Dixi plerumquè, quia quando decimæ pertinent ad Præto|
res, vel quando Iudices ordinarij, vel Delegati aliquam ex executionibus vtilitatem
expectãt
expectant
,
vt in
ſsolutione
ſsalarij, vel tertiæ
partis,
ſsi ab eis
ſsit capienda,
ſso
*
lent, excedendo iuris tramites,
pronunciare cum iniuria, & contra ius litigatoris
ſsententias addictionis, in quibus,
ſsi ex actis
notoria re
ſsultet iniu
ſstitia, non
modo deuolutiuum,
ſsed etiam
ſsu
ſspen
ſsiuum effectum appellatio interpo
ſsita vel per viam recur
ſsus ad
ſsuperiores Iudices habebit, quod v
ſsquè adeò verum
*
e
ſst, vt talis notoria iniu
ſstitia reddat
ſsententiam nullam,
ſsic re
ſsoluit Maranta 6. par. ver
ſs. Et demum fertur
ſsententia, num. 116.
cuius verba, quia ad propo
ſsitum
magnoperè
conducũt
conducunt
, hæc
ſsunt;
Secundò, quia debet
ſsententia
continere iu
ſstitiam, aliàs
ſsi contineret manife
ſstam
iniquitatẽ
iniquitatem
,
*
e
ſst ip
ſso iure nulla, cap. inter cæ
teras, & ibi per Abbatem, & Felinum de re iudicata:
ſsecus
ſsi iniquitas non e
ſst manife
ſsta, quia
tunc valet, & debet re
ſscindi per
appellationem, quia tunc dicitur e
ſs
ſse contra ius litigatoris, ita
habetur in l. 1. §. item contra
ſsacras, ff. quæ
ſsententiæ
ſsine appellatione re
ſscindantur, Alexan. in
*
l. cum prolatis, ff. de re iud. Doctores in cap. 1. de re iudic. latè
Decius in cap. dilecto, quæ
ſst. 55.
de appellat. ad quam Marantæ
di
ſstinctionem reduces dicta in
hac limitatione, & quæ po
ſst om
nes adducit Aloi
ſsius Riccius collectanea 1480. dixi in tractatu
proximè præcedenti, numero 75.