INDEX SEV REPERTORIVM
 materiarũ ac vtriuſque iuris deciſionum
 quæ in ſingulis ſeptẽ partitarũ gloſsis continentur:
 Copioſiſsime atque luculẽtiſsime cõcinnatũ per
 Iacobum Boffæum.

 SALMANTICAE. Excudebat Andreas à Portonarijs. 1555.




 Iacobus Boffęus Lectori. S. 
 
SCIO non defuturos candide lector, qui in hoc indice excerpendo vel ſeueritatem nimiam (ne dicam ſuperſtitionem) vel negligentiam condemnent: cũm pleraque minutiora occurrant in indicem redacta, quæ reticere melius fortaſſe fuiſſet: pleraque etiam quæ fuſius, magiſque integra ſententia explicari potuiſſent. Illi tamen cogitare debent hunc eſſe authorem, qui in ſcribendis gloſsis parciſsima breuitate tantam rerum ac diſciplinarum varietatem complexus eſt, vt in eis nihil mancum, nihil præter rẽ, nihil denique quod nõ aptè dictũ ſit vſpiam offen das. Aliquãdo enim Laconiſmo quodam ſic aliorum dogmata, vel adducit vel re futat: vt ſua mira fœlicitate, & arte ſtabiliat. Interdum etiam ſic diſputationem inſtituit: vt collatis hinc inde varijs doctorum ſententijs, ſuam aut breuiter aperiat, aut alienam confirmet Quin & minutiſsimis (vt ita dicam) punctis tantam quæſtionum ac deciſionum copiam congerit: vt in eis omnibus ſingularis doctrinæ & longæ lectionis aculeum interea relictum animaduertas. Quis igitur in his anguſtijs, ſic quę ſenſit autor, poſsit colligere: quin aliquid breuius, aut curioſius dictum vſpiam occurrat? Atque ea ratione ſępenumero aliud ex alio infe ro: vel pluribus locis eandem ſententiam tractari indico: vel etiam (cùm tota in dicis virtus ſit copia atque inueniendi facilitas) ſub diuerſis dictionibus colloco, vt illã: Accuſatio licèt regulariter in omnibus ferè criminibus, tollatur viginti annis: in crimine tamẽ adulterij per vim commiſsi: durat perpetuo. Et hãc, Adulterij accuſatio quanto tempore duret. Quę poſterior ſententia priorem cõprehendit: tùm ꝙ ad eadem loca pertineat: tum etiam ꝙ non omnes, quo quęque ſint inueſtiganda loco, nouerunt: & facilius occurrant quç pluribus locis ſparſa leguntur. Hæc qui cogitauerint candide lector, mihi fortaſſe æquiores erũt, noſtriſque laboribus non ingrati fruentur. Pręſertim cùm ita curiosè, nec minùs cõmodè ſingula loca vnde quęque deprompſi, indicare ſtuduerim: vt ꝑ ſtellulas, & literas interlineales ad locum ipſum, quaſi manu deducam. Quod in cæteris gloſſarum indicibus hactenus factitatum non reperi, cùm eorum vel tibi ſit prius integra pagina perlegenda, quàm quidquam inuenias: vel cum perlegeris ſæpius operam perdas. Vale. 
 







 INDEX MATERIARVM, QVAE in ſingulis ſeptem Partitarum Gloſsis tractantur, compoſitiſsimo, at exactiſsimo ordine digeſtus Per Iacobum Boffæum. 
 
 Canon. 
 
ANIMADVERTE Candide Lector, p literam cum numero ſuo denotare Partitarum ordinem: hac autem figura a, primam foliorum Paginã: b verò ſecundam oſtendit. Liter a autem ali a omnes Alphabetic a ſequentes, ſignificant literas interlineales textus qu a ad marginem appoſit a, ordinem Gloßarum ſignant. Stellula verò * denotat in Summarijs eſſe quod qu aritur ſub eadem ſtellula: vel ſub hoc ſigno. Exempli gratia. Abbas nõ tenetur ire ad Synodum. p. 1. Fol. 103. a. f. Demonſtrat p. 1. Partitam. 1. a, Paginam. 1. f, Gloßam, qu a literam f, in mar gine habet ſignatam. & idem de c ateris literis. 
 
 -  -  ABbas Non tenetur ire ad Synodum. p. 1. Fol. 103. a. f. -  Abbas poteſt monachum, pro exceſſibus, corrigijs vel virgis, per ſe, vel per alium cædere. p. 1. Fol. 79. b. * 1. -  ABIGAEVS dicitur, qui pecus furatur: & ſi hoc facere conſueuit, capite punitur, aliàs non. p. 7. fol. 53. a. *. 1. -  Quid autem, ſi numerus ſemel furatarum pecudum faciat gregem? capite punitur. Ibidem. -  Abigæus dicitur etiam, qui vnum tantùm equum, vel bouem furatus ſit. p. 7. fol. 53. b. f. -  ABSENTES non ſunt neceſſariò vocandi ad Capitulum, niſi in tribus caſibus. p. 1. fol. 113. a. b. -  Abſentes citari non poſſunt, ſed perquirẽdi ſunt. p. 3. fol. 42. b. e. -  ABSOLVTIO ab excommunicatione propter hæreſim, ſoli Papæ hodie eſt reſeruata. p. 1. fol. 37. b. e. -  Abſolutio in foro pœnitentiali non excuſat à foro iudiciali, niſi pœnitentia publica impoſita ſit. p. 7. fol. 6. b. col. 1. in prin. -  Abſolutionis ab excommunicatione forma. p. 1. fol. 91. 4. *. 1. &. e. -  Abſolutionis ab anathemate forma. Ibid. *. 2. -  Abſoluere non debet Epiſcopus excommunicatum â ſuo ſubdito ſine emenda, & ſine excommunicationis ſcientia. p. 1. fol. 90. b. *. 1. -  Abſoluere poteſt quilibet ſacerdos excommunicatum pro violenta ma nuum iniectione in Clericum, ſi ſit conſtitutus in mortis articulo. Ibidem. *. 2. -  Abſoluendus ab excommunicatione incurſa propter contumaciam, iurare debet de ſtando, & parendo iuri. p. 1. fol. 91. b. *. 1. -  Abſolutus per ſententiam validam ab accuſatione nõ poteſt de eodem crimine denuò accuſari. p. 7. fol. 6. a. *. 2. -  ABSTINENTIAM matrem ſanitatis appellant medici. p. 2. fol. 18. b. c. -  ACETVM citiſsimè extinguit incendium. p. 2. fol. 52. a. col. 1. in principio. -  ACCEPTILATIO facta reo, prodeſt fideiuſſori. p. 5. fol. 112. b. h. -  Non tamen prodeſt, ſi in acceptilatione verſetur dolus ex parte vtriuſuis. ibid. m. -  ACOLYTVS quis dicatur, & quod ſit eius munus. p. 1. fol. 55. a. *. 2. -  ACQVIRERE dominium, vide in dictio. dominium. -  ACTIO redhibitoria datur contra venditorem, qui vitium rei venditæ tacuit. p. 5. fol. 34. a. d. & ſequentib. -  Et redhibitio debet fieri cum fructibus. ibid. o. -  Actio non poteſt acquiri alteri per alterum de iure partitarum ſine mãdato. p. 5. fol. 27. a. a. -  Actio quanto minoris ciuilis, & prætoria, inquo differũt. p. 5. fol. 34. b. b. -  ACTIO iniuriarum, furti, & cæteras vide in ſuis locis -  Actiones competentes Regi, vel fiſco, quo tempore præſcribantur. p. 6. fol. vltimo. a. col. 1. -  Actiones & nomina debitorum ſunt tertiũ genus rerum. p. 2. fol. 53. a. f. -  In actione pignoratitia, venit dolus, leuis, & lata culpa. p. 5. fol. 88. a. g. -  Actio redhibitoria, & quanti minoris quę dicatur. p. 3. fol. 103. a. k.l. -  Actiones ad vindictam non tranſmittuntur, niſi lite conteſtata. p. 7. fol. 13. a. f. &. fol. 38. a. *. 1. -  ACCVSARE matrimonium poſſunt conſanguinei coniugum tanquàm melius ſcientes lineam parentelæ. p. 4. 25. b. col. 2. *. 1. -  Accuſare, quæ perſonæ poſſunt, vel non. p. 7. fol. 2. b. *. 2. -  Accuſare propriè quid fit. p. 4. fol. 26. a. col. 2. c. -  Accuſare prohibitus, non prohibetur denuntiare. p. 7. fol. 41. a. h. -  Accuſare nemo poteſt alium per procuratorem. p. 7. fol. 4. b. *. 1. -  Tutor tamen accuſat nomine pupilli. d. -  Accuſare poterit etiam infamis damnatus publico iudicio, de crimine leſæ maieſtatis. p. 7. fol. 3. a. o. -  Accuſare de homicidio, quæ perſonæ poſsint. p. 7. fo. 32. a. *. 1. -  Accuſare de falſo poteſt quilibet de populo, & huiuſmodi accuſatio du ratvſ ad viginti annos. p. 7. fol. 27. a. *. 2. -  Accuſare, in quibus caſibus permittitur ſeruo. p. 7. fol. 3. b. *. 1. -  Accuſari poſt mortem, in quibus caſibus quis poſsit. p. 7. fol. 4. b. *. 2. & ſequenti. -  Accuſari non poteſt impubes de luxuria: quia non præſumitur eum poſſe facere: de alijs autem criminibus poteſt accuſari maior decem annis cum dimidio. p. 7. fol. 5. a. *. 1. -  Accuſari ſemper poſſunt atrociſsima delicta. p. 7. fol. 66. b. h. -  Accuſationis inſtantia perit mortuo accuſatore, lite pendente: mortuo autem reo totaliter perit accuſatio, niſi in certis caſibus. p. 7. fol. 11. b. *. 1. -  Accuſatio in quibus criminibus poteſt proponi poſt mortem. p. 7. fol. 17. b. *. 1. -  Accuſatio qualiter debeat fieri. p. 7. fol. 7. a. *. 1. -  Accuſatio quando fit de periurio teſtis, an ponatur locus iuramenti, vel depoſitionis. p. 7. fol. 7. a. e. -  Accuſatio duplex eſt: vna eſt, ex cuius probationis defectu, accuſator punitur ſimilitudine ſupplicij: alia, ex qua ſic non punitur. p. 7. fol. 2. b. *. 1. -  Accuſatio ad ſeparationem thori, qualiter debeat proponi. p. 4. fo. 24. b. *. 1. -  In accuſatione, quando dies ſit neceſſariò apponendus. p. 7. fol. 7. a. f. -  Accuſationem falſam qui produxit, an teneatur pœna falſi. p. 7. fol. 34. b. a. -  Accuſatio conſanguinei de iniuria illata conſanguineo, non excluditur ex eo, quòd alius ſit propinquior, qui accuſare poſsit. p. 7. fol. 20. b. d. -  Accuſatio licèt regulariter in omnibus ferè criminibus tollator viginti annis: in crimine tamen adulterij durat perpetuò. p. 7. fol. 66. b. h. -  Accuſator qui aliquid dedit iudici, vt iniuſtè iudicaret, quas pœnas ſubeat. p. 3. fol. 142. a. *. 1. -  Accuſator ſi non compareat, accuſato comparente, in termino præfixo arbitrarie punitur pecuniariter. p. 7. fol. 8. b. *. 1. &. h. -  Accuſator de falſa moneta non probans, non punitur: niſi ſit euidens calumnia. p. 7. fol. 9. b. *. 2. & fol. 19. a. a. -  Accuſator & teſtis quis eſſe poteſt in cauſa matrimoniali. p. 4. fol. 25. b. colum. 1. e. -  Accuſator an debeat offerre libellum iam dictatum, cùm venit coram iu dice, vel ſufficiat quod dictet coram iudice. p. 7. fol. 7. a. b. -  Accuſator volens ab accuſatione deſiſtere poteſt cum licentia iudicis, per abolitionem deſiſtere intra triginta dies, niſi in caſibus expreſſis. p. 7. fol. 9. b. 1. *. &. c. -  At hoc etiam habet locum, ſi ſuam, vel ſuorum iniuriam proſequitur. Ibidem c. -  Accuſatores, ſi plures ſint, & reus compareat, non tenetur omnibus reſ pondere: ſed eligat iudex vnum, cui reſpondeat accuſatus. p. 7. fol. 6. b. *. 1. -  Si tamen plures acccuſatores ſint tutores, poſſunt ſimul accuſare in eodem libello. ibid. g. -  Idem poſſunt facere plures filij accuſantes mortem patris. ibid. -  Quid autem, ſi vnus accuſet coram vno indice alius coram alio. ibid. -  Accuſans vxorem de adulterio quid in libello exprimere debeat. p. 4. fol. 25. a. colum. 1. *. 1. &. d. -  Accuſans vxorem adulterij, an obligetur ad talionẽ. p. 4. fo. 25. a. co. 1. *. 1. -  Accuſans aliquem ciuiliter vel criminaliter non ſe ſubſcribit ad talionem. p. 4. fol. 25. a. col. 2. m. -  Accuſatus debet reſpondere in termino ſibi præfixo ad reſpondendũ. p. 7. fol. 8. a. *. 1. -  Accuſatus ſi decedat intra tempora data ad accuſandum, an ſit idem ac ſi appellaret. p. 7. fol. 12. a. e. -  Accuſatusfugiens poſt accuſationem, nec volens vſ ad finem proſequi litem, poteſt vbicun infra regis dominium capi, & ad locum ac cuſationis deduci. p. 7. fol. 9. a. *. 1. -  Accuſatus non poteſt pendente accuſatione alium accuſare de minori vel æquali crimine: nec etiam poſtea, ſi ad mortem, vel perpetuum exilium ſit damnatus. p. 7. fol. 3. b. *. 2. & g. -  Sed hoc inquibus caſibus fallat, vide ibidem g. & h. -  Accuſatus etiam in gradu appellationis, poteſt obijcere de ineptitudine libelli. p. 7. fol. 7. a. g. -  Accuſatus tenetur accuſatori reſpondere vbi deliquit, & non alibi: niſi accuſatus ſine exceptione reſpondeat. p. 7. fol. 7. b. *. 1. -  Accuſatus poteſt ante ſententiam de crimine mortis, aut membri mutilatione tranſigere: quia licitum eſt cuicunque proprium ſanguinem redimere. p. 7. fol. 10. a. *. 2. -  Et in quibus criminibus non poteſt tranſigere? ibidem. -  Accuſatus ſi poſt litem conteſtatã ob criminis conſcientiam ſe occidat, qualiter debeat procedere iudex. p. 7. fol. 12. a. *. 1. -  ET cui incumbit probatio quod ſe propter criminis conſcientiam occiderit? ibidem. i. -  ACTVS quot, qui & quales requirantur ad probandam conſuetudinem. p. 1. fol. 12. b. col. 2. d. -  Actus aliàs reprobatus permittit̃ ratione publicę vtilitatis. p. 3. fol. 39. b. e. -  Actus qui potuit geri ex duplici poteſtate ſuſtentabitur ex ea qua melius valere poteſt. p. 6. fol. 82. b. col. 2. in medi. -  Actus reprobatus propterturpitudinem æquiparatur actui prohibito de iure diuino. p. 6. fol. 88. a. col. 1. in prin. -  Actus legitimi non recipiunt diem, ne conditionem. p. 6. fol. 42. a. d. -  Actor quando ſine actione experiri poſsit. p. 3. fol. 8. b. d. -  Actor qui contumaciter non comparet, ſoluit expenſas debitori, etiam ſi debitum probauerit. p. 3. fol. 114. a. *. 2. -  Actor quam actionem intentare debeat, quando æſtimationem ſoluit. p. 2. fol. 7. a. *. 2. -  Actor quis dicatur. p. 3. fol. 3. a. *. 2. -  Actor ſi petat rem mobilem exhiberi: exhibenda eſt in iudicio, vt actori paretur ſua probatio. p. 3. fol. 6. b. *. 2. -  Actori ex delatione iuramenti dabitur res, quam iurat ſibi deberi. p. 3. fol. 59. a. *. 2. -  Actor dicitur quatuor modis plus debito petere. p. 3. fol. 14. *. 1. -  Actor ſi plus petit re, & in probatione deficit, condemnabitur in expenſis. ibid. *. 2. -  Actor qui ante citationem, rem litigioſam transfert in potentiorem, cauſa aduerſarium fatigandi, perdit ius quod habet in re. p. 2. fol. 47. a. *. 1. &. 2. -  Bene tamen poterit rem in potentiorem transſerre ante citationem in teſtamento vel in codicillo. ibid. b. *. 1. -  Actor in quibus caſibus non tenetur reum conuenire in loco domicilij. p. 3. fol. 11. *. 1. -  Actor tenetur probare intentionem ſuam qui in iudicio propoſuit, ſi per reum fuerit negata. p. 3. fol. 13. a. *3. -  Extende etiam ſi reus in ſe aſſumpſerit onus probandi. ibid. k. -  Actor quando nihil probauit, an poſsit deferre iuramentum. p. 2. fol. 57. b. colum. 1. in principio. -  Actor poteſt contra reum coram iudice ſemel plures petitiones proponere: dum tamen non ſint contrariæ: tunc enim eliget vnam, nec poteſt poſtea variare. p. 3. fol. 53. b. *. 2. -  Actoris eſt electio, quando reus plures habet foros. p. 3. fol. 11. b. g. -  Actor vbi deficit in probatione, non poteſt dici quod habuerit iuſtam cauſam litigandi: imò injuſtam: & ſic ſempet debet condemnari in ex penſis. p. 3. fol. 13. b. a. -  ADAM antequam peccaſſet habebat ſcientiam quam Angeli habent. p. 1. fol. 82. a. g. -  Adam ſi non peccaſſet, in conceptu libido non fuiſſet. p. 4. fol. 7. b. colum. 2. in principio. -  ADALILIS qualiter creatur. p. 2. fol. 77. b. *. 1. -  Adalilis quam poteſtatem habeat. ibid. *. 3. -  Adalilis quis dicatur, & quod ſit eins officiũ. p. 2. fo. 76. *. 2. & fo. 77. a. a. -  Adalilem quis creare poſsit. p. 2. fol. 77. a. *. 1. -  ADIVNCTVS datas iudici ſuſpecto an poſsit recuſari. p. 3. fol. 25, b. col. 1. pertotum. -  ADITIO vide in dictione hæreditas. -  Aditio iuſtè recuſatur, quando non eſt tutus acceſſus. p. 4. fol. 63. b. b. -  ADMINISTRATIO bonorum aduentitiorum filij, ſi au feratur patri propter dilapidationem, patri non reſeruatur vſusfructns. p. 3. fol. 3. b. n. -  ADOPTARE quæ perſonæ poſsint. p. 4. fol. 45. b. *. 1. & b. -  Adoptare non poteſt ſacerdos, nec cæteri qui matrimonium contrahe re non poſſunt. Ibid. b. -  Adoptari non poteſt libertus, propter reuerentiam patrono debitam. p. 4. fol. 45. b. *. 4. -  Adoptatus nõ tranſit in adoptantis poteſtatem, niſi alicui de aſcenden tibus detur in adoptionem. p. 4. fol. 46. b. *. 1. &. 2. -  Adoptio duplex eſt. p. 4. fol. 20. b. *. 1. -  Adoptio quibus modis fit. ibid. & fol. 45. a. *. 2. -  Adoptio impedit matrimonium. Ibid. -  Adoptiui quos reliquit grauatus, non excludunt ſubſtitutum. p. 6. fol. 24. b. colum. 4. in princi. -  Adoptiui non dicuntur propriè filij, ſed quicquid habent, dicuntur habere ex mera liberalitate patris. p. 6. fol. 23. b. a. -  Vnde ſi ſtatutum vult, quod filij non ſoluant gabellam de hæreditate paterna, adoptiui ſoluere tenebuntur. Ibidem. -  Adoptiuus debet ali àpatre adopt. ex quo ei ſuccedit ab inteſtato. p. 4. fol. 46. b. b. -  Adoptiuus poterit contrahere cum matre vel auia adoptantis. p. 4. folio. 20. b. i. -  Adoptiuus an poſsit agere contra teſtamentum patris adoptiui. p. 4. fol. 46. b. g. -  Adoptiuus an poſsit matrimonium contrahere cum filia patris adoptiui. p. 4. fol. 21. a. d. -  ADORATIO hodie curfit verſus Orientem? p. 1. fol. 98. a. o. -  ADVENTITIV Mdicitur etiam id quod pater promittit ſilio bene merito: & obligatur pater ex tali promiſsione. p. 5. fol. 89. b. D -  ADVLTER poteſt cum adultera poſt mortem alterius vxoris contrahere: niſi in tribus caſibus. p. 4. fol. 11. b. *. 2 -  Adulterium per vim contractum maritus accuſare non poteſt. p. 4. fol. 24. a. *. 2. -  Quid ſi vis non fuia præciſa, ſed conditionalis, adulterium committitur licèt excuſetur à pœna. ibid. i. -  Quid ſi vir præmonuit vxorem, vt fugeret, ne vi hoſtium opprimeretur, & noluit? Ibid. -  Adulterium vxoris an compenſetur adulterio viri. p. 4. fol. 9. a. m. Ita vt maritus adulter vxorem adulteram accuſare non poſsit. ibidem, fol. 24. a. *. 1. -  Adulterij crimen tunc eſt eccleſiaſticum, quando agitur ad ſeparationẽ thori matrimonialis. p. 1. fol. 69. a. e. -  Adulterium cum Regina fiericonſulens, proditor eſt, & morte plectendus. p. 2. fol. 42. b. *. 1. -  Adulterium eſt ſacrilegium, vnde eius cognitio pertinet etiam ad iudicem eccleſiaſticum. p. 4. fol. 23. a. k. -  Adulterium attentatum cum Regina, an ſit crimen læſæ maieſtatis. p. 2. fol. 42. b. A -  Adulterium eſt inter alia crimina excellentius, vt refert Azo. C. eodem. in ſumma. p. 7. fol. 65. a. e: -  Adulterium eſt cum cõiugata vel alterius ſponſaſcienter coire. ibid. *. 1. -  Adulterium vnde ſic dictum ſit. ibid. -  De adulterio accuſare hodie per leg. fori legum, ſoli marito licet. p. 7. fol. 65. b. h. -  Ergo & iudici non licet de ea inquirere. ibid. -  Adulterij ſuſpectus at ter admonitus à viro, necum vxore eius loque retur, impune poteſt occidi. p. 7. fol. 68. b. *. 2. -  De adulterijs vide multa in parte maritus & vxor. -  Adulterij accuſario quanto tempore duret. p. 7. fol. 66. b. a. &. *. 1. -  Adulterium qualiter probatur. p. 7. fol. 68. a. *. 1. -  Adulterij pœna qualis ſit à iure ſtatuta. p. 7 fol. 69. a. *. 1. -  De adulterio non licet tranſigere. p. 7. fol. 65. a. e. -  De adulterio accuſare, quæ perſonæ poſsint. p. 7. fol. 66. a. *. 1. -  De adulterio accuſata mulier, quam exceptionem opponere poteſt. p. 7. fol. 67. a. *. 2. cum ſequenti. -  ADVLATIO triplex eſt. p. 2. fol. 11. a. f. -  Adulatio quando ſit peccatum mortale. p. 2. fol. 35. b. b. -  Adulatores ſunt reijciendi a conſortio principum. p. 2. fol. 35. a. *. 3. -  Adulatores deſtruunt curias principum. p. 2. fol. 11. a. f. -  Adulatores repelluntur ab accuſando. p. 2. fol. 35. b. b. -  ADVLTVS ſi baptizetur debet per ſe reſpondere baptizanti. p. 1. fol. 17. a. *. 1. -  Adultus prius quàm baptizetur, debet inſtrui in fide. ibidem. n. -  Adultus non habens curatorem poteſt adire hæreditatem, & repudiare. p. 5. fol. 62. a. i. in fine. -  Adultus maior quatuordecim annorũ, an poſsit accuſare? p. 3. fol. 2. b. h. -  ADVOCATVS eſt ille qui litis ſuæ vel alienæ merita iudicio agẽdo vel defendendo proponit. p. 3. fol. 39. a. *. 1. -  Aduocatus non tenetur conſulere iudici in eadem cauſa, in qua eſt aduocatus. p. 3. fol. 38. b. i. -  Aduocatus dari debet per iudicem pupillis, & miſerabilibus perſonis petentibus aduocatum. p. 3. fol. 39. b. *. 3. -  Aduocatus quo ordine debeat proponere merita cauſæ. p. 3. fo. 40. b. *. 1. -  Aduocatus vel procurator reuelans inſtrumenta vel alia ſecreta ſuæ par tis punitur pœna falſi. p. 7. fol. 26. a. f. -  Aduocatus pro quibus perſonis teneatur aduocare gratis, & ſine ſalario. p. 2 fol. 25. b. g. -  Aduocatus vnde dicatur. p. 3. fol. 39. a. *. 1. -  Aduocati non dicuntur omnes qui aſsiſtunt defenſioni cauſæ: ſed tantûm illi qui ſtuduerunt ſaltem per quinquennium. ibid. a. -  Aduocati qui eſſe non poſsint. ibid. *. 2. &. 3. cum ſequenti. -  Aduocatus nemo eſſe poteſt, qui non ſit iuriſperitus. ibid. d. -  Aduocatus nouus, ſecundum Ange. eſt confuſor litium: & medicus no uus, occiſor parentum. p. 3. foll 39. a. e. -  Aduocatus nouus potius debet ſumere partes rei, quàm actoris. ibid. -  Aduocatus an poſsit eſſe monachus, ſtãte paupertate monaſterij. ibi. h. -  Aduocati vociferantes, & boatu triumphali loquentes, qualiter reprehenduntur. p. 3. fol. 40. a. g. -  Nõ aduocare in palatio qui iurauit, poterit nihilominus ſine metu periurij aduocare pro pupillis, & alijs perſonis coniunctis. p. 3. fol. 41. a. d. -  Aduocatorum ſalaria qualia eſſe debeant in cauſis ciuilibus & crimina libus. p. 3. fol. 41. b. *. 1. &. e. -  Aduocati hodie errant qui faciuni iurare clientulos ſuos, quòd pro tanto nollent ſuſtinuiſſe talem iniuriam. Sed ſic iurare debent, quòd ante expendiſſent tantùm de ſuo, quàm pati voluiſſent talem iniuriam. p. 7. fol. 37. b. g. -  Aduocatus qui ad tempus prohibetur aduocarecoram iudice, poterit nihilominus poſtulare coram eius locum tenente. p. 3. fol. 41. a. *. 2. -  Aduocatus nullus poteſt patrocinari, quin prius per iudices & peritos regalis Curiæ, aut illius loci, vbi patrocinari vult, de peritia examinetur. Ibidem. *. 3. -  Aduocatus qui patrocinij officiũ iurat, qualiter iurare debeat. ibi. -  Aduocatus qui non reperitur in matricula, cenſetur eſſe priuatus. p. 3. fol. 41. a. m. -  Aduocatus qui ſumit cauſas iniuſtas qualiter in conſcientia teneatur. Ibid. k -  Aduocatus pactum facere non poteſt de quota litis cum clientulo. p. 3. fol. 41. b. *. 1. -  Aduocatus qui vtram partem adiuuat, eſt præuaricator: & eſt vltimo ſupplicio plectendus. ibid. *. 2. -  Aduocatus coram iudice in præſentia partis, ſi quid confiteatur, perinde eſt, acſi pars dixiſſet. Si tamen quid nociuum dixiſſet, quandocun poteſt ante ſententiam diffinitiuam reuocare. p. 3. fol. 40. a. *. 2. -  Aduocatus qui ſcit ſecreta cauſæ, nolens pro moderato ſalario poſtula re, compellitur per iudicem. Nec poteſt aduocare pro aduerſa parte, poſtquam ſcit ſecreta litis. p. 3. fol. 40. b. *. 2. &. k. -  Aduocatus quiſecreta cauſæ clientuli ſui reuelat, qualiter puniatur. p. 3. fol. 40. b. *. 1. -  Hocvidetur procedere, quando tantùm dolo communicauit. ibid. d. -  Aduocare, quæ perſonæ poſsint pro ſe, & parentibus, non pro alijs. p. 3. fol. 39. b. *. 2. -  Aduocare qui ſunt prohibiti, ſi fortè iudice ignorante poſtulent, an teneat proceſſus. p. 3. fol. 39. b. 1. -  Aduocati qui nõ poſsunt quęſtionari, nec tormẽtis ſubijci. p. 2. fo. 31. a. h. -  Aduocationis officium hodie plus ad ſubuerſionem veritatis, quàm ad lucidationem iuſtitiæ exercetur. p. 3. fol. 38. b. h. -  AESTIMATA res ſi datur in dotem, qualiter debeat reddi. p. 4. fol. 34. a. h. pertotum. -  AEſtimatio in dubio facit emptionem. p. 4. Fol. 33. b. g. -  AFFINITAS non contrahitur extraordinaria pollutione viri cum vxore: ſed opus eſt, quòd ſemen viri intret clauſtra pudoris. p. 4. fol. 19. a. c. -  Sed qualiter fiet hæc probatio? Ibidem. -  Affinitas quid ſit. p. 4. fol. 18. b. g. -  Affinitas contrahitur etiam coitu fornicario. p. 4. fol. 10. a. l. -  Vide in dict. gradus affinitatis. -  Affinitas non eſt inter virum & vxorem, ſed ſunt principium affinitatis. p. 4. fol. 19. a. a. -  Affinitas contrahit̃ inter vxorẽ adoptantis, & adoptiui. p. 4. fol. 21. a. *. 1. -  Affinitatis tres gradus ſunt, aſcendentes, deſcendentes, & collaterales. p. 6. fol. 87. b. *. 1. -  AFFLETAMENTVM, ſeu Naulum quid. p. 5. fol. 39. a. *. 2. -  AGAMENNON populorũ paſtor dictus ab Homero. p. 2. fo. 30. 1. -  AGENS fraudulenter contra mercatorem aut alium viatoren, vt differat ſuum iter, compellitur ad rei inſtantiam per iudicem: vt ad breue tempus contra eum agat. p. 2. fol. 15. a. *. 2. -  Agens ad damnum, veliniuriam ſibi illatam, quid in libello debeat exprimere. p. 3. fol. 10. b. *. 2. -  Agenti recuperãdæ obſtat notorius defectus proprietatis. p. 7. fo. 43. b. a -  Agere in quibus caſibus quis inuitus compellitur. p. 3. fol. 14. b. *. 2. & k. -  Agere inuitus compellitur infamans. p. 3. fol. 15. a. a. -  Sed coram quo iudice, diffamati, aut infamantis? Ibidem b. -  AGER eſt terra ſine ædificio ad ſeminandum. p. 7. fol. 98. a. *. 2. -  AGGRESSOR itinerum non poteſt pro vna vice capitaliter puniri, niſi occiderit. p. 2. fol. 53. a. b. -  AGRICOLAE qui dicantur. p. 2. fol. 69. a. *. 2. -  ALFAQVEQVES Arabicè qui dicantur, & quod ſit eorum officium. p. 2. fol. 113. b. *. 1. -  ALEATOR dicitur ille qui luſum aleæ apud ſe conſueuit exercere, cauſa ſui emolumenti, ſicut in cauponibus. p. 7. fol. 48. a. f. -  Aleator adeò eſt odioſus iuri, vt ne iniuriarum, ne legis Aquiliæ agerepoſset, ſi ludi occaſione, vbicun, & quandocun ei accidat damnum. Ibidem g. -  ALIENANS in hoſtes, plectitur pœna mortis. p. 2. fo. 55. a. c. -  Alienate prohibitus, an incidat in pœnam, ſi tentet, vel incipiat alienare. p. 5. fol. 25. b. c. -  Alienate non poſſe rem, non eſt de diffinitione dominij. Ibid. -  Alienatio, an confirmetur, ſi pretium rei dotalis alienatæ reſtituatur ſoluto matrimonio. p. 4. fol. 31. a. col. 2. e. -  Alienatio propriè eſt, per quam dominium transfertur, ſecũdum Bal. p. 5. fol. 25. b. c. &. p. 1. fol. 109. b. *. 1. &. c. -  Alienatio facta per Regem de re aliena, transfert dominium in accipien tem. p. 5. fo. 92. a. *. 1. -  Requiritur tamen, vt Rex credat eſſe rem ſuam, aliter non valeret alienatio, niſi id faciat de plenitudine poteſtatis. ibid. g. -  Alienatio rerum eccleſiæ per quem. & quomodo debeat fieri. p. 1. fo. no. a. *. 1. Et an requiratur conſenſus totius populi. Ibid. c. -  Sed an etiam præcedere debeat cauſæ cognitio. ibid. d. -  Alienatio facta à proditore, poſtquàm cœpit de proditione cogitare, non valet. p. 7. fol. 17. b. *. 2. -  Facta tamen iuſtè ignoranti, videtur tenere. ibid. fol. 18. a. b. -  Alienatio facta ſecundum diſpoſitionem legum Partitarum, an liget Eccleſiam, cũ non reperiatur approbata de iure canonico. p. 1. fol. 110. b. a -  Alienationis prohibitio per teſtatorem facta, valet ſi exprimit iuſtam cauſam. p. 5. b. *. 2. Et aliquando etiam ſine cauſæ expreſsione. fol. 26. a. b. &. c. -  Alienantes illicitè bona eccleſiæ, qualiter puniãtur. p. 1. fol. 113. a. *. i, & h. -  Alienatione prohibita per pactum, dominium non tranſire doctores antiqui tenuerunt falſò. p. 5. fol. 25. b. c. In alienatione rerum immobilium minoris, neceſſariò requiritur decretum. p. 3. fol. 102. b. h. -  Alienigena non poteſt ſuccedere in caſtro regni. p. 2. fol. 54. b. f. -  ALEXANDER magnus cur in Venere non fuerit ſtrennus? p. 2. fol. 19. a. a. -  ALFEREZ vulgò in Hiſpania dictus, qui & Comeſtablis alibi dicitur, qualis eſſe debeat, & quod ſit eius beneficium. p. 2. fol. 25. b. *. 2. -  ALGVAZELLVS Arabicè quis dicatur, & quod ſit eius officiũ p. 2. fol. 26. b. *. 2. & ibidem d. -  Alguazellus quibus in caſibus poteſt capere delinquentes ſine mandato iudicis. p. 2. fol. 27. a. a. -  Alguazellus, qui potuit prohibere robarias, & alia damna: & non fecit, tenetur ad emendam damni. ibid. c. -  ALIMENTA iure naturæ filijs debentur, etiamſi ſint incœſtuoſi, & de damnato coitu. p. 4. fol. 52. a. b. Excuſantur tamen, ſi ſunt pauperes. ibid. b. *. 2 -  Alimenta præſtare quid ſit, & quam vim habeat. p. 4. fol. 52. a. *. 1. -  Alimentis legatis ſine quantitate præſtari debent, ſicut teſtator conſueuit. p. 6. fol. 64. b. *. 1. -  Alimenta præſtare tribus de cauſis, tenentur parentes. p. 4. folio. 52 a. *. 2. -  Alimenta cui debentur, debetur & domus ad habitandum: quia ſine domo vita hominis duci non poteſt. p. 4. fol. 52. a. g. -  Alimenta vbi alicui debentur, debent taxari pro modo reddituum, nõ pro valore bonorum. p. 4. fol. 52. a. h. -  Alimentis legatis comprehenduntur carbones, & ligna, & veſtiarium, & calcearium. p. 2. fol. 58. b. c. -  Alimenta præſtare filio, quibus de cauſis excuſetur pater. p. 4. fol. 53. a. *. 2. &. m. &. n. -  Alimenta debita pupillo, vide in parte pupillus. -  Alimemta tenetur filius mittere patri etiam exiſtenti in exilio. p. 4. folio. 52. b. a. -  Alimentorum appellatione quid contineatur. p. 4. fol. 52. a. f. -  Alimentatus non debet alimentantem accuſare, niſi ſit res quæ Regem, vel Rempub. concernat. p. 4. fol. 54. a. *. 1. -  Alimentãs aliquẽ, tenetur ei omnia neceſſaria tribuere. p. 4. fol. 53. a. 3. -  Dictio ALIVS facit pofitionem eiuſdem qualitatis. p. 3. fol. 97. b. f. -  ADMIRANDVS quod officium habeat. p. 2. fol. 28. a. *. 1. -  ALMOCADENVS quis dicatur, & quod ſit eius officium, & qua liter creari debeat. p. 2. fol. 78. a. *. 1. & ſequent. per totum. & fol. 91. a. *. 2. &. 3. -  ALVEVS fluminis ſi mutetur in aliã partem, quod eſt derelictum à flumine diuiditur inter eos quorum prædia ripæ adhærebant. p. 3. fol. 190. b. *. 1. -  Quid ſi alueus ibi ſtetit per decem annos inter præſentes, & per viginti inter abſentes, & recedat? dic, non debere reſtitui dominis prioribus: quia præſcriptum eſt titulo iuris gentium. ibi. fol. 161. a. a. -  ALMOXARIFES qui dicantur Arabicè, & quod ſit corum officium. p. 2. fol. 28. b. *. 1. &. a. -  ALQVIMIAE ars quàm ſit vana, & ridicula. p. 7. fol. 29. b. a. -  ALLVVIO non habet ius in priuato torrente. p. 3. fol. 160. a. b. -  Alluuione nobis acquiritur dominium fundi. Ibid. *. 1. -  Alluuionis incrementum pertinet etiam ad vſufructuarium, & Emphitheotam. Ibidem d. Idem etiam eſt in feudatario. Ibid. g. -  Alluuionis incrementum, an communicetur inter virum & vxorem? Ibidem h. -  Alluuio quid ſit. p. 5. fol. 86. b. k. -  ALTARE non debet eſſe ligneum, vel terreum: ſed lapideum. p. 1. fo. 98. a. e. -  Altare ad decantandum miſſam nemo debet habere ſine licentia Epiſcopi. p. 1. fol. 96. a. *. 1. & f. -  Altaria conſtituta per ſomnia, & quaſi per inanem reuelationem hominum deſtrui debent. p. 1. fol. 97. a. *. 2. -  AMBASSIATORES, ſeu Legati Regis quales eſſe debeant. p. 2. fol. 27. a. *. 1. -  Ambaſsiatoribus an liceat donare, & recipere. Ibid. f. -  Ambaſsiatores de iure gentium ſunt inuiolabiles. p. 3. fol. 92. b. a. -  AMICVS verus quid teneatur facere pro amico. p. 4. fol. 73. a. *. 2. -  Propter amicum non excuſatur peccatum. Ibid. b. d. -  Amicus magnus ex quibus actibus iudicetur: & ad quid conferat hæc probatio. p. 7. fol. 20. a. d. -  Amicus ſi recipit amicum in domo ſua, non tenetur ex edicto Nautæ, caupo. ſtabu. p. 7. fol. 48. b. a. -  Amicus verus qualiter cognoſcatur. p. 4. fol. 72. b. *. 1. -  Amicitiæ commoditas, & fructus. Ibid. b. -  Amicitia triplex eſt: vna naturalis: altera, ex longa couuerſatione: tertia, quam quis ob ſuum commodum duntaxat habet. Poteſt addi quarta, quam generoſi inter ſe poſuerunt ex pacto. p. 4. fol. 72. b. *. 2. -  Amicitia propter vtile damnata eſt, ſecundum Ariſtotelem. 8. Ethicorũ. Ibidem fol. 73. a. c. -  Ad amicitiæ conſeruationem quæ requirantur. ibid. *. 1. -  Amicitia quibus modis ſoluitur. p. 4. fol. 73. b. *. 1. -  AMPLEXVS eſt nota remiſsionis iniuriæ. p. 7. fol. 45. d. -  ANATHEMATIS ſententia, quæ mucro Epiſcopalis dicitur, fertur per ſolum Epiſcopum, non per minores prælatos, & qua ſolennitate & ritu emittitur. p. 1. fo. 86. b. *. 1. -  Anathematizare eſt mucro Epiſcopalis. dicit text. in cap. viſis. 16. quæſtio. 2. p. 1. fol. 37. a. l. -  ANCILLA à domino publicè proſtituta, efficitur libera odio proſtituentis. p. 4. fol. 57. a. *. 2. -  Ancilla data in dotem viro, non cedit ipſa, nec partus eius lucro viri, niſi vir receperit eam æſtimatam. p. 4. fol. 34. b. *. 1. &. ibid. b. -  Ancilla quæ domino ſciente contraxit cum libero homine, per hoc efficitur libera. p. 4. fol. 57. b. *. 1. -  ANIMA rationalis duos intellectus habet. p. 2. fol. 32. b. *. 1. -  Anima per peccatum moritur in damnationem perpetuam, & per pœnitentiam reſurgit in vitam æternam. p. 1. fol. 22. a. col. 1. *. 1. -  Animæ vera diuiſio. p. 2. fol. 32. b. col. 1. in principio. -  Animæ quotidie nouæ creantur à Deo, & infunduntur nouis corporibus: & infundendo creantur, & creando infunduntur. p. 1. fol. 104. b. G -  Animam eſſe ſanguinem dixit Tricias Ariſtoteles entelechiam: alij verò ignem &c. p. 2. fol. 32. a. f. -  Animus generoſus facilius ducitur quàm trahitur. p. 2. fol. 19. b. d. -  Animalia omnia inſtinctibus quibuſdam docta ſunt per quos tendunt ad conſeruationem ſuæ ſpeciei. p. 4. fol. 51. b. i. -  ANNVI redditus, & mancipia annexa fundo inter immobilia numerantur. p. 2. fol. 53. a. h. -  APPELLARI an poſsit à ſententia lata ſuper actione ad exhibendum. p. 3. fol. 8. a. e. -  Appellari poteſt à iudicibus ram ordinarijs, quàm delegatis: à principe verò non appellatur, ſed ſupplicatur, vt reuideat ſententiam quã tulit. p. 3. fol. 147. b. *. 1. -  Appellari poteſt à ſtatuto introducto in odium ſpeciale priuatæ perſonæ. p. 1. fol. 7. a. col. 1. e. -  Appellari poteſt bis â ſententia ſuper eodem facta. p. 3. fol. 149. b. *. 2. -  Appellare, quæ perſonæ poſsint â ſententia lata. p. 3. fol. 143. a. *. 1. cum ſequentibus. -  Appellare poterit inuito reo conſanguineus pro condemnato in cauſa ſanguinis. p. 3. fol. 144. a. *. 2. Quid autem, ſi condemnatus fuerit contumax, an idem erit dicendum? videtur, quòd ſic. Ibid. m. -  Appellare & appellatio, vide plura in parte ſententia. -  Appellare oportet gradatim, non omiſsis medijs: ad principem verò appellari poteſt, omiſsis medijs. p. 3. fol. 147. b. *. 2. -  Infra quod tempus appellandum ſit. p. 3. fol. 148. b. *. 2. & fol. ſeq. a. c. -  Appellat ur à declaratione verbi ambigui in diffinitiua poſita, & à relatione imperfecta miſſa regi. p. 3. fol. 147. a. *. 1. -  Appellatio eſt querela partis à ſententia contra eum lata recurrentis, & ponentis ſe ſub maioris iudicis protectione. p. 3. fol. 142. a. *. 1. -  Appellatio non admittitur, niſi iuſta cauſa exprimatur. p. 3. fol. 146. b. e. -  Appellatio ſi ſit interpoſita ad Regem per viduã vel pupillum, ſeu pau perem non habentem vigintimorapetinos, ipſe Rex cognoſcet de appellatione, vel mandabit qui cognoſcat. p. 3. fol. 148. b. *. 1. -  Appellationis victoria vnius ſociorum prodeſt cæteris ſocijs, licèt non appellauerint: idem eſt in ſeruitute communi. p. 3. fol. 144. a. *. 1. -  Contra appellationis naturam eſſet conſuetudo appellandi ad parem, vel minorem iudicem: ideò nihil valeret. p. 3. fol. 142. b. g. -  Quando tamen huiuſmodi appellatio valeat, vide. p. 3. fol. 148. a. c. -  Poſt appellationem attenta debent reuocari, & in priſtinum reduci. p. 3. fol. 150. b. A -  Appellatione pendente ſi moriatur res de qua contenditur: putà, bos, nihilominus iudex appellationis procedet contra moroſum. p. 3. folio. 150. b. *. 2. -  Appellationes (vt Ait diuus Bernard. de conſi. ad Euge.) ſunt grande & generale bonum mundo,tam neceſſarium quam ſolipſe, mortalibus. p. 3. fol. 142. b. e. -  Appellationes ſi fiũt ad regem cognoſcunt de ea judices ordinarijcuriæ regis. p. 3. fol. 148. a. *. 1. In cauſis tamen magnis & arduis non debent pronunciare ſine conſultatione regis. Ibid. f. -  APPELLANS debet proſequi appellationem infra terminum à iudice aſsignatum. p. 3. fol. 149. a. *. 1. -  Appellans nõ debet per verba incurialia ſiue iniuria iudicem, à quo appellat, laceſsere: nec dicere quòd iniuſte iudicauit. p. 3. fol. 149. b. *. 2. -  APOLLINARISTAE hæretici dixerunt Chriſtum habere animam ſenſitiuam tantum. p. 1. fol. 14. a. col. 2. n. -  APOSENTADORES vulgò dicti domus regiæ, quales eſſe debeant. p. 2. fol. 25. a. *. 3. -  Apoſentadores perdunt officium, & ſeptulum reddunt, ſi aliquid recipiant etiam ab ſponte dantibus vltra taxata ſibi à lege. ibid. h. -  APOSTATA reuertens ad fidẽ, nõ recuperat bona. p. 7. fol. 78. a. c. -  APOSTOLORVM quem quiſ articulum in Symbolo compoſuerit, vnde ſciri potuit. p. 1. fol. 14. b. col. 2. g. -  APVLIAE regnum eſt feudale eccleſiæ. p. 4. fol. 65. b. h. -  AQVA ad baptiſmum qualis eſſe debeat. p. 1. fol. 16. a. col. 2. in prin. -  Aqua venalis eſt in AEgypto. p. 2. fol. 58. b. b. -  Aquæ vſus & commoda ex Yſidoro. p. 2. fol. 31. a. c. & fol. 58. b. A -  ARABICA multa vocabula remanſerunt in Hiſpania, poſtquam recuperata fuit à Sarracenis. p. 2. fol. 25. b. d. -  ARBITER vide in parte compromiſſum. -  Arbiter dicitur, qui eſt electus à partibus ad cognoſcẽdum de cauſis eorum per viam iuris. p. 3. fol. 25. *. 1. -  Arbitri vocabulum comprehendit tam arbitros,  arbitratores. ibid. b. -  Arbiter ab arbitratore in quo dignoſcitur. ibid. -  Arbiter alius quàm naturalis ratio, non cadit inter prætendentes ſupremam poteſtatem. p. 1. fol. 7. a. col. 1. in prin. -  Arbiter mulctare non poteſt partes ratione contumaciæ. 3. p. fol. 25. b. d. -  Arbiter diffinitiuam ſen tentiam ferre non poteſt altera parte abſente etiam per contumaciam: niſi hoc actum ſit in compromiſſo. p. 3. folio. 26. a. a. -  Arbiter an poſsit cogi ſuſcipere arbitrium. p. 3. fol. 27. b. b. & fol. 28. b. *. 2. -  Arbitri poteſtas quo tempore finiatur. p. 3. fol. 28. b. b. -  Ab arbitri ſententia non appellatu: non tamen condemnatus eam obſeruare tenetur, ſi pœnam ſoluere voluerit. p. 3. fol. 31. a. *. 1. -  Hodie tamen de iure regni rectè poteſt appellari. ibid. c. -  Arbitri ſententia analogatur, etiam ſi fuit appoſita in compromiſſo. p. 3. fol. 31. a. f. -  Arbitri quibus de cauſis prohiberi poſſunt ne ſententiam ferant. p. 3. fo. 29. b. *. 1. -  Arbitri quid obſeruare debeant, quando ſententiam ferre volunt. Ibidem *. 2. -  Arbitri quibus de cauſis compelli non poſſunt decidere controuerſiam quam ſemel ſuſceperunt terminandam. p. 3. fol. 29. a. *. 1. -  Arbitri quę debeant animaduertere circa lites quas decidendas & componendas recipiunt. p. 3. fol. 27. b. *. 1. -  Arbitri quando diſcordant in electione tertij, iudex ordinarius poteſt eum eligere: & in huiuſmodi electione potius ſequi debet voluntatẽ partium, quàm arbitrorum. p. 3. fol. 29. a. d. Sed an hoc procedat in arbitratoribus? ibid. e. -  Et hic tertius an poſsit cogi arbitrari, & quam poteſtatem habeat diſcordantibus cæteris arbitris. ibid. f. & g. -  Arbitrator dicitur ille qui eſt electus â partibus ad componendum inter eos, non ſcruata via iuris. p. 3. fol. 25. b. *. 1. -  Arbitrator non tenetur obſeruare ferias. p. 3. fol. 12. a. b. -  Arbitrator poteſt ſententiã clauſam ferre fine recitatione. p. 3. fol. 116. a. P -  Arbitrium boni viri quæ verba importent. p. 6. fol. 66. a. col. 2. per totũ. -  Arbitria redacta ſunt ad inſtar iudiciorum. p. 3. fol. 25. b. e. -  Arbitri an poſsint iudicare ſecundum ius quod nouerunt ex conſuetudine. p. 1. fo. 12. a. col. 1. a. -  ARBOR quãdo nocet vicino, qualiter probatur. p. 7. fol. 62. b. g.h.i.k. -  Arboresfundi dotalis à marito ſciſſę, vel vi ventorum euulſæ conſtante matrimonio, ſunt vxoris. p. 4. fol. 37. a. *. 1. Idem etiam eſt ſi arbores eſſent deſiccatæ. ibid. a. -  Arbores in ripa fluminum conſtitutæ, corum ſunt quorum prædia ſunt ripis iuncta. p. 3. fol. 156. b. *. 1. -  Arbores frugiferas qui damnificat, tenetur ad duplum. p. 7. fol. 62. a. *. 2. -  Arbores. ne damnum dent fabricæ ædificij, ſolent radicitus amputari. p. 7. fol. 62. b. g. -  ARCHIDIACONVS græcè, latinè diaconorum dux, hic eſt vicarius Epiſcopi. p. 1. fol. 53. b. *. 1. -  Archidiaconi officium quod ſit. Ibidem. r. & per totum. -  ARCHIEPISCOPVS in viſitatione dioceſis quid obſeruare & facere debeat. p. 1. fol. 145. a. *. 1. &. 2. -  Archiepiſcopus dicitur viſitare, etiam ſi vadat cauſa conſignandi pueros. p. 1. fol. 145. a. k. -  Archiepiſcopus Toletanus dicitur primas Hiſpaniæ, vt patet expreſsè in cap. cum longe. 63. diſtin. p. 1. fol. 35. b. 1. -  Archiepiſcopus dicitur dux Epiſcoporum. & illud poteſt in Epiſcoposſuæ prouinciæ quod Patriarcha ſuper ſuos Archiepiſcopos. p. 1. fol. 37. b. *. 2. -  Archiepiſcopus, Cardinalis, Patriarcha, Epiſcopus, Archipresbyter, qualiter dignitate & iuriſdictione inter ſe differant. ibid. n. -  ARISTIPPVS damnabat in hominum moribus, quòd in auctio nibus vaſa diligencer inſpicerent, prius quâm emerent: vitam eorum non inſpicerent quos ſibi in amicitiam adiungerent. p. 4. fol. 72. b. e. -  ARISTOCRATIA an melior ſit monarchia. p. 2. fol. 5. b. b. -  ARMA nec victualia debent vendi hoſtibus fidei. p. 5. fol. 19. b. *. 3. & fol. 20. a. b. -  Armorum appellatione non ſolùm lorica: ſed & lanceæ, & pali, & lapides continentur. p. 7. fol. 98. a. *. 1. -  ARCA quid ſit. p. 4. fol. 29. b. a. -  ARRAE poſſunt dari conſtante matrimonio. p. 4. fol. 29. a. d. -  Pro arris poteſt fundus vxori dari contra opinionem Bartoli. p. 3. folio. 110. b. h. -  Arræ hodie de iure regni non poſſunt excedere decimam partem bonorum. p. 3. fol. 111. b. b. -  Arras duplicatas, vt teneatur reddere, qui nolit ſtare pro matrimonio, de iure partitarũ non reperitur: licèt de iure ciuili poſsint reddi, etiã quadruplicatæ, ſi ita conuentũ ſit. p. 3. fol. 111. a. b. -  Arræ in Hiſpania ſucceſſerunt loco donationis propter nuptias. p. 4. fol. 29. a. d. -  Arrarum nomine non poteſt darivltra decimam bonorum. p. 4. folio. 29. a. e. -  ARROGARI non poteſt minor ſeptennio patre carens. p. 4. folio. 45. b. *. 3. -  Arrogare non poteſt tutor eum cuius tutelam gerit. p. 4. fol. 46. a. *. 1. -  Arrogator quid debeat reſtituere arrogato, ſi eum extra poteſtatem ex cludat. p. 4. fol. 46. a. *. 3. -  Arrogatus tranſit cum ſuis bonis, filijs & famulis in arrrogantis poteſtatem. p. 4. fol. 46. a. *. 2. -  Arrogato qualiter debeatur quarta in bonis arrogatoris. p. 4. folio, 46. a. g. -  ARTICVLVS quid ſit. p. 1. fol. 15. a. d. -  Articuli fidei, vnde ita dicantur. p. 1. fol. 15. a. b. -  Articuli fidei ſunt quatuordecim, quorum ſeptem pertinent ad Chriſti diuinitatem: & ſeptem ad humanitatem. p. 1. fol. 15. a. colũ. 1. *. 1. & colum. 2. d, -  ARTIFEX tenetur de damno, quod in re, quam ſuſcepit contigit imperitia ſua. p. 5. fol. 42. a. *. 1. -  Artifex in dubio ſe videtur aſſerere peritum. ibid. f. -  Artifex qui opus certo precio ſuſcepit, ſi ante perficiatur, corruit, tenetur ad pretium, & intereſſe. p. 5. fol. 43. b. *. 1. Et idem eſt, ſi corruat poſt quindecim annos. ibid. g. -  Artifex qui locat operas ſuas, tenetur de leuiſsima culpa. p. 5. fol. 44. a. c Et ſi ſuſcepit in ſe periculum rei, tenetur de caſu fortuito. ibidem. -  Artifices cæteri meneſtrales qualiter teneantur pro rebus quæ ſibi faciendæ committuntur. p. 7. fo. 49. b. *. 1. -  ASTROLOGVS ſi per ſuam artem aliquem furem rei alicuius nominauerit, non eſt actio iuiuriarum. p. 7. fol. 36. b. *. 1. -  ASTRONOMIAE vſum valde diſſuadet Innocẽtius, quippe quæ homines facilè ducit ad idololatriam. 7. fol. 73. b. i. -  Per Aſtronomiam velle prædicere caſus fortuitos, eſt illicitum & ſuperſtitioſum. ibidem. Illa tamen quæ cauſantur ex corporibus cœleſtibus prædicere licet, vt pluuiam &c. ibid. l. -  Aliquando etiam his artibus magicis vti licet, propter magnam vtilitatem, vt ad deuiandam nubem, ad expellendos dæmones. &c. ibidem lio. 74. a. *. 2. -  AROMATARII qui miſcent ceram corruptam cum incorrupta, non committunt falſitatem. p. 7. fol. 27. a. e. -  ASSASSINI qui dicantur, & qua pœna puniantur. p. 7. fol. 81. a. *. 1. 1. &. b. -  ASSONATAM qui in domo ſua facit qualiter puniatur. p. 7. fofol. 38. a. *. 2. -  AVARVS non eſt diuitiarum dominus, ſed ſeruus. p. 2. fol. 10. a. *. -  Auaritia nihil deterius, præſertim in principibus. p. 2. fol. 10. a. b. -  Auaritia quæ mala ſecum adferat. ibid. c. -  AVGVSTVS Cæſar fuit primus qui formauit hoc Adagium, Ad Kalendas Græcas. p. 5. fol. 65. a. e. -  AVRIFICES quifaciunt aurum & argentum de minori liga, quã ciuitas requirat, puniuntur pœna falſi. p. 7. fo. 27. a. d. -  AVTHORITAS principis quando requiratur in ſtatuto. p. 1. folio. 7. b. col. 2. -  Authoritas principis iniuſta eſt, ſi quod populis prohibet ſibilicere patiatur. p. 1. fol. 9. a. col. 1. a. -  AVIBVS legatis, rapaces, & pauones: & omnes aliæ aues debentur. p. 7. fol. 107. a. *. 2. -  AVVS paternus & maternus de iure Partitarum circa onus dotatæ neptis non differunt. p. 4. fol. 31. b. d. -  AVXILIVM qualiter quis dicatur præſtare furto. p. 7. fol. 52. b. g. -  B. -  BACCALAVREVS an eximatur à muneribus. p. 2. fol. 31. b. col. 1. &. 2. & per totum. -  BANNA bannitorum in aliqua pecunia præſtanda non poſſunt exigi ab hæredibus. p. 7. fo. 13. a. col. 1. in medio. -  Bannitio non impedit mortis pœnam imponi. p. 2. fol. 43. a. h. -  Banniti ſi euocantur ad curiam, gaudent ſecuritate. p. 2. fol. 52. b. g. -  BALSAMVS quid ſit & cur in Chriſmate ad miſcetur. p. 1. fo. 19. a. colum. 1. b. &. c. -  Balſamus optimus vbi creſcat. ibid. c. -  Balſami colligendi modus. ibid. -  BAPTISMVS quid ſit, & quando fuit inſtitutus. p. 1. fol. 16. a. col. 1. *. 1. &. e. -  Baptismus remittit omnia peccata. p. 1. fol. 17. a. col. 1. *. 1. -  Baptiſmus collatus à quocun ſiue iudæo Sarraceno. fœmina vel maſculo valet ſi baptiſmi forma ſeruetur. ibid. &. fol. 17. b. col. 2. *. 1. -  Baptiſmus ſanguinis fit per martyrium. p. 1. fol. 16. b. col. 2. m. -  Baptiſmus eſt ianua omnium ſacramentorum. p. 1. fol. 18. a. col. 2. *. 1. -  Baptiſmus eſt primum fidei ſacramentorum & ſtabile fun damentum. p. 4. fol. 28. a. col. 1. c. -  Baptiſmus debet præſtari in eccleſia parrochiali cuius eſt baptizandus. p. 1. fol. 18. a. col. 1. inprin. -  Baptiſmus cur potius in aqua, quam in vino vel alio liquore debeat fieri. p. 1. fol. 16. a. col. 1. c. -  Baptiſmus eſt triplex, flaminis, fluminis, & ſanguinis. p. 1. fol. 16. b. col. 2. *. 1. -  Baptiſmus quare iterari non debet. p. 1. fol. 18. a. col. 1. d. -  Baptiſmus non requirit neceſſariò, vt aqua ſit benedicta vel ſanctificata. p. 1. fol. 16. a. col. 1. f. -  Baptiſmi effectus & virtus. p. 1. fol. 17. a. col. 1. b. -  Baptiſmi forma & ceremoniæ. p. 1. fol. 16. a. col. 2. g. -  Baptiſmi forma inſtituta fuit à Chriſto, cum dixit Diſcipulis, vt baptizarẽt In nomine Patris & Filij, & Spiritus ſancti. p. 1. fol. 16. b. col. 1. *. 1. -  Baptiſmum an vitiant verba ęquipollentia. p. 1. fol. 16. b. 1. b. -  Baptizãs ſi erret in ſexu, an teneat baptiſmus. p. 1. fol. 17. a. col. 2. m. -  Baptizans debet eſſevnus & non plures. ibidem. b. col. 1. c. -  Baptizatus bis ſi fuerit laicus nõ poteſt ad ordines promoueri: ſi eſt clericus ab ordinib. deponitur. p. 1. fol. 18. a. col. 1. *. 1. -  Baptizatus vngitur in pectore oleo, bis ante baptiſmũ & quid illud fignificat. p. 1. fol. 19. a. col. 1. *. 1. -  Baptizatus timore futuri morbi non eſt ordinandus. p. 1. fol. 57. a. *. 2. -  Baptizari iterum quis poteſt quãdo eſt dubium de baptiſmo. p. 1. fol. 16. bol. 2.. ce. &. fol. 18. a. col. 1. e. -  IOANNES Baptiſta primus poſuit noui teſtamenti fundamenta. p. 1. fol. 19. b. col. 1. c. -  BAƩIΛEYƩ quis proprie dicatur. p. 2. fol. 7. a. col. 1. b. &. fol. 65. a. d. -  BARAGANA arabicè quæ dicatur. p. 4. fol. 40. b. *. 2. -  BARBITONSOR, in quibus locis de beat exercera officiũ ſuum, & qualiter teneat̃ de dãno qͦd ratione artis ſuæ dederit. p. 7. fo. 62. a. *. 1. -  BARONES poſſunt non petita licentia ſe transferre cum ſuis vaſſalis ad aliud regnun Chriſtianorum ſui lucri gratia, modo nõ noceant ſuo regi. p. 4. fol. 65. a. c. -  Barones cæterique domini tenẽtur curtes ſuas in quibus pedagia cuſtodire à prædonibus aliter tenentur ad damna ipſis deprædatis. p. 5. fol. 37. b. a. &. b. -  Barones nõ habẽt ius hoſpitandi in domibus vaſſalorũ. p. 4. fol. 62. b. g. -  BEHETRIA quid ſit, & que eius vis ac poteſtas. p. 4. fol. 62. a. f, &. g. -  BELLVM inſtum dicitur quod fit ob augmentum fidei, & ad deſtructionem inimicorum illius, & quod ſit ob domini ſui cuſtodiam, honorem, & ſeruitium. p. 2. fol. 79. a. *. 1. -  Bellũ qñ poſsit indici contra infideles ex parte Ecclæ. p. 2. fol. 2. a. col. 1. b. -  Bellum facturi quarum rerum debeant eſſe periti. p. 2. fo. 91. a. *. 1. -  Bellũ an iuſta ratione moueatur Indis Maris occeani ampliſsimè ſimul & eruditiſsimè diſputatur. p. 2. fol. 79. per. 20. ferè columnas. -  Bellum poteſt iudici contra hæreticos. p. 2. fol. 2. a. col. 1. c. -  Bellum dulce inexpertis. p. 2. fol. 4. b. k. -  Bellum eſt indictum à lege contra ſeditioſosp. 2. fol. 65. b. h. -  Bella iniuſta ſunt quædam latrocinia. p. 2. fol. 79, u. b. -  Bellum quot modis dicatur iniuſtum. ibid. -  Bellum inituri, quibus armis præmuniri debeant. p. 2. fol. 83. b. *. 1. -  Bellum geritur, vt pax acquiratur. p. 2. fol. 78. b. c. -  Bellum quid ſit. ibid. *. 1. &. d. -  Bellum vt ſit iuſtum, quæ requirantur. ibid. -  BENEFICIVM non confertur inuito. p. 7. fol. 101. Reg. 24. -  Ad beneficia ſimplicia habiles ſunt maiores ſeptennio, ex quo poſſunt ad minores ordines promoueri. p. 1. fol. 120. b. b. -  Beneficia plura quis obtinere poteſt in diuerſis dioceſibus, modò non ſint curata. ibidem. e. -  Beneficia totius orbis poteſt conferre Pepa, etiam ceſſante negligentia prælatorum. p. 1. fol. 119. a. g. -  Beneficia quibus perſonis debeant conferri. p. 1. fol. 120. a. *. 1. -  Beneficia, vt obtineri poſsint quæ ætas requiritur. ibid. *. 2. & duabus columnis ſequentibus. -  Beneficiorum variæ adminiſtrationes, & tituli vnde fluxerunt. p. 1. fol. 44. b. col. 1. circa finem. -  Beneficiorum collatio ad quem pertineat. & quid ſit beneficium. p. 1. fol. 119. b. *. 2. r. -  BESTIAE & aues ſtatim fiunt capientium, niſi interueniat prohitio domini fundi. p. 3. fol. 156. b. *. 3. -  Beſtiæ quæ habent conſuetudinem eundi, & redeundi, tam diu remanent in dominio eius qui ceperat, quandiu conſuetudinem illam nõ deſerant. p. 3. fol. 159. b. *. 2. Sed qualiter huiuſmodi animus deprehendetur? ibid. l. -  BETICA prouincia, quia natura calet, fortiores gignit homines, & aptiores ad bellum. p. 2. fol. 78. a. *. 3. -  Betica prouincia ſecundum Yſido. diuiditur in ſex prouincias. ibid. g. -  BIBERE ter in refectionem ſufficit. p. 2. fol. 12. a. d. -  BIGAMVS efficitur, qui cognoſcit vxoram adulteram, etiam ignoranter. p. 1. fol.. 43. a. c. -  Bigamus ſi ex diſpenſatione ordinetur, non magis recipit caracterem. quàm aſinus, ſecundum Nico. Furio. opini. ibid. -  Bigamus non eſt qui virginem duxit quæ maritum præmortuum non cognouerat. p, 4. fol. 4. *. 1. Sed quid ſi ab extraneo, eo inſcio corrupta fuerit? nihilominus biga mus eſt. ibid. d. -  Bigamus nõ poteſt promoueri ad epiſcopatum. p. 1. fol. 42. b. *. 2. -  Bigamus quis dicatur. ibid. i. & k. -  BLASPHEMIAE crimen eſt contra naturam. p. 2. fol. 11. a. h, -  Blaſphemia eſt aliquid dictum vel factum in contemptum Dei, etiam ſine maledictione. p. 7. fol. 81. b. b. -  Blaſphemiam accuſare poteſt quilibet de populo: & hoc videntes accuſatores & teſtes eſſe poſſunt. p. 7. fol. 81. b, *. 1. -  Blaſphemus non accuſatur calore iracundiæ, niſi tantus eſſet qui demẽ tiæ æquipararetur. p. 7. fol. 81. b. a. Quid autem de ebrio blaſphemante? excuſabitur. ibid. -  Blaſphemus ſi ſit diues homo, cui pœnæ ſubiaceat. ibid. *. 2. Quid autem ſi plebeius, vel infidelis. ibi. fol. 82. b. *. 1. 2. &. 3. -  BONA per peccatorem peccato mortali alligatum, ad quid proſint. p. 1. fol. 26. a. *. 3. -  Bona quæ quis fecit, moriuntur, poſtquam mortaliter peccat: ſed ſi pœ niteat, reuiuiſcunt. ibidem. *. 3. -  Bona peregrinorum qui in itinere moriuntur, qualiter debeant aſſeruari: & quomodo de eis diſponendum ſit. p. 6. fol. 11. a. *. 1. -  Bona viri ſunt tacite obligata pro reſtitutione dotis. p. 4. fol. 33. b. *. 1. Sed hoc intelligitur in bonis quorum adminiſtrationem mulier con ceſsit marito. ibidem d. -  Bona paraphernalia quæ dicãtur, & quot ſint eorũ genera. p. 4. fo. 33. b. B -  Bona infidelium qui nobiſcum viuere volũt in pace, an poſsint capi, & deprædari, maxima fuit contrarietas inter Inno. & Hoſt. p. 5. fo. 48. b. col. 2. in medio. -  Bona hæreticorum hodie diuiduntur in tres partes. p. 7. fol. 78. a. c. -  Bona à beando dicuntur. p. 5. fol. 13. b. col. 1. in medio. -  Bona maioriæ quæ dicantur. p. 2. fol. 44. a. d. -  Bona immobilia regni ſunt impræſcriptibilia. p. 2. fol. 53. b. n. -  Bona ſua ſi quis relinquat in maioriam, ſeu iure maioriæ, an intelligantur etiam de bonis futuris. p. 5. fol. 84. a. g. -  Bona patris tacite obligata ſunt filio, ſi ipſe filij bona aduentitia alience & aget filius poſt mortem patris coram quemcun detentorem, ſi deficiant bona paterna. p. 5. fol. 89. b. *. 1. & l per totum. -  Bona acquiſita conſtante matrimonio, eò ipſo ꝙ ducuntur ad domum, efficiuntur communia, & dominium tranſit pro parte in vxorem. p. 5. fol. 31. a. col. 1. in medio. (6. fol. 109. b. p. -  Bona fideiuſſorum & hæredum tutoris, tacite ſunt obligata minori. p. -  Bona eorum qui ſibi mortem conſciuerunt, quibus de cauſis fiſco applicantur. p. 7. fol. 12. b. col. 1. in principio. -  Bona hæreticorum capi non poſſunt per principes ſeculares, donec per indices eccleſiaſticos lata ſit ſententia. p. 7. fol. 18. a. c. -  Bona eius qui ſibi mortem intulit, vt confiſcentur, duo requirantur. p. 7. fol. 12. a. k. -  Bona proditoris à quo die intelliguntur confiſcata. p. 7. fol. 18. a. c. -  Bonorum acquiſitorum conſtante matrimonio quibus modis tranſit in vxorem dominium. p. 5. fol. 31. a. col. 1. per totam colum. -  Bonorum iam fiſco incorporatorum â principe facta conceſsio, an ſit valida. p. 3. fol. 93. b. c. -  Bonorum appellatione non continentur quæ plus damni quàm commodi adferunt. p. 7. fol. 100. a. Reg. 3. -  Bonorum poſſeſſio contra tabulas dabitur filio non ritè exhæredato, contra teſtamentum matris. p. 6. fol. 44. b. b. p. 6. fol. 6. a. *. 1. -  Bonis capti, vel abſentis, vel ſine hærede defuncti, dandus eſt curator. In bonis noſtris eſſe videntur ea quæ bona ſide poſsidemus. p. 5. fol. 87. a. col. 2. in medio. -  BVLLAE Cruciatæ hodie facultatem concedunt eligendi Confeſſorem. p. 1. fol. 20. b. col. 1. b. -  C -  CAP. 1. quo temp. mil. in prin. quæfuit pri. cau. ben. amitten. limitatur per. l. Part. p. 2. fol. 41. b. a. -  C. filius noſter. de teſta. nouo intellectu illuſtratur. p. 6. fol. 59. b. col. 1. per totum. -  Cæcus non poteſt facere teſtamentum in ſcriptis. p. 2. fol. 34. b. d. &. p. 6. fol. 6. a. l. -  Cæcus qualiter poſsit facere teſtamentum, & quę ſolennitas in eo requiratur. p. 6. fol. 6. a. *. 1. & oper totum. -  Cæci oculos an liceat vngere, vt videat. p. 1. fol. 18. b. g. -  CAESAR quare ſecto vtero vidit lucem. p. 2. fol. 45. a. -  CAETERORVM appellatione, cùm in teſtamentis apponitur quid contineatur. p. 6. fol. 56. a. col. 1. in fine. -  CAMBII nomine hodie fœneratores & vſurarij vbi vſuras paliant p. 7. fol. 24. a. in prin. -  Canem qui ſoluit ſcienter vt damnum faceret vel eum irritauit, de eo te netur. p. 7. fol. 60. a. *. 3. -  CANCELLARIA quid ſit. p. 3. fol. 128. a. *. 2. -  Cancellarius olim dicebatur quæſtor. p. 2. fol. 22. a. e. -  Cancellarius debet eſſe naturalis re gni. Ibid. i. -  Cancellarius qualiter debeat ſeruare ſigillum. p. 3. fol. 127. b. *. 1. -  Cancellarij officium, quod & quale ſit. p. 2. fol. 22. a. *. 1. -  CANONICORVM vita in quibus concordat cum ea monachorum. p. 1. fol. 79. a. *. 1. -  Canonizatio ſanctorum qualiter fieri debeat. p. 1. fol. 31. a. *. 3. -  Qualiter debeat inquiri de vita canonizandi. Ibid. b. a. &. c. -  CANTORIBVS an licèt linire guttur, vt dulcius canant. p. 2. fol. 16. b. a. -  CAPELLANVS Regis qualis debeat, & quod ſit elus officium. p. 2. fol. 21. b. *. 2. -  Capellæ monachorum ſunt ſubiectæ Epiſcopo de Iure Commnni. p. 1. fol. 104. a. b. -  CAPI nemo poteſt ſine iudicis mandato, niſi ſit falſarius monetæ, deſertor militiæ, publicus latro, aut nocturnus, domus incendiarius &c.p. 7. fol. 83. b. *. 1. -  CAPITANEI ſeu valuaſores dicuntur in Hiſpania Infançones, & quæ ſit eorum poteſtas. p. 2. fol. 7. b. *. 2. -  Capitaneus, quando poſsit treguas facere. p. 2. fol. 3. b. col. 2. g. -  CAPITVLVM poteſt ſtatutum facere in his dumtaxat quæ concernunt facta ipſius Capituli, ſine licentia Epiſcopi. p. 1. fol. 7. b. colum. 2. in princi. -  Capituli totius conſenſum anihilat vnius non vocati contemptus. p. 1. fol. 112. b. *. 1. -  Capituli maior pars dicitur, quæ eſt maior reſpectu capituli, non reſpectu partium. Ibidem c. -  Capitulum an poſsit recipere reſignationem beneficiorũ ex cauſa permutationis ſede vacante, in caſu quo ad ſolum Epiſcopum ſpectat collatio beneficiorum. p. 5. fol. 35. b. a. -  Conuocatio capituli ad quem pertineat. p. 1. fol. 113. a. a. -  Capitulũ generale religioſoru, vbi, & q̃liter debeat celebrari. p. 1. fo. 75. b *. 1. &. 2. -  CAPTVS in carcere, vide in dictio. Incarceratus. -  Captiuitatis iura non ſeruantur inter Chriſtianos, quò ad perſonas captas. p. 2. fol. 110. a. 1. &. p. 6. fol. 31. a. d. -  Captiuus reſtituitur contra pręſcriptionem contra eum decurſam. p. 2. fol. m. b. *. 1. -  Captiuus non poteſt condere teſtamentum ne codicillos dum eſt in captiuitate. ibidem. * 2. -  Captiuum qui redemit, non habet in eum ius ſeruitutis. p. 2. fol. 113. *. 1. -  CAPVLARIS ſenex quis dicatur. p. 3. fol. 38. b. h. -  Capulus quid ſit. Ibidem. -  CARCEREM rumpere, aut exire, vide in parte cuſtos, & in par te Incarceratus. -  Carcerem priuatum qui facit, qualiter puniatur. p. 7. fol. 87. b. *. 1. -  CARDINALES gaudent priuilegio militum in teſtando. p. 5. fol. 27. b. colum. 1. in prin. -  CAROLVS V. Imperator quàm iuſtè imperet. p. 2. fo. 2. b. col. 1. b. -  CASTIGATOR filij vel diſcipuli immoderatus, qualiter puniendus ſit. p. 7. fol. 31. a. *. 1. -  Caſtigatio domini erga famulos qualis eſſe debeat. Ibid. e. -  CASTELLA quibus rebus debeant eſſe munita. p. 2. fol. 58. a. *. 1. -  Caſtella cætera fortalitia q̃liter debeant dari & recipi. p. 2. fol. 55. a. *. 1. -  Caſtella quibus ex cauſis poſsint recipi ſine ianitore. p. 2. fol. 56. a. *. 1. -  Caſtella regia qualiter debeant cuſtodiri à populo. p. 2. fol. 54. b. *. 1. -  Caſtella neceſſariò debent eſſe munita gallo, cane, & Cato, & furno. p. 2. fol. 61. b. b. &. c. -  Caſtella quare non traduntur ex more antiquo, niſi per ianitorem. p. 2. fol. 55. b. *. 1. -  Caſtella qualiter debeant implacitari, cuſtodiri, muniri, & defendi, vide. p. 2. titu. xviij. per totum. -  Caſtellanus cuius ætatis eſſe debeat. p. 2. fol. 56. b. f. -  Caſtellanus non poteſt deſerere caſtrum tempore imminentis periculi. p. 2. fol. 57. a. *. 2. &. ibid. i. -  Caſtellani quales eſſe debeant. p. 2. fol. 57. a. *. 1. -  Caſtellano mortuo qualiter alius eligi debeat. p. 2. fol. 57. b. *. 1. -  Caſtrum ſequeſtratum à Rege non poteſt à domino per vim occupari. p. 2. fol. 63. a. c. -  Caſtra qualiter poſſunt recipi per procuratorem. p. 2. fol. 56. b. *. 1. -  Caſtra & fortalitia quæ ſunt in regno, pertinent ad Regem, licèt non appareat de donatione. p. 2. fol. 41. a. col. 1. in prin. -  Caſtra conceſſa Marchioni, non ex hoc erunt de marchionatu. p. 2. fol. 46. a. colum. 1. -  Caſtra priuatorũ, quibus ex cauſis ponunt̃ in manu regis. p. 2. fo. 56. a. H -  Caſtra bello acquiſita qualiter debeant tradi Regi. p. 2. fol. 64. a. *. 1. -  In caſtris Baronum tempore guerræ, Rex poteſt ponere cuſtodes. p. 2. fol. 54. b. b. -  Caſtra dicuntur, quòd ibi caſtretur libi do, ſecundũ Pap. p. 4. fo. 47. b. f. -  CASTRANS aut caſtrarifaciens liberum vel ſeruum, quemadmo dũ ſi occidiſſet eum debet puniri. p. 7. fol. 31. b. *. 2. -  Caſtrans hominem dicitur inimicus naturæ. p. 7. fol. 32. a. a. -  Caſtratus ſi matrimonium contrahat, dirimitur: ſed ſi poſtquàm contraxit, perdit genitalia, minimè. p. 4. fol. 21. b. *. 3. -  Nec eius vxor poteſt alij copulari: niſi prius maritus intret religionem. Ibidem. -  CASVS fortuiti qui dicantur. p. 5. fol. 5. b. l. -  CATANI qui dicantur. p. 2. fol. 7. b. g. -  CATECHISMVS quid ſit. p. 1. fol. 17. b. col. 2. e. -  CAVSA criminalis quæ dicatur. p. 3. fol. 21. b. e. -  Cauſa matrimonialis non eſt per arbitros terminanda. p. 4. fol. 28. b. colum. 2. *. 1. -  Cauſa falſa inſerta teſtamento quid operetur. p. 6. fol. 6. b. c.d.e. -  Cauſa falſa adiecta legato non vitiat legatum. p. 6. fol. 62. b. *. 2. -  Cauſa, ſecundum Barto. eſt quid præteritum vel inſtans, quo impellimur, vt aliquid diſponamus. p. 6. fol. 63. a. d. -  Cauſa antiquior dicitur inſpecto tempore ſolutionis, non tempore contractus. fol. 100. b. a. -  Cauſa vilis quæ dicatur, relinquitur arbitrio iudicis. p. 3. fol. 13. b. g. & folio. 133. a. e. -  CAVTIO iudicij ſiſtendi cauſa, quando expiret. p. 5. fol. 78. b. l. -  CEDENS bonis non poteſt amplius poſt ceſsionem factam coiueniri â creditoribus, niſi ad pinguiorem fortunam denenerit. p. 5. fo lio. 110. a. *. 2. -  Cedere qui recuſat, vel ſoluere mittitur in carcerem ad inſtantiam creditorũ. p. 5. fol. 110. a. *. 3. -  Prius tamen debet fieri diſcuſsio in eius bonis. Ibid. b. a. -  Cedere bonis qualiter debeant debitores. p. 5. fol. 109. b. *. 1. -  Cedere bonis, an poſsit minor. ibid. d. -  Cedere bonis poteſt debitor extra iudicium. Ibid. e. -  Cedere fructibus beneficiorum, an cogi poſsint clerici. p. 5. fol. 109. b. in fine. -  Cedere bonis non poteſt debitor poſt dilationem acceptam à creditoribus, ſed incarcerabitur. p. 5. fol. 110. b. i. -  Ceſsio bonorum non tollit naturalem, ne ciuilem obligationem. p. 5. fol. 110. a. h. -  Ceſsionis beneficio in quibus caſibus quis gaudere non poteſt. p. 5. folio. 110. b. d. -  CENSVS eſt certa penſio annua, quam prælatus ab aliqua reci cipit eccleſia, & ſignificat ſubiectionem, & ab alijs ſeruitijs liberationem. p. 1. fol. 145. a. 3. -  Cenſus eccleſiæ non poteſt remitti, nec minui per Epiſcopum ſine con ſenſu capituli. Ibid. b. *. 3. -  Cenſus poteſt imponi eccleſijs ſecularibus, etiam per minores prælatos de conſenſu Epiſcoporum. p. 1. fol. 145. b. *. 1. -  Cenſus poteſt imponi eccleſiæ quatuor modis. p. 1. fo. 145. b. *. 2. -  Cenſualis contractus hodierni temporis in quo, ponens cenſum tranſfert tantùm ius percipiendi redditus, an ſit licitus. p. 5. fol. 48. b. b. colum. 1. in medio. -  Multi ex ſcribentibus tum antiquis, tum modernis tenuerunt non eſſe licitum: at in ea re ſcripſit religioſiſsimè Tractatum quendam Didacus Piçarro. ibid. fol. 49. b. col. 2. in prin. -  Cenſualis contractus probatur eſſe vſurarius. ibid. in fine. 2. col. -  Cenſualis contractus in quibus caſibus hodie ſit illicitus. ibidem fol. 49. a. per duas colum. integras. -  Cenſus quando petitur, debet probari à quo tempore debeatur, niſi ſit à tempore immemoriali. p. 1. fol. 146. a. *. 