Dixi plerumquè, quia quando decimæ pertinent ad Præto| res, vel quando Iudices ordinarij, vel Delegati aliquam ex executionibus vtilitatem expectãt expectant , vt in ſsolutione ſsalarij, vel tertiæ partis, ſsi ab eis ſsit capienda, ſso
28
* lent, excedendo iuris tramites, pronunciare cum iniuria, & contra ius litigatoris ſsententias addictionis, in quibus, ſsi ex actis notoria reſsultet iniuſstitia, non modo deuolutiuum, ſsed etiam ſsuſspenſsiuum effectum appellatio interpoſsita vel per viam recurſsus ad ſsuperiores Iudices habebit, quod vſsquè adeò verum
29
* eſst, vt talis notoria iniuſstitia reddat ſsententiam nullam, ſsic reſsoluit Maranta 6. par. verſs. Et demum fertur ſsententia, num. 116. cuius verba, quia ad propoſsitum magnoperè conducũt conducunt , hæc ſsunt; Secundò, quia debet ſsententia continere iuſstitiam, aliàs ſsi contineret manifeſstam iniquitatẽ iniquitatem ,
30
* eſst ipſso iure nulla, cap. inter cæ teras, & ibi per Abbatem, & Felinum de re iudicata: ſsecus ſsi iniquitas non eſst manifeſsta, quia tunc valet, & debet reſscindi per appellationem, quia tunc dicitur eſs ſse contra ius litigatoris, ita habetur in l. 1. §. item contra ſsacras, ff. quæ ſsententiæ ſsine appellatione reſscindantur, Alexan. in
31
* l. cum prolatis, ff. de re iud. Doctores in cap. 1. de re iudic. latè Decius in cap. dilecto, quæ ſst. 55. de appellat. ad quam Marantæ diſstinctionem reduces dicta in hac limitatione, & quæ poſst om nes adducit Aloiſsius Riccius collectanea 1480. dixi in tractatu proximè præcedenti, numero 75.
Loading...