Et quamuis controuerſsum ſsit vtrum pro iuſsta* defenſsione Principi Chriſstiano liceat fœdus inire cum Turcis, & infidelibus, vt conſstat ex Oldr. conſs. 71. Abb. cap. quod ſsuper n. 15. de voto Mar|

fol. [148]v

tin. Laudenſs. de bello q. 3. Ferret. de iuſsto, & iniuſsto bello n. 115. & alijs relatis per Octauian. d. loco n. 8. ad fin. & a num. 12. qui nullo caſsu id fas eſsſse enixe defendit; quod & tuentur Petrinus Bellus lib. 2. de re milit. tit. 17. à n. 7. Petrus Calliſstus de lege Regia §. 26. n. 65. poft plures, quos refer, Beccan. in ſsumma 3. tom. cap. 25. q. 6. num. 5. & 6. & in analogia veteris, & noui teſstamenti cap. 17. q. 6. nam licet ad defendendum Regnum, & ſsua recuperanda poſssit Princeps infidelis in auxilium vocari, ratione tamen ſscandali, & damnorũdamnorum, quæ Eccleſsiæ inde poſsſsent prouenire, ſsi Eccleſsiæ hoſstes ea ratione maiores vires aduerſsus Eccleſsiam aſsſsumerent, terraſsque fidelium ingrederentur, vel eas deuaſstarent, vel captiuos fideles deferrent, eoſs que apoſstatare facerent, vel alias iniuſstitias exercerent, ſsuiſsque prauis moribus, verbo, & exemplo fideles inficerent, fœdiſssimum id regulariter eſsſse, & illicitum docet Molin. de iuſst. tract. 2. diſs. 102. in fine Bonacina de contract. diſsp. 2. q. vltim. ſsect. 1. punct. vlt. §. 2. nu. 6. poſst alios, & a fortiori omnium calculo receptum eſst id non licere in bello offenſsiuo, vt in effectu ſsentiunt præcitati, quale inferunt contra Luſsitanos Bataui, quorum intereſst (prodolor) illa in Orienti loca à Turcis potius, & Mauris, ac infidelibus, quam à Catholicis occupari, AlcoranũqueAlcoranumque Mahometis quãquam Chriſsti euãgeliũeuangelium promulgari.