S acrilegivm eſst iuxta meliorem diffinitionem Doctorum, ſsacræ rei violatio, vel eiuſsdem vſsurpatio: quod nempe delictum cùm & in ipſsis laicis deteſstabile ſsit, & ad puniendum illud iura inuehant in eos: quantò magis puniri debent clerici qui in hoc deliquerint? Qualis enim erit laicorũ laicorum reuerentia in per ſsonas ſsiue res ſsacras, ſsi in illas ipſsi clerici (ad illarum cultum electi) irreuerentes sunt? Huius autem delicti pœna, depoſsitio eſst, vt placuit Hoſstien. in ſsumma, tit. de accuſsa. §. Quis ſsit effectus. verſsic. Et gratia exempli, vbi capitalia crimina, & quæ depoſitionẽ depositionem inducunt deſscribendo, primum omnium poſsuit ſsacrilegium. Sed quia hoc ſse habet multipliciter, deueniendum eſst ad eius ſspecies. Quarũ Quarum prima eſst quæ committitur in perſonã perſonam , & hæc quia multipliciter etiam variari poteſst, non patitur certam doctrinam: oportebit enim Iudicem conſsiderare qualitatẽ qualitatem delicti in perſsonam ſsacram cõmiſsi commissi , & ſsic in delinquentem animaduertere. Secunda ſspecies eſst quãdo quando quis acceſs ſsum habet ad monialem: & quia de hoc particularis mentio facta eſst ſsuprà, ſsuperuacaneum eſst in hoc aliquid reſscribere. Tertia eſst quando locus ſsacer violator, vel illius cœmeterium: & hæc etiã etiam ſsicut variè ſse habere poteſst, ita diuerſsa erit delinquentis punitio, conſsideratis his quæ in arbitrariis con ſsideranda deſscribemus. Quarta verò huius delicti | ſspecies committitur in auferendo rem ſsacram, quæ & habet alia membra: & quia hoc ad materiam furti pertinet, & infrà de hoc aliquid ſscribimus in ſsuo loco, ideo nihil amplius addere libet.