1. -  CENTAVRVS quare ſit dictus, & quando primum hoc nomen fictum eſt. p. 5. fol. 66. b. i. -  CEREBRVM membrum eſt diuinum, & in eo eſt ſenſus, & intellectus. p. 4. fol. 2. a. e. -  CHARACTER imprimitur ei qui coactione conditionali fuit compulſus, vt promoueretur ad ordinem. p. 1. fol. 60. b. *. 1. & ibi. b. -  Character quid ſit in ſacramentis. p. 1. fol. 16. a. col. 2. i. -  CHARITAS requirit, vt prius ſubueniamus conſanguineis,  extraneis. p. 2. fol. 20. b. d. -  Charitas quid ſit. p. 2. fol. 33. a, *. 3. -  CHARTIS legatis, ipſæ ſolæ non libri debentur, niſi teſtator eſt literatus. p. 7. fol. 107. a. *. 2. -  CHRISMA quid ſit. p. 1. fol. 19. a. col. 1. b. -  Chriſmate vngũtur parietes eccleſiæ in cõſecratione. p. 1. fol. 19. b. co. 1. *. 1. -  Chriſma an poſsit confici ex alio balſamo quàm Alexandrino. p. 1. fol. 19. colum. 1. c. -  Chriſma in fronte & in capite quid ſignificet. p. 1. fol. 19. a. col. 2. *. 1. -  Chriſma ex quibus conficitur. p. 1. fol. 18. a. col. 2. *. 1. -  Chriſma in baptiſmo cur detur in fronte. p. 1. fol. 17. b. col. 2. H -  Chriſmate ſunt ſignandi omnes Chriſtiani. p. 1. fo. 18. a. *. 1. -  Chriſma conficitur die Iouis Cenæ, etiam tempore interdicti. p. 1. fol. 10. 4. colum. 1. b. -  Chriſtus quare elegit ſibi mortem crucis. p. 1. fol. 14. a. col. 2. h. -  Chriſtus ſecundum humanitatem non fuit dominus temporalis orbis. p. 2. fol. 80. b. col. 2. in medio. -  Chriſtum venturum eſſe iudicare viuos & mortuos, quomodo intelligitur. p. 1. fol. 14. a. 1. -  Chriſtus in quantum homo fuit paſsibilis: vnde niſi expiraſſet in cruce, defeciſſet ſenio, ſicut quilibet homo. p. 1. fol. 14. a. col. 2. q. -  Chriſtianus vtriuſ ſexus ad minus ſemel quolibet anno, poſtquàm intelligit bonum & malum confiteri debet. p. 1. fol. 24. b. *. 1. -  Chriſtiani habentius prædicandi, & annunciandi Euangelium in pro uincijs barbarorum. p, 2. fol. 81. b. col. 2. in fine, -  Chriſtianus vir non debet ſibi vitam quærere aliena morte, vnde ſapiens, in naufragio poſitus non deberet extorquere tabulam inſipiẽ ti. p. 5. fol. 52. a. i. -  CIBVS inſtitutus fuit ad vitam, non vita ad cibum. p. 2. fol. 12. a. *. 1. -  CIMITERIVM vnum poteſt concedi diuerſis eccleſiis in quo habeant ius ſepeliendi ſuos parrochianos. p. 1. fol. 105. b. c. -  Cimiterium an poſsit concedi eccleſiæ non habenti populum. ibid. -  Cimiterium dicitur, quaſi cinis terium: quia ibi cinis mortuorum teritur. ibid. fol. 106. a. a. -  CIRCVITORES antiquitus appellabantur medici, quia circuibant ciuitatem ſanando ægros. p. 8. fol. 110. b. o. -  Circunſtantiæ quæ mutant ſpeciem peccati, neceſſariò ſunt confitendæ. p. 1. fol. 22. b. col. 1. f. -  CITARI non poſſunt parentes à filijs, propter reuerentiam naturalem, nec patronus à liberto. p. 3. fol. 43. b. *. 1. -  Citare poteſt iudex delegatus per nuntium. p. 3. fol. 42. b. b. -  Citare non poteſt vnus iudex per nuntium alterius. ibid. -  Citari non poſſunt abſentes, aut non latitantes, ſed perquirendi ſunt. Ibidem c. -  Citari quæ perſonæ non poſsint, ibid. *. 1. -  Citare patronum non licet liberto, ſine licentia iudicis: aliàs punitur in quin quaginta morapetinis auri. p. 3. fol. 44. a. *. 1. -  Citare quæ perſonæ poſsint. p. 3. fol. 42. a. *. 1. -  Citare non poteſt iudex mulierem, quam matrimonialiter cognoſcere voluit. p. 3. fol. 44. a. *. 2. -  Item nec eum poteſt citare quem iniuſtè torſit. ibid. f. -  Citans aliquem malicioſè, vt faciat eum dimittere curam rerum ſuarum, tenetur citato actione iniuriarum. p. 7. fol. 34. *. 2. -  Citatus ad Curiam regiam, ſi eſt de regno, vbi Rex permanet, tenetur ſuum aduerſarium per triduum, poſt terminum citationis expectare. Si verò eſt alterius regni per nouem dies. p. 3. fol. 45. a. *. 2. -  Citatus ſe excuſare non poteſt, licèt poſtea mutet domicilium: vel peregrinetur, aut ad ſtudium vadat. p. 3. fol. 46. a. *. 1. -  Citatus qui contumax eſt, qualiter puniatur. p. 3. fol. 44. b. *. 1. -  Citatus quibus de cauſis excuſetur à contumacia, ſi non venerit ad terminum citationis. p. 3. fol. 45. b. *. 1. -  Citatus ſi eſt detentus infirmitate longa, tenetur mittere procuratorem. ibidem. h. -  Citatio eſt alicuius vocatio, vt coram iudice compareat. p. 3. fo. 42. a. *. 1. -  Citatio qualiter debeat fieri. ibid. -  Citatio noua, an requiratur ad condemnationem mulctæ propter contumaciam. p. 3. fo. 44. b. e. -  Citatio ſine præfixione termini, an poſsit valere. p. 3. fol. 45. b. a -  Citatio fit per præconem, vbi quis non habet domum vbi citetur, & latitat. p. 3. fol. 42. b. d. -  Citatio expreſsè debet fieti de mandato iudicis. p. 3. fol. 44. a. h. -  Citatio trina debet præcedere, vt fiat miſsio in poſſeſsionem. p. 3. fol. 47. b. f. -  Citatio ſi non appareat, non tenet proceſſus, licèt ſit completus. p. 3. fol. 42. a. e. -  Citatio neceſſariò debet fieri parti, vt audiat ſententiam diffinitiuam, licèt fuerit contumax in toto proceſſu. p. 3. fo. 132. b. g. -  Quid autem, ſi pars tempore ſententiæ adfuerit, an requiratur citatio? ibidem. -  Citationis terminum poſſunt partes ipſæ prorogare. p. 3. fol. 44. a. *. 3. -  Citationis actum, an poterit tribuere ipſi aduerſario tanquam nuntio? Ibidem. b. b. -  Poſt citationem, reus vendens, aut permutans, aut donans rem, quæ petitur, nihil agit. p. 3. fol. 46. a. *. 2. -  Vnde videtur, quòd per ſolam citationem in actione reali, res efficitur litigioſa, licèt libellus petitionis non ſit notificatus. ibidem. c. &. e. per totum. -  CIVILITAS originaria quomodo amittatur. p. 4. fol. 61. a. b. -  CIVITAS poteſt compellere aliquos, vt diſcant artificium, quo ipſa indiget. p. 2. fol. 69. b. a. -  Ciuitas poteſt exteris prohibere piſcationem in flumine quo ipſa alluitur. p. 3. 156. b. col. 1. in princip. -  Ciuitatis pars, vel quarterium poteſt inducere conſuetudinem. p. 1. fol. 12. a. col. 2. f. -  Ciuitatis fundamentum magis ſtat in legibus, quàm in lapidibus, & muris. p. 3. fol. 2. a. h. -  Ciuitatis appellatione quilibet locus muratus cum continentibus ædificiis, & ſub ur biis intelligitur. p. 7. fol. 107. b. *. 1. -  Ciuitates ſine iuſſu principis ſe ſe muris circuire non pñt. p. 2 fol. 3. 2. a. c. -  Ciuitates maximè corrumpuntur extraneorum conuerſatione. p. 5. fol. 37. a. i. -  Ciues ideo dicuntur quòd in vnum coëuntes viuant. p. 2. fol. 30. a. k. -  Ciues qui deſerunt ciuitatem periclitantem perdunt priuilegia ciuilitatis. p. 2. fol. 66. a. e. -  CLAVDVS non repellitur ab ordinũ ſuſceptione. p. 1. fol. 58. b. h. -  CLAVIVM traditio non liberat hoſpitatorem à periculo cuſtodiæ. p. 5. fol. 48. a. a. -  Clauiũ traditione intratur in poſſeſsionẽ. p. 3. fol. 104. b. b. & fol. 173. a. *. 3. -  CLAVSVLA derogatoria caſſans & irritans omne aliud teſtamentum, licet ponatur in ſecundo teſtamento inualido non rumpit primum validum. p. 6. fol. 8. b. a. -  Clauſula (indignationem Petri & Pauli ſe nouerint incurſuros) quid importet? p. 3. fol. 88. a. f. -  CLERICVS dicitur, quaſi electus ad ſortem Dei, qui debet eſſe ſua ſorte contentus. p. 1. fol. 52. b. *. 1. -  Clericus etiam in ſacris, ſi non habet beneficium, poteſt eſſe Tabellio. p. 1. fol. 64. a. n. -  Clericus, ſi fideiubeat de iudicato ſoluendo, an poſsit iudex facere executionem in eius bonis. Ibid. f. -  Clericus qui ſucceſsit laico pro contractibus laici, debet conueniri coram iudice ſeculari. p. 1. fol. 88. b. c. -  Clericus, cui (inuento cum vxore alterius) genitalia amputata ſunt, celebrare non poteſt: nec etiam ſi ipſos, gerat in burſa puluerizatos: vt volunt ruſtici. p. 1. fo. 68. b. f. -  Clericus qui ſcienter ordines recepit ab eo qui dignitati & Epiſcopatui renuntiauit, non miniſtrabit in ſuſceptis. p. 1. fo. 57. b. *. 2. -  Clericus an poſsit incarcerari pro debito laici. p. 1. fol. 58. a. d. &. e. -  Clericus qui ob caſtitatem ſibi virilia amputauit, punitur, vt homicida ſuiipſius, nec celebrare poterit. p. 1. fol. 58. b. g. -  Clerici adulteri pœna. p. 1. fol. 63. b. c. -  Clericus publicè notorius & fornicator, ſeu concubinarius, eſt ipſo facto ſuſpenſus ſine monitione: nec ab eo licet audire diuina. Ibid. e. -  Clericus vel monachus, licèt non fit in poteſtate patris, non deſinit eſſe ſuus hæres. p. 6. fol. 20. a. b. -  Clericus quibus de cauſis degradatur, & puniatur per iudicem ſecularem. p. 1. fol. 69. b. *. 1. -  Clericus ſi renuntiauit ſuo beneficio fructibus iam maturis, an debeãt druidi pro rata. p. 4. fol, 36. b. i. -  Clericus ſuperfluos fructus habens, poteſt cogi ad conferendum illos pauperibus, non ſolùm ex officio iudicis: verùm etiam condictione ex canone. p. 1. fol. 45. a. col. 1. circa finem. -  Clericus ſi aliquid attentauit pendente quæſtione in foro ſeculari, an cauſa ſit per iudicem ſecularem retinenda. p. 2. fol. 37. b. col. 2. in prin. -  Clericus in ſacris ordinibus conſtitutus, matrimonium contrahere non poteſt. p. 4. fol. n. a. *. 1. -  Clericus peliparius poteſt conueniri ſub Camerlingo ratione artis. p. 5. fol. 37. b. c. &. p. 1. fol. 65. b. e. in fine. -  Clericus conſtitutus in ordine ſacro in temporalibus eſt ſub patria poteſtate, modò nõ ſit Epiſcopus. p. 4. fol. 43. a. a. col. 1. in prin. &. 51. a. a. -  Clericus non poteſt ditare cognatos, & conſanguineos, niſi vt pauperes & donatio iudicabitur moderata. p. 1. fol. 45. a. col. 2. in fine. -  Clericus ſecularis petita licentia prælato, licèt non obtenta poteſt ab Eccleſia ſeculari tranſire ad regularem. p. 1. fol. 73. b. *. 1. -  Clericis de concubinatu infamatis debet Epiſcopus purgationem indicere. p. 1. fol. 64. a. *. 1. -  Clerici excuſari non poſſunt à conſtructione & refectione pontium & viarum, & ſi contribuere recuſant, ſunt per prælatos cogendi. p. 1. fol. 67. b. *. 1. -  Clerici habentes curam animarum tenentur ſcire articulos fidei explicitè. p. 1. fol. 14. b. col. 2. in prin. -  Clerici quando teneantur ad bellum. p. 2. fol. 65. b. k. & 66. a. f. -  Clerici non faciunt liberè fructus ſuos, at hoc dicere eſt hæreticum: ſe cundum Archidiaco. p. 1. fol. 44. a. n. per totum. -  Clerici magis ad eleemoſynam tenentur,  laici. p. 1. fol. 45. a. d. -  Clerici qualiter pñt cogi ad ſuſcipiendos ordines. p. 1. fol. 69. a. *. 1. &. 2. -  Clerici in ſacris conſtituti, qui matrimonium contrahunt, quali pœna debeant puniri. p. 1. fol. 63. a. *. 1. -  Clerici à quibus officijs & muneribus debeãt abſtinere. p. 1. fol. 64. a. *. 2. -  Clerici mercantiam exercentes tenentur ad vectigalia, gabellam. p. 1. fol 65. b. c. -  Clerici qñ poſſunt per laicos iudices capi & torqueri. partita. 1. fo. 49. a. l. -  Clerici quibus priuilegijs gaudeant. p. 1. fo. 65. b. *. 2. -  Clerici pro rebus quas vendunt ſine negotiatione non debent ſoluere gabellam. ibidem. g. -  Clerici dicuntur de populo in materia fauorabili & priuilegiata: non au tem in odioſa. p. 1. fo. 12. a. col. 2. e. -  Clerici quibus rebus debeant vacare & a quibꝰ abſtinere, p. 1. fo. 61. a. *. 1. -  Clerici quando ſunt beneficiati tenentur ad horas canonicas, item & in ſacris conſtituti & quando excuſẽtur. ibidem. b. &. c. -  Clericus beneficiatus de licentia ſui epiſcopi poteſt ad aliud beneficium conuolare in eadem diocefi. p. 1. fo. 61. b. *. 1. -  Clerici an teneantur papæ ad decimam, ſi propter incurſus hoſtium fructus beneficiorum colligere non potuerunt. p. 5. f. 45. b. b. -  Clerici quas ſecum mulieres domi alere poſſunt. p. 1. fo. 61. b. *. 3. -  Clerici occidentales & orientales in quibus diſcordent & in quibus cõueniunt. p. 1. fo. 62. b. *. 1. &. 2. -  Clericorum res non poſſunt capi pro repræſalijs. p. 1. fo. 66. a. b -  Clerici nõ tenentur ad munera perſonalia ſed ad patrimonialia ſic. ibi. d -  Clerici qñ teneãtur ad murorum cuſtodiam. p. 1. fo. 66. b. *. 1. & d. -  Clerici an poſsint diſpenſari vt in iuſto betto manu, ꝓpria pugnẽt. ibi. f. -  Clerici voluptuoſe conſumentes fructus beneficiorum an teneantur ad reſtitutionem. p. 3. fol. 158. a. a. -  Clerici non debent exercere mercatoris officium quia vix ſine peccato exercetur. Poſſunttamẽ ſcripturas & alia honeſta operari. quibus victum habeãt. p. 1. fo. 64. b. *. 1. &c. -  Clerici cui generi venationis operam dare poſſunt. ibi. *. 2. -  Clerici non debent cauſas tractare, niſi habeant temporalem iuriſdictio nem, vel ex regis commiſsione. ibid. *. 3. -  Clerici non debent intereſſe tauricinijs ludis duellis, nec executionibꝰ damnatorum. p. 1. fo. 49. b. b. -  Clerici quod ius & dominium habeant in his quæ ſibi acquirunt. etiam intuitu eccleſiæ. p. 1. fo. 67. a. *. 1. -  Clerici & monachi ex diſpenſatione papæ poſſunt teſtari de acquiſitis ex redditibus ſuorum beneficiorum. p. 1. fo. 67. a. c. -  Hodie tamen indiſtincte ſine diſpenſatione ex conſuetudine teſtantur, ſed an talis conſuetudo ſit bona & licita variæ ſunt opiniones, ibidẽ. -  Clerici pro decimis, primitijs, oblationibus terris vel alijs in ædificatione oblatis nulla onera tenentur ſubire. p. 1. fo. 67. b. *. 2. -  Clericorum priuilegia circa cauſas ſpirituales & temporales. p. 1. fol. 68. a *. 1. &. 2. &. q. -  Clerici in bonis feudalibus coram quo debeãt conueniri. ibidem. q. -  Clerici in cauſa reconuentionis coram quo iudice debeant reſpondere. p. 1. fol. 68. b. b. &. c. -  Clypeus legis eſtratio naturalis. p. 1. fol. 7. a. col. 1. in principio. -  COGITATIO à cogendo nomen accepit: nam tria ſunr quæ cogitationem faciunt. p. 2. fo. 84. b. g. -  Cogitatio eſt imaginatio præſentium, præteritorum & futurorum. p. 2. fo. 9. b. *. 1. -  Cogitatio importat quandam inquiſitionem. ibid. b. -  Cogitatio vnde procedat. ibid. *. 2. -  COGNATIO ſpiritualis an poſsit cõtrahi ꝑꝓcuratorẽ. p. 4. f. 19. a. i -  Cognatio ſpiritualis quid ſit. ibidem. -  Cognatio ſpiritualis eſt duplex. ibi. b. *. 1. -  Cognatio ſpiritualis an tranſmittatur in concubinam, ſicut in legitimã vxorem. ibid. g. per totã. col. -  Cognatio ſpiritualis contrahitur per confirmationem epiſcopi, ſicut ꝑ baptiſmum. ibid. *. 2. -  Cognatio ſpiritualis non poteſt contrahi inter iudæos, inter Chriſtianũ tamen & iudæum cõpaternitas rectè cõtrahitur. p. 4. fo. 19. a. i. in fine. -  In cognatione ſpirituali nõ ſunt gradꝰ ficut in affinitate. p. 4. fo. 20. a. *. 3. -  COITVS vxoris an poſsit polluere eccleſiam. p. 1. fo. 100. a. c -  Coitus alius quàm vxorius eſt contra naturam. p. 4. fo. 40. a. *. 1. -  Coitus meretricius, porcorũ eſt: & quæ mala ſecum afferat. p. 2. fol. 12. a. i. -  Coitus vxorius, non ex concupiſcentia carnis eſt actus charitatis & iuſti tiæ. p. 4. fo. 9. b. c. -  Coitus vxorati cum ancilla ſua an ſit punibulis. p. 4. fo. 41. a. d. -  Coeundi impotentia ex maleficio proueniente iudex debet mãdare cõiugibus, cum iuramento præſtito, vt per triennium, iuxta poſſe commixtioni operam, dent. p. 4. fol. 22. a. *. 1. -  Coẽundi impotentia vnde procedat. p. 4. fo. 21. a. *. 2 -  Coeundi impotentia in fœminis nunquã impedit matrimoniũ. ibi. b.c. -  Si tamen vuluam habeant ita ſtrictam vel adeo latam, quod nõ poſsint cognoſci à viro rectè dir imitur matrimonium. ibid. e -  Poteſt tamen mulier ad aperienda clauſtra pudoris, vti medicinalibus inſtrumentis. ibid. f. -  Sed quid ſi â diuortio facto ob arctionem vuluæ à ſecundo viro cognoſcatur, an reddenda erit primo marito? dic quod inſpiciendum eſt vtriuſ viri membrum. ibid. *. 2. -  COLLATIO beneficij, vide in parte beneficia. Collatio beneficij non debet fieri ignoto. p. 2. fo. 55. b. c. -  COLLECTORES iurium regularium plus debito extorquentes de vi armata tenentur. p. 7. fo. 36. a. *. 3. -  COLLEGIA nulla fieri poſſunt inconſulto principe. p. 6. fo. 14. a. b -  COLONVS partiarius in quo differt ab eo, qui ſuis nummis colit fundum. p. 7. fo. 50. a. i.k. -  Colonus frumentum & alios fructus potius vendere debet domino fun di, quàm extraneo. p. 5. fo. 30. a. h. -  Vnde iuſtè, omnes facientes ſal in ſalinis proprijs tenentur illud vendere fiſco, & non alijs. ibidem. -  Colonus partiarius ante diuiſionem fructuum, non habet condictionẽ furtiuã ad fructꝰ collectos à fure, Angelꝰ tñ voluit cõtra. p. 7. fo. 50. a. l. -  COMMENDATORES & milites ſancti lacobi de ſpata & alij ordinum de Calatraua & Alcantara non gaudent priuilegio fori, ſaltem in criminibus: ex quo omnes ducũt vxores. p. 1. fol. 70. b. h. ꝑtotũ -  Item an excuſentur a gabellis & contributionibus & de eorum vita, inſtitutis, & priuilegijs. ibid. fo. 71. à per integras duas columnas. -  COMENTARIENSIS maior carceris quolibet menſe debet venire coram iudice, & ei relationem facere de numero captiuorũ & eorum nominibus, & de tẽpore quo quilibet fuit captꝰ. p. 7. fo. 85. b. *. 2. -  COMES quis dicatur. p. 2. fo. 7. a. col. 1. *. 1. -  Comitis nomen vnde defluxerit. p. 2. fol. a. g. -  Comites palatini abuſiuè dicuntur comites. p. 2. fo. 7. a. i. -  Comites qui dicantur & quod ſit eorum officium. p. 2. fol. 91. b. *. 1. -  COMMODATVM non poteſt retineri prętextu debiti niſi pro neceſſarijs expenfis in commodato factis. p. 5. fo. 7. a. *. 1. -  Commodatum quomodo diſtinguatur à precario. ibid. c. -  Commodatum ſi ſit furto ablatum eliget dominus an contra furem vel commodatarium agat. p. 7. fo. 49. b. *. 2. -  Quid autem fi egit contra commodatarium, credens eum eſſe ſoluendo & non erat nunquid poteſt redire ad furem. ibid. k. -  Commodatum eſt illud quod gratuite alicui ad certum tempus vtendi datur, & dicitur quaſi commodum recipientis datum. p. 5. fol. 5,*. 2. -  Commodatum quibus modis contrahitur. ibid. *. 3. -  Commodans tenetur de damno commodatario illato per ſeruum furẽ commodatum. p. 5. fo. 6. b. *. 2. -  Cõmodatarius ſi nõ põt vt re cõmodata poterit reuocari commodatũ. p. 5. fol. 7. a. d. -  Cõmodatarius nõ tenetur de caſu fortuito. p. 5. fo. 5. b. c. & *. 1. -  Cõmodatarius gratia vtriuſ tenetur de culpa etiã leui. ibidem. e. -  Commodatarius liber eſt a re quando eam tradidit perferendam ſeruo legali, qui aufugit. p. 5. fo. 6. a. *. 1. &. h. -  Videtur tamen imputandum ei qui malum nuntium miſit. ibid. l. -  Cõmodatariꝰ tenetur ad expẽſas rei legate quãdiu eã tenet. p. 5. f. 6. b. *. 3. -  Commodatarius ſi perdit rem cõmodatam & ſoluat æſtimationẽ cõmo danti ſi poſtea eã reperiat, põt, vel rẽretinere vel p̃ciũ recipere. ibi. *. 4 -  COMMVNIO ſolet excitare diſcordiam. p. 6. fol. 98. b. e. -  Communia quædam ſunt omnibus animalibus, quedam ſolis hominibus, quædam vniuerſitatis ſingulorum. p. 3. fo. 155. b. *. 2. -  Communia omnibus animalibus quæ ſint. ibid. *. 3. -  Communia vniuerſitati quæ ſint. p. 3. fo. 156. b. *. 3. -  Communia vniuerſitatis præſcribi non poſſunt. p. 3. fol. 165. b. *. 1. -  Cõmunis res ſi vendatur potius debet vendi omnibus conſortibus: quã vni, ne ſit alijs moleſtus. p. 5. fo. 31. b. a. -  Communitatum tempore, qui regẽ in Hiſpanijs diffamarunt, meruerũt pœnam mortis. p. 2. fol. 35. a. f. -  COMPARENTES ad accuſandum non poſſunt eſſe teſtes in cauſa in qua vnus eorum fuit electus. p. 4. folio. 25. b. col. prima. e. -  Compenſatio poteſt fieri inter ſocios eius quod ex vtriuſ negligentia deterioratum eſt. p. 5. fo. 103. b. *. 1. -  Compenſatio habetur loco ſolutionis. p. 5. fo. 103. a. a. -  Compenſatio quibus modis opponatur. p. 5. fo. 103. a. c. -  Compenſatio compenſationis non admittitur. ibidem. -  Compenſationem non poteſt opponere filius defendens in iudicio patrem, niſi det fideiuſſorem de rato. p. 5. fo. 14. a. *. 1. -  Compenſari non poteſt debitum regis pro muris, pontibus, galeis &c. cum alio debito. p. 5. fo. 104. a. *. 2. -  Compenſationem non poteſt opponere condemnatus propter delictũ vim, vel aliud facinus, vt aliquid, ſoluat res. partita. 5. folio. 104. a. *. 3. -  Compenſare poſſunt ſocij adinuicem damna dolivnius cum dolo alterius. p. 5. fo. 103. b. *. 2. -  Compenſatio in quibus rebuspoſsit fieri. part. 5. folio. 103. a. *. 2. h. &. i. -  COMPOSITIO aliquorum regis priuilegio firmata perditur eo ipſo quod cõponentes fecerint contra eam. p. 3. fo. 97. a. *. 1. -  COMPROMISSVM factum in aliquem vt iudicet ſecundum iuſtitiam & veritatem, iudicare debet ſecundum legem fori nõ ſecundum legem poli. p. 2. fo. 11. a. a. -  COMPROMISSO in eſt condictio ſi dolus non ſit commiſſus. part. 3. folio 26. a. g. -  Forma compromiſsi. ibidem. l. -  Compromitti an poſsit ſuper crimine, quod non ingerit pœnam ſanguinis. videtur quod ſic: par. 3. fol. 26. b. a. -  Sed hoc procedat quando pœna eſſet applicanda parti: ſecus ſi fiſco. ibidem. -  Compromittere quæ perſonæ non poſſunt. partit. 3. folio. 27. a. *. 1. & g. -  Compromitti ſuper quibus rebus poſsit. parti. 3. fol. 26. b. *. 1. -  In compromiſsis ſuper rebus ciuitatum, an requiratur licentia regis? Barto. dicit ꝙ ſic. p. 3. fol. 26. b. e. -  Compromiſſum quibus caſibus expirat. p. 3. fol. 28. b. *. 1. -  Compromiſſum in arbitros de elegendo tertio an valeat. partita. 3. folio 28. a. b. per totum. -  Si in compromiſſo certum tempus apponaturiuxta quod pronuntietur, non poſſunt eo elapſo arbitri iudicare, niſi partes prorogent ibidem. *. 1. -  Sed quod tempus poſsit prorogari? ibidem. e. -  Compromiſſum ſicut ex pacto tranſit ad hæredem an ſic poſsit tranſire ad hæredem arbitri. partit. 3. folio. 28. b. g. -  CONCILIVM qualiter. debeat conuocari. partita. 2. folio. 50. a. k. -  Concilium quid ſit. partita. 2. fol. 61. b. d. -  CONCVBINA quæ dicatur. partita. 4. folio. 40. b. *. 2. -  Concubina & vxor parum differunt niſi in honore. part. 4. folio. 40. b. f. -  Vndevaſſallus priuatur feudo ſi cognouerit concubinam domini ſui. ibidem. -  Concubinam quilibet poteſt habere de iure ciuili modo non ſit vxora tus vel ordinatus. partita. 4. folio. 41. a. *. 1. -  Nam in clericis concubinatus eſt omnino reprobatus. ibidem. e. -  Concubinæ illuſtrium virorum quæ mulieres eſſe non poſsint. partita 4. folio. 41. b. *. 1. -  Concubinatus hodie eſt reprobatus per. ll. regni. partita. 4. fol. 40. b. g. -  Concubinatus an poſsit interuenire cum virgine. partit. 4. folio. 41. a. h. -  Concubinatus vt ſit licitus de iure ciuili quot requirantur. partita. 4. fo lio. 41. a. t. -  Concupiſcentia carnis etiam inter coniuges eſt peccatum. partita. 4. folio. 9. b. *. 1. -  CONDERE iura parum eſt, niſi ſint, qui ea exequantur. partita. 1. folio. 8. b. col. 1. c -  Conditor legis ſolus poteſt dubium declarare. parti. 1. folio. 8. a. col. 2. *. 1. -  CONDICTIO furtiua quando habeat locum. parti. 7. fol. 53. b. *. 1. -  Condictio furtiua datur etiam vltra id quod ad eum peruenit. partita. 7. fol. 13. a. e. -  CONDITIO ea honeſta eſt, ſi Chriſtianus contrahat cum infideli, ſub conditione, ſi ad fidem conuertatur. part. 4. fol. 14. b. *. 1. -  Conditio quot modis dicatur. par. 4. fol. 13. b. *. 1. -  Conditio impoſsibilis vitiat contractum. p. 5. fol. 66. a. d. -  Si verò negatiuè ponatur, rectè obligat. ibid. -  Conditio turpis vel impoſsibilis natura. habetur pro nulla, ſi ſit adiecta in contractu matrimonij. par. 4. fol. 14. b. *. 3. -  Conditionis natura eſt ſuſpendere actum. p. 4. fol. 13. b. c. -  Conditiones inhoneſtæ & turpes impediunt contractum matrimonij. par. 4. fol. 14. b. *. 2. -  Item de cæteris conditionibus appoſitis in contractu matrimonij, ibid. & fol. ſeq. a. per totam. 1. col. -  Conditio quid ſit & quotuplex. par. 6. fol. 21. a. *. 3. -  Conditio illa propriè dicitur, quæ ſuſpendit & poteſt ſe habere ad eſſe & ad non eſſe. p. 6. fol. 23. a. c. -  Conditio appoſita per verba futuri temporis, ſi iam extabat tempore teſtamenti, inſtitutio pura cenſetur, par. 7. fol. 21. b. m. -  Conditio impoſsibilis de natura vitiatur & non vitiat inſtitutionem, vel legatum. par. 6. fol. 21. b. *. 2. & fol. 22. a. *. 1. -  Sed quid ſi conditio impoſsibilis apponatur in perſona grauati, an tũc conditio reijciatur & inſtitutio remaneat pura? Azo dicit ꝙ non reijcitur: imò vitiatur relictum à grauato. Ibid. o. -  Conditio impoſsibilis ratione perplexitatis vitiat. part. 6. folio. 22. a. *. 2. -  Conditio quãdo eſt caſualis non poteſt ſub ea hæres inſtitutus ante eiꝰ implementum quærere hæreditatem. par. 6. fol. 23. a. *. 1. -  Conditio mixta, quæ partim eſt in poteſtate hominis & partim in viribus fortunæ, ſuſpendit hæreditatis aditionem donec impleatur. ibidem. *. 2. -  Conditio nulla debet apponi in legitima filiorum. partita. 6. fo. 24. b. *. 1. -  Sed an hoc procedat in eo ad quem filius tranſmiſit ius adeundi? videtur quod non. ibidem. e. -  Conditio poteſtatiua in dando vel faciendo conſiſtens eſt adimplenda antequam ſoluatur relictum. par. 6. fol. 22. b. *. 1. -  Conditiones poteſtatiuę quæ dicantur. ibidem. g.h.i. -  Conditio dandi an poſsit impleri per alium, quãdo illicui fuit appoſita laborat in extremis. Bald. vult quod ſic. ibidem. i. -  Conditio appoſita alieno ſeruo non poteſt adimpleri niſi ipſius domino mandante. par. 6. fol. 26. b. *. 1. -  Conditio ſi concipiatur perverba futuri temporis ſufficit, quod fuerit impleta teſtatore ignorante. p. 6. fol. 63. a. b. -  Conditio poteſtatiua an debeat impleri ex propofito in contractibus. par. 6. fol. 57. b. b. -  Conditio poteſtatiua ſi per caſum in perſona implente vel eius in quo debet impleri, deficiat, habetur pro impleta. par. 6. fol. 63. a. *. 1. -  Conditio poteſtatiua quantuncunque poteſtatiua ſit reijcitur, de legitima. par. 6. fol. 25. a. c. -  Conditio poteſtatiua hæredi vel legatario appoſita, ſi caſu non poteſt adimpleri habetur pro impleta, ſi autẽ eſt mixta non habetur pro impleta. par. 6. fol. 26. a. *. 1. & b.a. pertotum. -  Conditio fideicommiſsi etiam ſi veniat poſt mortem grauati: tenentur hæredes grauati. par. 6. fol. 34. b. b. -  Conditio an tranſeat actiue in hæredes legatarij implere debentis. par. 6. fol. 63. b. b. -  Conditionem quæ dictiones importent. par. 6. fol. 63. a. a. col. 1. in princi. -  Conditionem quæ dictiones inducunt. par. 6. fol. 21. 6. k. -  Conditiones de præterito, vel de præſenti non ſuſpendunt teſtatoris diſpoſitionem: quia ſi veræ ſunt pro non appoſitis habentur. partit. 6. fol. 21. b. *. 1. -  Conditiones impropriè dicuntur quæ ad præſens tempus referuntur. par. 6. fol. 21. b. a. -  Conditiones tacite quæ ſint, & in quibus caſibus ſubintelligantur. par. 6. fol. 23. a. *. 3. & fol. ſeq. a. per duas colũnas. -  Conditiones impoſsibiles, vel quæ dependent ex voluntate principis habentur pro non ſcriptis. par. 6. fol. 60. b. d. -  Conditionibus pluribus hæredi appoſitis, omnes adimpleri debẽt alias inualidum erit teſtamentum. par. 6. fol. 25. b. *. 2. -  Intellige tamen quod conditiones tendant ad diuerſa implementa. par. 6. fol. 26. a. a. -  CONDVCTOR prædij ruſtici finito locationis tempore per tres dies vel plures tenens illud, videtur pro eo anno reconduxiſſe: tanto precio, ficut in pręcedenti. part. 5. fol. 45. a. *. 1. -  Atin conductore Vrbani prædij ſecus eſt. ibidem. -  Item in rebus mobilibus: imo committit furtum qui vtitur ampliori tẽpore. ibidem. d. -  Conductor vel colonus ſi malitiosè rem meam deſerat non perdo poſſeſsionem. par. 3. fol. 174. b. *. 1. &. c. -  Conductor quibus modis tacitè prædium ruſticum vel emphyteoſin intelligatur reconduxiſse. par. 5. fol. 45. a. g. per totam colũ. & ſequẽ. -  Conductor ſi impeditur vti relocata per dominum, dominus ei tenetur ad damna & intereſſe. par. 5. fol. 45. b. *. 1. -  Conductor ſi ceſſet in ſolutione penſionis an poſsit dominus claudere hoſtia domus locatæ propria auctoritate. par. 5. fol. 85. b. col. 1. in fin. gloſ. mag. -  Conductori vel depoſitario ſi res ablata ſit per dominum reſtituitur cum damnis & intereſſe. par. 7. fol. 41. *. 1. -  Conductor ex quibus cauſis non teneatur ad ſolutionem rei locatæ. p. 5. fol. 46. a. *. 1. -  Quid autem ſi conduxit ad longum tempus an fiet remiſsio pro rata temporis. ibidem. h. -  Conductor tenetur colere prædia, & tali tempore, vt ipſa non deteriorentur. par. 5. fol. 41. a. *. 1. -  Conductor non tenetur de perditione vel deterioratione rei ſi caſu accidit. par. 5. fol. 41. b. *. 1. -  Conductori dominus tenetur ſoluere meliorationis expẽſas, veluti noui operis vel plantationis. par. 5. folio. 47. a. *. 1. -  An autem poſsit aſportare res quas fecit meliorando domum. ibidem. -  CONFESSIO an expreſſe debeat fieri in quadrageſima. parti. 1. fo lio. 24. b. e. -  Confeſsio an ſit pręcepti eccleſiæ. ibidem. c. -  Confeſsio qualis eſſe debeat. par. 1. folio. 21. b. colun. 2. b. -  Confeſsio non poteſt fieri per epiſtolam aut nuntium, niſi confitens ſie mutus, aut non intelligens linguam. partit. 1. folio. 23. b. columna. 2. *. 1. &. g. &. h. -  Confeſsio mentalisfacta Deo eſt de iure naturali, vocalis verò eſt de iu re diuino nouæ legis. partita. 1. folio. 21. b. colunna. 1. a. -  Confeſſor quid percunctari debeat à confitente. partita. 1. folio. 23. a. colun. 1. *. 1. -  Confeſſor quæ debeat attendere in interrogando pœnitentem. partita. 1. folio. 23. a. col. 2. c. -  Confeſſor nõ debet reſpicere faciem mulieris confitentis: quia eſt vẽtus vrens. ibidem. e. -  CONFIRMATIO non datur minoribus ſeptennio. partita. 1. folio. 18. b. col. 1. c. -  Confeſsio incerta, vel impoſsibilis de natura, vel de iure non nocet con fitenti, p. 3. fol. 66. b. *. 1. -  Confeſsio patris ſe debere filio in capaci, aliquid vltra quã capere poſſit, aſſerentis, præſumitur facta in fraudem legis. p. 3. fol. 68. a. *. 1. -  Confeſsio facta calore iracundiæ non præiudicat, niſi detur perſeuerantia. p. 3. fol. 70. a. d. -  Pro confeſsis habentur tacens, & obſcurè reſpondens. p. 3. fol. 65. b. k. -  Confeſſus maleficium extra iudicium non habetur pro confeſſo, licet contra eum ſit in hac confeſsione ſuſpicio. p. 3. fol. 67. a. *. 1. -  Secus tamen eſt ſi fiat præſente parte. ibid. c. -  Confeſſus ſponte regulariter non appellat, niſi velit docere de errore. p. 3. fol. 147. b. a. col. 1. in principio. -  Confeſsio eſt reſponſio per partem facta parti, quam quilibet maior. xxv. annis, & eius procurator facere poteſt. p. 3. fol. 65. a. *. 1. -  Procurator tamen eam non poteſt facere niſi habeat ſpeciale mandatum. ibidem. a -  Confeſsio erronea ſi nititur inſtrumento, an deſtructo inſtrumento, de ſtruatur confeſsio. p. 3. fol. 66. a. k. -  Confeſsio in iudicio facta præſente aduerſario æquipollet probationi, & ſecundum eam eſt ferenda ſententia. p. 3. fol. 65. a. *. 2. &. f. -  Sed an requiratur, quòd fiat acceptante, vel inſtante parte, & petente? p. 3. fol. 65. b. a. -  Confeſsio triplex eſt, iudicialis extraiudicialis, & facta per torturam. ibidem. *. 1. -  Confeſsio, vt ſit valida, quot requirantur. ibid. *. 2. -  Confeſsio extraiudicialis facta præſente parte, probat plenè, vel ſaltem releuat ab onere probandi. p. 3. fol. 66. a. f. -  Confeſsio formidine tormentorum vulneris, vel infamiæ facta non valet: niſi ſpontanea ſequatur perſeuerantia. p. 3. fol. 66. a. *. 1. -  Confeſsio erronea etiam reuocari poteſt poſt ſententiam cum oſtenſio ne probabilis erroris. ibid. l. -  Confeſſor quæ diligenter obſeruare debeat circa confeſsionem pœnitentis. p. 1. fol. 22. a. *. 1. -  Cõfeſſor an debeat interrogare, vel audire tãtùm. p. 1. f. 23. a. col. 2. in prĩ. -  CONFITENSſe non poſſe à peccato deſiſtere nullo modo eſt abſoluendus. p. 1. fo. 23. a. a. -  Vt quis cõfiteatur non debet expectare ſenectutem, aut infirmitatem. p. 1. fol. 25. b. *. 2. -  Confiteripotius tenemur ex eccleſiæ vniuerſalis traditione, quã ex noui vel veteris teſtamenti autoritate. p. 1. fol. 21. b. a. -  Confiteri per interpretem an quis teneatur. p. 1. fol. 24. a. a. -  Confiteri ſtatim quando quis tenetur. p. 1. fol. 21. a. k. -  Confiteri tener̃ quilibet ſuo presbytero parrochiali. p. 1. fol. 20. a. *. 1. -  Confiteri, vt quis poſsit alieno ſacerdoti quot requirantur. p. 1. fol. 20. b. f. &. fol. 21. a. *. 1. -  Confiteri nemo poteſt hæretico neque ſciſmatico etiam tempore neceſ ſitatis. p. 1. fol. 21. a. -  CONFVGIENTES ad eccleſiam quomodo ſoleant aſſeruari, & defendi. p. 1. fol. 101. a. *. 1. -  Confugiens ad eccleſiam ratione debiti non eſt inde extrahendus tamen intra fines repręſentandus eſt iudici: vt poſsit defendere perſe, vel per alium. ibid. b. -  Confugiens ad eccleſiam, puniri non poteſt pena corporali, ſi poſtea exeat quãdo talis immunitas procurata fuit ab ipſa eccleſia data cau tione iuratoria. ibid. g. -  Confugiens ſeruus ad eccleſiam domino reſtituetur, quod ſi eum reſtituere nolunt clerici, dominus impunè extrahet. ibid. b. *. 1. -  Hoc tamen non procedit, quando fugiunt propter magnam atrocitatem domini. ibid. d. -  Confugientes ad eccleſiam quæ perſonę non recipiuntur. ibid. *. 2. &. h. -  CONIECTVRA honeſta excludit inhoneſtam præſumptionem fauore prolis. p. 2. fol. 42. b. d. -  CONQVAESTA Regis Hiſpaniæ quæ hodie dicatur. p. 2. folio. 64. b. a. -  CONSANGVINEI ſi conſtraxerunt matrimonium ante obten tam diſpenſationem, an filius natus dicatur legitimus. p. 2. fo. 45. a. a. -  Conſanguinei pręſumũtur melius ſeruituri, quam alij ſed hodie contra fit. p. 2. fol. 20. b. e. -  Conſanguinei circa Regem delinquentes eijciendi, & exterminãdi ſunt p. 2. fo. 21. a. *. 1. &. a. -  Conſanguinitas quid ſit. p. 4. fol. 16. b. *. 1. & ibid. c. -  Conſanguinitatis linea quid ſit. ibid. *. 2. &. e. -  Et ibi vide varias quæſtiones circa teſtantium voluntates, & declarationem arboris. ibid. fol. ſequenti. -  CONSENSVS primogeniti conſentientis vt ſecũdus ſuccedat in regno an valeat. p. 2. fol. 45. a. -  Conſenſus matrimonij ex quibus indicijs præſumit̃. p. 4. fol. 4. a. col. 1. in principio. -  CONSECRATIO epiſcopi qualiter debeat fieri. p. 1. fol. 41. a. *. 1. -  Conſecratio Epiſcopi debet fieri in eccleſia quam conſecrator elegerit. ibidem. i. -  Conſecratio eccleſiæ, vide in parte eccleſia. -  CONSILIARIVS optimus quis. p. 4. fol. 50. a. e. -  Conſiliarij reuelantes ſecretum Regis, qua pœna puniuntur. p. 2. folio. 22. b. h. -  Conſiliarij principis ſedent ad latus: conſiliarij verò Papæ ad pedes. p. 2. folio. 23. a. a. -  Conſiliarij Regis quid primum conſulere debeant. p. 2. fol. 37. b. d. -  Conſiliarij Regis debẽt conari ne quid Rex iubeat iniuſtum, vnde nec tenentur literas regias ſubſcribere, ſi continerent iniuſtitiam. p. 2. fol. 41. b. e. -  Conſiliarij principum non poſſunt emere res ſubditorum. p. 5. folio. 16. b. d. -  Conſiliarij Regis excuſantur à tutelis iam ſuſceptis. p. 4. fol. 50. a. f. -  In conſiliario eligendo quæ requiruntur. p. 2. fol. 22. b. *. 1. -  Conſilium non eſt perfectum ſine prudentia, & beneuolentia. p. 2. fol. 22. b. d. -  Conſilium eſt bonus intellectus ſuper rebus dubijs adhibitus. p. 3. folio. 130. a. *. 1. -  CONSTITVTIONES loquentes de falcidia amittenda non ſunt trahendæ ad trebellianicam. p. 6. fol. 39. b. a. -  Conſtitutiones quomodo debeant intelligi, & interpretari. p. 1. folio. 8. a. a. -  CONSVETVDO mala ſi roboraretur temporis præſcriptione cuius initij non eſt memoria vel ſaltem. 30. annorum, tenebit. p. 1. fol. 11. a. i. -  Conſuetudo quid ſit. p. 1. fol. 13. a. *. 1. -  Conſuetudo non valeret per quam quis iudicaretur nobilis, vel ignobi lisex progenie materna. p. 2. fol. 71. b. a. -  Conſuetudo quinque modis introducitur. p. 1. fol. 11. a. *. 1. -  Conſuetudo in feudanti vt dicatur inducta, quantum tempus requiratur. p. 4. fol. 66. a. col. 1. in princ. -  Conſuetudo firmata in contradictorio iudicio de cætero ſeruabitur, ne que recipietur libellus contra. p. 1. fol. 12. b. e. -  Conſuetudo dat iuriſdictionem. p. 2. fol. 37. b. col. 1. in prin. -  Conſuetudo habet vim decreti, & tenaciter obſeruata habet vim iuſtitiæ. ibidem. -  Conſuetudo hodie quando non poteſt induci, niſi de conſenſu principis. p. 1. fol. 12. a. col. 1. in prin. &. 13. a. l. -  Conſuetudo ex quibus inducitur. p. 1. fo. 11. a. b. &. c. & fol. 12. b. a. -  Conſuetudo, quod vxor ſuperuiuens lucretur partem bonorum mariti, non extenditur ad bona quæ ſunt extra territorium. p. 4. folio. 36. a. a. -  Conſuetudo loci vbi contraxerunt matrimonium coniuges, inſpicitur, quo ad lucra matrimonialia, & non loci in quem poſtea diuerterũt. ibidem. -  Conſuetudo an requirat pluralitatem ſententiarum vt inducatur. p. 1. fo. 12. b. c. -  Conſuetudo ſecundum Bald. etiam in propria cauſa dat iuriſdictionẽ. p. 5. fol. 85. b. col. 1. in prin. -  Conſuetudo an impediatur errore populi. p. 1. fo. 11. b. col. 2. in prin. -  Conſuetudo inducitur ex vſu populi per tempus decem, vel viginti annorum, ſciente domino, & non contradicente. p. 1. fol. 12. a. *. 1. -  Conſuetudo interpretatur leges. p. 1. fo. 8. a. d. -  Conſuetudo contra ius etiam poſitiuum non tenet. p. 1. fo. 11. b. e. -  Conſuetudo communis patriæ ligat, & laicos, & clericos. p. 1. fo. 12. a. e. -  Conſuetudo non valet contra maioriam, vel ius regni, ſeu ſummam iuriſdictionem. p. 1. fol. 13. a. c. -  Conſuetudo quæ dicatur rationabilis, vel irrationabilis relinquiturarbitrio iudicis. p. 1. fo. 11. a. i. -  Conſuetudo vt inducatur contra ius canonicum, requirit ſpatium qua draginta annorum. p. 1. fo. 12. a. g. -  Ad ſimile conſuetudinis recurrimus, vt per conſuetudinem decidatur. p. 1. fo. 13. a. g. -  Conſuetudo mala an poſsit præſcribi. p. 1. fo. 11. b. col. 1. in prin. -  Conſuetudo quæ ſciente principe introducta eſt ligat principem. p. 1. fo lio. 9. a. col. 1. in prin. -  Conſuetudo duplex eſt generalis, & ſpecialis. p. 1. fo. 12. a. *. 1. -  Conſuetudo contra maioriam Regis, & regni, ſeu contra ſupremam iu riſdictionem non valet. p. 1. fol. 13. a. c. -  Conſuetudo contra ius publicum aliquando valet. ibid. e. -  Conſuetudo admittitur vbi lex non diſponit. ibid. *. 1. -  Conſuetudo eſt altera natura. p. 7. fol. 2. a. b. -  Conſuetudo admittitur vbi lex non diſponit. p. 1. fo. 13. a. *. 1. -  CONSVLTORIS optimi officium. p. 2. fol. 36. b. e. -  CONTINENS Regis qualis debeat eſſe. p. 2. fol. 12. b. *. 1. -  CONTRAHENTES, & delinquentes ligantur legibus loci vbi contraxerunt, vel deliquerunt. p. 1. fo. 8. b. d. -  CONTRACTVS cenſualis, in quo ſolum venditur ius percipiendi, licitus eſt ſecundum communem Doctorum opinionem in quacun que re fiat. p. 5. fol. 48. b. col. 1. in medio. -  Si verò redditus de nouo conſtituitur ſuper fundo tempore venditiõis, dixerunt quidam talem contractum eſſe illicitum. -  Multi tamen omnino cenſent abſtinendum ab huiuſmodi contractu cenſuali inter quos & ſcripfit ſuper ea re Didacus Piçarro tractatum non inutilem. ibid. fol. 49. b. col. 2. in principio. -  Contractus dotis eſt contractus de iure gentium. p. 4. fol. 28. b. k. -  Contractus prohibitus applicatur fiſce tanquam ſcelere quæſitus. p. 5. folio. 19. b. b. -  Contractus omnes permiſsi ſunt inter virum, & vxorem. p. 1. fo. 30. a. i. -  Contractus non efficitur nullus quando dolus non dedit formam con tractui, ſed ſolùm modo contrahendi. p. 5. fol. 33. a. b. -  Contractus innominatus quid ſit & quot modis celebretur. p. 5. folio. 36. a. *. 1. -  Contractus innominatus iudicatur ſecundum naturam contractus no minati. ibidem. b. -  Contractus innominati non pariunt actionem de iure Canonico. p. 5. fol. 35. b. h. -  Contractus innominati reſpectiui ſunt tantum quatuor: non reſpectiui autem ſunt infiniti. p. 5. fol. 36. a. c. -  Contractus innominati rarò poſſunt probari cum notarij hodie appo nant in omnibus inſtrumentis ſtipulationem. p. 5. fol. 61. a. a. -  Contractus feudalis fuit populo Romano incognitus: quia ſapit ſeruitutem perſonarum. p. 4. fol. 65. a. d. -  Contractus feudales vnde habuerunt vim. p. 4. fo. 81. b. a. -  Contractus feudales iam noti tempore luſtiniani. ibidem. -  Contractatio in definitione ſurti ſignificat omnem abductionem, vel baiulationem. p. 7. fol. 46. b. c. -  CONTERI debemus de omni peccato. p. 1. fol. 21. b. col. 2. in princ. -  CONTRITIO quid ſit & qualis eſſe debeat. p. 1. fo. 21. a. l. -  Contritio peccati maxima diminuit pœnam. p. 1. fol. 22. b. h. -  Contritio ſola liberat pœnitentem à pœnis inferni obſtante aliquo cõſitendi impedimento. p. 1. fol. 24. a. *. 1. -  CONTVMAX propriè quis dicatur. p. 3. fol. 145. a. d. -  Contumax verus qui dixit ſe non venturum, an poſsit appellare ſi veniat iudice adhuc pro tribunali fedente. p. 3. fol. 132. b. d. -  Et an ſit neceſſe petere reſtitutionem iſto caſu ad appellandum? ibidẽ. -  Sed quid in contumace ficto? ibid. e. -  Contumax qualiter puniatur. p. 3. fol. 44. b. *. 1. &. e. -  Contumax in criminalibus habetur pro confeffo. p. 3. fol. 52. b. colum. 1. in medio. -  Contumax largo modo dicitur rebellis. p. 2. fol. 40. b. g. -  Contumacia quibus modis probatur. p. 3. fol. 47. b. f. -  CONVENTVS ſi nominet in fraudem, & cauſa differendi iudicium priuatur poſſeſsione. p. 3. fol. 10. a. e. -  Conuentiones ſymoniacæ ſunt quando tractatur cum religiofis, vel clericis, vt detur alicui nobili pro ſepultura ſua capella maior, vel alia cũ pacto quod pro hoc aliquis redditus detur eccleſiæ. p. 1. fol. 105. a. c. -  CONVERSIO quid ſit. p. 1. fol. 21. b. col. 1. in prin. -  Conuerſus ad fidem ſi non poteſt cum infideli coniuge habitare, quomodo poſſet ad ſecunda vota tranſire. p. 4. fol. 27. b. *. 1. -  Conuerſi dicuntur qui obtulerunt ſe, & ſua in religione mutando habi tum, non tamen promouentur ad ordines. p. 1. fol. 73. b. b. -  Conuerſi, vel oblati poſſunt tranſire ad arctiorem religionem petita licentia. ibidem. -  Conuerſi magis aſtringuntur monaſterio quàm ipſi monachi: quia efficiuntur quaſi ſerui monaſterij. ibid. -  CODICILLVS eſt breuis ſcriptura, ante vel poſt teſtamentum facta, poſſunt codicillare omnes qui poſſunt teſtari. p. 6. fo. 86. a. *. 1. -  In codicillis an debeat interuenire eadem ſolennitas quæ in teſtamento. ibid. k. -  Codicilli, & teſtamenta quomodo differant. p. 6. fol. 86. b. *. 1. &. g. -  COPVLA matrimonialis inducit nexum diuinũ qui appellatur fœ dus matrimonij. p. 4. fol. 7. b. c. -  Copula violenta, an impediat religionis ingreſſum? p. 4. fo. 4. b. b. -  Copula carnalis efficit, vt vnus coniugum ſine alterius conſenſu religionem ingredi non poſsit. p. 4. fol. 4. a. *. 1. -  Copula quæ requiratur, vt cauſetur affinitas. ibidem. e. -  Copula carnalis per matrimonium, vel ſine matrimonio facit virum af finem conſanguineis fœminæ in eo gradu quo tangunt eam. p. 4. fo. 18. b. *. 3. -  COR ſecundum Ariſtotelem eſt fons omnium ſenſuum, vitæ ac ſanguinis. p. 4. fol. 2. a. p. -  CREATIO duplex. p. 4. fol. 53. b. *. 2. -  CREDERE explicitè & implicitè, quid ſit. p. 1. fol. 14. b. col. 1. e. -  Credere ſpiritum ſanctum, melius dicitur, quâm credere in ſpiritum, ſecundum. S. Tho. p. 1. fol. 15. a. a. -  CREDVLITAS quando excuſetur. p. 2. fol. 36. b. a. -  CREDITOR vt non teneatur de euictione pignoris quin requiruntur. p. 5. fol. 97. a. g. -  Creditor cùm non habeat vſum rei pignoratæ ſibi furatæ, nihil debet lucrari ex actione furti, vel condictione incerti. p. 7. fol. 49. a. k. -  Creditor qui domum pignoratam inhabitat, tenetur ad penſionem, de iure Partit. Limitat tamen Paul. de Caſtr. hoc ita eſſe verum fi creditor alius erat eam conducturus. p. 5. 88. a. n. -  Creditor non poteſt authoritate ſua debitorem in bonis, vel in perſonã pignorare. p. 5. fol. 101. *. 3. -  Creditor an poſsit vti iuriſdictione, & iuribus incorporalibus caſtri ſibi pignorati. p. 7. fol. 47. a. e. -  Creditor poteſt retinere pignus etiam poſt ſolutionem debiti ſi quid poſt primum debitum debitori mutuauit. p. 5. fo. 88. b. *. 1. -  Et hoc procedit in quocunque debito, iudiciali, prætorio & ſine chirographo. ibidem. -  Atque adeo ſi remiſerit ſponte debitum creditori. ibid. c. &. e.f. -  Creditor an teneatur de fructibus percipiendis. p. 5. fol. 83. a. d. -  Creditor qui cum debitore contraxit, quod det ſibi aliquam rem in pignus vſque ad certam diem, vel ſub aliqua conditione, non poteſt petere, vt ante diem vel conditionem adimpleat quod promiſit. p. 5. folio. 87. a. *. 1. -  Creditor licite poteſt vẽdere fructus, quos percepit ex re pignorata, ſed precium accedit in ſolutionem ſortis. p. 7. fol. 47. a. e. -  Creditor poteſt vti fructibus rei pignoratæ, & conuertere cos in vſum ſuum: vel vendere, ita vt compenſet in ſortem. p. 5. folio. 83. b. colum. 1. in principio. -  Creditor poteſt debitorem fugientem capere ſi deſit iudicis copia. p. 5. folio. 112. a. *. 1. -  Atque vt id poſsit facere debitor requiruntur quatuor. ibid. f. -  Creditor non poteſt ſua authoritate capere pignora debitoris fine iudicis authoritate. p. 5. fol. 85. a. *. 3. -  Nec ſufficit iuſſus iudicis incompetentis. ibid. n. -  Creditor quando poſsit agere condictione nulla facta diſcuſsione debitoris. p. 5. fol. 86. a. d. & per tot. col. ſequen. -  Creditor contra debitorem, vel tertium tenentem pignus poſtquã probauit pignoris conſtitutionem ſi dolosè debitor tranſportet, ne tradere queat, ſoluet ei debitum, & ſuper intereſſe iurabit debitor. p. 5. fo lio. 87. b. *. 1. -  Creditor qui pignus debitori ſuo legauit non videtur, debitum legare, Fed ipſum pignus: ideo debebitur pignoris aeſtimatio per hæredem. p. 6. fol. 61. b. *. 1. -  Quid è contra ſi debitor legat pignus ſuo creditori. ibid. g. -  Creditor non poteſt capere debitorem fugientem cum re, vel pecunia ſibi debita, propria authoritate. p. 5. fol. 85. b. col. 1. in princ. -  Creditor ſi pignus petat à tertio, & ipſe tenẽs negat, ſi ipſe negat pignoris conſtitutionem, & debitoris dominium, recuperabit illud. p. 5. folio. 87. a. *. 2. -  Creditor qui abſque iudicis licentia bona debitoris moribundi occupat perdit debitum & tantundem hæredibus ſoluit, & inſuper tertia pars bonorum ſuorum applicabitur fiſco. p. 7. fol. 35. a. *. 5. -  Creditor non tenetur cõtribuere ſocijs creditoribus quod accepit à debitore ante executionem, vel ceſsionem. p. 5. fol. 111. b. *. 2. -  Creditor qualiter de pignore teneatur ſi eo vtatur vel culpa ſua deterioretur. p. 5. fol. 88. a. *. 1. -  Creditores cùm plures ſunt concurrunt inſolidum in ſolutione fienda ex bonis cedentis: ſi autem vni prius ſunt obligata bona, iſte præfertur. p. 5. fol. 110. a. *. 1. -  Creditores an habeant recurſum contra emptores rerum hæreditariũ quibus hæres vendidit. p. 6. fol. 38. b. col. 1. in prin. -  Creditores quando poſsint agere contra legatarios. ibid. a. -  CRIMINA que leuia, enormia, mediocria, venialia. &c. dicantur. p. 1. fol. 42. *. 1. 2. &. 3. -  Crimina priuata & publica, quomodo differant. p. 7. fol. 14. a. d. -  Crimen adulterij, læſæ maieſtatis, homidicij, & cæterorum vide in ſuis quodque dictionibus. -  CVLPA ſemper præſumitur niſi contrarium probetur. p. 2. fo. 55. a. d. -  Culpa lata leuis, & leuiſsima quę dicatur. p. 5. fol. 8. *. 1. &. p. 7. fo. 99. a. *. 1. -  Culpa tota attribuitur mouenti rixam, & aggreſſori. p. 3. fol. 3. a. c. -  Culpa lata an æquiparetur dolo in maleficijs. p. 7. fol. 99. a. r. -  CVPIDITAS radix eſt omnium malorum. p. 2. fal. 10. a. *. 1. -  Cupiditas egenos facit quos capit. ibid. d. -  CVRATOR debet dari à iudice bonis captiui, vel abſentis, vel ſine hærede defuncti. p. 3. fol. 6. a. *. 1. -  Curatoris datio nõ tollit alicui ius adminiſtrandi quod habet à natura. p. 5. fol. 62. b. d. -  Curati tenentur ex neceſsitate tradere in matriculis eos qui non confitentur quadrageſima. p. 1. fol. 24. b. e. -  Curatus poteſt dare licentiam prædicandi cuilibet religioſo in parrochia ſua. p. 1. fol. 55. a. b. -  CVRIA Regis quid ſit & vnde nomen accepit. p. 2. fol. 29. a. *. 1. -  Curia Regis intelligitur cum quinque leucis in circuitu. ibid. d. &. folio. 52. a. d. -  Curia an dicatur, ſi rex abſens eſt ita vt homicida intrans in eam excufetur à pœna. ibid. e. -  Curia Regis cur aſsimilatur mari ibid. *. 2. -  CVRRV legato debeturetiam beſtia adducens currum. p. 6. fo. 74. b. *. 2. -  Quid ſi mortua ſit beſtia? interit legatũ, niſi teſtator aliã apponat. ibid. -  Quid autem ſi duobus mulis vehitur currus, vno mortuo, an pereat legatum. p. 6. fol. 75. a. col. 1. in prin. -  CVRTIS, ſeu curia eſt pars domus. p. 2. fol. 51. b. c. -  CVSTOS carceris, & caſtri æquiparantur. p. 2. fol. 55. a. d. -  Cuſtos carceris qualiter debeat tractare incarceratos. p. 7. fol. 86. a. *. 2. -  Cuſtos carceris qui captum ſinit abire qualiter puniatur. p. 7. folio. 86. b. *. 1. -  Contra cuſtodem in dubio præſumitur negligentia. ibid. e. -  Cuſtos carceris per commentarienſem poſitus ſi fugiat cum capto vltimo ſupplicio damnabitur. p. 7. fol. 85. b. *. 3. -  CVSTODES carcerum ſi non diligenter cuſtodiant incarceratos pro debito pecuniario, & eorum culpa fugiant, tenebuntur ad eorũ debitum. p. 7. fol. 83. a. b. -  Cuſtodes perſonæ regiæ quales eſſe debeant. p. 2. fol. 24. a. *. 1. -  Cuſtodes caſtri quales eſſe debeant. p. 2. fol. 58. b. *. 2. -  Cuſtodes ponẽdi ſunt in litoribus maris & fluminum, & itineribus terrarum, per quæ merces illicitæ poſſunt portari. p. 3. fol. 91. a. c. -  Cuſtodia carcerat orum ſpectat de iure ad Alguazellum. p. 2. fol. 26. b. h. -  Pro cuſtodia qui mercedem recipit tenetur de leuiſsima culpa. p. 5. folio. 43. a. e. -  D -  DAEMON apparens in forma hominis an baptizaret. p. 1. fo. 17. a. k. -  Dæmones per ſe fuerunt creati boni: ſed per ſe abutendo libero arbitrio facti ſunt mali. p. 1. fo. 14. a. i. -  DAMNATVS ad mortem hodie poteſt condere, teſtamentum. p. 2. fol. 34. b. d. &. p. 7. fol. 93. a. l. -  Damnum eſt perditio, vel deterioratio rei vel perſonæ alterius culpa ꝓ ueniens, & eſt triplex. p. 7. fol. 56. a. *. 1. -  Damnum dicitur ſentire, qui patitur diminutionem patrimonij non qui perdit lucrum non radicatum, & perfectè acquiſitum. ibidẽ. c. -  Damni dati actio vt detur, exigitur dolus vel culpa. ibid. d. -  Propter damnum procedens ex contractu non datur actio legis aquiliæ. ibidem. -  Damni dati emendam quis poſsit petere. ibid. *. 2. -  Damnum qui ſefatetur dediſſe tenetur licet re vera non dederit. p. 7. fo lio. 59. b. *. 1. -  Quando tamen agitur de homine occiſo debet conſtare de perſona. ibi dem. e. -  Damnum quiſe dediſſe negat, ſi contra eum per teſtes probetur condẽ nabitur in damno duplicato. p. 7. fol. 59. a. *. 1. -  Damni actio qualiter debeat proponi. ibid. c. -  Damni æſtimatio qualiter fieri debeat per iudicem. ibid. fol. 60. a. c. -  Damni dati per quadrupedem qualiter dominus eius teneatur. ibidẽ. b. *. 1. &. 2. -  Damnum, vel periculum rerum donatarum in dotem ad quem pertineat. p. 4. fol. 33. b. *. 2. -  DATVM, ne maleficium detegeretur repeti poteſt. p. 5. folio. 109. a. *. 2. -  DEBITOR mulieris ſi ſoluit dotem promiſſam à muliere, an pręſumatur animo donandi, vel ſe liberandi promiſiſſe. p. 4. fol. 38. a. col. 1. in principio. -  Debitor poteſt impetrare moratoriam dilationem ne creditori ſoluat, vſque ad certum terminum. p. 3. fol. 94. a. *. 2. -  Sed an teneatur dare ſatiſdationem? ibid. b. a. -  Debitor ſoluendo creditori dum eſt captus à latronibus non liberatur ſi ſolutio eſſet ad commodum latronum. p. 2. fo. 57. b. d. -  Debitor qui ſoluit procuratori recuſanti ob metum perditionis pecuniæ, poſtea ſi perdatur an ſit liberatus. p. 2. fol. 57. b. d. -  Debitor quibus modis excuſatur à mora. p. 5. fol. 66. a. k. -  Debitor qui rem pignoratã vi aufert à creditore perdit dominiũ quod habet in re. p. 7. fol. 41. b. *. 2. -  Idem eſt ſi creditor rem loco pignoris à ſuo debitore auferat. ibidem. fo lio. 42. a. *. 1. -  Debitor qualiter liberetur rei interitu vel perditione. p. 5. fol. 100. a. *. 1. -  Debitor qui allegat ſolutionem an poſsit condemnari, vt ſoluat debitum, niſi infra octo dies ſolutionem probaucrit. p. 3. fo. 131. b. b. -  Debitor an liberetur à pœna, ſi eius amicus obtulit debitum creditori, & ipſe noluit. recipere. p. 5. fol. 81. b. d. -  Debitor quando dolosè non reſtituit pignus iuratur in litem cõtra eũ. p. 5. fol. 88. a. b. -  Sed hoc de ſtricto iure procedit: nam. de æquitate, tenetur tãtum ad debitum hanc tamen æquitatem non ſeruat ius partitarum. ibid. -  Debitor alternatiuus vtrumque per errorem ſoluens repetit vnũ quod malit. p. 5. fol. 106. b. *. 3. -  Debitor qui aliquid promiſit facere, vt à debito liberaretur, ſi recuſet, creditor poteſt eligere, an petat primum debitum, vel compellat eũ facere quod promiſit. ibid. *. 5. -  Debitor qui ſoluit poſt ſententiam abſolutoriam errore ductus, an poſ ſit repetere ſolutum. p. 3. fol. 60. a. f. -  Debitor debet recipere pignus cum in crementis ſoluendo expẽſas per creditorem factas. p. 5. fol. 88. a. *. 2. -  Debitor ſi quid alienauit in fraudem creditorum reuocatur per credito res. p. 5. fo. 110. a. *. 1. -  Quin, & detrudi poteſt in carcerẽ: vt reuelet eos in quos alienauit. ibi. i. -  Debitor quando præſumitur alienare in fraudem. p. 5. fol. 111. b. d. -  Debitor, qui creditori pignus ſubripit furtum committit. p. 7. fol. 47. a. e. &. fol. 49. a. *. 1. -  Quid autem ſi creditor non tenebat pignus: ſed manſit in poteſtate debitoris dicendum eſt, quod ſi ſpeciali nomine pignoris eam creditori obligauerat, tenetur actione furti, ſi eam vendat, aut alias contractet. p. 7. fol. 49. a. c. -  Debitor præſcribit triginta annis debitum negligentia creditoris non petentis. Rem verò locatam nequit conductor aliquo tempore præſcribere. p. 3. fol. 170. a. *. 2. -  Verbum (debet) importat neceſsitatem ſecundum glo. in clemen. atten dentes in verbo debeant de ſtat. monacho. -  Debitum non eſt denegandum coniugi petenti etiam pendente accuſatione adulterij. p. 4. fol. 9. a. *. 1. -  Quod non procedit ſi accuſatio ſit facta coram iudice laico. ibid. l. -  DECANVS eſt in aliquibus eccleſijs primus perſonatus qui prę eſt omnibus poſt pontificem, & habet in clericos iuriſdictionem ordinariam. p. 1. fol. 53. a. *. 1. &. e. -  DECIMA eſt omnium bonorum mobilium licitè quæſitorum deci ma deo data, & eſt duplex prædialis videlicet, & perſonalis. p. 1. folio. 135. b. *. 1. -  Decima prædialis ſoluenda eſt ſine deductione ſumptuum, & cẽſus, vel tributi. p. 1. fol. 139. a. *. 1. -  Decimę prædiales ſtatim collectis fructibus, & redditibus ſoluẽdæ ſunt & fi differãtur deterioratio ſpectat ad moroſum. p. 1. fol. 140. a. *. 1. -  Decimę perſonales, vt dicit Abbas hodie non eſt invſu in aliquibus locis. p. 1. fol. 135. b. h. -  Decimæ perſonales non ſoluunt̃ niſi de lucro deducto principali quod fuit iam decimatum. p. 1. fol. 139. b. *. 1. -  Decimę non de melioribus, nec de detetioribus fructibus: ſed de medio cribus eſt ſoluenda. p. 1. fol. 140. a. *. 2. -  Decimæ qualiter debeant diuidi ſecundum conſuetudinem locorum. p. 1. fol. 140. a. *. 1. -  Decimæ non poſſunt permutari cum aliqua re temporali. p. 5. fo. 35. a. l. -  Decimas debere ſolui à Chriſtianis quibus authoritatibus probat Hoſtienſis in ſumma de deci. p. 1. fol. 135. b. e. -  DECRETVM neceſſario requiritur in alienatione rerum immobilium minoris. p. 3. fol. 102. b. h. -  DECREPITI inter infirmos numerantur: nã & ipſa ſenectus morbus eſt. p. 6. fol. 19. b. g. -  DECVRIONES repræſentant populum, & poſſunt conſuetudinem inducere. p. 1. fol. 12. a. f. -  DEGRADATIO æquiparatur vltimo ſupplicio. p. 1. fo. 69. b. g. -  Degradatus ex quibus maleficijs iudici ſeculari non tradatur. ibid. *. 2. -  Degradari an poſsit clericus pro homicidio, vel conuicio in prælatum. p. 1. fol. 70. a. b. per totum. -  DEIICIENS vel effundens quod damnum det tranſeuntibus tenetur in duplum. p. 7. fo. 61. b. *. 1. -  Quid autem ſi lapis eſt proiectus ab vno ex quatuor qui erant in domo, ſed neſcitur à quo, an omnes teneantur de percuſsione? ibid. f. -  DELEGATVS à principe poteſt ſubdelegare cauſam etiam corã eo non ceptam, quod non poteſt ordinarius. p. 3. fo. 24. a. *. 1. -  Delegatus à Rege quomodo debeat dari, & quid in eo animaduertero debeat rex. ibid. b. *. 1. -  Delegati poteſtas ſoluitur, vetante delegante, aut ſi delegatus incipit eſſe æqualis, aut maioris poteſtatis quã delegans. ibid. *. 2. -  Delegari non poſſunt ea quæ ſunt meri imperij. p. 3. fol. 23. b. *. 1. -  Eorum tamen audientia delegari poteſt, reſeruata ſententia iudici ordinario. ibid. -  Delegari poſſunt ea quæ ſunt mixti imperij. ibid. -  Delegatus poteſt ante litis conteſtationem recuſari, non expreſſa recu ſationis cauſa, præſtito à recuſante iuramento ſi petatur, quod non malitioſe recuſat. p. 3. fol. 25. a. *. 1. -  Delegatus poteſt exercere omnia ſine quibus cauſa expediri non poteſt. p. 3. fol. 98. a. f. -  Delegato ſi committatur cauſæ cognitio, & nihil dicatur de deciſione, non poſsit decidere cauſam neque pronunciare, licet contra tenuerit Speculator. p. 3. fol. 98. b. d. -  DELIBERARE idem eſt quod cum amicis conſilium an recipiat hæreditatem quis habere: & prodeſt vt informetur deliberans an ſit ei lucroſa, vel damnoſa hæreditas. p. 6. fol. 35. a. *. 1. -  Intra deliberandi terminum mortuo hærede, poteſt eius hęres adire in fra reliquum tempus p. 6. fol. 36. a. b. -  Deliberandi terminus debet peti à iudice vbi eſt maior pars hæreditatis. p. 6. fol. 35. b. b. -  Deliberandi terminum petet abbas, ſi hæreditas ſit delata monacho. p. 6. folio. 35. b. e. -  Deliberandi terminus quando petitur à Rege Rex cõcedit annũ: quan do autem à iudice nouem menſes. ibid. *. 1. -  Deliberandi termino elapſo an filius excludatur à petitione hæreditatis. ibidem. i. -  Deliberans ſi repudiet tenetur bona hæreditaria creditoribus reſtituere. p. 6. fol. 36. b. *. 2. -  Deliberatione pendente hæres non poteſt vendere rem hæreditariam. p. 6. fol. 36. b. *. 1. -  DELICTA paria mutua compenſatione tolluntur in foro canonico. p. 3. fol. 64. a. a. -  DELINQVENS debet remitti ad locum delicti. p. 3. fo. 11. b. e. -  DENVNCIARE poteſt, quicunque & accuſare. p. 7. fol. 14. a. d. -  Denunciator quando teneatur ad probandum, vel non. p. 7. fol. 14. a. f. -  Denuntiatio ſola an ſufficiat ad inquirendum. p. 7. fol. 14. a. k. &. l. -  Denunciatio an ſufficit quod fiat procuratori, vel marito provxore. p. 5. fol. 22. a. h. -  DEPONENS tenetur de furto ſerui depoſiti ſi ſciuit furem, nec cer tiorauit depoſitarium. p. 5. fol. 10. *. 1. -  Deponens rem quæ conſiſtit pondere, numero, vel menſura anterioribus perſonalibus præfertur non tamen realibus. p. 5. fo. 9. b. *. 1. -  DEPORTATVS dicitur mortuus ciuiliter. p. 4. fol. 49. b. d. -  Deportatio quid ſit. ibid. e. -  Deportatus, & deportatio vide relegatus. -  Deportatus habetur pro mortuo. p. 5. fol. 58. a. e. -  DEPOSITARIVS non tenetur in foro conſcientiæ ad reſtituen dam rem ſi naturaliter intereat. p. 5. fol. 7. b. b. -  Depoſitarius tenetur de lata culpa, & de dolo. p. 5. fol. 8. a. *. 1. -  Depoſitarius reddens depoſitum mãdato iudicis liberatur. p. 5. f. 8. a. a. -  Depoſitarius qui depoſitum vltro rogauit, tenetur de leui, & leuiſsima culpa. ibid. l. -  Depoſitarius quando præſumatur eſſe in dolo. p. 5. fol. 8. b. d. -  Depoſitarius agit contra furem ad perſecutionem pro depoſito ſibi ſubrepto, & dominus ad pœnam furti niſi tali ſorte ſuſcepit: vt non teneretur de periculo. p. 7. fol. 50. a. *. 1. -  Depoſitarius non tenetur de caſu fortuito, niſi de hoc conuenerit, vel pręceſſerit dolus. p. 5. fol. 8. a. *. 2. -  Depoſitarius non tenetur reddere arma ſtulto ſi timetur, ꝙ cum eis lędat. p. 5. fol. 8. b. *. 2. -  Depoſitum quibus de cauſis poſsit retineri à depoſitario. p. 5. fo. 10. *. 1. -  Depoſitum fieri neceſsitate imminente, vel ceſſante quid interſit. p. 5. fo lio. 7. b. e. -  Depoſitum non poteſt retineri prætextu compenſationis debiti. p. 5. fo lio. 8. b. *. 2. -  Depoſitum debet reddi in loco in quo datum eſt. ibid. g. -  Depoſitum qualiter debeat reddi, ſi conuentum eſt ne redderetur vni ſi ne altero. ibid. m. -  Depoſitum incendij neceſsitate qui negauerit tenetur ad duplũ. p. 5. folio. 9. a. *. 2. l. -  Depoſitum quid ſit, & quot modis contrahitur. p. 5. fol. 7. b. *. 1. -  Depoſitum factum in eccleſia tenetur reſtituere pręlatus, vel capitulũ. p. 5. fol. 9. a. *. 1. -  Depoſiti quod conſtat pondere numero, & menſura dominiũ, & periculum tranſit in depoſitarium. p. 5. fol. 7. b. k. -  Depoſito dari quæ res poſsint. p. 5. fol. 7. b. *. 2. -  Depoſita ſi clauſa ſint, & ſignata tacite prohibetur ne depoſitarius eis vtatur. ibid. k. -  DESESPERATIO eſt cum quis difidit, & derelinquit bona huius ſeculi & futuri abhorrens vitam, & amplectens mertem. p. 7. folio. 80. b. *. 1. -  Deſeſperatio quintuplex eſt. ibidem. -  DEVS quare dicatur vnus. p. 1. fo. 13. b. f. -  Deus quare dicatur immenſus ibid. h. -  Deus eſt principium principians, cauſans, & non cauſatum. p. 2. fol. 2. a. a. &. fol. 8. a. c. -  Deus quod ſit trinus & vnus, quomodo debeat intelligi. p. 1. fo. 14. a. e.f. -  Dei bonitate & miſericordia omni momento fruimur. p. 2. fo. 8. b. b. -  Deum cognoſcere nemo poteſt perfectè. p. 2. fol. 8. b. *. 1. -  Deum non habuiſſe principiũ quomodo probetur. p. 2. fol. 2. a. a. -  DIACONVS quis dicatur, & quod ſit eius munus. p. 1. fo. 55. a. *. 1. -  DIES tacita interpellet, & conſtituit debitorẽ in mora. p. 5. fol. 99. b. b. -  Dies feriati qui, & quot ſint. p. 3. fo. 12. a. *. 2. -  Dies feriati melius hodie reducerentur ad paucos propter abuſum, & flagitia, quæ hodie in illis perpetrantur. ibid. c. -  Dies feriati repentini qui dicantur. ibid. b. *. 1. -  Dies interpellat ſine homine, & conſtituit debitorem in mora. p. 5. fol. 66. a. g. -  Dies feriati ob vtilitatem publicam qui ſint,p. 3. fol. 13. a. *. 1. -  Dies feriati meſsium non ſeruantur in regalibus auditorijs regni Caſtellæ nec ſimiliter in curia Romana, nec in curijs Francorũ. ibid. c. -  Dies feriati computantur intra tempora aſsignata à iudice ad proſequẽ dum appellationem. p. 3. fol. 149. a. *. 2. -  Diebus feriatis nõ debet quis citari, nec in iudicio exigi. p. 31. fol. 12. a. *. 