Is autem ſsucceſsſsor perpetuus quis alius demon*ſstrari poteſst quam Romanus Antiſstes? vt ex multis oſstendunt Bellarm. libr. 2. de Roman. Pontif. cap. 12. cum ſsequentib. Suar. lib. 3. contra errores Angliæ cap. 13. cum ſseqq. & de fide diſsp. 10. ſsect. |

fol. [36]v

2. à num. 1. quæ ſsucceſssio tot ſsæculis continuata à Petro vſsque ad Vrbanum VIII. qui glorioſse nũcnunc Eccleſsiæ militantis clauum tenet, humano artificio, aut ab homine puro introduci, & progredi non potuit, vt oſstendit P. Zumel. in 1. D. Tho. quæſst. 1. art. 8. quæſst. 2. argument. 11. in id D. Auguſstini teſstimonium adducens profitentis ſse in Eccleſsia contineri propter hanc Romanæ ſsedis ſsucceſssionem inuariabilẽinuariabilem. Veteres enim illi Irenæus libr. 1. capit. 2. & 3. & libr. 3. cap. 3. Auguſst. epiſst. 165. & Optatus libr. 2. contra Parmen. ad hæreticos refutandos totum ſsucceſssionis ordinem in Eccleſsia Romana (in qua integra, & pura fides ſsemper permanſsit, cæteris aliorum Apoſstolorum ſsedibus temporis diſscurſsu vel extinctis, vel in hæreſsim lapſsis, notant Bellarm. libr. 4. de verbo Dei cap. 9. ad fin. Cordoua libr. 4. quæſst. 14.) nominatim poſsteritati tradiderunt, nec vnquam ſsimile ab orbe condito contigit Zumel. d. q. 2. ad 3.