Q via ſsecundùm diuum Auguſstinum in III. lib. Confeſssionum, {& habetur in cap. Flagitia, xxxij. q. vij.} flagitia quæ ſsunt cõtra contra naturam vbiq; vbique ac ſsemper deteſstanda atq; atque puniẽda punienda ſsunt, qualia Sodomitarũ Sodomitarum fuerant. Quæ ſsi omnes gentes facerent, eodem criminis reatu diuina lege tenerentur: quæ nõ non ſsic fecit homines vt ſse illo vterentur modo. Violatur quippe ipſsa ſsocietas quæ cum Deo nobis eſs ſse debet, cùm eadem natura cuius ille auctor eſst libidinis peruerſsitate polluitur. Vnde meritò tale crimen committenti pœna ſstatuta eſst, quòd deponatur ac in monaſteriũ monasterium detrudatur, vt in cap. Clerici. de exceſssib. Prælato. Huius tamen deteſstandi criminis maior eſs ſse deberet pœna, cùm ob illud etiam infantibus ac mulieribus ſsubuerſsarum ciuitatum omnipotens Deus parcere noluit. In his maximè regnis, vbi etiam à facinoro ſsis aliâs hominibus ſsolet (vti decet & tale ſscelus promeretur) abhorreri, vbi etiam leges patriæ grauius mortis genus, quàm ius cõmune commune delinquentibus infligunt. Nec enim minus promeritus eſst, vt poſst depoſsitionem curiæ traderetur, qui Deũ Deum ipſsum ac naturam offendit tali facinore, quàm qui ſsola motus auaritia & non in Roman. Pontifi. contemptum, neque in fidei ſseu morum perniciem Apoſstolicas audet literas deprauare. Sed cùm ſsic placuerit canonum conditoribus, ſsolent Eccleſsiaſstici Iudices tales poſst depoſsitionem perpetuis carceribus obſcuríſq; obscurisque includere, in quibus niſsi eos liberet fu| ga, miſserrimam & mortem ipſsam exoptantem vitam agunt.