P resbyter in voluptate venandi ſs æ pius detentus ſsuſspenditur duobus men ſsibus. Diaconus verò ab omni officio ſsu ſspenditur: vt in c. j. de cle. vena. quæ pœ na habuit originem à Concilio Aurelianen. de quo | in c. Epiſscopum. xxxiiij. diſstin. {Qui tamẽ tamen text. eſst in Concilio Agathen. Canone lv. qui incipit, Epi ſscopis, & non inuenitur in Cõcilio Concilio Aurelianenſsi.} Et aduerte quòd dicta ſuſpẽ ſio suspensio presbyteri debet eſs ſse ab omni officio, ſsicut & ſsuſspenſsio diaconi ſsecundùm Abb. in d. c. j. in fin. poſst Ioan. Andr. licet text. hoc ita clarè non dicat. Et nota magnam differentiam inter pœnã pœnam presbyteri, & diaconi. de qua hîc, nam cum presbytero (cùm ſsit præfinitũ præfinitum tempus ſsu ſspenſsionis) non diſspenſsabitur, cum diacono autem intra duos dies, vel tres, vel quando placuerit, poterit epiſscopus diſspenſsare, ſsecundùm Henric. in d. c. j. circa fin. & Ioan. de Ana. in iiij. col. ad fin. poſst Ho ſstien. in ſsumma. eo. tit. §. fin. Subdiaconus præterea hoc delictum perpetrans eadem pœna qua & diaconus puniendus eſst, ſsecundùm glo. in d. c. j. quod etiã etiam tenent Hoſstien. & Henric. vbi ſsuprà. Quid autem ſsi alij clerici in minoribus cõ ſtiuti constituti in hoc delinquerent? Ioan. And. poſst Hoſstien. in d. c. j. dicit quòd puniuntur arbitrariè, ex quo pœna non eſst ſstatuta per text. in cap. De cauſsis. de offic. deleg. quod ſsequitur Henric. ibi, & voluit Hoſsti. in ſsumma eiuſsdem tit, in §. fin. quorum opinionem videtur magis ſsequi Ana. in d. c. j. in fin. verbis, dum dicit, conſsiderandum quòd venatio eſst prohibita clericis in minoribus per c. ij. eo. tit. Anto. tamen in d. c. j. credit quòd hoc non ſsit clericis in minoribus prohibitum, per quod videtur tenere quòd propter hoc nõ non ſsunt puniendi. vnde Abb. ibi, pro cõcordia concordia dicit, quòd aut omiſserunt tonſurã tonſuram , & tenentur, aliâs ſsecus. Et allegat Clem. ij. de vit. & hon. cler. in verbo, Et ſsi tonſsuram. Sed ego credo ꝙ quod opinio Hoſstien. Ioan. And. & | Henri. ſsit verior, & quòd concordia Abb. quã quam ſsubdictis breuibus verbis tradit, non procedat, nam videtur velle, ꝙ quod ſsi dicti clerici in minoribus tonſsuram omiſserunt, & in hoc venationis delicto deliquerũt deliquerunt , quòd tunc puniendi ſsunt, aliâs hoc eſst ſsi non dimiſs ſsa tonſsura venatores ſsunt, ꝙ quod tunc non tenentur aliqua pœna. In hoc ſecũdo secundo membro videtur aſs ſsentiri opinioni Anto. Sed ſsalua eius autoritate hæc cõcordia concordia non videtur bona: quia ſsi actus venationis clericis in minoribus eſst licitus, omiſssio tonſsuræ nõ non debet eum facere illicitũ illicitum : & tunc magis puniendus eſst talis clericus propter omiſs ſsam tonſurã tonſuram , quàm propter venandi delictũ delictum : & text. in Clem. ij. per eum adductus non ſsuffragatur eius opinioni, quin potius videtur cõtra contra illam vrgere: quia ibi clerici in minoribus puniuntur ſsi ſsimul cum tonſsura deferãt deferant veſstes virgatas vel partitas, quaſsi magis delinquat clericus qui tonſsuram deferens rem facit indecentẽ indecentem clericali ordini, quàm ſsi illã illam faciat tonſsura neglecta. Vnde ſsi in caſsu noſstro de tonſsura eſs ſset habenda ratio, magis puniendus eſs ſset, argumento dictæ Clem. clericus tõ ſuram tonsuram deferens, & venationi vacãs vacans , quàm ſsi illa depoſsita hoc ageret: cuius fortè ratio poſs ſset eſs ſse, quia clericus tõ ſurã tonsuram deferẽs deferens , & prohibitis veſstibus vtẽs vtens , vel venationi intẽdens intendens magis offendit clericalẽ clericalem ordinẽ ordinem , quàm ſsi vt laicus incedẽs incedens hoc admittat. Quippe cùm clericus qui cunctis apparet clericus magis populũ populum ſscandalizat, ſsi rem illicitã illicitam faciat, quàm aliâs: quia tunc qui illũ illum non cognoſscunt, eum