Octauò, quia ſsic expedit Rei* publicæ, ne delicta maneãt maneant impunita, maximè atrocia, & quæ aliam qualitatem aggrauantem continent: & miror qualiter Alphonſsus de Azeued. vbi ſsuprà, reprobet praxim, quam te ſstatur obſseruaſs ſse aliquos Iudices Eccleſsiaſsticos, cognoſscentes de inceſstu, tametſsi cum coniugata, & vxorata commiſs ſsum, & illud punientes, quia hoc eſst iu ſstum, & conueniens, nec repugnat dicta lex fori, aliàs faciemus maritos, Iudices non ſsolum adulterij, ſsed etiam inceſstus à ſsuis vxoribus cõmiſsi commissi , quod eſst diſs ſsonum à iuſstitia Chriſstiano & recto zelo, vt per pœnam euitentur delicta, & à veritate, & ratione, & ſsic tenẽda tenenda eſst prædicta re ſsolutio, quod vbi cum adulterio miſscetur inceſstus, raptus, vel percuſssio, propter illud Iudices ordi narij procedere, condemnare, & punire delinquentes poſs ſsunt, nõ non obſstante dicta lege fori, quæ eſst 1. tit. 20. lib. 8. Recop. etiã etiam ſsi maritus non accuſset, vel repugnet cognitionem cauſs æ, quia lex fori ei tribuit traditionem adulterij, & adulteræ, vt de illis faciat, quod voluerit, non verò ei præ ſstat facultatem hãc hanc in inceſstuo ſsis, vel raptoribus, & raptis mulieribus, vel ſsi mors, ſseu percuſs ſsio ex his facinoribus, & criminibus procedat.