Reſsultare videtur ex hac propoſsitione, quã quam aſs ſseueramus, maximè in tam euidenti, & fauorabili cauſsa, & in qua ſsiue actor, ſsiue reus non potuit eſs ſse præuenuentus præuentus ad inueniendum inſstrumentum, quo nunc eſst vſsurus, vt in caſsu legis admonendi, ff. de iure iurando, poſstquam cauſsa eſst deciſsa, vt illa lex probat, & finaliter hæc reſsolutio, ſsiue excluſsio huius caſsus videtur nutritiua peccati, quia præ ſstat oca ſsionem, vt quis cum aliena iactu| ra locupletetur, & quod ſsi con ſstet de veritate, quandocumquè eſs ſse iudicandum ſsecundùm eam,* exclamat partem admittendæ reſstitutionis ſsequutus Ceuallos dict. quæ ſst. 806. num. nec de his quæ adduximus in hoc ca ſsu ſspeciali de nouis inſstrumentis repertis aliquam mentionẽ mentionem fecit, pro quo vltra prædicta eſst caſsus, textus in l. qui agnitis, ff. de exceptionib. cum adductis mirabiliter à Bald. in l. 1. C. de condict. in debiti, num. 3. cuius dicta hodie ceſs ſsant, vt poſstea dicam: fateor equidem magnam continere difficultatem ex fauore huius partis, nec minorem ex fine litibus appoſsito à noſstris legiſslatoribus.