SVMMARIVM.

  • 1 R ES Iudicata eſst, quæ finẽ finem ctõrouerſijs controuersijs imponit.
  • 2 Speciale eſst in ſsententijs Præfecti Prætorio, cuius vicem habent Chancellariæ Regiæ, vt ſsemel lata ſsententia reuiſsionis, amplius de ea cauſsa non tractetur.
  • 3 Domini Senatores non poſs ſsunt regulariter ſsuam ſsententiam latam in gradu reuiſsionis nullam declarare: ſsecus en las ſsentencias de viſsta, etiam ſsi in rem iudicatam tranſsierint.
  • 4 Et etiam reſstitutionem cõ cedere concedere contra eam.
  • 5 Secus in ſsententia Supremi Conſsilij, quando ſse apela de los Alcaldes de Ca ſsa, y Corte, & in litibus de menor quantia, quia non habet locum ſsupplicatio.
  • 6 Sententia diffinitiua non eſst, quæ aliam post ſse expectat, & quid ſsi dubitetur an ſsit inter locutoria, vel diffinitiua.
  • 7 Lex finalis in fine, C de ſside inſstrum. adducitur, quæ prohibet ſentẽtias sententias Præfectorũ Præfectorum Prætorio retractari, etiã etiam prætextu falſsi instrumenti.
  • 8 Regiæ Chancellariæ ſsucceſs ſserunt Præfectis Prætorio, & in eorum auctoritate, & potestate.
  • 9 An contra ſsententiam latam in gradu reuiſsionis per Chancellariam poſssit ad| mitti reſstitutio in integrũ integrum , eſst ardua & difficilis quæ ſstio.
  • 10 Referuntur authores tenentes non admitti.
  • 11 Et contrarium tenentes, & defendentes.
  • 12 Lex noſstra quarta, tit. 17. lib. 4. Recopil. eſst intelligenda ſsecundùm titulum, ſsub quo ineſst, de las ſsentencias y nulidades.
  • 13 In caſsu decreti Concilij Tridentini ſseſs. 25. cap. 19. admittitur restitutio in integrum, vt læ ſsus vel læ ſsa, poſst quinquennium de quo ibi admittatur.
  • 14 Minor læ ſsus propter contumaciam, admittitur per reſstitutionem contra lap ſsum anni, de quo in l. 3. tit. 10. lib. 4. Recop. contra contumaces delinquentes.
  • 15 Dubia magna, & diuer ſs æ ſsententiæ fuerunt cauſsa, vt Regnum peteret declarationem, an contra ſsententiam reuiſsionis eſs ſset restitutio admittenda.
  • 16 Petitio Regni refertur, & Regis breuiſssimum reſpõ ſum responsum circa prædicta dubia.
  • 17 Confuſsum reſsponſsum & dubium, quia ad vtranquè partem dubitationis, propoſsitæ poteſst adaptari.
  • 18 Reſsolutio, & reſsponſsum fuit partis negatiuæ, hoc eſst, que no ſse admita reſstitucion contra ſsentencia de reuiſsta, & adducuntur rationes.
  • 19 Rex noster habet ſsibi reſseruatam declarationem ſuarũ suarum legum, ſsi dubium circa eas occurrat.
  • 20 Semper author fui in opinione, & defendi, reſstitutionem non eße admittendam contra ſsententiam reuiſsionis, per quam lis fuit finita ante reſsponſsum prædictum.
  • 21 Per verba prægnantia, & quæ tollunt omne remedium reſstitutio excluditur.
  • 22 Dubitatio ceſs ſsat, vbi adeſst caſsus legis.
  • 23 Baldi doctrina celebris in propoſsito ad literã literam refertur.
  • 24 Reſstitutio in integrum poſstquam indulta eſst, inducit nullitatem, & eſst ſspecies ſsupplicationis.
  • 25 Vbi remouetur exceptio per ſstatutum, ibi remouetur in integrum reſstitutio.
  • 29 Inuectiua contra implorantes, vel admittentes re ſstitutionem in integrum, cõ | p. [33]v tra con tra ſsententias reuiſsionis per quas lis fuit finita.
  • 27 Iura communia, Pontificia, & Ceſsarea finem litibus intendunt, & procurãt procurant rationes quæ in propoſsito adducuntur.
