B lasphemiae ſcelus temporibus iſtis ex hoc (vt piè credendum eſt) tot calamitatibus plenis ſatis in vſu eſt. Cúmque hoc magis quàm alia crimina ipſum Deum creatorem omnium offendat, ac ad illud perpetrandum nullus alliciat carnalis appetitus, nec auaritiæ ſitis vlla commoueat, nulla denique in ſtiget aſtrorum influentia, mitiori plectitur pœna. Sæuiunt humanæ leges communes ac regiæ in fal ſam monetam fabricantes, extra regna res vetitas deferentes, ín que latrunculorum aures, conſuetudinaria pœna conſurgit: mutilantur manibus ac pedibus ob leuiora ſ æpius homines. Sola blaſphemantium lingua peccat impunè, quos Iudæis deteriores vocat Hoſtienſ. in ſumma, de exceſsibus prælator. §. clericus. quia fruſtratim decidunt mẽbra illius, qui eos proprio ſanguine redemit, cuius corpus ſaltem Iudæi integrum reſeruarunt. Qui in lege veteri blaſphemabat nomen domini lapidibus opprimebatur ab vniuerſo populo: quæ pœna ab ipſo omnipotente Deo impoſita eſt, quo tẽpore nondum Deus talia ac tanta cõceſ ſerat hominibus dona. Nũc autem quando Deus homo factus (vt hominibus amiſ ſum redderet honorem) vitam & ſanguinẽ præ ſtitit, blaſphemiis paſsim ab eiſdem hominibus inhonoratur: nec qui blaſphemat pœnã , ſed qui reprehendit periculũ ſubiit: &, quòd deterius eſt, audientes qui ad vindictam, ſeu ad correctionem ſaltem moueri deberent, prouocantur ad riſum. Iuſtinianus ille, & ſi non inter omnes Chriſtianos principes ſanctior vltimo ſupplicio blaſphemos damnari cẽ ſuit , pares eos nefandi criminis reis iudicando, & iuſtè quidem. Quid enim magis nefariũ , quid enim naturæ ipſi magis aduerſum, quàm vt creatura in ſuum inuebatur creatorem? Quid à brutis ipſis alienius quorũ nullũ quauis innata feritate vigeat, ſuũ offendit benefactorem, nec in offendendo ſolùm ſe gratũ oſtendere credit, niſi defendat opportunitate conceſ ſa, ac membris ferè omnibus ſui corporis ſe debitorem fateri conetur. Cúm que lingua id fari natura non dederit, eadem ſaltem benefactoris pedes lambendo fatetur. O ſ æculum infelix, ô ætas iam omnino lutea, ô homines Chriſtianorum nomen vſurpantes ad maiorem in die iudicij confuſionem, & in gehenna pœnam. Inſurgit quiſq; veſtrum ac furit ſi principem ſuum terrenum, ſi dominum, amicum, famulum, ſi denique ſeruum iniuria afficere audit. Si creatorem ac redemptorem veſtrum, & præ ſentis vitæ huius, (quæ vobis tam dulcis eſt, quia futuram timetis amaram) largitorem & auctorem, ac futu rum iudicem aſperrimum blaſphemare auditis, obmuteſcitis? Vbi fides? vbi religio? Quid prodeſt Chriſtiani ſanguinis antiqui iactantia, quæ vobis ſolùm ad neophitorum improbatum ſeruit contemptum? Dedecus ac infamiæ notam cenſetis, ſi quorum cibis ad tempus nutrimini (etiam cum vitæ iactura) iniuriam linquitis inultam. Nõne maiorem ignominiam oporteret iudicare illius per quẽ eſtis quicquid eſtis, blaſphemiam patienter audire, ac tepidè reprehendere, & blaſphemantium ſ æpius cœtibus admiſceri, ac quò blaſphemi conueniant fouere ludos? O nobiles (quos ſ æpius non parentum virtus, ſed rapinæ, violentiæ, aliíq; ignobiles actus ad diuitias primùm, ac inde ad nobilitatem euexerunt) qui inimicos amicorum vſq; ad necem ex lege quadam nobilitatis perſequimini, & inimicos Dei & creatoris veſtri intra familiam alitis, defenditis, ſuſtinetíſque. In quo fiduciam cæleſtis regni poſsidendi ponitis, ſi inimicos veſtros, quos Deus diligere præcipit, odio habetis, ſuos autem ſuum nomen blaſphemantes diligitis? O ignaui, ac infelices iudices, qui poteſtate diuina in terris vtimini, quorum iuſsis ob id cæteri homines natura pares, & meritis ſ æpius meliores obtemperant, quo negociorum maiori deceret verſari ſollicitudine, quàm vt diuini nominis blaſphemos inſequeremini, captos nullo perſonarum diſcrimine, nulla legalis pœ næ diſpenſatione puniretis? O ſumma pietas qui ſolus bonus es, & cuius ſolius omnia opera bona ſunt: non poſ ſum niſi cum Dauid ſciſcitari, Vſquequo Domine improperabit inimicus, irritabit aduerſarius nomen tuum, ac cum eo deprecari, Vt exurgas Deus & iudices cauſam tuam, & memor ſis improperiorum tuorum, eorũ quæ ab inſipientibus fiunt tota