| |

TRACTATVS DE CASIBVS CVRIAE. AVCTORE FRANCISCO CARRASCO DEL SAZ I. C. & in Senatu Panamenſsi egregio Senatore. OPVS, TAM IN PRAXI, QVAM IN Theorica verſsantibùs, maximè neceſs ſsarium. A D D. LAVRENTIVM RAMIREZ DE PRADO, A Conſsilijs Philippo Quarto, Hiſspaniarum Regi Catholico, in Supremo Indiarum Senatu.


CVM PRIVILEGIO. MATRITI, Apud Ioannem Gonçalez. Anno M. DC. XXX.
Fee de erratas.

Fee de erratas.

L IBRVM Hunc vidi, & cum ſsuo Archetypo contuli, quod Sacræ Cæ ſsareæ Maieſstatis Senatus appròbauit, & eorum quæ typis excuſsa ſsunt, exemplar eſs ſse voluit omniaquè in eo ſsunt adeò, verè, & fideliter impreſs ſsa, vn nùlla vnquam in re ab exemplari ſsuo diſscedant. Datum Matriti die decimaquarta menſsis Decembris anno milleſsimo ſsexcenteſsimo vigeſsimoſsexto.
Licentiatus Franciſscus Murcia de la Llana.

Suma de la Taſs ſsa.

EStà Taſs ſsado eſste libro por los ſseñores del Con ſsejo a quatro marauedis cada pliego, como conſs ta de ſsu Taſs ſsa, deſspachada en el oficio de Diego Gonçalez de Villarroel, Eſscriuano de Camara, en Madrid a veinte de Março, de mil y ſseiſscientos y treinta años.
Aprouacion.

Aprouacion.

P OR Mandado de los Señores del Conſsejo ſsupremo de ſsu Mageſstad, y por comiſssion ſsuya he viſsto vn libro que ſse intitula, Tractatus practici & quotidiani de caſsibus Curtæ, compueſsto por el Doctor Carraſsco del Saz Oydor de la Real Audiencia de Panamà en las Indias, y eſstà doctamente eſscrito, y aſssi es vtil y conueniente que ſse dè la liccncia para imprimir que pide, por eſs tar lleno de mucha erudicion y doctrinà. En Madrid a 15. de Agoſsto de 1625.
Doctor don Pedro Diez Noguerol.

Suma del priuilegio.

TIene el Doctor Franciſsco Carraſsco del Saz Oydor de Panamà, priuilegio del libro que compuſso de caſsibus Curiæ, por diez años, para que ninguna perſsona pueda imprimirle ni venderle en eſste tiempo ſsin ſsu licencia, con las penas en el contenidas, firmado de ſsu Mageſstad, refrendado de don Sebaſstian de Cõ treras Contreras ſsu Secretario, y deſspachado en el oficio de Diego Gonçalez de Villarroel ſsu eſscriuano de Camara, a ventiquatro de Diziembre de mil y ſseyſscientos y venticinco.

D. LAVRENTIO RAMIREZ de Prado, Viro clariſssimo, à Conſsilijs Philippo Quarto, Hiſspaniarum Regi Catholico, in ſsupremo Indiarum Senatu, D. FRANCISCVS DE BARRED A. I. C.

