Vol. 3
D. IOANNIS DEL CASTILLO SOTOMAYOR I.C. NOBILISSIMI; OLIM COMPLVTENSIS academiæ antecessoris primarii ; Poſstmodùm in Gallæciano, Hiſspalenſsi, & Granatenſsi Auditoriis, Regiíſsque Curiis, ſsucceſs ſsiuè Senatoris Ampliſs ſsimi; Demum in Supremo Dominicæ Rei, ſsiue Patrimonij Regij Senatu Conſsiliarij præ ſstantiſs ſsimi;

QVOTIDIANARVM CONTROVERSIARVM IVRIS LIBER TERTIVS:

IN QVO DIVERSÆ ET VTILISSIMÆ QVÆSTIONES AD VSVM Forenſsem accommodatæ explicantur, & accuratus De Ivre Repræsentationis , circa fideicommiſs ſsarias, & primogeniorum ſsucceſs ſsiones, tractatus inferitur. OPVS REVERA PRAGMATICIS FORENSIBVS vtiliſs ſsimum, cum Summarijs, & Indicibus, ad ſsubleuandum Lectoris laborem, opportunis: Nunc recèns Typis Lugdunenſsibus editum, ab innumeris veteris præli mendis expurgatum, & Characterum varietate diſstinctis allegationibus non mediocri labore adornatum.
LVGDVNI, Sumptib. Lavr. Anisson, & Io. Bapt. Devenet. M. DC. LVIII. cvm privilegio regis .

ARGVMENTA OMNIVM CAPITVM, QVÆ in hoc Volumine Tertio continentur,

Sic abſsolutè digeſsta vt quilibet vniuerſsas materias, quæ in vnoquoque explicantur, facili curſsu percipere poßit.
  • Cap. I. AD Titulum D. & C. ſsi quis aliquem te ſstari prohibuerit, vel coëgerit, & leg. 26. 27. 28. & 29. tit. 1. part. 6. vbi earum legum deci ſsiones exornantur nonnullis, quæ ſscitu quidem & notatu ſsunt digna, nec ab alio hactenus fuerant ſsic adnotata. Deinde, de teſstatore impedito, aut prohibito teſstari, teſstamentúmve, aut diſspoſsitionem antea factam mutare. De eo etiam qui ad te ſstandum, aut non teſstandum, aut ſsic, vel certo modo diſsponendum, aut non diſsponendum, vi, metu, vel dolo, aut blandis verbis ſsuggeſstionibúſsve, aut inſstigationibus, ſsiue aſssiduis, & importunis precibus eſst inductus. Item de eo, qui propter metum reuerentialem, vel ad ſsuaſsionem eius, cui reuerentiam debet, aut etiam coniunctorum ad teſstandum, vel non teſstandum, aut certis modis de rebus ſsuis diſsponendum adducitur. Et an ſsolus metus reuerentialis efficiat, quòd aliquis dicatur prohibitus teſstari, vel ita liberè, & ſspontaneè, vt debuit, non teſstatus. Quarum etiam perſsonarum reſspectu timor reuerentialis conſsideretur? & an legata debeantur hodie poſst deciſsionem l. 2. tit. 4. lib. 5. nouæ collect. Reg. ex teſstamento facto per vim, aut per metum, ſsiue per doloſsas, aut importunas inſstigationes. Ac denique de coniecturis, quibus in propoſsito, vis, metus, aut fraus colligi valeat, & de modo probationis: diligens equidem, & in vtroque foro neceſs ſsaria valde explanatio, qua (vt videbis, lector) prolixa, & originali Scribentium omnium lectura, multa & nouiter & verè digeruntur, quæ nullus antea ſsic diſstinctè & dilucidè explicauerat, nec abſsque ingenti ſstudio in vnum recenſseri potuiſs ſsent. pag. 1.
  • Cap. II. Authent. Sacramenta puberum, C. ſsi aduerſsus venditionem, & cap. quamuis pactum, de pactis in 6. deciſsio & materia exornata, atque declarata nonnullis, quæ vtiliſs ſsima ſsunt, quotidiana, & ab Authore hoc loco dilucidè, atque diſstinctè explicata; vbi præcipuè tractatur, Vtrùm contractus à minore cum iureiurando ge ſstus, aut renuntiatio facta patri, vel fratribus per filiam, dum nuptui, aut Monaſsterio tradebatur, in ampliſs ſsima forma, ac etiam cum iuramento, prætextu enormis, aut enormiſssimæ læ ſsionis, ſsiue ob defectum certiorationis beneficij competentis, retractari & reſscindi debeat. pag. 26.
  • Cap. III. Ad explicationem legis 21. 22. & 23. tit. 8. partita, 6. l. 2. tit. 9. de las condiciones generales, lib. 9. nouæ collect. Regiæ. & l. fistulas, §. frumenta, ff. de contrahenda emptione, vbi locati & conducti materia, quod attinet ad conductorem quocumque caſsu, aut modo, vtifrui impeditum, vtiliter & notabiliter tractatur; ipſsarummet legum deciſsio exornatur & declaratur quamplurimis; & in quæ ſstione illa, an conductor, vel alius ſsuſscipiens in ſse generaliter caſsus fortuitos, cenſseatur etiam ſsuſscepiſs ſse inſsolitos, aut inſsperatos omnino, ſsic vt nullius, etiam rariſssimè, aut nunquam contingentis euentu ſse excuſsare poſssit, contrariæ opiniones proferuntur: dicta lex partitæ 23 & d. § frumenta, ita fortiter & verè ponderantur, atque declarantur, vt ampliùs cauillari non poſssint. Ac denique nonnullis nouiter & dilucidè, verè tamen & iuridicè adnotatis, in præ fato dubio ſsententia Authoris proponitur, quæ in futurum cuicumque rem hanc maturè & rectè conſsideranti placere debebit.
  • Cap. IV. Hypotheca tacita dotis, ſsicut præ fertur aliis hypothecis tacitis anterioribus non priuilegiatis, an ita expreſssis quoque anterioribus non priuilegiatis præferri de| beat? Deinde ſsi expreſs ſsa ſsit, vtrùm anterioribus expreſs ſsis ſsit praeferenda, & deci ſsio leg. 33. tit. 13. partita 5. an in hoc caſsu aliquid nouum induxerit? an etiam quoad bona quæ ſsita poſst hypothecam mulieris, aliquid vltra ius commune præ ſsenſserit, iúſsve pro fiſsco introductum in l. ſsi is qui, ff. de iure fiſsci, datis eiſsdem terminis; an in dote intactum relinquat, quamuis contra dotem non obtineat? Præterea, hypotheca competens arrhis, & donationi propter nuptias, an habet priuilegium prælationis, ſsicut dos? vbi expenditur lex 29. in fine, titulo 13. partita 5. & nouè diſscutitur quid dicendum ſsit, quando ex cauſsa remunerationis, vel à viro ignobili, aut ſsene vxori nobili, aut iuueni donationem propter nuptias ante matrimonium, vel poſst, factam eſs ſse conſstiterit, & nouiter conſsideratis, maturéque, & diſstinctè perſspectis nonnullis, quæ (vt videbis lector) nullibi erant antea ſsic ſscripta: propoſsita omnia dubia, ſsic accuratè, & verè reſsoluuntur, vt tam de iure communi, quâm de iure Regio abſsoluta in futurum, & diligens maneat reſsolutio, nec ampliùs hiſsce de rebus dubitandi locus eſs ſse poſs ſsit. pag. 61.
