Sed ad primum cum eodem Vlpiano quem di
*
minute Incognitus citat, re
ſspondetur, qui in hæc
verb.
Quamuis mari, quod natura omnibus patet, ſseruitus
imponi priuata lege non potest,
infert modo Incognitus;
ſsi priuata lege imponi non pote
ſst mari
ſserui|
tus, ergò nec lege Principis
ſsupremi: Iuri
ſscon
ſsultus verò, apud quem argumentum à contrario validum e
ſst
leg. 1. ff. de offic. eius,
ſsic inferet. Mari
ſseruitus imponi priuata lege non pote
ſst, ergò poterit publica (quid
autẽ
autem
hic
ſsignificet lex quidquid
Incognitus non aduertat, explicabimus
capit. 14.
num. 21.)
ſsic infert Accur
ſsius, cum quo
trã
ſeunt
transeunt
omnes ibi, &
Cæpola de ſseruit. ruſstic. cap. 26. nu.
1. Quòd autem Incognitus vult priuatam legem
re
ſspicere etiam Principem
ſsupremum re
ſspectu
omnium gentium, id nec probat, imò repugnat
& rationi, &
Iuriſconſultorũ
Iurisconsultorum
reſpõ
ſis
responsis
, dixi
ſs
ſsetque
Vlpianus
ſsimpliciter, mari
ſseruitutem imponi
nõ
non
po
ſs
ſse, nec opus erat addere,
priuata lege.