Decimaſsexta nullitas in meo
77
* ordine erit in ea ſsententia, quã tumuis quantumuis ſsit reuiſsionis, quæ plures ſsenſsus varios habere poteſst, ita vt cauſsa propter dubitationem, & varietatem indeciſsa maneat: nam eo caſsu eſst ipſso iure nulla, Bancius de nullitate ex defectu proceſs ſsus, num. 101. & 102. Maranta 2. par. verſs. Iudicij definitio, à n. 32. & 33. & in 6. p. verſs. Deciſs ſsoria iudicij, n. 120. praxis autẽ autem receptũ receptum habet, vt petatur
78
* à dominis declaratio, quæ eſst pars ſsententiæ ipſsius, vt ex l. hæ redes palã palam , §. 1. verſs. Quod verò quis obſscurius, ff. de teſtamẽtis testamentis , in declaratione teſstamenti eſst introductũ introductum , quando obſscura vel
79
* | dubia verba inſseruntur, nec enim declaratio eſst noua diſspo ſsitio, vt probat iſste textus, ibi: Nihil enim noui dat, ſsed iam datum ſsignificat, quo fit, vt Iudices qui habent declarare, non poſs ſsunt niſsi ſsemel, & quilibet
80
* alius, nec amplius variare poſs ſsunt, vt ex gloſs ſsa in l. quicquid aſstringendæ 99. ff. de verborum obligation. reſsoluit Bertachi
90
* nus, verbo, declaratio. Vnde etiam deducitur à declaratione, ſsi fuerit adhibita in ſsententia interlocutoria, vel diffinitiua lata in gradu reuiſsionis, non eſs ſse locum ſsupplicationi, quemadmodum nec ab ipſsa ſsententia ſsupplicari poſs ſset, quia eius pars eſst declaratio, vt in teſstamento & eius declaratione diximus ex dicto verbo, quod verò quis obſscurius, l. hæ redes palam iam citatæ, & cum hoc remedio declarationis ceſs ſsabit hæc decimaſsexta nullitas. Si autem tam ſsententia, quam declaratio ambigua ſsint, & perplexa, ita vt plures ſsen ſsus habere poſssit, locus erit, huic nullitati: Iudices autem
91
* ſsuperiores, hoc eſst Regiæ Chancellariæ Senatores, vt in plurimum ægrè ferunt, vt ab eis petatur declaratio, & cum neceſs ſsaria eſst, non deneganda plerumquè, tamen reſspondent, que la ſsentencia ò auto eſstà claro, y no tiene neceſssidad de declaracion.
Loading...