PRæmiſs ſso prius quòd ille dicitur calumniator qui falſsa crimina proponit, vt in {c. ſsi quem.} §. notẽdum notendum . ij. queſst. iij. & per Anto. in rub. eiuſsdem titu. Et quòd regulariter ſsi ſsuccumbit in cauſsa, punitur eadem pœna qua veniebat puniendus accuſsatus, vt in c. ij. eadem cauſsa & quæ ſst. {& in c. ij. v. q. vj.} Et per Anto. & Abb. in d. rubri. Clericus calumnioſsus accuſsator priuatur officio, & verberatus publicè in exilium mittitur, vt in capi. j. de calumn. {facit etiam tex. in c. quia iuxta. v. q. vj.} Aduerte tamen quòd hæc non eſst ordinaria pœna | clerici calumniatoris, ſsed illa eadem qua puniendus erat accuſsatus, & ideo in d. c. j. fuit impoſsita illa verberum & exilij, quia non erat proportionabilis accuſsatori pœna qua erat puniendus accuſsatus, ſsecundum Anto, & Abb. ibi. ideo caueat iudex ne erret, credens hanc eſs ſse ordinariam pœnam calumniatoris. Sed ſsequendo doctrinam Anto. ibi, in iiij. nota. quatenus pœna accuſsati congruit accuſsatori, eatenus eſst imponenda, & quatenus ei non proportionatur, alia corporalis loco eius ſsubrogatur. Clericus tamen denunciator criminis, & in probatione deficiens ab officio & beneſsicio ſsuſspenditur, donec innocentiã innocentiam ſsuam purget, vt in c. fi. eo. tit. Et hoc ex ratione, quia denunciator dicitur impropriè calumniator, quia aliâs ſsimilitudine ſsupplicij puniretur ſsecundum glo. & Anto. ibi, per quos etiam vide qualiter tunc innocentia denunciatoris purgari debeat. Et procedit dicta pœna ſsuſspenſsionis, etiam ſsi denuncians intenderet pœnitentiam tantùm, & non pœnã pœnam imponendam eſs ſse, vt per Abb. ibi, in ſsi. Dicitur præ terea & alio tertio modo clericus calũniator calumniator , quando in perſonã perſonam electi vel poſstulati aliqua obiicit, & deficit in probatione, vt probat tex. in cap. j. de elect. in vj. Ex quo notat ibi glo. in verbo calumniæ, quòd in excipiendo, accuſsando & denunciãdo denunciando dicitur quis calumniari: pœnam verò eius qui calumniatur hoc modo deſscripſsit text. ibi, videlicet quod à beneſsiciis eccleſsiaſstic is triennio ſse nouerit eſs ſse ſsuſspenſsum, ad quæ ſsi intra illud tempus propria temeritate ſse ingeſs ſserit, eis ipſso iure perpetuò ſsit priuatus, niſsi manifeſstiſssimis conſstiterit documentis quòd ipſsum à calumniæ vitio cauſsa probabilis & ſufficiẽs sufficiens excuſsa| ret. Aduertendũ Aduertendum autem eſst, quòd cũm cum ille tex. imponat pœnam calumniatori obiicienti in perſsonam electi, non videretur extendenda ad quem cunque clericum calumniam committentem in excipiẽdo excipiendo contra alium in alia materia, ſsed tunc arbitrariẽ arbitrariem puniendum exiſstimo, eo pręcipuè, quia crimina in modum exceptionis probata non ſsic nocẽt nocent criminoſso, iuxta not. in c. j. de exceptio. {Qua autem pœna punierint antiqui Canones falſsa crimina obiicientes, vide concilium Arelatenſse ſecundũ ſecundum in Canone 24. vbi diſsponitur eos qui falſsa fratribus obieciſs ſse conuicti fuerint, placuit vſq; vsque ad exitũ exitum non cõmunicare communicare ſsicut magna Synodus ante conſstituit, niſsi digna ſsatisfactione pœnituerint.} Quæ ſsint verò cauſs æ iuſstę excuſsantes aliquẽ aliquem à calumnia, vide glo. in d. c. j. de elect. in vj. in verbo ſsufficiens, quæ ponit duo exempla. Et vide Bart. in j. Cum quidam. §. quod dicitur. ff. de acquir. hære. vbi per illum tex. dicit, quòd quando eſs ſset publica fama, excuſsatur qui fuit credulus, & accuſsauit vel denunciauit aliquẽ aliquem de maleficio, de quo erat publica fama, & non poteſst puniri pœna quæ imponitur proponenti falſsas accuſsationes, & dicit ſs æpius fuiſs ſse de facto obtentum. Idem voluit Bal. in l. ſsi. C. ſsi ſseruus aut liber. lib. x. quor refert Iaſs. in prædictis & aliis locis, in l. j. in prin. ff. de eo per quem factum erit. An autem præ ſsentatio vnius teſstis releuet à pœ na calumniæ, vide Ana. in c. ij. de calumnia. in iiij. col. ex quo colliges quòd releuat, niſsi aliâs eſs ſset con ſsuetus calumniari, & in alio caſsu, quando reus nihil probat, pro quo allegat Anto. ibi, & Bald. in. fina. C. de probat. Et nota quòd eadem ſsententia eſst condemnandus calumniator, qua reus abſsoluendus: vt | notat idem Anto. in d. cap. j. in iij. nota. & Abb. in ij. nota. qui etiam addit quòd ſsi calumniator non eſst puniendus tempore ſsuo, & reus fuit abſsolutus, poteſst poſsteà puniri ex nobili officio iudicis: quod no. ex text. ibi, regulariter autem præ ſsumitur calumniari, qui nullas probationes producit, niſsi in caſsibus not. per Anto. in dicto capit. j. quos tranſscripſsit Panormita. ibi. Vnum præterea quod eſst notabile aduertat Iudex in hac materia, quòd nõ non ſsolùm propter veram calumniam commiſs ſsam in cauſsa criminali poteſst imponi pœna corporalis de iure canonico, ſsed etiam propter præ ſsumptam calumniam in cauſsa ciuili. Probat hoc ſsingulariter tex. iuncta glo. fin. in c. fi. de do. & contumacia. qui non eſst alibi, ſsecundum Inno. vt refert Ioan. de Ana. in capitu. j. de calumnia. in col. iij. Crederem tamen quòd quamuis hoc verum ſsit, mitiori tamen pœna licet corporali puniendus eſst calumniator in ciuili, quàm in criminali cauſsa.