laicũ laicum & nõ non clericum reputãt reputant , & ſsic nõ non iudicant illũ illum facere rem prohibitã prohibitam nec in honeſtã honestam . Prætereà in hoc propoſsito notant vnũ vnum quod eſs ſset magni effectus, ſsi verũ verum Hoſsti. | in d. §. fin. & Henric. & Ana. in d. c. j. quòd in omnibus ſsuprà dictis monitio trina debet præcedere vindictam, per text. in c. Indignè. xij. q. ij. qui tamẽ tamen text. iudicio meo hoc nõ non probat: quia nihil de trina monitione dicit, & licet in caſsu quo loquitur diſsponat quòd debet eſs ſse tanta prouiſsio, quòd vindictam admonitio præcedat, non ſsequitur quòd debet monitio precedere in caſsu noſstro & trina. Præterea eorum opinioni in hoc aduerſsatur aurea illa doctrina Innoc. in c. Extirpandæ. ante fin. de præb. quam celebrant Doctor. plures per me relati in regula mea: ccxcviij. incip. Monitio, in qua tradidit, quòd quã do quando lex loquitur affirmatiuè, nõ non requiritur monitio ad incurrendam pœnã pœnam . Cùm ergo text. in d. c. j. loquatur affirmatiuè, & ſstatuat presbyterum vel diaconum ſs æpius detentum in voluptate venandi, ſu ſpendendũ suspendum , ergo non requiritur monitio (ſsalua dictorum patrum autoritate) eo maximè, quia ſsi hoc ſscirent clerici (attendentes niſsi monitione præmiſs ſsa non eſs ſse puniendos) non deſsiſsterent à venationibus illam expectantes. Fateor tamẽ tamen quòd in iſsto propo ſsito multùm operaretur monitio: nã nam ſsi clericus monitus ceſs ſsare noluerit à venatione, poterit deponi, non propter venationẽ venationem , ſsed propter inobedientiã inobedientiam , vt expreſssè firmat Archid. per text. ibi in cap. Quorundam. xxxiiij. diſstinctio. quem refert & ſsequitur Anan. in d. c. j. in col. j. Et notat etiam Præp. ſsequendo Archid. in d. c. Quorũdam Quorundam . Præterea in hoc aduertendum eſst, quòd adeò clericis eſst prohibita venatio, quòd huic prohibitioni non poteſst præ ſscribi per contrariam conſsuetudinem, vt per Hoſstien. quem alij ſsequuntur, in c. ij. de cle. vena. vt refert & | ſsequitur Ana. ibi in ij. col. & vide Abb. in d. c. j. & Præpo. in d. c. Epiſscopum, qui põderant ponderant illa verba, ſs æpius detentus, & dicunt quòd ſsi rariſssimè cauſsa ſsanitatis, recreationis, vel recuperandi appetitũ appetitum venationibus vteretur clericus, nõ non eſs ſset prohibitum, & nec quando cauſsa neceſssitatis hoc feciſs ſset, puta pro carnibus vel pellibus habendis, quas de facili habere non poſs ſset, vel quando fructus ſsui conſsiſsterent in venationibus, prout dicitur eſs ſse in Gallia. Aliqua etiam ex prædictis tenet Ana. in d. c. j. col. iij. de cle. vena. Et vide Archid. in ſsumma. xxxiiij. diſstinct. & melius in cap. Qui venatoribus. lxxxvj. diſstinct. vbi recreationis & neceſssitatis cauſsa licitam dicit clericis venationẽ venationem . {quod etiam tenet Sylueſst. in ſsua ſsumma, in verbo Venatio.} De cauſsa verò neceſssitatis poteſst poni optimum exemplum, quod ponunt Hoſstien. & Ana. in d. cap. j. videlicet, ſsi apri, vrſsi, vel aliæ feræ veniunt vaſstare ſsegetes vel vineas clericorum. Et vide Card. in Clem. Ne in agro. §. porrò. ij. de ſstat. monac. vbi referendo Innoc. in c. dudum. el ij. de elect. Idẽ Idem dicit de cauſsa recreationis, qui prius aſs ſserit quòd ponere laqueos & retia ſsine ſstrepitu, & clamore, & canibus licet clericis, allegat text. in cap. Nunquàm. de conſsecra. diſstin. v. & idem tenet Ana. in Rubr. de cleri. vena. in j. col. referendo Paul. in d. §. Porrò, quod etiam notat Præp. in c. j. xxxiiij. diſstinctio. & Platea in l. Venatoribus. C. de excuſsa. mune. lib. x. Nota tamẽ tamen quòd venationem in dubio debemus interpretari, recreationis cauſsa, vt per Alexan. in conſsil. lxxij. j. volum. fin. col. quod etiã etiam notat Ana. in d. c. j. ij. col. ad fin. Et Lucas de Penna in d. l. Venatoribus.