Q VOD Amœnus ille ſscriptor aiebat, Beatos quibus cõceſ ſum concessum ſscribere legenda, magis facere ſscribenda: beatiſssimos quibus vtrumque. Dignum cenſseo quod ſsemper ambiant, qui ad ſsummam rerum, & poſsteritatis exẽplũ exemplum ſsunt nati. Fecit olim Iulius Cæ ſsar, is enim ſstrenuè pugnãdo pugnando , & Romanorũ Romanorum terminos adaugendo, tum etiam ſcribẽdo scribendo res geſstas, vtramquè fœlicitatem adeptus eſst. Scripſsit enim quæ ſsemper & vbique cum admiratione legentur: fecit item quæ ab Oratoribus, Hiſstoricis, & Poë tis ſcriberẽtur scriberentur . Magna quidẽ quidem , & ampla materia, Sallu ſstio, Plutarcho, Lucano, Suetonio, & alijs. Adepti ſsunt & Cicero, & Seneca, & priori æuo multi ſsapientes. Magnam enim nauarunt operam inſstituendæ Reipublicæ, quam meritò concelebrarunt hiſstoriæ. Multa etiam literis commendarunt documenta ſsapientiæ, quæ poſsterior ætas veneratione ſsimul & laude proſsequuta eſst. Et verò neceſs ſse erat germanas illas beatitudines ſsimul & idem pectus inſsidere, perituram vtramquè, niſsi conuixerint. Quî enim fieri poteſst, vt magnus quiſsque vir, qui ſscriptis ſsuis famam perennat, non etiã etiam factis æternet? Suſspectam habeo ſsapientiam, quæ auctorem non beat. Iam ſsi ſsapiens, vt ſscripta demonſtrãt demonstrant ; cur non & ad actiones & officia ſsapientiam conuer| tit? Non illum tacerent hiſstoriæ, qui egregiè exercuiſs ſset. Sequuntur Heroas hi honores, etiam inuitos. Inſstar prouidentiæ eſst, nec ſsine numine rectè facta monumentis condecorari: quò magni poſst naſscituri animi, eo percuſssi Thyrſso, ament bonam mentem, & recti rationem, quibus conſstant virtutes. Sed num eſstœta eſst Heroum natura? Deus meliora! te enim ætate noſstra vnum edidit, quo ſse fœcundam adhuc Beatorum peribuit. Referam tuas initiationes? nondum iuuenis, Mineruæ litabas; antiquius tibi nomen Sapientis, quàm viri; nempè genius ille tuus excultus à te quidem, ſsed factus non fuit. reſseraſsti penetralia ſsapientiæ; penetraſsti omnes Muſsarum lucos, ſsiue Suadæ vitenteis, ſsiue Sophiæ opacos, ſseu Iuriſsprudentiæ lubricos. Deeſs ſset quid diſsceres, niſsi à te didiciſs ſses. Ita eſst, nec fallor: hoc magna ingenia habent diuinum: diſsertè Philon: Anima benè nata, præceptis obuiam ſseſse offerens, à ſse ipſsa magis quàm à Magiſstris adiuuatur: arreptiſsquè rudimentis cuiuſscumquè ſscientiæ, equus iuxta Prouerbium) fertur in planitiem. Ergò apprimè elaboratus ad Beatitudinem illam, viam ſstrauit ſscriptio. Deus bone quàm elegans! Plinij inquam enodatio. Martialis item enucleatio, & Hypomnemata. Illuxiſsti tenebris illis pluſsquam Cimmerijs. Vidimus vernantem facundiam roſsas ſspirantem, & violas. Vidimus ex alto, & penè ſsepulto ſsilentio. rediuiuam antiquitatem. Quàm multa, quæ Scriptorum quoque ætate deliteſscebant, memoriæ reſstituta, poſstliminio reuerſsa! quàm multa animaduerſsa ex veterum ſscriptis! quantus vbique plauſsus! quantus honos auctori! Nec enim è Republica literaria viſsum obtrectare laudi naſscenti, fauere imò, & ad cœlum tollere, quò lubentiùs plura ſscriberes. Sed iam patronatus iure, ad ſsuum obſsequium prudentia