F vrtvm eſst de maioribus & grauioribus criminibus, vt not. Abb. in c. Cùm contingat. col. vj. de for. compet. allegat text. in c. Cùm non ab homine. de iudi. & in §. Nunc autem. xxvj. diſstin. Et ideo clericus in furto captus deponitur, vt in cap. Presbyter. lxxxj. diſstin. qui text. eſst ex canonibus Apoſstolorum. & gloſs. ibi, in verbo captus intelligit & conuictus per ſsententiam, confeſssionem, vel euidentiam rei: & ne aliquibus videatur pœna iſsta grauis, & tanquam ab Apoſstolis (zelo illo mirabili quo ſsanctam Dei eccleſsiam fundabant) ſstatuta, illam etiam innouauit & inflixit Innocentius III. in cap. Tuæ. de pœnis, | vbi cenſsuit clericos in latrociniis deprehenſsos degradatos à ſsuis ordinibus in arctum monaſsterium debere detrudi. Hoſstien. inſsuper in ſsumma, tit. de condit. furt. in §. fin. clericum de hoc crimine acctſsatum confeſs ſsum vel cõuictum conuictum deponi debere, & in monaſsterium detrudi, allegando dict. c. Tuæ. & in text. in cap. At ſsi clerici. §. j. de iudi. qui de hoc crimine in ſspecie nihil diſsponit, allegat etiam text. in cap. Cum non ab homine, qui de pœna depoſsitionis meminit, & ſsi de detruſsione nihil dicat. Et vide etiã etiam Hoſstien. in ſsumma, tit. de accuſsa. §. Quis ſsit effectus. verſsi. & gratia exempli, vbi connumerat inter crimina capitalia, & quæ inducunt depoſsitionem, delictũ delictum furti. Et quòd pro furto clericus deponatur, notat Ioan. Andr. in d. cap. Tuæ, per d. cap. Cum nõ non ab homine. Hoſstien. tamen ibi, vt ipſse refert ponderat verbum latrociniis, quia magis delinquit latro quàm fur: & ſsic videtur velle quòd pœna illius text. non habeat locum in ſsimplici fure, quod Panor. ibi placet, licet Hoſstien. & Ioan. Andr. non referat, & ponderando idem verbũ verbum latrociniis, dicit quòd ille text. non habet locum in ſsimplicibus furibus: & ſsic quòd licet clericus pro furto poſssit deponi, quòd fortẽ forte non fiet detruſsio poſst depoſsitionem quia latro dicitur qui de die & cum violentia quandoque delinquit: fur autem noctu & ſsine ea. Eundem intellectum dat Hoſstien. ad dict. cap. Tuæ. vt refert & ſsequitur Cardin. de Turrecremata in cap. Presbyter. lxxxj. diſstin. & ſsic ille text. non loquitur de furibus ſsimplicibus, qui non ſsunt corporaliter puniendi, ſsed de maioribus & inſsignibus latronibus, & Aret. in cap. Cum non ab homine. de iudic. col. ix. verſsi. Ad| uerte tamen. dicit quòd text. in d. c. Tuæ. in verbo latrociniis, poteſst intelligi de famoſso latrone, qui furca ſsuſspenditur, vt in l. Capitalium. §. famoſsos. ff. de pœn. Ego verò & ſsi iſsta nominum differẽtia differentia præ ter id quod videatur probari in l. cum duobus. §. damna. ff. pro ſsoci. Et in l. j. & quod ibi notãt notant Doct. C. de po. & in Auct. Vt nulli Iudi. §. fin. colla. ix. Auctoribus etiã etiam latinæ linguæ corroborari poſssit. Nã Nam vt Calepino placuit, latrones dicuntur, viarũ viarum obſseſs ſsores, & qui publicè, vel per vim furantur. fures verò qui occulta fraude decipiant, ac nocte furentur, quia tamen ſsecundùm eũ eum plerunq; plerunque indifferenter ponuntur, aliter cenſserem conſiderandũ conſiderandum , videlicet potius qualitatem & quantitatẽ quantitatem furti, modúmq; modúmque furandi. Quis enim dubitat noctu ſsine violentia grauius poſs ſse perpetrari furtum, quàm in ipſso lumine ſsolis, & cum aliqua vi? præcipuè cùm in Hiſspania noſstra iam conſsuetudo inualuerit, quòd pro vno magno furto quis pœna furcæ plectatur. Nec enim ex eo ꝙ quod pontifex in d. c. Tuæ. poſst depoſitionẽ depositionem detruſsionis pœnam inflixit, ſsola à latronibus, & non à furibus commiſs ſsa facinora punire fuit viſsus. Poſst depoſsitionem namq; namque adſsignari debet monaſsterium depoſsito, vbi peccata lugeat, & vlterius illa non