1. -  Diebus feriatis introductis in honorem Dei non poſſunt renũtiare par tes. ibid. i. -  Diebus feriatis in honorem Dei quæ nam iudex poſsit expedire. ibidẽ. *. 3. &. b. per totam. col. 1. &. 2. &. fol. 13. a. *. 2. -  DIETA ſimpliciter intelligitur de vulgari ſecundum conſuetudinem regionis. p. 2. fol. 52. e. -  DIFFAMARE & occidere paria ſunt. p. 2. fo. 35. a. *. 2. -  Diffamatus poteſt impunè dicere diffamanti, quod mentitur: quia licitum eſt vnicuique ſuum honorem defendere. p. 7. fol. 19. b. e. -  Diffamans aliquem de maleficio ex quo mors veniret infligenda, patie tur ſupplicij ſimilitudinem. p. 7. fol. 25. b. *. 1. -  Diffamans alium per ſcripturam, ſeu dictamen: eadem eſt pœna puniẽ dus, qua ille eſſet puniendus quem diffamat, delicto probato. p. 7. fo lio. 33. a. *. 2. -  DIFFIDATIO vide in dictio. reptum, & reptare. -  Diffidatio eſt à fide inter generoſos antiquitus poſita diſceſsio. p. 7. fol. 43. b. *. 1. -  Diffidatio ad quid prodeſt, & quis eam poſſet facere. ibidem. -  Diffidatio ſuper quibus rebus, & in quo loco, & ante quem poſſet fieri. p. 7. fol. 44. a. *. 1. &. 2. -  DIGNITAS & ordo peccatum aggrauant. p. 1. fol. 22. b. d. &. p. 2. fol. 53. b. g. -  Dignitas clericalis præualet regali. p. 1. fol. 70. a. f. -  Dignitas qualis liberat filium à patria poteſtate. p. 4. fol. 50. a. *. 2. &. c. & ampliſsimè in ſummarijs. 4. ſequen. -  Dignitatis appellatione in materia reſtringibili non venit epiſcopalis. Item nec epiſcopalis dignitatis appellatione venit Archiepiſcopalis. p. 4. fo. 43. b. f. -  Dignitates duodecim ſunt que liberant filium à patria poteſtate. p. 4. fol. 51. a. b. -  DILIGENTIA nimia aliquando nocet. p. 5. fo. 43. a. f. -  DILATIO eſt temporis ſpatium à iudice partibus ad reſpondendũ, vel ad probandum negata conceſſum. p. 3. fo. 27. b. *. 1. -  Et huiuſmodi terminus debet dari à iudice pro tribunali ſedẽte vtra parte præſente, & pendente huius termini dilatione nihil debet nouum in lite fieri. p. 3. fo. 72. b. *. 2. -  Dilatio triplex ſolet dari in ciuilibus cauſis ad probandum, & ſi neceſſe fuerit dabitur quartus cum iuramento. p. 3. fo. 72. b. *. 3. -  DISCIPVLVS ſi moriatur ex immoderata diſciplina ad quid teneatur magiſter. p. 5. fo. 42. a. *. 2. & ibid. b. d. -  DISPENSATIO eſt prouida iuris communis relaxatio vtilitate ſiue neceſsitate penſata. p. 1. fo. 51. a. a. -  Diſpenſatio in quibus caſibus eſt permiſſa epiſcopo. ibid. b. *. 1. -  Diſpenſarean licite poſsit papa cum bigamo. p. 1. fo. 34. b. m. -  Diſſenſus interior quomodo poſsit probari. p. 4. fo. 8. a. col. 1. in prin. -  Diſpenſatores domus Regiæ quales eſſe debeant. p. 2. fol. 25. a. *. 1. -  DISPOSITIO legis debet cõuenire diſpoſitioni naturali. p. 1. f. 7. a. -  Diſpoſitio facta de liberis nõ extẽdit̃ ad fratres, vel ſorores. p. 2. f. 35. b. g. -  DIVINARE eſt Dei poteſtatem ad futura præſcienda velle recipere: & duplex eſt diuinatio. p. 7. fo. 73. b. *. 1. -  DIVISIO hæreditatis quid ſit. p. 6. fo. 99. a. *. 1. -  DIVES ille verè dicitur qui bonis moribus abundat. p. 2. fo. 16. b. l. -  Diuites homines qui proprie dicantur. p. 4. fo. 64. a. b. -  Diuites hodie literas negligunt. p. 2. fol. 17. b. f. -  Diuitiæ tanquam viles non poſſunt tribuere nobilitatem. p. 2. fol. 23. a. e. -  Diuitiarum commoda. p. 5. fo. 26. a. f. -  Diuitiarum vituperium. p. 1. fo. 70. b. e. -  DIVORTIVM quibus de cauſis fiat inter cõiuges. p. 4. f. 27. b. *. 1. -  Diuortium dicitur voluntatum diuiſio: & per ſententiam diuortij ſepa rantur coniuges. p. 4. fol. 27. a. *. 1. &. d. -  Diuortiũ non dirimit matrimoniũ legitimè copulatũ. p. 4. fo. 28. a. *. 1. -  Diuortio facto ob viri frigiditatem, ſi cum alia contrahat, & ſi potens, inueniatur cogitur ad primam redire. p. 4. fol. 22. *. 1. -  Innocentius tamen contrarium tenet, ſed ꝙ ſi ſciens impedimentũ contraxit, tenetur alere primam vxorem. ibid. f. -  Diuortio facto propter vxoris adulterium, ſi vir alteri commiſceat̃ cogetur ad priorem adulteram redire: quia paria delicta mutua cõpenſatione tolluntur. p. 4. fol. 28. a. *. 1. -  Diuortio facto ſi alter coniugum, qui non deliquit velit recõciliari, hoc poterit inuito altero cõiuge, & idẽ ſi vterque deliquit. p. 4. fo. 28. a. f. -  Diuortio facto ob arctationem mulieris, ſi ea à ſecundo viro cognoſcatur, reddenda erit prima marito, vel inſpiciendum erit vtriuſque viri membrum. p. 4. fol. 21. b. *. 2. -  DOCTOR non debet legere ad pompam: ſed ad profectum ſcholarium. p. 5. fol. 42. b. a. -  DOLI actio quibus perſonis ſoleat dari. ibid. *. 3. -  Doli actio contra quas perſonas non poſsit dari. p. 7. fol. 63. b. *. 1. -  Doli actio quanto tempore duret. ibid. *. 3. -  Dolo qui induxit aliquem, vt plus debito promitteret. Perdit etiam, qđ fibi verè debebatur. p. 3. fol. 14. b. *. 1. -  In dolo eſt qui non facit id ad quod tenetur. p. 2. fol. 40. b. c. -  Dolus quando præſumatur in faciente contra leges, & quando legis in tellectus eſt dubius. p. 1. fo. 10. a. b. -  Dolus quid ſit. p. 7. fol. 99. a. *. 1. -  Dolus malus eſt machinatio facta cauſa fraudis cum verbis mẽdacibus cauſa decipiendi. p. 7. fol. 63. a. *. 1. -  Dolus præponderat culpæ. p. 5. fol. 103. b.c. -  Dolus malus duplex eſt, vnus: qui fit per verba mendacia alter qui fit per taciturnitatem non reſpondendo ad interrogata, vel reſpondendo ambigue. ibid. &. c. -  Dolus vnus eſt malus alter bonus. ibid. *. 2. -  In actione de dolo pœna criminalis eſt arbitraria propter diuerſitatem fraudum & deceptionum. p. 7. fol. 65. a. *. 1. -  Dolus in quibus rebus ſoleat fieri. p. 7. fol. 64. b. *. 1. &. 2. cũ tribus ſequẽ. -  DOMICILIVM quod venit ex accidenti non mutat originem. p. 4. fo. 61. a. b. -  DOMINVS proprie dicitur qui habet poteſtatem, & iuriſdictionẽ ſuper inhabitantem. p. 4. fol. 61. b. *. 1. &. b. -  Dominus tenetur de rapina ſerui. p. 7. fol. 46. a. *. 2. -  Dominus qui abutitur dominio, indignum ſe facit dominari. p. 2. fol. 3. b. l. &. p. 1. fol. 109. b. a. -  Dominus non debet puniri de facto ſui ſeruitoris liberi hominis: quia peccata ſequuntur ſuos authores. p. 2. fol. 63. b. a. -  Dominus etiam cum cauſa non poteſt ſæuire in ſeruos. p. 4. fo. 55. b. o. -  Dominus qui malum fieri videt, & non vetat, conſentire videtur. p. 7. fo lio. 100. b. Reg. 2. -  Dominus nolens ſeruitium vaſſali an per hoc liberetur à ſoldata. p. 4. fol. 63. b. m. -  Dominus ſerui inſtituti ſi impediat inſtituentem ſuum teſtamentum mutare. p. 6. fol. 10. b. *. 1. -  Dominus ratione iuriſdictionis non poteſt plures oues aut armenta im mittere In paſcuis ciuitati communibus, quàm pauperes. p. 3. fol. 157. a. c. per totum. -  Dominus qui recuperat caſtrum quod vaſſallus culpa ſua amiſerat, nõ tenetur illud reddere vaſſallo. p. 2. fol. 64. a. f. -  Dominus qualiter punitur ex facto, & negligentia ſui paſtoris. p. 7. folio. 61. a. e. -  Domino inuito in ꝗbus caſibus ꝗs poſsit ingredi fundũ. p. 3. fo. 159. a. *. 1. -  Dominium quotuplex ſit, & per conſequẽs vaſſallagiũ. p. 4. fol. 61. b. *. 2. -  Dominium omnium rerum quomodo ſit diuiſum. p. 3. fol. 155. b. *. 2. &. 3. -  Dominium bonorum acquiſitorũ conſtante matrimonio qualiter pro parte tranſeat in vxorem. p. 5. fol. 31. a. col. 1. &. 2. per totum. -  Dominium terrarum, quas inhabitant Indi Maris Oceani, an potuerit concedi Catholicis Hiſpaniarũ Regibus. p. 2. fol. 79. b. col. 1. in medio. -  Dominiũ quałr acquirit̃ per vſucapionẽ, ꝑ per p̃ſcriptionẽ. p. 3. f. 165. a.e. -  Dominium & prælatio ſuper ſubditos eſt de iure humano: nõ de iure naturali. p. 2. fol. 80. b. col. 1. in medio. -  Dominium acceptum in vera, & ſtricta ſignificatione eſt ius de re corporali perfectè diſponendi. ibid. e. -  Dominium nobis acquiritur per acceſsionem foetus, quem pecus noſtrum peperit. p. 3. fol. 159. b. *. 4. -  Dominium quomodo nobis acquiratur per ſpecificationem alterius rei. p. 3. fol. 161. a. *. 1. cum ſequenti. -  Dominium nobis acquiritur per immiſsionẽ, vt ſi bonafide tigna aliena poſui in ędificio meo. p. 3. fol. 162. a. *. 1. -  Dominiũ rectè tranſfert̃, licet erretur ĩ cã qua tradit̃. p. 1. f. 11. b. col. 2.ĩprĩ. -  Dominium rei immobilis, in qua dñs corporaliter exiſtit non perdit̃, licet cõſtituat ſe nolle habere, niſi corporałr exeat inde. p. 3. f. 165. a. *. 1. -  Dominij appellatiõe necdũ venit directũ: ſed etiã vtile. p. 3. fol. 155. b. e. -  Dominia non erant diſtincta in ſtatu naturæ integræ. p. 3. fol. 155. b. f. -  Domum vicini qui deſtruit, ne incendiũ in vrbe excitatũ ad ſuam perueniat non tenetur de damno. p. 7. fol. 58. a. *. 3. -  Hoc tamen intellige quando ignis iam peruenerat ad domum deſtructam. ibid. b. a. -  Domus Regiæ cuſtos habet iuriſdictionẽ. p. 2. fol. 54. a. d. -  Domus nobilium ſecuritate caſtrorum gaudẽt. p. 2. fol. 64. a. *. 1. & ibi. d. -  De domo aliquid deijciens, quod damnum tranſeuntibus faciat tenetur ad damnum duplicatum. p. 7. fol. 61. b. *. 1. -  DOMVS proditoris debent dirui, & hæreditates vaſtari, nec poterũt refici niſi ſint maioriæ ab antiquo. p. 2. fol. 36. a. a. &. b. -  DONARE non videtur, qui dat ex neceſsitate. p. 4. fpl. 35. b. e. -  Donare nõ põt reus læſæ maieſtatis, vel publicus hæreticus. p. 5. f. 10. *. 1. -  Donare non poteſt filiuſfamilias ſine conſenſu patris, niſi de Caſtrenſi peculio. ibid. *. 2. -  Donatio quid. p. 5. fol. 10. a. *. 2. -  Donatio per quas perſonas fieri poteſt. ibid. -  Donatio facta propter filiorum defectum reuocatur in totum habitis filijs. p. 5. fol. 12. a. *. 1. & ibi. d.c. -  Donatio rerũ eccleſiaſticarũ in quibꝰ caſibus valida ſit. p. 1. fo. 111. a. *. 1. -  Donatio quibus modis fiery debet. p. 5. fol. 11. a. *. 1. -  Donatio rerum eccleſiaſticarum ſine conſenſu capituli nulla temporis præſcriptione defenditur. ibid. b. *. 1. -  Donatio facta à patre filio in poteſtate non valet. p. 5. fol. 10. b. i. -  Donatio propter nuptias, & datio arrarum in quot differunt. p. 4. fol. 29. col. 2. in fine glo. mag. -  Donatio propter nuptias cur fuit introducta. p. 4. fol. 29. vbi ſupra. -  Donatio intervi. & vxo. vt morte confirmetur requirit traditionem. p. 4. fol. 30. b. b. -  Donatio facta ſub cõditiõe valet ſi adimpleatur cõditio. p. 5. fo. 11. b. *. 1. -  Donatio inter viuos facta ſub modo reuocat ſi modꝰ nõ impleat̃. ib. *. 2. -  Donatio facta pro dote alicuius puellæ per extraneum reuocatur per ſuperuenientiam liberorum. p. 5. fol. 12. b. b. -  Donatio an reuocatur ſi legitimẽtur filij per ſubſequens matrimoniũ? p. 5. fol. 13. a. c. -  Donatio non poteſt reuocari per filium viuente patre niſi in defectum alimentorum. ibid. e. -  Donatio nõ recõualeſcit, ſi filij, qui eã ſemel reuocauerũt moriant̃. ibi. g. -  Donatio propter nuptias quid ſit. p. 4. fo. 29. a. *. 1. -  Donatio quæ cõfirmatur morte an indigeat inſinuatione. p. 4. f. 30. b. b. -  Donatio facta inter abſentes an teneat. p. 5. fol. 11. a. d. -  Donatio non reuocatur propter ſuperuenientiam liberorum adoptiuorum, vel ſpiritualium. p. 5. fol. 13. a. c. -  Donatio reuocatur per ſuperuenientiam filiorum naturalium qui non ſunt ex damnato coitu, qui alias poſſunt ſuccedere matri ibidem. -  Donatio facta ſponſæ ab ſpõſo ante ductionem ad domum an teneat. p. 4. fo. 30. a. b. -  Donatio quæ confirmatur morte eſt quædam tertia ſpecies à donatione, & legato. ibid. b. b. -  Donatio ad certam diem rectè fieri poteſt. p. 5. fol. 11. b. *. 3. -  Donatio cauſa mortis ex quibus cauſis infirmat̃ & à quo fieri poſsit. p. 5. fol. 15. a. *. 1. -  Donatio propter nuptias non venit in iudicium familiæ herciſcundæ. p. 6. fol. 101. a. *. 1. -  Donatio cauſa mortis requirit præſentiam donatarij. p. 5. fo. 15. b. b. -  Donatio facta inter patrem & filiũ tempore emancipationis, valet, etiã ante decretum iudicis interpoſitum. p. 3. fo. 113. a. l. -  Donatio que recipitur à notario nomine abſentis non poteſt reuocari. p. 5. fol. 11. d. -  Donatio ſi antequã acceptetur à donatario, reuocetur per donatorem non valet. ibid. -  Donatio facta eccleſiæ vltra quingentos aureos exigit inſinuationem ex mente Baldi. p. 5. fol. 14. a. m -  Donatio an poſsit reuocari etiam ſi iurauit donator ſe non reuocaturũ prætextu ingratitudinis. p. 5. fo. 15. a. b. -  Donatio facta filiofamilias qñ ei imputet̃ in legitimã. p. 2. fo. 10. b.l. -  Donatio vſ ad ꝗngẽtos morapeti. valet ſine inſinuatiõe. p. 5. f. 13. b. a. 1. -  Donatio non deſinit eſſe valida licet ex ea recipiens non efficiatur ditior. p. 4. fol. 31. a. *. 1. -  Donatio an ſit perfecta quam nuntius ſine mandato donatario declarauerit. p. 5. fo. 11. a. d. -  Donatio reuocatur propter ingratitudinem donatarij. p. 5. fo. 14. b. *. 1. -  Donatio ꝓpter bene merita non reuocat̃ingratitudine donatarij. ibi. c. -  Donatio vſuſfructus quem habet pater in bonis filij non poteſt reuocari per querelam inofficioſæ donationis. p. 5. fol. 13. b. col. 2. in prin. -  Donatio inofficioſa reuocatur vſque ad legitimam tantum & nõ in totum. ibid. b. a. -  Donationis appellatione non ſemper venit donatio cauſa mortis. p. 5. folio. 15. a. d. -  Donationẽ facto filio an poſsint reuocare filij poſtea nati. p. 5. fol. 12. b. c. In donatione caſtri ſeu villæ etiam facta eccleſiæ non venit merum imperium. p. 5. fo. 14. a. a. -  In donatione cauſa mortis debet fieri mentio periculi & mortis, vt ita dicatur. p. 5. fo. 15. a. e. -  In donatione cauſa mortis reſtituuntur fructus percepti à donatario. ibid. g. -  Donationes cauſa matrimonij fortiuntur fauores dotis. p. 1. fo. 28. b. i. -  Donationes factæ àprincipe, vel à priuato principi, nec in dote, nec in donat. propter nupt. non eſt neceſſariainſinuatio. p. 5. fo. 13. b. *. 1. -  Donationes durante matrimonio prohibitæ ſunt inter virum & vxorem ex quibus vnus ditior alter pauperior efficeret̃. p. 4. fol. 30. a. *. 1. -  Donatiões factas per reges ſucceſſores ratas habere debẽt. p. 2. fol. 15. a. c. -  Donationes & legata non debentur niſi deducto ære alieno. fol. 111. b.a. -  Donationes inter virum & vxorem durante matrimonio, an confirmari poſsint iura mento. p. 4. fol. 30. a. i. -  Donator an poſsit agere contra hæredes donatarij ingrati. p. 5. fo. 15. a. c. -  Donator ſi ante acceptationem donationis moriatur moriedo videtur pœnitere. p. 5. fol. 11. a. d. in fine. -  Donator qui dedit ob aliquam cauſam poteſt agere, vel ad implemẽtũ, vel condictio. ob cauſam. ibid. b. b. -  Donator fi tempore donationis cogitauit de filijs an poſsit reuocari do natio, ſi naſcantur filij. p. 5. fol. 12. b. a. -  Donator & ſi deſperans ſe habiturum filios ſi renũtiet remedio. l. ſi vnquam de reuo. donat. tamen filij poſtea habiti reuocant donationẽ. p. 5. fo. 13. a. d. -  Donans rem alienam, & tradens an committat furtum. p. 5. fo. 46. b. c. -  DOS quæ ſufficit ad victum, & veſtitum congruum, non dicitur parua. p. 4. fol. 28. b. l. -  Dos eſt duplex aduentitia & profectitia. p. 4. fo. 29. b. *. 1. -  Dos & alimenta quando non pari paſſu ambulant. p. 4. fo. 31. b. b. -  Dos qualiter conſtituatur. p. 4. fol. 32. a. *. 1. 2. &. 3. cum ſequent. -  Dos an poſsit peti ex ſola pollicitatione. p. 5. fo. 61. a. a. -  Dos ex parte viri eſt titulus oneroſus, ſed ex parte mulieris dicitur lucratiuus. p. 5. fol. 111. b. b. -  Dos & pia cauſa æquiparantur. p. 5. fol. 73. a. a. -  Dos eſt illud quod mulier dat viro cauſa contrahẽdi cum eo matrimonium, & eſt quaſi vxoris proprium patrimoniũ. p. 4. fo. 29. a. *. 1. &. a. -  Dos quibus modis per alterum cõiugum lucrari poſsit. p. 4. fo. 35. a. *. 2. -  Dos mortua vxore cui debeat reſtitui. p. 4. fo. 37. b. *. 1. f. &. g. -  Dos mulieris accuſatæ de adulterio applicatur viro. p. 7. fo. 69. b. e. -  Si tamen maritus ex ea habeat liberos illi poſt mortem patris habebunt. ibidem. g. -  Dosprofectitia quæ dicatur. p. 1. fo. 29. b. i. -  Dos qualiter debeat reddi ſoluto matrimonio. p. 4. fo. 36. b. *. 1. -  Dos eſſe non poteſt ſine nuptijs. p. 4. fo. 32. a. q. -  Dos dari poteſt æſtimata, vel non æſtimata. p. 4. fol. 33. a. *. 2. -  Dos quę datur à patre filiæ propter bene merita dicitur aduẽtitia. p. 4. folio. 29. b. i. -  Dos data per extraneum matre moriente ex tacito pacto debetur fi lijs illius matrimonij. p. 4. fo. 38. a. a. -  Dos data filiæ an computetur in legitimam filijs ſuis ſi ipſa deceſsit viuo patre relictis filijs. p. 6. fol. 99. b. col. 1. in medio. -  Dos data ab extraneo filiæ contemplatione patris dicitur profectitia. p. 4. fo. 29. b. i. -  DOTIS collatio qualiter fit. p. 6. fol. 99. b. h. -  Dotis nomine quod relinquitur an ſtatim debeatur, vel ſperetur tempus nuptiarum. p. 4. fo. 32. b. b. -  Dotis collatio inter quas perſonas habeat locum. p. 6. fo. 100. a. b. -  Dotis periculum datæ inæſtimatæ ad quem pertineat. p. 4. fo. 35. a. *. 1. -  Dotem ſi ſoluit extraneus pro muliere, ſi nuptiæ non ſequãtur, an poſſit ipſe dotem repetere. p. 4. fol. 32. a. o. -  Dotare qui tenetur pupillam, ſi aliquid recipit vt eam alicui in matrimonium collocet, turpiter id accipit, & poteſt repeti per pupillam. p. 4. fol. 32. a. f. -  Dotare competenter filiam qualiter dicatur pater. p. 6. fo. 46. b. d. -  Dotales res ſoluto matrimonio, ſi ſunt immobiles ſtatim ſunt reſtituen dæ: mobiles verò poſt annum. p. 4. fo. 38. a. *. 1. &. f. -  DVBIVM quando eſt poſitum in opinionibus doctorũ, quid agen dum. p. 1. fo. 8. b. col. 1. in princi. -  DVCTIO ſponſæ ad domũ pręſumit copulã. p. 4. fo. 30. a. e. -  DVELLVMan poſsit iure permitti. p. 7. fo. 21. a. d. -  Duellum ex riepto proueniens eſt ſpecies probationis per duorũ bellũ & fuit inter generoſos introductum. p. 7. fol. 21. a. *. 1. -  Duellum duplex eſt, vnum equeſtre, aliud pedeſtre. ibid. -  Duelli conficiendi modus & forma. ibid. *. 2. -  Si duellum prima die non finiatur quid faciendum ſit. p. 7. fo. 22. a. *. 1. -  Poſt duellum ad quem pertineant arma, & equi bellatorum. ibid. *. 2. -  DVO rei debendi qui dicantur. p. 5. fo. 75. b. g. per totum. -  DVPLA quã cõſequit̃vir agẽs de euictione auget dotẽ. p. 4. fo. 33. b. h. -  Limitotur tamen qñ res euicta fuit data æſtimata ab ipſa muliere. ibid. -  DVX exercitus qualis eligi debeat. p. 2. fo. 84. a. *. 1. -  Dux exercitus quales virtutes debeat in ſe habere. ibid. *. 2. -  Dux quis dicatur. p. 2. fol. 7. a. *. 1. &. g. -  Dux licet reſideat in territorio alieno poteſt punire delinquẽtes. ibid. g. -  Dux exercitus in territorio alieno in quo reſidet cum exercitu poteſt aliquem condemnare. p. 2. fol. 25. b. c. -  Duces, & cæteri domini non poſſunt condere legem vel ſtatuta ſine cõ ſenſu populi. p. 2. fol. 7. b. f. -  E. -  EBRIETAS tũc eſt peccatũ mortale qñ quis bene aduer tit potum eſſe immoderatũ & inebriantẽ. p. 1. fol. 43. a. h. -  Ebrietas omnium vitiorum fomes, & nutrix eſt. ibid. i. -  Ebrij ſecundum legem cuiuſdam pytagorici plus debent puniri, quam ſobrij. p. 7. fo. 30. a. k. -  Ebrietatis mala & incommoda. p. 1. fo. 43. a. o. -  Ebrius delinquens & an & quałr puniatur. p. 7. fol. 18. b. d. & fol. 30. a. k. -  ECCLESIA tribus modis dicitur. p. 1. fo. 95. a. *. 1. -  Eccleſia non debet erigi vbi ſit infirmus locus. ibidem. l. -  Item eccleſia cathedralis non poteſt erigi ſine licencia papæ. ibid. -  Eccleſia vocatur domus luctus, & pœnitẽtiæ quod ſignificat proiectio corporum infidelium. p. 1. fol. 98. b. *. 1. -  Vocatur etiam domus caſtigationis & domus quietis, & præſidij & ora tionis. fol. 99. a. *. 1. &. 2. &. 3. -  Eccleſia per quos refici acreſarciri debeat. p. 1. fo. 97. b. *. 1. -  In eccleſia potius quã alibi an ſit orandum triplex ratio. p. 1. fol. 99. b. b. -  Eccleſia Romana mater eſt omniũ eccleſiarũ, nõ domina. p. 1. fo. 34. a. q. -  Eccleſia tenetur mittere granũ in foro tẽpore neceſsitatis. p. 1. fo. 67. b. a. -  Eccleſia ad quæ numera teneatur tempore neceſsitatis. ibid. b. -  Eccleſia tunc dicitur pleno iure ſubiecta vbi Epiſcopus non percipit ius Epiſcopale. p. 1. fo. 78. a. a. -  Eccleſia quibus ex cauſis poſsit denuo conſecrari. p. 1. fo. 99. b. *. 1. -  Eccleſia eſt mater conſeruans non generans. p. 2. fol. 12. a. col. 2. in princi. -  Eccleſia vt gladio corporali vteretur voluit Chriſtus ibid. -  Eccleſia recipiens depoſitum obligatur etiam ſi non ſenſit lucrum contra Innoc. p. 5. fol. 9. a. e. -  Eccleſia & fiſcus æquiparantur. p. 5. 44. b. col. 1. in prin. -  Sed an gaudeat priuilegijs fiſci? ibidem. -  Eccleſia quibus, de cauſis ſoleat reconciliari. p. 1. fol. 100. a. *. 1. -  Eccleſia idem eſt quod ipſa libertas ſecundum Bald. p. 1. fo. 100. a. k. -  Eccleſia de nouo ędificanda qualiter debeat dotari. p. 1. fol. 95. b. *. 1. &. e. -  Eccleſia in quibus caſibus poteſt tranſferri de vno loco ad aliũ. ibid. b. -  Eccleſia à quo debeat dotari. ibid. *. 2. -  Eccleſiæ ꝗbus de cauſis ſolent de nouo ædificari, vel mutari. fo. 96. b. *. 1. -  Eccleſiæ vna poteſt alteri vniri ex cauſa paupertatis. ibid. *. 2. -  Eccleſia non tenetur vendere pro redemptione captiui parrochiani. p. 1. fol. 109. b. f. -  Eccleſia ſi fundetur in prædio tributario, an debeat ſoluere tributum. p. 1. fo. 114. a. b. -  Sed quid ſi eccleſia in fundo ſuo aliam conſtruat cui competat poteſtas prouidendi. ibid. -  Eccleſia in quibus caſibus alienare non poteſt. p. 1. fol. 110. a. b. -  Eccleſia alteri vnita debet viuere ſecundum maioris regulam, & vtitur eius priuilegijs. p. 1. fol. 103. b. *. 1. -  Eccleſia quibus modis poteſt alteri vniri. ibid. e. -  Eccleſia licet ſubiecta ſit religioſis quo ad temporalia: non tamen poſſunt ad libitum alterare antiquum ſtatum eccleſiæ. p. 1. fo. 104. a. e. -  Eccleſia eò quod conceſſa eſt monachis pleno iure, non intelligitur cõceſſa ptãs cognoſcẽdi de cauſis criminalibꝰ clericorũ. p. 1. fo. 104. a. g. -  Eccleſia poteſt agere pro rebus alienatis contra quemcunque poſſeſſo rem. p. 1. fol. 113. a. *. 2. -  Eccleſia Romana an poſsit mouere bellũ illis terris in quibus Chriſtianum nomen nunquam viguit. p. 2. fol. 79. a. g. in prin. -  Eccleſiæ & altaria à quo debeant conſecrari. p. 1. fol. 97. b. *. 2. &. h. -  Eccleſiæ quacunque die conſecrari poſſunt. p. 1. fol. 98. a. *. 1. -  Eccleſiæ conſecratio qualiter fieri debeat. ibid. *. 2. -  Eccleſiæ turris poſt incaſtellari, & fortificari àlaicis ſuſtentatione ſtatus publici. p. 1. fol. 96. b. h. -  Eccleſiæ conſerratio fieri poteſt quolibet tempore. p. 1. fol. 98. a. b. -  Eccleſiam ædificaturus qualem eam debeat facere. ibi. fo. 96. a. *. 3. -  Eccleſiaſticę res in quibꝰ caſibus alienari pñt. p. 1. fol. 81. b. col. 1. in prin. -  Eccleſiaſticæ res non ſunt ad humanos vſus transferendæ. partita. 1. folio. 103. a. *. 1. -  Eccleſiaſticæ res immobiles dari poſſunt in emphiteoſim ꝓ annuo cen ſu perpetuo vel ad tempus. p. 1. fol. 110. b. *. 1. -  ECCLIPSIS quæ accidit tempore paſsionis domini qualis fuit. p. 1. fol. 31. b. f. -  EDICTA poſita in ciuitate afficiunt omnes de diœceſi. parti. 4. folio. 23. b. g. -  ELECTIONEM aliquarum rerum qui habet non põt eligere me liorem: niſi ſint tantum duæ res. p. 6. fol. 64. a. d. -  Et hoc an procedit etiam ſi expreſſe per teſtatorem data ſit legatario electio. ibidem. -  In electione variare non licet, quod plane procedit in vltimis voluntatibus: ſecus verò eſt in contractibus. p. 6. fol. 65. a. a. -  Sed an poſsit variari ab eo qui habet poteſtatem eligendi ex reſcripto, ſeu ex literis ab beneficia. ibid. -  In electione rerum alternatiuarum an admittatur variatio. ibidem. -  Electio prælatorum qualiter debeat fieri. p. 1. fol. 38. a. *. 2. -  Electio per ſerutinium qualiter celebratur. p. 1. fol. 39. a. *. 1. -  Electio per compromiſſum qua forma fiat. ibid. *. 2. -  Electio per viam inſpirationis. ibid. b. *. 1. &. a. -  Electio eſt iudicis in pœna alternatiua. p. 2. fol. 34. b. c. -  Electio Epiſcopi, de iure communi pertinet ad decanum & capitulum. p. 1. fol. 38. a. l. per tot. -  Ad electionem quando debeant vocari abſentes. ibid. b.a. -  In electione pręlatorũ quod ius habeant reges Hiſpanię. p. 1. fo. 38. b. *. 1. -  Electio ſeu præſentatio Epiſcoporum ad cathedrales Eccleſias pertinent regibus Hiſpaniæ. & vnde iſta conſuetudo fluxerit. ibid. e. per totũ. -  Electione celebrata quid facere debeat capitulum. p. 1. fol. 40. b. *. 3. -  Contra electum in Epiſcopatum poteſt opponi crimen, vt repellatur à conſecratione. p. 1. fol. 41. a. g. -  Electores propria manu debent ſcribere vota ſua. p. 1. fol. 39. a. g. -  Eligendi poteſtate priuantur, qui ſcienter indignum in Epiſcopum eligunt. ibi. fol. 40. b. *. 2. -  Quod intellige ſi perſeuerauerit in ea voluntate donec ſubſequuta fuerit communis electio. ibi. g. -  Eligendi ius quo tempore terminetur. p. 6. fol. 65. a. b. -  Elegẽdi in Epiſcopos quibꝰ rebus debeant eſſe p̃diti. p. 1. fo. 39. b. *. 2. &. e. -  Eligi non poteſt nouiter ad fidem conuerſus. p. 1. fol. 40. a. *. 1. -  Eligi ad epiſcopum quæ perſonæ non poſſunt. ibidem. &. l. -  Eligi qui non poſſunt, poſſunt poſtulari. ibid. *. 2. -  Eleemoſina qualiter dari debeat. p. 1. fol. 151. a. *. 1. -  Quales olim viri elegebantur ad bellum. p. 2. fol. 70. b. *. 2. -  EMANCIPARE non põt pr̃ filiſtminorẽ ſeptẽnio. p. 4. fol. 51. a. *. 2. -  Emancipare filios quibus ex cauſis cogatur pater. p. 4. fo. 51. b. *. 1. &. c. -  Emancipatio olim fiebat cum iniurijs, & alapis. p. 3. fol. 113. a. e. -  Pro emancipatione filij pater pecuniam recipere poteſt. ibid. 1. -  Emancipari nemo poteſt inuitus ne ignorans. p. 3. fol. 113. a. g. -  Emancipatio coram quo debeat fieri. p. 4. fol. 51. a. c. -  Emancipatio libera eſſe debet: nec fieri poteſt inuito filio, vel inuito patre. ibidem. *. 3. -  In emancipatione quid requiratur. p. 4. fol. 51. b. a. &. b. -  Emancipatus propter iniuriam verbalem aut factam patro illatam reducitur in patriam poteſtatem. p. 4. fol. 51. b. *. 2. -  EMERE remſuam nemo poteſt, niſi in ea alius habeãt àpartẽ. p. 5. fol. 19. a. *. 3. -  EMENDA quid ſit & quando debeatfieri. p. 2. fol. 92. b. per totum cum fol. ſequen. -  EMPHITEOSIS ſi ſit conceſſa marito & vxori & eorum filijs, non ſolum includuntur filij illius matrimonij, ſed & alterius. p. 2. fol. 45. a. a. col. 2. in prin. -  Emphiteoſis eccleſiæ non tranſit ad extraneos hæredes: nec poteſt dari in perpetuum. p. 3. fol. 106. a. f. &. g. -  De emphiteoſis ſubſtantia eſt, quod pretium interueniat à principio vltra penſionem. ibidem. i. -  Emphiteoſis ſi ſit acquiſita eccleſiæ per præſcriptionem Bald. fal. aſſeruit talem emphiteoſim extendi ad tertiam generationem. p. 5. fo. 50. a. col. 2. in fine gloſ. magne. -  Emphyteoſis quid ſit & in quibus rebus conſtituatur. p. 5. fol. 48. a. *. 2. &. f. -  De natura emphiteoſis eſt quod ſit perpetua. p. 5. fol. 49. b. b. -  Niſi ſit emphiteoſis quæ non conſueuit concedi, niſi in primum hæredem: quia tunc nomen hæredis reſtringitur ad primum hæredẽ tantum. ibidem. -  Vel niſi emphiteoſis concedatur ab Eccłia, alicui vt ſuis hæredibus. ibi. -  Vel niſi in conceſsione fiat expreſſa mẽtio de hæredibus maſculis. ibid. i fol. 50. a. col. 1. in prin. -  In emphitheoſi an ſucc edant æqualiter filij qui ſunt inſtituti inæqualiter in hæreditate. ibid. -  Emphiteoſis ſi ſimpliciter recipiatur. intelligitur recepta pro filijs maſculis tantum ibid. -  Author tamen notab. multa in contrarium affert ibid. -  Emphiteoſi finita per generationem, deſcendentes poſſunt petere ſib confirm ari: & ſi non confirmetur eis fit iniuria, vt ait Barto. par. 3. fo lio. 106. b. b. -  Emphiteoticus contractus & cenfualis in quibus different. partita. 5. folio. 48. b. b. -  Emphiteota tenetur prius offerre feudum ſuum dño, vt ſi velit emere præferatur. p. 5. fol. 51. a. *. l. -  Sed an hoc idem ſit ius in cenſuario? ibid. i. -  Quid autem ſi emphiteota permutet, locet ad longum tempus, donet, le get, vendat ſub conditione aut alio quouis modo alienet an requirat̃ domini conſenſus. ibid. b. b. -  Emphiteotæ in quibus caſibus remittitur penſio. p. 5. fol. 50. b. c.d.e.f. -  Emphiteotæ ſi remanet minus octaua parte non tenetur ad penſionẽ de iure partit. ibid. f. -  Emphiteota an poſsit alij in emphiteoſim concedere ſine conſenſu dñi. p. 5. fol. 52. a. col. 2. in prin. -  EMPTIO & venditio perficitur duobus modis, in ſcriptis, & fine ſcriptis. p. 5. fol. 17. a. *. 1. -  Emptio & venditio an cenſeatur in ſcriptis facta quando conuentũ eſt: vt inde fiat ſcriptura. ibid. b. -  Emptor non tenetur ſoluere prius ſibi res tradatur. Et quid ſi venditor nolit ante ſolutionem tradere. p. 5. fol. 21. a. h. -  Emptor rei locatæ poteſt expellere conductorem ante tcmpus. parti. 5. folio. 44. a. *. 2. -  Sed locator ad quid tenetur? videtur etiam vltra partem precij, ad intereſſe. ibid. m. & pag. ſequenti. col. 1. &. 2. -  Sed quid ſi conductor conduxit ad decenniũ vel vltra. ibid. fol. 45. a. b. -  Emptor ante traditionem rei traditæ poteſt pœnitere & perdit arras: vẽditor autem reddit duplicatas. p. 5. fol. 17. a. *. 2. -  Emptor non poteſt agere ad intereſſe contra venditorem, etiam quando contractus eſt perfectus. ibid. e. -  Emptor ſciens domum vel molendinum eſſe dirutum tenetur ad precium. p. 5. fol. 18. a. *. 3. -  Emptor rei aliene cũm ſtipulatus ſit de euictione an poſsit agere ad intereſſe. p. 5. fol. 19. b. d. -  Emptor qui emit rẽ ex pecunia mea, fi deſiuit eſſe ſoluendo, an poſsim agere ad rem. p. 5. fol. 30. a. e. -  Sed quid ſi donauit & res ſit perempta & ratam habeam donationem ac agam ad precium rei. ibid. -  Emptor an ſemper teneatur denunciare vẽditori ſibi litem eſſe motam ſuper re vendita. p. 5. fol. 2. a. h. -  Emptor male fidei habet recurſum ad precium contra alienantem res eccleſiaſticam licet contrarium teneatur commu. doctores. partita. 1. fol. 113. a. k. -  Emptor gabellæ alicuius territorij, ſi illius pars euincatur an poſsit age re ad euictionem. p. 5. fol. 23. a. d. -  Emptor re euicta in quibus caſibus non habet recurſum contra venditorem. p. 5. fol. 23. a. *. 2. -  In emptore diſtinguitur ſcientia, vel ignorantia: in venditore nequa p. 5. fol. 10. b. a. -  Emptore condemnato ob contumaciam non poteſt venditor appellare. p. 5. fol. 23. b. b. -  EPISCOPVS loci in quo eſt maior pars hæreditatis fit executor teſtamenti in legatis relictis pro redemptione captiuorum. partita. 6. fol. 77. b. *. 2. -  Epiſcopus dicitur quaſi ſuper intendens quia ſuper rebus ſuæ diœceſis ſpiritualibus & eccleſiaſticis debet intendere. p. 1. fol. 38. a. *. 1. -  Epiſcopus quiſuperfluè expendit redditus eccleſiæ ſuæ tenetur ad reſtitutionem pauperibus. p. 1. fol. 44. a. n. -  Epiſcopus an poſsit cognoſcere de cauſis miſerabilium perſonarũ, vb adeſt negligentia iudicis ſeculares. p. 1. fol. 65. a. g. per totum. -  Epiſcopus poteſt eccleſiã vacantem monaſterio dare: & quid in huiuſmodi donatione comprehendatur. p. 1. fol. 111. b. *. 2. -  Epiſcopus quas donationes poteſt facere ſine conſenſu capituli. fol. eodem. b. *. 1. &. d. -  Ep̃spoteſt infra annum, cogere executores teſtamentarios negligẽtes, vt legata ad pias cauſas exequantur. p. 6. fol. 78. b. a. -  Sed huiuſmodi annus à quo tempore intelligatur currere, an die mortis teſtatoris? ibid. b. -  Epiſcopus quas res debeat expedire cum conſenſu capituli. partita. 1. fo lio. 112. *. 1. -  Epiſcopus an poſsit ſine conſenſu patroni præbendas facere de redditi bus Eccleſiæ patronatæ. p. 1. fol. 118. b. a. -  Epiſcopus ad adminiſtrationem rerũ eccleſiæ debet prouidere de occonomis clericis non laicis. p. 1. fol. 50. b. *. 1. -  Epiſcopus in quibus caſibus habet poteſtatem diſpenfandi. ibid. folio. 51. a. *. 1. -  Epiſcopus non debet ſe abſentare ab eccleſia ſua vltra annum, niſi ſit in curia Roma. de mandato papæ. p. 1. fol. 41. a. *. 2. -  Ne etiam ad tempus niſi de licentia papæ. p. 1. fol. 41. b. a. -  Epiſcopus ſi alienat rem menſæ ſuæ requiritur authoritas Archiepiſcopi. p. 3. fol. 103. b. a. -  Epiſcopus debet habere integram notitiam veteris & noui teſtamenti: & quomodo id debet intelligi. par. 4. folio. 28. b. colum. 1. c. &. p. 1. fol. 43. b. b. -  Epiſcopus quibus moribus debeat fulgere. p. 1. folio. 41. b. *. 1. & multis ſequentibus. -  Epiſcopum debere eſſe ſine peccato mortali: vt dicit Paulus qualiter in telligatur. ibid. *. 1. -  Epiſcopus ignorans canones peccat ſi ſententiam ferat. p. 4. fol. 28. b. c. -  Epiſcopum debere eſſe vnius vxoris virum qualiter intelligatur. part. 1. fol. 42. b. *. 2. -  Epiſcopus non ordinet hominem alterius diœceſis, niſi de licentia diœ ceſani. p. 1. fol. 57. b. *. 1. -  Epiſcopus in ſynodo non poteſt ſtatuere contra canones. p. 1. folio. 8. a. col. 1. in principio. -  Epiſcopus aut maior prælatus nõ autem minor tenetur ſententiam diuortij proferre. p. 4. fo. 28. b. *. 1. -  Epiſcopus clericum à patrono præſentatum tenetur inſtituere, & non prouidebit ipſe abſ præſentatione patroni. Nam regulariter inſtitutio ſine præſentatione patroni eſt ipſo iure nulla. p. 1. fol. 115. a. i. -  Epiſcopus poteſt alteri cauſam matrimonialem delegare. p. 4. fol. 28. b. col. 2. in prin. -  Epiſcopi qui largè excedunt faciendo maiorias in cõſanguineos de fructibus prælaturæ tenentur ad reſtitutionem. p. 1. folio. 44. b. colum. 1. in principio. -  Epiſcopi ſunt baſes eccleſiæ, & de eorum munere. vide. p. 1. fol. 32. b. *. 3. -  Epiſcopi æquiparantur præfectis prætorio. p. 1. fol. 52. b. *. 1. -  Epiſcopi negligentia deuoluit iuriſdictionem ad Archiepiſcopum. p. 1. fol. 36. b. g. -  Epiſcopi maximè debent temperare à crapula & obrietate. partita prima. fol. 43. a. *. 1. -  Epiſcopi vnguntur chriſmate cùm confecrantur. partita prima. fol. 18. a. colum. 1. *. 1. -  Epiſcopi iurant regi fidelitatem. p. 2. fol. 50. a. g. -  Epiſcopi eſt diſputare contra hæreſes vnde in concilijs Epiſcopi ſolent congregari. p. 1. fol. 33. a. d. -  Epiſcopatus eſt culmen dignitatum: non enim inuenitur maior ordo. p. 1. fol. 32. b. f. -  Cardinalatus tamen & papatus ſuperius culmen dicitur. ibid. -  Epiſcopalis dignitas liberat à patria poteſtate, & à vinculo religionis. &c.p. 1. fol. 52. a. *. 1. -  EQVOSconductos qui defraudant penſione debita, præbendo minus paleæ, vel hordei tenentur. p. 3. fol. 108. b. g. -  Equi quod nõ poſsint educi à regno Hiſpaniæ antiqua cõſuetudo eſt. p. 5. fol. 38. a. m. -  ERRORquid ſit. p. 4. fol. 9. b. g. -  Error iuris an poſsit cauſare præſcriptionem & fidem bonam in rebus -  Eccleſiæ alienatis. p. 1. fol. 111. b. f. -  Error in nomine anvitiet legatum. p. 6. fol. 59. a. col. 1. in prin. -  Error tituli in facto proprio impedit vſucapionem: ſed in facto alieno non. p. 3. fol. 168. b. *. 1. -  Error in nomine communi vitiatlegatum. p. 6. fol. 65. b.*3. -  ETHIMOLOGIA eſt reſolutio vocis in proprium effectum rei, quæ demonſtratur. p. 6. fol. 2. a. g. &. p. 7. fol. 96. a. *. 2. &. c. -  Argumentum ab ethimologia valet. ibid. -  EVCHARISTIAqualiter debeat conſecrari. p. 1. fo. 29. a. *. 2. cum tribus ſequentibus. -  Euchariſtiam debet portare infirmo presbyter aut diaconus, alius verò minime. ibid. fol. 30. a. *. 4. -  Euchariſtiæ obuians omnis populus genua debet flectere, qͦd fi obuiet infidelis, aut ſecedere debet aut genua flectere. p. 1. fol. 30. b. *. 1. &. 2. -  Euchariſtia non debet ſeruari niſi cauſa infirmorum. p. 1. fol. 98. a. f. -  EVICTA dote ſi adhuc remanent mulieri bona paraphernalia, ex quibus poſsit ali, iſto caſu vir poſsit mulieri petenti alimenta opponere exceptionem. p. 4. fol. 35. a. c. -  Euictionis rei dotalis periculum quando pertineat ad vxorem. p. 4. folio. 35. a. *. 1. -  Sed an viro petẽte qͦd vxor ſibi caueat de euictione, teneat̃ mulier. ibi. a. -  EXAMEN apum domini conſpectum effugiens aut longe fugiens prius includenti acquiritur. p. 2. fol. 159. b. *. 1. -  EXACTORES tributorum de iure cõmuni non poſſunt cogere reſiſtentes, ſed pertinet ad præſidem. p. 5. fol. 28. b. n. -  EXCEPTIO à reo oppoſita prius eſt terminanda quam lis conteſtetur. p. 3. fol. 53. a. *. 1. &. d. -  Sed quid ſi fit exceptio ſuper ſtatu? ibid. d. -  Exceptio qualiter debeat proponi: ne excipiens videatur crimen fateri. p. 7. fol. 3. a. g. -  Exceptio quando non opponitur à ſpoliante, ſed à tertio dicente reum non debere reſtitui, non eſt audienda: doctores tamen communiter aliter volunt. p. 7. fol. 43. b. c. -  Exceptio liquidabilis dicitur quæ infra decem dies liquidari poteſt. p. 5. fol. 103. a. f. -  Exceptiones perẽptoriæ, ſi opponantur à reo, debet prius ſuper eis pro nunciari. p. 3. fol. 18. b. *. 1. -  EXCOMMVNICATIO eſt ſententia quæ alienat & ſeparat qñ hominem à ſacramentis eccleſiæ, & à communione fidelium ſimul, & hæc dicitur maior excommunicatio. p. 1. fol. 82. b. *. 1. -  Excõmunicatio. 16. caſibus incurritur. ibid. *. 2. & per totum. -  Excommunicationem non incurrit in. 14. caſibus inijciens manus violentas in clericum. p. 1. fol. 83. a. *. 1. &. f. -  Excommunicationem non incurrit pater qui filium etiam in ſacris cõſtitutum percutit, vt bonis moribus inſtruatur. ibid. f. in fin. -  Excõmunicationis ſententia iniuſtè lata ligat, licèt ab ea appelletur: & idem in ſententia ſuſpenſionis, vel interdicti: non tamen ligat quo ad Deum. p. 1. fol. 87. b. *. 1. -  Excommunicationis ſententia in quo differt ab alijs eccleſiaſticis cenſuris. ibid. a. -  Excõicationem qui contenit, in quam pœnã incurrit. p. 1. fol. 92. *. 2. -  Excommunicationem qui incurrit ob manus iniectionem in clericum in. 13. caſibus non tenetur adire papam. p. 1. fol. 83. b. *. 1. -  Excommunicatio minor eſt duplex quædam quæ tantum ſeparat à ſacramentis eccleſiæ: quædam quæ tantum à communione fidelium. p. 1. fol. 84. a. *. 1. -  Excommunicatio quibus de cauſis ſoleat â prælatis emitti. partita. 1. folio. 85. b. *. 1. -  Excommunicatio ferri non debet monitione non præmiffa. part. 1. fol. 86. a. *. 1. &. 2. -  Excommunicatio in quibus caſibus cõtra aliquem lata non teneat. p. 1. fol. 92. a. *. 1. -  Excommunicare ſuæ iuriſdictiones homines quibus ex rationibus aliqñ non poſsit epiſcopus p. 1. fol. 85. *. 2. -  Excommunicare quæ perſonæ poſſunt, & quę non. p. 1. fol. 84. b. *. 1. -  Excommunicare non poteſt prælatus eos in quos tantum habet iuriſdictionem temporalem. ibid. h. -  Excommunicari poteſt abſens. p. 1. fol. 87. b. b. -  Excommunicari non poteſt non ſubditus: qm̃ ſententia à non ſuo iudice lata non tenet. p. 1. fol. 85. a. h. In notorijs tamen bene poteſt: quia notoria non exigunt cauſæ cognitionem. ibidem. b. a. -  Excommunicatus minori excõmunicatione quibus actibus poſsit intereſſe, & quibus non. p. 1. fol. 84. a. *. 2. -  Excommunicatus à multis epiſcopis, non poteſt ab vno ſine aliorum licentia abſolui. p. 1. fol. 91. b. *. 2. &. f. -  Excommunicatus qui per annum in excommunicatione perſeuerauerit, quam penam incurrit. p. 1. fol. 92. b. *. 1. -  Excommunicatus, quia non venit reſpõſurus de aliquo crimine, ſi per annum in excommunicatione perſeuerauerit, habetur poſteà conui ctus de illo crimine. ibid. d. -  Excommunicato publico intrante eccleſiam debent clerici ceſſare à di uinis. p. 1. fol. 93. a. 1. -  Poteſt tamen intrare ad audiendum verbũ diuinum. ibid. fol. 94. a. a. -  Excommunicatus poteſt audire miſſam, vt voluit Gofred. tutius tamẽ dicit primò abſtinere. ibid. k. -  Excommunicatus maiori excommu. non poteſt eſſe procurator. par. 1. folio. 84. b. c. -  Excommunicatus in quibus caſibus à ſolo papa abſolui poteſt. parti. 1. fol. 87. b. *. 2. -  Excommunicati domini poſt annũ priuantur obedientia quæ ſibi debetur à vaſſalis. p. 1. fol. 92. b. g. -  Cum excõicatis participans quam pœnam incurrit. p. 1. fol. 92. b. *. 2. -  Cum excõmunicatis communicans regulariter peccat tantũ venialiter præter quam in ſex caſibus. p. 1. fol. 93. a. f. -  Cum excommunicatis participare qualiter liceat & quando non. ibid. *. 1. & duabus colu. ſequent. -  EXCVSATIO eſt iuſta cauſa quare quis non tenetur ſubire vnus tutelæ ſibi aſsignatæ. p. 6. fol. 110. a. *. 1. -  Excuſatio infra quod tempus debeat proponi & coram quibus. ibidẽ. fol. 111. a. *. 1. -  Excuſatio tollitur ſi tutor patiatur ſe confirmari vel adminiſtret. ibid. a. -  Excuſari quibus de cauſis poteſt tutor. p. 6. fol. 110. a. *. 2. -  Excuſari à tutela quæ per perſonæ poſſunt. ibid. b. *. 1. -  EXEMPLA prælatorum facilius corrumpunt. p. 2. fol. 12. b. e. -  Exempla ſanctorum patrum ſunt linea quã poſuit Deus, vt per eam facta noſtra regulentur. p. 2. fol. 3o. c. & fol. 35. a. c. -  EXERCITATIO plus habet ad honeſtatem momenti, quàm natura. p. 2. fol. 18. a. g. -  EXECVTIO ſententiæ vide in dictione ſententia. -  Executor teſtamenti ad quid teneatur legatarijs. p. 6. fol. 58. b. c. -  Executores teſtamenti in quibus caſibus inuito hærede, exigunt in iudicio bona defuncti. p. 6. fol. 77. b. *. 1. -  Executor teſtamenti dicitur, cui teſtator committit factum animæ ſuæ. p. 6. fol. 76. a. *. 1. -  Executor teſtamenti ad quid prodeſt, & quomodo conſtituitur. ibid. -  Executor teſtamenti quã poteſtatem habeat in exequendis legatis. ibidem. *. 2. -  Executor teſtamenti an poſsit propria authoritate capere res legatas. ibidem. i. -  Executor quando non eſt datus ad pias cauſas, Ep̃s loci debet recipere onus. p. 6. fol. 77. b. *. 2. -  Executor tenetur facere inuentarium. p. 6. fol. 78. a. b. Item & reddere rationem Ep̃o relictorum ad pias cauſas. ibid. c. -  Executor teſtamenti non poteſt excedere mandatum teſtatoris, in legatis certis. p. 6. fol. 76. b. *. 1. -  Sed quid in legatis relictis in genere: veluti pauperibus talis ciuitatis? p. 6. fol. 77. a. col. 1. &. 2. per totum. -  Et an in huiuſmodi legatis poterit deſtribuere in filios ſuos & conſanguineos pauperes? ibid. a. -  Executor teſtamenti potius debet in ſuos conſanguineos egenos diſtri buere, quàm in extraneos. p. 2. fol. 20. b. d. -  Executor negligens in executione teſtamenti iudicialiter remouebitur ab executione, & perdet quod erat habiturus illo teſtamento. part. 6. fol. 79. a. *. 1. &. f. -  Sed an ſufficiat ad hoc vnica monitio? ibid. f. -  Executio teſtamenti ad quem pertineat, nullo executore nominato in teſtamento. p. 6. fol. 76. a. g. per totum. -  Executores teſtamenti cùm plures exiſtant, ſi omnes intereſſe nequeũt, aut nolunt: poſſunt duo vel vnus exequi. p. 6. fol. 78. a. *. 1. -  Executores dati ad erogandum in pias cauſas nõ poſſunt erogare in redemptionem captiuorum. p. 1. fol. 109. b. g. -  Executores teſtamenti dicuntur etiam diuiſores & diſtributores, vel di ſpenſatores vel miniſtri. p. 6. fol. 76. a. e. -  Executores teſtamenti regulariter non ſatiſdant, niſi ſint ſuſpecti. part. 6. fol. 76. b. b. -  Executores teſtamenti eſſe poſſunt religioſi impetrata ſuperioris licentia. ibid. c. -  Sed an poterunt fratres minores? ibid. -  Executorum poteſtas, pendet à facultate, quam eis dat teſtator. parti. 6. fol. 77. b. d. -  EXHAEREDATVS ante ſubſtitutionẽ vel pòſt, videt̃ ab omnibus gradibus ſubſtitutionis exhæredatus. p. 6. fol. 48. a. *. 1. -  Exhęredatus fit extraneus etiam à bonis quæ titulo maioriæ fratri maiori fuerunt relicta. p. 6. fol. 44. b. c. -  Exhæredatus rite an ſit, ſi pater male dicat filium cum expreſsione cau ſa? Bald. dicit ꝙ non. ibid. -  Exhæredatus agnoſcens in aliquo iudicium defuncti repellitur à querela. p. 6. fol. 55. a. *. 1. &. g. -  Exhæredari iure poteſt filius qui patrẽ captiuum non redemerit. p. 6. fol. 47. a. *. 1. -  Sed quid ſi captiuus fuit negligens: quia ipſe poterat ſe redimere ſine aliorum auxilio. ibid. d. -  Et huiuſmodi hæreditas applicabitur eccleſiæ ad redẽptionem captiuorum. ibidem. f. -  Exhæredari poteſt ſine cauſæ expreſsione ille qui nõ tenet primum locum in ſucceſsione. p. 6. fol. 44. b. d. -  Exhæredari quot de cauſis poſsint filij à parentibus. p. 6. fol. 45. b. *. 1. & per totum. & fol. 46. a. *. 1. -  Exhæredari an poſsit filius, qui ignominioſam duxit vxorẽ. ibid. d. -  Sed quid ſi filius poſt commiſſam ingratitudinem magna beneficia cõ tulit patri? ibid. -  Exhæredari poteſt meritò filius hæreticus. p. 6. fol. 47. b. *. 1. -  Exhæredans non tenetur in teſtamento exprimere locum & tempus commiſſæ ingratitudinis per filium: ſed hoc tenetur probare hæres. p. 6. fol. 46. a. h. -  Exhæredans certus debet eſſe & nomina ſiue nominatim, ſiue per ſigna. partita ſexta. folio. 4. a. *. 1. -  Exhæredatio eſt conſanguinei ab hæredirate, in qua ius abet ſuccedẽ di, expulſio. Et fit per hæc verba, exhæredo filium meum propter talem cauſam. p. 6. fol. 44. b. *. 1. -  Exhæredatio euacuatur euacuato teſtamento in quo facta ibid. *. 2. -  Exhæredatio vt valeat requiritur ꝙ fiat in teſtamento. ibid. e. -  Exhæredatio non deſinit eſſe valida licet hæreditas non adeatur ex teſtamento. ibid. g. -  Exhæredatio conditionalis non valet, etiam ſi tacitè conditio ſit. par. 6. fol. 45. b. a. -  Exhæredatio à perſona vnius ex hæredibus non valet. p. 6. fol. 48. b. a.f. -  Si in exhæredatione cauſa ſpecialiter non apponatur nec per hæredem probatur, repellitur inſtitutus, & ſuccedit exhæredatus. partita. 6. folio. 48. b. *. 1. -  Exhæredatio & præteritio in quo differant. p. 6. fol. 49. a. d. -  Exhæredationis vna cauſa probata per hæredem licet plures ſint appoſitæ per teſtantem, tenet exhæredatio. p. 6. fol. 47. b. *. 2. -  Exhæredare parentẽ in quibus caſibus poſsit filius. p. 6. fo. 49. a. *. 1. &. f. -  Exhæredare põt frater fratrem ſine cauſæ expreſsionc. p. 6. fol. 49. b. *. 1. -  Exhæredatus filius vide in parte filius. -  EXHIBERI in iudicio quæ inſtrumenta debeant. p. 3. fol. 7. *. 1. -  Exhiberi debet res in loco iudicij, ſi ibi adſit: ſi tamẽ ſit alibi adduci debet periculo & expenſis petentis. p. 3. fol. 8. a. *. 2. -  Exhibere debet reus rem petitam etiam in quacũ parte litis, ſi eam in poteſtate habeat. p. 3. fol. 8. a. *. 1. -  Exhibere tenetur reus rem talem qualis erat tempore litis conteſtatæ. p. 3. fol. 8. b. *. 1. -  Exhibere rem in iudicio petitam recuſans ad quæ teneatur. ibid. *. 2. -  EXPENSAE neceſſariæ quæ dicantur. p. 5. fol. 81. a. a. -  Expenſæ factæ in aliqua re vel eius cuſtodia qualiter taxentur. parti. 2. fol. 55. b. e. -  Expenſæ in exigendis debitoribus non minuunt dotem. p. 4. fol. 33. a. b. -  Barto. tamen tenet contrarium quando nomen æſtimatum fuit datum in dotem. ibidem. -  Expenſæ an debeant ſolui, quas victor nõ ſoluit aduocato ſuo eo quod eſſet eius amicus. p. 3. fol. 8. b. a. -  Expenſæ in vtilitatem ſocietatis factæ vel in ſocij infirmitate deducunt̃ de communi. p. 5. fol. 60. *. 2. -  Expenſæ funeris fieri poſſunt etiam citra mandatum, & qui eas fecerit præfertur creditoribus hæreditarijs. p. 1. fol. 108. b. *. 1. -  Quid autem de expenſis quas feciſſet litigando cum alio cõtendente ſe hæredem, Ange. Paul. & Alex. dicunt, quòd deducentur ſi obtineat. ibidem. e. -  Expenſas in dote factas quaſnam poſsit recuperare maritus. partita. 4. fol. 38. a. *. 2. -  Sed quid ſit fecit expenſas in cuſtodiendo caſtro vxoris quod alius occupare volebat? videtur quod repetere non poſsit. ibid. b. c. -  Expenſas factas in recuperanda maioria an quis poſsit recuperare. par. 4. folio. 38. b. a. -  Expenſas factas in alendis nepotibus, & filijs recuperat mater, vel auia poſt mortem patris eorum. p. 5. fol. 82. a. *. 2. -  Idem etiam eſt ſi erat debitrix: nam videtur dare alimenta animo compenſandi cum debito. ibid. f. -  Expenſas quas fecit vitricus in alendo priuigno, non recuperat niſi pro teſtatus fuerit ab eo recuperare. p. 5. fol. 82. b. *. 1. -  Nam lex præſiumit vitricum alere priuignum pietatis affectu. ibid. c. -  Expenſas regulariter refundit victus victori in iudicijs. partita tertia. fo lio. 134. a. *. 1. -  Sed quæ expenſæ in huiuſmodi condemnatione veniunt? an etiam intereſſe? ibid. a. -  Expenſas non tenetur ſoluere victus victori, quando habuit iuſtam cau ſam litigandi. ibid. b. -  Et quæ dicatur iuſta cauſa litigandi relinquitur iudicis arbitrio. ibid. -  In expenſis & in principali condemnabitur reus qui contumaciter abeſt. p. 3. fol. 134. b. *. 1. -  EXPOSITI dicuntur ſanguinolẽti in rubri. de infan. expo. & quare ſic dicuntur. p. 4. fol. 54. a. g. -  Expoſiti an poſsint ad ordines promoueri. p. 4. fol. 54. b. c. -  F. -  FABRICA ſumitur pro ſtructura ædificij. par. 1. fol. 97. b. b. -  Vnde Epiſcopus non releuatur ab onere fulciendi eccleſiã & ornamentis neceſſarijs, propter reddi tus fabricæ. ibid. -  Fabricæ deputabatur quinta pars fructuum Eccleſiæ ſecundum iura antique. ibid. -  Fabrica deficiente ad reparationem eccleſiæ vltimo loco compelluntur parrochiani. ibid. d. -  FACERE aliquid clã vel palam quomõ intelligatur. p. 6. fol. 51. a. i. -  FACTVM palàm punitur ratione mali exempli, quã factum clàm. p. 4. fol. 12. a. d. -  FALSVM dici proprie non poteſt niſi adſit dolus. p. 7. fol. 26. a. a. -  Falſator qua pœna puniatur. p. 7. fol. 27. a. *. 3. -  Falſatores ſtudent mutare quævera ſunt vt falſa videantur veriſimilia. p. 7. fol. 26. a. a. -  Falſarius eſt qui mandat ficri falſum. p. 7. fol. 27. a. c. -  Falſis menſuris & ponderibus qui vtuntur in vendendo quã penam in currant. p. 7. fol. 27. b. *. 1. -  Falſum committit bullas falſas ſigillans, cuneos vel monetam falſam faciens. p. 7. fol. 27. a. *. 1. -  Item apothecarius loco vnius medicaminis aliud miſcens. ibid. -  Factum iudicis reputatur factum partis: & ideo ex venditione rei facta per iudicem, pro executione ſententiæ tranſit dominiũ. partita quin ta. fol. 28. b. *. 2. -  Falſi crimen quã abominabile ſit, & legibus odioſum. p. 7. fol. 25. b. n. -  Falſitas inſtrumentorum quomodo obijciatur & probetur. p. 3. fol. 119. a. &. b. per totum. -  Falſitas inſtrumenti poteſt obijci etiam poſt ſententiam quæ tranſiuit in rem iudicatam. p. 3. fol. 120. a. a. -  Falſitas quid ſit, & quibus modis fit. p. 7. fol. 26. a. *. 1. -  Falſitatem committit regis ſecreta reuelans aut ei ſcienter mẽtiens. item qui ſtatum diſsimulat. p. 7. fol. 26. b. *. 1. -  FAMA quid ſit. p. 7. fol. 22. b. *. 3. -  Fama vt probetur quot requirantur. p. 7. fol. 89. a. d. -  Fama ſola in antiquis factis excedentibus hominum memoriam ſufficit ad probationem. p. 3. fol. 8. a. e. -  FAMILIAE herciſcundæ iudicium: vide in. 6. parti. fol. 98. cum ſequenti, & infra in dictione hæres. -  Familiæ appellatione quid intelligatur. p. 7. fol. 107. b. *. 1. -  FAMVLVS non poteſt accuſare dñm præſentem vel præteritum, niſi in ſolo crimine læſæ maieſtatis. p. 3. fol. 4. b. *. 1. -  Famulus licet teneatur dñm adiuuare & defendere, non tamen tenetur mori pro eo defendendo. p. 4. fol. 55. b. g. -  FALCIDIA habet locum non ſolum in legatis & fideicõmiſsis: ſed etiam in donationibus cauſa mortis. p. 6. fol. 80. a. c. -  Falcidia qualiter & qñ debeat detrahi. ibid. *. 1. -  Falcidia non poteſt detrahi de relictis Eccleſiæ hoſpitali. &c. ibidem. fo lio. 81. a. *. 1. -  Sed an ceſſet talis ratio quando Eccleſia eſt inſtituta hæres & grauatur legatis. ibid. d. -  Falcidiam ex quibus cauſis non poteſt hæres detrahere. partita ſexta. fol. 82. a. *. 1. -  FATVVS maior. 14. annis teſtari rectè poteſt. p. 6. fol. 6. a. a. -  Fatuus quis dicatur. ibid. -  FERIAE vide in dictione, dies feriati. -  FERIRE proprie dicitur cum & ſine ferro. p. 2. fol. 36. a. d. -  FEVDALIS contractus, vide in dictione contractus. -  Feudalis res, vel maioriæ an poſſunt donari pro anima. partita quarta. fol. 68. a. l. -  Feudatarius perdit feudum ob ſeruitia non exhibita vel domini deſertionem in pręlio, vel ob ſimiles cauſas. p. 4. fol. 67. b. *. 2. -  Feudatarius ad quæ ſeruitia teneatur domino, ſi ſit conuentum de certo genere ſeruitij. p. 4. fol. 66. b. *. 1. &. f.g.h. &. i. -  Feudatarius qualiter debeat recipere feudum à Domino. partita quarta. fol. 66. a. *. 1. -  In feudo non ſuccedunt aſcendentes, ſed deſcendentes: quibus deficientibus ſuccedit frater in feudo paterno. p. 4. fol. 67. b. *. 1. -  Quid ſi non habeat fratres ſuccedent collaterales in infinitum. ibidem. c. -  Feudum in quibus rebus conſiſtit. p. 4. fol. 65. a. g. -  Feudum ſimpliciter acceptum intelligitur pro filijs hæredibus. parti. 4. fol. 67. a. b. -  Feudum ſoldatæ eſt ita perſonaliſsimum, quod non tranſit in hæredes dantis ne accipientis. p. 4. fol. 63. b. h. -  Feudum de camera quid ſit. p. 4. fol. 65. a. i. -  Feudum eſt conceſsio alicuius rei vaſſalo propter homagium ſeruiẽdi. & eſt duplex. p. 4. fol. 65. a. *. 2. &. d. -  Feudum non poteſt conſtitui ſine inueſtitura. p. 4. fol. 66. b. b. -  Feudum conditionatum dicitur, quod datum eſt ad ſeruitium. partita. 4. fol. 66. b. f. -  Feudum terra & honor qualiter differant. p. 4. fol. 65. b. *. 1. -  Feudum à quibus dari poſsit. p. 4. fol. 65. b. *. 2. &. g. -  Feudo ſi quis fuit priuatus propter aleuoſiã, an nepotes eius illud poſſint impetrare à rege. p. 2. fol. 40. b. p. -  Feudum habere dicimus inſtar ſeruitutis. p. 2. fol. 41. a. b. -  FIDES quid ſit. parti. 1. folio. 24. a. colum. 2. *. 1. & parti. 2. fol. 13. a. *. 1. & fol. 32. b. *. 3. -  Fides implicita tantùm valet laico, quod ſi falſò opinando credat patrem maiorem vel priorem filio non fit hæreticus. partita prima. fol. 14. b. col. 1. e. -  Fides quid operatur. p. 1. fol. 24. a. col. 2. e. -  Fides ad nulla facinora ſe extendit. p. 5. fol. 56. a. a. -  Fidem tantum teſtatori recommendari quid operetur. p. 6. fol. 51. b. col. 2. in prin. & ibid. d. -  Fides matrimonialis valde commendata ab Ariſtotele. 3. œcono. par. 4. fol. 7. b. col. 1. in prin. -  Fides matrimo. eſt ſecunda ſpecies caſtitatis. partita quarta. fol. 7. b. col. 1. in principio. -  Fidei nihil tam congruum quam pacta ſeruare. p. 2. fol. 62. a. d. -  FIDELIS coniugata ſi ad infidelitatem trãſeat ſeu hæretica fiat, aut cum infideli nubat vel adultero ſuo perdit dotem, arras, & omnia bona quæ communiter cum viro habebat. p. 7. fol. 77. b. *. 1. -  Fideles aduerſus infideles cur frequenter bellum mouent. par. 2. fol. 2. a. col. 1. b.c. -  FIDEICOMMISSVM à perſona non honorata non poteſt re linqui: licet poſtea caſu fortuito ſuccedat. p. 6. fol. 57. b. a. -  Fideicommiſſum relictum omnibus hominibus alicuius ciuitatis, videt̃ relictum, non ipſi ciuitati ſed ſingulis habitatoribus ciuitatis. p. 6. fo. 34. b. col. 1. in prin. -  Fideicõmiſſum vniuerſale relictũ ab incapace inſtituto nõ valet. ibid. a. -  In fideicommiſsi reſtitutione an veniant prælegata. ibid. c. -  In fideicommiſsi reſtitututione quæ res veniant. ibid. -  Fideicommiſſum etſi ſit delatum viuente fideicommiſſario, tranſmitti rur ad hæredes. ibid. d. -  FIDEIVSSOR datus pro adulto in contractu in quo fuit doloſè deceptus, non tenetur. p. 5. fol. 73. b. *. 1. -  Fideiuſſor tenebitur euictionis ſi minor vendat & reſtituatur, nõ quia vendidit: ſed quia minori pretio vendidit. p. 5. fol. 73. b. k. -  Fideiuſſor an poſsit accedere obligationi in qua quis tenetur ad factum p. 5. fol. 74. a. b. -  Fideiuſſor non obligat̃, niſi verbis & interueniente ſtipulatione. ibid. h. -  Fideiuſſor hodie non obligatur ex pacto nudo de iure canonico. ibid. -  Fideiuſſor vnus, ſi fideiuſsit in decẽ alter in reſiduo, & qui fideiuſsit in decem non ſit ſoluendo, an alter teneatur in ſolidũ. Bald. tenet quod non. p. 5. fol. 75. a. f. -  Fideiuſſor non tenetur ad pœnã promiſſam ſi reus moriatur intra terminum. p. 5. fol. 78. b. *. 1. -  Hoc etiam procedit in cauſa ciuili. ibid. g. -  Fideiuſſor qui mandato alterius fideiuſsit agit contra mandatorẽ, non contra debitorem: niſi in debitoris vtilitatem ceſſerit fideiuſsio. p. 5. fol. 77. a. *. 1. -  Fideiuſſor non poteſt reum compellere: vt ante ſolutionem eum liberet à fideiuſsione. ibid. *. 2. -  Fideiuſſor non põt in mora conſtitui ante principalem. p. 5. fol. 75. b. b. -  Fideiuſſor an poſsit obijcere creditori, quod vendat prius pignus quod habet à debitore quam conueniatur. ibid. d. -  Fideiuſſor qui ſoluit nomine ſuo poteſt petere à creditore, vt ſibi cedat actiones contra reum & fideiuſſores cæteros. p. 5. fol. 76. a. *. 1. &. b. &. d. per totum. -  Sed hæc ceſsio qualiter fieri debeat. ibidem. &. b. a. -  Fideiuſſor qui ſua obligatione liberauit debitorem poteſt ſtatim agree contra eum. p. 5. fol. 77. a. b. -  Fideiuſſoris hæredes tenentur, ſicutipſe, & habent eaſdẽ exceptiones, ſi cut ipſe ſi viueret, haberet. p. 5. fol. 78. a. *. 1. -  Fideiuſſores plures ſi inſimul ſunt obligati poteſt creditor ab omnibus vel à quo voluerit totum petere. p. 5. fol. 74. b. *. 2. -  Sed an poterunt iſti fideiuſſores opponere de beneficio diuiſionis ex epiſtola diui Adriani? ibid. -  Sed quid ſi plures fideiuſſores ſimpliciter recipiantur? hodie non tenentur inſolidum de iure partitarum. ibid. Fideiuſſores non poſſunt à creditore conueniri pręſente reo principali, & eo non prius diſcuſſo. p. 5. fol. 75. a. *. 1. -  Sed ſi notorium ſit principalem non eſſe ſoluendo? gloſ. dicit ꝙ ſufficit etiam non facta diſcuſsione. p. 5. fol. 75. b. a. -  Fidiuſſores plures qualiter cõueniri debeant à creditore, maximè, ſivnꝰ non ſit ſoluendo, aut alter abſens. p. 5. fol. 75. a. c. -  Fideiuſſores plures ſi obligati ſunt inſolidum & præſentes ſunt, non poteſt creditor vnum conuenire: ſed ab oĩbus debet exigere. ibi. b. *. 1. -  Fideiubere poteſt quis pro obligato naturaliter vel ciuiliter. parti. 5. fol. 73. b. *. 2. -  Fideiuſsio fit interrogatione præcedente & reſponſione ſubſecuta. p. 5. fol. 74. a. *. 1. -  Fideiuſsio facta in plus quam principalis debeat, non valet in eo, quod plus promiſit. Plus autẽ quatuor modis dicitur. partita quinta. folio. 74. b. *. 1. -  Limitatur tamen hoc quatuor modis. ibid. -  Fideiuſsio quibus caſibus diſſoluitur. p. 5. fol. 77. a. b. &. c. per totum. -  Fideiuſsio non diſſoluitur morte fideiuſſoris. p. 5. fol. 78. a. *. 1. -  Fideiuſſor qui ſine alterius rogamine intercedit etiam habet actionem mandati. p. 3. fol. 101. b. e. -  Fideiuſſor duorum correorum ſi aliquis ſit, & vnus dilapidat an poſſit agere contra vtrun. p. 5. fol. 77. a. *. 3. -  Fideiuſſor poteſt opponere exceptionem etiam reo inuito. par. 5. folio. 77. b. d. -  Fideiuſſor poteſt petere à reo etiam pendente lite: vt det ſibi expenſas ad litem, vel pecuniam pro expenſis: quia eius negotiũ gerit. ibid. -  Fideiuſſor ſi primo termino elapſo vult ſuſcipere defenſionem, auditur: nec poteſt pòſt termini vendente dimittere partita quinta. folio. 78. a. *. 2. -  Fideiuſſor qui reũ criminis in iudicio ſiſti promiſit quot dilationes habeat. p. 5. fol. 78. a. *. 2. &. c. -  FILIVS vel alius conſanguineus exhæredari poteſt, qui captiuũ non redemit. p. 2. fol. 110. b. *. 2. -  Filius in quibus caſibus poteſt parentem ſuum exhæredare. par. 6. folio. 49. a. *. 1. -  Filiorum appellatione non continentur filij qui mortui naſcuntur aut monſtruoſi. p. 7. fol. 98. a. *. 2. -  Filius propter reuerentiam naturalem non poteſt in ius vocare parẽtes vel auos vtriuſ ſexus. p. 3. fol. 43. b. *. 1. -  Filius hodie cum per contractum matrimonij liberetur à patria pote. ſtate, non poterit ei pater pupillariter ſubſtituere, & quæ fuerit huiꝰ conſtitutionis ratio. p. 6. fol. 28. a. k. per totum. -  Filius qui aliquid recepit ab occiſoribus patris ad pacem faciendam: an per hoc præſumatur hæreditatem adire. p. 6. fol. 40. a. c. -  Filiusfamilias hodie poteſt teſtari ac ſi ſui iuris eſſet per. l. 5. in ordi. Tauri. p. 6. fol. 5. b. g. -  Non tamen poterit teſtari in aduentitijs quatenus eſſet in pręiudicium vſusfructus parentis. p. 6. fol. 5. b. g. -  Filij proditoris qualiter puniunrur. p. 7. fol. 16. b. a. per totum. -  Fijos dalgo, vnde dicti ſunt noua & vera ethimologia. p. 2. fol. 70. f. -  Filiusfamilias qualiter debeat in iudicio conueniri. partita tertia. fol. 4. b. *. 2. &. o. -  Filiusfamilias conferre poteſt donationem ſimplicem ſibi à patre factã cæteris fratribus contra doctrinã omniũ docto. p. 5. fol. 10. b. k. -  Filiusfamilias in quibus caſibꝰ poſsit agere cõtra parentem naturalem. p. 3. fol. 3. a. *. 3. -  Filiusfamilias ſi habeat beneficium eccleſiaſticum, an eius pater habeat vſumfructum. p. 4. fol. 47. b. b. -  Filius familias hodie de iure communi non poteſt priuare patrem legiti main peculio caſtrenſi. p. 4. fol. 48. a. a. -  Filiusfamilias liberatus à patria poteſtate qualiter poſsit agere contra patrem. p. 3. fol. 4. *. 1. -  Filia ſi loquente patre patiatur ſe ſubarrari tenet matrimonium. par. 4. fol. 8. a. d. -  Filia primogenita Regis Franciæ quare non ſuccedat in regno. p. 2. fol. 46. b. c. -  Filia maior. 25. annorum, quæ contraxit matrimonium ſine cõſenſu patris, an incurrat vitium ingratitudinis: vt poſsit exhæredare. partita. 4. fol. 6. a. h. -  Filia quæ ante. 25. annum luxurioſam vitam elegit exhæredari iure poteſt. p. 6. fol. 46. b. e. &. f. -  Sed quid ſi talis filia ante mortem patris ad honeſtã vitam redierit, an poterit exhæredari? videtur ꝙ non. ibid. g. -  An vero mater meretrix poterit ob eam cauſam filiã exhæredare? ibid. -  Filij catholici ſuccedunt patri hæretico de iure partitarũ. De iure tamen canonico contrarium ſtatuitur. p. 6. fol. 47. b. d. -  Sed cui ſtabimus an iuri parti. vel cano? variæ ſunt opiniones. ibid. &. i. -  Filius hodie per legem Tauri liberatur à patria poteſtate per contractũ matrimonij. p. 3. fol. 11. a. d. -  Filius non poſsit recipere id quod patri debetur ex alio contractu, quã ſuo etiam præſtita cautione de rato. Fictam tñ ſolutionem poteſt recipere compenſando. p. 5. fol. 104. a. d. -  Filius non eſt exhæredandus, vt detur Eccleſiæ quod intellige reſpectu legitimæ. p. 6. fol. 13. a. f. -  Filius ſpiritualis an teneatur potius ſucurrere patri ſpirituali, quam carnali. p. 4. fol. 19. a. i. -  An etiam debeat ali à patre ſpirituali. ibid. -  Filius an poſsit occidere turpiter repertum cum matre. p. 7. fol. 69. a. k. -  Filius imperatoris poteſt immediate eligi in imperatorem poſt patrẽ. p. 2. fol. 4. a. -  Filius regis non capit regnum â patre: ſed à genere & primis conſtituen tibus regnum. vnde à patre exhæredari non poteſt. partita ſecunda. fol. 19. b. g. -  Filius quando teneatur ad debita paterna. p. 2. fol. 49. a. d. -  Filius ſequitur conditionem patris quoad honores & dignitates. par. 2. fol. 71. b. a. -  Filius in quibus caſibus excludit ſubſtitum vel non. parti. 