  • Cap. V. Ad explicationem leg. 7. titulo 11. partit. 6. vbi illius legis verus & germanus ſsenſsus, veráque ratio dilucidè aſs ſsignatur; eiuſsdem deciſsio nonnullis, & nouiter, & notabiliter exornatur; & in quæ ſstione illa, vtrùm legitimam filius amittat propter inuentarium non confectum, quæ hucvſsque ab aliis ſscripta erant, recenſsentur in vnum; diſstinctione, & reſsolutione adnotantur quamplurima, quæ ſscitu quidem, & notatu ſsunt digna. Et tandem agitata quæ ſstione altera, an legitima filiorum de iure naturali, aut ciuili procedat? & an lege, ſstatuto, conſsuetudine, aut Principis reſscripto tolli poſs ſsit; & in illa conſsideratis nonnullis, quæ alibi non inuenies ſsic adnotata, nec ſscripta, dubium ſsuperius abſsolutè & verè, atque originali Scribentium omnium lectura declaratum relinquitur. p. 69.
  • Cap. VI. Ad explicationem leg. 53. titulo 5. partita 5. verſsiculo, Otroſsi dezimos, vbi illius legis verus, & germanus ſsenſsus adducitur. L. 2. C. de commun. rerum alienat. & l. 1. C. de vendit. rerum Fiſscal. cum priuato communium lib. 10. deciſsio, & priuilegium Principis, vt ſsi habeat rem communem cum alio, poſs ſsit vendere eo inuito: noua, & notabili quamplurimorum reſsolutione exornatur. Ac denique antiqua illa, vulgatiſs ſsima quæ ſstio, vtrùm poſs ſsit Princeps de plenitudine poteſstatis aliquem cum cauſsa, vel ſsine cauſsa, dominio rei ſsuæ priuare, tractatur, & permultis Authoribus in vnum congeſstis; Hippolyti Riminaldi conſsil. 45. ex num. 41. vſsque ad num. 91. lib. 1. ideò commendatum hoc loco, quod ipſsemet Author, eruditè (vt ad ſsolet) & plena manu ſscripſserit; Angeli fundamentis concludenter ſsatisfacit, omniáque in præfato dubio neceſs ſsaria abſsolutè annotauit. p. 82.
  • Cap. VII. Ad explicationem l. 14. in verſsic. fin. tit. 4. partita 6. vbi de intellectu illius legis dilucidè, atque ex propoſsito agitur, ipſsius difficultas perpenditur; aliorum interpretationes dubiæ relinquuntur; & quæ ſstio illa, vtrùm valeat præceptum de contrahendo cum conſsanguinea intra quartum, vel intra ſsecundum gradum coniuncta, ſsiue ſsimpliciter ſsiue ſsub conditione, ſsi Papa diſspenſsauerit, adiiciatur? abſsolutè & diſstinctè explicatur. Deinde vulgatum illud Doctorum aſs ſsumptum, quod impoſs ſsibile reputetur id, quod à Principis voluntate dependet, falſsum eſs ſse; nec etiam diſstinctione communi Doctorum componendum, meliùs quàm antea fuiſs ſset, demonſstratur hoc loco; & omnia quæcumque in propoſsito iura ſsunt, ſsingulariter, & verè enucleantur. Ac demum inquiritur, cum in teſstamento, aliáve di ſspoſsitione præceptum, aut conditio apponitur, quæ ex facto, aut voluntate Principis pendet, ſsiue quæ non alias adimpleri valeat, quàm ſsi Princeps voluerit; vtrùm teneatur quis id à Principe poſstulare, ac vt obtineat, diligenter inſsiſstere, & quicquid in eo ſsit facere, quorundam traditiones in propoſsito confutantur, l. 2. §. tractari, ver ſsic. finge autem ff. ad Tertull nouiter, & verè explicatur, & in effectu per totum caput quamplurima traduntur, quæ notabilia quidem ſsunt, nec alibi inuenies, etſsi hucvſsque Scribentium omnium traditiotiones traditiones perlegeris. p. 88.
  • Cap. VIII. Mutuans ad refectionem alicuius rei, & merces vendens, habita fide de pretio; vtrùm acquirat ius hypothecæ in ipſsa re, vel mercibus? Item qui mutuauit pecuniam ad aliquam rem emendam, an eam obligatam habeat à iure, vt prioribus etiam hypothecis debeat præferri? & an hoc procedat etiam reſspectu dotis prioris: vulgata equidem, & multis in locis ab Scribentibus agitata, ſsed hîc aliter, quàm cæteri faciant, explicata dubia. Et ibidem legibus 26. & 28. & 29. & 30. tit. 13. part. 5. ſsingulariter enucleatis, aliorum traditiones reiiciuntur, & nonnulla nouiter & verè adnotantur, quibus ampliùs hiſsce de rebus dubitandi occaſsio, cuicunque videbitur omnino ſsublata. p. 101.
  • Cap. IX. Pactum de futura ſsucceſs ſsione, aut de hæreditate patris, vel alterius cuiuſs que viuentis certo modo habenda, ſseu diuidenda, vſsque adeò non valere, vt nec iuramento firmetur, idque tam de iure Canonico, quàm de iure Ciuili, ac etiam de iure Regio procedere, prout hoc cap. latiſs ſsimè probatur, & multorum doctrinis exornatur. Deinde, ipſsummet pactum de hæreditate viuentis, an valeat in foro con ſscientiæ? An etiam pactum mutuæ ſsucceſs ſsionis initum inter aliquos, iuramento firmetur? exactè, & dilucidè explicatur. Et in caſsu occurrenti, Authoríque commiſs ſso, ipſsius reſsponſsum ſseu con ſsilium hîc tranſscribitur; & nonnulla adnotantur per eundem, quæ ſsic conge ſsta, & diſstinctè adnotata, antea non erant. pag. 106.
