Q via ex qualitate delictorum in diſspo ſsitione ſsacrorum canonum pœnæ minuuntur, vel augentur, & in his quæ adiudicis arbitrium relinquuntur, pari modo aggrauari vel moderari debent: ideo de clericorum delictis tractaturi opportunum eſst, vt aperiamus quæ leuia, grauia, grauiora, ſseu grauiſssima iudicentur. Et in hoc Panor. in cap. Tuæ. de pœnis. ſscripſsit, quòd leuia dicuntur, vbi dolus non requiritur, vt quando aliquid contingit per imperitiam, vel culpam ſsine dolo: vel quando dolus interuenit | circa rem modicam. Cui adde Angel. in l. Non ſsolùm. §. Si mandato. ff. de iniur. & in l. leuia. ff. de accuſsat. ad hoc videlicet quæ dicantur crimina leuia, vel non. Et vide Auguſst. in addi. ad Angel. de Areti. in verbo, hæc eſst quædam inquiſsitio. in addi. v. in fi. quæ per gloſs ſs. in cap. Cùm illorum, de ſsenten. excommunica. dicit quòf hoc relinquitur arbitrio iudicis: & quòd ſsecundùm vulgi opinionem iſsta veniũt veniunt in conſsideratione. Item quòd grauia ſsunt in quibus exigitur dolus, & tendunt in graue præiudicium alterius, ſseu reipublicæ: & magna pœna imponitur, vt in furto, periurio, & ſsimilibus. Grauiora ſsunt publica, & quando non imponitur pœna mortis. Grauiſssima vbi imponitur pœna mortis. Pro leuibus ſsecundùm eundem Panorm. non debet deponi clericus, nec priuari beneficio, ſsed poterit ad tempus ſsuſspendi, vel aliter corripi ad arbitrium ſsuperioris. Pro grauibus poteſst deponi. & adde Felin. in cap. At ſsi clerici. de iudi. in princip. in col. pen. qui dicit quòd quæ dicantur crimina grauia ſstatur arbitrio iudicis, & refert ad hoc Abba. vbi ſsuprà. Pro grauioribus quanquam non ſsint publica, poterit vltra depoſsitionem detrudi in monaſteriũ monasterium . Pro grauiſssimis vbi de iure ciuili puniretur pœna mortis, poteſst deponi, & damnari ad perpetuum carcerem. Et quia qualitas cuiuſsque criminis latius in quolibet eorum infrà declarabitur, iſsta ſsufficiant pro commento huius particulæ.