iuris vocabat. Satis iuuentuti, ſsatis indultum florentiſssimo ingenio: dignum eſs ſse quem aſsperior quoque exerceret arena, | quin etiam & Patria illud ius ſsibi adſstruebat, non tantùm tibi, ſsed tuis etiam fuiſs ſse educatum. Nec fas vmbraticam eruditionem exhibere Iuri Ciuili, qui publicam Philologiæ exhibuiſs ſses. Scripſsiſsti itaquè doctiſssimum librum Teſs ſseram legum, nec re ſstinxiſsti, ſsed inflammaſsti quæ inceperat ſsitim. Ego ne tantum Interpretem tacere ſsinam? Et cùm pulchra poſssim incedere, & ſsublimis, depreſssior repam, & turpior? Hunc imò tantum Sacerdotem in meorum aluo conſscribam; huic me totam tradiderim excolendam. Excoluiſsti quàm optimè doctiſssimo, & omnifaria eruditione refertiſssimo quinquaginta militũ militum Ductore, ſsiue Pentecontarcho, tunc primùm diuina & humana maritata Prudentia, & è profanis fax ſsacris admota. Perſsonat en fama ſscriptionis vbicumque terrarum: Te Iuriſsperiti, te Theologi nocturna verſsant manu, verſsant diurna, te politioris literaturæ alumni, te Polyhiſstores, & Sophi, & quicunque manum ferulæ admouerant. Iam qui filus operis? quis orationis candor? quàm abdita, & ex imis Muſsarum clauſstris depromta eruditio? quàm crebræ, & ſscitæ ſsententiæ? quæ dictionum lumina? quã tum quantum vbique iudicij, & acrioris ſspiritus? O magnum Hiſspaniæ decus! ò Patriæ honos! Perge qua cœpiſsti, nec ponas calamum. Iam placidiores te Muſs æ ad mitiora vocabant. Non ad eruditos tantùm ornandos natum ingenium: dandum aliquid aulicis, & temperandos illos eloquentiæ frænos, exarandũ exarandum aliquid materna lingua; nec ſsemper montium vertices calcãdos calcandos , gradiendum aliquando per colles, amœniores quidẽ quidem , ſsi illuſstres non adeò; concedendum vel amori beneficentiſssimi Principis, vel blando imperio. Obſecũdatus Obsecundatus Mæcenati maximo, indulſsiſsti amico. Sumſsiſstiquè in manus theſsaurum illum politicum Ioannis à Cho kier viri ornatiſssimi: hunc patria lingua donare, diſs ſsertationibus illuſstrare, & doctiſssimis ſstellare luminibus.
In tenui labor, at non tenuis gloria, ſsi quem
Numina læua ſsinunt, auditquè vocatus Apollo.
Quid faceres? tuus ille erat calamus, ignarus imæ, & omniũ omnium Regionũ Regionum , præter aeris & ætheris. Nec tũc tunc quidem repere placuit, cùm licuiſs ſset. Decuit ergo Sophiã Sophiam Hiſspana lingua crepere, Suadam orare, Prudẽtiã Prudentiam præ cipere, eruditionẽ eruditionem ipſsam diſs ſserere. Quid non iam maternæ liceat linguæ, cui tantum licuit? Procul iam abeant Græca & La tina facundia, & verba ſsonantia, & perſsonata nomina, & facunda vocabula, & in numerũ numerum caſsuri periodi, & obſstrepera illa translationum procliuitas, quibus vtraque lingua adornatur. Nihil non conceſs ſsum Hiſspanæ, ſsi modò à doctiſssimo quoque eloquatur. Subijt nunc in mentem, quàm verè, quàm appoſsitè ab Horatio dictum.
Scribendi rectè ſsapere eſst & principium, & fons.