  • Cap. X. Ex l. perfecta donatio. C. de donationibus, quæ ſsub modo. Vbi in propoſsito illius legis, quod perfecta donatio conditiones poſstea non capiat; quamplurima variis in locis ſscripta, & per Doctores ex eo textu deſsumpta in vnum congeruntur: & nõnulla nonnulla adnotantur per Authorem, quæ in praxi conducibilia, & tam in primogeniis, & vinculis, quàm in meliorationibus, & aliis diſspoſsitionibus vtilia eſs ſse poterunt, nec alibi hucvſsque ſsic elaborata inueniuntur. Inter alia tamen, id principaliter actum; an ſscilicet, & quando maioratus primus inſstitutor, ſsiue alius eiuſsdem poſs ſseſs ſsor, aut ſsucceſs ſsor quicunque antiquas conditiones aliquo modo alterare, ſsiue modificare, aut aliquid de nouo adijcere poſs ſsit? Quid etiam quando ex propriis bonis aliquid adiunxerit, propriave bona libera addiderit, aut donatarium inter viuos, in teſstamento hæredem inſstituerit? Quando etiam perplexitas, ſsiue repugnantia diſs ſsolui debeat, ſsecundum veriſsimilem mentem teſstatoris? Ac denique D. Franciſs. Sarm. aduerſsus Socin. & Did. de Couar. ſsententia, vt perfectæ donationi, nec modus, nec conditio, nec grauamen etiam incontinenti adiici poſs ſsit, concludenter & verè corroboratur. p. 114.
  • Cap. XI. Filio in tertia parte bonorum à parentibus meliorato, vtrum poſs ſsit dari ſsubſstitutus vulgaris, aut pupillaris extraneus; deſscendentibus, aſscendentibus, vel tranſsuerſsalibus extantibus; ſsiue ordo, & forma in l. 37. Tauri præ ſscriptus, in ſsubſstitutionibus huiuſsmodi alterari? vbi in propoſsito huius quæ ſstionis, nonnulla adnotauit Author, ad quæ cæteri huius Regni Scriptores non ſsic animaduertebant. Ibidem etiam, an ſsubſstitutio vulgaris tol lat exiſstentiam ſsuitatis, breuiter declarauit. p. 124.
  • Cap. XII. Maioratui, vel fideicommiſs ſso bona ſsubiecta poſs ſsidens, ſsi Religionem capacem, aut incapacem bonorum in communi profiteatur, vtrùm ſsequens vocatus, vel ſsubſstitutus admitti debeat ſstatim, non expectata morte naturali, ac ſsi maioratus poſs ſseſs ſsor, vel fideicommiſs ſso grauatus, Monachus effectus verè deceſs ſsiſs ſset? an etiam fructibus, & commoditatibus maioratus eiuſsdem, aut fideicommiſs ſsi illicò fruatur, vel interim dum Monachus naturaliter viuit, monaſsterium, vel ſsucceſs ſsores alij ab inteſstato, aut ex te ſstamento ante ingreſs ſsum, vel ante profeſs ſsionem Religionis facto, fruendi bonis omnibus ius obtineant. Quid etiam, ſsi maioratus poſs ſseſs ſsor, aut fideicommiſs ſso grauatus, in præiudicium ſsequentis vocati, aut ſsubſstituti, ius ſsuum alteri vendiderit, ceſs ſserit, aut donauerit ante ingreſs ſsum, vel ante profeſs ſsionem Religionis? vbi nouè inſsiſstit Author circa traditionem Baldi, in conſsilio 280. Factum tale, libro primo, ad quam cæteri non ſsic animaduertunt; & Baldi eiuſsdem conſsilium 389. eod libro, rectè ad propoſsitum expendit: de renuntiatione etiam primogenituræ aliqua dicit notanda, & vtrum profeſs ſsione Religionis extingui debeat ius fructuum, commoditatúmve, aut prouentuum maioratus, quod alicui antea conceſs ſsum fuerat, vel pro vita naturali Monachi duret, noua, & ſsingulari diſstinctione declarat? Quid etiam dicendum ſsit de iure Monacho ad vitam competenti? & an profeſs ſsione, ſsicut morte naturali eiuſsdem extinguatur: optimè, ac etiam nouè aperit. Prætereà, an in dubio, in diſstinctéque videantur maioratuum inſstitutores ab eorum ſsucceſs ſsione Monachos, & Monaſsteria excludere, regularitérque: tum ex natura, & fine primogeniorum; tum etiam ex præ ſsumpta eorundem inſstitutorum mente, & intentione id intelligi debeat, quamuis expreſs ſsum non fuerit: vbi & de conſsilio Decij 259. num. 2. ſsingulariter agitur, & contenditur; nec deciſsionem, nec rationem §. Cornelio Fœlici, l. Statius, Florus, ff. de iure fiſsci, Hiſspanorum primogeniis conuenire, nec Monachi, aut Monaſsterij in eiſsdem ſsucceſs ſsioni ſsuffragari. Denique ſsi in legibus, ſstatutis, contractibus, ſsententiis, teſstamentis, conceſs ſsionibus, & aliis diſspoſsitionibus quibuſscunque indefinita mentio mortis fiat, an intelligatur de morte naturali, vel de morte ciuili, vel de vtraque, & quibus in caſsibus mors ciuilis æquiparetur naturali: ab| ſsoluta equidem, diligens, atque notanda explanatio. p. 128.
  • Cap. XIII. Subſstitutionis vulgaris ius, vtrum iure tranſsmiſs ſsionis ex capite iuris deliberandi, vel ex potentia ſsanguinis potentius eſs ſse debeat; ſsiue (quod idem eſst) an decedente inſstituto, præferatur in hæreditate agnoſscenda ſsubſstitutus, vel inſstituti hæres ex iure tranſsmiſs ſsionis. Quid etiam, ſsi tranſsmiſs ſsionis ius ex potentia ſsuitatis contingat: vbi hac in re contrarietas, & varietas Scribentium oſstenditur, multáque nouiter & verè adnotantur, quæ ſsic non erant per alios animaduerſsa. p. 157.
  • Cap. XIV. Ad explicationem §. Augerius, l. qui Romæ, ff. de verborum obligation. vbi quæ in propoſsito eius textus hucvſsquè diuerſsimode, variiſsque in locis ſscripta erant, diſstinctè, & breuiter commemorantur, Recentiorum omnium ſsubtilitates, excogitatæque, & argutæ magis, quàm veræ interpretationes, nouiter, & ſsubtiliter confutantur; ac denique communi ſsententia ab eorum impugnationibus, qui ipſsummet Iureconſsultum Scæuolam arguere, atque carpere non dubitarunt, reddita immuni: ſsiue aliter & melius, quàm cæteri hactenus feciſs ſsent, exornata, & defenſsa: l. etiam fideiuſs ſsor obligari 17. §. fin. ff. de fideiuſs ſsoribus, deciſsione explicata: nonnulla in propoſsito adnotantur per Authorem, quæ ſsic enucleata, atque elaborata, nullibi antea fuerant. p. 164.