  • 28 Reſstitutio ex clauſsula generali, ſsi qua mihi exclu ſsa eſst contra ſsententiam reuiſsionis.
  • 29 Fauorabilior eſst reſstitutio ex clauſsula generali, quam ea quæ conceditur ex ſspeciali fauore minoris ætatis.
  • 30 Teſstamentum Pagani firmius quam militare.
  • 31 Firmior melioratio, & magis perpetua quæ ex donatione, vel teſstamento procedit, vt bona non alienentur, & ſsint perpetuo vinculata, quam ex facultate Regia.
  • 32 Reſsolutio præcedentiũ præcedentium , ſscilicèt, ſsublatam eſs ſse restitutionem ex minori ætate, vel alio priuilegio; & ex clauſsula gener ali locum non habere contra ſsententiam reuiſsionis.
  • 33 Ardua quæ ſstio, an excludatur reſstitutio prætextu instrumenti de nouo reper ti post reuiſsionis ſententiã sententiam .
  • 34 Refertur l. 19 tit. 22. p. 3. quo ad dictum propoſitũ propositum instrumenti de nouo reperti post ſsententiam.
  • 35 Extenſsio dictæ legis ad Remp. ad Eccleſsiam, ad pupillum, vel minorem, ad priuatum maiorem per restitutionem ex clauſsula generali.
  • 36 Supradicta reſsolutio procedit in qualibet ſsententia, quæ facit rem iudicatã iudicatam , ſsiue ex eo quod non ſsit appellatum, vel ſsupplicatum, & contra tres conformes.
  • 37 Idem eſst dicendum contra duas ſsententias conformes in foro Eccleſsiaſstico in Indiarum Regnis.
  • 38 Pariter dicta procedũt procedunt in ſsententia reuiſsionis lata in Chancellaria, quando della ſse ſsuplicò ſsegunda vez, y ay grado de ſsegunda ſsuplicacion, quia per dictã dictam ſsententiam reuiſsionis lis non eſst finita.
  • 39 Intellectus ad legem ſsecundam, tit. 20. lib. 4. Recopilat. & concordia cum lege 4. tit. 17. lib. 4.
  • 40 Ceſs ſsat hodie opinio Ioannis Garciæ de nobilita| te gloſs. 6. §. 2. num. finali, & Gregor. Lop. in l. 19. tit. 22. par. 3. admittentium restitutionem contra ſententiã sententiam reuiſsionis per inſtrumentũ instrumentum de nouo repertum.
  • 41 Poſst ſsententiam Præfectorum Prætorio non admittitur oppoſsitio falſsitatis cõ tra contra inſstrumenta in lite præ ſsentata.
  • 42 Quando de veritate cõ ſtat constat , eſst quandocumquè iudicandum ſsecundùm eam.
  • 43 Remediũ Remedium pro eo, qui poſst ſsententiam reuiſsionis, per quam lis fuit finita, inſstrumentum reperit, in quo eius ius, & iustitia fundatur.
  • 44 Indebiti per ſsententiam ſsoluti non datur repetitio.
  • 45 Rei iudicata exceptio inducta est propter rigorem iuris conſseruandum.
  • 46 Iniuſsta eßet l. 4. tit. 17. lib. 4. Recop. ſsi inſstrumento de nouo reperto poſst ſsententiam reuiſsionis, per quod de ſsolutione appareret, eſs ſset ſsublatum remedium ex eius verbis ad repetẽdum repetendum indebitum.
  • 47 Intellectus legis primæ, C. de condictione indebiti, ex Bald.
  • 48 Intellectus legis nam po ſstea, ff. de iure iurando, ex Donel. & concluſsio prædictorum.
  • 49 Ad repetitionem ex in ſstrumento de nouo reperto inducendam, debet eße certum liquidum, & indubitatum.
  • 50 Fiſscus, inſstrumento de nouo reperto, retractat ſsententiam reuiſsionis, per quam lis fuit finita.
  • 51 Et etiam ſsi nouos testes pro ſse inuenerit poſst ſsententiam reuiſsionis.
  • 52 Quid de ſsententia cuius executio eſst irretractabilis, an ſsuſspendatur per restitutionem.
  • 53 Allegata iudicũ iudicum corruptione non retractatur ſsententia reuiſsionis, per quam lis fuit finita.