die. Maior quidem erit pietas, ſi tanti criminis perpetratores viuẽtes paterno affligas amore, vt re ſipiſcant, quàm ſi mortuos eos cruciari iubeas in æternum, vt loquelam damnatorũ , quam viui fari cœperũt , perpetuo luctu nunquàm fari prætermittant, non in tuæ gloriæ diminutionẽ , ſed in ſuæ potius miſeriæ calamitatíſq; augmẽtum . His igitur in demonſtrationẽ huius criminis grauitatis, ſic præ libatis ad pœnam clericis illud committentibus infligendam veniamus, quæ quidem tantò grauior in eis eſ ſe deberet, quantò ab ipſis grauius quàm à laicis in hoc delinquitur, ea potiſsimùm ratione. Nam præter id quod ſicut & cæteri hominũ manu ipſius Dei teneantur, eius ſtipendiis, vnigeniti filij ſui Domini noſtri patrimonio particulariter aluntur. Et text. in c. Si quis per capillum. xxij. q. j. contra clericum ſtatuit in hæc verba. Si quis per capillũ Dei vel caput iurauerit, vel alio modo contra Deũ blaſphemia vſus fuerit, ſi in aliquo ordine eccleſiaſtico eſt, deponatur: cuius canonis antiqui pœnam tanquam vetuſtate collapſam ceſ ſare cenſuit Hoſtien. in ſumma, de male. in §. blaſphemantes. verſ. grauior etiam. & hodie arbitraria pœna cenſuit puniendum clericum blaſphemantẽ : cuius ſentẽtiæ videtur adhærere Ioan. And. {Ancha. Anto. & Card. in c. ij. de maledi. vbi Abb. dicit ꝙ ita cõmuniter dicitur, Quãuis contrariũ ſcripſerit Bonifacius de Vitelinis in ſuo tract. maleficiorũ fol. xiij. in rubr. de pœnis blaſphemantiũ Deum & Santos, neminẽ pro ſua opinione referẽs .} Cùm autem clericus rebellis fuerit, vel ſ æ pius hoc delictum cõmiſerit , tunc degradandũ eum iuxta diſpoſitionem dicti canonis ſcripſit Hoſt. vbi ſuprà, {de quo meminit Guiliel. benedicti, in iij. parte repet. c. Rainutius, in q. de homic. nu. xxxix. col. xvj. fol. xlviij.} ex quo videtur velle ſolùm data incorrigibilitate vel conſuetudine blaſphemandi clericum eſ ſe deponendũ pro iſto crimine: cuius in hoc ſentẽtiæ adhæ ſit Alexan. in conſil. lxxij. in j. vol. col. iiij. verſic. Præterea. dum referendo Hoſti. vbi ſuprà dicit ꝙ clericus propter hoc non poteſt deponi, niſi ſ æpius ſit conſuetus: qui plus audet affirmare, quòd non ſufficeret probare quòd bis vel ter blaſphemauit ad hoc vt dicatur conſuetus blaſphemare, pro quo allegat Cinum in l. ij. C. de re. credi. & quòd talis conſuetudo blaſphemandi debet probari per te ſtes non ſingulares. pro quo refert Cinũ , Ioan. And. Paul. de Elea. & Anto. in variis locis. Panor. autem in d. c. ij. de male. dicit, quòd ita graue poteſt eſ ſe delictum, quòd fieret depoſitio: & allegat text. in d. c. Si quis per capillum, & de cõ ſuetudine blaſphemandi nihil dicit: ex quo videtur tenere quòd quando grauis eſ ſet blaſphemia, tũc habeat locum pœna canonis antiqui de quo ſuprà. Pœnam verò in d. c. ij. de maledi. deſcriptam clericos non ſubire Hoſtien. in ſumma illius tit. & Ioan. And. & Panor. ibi. eo. c. ij. licet Alexan. in d. conſil. referat Hoſtien. aliter tenere & corruptè, quia oppoſitũ tenuit eius ad quod allegatur ab Alexan. Hodie verò in Concilio Lateranenſi ſub Leone x. celebrato clericis blaſphemantibus pœna decreta eſt ſub his verbis. Quicunque Deo palam ſeu publicè maledixerit, cõtumeliosíſq; atque obſcœnis verbis Dominum noſtrum Ieſum Chriſtum, vel glorioſam virginem Mariam eius genitricem expreſsè blaſphemauerit, ſi clericus vel ſacerdos fuerit, eo ipſo quòd de delicto huiuſmodi fuerit conuictus, etiam beneficiorum quæcunq; habuerit fructibus (applicando vt infrà) vnius anni mulctetur: & hoc ſit pro prima vice, pro ſecũda verò ſi ita deliquerit, & conuictus, vt præfertur, fuerit, ſi vnicum habuerit beneficiũ , eo priuetur, ſi autem plura, quod ordinarius maluerit id amittere cogatur. Quòd ſi tertiò eius ſceleris arguatur & conuincatur, dignitatibus & beneficiis omnibus quæcunq; habuerit eo ipſo priuatus exiſtat, ad eáq; vlterius retinenda inhabilis reddatur, eáque liberè impetrari, & cõferri poſsint. Diſtributio verò præ dictorum fructuum (vt ex dicto c. Concilij. colligi poteſt, in alio caſu quo etiam amiſsionem fructuum imponit) in fabricas beneficiorum huiuſmodi, vel pauperum eleemoſynas facienda eſt.