Deniq; Denique & nonò dicta lex prima eſst cõ ſuetudo consuetudo in corpore iuris Regij redacta, nec ea extẽditur extenditur đ de vno ad aliũ alium caſ ũ casum , quia eſs ſset cõtra contra ius commune in caſsibus, de quibus loquimur, ſsi pœna adulterij mixti cũ cum inceſstu, vel raptu vxoris cõ ſ ẽtiẽtis consentientis , vel cõtradicẽtis contradicentis ſse rapi à marito, tolleretur per cõ ſuetudinẽ consuetudinem legis fori receptã receptam , quatenus poteſtatẽ potestatem puniendi adulteros marito tribuit, & quã do quando cõ ſuetudo consuetuo eſst exorbitãs exorbitans à iure, prout eſst præfata, nõ non ſse extendit ad aliũ alium caſsum diuerſsum, & diuerſsam rationẽ rationem habẽtẽ habentem , licèt videatur ſsonare in idẽ idem : hæc eſst doctrina Oldrad. conſs. 237. perlectis, n. 3. nec de loco ad locũ locum , nec de perſsona ad perſonã personam , nec de re ad rẽ rem , Roman. conſs. 516. num. 4. nec de caſsu ad caſsum, Decian. conſs. 51. n. 30. lib. 2. quos hæc & alia adducẽs adducens , refert Cardi. Tuſs ch. ſsub lit. C. cõcluſ conclus . 860. n. 1. 15. 16. & ſseqq. Ex quibus ſsatis fũda| p. [57]v ta funda ta manet hæc noſstra reſsolutio, & impugnata ea quã quam adducit Azeued. in d. l. finali, titulo 3. lib. 5. Recopilation. ex num. 36. cùm ſsatis vulgare ſsit, hos caſsus diuerſsos, diuerſsamquè rationem culpæ, & pœnæ habentes, diſspo ſsitioni iuris relinqui, ex ratione legis commodiſssimè, ff. de liberis & poſsthumis, l. ſsi verò, §. de viro, ff. ſsoluto matrimon. cum vulgaribus, quod eſs ſse poteſst decimum fundamentum huius partis, quam aſs ſseueramus.