PErſonatus quidam ante veſtrum (Clariſſimi Principes) tribunalius Indicæ nauigationis armis, ſanguine, Pontificijs titulis, dicam & diuinis oraculis, à Luſitaniæ Regibus quæſitum in iudicium vocat ſub Batauorum nomine; postquam in armis parum felicitatis contra Luſitanos ſunt experti, præter alia teſtes orbi Mombaca, Malaca, Molucæ, & Braſilia. Sed in iudicijs illud primum obtinet locum, vt actor perſonam legitimet, ne iudicium illußorium reddatur; hanc perſonatus ille nuſquam legitimabit; tum quia non ex Batauorum arbitrio modo ad Martis certamen, modo ad Aſtreæ forum legitimus & naturalis Princeps prouocandus erit; tum etiam quia Imperator Principes ve ſupremi (veſtra, ò Iudices, resagitur) a ſubditis ſuis cauſam dicere cogi haud debent. "Per me Reges regnant") ait diuina Sapientia Prou. 8.) & legum conditores iuſta decernunt, Bataui è contra Principi leges dare, non ab illo accipere intendunt: ſed ad rem; affirmat Incognitus longè clariſsimum eſſe alios ante Luſitanos ab Europa per promontorium bonæ ſpei in Indiam nauigaſſe: cum tamẽ tanta contrariæ opinionis in animis hominum infixæ vis fuerit, vt Antæcos, & Antipodes ſtatuere hæreſis eße putaretur omnium hæreſeon maxime detestanda: nam circa annum Chriſti ſeptingente ſimum quadrageſimum quintum (vt Auẽtinus in annalibus Boiorum, & Roſinus de antiquitatibus Rom. oratio. 2. pro antiquitate, pag. 596. memoriæ prodiderũt) Virgilius Epiſcopus Salæburgenſis proconcione dixerat Antipodes eße. Bonifacius Epiſcopus Maguntinus Virgilium impietatis accuſauit, hæreticumque eſſe publicè proclamauit, quod Antipodibus inductis alius etiam Christus induceretur. litteris à Pontifice Zacharia (cuius legatus Bonifacius erat) ad Vtilonem Boiorum Regem tanquam ingentis litis arbitrum, & ſequeſtrem impetratis, eius ſententia victus, & vt in cauſa inferior condemnatus Virgilius palinodiam decãtauit, ſed de hac quæst. c. 4. & 5. dißeremus; nunc vero cũ Bataui Monarchicum regimen ſuſpectum habeant, non ſimpliciter vos (Principes Sereniſsimi) in arbitros eligunt, nec vt ſecundum diuinũ, commune, & Hiſpanicum ius, quod verborum fuco in præfatione implorant, ſed iuxta lesbiam regulam, quam Incognitus domi habet, cauſam decidendam quærunt; & ne in exemplorum relatione immoretur; vnũ, vel alterum ob oculos ſubijciam. Ex Vlpian. l. iniuriarum. §. ſi quis me de iniurijs, tradit Incognitus iniuriarum agi poße, ſi quis in mari, aut ante ædes meas piſcari prohibeatur; tacet tamen contrariam regulam, quam Vlpianus ibidem in conductore publico constituit: docuit Paul. l. ſane de iniurijs, interdictum, vti poſsidetis, proprium maris ius habenti competere expuncta maris, particula, reponit verbum, diuerticulo; ſolùm Doctores, qui, vt ipſe interpretatur, aliquo modo ſibi patrocinãtur, admittit, alios vt adulatores recuſat: his & ſimilibus conditionibus confidenter ad iudicium prouocat, & merito: quis enim vincere valebit, qui nullo iure, nulla autoritate ſuperandus est; nihil enim Luſitanis optabilius contingere poterat, quam à Batauis in litem vocari, vt omnibus innoteſceret, quo iure, quaue iniuria noſtram antiquam, & tot titulis munitam Oceani nauigationem ad Indos interturbent. Stent igitur Bataui pacto, & ſententia ſecũdum allegata, & probata proferatur: viuite feliciter inclyti principes, locumque Dei, qui vobis cælitus est conceßus, tuemini, veſtroque honori, & maiestati proſpicite.