  • Cap. XV. A ſsucceſs ſsione maioratus non ſsimpliciter, aut perpetuò, ſsiue non abſsolutè, & indiſstinctè, ſsed propter aliquam rationem, vel cauſsam, aliquóve caſsu, aut qualitate ſsuperueniente, excluſso eo, qui prius ad ſsucceſs ſsionem inuitatus fuerat, ſsi caſsus, vel qualitas ſsuperueniat, an perſsonalis tantum, an verò realis, & linealis excluſsio cenſseri debeat? Deinde, ſsi ſsequens in gradu, vel proximior eo caſsu vocetur, quis dici debeat proximior, & vtrum deſscendens ex eo, qui prohibetur ſsuccedere, vel propter aliquam rationem, in euentúmve alicuius caſsus à ſsucceſs ſsione repellitur, admitti debeat, vel repelli; ſsiue an dici poſs ſsit ſsequens in gradu, vel non? Regulariter etiam, cum à ſsucceſs ſsione maioratus aut fideicommiſs ſsi aliquis excluditur, vel cum ſsuccedere prohibetur; an omnes ab eo deſscendentes excluſsi cen ſseantur, vel ſsuccedere prohibiti abſsolute? Quid ſsi ratio excluſsionis, vel qualitas ob quam excluditur, in eius deſscendentibus ceſs ſsaret, aut ſsi excluſsio ipſsa perſsonalis eſs ſset, deſscendentésve ex propria per ſsona, aut vocatione, ſsiue ex proprio iure ſsucceſs ſsionem prætenderent? Sed & ex cluſsa filia, quando cenſseatur excluſsus nepos, & de intellectu theoricæ, ſseu doctrinæ Bartoli in propoſsito; ibidem etiam, Angeli, Pauli Caſstrenſsis, Philippi Cornei, Hippolyti Riminaldi, Iacobi Menochij, Sylueſstri Aldobrandini, Telli Ferdinandez, & aliorum traditiones, ſsic ponderatæ, atque exornatæ, vt vtilitatem contineant, & futuris aliis negotiis contingentibus prodeſs ſse valeant. Denique caſsus, vel qualitas ſsuperueniens, quæ tunc ſsucceſs ſsionem impediret, an noceat ei, qui antea legitimè, ſsiue tempore habili ſsucceſs ſserat? Vbi in facti contingentia conſsultus, de iure reſspondit, & primus quidem omnium ſscripſsit Author, eiúſsque conſsilium, prout editum fuit, tranſscribitur hoc loco, & quàmplurima diligenter, & accuraté explanata relinquuntur. p. 169.
  • Cap. XVI. Depoſsitum quid, & quare fiduciæ iudicium dicatur, nec compenſsationis exceptionem admittat? poſs ſseſs ſsionem, aut dominium rei depoſsitæ an in depo ſsitarium transferat; & quid in ſsequeſstrum? Qualiter etiam regulare, & irregulare depoſsitum differant, & quos effectus vtrumque producat? Deinde, an depoſsitum maneat pactione adiecta, vt tantundem reddere, vel vti pecunia, aut re depoſsita liceat? An etiam Bancharij noſstri temporis ſsint verè depoſsitarij, & eorum fideiuſs ſsores illis teneantur, qui de pecunia intereſs ſse percipiunt? Vbi nonnulla inuenies, ſsingulariter, verè adnotata, atque elaborata, & rem hanc breuitate, & reſsolutione explanatam. Demum, & principaliter inquiritur, vtrùm res ſsuas, vel pecunias apud alium deponens, cæteris creditoribus præ ferendus ſsit circa actiones perſsonales, vel reales; ſsiue an habeat ius prælationis contra bona depoſsitarij falliti? Et de intellectu l. ſsi hominem 7. §. quoties ff. depoſsiti, l. ſsi ventri, §. in bonis. ff. de priuilegiis creditorum, & l. 2. & 9. tit. 3. part. 5. & nonnullis caſsibus diſstinctè, & verè conſstitutis, dubium hoc, tam de iure communi, quàm de iure Regio partitarum, vtiliùs, quàm antea fuiſs ſset, remanet diſs ſsolutum, atque explicatum. pag. 186.
  • Cap. XVII. Inſstitutus in re certa, nullo dato cohærede vniuerſsali, vel dato nolente, aut non valente hæreditatem adire, ſsiue ante teſstatorem decedente, iure noſstro Regio, ac poſst deciſsionem l. primæ, titul. 4. lib. 5. nouæ collect. Regiæ, nunquid habeatur loco hæredis? an loco legatarij? Vtrùm etiam vniuerſsam conſsequatur hæreditatem, & rei certæ mentio detrahatur? an rem ipſsam in qua eſst inſstitutus, dumtaxat, ſsic vt reliquum hæredibus legitimis, ſsiue | ab inteſstato ſsucceſs ſsoribus debeatur: difficilis equidem, & neceſs ſsaria, dilucidè tamen & plenè elucidata quæ ſstio. Vbi & Burgenſsis Salon de Paz opinio, aduerſsus Ioannem Matienzum, & Neotericos alios, nouè defenſsa, & recepta; eorundem argumentis verè, & concludenter ſatisfactũ satisfactum ; & plures caſsus, quàm antea fuiſs ſsent, di ſstincti, & conſsiderati per Authorem. Deinde inſstitutus in re certa, an, & quibus caſsibus, ſsiue quarum rerum reſspectu, & effectu habeatur loco hæredis, vel loco legatarij; & de materia, & ratione ad textum in §. ſsi ex fundo, l. primæ, ff. de hæred. inſstit. cum concordantibus, ſstrictè & accuratè actum, & permulti Authores commemorati, qui eiuſsdem §. materiam latiſs ſsimè tractarunt, atque exornarunt? Demum de prædictis omnibus quod attinet ad forum interius, ſsiue conſscientiæ: & vtrùm inſstitutus in re certa, habere debeat reliqua bona, quando teſstator hoc prohibuit; expreſs ſsáve teſstatoris diſspoſsitione, & prohibitione, vtrùm ceſs ſset diſspoſsitio dicti §. ſsi ex fundo, ſsiue ius accreſscendi in hac materia? an etiam regulariter, & quare illud fuerit introductum? Dyni, Bartoli, & aliorum Authorum contrarietas proponitur, & Dyni opinio contra Bartolum ſsu ſstinetur. p. 198.
  • Cap. XVIII. Pœnas negantium, & de mendacio conuictorum, permultas eſs ſse in iure, quæ diffusè, remiſs ſsiuè tamen enumerantur hoc capite. Ac præcipuè agitatur, qualiter, & quibus caſsibus locum habeat pœna conſstitutionis legis finalis, ff. de rei vẽdicatione vendicatione : nonnulla ad propoſsitum eiuſs dem adnotantur, legis 3. tit. 3. part. 3. deciſsioni applicantur, & permultis aliis commemoratis, Fuluij Paciani locus commendatur. Deinde, vtrùm negans rem habere, quam exhibere rogatur, ſsi non conſstet ad eum perueniſs ſse, poſs ſsit iure negare, & eius aſs ſsertioni iuratæ credatur, tam ſsi extet, quàm ſsi non extet ſsuſspicio, rem ad eum perueniſs ſse, vel ſsi ipſse fateatur rem perueniſs ſse, ſsed dicat amiſs ſsiſs ſse eam? vbi Franciſsci Burſsati conſsilium 354. volum. 4. expenditur in terminis. Tandem, inſstrumentum amiſs ſsum eſs ſse; quo pacto, quibúſs ve modis, aut teſstibus probari poſs ſsit? an etiam iuramento probari valeat? & de materia l. fin. C. de fid. inſstrumentorum, remiſs ſsiuè actum hoc loco. pag. 216.