Elegãs Elegans eſst, & diſsertus quicũque quicunque Sapiens, non maternæ imputãdum imputandum linguæ, ſsed tuæ, ò qui abnormis amuſsius, barbarus, perſstrepis, non loqueris; deles, non ſscribis. Sed non is inſectãdi infectandi locus, præcipuè qui apud te verba agã agam , cuius modeſstia & benignitas ad omnẽ omnem detractionem impatienti quadã quadam nauſsea agitãtur agitantur : cuius os in honore ſsemper, & admiratione exterarũ exterarum virtutũ virtutum , elogia meditãs meditans , & encomia. Nulli liuidus, omnibus fautor, præ ſsidium & decus. O dignũ dignum , cui omnes laudes rependant, non laudẽt laudent ! Quotus enim quiſsque eſst, cuius beneuolẽ tiã beneuolentiam non præcurreris? cuius laudes non præoccupaueris? Longè aliter quã quam illi veræ gloriæ ignari, qui niſsi detrahãt detrahant , laudẽ laudem deſsperant, & ex inuſstis vbicũque vbicunque notis gloriã gloriam ſsibi deſpondẽt despondent . Nec ponam inter tuas vigilias, quæ adhuc ſsub ſscrinio premũtur premuntur Deciſsiones tui olim Senatus. Varia item Cõmentaria Commentaria ad prudentiæ cultum, & eloquentiæ, ſsuus his ſstatus dies; ſsinamus illas ſsub Ari ſstophanis, id eſst, tua lucerna, & multa ſsub incude; ſsatis pro cõmendatione commendatione , à te exaratas, elucubratas: leget olim vtraque ſapiẽtia sapientia , plaudet, mirabitur. Et hæc ſsunt | quidẽ quidem quæ ſscribis, hæc quæ tua leguntur. Quæ verò aliena in lucẽ lucem promis iure eandẽ eandem laudem ſsortientur. Tu longa obliuione oberitũ oberitum Iulianum Petri, è magna illa, & omni iuga Bibliotheca Oliuarenſsi, in publicã publicam lucem miſsiſsti (& alios nunc paras mittere) virũ virum diſsertiſssimum natione Hiſpanũ Hispanum , facundia Latinũ Latinum , ſapiẽtia sapientia Græcũ Græcum , qui res Hiſspanas à prioribus petitas tẽporibus temporibus chronicis decorauit. Hunc etiã etiam tuum vocabo liberũ liberum , non natum, ſsed adoptiuum. Eſst quoque ſsua adoptioni gloria, præ cipuè cùm Adoptio (Iaboleno docente) in his perſsonis tãtùm tantum locũ locum habeat, in quibus natura etiam poteſst habere. Non adoptares Scriptores doctiſssimos, niſsi Scriptor doctiſssimus. Quid quòd patrẽ patrem te naturalẽ naturalem adſseuerant, à quo vitã vitam acceperint, & cognatæ lucis vſurã vsuram ? Viuent æternum, ergò & viues, & quocunque magna illa nomina acceſs ſserint, accedet magnum & tuum. Sed iam me remorantem, & tranſsverſsum reuocat maior illa fœlicitas, Facere ſscribenda. O quis mihi Sthentoris vocẽ vocem , Muſsarum ſsonos, Gratiarum lubẽtias lubentias ! Ego ne profanus adhuc, nec myſsta, tua cõtrectabo contrectabo facinora? reſserabo res geſstas? nempè ſsublime cãdens candens ſsolis iubar nullos deſspicit oculos, ſsiue aquilæ rutilos, ſsiue lyncei acreis, ſsiue talpæ obnubilos. Igitur à paterno cinere incipiã incipiam , an & hoc fauſstum? Decebat tuas virtutes, decebat ſstudia, ne potẽtiæ potentiæ paternæ adſscriberetur, quidquid muneris impleuiſs ſses circundabant adhuc & puluis & fragor cõquaſ ſatæ conquassatæ fortunæ: quidquid calcabas, ancipitia erãt erant , & abrupta ruinæ. Animos alter deijceret; tu immotus, & impauidus ad cõ ſtantiã constantiam accinctus, meliora ſsperare, animum erigere, ad artes ſapiẽtiæ sapientiæ & virtutis accedere; hunc aſsylum calamitatum, hunc trãquillitatis tranquillitatis & ſsalutis templum, & aduerſsus Decumanos