Svmmarivm. Cap. VI.

De poteſstate Summi Pontificis in rebus temporalibus.

  • 1 Monarchia præstantiſssimum Regimen.
  • 2 Deus vnum totius generis humani parentem creauit.
  • Monarchia Aſssiriorum, & Romanorum firmior, & diuturnior.
  • Seneca damnat imprudentiæ Brutum ob Cæ ſsaris occiſionẽ occisionem ſspe libertatis.
  • Ciuitatis optimus ſstatus ſsub iuſsto Rege.
  • 3 Eccleſsia militans fundata a Chriſsto Sapientiſssimo legiſs latore, & Monarchico regimine.
  • 4 Chriſstus in cœlum aſscenſsurus reliquit in terris Vicarium.
  • 5 Eccleſsia, & Chriſsti Vicarius vſsque ad finem ſs æculi durabit.
  • 6 Caput Eccleſsiæ vniuerſsale dari oportet.
  • 7 Romanus Pontifex perpetuus Chriſsti Vicarius.
  • Romani Pontificis ſsucceſssio inuariabilis.
  • 8 Libertas ſsine ſsuperiore non congruit.
  • Eccleſsia regi non debuit ſsine Rectore per communitatem, nec à diuerſsis capitibus independenter.
  • 9 Eccleſsiæ vnum eſst corpus.
  • Eccleſsiæ caput vnicum, non multiplex debet eſs ſse.
  • 10 Poteſstas Eccleſsiastica imperfectè, & perfectè conſsiderari poteſst: imperfectè in lege naturæ, & ſscripta nu. 11.
  • 11 Potestas ſspiritualis in lege ſscripta nullum effectum ſsuper naturalem producebat.
  • 12 Primogenitus communiter erat Sacerdos in lege ſscripta.
  • 13 Potestas ſspiritualis perfecta à Christo Domino emanauit, ſsupernaturaleſsque producit effectus.
  • 14 Sacerdotes in omni lege in magno pretio habiti.
  • 15 Imperator Roman ſsolebat vſsurpare ſsibi dignitatem ſsupremi Sacerdotis.
  • Sacerdos excellentior Rege in lege naturali, ſscripta, & gratiæ.
  • 16 Potestas ſspiritualis, & temporalis differunt in multis: præcipue ex origine, & fine.
  • 17 Potestas omnis à Deo.
  • 18 Potestas ſspiritualis Petro immediatè a Chriſsto Domino conceßa.
  • 19 Potestas temporalis à Deo immediatè obtenta.
  • Regis electio ad populum pertinet.
  • 20 Poteſstas ſspiritualis dirigitur in finem ſsupernaturalem.
  • 21 Poteſstas temporalis tendit in finem naturalem.
  • 22 Potestas temporalis ſsuprema directè conſsideratur.
  • 23 Iudex qui principaliter de cauſsa cognoſscit, poteſst cognoſs cere incidenter.
  • 24 Iudex Eccleſsiaſsticus qui principaliter non poteſst cognoſs cere de cauſsa profana, potest incidenter.
  • 25 Poteſstas, ſseu iuriſsdictio ſs æcularis indirectè conſsiderata propriè dicitur Eccleſsiaſstica, non ſs æcularis, & num. 71.
  • 26 Poteſstas Eccleſsiastica non expirauit morte Petri, & num. 33.
  • 27 Comiſssio nomine proprio directa in dignitatem tranſsit in ſsucceſs ſsorem.
  • 28 Reſscriptum contra ſsucceßorem extenditur in re pertinenti ad dignitatem, licet nomen proprium anteceſs ſsoris exprimatur.
  • 29 Tutoris obligatio ſsequitur futurum tutorem.
  • 30 Iuramentum præ ſstitum dignitati tranſsit in ſsucceſs ſsorem ſsuper re ad dignitatem pertinenti.
  • 31 Regi ſsub nomine proprio relictum, debetur ſsucceßori.
  • 32 Priuilegium Regi nomine proprio conceßum tranſsit in ſsucceſs ſsorem.
  • 34 Potestas ſspiritualis nunquam ſs æcularibus Principibus competiuit.
  • 35 Eccleſsiæ Regimen est ſsupernaturale, neminique conuenit, niſsi cui Chriſstus Dominus conceſssit.
  • Reges nihil ſspiritualitatis à Chriſsto conſsecuti ſsunt.
  • Eccleſsia eſs ſset monſstruoſsa, ſsi tot haberet capita, quot Reges.
  • 36 Potestas Regalis olim non erat cum ſspirituali coniuncta ex iure diuino, ſsed ex populi deputatione, fuitque diſsiuncta tàm apud infideles, quàm apud fideles.