  • Cap. XIX.
    • 1. Repræ ſsentationis materiam circa ſsucceſs ſsiones legales, teſstamentarias, fideicommiſs ſsarias, feudales, emphyteuticarias, & primogeniorum, ſsiue maioratuum permultos Authores tractaſs ſse, qui hoc capite commemorantur, & ingenti ſstudio congregantur. p. 218.
    • 2. Repræ ſsentationis diffinitiones quamplures referuntur, ac vera & noua diffinitio traditur, & ibidem nonnullæ regulæ, ſsiue obſseruationes generales in hac materia proponuntur.
    • 3. Repræ ſsentatio, vtrùm per rationem fictionis, potiùs quàm priuilegij accipi, ac diffiniri debeat; ſsiue lex dum repræ ſsentationem introduxit, vtrùm fingendo proceſs ſserit? vbi Doctorum contrariæ ſsententæ proferuntur, & res hæc dilucidè, & ſsubtiliter explanata relinquitur.
    • 4. Repræ ſsentatio, an in caſsibus duntaxat à iure expreſs ſsis admitti poſs ſsit, & propterea ei in dubio locus non ſsit? an etiam in his ſsucceſs ſsionibus tantum procedat, quæ iure hæreditario deferuntur, & non in aliis; vbi Doctorum confuſsio, & contrarietas ponderatur, & meliùs quàm antea fuiſs ſset, articulus hic declaratur.
    • 5. Repræ ſsentationis introducendæ, quæ fuerit ratio potiſs ſsima, vnde etiam introductionis eiuſsdem neceſs ſsitas effluxerit: quo denique iure repræ ſsentatio, & eius effectus proceſs ſserint, & vbi dicimus per reprę ſsentationem filium ingredi locum patris, an gradus repræ ſsentari potiùs, quàm corrumpi dicatur? vbi horum omnium breuis, & dilucida traditur reſsolutio, atque explanatio.
    • 6. Repræ ſsentationis priuilegium quibus perſsonis communicatum, ſseu conceſs ſsum fuerit: vbi in primis repræ ſsentationi locum non eſs ſse inter aſscendentes, & quare. Deinde repræ ſsentationis beneficium deſs cendentibus communicari, & in infinitum quoad omnes protrahi, idque præcipuè in Hiſspanorum primogeniis, ſsiue in vinculis, aut maioratibus perpetuis, prout ſsingulariter declaratur. Inter tranſsuerſsales quoque repræ ſsentationem admitti in filiis fratrum cum patruis ſsuis ſsuccedentibus, in ſstirpes, & non in capita; ſsed vltra filios fratrum non porigi; quamuis in primogeniorum ſsucceſs ſsione, iure Hiſspano, inter tranſsuerſsales etiam, in infinitum repræ ſsentatio porrigatur, dummodo pater, aut aſscendens repræ ſsentatus, ſsuccedere poſs ſset, ſsi viueret, non alias, prout latiùs probatur. Legis 40. Tauri conſstitutio, quatenus de ſsucceſs ſsione, atque repræ ſsentatione tranſs uerſsalium, ſseu collateralium loquitur, vtiliter, & ſsingulariter explicatur, atque ex profeſs ſso diſscutitur, vtrum repræ ſsentatio in maioratibus tranſsuerſsalibus conceſs ſsa, abſs que graduum reſstrictione intelligenda ſsit? & an procedat, etiamſsi ipſsimet tranſsuer ſsales à primo inſstitutore maioratus non procedant? Ludouici Molinæ, & Velaſs quez Auendañi ſsententiæ contrariæ proferuntur; & Ludouici Molinæ opinione | retenta, egregiè admodum articulus hic diſs ſsoluitur. Præterea difficilis illa quæ ſstio, atque inueterata Doctorum controuerſsia, vtrùm fratrum diuerſsorum filij, quando ſsoli ſsunt, nec concurrunt cum patruo ſsuo ſsuperſstite, ſsuccedant alteri patruo ſsuo in ſstirpes, repræ ſsentando parentum perſsonas? an in capita? ſsingulariter, & dilucidè extricatur. Denique, quando plures patrueles, ſsiue conſsobrini tractant inter ſse de ſsuccedendo alteri ſsuo patrueli, ſsiue conſsobrino, an ſsucceſs ſsio fiat in ſstirpes, vel in capita? dilucidè etiam explanatur, præfatorum omnium diſstincta admodum, & notanda traditur reſsolutio.
    • 7. Regnorum, & maioratuum, ſseu primogeniorum ſsucceſs ſsio, vtrum iure ſsanguinis, an iure hæreditario deferatur; repræ ſsentatio etiam in eis, an de iure communi procederet, & de iure huius regni, recta iuris ratione, ſsiue qua præcipuè fuerit admiſs ſsa, vbi ratio decidendi ad l. 40. Tauri aſs ſsignatur, quæ hactenus ab aliis mille in locis tradita fuere, ſsuo ordine commemorantur; qualiter, ſsiue quo ordine, & forma in regno debeat ſsuccedi? & an ab vltimo regni poſs ſseſs ſsore proximitas debeat accipi? quid etiam in aliis maioratibus inferioribus? Demum textus, in cap. licet, de voto, & voti redemptione, & in cap. grandi, de ſsupplenda negligentia prælatorum, lib. 6. & in l. 2. 3. & 4. tit. 15. part. 2. & in l. 8. & 12. tit. primo part. eadem 2. cuma aliis pluribus, in quibus adeò variarunt hucuſsque Scribentes omnes, vt ferè nihil certum reliquerint ſscriptum, dilucidé, & abſsolutè explanantur.
