Non obſstat tertium argumentum, quòd mem*brum non habet poteſstatem in membrum eiuſdẽeiusdem generis, quòd confirmari poteſst ex illa reg. par in parem non habet Imperium cap. innotuit de electione, ſsed Pontifex, & Imperator ſsunt membra eiuſsdem generis, igitur alter in alterum non habet Imperium, & inde ait poteſstatem ſspiritualem, & politicam eſsſse velut duos humeros in corpore, quorum neuter alteri ſsubijcitur, ſsed vterque ſsubijcitur vni capiti Chriſsto. Sed argumentũargumentum hoc ſseu æquiparatio, vel potius æqualitas vtriufque poteſstatis repugnat ſsacris litteris, Fidei Catholicæ, & receptæ Catholicorum doctrinæ, dùm Petrum, eiuſsque ſsucceſsſsorem non caput Eccleſsiæ viſsibile, ſsed inferius membrum conſstituit, quòd ad hæreſsim pertinet, quæ hoc tempore maximè viget, vt aduertit Bellarminus de poteſstate Pontificis in tẽporalibustemporalibus ca. 14. Poteſstas igitur ciuilis, vt corol. 3. probauimus, ſspirituali ſsubordinata eſst, & inde habet ſse tanquam brachium ad ſsuum caput, ideòque Principes ſsæculares in Eccleſsiæ corpore defenſsores capitis, & Eccleſsiæ cap. Principes, cap. Regum |

fol. [64]v

cap. adminiſstratores cum multis ibidem 23. q. 5. diuerſsum exercent officium à capite, cuius eſst regere, & ita brachiorum nomine continentur, ex regul. cap. ſsingula 89. diſst. ibi: Sicut in vno corpore multa membra habemus, omnia autem membra, non eundem actum habent, ita in Eccleſsiæ corpore. brachij autem ratio non conuenit ſsummo Pontifici (in quo Eccleſsiaſstica ſsuprema reſsidet poteſstas ex reſsolutis ſsupra) Quippè qui cum Chriſsti ſsit vicarius cap. 2. de tranſslatione Epiſscopi, Chriſstum ipſsum, qui caput eſst primarium Eccleſsiæ ad Epheſs. 5. repræſsentat, obid Papa in capite, Rex, ſseu Imperator in brachio, ſsiue humero inungitur. NãNam in his principatus congruè deſsignatur iuxta illud Iſsai. cap. 9. Factus eſst principatus ſsuper humerum eius, & Samuel fecit poni armum ante Saul, cui dederat locum in capite ante omnes inuitatos 1. RegũRegum 9. In capite verò Pontificis Sacramentalis eſst delibutio conſseruata, quia perſsonam capitis in PõtificaliPontificali officio repræſsentat. Refert autem inter Pontificis, & Principis vnctionem, quia caput Pontificis chriſsmate conſsecratur, brachiũbrachium verò Principis oleo delinitur; vt oſstendatur quanta ſsit differentia inter authoritatem Pontificis, & Principis poteſstatem, ita Innoc. III. in capit. 1. §. vndè de ſsacra vnct. vbi obſseruant Abb. & reliqui, Caſstald. de Imperatore q. 20. à numer. 1. Baldes de dignit. Regum Hiſsp. cap. 14. à num. 28. Cæſsar Ba|

fol. 65r

ron. tom. 5. annal. anno 496. Ioſsephus Stephanus de oſsculat. pedum Rom. Pon. ca. 7. in fin. Vnctioque. illa ſsacra, & in Eccleſsia Imperatori data obedientiam, & ſsubiectionem filij erga matrem EccleſiãEcclesiam, Eccleſsiæque caput Romanum Pont. inſsinuat, ex Ribaden, en el principe Chriſstiano lib. 1. capit. 12. Ideoque tyrones enfes ſsuos recipiebant olim ab altari, vt profiterentur ſse filios Eccleſsiæ eſsſse, atque ad honorem Sacerdotii, ad tuitionem pauperum, ad uindictam male factorum, & patriæ liberationem gladiũgladium accepiſsſse ex Petro Bleſsen. epiſst. 49.