Aliter enim in vna Chri
ſsti Eccle
ſsia minime fui
ſs
*
ſset Monarchiæ cœle
ſstis ratio,
ſsed multorum pote
ſstas in
ſstituta. Quod igitur fui
ſsſset
cõcordiæconcordiæ vinculum, cuius authoritate tempe
ſstates
ſsedari, turbulentæ opiniones euelli,
ſsuperbia, &
cõtumaciacontumacia coerceri, & comprimi potui
ſsſset,
ſsi nullus in Eccle
ſsia
con
ſstitutus ab initio fui
ſsſset, cuius authoritate, &
imperio omnes continerentur? Cum igitur Eccle
ſsia Chri
ſsti
ſsimplex, & vnica
ſsit, & vnica e
ſsſse non
po
ſssit, ni
ſsi Princeps vnus exi
ſstat, confequens e
ſst dicamus dari in Eccle
ſsia militanti caput, & gubernatorem vniuer
ſsalem, vt re
ſsoluunt
Caiet. de poteſst. Papæ tract. 1. cap. 4. ad fin. & cap. 12. cum ſseq.
Canus de locis Theologicis lib. 6. cap. 3. concl. 3.
Sotus in 4. diſstinct. 20. quæſst. 1. artic. 2. concl. 4. &
diſst. 24. quæſst. 2. art. 5. Alban. de poteſst. Papæ 2. p.
à nu. 155. Anton. Perez in Pentateuch. fidei libr.
5. de Roman. Pontif. cap. 10. num. 49. & 50. Rofenſsis contra Lutherum art. 25. Coſsterus in enchyr.
cap. 4. de ſsummo Pontifice, & alij relati, per Henr.
lib. 3. de pœnit. cap. 5. §. 5. litera, Y.