Tranſseamus iam ad limitationes exercendi Curiæ caſsus, etiam à priuilegiatis, qui forum Curiæ ſsortiuntur, & ex Cardinali Tuſscho ſsub litera in concluſsione 274 ex num. 17. Repetendæ ſsunt ſsequentes limitatio* nes, quarũ quarum prima eſst ſsubſsiſstente æquali priuilegio, vt in duabus perſsonis pauperibus, vel miſserabilibus, qui altera alium trahere non poteſst ad Curiam, ſsecus verò erit ſsi priuilegiatus conuentus ſsortiatur minus priuilegium, ex Afflicto deciſs. 56. vbi Vrſsil. allegat legem contra pupillum 54. §. qui ad maius Auditorum, ff. de re iudicat. In pupillo autẽ autem , quia ſsua natura & ætate eſst mi ſserabilis, conſsideratur hæc ratio, vt præferatur miſserabili ex accidenti, quia cauſsa naturalis præfertur accidentali, vt ex Afflicto reſsoluit Tuſschus, quòd ex vi maioris cõmiſerationis commiserationis , quoad alios, pupillo excepto, procedit in viduis, vt ipſse conuenire poſssit in Curia alios miſserabiles, & pauperes, quia priuilegium earum, & pupillorum nititur, & fundatur in iure communi expreſs ſso in eis, ex dict. l. vnica, C. quando Imperator, cæteri verò per interpretationem, & miſserationem, quod procedit in terminis iuris communis. Quod* verò attinet ad ius noſstrum Regium diuerſsum eſst, quia ex eo fit extenſsio, atque ideò tenendũ tenendum eſst viduam contra pupillum, vel è contra, pupillum contra viduã viduam , vel pauperem, ſsiue pauper contra prædictos, non habere iure Regio attento caſsum Curiæ, admittendamque eſs ſse fori Regiæ Chancellariæ declinatoriã declinatoriam , vel Supremi Conſsilij, ſsi apud illud agant, quod eſst ex ratione, & deciſsione legis 5. tit. 3. par. 3. ibi: O por pleito que demandaſs ſse huerfano, ome pobre, ò muy cuytado , & ex l. 20. tit. 23. eadem part. 3. ibi: Viudas è huerfanos, &c. vbi æqualance tribuitur dictum fori pri| p. 18r uilegiũ priui legium , atque ideò reiecta quoad nos Afflict. Vrſsil. & Tuſsch. re ſsolutione, tenendum eſst contrarium cum Couar. in pract. cap. 7. num. 4. Et ſsic quemadmodum viduitas pupilli, orphanitas pauperis, & miſserabilis lites & cau ſs æ tribuunt iuriſsdictionem, ita è contra, æqualis eiuſsdemque priuilegij opoſsitio à legibus partitarum expreſssi erit cauſsa impeditiua exercitij iuriſsdictionis cõ tra contra alium Curiæ caſsum habentem, vt iam reſsoluimus, & ex no ſstratibus non relatis, nec explicitis prædictis fundamentis, re ſsoluit Gregor. Lop. alijs adductis in dict. l. 5. tit. 3. par. 3. gloſs. 2. licèt in fine gloſs ſs æ inſsinuet vincere cauſsam viduæ cõtra contra alios pri uilegiatos pro caſsibus Curiæ: & licèt authoritas dicti gloſs ſsatoris ſsit multum conſsiderabilis, contrarium in iudicando, & conſulẽdo consulendo eſst tenendum, ex fundamẽ tis fundamentis quæ ipſsemet antea in eadem gloſs ſsa adducit, & eſst expreſs ſsa deciſsio Neapolitana Vincen. de Franch. 188. per totam, vbi ex ritibus ſsuæ Curiæ, quos citat, dicit hanc vanam eſs ſse dubitationem, & iuridicam reſsolutionem negatiuam, quia vt ipſse inquit, poſstquam pupilli, & viduæ, & aliæ miſserabiles perſsonæ ſsunt ſsuffultæ priuilegio eiuſsdem legis vno, & eodem tempore priuilegia prædicta confunduntur, nec vnum erit potentius altero, & ius commune ſseruabitur, ſscili cèt, quòd actor ſsequatur forum rei, vt ex Andrea de Iſsern. & Matth. de Afflict. in conſstitutione ſstatuimus, reſsoluit, quos & alios ex noſstratibus adducit Couar. in pract. cap. 7. num. 5. verſs. 8. hanc interpretationem, & licèt Vincen. de Fran. dict. deciſs. 188. num. 2. dicat, non eſs ſse inſsi ſstendum in his quæ refert dictus dominus Præ ſses, eius diſstinctiones in praxi obſeruãdæ obseruandæ ſsunt, quæ in ſsubſstantia continent hanc eã dem eandem reſsolutionem cum declaratione quam ponit dict. num. 5. verſs. Sexto, deinde poterit contingere, & ſsequentibus, vſsque ad finem.