Quartò infertur ex prædicta ſubordinatione in[*] ordine ad ſpiritualia poſſe Romanum Pontificem in Imperatorem, & Reges ex vi ſuæ poteſtatis animaduertere vſque ad depoſitionem, poſt legitimã admonitionem poteſtate abutentes, & ex malitia, aut sũma negligẽtia ſpirituali bono, Fidei Catholicæ, ſeu Eccleſiæ regimini, tranquillitati, & paci fidelium maximè nocentes, iuxt. tex. in cap. alius 15. q. 6. cap. ad Apoſtolicæ de re iud. in 6. dum probãt ſummum Pontificem potuiſſe Regem Regno, & Imperatorem Imperio priuare, id quod multoties feciſſe alios Pontifices Romanos, ex hiſtorijs, & multis authoribus referunt Caſtal. de Imperatore quæſt. 81. & poſt Guerreirum Mench. Illuſt. cap. 8. num. 20. Palacius de iuſta retentione Regni Nauar. 2. p. §. 7. Bellarm. de Rom. Pont. lib. 5. cap. 8. & de poteſt. ſummi Pontif. in temporalibus contra Barclaium in pr. cap. de ſententia Conciliorũ, Griſaldus in deciſionibus Fidei, verb. Papa num. 25. Suar. contra Angliæ errores lib. 3. cap. 23. num. 6. Martha de iuriſdict. p. 1. cap. 23. Tiraq. de primog. quæſt. 22. num. 4. Burſat. conſ. 124. num. 75. vol. 1. Mench. illuſt. capit. 8. à num. 20. Et paſsim alij. Sic enim opus erat in finem ſupernaturalem, bonum ſpirituale, & Eccleſiæ defenſionem, & conſeruationem, vt explicant Victoria, Nauar. & citati corol. præced. vt per Caſtal. vbi ſupra, Clar. in pract. §. vltim. quæſt. 35. à num. 6. Bellarm. de Rom. Pontif. lib. 5. cap. 7. & 8. & lib. 1. de translat. Imperij capit. 12. verſ. qui cum ita ſint, Mol. de iuſt. tom. 1. tract. 2. diſp. 29. verſ. ex dictis Soti, & col. pen. verſ. ad 2. verò cum ſeqq. & ſatis conſonat illud Ioadæ Pontificis contra Athaliam Reginam 2. Paralipom. c. 23. & 4. Reg. cap. 11. de quo corol. vlt. ad 5.