Septimo principaliter infertur inepte, & erro[sect. 72]nee labi Guillelmum Barclaium in tract. de potest. Papae, qui cum se Iurisperitum, & Catholicum profiteatur, velut alter Ismael aduersus fratres suos tabernaculum fixit Genes. 16. contra omnes Catholicos tum Theologos, tum Sacrorum Canonum, & Ciuilium legum professores. singularem sententiam nullo auctore citato, nullo solido fundamento astruere conatur. Agnoscit namque in Rom. Pontif. Monarchiam Ecclesiae spiritualem, iurisdictionem, & potestatem, etiam supra Reges, & Imperatores: negauit tamen subordinationem potestatis temporalis ad spiritualem, & consequenter etiam negauit posse Pontificem in rebus temporalibus aliquid disponere, nec Reges haereticos dominio, & Regno priuare: cui docte, & late (vt assolent) respondent Bellarm. integro libro de potestate summi Pontificis in temporalibus, Suar. contra errores Angliae libr. 3. de Primatu summi Pontificis ca. 21. a num. 4. fortiora tamen Barclaij fundamenta in praesentiarum refutanda duxi, vt appareat quam debilibus argumentis nitatur. Primó igitur sic argumentatur, si Pontifici directe in temporalibus potestas non competit, nec competet indirecte ex reg. cum quid vna via prohibetur, non debet ad id alia admitti in 6. ¶ Secundo potestas spiritualis, & temporalis iure diunio distinctae sunt, nec altera in alteram imperium habet cap. cum ad verum, ca. duo 96. dist. citatque D. Bernard. lib. 1. de considerat. Driedon. de liber. Christ. cap. 2. Hossium apud Athanasium in epist. ad solitariam vitam agentes. ¶ Tertió potestas spiritualis, & Ecclesiastica vnam efficiunt rempub. eiusdemque duo sunt membra ad Roman. 12. & 1. Corinth. 12. Sed neque pes a pede, neque brachium a brachio, neque humerus ab humero pendet, sed ab vno tertio. ¶ Quarto Innocent. III. in cap. Per venerabilem qui filij sint legitimi, decidit Regem Franciae intemporalibus non recognoscere superiorem, ergo qui potestatem indirectam Pontifici concedunt, contradicunt Innocentio. Nam habet, & non habet, simul vera esse non possunt. ¶ Quinto potestas haec Pontifici competens in temporalibus aut iure diuino, aut humano, aut opinionibus fundatur; sed iure diuino nullum huius potestatis ex tat vestigium, nec iure humano potestas Regibus diuino iure constituta destrui potuit; inter Theologos vero & Canonistas ingens de hac re dissensio, dum hi directam, alij indirectam potestatem astruunt, facit vt quaestio haec de temporali potestate Papae dubia, incerta, ac tota in hominum opinione posita videatur. ¶ Sexto Reges, & Principes ethnici potestatem omnem temporalem habent, ergo per conuersionem eam non amittunt, sicut nec priuati homines amittebant, Act. 5. exceptis rebus illis, quas sponte obtulerant; similiter ergo & Principes, vbi Christo nomen dabant, ius suum temporale, & imperium, & potestatem politicam, integram, & intactam retinebant, alias sequeretur, quod Pontifex esset maior Deo, nam si aufert Regna Principibus, quae Deus illis dedit maior est Deo. ¶ Septimo si ex eo competit Pontifici ea potestas, quia omnis respub. debet esse perfecta, & sibi sufficiens in ordine ad suum finem, vt tradit Bellarm. de Romano Pontifice lib. 5. cap. 7. vers. secunda ratio; sequeretur econtrario rempub. temporalem habere potestatem disponendi de rebus spiritualibus, & deponendi supremum reipub. Ecclesiasticae Principem, sed necessaria est ad finem temporalem potestas disponendi de rebus spiritualibus, & deponendi Principem Ecclesiasticum, igitur, sed hoc est falsum, & absurdum, proinde & illud quoque falsum est, cui hoc est consequens. ¶ Octauo Salomon Rex Sacerdotem Abiatharem reum mortis pronunciauit, "quod coniuranti Adoniae consensisset, & eiecit eum ne Sacerdotio fungeretur" 3. Reg. cap. 2. sed haec potestas per Baptismum in lege gratiae non amittitur, quia Christus non venit soluere legem, sed adimplere, vt argumentatur capit. 3. §. 3. ¶ Nono D. Gregor. epistol. 61. libr. 2. vocat se famulum indignum Imperatoris, & dicit, Imperatori coelitus datam esse potestatem super omnes homines, ergo super Papam si homo est?