  • 54 Iudicibus pluribus exi ſstentibus eiuſsdem cauſs æ, ſsi alijs ignor antibus vnus eorum corruptus ſsit, ſsententia eſst nulla.
  • 55 Præcedens nullitas non admittitur contra ſsententiam reuiſsionis.
  • 56 Contra ſsententiam reui ſsionis, per quam lis fuit finita, non admittitur nullitas, | per quam dicatur latam fuiſs ſse per falſsos teſstes, vel instrumenta.
  • 57 Contra ſsententiam Præ fectorum Prætorio non admittitur, quod fuit lata per falſsos teſstes.
  • 58 Nihilominus teſstes fal ſsi, vel qui eos induxit, fal ſsumquè inſstrumentum producit condemnantur, & puniuntur.
  • 59 Falſsificans acta, perdit cauſsam: ſsecus in producente teſstes falſsos.
  • 60 Restitutio quæ procedit ex corruptione Aduocati, vel Procuratoris contrarij non admittitur contra ſsententiam reuiſsionis.
  • 61 Nullitates plures referũ tur referuntur : prima ex defectu citationis, ad audiendam ſentẽ tiam sententiam , de qua in propoſsito non eſst curandum.
  • 62 Secunda in caſsu contumaciæ: tertia ſsi plus debito ſsententia contineat: quarta ex defectu iuriſsdictionis, ſseu mandati comparentis, quã documquè quandocumque de eo appareat, etiam poſst ſsententiam.
  • 63 Quinta nullitas ex deffectu citationis perſsonalis, quæ admittitur contra ſsen tentiam reuiſsionis, & ratio redditur.
  • 64 Pari modo ea quæ ex defectu man dati, & qualiter intelligatur.
  • 65 Sexta, ſsi petatur iuramẽ tum iuramentum calumniæ bis, & non præ ſstitum fuerit, quæ non admittitur contra ſsententiam reuiſsionis.
  • 66 Septima nullitas in non obſseruatis terminis ſsubstantialibus.
  • 67 Nona, ſsi apparet de citatione Procuratoris reuocati per alium Procuratorem.
  • 68 Decima, ſsi termini quos incœpit Iudex ſseruare, non inueniuntur ſseruati.
  • 69 Vndecima, ex defectu mandati procuratoris fratrum, quia generalis Procurator non poteſst pro vno Cõ uentu Conuentu comparere.
  • 70 Duodecima nullitas ex defectu tranſsportationis actorum, ſsi integraliter non ſsunt traducta, nec viſsa, quæ admittitur contra ſsententiam reuiſsionis.
  • 71 Error iuris vel facti, reddit ſsententiam nullam.
  • 72 Decimatertia nullitas ob non ſseruatos terminos ſub ſtãtiales substantiales .
  • 73 Decimaquarta in ſsententia lata contra pupillum penitus indefenſsum, vel contra minorem vigintiquinque annis, cum diſstinctione.
  • 74 Acta facta, & proceſs ſsus virtute mandati minoris abſsque curatore ſsunt nulla, niſsi iuret non contrauenire his quæ geſsta fuerint virtute, ſsui mandati.
  • 75 Decima quinta nullitas ex capite notoriæ iniuſstitiæ quæ ſsententia continet, ea verò non admittitur contra ſsententiam reuiſsionis, imò puniendus, qui talia dixerit.
  • 76 Ad reuiſsionem concedendam ex gratia per Principem quæ debeant concurrere remiſsiuè.
  • 77 Decimaſsexta nullitas eſst in ſsententia quæ plures ſsen ſsus habet varios, ita vt propter dubitationem cauſsa indeciſsa maneat.
  • 78 Praxis petendi declarationem in ſsententijs.
  • 79 Declaratio eſst pars actus declarati, nec est noua diſspo ſsitio.
  • 80 Iudices qui habent declarare non poſs ſsunt, niſsi ſsemel,
  • 90 Si non eſst locus ſsupplica tioni ſsententiæ, huius declaratio petitur, pariter nec ab ipſsa declaratione ſsupplicare licèt.
  • 91 Iudices, Senatores, & Auditores, nec non Conſsiliarij ægrè ferunt, vt in eorũ eorum ſsententijs petatur declaratio, & praxis reſspondendi, quando eam non adhibent.
