Septimò principaliter infertur ineptè, & erro*neè labi Guillelmum Barclaium in tract. de poteſst. Papæ, qui cum ſse Iuriſsperitum, & CatholicũCatholicum profiteatur, velut alter Iſsmael aduerſsus fratres ſsuos tabernaculũtabernaculum fixit Geneſs. 16. contra omnes Catholicos tum Theologos, tùm SacrorũSacrorum CanonũCanonum, & Ciuilium legũlegum profeſsſsores. ſingularẽsingularem ſententiãsententiam nullo auctore citato, nullo ſsolido fundamento aſstruere conatur. Agnoſscit nãquenamque in Rom. Pontif. Monarchiam Eccleſsiæ ſspiritualem, iuriſsdictionem, & poteſstatem, etiam ſsupra Reges, & Imperatores: negauit tamẽtamen ſubordinationẽsubordinationem poteſstatis tẽporalistemporalis ad ſpiritualẽspiritualem, & cõſequẽterconsequenter etiãetiam negauit poſsſse PontificẽPontificem | in rebus temporalibus aliquid diſsponere, nec Reges hæreticos dominio, & Regno priuare: cui doctè, & latè (vt aſsſsolent) reſspondent Bellarm. inteintegrointegro libro de poteſstate ſsummi Pontificis in tẽporalibustemporalibus, Suar. contra errores Angliæ libr. 3. de Primatu ſsummi Pontificis ca. 21. à num. 4. fortiora tamen Barclaij fundamenta in præſsentiarum refutanda duxi, vt appareat quam debilibus argumẽtisargumentis nitatur. Primó igitur ſsic argumentatur, ſsi Pontifici directè in temporalibus poteſstas non competit, nec competet indirectè ex reg. cum quid vna via prohibetur, non debet ad id alia admitti in 6. ¶ Secundò poteſstas ſspiritualis, & tẽporalistemporalis iure diunio diſstinctæ ſsunt, nec altera in alteram imperiũimperium habet cap. cum ad verum, ca. duo 96. diſst. citatque D. Bernard. lib. 1. de conſsiderat. Driedon. de liber. Chriſst. cap. 2. Hoſssium apud Athanaſsium in epiſst. ad ſsolitariam vitam agentes. ¶ Tertió poteſstas ſspiritualis, & Eccleſsiaſstica vnam efficiunt rempub. eiuſsdemque duo ſsunt membra ad Roman. 12. & 1. Corinth. 12. Sed neque pes à pede, neque brachiũbrachium à brachio, neque humerus ab humero pendet, ſsed ab vno tertio. ¶ Quartò Innocent. III. in cap. Per venerabilem qui filij ſsint legitimi, decidit Regem Franciæ intemporalibus non recognoſscere ſsuperiorem, ergò qui poteſstatem indirectam Pontifici cõceduntconcedunt, contradicũtcontradicunt InnocẽtioInnocentio. Nam habet, | & non habet, ſsimul vera eſsſse non poſsſsunt. ¶ Quintò poteſstas hæc Pontifici competens in temporalibus aut iure diuino, aut humano, aut opinionibus fundatur; ſsed iure diuino nullum huius poteſstatis ex tat veſstigium, nec iure humano poteſstas Regibus diuino iure conſstituta deſstrui potuit; inter Theologos verò & Canoniſstas ingens de hac re diſsſsenſsio, dum hi directam, alij indirectam poteſstatem aſstruunt, facit vt quæſstio hæc de temporali poteſstate Papæ dubia, incerta, ac tota in hominum opinione poſsita videatur. ¶ Sextò Reges, & Principes ethnici poteſstatem omnem temporalem habẽthabent, ergò per conuerſsionem eam non amittunt, ſsicut nec priuati homines amittebãtamittebant, Act. 5. exceptis rebus illis, quas ſsponte obtulerant; ſsimiliter ergò & Principes, vbi Chriſsto nomen dabant, ius ſsuum temporale, & imperium, & poteſstatem politicam, integram, & intactam retinebant, alias ſsequeretur, quod Pontifex eſsſset maior Deo, nam ſsi aufert Regna Principibus, quæ Deus illis dedit maior eſst Deo. ¶ Septimò ſsi ex eo competit Pontifici ea poteſstas, quia omnis reſspub. debet eſsſse perfecta, & ſsibi ſsufficiens in ordine ad ſsuum finem, vt tradit Bellarm. de Romano Pontifice lib. 5. cap. 7. verſs. ſecũdasecunda ratio; ſsequeretur ècontrario rempub. temporalem habere poteſstatem diſponẽdidisponendi de rebus ſspiritualibus, & deponendi ſsupremum reipub. | Eccleſsiaſsticæ Principem, ſsed neceſsſsaria eſst ad finẽfinem temporalem poteſstas diſsponendi de rebus ſspiritualibus, & deponendi Principem Eccleſsiaſsticum, igitur, ſsed hoc eſst falſsum, & abſsurdum, proinde & illud quoque falsũfalsum eſst, cui hoc eſst conſsequens. ¶ Octauo Salomon Rex Sacerdotem AbiatharẽAbiatharem reũreum mortis pronunciauit, quòd coniuranti Adoniæ conſsenſsißet, & eiecit eum ne Sacerdotio fungeretur 3. Reg. cap. 2. ſsed hæc poteſstas per Baptiſsmum in lege gratiæ non amittitur, quia Chriſstus non venit ſsoluere legem, ſsed adimplere, vt argumentatur capit. 3. §. 3. ¶ Nono D. Gregor. epiſstol. 61. libr. 2. vocat ſse famulum indignum Imperatoris, & dicit, Imperatori cœlitus datam eſsſse poteſstatem ſsuper omnes homines, ergò ſsuper Papam ſsi homo eſst?