    • 8. Repræ ſsentatio nepoti ex filio primogenito ante mortem aui defuncto, in l. 40. Tauri conceſs ſsa, vtrùm nepti etiam conceſs ſsa eſs ſse intelligatur, & conſsequenter neptis ex filio primogenito præmortuo; an ſsecundogenitum à ſsucceſs ſsione maioratus excludat? Neptis etiam eiuſsdem repræ ſsentatio, vtrum excludatur ex maioratu fœminas propter maſsculos excludente; ſsi maſsculus ex fœmina, & fœmina ex maſs culo ad ſsucceſs ſsionem maioratus ſsimul concurrant; & de ſsuccedendo vltimo poſs ſseſs ſsori tranſsuerſsali tractent, atque in eodem gradu ſsint, vter eorum debeat præ ferri? Ex duabus etiam fœminis in eodem gradu exiſstentibus, cui prælatio detur? Et an qualitas maſsculinitatis, ſsiue ſsexus maſsculini in filiam tranſsmitti, ſsiue ab illa repræ ſsentari valeat? Denique tam de iure communi in ſsucceſs ſsione aſscendentium, & tranſsuerſsalium quoque, & in bonis liberis, & diuiſsibilibus, quàm de iure huius regni poſst deciſsionem l. 40. Tauri in Hiſspanorum primogeniis, ſsiue maioratibus, vtrùm filius parentis perſsonam repræ ſsentans, dicatur venire ex propria per ſsona, & vocatione, atque proprio iure, vel ex perſsona parentis repræ ſsentati, & de effectu huius indagationis, breuis & diucida atque in hoc vltimo notanda, & aliter quàm cæteri feciſs ſsent, tradita reſsolutio.
    • 9. Repræ ſsentatio, vtrum locum habeat, quando in patre, vel auo ius ſsuccedendi firmiter radicatum non fuit, ſsiue ius certum, & firmum, atque inuariabile vtrùm neceſs ſsariò requiratur, vt repræ ſsentatio admittatur; an verò ſsola potentia, ſsiue ſspes, aut poſs ſsibilitas ſsuccedendi, etiam remota ſsufficiat? & de intellectu l. 40. Tauri, circa iſstum articulum; dilucida equidem, atque egregia explanatio, vbi Taurinæ dictæ l. germanus, & verus ſsenſsus adducitur. Conditorum eiuſsdem mens, & intentio detegitur, Neotericorum quorundam aduerſsus Ludouicum Molinam obſseruationes, ſseu placita nonnulla, nouiter & verè ſsubuertuntur, & quamplurima adnotantur. Deinde, an nepos inſstitutoris ex filio, ante maioratum inſstitutum, vel in vita inſstitutoris præmortuo, patruum excludat? an etiam repræ ſsentationi locus eſs ſse poſs ſsit, quando vltimo maioratus poſs ſseſs ſsore abſq; absque deſscendentibus præmortuo, tranſsuerſsalis aliquis ſsucceſs ſsionem prætendit, cuius pater ſsi viueret, ſsucceſs ſsurus ſsane eſs ſset vt proximior, ipſse tamen multis ab hinc annis, & ante maioratum inſstitutum, vel etiam poſst, ſsed in vita inſstitutoris deceſs ſsit: vbi etiam in propoſsito conſsiderantur accuratè, & ſsubtiliter aliqua, quæ vltra Scribentes omnes, matura consideratione fuerunt excogitata. Ac denique de nepote mortuo, viuentibus auo poſs ſseſs ſsore maioratus, & patre primogenito; relicto tamen pronepote poſs ſseſs ſsoris: & de filio incapacis, ante incapacitatem nato, & de poſsthumo, vtrum patruum excludant, breuiter inquiritur.
    • 10. Repræ ſsentatio in fideicommiſs ſsi ſsucceſs ſsione, an, & quando locum habeat? vbi de contrarietate Accurſsij, & Baldi, ſsic trita, & vulgata, vt nulli non innoteſscat: an etiam dicta l. 40. Tauri conſstitutione edita, aliquid citra ius commune, aut Interpretum traditiones communes additum, vel innouatum fuerit in materia repræ ſsentationis circa fideicommiſs ſsa. Prætereà de ſsucceſs ſsione feudi, & emphyteuſsis, & quatenus in ea repræ ſsentatio admittatur: diligens equidem, atque notanda, & accurata magis, quàm antea fuiſs ſset, explanatio.
    • 11. Repræ ſsentatio, de qua in l. 40. Tauri, vtrum admittenda ſsit in primogeniis, ſseu maioratibus, non ſsolum ex vltima voluntate, ſsed etiam ex contractu inſstitutis, vbi non modo interminis præfatæ l. Tauri, ſsed etiam in terminis iuris communis, articulus hic dilucidè magis, & aliter, quàm cæteri huius Regni Scriptores feciſs ſsent, explanatus relinquitur: an etiam admittatur repræ ſsentatio in maioratibus, qui abſsque inſstitutionis ſscriptura, ex ſsola antiquitate, aut conſsuetudine conſstant? In donatione Dominica, ſseu Regia conceſs ſsione, in his bonis, quæ iure maioratus à Rege Henrico II. Nobilibus Hiſspaniæ fuere donata; in meliorationibus Tertij & Quinti vinculatis, ſsiue in vinculis ordinariis, quæ abſsque Regia facultate inſstituuntur quotidie, & in Anniuerſsariis, & Capellaniis aut Memoriis perpetuis, quæ iure maioratus deferuntur: vbi horum omnium breuis, & diſstincta traditur reſsolutio, & Petri Salazaris aduerſsus Lud. Molinam, & alios, opinio noua, nouiter & verè, atque vel vno tantũ tantum verbo cõcludenter concludenter conuicta.
    • 12. Repræ ſsentatio, vt excluſsa cenſseatur, atque in primogeniorum, ſseu maioratuum ſsucceſs ſsione excludi debeat, vtrum neceſs ſsaria ſsit expreſs ſsa diſspoſsitio, vel etiam tacita, atque ex coniecturis deducta ſsufficiat? an etiam excluſsa, aut admiſs ſsa, repræ ſsentatione alicuius perſsonæ, aut gradus reſs pectu, ſsiue in aliqua parte diſspoſsitionis, in reliquis quoque partibus, ſsiue aliorum quoque graduum, aut vocatorum reſspectu, excluſsa, aut admiſs ſsa cenſsenda ſsit, quámque firmiter, ſsiue qualiter in caſsu dubij ſstandum ſsit dict. l. 40. Tauri diſs poſsitioni, vt potius admittatur, quàm excludatur repræ ſsentatio, & an eiuſsdem legis deciſsio ſsit iuri communi conſsona in poſstrema ſsui parte, & procedat quoque reſspectu primi ſsucceſs ſsoris, vel vlteriorum, vt possint ipſsi repræ ſsentationem excludere, vel ceſs ſsione ſsua iuri nepotis præiudicare, ac ſsecundogenito filio fauere. Deinde, ex vocatione proximioris, vulgo el mas propinquo, o el mas cercano patiente. Vel cum dicitur, quod aliquibus deficientibus, proximior ſsuccedat, aut proximior meus, vel proximior in gradu, vel quod ſsuccedatur ſsalua gradus prærogatiua, aut ordine ſsucceſs ſsiuo, vtrum repræ ſsentatio excluſsa cenſseatur? an etiam ex vocatione filij maioris, aut filij primogeniti, vel filij ſsuper ſstitis tempore mortis vltimi poſs ſseſs ſsoris, vel proximioris, eodem tempore ſsuperſstitis, repræ ſsentatio excludatur, vel non? Quid denique, ſsi primogenitus mortuus fuerit, nondum qualitate, ſseu condi tione ab inſstitutore maioratus adiecta, verificata; & vtrùm qualitas in perſsona ſsuccedentis, ad ſsuccedendum requiſsita, præcisè adeſs ſse debeat tempore delatæ ſsucceſs ſsionis? an verò ſsufficiat, quod antea adfuerit, etiam ſsi ante aduentum ſsucceſs ſsionis primogenitus mortuus fuerit? vbi horum omnium dilucida, & diſstincta, atque notanda reſsolutio traditur, & nonnulla (vt videbis) & nouiter, & verè adnotantur per Authorem, quæ ſsic diligenter ordinata, atque digeſsta, nullibi antea fuerant. Inter alia tamen articulus ille circa vocationem factam in maioratu de filio primogenito ſsuperſstite, hoc eſst, del hijo mayor que fincare viuo al tiempo de la muerte del vltimo poſs ſseedor, ſsic accurate, & verè reſsoluitur, atque Ludouici Molinæ ſsententia recepta, fundamentis, plurimiſs que Auendañi rationibus in contrarium, nouiter & ſsubtiliter reſspondetur, vt attenta conſstitutione dictæ l. 40. Tauri, ampliùs de ipſsius articuli vera reſsolutione dubitari nequeat. pag. 218. & ſseqq.