  • 37 Poteſstas ſspiritualis ſsuperior est temporali.
  • 38 Poteſstas ſspiritualis temporali prædominat, velut ſspiritus carni.
  • Spiritus poteſst carni imperare etiam ad vitæ profuſsionem.
  • 39 Spiritualis poteſstas comparatur ſsoli, temporalis Lunæ.
  • 40 Soli Luna, & cæteræ ſstellæ ſsubijciuntur, ab eoque ſsplendorem recipiunt.
  • 41 Pontifices Romani agnoſscunt poteſstatem Pontificiam in Imperatores, & Reges.
  • 42 Pontifices Romani ſsunt iudices, & teſstes integerrimi in aſs ſserendo ſsuo Principatu.
  • Princeps ſsupremus eſst iudex in ſsua cauſsa.
  • 43 Princeps ſsupremus est iudex competens in cauſsa ſsuæ dignitatis.
  • 44 Poteſstatem Pontificis in Imperatores, & Reges firmãt firmant Pontifices, Concilia, Doctores vniuerſsi, & communis Eccleſsiæ conſsenſsus.
  • 45 Pontifex Romanus poteſst procedere contra Reges, & Imperatores vſsque ad depoſsitionem.
  • 46 Princeps tenetur dirigere populum in beatitudinem, qui est vltimus finis.
  • 47 Pontifex Romanus potest impedire, ne hæreticus in Regem, aut Imperatorem eligatur.
  • Pontifex Romanus aliquando non deponit Regem, aut Imperatorem ex timore malorum.
  • 48 Pontifex Romanus non deponit Regem, aut Imperatorem vt ordinarius iudex, ſsed vt paſstor vniuerſsalis.
  • Pontifex Romanus non potest ad libitum Reges deponere, & priuare.
  • 49 Regis, & Imperatoris priuatio in concilio, & ſsine concilio fieri potest.
  • 50 In primitiua Ecclè ſsia Reges non deponebãtur deponebantur , & ratio.
  • 51 Pontifex Romanus non potest ſse ſsubijcere alterius iudicio, niſsi arbitrario.
  • 52 Pontifices aliquando iudicati, & depoſsiti à Principibus per vim, & nefas.
  • 53 Pontifex Romanus Principibus de Eccleſsia benemeritis titulos dat.
  • Henricus primus Luſsitaniæ titulum regis ab Alex. 3. accipit.
  • Angliæ Rex titulis à Pontifice Romano condecoratus.
  • Coſsmus à Medicis titulum magni ducis, & inſsignia a Pio V. accipit.
  • 54 Vtrùm Romanus Pontifex habeat ſsupremam potestatem temporalem in Orbe Chriſstiano.
  • 55 Argumenta multa pro affirmatiua parte.
  • Petrus Clauiger æterni, & terreni Imperij & numer. 63.
  • Duo gladij in Eccleſsia, & n. 64.
  • 56 Christus habuit omnem poteſstatem.
  • 57 Romanus Pontifex poteſstatem temporalem exercet circa tranſslationem Imperij, iuramentum Impèratoris depoſsitionem, & ſsimilia.
  • 58 Romanus Pontifex non habet iuriſsdictionem ſupremã supremam temporalem directe.
  • 59 Fundamenta pro hac parte.
  • Romanus Pontifex non cognoſscit de rebus temporalibus.
  • 60 Christus Dominus non habuit, nec habere voluit regnũ regnum temporale.
  • 61 Potestas ſsuprema non poteſst existere penes duos.
  • Imperator habet ſsupremam potestatem temporalem.
  • 62 Doctores conueniunt in poteſstate Pontificis temporali licet in terminis explicandi diſscrepent.
  • 63 Cap. 1. 22. dist.
  • 64 Extrauagans vnam ſsanctam de maioritate.
  • Clem. meruit de priuilegijs
  • 65 Nutus in ſsuperiore ſsignificat imperium.
  • 66 Chriſstus non fuit Monarcha temporalis ex aliquorum ſsententia, fuit tamen ex veriori:
  • 67 Chriſstus non communicauit Petro poteſstatem excellentiæ.
  • 68 Potestas deponendi Reges in finem ſsupernaturalem, non importat ſsupremam temporalem.
  • 69 Pontifex exercendo indirectè iuriſsdictionem temporalem, non perturbat poteſstatem Regis ſsupremam.
  • 70 Iuriſsdictio penes duos diuerſsimodè exiſstere poteſst.
  • 71 Imperator magis pendet à Romano Pontifice quam Rex.