6. folio. 24. a. per totum. -  Filius vel filia primogenitæ præfertur auunculæ ſuæ ſecundo genitę. p. 2. fol. 46. b. d. -  Filius regis Franciæ ad adminiſtrationem recipitur poſt. 14. annum. p. 2. fol. 49. a. col. 1. in prin. -  Filius exhæredatus à patre licet non ab auo non ſuccedit in iure patronatus, quo ad libertos auitos. p. 2. fol. 19. h. g. -  Filius eſt pars viſcerum patris & matris & commune bonum coniugatorum. p. 2. fol. 43. b. d. & fol. 68. a. n. -  Filius an poſsit inſurgere aduerſus patrem male adminiſtrantem & dilapidantem regnum. p. 2. fol. 44. a. b. -  Filius primogenitus ſuccedit in regno, quo deficiente filia maior, & ſic cæteri proximiores. ibid. *. 1. -  Filius nõ poteſt ſeipſum eligere ad maioriam, etiam ſi à matre vel patre ſit ei conceſſa poteſtas. p. 2. fol. 46. a. col. 2. -  Filius primogenitus legitimatus per ſubſequens matrimonium nõ præ fertur ſecundo genito de legitimo nato. p. 4. fol. 4. a. c. in fin. -  Filius maior dicitur dñs domus. p. 2. fol. 44. b. g. -  Filius mortuo patre non poteſt petere ſalarium pro opera quã exhibuit in rebus paternis. p. 2. fol. 69. a. b. -  Filius maior qui occidit poſſeſsorem maioriæ an ſuccedat in maioria. p. 2. fol. 45. a. -  Filius quod acquirit ex cauſa profectitia, acquirit patri eum in poteſtate habenti. p. 4. fol. 47. a. *. 4. -  Filij appellatione non venit nepos. p. 2. fol. 46. b. col. 2. in prin. -  Filij regum quales debeant eſſe in loquendo incedendo cæteriſ actibus. p. 2. fol. 19. a. *. 1. &. 2. -  Filij regum cur in Hiſpania dicantur infantes. p. 2. fo. 17. a. *. 2. &. d. &. e. -  Filij regum qualiter educari & enutriri debeant ibid. b. *. 1. -  Filij regum docendi ſunt ſcribere & abſtinere ab omni concupiſcentia impoſsibilium. p. 2. fol. 20. a. *. 1. -  Filius regis viuente patre rex dici poteſt. p. 6. fol. 20. a. d. -  Filij regum poſt ablactationem qualiter ſint docendi & erudiendi. p. 2. fol. 18. a. *. 1. -  Filij regum æquè cuſtodiri debent à populo atque Rex ipſe. parti. 2. folio. 43. b. *. 2. -  Filij naturales an excludant ſubſtitutum datum filijs legitimis. parti. 6. fol. 23. b. e. -  Filij an excludant eccleſiam vel piam cauſam ſubſtitutam. ibid. -  Sed quid ſi grauatus ingreditur religionem an monaſteriũ habeatur lo co filij, & excludat ſubſtitutum. ibid. -  Filij duorum cõpatrũ poſſunt in matrimonio copulari. p. 4. fol. 20. a. *. 1. -  Filij incæſtuofi non legitimantur per ſubſequens matrimoniũ licet ex diſpenſatione papæ ſit contractum. p. 4. fol. 40. b. col. 1. in prin. -  Filij an teneantur expectare mortem patris qui religionẽ ingreſſus eſt, vt poſsint legitimam petere. p. 6. fol. 7. b. c. -  Filij & nepotes vſ in infinitum proditoris repelluntur à promotione dignitatum. p. 2. fol. 35. b. g. -  Filij naturales ſeu baſtardi non ſuccedunt in maioria. partita ſecunda. fol. 45. a. a. -  Filij ex clandeſtino matrimonio geniti impedimento detecto nõ ſunt legitimi, licet ignorantia impedimenti prætendat̃. p. 4. fol. 12. b. *. 2. -  Filij maiores minoreſ apud quẽ ali debeant. p. 4. fol. 52. b. *. 1. -  Filij adoptiui vide in parte adoptio & adoptiui. -  Filij legitimi naturales & baſtardi, vide in dict. illegitimi & legitimi. -  FINES vide in parte limites. -  FISCVS an habeat tacitam hypothecam in bonis delinquentis cõtra creditores. p. 5. fol. 9. b. r. -  Fiſcus habet recurſum in rebus vẽditis in fraudẽ, vt in his qui vẽditis rebus oĩbus fugiunt imminente bello. p. 5. fol. 33. a. d. -  Fiſcus non habet tacitam hypothecam in delictis niſi lata ſententia. p. 5. fol. 90. b. g. -  Fiſcus qñ excludat ſubſtitutum. p. 6. fol. 20. b. d. & fol. 27. b. c. -  Fiſcus licèt non conficiat inuentarium, non tenetur vltra vires hæreditarias. p. 6. fol. 52. b. d. -  Fiſco applicatur quidquid aufertur ab indigno. p. 6. fol. 52. b. h. -  Hoc tamen quatuor modis limitatur. ibid. -  FLVMINA, portus, & itinera publica, ſunt omnibus communia. p. 3. fol. 156. a. *. 3. -  In particulari tamen flumina ſunt earum ciuitatum per quarum territoria tranſeunt. ibid. l. -  Et hoc procedit etiam ſi flumina ſint nauigabilia. ibid. -  Quid autem ſi flumen tranſit inter duas ciuitates diuidens earum territoria? Bart. aſſerit fore commune. ibid. -  In flumine nauigabili non licet ædificare taliter, ꝙ nauigatio impediat̃. p. 3. fol. 156. b. *. 2. -  Flumen quid quid fundo noſtro adijcit id noſtrum fit ſiue gemmas, ſiue quiduis aliud. p. 3. fol. 160. a. c. -  FODERE in fundo alterius lapides nemini licet, niſi in contrarium ſit conſuetudo. p. 4. fol. 37. a. b. -  FOEMINA,qualiter debeat probari an ſit virgo. p. 4. fol. 22. a. i. -  Fœminæ qñ non excuſantur à perſonalibus muneribus. p. 2. fo. 65. b. l. -  Fœminæ ſi habeant vuluam ita ſtrictã vel latam, quod non poſsint cognoſci à viris, dirimitur matrimonium. p. 4. fol. 21. b. e. -  Fœmina. Vide plura in dict. Mulier. & Vxor. -  FOENERATORES Chriſtianos, Iudæos baptizatos appellat. S. -  Bernard. qui ſub nomine cambij palliãtes vſuras fœnora acerbiſsima exercent. p. 5. fol. 79. b. a. in fine. -  FORMA conceſsionis immunitatis à portagijs. p. 3. fol. 90. a. -  Forma indulgentiæ à maleficio commiſſo. ibid. -  Forma locationis iurium regalium. ibid. -  Forma quitationis datæ à Rege, ei qui reddit rationes eorum quæ admi niſtrauit. ibidem. b. -  Forma conuentionis inter alignos. ibid. -  Forma mandati à Rege, vt aliquod opus fiat. ibid. -  Forma conceſsionis iudicaturæ. p. 3. fol. 89. a. *. 1. -  Forma commiſsionis, quando Rex mittit correctorê vel iudicem ad aliquem locum. ibid. *. 2. -  Forma notariatus. ibid. *. 3. -  Forma legitimationis. ibid. b. *. 1. -  Forma conceſsionis à regalibus exactionibus. ibid. *. 2. -  Forma venditionis factæ per procuratorem. fol. 103. a. -  Forma venditionis factæ per executorem teſtamenti. ibid. -  Forma venditionis rei immobilis factæ per eccleſiam. ibid. -  Forma venditionis nominis alicuius debitoris. ibid. b. -  Forma venditionis alicuius iumenti. fo. 104. a. -  Forma licitæ permutationis. ibid. b. -  Forma donationis. ibid. -  Forma conceſsionis feudi. fol. 105. a. -  Forma licitæ donationis ad cenſum. fol. 106. a. -  Forma mutui, in quo poteſt poni pœna dupli. fol. 106. b. -  Forma commodati. fol. 107. a. -  Forma depoſiti. ibid. b. -  Forma locationis. ibidem. -  Forma contractus conductionis. fol. 108. a. -  Forma locationis iumentorum. ibid. b. -  Forma nauli. ibidem. -  Forma ſocietatis. fol. 109. a. -  Forma conſtitutionis procuratoris ad negotia. fol. 114. a. -  Forma conſtitutionis ſyndici per vniuerſitatem. ibid. -  Forma inuentarij tutoris. ibid. -  Forma inuentarij ab hærede conficiendi. ibi. b. -  Forma repudiationis hæreditatis. ibid. -  Forma quitationis tutoris ab adminiſtratione tutulæ. fol. 115. a. -  Forma teſtamenti. ibidem. -  Forma codicillorum. ibid. b. -  Forma donationis cauſa mortis à filiofamilias factæ. ibid. -  Forma compromiſsi in arbitrum. fol. 116. a. -  Forma ſententiæ arbitri. ibidem. -  Forma primi decreti. ibid. b. -  Forma diffinitiuæ ſententiæ. ibid. -  Forma ſententiæ appellationis iudicis. ibid. -  Forma locationis terræ in colono partiario. fol. 109. b. -  Forma diuiſionis hæreditatis. ibid. -  Forma quitationis debiti. ibid. -  Forma pacis. fol. 110. a. -  Forma treugæ. ibid. b. -  Forma ſponſaliorum per verba de futuro per patrem pro filia faciendo rum. ibidem. -  Forma matrimonij per verba de præſenti. fol. 111. a. -  Forma conſtitutionis dotis. ibid. -  Forma donationis propter nuptias, quæ in Hiſpania vocantur arræ. folio. 111. b. -  Forma monachationis. ibid. -  Forma literæ vaſſàlagij. fol. 112. a. -  Forma manumiſsionis. ibi. b. -  Forma adoptionis. ibid. -  Forma arrogationis. ibid. -  Forma emancipationis. fol. 113. a. Forma dationis tutoris, & qualiter ſatiſdat rem pupilli ſaluã fore. ibid. -  Forma tutellæ minoris matre tutrice. fol. 113. b. -  Forma conſtitutionis actoris per tutorem facta. ibid. -  Forma compoſitionis inter Regẽ & cuſtodes ſuper portubus. fol. 91. a. -  Forma ſecuritatis & protectionis à Rege alicui conceſſa. ibid. -  Forma ſecuritatis pro pecoribus, & paſtu. ibi. b. -  Forma licentiæ regis ad res vetitas extra regnum portandas. ibid. -  Forma licentiæ regis quæſtoribus conceſſæ. ibid. -  Forma literæ regis miſſæ concilio ſuper aliquibus fiendis. ibid. -  Forma poteſtatis à rege conceſſę ad iura regalia colligenda. fol. 92. a. -  Forma poteſtatis inquirendi, vel aliquem malefactorẽ capiendi. ibid. -  Forma ſaluiconducti, ſeu guiamenti. ibid. -  Forma literæ venditionis. fol. 100. b. -  Forma fideiuſsionis in venditione. fol. 101. b. -  Forma mulieris conſentientis venditionem per maritum fieri. ibid. -  Forma literæ, vt venditio per minorem facta ſit firma. fol. 102. a. -  Forma faciendæ vẽditionis per tutorem, vel curatorẽ eius, cuius curam gerit de rebus immobilibus. ibid. -  FORTITVDO quid ſit. p. 2. fol. 13. b. d. -  FORVS dicitur ius ab vſu & conſuetudine cauſatum, quod pro lege ſeruatur. p. 1. fol. 13. a. col. 2. *. 1. -  Forus municipalis impropriè dicitur forus ibid. p. -  Forus inter partes vbi conſtitui debeat. p. 3. fol. 11. a. k. -  Forus vt condatur quid attendi debeat. p. 1. fol. 13. b. col. 2. *. 1. -  Forus ſeu conſuetudo quæ incipit eſſe corruptela tolli debet. p. 1. folio. 13. b. col. 2. *. 1. -  FOVEAS qui fecit ad capiendas beſtias, in locis quæ frequentãtur, tenetur de damno. p. 7. fol. 57. b. *. 1. -  B. FRANCISCVS an peccauerit, cum Peruſij interrogatus ſi illae tranſiſſet homicida, ponens manum in maniconem capæ reſpõdit, ꝙ illac non tranſiuerat. p. 7. fol. 53. a. a. -  Frater non tenetur conferre caſtrenſe vel quaſi caſtrenſe peculium, ne libros cauſa ſtudij à patre donatos, ne expenſas in ſtudio factas. &c.p. 6. fol. 100. b. *. 1. -  Frater ſi occidit fratrem hæreditas occiſi vẽtura eſt non ad cæteros fratres, ſed ad fiſcum. p. 6. fol. 50. b. g. -  Frater an teneatur dotare ſororem. p. 4. fol. 32. a. e. &. p. 5. fol. 109. a. a. -  Et an attinentem ſororem per matrem tantum? ibid. p. 6. -  Frater naturalis inops alendus eſt à fratre. ibid. -  Frater in quibus poſsit agere contra fratrem. p. 3. fol. 4. a. *. 2. &. k. -  Frater maior ſuccedens in maioria fratres vel ſorores dotare & alimẽtare tenetur. p. 2. fol. 46. a. col. 1. -  Frater maior qui per tempora maioriæ poſſedit bona maioriæ, fi fratri minori prouidit ſemper de neceſſarijs, an idem facere tenentur cæteri ſucceſſores in maioria. p. 2. fol. 45. b. col. 2. -  FRIGVS aduerſatur fortitudini & audaciæ ſecundum Ariſtotelem vnde frigidi natura ſunt formidoloſiores: contrà calidi audaciores. p. 2. fol. 78. a. h. -  FRVCTVS à ſolo ſeparati non iudicantur pars rei. parti. 1. folio. 8. b. columna. 2. -  Fructus promiſsi quo tempore debeant præſtari à promiſſore. p. 5. fol. 66. b. f. per totum. -  Fructus dotis vt lucretur maritus, quot ſunt neceſſaria. par. 4. folio. 36. a. *. 1. -  Fructus rei dotalis percepti ab ſponſo ante nuptiarum celebrationem augent dotem. p. 4. fol. 37. a. *. 2. &. e. -  Fructus per debitorem rem tenentem ſeminati, vel apud eum concepti ad quencun res vadat, remanent, ſicut res ipſa pignori obligata. p. 5. fol. 86. b. *. 2. -  Intellige etiam ſi ab emptore percipiantur, nam ſi extant agetur hypothecaria. ibid. fol. 87. a. a. -  Fructus ſibi donatos á viro quando poſsit vxor ſibi retinere. p. 4. folio. 30. a. i. -  Fructus naſcituri rectè legari poſſunt. p. 6. fol. 60. a. *. 2. -  Fructus prædiorum vinearum hortorum, & ſimilium, quæ ſunt vniuerſitatis, non poſſunt à ſingulis colligi: ſed conuertendi ſunt in opera vniuerſitatis. p. 3. fol. 157. a. *. 1. -  Fructus beneficij, quo quis priuatus eſt, ſi percipiat, an furtum committat. p. 7. fol. 46. b. c. -  Fructus eorum quæ quis acquirit in curia regis cõmunicantur vxori, licet proprietas plenè ſit mariti. p. 5. fol. 56. a. i. in fine. -  Fructus rei legatæ debentur legatario à die aditę hæreditatis, item & au gmentum & melioratio legati. p. 6. fol. 73. a. *. 2. -  Quid autem hodie cum de iure regni, debeantur legata etiam nõ adita hæreditate? p. 6. fol. 73. b. c. -  Et qui fructus in tali reſtitutione venient? an quos percipere potuiſſet petitor: videtur quòd ſolùm illi quos percepit poſſeſſor. par. 6. folio. 74. a. a. -  FRVMENTI appellatione an comprehẽdatur farina. p. 3. fo. 7. b. g. -  Frumentum trahenti tempore careſtiæ, an poſsit aſsignari ſalarium de publico per decuriones. p. 3. fol. 157. b. a. -  Frumentum corruptum miſcere cum incorrupto, & ita vendere, non eſt illicitum. p. 7. fol. 64. a. l. -  FVGIENS ad domum Regis nõ põt indevi extrahi. p. 2. fo. 54. a. *. 1. -  Fugiens à bello, aleuoſiam committit. p. 2. fol. 66. b. f. & fol. 67. f. &. g. -  FVNDVS pr̃imonialis principis nõ debet vẽdi vni tãtùm colonorũ ſuorũ, ſed pluribus, vt materia ſeditionũ tollatur. p. 5. fol. 31. b. col. 1. b. -  FVRIOSVS, non poteſt contrahere matrimonium. p. 4. fo. 8. b. a. -  Furioſus & mente captus qui dicantur. p. 5. fol. 62. a. e. -  Furioſus per interualla, an præſumatur, deliquiſſe tempore furoris, vel ſanæ mentis. p. 7. fol. 5. b. e. -  Furioſus an poſsit puniri tempore furoris de delicto commiſſo tempore ſanæ mentis. ibid. -  Furioſi, & amentes non pñt ſuſcipere puerũ in Baptiſmo. p. 1. fo. b. a. -  FVRNVS ante omnia ædificandus eſt, quando de nouo ædificatur ciuitas, ſecundò, muri: tertiò, templa. p. 2. fol. 61. b. c. -  FVRTVM eſt maleficium factum per hominẽ, recipiendo rem mobilem occultè alterius ſine domini voluntate, cum intentione eam lu crandi. p. 7. fo. 46. b. *. 1. -  Furtum manifeſtum quando dicatur. p. 7. fol. 47. a. a. -  Furtum grauius eſt in re mobili, quàm immobili. p. 2. fol. 53. b. l. -  Furtum an committat qui percipit fructus beneficij, quo priuatus eſt ipſo iure. p. 7. fol. 46. b. c. -  Furtum vt contractumn dicatur, ſolo animo dijudicatur, qui per coniecturam probatur. ibid. d. -  Furtum duplex eſt: manifeſtum ſcilicet, vt cùm fur cum furto deprehẽditur. & non manifeſtum, vt quando rem furatam iam occultauerit. p. 7. fol. 46. b. *. 2. -  Pro primo & ſecundo furto quis ad furcas non ſuſpenditur. p. 7. fol. 52. a. col. 1. in medio. -  Sed an ſufficiat ter furatus ſit rem parni pretij vt ſuſpendattur? videtur ꝙ ſic: quia non tam quantitas, quàm affectus furandi conſideratur: licèt alij teneant contrarium. ibid. -  Furans res mobiles Regis qualiter puniatur. p. 2. fol 53. a. *. 1. -  Furans ligna, ſi poſtea affigantur domibus, non tolluntur, ſed tenetur ad duplum valoris: ſi verò non ſunt affixa, reſtituet ea cum pœna fur ti. p. 7. fol. 51. a. *. 1. -  Furti pœna pecuniaria, eſt quadruplum, ſi eſt manifeſtum: ſi autem occultum eſt duplum. p. 7. fol. 51. b. *. 1. -  Corporalis autem eſt flagellatio, & in certis caſibus mors. ibid. -  Furtum quando non cadit in aliud nomen delicti, fur folũm caſtigatur vel pœna ſimili punitur. ibid. f. col. 2. in prin. -  Furti actio cõtra quem detur, & per quas perſonas proponi poſsit. p. 7. fol. 47. a. *. 2. -  Furti actione an poſsit conueniri vxor, filius, aut ſeruus, quando furtum eſt magnum. p. 7. fol. 51. a. m. -  Furtum committit qui vitra conuentionem re cõmodata vtitur, vel contra domini voluntatem re pignorata aut depoſita. p. 7. fo. 47. a. *. 1. -  Furtum regulariter nõ cõputatur inter caſus fortuitos. p. 5. fol. 6. a. c. -  Fur hoĩs liberi, cauſa eũ diſtrahendi, qualiter puniatur. p. 7. fol. 54. a. *. 1. -  Fur, latro, pirata, aggreſſor ſtratarum, tam in publicis, ꝗ̈ in priuatis delictis, qualiter hodie puniantur. p. 7. fol. 51. b. col. 2. per totum. -  Fur nocturnus, & agrorũ nocturnus depopulator quomodo differant. p. 7. fol. 29. a. g. -  G. -  GABELLA, nec vectigalia imponi poſſunt mulieribus quæ ſunt in lupanari. p. 7. fol. 73. a. h. -  Gabellæ ſi nouiter inſtituantur in aliqua ciuitate poteſt peti á ciuitate tertia pars. p. 5. fo. 38. b. h. -  Gabellarius non põt perquirere corpus mercatoris, vela perireeius arcas, ſuſpicione mercis occul tatæ. p. 5. fol. 38. b. *. 2. Nec etiam diſſoluere fardellos ſeu ſarcinas viatoris. ibid. o. -  Gabellarius minuens, vel addens ad gabellam, perpetuò exulabit. p. 5. fol. 39. a. *. 1. -  GALLINAE, ſeu capones, & anſeres domeſtici (qui ſunt ſui natura manſueti) licèt fugiant, & non redeant, remanent domino prioris do minij: & qui eas retinet, cõueniri poteſt actione furti. p. 3. fol. 159. b. *. 3. -  GENERIS appellatione, ſeu omnium de genere comprehenduntur omnes conſanguinei, & cognati. p. 2. fol. 41. a. col. 1. in prin. -  GENITIVVS caſus ſemper præſumit dominium. p. 2. fo. 54. a. a. -  GENV non debet flecticoram alio, quàm Principe, maieſtate regia, & Papa. ſecundum Ange. p. 2. fol. 28. b. k. -  GENTIS appellatione turba ſignificatur. p. 7. fol. 39. a. b. -  GESTVS hominis mores ac animum declarant. p. 2. fol. 19. b. a. -  GLADIVS ſpiritualis, & materialis eſt in poteſtate eccleſiæ. p. 2. fo. 2. a. col. 1. e. -  GLORIFICATIONIS quatuor dotes: agilitas, ſubtilitas, claritas, impaſsibilitas. p. 1. fol. 14. a. q. -  GRADVS affinitatis quid ſit. p. 4. fol. 18. b. *. 2. -  Gradus affinitatis qualiter conſideretur iure ciuili, & iure Canonico. p. 4. fol. 18. b. *. 1. -  GRATIA alicui conceſſa ad faciendum maioriam, an vitietur ex taciturnitate liberorum. p. 1. fo. 95. a. d. -  Gratia in dubio præſumitur realis, & non perſonalis. p. 3. fol. 99. a. g. -  Gratiæ promerendæ, retinendæ, & recuperandæ, nihil efficacius eſt, ꝗ̈ ſi inueniaris coram Deo omni tempore non altum ſapere, ſed timere. p. 2. fol. 8. b. h. -  GRASSATORES dicuntur qui in ſtratis publicis ſine interfectione alicuius furantur. p. 7. fol. 52. a. a. Qui verò interficiunt homines publici latrones nominantur. ibid. -  GREGORIVS Lopez Iudex fuit in cauſa ſuper comitatu de Valentia. p. 2. fol. 7. b. b. -  GREX datus viro in dotem inæſtimatus facit periculum mulieris. p. 4. fol. 34. b. *. 2. -  Grex vt dicatur, decem oues requirit. p. 5. fol. 23. a. f. -  H -  HABEAT verbum, & verbum relinquo, adiecta vniuerſitati bonorum, inducunt Inſtitutionem. p. 6. fol. 15. a. d. -  Habentes terras à Rege, tenentur ad eius exercitũ ire. p. 2. fol. 50. b. d. -  Habentes caſtra à Rege donata ea tenentur reficere ſuis ſumptibus. p. 2. fol. 54. b. e. -  Habere hæredem eſt honor & conſeruatio famæ defuncti p. 6. fol. 13. a. a -  HABITATIO nõ perditur maxima vel media capitis diminutiõe: ſed morte tantùm. p. 3. fol. 181. b. a. -  Habitatio tribus modis dicitur. ibid. -  Habitatio niſi aliud conuenerit inter partes non finitur niſi morte, vel remiſsione. p. 3. fol. 181. b. *. 1. -  Habitator debet cauere de vtendo arbitrio boni viri. ibid. -  HAERESIS crimen poteſt accuſari, & ſuper eo pronuntiari, etiam poſt centum annos. p. 7. fol. 41. b. m. -  De hæreſi damnatus, non poteſt habere honores & dignitates ſeculares aut eccleſiaſticas, & habitas perdit. p. 7. fol. 79. b. *. 2. -  Hæreſis crimen poteſt accuſari, & ſuper eo pronuntiari etiam poſt cen tum annos. p. 7. fol. 4. b. m. -  Hæreſis crimen eſt meré eccleſiaſticum. p. 7. fol. 76. b. g. -  Hæreticus non poteſt accuſare vxorem adulterij. p. 4. fol. 24. a. *. 3. -  Hæreticus omnis quantũcun occultꝰ eſt exõmunicatus. p. 1. fo. 33. b. n. -  Hæreticus cuiuſcun ſectæ non poteſt teſtari. p. 6. fol. 7. a. c. -  Contrarium tamen videtur innui. p. 6. fol. 47. b. e. -  Hæreticꝰ ſi ſpõte redeatadmittẽdus eſt ad gremiũ eccleſiæ. p. 7. fo. 79. a. a -  Sed quando dicatur ſtatim redire? ibidem. -  Hæreticorum prædicationibus & conuentui, qui intereſt iudicãdus eſt hæreticus. p. 7. fol. 79. b. a. col. 1. per totum. -  Hæreticus dicitur ille qui eſt à fide catholica ſeparatꝰ. p. 7. fol. 76. b. *. 1. -  Hęreticis reuerſis ad fidem bona ſunt reſtituenda. p. 6. fol. 47. b. g. -  Hæreticorum duplex eſt fecta pernicioſiſsima. p. 7. fol. 76. b. *. 1. -  Hæreticorum bona nõ poſſunt capi per principes ſeculares, donec ſententia lata ſit per iudices eccleſiaſticos. p. 7. fol. 18. a. c. in fine. -  HAERES quibus modis nõ redditur indignus ſimortem teſtatoris nõ vindicauerit. p. 6. fol. 50. b. c. -  Hæres de qua culpa teneatur legatarijs. p. 6. fol. 74. b. c. per totum. -  Hæres quibus de cauſis hæreditate priuatur. p. 6. fol. 50. a. *. 1. -  Hæres qui non vendicauerit necem defuncti, ne adire hæreditatem ne petere bonorum poſſeſsionem poteſt. ibidem. e. -  Sed an ſufficiat accufationẽ, ꝓ poſuiſſe, velan ſit expectandũ ꝙ mors de functi ſit vendicata, ibidem. i. -  Hæres qđ ſoluit in pœnã cõtumaciæ nõ nocet legatarijs. p. 6. fo. 38. a. -  Quin & tenebitur ſoluere de ſuo, licet conficiat inuentarium, cum nihil reſtat de hæreditare. p. 6. ibidem. -  Hæres vendens res hæreditarias pro ſoluẽdis debitis, an teneatur ſe obligare de euictione. ibidem. f. -  Hæres quibus de cauſis ſi excuſare poteſt ne perdat hæreditatem modo non vendicauerit mortem defuncti. p. 6. fol. 52. a. *. 2. -  Hæres non tenetur reſpondere creditoribus vel legatarijs durante tempore conceſſo ad confectionem inuentarij. p. 6. fol. 37. b. *. 2. -  Hæres qui non confecit Inuentarium an priuetur Trebellianica. p. 6. fol. 39. b. a. pertotum. -  Hæres quomodo declarabit ſe hæreditatem adire. ibidem. *. 1. -  Hæres qui adiuit hæreditatem patris non poteſt reuocare rem à patre alienatam de bonis feudalibus. p. 5. fol. 90. a. a. -  Et ſi ſit pro parte hæres ꝓ ea parte repelletur à vẽdicãdo. p. 5. fol. 90. a. a. -  Hęres quomodo poſsit hæreditati ſibi delatę renũtiare. p. 6. fo. 43. a. *. 1. -  Hæres quibus de cauſis præſumatur repudiare hæreditatem. ibidẽ. b.c. -  Hæres ſuus an poſsit expreſsè renuntiare omni iuri ſuitatis. p. 6. fol. 20. a. b. in fine. -  Hæres ſuus quis ſit tempore mortis teſtatoris inſpicitur. ibidem. c. -  Hæres ſuus ſufficit quod ſit capax tempore mortis teſtatoris. p. 6. fol. 20. b. *. 1. & a per totum. -  Limita tñ niſi capacitas retrotrahitur ex cauſa vt in hæretico. ibid. c. -  Hæres qui malitioſe teſtamentum occultat perdit falcidiã. p. 3. fo. 82. *. 2. -  Hæres qñ non teneatur ſoluere legata â teſtatore relicta. p. 6. fo. 57. b. *. 1 -  Hæres commodatarij tenetur ſicut defunctus. p. 5. fol. 6. b. *. 1. -  Hæres quando non habet à defuncto illud quod ſibi habet relinquere poteſt tunc venire contra factum defuncti. p. 5. fol. 90. a. a. -  Hares qui abſtinens hæreditate fraudulenter bona hæreditaria ſurripi facit per hoc videtur hæreditatem adire. p. 6. fol. 40. a. *. 1. -  Hæres extraneus inſtitutus debet habere quartam, quæ dicitur falcidia quando grauatur multis legatis. p. 6. fol. 79. b. *. 1. -  Hæres accomodans tacitam fidem teſtatori. de legato incapaci præſtãdo, ſi præſtetur perdit quod ſibi debebatur per legem Falcidiam, niſi ſit filius aut nepos teſtatoris. p. 6. fol. 81. a. *. 1. -  Hæres vnus inſtitutus in duodecim vncijs ſecundus in ſex vnus habebit duas partes alius tertiani. p. 6. fol. 19. a. *. 2. -  Hæres inſtitutus in certa re, ne alio in reliquo inſtituto, habebit totã hæreditatem. p. 6. fol. 16. b. *. 3. -  Sed quid ſi inſtitutus in re certa in reliquo ꝓhibitusfit à teſtatore quid capere nec in ea parte alius inſtitutus ſit an vitiabitur inſtitutio, vel an ſuccedet vniuerſaliter an reſtituet venientibus ab inteſtato? p. 6. fol. 17. a. c. per duas columnas. -  Verbũ hæredibꝰ in materia feudali intelligit̃ de maſculis. p. 6. fo. 17. a. b. -  Hæres ſi ſit pure inſtitutus, alter verò ſub conditione, ſtatim poſt mortem teſtatoris agnoſcet partem ſuam pure inſtitutus alter verò non donec impleatur conditio. p. 6. fo. 125. b. *. 1. -  Hæres an poſsit inſtitui ad diem vel in die certa. p. 6. fo. 18. b. a. per totũ. -  Hæres vel legatariꝰ an cenſeatur ille cui vſusfructus oĩm bonorũ relictꝰ eſt, vel cui omnia bona legãtur. p. 6. fol. 17. b. col. 2. in fine glo. magnæ. -  Hæres etiam contra fideicommiſſarium vniuerſalẽ detrahit quod fibi defunctus debebat. p. 6. fol. 38. b. g. -  Hæres extra inuẽtariũ ſi quid occultauerit fraudulẽter tenet̃ ad eius duplum his, qui aliquid iuris habent in bonis teſtatoris. p. 6. fo. 38. b. *. 2. -  Hoc procedit qñ talis occultatio induceret detrimẽtũlegatarijs aut creditoribus. p. 6. fol. 39. a. a. -  Hæres ſi intra tempus datum inuentarium non confecerit tenetur creditoribus & legatarijs, etiam vltra vires hæreditatis & falcidie cõmo do priuatur. p. 6. fol. 39. a. *. 1. & fol. 85. a *. 1. -  Sed quid ſi fecit inuentarium ſed malitioſe: an idem eret dicendũ? ibi. e -  Et hoc caſu legatarijs quare teneat̃ hæres vltra vires hæreditarias? ibi. f. per totum. -  Hæres in foro conſcientiæ, an teneatur vltra vires hæreditarias? Barto. tenet cum theologis quod non. p. 6. fol. 39. b. col. 1. in prin. -  Hęres in teſtamento inſtitutus non declarato in qua parte ſit inſtitutꝰ, ſi teſtator in codicillis nõ exprimat, in totũ hæres erit. p. 6. fol. 15. a. *. 3. -  Hęres inſtitutus in cert. -  Hęres qui ſe hęredem fecit inſtitui vel vi vel alio quouis modo qua pœna puniatur. p. 6. fol. 10. a.t̃. g.h. -  Hęredis nomen au ſufficiat corã teſtatore à tabellione recitari & a ipſo teſtatore confirmari. p. 6. fol. 14. a. h. per totum. -  Hęres directò inſtitui nõ poteſt in codicillis: põt tñ in eis rogari, poſt mortem alicui hęreditatem reſtituere. p. 6. fol. 15. a. *. 1. -  Hęres incapax inſtitutus in tẽpus quo capax erit valet. p. 6. fo. 19. a. i. -  Hęredi pure inſtituto põt in codicillis apponiconditio. p. 6. fo. 15. a. *. 2. -  Hęredis inſtitutio eſt caput & principium teſtamenti. p. 6. fol. 2. a. h. -  Hæredis inſtitutio coacta nõ valet & applicat̃hęreditas fiſco. p. 6. f. 10. a. -  Hęredis inſtitutio & ſi deficiat in teſtamento tũ debentur legata in eo relicta. p. 6. fol. 13. a. a. -  Sed an requiratur quod hęreditas adeatur? videtur quod ſic ibi. -  Hęredis inſtitutio nutu facta valet ſecundũ Abbatẽ. p. 6. fo. 14. b. a. -  Hęredis inſtitutio vitiatur ſi teſtator in perſona hęredis vel legatarij erret. p. 6. fol. 16. b. *. 1. -  Hæres antequam adeat hæreditatem debet certas eſſe de morte teſtatoris, & ꝙ fuerit capax conficiendi teſtamenti. p. 6. fol. 41. b. *. 1. -  Hęredis inſtitutio non vitiatur ſi teſtator amicum ſub fratris appellatione inſtituat. ibid. *. 2. -  Hęredis inſtitutio vitiatur ſi duo ſunt eiuſdem nominis quorum vnus inſtituatur. & non conſtet de quo ſenſerit teſtator. p. 6. fol. 15. b. *. 1. -  Magis tñ dilectus teſtatoris cenſetur inſtitutus. ibidem. a. -  Hęredis inſtitutio debet coram à teſtatore fieri nec in alterius arbitriũ poni. p. 6. fol. 15. b. *. 2. &. g. -  Hęredi mariti non licet adulterij accuſare vxorem defuncti, maximè ad perdendam eius dotem. p. 7. fol. 66. a. i. -  Hęredem inſtituere eſt eũ facere dñm bonorũ. p. 6. fo. 13. a. *. i. -  Hęredes quatuor ſi inſtituti ſũt ĩ quatuor vocias, habebit quilibet tres. p. 6. fol. 19. a. *. 1. -  Hęredes inſtitui quę perſonę poſſunt. p. 6. fo. 13. a. *. 2. -  Hęredes quę perſonę inſtitui non poſſunt. p. 6. fol. 13. b. *. 2. -  Hęredes neceſſarij. qui inſtitui poſ. int. p. 6. fol. 20. a. f. &. fo. 21. a. *. 1. -  Hæredes alij ſunt ſui, alij extranei, alij neceſſarij & eorum quęſit diffinitio. p. 6. fol. 20. a. *. 1. -  Hæredes facta iudicialiter hæreditatis diuiſione debent ad inuicem de euictione promittere ſi autem fit à patre facta diuiſio non eſt opus. p. 6. fol. 101. b. *. 2. -  Hæres quibus modis non redditur indignus ſi mortem teſtatoris non vindicauerit. p. 6. fol. 50. b. c. -  Hæres de qua culpa teneatur legatarijs. p. 6. fo. 74. b. c. per totum. -  Hæres quibus de cauſis hæreditate priuatur. p. 6. fo. 50. *. 1. -  Hæres qui non vindicauerit necem defuncti, ne adire hęreditatẽ ne petere bonorum poſſeſsionem poteſt. ibidem. e. -  Sed an ſufficiat accuſationẽ propoſuiſſe, vel an ſit expectandũ ꝙ mors defuncti ſit vendicata. ibidem. i. -  Hæres qđ ſoluit in pœnam contumacię nõ nocet legatarijs. p. 6. fo. 38. a. -  Quin & tenebitur ſoluere de ſuo. licet conficiat inuentarium, cum nihil reſtat de hæreditate. ibidem. -  Hæres vendens res hæreditarias pro ſoluendis debitis, an teneatur ſe ob ligare de euictione. ibidem. f. -  Hæres quibus de cauſis ſe excuſare poteſt ne perdat hæreditatem modo non vendicauerit mortem defuncti. p. 6. fol. 52. a. *. 2. -  HAEREDITAS fratris occiſi à fratre non venit ad cæteros fraters: ſed ad fiſcum deuoluetur. p. 6. fol. 50. b. g. -  Hæreditas quibus modis aufertur ab hæredibus tanquam ab indignis. p. 6. fo. 61. a. a. per totum. -  Hæreditas quæ aufertur ab indigno applicari debet fiſco. p. 6. fo. 50. b. d. -  Hæreditas eſt ſucceſsio in vniuerſum ius quod deſunctus habuit deducto ære alieno. p. 7. fol. 98. a. *. 2. -  Hæreditatis aditio non valet facta ſub conditione. p. 6. fo. 42. a. *. 1. -  Hæreditas adiri nõ põt ſi dubitatur, an vxor inteſtati ſit p̃gnans. ibi. *. a. -  Hæreditas qualiter debeat diuidi inter hæredes. p. 6. fo. 99. a. *. 1. -  In diuidenda hæreditate, quæ bona debeant conferre filij. p. 6. fo. 99. &. &. 100. per totum. -  Hæreditas ad diemvel ex die certa dari nõ poteſt, imò nõ expectata die inſtitutus ſtatim eſt hæres. p. 6. fol. 17. b. *. 1. -  Quia poſtquam quis eſt hæres, non poteſt ex diſpoſitione teſtamenti derecto deſinere eſſe hæres. ibid. fol. 18. a. a. -  Hæreditas bene poteſt dari ex die incerta. ibidem. b. -  Hæreditas vt poſsitauferri filio inſtituto exprimenda eſt cauſa ingratitudinis. p. 6. fol. 9. b. a. &c. -  Hæreditas qualiter diuidatur qñ ſunt plures hæredes. p. 6. fol. 18. b. *. 2. -  Hæreditas quam perdit hęres, quibus de cauſis non deuoluitur ad fiſcũ p. 6. fol. 52. b. *. 2. -  In hæreditate fratrum quomodo ſuccedant fratres & alij collaterales. p. 6. fol. 91. a. *. 1. &. i.k.l. -  Hæreditate relicta pauperibus alicuiusciuitatis de quibus pauperibus intelligendum ſit. p. 6. fol. 19. b. *. 1. & d.e.f.g. -  Hæreditate euicta bonæ fidei poſſeſsor retinet debita hæreditaria, quæ nomine defuncti ſoluit. p. 5. fol. 106. a. *. 2. -  Hæreditatis aditio ſolo animo conſiſtens an obliget hæredem in foro conſcientiæ. p. 6. fol. 39. b. b. -  Hæreditatis aditio ex quibus actibus præſumitur. p. 6. fol. 40. a. b.c. -  Hæreditatis petitio, quanto tempore præſcribatur. p. 6. fo. 98. b. a. -  Hæreditatem quæ perſonæ authoritate propria poſſunt adire & quæ non. p. 6. fol. 40. b. *. 1. -  HAEREDITATEM repudiare vide indictio repudiare. -  Hæreditatem paternam vel maternam quilibet de liberis poteſt perpetuo adire. p. 6. fol. 36. a. d. &. f. per totum. -  Hæreditatis verbũſecundum vulgare Hiſpanum refertur ad fundos. p. 6. fol. 15. a. c. -  Hæreditate per regem ab hærede defuncti necem non vendicãte euicta hæres ſatisfaciet creditoribus iuxta vires hæreditarias & legatarijs retenta falcidia, quam erat habiturus. p. 6. fo. 52. b. *. 1. -  Hæreditarias resiacentes qui aſportat tenetur ad eas cum fructibus ꝑceptis reſtituendas. p. 7. fol. 53. b. *. 2. -  HAEREMITAE vt ſunt monachi ſancti Auguſtini qui profeſsionẽ faciunt teſtari non poſſunt cæteri autem poſſunt. p. 6. fo. 7. a. e. -  HEBRAEI vnde dicti ſunt. p. 7. fol. 74. b. b. -  HERMAPHRODITVS baptizare poteſt. p. 1. fol. 17. a. col. 2. k. -  Hermaphroditus ſi præualer in ſexu virili teſtis in teſtamento eſſe põt. p. 6. fol. 5. a. *. 2. -  HISTRIONES qui proprie dicantur. p. 1. fol. 139. a. d. -  HISTRIONES & ioculatores ſunt in peccato & ſtatu dãnationis, vt hie innuitur. p. 1. f. 139. a. d. -  HISPALIS quarc ſit dicta, & a quo condita fuerit. p. 3. fo. 109. a. f. -  Hiſpanorum laus. p. 5. f. 55. a. g. -  Hiſpani vt refert Oldra, ſunt curioſi in habendo libros. ibidem -  HOMAGIVM idem eſt, ꝙ iuramentum, & ſic poteſt inferri, qđ homagij interpoſitio firmat contractum. p. 3. fo. 63. a. c. -  Homagium qui frangit an dicatur periurus, vel infamis. ibi. -  Homagium quid ſit, & vnde originem habuit. p. 4. fo. 62. a. o. -  Homagiũ qualiter præſtare teneatur qui tenent fortalitia à rege ex donatione. p. 2. fo. 40. a. *. 2. & ibid. b. a. -  Homagium vniuerſitatis ligat non ſolùm eos, qui viui ſunt ſed & poſteros. p. 2. fo. 50. b. a. -  Homagium habet in ſe aliquã ſpeciẽ ſeruitutis: Nã nihil eſt dicere facio me hominem tuum, quã ſe ſeruum conſtituere. p. 4. fo. 62. a. p. -  Ad homagiũ tenentur qui tenent caſtella etiam alio titulo quàm dona natione regia. p. 2. fo. 41. a. *. 1. -  Homagio ſemel p̃ſtito rex retinet ius ſuum licet caſtrum vel villam tra da talteri. p. 2. fo. 40. a. f. -  Homagia ſunt præſtanda quotiens perſonarum feuda tenentiũ fit mutatio. p. 2. fo. 41. a. *. 2. -  HOMICIDA in quibus caſibus lege nõ punitur. p. 7. fol. 29. a. *. 1. -  Homicida etiam ille eſt, qui ſcienter alium aſſociat qui animo occidendi graditur, licet conſilio ei diſſuadeat. p. 1. fo. 56. a. d. -  Homicida an excuſetur ſi propter metum tyrãni aut alias hominẽ occiderit. p. 7. fo. 28. b. f. -  Homicida à pœna excuſatur ſi ad fui defenſionẽ hominẽ occidat nec tenetnr ꝙ prius percuſſus fuerit naturale eſt enim propriam ſalutem defendere. p. 7. fo. 2. b. *. 2. -  Sed qñ p̃ſumitur ad ſui defenſionẽ feciſſe? p. 7. fo. 29. b. k. per totum. -  Quid autẽ de eo qui ſe defendere nõ valens titiũ apprehendit & eo vſus eſt tanquam clypeo. p. 7. fo. 29. a. a. -  Homicida vel ꝑiurꝰ ad ſeptẽnẽ pœnitẽtiã de iure tenet̃. p. 1. fo. 22. b. c. 2. k -  Homicida regis quali pœnæ ſubijciatur. p. 2. fol. 35. b. *. 1. -  Homicidiũ triplex eſt voluntarium, fortuitũ & coactũ. p. 1. fol. 55. b. *. 2. &. p. 7. fo. 29. b. *. 2. -  Homicidiũ aliud eſt ſpirituale aliud corporale. ibidem. f. -  Homicidium caſuale qualiter fit. p. 1. fo. 56. a. *. 2. -  Homicidium cõmittens ineuitabili defenſione nullam irregularitatem incurrit. ibid. b. a. -  Homicidium vnde dicatur. p. 7. fol. 29. b. *. 2. -  Homicidium an ſit ſiquis monſtruoſum hominem occidat. ibid. e. -  Quid autem ſi occidit eũ qui ducebatur ad furcas ibid. f. -  Homicidij ſi culpa p̃ceſsit, qualiter quis teneat̃, p. 7. fo. 30. a. *. 1. -  HOMO ſcđm qđ homo cognoſcere debet ſuũ auctorẽ. p. 4. fo. 2. a. d. -  Homo non eſt qui ratione caret. ibidem. e. -  Homo dignior eſt omni creatura cũ & angeli ei ſeruiãt. p. 7. fo. 13. b. a. -  Homo robuſtus ſi contra debilem vtitur pugno debilis poteſt ſe defendere gladio. p. 7. fo. 29. b. k. -  HONESTAS dicitur quaſi honoris ſeruans ſtatim. p. 1. fo. 62. a. a. -  HONOR mundanus & gloria hominum non eſt regiæ ſolicitudinis ſufficiens præmium. p. 2. fo. 8. b. f. -  Honor quid ſit. p. 2. fol. 38. b. *. 1. &. f. -  Honor non poteſt pretio nummario æſtimari. p. 2. fol. 61. b. e. -  Honor debet ſeruari ciuitati vel villæ ĩ qua rex fuerit ſepultꝰ. p. 2. f. 39. b. c -  Honor exhibitus papæ Chriſto exhibetur. p. 1. fol. 35. b. *. 1. -  HOSPES nõ liberat à ꝑiculo cuſtodiæ ꝑ traditionẽclauiũ. p. 5. f. 48. a. a -  Hoſpes aliter tractans peregrinos. quàm cõuicinos ſuos, punitur extra ordinem iudicis arbitrio. ibid. *. 1. -  Hoſpiria tenentur dare clerici in aduentu principis: non autem monaſteria aut eccleſia. p. 1. fo. 66. b. a. -  HOSTIS quis dicatur. p. 7. fo. 98. a. *. 1. -  HVMANAE conditionis dignitas & excellentia. p. 4. fo. 2. a. a. -  HYPOTHECA tacita in quibus rebꝰlocũ habeat. p. 5. a. c. ꝑ tot. &. e. -  Hypotheca nõ extinguitur aditione vel detractione qualitatis circa ẽr & bona fidei poſſeſsor qui rẽhypothecariã meliorauit, nõ aliter cogendus eſt meliorationes reſtituere, niſi recipiat ſumptus erogatos. p. 5. fo. 86. b. *. 1. -  Hypotecam habens præfertur oĩbus priuilegijs ꝑionalibꝰ. p. 5. fo. 9. b. l. -  Hypothecaria nudã poſſeſsionẽ auocat. p. 5. fol. 86. a. b. -  HYPODOMIVS antiquus philoſophus qualiter inſtituebat rẽpub. p. 2. fol. 70. a. d. -  I. -  IANITORES domꝰ regiæ quales eſſe debeãt. p. 2. f. 25. a. *. 2. -  IACTATA ob periculum maris nihilominus remanent in dominio dominiiactantis. p. 1. fo. 164. b. *. 3 -  Iactatorũ in mare, qualiter fit eſtimatio inter mercatores. p. 5. fo. 53. a. *. 1. -  IEIVNII laus. p. 2. fol. 59. a. e. -  Ieiunus melius diſcernit quam ſaturus. ibidem. -  IGNEM qui faciunt de nocte fraudulenter in maris litore vt credẽtes ibi portũ illuc vadant & periclitẽtur qualiter puniãtur. p. 5. f. 54. b. *. 3 -  IGNEM qui apponit cum armis ædificio. vel meſsibꝰ alienis quali pœna puniatur. p. 7. fo. 40. a.*,1. &. l. per totum. -  Ignauis ſemper feriæ ſunt. p. 3. fo. 12. a. a. -  IGNORANTIA meri iuris ciuilis, quando aliquemexcuſat, diſtinctio nes ponuntur ampliſsimæ. p. 1,fo. 10. a. col. 1. c. -  Ignorãtia improbabilis dicitur, in eo qđ publicè ſcitur. p. 1. fo. 57. b. o. -  Ignorantia iuris naturalis non excuſat militem, nec minorem impuberem. p. 1. fo. 10. b. col. 1. d. -  Ignorantia in facto proprio eſt intolerabilis. p. 3. fo. 168. b. b. -  Ignorãtia iuris excuſat mulieres nõ oẽs. ſed tm̃ ruſticas. p. 1. fo. 10. b. f. -  Ignorantia iuris ſuccurrit gñaliter fœminis & minoribus in contractibus & delictis quæ non ex animo proueniunt. ibidem. -  ILLEGITIMVS non poteſt ordinari niſi legitimetur à papa, vel ſi religionem fuerit ingreſſus. p. 1. fo. 55. b. *. 1. -  Illegitimus ignobilis reputatur, nec poteſt nobilium inſignia ſecũ portare, & abuſiue dicitur filius nec perpetuat memoriam parẽtum, nec habet lineam quoad patrem. p. 4. fo. 39. b. f. -  Illegitimus legitimatur ſi pater eum in teſtamento in filiũ ſuum agnoſcit. p. 4. fo. 44. a. *. 2. -  Sed an requiratur quod tẽpore prolatorũ taliũ verborũ poſsit legitimè eſſe matrimoniũ cũ tali cõcubina de qua ſuſcepit filios. ibi. p. -  Illegitima filia matrimonio copulata cum maiore iudice ciuitatis effici turper hoc legitima. p. 4. fo. 44. b. *. 1. -  Illegitimifilij ſũt indecori & ideo inhabiles ad ea q̃ in decore cõſiſtunt vt ad dignitates. p. 4. fo. 39. b. e. -  Et Baldus dicit eos eſſe infames quoad eccleſiam. ibidem. -  Illegitimi ſenatorũ filij nõ gaudẽt priuilegio patrum quo ad euitandas pœnas torturæ & cæteras plebeiorum. p. 7. fo. 44. a. col. 1. in medio. -  Illegitimorum quot ſunt genera & qui dicuntur. p. 4. fol. 41. b. *. 2. -  ILLVSTRES perſonæ quæ dicantur. p. 4. fo. 41. b. *. 1. &. b. &. c. -  IMMVNITATE eccleſiæ quæ perſonæ poſsint gaudere vel non. p. 1. fo. 101. b. *. 2. & fol. 102. a. *. 1. -  Immunitate quæ loca gaudeant. ibidem. i. -  Immunitatis conceſsio durat tantum ad vitam regis, p. 3. fol. 89. b. f. -  Immunitas ſi concedatur venientibus ad habitãdum aliquẽ locũ an ea gaudeãt originarij, qui poſtea reuertuntur. p. 3. fo. 99. a. a. -  IMMOBILIA præſcribuntur per bonæ fidei poſſeſſorẽ decem annis inter præſentes, & viginti intes abſentes. p. 3. fo. 169. a. *. 2. -  IMPERATOR nõ põt ſibi facere parem vel maiorẽ. p. 2. fo. 3. a. col. 1. a. -  Imperator licet ſit procurator maximus imperij non tamen eſt dominꝰ proprietatis. p. 2. fol. 5. b. col. 2. g. -  Imperator poteſt infeudare res imperij. ibid. h. -  Imperator eſt corporalis mundo deus, & tanquam ſtella matutina in medio nebulæ meridionalis, p. 2. fol. 2. b. col. 1. b. -  Imperator quam poteſtatem habeat. p. 2. fo. 4. a. col. 2. *. 1. -  Imperator quibus rationibꝰ populi amorẽ & bñuolentiã cõſequit̃. ibi. -  Imperator ſolus princeps dicitur. p. 2. fo. 7. a. col. 1. b. -  Imperator cur dictus creatus, & vnus. p. 2. fol. 2. b. col. 1. *. 1 -  Imperator quando ſit ſubiectus papæ in temporalibus. ibid. col. 2. i. -  Imperator cur dicatur rex. p. 2. fol. 2. b. col. 1. d. -  Imperator quid debeat agere tempore pacis & belli. p. 2. fo. 4. b. col. 1. *. 1. -  Imperatores an poſsit ſimul eſſe duo. p. 2. fol. 2. a. col. 1. a. -  Imperatoriam dignitatem quæ concernant. p. 2. fo. 3. a. col. 1. *. 1. -  Imperiũ ꝓceſsit à deo permiſsiuè & appobatiuè, formaliter & effectiuè p. 2. fo. 2. a. col. 2. -  Imperium & coniugium non patiuntur conſortem. p. 2. fo. 3. a. col. 1. a -  Imperium quibus rebus promeruerunt Romani. p. 2. fo. 2. b. col. 2. -  Imperium vnde dicatur. ibidem. f. -  IMPERIVM merum vide in parte Merum. -  Imperij dignitas quanta ſit. p. 2. fo. 2. b. col. 1. *. 1 -  Imperio Romano quemadmodum nihil fuit in principio fortius, ita in fine nihil erit debilius dixit gloſſa Daniel. c. 3. p. 2. fol. 2. b. col. 1. b. -  IMPVBES de luxuria accuſari non poteſt quia non præſumitur eum poſte facere, de aliis autem criminibus puniri poteſt maior decennio cum dimidio. p. 7. fo. 5. a. *. 1. -  IMPOTENTIA ſimpliciter ſi dicatur comprehendit tam impotentiã iuris quàm facti. p. 2. fol. 61. à.f. -  INCANTIO quid ſit. p. 6. fo. 46. a. b. -  Incantationibus animum mulierum ad libidinem flecti conſtanter aſſerit Angelus in. l. eorum. C. de malefi. & mathe. ibidem. -  Incantatores qui pingendo imagines cereas vitas hominum labefactãt qualiter puniuntur. ibid. -  INCAPAX hæres inſtitutus, ſi hoc regis curie reuelet antequam accuſetur lucratur præmium dimidiæ partis hæreditatis. p. 6. fol. 52. a. *. 1. -  INCERTVM non dicitur quod ex relatione ad aliud certificari põt p. 5. fo. 17. b. i. -  INCOESTVS dicitur quaſi contra caſtitatem factus. ibid. -  Incæſtus etiam commititur cum filia filiæ vel filij vxoris. ibidem. b. -  Incæſtus pœna & accuſatio eadem eſt q̃ adulterij. ibi. *. 2. &. 3. -  Incæſtus proprie dicitur inter collaterales, inter aſcendentes autẽ & deſcendentes nefarius. ibidem. g. -  Inceſtus cum quibus perſonis dicatur cõmitti. p. 4. fo. 10. a. *. 2. -  Incæſtuoſus an poſsit matrimoniũ contrahere. ibid. i. -  INCARCERATI qualiter de noctu aſſeruari debeant. p. 7. fo. 85. a. *. 2. -  Incarceratis permittẽdum eſt loqui cum procuratoribus ſuis & amicis p. 7. fo. 85. b. a. -  Quando nondum ab eis eſt ſuccepta cõfeſsio aliter cenſendũ eſt. ibidẽ. -  Incarceratus poſt relaxationem ſi fugiat ad quid teneatur eius fideiuſſor. p. 7. fo. 86. a. *. 1. -  Incarcerati qui fugiunt pro conuictis habentur. p. 7. fo. 47. a. a. -  Qui incarceratũ per vim aufert ea pœna punietur qua puniendus erat ipſe captus. ibid. *. 2. -  INDICIVM quid ſit. p. 2. fo. 59. a. f. -  Ex indicijs indubitatis an quis poſsit condemnari. p. 7. fol. 13. b. d. -  Indicia indubitata quæ dicantur. ibidem. -  Indicium vnum vel plura quãdo ſufficiant eſt in arbitrio iudicis. ibi. g. -  INDIS Maris occeani an iuſte bellum moueatur vide latiſsimè per 20. fere colum. p. 2. fo. 79. 80. 81. &. 82. -  Indi trãſeuntes ad calidas regiones moriũter. vt plurimũ. p. 2. fo. 78. b. a. -  INDVLGENTIAE eccleſiaſticę per quas perſonas poſſunt concedi. p. 1. fo. 27. a. *. 2. -  Indulgentiæ quantã vim habeant ad purgationẽ animæ. ibi. b. *. 1. &. g. -  Indulgentiæ non valent quantum ad remiſsionem pœnæ exiſtenti in peccato mortali, ſecundum omnes. ibid. f. -  Indulgentiæ conceſſa mortuis nihil operantur. Nam poteſtas clauium non extenditur ad mortuos, cùm non ſint de foro cccleſiæ, ſed de foro dei. p. 1. fo. 28. a,col. 1. per totam col. -  Indulgentia eſt pœnæ debitæ remiſsio. p. 7. fo. 95. a. *. 1. -  Indulgentia duplex eſt generalis, & ſpecialis. ibid. -  Indulgentia cõcedi nõ poteſt per principẽ in præiudicium partis. ibi. a. -  Indulgentia ſi cui detur ante ſententiã lata videtur rex remittere, & pœ nam & infamiam. p. 7. fo. 95. b. *. 1. -  Indulgentia qñ continet reſtitutionem infamia remittitur. p. 7. fol. 25. a. col. 1. in principio. -  Si verò princeps ſimpliciter dicat indulgemus ſine aliquo adiuncto pœnam rantum temittere videtur. ibidem. -  Indulgentia generalis criminum non valet, ſed debent crimina quæ remittuntur ſpecifice nominari: & nõ intelligitur remiſſum niſi qđ eſt ſigillatim in literis expreſſum. p. 3. fo. 90. a. g. -  Sed quid ſi rex ad pacificandam prouinciam generalem delictorũ indulgentiam dedit? valet ibidem. -  INFAMATORES hominum peiores ſunt quam raptores rerum cap. deteriores. 6. q. 1. p. 7. fo. 25. b. k. -  Infamis non poteſt eſſe patrines in baptiſmo. p. 2. fo. 17. b. col. 1. -  Infamis non poteſt eſſe procurator. p. 3. fo. 32. b. e. -  Infamis eſt damnatus per ſententiam de quocun crimine publico. p. 7. fo. 24. a. e. -  Infamis non poteſt obijcere alteri de infamia. p. 7. fo. 22. b. f. -  Infames quæ perſonæ ipſo iure habeantur. p. 7. fo. 24. a. *. 1. -  Infamis an ſtatim efficiatur ſine ſententia declaratoria deprehenſus in crimine vnde condemnatus eſſet infamis. p. 7. fo. 24. b. a. -  Infamis eſt qui confitetur crimen ex quo damnatus infamiam incurreret. p. 7. fo. 24. b. b. -  Infames ad honores & dignitates non admittuntur quin ante habitas perdunt. p. 7. fo. 25. a. *. 1. -  Certa tamen publica muncra obtinere poſſunt, ibidem. g. -  Infamis fingitur mortuus. ibidem. b. d. -  Infamis an poſsit eſſe tutor legitimus vel datiuus. ibidem. f. -  Infamia quid ſit. p. 7. fo. 22. b. l. -  Infamia vt incurratur ipſo facto, an ſit neceſſaria ſententia declaratoria p. 7. fol. 24. a. c. -  Infamia progenitorum tranſit in poſteros. p. 2. fo. 57. b. b. -  Infamia facti quibus ex cauſis irrogatur. p. 7. fo. 23. a. *. 1. -  Infamia facti quos effectus operetur. ibidem. k. -  Infamia iuris quibus ex cauſis irrogatur. ibid. *. 2. -  Infamia facti nunquam aboleri poteſt, Infamia verò iuris poteſt ꝑ prin cipem. p. 7. fo. 24. b. *. 1. -  Infamiam ipſo iure inflictam non eſt iudicis commutare. p. 7. fo. 25. a. c. -  Iniuſtitia eſt quæ facit vacillare corda ſubditorum dominis ſuis. p. 2. fo. 4. b. col. 1. b. -  INFANCONES qui dicantur. p. 2. fo. 7. b. i. -  INFANS etiam interueniente tutoris autoritate obligari nõ poteſt. p. 5. fo. 62. a. f. -  INFIDELIS ſi teneat puerum in baptiſmo an cõtrahatur cognatio ſpiritualis. p. 1. fo. 17. b. col. 1. -  Infidelis iudex ſi iuſtè occidat, non poteſt poſt baptiſmũ ordinari: ſed ſi iniuſtè occidit, poteſt. p. 1. fol. 56. b. *. 1. -  Infideles ſubditi principis Chriſtiani tenẽtur ad obſeruantiam legis ab ipſo promulgatæ. p. 1. fo. 9. a. col. 2. e. -  Inter infideles non habet locum. tit. de inceſt. nupt. p. 5. fo. 108. a. g. -  INFIRMVS non inuento ſuo presbytero poteſt confiteri alij clerico vel laico etiam mulieri ſed cum euadet debet iterum confiteri. p. 1. fo. 23. b. col. 2. *. 1. &. d. -  INGENVVS damnatus ad metalla non efficitur ſeruus pœnæ. p. 4. fo. 49. b. a. -  INGRATITVDO an excludat à ſucceſsione inteſtati. p. 6. f. 48. a. col. 1. in principio. -  Ingratitudo repellit fratrem à ſucceſsione inteſtati. p. 6. fo. 50. a. d. -  Ingratitudo nõ põt cõmittiante decimum annum. p. 6. fo. 45. a. d. -  Ingratitudinem mouere ſilijs non licet hæredi ſi a patre non facta fuerit mentio. p. 6. fo. 49. a. e. -  Ingratitudinis cauſæ quot ſunt ex quibus perditur priuilegium filij. p. 6. fol. 45. b *. 1. -  Ingratitudo vias obſtruit gratiæ. p. 2. fo. 9. a. m. -  Ingratem filium ſi pater occideret, non teneretur lege Pompeia de par ricid. ibid. d. -  INIMICORVM quidam ſunt extranei: quidam domeſtici. p. 2. fo. 65. a. *. 2. -  Inimicorũ appellatione continentur omnes qui alterius conſanguineũ vſ ad quartum gradum occiderunt. p. 7. fol. 97. b. *. 1. -  Pro inimico quẽ dari alteri per ſententiã quid opeteretur. p. 7. f. 20. a. e. -  Inimicis fidei qui auxilium præbent contra fideles ſunt excommunica ti. & eorum bona applicantur fiſco. p. 4. fo. 55. a. *. 2. -  Item & deferentes victualia durante guerra. ibi. g. -  INIVRIANS facto vel verbo regis officiales arbitrariè punitur. p. 2. fol. 51. a. *. 1. -  Iniurians officiales regis arbitriè punitur p. 2. fo. 51. a. *. 1. -  Iniuria facta ſacerdoti quando ſacerdotalia ſigna deferebat atrocior re putatur quam quando non defert. p. 7. fol. 17. a. e. -  Iniuriæ quando non inuenitur certa à iure ſtatuta pœna, imponitur arbitrio iudicis. ibidem. *. 1. -  Iniuria quæ trahit ſecum executionem tranſit in hæredem. p. 5. 15. a. c. -  Iniuriæ genus eſt aduerſus nihil malè merentem audire maledicam ſin guam. p. 2. fo. 35. a. a. -  Iniuria facta clerico dicitur atrox & qui perſequitur ſacerdotes dominum crucifigit. p. 1. fo. 70. b. b. -  Iniuriã quæ perſonæ facere aut recipere poſsint. p. 7. fo. 34. b. *. 1. &. 2. -  Iniuriã qui remittit nõ videtur remittere dãna & intereſſe. p. 2. fo. 56. b. b -  Iniuria atrox, leuis, & grauis q̃ dicatur. p. 7. fn. 37. a. a. -  Atrox iniuria reputatur dare alapam, vnde camvt grauiſsimam iniuriã expreſſerunt euangeliſtæ. p. 7. fo. 37. a. c.d. -  In iniuriæ ęſtimatione debet iudex diligenter conſiderare perſonam in iuriam quæ paſſa eſt, tempus & locum, & ſic pro arbitrio ſuo pœnã imponere. ꝑ. 7. fo. 37. b. i. -  Iniuria facta cõſanguineo toti cognationi facta videtur. p. 3. fol. 144. b. a -  Iniuria eſt dedecus dictum aut inflictum alicui iniuſtè in eius vilipendium, & eſt duplex. vna verbalis altera facti. p. 7. fo. 32. b. *. 1. -  Iniuriarum actio poteſt intra annum intentari poſtea verò nõ quia ex tanti temporis diuturnitato præſumitur remiſsa, & non ad animum reuocata p. 7. fol. 37. b. *. 1. -  Sed à quo tempore incipit currere iſte annus, & an etiam curret ignorã ti iniuriam? p. 7. fo. 38. a. b. -  Iniuriarum actio quibus ex cauſis remiſſa cenſeatur. p. 7. fol. 37. b. *. 1. & fol. 38. a. e. -  Iniuriarum actio licet expiret anno: tamen per viam exceptionis compellitur iniurians excommunicatus ſatisfacere. p. 7. fo. 38. a. a. -  Iniuriarum actio tollitur diſsimulatiõe veluti ſi iniuriam paſſus riſit cũ inimico: quod intellige qñ iniuria nõ eſt illata in corpus. ibid. d. -  In actione iniuriarum, non agitur ad damnum vt ad damnũ, ſed vt ad contumeliam. p. 7. fo. 37. b. b. -  Actiones iniuriarum in quibus cadit vindicta non tranſeunt ad hæredes nec contra eos, niſi lis fuiſſet cõteſtata cũ defuncto. p. 7. fo. 38. a. *. 1 -  Hoc tamẽ fallit vbi iniuria facta fuit infirmo, & ex illa infirmitate mortuus ſit, aut ſi ſit iniuriatus poſt mortem. ibidem. -  INOFFICIOSVM teſtamentum vide in parte querela. -  INQVISITIO ſuper quibus rebus poſsit fieri. p. 3. fo. 85. b. *. 1. &. h Inquiſitio de iure communi non habet locum in priuatis criminibus, quia iudex non repræſentat perſonam priuatam. p. 3. fol. 85. a. b. in fine. -  Inquiſitio generalis eſt ius procedendi per officium ad inueſtigationẽ omnis facinoroſæ perſonæ in territorio inquirètis, pœna dignæ. p. 3. fo. 84. a. e -  Inquiſitio ſpecialis eſt ius procedendi ad inueſtigandum perſonã, quæ delictum iam repertum commiſit. ibid. -  Inquiſitio ſpecialis quo ad perſonas, eſt illa quæ fit per viſitatorem eccleſiæ, vel quando inquiritur de aliquo maleficio contra aliquam ciuitatem, & eis homines. ibid. -  Inquiſitio eſt triplex, generalis ſpecialis & voluntaria. p. 3. fo. 84. a. *. 1. -  Inquiſitio generalis non poteſt fieri, niſi per regem aut per aliũ eius mãdato: ſpecialis autem per habentem merum imperiũ in loco, in quo vult inquirere. p. 3. fo. 84. b. *. 1. -  Generalis tamen quoad perſonas, & ſpecialis quoad delicta, ſine regis mandato fieri poteſt. ibid. g. -  Inquiſito in quibus caſibus non datur copia teſtium. p. 3. fo. 87. a. a. -  Inquiſitor, qui male inquirit ſeu præuaricatur. qua pœna muletatur. ibidem. h. -  Inquiſitoribus quis debeat dare expenſas. p. 3. fo. 86. a. *. 1. -  Inquiſitores qualiter honorari debeant. p. 1. fo. 86. a. *. 2. -  Inquiſitores quid iurare debeant ſe ſeruaturos. ibid. *. 3. -  Inquiſitor qualem notarium eligere debeat. p. 3. fo. 86. b. g. &. *. 1. -  Inquiſitores debent eſſe duo ad minus, & vnus notarius. partita. 3. folio 85. b. *. 1. -  Inquiſitor debet eſſe bonæ famę, deum timens & legalis, bonum etiam populi volens, non partialis: alias nõ valeret inquiſitio. p. 3. fo. 85. a. *. 2 -  Qui dolo, vel lata culpa contra aliquem inquirit poteſt criminaliter puniri. p. 3. fo. 85. b. c. -  INSANIA quid ſit. p. 2. fo. 13. b. *. 1. -  INTENTIO in mente concepta nihil operatur. p. 5. fo. 107. b. b.e. -  INSTALATIO noua an requiratur quãdo quis vt canonicus diu ſtetit in choro & capitulo & poſtea papa cum eo diſpenſat ſuꝑ eodem canonicatu. p. 3. fol. 164. b. b. -  INSINVATIO donationis neceſſario requirit iudicis præſentiam p. 5. fo. 14. b. a. -  Inſinuatio coram quo iudice debeat fieri. ibid. b. -  INSIGNIA principis nullꝰ debet aſſumere. p. 2. fo. 13. a. b. -  INSTITVTIO & inſtituere vide in parte hæredis. -  Inſtitutio captoria quid. p. 6. fo. 15. b. g. -  Inſtitutio captatoria in quibus caſibus locum habet. p. 6. fol. 15. b. g. per totum. -  Inſtitutio eſt nulla quando quis inſtituitur in re ſacra, vel religioſa, vel quæ non eſt in rerum natura. p. 6. fo. 19. a. h. -  Inſtitutio valet ſi incapax inſtituatur in tempus quo capere poterit, & poterit interim bonorum poſſeſsionem agnoſcere. ibid. i. -  Inſtrumentum debiti qui rumpit, nõ ideo amittit ius ſuũ. p. 5. fo. 100. a. f. -  Inſtrumentum debiti rectè legari poteſt, & intelligitur per hoc legatum debitum. p. 7. fol. 75. b. *. 2. -  Quid autem ſi teſtator mandet: vt nihilominus debitor ſuus ſol uat debitum creditori teſtatoris an hic creditor aget contra talem debitorem? videtur ꝙ non: ſed contra hæredem. ibidem. -  Et ad quid prodeſt tale legatum. ibid. c. -  Inſtrumentum factum per verba obſcura, & non intelligibilia eſt nullũ p. 3. fo. 65. b. l. -  Inſtrumentorum variæ formę & tenor, vide in parteforma. -  INSVLA in medio fluminis nata, qualiter diuidatur inter eos qui ab vtra ripa prædia poſsident. p. 3. fo. 160. a. *. 2. -  Inſula in ſlumine nata non acquiritur vſufructuario ſed domino ꝓprie tatis: ſecus tamen eſt de eo quod per alluuionem accreſcit. p. 3. fo. 160. b. *. 3. -  Inſula in mari nata (quod raro fit) primò occupantis fit. ibid. *. 2. -  INTELLECTVS oculus eſt animæ ſecundum B. bernard. p. 2. fol. 71. b. g. -  INTERDICTI ſpecialis eſt pœna, vt vnus puniatur pro alio. p. 1. fo. 86. b. k. -  Interdicere poteſt epiſcopus totam parrochiam ex delicto vnius parrochiani. p. 1. fo. 86. b. h. -  Interdictum ſaluianum ſiue directum ſiue vtile tantum competit pro re bus illatis in fundum ruſticum vel vrbanum, non alias. p. 5. fol. 87. b. col. 1. in medio. -  Interdicto recuperandæ agenti non obſtat defectus proprietatis. partita 3. fol. 6. b. g. -  Interdici quibus de cauſis ſolent eccleſiæ. p. 1. fol. 86. b. *. 2. -  INTERPRES qui alterũ audiuit cõfitentem ſacerdoti tenetur fide liter ſeruare ſecreta confitentis. p. 1. fo. 25. a. c. -  INTERROGATIO eſt quæſtio per iudicem parti ſuper rebus dubijs de quibus in iudicio contenditur ad ſciendum veritatem facta. p. 3. fo. 64. b. *. 1. -  Interrogatio quam vtilitatem habeat, & quis cam poſsit facere. & ſuper quibusrebus. ibidem. *. 2. -  Interrogationes faciendæ ſunt in iudicio poſt litem couteſtatã, nõ ante niſi cũ quis agit cõtra aliquẽ, tanquã alicuius hæredem. p. 3. fo. 51. b.*2. -  Interrogationes ante litem cõteſtatam, vt ait ſpeculator tit. de interreg. actio. hodie receſſerunt ab aula. p. 3. fo. 51. b. d. -  At etiam ad huiuſmodi interrogationes ante litem conteſtatam reſpondens, põt ex pœnitentia reſponſionem reuocare. p. 3. fo. 52. a. *. 1. -  INTIMATIO qualiter debet fieri quando non eſt tutus acceſſus ad eum cui debet fieri. p. 2. fol. 52. b. i. -  INTESTATVS dicitur quis dupliciter. p. 6. fol. 87. b. *. 1 -  Inteſtatus proprie dicitur qui teſtamentum facere poteſt, & decedit ſine teſtamento vel non iure facto. ibidem. e. -  INVENTARIVM põt confici citra aditionem hæreditatis. p. 6. fo. 37. a. d. -  Inuentarij confectio an poſsit remitti per teſtatorem. p. 6. fol. 37. a. col. 1. in princip. -  Inuentarium non tenetur facere hæres cohæredi ne vniuerſali fidei cõ miſſario. ibidem. a. -  Inuentariũ qualiter confici per hæredem debeat. p. 6. fo. 36. b. *. 3. -  Inuentarium an teneatur conficere vſufructuarius oĩm bonorũ. ibid. h. -  Inuentarij cõfecto quid vtilitatis afferat hæredi. p. 6. fol. 37. a. b. -  Inuentarij cõficiendi tempus quando currat. ibi. d. -  Inuentarium eſſe legitime cõfectum poſſunt legatarij petere à iudice vt iuret hæres. p. 6. fol. 37. b. *. 1. -  Inuentarij bñficiũ qñ detur hæredi. p. 6. fol. 38. a,f. -  Inuentarium licet non conficiat fiſcus non tenetur vltra vires hæreditarias. p. 6. fo. 52. b. d. -  Inuentarium tunc dicitur legitimum. quando omnia continet diſtinctè & clare. p. 6 fo. 37. b. g. -  Sed ſi hæres vnam rem ſubſtraxit an corruat inuentarium? & videtur ꝙ ſic. ibidem. -  INVESTITVRA duplex eſt verbalis & realis. p. 2. fol. 29. a. c. -  Inueſtitura verbalis & realis qualiter fiat. p. 3. fo. 106. a. a.b.c. -  Inueſtituræ nomẽ antiquitus nõ fuit in vſu ne. ll. digeſtorũ reperitur. p. 2. fol. 29. a. c. & p. 4. fol. 66. b. b. -  Per inueſtiturã annuli, acquiritur quaſi poſſeſsio in incorporalibus. p. 2. fo. 29. a. c. -  INVOCATIO ſancti ſpiritus q̃ in fit electione non eſt de eius ſub ſtantiali folennitate. p. 1. fol. 38. b. c. -  IRA quæ mala ſecum afferat. p. 2. fol. 15. b. *. 1. &. fo. 14. b. l. -  Ira aſsimilatur ſtultitiæ. p. 2. fo. 14. b. h. -  Iracundia procedit à felle. p. 2. fo. 14. a. b. -  Iracundia plus humana viſcera dilaniat quã leo aut vipera. ibid. f. -  Iracundiæ calore quæ facta ſunt non debent haberi pro firmis. p. 7. fol. 100. *. 2. -  IRREGVLARITAS ex homicidio contracta tollitur per baptiſmum. p. 1. fol. 17. a. col. 1. a. -  Irregularitas aliquãdo contrahitur ex facto iuſto & meritorio, ſicut eſt in iudice iuſtè iubente quẽ occidi. p. 1. fo. 56. b. d. -  IVDAEI qui dicãtur & vnde nomen acceperũt. p. 7. fo. 74. b. *. 1. &. a. -  Iudæi quare per reges catholicos eiecti ſunt ex hiſpania. ibid. c. -  Iudæi quæ non poſsint exequi in die ſabbathi. p. 7. fo. 75. a. *. 3. -  Iudaꝰ nõ debet fornicari cũ Chriſtiana ſub pœna mortis. p. 7. f. 76. a. *. 1. -  Iudæus nõ põt emere etiã ignorãs mancipiũ chriſtianũ, qđ ſi emerit in libertatem reſtituiter ſine precij reſtitutione. ibid. *. 2. -  Iudæi ſupra caput ſignũ aſportare tenentur vt diſcernantur à Chriſtianis. ibid. *. 3. -  Iudæi qualiter attrahendi ſunt ad fidem chriſti. p. 7. fo. 75. b. *. 1. -  Iudæus an poſsit hæres inſtitui à Chriſtiano. vel ei aliquid legari? variæ ſunt opiniones. p. 6. fo. 13. b. i. -  Iudæus aut paganus nõ põt hæres inſtitui. p. 6. fo. 53. a. b. -  Iudæus aduocationis officio ſungi nõ põt. p. 3. fo. 39. b. i. -  Sed quid ſi poſtulet iudice ignorante, an teneat proceſſus. ibidem. -  Iudæꝰ qua forma verborũ vtatur in p̃ſtãtione iuramẽti. p. 7. fo. 60. b. *. 3. -  Iudæi qualiter debeant vitã rranſire inter Chriſtianos. p. 7. fo. 5. b. *. 2. -  Iudæis permittit lex partitarum fœnerari: quin & compellit illis vſuras ſoluere. p. 5. fo. 79. b. a. -  Sed an illis iuſtè liceat contra tex. C. poſt miſerabilem &. c. quanto. de vſu? ibidem. -  Iudæi omni officio publico & honore priuati ſunt ne Chriſtianum aliquo modo ſubijcere poſsint. p. 7. fol. 75. b. *. 1. -  Iudæian hodie ſuccedant parẽtibus ex diſpoſitione legis Moſaicæ, vel legis communis. p. 7. fo. 75. b. g. -  Iudæis cum Chriſtianis nullũ debet eſte cõmerciũ, vnde nec Chr̃ianus põt ſeruire iudæis põt tñ cultiuare eorũ prædianbidem. *. 3. -  Iudæi & infideles, qui nunquam ſuſceperunt fidem non ſunt cogendi, vt credant. p. 2. fo. 2. a. col. 1. b -  IVDEX, vt ait Bal. in mente duos ſales debet habere ſalem ſapientiæ & ſal conſcientiæ. p. 3. fo. 2. a. d. -  Iudex eccleſiaſticus poteſt cognoſcere de adulterio. p. 4. fol. 23. a. k. -  Iudex maior ſeu ſuperior ſi deponat coram iudice inferiore vt teſtis, & falſum dicat vel vacillet an ab eo poſsit puniri. p. 1. fol. 84. b. m. -  Iudex ſucceſſor eſt ſyndicator prædeceſſoris. p. 3. fol. 21. a. c. -  Iudex in quibus cauſis non ſe debeat intromittere. p. 3. fol. 21. b. *. 2. -  Iudex debet finem breui litibus imponere: quia coram iuſto iudice nõ poteſt lis multum dilatari. p. 3. fol. 22. b. *. 1. -  Iudex qui malitiosè poſtpoſuit citare ad petitionem partis, tenetur par ti ad expenſas. p. 3. fol. 45. a. *. 1. -  Iudex non poteſt infligere inſolitam pœnam mortis. p. 7. fol. 93. b. h. -  Iudex qui calore iracundiæ aliquem iuſsit occidi qua pœna puniatur. p. 2. fol. 14. a. g. -  Iudex non poteſt eſſe qui eſt illiteratus. p. 2. fol. 26. a. f. -  Iudex bonus quid agere debeat. ibid. k. &. p. 3. fol. 19. b. *. 1. -  Iudex qui ex forma ſtatuti ad aliquid obligatur iniuſtum, an teneatur illud facere. ibid. i. -  Iudex ſupremus debet eſſe in curia, qui cauſas appellationum cognoſcat. p. 2. fol. 26. b.*1. -  Iudex debet habere duo in mente, ſalem ſcientiæ & ſalem ſecuræ conſcientiæ. p. 2. fol. 31. a. d. &. p. 3. fol. 2. a. d. -  Iudex in ingreſſu officij quid iurare debeat. p. 3. fol. 20. *. 2. &. f. -  Iudex quando poſsit extra territorium ſuum ius dicere. p. 3. fol. 21. a. i. -  Iudex non poteſt facere gratiam melioris mortis in caſu proditionis. p. 2. fol. 35. b. i. -  Iudex manſucte debet audire litigantes: non tamen ſit adeo ſimplex, quod honori ſuo contemptus generetur. p. 3. fol. 21. b. *. 1. -  Iudex maleficiorum cognoſcit incidenter de ciuili & de expenfis factis in viatico. p. 2. fol. 37. b. col. 2. -  Iudici qui dat pecuniam perdit cauſam etiam ſi eam bonam habeat. p. 5. fol. 108. b. g. -  Iudex minor in cauſa ſanguinis iniuſtè quèm ſcienter condemnans ſimilitudine ſupplicij damnatur. p. 3. fol. 141. b. *. 1. -  Quid autem ſi abſoluit eum qui erat condemnandus ad mortem, vel pœnam minorauit? ibid. f. -  Quid denique ſi calore iracundiæ aut nimia crudelitate motus hominem interfecit? ibid. f.g. -  Iudex in quibus caſibus poteſt ſententiam ferre ſine plena cauſæ cognitione. p. 3. fol. 133. a. *. 2. -  Iudex quæ maleficia poſsit ex officio punire nulla præcedente accuſatione. p. 7. fol. 14. b. *. 1. -  Iudex per imperitiam Iudicans ad quid teneatur. partita. 3. folio. 141. a. g per totum. -  Iudex quando poſsit verba ſententiæ mutare. p. 3. fol. 131. a. *. 