SVMMARIVM.

• 1 V ERBA Legis tertia, & legis 19. tit. 21. lib. 4. Recop. in fine referuntur.
• 2 Statutum tollens appellationem ab executione non cenſsetur illam ſsuſstuliſs ſse, ſsi appelletur ad Sedem Apostolicam, vel ad Regem.
• 3 In vna eadem ſsententia poteſst pronũciari pronunciari , vt fiat addictio, y pago a la parte, & ad probationem in via ordinaria partes recipi.
• 4 Vera praxis & reſsolutio ex mente prædictarum legum, vt non audiatur reus appellans, contra quem lata fuit ſsententia de trance y remate, quouſsque ſsoluat.
• 5 Et eo caſsu non debet appellatio habere efectum, necdum ſsuſspenſsiuum, ſsed nec etiam deuolutiuum.
• 6 Statutum tollens appellationem intelligi debet quoad vtrumquè effectum, numero proximiori relatum.
• 7 Appellatione prohibita cẽ ſetur censetur prohibitam eſs ſse tam reſspectu executionis, quam deuolutionis.
• 8 Referuntur authores tenentes, reum, contra quem lata eſst ſentẽtia sententia addictionis, non eſs ſse audiendum, etiam quoad effectum deuoluti vnum quouſsquè ſsoluat.
• 9 Exemplum maximè quã titatis quantitatis refertur, in quo non fuit auditus reus debitor, quouſsquè ſsoluit.
• 10 Si in lege, vel ſstatuto appellatio tollitur, intelligitur de quacumquè.
• 11 Contrariæ partis reſsolutio, & per dictas leges |
  p. 49r
  & 19. tit. 21. libro 4. ſsolummodo ſsublatum fuiſs ſse effectum ſsuſspenſsiuum, quouſ ́ quousque ſsolutio fiat, non verò deuolutiuum.
• 12 Authores huius ſsecundæ partis referuntur.
• 13 A mandato de exequendo, habet locum appellatio, quoad effectum deuolutiuũ deuolutiuum .
• 14 Praxis obſseruanda, quã do quando tale mandatum reuocatur in Chancellaria, & de reuocatione primæ ſsententiæ , en que ſse declarò no auer lugar el remate, y ſse mã da manda hazer por el ſsuperior.
• 15 Statutum, vel lex tollens appellationem, odioſsum eſst.
• 16 Nec per hoc quod tollat appellationẽ appellationem , cenſsetur prohibere recurſsum ad ſuperiorẽ superiorem pro conſsequenda iustitia.
• 17 effectus deuolutiuus appellationis nunquam cenſsetur excluſsus.
• 18 Prioris partis constituitur concluſsio, hoc est, tã tam ſsuſs penſsiuum, quàm deuolutiuũ deuolutiuum , ſsublatum eſs ſse quouſ ́ quousque ſsolutio fiat virtute ſsententiæ addictionis.
• 19 Nec reſstitutionem integram impedit adimplemen tum dictæ ſsententiæ de remate.
• 20 Diſstinctio circa implorationem reſstitutionis, pendente executione, vel poſst dictã dictam ſsententiam.
• 21 Si malitioſse, calumnioſsequè reſstitutio petitur, vel altiorem requirit indaginem, no admittitur contra executionem.
• 22 Lata ſsententia de remate, restitutio in integrum eius adimplementum non tollit.
• 23 Quando verba legis ſsunt inculcata, & prægnantia, etiam reſstitutio in integrum tollitur per eam.
• 24 Limitatio prima ad præ dictam concluſsionem, vt non procedat, ſsi ex actorum inſspectione notoria reſsultet iniuſstitia.
• 25 Sententia lata in poſs ſseſs ſs ſsorio non eſst exequenda, ſsi est notoriè iniuſsta.
• 26 Prohibita appellatione nunquam cenſsetur ſsublata, ſsi ex actis de notoria iniustitia conſstet.
• 27 In omnibus caſsibus, in quibus nõ non appellatur, appellari poteſst, ſsi ſsententia eſst notoriè iniusta.
• p. [49]v
  28 Abuſsus & exceſs ſsus aliquorum iudicum, propter capiẽdas capiendas decimas executionũ executionum .
• 29 Notoria iniuſstitia reddit ſsententiam nullam.
• 30 Verba & distinctio Roberti Marantæ optima, & ad propoſitũ propositum cõducẽs conducens , refertur.
• 31 Sententia continens notoriam iniustitiã iniustitiam , eſst ipſso iure nulla, reſscinditur autẽ autem per appellationem, ſsi ſsit contra ius litigatoris.
• 32 Praxis prædictæ reſsolutionis, quando por el executado, dada cõtra contra el ſsentencia de remate, ſse pide ſse vea la cauſsa de los miſsmos autos, alegando auer ſsido notoriamente agrauiado.
• 33 Sentẽtia Sententia quomodo ſsit formanda prædicto caſsu â dominis de Conſsilio, vel Chancellaria, & quando debent ſsuperſsedêre, y declarar no auer lugar de ſser el deudor oîdo, haſsta auer pagado.
• 34 Ardua, & vtilis quæstio, an reus carceratus debeat audiri lata cõtra contra eũ eum ſsententia de remate, antequã antequam ſsoluat, & ea adimpleatur.
• 35 Reſsoluitur affirmatiuè ex deciſsione Neapolitana Antonij Capicij, & est ſsecun da limitatio præcedentium.
• 36 In caſsu carcerationis rei debitoris non ſsolum auditur contra ſsententiam de remate ex eiſsdem actis, ſsed etiam ex nouis probationibus.
• 37 Non tamen per hoc ſsuſspenditur executio ſsententiæ de remate.
• 38 Sublimitatur prædicta declaratio, vt non procedat, quando debitor non eſst in carcere, nec obſseruatur eius cuſstodia.
• 39 Fraudes Commentarien ſsium, & difficultas remedij.
• 40 Affectata non releuant, & minus doloſsa.
• 41 Nobilis mulier, minor vigintiquinque annis, & alij qui non poſs ſsunt carcerari pro debito ciuili, an ſsint audiendi appellantes à ſsententia de remate, reſsoluitur affirmatiuè.
• 42 Limitatio tertia, vt vtrumque effectum ſsuſspenſsiuum, & deuolutiuum, habeat, appellatio, vel nullitas propoſsita, contra ſsententiam de remate, eius executionem impediat, quando eſst ex defectu iuriſsdictionis.
• p. 50r
  43 Illatio vtilis in nostro caſsu, vt ſsi à Iudice, vel quolibet executore fuerit exceſs ſsum contra formam, & ordinem legis 20. tit. 21. lib. 4. Recopil. ſsententia ſsit nulla, eiuſ ́ eiusque oppoſsitio impediat e xecutionẽ execu tionem , & adimplemẽtũ adimplementum .
• 44 Quarta limitatio de appellationibus propoſsitis à tertijs oppoſsitoribus.
• 45 Nõ Non eſst admittẽdus admittendus tertius oppoſsitor, quoties oppoſsitio malitioſsa & calumnioſsa eſst.