat rem iudicatam, & contra
tres conformes, prout ip
ſse tenet
& fundat, & eadem ratione in
*
duabus conformibus, in cau
ſsis
Eccle
ſsia
ſsticis in Indiarum Regnis, quæ executioni mandatur
ex Bulla Gregorij XIII. data anno 1578. quia non excludit re
ſstitutionem, & quo ca
ſsu contra
tres
ſsententias conformes ei locus erit, parimodo apud nos contra duas,
conducũt
conducunt
, quæ adduximus ex Thoma Sanchez
ſsupra
num. 13. & alijs
: non verò contra
ſsententiam reui
ſsionis lata in Regali Chancellaria, vel Con
ſsilio,
quo ca
ſsu per eam lis fuerit finita, &
ſsupplicatio non admittatur, quia
ſsi e
ſst locus
ſsupplicationi
ſsecundæ,
con la pena y fiança de
las mil y quinientas doblas
, vel apud no
ſstra Indiarum Prætoria,
de ſsois mil peſsos enſsayados, en que ſse
aya empeçado por caſso de Corte el
pleito
, tunc equidem contra
ſsententiam reui
ſsionis,
de la Audiencia, auiendo grado de ſsuplicacion
, ea
interpo
ſsita, & de nullitate dici,
& re
ſstitutio minoritatis, & ex
clau
ſsula generali peti poterit,
quia lis pendet, & non e
ſst finita,
tum etiam quia deficit ratio, &
di
ſspo
ſsitio dictæ legis quartæ,
quæ excludit nullitatem, & alia
remedia,
en los caſsos que no ha lugar ſsuplicacion.
Ergo cum ei locus
fuerit, non habent locum dictæ
exclu
ſsiones, quod clarius infra
dicit:
Pendiente el grado de la ſsuplicacion ordinaria, por eſstar ſsentenciados en viſsta, ò la ſsegunda
ſuplicaciõ
suplicacion
de la ley de Segouia, oponiendoſse de
nulidad de las dichas ſsentencias, en
qualquiera manera que aquella ſsea,
y ſse alegue ſse aya de reſseruar y reſserue para determinar ſsobre la dicha nulidad, juntamente con el negocio principal.
At verò, vt iam ex Baldo
dict. con
ſs. 148. lib. 1. num. 11.
probauimus
ſsup. num. 24. Re
ſstitutio in integrum inducit nullitatem, & e
ſst
ſspecies nullitatis,
eiquè
ſsimilis, atque ideò nullitate exclu
ſsa excluditur dicta re
ſstitutio, vt iam fundauimus: nullitate verò non exclu
ſsa,
ſsed admi
ſsa & data forma procedendi in
ea, prout fit in ca
ſsibus relatis in
dict. l. 4. ad finem, admittetur pari modo re
ſstitutio.