  • Cap. XX. Ad ea, quæ Hieronymus de Ceuallos ſsub quæ ſstione 749. nouiſs ſsimè ſscripſsit, & pœnas ſsimul criminis falſsi. Obiectionibus deinde eiuſsdem contra Authorem, non modo falſsis & iniquis, verumetiam à veritate, & bono quoquo viro, maximè iuris profeſs ſsore, valde abhorrentibus, non vt ſsatisfiat (ſsatisfactione namque non indigent, & veritas patet, & clamat) ſsed vt iuſstis aliis de cauſsis reſsponſsum præbeatur hoc loco, & è Petri Ricciardij commentariis in titulum Inſstitut. de vſsufructu, multo poſst peractum, & abſsolutum tractatum de vſsufructu ab Authore perlectis, & in hiſsce Regnis expoſsitis, nec vnum verbum, nec ſsyllabam Authorem metipſsum ſsubtraxiſs ſse; nihil etiam Ricciardium eundem attigiſs ſse, nec obſseruaſs ſse ex infinitis, quæ per totum tractatum, & in vnoquoque capite de vſsufructu ab eodem Authore traduntur, & ingenti ſstudio, & diligentia, originalíq; originalíque & prolixa omnium tunc vſsque Scribentium lectura ſsic digeruntur, & vltra alios animaduertũ tur animaduertuntur , vt inuincibiliter oſstendatur, ac etiã etiam (vt aliis opus non fit, & tacuiſs ſse placeret) Ricciardium eundem in materia vſsusfructus quatuor decim duntaxat (nec eas omnes ex profeſs ſso) Authorem verò centum, & quadraginta fere quæ ſstiones, in eo tractatu congeſs ſsiſs ſse, atque ſscripſsiſs ſse, quo magis malitia eius detegitur, & falſsitatis adeò grauis crimen euincitur, nec aliquid Authori detrahitur. Ricciardium potiùs, & Caualcanum ex propoſsito inquirere, & perlegere, & iuxta Authoris | tractatum apponere, laborémque, & diligentiam vniuſscuiuſsque metiri, nimis glorioſsum & iucundum futurum; modo eorum omnium, & aliorum quamplurimorum, quæ typis mandabuntur, honor, & gloria tribuatur ſsoli Deo, à quo cũcta cuncta procedunt, & ſsine quo factum eſst nihil. p. 317.
  • Cap. XXI. Ad Titulum ff. ad S.C. Turpillianum, & de calumniatoribus, in Decretalibus. Vbi nonnullis de calumniatoris crimine (quod graue eſst) breuiter commemoratis, aliiſsque omiſs ſsis conſsultò, ne tranſscribantur, id præcipuè intenditur (quod in vſsu forenſsi controuertitur ſs æpè, & dilucidè ſsatis explicatum non eſst) vtrùm calumniator etiam præ ſsumptus, is ſscilicet, qui vel accuſsationem non probauit, vel ab ea deſstitit, teneatur ad damna, expenſsas, & intereſs ſse: & ibidem Bartoli ſsententia (quæ in puncto iuris veriſs ſsima eſst, quicquid de conſsuetudine contra ip ſsum alij enunciauerint) conſstanter, ac ita defenditur, vt omnino debeat obſseruari, prout hic explicatur. p. 328.
  • Cap. XXII. Ex l. nihil pro hærede. C. de vſsucapione pro hærede. Vbi quamplurimorum interpretationibus argutè, & ſsubtiliter refutatis, & nouiter conuictis, multiſsquè ingenti ſstudio & diligentia in propoſsito eius textus, ſsuitatis etiam, & præ teritionis, atque exhæredationis liberorum obſseruatis; & viuo quoque patre an dominium, an etiam poſs ſseſs ſsionem bonorum paternorum habere, ſsiue domini aliquo modo filij dicantur, textus ille adeò vulgatus, vt in ſscholis per manus tradatur quotidie, ita dilucidè, & ingeniosè enucleatus relinquitur, vt Authoris ſstudium, & laborem fatearis libenter. p. 334.
  • Cap. XXIII. Ex cap. ſsalubriter, de vſsuris. Vbi Pontificia ea conſstitutio, adeò vulgata, ſsed ſsummè difficilis; cap. etiam ad noſstram 11. de rebus Eccleſsiæ non alienandis: Et cap. ad noſstram 7. de iureiurando, ita accuratè & verè explicatur, vt aliorum intellectus quamplures, verè & nouiter conuincantur; nonnulla in propoſsito dicti cap. ſsalubriter, dilucidè obſseruata tradantur, & verus atque genuinus ſsenſsus eiuſsdem deciſsionis oſstendatur. Denique, & infertur ad quæ ſstionem practicam, vtrùm hodie in terminis legis Regiæ taxantis dotes, procedat dicti cap. ſsalubriter, conſstitutio, ſsi fructus ex poſs ſseſs ſsionibus pignori datis, excedant quantitatẽ quantitatem dotis à lege Regia taxatam? & quę ſstio metipſsa accuratiùs, & dilucidè magis quàm hactenus fuiſs ſset, explicatur, & l. debitor. ff. in quib. cauſs. pign. vel hypot tacit. contrah. ſsingulariter expenditur, & declaratur. p. 350.