2. -  Iudex ſtatim debet mandare ſententiam ſuam executioni: ſi nõ eſt per appellationem ſuſpenſa. p. 3. fol. 23. a. *. 1. -  Non enim ſufficit (vt inquit accurſ. in rub. C. de exec. rei. iud.) ſententiã ferri, niſi ipſa executioni mandetur ibidem. b. -  Iudex non debet moueri lachrimis vel precibus litigantium: eſt enim ſi gnuntinconſtantis animi. p. 3. fol. 22. b. *. 2. &. d. -  Iudex per negligentiam facit litem ſuam. p. 3. fol. 45. a. *. 1. -  Iudex qualiter debet procedere ad citationem delinquentium. parti. 3. folio. 49. b. *. 1. -  Iudex ſemper debet libertatem iuuare: quia eſt amica naturæ. p. 7. folio. 100. a. *. 1. -  Iudex in pœnis irrogandis quot conſiderare debeat. pag. 7. fol. 93. b. *. 2. -  Iudex qui litigantem verbo vituperat tenetur actione iniuriarum. pag. 7. fol. 36. *. 3. -  Iudex in quibus cauſis poteſt ſummarie cognoſcere ſine figura iudicij. par. 3. fol. 133. a. *. 1. -  Iudex ſecularis an poſsit delinquentem extrahere ab eccleſia. par. 3. fol. 71. a. h. -  Iudex conſilio non expectato ſi pronuntiat, an tenebit ſententia. part. 3. fol. 130. a. l. -  Iudex reum, quem iudicare non audet, remittere debet ad regem cum. proceſſu, cauſa inſtructa. p. 3. fol. 22. b. *. 3. -  Iudex ſi ſcienter amore vel odio in cauſa pecuniaria male iudicauerit, tenetur parti ad tantundem & ad intereſſe. p. 3. fol. 141. a. *. 1. &. g. -  Iudex in quibus cauſis poteſt ſentẽtiam latam reuocare. part. 3. folio. 132. a. *. 1. -  Iudicem qui corrumpit pecunia qualiter puniatur. p. 6. fol. 142. a. *. 1. -  Quid autem ſi non corrumpit pecunia: ſed intrat aſsiduè domum iudicis ad captandum eius familiaritatem, & ſic ei faueat? punietur. l. iuli. de ambitu. ibid. a. -  IVDICES curiæ regis quales eſſe debeant. p. 2. fol. 26. a. *. 2. -  Iudices & præſides nihil poſſunt emere in loco ſuæ iuriſdictionis, niſi ea quæ pertinent ad victum. p. 5. fol. 16. b. *. 1. &. e. & per totum. -  Iudicum ordinariorum quot ſint genera. p. 3. fol. 18. b. *. 2. -  Iudices facientes officium, prout debent, magis merentur, quam fraters prædicatores, vel alij religioſi. vt ait hoſtienſis. ibid. c. -  Iudices locorum maritimorum debent cognoſcere de cauſis nauigantium ſummarie & de plano veritate indagata. p. 5. fol. 55. b. *. 1. -  Iudices ſpecialium officiorum, vt medicorum, chirurgorum, hodiein hoc regno ceſſant: tendunt eum in preiudicium ordinariorum iudicum. p. 3. fol. 19. a. d. -  Iudices à quo poſsint conſtitui. ibid. *. 1. -  Iudices hodie non poſſunt recipere eſculentum, vel poculum: ſicut permittebatur per leges antiquas. p. 3. fol. 20. b. b. -  Hoc tamen licet iudicibus delegatis ibid. -  Iudices non poſſunt pro aliqua pœna quæcunque ſit faciem hominis cicatricibus deforinare. p. 7. fol. 93. b. b. -  Iudices quid facere debeant quando proceſſum à dubijs explicare non poſſunt. p. 3. fol. 135. a. *. 1. -  Iudices ordinarij de cauſa criminali, vel libertate cognoſcentes, ſi pari numero diſcordant tenet ſententia pro abſolutione. vel libertate. p. 3. fol. 137. b. *. 1. -  Id exemplifica in vidua, pupillo, matrimonio, teſtamento, ibid. p. -  Iudices eſſe temporales, melius eſt, quam perpetuos, p. 3. fol. 20. b. d. -  Iudices quæ perſonæ eſſe non poſſunt. p. 3. fol. 119. a. *. 2. -  Iudices quid obſeruare debeant in exercitio officij ſui, circa locum, tempus, & modum iudicandi. p. 3. fol. 21. *. 1. -  Iudices quibus modis debent rei veritatem elicere à partibus litigantibus. p. 3. fol. 22. a. *. 2. -  Iudices quid obſeruate debeant in delegandis iudicibus. p. 3. fol. 23. a. *. 3. -  IVDICIVM ſoluitur vetãte eo qui iudicare iuſsit. p. 3. fol. 98. b. a -  Adiudicij formam tres perſonæ requiruntur, iudex actor & reus. parti. 3. fol. 22. a. *. 1. -  Iudicij varietas erubeſcenda eſt: ſi tamen iudex perpendat ſe erraſſe pru denter corrigat errorem. parti. 2. fol. 45. a. g. -  Iudiciorum ordo & modus procedendi in lite. partita. 3. folio. 52. &. 53. per totum. -  IVS accreſcendi quando habeat locum. partita. 6. folio. 71. k. -  Per ius acreſcendi coniunctus præfertur venientibus ab inteſtato in co quod non poteſt capere ratione incapacitatis ibidem. -  Ius accreſcendi an habeat locum inter filios ſpurios quibus legata relinquere vſque ad certam quantitatem pater impetrauit? ibi. -  Ius accreſcendi inter quas perſonas ceſſat pagina. 6. fol. 71. b. columna. 1. in medio. -  Ius accreſcendi poteſt tolli nuda voluntate teſtatoris. ibid. column. 2. in princip. -  Ius accreſcendi an habeant canonici de canonicatu vacante, an ipſa eccleſia. ibidem. -  Ius acquiritur ex diuturno vſu. partita. 1. folio. 10. b. columna. 2. h. -  Ius retrahendi in quibus caſibus procedit. partit. 5. folio. 30. b. columna. 1. &. 2. per tot. &. 3i. b. col. 2. per totum. -  IVS patronatus vide in dictione Patronus & patronatus. -  IVS deliberandi vide indictione deliberare & deliberandi. -  Ius ſibi dicere in quibus caſibus quis poſsit. part. 5. folio. 101. a. k. -  Iuris præcepta ſunt, honeſtè viuere, alterum non ledere, ius ſuum cui tribuere? part. 3. folio. 3. a. *. 1. -  IVRA publica certiſsima ſunt vitæ ſolatia, infirmorum auxilia, po tentum fræna, & arma, vnde ſecuritas venit. partita. 1. folio. 7. a. colum na. 2. -  IVRARE qualiter debeat actor in actione iniuriarum. p. 3. f. 37. b. h. -  Iuraturus debet venire coram iudice, niſi ad eo ſit honorabilis perſona vt per ſe ad litem non veniat ſed per procuratorem vt miles, domicelle. par. 3. fol. 61. b. *. 1. -  Iurare in litem non poteſt procurator niſi ad hoc habeat ſpeciale mandatum. p. 3. fol. 56. b. c. -  Iuratur in litem per adultum contra tutorem vel curatorem, finita tute la vel cura, ſi recuſat res tradere minori, aut inuentarium non oſtendat ibidem. *. 1. -  Iurare qui recuſat habetur pro conuicto. p. 3. fol. 55. a. *. 1. -  Qui iurat quot & qualia debeat animaduertere. partita. 3. folio. 58. a. *. 1. -  IVRAMENTI forma quæ à Chriſtianis ſolet præſtari. partita. 3. folio. 60. b. *. 2. -  Iuramenti forma, quæ à iudæis præſtatur. ibidem. *. 3. -  Iuramenti forma quæ fit per ſarracenos. partita. 3. folio. 61. a. *. 1. -  Iuramentum de calumnia qualiter & quomodo præſtatur. partita. 3. fo lio. 61. b. *. 2. -  Iuramentum de calumnia quales perſonæ præſtare poſſunt partita. 3. fol. 6a. *. 1. -  Iuramentum eſt alicuius rei atteſtatio cum denominatione. rei, vel alicuius rei ſacræ. & non debet iurari per cœlum vel per terram nec per creaturam, niſi ſit ſancta. partita. 3. folio. 54. b. *. 1. -  Iuramentum non defertur contra præſumptionem conſuetudinis in ſupplementum probationis. partita. 3. folio. 55. a. g. in medio. -  Iuramentum vilium perſonarum nullum habet pondus. p. 2. fo. 21. b. b. -  Iuramentum fidelitatis duplex, p. 2. fo. 50. a. h. -  Iuramentum in quibus caſibus maioris eſt virtutis, quam ſententia. p. 3. fo. 59. b. *. 2. -  Iuramentum fidelitatis an poſsit preſtari per procuratorem. partita. 4. fo. 66.. a. e. -  Iuramentum de iure regni caſtelle non poteſt apponi in contractibus. p. 6. fo. 22. a. b. -  Iuramentũ qñ defertur debet pars citari. p. 3. fo. 55. b. col. 1. in principio. -  Iuramentum non defertur concremanti vel deſtruenti inſtrumẽtum debiti in defectum probationis. ibidem. -  Iuramentum an poſsit deferri ex ſemiplena probatione. ibid. -  Iuramentum quæ perſonæ recipere poſsint. p. 3. fo. 57. a. *. 1. -  Iuramentum ſi reuocetur in dubium, an fuit iuratum: & iterum, deferatur, ſecundum iuramentum valebit, & nõ primũ. p. 3. fo. 59. b. *. 1. -  Hoc debet intelligi in iuramento voluntario: nam in iuramento neceſſario non procederet. ibid. b. -  Iuramentum habet vim ſolutionis. p. 5. fo. 77. b. c. -  Iuramentum triplex eſt, volũtarium neceſſariũ, & iudiciale. p. 3. f. 55. a. *. 1. -  Iuramentum delatum á creditore debitori non liberat eum ipſo iure: ſed ope exceptionis. p. 5. fo.. 00. a. d. -  Iuramentum poteſt deferri per procuratorem ſuper re ciuitatis vel vniuerſitatis, quando aliter probatio nulla extat. p. 3. fo. 57. b. *. 2. -  Iuramentum an poſsit deferri in actione populari. p. 3. fol. 58. a. col. 1. in principio. -  Iuramentum debet habere tres comites veritatem, diſcretionem, & iuſtitiam. p. 3. fo. 58. b. h. -  Iuramentum illicitum dicitur ſex modis. ibid. l. -  Iuramentum deferre quæ perſonæ non poſſunt. p. 3. fo. 55. b. *. 1. -  Iuramentum cur debeat deferre iudex ſuper æſtimatione intereſſe & dã ni. p. 3. fo. 56. a. *. 2. -  Iuramentum deferens poteſt penitere antequam iuret is cui delatum eſt iuramentum. p. 3. fo. 57. a. *. 2 -  Sed an hoc intelligatur antequam iuramẽtum acceptet is cui defertut? ibidem. f. -  Per iuramentum non poteſt probari caſus fortuitus, quando quis tenetur ex contractu. p. 5. fo. 43. b. col. 1. in prin. -  Iuramentum quibus perſonis proſit aut noceat, p. 3. fo. 60. a. *. 1. -  Iuramento non eſt locum, vbi actor plenè probat. p. 5. fo. 43. b. b. -  Ex iuramenti delatione quæ vtilitas naſcatur. p. 3. fo. 58. b. *. 1. -  Iuramentum in quibus caſibus litem terminat, & in quibus non. p. 3. fo. 60. b. *. 1. -  Iuramentum an ſuppleat defectum cauſæ in confeſsione. p. 3. fo. 67. a. e. -  Iuramentum iudæi non debet pręſtari per Chriſtum vel Euãgelia, quia præſumeretur preſtitum in contemptũ, & non valeret teſtimonium. p. 3. fo. 61. a. a. -  IVRANS ſi cadat à poſſeſsione rei ſibi traditæ prætextu iuramenti, habet contra quencun detinentem vendicationem. p. 3. fo. 59. a. *. 1. -  Per iuramentum finitur lisſicut per ſententiam ne inſtauratur prętex tu inſtrumentorum de nouo repertorum, ſi eſt iuramentum voluntarium. p. 3. fo. 62. b. *. 1. -  Iuramento qui ſtare non poſſunt, quibus modis excuſantur à periurio. p. 3. fol. 63. a. *. 1. -  In iuramento verba fraudulenta aut doloſa aut dubia ſunt contra doloſum interpretanda. p. 3. fo. 64. a. *. 1. -  IVRISDICTIO omnis etiam minima eſt apud imperatorẽ, ideo nulla iuriſdictio etiam minima conferri poteſt, niſi autoritate principis mediatèvel immediate. p. 2. fo. 3. a. col. 2. l. -  Iuriſdictio non videtur eſſe conceſſa cum rex dat aliquod oppidumtitu lo ducatus, comitatus. &c. p. 2. b. c. -  Iuriſdictio conceſſa almirando an adimat iuriſdictionem alias competẽ tem iudicibus ordinarijs. p. 2. fo. 28. a. k. -  Iuriſdictio acquiſita maioriæ de nouo, an deſcendat in ſucceſſorem maioriæ. p. 2. fo. 45. b. col. 2. -  Iuriſdictio, ex ſola negligentia dominorum reuertitur ad ordinariam & regiam. p. 2. fo. 3. a. col. 2. m. -  Iuriſdictio an trãſeat cũ conceſsione caſtri, vel villæ. p. 3. fo. 105. a. l. &. b. b. -  Iuriſdictio eſt ius incorporale. & non tranſit ſine ceſsione eſt enim ſpecies ſeruitutis. p. 5. fo. 57. a. c. -  Iuriſdictionem habere in habitu, licet non effectu, quos effectus habeat p. 2. fo. 2. a. col. 1. e. -  Ad iuriſdictionem eccleſiæ quæ cauſæ pertineant. p. 1. fo. 69. a.*1. per to tam paginam. -  IVSTVM eſt, quod cuilibet in tẽpore ſuo expedit. p. 1. fo. 7. a. col. 2. k -  Iuſtæ cauſæ petẽdi licentiam alij cõfitendi quæ ſunt. p. 1. fo. 24. b. col. 1. *. 1. -  Iuſtitia quid ſit. p. 3. fo. 2. b. *. 1. -  Iuſtitia laus & commoda. p. 3. fol. 2. a. i. &. b. *. 2. -  IVVENTA cur ſit audacior, ſenectꝰ cõtra timidior. p. 2. f. 4. b. col. 2. k. -  L. -  LABOR improbus omnia vincit. p. 2. fol. 69. b. i. -  LAC quid ſit. p. 2. fol. 18. a. b. -  LAICO. põt dariper papã iudicandi piãs inter clericos. p. 2. fol. 37. b. col. 1, in medio. -  Laicus qui trahitlaicum ad iudicem eccleſiaſticum ſuper re profana cõdemnandus eſt, non iudex, qui de tali cauſa cognoſcit. partita ſecunda. fol. 37. b. col. 2. -  Laicus religionis habitum induens ludi vel detrahendi cauſa, flagellis cæſus â loco vbi id fecit expellatur. p. 1. fo. 61. b. *. 2. -  LAPIDES prætioſos emere magna hominum cęcitas eſt vt dicity ſidorus. p. 7. fo. 64. b. b. -  LAQVEVS iuuenum omnes mali ſenes. p. 1. fo. 22. a. col. 2. in prin. -  LATRO publicꝰ dicitur qui palam & publicè furatur, vt ſunt pyratę p. 1. fol. 102. a. a. -  Latro deprehẽſus in robaria in curia regis morte plectitur. p. 2. fo. 52. b. a. -  Latro famoſus quis dicatur. p. 7. fol. 52. a. a. -  Latro ſi poteſt capi, non poteſt impunè occidi. p. 7. fol. 29. a. f. -  LEGANS rem donatam non videtur reuocare donationem. p. 4. fo. 30. a. b. col. 2. in prin. -  LEGATVS papæ quam poteſtatem habeat abſoluendi excommu nicatum. p. 1. fol. 90. a. *. 1. -  Legatus papæ non poteſt ſtatuere contra canones & iura generalia. p. 1. fo. 8. a. col. 1. in prin. -  Legatus an poſsit vnire eccleſias. p. 1. fo. 36. b. a. -  Legatus de latere non poteſt diſpenſare in gradibus cõſanguinitatis vel affinitatis: ne poteſt committere cauſam appellatione remota. p. 1. fo. 90. a. h. -  Legatus de latere non poteſt venire contra priuilegia alicui eccleſię conceſſa. ibidem. -  Legatus de latere poteſt ſe intromittere de appellatione interpoſita ad papam: vt cauſam magis inſtructam remittat. ibidem. -  Legati de latere poteſtas ac officium. p. 1. fo. 90. b. a -  Legati de latere ſoli cardinales intelliguntur & dicuntur proconſules ſecundam Baldum. p. 1. fo. 90. a. h. -  Legati qui a ſede apoſtolica mittuntur quales eſſe debeant ponit Bernardus lib. 4. de. conſi. ad Eugen. col. 4. &. 5. p. 1. fol. 90. a. l. -  LEGATVM eſt quædã donatio in teſtamento vel codicillis relicta; & poteſt legariei, qui poteſt hæres inſtitui. p. 6. fo. 56. a. *. 1. -  Legatum ſi tradatur in vita teſtatoris ipſi legatario, an tunc tranſeat in nouã donationem & incipiat eſſe donatio inter viuos. ibid. b. -  Legatum vni ex pluribus hæredibus relictũ debetur licet ipſe repudiet ſuam partem. ibidem. *. 2. -  Legatum rei ędibus affixæ an valeat, & an debeat dari eius æſtimatio. p. 60. fo. 61. a. col. 1. in principio. -  Legatum feudi in certum ſeruitium deputati ei, qui tale ſeruitiam pręſtare non poteſt, valet quantum ad æſtimationem. p. 6. fo. 61. a. *. 1. -  Si legata ſunt filiæ ducenta pro ea maritãda & poſtea ipſe teſtator eam maritauit in centum an cenſeatur reuocatum legatum in centum. p. 6 fol. 61. b. b.h. col. 2. in medio. -  Quid etiam ſi primo dotat, poſtea legat? ibid. -  Legatum animo compenſandi quando præſumatur. part. 6. folio. 61. b. h. per totum. -  Legatum quando præſumatur reuocatum per teſtatorem. p. 6. fo. 62. a. *. 1. & ibid. b. d. -  Legatum ſi non poteſt ſtatim tradi indulgebitur hæredi terminus ad illud tradendum. p. 6. fol. 74. a. *. 1. -  Legatum recte poteſt fieri in re aliena, & eam tenetur emere hæres. p. 6. fo. 59. a. *. 1. -  Idem eſt ſi teſtator legat rem hæredis ſcienter vel ignoranter. ibidem. e. -  Sed an huiufmodi diſpoſitio procedat de iure canonico. ibidem. f. -  Et in cuiuſmodi rebus alienis poſsit fieri tale legatũ, an & in furtiuis? p. 6. fo. 59. b. col. 1. &. 2. per totum. -  Legatum quibus modis præſumatur reuocatum per teſtatorem. p. 6. fo. 74. a. *. 2. &. 3. &. b. *. 2. -  Legatum ſi eſt purum, vel in diem certum, mortuo teſtatore dominium tranſit in legatarium, & tranſmittit illud ad hæredem poſt mortem teſtatoris. p. 6. fol. 71. b. *. 1. & fo. 72. a. c. per totum. -  Legatum factum duobus eodem nomine, ſi de perſona non conſtat vitiatur legatum. p. 6. fo. 58. b. *. 2. -  De legatis tertio cur dicatur titulus ille fforum. p. 6. fo. 65. b. 1. -  Legatum ſi deſiciat ratione rei legatæ tunc non accreſcit coniuncto. p. 6. fo. 71. a. k. -  Legatum ſactum eccleſiæ parrochiali ab eo qui alibi elegit ſepulturam: non computatur in quartã parrochialem, contra communem. p. 1. fo. 106. b. b. -  Legatum in voluntatem hæredis, ſi hæres non declarauerit voluntatem ſuam, ſtatim eo mortuo debetur ab eius hærede. partita. 6. fo. 66. b. *. 1. -  Et ſic moriendo videtur velle, quod eſt fauore vltimæ voluntatis: nam ſecus eſt in contractibus ibid. h. -  Sed quid ſi hæres declaret in vita ſe nolle, an ex hoc liberatus ſit, poſt mortem à præſtatione huiuſmodi legati? videtur quod non. ibi. -  Legatum relictum in voluntatem hæredis non debetur hærede nolente. p. 6. fol. 66. a. -  Legatum non vitiatur cauſa falſa adiecta. p. 6. fol. 62. *. 2. -  Legato ſeruo, vt alicui ſeruiat, tantum ad vitam legatarij legatus eſſe videtur. p. 6. fol. 75. b. *. 1. -  Legatum vel fidei commiſſum conditionale quando trãſmittatur. p. 6. fol. 72. b. col. 1. in prin. -  Legatum debet dari legatario cum fructibus & melioramentis a die adi tæ hereditatis. p. 6. fol. 73. a. col. 1. in prin. &. c. -  Sed quid ſi teſtator legauit rem alienam, in qua poſt teſtamentum factum fuit incrementum? ibid. -  Quid etiam an de beantur fructus legati ſtatim á morte teſtatoris: cum per leges regni ordina. de beantur legata etiam non adita hæreditate? ibid. c. -  Legatum an videatur reuocatũ ſi mulier res quas in teſtamento legauit, poſtea det marito in dotem? Alexand. vult quod non. pagin. 6. folio. 62. a. d. -  Legata re perdita, vel perempta ſine culpa hæredis, nõ tenetur hæres niſi ad cauendum de ea inuenta tradenda. p. 6. fol. 74. b. *. 1. -  Legata res ſi exigatur ateſtatore cenſetur reuocatum legatum. p. 6. folio. 61. a. *. 2. -  Idem eſt ſi eam alteri donat, teſtator: ſecus ſi eam vendat aut permutet: nam debebitur æſtimatio. p. 6. fol. 62. a. *. 1. -  Sed quid ſi vendat animo negociandi? cẽſetur reuocatũ legatum: ſecus ſi neceſsitate rei familiaris. ibid. b. -  Legato aliquo animali vel homine in genere ad quem ſpectet electio. p. 6. fol. 63. b. *. 1. &. fol. ſeq. a.b.c.d. -  Legatarius ſi recipiat rem legatam iure donationis non poteſt eam petere iure legati. p. 6. fol. 75. a. *. 1. -  Legatatio an competat actio furtiua, vel rei vẽdicatio ad rei perſecutionem quę poſt teſtamentum ſurrepta eſt. p. 7. fol. 50. b. c. -  Legatarius poteſt appellare ſi defendente herede teſtamentum pronun cietur inualidum. p. 3. fol. 144. b. *. 1. -  Legatarius an poſsit detrahere falcidiam de ſuo legato alteri legatario? laco. But. tenet quod ſic. p. 6. fol. 79. b. b. -  Legata ad pias cauſas nihilominus debentur rupto teſtamento preteritione poſthumi. p. 6. fol. 8. a. f. -  Legata relicta filio preterito qui teſtamentum rupit, an debeantur. p. 6. fol. 55. b. g. -  Quid autem in donationibus cauſa mortis? p. 6. fol. 56. a. col. 1. in medio. -  Legata relicta in minus ſolemni voluntate debentur naturaliter, licet nõ cimiliter. p. 5. fol. 105. a. c. -  Legata caduca, quæ ſint. p. 6. fol. 72. b. *. 1. &. c.d.e. -  Legata optione alicuius rei, legatarius, qui ſemel elegit nõ poteſt variare. p. 6. fol. 65. b. *. 1. -  Legatum optionis non eſt conditionale: ſecus enim nõ tranſmitteretur ad hæredes. p. 6. fol. 65. b. *. 2. -  Legatum eiuſdem rei ſi fiat vni in diuerſis teſtamentis, ſi legatarius priꝰ ab vno conſequitur æſtimationem: ab alio rem petere poteſt. p. 6. fo. 75. a. *. 2. -  Sed quid ſi in eodem teſtamento? ſemel tantum debetur. ibid. *. 3. &. e. -  Legatis alimentis ſine quantitate preſtabuntur ſicut teſtator conſueuit: & fi non conſueuit: ſecundum legatarij perſonam, & facultatem hæreditatis. p. 6. fol. 64. b. *. 1. -  Quid ſi ſit diuerſitasin vſu nam aliter præſtabat antea, quam tempore mortisibidem. g -  Legatum foſsionis mineræ vel lapidicinæ ſcindendæ non tranſit ad hæredem. p. 6. fol. 65. b. *. 2. -  Legatum quo loco & tempore peti poteſt. p. 6. fol. 74. b. *. 3. & k. -  Legari non poteſt purè ſeruo hæredis. p. 6. fol. 58. b. *. 1. Idem eſt ſi legetur ſeruo teſtatoris, vel monacho, & monaſterio. ibidem. -  Legari poſſunt fructus naſcituri. p. 6. fol. 60. a. *. 2. -  Legari poſſunt incorporalia & nomina debitorum. p. 6. fol. 61. a. *. 2. -  Legari poteſt purè vel ſub conditione quæ fit per dictionem (ſi) & an te conditionis implementum non debetur legatum. pagin. 6. folio. 62. b. *. 1. -  Legare poſſum ab hærede hæredis mei. p. 6. fol. 57. a. *. 1. -  Legare poteſt teſtator rem ſuam pignoratam. p. 6. fol. 60. a. *. 1. -  Item res obligatas pro debito hæreditario, ſiue pro debito alieno. ibid. e -  Sed quis illud tenetur luere hæres an legatarius? ibidem. -  Legatarius non poteſt partem legati accipere & partem repudiare. p. 6. fol. 73. a. *. 1. -  Legatarius ſi non ſit capax tempore teſtamenti, ſufficit quod ſit capax tempore mortis teſtatoris. p. 6. fol. 56. a. *. l. -  Legatarius poteſt grauari ab ipſo teſtatore dare alij vſque ad quantitatem & valorem legati. p. 6. fol. 56. b. *. 1. -  Legatarius non poteſt grauari in aliquo ea ratione, quod ſeruus ſibi legatus ſit, vt ſtatim manumittat. p. 6. fol. 58. a. *. 1. -  Legari non poteſt res ſacra, nec ſi legatur debetur eius æſtimatio. p. 6. fol. 60. b. *. 1. -  Si legantur cẽtum quæ teſtator putat ſe habere in arca, & non reperiantur nihilominus, debent per hæredem præſtari legatario. pagi. 6. fol. 62. a. *. 2. -  Idem eſt ſi dixit teſtator quæ habeo penes me depoſita ibid. b. b -  Si teſtator legat, tibi centum quæ debet: cum re vera non debeat: nihilominus debetur tale legatum ibidem. *. 1. -  Secus tamen eſt ſi teſtator ſe putaret verum debitorem. ibid. e -  LEGITIMATVS per reſcriptum principis an ſuccedat agnatis, vel cognatis legitimatis p. 4. fo. 44. b. c. -  Legitimatus per reſcriptum an ſuccedat in maioria excluſo ſubſtituto. p. 2. fo. 45. b. col. 1. -  Legitimatus eſt legitimus non natura: ſed gratia non generatione, ſed regeneratione, non foelicitate naſcendi: fed dono principis. p. 4. folio 42. b. d. -  Legitimatus ſecundum communem opinionem excludit ſubſtitutum p. 4. fo. 43. a. e. -  Legitimatus an gaudeat nobilitate patris, ita vt liberetur à contributionibus ad quas generoſi Hiſpaniæ non tenentur. pagi. 4. folio. 43. a. e. in fine. -  Legitimati in nullo differunt à legitimis filijs. p. 4. fo. 43. a. e. -  Legitimati quocun modo præterquam per papam ſuccedũt patri ab inteſtato, etiam vna cum legitimis. p. 4. fo. 45. a. *. 1. &. b. -  Legitimatio filiorum naturalium tenet ſtantibus legitimis filiis. p. 4. fo. 44. a. d -  Legitimatio filij neceſſario requirit conſenſum patris. p. 4. fol. 42. b. c. -  Legitimatio eſt actus voluntariæ iuriſdictionis & debet fieri de ſubditis. ibid. h. -  Legitimandi filios per oblationem curiæ modus inuẽtus fuit per Theo doſium Imperatorem. p. 4. fo. 43. b. l. -  Legitimare poteſt princeps quoad tẽporalia tãtum, papa verò quoad ſpiritualia. p. 4. fo. 42. b. *. 2. -  Legitimari poteſt clericus à rege. p. 4. fo. 42. b. h. -  Legitimatio eſt præpoſtera quæ facit quem legitimum ex poſt facto. p. 2. fol. 45. b. col. 1. -  Legitimus habet paternos honores & ſucceſsiones. p. 4. fol. 40. b. *. 1. & 42. b. *. 1. -  Legitimi filij qui dicantur. p. 4. fol. 39. b. *. 1. &. n. -  Legitimi ſunt qui naſcuntur ex concubina, ſi poſt matrimonium contrahatur, p. 4. fo. 40. a. a. &. b -  In legitimam qualiter & quando debeat computari dos à patre data filiæ. p. 6. fol. 100. col. 1. per tot. -  LEGITIMA filiorum ſunt omnia bona quæ reperiuntur tempore mortis patris præter quintam partem. p. 6. fol. 7. b. d -  Sed quid ſi poſt mortem bona meliorentut an tale augmentum computetur in legitimam? & reſol. quod non. ibid. -  Legitima an poſsit tolli filio ex directa militari. p. 6. fol. 32. b. h. -  Legitima filiorum quæ dicatur. p. 5. fol. 13. b. co.. 1. -  LENO non eſt qui nulla accepta pecunia vxoris adulterium aut diſsimulat, aut ſupina credulitate & patientia diſsimulat. p. 7. fol. 73. b. c. -  Lenonum quintuplex eſt genus. p. 7. fo. 73. a. *. 1. -  Lenones à quolibet de populo accuſari poſſunt. ibidem. a. *. 2. -  Lena qui iuueni promiſerat ſe daturam illi aliam meretricem ad concu bitum, ſi ipſa loco illius iuueni ignoranti ſe ſuppoſuit non committit adulterium iuuenis. p. 7. fo. 67. a. col. 1. in medio. -  LEONES & huiuſmodi beſtiæ quæ a longinquis partibus mittuntur non poſſunt in ciuitatibus per quas tranſeunt morari plus quam ſeptem dies, p. 7. fo. 61. a. a. -  LEX ſi vnquam. C. de reuocand. donat latè examinatur. p. 5. folio. 12. b. b. &. c. -  Lex ſi vnquam. locum habet in donatione quàm facit pater vltra legitimam. ibid. col. 2. in fine. -  Lex vt vim. ff. de iuſt. & iur. non procedit in foro conſcientiæ. partita. 2. fo. 52. a. i. -  Lex omnes populi. ff. de iuſtitia & iu. latiſsime explicatur. partita. 1. fol. 7. b. col. 2. -  Lex Tauri requirit quod maioria probetur ex conſuetudine immemoriali. p. 2. fo. 45. b. col. 2. -  Lex tauri. 45. de ſucceſſore & poſſeſſore maioriæ latè examinatur. p. 5. fo. 11. b. f. per totum. -  Lex ſancimus. C. de fideiuſſoribus latè diſcutitur. p. 5. fo. 78. a. e. -  Lex ſi pupilli.§. videamus. ff. de nego. geſt. p. 5. fo. 82. a. col. 1. -  L. Captatorias. ff. de hæred. inſti. p. 6. fol. 15. b. g. per totum. -  L. properandum. C. de iudicijs. p. 6. fo. 39. a. c. -  Lex & conſuetudo conueniunt in cauſa finali. p. 1. fo. 11. a. col. 1. f. -  Lex loquens per verba præceptiua obligat contrauenientem ad peccatum mortale. p. 1. fo. 9. a. col. 2. d. -  Lex loquẽs ꝑ verba cõia, vt ſtatuo, decerno nõ obligat ad mortale. ibi. -  Lex condenda eſt cum conſilio proborum & ſapientum. p. 1. fol. 7. a. *. 1. -  Lex debet ferri ad communem vtilitatem. ibid. e. -  Lex eſt intelligenda in ſaniori & meliori ſenſu. p. 1. fol. 8. a. *. 1. -  Leges ſunt cõdendæ cum conſilio procerum & peritorũ. p. 1. fol. 9. b. *. 1. -  Legem nouã poſt duos mẽſes à die publicationis nemo ignorare debet. p. 1. fol. 10. a. b. -  Legẽ cõdere eſt de ſupremo ĩperio. p. 1. fo. 7. b. co. 2. in prĩ. &. p. 2. fo. 7. b. f. -  Leges quare quod vna die cõſtituunt, alia deſtruunt. p. 1. fol. 7. a. k. -  Leges fori Caſtellæ nõ indigẽt probatione eò ꝙ ſint in vſu. p. 1. fol. 13. a. q. -  Leges Caſtellę exigunt licẽtiã virorũ incõtractibus vxorũ. p. 1. fo. 24. a. h. -  Leges fori non corrigunt iura partitarum, niſi illę que ſunt vſu receptę. p. 5. fol. 75. a. c. -  Leges nõ debent fieri niſi in his q̃ frequenter accidunt. p. 7. fol. 102. a. *. 1. -  Leges condere nõ poſſunt ſine cõſenſu populi duces, comites, marchiones. p. 1. fol. 7. b. c. -  Leges imperatorum allegare olim erat prohibitum ſub pena capitis. p. 3. fol. 20. b. a. -  Leges imperatorum hodie allegantur non quia imperatorum, ſed quia naturali rationi conſentientes. ibid. -  Leges quis condere poſ sit. p. 1. fol. 7. b. c. -  Legiſlator non debet facilis eſſe in mutando leges. p. 1. fol. 7. b. a. -  LEPROSAE vxorian vir teneatur reddere debitum. p. 4. fol. 8. b. h. -  LIBELLVS dicitur petitio ſcriptis facta. p. 3. fol. 13. b. *. 1. -  Libellus quid debet continere quantum ad ſui formam. ibid -  Libellus accuſationis qualiter debeat formari. p. 7. fol. 7. a. *. 1. -  In libello accuſationis an ſit meceſſarium apponere locũ & tẽpus. ibi. e. -  Libellus malè formatus nõ debet recipi in acuſatione. p. 4. fol. 25. b. *. 1. c. -  Libellus neceſſarius eſt in cauſis. p. 3. fol. 13. b. f. -  Libellus cũ agitur ciuiliter iniuriarũ, qualiter formetur. p. 7. fo. 37. b. d.e. -  Libellus ad reſcindendã vẽditionẽ qualiter formari debet. p. 5. fo. 32. b. a. -  Libelius in hypothecaria qualiter formari debeat. p. 5. fol. 86. a. b. -  In eodẽ libello anpoſsit accuſari mandator & interfector. p. 7. fol. 53. b. g. -  Sed an conueniri poſsint vnus coram vno iudice, alter coram altero. p. 7. fol. 53. b. g. -  Libellum famoſum quicontra aliquem edit qualiter puniatur. p. 7. fo. 33. a. *. 2. -  Liber rationum mercatoris, vel campſoris, an faciat fidẽ. p. 3. fol. 121. b. *. 1. -  LIBERALITAS quid ſit. p. 2. fol. 15. b. *. 2. &. k. -  LIBERATIO habetur pro ſolutione. p. 5. fol. 97. b. f. -  Liberatio ſeu quitatio in fraudem creditoris facta reuocatur, ſi liberatus particeps fraudis fuit. p. 5. fol. 112. b. *. 1. -  LIBERTAS animi inter virtutum & vitium eſt poſita. p. 1. fol. 14. a. i. -  Libertas charior eſt, quàm vita. p. 4. fol. 56. b. a. -  Libertas eſt naturalis facultas eius quod cui facere libet, niſi quod vi aut iure prohibetur. ibid. *. 1. -  Libertas eſt vnum de honorabilioribus & eſtimabilioribus mundi. p. 4. fol. 15. a. *. 1. -  Libertas quibus modis à domino ſeruis datur. p. 4. fol. 56. b. *. 1. -  Liber bona fide poſſeſſus non preſcribitur vt ſeruus, nec mutatur eius conditio. p. 3. fol. 170. b. *. 3. -  Liberum arbitrium in homine, Angelo, & dæmone, quomodo inſit. p. 1. fol. 14. b. i. -  Libertus & eius filij ad quæ officia patrono teneãtur. p. 4. fol. 57. b. *. 4. -  Libertus ex quibus cauſis poſsit in ſeruitutẽ reuocari. p. 4. fol. 58. a. *. 1. &. ibid. n. -  Libertis ſuis quando ſuccedant domini. p. 4. fol. 58. b. *. 1. &. e. -  Libri dati à patre filio cauſa ſtudij an debeant diuidiinter hærèdes. p. 5. fol. 11. c. -  LICENTIATI debẽt gaudere ijsdem priuilegijs quibus doctores. p. 2. fol. 31. col. 1. in prin. -  Licentiam qui petit alij conſitendi debet adducere iuſtas rationes. p. 1. fo. 24. a. col. 2. *. 1. & quæ ſunt illæ, vide ibid. b. col. 1. *. 1. -  Licurgus ſi alicui concedatura principe faciendi maioriam comprehenditur etiam iam facta. p. 6. fo. 63. a. b. -  LICVRGVS quare ſtatuerit apud Lacedemonios vt virgines ſine dote nuberent. p. 4. fo. 28. b. col. 2. k. -  LIS cepta quando dicatur. p. 4. 27. a. col. 2. c. -  Lis ſi fuerit mota ſuper revendita contra emptorem tenetur emptor denuntiare venditori, vt ab eo defendatur. p. 5. fo. 22. a. *. 1. -  Lite conteſtata cum defuncto ſuper crimine inſtantia tranſit ad hæredes: & ex eo condemnabuntur. p. 7. fo. 13. a. a. -  Non tamen tenebuntur vltra vires hæreditarias. ibi. b. -  Lite conteſtata ſuper maleficio de quo agitur ad pœnam pecuniariam, ſi moriatur actor vel reus, tranſit inſtantia iudicij ad hæredes. p. 7. fol. 12. b. *. 1. -  Litem conteſtariin criminalibus an teneatur reus. p. 7. fo. 8. a. b. -  Litis conteſtatio. cum ſit principium & fundamentum litis, ſit per verbum nego vel concedo. p. 3. fol. 52. a. *. 2. -  Et ſic ad litis conteſtationem ſufficit ſola litis conteſtatio. p. 3. fol. 52. a. o. -  Litem conteſtari an quis expreſſe cogatur. ibid. b. col. 2. in medio. -  LINGVA cum non reſtringitur, nequaquam vbi ceciderit iacet, ſed ſemper ad deteriora deſcendit. p. 2. fo. 10. a. g. -  Linguæ in manibus eſt mors & vita. p. 2. fo. 10. b. d. -  Lingua præceps vbi frænanda, maximè verò in conuiuio. p. 2. foli. 18. b. d. -  LIMITES qualiter debeant diuidi inter hæredes deſcordantes. p. 6. fo. 102. a. *. 1. &. a. per totum col. -  Limites ſolent diſtingui per flumina & riuos aquarum per caſtella, & ꝑ villas. p. 3. fol. 88. a. d. -  LITERATI æquiparantur nobilibus. p. 7. fol. 85. a. a. -  Literati non ſunt exempti à debitis & obſequijs domino temporali p̃ſtari ſolitis. p. 2. fo. 31. b. col. 1. in prin. -  Literas regias falſans qua pœna puniatur. p. 2. fo. 24. a. b. -  Literæ executoriales ſunt perpetuæ. p. 3. fol. 95. a. a. -  Literas gratiæ ſeu mercedis nemo niſi rex, in curia ſua concedere poteſt Item nec priuilegia de nouo dare, vel confirmare. p. 3. fo. 92. b. *. 2. -  Literæ regiæ ſuper his quæ ſunt iuſtitiæ, & ſecundum ius: debent vti lex ſeruari. p. 3. fo. 93. *. a. 1. -  LITIGATOR coram iudice cum armis veniens, & ſecretè generaliter minas proferens tenetur aduerſario ad petita quæ ei ſibi facit ꝑdere. p. 7. fol. 39. a. b. *. 1. -  Litigator ſi quid donet iudici, vt iniuſtè iudicet vel litẽ differat, nõ põt repetere: ſed fiſco applicabitur. p. 3. fol. 142. *. 2. -  LOCATOR licet expellat colonũ, tamẽ adhuc poteſt petere pẽſionẽ. p. 5. fol. 40. b. c. -  Locator inquibus caſibus poteſt expellere conductorem à domo. ibidem. *. 1. -  Sed quid ſi in caſibus expreſsis etiam promiſit ſe non ex pulſurum cõductorem? ibid. i. &. fol. ſequenti pertotum. -  Locator non tenetur de re perdita in Apotheca locata. p. 5. fol. 47. a. *. 2. -  Locator inquibus caſibus teneatur de re perdita in re locata. ibidem. h. i. &. k. -  Locator preſumitur dominus rei, vnde habet neceſſe probare dominiũ. p. 5. fol. 44. a. f. -  Locator poteſt expellere conductorem à re cõducta, ſi non ſoluat tempore conuento. p. 5. fol. 40. a. d. -  Locator tenetur de damno vaſorum. p. 5. fol. 43. a. *. 1. -  Locatoritacitè obligatæ ſunt res inuectæ in domũ conductam & poſſunt pro pignore retineri. p. 5. fol. 40. a. *. 3. -  Sed an omnes, an verò illæ tantum quæ reperiuntur tempore ſoluendę penſionis. ibid. e. -  Et an res aliena inuecta tacitè obligata cenſeatur? videtur quod nõ, nee merces etiam quæ inferuntur. ibid. b. b. -  Locatori obligata cenſentur omnia illata in fundum ruſticum. ibid. g. -  Locationis pretium debet ſolui tempore quo conuenit, & ſi conuentũ non eſt inſpicienda eſt conſuetudo loc. p. 5. fo. 40. a. *. 2. -  Locationi prædeceſſoris an teneatur ſtare ſucceſſor. p. 5. folio. 39. b. g. per integram columnam. -  Locari & conducere quis poteſt. p. 5. fo. 39. b. *. 1. -  Locatio quid ſit. p. 5. fo. 39. a.*,2. -  Locatio operarum videtur quod non tranſeat in heredem. parti. 5. fol. 39. b. f. -  Locatio pro pluribus annis debet ſolui in fine cuiuslibet anni: quia tot ſunt locationes quot penſiones. p. 5. fo. 40. a. c. -  Locationis tempore finito, ſi conductor non reſtituit rem domino, & perſeuerat vſ ad ſententiam tenetur de duplo. partita quinta. folio 44. a. *. 1. -  Locari quæ res poſsint. p. 5. fol. 4. a. *. 1. -  LOCVS an debeat neceſſatio apponi in accuſatione. p. 7. fol. 7. a. e. -  Locus aggrauat delictum. p. 2. fol. 43. a. g. -  Locus delicti dicitur potiſsimum forum delinquentis. p. 7. fol. 7. b. d. -  Quid autem ſi locus ſit communis duarum ciuitatum? priùs occupantis erit cognitio. ibid. fol. ſeq. col. 1. in prin. -  Locus natura munitus æqui paratur caſtello. p. 2. fol. 60. a. f. -  Locus religioſuseſt vbi totum corpus hominis ſaltem caput ſepulturæ perpetuæ cauſa humatus eſt. p. 3. fol. 158. a. *. 2. -  Niſi fuerit homo ſupplicio damnatus. ibid. -  In loco publico nemini licet ædificare, & quod ita ædificatũ eſt poteſt deſtrui. p. 3. fol. 186. *. 1 -  LVCRVM quod facturus erat conductor quot modis conſiderari poſsit. p. 5. fol. 46. a. b. -  Lucrum verbum eſt generale ad omnia lucra etiani non deſcendẽtia ex quæſtu. p. 5. fol. 57. a. e. -  Lucra male ac quiſita non communicantur inter ſocios. p. 5. fol. 57. b. *. 1. -  Lucrari & non perdere quis in dubio preſumitur. p. 5. fol. 59. b. b. -  LVGERE mortuos pietatis affectu nõ omnino prohibetur: Sanctiꝰ tamen faciebant illi populi qui ortus hominum lugebãt obituſ celebrabant. p. 1. fol. 27. b. e.f. -  Lugens pro mortuo ita vt rumpat faciem, non recipiet ſacramcta donec pœnitentiam egerit peccatum eum eſt mortale. p. 1. fol. 27. a. *. 1. -  VNDE huiuſmodi lugentes poſſunt impune eijci ab eccleſia. ibid. -  LVPANARIA cur de conſuetudine tolerentur. p. 4. fol. 38. b. g. -  M. -  MAGISTER quis dicatur. p. 7. fol. 98. a. *. 1. -  Magiſter maiorẽ habet poteſtatem in diſcipulũ quam pr̃ in filiũ. ibi. n. -  Magiſtratus maiores qui dicantur. p. 7. fol. 6. a. c. -  Magiſtratus non poſsunt accuſari durante officio, niſi in certis cauſis. ibid. *. 1. &. f. -  Magiſtratus perpetui non poſſunt ſtatuere contra ius. p. 1. fol. 8. a. col. 1. -  MAGNIFICVS & liberalis propriè dicitur qui dat ſine pretextu retributionis. p. 5. fol. 10. a. g. -  MAIORDOMVS regis qualis eſſe debeat. p. 2. fol. 26. a. *. 1. -  Maiordomus regis antiquitus dicebat̃ comes ſacrarũ largitionũ. ibid. b. -  Maiores magiſtratus poſſunt, condere. ll. p. 1. fol. 8. a. col. 1. -  MAIORIA poteſt conſtitui in iſtis redditibus annuis, qui dicuntur iurosy cenſos. p. 6. fol. 61. b. b. -  In maioria ſi cautũ vt primogenitꝰ primi matrimonij ſnccedat: eo nõ nato ſuccedãt primogenitus ſecundi vel tertij matrimonij. p. 2. fol. 45. a. -  Maioria inſtitui non poteſt in inceſtuoſum filium vel eius filium etiam ſub conditione ſi legitimabitur. p. 2. fol. 19. b. col. 1. in medio. -  Maioria ſemper procedit ordine ſucceſsiuo. p. 2. fol. 44. b. col. 1. in prin. -  Maioria conſtituta, ſi pater exhęredet filium ſuum in ſua, an ex hoc videatur reuocare maioriam. ibid. -  Maioria cõſtituta duobus filijs maioribus pro indiuiſo, altero mortuo an eius pars accreſcit fratri ſuo. ibid. -  Maioria hodie iure regni põt fieri in tertia & quinta bonorũ. ibi. col. 2. -  Maioria facta in primum tenebit licet, non ſit ſequuta traditio & pręferetur ſecundo in quem eſſet ſecũdo loco facta & ſubſecuta traditio. p. 5. fol. 28. a. col. 2. in fine. -  Maioria facta in vno filio, & poſtea altera in ſecundo cauſa æqualitatis reuocata prima maioria cenſetur reuocata ſecunda. p. 6. fol. 74. a. f. -  Maioria videtur conſtitui cum datur oppidum á rege titulo ducatus vel marchionatus. &. &c.p. 2 fol. 7. b. b. -  Maioria idẽ eſt qđ priogenitura & eſt vulgare Hiſpanicũ. p. 2. fo. 44. a. d -  Maioria quando dicatur reuocabilis vel irreuocabilis. p. 2. fol. 44. b. co. 2. in principio. -  Maioriæ ſi reliquit teſtator domum ſuam principalem, & aliam poſtea emit: an empta ſurrogetur loco primæ: & videt̃ qđ ſic. p. 6. fo. 74. a. k. -  Maioriæ titulo qui habet oppidum cum villis ſubiectis & iuriſdictione ſi impetret à principe licentiam diſtrahendi vnam ex dictis villis, non potelt ſeparare villam ab oppido. p. 2. fol. 3. b. d. -  Maioriæ appellatione intelligitur de maiori ætate vbi ex adiũcto aliud non cõſtaret. p. 2. fol. 44. a. d. -  Maioriæ accreſcit quid per poſſeſſorem ei acquiritur. p. 2. fol. 45. b. -  Maioriæ deſerunt̃ iure ſanguinis & nõ iure hæreditario. p. 2. fo. 49. a. d. -  Maioriæ bona qui datin emphiteoſin nõ videtur ex hoc reuocare maioriam. p. 2. fol. 44. b. -  Maioriæ ſucceſſor quando teneatur ad legata vel debita prædeceſſoris. p. 2. fol. 49. b. -  Maioriæ conditor ſi decedens reliquit fundum cum fructibus pendentibus prius vocato: an idem ſucceſſori ſuo teneatur facere prius vocatus. p. 4. fol. 36. b. i. -  Maioria inſtituta in primo teſtamẽto an ſecũdo teſtamẽto at diuerſo non perfecto cẽſeatur tacitè reuocata. p. 6. fol. 8. a. i. -  Maioriæ duæ ſi reperiantur factæ de eiſdem bonis eodem tempore vna in filium maiorem altera in ſecundum præferetur maior. p. 2,fol. 44. b. col. 1. in principio. -  Maioria inſtituta ſub conditione vt turpia arma deferantur ſub pœna perditionis maioriæ nihilominus habebitur ſi conditio non impleatur. p. 6. fo. 22. a. d. -  Maioria ſi conſiſtat in oliuetis & ad eorum fructus colligendos ſoleant ante collectionem mutuari pecuniæ: huiuſmodi pecuniæ cedunt maioriæ. p. 7. fo. 97. b. c. -  Maioriæ conſtituendæ infilium qui habuit poteſtatem à rege an poſsit eam facere in nepotem. p. 2. fo. 46. b. col. 2. -  Maioriæ conſtituendę qui habet poteſtatem in vnum ex filijs quẽ volet, an poſsit facere duas maiorias. ibidem. -  Maioriam ſi fecit mater in eum quem pater elegerit, an cenſeatur facta in filium maiorem. p. 2. fo. 46. a. col. 2. -  Maioriam conſlituendi in quemlibet ex filijs facultatem habens, electũ nõ poteſt grauare ad aliquid faciendum vel dandũ. p. 2. fo. 46. b. col. 2. -  Maioriã perdit qui contrahit matrimoniũ cũ plebeia. p. 2. fo. 71. a. m. -  Maioriã qui fecit filio maiori ei iuriſdictionẽ alicuius caſtri aſsignauit nõ per hoc videtur donare oĩa alia iura & redditꝰ caſtri. p. 5. fo. 14. a. c. -  Maioriã ſi fecit maritus de re vxoris ipſa cõſentiente, ita vt tanquã de re ſua diſponeret. ſi ipſe poſtea reuocat maioriã remanebunt res penes maritum. non penes vxorem. p. 5. fo. 85. a. c. -  Maioriã poſtquã fecit pater in filiũ & eius deſcendẽtes ſi capitur ab hoſtibus, & cũ ab eis reuertitur reperit filiũ mortuũ, qui tũ reliquit filiũ: & tãdẽ nullo alio cõdito teſtamento moritur pater, an teneat maioria in nepote, & tenet hic gloſ. qđ ſic cõtra cõmune. p. 2. in titulo de capt. -  Maioriã ſi pater inſtituit & ſiſiũ grauauit, vt daret mille filio ſpurio & rumpatur teſtamentũ ex cauſa p̃teritionis, vel allegatur alias, qđ ille ſpuriꝰ habere nõ põt, cui debebunt̃ illa mille, & videt̃ ꝙ nõ lucro maioriæ cedẽt: ſed filiorũ. p. 6. fo. 48. b. col. 2. in medio. -  Maioriã ſi pater inſtituit in ſecundo genito quia ad id falſa cauſa inductus fuit, primogenitus reuocabit inſtitutionem. p. 6. fo. 8. b. c. -  Maioria idẽ eſt quod primogenitura: & eſt vulgare hiſpanicũ, vt dixit præpoſitus alexandrinus. p. 2. fol 44. a. col. 1. in fine. -  Maioriæ appellatione intelligitur de maioriætate non ſeientia, virtute & honore. ibidem. -  Maioriæ bona dicuntur q̃ maiori in maiorẽ deſcẽdunt. ibi. col. 2. in pri. -  Maioriam ſi quis facit ſimpliciter in filium, cum plures haberet filios. in maiorem feciſſe cenſetur. ibidem. -  Maioria an cẽſetur reuocata ex hoc qđ quis poſt cõſtitutã maioriã filiũ exheredat in ſua hæreditate? videtur ꝙ nõ. p. 2. fo. 44. b. co. 1. in medio -  Maioriam ſi pater fecit in duobus filijs maioribus & voluit ꝙ pro indiuiſo bona poſsiderent: alios vero inter ipſos ſubſtituit, an ſi vnus ex maioribus fratribus moriatur accreſcat portio illa omnibus ſubſtitu tis fratribus, vel tantum fratricum quo habebat bona in maiorian? & videtur ꝙ illi ſoli accreſcet. ibidem in fine col. -  Maioriã ſi quis facit de ſui natura reuocabilẽ iuxta leges Tauri, ſi tradit fit irreuocabilis, qñ fit ꝑactũ interviuos. ibid. col. 2. in principio. -  Maioria hodie de iure regni poteſt fieri in tertia & quinta bonorum in vnum ex filijs. ibidem. -  Maioriæ bona prohibita alienari non publicantur propter delictũ poſ ſidentis maioriam. p. 6. fo. 82. b. col. 1. in prin. -  In maioria præfertur filius natus in infidelitate ei qui natus eſt, poſtquã pater & mater ad fidem conuerſi ſunt. p. 2. fo. 45. a. col. 1. in medio. -  Maioria vt detur ſcđo genito, an poſsit conſentire primogenitus. ibidẽ. -  In maioria ſi cauetur ꝙ ſilius primogenitus primi matrimonij ſuccedat, & poſsidẽs bona maiorię nõ habeat filios ex eo ſed tãtũ ex ſcđo matrimonio an p̃ferentur fratres filijs ſecũdi matrimonij. ibi. in fine. col. -  In maioria an ſuccedet legitimatus per reſcriptum & an excludet ſubſtitutum. p. 2. fo. 45. b. col. 1. in principio. -  Maioria cõſtituta in ſpuriũ quem errans in iure teſtator credebat eſſe legitimum, an teneat. ibid. col. 2. in principio. -  Quid autem ſi poſtea legitimatus eſt ſpurius? ibid. -  Maioriæ ſi reperiantur duæ eodem tempore factę de ijſdem bonis, vna in filium maiorem alia in filium ſecũdum quis præferetur? & videtur ꝙ præferendus ſit filius maior. p. 2. fo. 44. b. col. 1. in medio. -  Maioriæ faciendæ facultas non extẽditur ad ignobiles. p. 2. fol. 47. b. col. 1. a. in prin. -  Maioriæ delatæ tẽpore ſi filiꝰ eſt incapax ſuccedet nepos ex eo idẽ dic ſi ꝓximior vocatꝰ eſſet deportatꝰ vel ingrederet̃ religionẽ. p. 2. fol. 47. b. col. 2. in medio. -  Plures quæſtiones & caſus qͦtidie notabiles circa maioriæ delatiões vide latiſsime. p. 2. fo. 44. 45. 46. &. 47. per. 18. ferè columnas integras. -  In maiorijs de more Hiſpaniæ eſt, vt per exiſtétiã maſculi licet natu poſterioris excludatur fœmina eius ſoror, quanuis prius genita. p. 6. fo. 87. b. col. 2. in medio. -  Si in maioriæ inueſtitura caueretur, qđ ne ex cauſa neceſsaria poſsit alienari quid erit ſi ꝓuocetur ad diuiſionem. p. 4. fo. 68. a. l. -  Maioriæ poſſeſſor ſi rem alienauit, & poſtea apparet ad eum non pertinere maioriam. an valeat talis alienatio. ibidem. -  Maioriæ res alienari non poſſunt pro anima defuncti. ibid. -  Maioria ita relicta ne alienetur extra familiã, an ſi hi qui de familia ſunt emere nolũt poſsit extraneo vendi? & videtur quod ſic. ibidem. -  De alienatione cõſtitutione ſucceſsione & tranſactione maiorię, vid. ana pliſsimè & copioſiſsime notab. caſus & quotidianos. p. 4. fo. 68. 69. 70. &. 71. &. p. 6. fo. 82. 83. 84. &. 87. 88. 89. &. 90. &. p. 5. fo. 67. 68. 69. 70. & p. 2. fo. 44. 45. 46. &. 47. -  Maioriam pater in primo teſtamento inſtituit in filio maiori, poſtea in ſecũdo pœnitentia ductus eam reuocat et inſtituit æqualiter omnes filios, præterito filio maiore, non tamen ideo videtur reuocaſſæ maioriam. p. 6. fol. 9. a. d. -  Sed quid ſi in primo teſtamento inſtituit maiorẽ filium, in ſecũdo aliũ, ancenſeatur reuocata maioria videtur quod ſit ibid. -  MAIORINI qui dicantur, & qoud ſit eorum officium. p. 2. fol. 27. b. *. &. 2. fol. 28. a. a. -  MALEDICERE correctionis cauſa meritorium eſt. p. 2. fol. 20. a. c. -  Maledicens regi qualiter puniatur. p. 7. fol. 18. b. *. 1. -  Malefactor poteſt in flagranti crimine, capi & duci ad iudicem per illũ cuius in tereſt. p. 7. fol. 27. a. h. -  Maleficium celare reſpondendo verbis æquiuocis cauſa miſericordiæ licitum eſt. p. 7. fol. 53. a. a. -  MANCIPIA quæ rudia ſunt, preſumuntur ad omnia officia aptiora & dociliora: trita vero & veterana. difficile eſt reformare. p. 2. fol. 18. a. f. -  MANDATARIVS tantũ tenetur mandanti de dolo & lata culpa. p. 5. fo. 79. a. *. 1. -  Tenetur de culpa leuiſsima ſi mandatum requirit exactiſsimam diligẽtiam & induſtriam ibid. e. -  Mandatum Papæ factum ſine cauſæ cognitione in cauſa quę requirit ſententiam & cauſæ cognitionem non valet. p. 3. fol. 140. b. e. -  Mandans fieri delictum, ſi ante quam illud pepetretur reuocet mandatum, an euitabit pœnam. p. 7. fol. 92. a. d.e. -  Mandatum quando fit gratia mãdantis & mãdatarij vt ſi mando quod mutues, procuratori meo pecuniam ſub certo lucro: tũc tenetur mãdans pecuniam cum lucro fæneratori tertio ſoluere. p. 5. fol. 79. b. *. 1. -  Mandans licet teneatur ad ea quę ſoluit mandatarius: tamen ſi mandatum fuit illicitum, non tenetur. p. 5. fol. 79. a. *. 2. -  Mandatum contrahitur inter preſentes vel per Epiſtolam aut nũtium inter abſentes. p. 5. fol. 80. a. *. 1. -  Mandatum per quę verba conttahitur. ibid. -  Mandatum anſola voluntate inducatur ſine verbis. ibid. -  In mandato generali non veniunt turpia. p. 5. fol. 80. a. f. -  Mandatum factum nomine tertij tenetur illud ſuſcipiens adimplere: & de eo mandanti tenebitur. p. 5. fol. 79. a. *. 2. -  Et debent cedi per mandatarium mandatori actiones contra illum tertium. ibidem. f. -  Mandatum ſi fit gratia mandatarij tantùm, vt ſi conſulo, vel mando tibi, vt de pecunijs tuis aliquid pro te emas: quamuis ex hoc tibi damnum veniat, non teneor niſi fraudulenter tibi mandaui. p. 5. fol. 79. b. *. 2. -  Idem etiam eſt ſi alias non eras facturus. ibid. d. -  Sed quando præſumitur quod hoc alias non eras facturus. ibid. -  Mandatum obligat vbi non habet merè naturam conſilij. p. 1. fol. 80. a. col. 1. in principio. -  MANICHAEI dixerunt Chriſtum non veram carnẽ: ſed phantaſticã accepiſſe. p. 1. fol. 14. a. col. 2. m. -  MANSATAE homines qui dicantur & quæ ſint eorum iura. p. 4. fol. 62. a. b. &. c. -  MARCHIO quis dicatur.'p. 2. fol. 7. a. col. 1. *. 1. &. k. -  MANVS regis in quibus caſibus ſunt oſculandæ. p. 4. fol. 62. b. d. -  Manumiſsio valer, ſi tu aliquid promiſeris vt ſeruum meum manumitterem: licet poſtea implere nolis. p. 5. fol. 107. b. *. 1. -  Manumiſſor æqualis eſt patri. p. 4. fol,57. b. i. -  MARCADGO in aliquibus locis Hiſpaniæ genus tributi eſt quod ſoluitur menſe Martio. p. 3. fol. 92. a. d. -  MARE fecit Deus non ad nauigandũ, ſed propter elementi pulchritudinem. p. 2. fol. 28. a. f. -  Marislaus & commoda ex. D. Ambro. p. 2. fol. 29. a. h. -  MARITVS ſi velit reddere dotem æſtimatam in eadem bonitate, & non æſtimationem, non audietur. p. 4. fol. 33. b. g. -  Maritus qui datvxori licẽtiam ingrediendi religionen per hoc ipſetacitè videtur vouere continentiam. p. 4. fol. 27. b. c. -  Maritus vbicun inuenerit aliquem cum vxore coẽũtem occidere poteſt eum: niſi ſit dominus, aut patronus, vel multum honorabilis perſona. p. 7. fol. 68. b. *. 2. -  Maritus hæres inſtitutus, & rogatus poſt mortem vxori hæreditatem reſtituere & ipſe, ante quam quærat, reſtituit vxori valet talis donatio. p. 4. fol. 30. b. *. 1. -  Maritus non poteſt agere contra vxorem actione furti, nec é contra vxor contra virum. p. 3. fol. 4. a. *. 3. -  Maritus per vxorem a religione reuocatus poſt vxoris mortem debet redire ad religionem, nec debet iterum contrahere. p. 1. fol. 74. b. *. 1. -  Maritus qui meretricando vel ludendo perdidit bona quæſita an ea de beat computare in partem. p. 5. fol. 59. b. e. -  Maritus poteſt vxori ſe obligare ad peram ſi tenuerit cõcubinam: quia intereſt vxoris quod non tenear. p. 7. fol. 65. b. c. -  Maritus adulter an poſsit accuſare vxorem adulteram & an adulterium vxoris adulterio viri compenſetur. p. 4. fol. 9. a. m. -  Maritus, qui ob vxoris adulterium lucratur dotem eius, an teneatur ad onera hæreditaria. p. 4. fol. 35. a. f. -  Maritus intra quod tẽpus teneatur accuſare vxorem de adulterio. p. 7. fol. 66. a. col. 1. in prin. -  Maritus qui ſcit vxorem adulterari, tenetur accuſare ad ſeparationem. thori. p. 4. fol. 23. a. *. 1. &. e. -  Nam patronus eſt turpitudinis qui celat crimen vxoris. ibid. f. -  Maritus an poſsit vxori in peccato permanenti neceſſaria pietatis cauſa miniſtrare. ibidem. g. -  Maritus quivouit continentiã, vxore mortua in religione an poſsit matrimonium contrahere. p. 4. fo. 27. b. col. 2. k. -  Maritus qui ſine vxoris cõſenſu religionem ingreſſus eſt poteſt ꝑ vxorem reuocari. p. 1. fo. 74. a. *. 1. -  Maritus an poſsit damnari perpetuò ad triremes in pręiudicium vxoris videtur ꝙ ſic conſultius tamen eſſet iudicibus pœnam commutare. p. 7. fo. 92. b. f. -  Maritus poteſt renuntiare pacto de lucranda dote. p. 4. fo. 30. b. col. 1. in prin. -  Maritus rei donatæ propter nuptias debet vxori tradere poſſeſsionem. p. 4. fol. 31. a. col. 2. *. 1. &. b. -  MARMORA an contineantur appellatione ſaxorum. p. 6. fol. 60. b. g. -  MARTINVS Papa appellatus fuit à quibuſdam Martinus capra, qđ diſpenſauerit cum bigamo. p. 1. fol. 34. b. m. -  MASCVLVS prior natus eſſe præſumitur quám fœmina, qñ duo ex eodẽ partu naſcũtur & dubitatur quis prior natus ſit. p. 7. fo. 99. b. *. 1. &. p. 2. fol. 44. b. a. -  Maſculi qui aliqua bona præſcripſerunt iure maioriæ. maſculis tantũm præſcripſiſſe cenſentur. p. 2. fol. 45. b. col. 2. -  Maſculus præfertur fœminæ in primogenitura. p. 7. fo. 99. b. h. -  MATER in ſucceſsiõe filij inteſtati excludit auũ patruũ. p. 6. fo. 91. a. b. -  Mater non tenetur ad alendum filium niſi pater & eius aſcendentes eſſe deſierint. p. 4. fol. 52. i. -  Mater ſi ante tranſitum ad ſecunda vota petit filijs tutorem, an ſit dandus ille quem ipſa petierit. Reſp. ꝙ ad id non neceſsitetur iudex. p. 6. fol. 104. a. c. in fine. -  Mater nõ tenet̃ filiã dotare, niſi ſit infidelis & filia fidelis. p. 4. fo. 31. b. 2. -  Tenetur tamen eam dotare ſi filia ſit inops, ſicut & eam alimentare ſecundum Bal. ibid. e. -  Sed an procedat ſi filia catholica ſit diues. ibid. fol. 32. a. a. -  Mater ſi ſucepta filiorũ tutela nupſerit perdit tutellã. p. 6. fol. 104. a. *. 1. -  Non autem priuabitur tutela propter ſponſalia de futuro. ibid. c. -  Mater quam poteſtatem habeat in filios & an poſsit filium ponere alicui ad ſeruiendum. p. 4. fol. 46. b. 1. -  Mater quæ aſserit filium quem in ventre gerit non eſſe ſui mariti non creditur. p. 3. fol. 70. a. *. 1. -  Sed quid ſi vltra confeſsionem matris concurrant alia indicia. p. 3. fol. 70. g. -  Mater quę ob tranſitum ad ſecũda vota perdidit tutellam, an poſtea facta vidua, reaſſumettutellam. p. 6. fol. 104. a. d. -  Mater poteſt in teſtamento dare tutorem filio debet tamen iudex eum confirmare. ibid. *. 2. -  MATRIMONIVM quare inſtituitum fuit. p. 4. fol. 7. a. c. &. e. -  Matrimonium inter conſanguineos infra quartum gradum licet dirimatur, hoc non fit inter infideles ad fidem conuerſos. p. 4. fo. 19. a. *. 1 -  Matrimonium inter fideles eſt initiatum & conſummatum & ratum: in terinfideles autem non eſt ratum. p. 4. fo. 28. a. col. 1. *. 1 -  Matrimonium inter Saracenos contractum tenet licet plures habeant vxores. p. 4. fol. 19. a. h. -  Matrimonium iam contractum non poteſt dirimi per ordinis ſuſceptionem. p. 4. fol. 11. a. e. -  Matrimonium contractum inter impuberes ſub conditione vel de præſenti, matrimonium non eſt, ſed tantum ſponſalia: quæ confirmãtur taciturnitate ſi puberes facti ſimul cohabitent. p. 4. fo. 3. a. *. 2. -  Matrimonium contractum ſub conditione an ea adueniente ſit opus nouo conſenſu. p. 4. fol. 14. a. e. f. &. h. per totum. -  Quid ſi contraxit cum duabus ſub eadem conditione? ea adueniente cum neutra tenebit matrimonium. ibidem. f. -  Matrimoniumſeu ſponſalia de pręſenti per quę verba contrahantur. p. 4. fol. 3. a. i. -  Matrimonium licet bis vel pluries contrahere, p. 4. fo. 38. b. *. 1. -  Matrimonium à fideli cum in fideli contractum non valet, niſi ſub conditione, quod ad fidem conuertatur. p. 4. fol. 10. b. *. 1. -  Matrimonium de præſentian contrahatur per hæc verba promitto ꝙ ab hinc habebo te pro legitima vxore. p. 4. fol. 3. a. k. -  Matrimoniũ eſt maris & fœminæ coniunctio cum intentione inſeparationis & obſeruantia mutua caſtitatis. p. 4. fol. 7. a. col. 1. *. 1. -  Matrimonium inter ſeruum & ancillam contractum etiam ſine cõſenſu domini valet ſi ſint Chriſtiani. p. 4. fol. 15. a. *. 2. -  Matrimonium aliquando fuit legis obſequium: nunc eſt infirmitatis remedium. p. 1. fol. 16. a. c. -  Matrimonium cõtrahere debent ciues ætate habiliad ſobolem. p. 2. fol. 68. a. *. l. -  Matrimonium mon dirimitur etiam ſi filium proprium pater de ſacrofonre leuet. p. 4. fol. 20. a. *. 4. -  Matrimonium non eximit filiam à patria poteſtate. p. 7. fol. 69. a. h -  Matrimonium non conſũmatum an poſsit diſſolui aliter quam per ingreſſum religionis, ex ſola voluntate Papæ. p. 4. fol. 28. a. d. -  Matrimonium non poteſt contrahi inter conſanguineos in linea aſcendentium & deſcendentium quantuncun ſint remoti. p. 4. fol. 18. b. *. 2. &. 19. a. f. -  Matrimonium legitimè contractum ſignificat vnitatem animæ cõiunctæ deo. p. 4. fol. 4. b. *. 1. -  Matrimonium contrahens coram multitudine ſecundum morem patriæ, dicitur contrahere in facie Eccleſiæ. p. 4. fol. 13. a. col. 1. inprin. -  Matrimonium inter cõſanguineos potius prohibetur inſpecta cõmixtione ſanguinis, quam inſpecto cõtractu verborum. p. 4. fol. 16. b. b. -  Matrimonium videtur humano generi immortalitatem præſtare. p. 4. fol. 2. a. m. -  Matrimonium ſecundum publicè contractum preualet primo occulto. p. 4. fol. 12. b. *. 1. &. ibid. f. -  Matrimonium non viciatur clandeſtinitate. ibid. c. -  Matrimonium cõtrahi poteſt per procuratorem inter abſentes. p. 4. fo. 3. a. col. 1. in prin. -  Matrimonium inter liberum ignorantem & ancillã, non validatur prę textu manumiſsionis poſtea ſecutæ. p. 4. fol. 16. a. *. 1. -  Matrimonium cur potius dicatur quàm patrimonium. p. 4. fol. 7. a. *. 1. -  Matrimonij tria ſunt bona. ſ. fides, proles, & ſacramentum. ibid. -  Matrimonium a principio nullum conualeſcit mutua cohabitatione. p. 4. fol. 11. a. c. -  Matrimonium ſubſequens licet trahatur retro, quoad legitimationem filiorum non tamen trahitur retrò quoad alia. p. 4. fol. 40. b. col. 1. in principio. -  Matrimonium contrahere quæ perſonæ prohibeantur. p. 4. fol. 8. a. *. 1. -  Matrimonium clandeſtinum quid ſit. p. 4. fol. 12. a.*1. &. ibid. f. -  Matrimonium metu contractum eſt ipſo iure nullum. p. 4. fol. 41. a. q. -  Matrimonium dirimitur propter adulterium & religionis ingreſſum. p. 4. fol. 27. b. col. 1. *. 1 -  Matrimonium quibus peccatis impeditur contrahi. p. 4. fol. 10. b. *. 1. -  Matrimonium impeditur errore perſonæ, nam qui errat non conſentit p. 4. fol. 9. b. *. 2. &. g. -  Item etiam conditionis errore. ibidem. l. -  Itẽ affinitate cõſanguinitate & publicę honeſtatis iuſtitia. ibi. fo. 10. a. *. 1. -  Item frigiditate, furore, minore ætate. p. 4. fol. 10. a. *. 2. -  Matrimonium ſolo conſenſu cõtrahitur per verba de præſenti, quo deficiente, licet verba adſint non eſt matrimonium. p. 4. fol. 7. b. co. 2. *. 1. -  Matrimonium & ſpõſalia in quo differant. p. 4. fol. 2. b. a. -  Matrimonium non deſinit eſſe validum fi quis dicat contraho tecum ſi te virginem inuenero, & poſtea virginem non inuenit. p. 4. fo. 9. b. l. -  Sed quid fi talis conditio referatur ad aſpectum matronarum? non eſt tunc turpis conditio. ibidem. -  Matrimonium vt poſſet contrahi poſt ſecundum gradum quoties tra ctatum ſit in conſilijs generalibus. p. 4. fol. 4. a. g. -  Matrimonium contrahentes furtiuè qualiter puniũtur. p. 4. fol. 13. a. *. 2. & k per totam col. -  Matrimonium quibus ex cauſis ſeparetur. p. 4. fol. 8. b. col. 1. *. 1. -  Matrimonium fuit inſtitutum in paradiſo terreſtri ante peccatum primi parentis. p. 4. fol. 7. b. col. 1. *. 1. -  Matrimonium contrahentes debent eſſe æquales ætate. p. 2. fol. 68. b. *. 1. -  Matrimonium etiam tenet cum ſexagenaria. ibidem. a. -  Matrimonium per quas perſonas accuſari non poſsit. p. 4. fol. 23. b. *. 1. -  Item in quibus cauſis recuſari poſsit ibid. m.n. &. o. -  Matrimonium non dirimitur cæteris paribus cũ diuerſimode teſtes depoſuerunt de conſanguinitate coniugum. p. 4. fol. 26. a. col. 1. *. -  Matrimonium dirimitur ſi vir habeat membrum nimis carnoſum, vel nimis deſiccatum, quod patebit per aſpectũ naturaliũ. p. 4. fol. 11. a. n. -  Matrimonij contractus requirit ſimultaneum conſenſum. p. 4. fo. 6. a. e. -  Matrimonij virtus & effectus ad legitimationes filiorum ante concepto rum. p. 4. fol. 40. a. c. per totum. -  Matrimonia honorabilia honorabilẽ requirunt dotẽ. p. 4. fo. 20. a. col. 1. -  Matrimonia clandeſtina prohibet lex Tauri. p. 4. fol. 6. b. col. 1. -  MEDICVS aut Chirurgus tenetur de morte ægroti ſi cius ignorantia accidat. p. 7. fol. 57. b. *. 2. -  Medicus qui viſitatinfirmum gratis poteſt eum quotiens voluerit derelinquere: ſecus autem eſt ſi pretium accipiat. ibidem. i. -  Medicus non poteſt pretextu medicinæ adhibendæ iubere infirmo, vt cõmitrat peccatũ mortale veluti vt habeat rẽ cũ aliqua. p. 1. fo. 25. b. *. 1. -  Sed hoc cum hodie per deſuetudinem non obſeruetur à medicis, an ſit ſublatum? Hoſtien. dicit ꝙ non. ibidem. g. -  Ioan. And. tñ & Abb. volunt. id permitti medicis in caſibus periculoſis: non autem in leuibus. ibidem. -  Medicus vel apothecarius qui loco vnius medicaminis aliud miſcet punitur pœna falſi. p. 7. fol. 27. a. *. 1. -  Medici vel chirurgi non poſſunt cremare, ſecaræ vel oſſa extrahere ſine mandato parentum vel cognatorum. p. 5. fol. 42. a. k. -  Medici qui dant medicinas contrarias infirmitati puniuntur vt homici dæ. p. 3. fol. 135. b. a. -  Sufficit tamen quod medicus iudicet ſecundum regulas artis quanuis contrarius poſtea ſequatur euentus. ibidem. &. p. 7. fol. 30. a. n. in fine. -  Medici antiquitus appellabantur circuitores quia circuibant ciuita tem ſanando ægros. p. 1. fol. 105. b. c. -  Medici regis quales eſſe debeant. p. 2. fol. 24. a. *. 2. -  Medici & chirurgici imperiti qualiter ſi infirmus moriatur, teneantur. p. 7. fol. 30. a. *. 2. -  Medicus cuius debeat eſſe eruditionis. p. 7. fol. 30. a. m. &. n. -  Medicus Chriſtianus debet prius curare de anima infirmi, quam de ſalute corporis. p. 1. fol. 25. b. *. 1. -  Medicis potius eſt fauendum quam aduocatis ſecundum Bald. p. 2. fol. 24. b. a. -  Medicus præuidens mortẽ infirmi an teneatur ei denuntiare? Syueſter ait debere quando videt profuturum ad ſalutem animæ ægrotantis. p. 1. fol. 25. b. g. in fine. -  Vnde idem Syl. reprobat doctrinam Galeni quod ſemper medicus. etiã de ſalute deſperans ſanitatem debet ſpondere infirmo. ibidem. -  Medicina triplex contra erubeſcentiam & pudorem confitendi. p. 1. fol. 21. b. col. 2. c. -  Medicinæ textus eſt quod deterior ſit malus odor quam malus cibus. p. 3. fol. 183. a. d. -  MELIORATVS intertio & quinto bonorum poteſt acceptare melio rationẽ & repudiare hæreditatem. p. 6. fol. 56. b. a. -  Detrahitur tamen pro rata es alienum quando fieret præiudicium in legitima filiorum. ibidem. -  Meliorare an poſsit filium in tertio bonorum damnatus ad mortem. p. 7. fol. 93. a. i. per totum. -  MEMBRIS patentibus mutilatus non eſt ad ordines recipiendus. p. 1. fol. 58. b. *. 2. &. e. -  Sed an ſit repellendas à teſtificando? ibidem. d. -  MENDACIVM eſt falſa ſignificatio vocis, cum intentione fallendi. p. 2. fol. 35. a. i. &. p. 7. fol. 63. a. c. -  Mendacium omneregulariter eſt punibile quando eſt doloſum. p. 2. fo. 35. b. c. -  Mentiri ſolito non creditur. p. 2. fol. 11. a. d. -  Mentiri impunè nemo poteſt. p. 2. fol. 35. b. c. -  Mentiri non eſt licitum etiam pro ſaluanda vita hominis. p. 2. fo. 75. b. d. -  MENSOR ſcienter falſum modu dicens committit falſum, & arbitrio iudicis punitur. p. 7. fol. 27. b. *. 2. -  MERCATOR quis dicatur. p. 5. fol. 36. a. *. 2. -  Mercator peritus negotiationis exercitij præſumitur lucrari, niſi proteſtetur. p. 4. fol. 37. b. c. -  Sed an cum mercatori poſsit paciſci, vt capitale ſit ſemper ſaluum. ibi. -  Mercator tenetur exhibere libros ſuos ad intentionem actoris fundandam. p. 3. fol. 7. b. c. -  Mercatores quibus modis poſsint recuperare ea quæ pyratæ abſtulerunt. p. 5. fol. 55. a. *. 2. -  Mercatores prohibentur facere inter ſe monopolia. p. 5. fol. 36. b. *. 1. -  Nec etiam valet ſi monopolium ſit confirmatum longi temporis præſcriptione. ibidem. g. -  Mercatorum conſules & priores an poſsint facere ſtatuta pœnalia. p. 5. fol. 37. a. h. -  Merces eſt cum alicui ob meritum ſuum vel ſuorum indulgetur, p. 7. fol. 96. a. i. -  MERETRIX quæ dicatur. p. 5. fol. 14. a. c. -  Meretrix non eſt quæ duos tantum ad coitum admiſit. p. 5. fol. 109. a. c. -  Meretricibus quæ ſunt in lupanari imponi non poſſunt, nec vectigalia nec gabella. p. 7. fol. 73. a. h. -  Meretrix etiam ſi quæ ſit an per vim rapi poſsit. p. 7. fol. 71. b. d. -  Meretreci quod datum eſt repeti non poteſt: nã ipſa non turpiter accipit. licèt turpiter faciat coẽundo. p. 5. fol. 109. a. *. 1. -  Illud tamen reperit ſiſcus: ibid. b. -  Item nec repeti poteſt quod datum eſt cauſa libidinis, quanuis poſtea viri libidini non ſatisfaciat. ibid. *. 1. -  Meretrices non ſunt dignæ legum laqucis inodari. p. 7. fol. 85. a. e. -  MERVM imperium non venit niſi nominatim concedatur. parti. 