At aptius quadrat exemplum, quòd terreſstre* Regnum ordinatur, vt cœleſsti famuletur eodem modo, quo in homine caro ſspiritui ſsubeſst. Licet enim vtriuſsque diuerſsa ſsint officia, & actiones; quia tamen in nobis vnam efficiunt hypoſstaſsin, ita cõueniuntconueniunt, & coniunguntur, vt animus præſsit, caro autem ſsubijciatur. Ita & in Eccleſsia Dei hæ duæ poteſstates vnam rempublicam, vnum RegnũRegnum & vnum corpus efficiunt, ad Roman. 12. Vnum enim ſsumus corpus in Christo, ſsinguli autem alter alterius membra. Et licet plerumque ſspiritus non immiſsceat ſsecarnis actionibus, eamque ſsuas actiones exercere ſsinat; verum ſsi incipiant ſspiritus fini officere, poterit animus iure ſsuo carnem cohibere, ieiunia, alioſs que labores indicere etiam cum detrimento, & debilitate ipſsius corporis, ne impediat munera ſspi|ritus, & ſsi opus fuerit ad finem ipſsius ſspiritus conſsequendum, poterit carni imperare, vt ſse ſsuaque omnia exponat etiam cum detrimento vitæ, ita poſst Gregor. Nazianz. ſstatim citandũcitandum. D. Thom. de regimine Principis, lib. 1. cap. 14. & lib. 3. cap. 10. cum ſseqq. Turrecrem. lib. 2. in ſsumma ca. 113. Sot. in 4. diſst. 25. q. 2. art. 5. & lib. 4. de iuſst. quæſst. 5. art. 4. Bellarm. de Roman. Pontif. cap. 6. 7. & 8. Et de poteſstate ſsummi Pontificis in rebus temporalibus cap. 13. ad finem, Suar. lib. 3. de Primatu Rom. Pontif. cap. 21. 22. & 23. poſst infinitos, quos citãtcitant.