Vndè cum tota Eccle
ſsia
ſsit vnum corpus
Ioan.*
10. & Chri
ſstiani vnum e
ſs
ſse debeant
Ioan. 17.
Pater
ſsancte ſserua cos innomine tuo, quos dedisti mihi, vt ſsint
vnum, ſsicut & nos,
Paul. 1. ad Corinth.
Nunquid Chriſs
tus eſst diuiſsus? pro
ſsequitur
Albanus de poteſstate Papæ 1. p. à n. 16. Oportet
ſsi i
ſsta vnitas debet con
ſseruari, vt
ſsit aliqua pote
ſstas regitiua totius Eccle
ſsiæ
D.
Thom. ad 3. part. in addit. quæ
ſst. 40. artic. 6.
Duo ergo capita, plurauè non patitur Chri
ſsti Regnum, nec fidelium diuer
ſsas orbium regiones inhabitantium in vnam fidem, eademque fidei dogmata con
ſspiratio, & vnio, vt ob
ſseruat
gloſs
ſsa celebris in capit. non autem 7. quæ
ſst. 1. laudata à Tiraquello de primog. quæ
ſst. 17. opin. 4. num. 21. Nauar. in capit. nouit, notab. 3. numer. 140. Pinel. l.
1. part. 3. numer. 16. C. de bonis matern. Couar. in
reg. peccatum 2. p. §. 9. n. 5. verſs. 4. & n. 6. Cenedo,
& ab eo relati collect. 10. ad decretum n. 2. & licet
aliquando oborto
ſsci
ſsmate ex eligentium vitio
duo, plures ve Pontifices extiterint, ip
ſsimet
tamẽ
tamen
|
electi, electores, cæterique fideles vnum tantum
e
ſs
ſse debere certò
ſsciebant, licet quis ex illis verus
e
ſs
ſset aliquando ignoraretur, quia licet ius non deficeret, deficiebat tamen probatio
argumẽto
argumento
tex.
in
l. duo ſsunt Titij. ff. de teſstament. tutela.