3. fol. 24. a. a. -  Merum imperium reſidet apud præſides ſeu iudices ordinarios ratione officij. ibidem. b. -  Merum imperium quid ſit, & quam ſit varia eius diffinitio. partita. 3. fo lio. 23. b. g. -  Merum imperium an poſsit aliquo tempore pręſcribi contra principẽ. p. 3. fol. 24. a. col. 1. in prin. -  Merum imperium an poſsit præſcribi. p. 3. fol. 166. a. k. -  METVS quid ſit. p. 4. fol. 10. b. *. 2. &. p. 7. fol. 98. a. *. 1. -  Metus quis iuſtus dicatur & quis requiratur ad diſſoluendum contractum matrimonij. ibid. r.ſ.t. -  MILITARIS diſciplina qualiter debeat obſeruari inter milites & qualiter milites qui in ea errauerint ſint puniendi. partita. 2. fol. 107. &. 108. &. 109. -  MILES poteſt decedere pro parte teſtatus, & pro parte inteſtatus. p. 6. fol. 18. a. c. -  Milites maritimi quales eſſe debeant. p. 2. fol. 92. a. *. 2. -  Miles ex quibus regionibus ſit eligendus. p. 2. fol. 78. b. col. 1. in prin. -  Miles quis dicatur, vt gaudeat priuilegio militum. Item quæ debeat iurare. p. 5. fol. 27. b. col. 1. in prin. -  Miles tempore pacis quibus ſtudijs ſe exercere debeat. p. 2. fol. 75. a. *. 1. -  Miles antiquitꝰ ſignabat̃ in brachio dextro calidi ferri ſtigmate. ibi. *. 2. -  Miles non poteſt eſſe procurator dum ſteterit in loco ſtipendiatus, vel in ſeruitio regis in curia: alias poteſt. p. 3. fol. 32. b. *. 2. -  Miles quibus priuilegijs gaudeat. p. 2. fol. 76. a. *. 1. -  Miles non poteſt ſubijci torturæ propter indicia. ibid. -  Miles ſubſtituere põt etiam poſt aditã hæreditatem. p. 6. fol. 28. a. b. -  Idem eſt de perſonis priuilegio militum gaudentibus. ibid. c. -  Miles ex quibus cauſis priuatur militia. p. 2. fol. 76. b. *. 1. -  Miles vnde dicatur. p. 2. fol. 70. b. *. 1. &. i. -  Miles creari non põt nimis pauper ne vitiatus mẽbris. p. 2. fo. 73. a. *. 1. -  Miles qualiter creari debeat. ibid. *. 2. & ſequentib. per tot. fere tit. -  Miles quibus virtutibus debet pollere. p. 2. fol. 71. b. *. 1. &. 2. & ſequenti. per totum titul. -  Miles qualiter honorari debeat p. 2. fol. 75. b. *. 2. -  Miles excuſatur à iuris ignorantia dum eſt in armorum vſu. p. 1. fol. 10. a. col. 2. *. 1. &. b. col. 1. a. -  Miles quibus veſtibus cuiuſuè coloris vti debeat. p. 2. fol. 74. b. *. 2. -  Militis pecunia res empta efficitur militis à quocun ematur, & quocun nomine. p. 5. fol. 27. b. col. 1. in prin. -  Militis priuilegia. ibid. -  Militis arma alienantis graue crimen eſt. I. qui commeatus.§. 1. ff. de re militari. p. 2. fol. 75. a. f. -  Militem exauthorandi modus. p. 2. fol. 76. b. i. -  Militem creare non poteſt qui non eſt miles. p. 2. fol. 72. b. *. 1. -  Militem hodie quis creare poſsit. ibid. a. per tot. -  Militia pretioſior & altior eſt ordinum quos Deusfecit in mundo. par. 2. fol. 70. b. a. -  Militia vnde dicatur. ibid. *. 2. -  Militia indignus eſt qui patrem vel matrem maleficos appellauerit. p. 2. fol. 73. a. a. &. p. 4. fol. 53. b. f. -  Militia indigni qui ſint. ibid d.e.f.g.h. -  Militiæ ſumma laus eſt obedientiam reipub. vtilitatibus exhibere. p. 2. fol. 75. b. f. -  Militiam maritimam deſerenti maior pœna imponitur, quam deſerenti terreſtrem. p. 2. fol. 91. a. f. -  Militare crimen quod dicatur. p. 6. fol. 83. b. h. -  Mimi ioculatores dicũtur à Baldo & ſunt infames iure: nec poſſunt ordinibus ſacris initiari. p. 6. fol. 46. b. a. -  Militibus non licet ignorare iura. p. 1. fol. 10. b. col. 1. a. -  MINERAE ſunt de regalibus & reſeruatis principi. p. 2. fol. 50. b. f. -  Minereinuentor quid in ea debeat habere. ibid. -  MINISTRATORES alimentorum regis quales eſſe debeant. p. 2. fol. 24. b. *. 1. -  MINOR decennio cũ dimidio aut fatuus vel familiaris, furãs aliquẽ rem dño non tenetur actione furti. p. 7. fol. 51. a. *. 2. -  Minor non põt incarcerari pro debito. p. 5. fol. 109. b. d. -  Minor ſicut nõ poteſt facere donationem immobiliũ propter nuptias, ſic ne poterit per viam arrarum. p. 4. ſol. 29. a. col. 2. in prin. -  Minor nõ habet legitimã perſonã ſtandi in iudicio. p. 3. fol. 5. b. *. 2. &. p. -  Minor qui enormiter eſt læſus, non obſtante quocun iuramento reſtituitur aduerſus venditionem. p. 3. fol. 102. a. d. -  Minor. 20. annis non admittitur in crimine publico ad teſtificandum. p. 7. fol. 2. b. h. in fine. -  Minor poteſt cedere bonis ſi eſt adultus. p. 5. fol. 109. b. d. -  Minor impubes ſi fuit in iudicio de adulterio cõfeſſus: quia tale' delictũ in impubere non cadit eius confeſsio non valet. p. 3. fol. 112. b. *. 2. -  De minorum reſtitutione vide in parte reſtitutio. -  Minores hodie ſi ſunt doli capaces, paniri poſſunt ante tempus â lege ſtatutum: qm̃ malitia hodie puerorum maior eſt in ſexto anno, quã olim in quindecimo. p. 7. fol. 5. b. c. -  Minoris pecunia res empta tacitè per legem ipſi minori obligata eſt. p. 5. fol. 27. b. b. -  Minores ſeptennio ſponſalia contrahere non poſſunt, niſi poſt perfectam ætatem ratificent. p. 4. fol. 4. b. *. 2. -  Contrarium tamen tenet Abbas ſi diſcretio ſuppleat ætatem. ibid. f. -  MINVS valens in quibus rebus alijs ſit inferior. p. 7. fol. 22. a. *. 3. -  Minus valere quibus modis quis poſsit. ibid. b. *. 1. -  MIRACVLA duo admiranda refert Ioan. Andreas de Euchariſtia commerſa in carnem. p. 1. fol. 30. a. g. -  Miracula ſeu mirabilia quæ dicantur proprie. p. 1. fol. 31. b. *. 1. -  Miraculum vt dicatur requiruntur quatuor. p. 1. fol. 32. a. *. 1. -  MISSAM domi ſuæ cantari nemo debet pati. p. 1. fol. 96. a. b. -  Licet tamen in altari portali. ibid. -  Miſſa quibus horis diei debet celebrari. p. 1. fol. 28. a. *. 1. &. 2. -  Miſſa in quibus caſibus poſsit per eundem clericum bis eodem die celebrari. p. 1. fol. 28. b. *. 2. -  Miſſa quatuor de cauſis celebratur. p. 1. fol. 30. a. *. 1. -  Miſſa finitur tripliciter. ibid. *. 2. -  MISERICORDIA portio eſt iuſtitiæ. p. 2. fol. 30. b. f. -  Miſericordia quid ſit ſecundum diuum Auguſtinum & Ariſtote. p. 7. folio. 95. a. e. -  MISSILIA iactata propter coronationem principis, & lætitiã primo occupanti conceduntur. p. 3. fol. 164. b. *. 1. -  MISSVS in poſſeſsionem ex primo decreto an verè ſit poſſeſſor, & quid in ea agere poſsit. p. 3. fol. 48. a. d. -  Miſſus in poſſeſsionem quod ius acquirat in re in quam miſſus fuit. p. 3. fol. 48. b. *. 2. -  Miſſus in poſſeſsionem poſt annum efficitur poſſeſſor & lucratur fructus, ſalua contumaci quæſtione proprietatis. p. 3. fol. 49. *. 2. -  Sed quid ſi fructus percepti ſeruari non poſſunt? vendat eos infra terminum anni ſciente reo: & quod ſupererit ſeruet reo, ſi vẽderit infra terminum ad purgandum contumaciam. p. 3. fol. 50. b. *. 1. -  A Miſſo poſſeſsionẽ qui rem abſtulerit ſine iudicis mandato reſtituit eam cum damnis & intereſſe. p. 3. fol. 49. a. *. 1. -  Miſsio in poſſeſsionem non debet concedi, ſi iudex cognoſcat actorem nullum ius habere ad agendum. p. 3. fol. 48. b. a. -  Miſsio in poſſeſsionẽ quando impeditur à poſſeſſore vel detentore rei, quid agere debeat iudex. p. 3. fol. 48. b. *. 1. -  Miſsio in poſſeſsionem ex primo decreto, eſt mittere aliquẽ in poſſeſſionem bonorum partis citatæ de mandato iudicis, contra citatum non comparentem propter eius contumaciam. p. 3. fol. 47. b. *. 2. -  Miſsio in poſſeſsionẽ neceſſario requirit ingreſſum rei. p. 5. fol. 85. b. c. -  Miſsio vt fiat in poſſeſsionem ex primo decreto requiritur trina citatio. p. 3. fol. 48. a. col. 1. in prin. -  Miſsio in poſſeſsionẽ an poſsit fieri in bonis prohibitis alienari, vt ſunt bona maioriæ. p. 3. fol. 48. a. g. -  Miſsio in poſſeſsionem qualiter debeat fieri in bonis delinquentium. p. 3. fol. 49. b. *. 1 -  Sed in quibus criminibus poſsit fieri? fol. ſequen. l. -  Per miſsionem in poſſeſsionem ex cauſa damni infecti quæritur miſſo poſſeſsio. p. 3. fol. 173. a. *. 1. -  MITTERE in poſſeſsionem qualiter debeat iudex. p. 3. fol. 48. a. *. 1. -  MOBILES res quæ venduntur ratione alicuius executionis debẽt prius ſuhaſtari publicè, niſi ſint tales in quas non cadat colluſio. p. 5. fol. 29. a. a. -  Mobiles res quomodo poſſunt à muliere minore conſtitui in dotem, cum ſola curatoris authoritate. p. 4. fol. 32. b. i. per totum. -  Mobilia concernunt perſonã & non locũ, vbi ſita ſunt. p. 3. fol. 165. b. g. -  Mobiles res pręſcribuntur per triennium à bonæ fidei poſſeſſore conti nuatum. p. 3. fol. 167. b. *. 1. -  A pupillo tamen fatuo vel prodigo curatorẽ habente non poſſunt vſucapi. ibidem. *. 2. -  MODVS quomodo dignoſcatur à conditione. p. 6. fol. 63. a. f. -  MOLENDINVM nemo põt vetare in flumine publico fieri modò cum regis vel cõitatis licentia. p. 3. fol. 185. a. *. 2. -  MOECHIAE appellatione oẽs illiciti concubitus continentur. p. 4. fol. 40. b. h. -  MONACHVS, quidquid acquirit, acquirit eccleſiæ cui ſeruit, aut p. 1. fol. 78. a. f. -  Monachi Ciſtercienſis ordinis quibus priuilegijs gaudere non debeãt. ibidem. *. 2. -  Monachus non poteſt eſſe patrinus. partita prima. folio. 17. b. colu. 1. in principio. -  Monachus depoſiti qualiter teneri poſsit. p. 5. fol. 8. a. d. -  Monachus ſtipulando ſibi vel imperſonaliter quomodocun ſemper acquiritur monaſterio. p. 5. fol. 63. a. i. -  Monachus non debet promoueri ad Eccleſiam parrochialem ſine ſocio. p. 1. fol. 77. b. h. Monachus an poſsit eſſe arbiter vel arbitrator. p. 3. fol. 19. b. i. -  Monachus non debet extra clauſtrũ cõmorari, & ſi oporteat eum alibi poni debet eſſe cũ aliorum fratrũ conſortio. p. 1. fol. 77. b. *. 1. -  Monachus ſi recedat à grangia ſeu commẽda cum redditibus receptis, monendus eſt ab Ep̃o vt ad monaſterium redeat. p. 1. fol. 79. a. *. 2. -  Monachus fugitiuus quidquid acquirit, acquirit monaſterio, ſicut ſeruus acquirit domino. ibid. q. -  Monachus facta profeſsione non poteſt expelli, nam ipſe eſt obligates monaſterio, & monaſterium ſibi: acquiſiuit enim per profeſsionẽ ius monachatus. p. 1. fol. 72. a. a. -  Monachus qui ante ingr ſſum religionis aliqua bona legauit non recuperabit, niſi proteſtationem fecerit, quod intendebat probare regulam. ibidem. -  Monachus poteſt de licentia ſui ſuperioris tranſire ad religionẽ arctiorem, vel etiam æqualem. p. 1. fol. 73. b. c.e. -  Monachus licẽtiatus ad aliud monaſterium tranſeundi nõ eſt amplius ſub cura primi abbatis. ibid. e. -  Monachus licet non fit in poteſtate patris, non deſinit eſſe ſuus hæres. p. 6. fol. 20. a. b. -  Monachusan poſsit aduocationis officio fungi ſi ex patrocinijs multa poſſet lucrari: cum monaſterium maxima egeſtate premitur. par. 3. folio. 39. a. i. -  Monachi teſtes eſſe non poſſunt in teſtamento ſine licentia abbatis, in ſtrumentarij tamen bene poſſunt. p. 6. fol. 5. a. f. -  Monacho non eſt iniungenda pœnitentia ieiunij propter ſcandalum fratrum. p. 1. folio. 22. b. e. -  Monachi quali veſte indui debent & qualiter in monaſterio ſe ſe gerere debeant. p. 1. fol. 74. b. *. 3. -  Monachi qñ dicantur habere proprium. ibid. fol. 75. a. b. -  Monachi in quibus locis & diebus poſsint vel non, commedere carnes. ibid. *. 1. &. g. -  Monachi quibus de cauſis poſsint Eccleſias parrochiales gubernare. p. 1. fol. 77. b. *. 2. &. g. per totum. -  Monachi nuſquam poſſunt præſcribere obedientiam. p. 7. fol. 54. a. i. -  MONASTERIVM quomodo & qua lege poſsit aliquid ab ingredientibus accipere. p. 1. fol. 77. a. a. per totum. -  Monaſterium tenetur alere filios ingreſsi. p. 3. fol. 5. b. h. -  Monaſteria de iure communi exempta ſunt à lege diœceſana. partita. 1. fol. 102. b. e. -  MONARCHIA quælibet tria ſe ſe inuicem communicantia ſemper habuit diuinum cultum, ſapientiam ſcholaſticam & potentiam ſecularem. p. 2. fol. 9. b. a. -  Monaſterio offerre poſſunt parrochiales filium impuberem. ſi veròvnus parentum contradicat alter non poteſt. p. 1. fol. 72. a. i. -  A monaſterio inuitus extrahi poteſt impubes intra annum à ſciẽtia patris. ibidem. b. *. 1. -  Item & ſeruus per dominum infra tres anons àtempore ſcientia. ibidem. *. 2. -  Monaſterium ingreſſus religionis gratia, quando poſsit exire, & quan do non. ibid. *. 3. -  MONETAE antiquæ non debent fundi ne affinari, niſi in domibus publicis monetarum ad hoc aſsignatis. p. 7. fol. 29. a. i. -  Monetam falſam quicun faciunt flammis exuruntur circuncidentes autem eam & alquimiſtæ regis arbitrio puniuntur. partita ſeptima. fol. 29. a. *. 1. -  Moneta falſa dicitur quando fit ab eo qui non habet poteſtatem. ibidem. h. -  Moneta ornamentum eſt regis & regni, & cuiuſlibet regiminis. parti. 2. folio. 3. b. b. -  Moneta vnde dicatur. ibid. -  Monetarius qui pro ſe cudit monetam licet bonã tenetur furti in qua druplum. & propter falſitatem damnatur perpetuò ad regis opera. p. 7. fol. 50. b. *. 2. -  Moneta adulterina dicitur duobus modis, vel ratione materiæ, vel ratione formæ. p. 7. fol. 29. a. h. -  Monetam ſi quis cudit non vſualem in ea patria vbi eam fabricat, an etiam in hanc pœnam falſi incidet. ibid. i. -  Monetam qualem debeat facere princeps. p. 2. fol. 3. b. b. -  MONIALEM qui corrumpit tria peccat cõmittit in cœſtum: quia ſponſa Dei eſt, qui eſt pater noſter, adulterium: quia alterius ſponſam cognoſcit: ſacrilegium quia eſt res ſacra. p. 7. fol. 71. a. d. -  MONSTRVOSI partus non ſunt liberi. p. 4. fol. 59. b. *. 3. Ideo non ſunt baptizandi. ibid. k. -  MORA quomodo purgari poſsit. p. 5. fol. 99. b. c. -  MOREA eſt hodie principatus Achaiæ. p. 2. fol. 7. a. f. -  MORBVS de iure non excuſat à muneribus patrimonialibus ne mixtis. p. 3. fol. 99. a. c. -  MORTVVS in peccato mortali perpetuò damnatur ad pœnam. p. 1. fol. 23. b. *. 1. -  Mortui res retineri poſſunt propter expenſas factas in eius funere, vel infirmitate. p. 5. fol. 7. a. f. -  Mortuo quem ſanctum credit poteſt quilibet in ſecreto preces porrige re, vt pro ipſo ad Deum intercedat. p. 1. fol. 31. b. col. 1. in prin. -  Mortuorum corpora in Alemania non in Eccleſijs ſepeliuntur, ſed extra vrbem. p. 1. fol. 100. b. g. -  Pro mortuis lugere vide in dict. lugere. -  MVLIER ſi donat viro in dotem res, quas in teſtamento legauerat, an videatur reuocaſſe legatum. p. 6. fol. 62. a. d. -  Mulier quæ infra annum luctus nubit hæres inſtitui non poteſt. par. 6. folio. 14. a. *. 1. -  Mulier infra annum luctus nubens qua pæna puniatur. ibid. g. -  Mulier quare prohibeatur nubere infra annum luctus. ibid. -  Mulier non ſuccedit feudo, nec viri per eam deſcendentes: ſed maſculus ſic, vſ ad nepotem incluſiuè. p. 4. fol. 66. b. *. 2. -  Mulier an poſsit alien are rem dotalem conferendo alienationem in tẽpus ſolnti matrimonij. p. 6. fol. 19. b. col. 1. in fin. gl. mag. -  Mulier quæ ſe prægnantem afferit qualiter debeat aſſeruari, ne alius partus ſupponatur. p. 6. fol. 42. b. *. 1. -  Mulier quæ ſeruo proprio ſe ſubiunxit qualiter puniatur. partita. 7. folio. 69. b. h. -  Mulier ex ſola permiſsione quod vir ordinetur videtur continentiam vouiſſe: quod verum eſt quando intelligebat hoc ſibi perpetuò præiudicare aliâs non. p. 1. fol. 63. a. a. -  Mulier ſecundò nubens reſtituet filijs prioris mariti arras & donationes, quas ei prior maritus dedit ad quod ſunt eius bona tacitè obligata pignori. p. 5. fol. 90. b. *. 2. -  Mulier ſcienter contrahens matrimonium illicitum, dotem nõ poteſt repetere. p. 5. fol. 108. a. *. 3. & ſequen. -  Mulier non poteſt ordinari, & ſi de facto ordinatur non recipit caracte rem. p. 1. fol. 59. a. *. 1. -  Mulier appetit virum ſicut materia formam & magnes ferrum. par. 1. fol. 62. a. b. -  Mulierem quare Deus genuerit amicabilis & flexibilis naturæ. ibid. -  Mulier minor. xxv. annis poteſt per ſe dotem dare de bonis mobilibus curatoris authoritate: de immobilibus autem non poteſt ſine iudicis authoritate. p. 4. fol. 32. b. *. 2. -  Hoc tamen limitatur ſi res mobiles ſunt valde pretioſæ. ibid. -  Sed an procedat in mobilibus quæ ſeruando ſeruari poſſunt. ibidem. i. per totum. -  Mulierem cohabitare cum clerico quando non ſit tolerandum. parti. 1. fol. 62. a. c. -  Mulier poteſt renuntiare lucris quærendis conſtante matrimonio. partita. 4. fol. 30. b. g. -  Mulier ſpecioſa eſt ſepulchrum dealbatũ niſi fuerit ſobria, caſta, & pudica. p. 2. fol. 16. b. k. -  Mulier poteſt dare in dotem marito quod ab ipſo ſibi debebatur. p. 4. folio. 33. a. *. 1. -  Mulier ſi dedit viro ſuo in dotem fundum cuius vſusfructus erat alterius, an ſi vſusfructus conſolidetur proprietati, commodum erit ſolius vxoris. p. 4. fol. 34. a. b. -  Mulier de qua male ſuſpicantur etiam ſi ſit cõſanguinea non debet viuere cam clerico. p. 1. fol. 62. a. *. 2. -  Mulier prægnans ſi ab hoſtibus capiatur ibi pariat, & poſtea reuertatur liber erit partus. p. 2. fol. 112. a. *. 2. -  Mulier in quibus caſibus poſsit fideiubere. p. 5. fol. 73. a. *. 1. &. a. &. c. -  Mulier aduocare prohibetur ne cœtibus virorum immiſceatur. parti. 3. fol. 39. a. *. 3. -  Mulieri bonæ famæ libidinis cauſa ſi quid datum eſt, licet non adimpleatur, repeti non poteſt. p. 5. fol. 109. *. 1 -  Mulier ob piam cauſam non poteſt pro alio fideiubere. p. 6. fol. 46. a. l. -  Mulieri poteſt papa cauſam ſpiritualem delegare. p. 2. folio. 37. b. colu. 1. in principio. -  Mulierem indui veſtibus viri abominabile eſt apud Deum. partita. 5. fol. 73. b. b. -  Mulier honeſtè viuens non tenetur comparere perſonaliter ad citationem iudicis: ſed comparebit per procuratorem, niſi ſit cauſa crimina lis. p. 3. fol. 43. a. *. 1. -  Mulier cõiugata ſi ſit inhoneſtè vitæ nõ gaudet hoc priuilegio. ibi. b. b. -  Mulieres ruſticæ, quæ ſæpius errantes adeunt ſacerdotes non habentes poteſtatem, an ſaluentur. p. 1. fol. 20. b. e. -  Mulier non põt capi etiam pro debito fifcali, niſi deſcendat delictũ ex debito, vel adminiſtratione tutelæ. p. r3. fol. 43. b. c. -  Mulier partum ſibi ſubmittens, poteſt de hoc à viro vel eo mortuo à conſanguineis eius ſuccedendi ius viro habentibus accuſari. partita. 7. fol. 26. b. *. 2. -  Mulier prægnans commedens aliquid ſcienter, vt inde ſequatur abortus qua pœna plectitur. p. 7. fol. 30. b. *. 2. -  Mulier ſi in carcere imprægnaretur, ſuſpendetur eius mortis executio. p. 7. fol. 93. a. d. -  Mulier non accuſante viro ab alio accuſari non põt. p. 7. fol. 67. b. a. -  Mulier probato lenocinio per virum adulterij damnari non poteſt. ibidem. -  Mulier ſi poſt mortẽ viri, vñ honeſte viuat, nõ hẽr ꝓpter paruã, aut nullam dotem ſuccedit viro in quarta etiam liberos hñti. p. 6. fol. 92. a. *. 1. -  Et idem erit in viro inope vxore præmorientur. ibid. d. -  Mulier intelligitur viri potens ſiue virgo ſit ſiue corrupta. partita ſeptima. fol. 97. b. *. 1. -  Mulier quæ cum muliere exercet venerem contra naturam: ſecundum ius commune partit. punitur eadem pœna qua & ſometici. Abulẽſis tamen tenet non debere mortis plecti ſupplicio, ſed alia quauis pœna arbitraria. p. 7. fol. 72. b. e. -  Mulieres diligunt viros etiam vltra filios. p. 6. fol. 103. b. h. -  MVLIS inequitare cur prohibuit pragmatica. p. 2. fol. 70. b. f. -  MVLTA impediunt contrahenda quæ contracta non dirimunr. p. 4. fol. 26. b. *. 1. -  MVLTITVDO principum ſubditis eſt damnoſa. p. 2. fol. 3. a. a. -  MVRORVM, aqueductorum fortaliciorum & pontium refectio, & conſeruatio ad regem pertinet. p. 3. fol. 185. a. *. 4. -  Muri & portæ ciuitatis dicuntur, quos niſi per ianuã tranſcendere nulli licet. p. 3. fol. 158. b. *. 1. -  MVTATIO legum quantum ſit pernicioſa reipub. p. 1. fol. 7. b. -  MVTVVM debet eſſe gr̃oſum: nã ad illud nemo tenet̃. p. 5. fo. 1. a. d. -  Ad mutuum in quibus caſibus quis teneatur. ibid. -  Mutuum eſt duplexvnũ in his quæ põdere, munere, mẽſura continent̃, aliud in cæteris rebus, vt equo, boue, libro. &c̃. ibid. *. 1. -  Mutuum & cõmodatum in quo differant. p. 5. fol. 1. b. b. -  Mutuum qui recepit non excuſatur à caſu fortuito. p. 5. fol. 5. a. *. 1. -  MVTVS & ſurdus per ſigna marrimonium contrahere poſſunt. p. 4. fol. 7. b. *. 1. -  Mutus ſine intellectu ęquiparatur infanti & furioſo, ſi tamen intelligat poteſt per ſigna obligari. p. 5. fol. 61. b. c. -  Et idem dic de ſurdo. ibidem. d. -  Mutus & ſurdus quos contractus facere poſſunt. ibid. e. per tot. -  Mutus & ſurdus teſtari nõ poſſunt nec princeps cum eis diſpenſare põt vt teſtentur. p. 6. fol. 6. a. i. -  Mutus & ſurdus vel aliâs imperfectus nõ poteſt ſuccedere in feudo paterno quod debet ſeruitium. p. 4. fol. 47. a. f. -  Et quale debeat eſſe huiuſmodi impedimentum quod tollat ſeruitium feudi. ibidem. g. -  N. -  NATVS in infidelitate præfertur tanꝗ̈; primogenitus fratribus poſtea natis ex patre iam facto fideli. p. 2. fol. 45. a. -  Natus antequã pater regnũ adipiſceret̃: tñ ſuccedit tanquam primogenitus. p. 2. fol. 45. a. -  Natus ſecto vtero, an dicatur primogenitus. ibid. -  Natus ex parentibus vitioſis, ſi eſt bonus præſeren dus eſt nato à parentibus virtuoſis, licet concurrat bonitas. parti. 2. folio. 23. a. d. -  Natus ſeptimo menſe & decimo, perfectus & legitimus partus æſtimatur. p. 4. fol. 59. b. *. 2. -  Natus ex clerico in ſacris & vxore de facto traducta efficiuntur ſerui eccleſiæ vbi pater erat beneficiatus. p. 4. fol. 55. a. *. 1. -  Quod intelligitur ſi vxor ſciuerit ſe contrahere cum clerico. ibid. a. -  Requiritur etiam, vt hoc procedat, quod clericus contrahat in facie Eccleſiæ. ibid. b. -  Sed talis caſus cum non accidat hocius perditum eſt. ibid. c. -  Natus ex clerico an poſsit ſuccedere in bonis matris vel patris. ibid. e. -  Nati ſi ſint duo ſimul ex eodem vtero, quis præſumatur primogenitus. p. 2. fol. 44. b. a. -  NATVRA nihil aliud eſt quam quidam actus diuinus qui non poteſt mutari. p. 1. fol. 31. b. d. -  Natura cætera animantia diuerſis armis muniuit: ſolum hominem nu dum produxit. p. 2. fol. 5. a. k. -  Natura quid & quibus modis accipitur. p. 4. fol. 60. a. a. &. p. 2. fol. 104. a. *. 2. & idib. d. -  Natura adborret mendacium. p. 2. fol. 35. a. i. -  NATVRALITAS quam quis habet cum patria perditur ſubdit proditione. p. 4. fol. 61. a. *. 1. -  Naturalis quid ſit. p. 4. fol. 60. a. *. 1. &. 2. -  Naturalitas quotuplex eſt. ibid. *. 2. -  Naturalitas quomodo acquiratur. ibid. b. col. 1. per totum. -  Naturalitate conceſſa extraneo, an conceſſum videatur obſtinere bene ficia in regno. p. 4. fol. 60. b. col. 1. in prin. -  Naturale eſt, vt eius non ſit perfecta dilectio cuius nõ timetur amiſsio. p. 2. fol. 8. b. *. 2. -  Naturalis an ſit ille regni quem parentes profecti cauſa mercantiæ extra regnum genuerunt. p. 4. fol. 60. b. colum. 1. per totum. -  Naturalis filius vide in dictione illegitimi & legitimi. -  Naturalis alicuius propriè dicetur qui eſt nutritus in aliqua patria: licet ibi non ſit natus. p. 4. fol. 60. a. g. -  Naturalis origo nunquam minui poteſt, ſicut nec iura ſanguinis. p. 4. folio. 61. a. a. -  NAVIS redimendæ cauſa quod Pyratis datur, debet compartiri, ſicut in iactu. p. 5. fol. 55. a. *. 1. -  Nauis gubernator tenetur ad damnum quod accidit in mercibus propter: inſipientiam ſuæ gubernationis. p. 5. fol. 54. b. *. 1. -  Nauis dominus tenetur de perditarum rerum æſtimatione, ſi eam ſine voluntate magiſtri gubernauerit. p. 5. fol. 42. b. *. 2. -  Nauicularij quid debeant animaduertere circa munus ſuum. parti. 5. folio. 52. b. *. 1. -  Qui crimen in naui commiſerit capietur per magiſtrum nauis & tradetur iudici loci vbi nauis exonerabitur. ibid. *. 2. -  Nauis exonerandæ gratia ſi qua iactata ſunt in mari debent æſtimari: & ſecundum quantitatem quam quis habet in naui tenetur contribuere. p. 5. fol. 53. a. *. 1. -  Nauis ſi vi vẽtorum & tempeſtatis frangatur mercatores qui in ea ſuntnon tenentur contribuere. p. 5. fol. 53. a. *. 1. -  Naues ad vſum cætera inſtrumenta bellica habent locum poſtliminij. p. 5. fol. 55. a. l. -  NAVTAE & caupones tenentur de re perdita eorum quos receperunt. p. 5. fol. 47. b. *. 1. &. p. 7. fol. 48. b. *. 1. &. a. per totum. -  Tenentur etiam de dolo & lata culpa. ibid. f. -  Sed an caupones cogantur recipere hoſpites. ibid. -  Quid autem ſi amicus reciperet amicum? non habet locum tunc hæc actio. ibid. i. -  NECROMANTIA eſt incantatio dæmonum, vnde maximè interdicitur eius vſus. p. 7. fol. 74. a. *. 1. -  Necromantia vnde dicta ſit. ibid. e. -  Necromantia vti licet boni publici gratia, vt ad expellendos dęmones. ad nubem deuiandam. &c̃. ibid. *. 2. -  De iure tamen canonico ne ad finem bonum vti licet. ibid. l. -  NECESSITAS facit probabile, quod alias nõ eſſet. p. 2. fol. 56. a. c. -  NEGOTIORVM geſtor quomodo ſe debeat gerere: maximè qñ ſine mandato gerit. p. 5. fol. 81. b. *. 3. -  Negotiorũ geſtor non põt nuntiare nouum opus. p. 3. fol. 181. b. g. -  Negotiorum geſtor minoris, tenetur ei vel tutori eius rationem dare de fructibus quos percepit. p. 5. fol. 80. b. *. 1. -  Negotiorum geſtor ſi credidit rem quã adminiſtrabat eſſe alicuius ſui amici cùm eſſet alterius, tenetur dominus ac ſi ſuo nomine feciſſet. p. 5. fol. 81. b. *. 1. -  Negotiorum geſtorum actio tollitur prohibitione dñi. p. 5. fol. 76. b. f. -  Limita tamen ſi verſetur fauor publicus, veluti pro vita hominis, vel redimendo eum à carceribus. ibid. -  Negotiorum geſtorum actio vbicun datur etiam & de in rem verſo. p. 5. fol. 81. a. col. 1. in principio. -  Negotiorum geſtor promittens dotem pro muliere de bonis ipſius mulieris dotare videtur. p. 4. fol. 31. b. a. -  Negotiorum geſtor qui emit proprijs nũmis rem nomine dñi eam efficit cũfructibus dñi, ſi dñs ratã venditionem habuerit. p. 5. fol. 27. a. *. 1. -  Negotiorum geſtor debet moueri ad res alienas promouẽdas bona intenſione, vt dño proſit nam ſi ſolùm gerit: vt aliquid ſibi poſsit extorquere, non recuperat expenſas. p. 5. fol. 81. a. *. 1. -  Sed qualiter dehoc conſtabit? ibid. e. -  Negotiorum geſtor qñ teneatur de leuiſsima culpa. ibid. i. &. *. 2. -  Negotia abſentis & ignorantis qui geſsit recuperabit expenſas à domino. p. 5. fol. 80. a. *. 3. &. b. *. 2. -  NEMO eſt adductus iurare in verba magiſtri dicit Azo. p. 1. fo. 8. a. -  Nemo poteſt tantùm creſcere in malitia, quãtùm in bonitate: quia charitas poteſt in infinitum extendi. p. 1. fol. 13. b. b. -  Nemo poteſt alteri plus iuris tribuere, quã ipſe habeat. p. 7. fol. 110. *. 6. -  NEPOTES illius qui priuatus fuit feudo propter aleuoſiã, an poſſint illud impetrare à rege. p. 2. fol. 40. b. p. -  NIHIL fœlicius quàm homines ſolis legibus confidere. p. 1. fol. 7. a. f. -  NOBILIS inuẽtus cum alterius vxore etiam in rebus venereis poſt monitionem occidi non poteſt à marito. p. 3. fol. 71. a. g. -  Nobilis non poteſt renuntiare priuilegio ſibi cõpetenti ratione nobilitatis, ne capiatur pro debito vcl ne tormentis ſubijciatur. partita. 7. fol. 101. b. l. -  Nobilis moribus præfertur nobili genere tantum. p. 2. fol. 23. a. d. -  Nobilis tribus modis accipitur. p. 2. fol. 71. a. g. -  Nobilis genere non dicitur, niſi qui ex vtro parente nobilis eſt. par. 2. folio. 71. b. b. -  Nobiles ſoli poſſunt habere vaſſallos. p. 4. fol. 61. b. d. -  Nobiles in quibus caſibus torqueri poſſunt. p. 7. fol. 88. b. b. -  Nobiles pro maiori parte ſunt ſuperbi & inimici popularium. parti. 2. folio. 21. b. d. -  Nobiles non poſſunt imponere angarias ſubditis ſuis. p. 4. fol. 62. b. g. -  Nobiliores durius puniuntur pro furro, quàm plebei. p. 2. fol. 53. b. g. -  Nobiliores quod debeant eligi ad officia limitatur per legem partita. p. 2. fol. 21. b. d. -  Nobilitas duplex generis & morum. p. 2. fol. 23. a. *. 2. -  Nobilitas perfecta quæ ſit ibid. e. -  NOLLE illius eſt cuius eſt velle. p. 7. fol. 100. b. *. 3. -  NOMEN ſuum qui mutat in fiaudem punitur pœna falſi. parti. 7. folio. 26. b. i. -  Nomen bonum melius eſt, quam diuitiæ multæ. p. 1. fol. 49. a. a. -  Nomina appellatiua quæ dicantur. p. 6. fol. 27. b. g. -  Nomina debitorum ſub ſpecie immobiliũ voluit includi gloſ. in. l. mouentium. ff. de verb. ſignifi. p. 2. fol. 53. b. a. -  Nominatio quando habeat locum. p. 3. fol. 10. b. a. -  NOTARIVS & notariatus vide in dictio. tabellio. -  Notarij regis quales eſſe debeant & quod ſit eorum officium. partita. 2. folio. 23. a. *. 2. -  Notarij publici qualiter debeant formare ſcripturas & inſtrumẽta quæ conficiunt. p. 3. fol. 99. b. *. 2. -  Notario legitimè impedito ſcribere, poterit ſcribere alius notarius de eius mandato, & ſcriptum ſignare. p. 3. fol. 100. a. *. 1. -  Sed quid ſi mortuus eſt? iudices loci coram probis hominibus ſigillent notas ſeu regiſtrum, & eius ſucceſſori reſtituatur. ibid. -  Notario qui porrigit falſum inſtrumentum, vt illud ſignet an teneatur pœna falſi. p. 7. fol. 26. a. b. -  NOVALE quid ſit. p. 7. fol. 98. a. *. 2. -  Nouatio quibus modis fit. p. 5. fol. 101. b. *. 1. -  Nouatio an poſsit fieri per delegationem. ibid. g. -  Nouatio facta per pupillum minorem. 14 annis ſine tutoris authoritate liberat priorem debitorem, nec tenetur pupillus. p. 5. fol. 102. b. *. 1 -  Nouatio an in caſibus, in quibus olim fiebat tacitè, hodie fiat ope exceptionis. p. 5. fol. 102. a. b. -  Nouatio non valet, ſi debitum ſub conditione alius purè nouando, pro mittat, niſi exiſtat conditio. ibid. *. 1. -  Nouatio vicem obtinet ſolutionis. p. 5. fol. 102. b. g. -  Nouationem facere non poteſt ſeruus nec mulier. p. 5. fol. 102. a. *. 2. -  NOVVM opus vide in dict opus. -  NVBENS infra annum luctus an pœnis ſtatutis à iure ciuili ſubiaceat. p. 4. fol. 39. a. g. -  Nubere poteſt hodie mulier qñdocun voluerit mortuo viro, cum tñ alge olim graues pœnæ imponebantur. p. 4. fol. 39. a. *. 2. -  Nam inde poterat ſequi perturbatio ſanguinis & partus incertus. ibidem. g. -  Tum etiam quia venter tactus facit abortum. ibid. -  NVNTIARE nouum opus vide in dict. opus. -  NVLLVS excufatur à bello contra ſeditioſos in damnum reipub. p. 2. fol. 65. b. h. -  NVNDINAE à quibus concedi poſsint. p. 5. fol. 36. b. -  Et quo tempore perdantur non vtendo. ibid. -  Ad nundinas venientes debent indemnes ſeruari. p. 5. fol. 37. a. *. 1. -  Nundinarum priuilegia. p. 5. fol. 37. a. *. 1. -  NVMERVS millenarius cæteris nobilior eſt. p. 2. fol. 70. b. *. 2. -  NVPTIAE quo tempore non poſsint celebrari. p. 4. folio. 11. b. *. 1. & ibidem. g. -  Nuptiæ tertiæ ſunt abominabiles apud homines vnde relictum vxori ab extraneo ſi caſte & honeſtè vexerit, non debebitur ſi tranſeat ad tertias nuptias, licet debeatur ſi tantum ad ſecundas tranſierit. parti. 4. fol. 38. b. l. -  Nuptiales bñdictiones poſſunt dari cuilibet ſecundo, vel amplius nubẽ 11. p. 4. fol. 39. a. *. 1. -  Ideo iura contrarium dicentia intelliguntur ſi benedicantur adhuc viuente vxore. ibid. d. -  Nuptiales enim benedictiones non reperiuntur inter ſacramenta Eccleſiæ. ibid. c. -  NVTRICES filiorum regum quales & quibus moribus eſſe debeant. p. 2. fol. 17. b. *. 2. &. fol. 20. a. *. 2. -  Nutrices debent diligi ab alumnis. p. 2. fol. 18. a. c. -  Nutritor filios regis quæ docere debeat, & à quibus abſtinere. parti. 2. folio. 18.*2. -  Nutritores ſunt loco parentum. p. 4. fol. 53. b. f. -  Vnde nutrices non poſſunt eſſe teſtes in cauſis alumnoram. ibid. -  Nutritores filiorum regum quales eſſe debeant. p. 2. fol. 18. a. *. 1. -  NVTV qui aliquid falſum ſignificare intendit mẽdacium committit. p. 2. fol. 35. b. col. 1. in prin. -  O -  OBEDIRE regi & ſuperioribus in quibus rebꝰ de beant ſubditi. p. 2. fol. 38. b. a. &. fol. 41. b. e. -  OBLATIO dicitur quod donatur Deo vel Eccleſiæ inter viuos ſeu in morte, & quod offertur quotidie presbytero cum oſculo manus. parti. 1. fol. 134. a. *. 2. -  Oblationes quorum hominum eccleſia nõ recipit & quare. p. 1. fol. 135. a. *. 1. & per totam paginam. -  Oblationes quæ fiunt capellæ ſitæ intra parrochiam cædunt Eccleſiæ parrochiali. p. 1. fol. 134. a. k. -  Idem eſt dicendum de oblationibus factis imaginibus in quocun loco intra parrochiam poſitis. ibid. -  Oblationes promiſſas Deo vel Eccleſiæ tenentur offer re ipſi vouentes, vel eorum hæredes. p. 1. fol. 134. b. *. 1. -  Ad eas tamen quæ fiunt presbytero tempore miſſæ homines de neceſſitate non tenentur. ibid. *. 2. -  Oblationes facere præcipuis feſtiuitatibus an poſsint compelli parrochiani. lex parti. dicit quod non. Hoſtien. contra. ibid. d. -  Poſſunt tamen cogi ſi presbyter eſt pauper. ibid. *. 3. -  OBLIGATIO naturalis an oriatur ex maleficio. p. 2. fol. 38. a. f. -  Obligatio bonorum extenditur ad futura: ſed in tali generali ob igatio ne non includitur concubina ancilla aut filij, vel ſerui ad ſeruitium quotidianum domus. p. 5. fol. 84. a. *. 2. -  Obligatio quibus modis ſoluitur. p. 5. fol. 97. b. *. 2. -  Obligatio conditionalis quæ dicatur. p. 5. fol. 64. a. d. -  Obligatio triplex eſt in qua poteſt accedere fideiuſſor, contra legẽ parti. p. 5. fol. 74. a. b. -  Obligatio naturalis tantùm quando ſit efficax ad agendum in foro Ee cleſiaſtico. p. 5. fol. 74. a. d. -  In obligatione generali an cenſeantur hypot ecatæ res cuius dominiũ competit obliganti iure ſingulari. p. 5. fol. 84. a. g. -  In obligatione ex maleficio an infit naturalis obligatio. p. 5. fol. 74. a. d. -  Obligari an poſsint res hæredis per teſtatorem. p. 6. fol. 59. a. e. -  OBSES quis dicatur. p. 5. fol. 83. b. i. -  Obſes poteſt dari homo liber pro ſatisfactione debiti. p. 5. fol. 83. b. i. -  Obſes non poteſt cogi ad aliqua ſeruitia. ibid. k. -  Obſes debet ſe paſcere ſuis ſumptibus. ibid. -  Obſides qui dati ſunt loco captiuorum populi Romani teſtari nõ poſſunt. p. 6. fol. 6. *. b. 2. -  OCCIDENS conſiliarium regis an incurrar crimen læſæ maieſtatis. p. 2. fol. 51. a. b. -  Occidens vel percutiens in domo, vel in præſentia regis qualiter punitur. p. 2. fol. 51. a. *. 2. -  Occidens aliquem iuſſu vel metu tyranni an excuſatur à pœna homici dij. p. 7. fol. 30. b. o. -  Occidere ſe ipſum an liceat ob defenſionẽ pudicitiæ. p. 2. fol. 52. a. i. -  Occidere Chriſtianum maius eſt peccatum quam occidere paganum. p. 7. fol. 29. b. g. -  OCCVLTVM dicitur illud quod probari non poteſt. p. 4. fol. 2. b. col. 2. in principio. -  In occultis non eſt inquirendum niſi in crimine læſæ maieſtatis. par. 4. fol. 2. col. 2. -  OCCVPASSE inſulam vel terram qñ quis dicat̃. p. 2. fol. 66. b. a. -  Occupare ille dicitur, qui ſic incipit occupare, ꝙ põt conſeruare & poſſidere aliâs non dicitur occupare. p. 2. fol. 41. a. col. 1. in medio. -  Occupans propria authoritate poſſeſsionẽ ſibi à prælato etiam iure inſtitutionis relictam, Incidit in pœnã. l. ſi quis in tantã. C. vnde vi. ne excuſatur prætextu teſtamenti. p. 7. fol. 41. a. col. 2. in prin. -  Occupans propria authoritate quo tempore præſcribit remedium. 1. ſi quis in tantam. C. vnde vi. ibid. -  OFFENSA manifeſta quando dicatur. p. 1. fol. 91. b. c. -  OFFERRI, quid in contractu emptionis propriè ſignificat. parti. 5. fol. 2. a. g. -  OFFICIVM quid ſit & quod modis dicatur. p. 2. fol. 21. a. b. -  Officium iudicis pendente dilatione qualiter intelligatur conquieſcere. p. 2. fol. 56. b. e. -  Officia maxima domus regiæ conceduntur magnatibus. partita. 2. folio. 21. b. f. -  Officia regia expirant morte regis: illa verò quæ iuriſdictionem habent ordinariam minimè. p. 2. fol. 39. b. e. -  Officia perpetua non põt reuocare ſucceſſor in regno. p. 2. fol. 46. a. -  Officia publica potius debent dari nobilibus, quã plebeis. p. 2. fo. 58. a. e. -  Officiarij regis habẽtes poteſtatem condẽnandi ad mortem, vel ad mẽmutilationem, non poſſunt durante adminiſtratione, niſi de crimine ratione officij commiſſo accuſari. poteſt tamen rex contra eos inquirere & caſtigare. p. 7. fol. 6. a. *. i. -  Officiarij regis qualiter iurare debeant. p. 2. fol. 28. b. *. 2. -  Officiarij regis licèt creentur ad beneplacitum regis, non tamen debent deſtitui ſine cauſa iuſta. p. 2. fol. 3o. b. h. -  Officiarios regis qui percuſſerit vel occiderit an incurrat crimẽlæſæ maieſtatis. p. 2. fol. 51. a. b. -  OMNISſtatus hominum in perpetuo motu eſt. p. 1. fol. 7. a. -  Omnis Chriſtianus debet ſcire Aue Maria & Pater noſter. partita. 1. folio. 23. b. *. 1. -  Omnis Chriſtianus peccans duplici vinculo aſtringitur. p. 1. fo. 23. b. b. -  Omne quod eſt contra conſcientiam præcepti ædificat ad gehennam. p. 1. fol. 21. a. k. -  Omnes tenentur de occiſo etſi vnus tantum vulneraſſet. p. 2. fol. 51. b. f. -  Omnes tenentur currere ad extinguendum ignem. ibid. i. -  Omnia noua placent. p. 1. fol. 10. a. a. -  ONVS probandi vſum vel cõſuetudinem, vel legem fori cui incumbat. p. 1. fol. 13. a. q. per totum. -  OPEM ferens maleficio qualiter puniatur. p. 7. fol. 52. b. g. per totũ. & fol. ſequen. a. a. -  OPERAE obſequiales in quo conſiſtunt. p. 4. fol. 58. a. a. -  Operæ obſequiales quę conſiſtunt in non faciendo de iure partitarum tranſeunt ad hæredes extraneos: de iure verò communi minimè tranſeunt. p. 4. fol. 57. b. k. -  Opus nouum qualiter dicatur fieri, & quis illud poſsit nuntiare. par. 3. fol. 181. b. *. 2. -  Operis noui nuntiatio vt teneat opus eſt, ꝙ fiat his qui ſunt in opere. p. 3. fol. 182. a. l. -  Opus nouum ſi plures inſimul faciant ſufficit vni nuntiari: ſed fi loco plurium fiat, & vnus ex ſocijs nomine ſuo nuntiet, nõ prodeſt alijs. ibidem. *. 1. -  Opus ſi fiat in loco publico quilibet de populo poteſt nũtiare, niſi mulier aut pupillus. ibid. *. 2. -  Opus nuntiari non poteſt reficienti canales vel fiſtulas, aut aquæductũ licet cum præparatorijs præſtet impedimentum. p. 3. fol. 183. a. *. 1. -  Operis nuntiationis effectus eſt, quod ſiue iuſtè ſiue iniuſte nuntiatum eſt non poteſt amplius opus fieri ſine iudicis mandato. ibid. *. 2. -  In certis tamen caſibus fieri poteſt nuntiatio. ibid. h. -  Operis noui cauſa qualiter ſit terminanda. ibid. *. 3. -  Opus factum ex quo damnũ infertur prædio vicino, ſe vendat̃ prædiũ poteſt prohiberi per eum cui damnum infertur. partita tertia. folio. 184. b. *. 3. -  Opus factum ſi intra. 15. annos poſtquã eſt factum demolitur culpa artificis cecidiſſe cenſetur. p. 3. fol. 185. b. *. 1. -  Operariita quis debet in re ſua ne alteri damnum det: aliâs illud opus per iudicem deſtruetur. ibid. -  Opus quid ſit. p. 2. fol. 11. b. *. 2. -  Opus triplicis generis eſt, interius, exterius, & medium. ibid. -  OPTIONE alicuius rei legata, non poteſt legatarius poſtquam ſemel elegit amplius variare. p. 6. fol. 65. a. *. 1. -  Optione ſerui duobus legata, ſi diſcordent in electione mandet iudex ſorte dirimi. p. 6. fol. 65. b. *. 1. -  ORATIO ſpecialis an plus proſit defunctis quam generalis. p. 1. fol. 104. b. i. per totum. -  Orator quis dicatur. p. 2. fol. 59. a. d. -  ORDINES ſuccepturi cuius ætatis eſſe debeant. p. 1. fol. 59. a. *. 2. -  Ordines qui furtiuè recipit qualiter puniatur. ibid. b. *. 1. -  Ordinibus ſucceptis priuatur qui in non ſucceptis miniſtrat. ibi. *. 2. -  Ad ſacros ordines quales perſonæ promoueri non poſſunt. partita. 1. fo lio. 55. b. *. 1. -  ORIGENES erroneè poſuit pœnam damnatorum non eſſe perpetuam, ſimiliter nec gloriam beatorum. p. 1. fol. 14. b. a. -  Originale peccatum quare animæ imputetur, cùm illud contrahatur tantum ex carnis corruptione. p. 1. fol. 15. b. e. -  ORNAMENTA Eccleſiæ non ſunt ad humanos vſus conuertẽda, & qualiter debeant tractari. p. 1. fol. 31. a. *. 1. -  Quare inde clerici non poſſunt facere burſas, vel alia huiuſmodi. ibi. f. -  ORPHANVM qui pietate motꝰ recipit, nihil ab eo petere poteſt: debet tamen ei orphanus reuerentiam omnibus diebus vitæ ſuæ. p. 5. fol. 82. a. *. 1. -  Orphanus quis dicatur, & an requiratur, ꝙ ſit minor quatuordecim an nis? p. 3. fol. 17. a. b. -  OSCVLA & amplexus ſunt præludia veneris. partita ſecunda. folio. 42. b. a. -  Oſculum eſt pars adulterij. p. 2. fol. 42. b. a. -  P. -  PACTVM inter coniuges, vt mulier teneatur ſe & filios ſuos alere, an valeat. p. 4. fol. 29. a. b. -  Pactum de non petendo debitum excedens ſummam. 500. aureorum non exigit inſinuationem ſecundum magis communem opinionem. par. 5. fol. 14. a. o. -  Pactum legis commiſſoriæ in pignoribus reprobatur. p. 5. fol. 24. b. *. 1. &. o. per totum. -  Pactum inter aduocatum & cliẽtulum de quota litis eſt improbatum. p. 3. fol. 41. b. *. 1. -  Pactum legis commiſſoriæ quid operetur in venditione. p. 5. fol. 24. a. c. -  Pactum illud valet, vt ſi ante traditionem res deterioretur, periculũ ſit venditores. ibid. *. 1. -  Pactum nudum producit obligationem efficacem ad agendum. pár. 5. folio. 61. a. a. -  Per pactum renuntiari non põt præſcriptioni. p. 3. fol. 165. a. f. -  Pactum de non petendo de iure antiquo tollit ipſo iure obligationem naturalem & ciuilem. p. 5. fol. 97. b. e. -  Pactum de cohabitando certo loco valet contra id quod hr̃ in. l. Titio centum. la. 2. ff. decondi. & demonſtra. p. 3. fol. 112. a. d. -  Pactum vt quandocun vẽditor pecuniam offeret rem recuperet quo tempore præſcribatur. p. 5. fol. 25. a. a. -  Et ex hoc pacto datur vtilis rei vendicatio venditori etiam contra ſecũdum emptorem. ibid. g. -  Vel actio ad intereſſe contra primum emptorem. ibid. -  Pactum inter procuratorem & dominum, vt reddãtur procuratori etiã damna, quæ ſua culpa vel contumacia obuenerunt, ſecus ſi dolo, rectè valet. p. 3. fol. 38. a. m. -  Pactum manus iniectionis propria authoritate, vt valeat tria requiruntur. p. 5. fol. 26. b. l. -  Pactum appoſitum in contractu matrimonij vt vir habitet in certo loco, an valeat. p. 4. fol. 15. b. l. -  Pactum vt re data in dotem æſtimata, periculum ſit mulieris valet. p. 4. folio. 33. b. h. -  Pactum vt vxor ſeipſam alat, & maritus habeat dotem & eius fructus valet. p. 4. fol. 36. b. d. -  Per pactum fieri non poteſt vt ædificium non cadat ſolo. partita. 3. folio. 164. a. f. -  Pactum illud valet, vt ſi infra præfixum terminum nõ ſoluatur talis res vel domus ſit empta creditori. p. 5. ſol. 24. b. n. -  Sed an poſsit fieri tale pactum cum fideiuſſore? ibid. -  Pactum appoſitum de reſtituenda re vendita, quandocun pretium reddatur ſeruandum eſt. ibi. *. 2. -  Pactum appoſitum vt res vendita certis perſonis non alienetur non valet. p. 5. fol. 55. b. *. 1. -  Ex eo tamen peti poteſt pœna vel intereſſe. ibid. a. -  Sed nec tale pactum tranſit in hæredes. ibid. -  Pactum de lucranda dote procedit etiam ſi alter coniugum ingreditur religionem. p. 4. fol. 35. b. b. -  Pactum de dote debet ſeruari ſecundum locum vbi contractum eſt, nõ vbi coniuges habitãt. ibid. *. &. f. per totum. -  Per pactum nemo ſe facere poteſt criminoſum eius criminis, quod non commiſit. p. 7. fol. 22. b. c. -  Pactum gratuitum rectè poteſt fieri ſuper crimine adulterij: tranſactio verò fieri non poteſt. p. 7. fol. 11. b. b -  Per pactum non poteſt tolliius ſanguinis, licet ſucceſsionis bene poſſit. p. 7. fol. 101. b. *. 8. -  Pactum gratuitũ nec tranſactio non tenet niſi inſpectis & cognitis verbis teſtamenti vel codicillorum. p. 6. fol. 11. b. e. -  Per pactum non poteſt auferri libera teſtamenti factio. p. 3. fol. 59. b. g. -  Pactum de non petendo extenditur ad hæredes licèt ab eis non fuit facta mentio. p. 3. fo. 70. b. *. 1. -  Pacta appoſita contra leges vel bonos mores non valent. partita quinta. fol. 85. b. *. 1. -  PALATIVM quid ſit & vnde nomen habeat. p. 2. fol. 29. b. *. 1. -  In palatio quomodo ſe gerere oporteat in dictis & factis. partita. 2. folio. 29. b. *. 2. -  PALAM aliquid fuiſſe dictum, quando dicatur. p. 2. fol. 34. b. b. -  Palam quod ſit grauius punitur quam quod clam. ibid. -  PAPA per manus. S. Petri, cuius ſucceſſor exiſtit, quam poteſtatem acceperit à Chriſto. p. 1. fol. 33. a. l. -  Papa dicitur Apoſtolicus, quia locum Petri Apoſtoli tenet. ibid. *. 2. -  Papa aliquid attentans contra vniuerſalem ſtatum Eccleſiæ, non eſt ſu ſtinendus. p. 1. fol. 133. b. k. -  Papa an habeat dominium omnium Eccleſiarum & rerum ipſarum. p. 1. fol. 34. a. q. -  Papam eſſe quare fuit neceſſarium. p. 1. fol. 33. a. i. &. k. -  Papa an licite poſsit diſpenſare cum bigamo. p. 1. fol. 34. b. m. -  Papa non poteſt nec debet contra ea quæ ſunt à Deo ſtatuta ire. p. 2. fo. 2. a. col. 2. in prin. -  Ne in his quæ eſſent contra generale ſtatutum Eccleſiæ. ibid. -  Papa quam poteſtatem habeat in imperatorem ac reges. ibidem. b. colu. 2. i. & ſequen. -  Papa poteſt ſtatuere & exercere iuriſdictionem cõtra laicos ratione criminis commiſsi contra ſtatum eccleſiæ. p. 4. fol. 55. b. a. -  Papa idem eſt quod pater patrum, & quare ita dicatur. partita prima. fol. 33. b. *. 1. -  Papæ nomen tempore antiquo commune fuit ommibus Epiſcopis. ibidem. h. -  Papa maior eſt adminiſtratione. D. Paulo. p. 1. fol. 34. b. m. -  Papa an poſsit Iudæis concedere licentiam fœnerandi Chriſtianis. p. 5. folio. 79. b. a. -  Papa non poteſt diſpenſare, ne quis confiteatur homini. p. 1. fo. 21. b. a. -  Papa non poteſt totaliter priuare Eccleſiam imperatore. partita. 2. folio. 2. a. f. -  Papa non poteſt priuare electores imperij. ibid. -  Papã potuiſſe tranſferre imperium à Græcis in Germanos. Albericus dubitat. ibidem. -  Papa in quibus caſibus ſolus diſpenſat & non alius. p. 1. fol. 33. b. *. 2. -  Papa ſolus poteſt quem liberare à voto. ibid. fol. 34. a. f.g. -  Papa & Epiſcopus in quo differunt quantum ad diſpenſationem voti. ibidem. -  Papa ſolus diſpenſat ſuper defectu ætatis. ibid. m. -  Papa poteſt tollere res vnius Eccleſiæ, & dare alteri etiam ſine cauſa. ibi dem. b. col. 1. in prin. -  Papæ tamen non licet res Eccleſiæ prodigaliter alienare, vel ex illis dita re ſuos conſanguineos. ibid. -  Papa concurrit cum omni prælato in poteſtate & iuriſdictione. ibid. b. -  Papa poteſt quolibet tempore quemlibet ordinem conferre. partita. 1. folio. 35. a. e. -  Papa cum quibus perſonis non conſueuit diſpenſare. ibid. *. 1. -  Papa ſi volet poteſt diſpenſare cum homicida voluntario. ibid. q. -  Papa non poteſt eligere ſibiſucceſſorem: ſed eius electio fit per cardinales. ibidem. *. 2. -  PARENTES qualiter ſuccedunt filijs morientibus inteſtatò. p. 6. folio. 90. b. *. 1. &. d. -  Parentela an poſsit probari per auditum. p. 4. fol. 27. a. col. 1. in prin. -  PARRICDIVM quali pœna caſtigatur. p. 7. fol. 31. b. *. 1. &. g. -  PARROCHIALIS presbyter, qui, propter multitudinem populi non poteſt omnium confeſsiones audire, an poſsit alios ſacerdotes aduocare, qui eum adiuuent. p. 1. fol. 20. b. col. 1. in prin. -  PARIETEM ruinoſum de quo domui vicini damum imminet iu dex debet facere demoliri habita priꝰ informatione. p. 3. fol. 184. a. *. 2. -  PARTVS ancillæ vel animalis vi arrepti, penès bonæ fidei poſſeſſorem conceptus & natus poteſt per eum vſucapi: niſi ſciuerit ante con ceptionem non eſſe vendentis. p. 3. fo. 166. a. *. 1. -  Si tamen ſit partus aditus apud bonæ fidei poſſeſſorem fit partus furti uus, quoad vſucapionem. ibid. d. -  Partus quando eſt geminus quis debet præferri in maioria. parti. 7. folio. 99. b. i. -  Partus animalis rectè poteſt emi. p. 5. fol. 17. b. *. 3. -  Parrui imminet periculum ex acceſſu viri ad vxorem tempore conceptionis. p. 2. fol. 68. b. f. -  PASTORIS iuramentum non ſufficit ad probandum mortuum pecus ſine culpa ſua. p. 5. fol. 43. a. p. -  Paſtores tenentur de deterioratione gregis, ſi culpa & negligentia non eligant aquas ſanas & paſcua commoda. p. 5. fol. 43. a. *. 1. -  PASCVA dicuntur in quibus haberi poteſt vſus paſcendi, & alius fructus non percipitur. p. 3. fol. 105. b. a. &. p. 7. fol. 98. a. *. 2. -  Paſcendiius qui habent in tranſitu pecorum, poſſunt per vnũ diem & noctem tranſeundo de vna ſtrata ad aliam paſcere. p. 3. fol. 91. b. b. -  PATRINVS qui puerum leuat de ſacro fonte aſſumit ſibi officiũ Pædagôgi. & ideo tenetur ad habendam curam de ipſo. p. 1. fo. 17. b. a. &. p. 4. fol. 20. a. c. -  Patrinus in baptiſmo debet eſſe vnus & non plures ibid. *. 1. -  PATRITIVS quis dicatur. p. 4. fol. 50. a. *. 2. -  PARTITARVM libri quàm corruptè antea legebantur, & quanto cum labore nunc emendati in lucem exierint. p. 1. fol. 9. b. m. -  PATER ſi diſsipat bona ſua propria & libera, filij ſui poſſunt petere ſibi aliquid aſsignari: vnde viuere poſsint. p. 1. fol. 109. b. a. -  Pater ſi dilapidat bona regni, an propterea filius poſsit inſurgere aduerſus patrem. p. 2. fol. 44. a. b. -  Pater quando alienat bona ſubiecta reſtitutioni veluti bona maioriæ vel feudalia, an filius hæres patris poſsit contrauenire & illa petere. p. 5. fol. 90. a. a. -  Pater quauis ſit ſub aui poteſtate: tamen ſuccedit filio ab inteſtat exclu ſo auo paterno. p. 6. fol. 91. a. b. -  Pater qui mortua vxore dotem eius retinet, an videatur adire hæreditatem nomine filiorum. p. 5. fol. 107. b. e. -  Pater quos filios tenetur alere & quos non. p. 4. fol. 53. a. *. 1. -  Pater qui religionem profeſſus eſt non poteſt quem ex filijs meliorare in tertio bonorum, quia grauaretur monaſteriũ. p. 6. fol. 7. b. b. -  Patrisfamilias appellatione intelligitur Dominus domus. partita. 7. folio. 97. b. *. 1. -  Pater an teneatur alere filium qui conſumpſit partem ſuam prodigaliter. p. 4. fol. 52. a. g. -  Pater non tenetur ad pœnam pecuniariam in qua filius condemnatur pro delicto etiam reſpectu legitimè. p. 4. fol. 52. a. m. -  Pater ſi commiſit crimen læſæ maieſtatis, filius non perdit beneficia. p. 2. fol. 22. d. -  Pater debitor filiæ non debet filiam dotare. p. 4. fol. 29. b. k. -  Pater tenetur filiam, quam habet in poteſtate in matrimonium dare & dotare. p. 4. fol. 31. b. *. 1. -  Pater in quibus caſibus non tenetur dotare filiam. ibid. b. -  Pater diſsipans fideicommiſſum cogitur illud reſtituere filio ante conditionis euentum. p. 2. fol. 44. a. b. -  Pater adulteræ poteſt occidere adulteram & filiam in ſua vel generi do mo repertam, nec poteſt vno dimiſſo alium dimittere. partita. 7. folio. 69. a. *. 1. -  Pater dotans filiam vltra congruentiam licet ſit ipſa diues, de ſuo ſemper dotare præſumitur. p. 4. fol. 31. b. b. -  Pater ſi inſtituat hæredes duos filios, & vni inſtituto alium ſubſtituar, & moriatur inſtitutus neceſſe habet ſubſtitutus pupillariter omnia bona pupilli agnoſcere: nec poteſt paterna adire, & alia repudiare. p. 6. folio. 3. 0. a. *. 1. -  Pater ſi vendit immobilia filij, datur recurſus ad ea. p. 2. fol. 44. a. b. -  Pater poteſt in teſtamento filios ſuos naturales legitimare dicendo ſe velle eos eſſe legitimos hæredes. p. 4. fol. 44. a. *. 1. -  Paterſamil. neceſsitate conſectus poteſt filium vendere vel pignorare: mater verò non poteſt. p. 4. fol. 48. a. *. 2. -  Etiam obſeſſus in caſtro comedere filium poterit. ibid. -  Non tamen hoc procedet in filio presbytero. ibid. k. -  Et venditum filium poterit recuperane offerendo pretium. ibid. b. *. 1. -  Pater ſi promiſit dare mihi vnam ex filiabus ſuis in matrimoniũ poſſum eligere quam voluero. p. 4. fol. 6. b. *. 1. -  Et ſi ante electionem cum vna earum coiero cum ea compellor contrahere. ibidem. -  Pater in quibus caſibus non habet vſumfructum in bonis filij. p. 4. fol. 47. b. b. per totum. -  Pater ſi filium expoſuit, non poteſt eum ab alimentante repetere. p. 4. fol. 54. *. 2. -  Pater poteſt filium ab alio detentum vel vagantem iudicialiter reducere ad ſuam poteſtatem. p. 4. fol. 48. b. *. 2. -  Pater non poteſt à filio iudicialiter conueniri, niſi cauſa caſtrenſis peculij. ibidem. *. 3. -  Pater plures habens filios ſi dicat quod facit maioriam de bonis ſuis in filium ſuum intelligitur de maiori. p. 2. fol. 44. a. d. -  Pater ſi eſt rebellis patriæ licite aduerfus eum inſurgit filius. partita. 2. fol. 59. a. a. -  Pater poteſt comedere filium propter neceſsitatem. ibid. b. -  Pater non poteſt donare vel legare. pluſꝗ̈ quintam ſiue in vita ſiue in morte. p. 5. fol. 13. a. h. -  Pater prohibitus non donare vltra quintam an intelligatur etiã id non poſſe de fructibus qͦs percipit in vita ſua de bonis proprijs. b. ibid. -  Pater ſi plures donationes faciat minutas, an illæ debeat̃ non cõputari in quinta debẽt, niſi ſimul iunctæ magnæ donationi æquiualeat̃. ibi. -  Pater ſi dilapidet bona an filij poſsint peteri vt ſibi aſsignetur poſſeſſio pro alimentis. ibid. a. -  Pr̃ ſi multa ꝑdidit in ludo an poſsint filij reuocarevſ ad legitimã. ibi. -  Pater ſi legat ſpurio cũ capere potuerit nõ valet legatũ: ex qͦprohibet̃ te ſtator vitio ſuo & non alieno teſtari. p. 6. fo. 19. b. col. 1. in prin. -  Pater an poſsit excludere filium ab hæreditate ſibi delata, repudiando, vel nolendo eam adire. p. 6. fol. 41. a. h. -  Sed quid in filio recuſante adire hæreditatem ſibi delatam, an ſimiliter pater poterit excludi. ibid. i. -  Pater poteſt filio naturali, vel extraneo patrem non habenti, dare in teſtamento tutorem, qui eum & bona in quibus eum inſtituit adminiſtret. p. 6. fol. 104. b. *. 2. -  PATIENTIA ſola non arguit conſenſum. p. 1. fo. 9. a. c. -  Patientia quid ſit, & qualis debeat eſſe. p. 2. fo. 13. b. f. -  PATRIA poteſtas eſt diuino nexu copulata. p. 4. fo. 16. b. i. -  Patria poteſtas eſt ius quod habet vir in liberos ſuos. ibid. *. 3. -  Patria poteſtas quomodo conſtituitur. p. 4. fo. 47. a. *. 3. -  Patria poteſtas quibus modis diſſoluitur. p. 4. fo. 49. a. *. 1. &. 2. -  Patria poteſtate liberantur filij ſi pater contrahit incæſtas nuptias. p. 4. folio. 50. a. *. 1. -  Patriæ poteſtatis & emancipationis differentia hodie ſublata eſt in ſuc ceſsione ab inteſtato. p. 6. fo. 20. a. b. -  Patria ſua cuique dulciſsima eſt. p. 2. fo. 68. a. g. &. p. 4. fo. 60. a. c. -  Patriæ plus naſcimur quam patri. l. 1.§. &. generaliter. ff. de vent. in poſ. mitt. p. 2. fol. 68. a. f. -  PATRIMONIVM Regis triplex eſt. p. 2. fo. 53. b. b. -  PATRIARCHA extra patriarchatũ ꝗd põt facere. p. 1. fol. 37. b. *. 1. -  Patriarcha ibi debet conſtitui, vbi aliqua gens ad fidem conuertitur, vt nuper à papa conſtitutus fuit Patriarcha Indiarum Maris Occeani. p. 1. fo. 37. a. b. -  Patriarcha quis quis dicatur. P. 1. fo. 35. b. *. 2. -  Patriarchæ proximi ſedere debent papæ & præferuntur cardinalibus, excepto cardinali Hoſtienſi qui præfertur patriarchæ. p. 1. fo. 35. a. k. -  Patriarcha quam poteſtatem habeat in Archiepiſcopos, & Epiſcopos. &c. ibid. fo. 36. a. *. 1. & per totam paginam. -  Patriarchæ concilium qualiter, & quando conuocare poſſunt. ibidẽ. k. per totum. -  Patriarchę munus & poteſtas. p. 1. fo. 37. a. *. 1. -  Patriarchales ſedes antiquæ ſunt quatuor Conſtantinopolitana, Alexandrina, Antiochena, Hieroſolimitana ſunt & aliæ duæ additæ, Aquilenſis & Grandenſis. p. 1. fo. 136. b. *. 2. -  Patriarchales quatuor ſedes deſignant quatuor Euangeliſtas. ibidem fol. 37. a. a. -  PATRONVS quibus modis perdit ius quod habet in libertum. p. 4. fo. 58. b. *. 2. & fo. ſeq. a. a. -  Patroni quando variant in pari numero, vt quia vnus præſentat vnum alius alium, epiſcopus habet optionem inſtituendi quem velit. p. pri ma fo. 118. b. c. -  Patronos plures habere an ſit vtilius eccleſiæ quam vnũ habere. ibid. d. -  Patroni quos clericos debent præſentare. ibid. *. 1. -  Patroni eccleſiarum cathedralium quare dicantur Reges Hiſpaniæ. p. 1. fol. 39. a. c. -  Patronus dicitur quaſi pater oneris. p. 1. fo. 113. b. *. 1. -  Patronus vter erit, an iille qui cæpit ædificare eccleſiam & deſtitit, an vero qui eam in choatam perfecit. p. 1. fo. 114. a. c. -  Patronus non poteſt præſentare extraneum, ſi in diœceſi eſt idoneus. ibidem. b.c. -  Patronus ad præbendas canonicorum & aliorum citra prælatum habet pręſentationem. ibid. d. -  Patrono quis honor debeatur. ibid. i. -  Patronus quando poſsit vti rebus eccleſiæ. ibid. *. 1. &. k. -  Patroni conſenſus non requiritur neceſſario in alienatione rerum eccleſiæ. p. 1. fo. 115. a. a. -  Patronus non debet vſurpare decimas, & oblationes eccleſiæ. ibid. *. 1. -  Patronus an priuetur iure præſentandi ſi pręſentat indignum. p. prima folio. 115. b. c. -  Patronus laicus poteſt variare vno præſentato, alium præſentando: ita ꝙ non variet in malum. ibid. *. 1. -  Sed an poſsit dari aliqua cautela vt non poſsit variare. p. 1. fo. 116. a. a. -  Patrono licet permittatur variare, procedit accumulando non totaliter à prima præſentatione recedendo. ibid. b. -  Patrono clerico vel religioſo quare non eſt permiſſum variare in præſentatione clerici inſtituendi. ibid. *. 1. -  Patronus non poteſt ſe ipſum præſentare. ibidem. -  Patronus ſi vnus ſit clericus alter laicus an poſſunt variare. ibid. l. -  Patroni quando plures præſentant diuerſos clericos in diſcordia inſtituetur à maiore præſentatus. p. 1. fo. 117. b. *. 1. -  Patronos diſcordantes in præſentatione inſtituendi ad quod vſ tempus teneatur expectare ipſe epiſcopus. p. 1. fo. 118. a. *. 1. &. a. -  Sed an durante tempore ad præſentandum epiſcopus poſsit ponere œconomum? ibid. -  Patrono negligente vel mortuo ſine hærede, ius prouidẽdi ad illum ad quem pertinebat inſtitutio. p. 1. fo. 118. b. e. -  Patroni omnicura, & diligentia debent aduertere ne eccleſia damnum patiatur. p. 1. fo. 114. b. *. 2. -  Patronatus ius eſt indiuiſibile, & cuilibet ex patronis competit in ſolidum. p. 1. fo. 118. a. *. 2. -  Patronatusius in diuiſione hæreditatis an poſsit per iudicem vni adiudicari. ibidem. f. -  Patronatus ius quibus modis acquiritur, & quod ius habeat patronus in eccleſia. p. 1. fo. 113. b. *. 1. & fo. ſeq. per totum. -  Patronatus ius (vt definit Gofredus) eſt authoritas, vel poteſtas proueniens ex beneficijs ante conſecrationẽ eccleſiæ collatis. ibid. i. -  Alias diffinitiones vide. ibidem. -  Patronatus ius quibus modis tranſit de vna perſona in aliam. p_... folio. 116. b. *. 1. & fo. 117. a. *. 1. -  In iure patronatus ſucceſsio fit in ſtirpes, & non in capita. ibid. e. -  Sed an hoc procedat in collateralibus, & baſtardis? videt̃ ꝙ ſic. ibi. &. f. -  In iure patronatus ſuccedunt tam maſculi quam fœminæ. ibid. g. -  Sed an valeat ordinatio à fundatore facta quod tranſeat tantùm ad hæredes maſculos? videtur ꝙ ſic ibid. -  Patronatus ius non retinet filius, ſi renuntiat hæreditati paternæ. ibidem. -  Patronus poteſt donare ius ſuum compatrono ſine cõſenſu Epiſcopi. ibid. i. &. k. -  Patronatus ius quando tranſeat in venditione alicuius rei. ibid. l. -  Patronatus ius tranſit in alium, locatione, pignore, miſsione in poſſeſſionem pendente lite. p. 1. fo. 117. a. d.e.i. -  Patronatus ius quibus de cauſis eccleſia tribuit laicis. p. prima. fol. 118. b. *. 1. &. b. -  Ius patronatus eccleſiaſticum. ibid. a. col. 1. in princi. -  PATROCINARI & patrocinium vide in dictione aduocatus. -  PAVLI locus. 1. ad Corinth. cap. 3. de fœno ligno & ſtipula declaratur. p. 1. fo. 21. b. col. 2. in princ. -  PAVPER quis dicatur. p. 7. fo. 30. a. f. &. p. 3. fol. 148. b. b. -  Pauperibus melius eſt dare quam eccleſię cęteris paribus: ꝗa homo nõ eſt propter eccleſiam: ſed eccleſia propter hominem. p. prima fol. 45. a. col. 2. in medio. -  Pauperes inuenti in officio præſumuntur affectaſſe officium. p. 2. folio. 21. b. b. -  Paupertas prodeſt ad manſuetudinem. p. 2. fo. 18. a. d. -  PAX eſt diſcordia finis & eſt duplex, vna verbalis cum amplexu alia verbalis cum oſculo. p. 7. fo. 45. a. *. 2. -  Pax eſt contractus ſtricti iuris, ſicut & tranſactio. p. 2. fo. 63. b. b. -  Pacẽ nõ rũpit ꝗ in cõfinibꝰ ſuis caſtrũ ædificat, vf fortificat. p. 2. f. 63. b. b. -  Pacem qui rumpit, ſi requiſitus damna non emendet perdit caſtra poſita ſub fidelitate. ibid. c. -  PAVONES ſeu aliæ feræ quę habent conſuetudinẽ eundi, & redeũdi, tandiu in noſtro dominio remanent quandiu illam conſuetudinẽ non deſerant, alias primo occupanti conceduntur, p. 3. fo. 159. b. *. 2. -  PECCATVM adeo nullum eſt veniale, quod nõ fiat criminale dũ placet. p. 1. fo. 21. b. col. 2. in prin. -  Peccata omnia accuſantur in homine à timore, & cupiditate, vt ait diuus Auguſtinus. p. 7. fo. 2. a. a. -  Peccata venialia quibus ex cauſis nõ tenetur quis cõfiteri. p. 1. fo. 21. b. a. -  Peccatorum differentia, & quæ irregularitate inducunt & quæ non. p. 1. fo. 42. a. *. 1. & ibi. e. per totum. -  Peccatum notorium duplicem inducit irregularitatem. ibid. b. -  Peccatum occultum dicitur quod probari non poteſt. p. 1. fo. 60. b. g. -  Peccando tripliciter erratur contra Deum meditando conſentiendo, & faciendo. p. 1. fo. 21. a. *. 1. -  PEDAGIA quare permittuntur principibus. p. 1. fo. 3. a. o. -  Pedagia qui exigunt à tranſeuntibus debent retinere itinera tuta: nam de robaria quæ in huiuſmodi locis fit tenentur. p. 3. fo. 91. a. d. -  PERSONAE quæ excuſantur à pœna iuris in delictis perpetratis. p. 1. fo. 10. a. *. 1. -  PECVLIVM caſtrẽſe dicitur ſolùm in eo ꝗ lucratus eſt illud in caſtris. p. 2. fo. 41. a. a. -  Peculium caſtrenſe quæ perſonæ hodie dicantur habere. p. 3. fol. 3. b. c. -  Peculium profectium quid ſit. p. 6. fo. 99. b. c. -  Peculium profectitium in quibus caſibus non ſit conferendum fratribus. ibidem. -  Peculium caſtrenſe nec quaſi caſtrenſe aut aduentitiũ tenetur frater cõ ferre. p. 6. fo. 100. b. *. 1. -  Sed an libros teneatur conferre ſibi à patre donatos cauſa ſtudij. ibid. g. -  Peculium caſtrenſe quæ perſonę propriè dicãtur habere. p. 4. fo. 48. a. f. -  PECVNIA commodata vt ſpecies, an poſsit retineri pro debito. p. 5. folio. 7. a. e. -  Pecuniam Regis qui recipit eam in certis locis expenſurus, ſi eam conuertit in vtilitatem propriam, licet non committat furtum, vltra tñ re ſtitutionem ſoluet in pœnam eius tertiam partẽ. p. 7. fo. 50. b. *. 1. -  PENVRIA rerum magis ex negligentia, quam ex temporum nralitia paouenit dicit caſsiodorus. p. 2. fo. 69. a. d. -  PENSIONES vacant per contractum masrimonij etiam ſi ſimpliciter nullo adiecto onere ſpirituali ſunt cõſtitutæ. p. 1. fo. 63. a. g. in fin. -  PEREGRINORVM qui moriunt̃in itinere qualiter aſſeruari de. beant, & quomodo de eis ſi diſponendum. p. 6. fo. 11. a. *. 1. -  Peregrinus quis proprie dicatur. p. 1. fo. 151. a. *. 2 -  Peregrini liberam habent teſtandi facultatem. p. 6. fol. 10. b. *. 3. -  Et corum teſtamenta tenebunt cum duobus teſtibus. ibid. i. -  Peregrinorum cauſæ breuiter & ſummariè ſunt terminandæ. p. 6. folio. 11. a. *. 