REUERENDO IN CHRI ſto patri ac domino, D. Ioanni Bernardo Diaz à Luco, Calagurritanæ eccleſiæ Præ ſuli dignißimo, Gulielmus Rouillius felicitatem precatur. 
 
H abet hoc eximium, Præ ſul amplißime, illustriũ hominum uirtus, ut uel ignotißimum quenq; in ſui admirationẽ rapiat, corúmq; animos coniungat, quorum corpora longißimo locorum dirimũtur interuallo. Idq́; ſi aliâs unquàm, proximis certè hiſce annis, quibus ex diuinis ingenij tui monumentis, quæ ſuperato Pyrenæo, amplißimi tui nominis ſplendore bonam Europæ partem adimplerunt, ſingulares animi tui dotes degustare cœpimus, admirabilémq; uirtutũ tuarum concentum uel per nos ipſi perſpicere, uel ex alijs qui istic negotiantur, ſtudiosè cognoſcere, quouis Sibyllæ folio uerius eſ ſe comperi. Tanta enim eo ex tempore Amplitudinis tuæ admiratio, & quædam quaſi ueneratio, animo meo inceßit, ut omnes mihi de inde occaſiones aucupandas duxerim, quò quacunque tibi ratione innoteſcerem, nostríque erga te animi propenſionem qualiquali officio declararem. Qua in re dum anxiè me, ſed frustra, diſcrucio, nulla ſe offerente occaſione, quæ tanto Amplitudinis tuæ ſplendore non multò inferior uideretur: percõmodè & propè diuinitus mihi cecidit, ut istinc ad nos reuerſus uir ornatißimus Gaſpar Trechſel, & clarißimi tui nominis ſtudioſißimus, & mihi arcto affinitatis uinculo coniunctus, tuo mihi nomine reddiderit duo eximia felicißimi tui ingenij opera, Practicam nimirum, criminalem, & Regulas iuris, ambo ut multò accuratiore lima abs te recognita, ita auctario minimè pœnitendo locupletata: nihil me tibi in præ ſentia gratius facere poſ ſe affirmans, quàm ſi ea quàmprimum, & quàm accuratiſ ſimè typis meis excudenda curarem. Quam tam obuiam ineundæ abs te gratiæ occaſionem eò mihi auidius arripiendam putaui, quòd opera ea ſanè inſignia eſ ſe constaret, planèq; digna, quæ diligentius, typiſq; elegantioribus excuſa, omnium manibus tererentur: quippe in quibus præter abſolutißimam quandam diſciplinarum omnium cognitionem, non obſcura etiam ueræ pietatis ſtudia elucerent. Vt interim cæter as uerè heroicas animi tui dotes prætermittam, quibus Carolus Imperator, perſpicacißimi princeps ingenij, tantum deferendum putauit, ut te intimis ſuis conſilijs adhibitum, earum curarum, quibus latißima ista regna reguntur, participem eſ ſe uoluerit, & Calagurritani Præ ſulatus fa ſtigio inſignitum, ad Tridentinum Concilium de maximis Reipublic. Christianæ commodis tractaturum amplißima cum potestate legandum putarit: id nimirum ratus, quod res eſt, paucos ſe prudentia pares, ſuperiorem habere nemlnem, eui tantam rerum molem concrederet. Sed dabitur aliâs, Præ ſul amplißime, uberior laudes tuas præ dicandi occaſio: quas ſi uel maximè hîc proſequi uelimus, tam angusto tamen epistolæ ſpatio excluderemur. Reliquam eſt, ut hoc clientis tui officium boni conſulas, omniàq; à nobis, quæ uel industria conſequi, uel labore perficere poterimus, & postules & expectes. Vale.