Ex qua colliges duo axiomata: primum, per beneficium re ſstitutionis non retractari ſentẽ tiam sententiam latam contra priuatũ priuatum prę textu inſtrumẽti instrumenti , quod de nouo ſsit repertum: ſsecundum eſst retractationem admitti dicto caſsu in fauorem Fiſsci, extendit Beroi. in cauſsa Eccleſsiæ pupilli, & Reipublicæ, deciſs. 307. prope finẽ finem , & in cuiuſslibet priuati fauorẽ fauorem præ textu reſstitutionis ex clauſsula
35
* | generali, ſsi qua mihi, quod & idẽ idem tenuit Gregor. Lop. in dict. l. 19. tit. 22. part. 3. & poſst omnes plura & plures bene referens Cardinalis Tuſschus ſsub litera S. concluſs. 160. Cuius inſscriptio eſst, ſsententia ex quibus ſsit retractã da retractanda , agit de noſstro articulo ex numero 20. 21. & ſsequentibus, qui vidẽdus videndus eſst, cum caſsus occurrat, & ex noſstratibus Ioannes Garcia de nobilitat. gloſs. 6. §. 2. ex numero 5. vbi latè & abundè, cuius dicta & Boerij deciſs. 307. quẽ quem citat, intellige, & reſstringe ad ſsententiam quamlibet, quæ faciat rem iudicatam, & contra tres conformes, prout ipſse tenet & fundat, & eadem ratione in
37
* duabus conformibus, in cauſsis Eccleſsiaſsticis in Indiarum Regnis, quæ executioni mandatur ex Bulla Gregorij XIII. data anno 1578. quia non excludit re ſstitutionem, & quo caſsu contra tres ſsententias conformes ei locus erit, parimodo apud nos contra duas, conducũt conducunt , quæ adduximus ex Thoma Sanchez ſsupra num. 13. & alijs: non verò contra ſsententiam reuiſsionis lata in Regali Chancellaria, vel Conſsilio, quo caſsu per eam lis fuerit finita, & ſsupplicatio non admittatur, quia ſsi eſst locus ſsupplicationi ſsecundæ, con la pena y fiança de las mil y quinientas doblas , vel apud noſstra Indiarum Prætoria, de ſsois mil peſsos enſsayados, en que ſse aya empeçado por caſso de Corte el pleito , tunc equidem contra ſsententiam reuiſsionis, de la Audiencia, auiendo grado de ſsuplicacion , ea interpoſsita, & de nullitate dici, & reſstitutio minoritatis, & ex clauſsula generali peti poterit, quia lis pendet, & non eſst finita, tum etiam quia deficit ratio, & diſspoſsitio dictæ legis quartæ, quæ excludit nullitatem, & alia remedia, en los caſsos que no ha lugar ſsuplicacion. Ergo cum ei locus fuerit, non habent locum dictæ excluſsiones, quod clarius infra dicit: Pendiente el grado de la ſsuplicacion ordinaria, por eſstar ſsentenciados en viſsta, ò la ſsegunda ſuplicaciõ suplicacion de la ley de Segouia, oponiendoſse de nulidad de las dichas ſsentencias, en qualquiera manera que aquella ſsea, y ſse alegue ſse aya de reſseruar y reſserue para determinar ſsobre la dicha nulidad, juntamente con el negocio principal. At verò, vt iam ex Baldo dict. conſs. 148. lib. 1. num. 11. probauimus ſsup. num. 24. Reſstitutio in integrum inducit nullitatem, & eſst ſspecies nullitatis, eiquè ſsimilis, atque ideò nullitate excluſsa excluditur dicta reſstitutio, vt iam fundauimus: nullitate verò non excluſsa, ſsed admi ſsa & data forma procedendi in ea, prout fit in caſsibus relatis in dict. l. 4. ad finem, admittetur pari modo reſstitutio.
Loading...