2. -  Peregrini qualiter ſe in itinere gerere debent. p. 1. fo. 151. b. *. 1. -  Peregrini, & eorum res quibus priuilegijs gaudeant. ibid. *. 2. -  PERIVRVS non eſt rex, qui in damnum, vel detrimentum ſui regni iurauerit, ſi iuramentum non ſeruet. p. 3. fo. 63. b. *. 1. -  De periurio voluntario, aut iudiciali iuramento ſolus Deus eſt vltor. p. 3. fo. 62. b. *. 2. -  PERMVTATIO quid ſit. p. 5. fol. 35. a. *. 1. &. p. 3. fol. 104. b. a. -  Permutatio reſcinditur cælato vitio rei. ibidem. b. *. 2. -  Permutatio an dicatur ſi permutatur nuda poſſeſsio cum nuda poſſeſ ſione. p. 3. fo. 104. b. a. -  Permutatio non eſt ſi detur res incerta pro incerta. p. 5. fo. 35. a. c. -  Ex permutatione oritur actio bonæ fidei. p. 5. fol. 35. b. l. -  Permutatio non eſt ſi nuda poſſeſsio cum nuda poſſeſsione permutetur. p. 5. fo. 35. a. c. in fine. -  In contractu permutationis non eſt licitum pœnitere de iure Canonico. ibid. b. h. -  Permutantes beneficia, ſi concluderent permutationem, non ſe reſeren tes ad conſenſum epiſcopi incurrerent ſimoniam. p. 5. fo. 35. b. c. -  Permutans cum ſtipulatione compellitur rem tradere: ſecus ſi nudo pacto. ibidem. *. 1. -  Permutare poteſt qui poteſt, & vendere. p. 5. fo. 35. a. *. 2. -  PERPLEXITAS inimica eſt iuribus. p. 5. fo. 65. b. g. -  PERICVLVM rei æſtimatæ donatæ in dotem quando pertineat ad vxorem. p. 4. fo. 34. a. *. 1. -  Periculum & lucrum rei venditę pertinet ad emptorem etiam ante traditionem rei. p. 5. fo. 20. a. *. 1. -  Periculum rerum quæ conſtant numero, pondere, vel menſura, pertinet ad venditorem ante numerationem ponderationem, vel menſurationem. ibidem. *. 2. -  Periculum vel commodum rerum datarum in dotem ad quẽ ſpectet. p. 4. fo. 33. b. *. 2. -  Periculum rerum, quę non conſtant pondere numero, vel menſura per tinet ad emptorem, etiam ante traditionem. p. 5. fo. 21. a. *. 1. -  Periculum rei venditæ ſub conditione, ea pendente pertinet ad empto rem, niſi deterioratio totam rem abſorbeat. ibid. *. 2. -  PERTINENTIARVM appellatione veniunt omnia acceſſoria. p. 3. fo. 9. b. a. -  PETERE in iudicio, vide in dictione actor, & in dictione reus. -  Petens rem immobilem quæ nã debet exprimere in libello. p. tertia. folio. 9. a. *. 2. -  Petens hæreditatem quæ nam debeat in libello exprimere. ibid. b. *. 1. -  Petitio ſi excedat ſummam decem morapetinorum debet fieri in ſcriptis: ſi non excedat verbo poteſt fieri. p. 3. fo. 13. b. *. 2. -  Petitiones quando plures inciderint in vno eodẽ proceſſu quæ prius ſint tractandæ & expediendæ. p. 3. fo. 52. b. *. 1. -  PHLEBOTOMATVS qui fuerit decimo tertio februarij ab initio menſis computando, non morietur illo anno ex febrili diſtemperantia & hoc obſeruabat Ioan. Andre. prout refert Antoni. p. prima. folio. 75. a. i. -  PIAE cauſæ quos caſus comprehendunt. p. 1. fo. 109. b. f.g. &. h. -  Pietatis commoda, & laus. p. 5. fo. 82. a. a. -  Pietatis gratia aliquid eſſe datum quando præſumatur. p. 5. fo. 82. a. b. -  PIGNVS rectèlegari poteſt, & illud tenetur luere hæres, vt detur legatario. p. 6. fo. 60. a. *. 1. -  Idem eſt de rebus obligatis pro debito hæreditario. ibid. e. -  Pignus ſi legatur à creditore debitori, non cenſetur legatum debitũ: ſed ipſum pignus. p. 6. fo. 61. b. *. 1. -  Sed quid è contra ſi debitor rem pignoratam legat ereditori? ibid. g. -  Pignorando quis inſtrumentum emptionis vel donationis rei, intelligi tur rem pignorare ſicut ſi poſſeſsionem rei creditori tradidiſſet. p. 5. folio. 85. b. *. 3. -  Pignorare bis eandem rem nemo poteſt ſine mandato, vel conſenſu pri mi creditoris. p. 5. fo. 85. a. *. 1. -  Pignorare poteſt quicunque habet poteſtatem obligandi. p. quinta folio. 84. b. *. 2. -  Poterit etiam ſi non ſit dominus: ſed tantum ſperet eſſe. ibid. -  Pignorari non poſſunt animalia aratorio nec cætera ad culturam prædij. p. 5. fol. 84. a. *. 1. -  Pignorari non poteſt res aliena niſi domino mandante, vel præſente. p. quinta fol. 85. a. *. 1. -  Pignorari poſſunt, res corporales. & incorporales, tam natæ, quàm naſcituræ. p. 5. fol. 83. a. *. 1. -  Vnde colligitur quod iuriſdictio, & ius patronatus, & ius pædagij, & quæcun iura incorporalia poſſunt pignori dari, & obligari. ibi. d. -  Pignorari quæ res non poſsint. p. 15. fo. 83. b. *. 1. -  Pignus propriè eſt res, quam alij obligamus tradẽdo maximè ſi res mobilis: ſed largo modo etiã immobilis põt dici pignus. p. 5. fo. 82. b. *. 2. -  Pignus eſt triplex conuentionale, iudiciale, & tacitum. ibid. -  Pignus ſi vendat creditor fraudulenter minori pretio, petet ab eo debitor damna, & intereſſe. p. 5. fo. 97. a. *. 1. -  Sed quid ſi dolus tantum interuenit ex parte emptoris? tenebitur emptor ad ſubſidium. ibid. e. -  Pignus iudiciale in cauſam iudicati non eſt obligatum, donec creditori tradatur: ſed pignus conuentionale etiam citra traditionem ſola con uentione obligatur. p. 5. fo. 85. b. *. 2. -  Pignus quibus modis tacitè contrahitur. p. 5. fo. 89. a. *. 1. -  Pignus prætorium non conſtituitur, niſi quis in poſſeſsionem mittat̃. p. 5. fo. 83. a. a. -  Pignus conſtituitur traditione inſtrumenti. p. 5. fo. 86. a. col. 1. in prin. -  Pignus per creditorem licitè venditum ſi euincatur, non tenetur creditor: ſed debitor de euictione: niſi creditor de ea ſe obliget. p. 5. fol. 97. a. *. 2. &. l. -  Pignori obligare rẽ domini qualiter poſsit procurator. p. 5. fol. 84. b. *. 3. -  Mobilia tamen quę ſernando ſeruari poſſunt non poteſt ſine decreto iudicis. ibidem. -  Pignoris obligatio contrahitur inter abſentes, vel præſentes, per nuntiũ vel epiſtolam. p. 5. fo. 84. b. *. 1. -  PISCES inuenti in lacu, vel fonte rei venditæ tempore venditionis ſunt venditoris. p. 5. fo. 21. b. *. 3. -  Pifces quare vita funguntur in aquis. p. 1. fol. 79. a. a. -  PLAGIVM committit qui ſcienter hominem liberum, vel ſeruum alienum vendidit. p. 7. fo. 54. a. f. -  Plagium & furtum in quo differunt. ibidem. -  PLATO dicebat beatas fore reſpublicas in quibus magiſtratus phi loſopharentur. p. 2. fol. 15. b. b. -  POENA eſt emendatio pecuniaria, aut corꝑalis delicti. p. 7. f. 91. b. *. 1. -  Pœna in criminalibus quibus ex circunſtantijs ſoleat mitigari. p. 7. folio. 93. b. c.f. -  Pœna criminalis eſt publicè infligenda reo præconizante præcone, genus maleficij commiſsi. p. 7. fo. 94. b. *. 3. -  Pœna conuentionalis non debet excedere duplum, licet in hoc ſit controuerſia inter doctores. p. 3. fo. 106. b. g. -  Pœna perpetui carceris imponitur à iure canonico in his caſibus, in qui bus de iure ciuili pœna mortis inditur. p. 7. fo. 92. b. k. -  Pœna qualis debeat imponi ſacerdoti coeunti cum filia ſpirituali. p. 1. folio. 24. b. b. -  Pœnarũ ſunt ſeptẽ genera: quatuor maiora cętera leuia. p. 7. fo. 92. b. *. 1. -  Pœna non recognoſcentis dominium Regis. p. 2. fo. 37. a. a. -  Pœna an mitigetur propter timorem mortis. p. 2. fo. 57. a. h. -  Pœna indirectè ducit hominem ad virtutem. p. 3. fo. 2. b. h. -  Pœna non credentium quæ ſit. p. 1. fo. 15. a. *. 1. -  Pœna eruitionis oculorum quo in delicto imponatur. p. 2. fo. 34. b. d. -  Pœna contra inobedientes mandatis Regis. p. 2. fo. 38. b. c. -  POENITENS an teneatur acceptare pœnitentiam moderatam à cerdote iniunctam. p. 1. fo. 23. a. a. -  Pœnitens publicè non põt ad ſacros ordines promoueri. p. 1. fo. 57. a. *. 1. -  Pœnitens non dicitur qui peccandi animum non deponit. ibid. -  Pœnitentia locum habet in contractibus innominatis. p. 5. fo. 107. a. h. -  Pœnitentia, vt conſulit Hoſtienſ. ſemper eſt imponenda per contrarium: vt ſuperbo humilitas. &c.p. 1. fo. 151. a. h. -  Pœnitentia non admittitur in arbitramento. p. 3. fo. 29. b. a. -  Pœnitentia eſt imponẽda ſecũdum qualitatẽ ætatis. p. 1. fol. 22. a. f. &. b. a. -  Pœnitentia rectè admittitur ante litis conteſtationem. p. 3. fo. 15. b. f. -  Pœnitentia peregrinationis non eſt iniungenda ſeruo. p. 1. fo. 22. a. h. -  Pœnitẽtia eſt dolere de pctis cũ ꝓpoſito nõ redeũdi. p. 1. fol. 19. b. *. 1. &. f. -  Pœnitentia non eſt iniungenda infirmo. p. 1. fo. 22. a. g. -  Pœnitentia non debet iniungi ſeruis qua dominis ſuis reddantur inutiles. p. 4. fol. 15. a. c. -  Pœnitentia in quibus caſibus in delictis non excuſat. p. 7. fo. 92. a. e. -  Pœnitentia ſolemnis pro quibus imponi debeat. p. 1. fo. 20. a. *. 1. &. b. -  Pœnitentia acrior eſt iniungenda literato, quam illiterato. p. 1. fo. 22. b. c. -  Pœnitentia triplex. p. 1. fo. 20. a. *. 1. -  Pœnitentia publica quæ. ibidem. h. -  Pœnitentiã qualẽ cuique debeat iniũgere debeat ſacerdos. p. 1. fo. 22. b. i. -  Pœnitentiæ effectus quis. d. 1. fo. 23. b. c. -  Pœnitentiæ omnes hodie ſunt arbitrariæ. p. 1. fo. 22. b. k. -  Pœnitentiæ falſæ quæ dicantur. ibidem. -  POLLICETVR quis ſæpe numero, quod ſi ſciret acceptum in nõ promitteret. p. 5. fo. 61. a. c. -  PONDERIBVS & menſuris falſis qui vtitur vendendo autemendo in pœnã facti reſtituet damna duplicata. p. 7. fo. 27. b. *. 1. -  Pondera & menſuræ à natura trahere videntur originem. ibid. b. -  POPVLVS non poteſt ſtatuere contra leges communes regni. p. 1. fol. 7. b. -  Populus nolens acquieſcere legibus principis ſui poteſt cogi per papã. p. 1. fol. 9. a. c. -  Populus poteſt regem tyrannicè ſe gerentem deſtruere, vel refręnare. p. 2. fo. 4. a. col. 2. in prin. -  Populus qualiter debeat cuſtodire venientes in curiam regis. p. 2. folio. 51. a. *. 2. -  Populus debet cognoſcere Deum per fidem, & per ea quæ creata ſunt. p. 2. fo. 32. b. *. 1. &. 2. -  Populus Romanus an poſsit imperatorem deponere. p. 2. fo. 4. a. a. -  Populus quemadmodum debeat cooperari in his quæ pertinent ad Regem. p. 2. fo. 36. a. *. 1. &. 2. -  Populus eſt hominum maiorum, mediorum, & minorum adunatio. p. 2. fo. 30. a. *. &. h. -  Populus debet obedire Regi in omnibus ijs quæ iuſſerit. p. 2. fo. 38. a. *. 2. -  Populus qualiter debeat cuſtodire parentes, & conſanguineos Regis. p. 2. fo. 5. b. *. 1. -  Populus qualiter debeat Regem honorare, etiam poſt mortem. p. 2. fol. 38. b. *. 1. & fo. 39. *. 1. &. 2. -  Populus quibus in rebus teneatur obedire Regi, & in quibus non. p. 2. folio. 38. b. a. -  Populus qualiter Regem nouum recipere, & honorare debeat. p. 2. fol. 39. b. *. 1. &. d. -  Populus quałr ſollicitus eſſe debeat de Rege. p. 2. fo. 34. b. *. 1. &. 2. & ſeq. -  Populus ad inſtar ſenſus odoratus debet à longè præuidere Regi proficua, vel nociua. p. 2. fo. 35. a. *. 1. & fol. 41. b. *. 1. -  Populi iuriſdictione carentes, quomodo poſſunt condere ſtatuta. p. pri ma. fo. 7. b. -  Populi Romani appellatione intelliguntur omnes gentes quæ Romanæ eccleſiæ obediunt. p. 2. fo. 4. a. a. -  Populi appellatione comprehenduntur clerici. p. 2. fo. 30. a. h. -  Populum Rex debet tripliciter diligere. p. 2. fo. 30. b. *. 1. &. 2. -  PORTVS quid ſit. p. 7. fo. 98. a. *. 2. -  POSTHVMVS licet approbet teſtamentum patris tamẽ adhuc non valet. p. 6. fo. 8. a. f. -  Poſthumus non poteſt cõmittere cauſam ingratitudinis. p. 6. fo. 42. a. l. -  Poſthumus vt hæreditatem conſequi poſsit, hodie requiritur per. l. 13. Tauri quod ſit baptizatus: & quòd viuat per viginti quatuor horas, & quod tali tempore naſcatur, quod ſit poſsibile eum viuere naturaliter. ibidem. p. -  POSSE id dicimur quod ſalua conſcientia poſſumus. p. 2. fo. 61. a. f. -  POSSESSIO eſt iuſta detentio rerum corporalium cũ corporis in tellectu, & adiutorio: incorporalia enim non poſsidentur. p. 3. folio. 172. a. *. 2. -  Poſſeſsio vt acquiratur requiritur animus acquirentis, & actus corporalis eius, aut alterius pro eo tenentis, vel intrantis: alias non quæritur poſſeſsio. p. 3. fo. 173. a. *. 1. -  Aliqui tamen ſunt caſus in quibus acquiritur poſſeſsio ſine corporali apprehenſione. ibidem. f. -  Poſſeſsio mercium acquiritur per clauium traditionem in conſpectu horrei. ibid. *. 2. &. h. -  Itemper traditionem literæ emptionis vel donationis rei, vel faciendo literam nouam. p. 3. fo. 173. b. *. 1. -  Et hoc procedit ſiue tradantur inſtrumenta rerum corporalium, ſiue iu rium incorporalium, veluti nominum debitorum. ibid. a. -  Poſſeſsio qualiter tranſferatur in tertium. p. 3. fo. 174. a. col. 1. per totum. -  Poſſeſsio quando retinetur animo & corpore videtur quod non poſsit amittiſolo animo. ibid. h. -  Poſſeſsio rei immobilis perditur per deiectionem, aut occupationem, ſi poſtea veniens poſſeſſor non admittitur. p. 3. fo. 173. a. *. 2. -  Poſſeſsio perditur per fugã ferarũ, auium, vel animaliũ. p. 3. fol. 173. b. *. 1. -  Poſſeſsio duplex eſt, vna naturalis, quando corporaliter quis poſsidet. Alia ciuilis, quando recedit à re non animo derelinquẽdi eam. & hæc animo retinetur. p. 3. fo. 172. b. *. 1. -  Poſſeſsio non perditur quamuis malitioſe colonus eam deſerat. p. 3. folio. 174. b. *. 1. &. c. -  Poſſeſsio quibus modis amittitur. ibid. *. 2. -  Poſſeſsionis appellation ſiue à lege ſiue à ſtatuto venit etiã quaſi poſſeſsio. p. 3. fo. 172. b. d. -  Poſſeſsionis quanta ſit commoditas. p. 3. fo. 10. a. *. 1. & ibi. b. -  Poſſeſſor bonæ fidei cum iuſto titulo præſcribit ius pignoris cõtra creditorem. 10. annis inter pręſentes, & ſi ſciebat rem pignori obligatam eſſe alienam requiruntur triginta anni. p. 3. fo. 171. a. *. 2. -  Poſſeſſor condemnatus reſtituere hæreditatem non ſolum tenetur reſtituere hæreditatem: ſed etiam quicquid eius occaſione acquiſiuit. p. 6. folio. 98. a. *. 1. -  Poſſeſſor malefidei tenetur de interitu rei hæreditariæ poſt litem conteſtatam: ante non. ibid. *. 2. -  Sed bonæ fidei poſſeſſor non tenetur de interitu vllo tempore. ibid. -  Poſſeſſor bonæ fidei lucratur fructus induſtriales ante litem conteſtatam perceptos. p. 3. fo. 162. a. *. 2. -  Poſſeſſor ſiue bonæ ſiue malæ fidei quanto tempore præſcribit hæreditatem. p. 6. fo. 98. a. *. 3. -  Poſſeſſor rei mobilis ſiue dolo, vel culpa eam exhibere non valens, non tenetur ad exhibendum. p. 3. fo. 7. b. *. 1. -  Poſſeſſor ſi tranſportet, vel occidat rem quæ petitur exhiberi, ad quid teneatur. ibidem. *. 2. -  Poſſeſſor rei quid facere debeat quãdo ab eo petitur res ſiue poſsideat ſuo nomine, ſiue alieno. p. 3. fo. 10. *. 2. -  Poſſeſſor bonæ fidei habet impenſas in totũ vltra fructus. p. 3. fo. 163. a. a. -  Poſſeſſor malæ fidei quando poſsit recuperare expenſas quas in aliena refecit. ibidem. e. -  Poſſeſſor malæ fidei ſi rem immobilem alienauit, licet recipiens habeat bonam fidem non præſcribit, niſi triginta annis. p. 3. fo. 169. b. *. 1. -  Poſſeſſor bonæ fidei quis dicatur. p. 3. fo. 151. a. f. -  Poſſeſſor bonæ fidei poteſt retinere rem ab eo per dominum verũ euictam ob expenſas quas in ea de nouo fecit. p. 3. fo. 162. b. *. 1. -  Poſſeſſor, à quo hæreditas euincitur, ſi eſt bonæ fidei tenetur tantũ reſtituere fructus perceptos ante litem conteſtatam ſtantes & non con ſumptos, malæ fidei poſſeſſor contra. p. 6. fo. 97. b. *. 1. -  Si tamen ex eis factus eſt locupletior tenetur in quantum locupletior factus eſt. ibid. b. -  Poſſeſſorium cautius eſt intentare, quam petitorium, propter difficilẽ dominij probationem. p. 3. fo. 9. b. *. 2. -  POTESTAS quibus modis accipitur. p. 4. fo. 47. a. *. 2. -  PRATA dicuntur ex quibus poteſt percipi fructus etiam abſque pa ſtura: quoniam ſecari poteſt herba. p. 3. fo. 105. b. a. -  Pratum quid ſit. p. 7. fo. 98. a. *. 2. -  PRANDIVMapud antiquos fiebat hora nona. 1. hora. 3. poſt meridiem. p. 2. fo. 12. a. a. -  In prandio non debet eſſe nimia taciturnitas nec ad aurem loquutio, vel per ſigna vt monachi. p. 2. fo. 29. b. *. 1. -  In prandio maiori cum laude ſilet eruditus quam loquitur. -  PRAECEPTVM iudicis in ꝗbus caſibus nõ valet. p. 3. fo. 140. b. *. 1. -  Præceptum iudicis factum aduocato vt amplius non loquatur nihil valet. ibidem. h. -  PRAEDA hoſtium quałr ſit diuidẽda. p. 2. fol. 97. 98. 99. &. 100. &. 101. -  De præda hoſtium debet dari Regi quinta pars. p. 2. fo. 95. b. *. 1. -  Si vero bellum fiat de ſumptu Regis debet habere medietatem eorum quę capta ſunt in bello. p. 2. fo. 96. a. b. -  Prædę quinta pars ſoli Regi debetur. p. 2. fo. 97. b. *. 2. -  Præda quando à noſtris militibus ſtatim recuperatur reddenda eſt prioribus dominis fingitur enim nunquam capta propter ſubitam recuperationem. p. 2. fo. 101. b. a. &. 102. b. *. 2. -  PRAEDICATOR tria ĩſe debet habere. p. 1. fo. 45. b. *. 2. &. 46. a. *. 1. -  Prædicator non diſputet publicè coram populo cum hæreticis de fidei apicibus. p. 1. fo. 46. b. *. 1. -  PRAELATI ita debent eſſe literati, vt reſpondeant ad omnes quæſtio. p. 1. fo. 32. b. d. -  Prælati qualiter debent caſtigare ſubditos. p. 1. fo. 47. b. *. 1. &. 2. -  Pręlati qui terram habent à Rege debent perſonaliter ire cum Rege ad debellandum inimicos fidei. p. 1. fo. 66. b. f. -  Prælati ſtrictè illi tantùm dicuntur qui habent iuriſdictionem fori con tentioſi. p. 1. fo. 84. b. h. -  Prælatus cum prædicat quatuor debet attendere tempus, locum, quibus & qualiter. p. 1. fo. 45. b. *. 3. -  Prælati & clerici perſonaliter à bello qđ geritur contra principes Chriſtianos excuſantur. p. 1. fo. 67. a. a. -  Prælati exigentes plus debito à ſubditis prætextu ſeruitij, ſeu ſubſidij quod petitur à Papa vel debet dari Regi tenentur reſtituere cum duplo pauperibus. p. 1. fo. 146. b. *. 1. -  Prælati in quibus caſibus grauant iniuſte ſubditos. p. 1. ibi. *. 2. &. 3. -  Prælatus ſi publicè peccauerit acrius, quam alij puniri debet, propter exempli perniciem. p. 1. fo. 22. b. d. -  Prælatus à quibus ludis debeat abſtinere. p. 1. fo. 49. b. *. 1. -  Prælatus etiam cum conſenſu capituli in caſu non permiſſo res eccleſiæ alienare non poteſt. p. 1. fo. 110. b. *. 2. -  Si tamen monaſterium de nouo fecerit poteſt ei quinquageſimam par tem reddituum menſę ſuæ donare. ibid. &. k. -  Prælatus regulariter nihil poteſt facere ſine capitulo: fallit tamen in tribus caſibus. p. 1. fo. 112. a. c. &. d. -  Prælatus in rebus gerendis ſufficit quod habeat conſilium, neque requiritur conſenſus niſi reperiatur expreſſum, vt in alienatione, & cæteris caſibus expreſſe. ibid. b. b. -  PRAEMIVM eſt id quod liberaliter datur à Rege vel duce belli his qui præclarum factum in bello fecerunt. p. 2. fo. 104. a. *. 1. -  Pręmium in bello quando ſoleat dari. ibid. folio. 104. b. *. 1. &. folio. 106. a. *. 1. &. 2. -  PRESCRIBIquæ res poſsint. p. 3. folio. 165. b. *. 2. & folio. 166. a. *. 2. -  Præſcribivtrum poſsint tempore immemoriali res publicis vſibus deputatæ. p. 3. fol. 166. b. d. per totum. & fol. fequen. a. e. -  Præſcribi poſſunt res eccleſię, vel loci religioſi immobilis. 40. annis. Mo bilis autem triennio niſi fuerit eccleſiæ Romanæ, in qua requirirur præſcriptio centum annorum. p. 3. fo. 171. a. *. 1. -  Hæc tamen præſcriptio trium annorum non procedit de iure canonico. ibidem. e. -  Præſcribi non poſſunt res dotales durante matrimonio niſi marito dilapidante bona vxoris. p. 3. fol. 167. a. *. 1. -  Præſcriptio interrumpitur per poſſeſsionis amiſsionem, vel citationẽ, aut in iudicio petitionem, vel per debiti nouationem, chirographũ, fideiuſſores. &c.p. 3. fo. 171. b. *. 1. -  Præſcriptio non currit contra minorem viginti quinque annis nec cõtra filiumfamilias. p. 3. fo. 167. a. *. 1. -  Præſcriptio per bonæ fidei poſſeſſorem vidi in dict. poſſeſſor. -  Præſcriptio longi, & longiſsimi temporis qualiter differant. p. 3. folio. 171. b. i. -  Præſcriptio cum mala fide an procedat in actionibus perſonalibꝰ Bar. tol. tenuit quòd ſic ſed in contrarium eſt communis doctorum opinio. p. 3. fo. 170. b. a. -  Præſcriptioni non poteſt rennntiari per pactum. p. 3. fo. 170. a. f. -  Præſcriptionis initio ſufficit habere bonam fidem, nec eam poſtea mala fides ſuperueniens interrumpit. p. 3. fo. 168. a. e. -  De iure tamen canonico (cui in hoc ſtandum eſt) non procedit: imo requiritur bona fides vſque ad completam præfcriptionem. ibidem. -  In præſcriptione longi temporis eſt neceſſarius titulus. p. 3. fol. 169. b. a. -  Et qualis debeat eſſe huiuſmodi titulus. ibidem. -  In longi temporis præſcriptione quando dominus præſens fuit per aliquod tempus, poſtea abſens qualiter debeat fieri computatio temporis ad præſcribendum. p. 3. fo. 169. b. *. 2. -  Præſcriptio eſt in ſolo vſu & ideo nõ porrigitur vltra factũ. p. 2. fo. 45. b. -  Præſcriptio non currrit effectualiter impedito impedimento iuris, vel facti. p. 6. fo. 58. a. c. -  Præſcriptio immemorialis qualiter probetur. p. 4. fo. 63. a. col. 1. in med. -  PRAESENS dicitur ille, qui eſt in ciuitate, veletiam in territorio ciuitatis, ſi tñ de facili conueniri poſsit. p. 5. fo. 75. a. g. -  Præſes vel alius curiæ regis magnus officialis nõ põt eſſe in curia ꝓcurator, niſi pro liberando, ad mortẽ iniuſtè cõdeinnatũ. p. 3. fo. 33. a. *. 1. -  Præſes prouinciæ qualiter in prouincia ſe gerere debeat. p. 2. fo. 27. a. *. 2. & ibid. b.c. &. p. 3. fo. 23. a. *. 2. -  PRETIVM iuſtũ dr̃illud qđ habiturus erat poſſeſſor. p. 5. fol. 31. b. c. -  PRAESENTATVS ſi non eſt idoneus non debet inſtitui epiſcopum. p. 1. fo. 115. b. a. -  De iure pręſentandi vide in dictio. patronus. -  Quid ſi ep̃us timeat quod patronus fauore aut alias corruptus nõ præſentet idoneum? Poteſt eum iuramento aſtringere, vt præſentet idoneiorem. ibidem. -  Præſentari quæ perſonæ poſsint. ibid. -  Si præſententur duo quorũ vnus ſit idoneus alter verò idoneior, an poterit ep̃s eligere idoneum, & relinquere idoneiorem. ibid. -  Pręſentatus an de neceſsitate debeat eſſe ſacerdos. ibid. -  Præſentatio facta poſt litem motam ſuper iure patronatus an valeat. p. 1. fo. 117. b. a. -  Præſentare non debet patronus clericum extraneum 'quando reperitur idoneus in epiſcopatu. p. 1. fo. 118. b. g. -  Eſt enim opprobrium, quòd alieni deuorẽt cibos naturaliũ regni. ibid. -  PRAETERITVS dicitur qui nõ fuit inſtitutus nec exhæredatus. p. 6. fo. 48. b. b. -  Sed quid ſi à patre in vita accepit legitimam an adhuc poſsit vt præteritus dicere teſta mentum nullum? ibidem. -  Pręteritꝰ ſi taceat per annũ an excludat̃ à iure dicẽdi nullũ. ibid. ĩ med. -  Præteritus an cenſeatur filius cui pater reliquit certum neque expreſsit an iure inſtitutionis. p. 6. fo. 54. b. col. 1. in med. -  Item ſi dat filio per verbum relinquo & adijciat ꝙ velit teſtamentũ valere omni meliori via, modo, & forma an per hoc ſuſtentur teſtamen tum. ibid. f. -  PRAEVARICATOR qui vtrique parti fauet qualiter puniatur. p. 3. fo. 41. b. *. 2. & fol. 42. a. a. -  PRAESVMPTIO eſt cognitio ex circunſtantijs reſultans. p. 3. folio. 69. b. e. -  Pręſumptio hominis quid ibidem. -  PRIMOGENITVS regis in vita patris poteſt appellari rex. p. 2. folio. 44. a. a. -  Primogenitura potius fauct maſculis quam fœminis. p. 7. 99. b. h. -  PRIMIPILLARIVS quis dicatur. p. 5. fo. 90. b. h. -  Primipillarius ex ſpeciali priuilegio ſi non eſt ſoluendo poteſt extendere manus ad bona vxoris. ibid. -  Primipilli officium quale eſt. p. 2. fo. 25. b. b. -  PRIMITIA quid ſit. p. 1. fo. 133. b. *. 1. &. b. -  Primitia de quibus rebus debeat dari. ibid. *. 2. -  Primitia debet dari in loco vbi ſoluens recipit eccleſiaſtica ſacramenta. p. 1. fo. 134. a. *. 1. -  Primitiæ nomine quantum debeat dari. p. 1. fo. 133. b. *. 3. &. f. -  PRINCEPS diſponens circa perſonam, vel actum inualidum, dici tur approbare. p. 1. fol. 13. b. col. 1. in princi. -  Princeps dicitur omnium pater. p. 2. fo. 30. b. d. -  Princeps an poſsit de plenitudine poteſtatis auferre dominiũ rei ſuæ. p. 5. fol. 29. a. g. &. h. per totum cum ſequent. -  Princeps non ligatur legibus: ſed viuit ſecundum leges. p. 1. f. 8. b. *. 1. -  Princeps prolem legitimare põt: matrimoniũ verò nõ põt. p. 2. fol. 45. b. -  Princeps propriè non dicitur ſub lege: ſed in lege poſitus. p. 1. fo. 8. b. e. -  Princeps quando videatur pati, vt lex à ſe cõdita nõ ſeruet̃. p. 1. fo. 9. a. c. -  Princeps nõ põt cõcedere populis. vt cõtra ſuas leges ſtatuãt. p. 1. fol. 7. b. -  Princeps peccat mortaliter imponendo tributa ſine cauſa, & tenetur ad reſtitutionem. p. 2. fol. 3. b. k. -  Princeps an poſsit accipere res ſubditorũ non dato prius cãbio. ibid. o. -  Princeps vnus eſſe debet. ibidem. -  Princeps nõ põt remittere pœnã quæ applicatur parti. p. 4. fo. 64. b. l. -  Principis nomen quale ſit. p. 2. fo. 7. a. *. 1. -  Principis maieſtas per bonum & æquum conſeruatur. p. 2. fo. 4. a. f. -  Principi ſoli licere interpretari leges, quomõ ſit intelligẽdũ. p. 1. f. 8. a. d. -  Principi nõ põt lex imponi cui Deus ſubiecit leges. p. 1. f. 9. a. col. 1.ĩ prĩ. -  Principi non minus turpia ſunt multa ſupplicia quam medico multa funera. p. 7. fo. 95. a. f. -  Principes cæterique dominatus quam poteſtatẽ habeant in terris quæ ſibi iure hæreditario deferuntur. p. 2. fo. 7. b. *. 1. -  PRIVILEGIA conceſſa ciuitatibus ſunt perpetua, & realia. p. 5. fo. 39. a. d. &. p. 6. fo. 65. b. f. -  Priuilegia omnia conceſſa minoribus videntur etiam conceſſa furioſis. p. 5. fol. 89. b. -  Priuilegia quando inuicem concurrunt, conquaſſatis priuilegijs, reditur ad ius commune. p. 3. fo. 17. a. col. 1. in fine. -  Priuilegia quando ſunt æquè ſpecialia melior eſt conditio rei. ibid. -  Vnde ſi concurrerent mulier, & minor potentius eſſet priuilegium viduę, quam minoris. ibid. -  Priuilegia contra ius, forum, aut fidem impetrata ſunt nulla. p. 3. folio. 93. b. *. 1. &. 2. -  Priuilegium conceſſum à regalibus exactionibus immunitatis eſt perpetuum: ſed perditur per non vſum, cætera quoque priuilegia huiuſmodivt nundinarum. &c. non vtendo perdũtur. p. 3. fol. 96. b. *. 1. &. d. -  Priuilegium perſonale non tranſit hæredes. p. 7. fo. 101. b. *. 1. -  Priuilegium teſtium ſubſcriptionem non requirit. ibid. i. -  Priuilegium dicitur lex priuata alicui loco, vel perſonæ conceſſa ꝑ prin cipem. p. 3. fo. 87. b. *. 2. -  Priuilegij forma ſecundum vſum & conſuetudinem Hiſpaniæ. ibid. -  Priuilegium propriè non dicitur quando quod petitur ſequitur ius, & conſuetudinem: ſed potius gratia, ſeu beneficium. p. 3. fo. 93. d. -  Priuilegium Regis habet vim legis. ibid. *. 1. -  Priuilegium certæ religioni attributum propter arctitudinem vitæ per ditur ſi non ſeruatur ibi regula antiquitus inſtituta. p. 3. fo. 97. a. a. -  Priuilegium debet primò concertari deinde regiſtrari, demum ſigillari. p. 3. fo. 88. b. *. 1. -  Priuilegium dicitur lex priuata. p. 1. fo. 100. b. *. 1. -  Priuilegium teſtandi conceſſum militibus an poſsit extendi ad peregrinos, qui perigrinantur Romam, aut ad. S. Iacobum. p. 6. fo. 4. a. e. -  Priuilegium datum ſtudẽtibus tantùm habet locum in minoribus. 25. annis. p. 2. fo. 18. a. f. -  Priuilegium quod habet pupillus in actione tutelæ non tranſmittit ad hæredem etiam ex ſe deſcendentem. p. 5. fo. 89. b. -  Priuilegio vel literæ plumbo ſigillatæ non creditur, ſi nomen regis nõ eſt ibi ſcriptum cum die & menfe, & anno. p. 3. fo. 97. a. *. 2. -  Priuilegio primo non intelligitur derogatum, niſi de eo fiat mentio in ſecundo. ibid. b. -  Priuilegij dubiũ per ſolum regem declarari poteſt, niſi ſit confirmatoriũ, & quod iudices, vocatis quorũ intereſt iudicabũt. p. 3. fol. 92. b. *. 3. -  Inter priuilegium, & confirmationem quæ ſit differentia. p. 3. fo. 93. a. a. -  PROBATIO per famam non ſufficit ad probandum dominium. p. 2. fo. 8. a. a. -  Probatio illegitimitatis cui incumbat. p. 2. fo. 17. a. c. -  Probatio caſus fortuiti cui incumbat. p. 5. fo. 8. a. p. -  Probatio per iuramentum dicitur extraordinaria. p. 3. fo. 55. a. g. in med. -  Probationes in criminalibus debent eſſe luce clariores. p. 7. fol. 18. b. *. 1. -  Probatio eſt rei dubiæ in iudicio verificatio, quam affirmans facere tenetur non autem negans. p. 3. fol. 67. b. *. 1. -  Probatio in quibus caſibus incumbat neganti. p. 3. fo. 67. b. *. 2. -  Probatio incumbit ei qui ſe minorem aſſerit vt contractum per eum factum infirmet. p. 3. fo. 68. b. *. 1. -  Probatio incumbit ei qui ſeruum in poſſeſsione libertatis, in ſeruitutẽ petit. ibid. *. 2. -  Probatio pertinet ad eum, quiſe indebitum ſoluiſſe per errorem aſſerit, niſi ſit miles, in ſeruitio Regis, aut ſimplex agricola, aut pupillus, aut mulier. p. 3. fo. 69. a. *. 1. -  Probatio luce clarior requiritur in criminalibus, nec ſufficit ſola ſuſpicio: ſanctius eſt enim in dubijs abſoluere noxium, quam condemnare innocentem. p. 3. fo. 71. a. *. 1. -  In certis tamen caſibus ſufficit ſuſpicio. ibid. -  Probatio in virgine, cui imponit̃ crimen fornicationis, per manus ob ſtetricum reprobatur per diuum Ambro. quia ſępe manus huiuſmodi mulierum falluntur. p. 3. fol. 69. b. i. -  Probatio rei ad fiſcum pertinentis qualiter fiat. p. 3. fol. 70. a. g. -  Qui dominum ſe probat fuiſſe ſemper præſumitur dominus, niſi contrarium probetur. p. 3. fo. 70. a. *. 2. -  Probatio quibus modis fit. p. 3. fo. 69. b. *. 1. -  Probatio etiam poteſt fieri per inſpectionem iudicis, vt in quæſtiõe de terminis. p. 3. fo. 71. b. *. 1. -  Ad plenam probationem an ſufficiat dictum vnius teſtis cum alijs indicijs. p. 3. fo. 71. a. d. -  Probatio etiam valida eſt per famã. p. 3. fo. 71. b. *. 2. -  Probatio facienda eſt iudici non parti, licet debeat fieri in præſentia, & ei volenti debet copia probationis dari. p. 3. fo. 69. a. *. 2. -  Probationis tota virtus ſtat in ratione quam dat teſtis. p. 3. fo. 79. a. a. -  PROBANDI triplex modus. p. 2. fol. 44. b. d. -  Ad probandum an quis videatur ſe aſtringere eo modo quo in libello narrat. p. 6. fol. 48. a. a. -  PROCVRATOR quomodo concipiat verba in contrahẽdo matrimonio nomine alterius. p. 4. fo. 8. a. e. -  Procurator dicitur illo qui aliena negotia, vel lites mãdato domini tractat, & dicitur perſonerius: quia in iudicio, & extra iudicium, ſtat loco alterius perſonæ. p. 3. fo. 31. b. *. 1. -  Procurator eſſe poteſt quilibet niſi lege aliqua prohibeatur. p. 3. fol. 32. b. *. 1. -  Et quæ perſonæ procuratores eſſe lege prohibentur? ibid. -  Procurator an poſsit eſſe infamis? ibid. e. -  Procurator tenetur reſarcire damnũ proueniens domino dolo, vel culpa. p. 3. fo. 38. a. *. 2. -  Procurator ad quas lites admitti non poſsit. p. 3. fo. 34. a. *. 1. -  Procurator tenetur de omnibus receptis cauſa procurationis domino reddere rationem, & cedere ei actiones, quas in lite acquiſiuit. p. 3. folio. 38. a. *. 1. -  Procurator poteſt conſtitui præſens, vel abſens, verbo, & per literas. p. 3. fo. 34. b. *. 1. -  Procuratoris qui poteſt eſſe debet habere mandatum alias citra mandatum, non debet audiri. p. 3. fo. 33. a. *. 3. -  Parentes tamen & affines agere poſſunt ſine mandato: ſed tenẽtur præſtare fideiuſſores ibid. -  Procurator non poteſt excedere fines mandati: & ſi excedit, non valet quod agit. p. 3. fo. 35. b. *. 3. -  Procurator an poterit vigore generalis mandati compromittere in arbitrum, vel arbitratorem. p. 3. fo. 36. a. e. -  Procurator in quibus caſibus non poteſt agere quin prius det fideiuſſores. p. 3. fo. 36. b. *. 2. &. g. -  Procurator ſi malitiosè recuſet reſpõdere interrogatorijs, cogitur pars principalis reſpondere. p. 3. fo. 37. a. *. 1. -  Procurator in quibus caſibus debet habere ſpeciale mandatum. p. 3. folio. 35. a. *. 1. &. e. -  Procurator etiam cum libera poteſtate, non poteſt iactare, nec dilapida re bona domini. p. 3. fo. 36. a. h. -  Procurator ſi ſine poteſtate, nec ei fuit obiecta procuratoria exceptio, & dominus poſtea ratificet geſta valent per eum. p. 6. fo. 36. b. *. 1. -  Procuratorem quæ perſonæ conſtituere poſſunt. p. 3. folio. 31. a. *. 2. cum duobus ſequentibus. -  Per procuratorem, & non per ſe quæ perſonæ litigare tenentur. p. 3. folio. 33. b. *. 1. -  Procuratorem ad negotia conſtituere non poteſt minor ſeptemdecim annis. p. 3. fo. 36. b. a. -  Procuratoris officium expirat morte conſtituentis, vel conſtituti re integra. p. 3. fol. 37. a. *. 2. & ſequenti. -  Procuratore victo fit executio in bonis domini, quibus deficientibus, in bonis fideiuſſoris, per procuratorem in litem dati. non autẽ in bonis procuratoris. p. 3. fo. 38. a. *. 3. -  Procuratoribus pluribus conſtitutis in ſimul in ſolidum, occupantis conditio præfertur, & ille ſolus inceptum proſequitur. p. 3. folio. 35. b. *. 2. -  Quid ſi duo concurrunt in præoccupando? Iudex eliget. ibid. e. -  Procurationis inſtrumentum triplicem habet formam. p. 3. folio. 34. b. *. 2. -  Procurator ad negotia, & ad iudicia quam ætatem habere debeat. p. 4. folio. 56. b. m. -  Procurator non poteſt iuramentum deciſorium aduerſario deferre, niſi habeat ſpeciale mandatum. p. 3. fo. 56. a. *. 1. -  Procurator poteſt interuenire vbicunque agitur de crimine ciuiliter. p. 4. fo. 23. a. b. -  Procurator ſi habet mandatum ad recipiendum ſolutionem, poteſt de ferre iuramentum: cùm iuramentum habeatur loco ſolutionis. p. 3. folio. 56. a. c. -  Procurator ad certam cauſam datus, tenetur prouocare: ſed non proſequi appellationem: inuitus tamen tenetur domino denuntiare. p. 3. folio. 143. b. *. 1. -  Procurator ad negotia non poteſt accepto ferre, nec ſolutionem recipe re. p. 5. fo. 99. a. *. 2. -  Procurator quando non appellauit non auditur dominus ad appellan dum: niſi in caſu quo procurator non eſſet ſoluendo. p. 3. folio. 143. a.o. -  PRODIGVS cui bonis interdictum eſt non tenetur ex ſtipulatione. p. 5. fo. 62. b. *. 1. -  Prodigus quis dicatur. ibid. b. -  Quid autem ſi iuretur per prodigum? dic quod adhuc contractus non valet. ibidem. e. -  Prodigus æquiparatur pupillo. ibid. f. -  PRODITOR eſt qui damnum regi imminens cum præuideat, nõ auertit. p. 2. fo. 36. b. *. 1. -  Proditor eſt qui peccatum occultum accuſat, quod enim probari non poteſt in publicum adduci non poteſt. p. 1. fo. 60. b. f. -  Proditor ſi tenebat aliqua bona maioriæ, prouenientia ab antiquis pro genitoribus an in talibus bonis ſuccedat eius filius maior, vel fiſcus. p. 7. fo. 17. a. b. per totum. -  Proditorium factum quid ſit. p. 2. fo. 65. a. a. -  Proditoris filij quam grauiter puniantur ob delictum paternum. p. 4. folio. 65. a. a. -  Proditoris pœna. p. 2. fo. 35. b. *. 1. &. g. &. p. 7. fo. 16. a. *. 1. -  Proditoris mores. p. 7. fo. 15. b. c. -  Proditoris filij qualiter intelligantur puniri ex delicto paterno, & ad quos filios extendatur huiuſmodi pœna. p. 7. folio. 16. b. a. per totum. -  Proditorem Regis quilibet tenetur iudicare. p. 2. fo. 36. b. d. -  Proditio æquiparatur lepræ. p. 7. fo. 15. a. f. -  Ex proditione naſcuntur tria mala, iniuſtitia vilitas, & mendacium. ibidem. *. 1. -  Proditio quid ſit. ibidem. -  Proditionis caſus ſunt duodecim. ibidem. -  Proditionem faciendam Regi qui detegit quod præmium conſequatur. p. 7. fol. 18. a. *. 1. -  PROFECTIVM quid propriè dicatur. p. 4. fo. 47. a. a. -  PROFESSIO quam facit religioſus, qualiter debeat fieri, & quid contineat. p. 1. fol. 71. b. *. 1. -  Profeſsio non eſt ſacramentum eccleſiæ, & ideo poteſt eam ex cauſa re mouere. ibid. c. -  Profeſsio vt fiat in monaſterio non requiritur de neceſsitate. ibid. g. -  Ante profeſsionem debet nouitius ſtare per annum in habitu regulari ad probationem religionis. ibid. *. 2. -  Profeſsio non poteſt fieri ante duodecimum annum in fœmina: & in maſculo ante decimum quartum. p. 1. fo. 72. a. *. 1. -  Profeſsio occulta inducitur ex mora temporis, vt quia per annum ſtetit ſine reclamatione. p. 1. fo. 72. b. k. -  Profeſsio tacita non inducitur per ſuſceptionem habitus. ibidem. folio. 73. colum. 1. -  Profeſsio cùm ſit quidam quaſi contractus, & inde oriatur reciproca obligatio non poteſt conſiſtere ex parte vnius tantum. ibid. -  PROFITERI videtur qui per annum integrum defert habitũ nouitiorum vbi nõ eſt diſtinctio ab habitu profeſſorum in colore ſciſſura. &c. ibid. b. -  PROHIBITIO domini tollit actionem negotiorum geſtorum. p. 5. fol. 76. b. f. -  Niſi verſetur fauor publicus. ibidem. -  PROLES in dubio intelligitur eſſe legitima ex matrimonio. p. 2. folio. 17. a. c. -  Proles propriè non dicitur niſi ſit nata ex nuptijs. p. 4. folio. 7. b. a. &. p. 2. folio. 17. a. c. -  PROMITTENDO factum alienum nemo obligatur, niſi ſit ſuo rum hæredum. p. 5. fo. 64. a. *. 1. -  Promittendo decem quoad viuet Titius an intelligatur de decem præſtandis quolibet anno, vel ſemel tantum minutatim. p. 5. fo. 65. b. b. -  Promittere Calendis, & quolibet anno, & omnibus annis quomodo debeat intelligi. p. 5. fo. 65. a. *. 2. -  Qui promiſit purè, & ſine die, habet tempus ad ſoluendum iudicis arbitrio. p. 5. fo. 64. b. *. 2. -  Tamen in conſtituta pecunia eſt limitatum tempus decem dierum. ibidem. f. -  Sed à quo iudice illud tempus conſtituetur. ibid. g. per totum. -  PROMISSOR licet non teneatur ante conditionis euentum, eo tamen mortuo hæredes tenentur. p. 5. fo. 65. a. *. 1. &. d. -  Promiſſor, ante diei euentum re promiſſa mortua liberatur. p. 5. folio. 66. a. *. 1. -  Promiſsio non vitiatur ex diuerſitate reſponſionis ad interrogationẽ. p. 5. fo. 68. a. a. -  PROPRIETAS, & dominium in quo differant. p. 3 fo. 9. b. c. -  Proprietas, & dominium quid ſit. p. 7. fol. 98. a. *. 2. -  Proprietatis dominus ſi vendat proprietatem ſuam an vſuſfructuarius tanquam habens partem in te poſsit eam ad ſe retrahere. p. 5. fol. 30. b. col. 1. in medio. -  PROROGATIO iuriſdictionis qualiter fiat in criminalibus. p. 7. folio. 8. a. a. -  PROVIDERI ſi mandat alicui papa, de prima eccleſia vacatura, ꝓ uiderietiam poterit de ea quæ vacabat tempore datæ, ſaltem ſi papa ignorabat. p. 6. fol. 63. a. b. -  Prouiſiò Epiſcopatuum ad quem pertineat. p. 1. folio. 38. b. columna. 1. in principio. -  PRVDENTIA quid ſit. p. 2. fol. 13. b. a. -  PVBLICVM crimen dicitur illud ex quo venit imponenda pœna mortis: vel amiſsionis membri. p. 3. fo. 34. a. h. -  PVELLAE ad nubendum præſcripſit Ariſtoteles. 18. annum. p. 2. fo lio. 68. i. -  PVER quidam nouennij nutricem ingrauidauit vt refert. gl. 20. qõ. 1. ſcripſiſſe beatum Gregorium: quod tamen apud eum neutiquã ſcriptum reperitur. p. 7. fo. 5. a. l. -  Pueri reſpondere non valentes ſaluantur in fide patrinorum. p. 1. folio. a. *. 2. -  Pueri multo paſtu ſtupidioris ac tardioris ingenij euadũt. p. 2. fo. 17. b. e. -  Pueri hodie in ſexto anno plus malitiæ, & iniquitatis habent, quam olim in decimo quinto. p. 7. fo. 5. b. c. -  Vnde poſſunt hodie puniri minores doli capaces ante tempus à lege ſtatutum ibidem. -  Pueris confirmandis cur detur alapa. p. 1. fol. 18. b. c. -  PVNIRI nemo debet pro alterius delicto, niſi filius ob patris proditionem. p. 7. fol. 94. b. *. 1. -  PVPILLA an poſsit alij apud ſponſum. p. 6. fo. 109. a. h. -  Pupilla excuſatur à poena legis in delicto carnis ſi eſt minor duodecim annis. p. 1. fo. 10. a. *. 1. -  Pupillus vide in dictio. tutor. & tutela. -  Papillus eſt alimantandus vbi pater mandauit nutriendum: & ſi tacuit faciat cum iudex apud probum virum ei ab inteſtato non ſucceſſurum nutriri. p. 6. fo. 109. a. *. 1. -  Pupillo qualiter debeant taxari alimenta. p. 6. fo. 109. b. *. 1. -  Quid autem ſi pupillus ita habet modicum matrimonium, quod redid tus non ſufficiunt ad alimenta nunquid poterit tutor ponere manũ ad proprietatem. ibid. d. -  Pupillus poteſt per contractum, ſeu donationem inter viuos facere maioriam in filium vel alium ſibi ſucceſſurum. p. 5. fol. 62. a. h. -  Pupillus vt poſsit vendere immobilia tria requiruntur. ſ. decretum, cau ſa alienandi, & præſentia tutoris. p. 5. fol. 16. a. m. -  Pupillusres immobiles non poteſt vendere niſi vrgente debito. p. 5. folio. 16. a. k. -  Pupillus poteſt vocare ad diuiſionem ſocium rixoſum. p. 5. fo. 59. b. h. -  PVTEVM poteſt quilibet facere in fundo ſuo licet vicini putens per hoc ſiccetur. p. 3. fo. 185. a. *. 2. -  PYRATAS cuilibet debellare permittitur. p. 2. fo. 70. b. in fine. -  Q. -  QVADRVPES ſi damnum dederit, datur vtilis actio de pauperic. p. 7. a. a. -  Quadrupli pœna imponitur rapienti aliquid ex naufragio: Item & aliud quadruplum applicatur fiſco. p. 5. folio. 55. a. a. -  QVANTITAS parua quæ dicatur reſpectu delationis iuramenti. p. 3. fol. 55. a. f. -  QVARTA quæ debetur eccleſiæ ratione ſepulturæ, quando non de beatur ſolui. p. 1. fol. 106. b. f. -  QVAESTIO vide in parte Tortura. -  QVAESTO Rolim quinque modis dicebatur. p. 2. fo. 22. a. e. -  QVERELA frigidæ naturæ viri qualiter debeat proponi pervxorem. p. 4. fol. 2 4. b. *. 2. -  Querela inofficioſi teſtamenti à quibus poſsit proponi, & coram quibꝰ &, quibus de cauſis. p. 6. fo. 53. a. *. 1. -  Querela inofficioſi datur filio & nepoti, & omni deſcendenti, qui tempore mortis ab inteſtato poſſet ſuccedere. ibid. f. -  Ad querelam non poteſt quis admitti niſi pro ea parte quæ ſibi ab inteſtato defertur. p. 6. fo. 53. a. f. -  Querela inofficiofi an poſsit obijci in modum exceptionis per viam re conuentionis. ibid. g. -  Querela aliquando intentatur contra alium quam contra hæredem. ibidem. i. -  Querela non naſcitur ante aditam hæreditatem. p. 6. fo. 54. a. e. -  Querela non poteſt proponi à filio, ſi pater ei legitimam iure inſtitutio nis reliquit: ſecus ſi iure legati. ibid. *. 2. &. g. -  Querela inofficioſi eſt quaſi accuſatio quædam damnans quaſi memoriam defuncti. p. 6. fo. 53. b. d. -  Querela inofficioſi quando poſsit agere frater cõtra fratrẽ. ibi. *. 1. &. 2. -  QVI errat non conſentit. p. 1. fo. 11. b. a. -  Qui magis laborat magis præſumitur ſapiens. p. 4. fol. 25. b. k. -  Qui maiorem intellectum habet ad maiora obligatur. p. 2. fo. 21. a. d. -  Qui non reſiſtit approbare cenſetur. p. 2. fo. 35. a. c. -  Qui in vtero ſunt, ſi de eorum commodo tractatur pro natis habent̃. p. 4. fo. 59. b. *. 1. &. a. -  Ex præſtatione duitima penſionis præſumitur quis colonus. p. 3. folio. 170. b. b. -  QVILIBET non vetitus poteſt matrimonium contrahere. p. 4. fol. 8. a. *. 1. -  R. -  RASVRA quando dicatur in loco ſuſpecta. p. 3. fo. 97. a. l. -  Et creditur notario dicentiſe raſuram feciſſe. ibid. -  RATIO naturalis ęquiualet legi. p. 1. fo. 7. a. col. 1. in prin. -  Ratio naturalis nunquam circumſcribitur loco: quia ipſa cum humano genere orta eſt. ibidem. -  Ratio naturalis eſt clypeus legis. ibidem. -  Ratio naturalis ſuadet filijs theſaurizare. p. 2. fo. 17. b. c. -  Rationes qualiter debeant reddi Regi. p. 2. fol. 28. b. g. -  Ratiocinijs publicis, vel diuitishominis obligatus non poteſt ordinari ante redditam rationem functionis. p. 1. fo. 58. a. a. &. b. -  Super ratiocinijs reddendis conuentus non poteſt ordinari antequam lis finiatur ibidem. b. *. 1. -  RECEPTATOR furum quis dicatur. p. 7. fo. 53. a. a. -  Receptator vt teneatur pœna furti neceſſe eſt quod ſit ſciens. p. 7. folio. 53. a. a. -  REFECTIO pontium murorum caſtrorũ fortulitiorũ regulariter pertinet ad Regem, ſed in ea re prius expendendi ſunt redditus ciuitatis, ꝙ ſi nõ ſuffieiũt collecta debet imponi ciuibus. p. 3. fol. 185. a. *. 4. -  RATIHABITIO conſtituit tuum negotium, quod ab initio non erat tuum. p. 5. fo. 81. b. c. -  RECVSATIO iudicis quomodo fiat, & quando habeat locum. p. 3. fo. 25. b. col. 1. per totum. -  Recuſato iudici ſi detur adiunctus, an adhuc procedat recuſatio. ibid. -  Pro captiui redẽptione an poſsint vendi bona maioriæ quæ pater prohibuit alienari. p. 2. fo. 111. a. g. -  REDDITVS eccleſiarum debẽt partiri in quatuor partes, vna pro clerico, altero pro eccleſia altera pro miniſtris eccleſiæ, quarta ꝓpau peribus. p. 1. fol. 44. a. n. per totum. -  REGENERATIO ſpiritualis, & corporalis ęquiparantur. p. 4. fo. lio. 60. a. p. -  REGIMINA regni ex conſuetudine efficiunt̃ quaſi naturalia. p. 2. fo. 19. b. g. in fine. -  REGISTRO quanta fides & authoritas debeatur. p. 3. fol. 125. a. e. -  REGNVM eſt quidã hortus, cuius arbores populus: dominus hortirex. p. 2. fo. 30. b. *. 2. -  Regnum non poteſt dari in dotem. p. 2. fo. 3. a. a. -  Regnum non poteſt princeps ſubijcere ſeruituti. p. 2. fo. 50. a. c. -  Regnum debet habere ſaltem decẽ vel vndecim ciuitates. p. 2. fol. 65. b. a. -  RELEGARE vel deportare quis poſsit. p. 4. fo. 49. b. *. 3. -  Relegatus ad tempus non eſt ciuiliter mortuus. p. 4. fo. 49. b. *. 1. -  Relegatus an poſsit duci ad ciuitatem ad ſepulturam, vnde exiuit. ibi. i. -  RELIGIONIS ingreſſus tranſfert in monaſterium dominium, & poſſeſsionem. p. 3. fol. 5. b. f. -  Pro religionis ingreſſu non licet aliquid dare, & qui aliquid dederit nõ promouebitur, & tam ipſe qui dedit, quam qui accepit eijcientur à monaſterio. p. 1. fo. 75. b. *. 2. -  Religio arctior quæ dicatur. p. 1. fo. 73. b. c. -  Religionem intrare poteſt vnus coniugum inuito altero, ſi matrimonium non eſt copula carnali conſummatum. p. 1. fo. 74. b. *. 20. -  Religionem ingreſſus ante profeſsionem poteſt tranſire ad aliam religionem laxiorem: non tamen poterit vxorẽ ducere, ſi ingreſſus fuit animo non reuertendi ad ſeculum. p. 1. fo. 73. a. *. 1. &. d. -  Religionem ingredi non poteſt alter coniugum altero ignorante. p. 4. folio. 27. b. b. -  Religionem ingreſſus habetur pro mortuo, & eius bona acquiruntur monaſterio: ideo de eius debitis cõuenitur monaſteriũ. p. 3. fo. 5. b. *. 1. -  Religionem profeſſus vel clericus ſecularis petita licentia, licet non obtenta poteſt ad ſtrictiorem conuolare: epiſcopus verò non ſine papæ licentia. p. 1. fo. 73. b. *. 1. -  Religioſus non poteſt teſtamentum facere niſi habeat hæredes deſcendentes. p. 6. fo. 7. a. *. 1. &. i. -  Poterit tamen teſtari infra annum probationis. ibid. d. -  Quid autem ſi decedat infra annum probationis an eius bona applica buntur monaſterio, vel venientibus ab inteſtato? varię ſunt opiniones. ibidem. -  Religioſus poterit mutare teſtamentum quod ante profeſsionem fecerat. p. 6. fol. 7. b. a. -  Religioſus eſt qui relicto ſeculo aliquam religionem ingreditur, & eius obſeruantiam promittit. p. 1. fo. 70. b. *. 1. -  Religioſus poteſt de licentia epiſcopi vel prælati tranſire ad religionem æqualem. p. 1. fo. 73. b. c. in fine. -  Religioſms præfectus eccleſiæ ſeculari à quibus muneribus eximitur. p. 1. fol. 78. a. *. 1. -  Religioſi quod ius habeant in eccleſijs, quas in proprio ſolo ædificant. p. 1. fol. 104. a. *. 1. &. b. -  Religioſi in eodem genere peccati plus peccant quam laici in tribus caſibus. p. 1. fo. 22. b. e. -  Religioſa loca dicunt̃ monaſteria, hæremitæ eccleſiæ, hoſpitalia. &c.p. 1. fo. 102. b. *. 1. -  Religioſus locus, & ſacer habent ſe tanquam genus, & ſpecies. ibid. c. -  Religioſa loca ſub cuius obedientia ſint. ibid. *. 2. -  Religiofi non poſſunt audire confeſsiones, neque baptizare, neque populo prædicare ſine licentia prælati, vel papæ. p. 1. fo. 20. a. *. 1. &. b. a. -  RELIQVIAE ſanctorum ſunt in loco mundo cuſtodiendæ, neque debent pro precio oſtendi neque vendi. p. 1. fo. 31. a. *. 2. -  RENVNTIATIO lucris quærendis an poſsit fieri contracto iam matrimonio. p. 4. fo. 30. b. g. -  Renuntiare alimentis ſibi à patre debitis filius nõ poteſt. p. 7. fo. 101. b. l. -  Renuntiatio non retrahitur ad incognita. p. 5. fo. 73. a. d. -  A reparatione murorum caſtri nullus quantumcunque priuilegiatus excuſatur. p. 2. fo. 59. b. e. -  REPETI non poteſt datum in dotem vel in alimenta, amore Dei. p. 5. fo. 106. a. *. 1. -  Repeti qualiter poſsit datũ ob turpẽ cauſam. p. 5. fo. 108. a. &. b. pertot. -  REIVENDICATIO potẽtior eſt, quã publiciana. p. 5. fo. 28. b. g. -  RIEPTVM quid ſit, & vnde ita dicatur. p. 7. fo. 18. b. *. 2. -  Rieptum ſuper quibus rebus poſsit fieri. p. 7. fo. 19. a. *. 1. -  Rieptum quomodo debeat fieri & quid debeat reſpondere reptatus. p. 7. folio. 19. a. a. *. 2. -  Reptatus ſi non compareat coram Rege terminis aſsignatis elapſis, condemnabitur ſententialiter de proditione, aut aleuoſia, prout fuit reptatus. p. 7. fo. 20. b. *. 3. -  Reptato non comparente quis eius nomine reſꝑondere poteſt. p. 7. fo. 19. b. *. 1. & fol. ſeq. a. a.b.c.d. -  Reptatus in quibus caſibus excuſare ſe poteſt, vt non reſpondeat reptã ti. p. 7. fo. 20. a. *. 1. -  Reptatus excuſare ſe non poteſt, quod propinquior defuncti reptantis, non veniat ad proſequendam riepti cauſam. ibid. b. *. 1. -  Reptatus per quę verba poteſt honeſtè ſe dedicere. p. 7. fo. 20. b. g. -  Reptatus ſi eſt potentior reptãte, poteſt à duello ſe perſonaliter excuſa re. p. 7. fo. 21. b. *. 1. -  Reptator debet probare certis indicijs ſe habere iuſtam cauſam reptan di. p. 7. fo. 19. b. a. -  Reptator tenetur litem proſequi vſque ad finem, nam ſi ſine Regis licẽ tia componant expelli poteſt reptator à patria. p. 7. fo. 20. b. *. 2. -  Reptare quæ perſonæ poſſunt, & quæ non. p. 7. fo. 18. b. *. 3. -  Reptum quare non debeat fieri per regem. p. 2. fo. 62. b. *. 1. -  REPREHENSIO triplex eſt. p. 2. fo. 30. a. a. -  In reprehenſione, quot debeant attendi. ibid. -  REPOSTERII officium quod ſit. p. 2. fo. 24. b. *. 2. -  REPVDIANS hæreditatem ſimpliciter videtur repudiare tam ex teſtamento quàm ab inteſtato. p. 6. fo. 43. a. b. -  Repudiare hæreditatem quo modo poſsit hæres. p. 6. fo. 43. a. *. 1. -  Repudiare hæreditatem quando præſumatur hæres. ibid. b.c. -  Repudiare hæreditatem videtur hæres qui poſt terminum ad deliberãdum dicit ſibi non expedire, vel quod non putat ſibi expediens hæreditatem adire. ibid. b. -  Repudiare cenſetur qui petit ſibi debitum. ibid. c. -  Si hæres repudiet hæreditatẽ poſtea cohæres ſimiliter, põt primas repudians mutata voluntate totam hæreditatem adire. ibid. i. -  Repudiari non poteſt hæreditas nondum delata. p. 6. fo. 44. a. a. -  Repudiata ſemel hæreditate ratione teſtamẽti: eam non poterit poſtea repudians conſequi ratione conſanguinitatis. p. 6. fo. 43. b. *. 1. -  Repudiatio poteſt reuocari intra annum, tam per filium ſuum, quàm per emancipatum. p. 6. fo. 44. c. -  Filius vel nepos repudians hæreditatem aſcendentium põt eam habere, ſi bona non ſunt alienata vſque ad triennium: ſi verò alienata ſunt non poteſt niſi ſit minor. p. 6. fo. 44. a. *. 1. -  Hoc procedit in repudiatione expreſſa: ſed quid in tacita per lapſum temporis? ibidem. b. -  RETRAHERE rem venditam ſi poſsit proximior à cõſanguineo ex conſuetudine, vel ſtatuto procedit in venditione propriè ſumpta, non in cæteris alienationibus. p. 5. fo. 31. a. b. -  In retrahendi iure, quod eſt communionis, omne illud ſeruari debet, quod in eo quod eſt conſanguinitatis. p. 5. fo. 31. b. d. -  Retrahendi iusin quibus caſibus procedit. p. 5. fo. 30. b. col. 1. &. 2. -  REVS ſi ſit abſolutus quod rem petitam non poſsideret, tenetur ſi poſtea in eius poteſtatem venerit. p. 3. fo. 9. a. *. 1. -  Reus ſi neget rem poſsidere, & conuincatur de mendacio tranſfert̃ poſſeſsio in actorem. p. 3. fo. 16. a. *. 1. -  Atque hoc in quibus caſibus extendatur. ibid. i. -  Reus quomodo debet rñdere actioni cõtra ſe propoſitæ. p. 3. fo. 17. a. *. 2. -  Reus ſi petita cognoſcat: ſed ſolutionem, aut pactum de non petendo allegauerit debet exceptionem probare. p. 3. fo. 17. b. *. 1. -  Reus quando non habet bona immobilia tenetur præſtare fideiuſſores in litem, vel iurare de ſtando liti, ſi non inuenit. p. 3. fo. 13. b. i. &. k. -  Reus non tenetur reſpondere agenti nomine alieno: niſi oſtendat inſtrumentum procurationis. p. 3. fo. 15. a. *. 1. -  Reus antequam litem ſuſcipiat, quid animaduertere debeat. ibid. *. 2. -  Reus non compellitur niſi cpram ſuo iudice domicilij reſpondere. p. 3. folio. 16. b. *. 1. -  Sed in quibus caſibus tenetur à principio in curia Regis reſpondere? ibidem. *. 2. &. g. -  Reus exceptiones debet opponere ante litem conteſtatã: nam ſi poſtea opponat non auditur. p. 3. fo. 17. b. *. 2. -  Hoc tamen limita in ſeruo, ſurioſo pupillo, & procuratore inhabili. p. tertia. fo. 18. a. a. -  Reus quatuor remedia habet cõtra actorẽ non cõparentẽ. p. 3. fo. 45. a. a. -  Reus in tormentis confeſſus qualiter poſtea interrogari debeat. p. ſeptima folio. 89. b. *. 1. -  Reus ſi duo agant ad eandem rem, tenetur tantum priori reſpondere. p. 3. fo. 53. b. *. 1. -  Reus non poteſt relaxari ſub fideiuſſoribus, quando crimen eſt tale, quod venit imponenda pœna corporalis. p. 7. fo. 8. b. d. &. e. -  RESIDVI appellatione totum continetur. p. 5. fo. 75. a. f. -  RES tantum valet, quantum vendi poteſt. p. 5. fo. 31. b. c. -  Res empta ex pecunia pupilli eſt ei tacite obligata. p. 5. fo. 90. b. *. 1. -  Res eadem non ſemper eſt omni temporevirtus. p. 1. fo. 7. b. col. 1. in prin. -  Res empta nomine meo aliena pecunia efficit̃ mea, niſi ſit pecunia dotis, vel minoris, vel militis. p. 5. fo. 27. a. *. 2. -  Sed & in pecunia militis erant opiniones. ibidem. -  Res aliena an poſsit legari, & qũo & quæ res poſsit vide in dict. legatũ. -  Res litigioſa efficitur ſtatum poſt citationem, etiam non notificato petitionis libello. p. 3. fo. 46. a. *. 2. -  Sed quis ſi huiuſmodi res alienata eſt in eum qui ignorabat eſſe litigioſam, an ab eo petitur? ibid. per totum. -  Res litigioſa in quibus caſibus licitè alienari poteſt. p. 3. fo. 46. b. *. 1. -  Res ſuper qua lis timetur ſi alienetur ante citationem in potentiorẽ ad fatigandum aduerſarium, non valet talis dolus: quinimo actor eliget an agat contra detinentem vel contra alienantẽ. p. 3. fol. 47. a. *. 1. &. 2. -  Revendita vide in dictione vendita. -  RESVRRECTIO quali corpore fiet. p. 1. fo. 14. b. col. 1. in prin. -  RETINERE res illatas, vel cõmodatas vel depoſitas quibus ex cau ſis liceat. p. 5. fo. 7. a. e. per totum. -  REX vnus ſi habeat plura regna, vel dominia, an exiſtens in vno poſſit iudicare negotia alterius regni. p. 3. fo. 23. b. e. -  Rex non poteſt eſſe iudex in cauſa propria. p. 4. fo. 61. a. h. -  Rex non poteſt coronari antequam creetur miles. p. 2. fo. 72. b. *. 1. tranſeant in eius dominum. p. 5. fo. 14. a. b. -  Rex an poſsit concedere regalia in perpetuum. p. 5. fol. 14. a. g. -  Rex quia eſt cor & anima populi debet habere ſedem in medio regni ſui. p. 4. fo. 2. a. o. -  Rex poteſt dare rem cõem cum alio in totum. p. 5. fol. 29. a. *. 1. -  Rex per ſe non poteſt punire iniurias regni ſicut Papam iniuriam Eccleſiæ. p. 4. fol. 61. a. n. -  Rex quibus de cauſis poſsit expellere magnates de rogno ſuo. parti. 4. fol. 64. a. *. 1. -  Rex an poſsit diuidere regnum inter filios. p. 2. fol. 46. a. -  Rex poteſt in vita filium ſuum regem facere: non tamen poteſt ei adminiſtrationem concedere. p. 2. fol. 46. a. a. -  Rex ſecundum morem Hiſpaniæ facit iurari filium ſuum in regem futurum. ibidem. -  Rex poſt pubertatem vel eius tutores, quid iurare debeãt populo, at eis inuicem populus. p. 2. fol. 50. a. *. 1. -  Rex non põt totaliter alienare ciuitates & caſtra regni. p. 2. fol. 50. a. c. -  Rex debet eſſe præſens in bello campeſtri. p. 2. fol. 66. b. g. -  Rex licet donet caſtrum cũ iuriſdictionem: ſemper tamen ſibi reſeruat ſupremam iuriſdictionem. p. 2. fol. 40. b. l. -  Rex nouus Francię cõſueuit cõfirmare officia. p. 2. fo. 40. a. col. 1. in prin. -  Rex debet vti ſeruitio filiorũ ſuum tempore pacis & guerræ, ne ab alijs habeant petere vitæ neceſſaria. p. 2. fol. 20. b. *. 2. -  Rex qualiter debeat diligere patriam ſuam & populus ſibi ſubditos. p. 2. fol. 31. b. *. 1. -  Rex non debet eſſe credulus aduerſus ſubditos. p. 2. fol. 36. b. a. -  Rex Hiſpaniarum ſcđm antiquam conſuetudinem cognoſcit de violẽtijs inter eccleſi aſticos. p. 2. fol. 37. b. col. 1. in prin. -  Rex cognoſcens ſuper violentijs Eccleſiaſticorum an poſsit etiam condemnare in expenſis. ibidem. -  Rex non poteſt priuato concedere ſuam ſupremam iuriſdictionem. p. 2. fol. 40. b. f. -  Rex ſi alicui donet oppidum cum territorio conſtituendo eũ comitem vel ducem conſtitui videtur maioria. p. 2. fol. 7. b. b. -  Rex debet ſeruare legem tanquam facturam ſuam & eam honorare. p. 1. fol. 8. b. -  Rex quibus de cauſis teneatur Deum amare colere, laudare & magnifacere. p. 2. fol. 8. b. *. 1. -  Rex Franciæ cognoſcit in clericos de crimine læſæ maieſtatis. par. 2. folio. 22. a. d. -  Rex Franciæ & Angliæ, ſecundum veterem conſuetudinem vngitur in capite. p. 2. fol. 18. b. i. -  Rex eſt vicarius Dei in temporalibus in regno ſuo: & eſt cor & anima populi. p. 2. fol. 4. b. *. 1. & fol. 5. a. d. -  Rex qui vtilitates ſuorum non curat potius eſt tyrannus quam rex. p. 2. folio. 7. a. a. -  Rex inutilis & vitioſus an poſsit deponi vel ei dari coadiutor. par. 2. folio. 10. b. b. -  Rex quo tempore & quibus cibis debeat veſci. p. 2. fol. 12. a. *. 1. -  Rex à quibus mulieribus debeat abſtinere. ibid. *. 2 -  Rex diſſolutus cum mulieribus an poſsit deponi per Papam. ibid. l. -  Rex quibus veſtibus vti debeat. ibid. b. *. 1. -  Rex quid debeat addiſcere. fol. 15. b. *. 3. -  Rex quibus ludis ſe exercere debeat p. 2. fol. 16. a. *. 2. -  Rex & regina quæ nam per ſe teneant̃ docere filios ſuos. p. 2. fo. 19. b. *. 1. -  Rex quos officiales habere debeat. p. 2. fol. 21. a. *. 2. &. 3. -  Rex nullo iure poteſt cognoſcere in crimine clerici. p. 2. fol. 22. a. d. -  Rex & regnum in quo fundant intentionem ſuam. p. 2. fol. 54. b. &. a.b. -  Rex non debet cupere honores ſuperfluos. p. 2. fol. 9. b. *. 3. -  Rex non debet eſſe auarus nec accumulare magnas diuitias. ibidem. folio. 10. a. *. 1. -  Rex non debet eſſe delitioſus: quia per delitias minuitur intellectus. ibi dem. *. 2. -  Rex quomodo debeat leges antiquas abrogare. p. 1. fol. 9. b. *. 1. -  Rex bonus quomodo regnum adminiſtret. p. 2. fol. 7. a. col. 1. in prin. -  Rex ebrioſus an poſsit priuari regno. p. 2. fol. 12. a. i. -  Rex ciuitate non petẽte, an poſsit mittere correctiorem ſeu capitaneum ad exercendam iuriſdictionem & regendam ciuitatem. p. 2. fo. 3. a. l. -  Rex debet cognoſcere Deum fide catholica. p. 2. fol. 8. a. *. 1. -  Rex etiam confiteri tenetur presbytero parrochiali, ſi ſua refidẽtia eſt intra certam parrochiam. p. 1. fol. 20. b. d. &. p. 2. fol. 22. a. a. -  Rex dicitur quaſi rector à regendo, vel à regula: & regebat antiquitus non ſolum in temporalibus, ſed etiam in ſpiritualibus. parti. 2. folio. 5. a. *. 1. &. f. -  Rex ſi fiat hæreticus conceditur eius regnum primo catholico occupãti. p. 2. fol. 9. a. i. -  Rex ſeu princeps merito poſſet deponi ſi ſine cauſa legitima deneget impendere auxilium Eccleſiæ oppreſſæ. ibid. k. -  Rex maleuolentiã & odium contra qͦs exercere debeat. p. 2. fo. 14. b. *. 1. -  Rex non debet cupere impoſsibilia. ibid. *. 2. & ſequenti. -  Rex an teneatur emendare damna eis quos ad bellum vocauit. parti. 2. folio. 67. a. a. -  Rege mortuo filius non debet niſi poſt tridaũ coronari. p. 2. fol. 29. b. d. -  Reges non poſſunt totaliter expropriare villam vel caſtrum regni & ſic lædere regiam coronam. p. 2. fol. 5. b. f. -  Reges antiquitus vngebantur in capitibus: nunc vnguntur in armo. p. 1. fol. 18. b. *. 1. &. i. -  Reges exempti à iuriſdictione imperatoris. p. 2. fol. 2. b. g. -  Reges de iure eſſent per electionem aſſumendi. p. 2. fol. 19. b. g. in fin. -  Reges in eligendis viris filiabus ſuis quatuor debet ſpectari. parti. 2. folio. 20. b. *. 1. -  Reges qui iuſtitiam adminiſtrare negligunt eorum regna de iure vacanti. p. 4. fol. 61. a. g. -  Reges Hiſpaniæ patroni ſunt omnium Eccleſiarum regnorum ſuorũ. p. 1. fol. 109. b. b. -  Reges Hiſpaniæ ſolent facere mercedem de ſuis iuribus in monetis ſubditorum ſuorum. p. 7. fol. 51. a. a. -  Reges ex lege Chriſti debent eſſe ſacerdotibus ſubiecti: antiquitus autẽ contra fiebat. p. 2. fol. 5. a. col. 2. in prin. -  Reges prius fuerunt quam imperatores. ibid. *. 1. -  Reges habent maiorem poteſtatem in regno quam imperator in imperio. ibid. h. *. 1. -  Reges quare debeant ſcire leges. p. 2. fol. 15. a. *. 3. -  Reges in ducendis vxoribus quatuor debent attendere. p. 2. fo. 16. b. *. 1. -  Reges qualiter debeant amare & honorare vxores ſuas. ibi. fol. 17. a. *. 1. -  Reges in indicendo bello debent habere multorum conſilia. parti. 2. folio. 25. b. a. -  Reges Hiſpaniæ antiquitus per ſe audiebant & diffiniebant cauſas. p. 2. fol. 26. b. b. -  Reges licet grauent ſuos barones duces & cæteros dominos, non tamen ipſi propterea debent ſubditos ſuos grauare. p. 2. fol. 40. b. e. -  Reges Hiſpaniæ quod ius habeant in electione prælatorum. parti. 1. folio. 38. b. *. 1. &. e. -  Regum præmium quale futurum ſit. p. 2. fol. 8. b. g. -  Regum proprium eſt donare. p. 2. fol. 15. a. c. -  Regibus cur olim prohibitus fuerit vſus vini. p. 2. fol. 12. a. *. 1. -  Regibus quæ damna naſcantur ex indebita loquutione. p. 2. fol. 11. b. *. 1. -  Regali reuerentiæ derogare eſt mutuum petere à ſubditis. p. 2. fo. 10. a. a. -  Regia poteſtas eſt inſtituta, vt boni à malo coerceantur & boni quietè inter malos viuant. p. 3. fol. 84. a. *. 1. -  REGVLA eſt propoſitio breuis, & cum verbis generalibus dictata, & habet vim legis. p. 7. fol. 100. a. *. 1. -  Nec ab ea recedendum eſt, niſi reperiatur fallentia. ibid. f. -  RESTITVTIO contra ſententiam qualiter peti debeat. partita. 3. folio. 60. a. b. -  Reſtituere, quam latam habeat ſignificationem in criminoſis indulgen tijs. p. 7. fol. 98. b. *. 2. -  Reſtitutus virtute indulgentiæ quomodo bona ſua recuperare debeat. p. 7. fol. 96. a. col. 1. per totum. -  Reſtitutio ad totã cauſam cũ expedit vt petatur debet infra decem dics à tempore ſcientiæ ſententiæ. p. 3. fol. 145. b. l. -  In reſtitutione in integrum qualiter debeat formari libellus. partita. 6. folio. 112. a. c. -  Reſtitutionem in integrum petere poteſt non habens vigintiquinque annos completos: ſi probet ſibi damnum illatum ſui facilitate, vel de fenſoris culpa. p. 6. fol. 112. a. *. 2. -  Reſtituitur minor aduerſus confeſsionem à ſe vel à tutore vel curatore, vel aduocato factam vel ob omiſſam exceṗtionem, ſi eſt læſus. par. 6. folio. 112. b. *. 1. -  Reſtitutio eſt in priſtinum ſtatum repoſitio. Et per eam minores à damnis alterius dolo, vel ſui facilitate venientibus liberant̃ p. 6. fo. 112. a. *. 1. -  Reſtitutio in quibus caſibus non datur minori. p. 6. fol. 113. a. *. 1. -  Reſtitutio in integrum datur minori contra ſententiam, ſiuc ipſe interfuit iudicio, ſiue cius curator. p. 3. fol. 152. b. *. 