  • 72 Barclaius contra Romani Pontificis poteſstatem temporalem, quibus fundamentis ſscripſsit.
  • 73 Regula cum quid vna via prohibetur explicata, & limitata.
  • Cui committitur finis, committuntur neceßaria ad finem, & num. 82.
  • 74 Ampliatur regula præcedens, quando antecedens eſst excellentius, & ſsuperius.
  • 75 Declaratur reg. cum quid, procedere quando idem con ſsequitur diuerſsa via.
  • Pontifex non vſsurpat Regnum, nec temporalem ſupremã supremam deponendo Reges.
  • 76 Barclaij illatio inepta contra Pontificis potestatem.
  • 77 Verba directè, vel indirectè quid ſsignificent contra Barclaium.
  • 78 Potestas ſspiritualis, & temporalis diſstinctæ iure diuino, Spiritualis tamen ſsuperior eſst temporali.
  • Pontifex Romanus redditurus eſst rationem pro Regibus, eorumque regiminibus.
  • 79 Pontifex, & Imperator ſsunt duo membra, ſsed ille caput, hic brachium.
  • Pontifex in capite, Imperator in brachio vnguntur.
  • Vnctio Imperatoris quid ſsignificet?
  • 30 Cap. peruenerabilem, qui filij ſsint legitimi.
  • Imperator non recognoſscit ſsuperiorem in temporalibus, ſsed in ſspiritualibus.
  • 81 Potestas Pontificis temporalis probatur iure diuino.
  • Barclaius non negat poße Pontificem vti excommunicatione in Reges, ſsed negat depoſsitione vti poſs ſse.
  • 82 Vis directiua inefficax ſsine coactiua.
  • Virga ſsignificat coactionem.
  • 83 Paſscendi, corrigendi, ligandi, & ſsimiles authoritates ſsunt generales, & ita comprehendunt etiam Reges.
  • Regula generalis cõprehendit comprehendit etiam perſsonas priuilegiatas.
  • 84 Fiſscus, ſseu Rex non est priuilegiatus, niſsi in caſsibus iure expreſssis.
  • 85 Ozias Rex lepra percuſs ſsus, & à Regno eiectus à Sacerdote ſsummo.
  • Lex vetus figura nouæ.
  • Lepra ſsignificat hæreſsim.
  • 86 Athalia Regina Regno, & vita ob hæreſsim à ſsacerdote ſsummo priuata.
  • 87 Barclaij error in aßerendo Pontificis poteſstatem tem| poralem non iure diuino, ſsed opinionibus conſstare.
  • 88 Pontifex deponendo Reges non eſst maior Deo.
  • 89 Infideles etiam Reges per baptiſsmum non ſsunt peioris cõ ditionis conditionis , quã quam antea erant quoad temporalia, ſsed fiunt filij Eccleſsiæ.
  • 90 Barclaij abſsurda.
  • Poteſstatis temporalis conſseruatio non requirit ſpiritualiũ spiritualium deſstructionem.
  • 91 Abiatharis Sacerdotis depoſsitio per Salomonem non dat poteſstatem Regi, aut Imperatori contra ſummũ summum Põtificẽ Pontificem
  • 92 Abiathar depoſsitus propter coniurationem.
  • Promiſssiones legis veteris temporales.
  • Rex in lege veteri excellentior ſsimpliciter Sacerdote.
  • 93 Aliud est agere de exemptione perſsonarum Eccleſsiaſsticarum, aliud de potestate Pontificis in ordine ad ſspiritualia.
  • 94 Sacerdos in lege veteri poterat deponere Reges, ergo à fortiori in lege gratiæ.
  • 95 Pontifex Romanus ſsi ſsit hæreticus deponi poteſst, ergo & Rex, & Imperator.
  • 96 Regis hæreſsis magis nocet Eccleſsiæ, quam Pontificis Romani.
  • Regnum potest priuare Regem tyrannum.
  • 97 Argumentum de matrimonio ad Regnum refellitur.
  • 98 D. Gregorius vocabat ſse famulum Imperatoris ob humilitatem.
  • 99 Imperator est ſsuper omnes homines Imperio ſsubiectos, non vero ſsuper Romanum Põntificem Pontificem .
  • 100 Electio ſseu confirmatio Romani Pontificis olim competebat Imperatori.
  • Cap. Adrianus, & c. in ſsynodo 63. dist. falſsa, & fictitia.
  • 101 Imperator ex Pontificis electione, vel confirmatione nihil ſsuperioritatis habebat.
  • 102 Romani Pontificis deſscriptio.
  • 103 Romanus Pontif. concedere potuit Regibus Hiſspaniæ ius nauigandi in Indias.
Loading...