Tertiò deducitur poteſstatem Eccleſsiaſsticam,* ſseu ſspiritualem ſsuperiorem eſsſse politicæ, ſseu temporali. Cum enim eius finis ſsit æterna beatitudo, & omnia temporalia vltimo fine ad illam dirigantur, Plato lib. 1. de legibus, oportet, inquit, vt legiſslator eum ordinem ſsequatur, vt humana ad diuina vbique referantur, D. Auguſstin. de ciuitat. Dei libr. 19. capit. 17. Bellarm. libr. 5. de Rom. Pont. c. 7. rat. 1. & ſspiritualis poteſstas dirigat principaliter in illum finem, vt ſsupra num. 20. probatum eſst: & omnis ars, ſseu potentia, ad quam directè pertinet finis, poteſst diſsponere de his, quæ ſsunt ad finem, vt cum Philoſsopho. 1. EthicorũEthicorum cap. 1. docet D. Thom. 2. 2. quæſst. 40. artic. 2. ad 3. vt infra latius; conſsequitur temporalem poteſstatem inferiorem eſsſse ſspirituali, & ſsubordinatam. Nam ſsicut ars frænifactiua, vel nauisfactiua inferior eſst reſspectu artis equeſstris, ſseu nauigatoriæ, ad quam ordinatur, ex Ariſst. d. cap. 1. ſsic poteſstas temporalis inferior eſst poteſstate Eccleſsiaſstica, Victoria de poteſst. Eccleſs. 1. p. quæſst. vtrũvtrum ſspiritualis poteſstas ſsit ſsupra ciuilẽciuilem, num. 10. ſsed harum artium exemplum omnino nõnon | quadrat, quia ſsi ſsuperiores illæ artes non eſsſsent, ceſsſsarent & inferiores, quæ ratio nõnon militat in prædictis poteſstatibus, quoniam non ita pendet temporalis ab ſspirituali, vt ceſsſsante hac ceſsſset & illa, vt patet in infidelibus, apud quos eſst vera poteſstas tẽporalistemporalis, de quo infra. Et tamen ſsine ordine ad aliquam veram poteſstatem ſspiritualem, quælibet reperiri poteſst, prout aduertunt Victor. ſsup. num. 9. Bellarm. lib. 5. de Roman. Pont. cap. 6. verſs. at hæc, Molin. 1. tom. tract. 2. de iuſst. diſsp. 29. col. 14. verſs. illud: ego aduerto ſsuppoſsita vtraque poteſstate optimè exemplum conuenire.