Non obſtat tertium argumentum, quòd mem[*]brum non habet poteſtatem in membrum eiuſdẽ generis, quòd confirmari poteſt ex illa reg. par in parem non habet Imperium cap. innotuit de electione, "ſed Pontifex, & Imperator ſunt membra eiuſdem generis, igitur alter in alterum non habet Imperium," & inde ait "poteſtatem ſpiritualem, & politicam eſſe velut duos humeros in corpore, quorum neuter alteri ſubijcitur, ſed vterque ſubijcitur vni capiti Chriſto." Sed argumentũ hoc ſeu æquiparatio, vel potius æqualitas vtriufque poteſtatis repugnat ſacris litteris, Fidei Catholicæ, & receptæ Catholicorum doctrinæ, dùm Petrum, eiuſque ſucceſſorem non caput Eccleſiæ viſibile, ſed inferius membrum conſtituit, quòd ad hæreſim pertinet, quæ hoc tempore maximè viget, vt aduertit Bellarminus de poteſtate Pontificis in tẽporalibus ca. 14. Poteſtas igitur ciuilis, vt corol. 3. probauimus, ſpirituali ſubordinata eſt, & inde habet ſe tanquam brachium ad ſuum caput, ideòque Principes ſæculares in Eccleſiæ corpore defenſores capitis, & Eccleſiæ cap. Principes, cap. Regum cap. adminiſtratores cum multis ibidem 23. q. 5. diuerſum exercent officium à capite, cuius eſt regere, & ita brachiorum nomine continentur, ex regul. cap. ſingula 89. diſt. ibi: "Sicut in vno corpore multa membra habemus, omnia autem membra, non eundem actum habent, ita in Eccleſiæ corpore." brachij autem ratio non conuenit ſummo Pontifici (in quo Eccleſiaſtica ſuprema reſidet poteſtas ex reſolutis ſupra) Quippè qui cum Chriſti ſit vicarius cap. 2. de tranſlatione Epiſcopi, Chriſtum ipſum, qui caput eſt primarium Eccleſiæ ad Epheſ. 5. repræſentat, obid Papa in capite, Rex, ſeu Imperator in brachio, ſiue humero inungitur. Nã in his principatus congruè deſignatur iuxta illud Iſai. cap. 9. "Factus eſt principatus ſuper humerum eius," & Samuel fecit poni armum ante Saul, cui dederat locum in capite ante omnes inuitatos 1. Regũ 9. In capite verò Pontificis Sacramentalis eſt delibutio conſeruata, quia perſonam capitis in Põtificali officio repræſentat. Refert autem inter Pontificis, & Principis vnctionem, quia caput Pontificis chriſmate conſecratur, brachiũ verò Principis oleo delinitur; vt oſtendatur quanta ſit differentia inter authoritatem Pontificis, & Principis poteſtatem, ita Innoc. III. in capit. 1. §. vndè de ſacra vnct. vbi obſeruant Abb. & reliqui, Caſtald. de Imperatore q. 20. à numer. 1. Baldes de dignit. Regum Hiſp. cap. 14. à num. 28. Cæſar Baron. tom. 5. annal. anno 496. Ioſephus Stephanus de oſculat. pedum Rom. Pon. ca. 7. in fin. Vnctioque. illa ſacra, & in Eccleſia Imperatori data obedientiam, & ſubiectionem filij erga matrem Eccleſiã, Eccleſiæque caput Romanum Pont. inſinuat, ex Ribaden, en el principe Chriſtiano lib. 1. capit. 12. Ideoque tyrones enfes ſuos recipiebant olim ab altari, vt profiterentur ſe filios Eccleſiæ eſſe, atque ad honorem Sacerdotii, ad tuitionem pauperum, ad uindictam male factorum, & patriæ liberationem gladiũ accepiſſe ex Petro Bleſen. epiſt. 49.