illos fluctus portum tutiſssimum. Te virum, te fortẽ fortem caſsus ille parauit. Quotidiè caderes, niſsi cecidiſs ſses. Nolo fortunã fortunam ſsemper blãdientẽ blandientem , quidquid honori ſsuperimponit, animo detrahit: Habet has vices cõditio conditio mortaliũ mortalium , vt aduerſsa ex ſecũdis secundis , ex aduerſsis ſsecunda naſscantur: occultat vtrorũquè vtrorumque | ſsemina Deus, & plerumquè bonorum, malorumquè cau ſs æ, ſsub diuerſsa ſspecie latent. Dicerẽ Dicerem interfuiſs ſse mode ſstiæ tuæ, niſsi expertus eſs ſsem natalẽ natalem . Languent aliquã do aliquando virtutes, quas ratio cõmendat commendat . Quæ nobis innata, niſsi nobiſscum non pereũt pereunt Quid quod Conſsiliario futuro meditãda meditanda erat aduerſsa fortuna. Siue quòd Difficile ſsit vir tutes eum reuereri, qui ſsecunda ſsemper fortuna ſsit vſsus. Siue quòd aduerſsitatis exercitatione prudẽ tes prudentes efficimur. Per hunc quoque gradum aſcẽ ſurus ascensurus eras, vt nullum omitteres. Siue enim intuear inſsita bona, ſsiue quæ ſsita, quibus idea conſstat optimi Conſsiliarij, omnes illos numeros impleuiſsti. Insita, geniũ genium multiſscium, flexibile, & moderandis rebus aptiſsimũ aptissimum . Generis ſplẽdor splendor , & à maioribus quoque petita nobilitas. Forma item, & vultus decor, maieſstatis inſsignia. Non ſsine numine Magiſstratus leguntur. Si rectè internoſs cas, cõmendati commendati ſsunt à natura qui digni cenſsentur. Apũ Apum examini Principem dedit forma præ ſstantem: cur non & hominum? num horũ horum abiectior cõditio conditio ? AEtas tantummodò deſsiderabatur: præuerterat præcox prudẽ tia prudentia , & cani iam ſsenſsus. Acqvisita. Imbutus es Philo ſsophia, & Philoſsophiæ alũnis alumnis Eloquentia, Iuriſprudẽ tia Iurisprudentia , linguarum peritia, hiſtoriarũ historiarum notione, ſsi quis alius in terrarũ terrarum ambitu. Dixi Eloqventia? O aureum os! & vt Pilius ille Homericus, Eloquio comis experimentis cautus, cui animus prudentia viget, verba dulcedine affluunt. Laudabo eloquẽtiæ eloquentiæ nitorem in tuis ſscriptis? multi ea laude cenſsentur. Quid non cõcinnet concinnet Cleantis vigilia, & repetita ſs æpiùs ſspongia? Ego, niſsi extẽporaneam extemporaneam non laudo facundiam; nec facũdia facundia , quæ non improuiſsa. Pariter enim, vt qui hærediolum ſsterilem, & agrum ſscrupoſsum meras rupinas, & ſsenticeta miſseri colunt, quoniam nullus in teſsquis ſsuis fructus eſst, nec vllam illic aliam frugem vident, ſsed
Infœlix lolium, & ſsteriles dominantur auenæ,
Suis frugibus indigent, aliena furatum eunt, & vicino | rum flores decerpunt, ſscilicèt vt eos flores carduis ſsuis miſsceant. Ad eundem modum, qui natiuæ eloquentiæ ſsteriles ſsunt, centones conſsarcinant, qui ſsuos ſsemper prodant dominos, verſsicolores nempè, & nullibi ſsimiles. Hoc modo & pſsittacus, & coruus, humanam edunt loquelam, & ſsi elegantior Magiſster accedat, maximè excultam. Tu verò extempore, & vt res poſstulat, ſsiue quid deliberandum, ſsiue decernendum, ſsiue decreto imperandum, orationem in Senatu habes, concinnam, diſsertam, appoſsitiſssimam. Video quantum arti præ ſstet natura, quàm longè item emineant, ſsi ritè iungantur.
