Non obſstat ſseptimum, nam noto primò ſstare* non poſsſse, neceßaria eſst ad finem temporalem potestas diſsponendi de rebus ſspiritualibus, & deponendi Principem ſspiritualem, & illud hoc eſst falſsum, & abſsurdum. Nam neceſsſsarium abſsolutè eſst illud, ſsine quo non l. Veteres verſsic. quoniam. ff. de itinere, actuque priuat. ibi: Sine quibus iter refici non poteſst, D. Thom. 2. 2. quæſstion. 32. articul. 6. receptus ex Nauar. in cap. ita quorundam notab. 10. num. 2. de Iudæis, falſso autem & abſsurdo quid abſsurdius? ſsed cum ex abſsurdo abſsurdum ſsequatur, gloſsſsa, verb. alioquin in l. Diuortio. ff. ſsoluto matrim. quid mirum | ſsi ex illorum ſsuppoſsitione argumentetur Barclaius, cui abunde ſsatisfacit Bellarm. de poteſst. ſsummi PõtificisPontificis in temporalibus c. 17. Neque enim ad finem temporalem conſsequendum neceſsſse eſst ſsacrarum virginum domos, & inſstituta diſsturbare, & extinguere: ſsigna, quæ memoriam diuini muneris atque beneficij frequenter renouant, euertere: ſsacra, ceremonias, ſsacramenta delere, & exterminare: obedientiam, qua Chriſstiani ſsummum Eccleſsiæ rectorem venerantur, de medio tollere. Neque animæ corpus, ſspiritui caro, Soli Luna, ſspiritualibus temporalia præferenda ſsunt, c. ſsolitæ de maioritat. cap. ſsuſscipitis diſst. 10.