cõmittat committat , vt in c. Sacerdos. lxxxj. diſstin. Cùm ergo nihil nouum ſstatuat, quare pontificiis mens ad latrocinia punienda, & nõ non furta adaptari ſseu interpretari debet? præ cipuè cùm in Pontificiis cõ ſtitutionibus constitutionibus , & in ætate illa Innocentij III. qua non ſsic florebat eloquiũ eloquium latinæ linguæ, nõ non ita accuratè elegãs elegans & propria vocabulorum ſsignificatio ſseruari ſsolebat. Quæ quidẽ quidem pœna depoſsitionis & detruſsionis iuſstius irroganda | eſst clerico, qui furtum admixtum ſsacrilegio perpetrauerit. Summè enim offendit clericus qui plus cæ teris debet ſsacra tueri, & reuereri, ſsi illa violet, aut offendat in eis. Si autem contingat clericum in obſsequio alicuius degentem, furtum committere: cùm hoc dilictũ delictum inter furta grauiora annumerari ſsoleat, adeò quòd Ioan. Faber ſscripſserit in §. Alia deinde. inſsti. de publi. iudi. quòd familiaris, vel ſseruitor & iuuans illum ſsuſspenditur pro porimo furto: tunc iudex eccleſsiaſsticus grauiori pœna punire debet talem clericum, quàm ſsi extra domum eius cui inſseruit ſsimile furtum faceret. Quis enim domeſsticos fures valebit effugere, niſsi eos ſseuerior pœna quàm alios à tanto facinore retrahat? In his inſsuper Hiſspaniæ regnis ab eccleſsiaſsticis iudicibus obſseruari debere credo ac conſsulo, quòd ſsicut per leges regias in locis deſsertis commiſssa furta grauius puniantur, ſsic ipſsi clericos talia perpetrantes grauiori corrigant animaduerſsione. Res enim eſs ſset pernicioſsi exempli ea in clericis non cenſsere grauia, quæ in ipſsis laicis pro talibus iudicantur. Aliud præterea furti genus in ſsacerdotibus ſsuper omnia ſsuadeo uidicibus omnibus eccleſsiaſsticis, vt zelo maximo corrigant, quoties videlicet compertum habuerint, quòd eorum aliqui in ſse detinent, ac habere inficiãtur inficiantur bona quæ morientes (maximè peregrini) apud ipſsos depoſsuerunt, vt ſsuis hæredibus, vel aliis perſsonis quibus leges illa dari non prohibent, reſstituant. Hoc enim grauiſssimum ſscelus iudicandum eſst: offenditur enim ipſse Deus: violatur defunctorum voluntas, cui tantum deferunt etiam ethnicorum leges, læduntur etiam perſsonæ illæ cui depoſsita dari debebant. Da| tur prætereá ſs æpe moriẽtibus morientibus occaſsio, vt malint impœnitẽtes impœnitentes mori, quàm ſsacerdotibus (quos ſsuſspectos habent propter ſsimilia) animam cum bonis commendare. Degradationem verò de qua text. in di. c. Tuæ. meminit, verbalem non actualem debere eſs ſse, placuit ibi Io. And. Et idem etiam voluit Abb. in c. At ſsi clerici. de iudic. col. xiij. verſsicu. ad tertium. Et Areti. in c. Cum non ab homine. de iudi. col. xj. verſs. Addit etiam. Eſst præterea aduertendum circa pœ nam huius criminis, quòd clericus condemnatus actione furit, efficitur infamis, ſsicut laicus condemnatus in foro ſseculari: quia quicunque ſsecundùm leges eſst infamis, eſst etiam infamis ſsecundùm canones, niſsi reperiatur oppoſsitum ſstatutum. facit text. in c. Infames. vj. quæ ſst. j. & in §. Hîc colligitur. ij. quæ ſst. iij. Et tenet hanc generalem concluſsionem Feli. in c. Qualiter. el ij. §. Ad corrigendos. in v. col. de accu ſsationib. Nota tamen quòd ſsi reperiretur clericus condemnatus ad reſstitutionem rei furto ſsubtractæ quòd per hoc non fieret infamis: quia poteſst intelligi quod fuit actum conditione furtiua, quæ non infamat, & non actione furti. Et hoc tenet Ana. in d. capit. Qualiter. vbi illud refert Felin. in dicto §. Ad corrigendos. in colum. iij. licet ipſsi non ſcribãt ſcribant hoc in clericis. Sed ego credo eandem ſsententiam eſs ſse tenendã tenendam in eis. {Vide prętereà in materia huius cap. Paul. de Caſst. in Auct. Sed nouo iure. C. De ſseruis fugitiuis, in fine, vbi ſscribit quatuor ſspecies furum.}