alterius ſsic
Altera poſscit opem res, & coniurat amicè .
Proponebatur facti quæ ſstio, quæ Theſseum exquireret? Extemplo aderat luculentiſssima oratio, aderat & multa eruditio Iurium, Doctorum. Num tumultuaria, & cruda adhuc, & nondum in cellas dige ſsta? Putaret quiſspiam ſsingulis periodis, ſsingulos inuigilaſs ſse Demoſsthenas, ſsingulos Tullios. Ivrisprvdentia. Maiores noſstri circa iuris ſscientiam magnopere quidem verſsati; ſsed oſscitanter, & impolitè. Magnum peperère decus, vel Conſsulti reſsponſsum ad negotia vrbana accommodatum: vel Accurſsij gloſs ſsemmata recenſsita, vel Doctorum commentaria perlecta. Tu leges, & iura intima notione pertractas. Magnum quidem honorem Scriptoribus defers; ſsed ſsalua mentis reuerentia. Ad hanc amuſssim commentarios examinas: niſsi conueniant, abnuis, nec quid velint Interpretes quæris; ſsed quid iura: & ſsi detorſserint, corrigis. Decorat maximam tuam eruditionem memoriæ fœlicitas, ſsiue quòd ſs æpiùs repetita fideliùs inhæreant: ſsiue quòd acerrimè intenta mentis acies, & circa ſsemet agitata, promit illas quas accepit imagines. Hinc appoſsitiſs | ſsima topica, & ex tempore, & numeroſsiſssimi Scriptorum exercitus, & integra legum capita, & multa fragmenta, quibus ornas diſs ſsertationes. Nec inter laudes commemoranda comitas, vrbanitas, beneuolentia, quibus litigatores faues, & candidatos, accedunt ad iudicem, & cenſsorem? Socium inueniunt, ſsecuri te & hilares cùm commodum eſst conuenimus, nec ſsalutationes tuas ſsupercilium, aut fatigatio interrumpit, ſsed ſsua cuiquè modeſstia. Et quod pluris facimus, non intra ſsolos priuatos parietes benignitatem claudis, & manſsuetudinem, ad Senatum quoque defers, quoties te ipſsum. Gaudet quoque tua clementia ſseuerius puluinar, non tantùm ad expianda crimina faſstigiatum; ſsed ad condonanda quoque, vel cõ niuenda coniuenda . Ignoras nigros calculos, vbi licet, ſsalua Religione iuſstitiæ. Teſstatur ſsententiarum ſsubſscriptio cum ſsalutari ſsigno, iure & merito à te vſsurpato. Gangem & Danubium, non flumina, ſsed aquarum procellas, ſsi cum Oceano conferas, nihilo inuenies ſsequiora, ſsiue claſs ſsium intuearis patientiam, ſsiue piſscium luxuriam, ſsiue vndarum tumores, ſsiue ventorum mugitus. Hi rapidiſs ſsimo amne præcipitati, agros deuaſstant, pontes irrumpunt, ſsyluis ſsyluas inuoluũt inuoluunt , ripæ ignari, atque aluei: cæ terùm fœcunditas nulla. Gleba enim onerata ſseminibus, antequam adoleſscant, vndarum volutata furore, maturandis impotens eſst. Nilus verò lenè fluens, nec murmure quidẽ quidem teſstàtus præ ſsentiam AEgyptum fœlicitat. Nulla Regio meſssium fœcundior, animalium feracior, fructuum fertilior. Vſsque adeò lenis potentia, truculenta vtilior & efferata. Macte tali virtute Magiſstratuum exemplar! & quòd flumina à Nilo ſsaturandis meſssibus, hoc à te iudic es diſscant ſseruandis hominibus. Multi forſsan eandem profeſssi manſsuetudinem, ſsed extortam, tu benignitatem atque beneuolentiam, gratiarum ſsorores agnoſscis, nec niſsi à gratijs impartiendas: Nec aliud tibi ſsententiæ tuæ pretium, quàm | benè iudicaſs ſse. Non