Stat ergò firma illa, & inconcuſsſsa Petra, aduer*ſsus quam portæ inferi non præualebunt, cui quiſsquis principatum æſstimat denegandum, illius quidem nullo modo poteſst diminuere dignitatẽdignitatem, ſsed inflato ſspiritu ſsuperbiæ ſsuæ ſsemetipſsum in inferna demergit, vt S. Leonis magni viri ſsapientiſssimi, atque optimi verbis vtar. Vndè ſsi quæras, quis eſst Romanus Pontifex? reſspondet D. Bernard. libr. 2. de conſsideratione alloquens Eugenium: Tu Sacerdos magnus, ſsummus Pontifex, tu Princeps Epiſscoporum, tu hæres Apoſstolorum, tu primatu Abel, gubernatu Noe, patriarchatu Abraham, ordine Melchiſsedech, dignitate Aaron, au|

fol. [73]v

ctoritate Moyſses, iudicatu Samuel, potestate Petrus, vnctione Christus: tu es, cui claues traditæ ſsunt: cui oues creditæ ſsunt; ſsunt quidem & alij cœli ianitores, & gregum paſstores, ſsed tu tantò glorioſsius, quantò & differentius præcæteris nomen hæreditasti, habẽthabent illi ſsibi aſssignatos greges, ſsinguli ſsingulos, tibi vniuerſsi crediti, vni vnus, nec modo ouium, ſsed & paſstorum: tu vnus omnium pastor, ad fin. lib. quarti idem Bernard. Romanum PõtificemPontificem nominat, Christianorum ducem, pastorem plebium; vltorem ſscelerum; malorum metum; malleum tyrannorum; regum patrẽpatrem, legum moderatorem, Canonum diſspenſsatorem, ſsal terræ; orbis lumen; Sacerdotem altiſssimi; Vicarium Chriſsti; ChriſtũChristum Domini; Deum Pharaonis. Et ad ſsignificandam hanc ſsuperioritatem ab alijs independentem hedera flamini Diali abſstinendum cenſsuerunt etiam Romani, quia cum hedera ſsit imbecilla, ea de cauſsa alijs, quibus innitatur, opus habeat, vt teſstantur Plutar. in problemat. quæſst. 112. Ioan. Roſsin. de antiquit. Rom. lib. 3. cap. 16.