Illud maximè notandum erit, quod
ſsummus
*
Pontifex non priuat Imperatorem Imperio, aut
Regem Regno tanquam iudex ordinarius eo modo, quo deponit, aut priuat Epi
ſscopos,
ſsed
tanquã
tanquam
ſsummus, & vniuer
ſsalis pa
ſstor, vbi
ſsic oportet in finem
ſsupernaturalem, & ita exvi pote
ſstatis
ſspiritualis, vt
reſoluũt
resoluunt
Driedonius lib. 2. de libertate Chri
ſstiana cap. 2. verſs. cæterum, Bellarm. lib. 5. de Roman. Pontifice capit. 6. verſsicul. quantum ad perfonas, Molin. diſsput. 29. verſs. ex dictis infero; idque
ſsatis
ſsignificat textus in
cap. ad Apoſstolicæ
verſs. nos itaque de re iudicata in 6. vbi Pontifex
ad
ſsententiam priuationis contra Imperatorem
expendit
ſse in terris Vicarium Dei, & pote
ſstatem habere per illa verba,
quodcumque ligaueris,
obseruat
Bellarmin. aduerſsus Barclaium cap. 3. verſs.
4. Hinc reijciens cauillationes Barclaij de pote
ſstate
Roman. Pontificis, dùm ex prædicta Pontificis pote
ſstate inferebat Reges habere Regna à Pontifice
titulo precarij, & ad libitum remoueri po
ſs
ſse, quæ
|
illatio Iuri
ſsperito indigna re
ſspon
ſsionem non meretur, de quo tamen corol. penult. diffugia
nãque
namque
hæc, & eua
ſsiones à
proteſtãtibus
protestantibus
inuẽtæ
inuentæ
ſsunt vt notat
Suar. lib. 3.
cõtra
contra
Angliæ errores c. 29. n. 2. & 3.