efficta narro, ſsed publica, & ip ſso Principi maximè nota, cui magis quàm illi, qui Deum in terris agens, hoc quoque habet Prouidentiæ Diuinæ, cuncta inſspexiſs ſse. Hinc tot in te honores, tot munera. Adlectus eras ad Senatum Neapolitanum! ad rei Dominicæ Senatum euectus. Hæc vt ſsarta tectaquè eſs ſset tua integritas, ſsapientia, & ſsollicitudo, maximè in cauſsa fuere. Sed ne otioſsa, & ſsupervacanea hebeſsceret tua benignitas, ad Supremum Indiarum Senatũ Senatum adſsciuit te Indorum tutela. Genuina erat, & ſseruando latiſssimè patenti Imperio apprimè ſsalutaris. Nec intra terminos Iuris Conſsult, continentur tua munera. Quid continerentur diſspendio Reipublicæ, cùm te non Iuriſs. Conſsult. tantùm, verùm omnigena indole, virtute, prudentia, ornatum viderit? Adlectus ideò ad legationem in Gallias, in qua quantus fueris, quàm ſsplendidus, quàm elegans, quàm ſsupra humanam ſsortem, dicere ſsuperſsedeo. Teſstetur vterque Princeps, & qui miſsit, & cui miſs ſsus. Illi gratus, ab hoc benignè receptus. Maiora hæc ſsunt quàm ab homine, non contrectari modò, verùm nec adſspici, vel poſssint, vel debeant. Digna quidem, vt cætera, quæ decus ornet Hiſstoriæ. Oratoriæ ſsublimitas, Poetices nitor. Non tantùm quia magna, ſsed quia tua. Cui enim iucundiùs inuigilent bonæ hæ artes, quàm tibi, Cui ſsanguinem debent & patriam? Ibit in poſsteros nomen Laurenti, ibunt facinora. Hoc quoque tibi feret acceptum humana fœlicitas, quòd geminam illam Beatitudinem, in vno, atque eodem viro coniungi poſs ſse, exemplo docueris, qui & Legenda ſscripſseris, & feceris Scribenda , vtrumque fœliciter.
Atque hoc idem in cauſsa, quòd te tutelarem vouent, qui in publicum edunt vigilias. Vouit olim D. Ioannes Carraſscus del Saz, in Panamenſsi Prætorio egregius Senator, qui cùm ſscripſsiſs ſset tractatum | hunc, De caſsibus Curiæ , opus quidem, vt practicum, ita miximè neceſs ſsarium, te vnum Mæcenatem ad ſscire in votis habebat: ſsed morte præuentus, teſstari quidem animum potuit, nuncupare non potuit. Horum conſscij D. Franciſscus Carraſscus del Saz & Io ſsephus filij, qui typis mandauerant, ſsub tuo patrocinio in publicam lucem mitti precantur. Præ ſsto en ego abſsentium obſsequia lubens, qui ſsciam tuum nomẽ nomen in immortalitatem futurum nomini Auctoris, & vel hoc etiam Theones, & Miſsanthropos euaſsurum, quòd tantum Patronum elegerit. Vale. ?

AVCTORIS COMMENDATIO.

I Oannes Solorzanvs, vir vndequaque doctiſssimus, olim Peruenſsibus Phœbus, nobis nunc in Supremo Indiarum Senatu beneficum Sydus, in Polyhiſstore illo tractatu de Indiarum iure, lib. 1. cap. 7. num. 71. Scriptorem noſtrũ nostrum his verbis commendat: De eiuſsdem vrbis Limenſsis terræmotibus agens, literis mandauit eruditiſssimus Doctor Franciſscus Carraſscus del Saz, qui poſstquam in ea pluribus annis honorificum Aduocationis, & Adſseſs ſsoris dominorum Pro regum officium exercuit, Regij Panamenſsis Senatus Conſsul creatus fuit.
Plinius Nouocomenſsis lib. 1. Epiſstol. Epiſst. Arrio Clementi: Vt de Sculptore, Pictore, Fictore. niſsi Artifex iudicare; ita niſsi ſsapiens non poteſst perſspicere ſsapientem.

Loading...
| |