Non obſstat ſsecundum, fatemur namque poteſs * |tatem Regiam ſseu temporalem, & ſpiritualẽspiritualem, ſseu Eccleſsiaſsticam iure diuino diſstinctas eſsſse, cap. cum ad verum 96. diſstinct. ibi: Cum ad verum ventum eſst, vltra ſsibi nec Imperator iura Pontificatus arripuit, nec PõtifexPontifex nomen Imperatorium vſsurpauit, quoniam idem mediator Dei, & hominum homo Christus Ieſsus ſsic actibus proprijs, & dignitatibus distinctis officia potestatis vtriuſsque diſscreuit, cum ſsimilibus in argumẽtoargumento citatis. Negamus tamen illis iuribus probari alteram in alteram non habere imperium; imò contrarium ex eiſsdem conſstat d. ca. cum ad verum, ibi: Imperatores pro æterna vita Pontificibus indigerent, quæ verba repetuntur in cap. quoniam 10. diſstinct. d. ca. Per venerabilem, qui filij ſsint legitimi, ibi: In alijs regionibus (ſscilicet Imperatoris, vel Regis) certis cauſsis inſspectis temporalem iuriſsdictionem caſsualiter exercemus, d. capit. ſsolitæ de maiorit. ibi: Potuiſsſses autem (Imperator) prærogatiuam Sacerdotij ex eo potius intelligere, quod dictum eſst non à quolibet ſsed à Deo, non Regi, ſsed Sacerdoti, non de Régia stirpe, ſsed de Sacerdotali proſsopia deſscendenti, de Sacerdotibus videlicet, qui erant in Anathot. Ecce conſstitui te ſsuper gentes, & Regna, vt euellas, & diſssipes, ædifices, & plantes. Hierem. 1. cap. duo ſsunt 96. diſstinct. Duo ſsunt quippè Imperator Auguſste, quibus principaliter hic mundus regitur, auctoritas ſsacra, & Regalis potestas, in quibus tantò grauius pondus est Sacerdotum, quantò etiam pro ipſsis Regibus, ſseu regiminibus hominum in diuino ſsunt reddituri |

fol. [63]v

examine rationem, ergò ſsi Pontifex de Regis adminiſstratione redditurus eſst rationem apud Dei tribunal, conſstat ad illam dirigendam poteſstatem habere, vt benè aduertit Bellarm. de poteſstate ſsummi Pontificis in temporalibus capit. 2. Diuuſsque Bernardus, Hoſssius, & Driedonius totum contrarium probant, vt apud eos videri poteſst, explicat Bellarminus vbi proximè cap. 13. Driedonius autem lib. 2. cap. 2. de libertate Chriſstiana totus eſst in probanda Pontificis ſsuperioritate erga Reges, & Imperatores, vnum, vel alterum ſsufficiat teſstimonium. Infert enim col. ante penult. in hæc verba, ex his igitur liquidum eſst Papam, in quantum Vicarius Chriſsti, & ſsucceßor B. Petri præter poteſstatem cognoſscendi pœnitentium peccata in foro conſscientiæ, pœnitentiamque illis debitam iniungendi, habere etiam a Chriſsto potestatem, ſseu iuriſsdictionem in foro exteriori excommunicandi, ſseu a conſsortio Eccleſsiæ ſsegregandi homines contumaces, & col. vltim. cæterum Papa quamuis facultatem eligendi, coronãdicoronandi, aut instituendi Imperatorem non habeat ex iure diuino, & paulò poſst, tamen ex iure diuino ratione curæ paſstoralis poteſstatem habet in Imperatorem Christianum, perinde ac paſstor ſspiritualis in filium, & tamquàm paſstor in ouem ſsuam, & ideò ſsuper his, quæ concernunt directionem Imperij eius in fide, & moribus Chriſstianis, & in cauſsis atque officijs ſspiritualibus diſsponendis, & in Epiſscopatibus per loca, vel ciuitates inſstituendis Imperator ipſse ſsubiectus eſst Papæ, | & anteà colum. 5. exponens illa verba Ioannis 21. paſsce oues meas, ſsic ait, id est ſsis paſstor ouium mearum, officium autem paſstoris non ſsolum eſst docere, & panem verbi Dei diſspenſsare, ſsed eſst & oues custodire à lupis, & educere in paſscua, & morbidas, ac contagioſsas ab ouili ſseparare, & aduerſsarios coercere, & in virga diſsciplinæ corrigere.