  • 92 De ſsententijs per quas relinquitur via, para que quede abierta la cauſsa.
  • 93 Reſseruatio nihil de nouo dat, ſsed viſsi quod competit, conſseruat.
  • 94 De effectibus quos ſsententia producat remiſsiuè.
  • 95 Sunt quædam ſsententiæ interlocutoriæ, quæ habent vim diffinitiuæ, & aliæ diffinitiuæ quæ habent vim interlocutoriæ, & quæ ſsint.
  • 96 Si ſsunt plura capitula, non videtur Iudex in his quæ non pronunciauit, abſsoluere.
  • 97 Si pronunciat ſsuper omnibus, impoſsibile eſst, vt valeat ſsuper vnis ſsententia, & non ſsuper alijs.
  • 98 Decimaſseptima nullitas eſst, quæ reſsultat ex ſsententia contra ſsententiam quæ fecit rem iudicatam.
  • 99 Quod procedit parte opponente, etſsi non opponat, & admittatur, retractari prima potest.
  • 100 Quæ dicta ſsunt numeris proximis præcedẽtibus præcedentibus procedent in ſsententia reuiſsionis.
  • 101 Quod locum habet in ciuilibus, ſsecus in criminalibus, & ratio redditur.
  • 102 Et quid ſsi de innocentia rei appareat poſst latã latam ſsententiam reuiſsionis in cau ſsa criminali.
  • 103 Decimaſseptima allegatio quæ opponi poteſst contra ſsententiam reuiſsionis eſst error calculi, & eius praxis.
  • 104 Error calculi, ſsi ſsub ſsit, non ſsolum ſsemel, ſsed bis, & ter allegari poteſst.
  • 105 Sententia iniqua, quoad Iudicem non tranſsit in rẽ rem iudicatam.
  • 106 Iudex per iniquam ſsententiam quam tulit, tenetur parti læ ſs æ ad damna & intereſs ſse.
  • 107 Differentia inter ſsyndicatum, & reuiſsionem cau ſs æ.
  • 108 Syndicatus non datur contra ſsententiam latam, en grado de reuiſsta, por Audiencia, ni de otros actos de juridicion, proueidos por los Conſsejeros, y Oydores en cuerpo de Audiencia, ò Conſsejo.
  • 109 Rationes reſsolutionis præcedentis numeri adducuntur.
  • 110 Inſstar ſsacrilegi eſst dubitare, an dignus ſsit, quem Princeps elegerit.
  • 111 Regij Senatores eliguntur ex pluribus vnus, & ad huius dignitati celſsitudinem, aut ſsunt ex educatis in Collegijs, aut aduocationis, vel iudicandi officio, vel Relatoris munere, cum magna approbatione ver ſsati.
  • 112 Methodus, & mos iudicandi cauſsas, & lites per ſsuperiores Iudices.
  • 113 Cauſ ærũ Causarum varietates plures.
  • 114 Pars grauata poteſst impetrare reuiſsionem litis finitæ à Principe, quæ cum magna difficultate conceditur, & debet ſsubeſs ſse cau ſsa diſspenſsandi.
  • 115 Qualiter ſsit iudicandũ iudicandum in cauſsa admodum dubia, & quod in ea ſsit bonum | Iudicem habere propiciũ propicium .
  • 116 Sententia lata in qua fuit abſsolutus quidam Senator, de veynte y ſsiete capitulos de lo proueydo por Audiencia, confirmata in Regio Conſsilio.
  • 117 Exemplis Senatus Supremi́ Supremique Conſsilij iudicãdũ iudicandum .
  • 118 Exceptiones modificatiuæ non ſsunt ſsublatæ, per l. 4. tit. 17. lib. 4. Recop. contra ſsententiam reuiſsionis.
  • 119 Declaratur non procedere in exceptionibus reiectis expreſssè vel tacitè in cau ſsa principali.
  • 120 Si de eis non ſsit plenè cognitum in primo iudicio, repetuntur in ſsecundo, maximè ſsi reſeruẽtur reseruentur , quæ eſst ſsecura praxis.
  • 121 Doctrina & verba Ludouici Romani, & Antonij Fabri referuntur in propoſsito.
Loading...