Quamuis namque ea nauigatio, & protectio* omnibus de iure naturali, ſseu gẽtiumgentium ſsint cõmuniacommunia, ſsicut & pleraque, quæ in contrarium adducit Incognitus; attamẽattamen diuersũdiuersum, vel populi, vel principis voluntate non nunquam obſseruatur, nam & Imperator mundi (hoc eſst partis ſsibi ſsubiectę, vt ſsupra obſseruauimus) dominus eſst, & lege à ſse probata mare iudicatur l. Deprecatio. ff. ad l. Rhod. Alciat. 2. diſsp. cap. 5. itaque Princeps circa hæc, vt ex æquo bono viſsum ei fuerit, ſstatuere poteſst, neque enim Auguſsti poteſstas minor eſst, quam publicæ legis. §. nemo retia de pace tuenda; lege autẽautem publica etiam mari ſseruitus imponi l. Venditor in princ. à ſsenſsu contrario. ff. communia præd. & maris proprium ius ad aliquem priuatum ſsic pertinere poteſst, vt prohibito ius ſsuum exercere, vti poſssidetis interdictum reſsponſsum ſsit competere | l. Sanè ſsi maris de iniurijs, idem etiam priuati iuris per longiſssimum tempus viuorum memoriam ſsuperantis præſscriptionem adquiri in mari poſsſse, ſsicut & in fluminibus receptum eſst, l. Si quiſsquam de diuerſs. l. Vſsum aquæ. C. de aquæductu, iuncta l. 1. §. vltim. de aqua pluuia arcend. quod quidem vel maximè obtinebit, ſsicubi non præſscriptione modo, ſsed conſsuetudine quoque aliquid ſsit iuris naturalis gentium ve placitis circa vſsum maris detractum, aut immutatum. NãNam ea, quæ longa conſsuetudine comprobata ſsunt, ac per annos plurimos obſseruata, non minus quam ea, quæ ſscripta ſsunt, iura ſseruantur, ſsi verò nihil iuris ſspecialis, vel Principis autoritate, vel præſscriptione, vel cõſuetudineconsuetudine, quæſsiti proponatur, illud ius obtinebit, nẽpenempe vt mare, mariſsque littora omnium exiſstimentur eſsſse communia, ita eleganter diſscurrit Claudius. §. & quidem Inſst. de rer. diuiſsione.