  • Cap. XXIV. Legis finalis, C. de edict. Diui Adrian. tol. materia, diligenter & dilucidè, breuiter tamen, & vtiliter diſscutitur ac inter alia principaliter inquiruntur ex profeſs ſso nonnulla; legis, inquam, eiuſsdem, & l. 3. tit. 13. lib. 4. nouæ collect. Regiæ (quæ lex Soriana vulgò nuncupatur) remedium, quibus, & quando competat, vel non, quæ etiam adſstringantur probare, qui legum earundem beneficium implorant; ſsiue quæ requirantur, vt quis in ſsummario, poſs ſseſs ſsorióque eius legis iudicio obtineat. Deinde, an ſsemiplenæ probationes ſsufficiant? an verò plenæ neceſs ſsariæ ſsint? Rur ſsum, quando quis dicatur legitimus contradictor ad impediendam miſs ſsionem in poſs ſseſs ſsionem ex dictis ll. & quæ vitia dicantur viſsibilia, aut inuiſsibilia, vt eam impediant, vel non? An etiam admittantur probationes, ſseu exceptiones altiorem indaginem requirentes, & quando in continenti probationes fieri poſs ſse dicatur, vel non poſs ſse. Succeſs ſsori deinde maioratus (quod hactenus abſsolutè ſsatis explicatum non erat) an remedium dict. l. finalis competat; fideicommiſs ſsario etiam de iure communi, & hoc de iure Regio poſst deciſsionem l. primæ, tit. 4. lib. 5. nouæ collect. Regiæ, etiam nullus reſstitutione facta ab hærede? (quod nullus itidem explicauerat abſsolutè:) An denique hæres hodie poſst deciſsionem eiuſsdem l. Regiæ primæ, poſs ſsit à fideicommiſs ſsario compelli, vt adeat hæreditatem, & ſsibi reſstituat, & de intellectu præfatæ l. primæ: vbi ingenti ſstudio, & labore eximio, Authorem aliorum Interpretum placita euoluiſs ſse, & quamplurima obſseruaſs ſse, libenter fatebitur quicunque. pag. 366.
  • CAP. XXV. Leg. vnicæ. C. quando Imperator inter pupillos & viduas, &c. Conſstitutio, & materia exornatur, & priuilegium illud quo pupilli, viduæ, & miſserabiles perſsonæ euocare ad Curiam Principis aduerſsarios quoad primam cauſsarum cognitionem poſs ſsunt, ſsed non euocari; qualiter, & quando, & quibus caſsibus, ac perſsonis competat, tractatur vtiliter. De ratione etiam introductionis priuilegij ipſsius, & an præfatis perſsonis, non modo pauperibus; ſsed etiam diuitibus concedatur, eleganter diſscutitur. Rurſsus, an l. eiuſsdem deciſsio procedat poſst cœptum coram ordinario iudicium, ſsiue actoris, ſsiue rei partes pupilli, & viduæ ſsuſstineant; aliter equidem, & dilucidè magis, quàm hactenus factum fuiſs ſset, explanatur. Demum inquiritur, an perſsonæ prædictæ eo priuilegio vti, fruíque poſs ſsint, ſsi tanquam hæredes ſsucceſs ſserint in lite cœpta? & de | his omnibus vtilis traditur, atque notanda reſsolutio, & explanatio. pag. 409.
  • Cap. XXVI. Contractus, vel actus, qui geritur, an, & quando intelligatur, ſsiue præ ſsumatur in ſscriptis, vel abſsque ſscriptura celebratus, vt dicatur purus & perfectus, vel imperfectus, & conditionalis, & pœ nitere liceat, vel non, ante inſstrumentum confectum, ſsi inter contrahentes de inſstrumento conficiendo conuenit? vbi ad interpretationem l. contractus. C. de fide in ſstrument. l. 6. tit. 5. part. 5. & l. 2. tit. 16. lib. 5. nou. collect. Regiæ, & præfatæ diſsceptationis inter Scribentes omnes adeò controuerſs æ, abſsolutam, & veram reſsolutionem, tam de iure communi, quàm de iure Regio, obſseruantur ab Authore nonnulla, quæ dilucidè traduntur hoc loco. pag. 420.
  • Cap. XXVII. Alimenta, ſsumptúſsque litis, an, & quando teneatur reus ſsuppeditare actori, cùm lite pendente, vel anteqùam iudiciũ iudicium promoueatur, actor petit ſsibi prouideri de alimentis à reo, & quando quis pauper dicatur, & eiuſsmodi, quod alimenta, & litis expenſsas iure valeat eligere: l. ſsi inſstituta. §. de inofficioſso, ff. de inofficioſso teſstament. cum aliis iuribus in materia, intellectus verus adducitur, & extenditur eiuſsdem deciſsio ad alias perſsonas quamplures, maximè ad eas, quæ non leuem iuſstitiæ præ ſsumptionem pro ſse habent, & quatenus præ ſsumptio operetur? an etiam inops dicatur, quæ maritum, patrem, vel filios habet diuites? vtiliter explanatur. pag. 427.
  • Cap. XXVIII. Ad ea, quæ cap. 6. huiuſsce libri 3. & cap. 18. lib. 2. ſscripta fuere, addenda nonnulla, quæ etiam pertinent ad poteſstatem Principis, vt tollere, aut mutare valeat teſstatorum voluntates quoad fideicommiſs ſsa, & maioratus ex cauſsa publicæ vtilitatis. Et an procedat id duntaxat, quando non aliter conſsuli poteſst publicæ vtilitati. Principi etiam aliquid atteſstanti vtrùm plena fides adhibenda ſsit? ad Clement. vnicam, de probat. Et an cau ſs æ cognitio, atque vocatorum, ſsiue ſsubſstitutorum citatio neceſs ſsaria ſsit, vt iuri eorum præiudicium generetur, & derogetur. Deinde, clauſsulæ, ex certa ſscientia, & motu proprio, & de plenitudine poteſstatis, & pro expreßis habentes, cuius effectus, & virtutis ſsint in propoſsito, & in aliis quibuſslibet regulariter? Rurſsus in Principe iuri alterius præiudicante, an præ ſsumatur iuſsta cauſsa, & an ipſsius aſs ſsertio, ſsiue expreſs ſsio ſsufficiat? Denique, de ratione, & interpretatione l. 7. tit. 7. lib. 5. nou. collect Regiæ, circa diuiſsionem duorum maioratuum, qui ex cauſsa matrimonij vniuntur, & excedunt ſsummam prætaxatam ibi, breuis & notanda reſsolutio, atque explanatio, pag. 440.
  • Cap. XXIX. Maſsculi ex fœminis, an, & quando maſsculorum deſscendentium appellatione comprehendantur, vel comprehenſsi dicantur in fideicommiſs ſsis, & vltimarum voluntatum diſspoſsitionibus, diligens, & breuis explanatio. p. 429.
  • Cap. XXX. Regula illa, ſsiue Interpretum omnium axioma commune, & per manus traditum quotidie; Si vinco vincentem te, multo magis vincam te, in ſsucceſs ſsionum. & aliorum actuum materia, an, & qualiter procedat, & de aliorum variis in locis traditionibus (quæ hic aggregantur) breuis reſsolutio, atque explanatio. p. 460.
Loading...