NOn me praeterit, candidis sime Lector, tibi ad calcem nostri operis peruenienti contigis se id quod alicuius oppidi pulchros & excelsos muros prospicienti, euenire solet, vbi demum perlustrato eo, humiles domos, & angustos calles intuetur. Nam cum in nostri huius opusculi vestibulo tam amplam denunciationem criminum, ac poenarum varietate refertam legeris, longam tibi examinationem singulorum promittentem, viderísque in singulis capitibus plura quae dici poterant & debebant, praetermis sa: alia discus sa secus quam decebat, aut res ipsa patiebatur, merito te spe concepta frustratum dicere poteris, Autorémque incusabis, quod non paria adificio fundamenta iecerit, aut iactis condigna aedificia construxerit. Sed noli quae so contemnere oblatum munusculum, & autoris animum, si non lectorum votis ac peritiae materiaeque foecunditati satisfecerit. Optaui, mihi crede, hoc praestare, si non obstitis set sacerdotij munus, Consilij regij onus, ac inquietudo curiae, vbi nec animi quies datur, nec librorum copiam (ad hoc maxime neces sariam) licet asportare: praecipue quod post trigintaduos annos & amplius in solo Pontificio ac Cae sareo iure consumptos, non illae adsunt corporis vires, quas negocia exigunt, & veritatis studiosus inuestigator exoptat. Statueram equidem huius intellectualis filij emancipationem differre, ne cum eiusdem periculo, ac patris dedecore, sui iuris effectus, tantum orbem peragraret. Sed institerunt amicorum preces, qui propriae & communis vtilitatis affectu aetatis veniam postularunt, quam tandem a me obtinuerunt, tum vt illis rem quam opinabantur aequam, non negarem (Cui enim aliquoties non contingit proprijs commodis & honori amicorum petita praeferre?) tum etiam (vt verum fatear) quod cum mors omnibus quotidie minetur, méque pos set (vt alios plures amicos & socios, etiam aetate minores & valetudine prosperiore) intercipere, timui ne illa superueniente, & eo quod scriptum est, & quod ipse in hoc opere desideras, frustrareris. Suscipe ergo, & lege benigne libellum, hunc Lector amice, malis que eum adhuc infantulum in obsequio recipere, quam parentis morte succedente, eum tanquam abortiuum (cum alijs pluribus ingenij foetibus, quibus secula nostra carent ob autorum immaturam mortem) sepulturae tradere. Sat enim tibi sit, quod si vacat, & iuris peritia suppetit, poteris illum tot additionibus ornare, vt lectorum omnium desideria expleas, non mini mam inde laudem comparaturus. Intellige sque, cum tu id fueris aggres sus, quam non sit leue ex varijs libris ac autoribus veras excerpere conclusiones, omniúmque oculis perpertuo iudicandas exponere, nulla aliae ob id mercede recepta, nisi vt aliqua pars temporis (de quo ratio reddenda est) proficiendae reipublicae in sumeretur. Vale.