NOn me præterit, candidiſ ſime Lector, tibi ad calcem nostri operis peruenienti contigiſ ſe id quod alicuius oppidi pulchros & excelſos muros proſpicienti, euenire ſolet, vbi demum perlustrato eo, humiles domos, & angustos calles intuetur. Nam cùm in nostri huius opuſculi vestibulo tam amplam denunciationem criminum, ac pœnarum varietate refertam legeris, longam tibi examinationem ſingulorum promittentem, videríſque in ſingulis capitibus plura quæ dici poterant & debebant, prætermiſ ſa: alia diſcuſ ſa ſecus quàm decebat, aut res ipſa patiebatur, meritò te ſpe concepta frustratum dicere poteris, Autorémque incuſabis, quòd non paria adificio fundamenta iecerit, aut iactis condigna ædificia construxerit. Sed noli quæ ſo contemnere oblatum munuſculum, & autoris animum, ſi non lectorum votis ac peritiæ materiæque fœcunditati ſatisfecerit. Optaui, mihi crede, hoc præstare, ſi non obstitiſ ſet ſacerdotij munus, Conſilij regij onus, ac inquietudo curiæ, vbi nec animi quies datur, nec librorum copiam (ad hoc maximè neceſ ſariam) licet aſportare: præcipuè quòd poſt trigintaduos annos & amplius in ſolo Pontificio ac Cæ ſareo iure conſumptos, non illæ adſunt corporis vires, quas negocia exigunt, & veritatis ſtudioſus inuestigator exoptat. Statueram equidem huius intellectualis filij emancipationem differre, ne cum eiuſdem periculo, ac patris dedecore, ſui iuris effectus, tantum orbem peragraret. Sed institerunt amicorum preces, qui propriæ & communis vtilitatis affectu ætatis veniam postularunt, quam tandem à me obtinuerunt, tum vt illis rem quam opinabantur æquam, non negarem (Cui enim aliquoties non contingit proprijs commodis & honori amicorum petita præferre?) tum etiam (vt verum fatear) quòd cùm mors omnibus quotidie minetur, méque poſ ſet (vt alios plures amicos & ſocios, etiam ætate minores & valetudine proſperiore) intercipere, timui ne illa ſuperueniente, & eo quod ſcriptum eſt, & quod ipſe in hoc opere deſideras, frustrareris. Suſcipe ergo, & lege benignè libellum, hunc Lector amice, maliſ que eum adhuc infantulum in obſequio recipere, quàm parentis morte ſuccedente, eum tanquam abortiuum (cum alijs pluribus ingenij fœtibus, quibus ſecula nostra carent ob autorum immaturam mortem) ſepulturæ tradere. Sat enim tibi ſit, quod ſi vacat, & iuris peritia ſuppetit, poteris illum tot additionibus ornare, vt lectorum omnium deſideria expleas, non mini mam inde laudem comparaturus. Intelligè ſque, cùm tu id fueris aggreſ ſus, quàm non ſit leue ex varijs libris ac autoribus veras excerpere concluſiones, omniúmque oculis perpertuò iudicandas exponere, nulla aliæ ob id mercede recepta, niſi vt aliqua pars temporis (de quo ratio reddenda eſt) proficiendæ reipublicæ in ſumeretur. Vale.