1. -  RESCRIPTVM contra literam vel priuilegium alicui cõceſſum non faciens de eo mentionem, & quod primum ſit inualidum, non declarans non valet. p. 3. fol. 96. b. *. 1. -  Reſcriptum per vnum ſociorum impetratum ſuper re communi cæteris conſocijs prodeſt. p. 3. fol. 96. a. *. 2. -  Reſcriptum ad trahendum litis cauſa extra locum domicilij viduas, orphanos, infirmos, pauperes &c̃. non valet. ibdi. *. 3. -  Per reſcriptum ſpeciale non poſſunt aliæ res peti, quam in reſcripto ſpe cificatæ. p. 3. fol. 98. a. *. 1. -  Reſcriptum ſecundum non valet ſi de primo per aduerſariũ impetratũ non faciat mentionem, ſi hoc opponitur. p. 3. fol. 95. a. *. 1. -  Reſcriptum contra ius naturale à principe impetratum non valet. p. 3 fol. 94. a. *. 1. -  Reſcripta quæ ſunt generalia, quæ ſub vno verbo comprehendunt multa, etiam ſi in aliquibus enumeratis ſubijciatur clauſula generalis. p. 3. folio. 97. b. *. 1. -  Per reſcriptum in quo dicitur, ſi ſic eſt, aut ſi quid inueneris ſicut nobis dictum eſt, vel ſimilia verba datur iuriſdictio & poteſtas ſententiandi. p. 3. fol. 98. b. *. 1. -  Reſcripta gratiæ conceduntur, quædam ad cõmodum cõcedentis: quędam ob neceſsitatem, alia denique ob ſeruitia. ibidem. *. 2. cum duabus ſequentibus. -  Reſcripta forera quæ conceduntur à rege quæ dicuntur de iuſtitia durant anno dumtaxat, viuo tamen concedente & impetrante, & eo cõtra quem impetrantur. p. 3. fol. 94. b. *. 2. -  Reſcriptum ſecundum generale contra primum ſpeciale non valet, etiã ſi de eo faciat mentionem, niſi ſpecificet effectum tenoris primi. p. 3. folio. 95. b. *. 1. -  Reſcriptum qui impetrat tacita veritate vel ſuggeſta falſitate, reſtituet damna, & expenſas duplicatas parti, quam excedere voluit. partita. 3. fol. 99. b. *. 1. -  Reſcriptum ab excommunicato impetratum non valet: ne quod lite pendente impetratur, ſi de his quæ ſunt acta non fecerit mentionem. p. 3. fol. 95. b. *. 2. -  RIXA dicitur tantum inter duos. p. 2. fol. 51. b. d. -  Rixæ ſedendæ an teneãtur ſe interponere omnes. p. 2. fol. 51. b. h. -  Rixam mouentes in curia regis qualiter puniantur. p. 2. fol. 51. b. *. 1. -  ROGATVS tacite de reſtituenda hæreditate incapaci vel ſpurio quid facere debeat in conſcientia? Barto. concludit quòd tenetur reſtituere fiſco. p. 6. fol. 51. b. c. -  Didacus tamen à Couas Runias, tenet quod tales ſpurij in foro cõſcien tiæ poſſunt retinere talia bona ſi ſibi traduntur ab hærede. ibidem. -  Sed an iuſte? ibidem. -  Rogare poſſum eum, quem cũ filio meo inſtitui hæredem, vt filiũ meũ cum ſuis inſtituat: & tenetur quatenus ei accidit, cum fructibus inde perceptis. p. 6. fol. 58. a. *. 1. -  RVSTICVS dicitur, qui eſt ruſticus opere & cõuerſatione, vel qui quotidie eſt in rure. p. 1. fol. 10. b. e. -  Ruſticus excuſatur tantùm in caſibus à iure expreſsis. p. 3. fol. 69. a. c. -  Ruſticum æquari militibus de iure partit. in hoc vt excuſetur ab ignorantia iuris quomodo debeat intelligi. p. 1. fol. 10. b. e. -  Ruſticis quomodo ruri facere teſtamenta poſsint. partita. 6. folio. 4. a. *. 2. &. h. -  Ruſticus quiſagax eſt non excuſat̃ prætextu ruſticitatis. p. 6. fo. 50. b. f. -  Ruſticus an poſsit clamare militem ad duellum. p. 7. fol. 19. a. a. -  Ruſtici olim modicũæs ſoluebant: hodie proh dolor! (exclamat Bald. in. l. ex hoc iure. ff. de iuſti. & iur.) pellem populorum excoriãt, & vix precarium dimittunt ſpiritum. p. 7. fol. 98. a. h. -  S -  SACERDOS quæ obſeruare debeat in imponẽda poenitentia. p. 1. fol. 22. b. k. -  Sacerdos qui inuaditur dum celebrat miſſam poteſt iuſte adminiſtrationem dimittere, & ſi occidit aggreſſorem incontinenti ad altare redire. p. 2. fol. 52. a. i. -  Sacerdos ſcholarium, mercatorum, ſtipẽdiariorũ quis dicatur. p. 1. fol. 20. b. col. 2. in prin. -  Sacerdos in eodem genere peccati plus peccare videtur, quã laicus: plus enim peccare videtur perfectus, quam imperfectus. p. 1. fol. 22. b. b. -  Sacerdos poteſt pœnitentiam iniunctam à Papa ex cauſa minuere. p. 1. fol. 23. a. col. 1. in prin. -  Sacerdos quàm ſecretè debeat cuſtodire ſigillum confeſsionis. partita. 1. fol. 25. a. *. 1. -  SACRAMENTA inſtituta ſunt contra mala ex peccato Adæ. p. 1. fol. 15. b. *. 1. -  Sacramenta hæreticorum in forma Eccleſiæ tradita, ſunt bona. parti. 1. folio. 99. b. k. -  Sacramenta talia ſunt accipientibus quali corde & conſcientia accipiũtur. p. 1. fol. 15. b. c. -  Sacramentum vnde dicatur & quid ſit. p. 1. fol. 15. b. a. -  Sacramentum quibus de cauſis inſtitutum eſt. ibid. &. *. 1. -  Sacramentũ pœnitentiæ nihil prodeſt fidẽ non habenti. p. 1. fo. 24. a. *. 1. -  Sacramentum ordinis & matrimonij ad communem vtilitatem ordinatum eſt. p. 1. fol. 15. b. d. -  Sacramentum pænitentiæ eſt ſecunda tabula poſt naufragium. parti. 1. folio. 15. b. g. -  Sacramentum vnctionis extremæ, delet peccata venialia & præſtat augmentũ virtutis & citius ſanat ab infirmitate corporali. p. 1. fo. 15. b. i. -  Sacramenta Euchariſtiæ quos habeat effectus. p. 1. fol. 16. a. d. -  Sacramentum confirmationis cur fuit inſtitutum. p. 1. fol. 16. a. b. -  Sacramentis non licet vtialio fine quam inſtituta ſunt. parti. 1. folio. 18. b. g. -  SACRIFICIA clericorum minuũt pœnas purgatorij, vt citius quis perueniatad gloriam. p. 1. fol. 25. b. *. 1. -  Item etiam eorum qui ſunt in inferno: quamuis contrarium hodie teneant theologi. ibid. a. -  SACRILEGII pœna in quos irrogetur. p. 1. fo. 133. a. c. -  Sacrilegium quibus modis incurritur. ibid. *. 1. -  SALARIVM totius anni debetur iudicibꝰ regijs, & magiſtris ſcholarium etiam ſi in principio anni moriantur. p. 5. fo. 41. b. *. 2. -  Salaria ſpeculatorum, & excubiarium deducuntur ante diuiſionẽ prædæ propter maxima eorum pericula. p. 2. fo. 97. a. *. 1. -  Idem & ſalaria cuſtodientium prædam. ibi. *. 2. -  Salaria iudicum de iure communi ſoluenda ſunt de redditibus Regis. p. 3. fo. 19. a. g. -  SAL comprehenditur appellatione victualium. p. 2. fo. 58. b. d. &. par. 1. folio. 33. a. f. -  SALOMON in vndecimo anno genuit filium. p. 4. folio. 4. b. l. &. p. 7. folio. 5. a. l. -  SAPIENTIA quæ ponitur donum ſpiritus ſancti in quo differat ab ea quę eſt virtus intellectualis acquiſita. p. 2. fo. 15. b. b. -  SARRACENIvnde dicti ſunt. p. 7. fo. 76. a. *. 1. -  Sarracenorum duplex eſt ſecta. ibidem. -  Sarracenus ad fidem conuerſus debet honorari nec laceſsiri iniurijs à Chriſtianis. ibidem. *. 3. -  Sarracenus ſi cum Chriſtiana virgine, vel vidua commiſceat debet lapi dari. p. 7. fo. 78. a. *. 3. -  Quid autem ſi eam cognoſcit ſub colore matrimonij? communiter Do cto. aliud ſtatuunt. ibid. f. -  Sarracenis deferentes arma, aut auxilium præſtantes qua pœna puniãtur. p. 1. fo. 94. b. *. 2. -  Licet tamen deferre illis arma tempore pacis ad redemptionem captinorum. ibid. l. -  SCALAS qui apponit à feneſtras vel ad muros cauſa furandi non te netur ad pœnam mortis. p. 7. fo. 52. a. col. 2. in medio. -  SCANDALVM actiuum ſi ſit per accidens poteſt eſſe peccatum veniale. p. 1. fo. 48. a. h. -  Scandali euitandi gratia, euitanda non ſunt quæ ſine peccato mortali, omitti non poſſunt. p. 1. fol. 47. b. b. &. c. per totum. -  Scandali cauſa non eſt relinquenda veritas doctrinæ. ibidem. *. 1. -  Scandali promotores mortaliter peccãt dicente domino, ve illi per que ſcandalum venit. p. 1. fo. 48. a. *. 1. -  SCIRE recuſans habetur pro ſciente. p. 4. fo. 13. a. c. -  SCIENTIA conſiſtit in medulla rationis, & non in cortice ſcripturarum. p. 1. fo. 8. a. -  Scientia abſque eloquentia eſt tanquam gladius in manu paralytici. p. 2. fo. 19. a. d. -  Ex ſcientia ſola quando quis punitur ſi non reuelat. p. 2. fo. 36. a. c. -  SCRIPTVRA non valet, quando verba ita ſunt obſcura vt nõ intelligantur. p. 2. fo. 11. a. c. -  Scriptura nulla requiritur ad nuntiandum nouum opus. parti. 3. folio. 182. a. c. -  Scriptura an ſit de ſubſtantia arbitramenti? videtur quòd ſic: quia arbi tria redacta ſunt ad formam iudiciorum. p. 3. fo. 26. a. p. -  Scriptura probatoria eſt illa, quæ à notario publico eſt facta vel ſigillo authentico ſigillata, & eſt quadruplex. p. 3. fo. 87. b. *. 1. -  Scriptura authentica quæ dicatur. ibidem. b. -  Scriptura forenſis quæ fit in iudicio an exigat teſtes. p. 3. fo. 100. a. a. -  Scripturæ copia quæ habeat diuerſa capitula, non eſt tota aduerſario prębenda: ſed illius capituli quod petit. p. 3. fol. 118. a. 1. -  Scripturæ probatio quibus modis fit. ibidem. b.d. & folio ſequenti per totum. -  In ſcriptura publica notarij quot debeant contineri. partita. 3. folio. 99. b. *. 2. -  Scripturam priuatam contra ſe productam qui negat, tenetur iurarep. 3. fo. 120. b. *. 1. -  Scripturarum vſus repertus eſt propter memoriam rerum, & ne obliuione fugiant literis alligantur. p. 3. fo. 87. a. i. -  Scripturarum quæ hodie conceduntur, & expediuntur diuerſæ formæ vide in dict. forma. -  Scripturæ quibus de cauſis ſolet fides derogari. partita tertia. folio. 117. a. *. 1. -  SCOLASTICI inhoneſtè viuentes, vel aliquid contra ſcholaſticã doctrinam committentes perdunt priuilegium fori. partita. 3. fol. 97. a. a. in fine. -  SECRETARII Regis tenentur priuilegia, & inſtrumenta ſcribere in regiſtro. p. 2. fo. 23. b. d. -  SECRETVM ſibi commiſſum nemo debet reuelare niſi ſtatim re ſpuerit. p. 2. fo. 22. b. g. -  SECVRITAS tacitè videtur data citatis ad curiam. p. 2. fo. 52. b. c. -  Securitas triplex eſt: vna quam ponunt Reges interſe: alia, quam multi inter fc apponunt, tertia quam vnus alteri cõcedit. p. 7. fo. 44. b. *. 2. -  SED particula, aduerſatur tam in iure quam in facto. p. 6. fo. 18. b. col. 1. in principio. -  SEDITIONEM feciſſe, vt quis dicatur quid probandum ſit. par. 1. folio. 133. k. -  SENECA fuit magnus cancellarius Neronis, ſecundum Lucam de Penna. p. 2. fo. 22. b. a. -  SENECTVS non excuſatur in his quæ conſilio viri prudentis agũ tur. p. 2. fo. 66. a. e. -  Senectus ipſa eſt morbus: vnde ſtatutum loquens in cauſa infirmitatis, habet locum in cauſa ſenectutis. p. 3. fo. 96. b. b. -  SENEX nullus adeo eſt, quin coire poſsit, & ideo matrimonium con trahere. p. 4. fo. 21. a. g. -  SENTENTIA ſi feratur contra Romipetam, aut ſtudẽtem, in cauſis prius inceptis bene defendente procuratore non poteſt ipſe, huius abſentiæ prætextu appellare. p. 3. fo. 145. b. *. 2. -  A ſententia interlocutoria non poteſt appellari: niſi ſit vt aliquis ad torturam ponatur. p. 3. fo. 146. a. *. 2. -  Sententia lata contra maritum, an præiudicet mulieri in re dotali Bart. ait ꝙ ſic. p. 3. fo. 139. a. b. -  Sententia lata contra electum an præiudicet electoribus. ibidem. -  Sententia tum in criminalibus tum in ciuilibus cauſis quo tempore, & quomodo in executionem dari debeat. p. 3. fo. 154. &. fo. 155. -  Sententia lata quibus de cauſis poſsit reuocari per iudicem. part. tertia. fo. 132. a. *. 1. -  Sententia lata per metum iudicis an teneat. p. 2. fo. 26. a. h. -  Sententia lata ſuper appellatione interlocutoriæ, dicitur etiam interlocutoria reſpectu partium: licet reſpectu iudicis ſit diffinitiua. parti. 3. folio. 131. b. d. -  Sententia diffinitiua qualiter ferri debeat. p. 3. fo. 132. b. *. 1. -  Sententia latain quibus caſibus pro nulla habetur. par. 3. folio. 135. a. *. 2. & fo. 1;6. b. *. 1. -  Sententia lata contra hæredem ſuper nullitate teſtamenti, nihilominus debentur legati, per. l. 1. Regis Alfonſi in Alcala, quamuis contrariũ tenuerit Barto. p. 3. ſo. 140. a. b. -  Sententia lata contra alterum in quibus caſibus alteri prodeſt, vel nocet. ibidem. *. 1. -  Sententia diffinitiua quando poſsit ferri contra actorem abſentem. p. 3. folio. 134. b. b. -  Sententia ſecunda lata contra ſecundam in quibus caſibus non valeat. p. 3. fo. 135. b. *. 1. &, o. per totum. -  Sententiæ arbitrorum an ſufficiant ad probandam conſuetudinem. p. 1. fo. 12. b. d. -  Sententiæ diffinitiuæ quanta ſit vis ac poteſtas. p. 3. fo. 138. a. 1. -  Sententia diffinitiua aliquando fertur lite non conteſtata, vt ſi actor ſit contumax. p. 3. fo. 54. b. a. -  Sententia ſecunda lata contra primam, quæ tranſiuit in rem iudicatam non tenet. p. 3. fo. 59. b. e. -  Sententia eſt iudicis iuſſus, parti ratione litis coram eo ventilatæ factus, qui nec fit contra naturam, nec contra ius, nec contra bonos mores. p. 3. fo. 131. a. *. 1. -  Sententia lata duplici de cauſa, ſi vna ſit vera, licet alia ſit falſa, tenet ex cauſa vera. p. 6. fo. 48. a. a. -  Sententia triplex eſt, præceptiua, interlocutoria, & diffinitiua. par. 3. folio. 131. a. *. 2. -  Sententia interlocutoria quę cõtinet aliquid dari, vel fieri à parte, ęquiparatur diffinitiuæ. p. 3. fo. 131. b. d. -  Sententia quibus in cauſis dicitur interlocutoria. ibidem. -  Sententiam interlocutoriam an poſsit emendare, vel reuocare iudex. ibidem. f. -  Sententia debet eſſe conformis libello in tribus in re, cauſa, & actione. p. 3. fo. 137. a. a. -  An etiam debeat eſſe conformis in concomitantibus. ibidem. -  Sententia lata à pluribus arbitris vno abſente, vel à pluribus delegatis non valet. ibidem. *. 1. -  Sentẽtia lata ſuper libertate, vel ſeruitute nocet alij æquè principale ius prætendenti. p. 3. fo. 139. b. l. -  Sententia ſub conditione, vel ad alterius exemplum ferri non poteſt. p. 3. fo. 136. a. *. 1. -  In quibus tamen caſibus fallit, vide. ibidem. g. -  Sententia lata contra mortuum an valeat. ibid. b. f. -  Item nec ſententia lata lite non conteſtata: niſi culpa fit partium in pro bationibus deficientium. ibid. i. -  SEPVLCHRA quilibet facere poteſt, & in ſolo proprio, & in communi. p. 1. fo. 105. a. d. -  Sepulchrorum violatores qua pœna puniantur. p. 1. fo. 109. a. *. 1. -  SEPVLTVRA impediri non debet ratione debiti à defuncto. p. 1. folio. 109. a. *. 2. -  Sepultura nõ poteſt eligi à fidelibus in loco priuato, quod ſi electa fuerit ſpernenda eſt talis voluntas. p. 1. fo. 107. a. b. -  Sepulturam propriam quiuis habere poteſt de conſenſu Epiſcopi. p. 1. folio. 106. a. b. -  Sepulturæ inuito patrono an poſsit alius ſepeliri. ibidem. -  Sepulturam quibus perſonis eccleſia denegat. ibid. fo. 107. b. *. 1. & ſeq. -  Sepultura quid ſit, & vnde dicta ſit & quod ius in eis habeant clerici. p. 1. folio. 105. a. *. 1. -  Sepulturæ quatuor de cauſis circa eccleſias fiunt. p. 1. fo. 105. a. *. 2. -  Sepeliendi ius quale habeant clerici. ibid. b. *. 1. -  Sepeliri debent Chriſtiani in ſuis parrochijs. p. 1. fo. 106. a. *. 1. -  Hoc tamen procedit niſi defunctus habeat ſepulchrum maiorum, tunc enim in eo potius eſt ſepeliendus. ibidem. f. -  Sepulturam eligere quæ perſonæ poſsint. ibid. k. -  Sepulturæ electio non tenet vbi quis illectus alibi elegit ſepulturam. ibidem. l. -  Sepeliendi ius in quibus caſibus eccleſia non amittit. p. 1. fo. 107. a. *. 2. -  Sepeliri cum ornamẽtis pretioſis quæ perſonæ poſsint. p. 1. fo. 108. b. *. 2. -  SEQVESTERfit poſſeſſor rei: ſic percipit fructus & exercet vtiles actiones. p. 3. fo. 50. b. f. -  Sequeſter tantum habet poteſtatis quantum conuentio deponentium ſibi tribuit. ibidem. h. -  In ſequeſtro extraiudiciali erit electio in voluntate deponentis. p. 3. fo. lio. 51. a. k. -  Sequeſter non poteſt deponere ſequeſtrũ niſi ex iuſta cauſa, & iudice interueniente. p. 3. fo. 51. b. a. -  Sequeſtratio eſt permiſſa in ſex caſibus. p. 3. fo. 50. b. *. 2. -  Sequeſtratio durat tanto tempore quanto conuenerit inter partes, vel iudici placuerit. q. 3. fo. 51. b. *. 1. -  SERMONEM homini tribuit natura ad alendam beneuolẽtiam. p. 2. fo. 10. b. c. -  SERVITIA indebita præſumuntur à dominis per metum extorta. p. 4. fo. 63. a. -  Seruitus cui debetur poteſt nuntiare nouum opus contra debitam ſeruitutem. p. 3. fo. 182. b. *. 2. -  Seruitus non mutatur mutatione dominij prædij ſeruientis, vel dominantis: quia ratione prædij nõ perſonæ fuit impoſita. p. 3. fo. 175. a. *. 1. -  Seruitus quia eſt indiuidua quilibet hæredum poteſt eum in ſolidũ petere. ibid. *. 2. -  Seruitus imponi non poteſt rei ſacræ aut religioſæ, nee rei vſui commu ni ciuitatis deſtinatæ. p. 3. fo. 175. b. *. 3. -  Seruitus naturalis licet immoderatè lædat fundum alterius nulla eſt actio. p. 3. fo. 184. b. h. -  Seruitus duplex eſt, realis ſcilicet, & perſonalis, & realis quędam dicitur ruſtica, quędam vrbana, & perſonalis conſiſtit in vſu velvſufructu. p. 3. fo. 173. b. *. 2. -  Seruitus imponi non poteſt in fundo communi, niſi de omnium dominorum voluntate. p. 3. fo. 175. a. *. 3. -  Seruitus per ſolam promiſsionem non acquiritur, niſi realiter conſtituatur. p. 3. fo. 176. a. d. -  Seruitus quibus modis amittitur. p. 3. fo. 177. a. *. 1. &. 2. -  Seruitus perſonalis quòd ſit miniſterium ſeruorũ ſcripſit diuus, Barto. & approbatur de iure partita. p. 3. fo. 173. b. n. -  Seruitus vrbana quotuplex ſit. ibidem. *. 3. -  Seruitus oneris ferendi quomodo diſtinguatur à ſeruitute tigni immittendi. ibidem. p. -  Seruitutem tigni immittendi qui debet non tenetur ad refectionem pa rietis: ad quod tenetur debens ſeruitutem oneris ferendi. ibid. -  Seruitus oneris ferendi au præſumatur ſi non conſtat de impoſitione, & ſtetit ita tempore immemoriali? Raph. fulg. tenet quòd ſic. p. 3. fol. 174. a. col. 1. in prin. -  Sẽruitus ruſtica quotuplex ſit. p. 3. fo. 174. a. *. 1. -  Seruitus vrbana perditur per non vſum decem annorum inter præſentes, & viginti inter abſentes. p. 3. fo. 176. b. *. 1. -  Seruitutis diffinitio. p. 3. fo. 173. b. h. -  Seruitutem poteſt conſtituere emphiteota in fundo emphiteotico. p. 3. fo. 175. b. *. 1. -  Seruitutem aquæ ductus qui habet ad quid teneatur. parti. 3. folio. 174. a. *. 2. &. q. -  Seruitutem qui habet pecora in alieno paſtu paſcendi, vel aquam in alieno hauriendi, habet per conſequens locum aditus ad fontem, vel puteum. p. 3. fo. 174. b. *. 2. -  Seruitutes ob ſolum commodum prædiorum inuentæ ſunt. par. tertia. folio. 174. b. p. -  Seruitutes, ex quibus recipitur commodum facto naturæ dicuntur cõ tinuæ: aliæ verò diſcontinuæ. p. 3. fo. 176. b. b. -  Seruitus morti æquiparatur. p. 4. fo. 11. a. a. -  Seruitus quid & quotuplex ſit. p. 4. fo. 54. b. *. 1. -  Seruitutes vrbanæ, vel ruſticæ an poſsint hypotecari. p. 5. fo. 83. a. d. -  SERVVS rectè hæres inſtitui põt à dño non habente filios, & ſi nõ fiat mentio manumiſsionis conſequitur tñ libertatem. p. 6. fo. 13. b. *. 1. -  Limita niſi ſit ei conceſſa libertas ex ſub conditione. ibid. b. -  Limita etiam niſi ſit inſtitutus à domina de qua erat ſuſpicio adulterij. ibidem. c. &. d. -  Seruus non poteſt ſine licentia domini ordinari, & ſi de facto ordinat̃, non amittit ius, ſi autem dominus ſciat, nec contradicat, liber erit. p. 1. fo. 56. b. *. 3. -  Seruus qui domino ſciente cum libera contraxit efficitur liber. p. 4. folio. 57. b. *. 1. -  Seruus qui domino ſciente ad ſacros ordines promotus eſt eſſicitur liber: ſinautem dominus ignorabat reuocatur in ſeruitutem intra annum. ibidem. *. 2. -  Seruus obligatur naturaliter in his omnibus in quibus homo liber obligatur naturaliter, & ciuiliter. p. 5. fo. 74. a. f. -  Seruus communis poteſt inſtitui ab vno dominorum hęres neceſſarius. & conſequi libertatem inuito altero domino. p. 6. fo. 20. b. *. 2. -  Seruus hæres inſtitutus poſtea venditus à teſtatore non conſequitur libertatem: ſed ipſe emptor hæreditatem conſequetur. p. 6. fo. 21. a. *. 2. -  Seruus communis poteſt manumitti ab vno ex dominis, alijs inuitis, ſoluto pretio cæterarum partium. p. 4. fo. 56. b. *. 2. &. r. -  Seruus tenetur domino obedire & pro eius morte, vel offenſa vitanda mori. p. 4. fo. 55. b. *. 1. -  Famuli tamen cum ſint liberi non tenentur mori pro dominis. ibid. g. -  Seruus qui aliquem occidit defendendo dominum ſuum nulla pœna plectitur. p. 4. fo. 55. b. l. -  Item ſi dominus cum occidere minatur, niſi ſuã vxorem occidat. ibid. -  Seruus potius debet obedire mandato domini, quam vxori, eo tempore ab eo petenti debitum: niſi de eius fornicatione dubitat. p. 4. folio. 15. b. *. 1. -  Seruus non debet à domino malè tractari, nec occidi niſi repertus cum filia, vel vxorem in adulterio. p. 4. fo. 55. b. *. 2. &. r. &. s. -  Seruus de iure ciuili non patitur iniuriam. ibidem. p. -  Seruus non dicitur viuere: ideo tenetur præferre ſalutem domini ſaluti propriæ. p. 4. fo. 15. a. b. -  Seruus domini infidelis, ſi ſe Chriſtianum facit, liberatur à ſeruitute. p. 4. fol. 56. a. i. -  Limita tamen ſi dominus cum eo ad fidem conuertitur. ibidem. -  Seruus ſi contraxit matrimonium cum libera putans eam eſſe liberã, non poteſt ab ea diſcedere. p. 4. fo. 16. a. col. 1. in prin. -  Seruo languido ſi negantur alimenta eo ipſo eripitur in libertatem. p. 4. folio. 55. b. q. -  Seruus quibus de cauſis poſsit eripi in libertatem. p. 4. fol. 57. a. *. 1. &. 2. &. 4. ſequentibus. -  Seruus non poteſt ſupplicare principi niſi in cauſa occiſi domini ſui, vel in caſibus in quibus poteſt eſſe in iudicio. p. 3. fo. 151. a. *. 2. -  Seruus in quibus cauſis poteſt agere in iudicio. p. 3. fo. 5. a. *. 2. -  Seruus venditus, vt ad certum tempus manumittatur, efficitur liber, ſi illo tempore non fuerit manumiſſus. p. 5. fo. 26. a. *. 1. -  Seruum fidelem nullus infidelis tenere poteſt. p. 4. fo. 56. a. *. 2. -  Seruum Iudæum Chriſtianus bene poteſt emere. ibidem. g. -  Item, & Chriſtianum poteſt. ibidem. -  Seruum alterius corrumpens: vt deterioretur tenetur domino ad damnum deteriorationis duplicatum. p. 7. fo. 55. a. *. 4. -  Seruus venditus ſub conditione ne vnquam fiat liber: quibus ex cauſis poſsit ad libertatem peruenire. p. 5. fo. 26. b. *. 1. -  Seruus an poſsit propria authoritate occidere occiſorem domini ſui. p. 5. fo. 26. b. h. -  Seruus quicquid acquirit, acquirit domino. p. 4. fo. 56. a. *. 1. -  Seruus ſi vendidit rem dominicam iacente hæreditate reſcinditur venditio. p. 5. fo. 33. b. *. 1. -  Serui non ſunt capaces legitimationis. p. 4. fo. 43. b. b. -  Seruus poteſt ex delicto, ex quo pœna apponitur corporalis, accuſari: de pœna autem pecuniaria nequaquam. p. 7. fo. 5. b. *. 1. &. g. -  Seruorum natura eſt furari. p. 5. fo. 26. b. b. -  Seruus ſi alicui legatus ſit: vt ei ſeruiat intelligitur teſtator tantum ad vitam legatarij donaſſe: & non in perpetuum. p. 6. fo. 75. b. *. 1. -  Seruis non debet iniungi per ſacerdotes pœnitentia qua reddantur do minis ſuis inutiles. p. 4. fo. 15. a. c. -  Seruus ſi ad domum minoris fugiat non tenetur minor: ſed eius adminiſtrator qui conſentit. p. 7. fo. 54. b. *. 2. -  Seruus infirmus abiectus à domino vt pro derelicto habitus, efficitur liber. p. 3. fo. 164. b. *. 3. -  Seruus domino præſente ſi decennio, aut eo abſente per viginti annos pro libero ſe geſsit præſcribit libertatem. p. 3. fo. 170. *. 1. -  Seruus bona fide ſiſe geſsit pro libero tempore mortis non põt ei de eius ſtatu moueri quæſtio: niſi infra quinquennium. ibid. *. 3. -  Seruus fugitiuus qualiter debeat per dominum requiri p. 7. fo. 54. b. *. 1. -  Seruus fugitiuus facit furtum ſui, & ideo domino cum petenti non obſtat temporis præſcriptio, niſi triginta annis fuit in fuga. par. 7. folio. 54. a. *. 2. -  Seruus conſecratus, & ordinatus reſtituitur nihilominus domino ſuo quia deliquit permittendo ſe ordinari. ibidem. i. -  Seruus tenetur adiuuare dominũ, aut eius vxorem, vel filios cum alius: vult percutere, aut occidere quem eorum. p. 7. fo. 32. *. 3. -  SEVERITAS nimia culpæ annumeratur. p. 2. fo. 19. b. e. -  SI, coniunctio regulariter inducit conditionem. p. 4. folio. 14. a. a. &. p. 6. folio. 21. b. i. -  SIMPLICITAS duplex. p. 2. fo. 43. a. a. -  SIGILLVM eſt quod verificat literam Regis. p. 3. fo. 87. b. d. -  Sigillum eſt de ſubſtantia inſtrumenti. p. 3. fo. 88. b. c. -  Sigillo quæ inſtrumenta ſoleant hodie confirmari par. 3. folio. 88. b. *. 1. 2. &. 3. -  Sigillum eſt ſignum alicuius in metallo, vel petra ſculptum ad literas ſi gillandas, & fuit inuentum, vt loco teſtis in literis poneretur. par. 3. fo lio. 127. a. *. 1. -  Sigillum Papæ non facit ſcripturam authẽticam, niſi adſit ſubſcriptio. ibidem. b. -  Sigillator Regis tantum debet habere pro ſigillo, ſicut Regis notarius. pro ſcriptura. p. 3. fo. 128. a. *. 1. -  Sigillatores in cancelaria de manu Regis ponuntur. p. 3. fo. 127. b. *. 1. -  Sigillatores quid debeant iurare, & obſeruare. ibid. *. 2. &. 3. -  SIMONIA quo reſpectu dicatur enorme crimen. p. 1. fo. 42. b. a. -  Simonia dicitur hæreſis. 1. q. 1. & poteſt puniri per iudicem ſecularem la ta ſententia ab eccleſiaſtico. p. 1. fo. 69. a. c. -  SOCIETAS dolo ſocij contracta non valet. p. 5. fo. 56. b. *. 2. -  Societas ſi ſimpliciter contracta eſt, ſine rerum expreſsione lucra diui. dentur æqualiter. p. 5. fo. 57. a. *. 1. -  Societas ſimpliciter contracta reſtringitur ad actus quæſtuarios. ibid. e. -  Societas nõ poteſt ſuper ſutura ſucceſsione alterius coiri. p. 5. f. 58. a. *. 1. -  Societas quibus modis ſoluitur. ibid. *. 2. &. d. & fo. 29. *. 1. -  Societas vt tranſeat in hæredem pacto effici non poteſt. ibid. c. -  Tamen in quatuor caſibus hoc limitatur. ibidem. -  Societas quid ſit. p. 5. fo. 55. b. *. 2. &. c. -  Societas ſuper quibus rebus poſsit fieri. p. 5. fo. 57. a. *. 1. &. 2. -  Societas ſi non appareat quajiter ſit eontracta intelligitur ſecundũ conſuetudinem regionis, vel ſi ſint mercatores ſecundum morem mercatorum. p. 5. fo. 56. a. f. -  Societas contrahi non poteſt cum pupillo. p. 5. fo. 55. b. h. -  Siverò per procuratores patris pupilli fuit continuata ſocietas, obligatur pupillus. p. 5. fo. 55. b. h. in fine. -  Societas leonina quæ dicatur. p. 5. fo. 56. b. d. -  Societas cum incerta perſona contrahi non poteſt. p. 5. fo. 55. b. f. -  Societas ſi fimpliciter contrahatur omnium bonorum, tam pretia quã futura veniunt communicanda. p. 5. fo. 56. a. d. -  Societati fraudulenter renuntians propter aliquod lucrum quod ſperat habere, non propterea liberatur: ſed communicare tenetur. par. 5. folio. 59. a. *. 2. &. f. -  Societate contracta omnium bonorum præſentium, & futurorum, etiam caſtrenſe peculium venit communicandum. p. 5. fo. 56. b. *. 3. -  Societate durante non licet quicquam minuere de immiſſo, nec de lucro. p. 5. fo. 55. b. e. -  Inſocietate non veniunt communicanda lucra perſonalia. p. 5. fo. 56. a. i. -  In ſocietate generali non attenditur an vnus plus lucretur, quàm alius, vel plus expendat. p. 5. fo. 57. a. -  Et ideo filia vnius debet dotari de communibus bonis. ibid. -  Socius ſi quid capit de communi ignorantibus ſocijs non præſumitur fur: ideo non tenetur furti. p. 5. fo. 60. b. *. 1. -  Limita tamen niſi faciat in re communi vltra quã ei liceat facere. ibid. f. -  Socius ſi dolo damnum dedit illud non compenſatur cum lucris. p. 5. fo 57. b. b. -  Et ideo mercatores tenentur ſidem facere de damno, quod receperunt, ijs quorum ſocij ſunt. ibid. -  Sed an in hoc caſu corum libris credatur? ibidem. -  Socius qui tenet bona ſocietatis tenet ſi ſoluat vni ex ſocijs, nec cæteris ſit ſoluendo, ille qui partem recepit tenetur communicare alijs. p. 5. folio. 60. a. *. 1. -  Socius ſi commiſit crimen propter quod domus communis debeat deſtrui, alter ſoluendo prætium domus pro parte liberabit eam à diru ptione. p. 4. fo. 57. a. col. 1. in prin. -  Socius ſi communi nomine de ſuo reficit rem communem præuia denuntiatione ſocijs facta tenentur conſocij partes expenſarum vſque ad quatuor menſes ei ſoluere: alias res efficitur reficientis. par. tertia. folio. 186. b. *. 1. -  Socius quibus ex cauſis poteſt ante tempus ſocietati renuntiare. par. 5. folio. 59. b. *. 2. -  Socij ſi conueniant interſe, vt alter maius lucrum, & minus damnũ habeat, valet tale pactum. p. 5. fo. 56. b. *. 1. -  Sociorum ſi alter ponit capitale, alter operas, & induſtriam, & capitale perdatur proindeq̃ue diſſoluatur, an ille qui operas ponit teneatur ad dimidiam capitalis. p. 5. fo. 58. b. b. per duas columnas. -  Socij vnius negotiationis exercentes in diuerſis locis, inſtitores inuicẽ videntur. p. 5. fo. 56. a. e. -  SODOMITA vnde dicitur, & quæ huius criminis pœna. par. 7. folio. 72. b. *. 1. -  Sodomiticum crimen an ſit pœna capitis puniendum in mulieribus quæ inter ſe coeuntes naturæ ordinem peruertunt ſibique inuicem loco viri ſunt. p. 7. fo. 72. b. c. per totum. -  SOLARIEGOS qui dicantur. p. 4. fo. 61. b. *. 3. -  SOLVI an poſsit ei qui non poteſt petere. p. 5. fo. 99. a. h. -  Solui an poſsit filiofamilias in aduentitijs ſine patre. p. 5. fo. 99. a. h. -  Qui ſoluit pro carcerato, non videtur ſoluere animo donandi: ſed repetendi. p. 3. fo. 69. a. b. -  Soluens conditionale debitum ante conditionis euentum: poteſt repetere, ſi talis eſt conditio quæ poteſt exiſtere, vel non. p. 5. fol. 105. a. *. 2. -  Soluens ei, cui pluribus debitis aſtrictus eſt, ſine debiti expreſsione, in omnia debita æqualiter ſoluiſſe cenſetur. p. 5. fo. 100. a. *. 2. -  De iure tamen communi, hoc procedit, quando nullum debitum erat antiquius altero: nam ſolutio cedet in cauſam antiquiorem. ibid. b. a. -  Soluens ſcienter indebitum, donare videtur, nec poteſt repetere, niſi ſit minor viginti quinque annorum. Dubitans tamen an aliquam pecaniam debeat, ſi eam ſoluat, probato errore eam recuperat. p. 5. fol. 104. b. *. 3. -  Soluens indebitum per ſententiam non poteſt repetere, propter autho ritatem rei iudicatæ, niſi probet falſis inſtrumentis, vel allegationibꝰ fuiſſelatam. p. 5. fo. 105. b. *. 1. -  Vel ſi non impugnaret ſententiam: ſed prætenderet, ꝙ cauſa ex qua lata fuit ſententia deuenit ad non cauſam. ibid. a. -  Soluere vnum pro alio quanto tempore liceat. p. 5. fo. 98. a. b. -  SOLVTIO eſt illud quod datur ei cui aliquid debetur, quitatio au tem dicitur, quando habens poteſtatem liberãdi, promittit nunquã debitum petere. p. 5. fo. 97. b. *. 1. -  Solutio qualiter debeat fieri minori, aut pupillo. p. 5. fo. 98. a. *. &. k. -  Solutio eſt facienda in termino à partibus perfixo etiam ſi debitor nõ interpellet debitorem. p. 5. fo. 99. b. *. 1. -  Solutio depoſiti prior eſt, quam perſonalium debitorum etiam anteriorum. p. 5. fo. 101. a. *. 1. -  Item etiam maleficij, damni dati in re aliena. ibid. *. 2. -  Solutio debet fieri habenti poteſtatem eam recipiendi. p. 5. fol. 97. b. *. 3. -  Solutio facta minori cum authoritate tutoris non reſtituitur, p. 5. folio. 98. b. b. -  Solutio cui prius debeat fieri, quando ſunt plures creditores æquales. p. 5. fo. 100. b. *. 1. &. d. &. f. -  Solutio poteſt ſieri procuratori generali bonorum omnium, vel negotiorum geſtori. p. 5. fo. 98. b. *. 1. -  Solutio facta per errorem repetitur. p. 5. fo. 104. b. *. 1. &. b. -  Solutionem factam per errorem & indebitè vter probare debeat, debitor, an creditor. p. 5. fo. 104. b. *. 2. -  Solutionem duplicem qui recipit eiuſdem debiti tenetur crimine ſtellionatus. p. 7. fo. 27. b. 1. -  Solutione eius quod tibi debeo mãdato tuo, alteri facta liberatus ſum. p. 5. fo. 99. a. *. 1. -  SOLONIS Apophthegma. p. 2. fo. 13. b. g. -  SOLVTVM legatum ex teſtamento inualido relictum hæres repetere non poteſt, etiam ſi prætendat iuris ignorantiam. p. 5. fo. 105. *. 1. -  Solutum indebitè poteſt repeti cum fructibus. p. 5. fo. 106. b. *. 1. -  Solutum ob turpem cauſam debet reſtitui. p. 5. fo. 107. b. *. 3. &. fol. ſeq. a. *. 2. &. f. -  Solutũ per executorẽ teſtamẽti legatarijs repetit qui ſuccedit defuncto, ſi poſtea apparet teſtamentum fuiſſe nullum. p. 5. fo. 107. a. *. 1. -  SOLVMalterius ſterile & deſertum an quis poſsit intrare propria authoritate & illud laborare. p. 3. fo. 165. a. col. 1. in princi. -  In ſolo alieno qui ędificat, vel ſerit malafide, perdit opus, nec poteſt repetere expenſas. p. 3. fo. 163. a. *. 1. &. 2. -  SPADO quis ſit. p. 4. fo. 8. a. g. -  Spado an matrimonium contrahere poteſt. ibidem. -  SPECIALITAS inuoluta cum generalitate non releuant quin literæ dicantur generales. p. 3. fo. 97. b. d. -  SPES quid ſit. p. 2. fo. 13. a. *. 1. &. fo. 33. *. 1. -  Spei ſubiectum eſt beatitudo æterna. ibidem. e. -  Per ſpem timor humanus abijcitur, auxilia diuina occurrunt, veritatis notitia panditur. p. 2. fo. 33. a. *. 2. -  SPOLIATVS poteſt eligere, an agat contra poſſeſſorem, vel contra ſpoliantein. p. 3. fo. 10. *. 1. -  SPONSALIA quæ dicantur, & vnde ſic dicta ſunt. par. 4. folio. 2. b. *. 2. & folio. 3. *. 1. -  Sponſalia non contrahuntur ante ſeptennium. ibid. b.c. -  Sponſalia quibus ſignis taciti conſenſus ratiſicentur poſt pubertatem. ibidem. e. -  Sponſalia poſſunt fieri per ſtipulationem. p. 4. fo. 3. a. c. -  Sed ad quid agetur ex tali ſtipulatione, ſi mulier quæ promiſit, contrahere nolit. ibidem. -  Sponſalia tranſeũt in matrimonium per copulam carnis. p. 4. fol. 3. b. h. -  Et quid ſi per metum cognouit, vel poſtea cum alia matrimonium contraxit? ibidem. -  Quid etiam ſi proteſtetur ſponfus ſe per coitum matrimonio nolle cõſentire? ibidem. -  Sponſalia ſi contrahantur per parentes præſentibus filijs, nec contradi centibus ſponſalia tenent. p. 4. fo. 6. a. f. -  Sponſalia ſi ſint contracta in legitima ætate, recuſans matrimonio copulari per cenſuram eccleſiaſticam compellitur. p. 4. fo. 5. a. *. 1. -  Sponſalia quibus de cauſis diſſolui poſſunt. ibid. b. &. *. 2. -  Sponſalia ſecunda per verba de præſenti præferuntur primis de futuro. p. 4. fo. 5. *. 1. -  Sponſa ſi fornicetur cum alio poſt contracta ſponſalia de futuro, & ſub inde cognoſcatur à ſponſo ſponſalia tranſeunt in matrimonium. p. 4. folio. 5. b. h. -  Sponſus non poſsit agere contra ſponſam de futuro de crimine adulterij, ſed tantùm actione iniuriarum. p. 4. fo. 2. b. col. 2. in prin. -  Sponſus an poſsit accuſare ſponſam durantibus ſponſalibus, de adulterio iure mariti. p. 7. fo. 65. a. g. -  Sponſalitia largitas quando reſtituatur. p. 4. fo. 30. a. *. 1. -  Sponſalitia largitas eſt quæ datur à ſponſo ſponſæ & econtra liberè ſine conditione ante matrimonium. p. 4. fo. 38. a. *. 1. -  SPVRIVS inſtitutus in maioria cùm putaretur eſſe legitimus an ſuccedat. p. 2. ſo. 45. b. col. 2. -  Quid autem ſi poſtea legitimatus ſit? ibidem. -  Spurijs quomodo liceat aliquid relinquere. p. 6. fo. 14. a. d. -  Spurius quis proprie dicatur. p. 4. fo. 42. a. e. -  Spurius an teneatur alere patrem, vel matrem. p. 4. fo. 53. a. f. -  Spurius per ingreſſum religionis an dicatur habilitatus ad ſuſcipiendum hæreditatem paternam. p. 1. fo. 55. b. c. -  Spurius vſque in decimam generationem eccleſiã Dei, lege diuina prohibetur intrare. ibidem. b. -  Spurius poteſt à patre inſtitui cùm legitimabitur. p. 6. fo. 19. b. col. 1. -  STATVENS legem communem, quam non ſeruat reddit eam ſuſpectam, quod inutilis ſit,p. 1. fo. 9. a. b. -  Statuta pœnalia quis poſsit condere. p. 1. fo. 7. b. c. -  Statuta quomodo debeant ſeruari, vel reprobari. p. 1. fo. 76. c. -  Statutum per quod liceret occidere animalia in fundo alieno reperta, an valeret? Salice. vult ꝙ ſic. p. 7. fo. 61. b. b. -  Statutum ſi diſponit quod contra inſtrumentum non poſsint admitti exceptiões niſi ſolutionis: poterit nihilominus opponi alia exceptio, de qua apparet notoriè ex inſpectione inſtrumẽti. p. 5. fo. 75. b. i. -  Statutum loquens de pignore non procedit in hypoteca. p. 5. fo. 82. b. g. -  Statutum propter filios an comprehendat adoptiuos. p. 4. fo. 45. a. c. -  Statutum ſi fiat Segobiæ quod frumentum extra diſtrictum non poſſit exportari, an illo ſtatuto ligatur Ciuis Salmanticeñ. qui in eo territorio habeat poſſeſsiones. p. 1. fo. 8. b. d. -  Statutũ quo cauetur quod per tot dies fori nullus audeat emere, priuſquam eſſent emptæ ſpecies, vel annonæ pro curialibus non valet, & eſt contraius. p. 5. fo. 48. a. c. -  Statutum, vel ordinatio populi non requirit principis conſenſum: ſed ſufficit authoritas proprij magiſtratus. p. 1. fo. 7. b. c. -  Statutũ quod de cauſis cognoſcatur in diebus feriatis introductis in honorem Dei an valeat. p. 3. fo. 12. a. i. -  Status hominum quid & quotuplex ſit. p. 4. fo. 59. a. *. 1. &. 2. -  STERILITAS in fructibus quando dicatur. p. 5. fo. 46. b. c. &. d. -  Et quando ſolutionem conductionis remittat. ibidem. -  STILICIDIVM licet cadat in publico iuxta cõmunẽ conſuetudinem: debet tamen fieri ſine pręiudicio domus vicinę. p. 3. fo. 184. a. h. -  STIPENDIVM totius anni debetur iudicibus Regijs & magiſtris. ſcholarium etiam ſi moriantur in principio anni. p. 2. fo. 114. *. 3. -  Sed an intelligatur qñ præſtatur ſtipendium per ſingulos mẽſes? ibi. o. -  Sed an in hoc caſu poſsit ſeruiri per ſubſtitutum. ibid. fo. ſeq. a. d. -  STIPVLATIO quotuplex ſit. p. 5. fo. 64. a. *. 2. -  Stipulatio ſacti alieni non valet. p. 5. fo. 64. a. *. 1. -  De iure tamen ordinamentorum tollitur talis rigor. ibid. a. -  Sed quid ſi omnem diligentiam adhibuit, vt ille tertius faceret, an liberatur. ibidem. b. -  Stipulatio recte poteſt fieri per interpretem. p. 5. fo. 61. a. f. -  Stipulatio in diem mortis quid operetur. p. 5. fo. 64. a. d. per totum. -  Stipulatio inter abſentes quibus modis poteſt fieri. p. 5. fo. 62. b. *. 1. -  Stipulatio inter patrem & filium familias, vel inter dominum & ſeruũ non efficaciter contrahitur niſi ex caſtrenſi peculio vel quaſi. part. 5. folio. 62. b. *. 2. -  Stipulatio quid ſit. p. 5. fo. 60. b.*2. -  Stipulatio in hæredes, & contra hęredes tranſmittitur. p. 5. fo. 65. a. d. -  Stipulatio cur inuenta fuit. p. 5. fo. 61. a. a. -  Stipulatio quibus verbis debet concipi. ibid. *. 1. -  Stipulatio de iure ordinamentorum non vitiatur interuallo temporis. ibidem. g. -  Stipulatio non valet ſi dico promittis mihi ſtichum tu reſpondes pamphilum promitto. p. 5. fo. 68. a. *. 1. -  Stipulatio an confirmetur annuendo capite. p. 5. fo. 61. b. g. -  Stipulatio poteſt fieri de quacunque re alienabili, ſiue extet ſiue non. p. 5. fo. 66. b. *. 2. -  Stipulationem facere non poſſunt fatui infantes pupilli. &c. partita. 5. folio. 62. a. *. 1. -  Ex ſtipulatione procuratoris Regi, vel ex curatoris, aut tutoris, adulto & pupillo acquiritur actio ſine ceſsione. p. 5. fo. 63. b. *. 1. -  Item ex ſtipulatione procuratoris agentis pro redditibus dñi. ibi. *. 2. -  In ſtipulatione quare debeat præcedere interrogatio reſponſionem. p. 5. fo. 61. a. c. -  In ſtipulatione conditionali tantum eſt ſpes, & ea tranſmittitur in hæredem. p. 5. fo. 64. b. c. -  Stipulari alteri quæ perſonæ poſsint. p. 5. fo. 63. a. *. 1. -  STVDIA generalia, & vniuerſates vbi fundari debent & quis ordo ſit in eis ſeruandus. p. 2. fo. 114. &. 115. per totum. -  STVLTVS qui aliquid intelligit in poena fit ſapiens. p. 1. fo. 10. a. d. -  Stultus quando ex delicto tenetur. p. 1. fo. 10. a. d. &. f. -  Stultus ſi tacuerit ſtultitium ſuam abſcondet. p. 2. fo. 11. b. g. -  Stultus ſæpe numero loquitur conuenientiora quam ſapiens, vt in mo ſe & ſocero ſuo, ĩ Saule & puero ſuo, in Yſaac & Rebeca. p. 2. f. 22. b. b. -  STVPRATOR filiæ, vel ſororis, vel conſanguineæ Regis etiam ſinevi pœna mortis plectitur. p. 2. fo. 42. b. *. 1. -  SVBDITI liberantur à dominio & poteſtate Regis, ſi ipſi ad fidem conuertantur ad fidẽ Rex verò maneat in infidelitate. p. 4. fo. 56. a. g. -  Subditus an teneatur præferre ſalutem domini ſuæ propriæ. part. 2. folio. 65. a. g. -  Subditi quibus in rebus ſuperioribus parere teneãtur, & in quibus nõ. p. 2. fo. 38. b. a. &. 41. b. e. -  Subditi an excuſentur dicendo alios eſſe magis idoneos. ibid. b. -  Subditi qualiter regem cuſtodire debeant. p. 2. fo. 42. a. *. 1. -  Subditi quando grauari poſsint vt ſuis ſumptibus ad exercitum vadãt. p. 2. fo. 60. b. col. 1. in prin. -  Subditi tenentur portare victualia ad exercitum Regis etiam extra regnum. p. 2. fo. 67. a. d. -  Subditi conditoris legum ligantur eius legibus. p. 1. fo. 8. b. col. 1. *. 1. -  Subditi dicuntur vaſſali ratione iuriſdictionis, licèt non ratione feudi. p. 4. fol. 61. b. f. -  Subditos qui male tractant priuantur feudo. p. 2. fo. 40. b. a. -  SVBHASTATIO an expreſſe requiratur in venditione prædij minoris. p. 3. fol. 102. b. b. -  Qui in ſubhaſtatione affirmat plus ſibi dari, quam re vera dabatur, vt ſic alliciat emptores punitur crimine ſtellionatus. p. 2. fo. 103. b. c. -  SVBLIMITAS peccantium grauiora facit vitia. p. 1. fo. 9. a. f. -  SVBTILITAS rationis ciuilis non poteſt abſorbere veritatem naturalis rationis. p. 1. fo. 7. a. col. 1. in princip. -  SVBSTITVTIO directa in codicillis facta nõ valet. p. 6. f. 15. a. *. 2. -  Ex ſubſtitutione vulgari admiſſus an excludat eum qui venit per ius adeundi tranſmiſſum. p. 6. fo. 24. a. a. in prin. -  Subſtitutio vulgaris facta duobus copulatiuè, an habeat locum in perſona vnius, vel intelligatur in perſona vtriuſque. p. 6. fo. 26. a. b. -  Subſtitutio poteſt fieri non ſolùm in hæreditatibus ſed etiam in legatis. p. 6. fo. 27. a. a. -  Subſtitutio dicitur ſecundus gradus, vel tertius omnium eorum, 'qui in locum inſtitutorum deficientium, vel non adeuntium inſtituuntur. ibidem. b. &. *. 1. -  Subſtitutio cùm dicatur conditionalis inſtitutio, ſi filius ſubſtituatur vulgariter, vel compendioſe, & à primo gradu ſit præteritus, an videatur inſtitutus reiecta conditione, in qua fuit facta ſubſtitutio, & vide tur quòd ſic? p. 6. fo. 25. a. a. -  Subſtitutio vulgaris vbicunque fit cum dictione taxatiua non cõtinet tacitam pupillarem. p. 6. fo. 29. b. b. -  Idem eſt quando prohibitus ſuccedere teſtatori datur ſubſtitutus. ibid. -  Subſtitutio compẽdioſa qualiter fit, & quas vires habeat. parti. 6. folio. 32. a. *. 1. &. h. -  Subſtitutio compendioſa verbis directis facta ob cauſam, interdum trahitur ad fideicommiſſariam. p. 6. fo. 33. a. g. -  Subſtitutio compendioſa ſi iungatur cum reciproca an continebit ſub ſtitutionem pupillarem in perſona pupilli p. 6. fo. 29. a. f. -  Subſtitutio compendioſa verbis directis facta à milite filio impuberi, poſt pubertatem valet vt directa militaris, & ſubſtitutus ſuccedit excluſa matre etiam à legitima filij. p. 6. fol. 32. b. h. -  Subſtitutio exemplaris quibus modis fit, & quomodo euaneſcit. p. 6. fo 31. b. *. 1. & fo. 32. a. a. -  Subſtitutio vulgaris, ſi hæres non erit comprehendit non tãtum caſum voluntatis ſed etiam caſumimpotentię. p. 6. fo. 27. b. b. -  Subſtitutio vulgaris expirat adita hæreditate per ſubſtitutum. p. 6. folio. 28. a. *. 1. -  In ſubſtitutione vulgari expreſſa cõtinet̃ tacita pupillaris. p. 6. fo. 29. a. d. -  Eſt tamen dubia talis tacita pupillaris matre extante in medio. ibid. -  Subſtitutio vulgaris dicitur: quia à quolibet de vulgo fieri poteſt. parti. 6. folio. 27. a. c. -  Subſtitutio vulgaris quomodo ſoleat fieri. p. 6. fo. 27. a. *. 2. &. g. -  Subſtitutio breuiloqua eſt tantum ſpecies ſubſtitutionis contra gloſſ. in. c. Raynuntius. de teſta. ibid. -  Subſtitutio breuiloqua qualiter fit. p. 6. fo. 83. b. *. 1. -  Subſtitutio fideicommiſſaria qualiter fit. p. 6. fo. 34. a. *. 1. -  Subſtitutio pupillaris expreſſa ſi expiret per filij emancipationem, an etiam tunc extingatur tacita vulgaris. p. 6. fo. 27. b. d. -  Subſtitutio pupillaris quemadmodum debeat fieri. p. 6. fo. 28. a. *. 2. -  Subſtitutio pupillaris an ſit hæc (ſi filius meus ad ſuam tutelam nõ venerit, talis ſit mihi hæres). ibid. b. d. -  Per ſubſtitutionem pupillarem ſucceditur pupillo in omnibus bonis ei vndecumque quæſitis. p. 6. fo. 29. b. *. 2. &. l. per totum. -  Subſtitutio pupillaris eſt teſtamẽtum pupilli. p. 6. fo. 30. a. col. 1. in princ. -  Subſtitutio pupillaris expreſſa excludit matrem pupilli etiam quoad legitimam. ibidem. a. -  Sed hoc iniuſtum aſſerit Archidiaco. & procedere dicit iure fori nõ iure poli: cùm repugnet æquitati naturali. ibid. -  Subſtitutio pupillaris quibus modis expirat. p. 6. fo. 31. a. *. 1. -  Subſtitutio pupillaris euaneſcit pupillo repudiante paternam hæreditatem contra. l. pater. ff. de priuil. credito. ibid. k. -  Item agnatione poſthumi, eò quod rumpitur paternum teſtamentũ. ibidem. b. b. -  Item ſi pupillus moriatur viuo teſtatore. ibidem. -  Subſtitutus quibus modis excludatur. p. 6. fo. 24. per totum. -  Subſtitutus per fideicõmiſſum ſi decedat, antequam grauatus an trãſmittat ius petendi fideicommiſſum ad hæred. ibid. b. c. -  Subſtitutus ſtatim admittitur quod hæres repudiat. p. 6. fo. 27. b. c. -  Subſtitutus excludit patrem moriente filio ante additam hæreditatẽ. ibidem. -  Subſtitutus exhæredati, cui pater reliquit legatum, à teſtatore grauari non poteſt, licet pater ipſum exhæredatum grauare poſsit. par. 6. folio. 57. a. c. -  Verbum (ſubſtitutio) in ſubſtitutione compendioſa quid operetur. p. 6. fol. 33. a. h. per totum. -  Subſtituere pupillariter filio exhæredato pater poteſt. p. 6. fo. 29. b. *. 1. -  Et ſuccedet ſubſtitutus pupillo in bonis aliunde quæſitis. ibid. -  Subſtituere filio vulgariter non reputatur grauamen. p. 6. fo. 25. a. col. 1. in fin. glo. mag. -  Subſtituere poteſt miles etiam poſt aditam hæreditatem. p. 6. fo. 28. a. b. -  Idem eſt de doctoribus regentibus & aduocatis. ibidem. c. -  Subſtituere pupillariter non poteſt mater, cùm non habeat filiũ in poteſtate. ibidem. h. -  Quid autem ſi pater ſit monachus an poſsit filijs ſubſtituere pupillariter. ibidem. -  Subſtituere filio pupillariter non poteſt pater hæreticus. p. 6. fol. 28. b. a. -  Subſtituere pupillariter poteſt arrogans arrogato in quarta bonorum. p. 6. fo. 30. b. *. 1. -  Idem eſt ſi eſſet adoptio, ex qua filius tranſiret in poteſtantem adoptãtis. ibidem. d. -  Subſtituere poteſt miles directo etiam poſt aditam hæreditatem. par. 6. folio. 33. a. e. -  Subſtitutus cohæredi qualiter ſuccedit inſtituto. p. 6. fo. 30. b. b. -  Subſtituere exemplariter poteſt mater filijs ſuis baſtardis non tamen natis ex damnato coitu. p. 6. fo. 31. b. e. -  In ſubſtituendo exemplariter ſi concurrant mater, vel auus maternus quis præferatur. ibidem. -  Quid ſi mater & pater ambo ſubſtituerint qualiter, & in quibus bonis ſuccedent? ibidem. -  Subſtitui exemplariter an poſsit filio exhęredato, videtur quòd non. ibidem. f. -  SVCCEDENS in locum primogeniti ſine mendacio ſe dicere põt primogenitum. p. 2. fo. 46. b. col. 1. in prin. -  Ad ſucceſsionem fratris mortui ab inteſtato qui vocantur. p. 6. fo. 91. *. 1. -  De ordine ſuccedentium ab inteſtato vide. p. 6. fo. 94. 95. 96. -  SVCCESSOR regni tenetur ad legata & debita prædeceſſoris. p. 2. folio. 49. a. *. 1. -  Suffragia an plus proſint diuiti quam pauperi ſi ſunt in eodem gradu meriti. p. 1. fo. 26. b. b. -  Suitas tollitur per dationem ſubſtituti vulgaris. p. 6. fo. 44. a. f. -  SVMMATIM proprie quid ſignificet. p. 4. fo. 53. b. b. -  SVMPTVS & expenſæ vtiles an compenſentur cum fructibus per ceptis. p. 3. fo. 163. a. a. -  Sumptus belli quando ſpectent ad populum. p. 2. fo. 70. a. b. -  Sumptus funeris æſtimantur pro facultatibus, & dignitate defuncti. p. 1. fo. 108. b. k. -  Sumptus veſtium lugubrium familiæ defuncti dicũtur etiam ſumptus funeris, & an debeant deduci de quinta legata. ibid. k. ad finem. -  SVPPLEMENTVM ſit dupliciter vere. ſ. per acceſsionem quantitatis ad quantitatem vel ſpeciei ad quantitatem. p. 6. fo. 25. a. a in me dio. -  Ad ſupplementum poteſt agere filius cui minus relictum eſt legitima, & prohibitus eſt quid vltra petere. p. 6. fo. 55. a. a. -  Supplementi petitio durat triginta annis quo tempore elapſo excluditur hæres. ibidem. -  Supplementi petitio an ſpectet tam ad hęredes inſtitutos, quam ad legatarios. ibidem. &. b. -  SVPPLICATIO qualiter ſit facienda principi, & in quibus caſibus. p. 3. fo. 151. b. *. 1. &. d. -  Supplicatio Regi porrecta ad legitimandum quid debeat continere. p. 4. fo. 43. a. b. &. c. -  SVPERBIA vicina ſolet eſſe potentibus, & pœnæ ſemper in rebus affluentibus datio ſociatur. p. 3. fo. 84. a. d. -  SVRDI ſunt omnes habitantes prope paradiſum terreſtrem (vt ait Bald.) propter ſtrepitum aquarum inde decurrentium. p. 5. fo. 61. b. d. -  SVSPECTVS tutor reuocatus à tutela, vt ſuſpectus, propter dolũ eſt infamis. p. 7. fo. 111. b. *. 3. -  Suſpectus tutor quis dicatur. p. 7. fo. 111. a. *. 2. -  Suſpecti tutoris accuſatio competit cuilibet de populo. p. 7. fo. 111. b. *. 1. -  In ſuſpecti tutoris accuſatione non eſt neceſſe ponere cauſam. ibid. i. -  Suſpectum tutorem poteſt iudex nemine accuſante remouere. ibid. *. 2. -  SVSPICANS aliquẽ de vxoris adulterio tertio proteſtetur, quòd cum eius vxore non loquatur, quod ſi poſtea inuenerit poterit poſtea occidere. p. 7. fo. 68. b. *. 2. -  SVSPENSIO eſt quædam cenſura eccleſiaſtica, qua interdicit̃ aliquod officium, vel exercitium competens certæ perſonæ eccleſiaſticæ aliquando à iure, aliquando à iudice prolata. p. 1. fo. 86. b. l. -  SVTOR, lotor, tinctor tenetur de pannorum deterioratione ſua culpa eueniente. p. 5. fo. 42. b. *. 1. -  SYMBOLVM apoſtolorum inſtinctu diuino compoſitum fuit. p. 1. fo. 14. b. d. -  Symbolum vnde dicatur. p. 1. fo. 14. b. f. -  SYNAGOGA quid ſit. p. 7. fo. 75. a. *. 2. -  SYNDICVS conuentus, capituli, concilij vel vniuerſatis conueniri debet pro debitis: non autem ſingulares perſonæ. p. 3. fo. 6. a. *. 2. -  Sed an poſsint capi conſules & rectores vniuerſitatis pro debito. ibid. i. -  Syndicatores quæ negotia poſsint expedire. p. 3. fo. 21. a. c.d. -  SYNODVS eſt de lege dioceſana. p. 1. fo. 103. a. f. -  Synodus propriè dicitur, quam facit epiſcopus, licet aliquando ſumat̃ pro concilio generali. p. 1. fo. 38. a. g. -  Synodus etiam pro ciuilibus negotijs poteſt celebrari. ibidem. -  Ad ſynodum qui teneantur venire. ibid. h. -  Synodalis monitio habetur pro trina monitione. p. 1. fo. 65. b. b. -  T. -  TABELLIO quarum rerum debeat eſſe peritus. p. 3. fo. 122. a. *. 1. -  Tabellio non tenetur ſcire leges, licet contrarium voluerit ſpeculat. ibid. k. -  Tabelliones qui non ſunt in matricula ordinate non poſſunt conficere inſtrumenta. ibid. m. -  Tabellio laicus ſuper ſpiritualibus an poſsit conficere inſtrumenta. p. 3. fo. 122. b. b. -  Tabelliones à quo poſſunt creari. ibid. *. 1. -  Tabelliones qualiter debeant examinari, & iurare. ibid. *. 2. & fo. 123. a. d. -  Tabelliones quid obſeruare debeant. p. 3. fol. 123. a. *. 1. &. h. per totum. -  Tabellio non debet ſcribere nomina hominum, vel locorum per abbre uiaturas. ibid. b. *. 2. -  Tabellionis imperitia quando vitiatur inſtrumentum, ipſe tenetur ad damnum, & intereſſe partis. p. 3. fo. 125. a. b. -  Tabellio debet apponere ſcripturæ tenorem in regiſtro: vt per regiſtri fidem ſcripturæ perditæ recuperentur. ibid. *. 1. -  Tabellio nihil poteſt ſcribere niſi rogatus à partibus. p. 3. fo. 125. b. a. -  Tabellio quæ nam inſtrumenta poſsit reficere ſine iudicis mandato. ibidem. *. 1. -  Tabellio quid capere debeat ſalarij pro confectione inſtrumentoruma ibidem. fo. ſeq. per totum. -  Tabelliones cancelariæ ad minus debent habere in bonis. 20. mille mo rapetinos. p. 2. fo. 23. b. e. -  Tabelliones Regis quales eſſe debeant. ibid. *. 1. -  Tabelliones ad minus. 18. annso debent habere completos. ibid. h. -  Tabelliones curiæ regalis. 24. annos habere debent. ibidem. -  Tabelliones non poſſunt recipere, etiam ab ſponte donantibus vltra ſalarium taxatum. ibidem. k. -  TACERE noſſe, quam loqui difficilius eſt. p. 2. fo. 11. b. e. -  TACITVS conſenſus populi ex quibus colligitur. p. 1. fo. 11. a. g. -  TACENS an aſſentire videatur. p. 7. fo. 101. a. i. -  TACITVRNITAS habetur pro conſenſu. p. 4. fo. 45. a. e. -  TAVROS in publicum agitãdos exhibere an iuſtè liceat, & an peccent qui talibus ludis interſunt. p. 1. fo. 49. b. b. -  TEMPERAMENTVM optimum fit ex duobus contrarijs. p. 1. fo. 9. b. i. -  TEMPERANTIA quid fit. p. 2. fol. 13. b. e. -  TEMPVS centum annorum an dicatur immemoriale. partita. 3. fo lio. 176. b. d. -  TERRAS in fidelium licet tutò occupare authoritate papæ. parti. 4. folio. 56. a. i. -  TESTAMENTVM validum eſt in quo ſolus princeps eſt teſtis. p. 6. fo. 4. a. *. 1. -  Teſtamentum factum in terris infidelium valet ſecũdum ius gentium, quod pręſumitur ibi vigere. p. 6. fo. 4. b. a. -  Teſtamentum factum inter liberos an videatur etiam habere clauſulã derogatoriam ad præcedentia teſtamenta ſicut ad ſequentia. part. 6. folio. 5. a. a. -  Teſtamentum quid & quotuplex ſit. p. 6. fo. 2. a. *. 1. -  Teſtamentum in ſcriptis qualiter debeat fieri. p. 6. fo. 3. a. *. 1. &. f. -  Teſtamentum conditum inter liberos ſemper præſumitur habere clau ſulam quod valeat omni meliori modo quo poteſt. par. 6. folio. 4. b. f. in fine. -  Teſtamentum factum inter liberos qualiter reuocari poſsit. ibid. *. 1. -  Teſtamentum nuncupatiuũ quando fit fine tabellione ſufficiunt quin que teſtes, ſi verò coram tabellione tres ſufficiunt. p. 6. fo. 2. b. a. -  Teſtamentum inperfectum propter defectum teſtiũ an poſsit per prin cipem confirmari. ibidem. -  In teſtamento nuncupatiuo facto iuxta legem ordinamentorum, an re quiratur teſtatoris ſubſcriptio. p. 6. fo. 3. b. a. -  In teſtamenti confectione non debet teſtator conuertere ad alios actus extraneos. ibidem. *. 1. -  Teſtamentum infirmatur capitis diminutione. p. 6. fo. 7. b. *. 1. -  Hodie tamen per legem Tauri non infirmabitur. ibid. g. -  Teſtamentum infirmatur poſthumi agnatione, arrogatiõe, & adoptione. p. 6. fo. 8. a. *. 1. -  Teſtamentum ſecundum qualiter rumpit primum. ibid. *. 2. -  Teſtamentum factum à furioſo pręſumitur in dubio factum tempore furoris: niſi contrarium probetur. p. 6. fo. 6. a. b. -  Teſtamentum factum antequam quis fiat inteſtabilis an valeat. ibid. e. -  Teſtamentum inter liberos factum nullo iure reperitur ꝙ habeat vim clauſulæ derogatoriæ ad præcedentia. p. 6. fo. 9. a. b. -  Teſtamentum infirmatur ſi teſtator conſultò frangit cartam, vel cordu lam, vel radat ſignum notarij. p. 6. fo. 9. b. *. 1. -  Teſtamentum ſecundum debet eſſe perfectum vt rumpat primum. p. 6. fo. 9. a. *. 1. -  Teſtamentum poteſt ſcribi in pargameno, papyro, vel tabulis etiam ce ra, vel alia re, in qua ſcribi poſsit. p. 6. fo. 5. b. *. 1. -  Teſtamẽntu in quo ſilius eſt inſtitutus ſub conditiõe caſuali vel mixta & in cuius defectum non eſt exhæredatus, an ſit nullum, vel teneat reiecta conditione. p. 6. fo. 23. a. f. -  Teſtamẽtnm in ſcriptis an neceſſario requiratur, ꝙ fiat coram tabellio ne. p. 6. fo. 3. a. a. -  Teſtamentum in quo teſtator voluntatem ſuam expreſsit coram teſtibus, & nihilominus de ea fecit ſcripturam, an dicatur in ſcriptis, vel nuncupatiuum. ibid. f. -  Teſtamentum prius factum an rumpatur per ingreſſum religionis. p. 6. folio. 8. a. h. -  Teſtamentum primum qualiter non poſsit rumpi per ſecundum. ibid. fo. 8. b. *. 1. & fo. 9. a. b. -  Teſtamentum peregrini tenet cum duobus teſtibus. p. 6. fo. 10. b. i. -  Teſtamento rupto per ſententiã q̃ tranſiuit in rẽ iudicatã, hæredis inſti tutio remanet nulla, & ſuccedũt veniẽtes ab inteſtato. p. 6. fo. 55. a. *. 2. -  Teſtamenta aperiri quæ perſonæ petere poſsint. p. 6. fo. 11. *. 3. -  Teſtamentum prius quàm aperiatur debet conſtare de morte teſtatoris. p. 6. folio. 11. b. b. -  Teſtamentum quomodo debeat aperiri & coram quibus. ibid. *. 2. & fo lio ſequen. per totam columnam. 1. -  Teſtamentum quale poſsint facere ij qui damnati ſunt ad mortem. p. 7. fol. 93. a. i. per totum. -  Teſtamentum ad pias cauſas nutu factum valet. p. 6. fol. 14. b. a. -  Teſtamento facto ſine ſcriptis iudex debet recipere dicta teſtium qui interfuerunt, & valebunt eorum dicta, tanquam ſi teſtamẽtum eſſet in ſcriptis. p. 6. fol. 12. a. *. 1. -  Teſtamenti permittendi quæ fuerit cauſa. p. 6. fol. 2. a. d. -  Teſtamenti copia debet dari hæredi, legatario verò tantum ſui legati ſi ne die & anno. p. 6. fol. 12. b. *. 1. -  Teſtamenti inſtrumenta hodie confici debent per tabellionem numeri ſeu concilij. p. 6. fol. 16. a. b. -  Teſtamentum eius, qui ſe occidit annullatur. p. 7. fol. 12. a. n. -  Teſtatio oĩs præſumitur prudens & ita debet cõiecturari. p. 6. fol. 2. a. a. -  Teſtator quibus verbis poteſt hæredem inſtituere. p. 6. fol. 14. a. *. 2. -  Teſtator in quibus caſibus poteſt cõmittere teſtamenti ſui factionem in arbitrio alterius. p. 6. fo. 15. b. g. per totum. -  Sed an talis cui commiſſa eſt talis facultas poſsit addere ad relictũ factũ à teſtatore certę quantitatis. p. 6. fal. 16. a. d. -  Teſtator poteſt in quot partes voluerit diuidere hęreditatem ſuã: cõiter tñ diuiditur hæreditas in duodecim. p. 6. fol. 18. b. *. 1. -  Teſtator ſi habens filiũ ſpurium inſtituat vxorẽ, & roget illã reſtituere quibus velit, & ipſa inſtituat dictũ ſpuriũ, an per hoc videat̃ accõmo data tacite fides teſtatoris. Bart. dicit ꝙ non. p. 6. fo. 51. b. col. 1. in prin. -  Teſtator an poſsit obligare res hæredis. p. 6. fol. 59 a. e. -  Teſtator qualiter poſsit legare, vide in dict. legatum. -  Teſtator quibus de cauſis prohibere poteſt ne aperiantur teſtamenta vſ ad certum tempus. p. 6. fol. 12. b. *. 2. -  Teſtator ſi palam relinquit filio ſpurio an hæreditas applicet̃ fiſco, vel remaneat apud quos hæreditas iure deueniat. p. 6. fol. 51. b. a. -  Teſtator qui infirmitate iam loquellã perdidit nõ põt hæredem ſignis inſtituere, niſi propria manu ſcribat nomen hæredis. p. 6. fo. 6. a. h. -  Teſtator ſi dixit corã ſeptem teſtibus ꝙ nolebat primum teſtamentum valere, an ex hoc irritabitur. p. 6. fol. 8. a. 1. -  Teſtator qui irrationabilia iubet arguitur furoris, niſi contrarium probetur. p. 6. fol. 2. a. e. -  Teſtatori an credatur circa cauſam ab eo inſertam cur aliquid faciat. p. 6. folio. 8. b. b. -  Teſtatorem qui prohibuit teſtari perdit ius quod erat habiturus ex bonis teſtatoris. p. 6. fol. 9. b. *. 3. -  Et vltra dictam pœnam punitur extraordinariè, & ſi violentia interuenit pœna ordinaria. p. 6. fol. 10. a. a. &. *. 1. -  Teſtatorem qui prohibuit relinquere Titio quid, ſoluet duplicatũ eius quod erat habiturus. ibid. fol. 10. b. *. 2. -  Teſtari põt quis inter liberos ſolũ cũ duobus teſtibus. p. 6. fol. 4. a. *. 3. -  Teſtari quæ perſonæ poſsint & qua non. p. 6. fol. 5. b. *. 2. & fol. 6. b. *. 1. & per totam paginam. -  Teſtari qualiter poſsint milites in caſtris. p. 6. fol. 3. b. *. 2. -  Teſtandiius habens principis licentia ſecundum ius commune debet teſtari. p. 6. fol. 4. a. *. 1. &. f. -  Teſtandi licentia debet ineſſe teſtatori tempore teſtamenti. p. 6. fol. 19. b. col. 1. in prin. -  Teſtator qui iuſsit bona ſua diſtribui, intelligit in pauꝑes. p. 2. f. 44. a. d. -  Teſtator ſi legauit alicui fructus fundi, an intelligatur vſumfructum legaſſe, vel tantum fructus illius anni: & videtur ꝙ vſumfructum legauerit. p. 3. fol. 177. b. a. -  TERRITORIVM regis eſt, vbicun rex eſt irruens in hoſtes. p. 2. fol. 29. a. e. -  TESTIS vnus aſſerens maritum eſſe mortuũ, an ſufficiat: vt mulier poſsit alteri nubere. p. 4. fol. 24. b. a. -  Teſtis qui falſum iurat qualiter puniatur cùm in criminalibus tùm in ciuilibus. p. 3. fol. 62. b. *. 2. -  Teſtis ſi recipiat pretium, vt dicat verum teſtimonium tenebitur pœna falſi. p. 7. fol. 26. a. m. -  Teſtis vnus de propinquioribus conſanguineis qualiter impediat matrimonium. p. 4. fol. 26. b. *. 1. & ibid. c. -  Teſtis examinari poteſt per arbitros. p. 3. fol. 82. b. *. 1. -  Teſtis deponẽs de præſcriptione immemoriali, debet deponere de viſu per quadraginta annos. p. 1. fol. 146. a. g. -  Teſtes in cauſa appellationis, & inſtrumenta non producti in prima in ſtantia, de nouo poſſunt recipi. p. 3. fol. 150. a. *. 1. -  Teſtes de auditu non probant. p. 3. fol. 79. b. *. 1. -  Teſtes non dicunt̃ contrarij licet in aliquibus acceſſoris diſcrepẽt. ibi. f. -  Teſtes diuerſitate temporis ſingulares redduntur. ibid. e. -  Quid autem ſi de facto principali cum deponit per ſenſum corporeũ, dicat de tempore (iudicio meo) an teneat eius dictum? Alexand. dicit. quòd ſic. ibidem. f. -  Teſtes eſſe quæ perſonæ cogi non poſſunt. p. 5. fol. 81. b. *. 2. -  Teſtis ſi velit corrigere dictum ſuum metu tormẽtorũ: quia eſt caſus in quo debet torqueri, an tunc tenebit ſecundũ dictum Barto. ait ꝙ ſic. p. 3. fol. 80. b. b. -  Teſtis vnus inhabilis ex requiſitis in teſtamento non iuuatur integrita te aliorum. p. 6. fol. 5. b. c. -  Teſtes eſſe nõ poſſunt conſanguinei hæredis intra quartum gradum, quãuis teſtamentum iuuetur ſcriptura tabellionis. ibid. d. -  Teſtes contra quos probatur crimen obiectum ab accuſato, non propterea puniri poſſunt. p. 7. fol. 14. b. *. 2. -  Teſtis in alio loco exiſtens quam vbi cauſa agitur debet examinari per iudicem illius loci, & eius dictum clauſum remitti ad iudicem cauſæ. p. 3. fol. 79. a. *. 1. -  Teſti non creditur dicenti ſe ſolum audiuiſſe. p. 4. fol. 26. b. *. 1. -  Teſtes in criminalibus cauſis grauibus, etiam ſi ſint extra prouinciã de bent venire ad iudicem cauſæ. p. 3. fol. 79. b. *. 1. -  Teſtis non debet per literas deponere: ſed ore tenus, aliâs poteſt reijci. p. 3. fol. 80. b. *. 1. -  Teſti dicenti vltra articulum non creditur. p. 3. fol. 81. a. a. -  Teſtes in quibus cauſis plures quam duo requiruntur. ibid. *. 1. -  Teſtes ſi variant non valet eorum dictum. p. 4. fol. 26. a. e. -  Teſtis ſi nimia ſenectute aut aliter ſubſcribere teſtamento non poteſt, poteſt manus eius capi per peritum, & dirigi ad ſcripturam. parti. i. folio. 3. a. c. -  Teſtes qualiter interrogari debeant. p. 3. fol. 79. b. *. 1. -  Teſtes in cauſa matrimoniali debent eſſe præclaræ famæ. partita quarta. fol. 25. b. h. -  Teſtes ſi ab vtra parte producantur, qui ſuã vtriuſ intentionem cõfirment, quos ſequi debeat iudex. p. 3. fol. 82. b. *. 2. -  Teſtes quales eſſe debeant in teſtamento. p. 6. fol. 2. b. a. -  Sed quid ſi teſtes in loco deſerto ſint & vnus corum non ſit omni exceptione maior an infirmatur teſtamentum? ibid. -  Teſtes, vicini quando præſumantur. ibid. -  Teſtes debent eſſe rogati quando fit diuiſio hæreditatis inter filios. p. 6. folio. 4. b. d. -  Teſtes poſſunt eſſe ad probandũ matrimoniũ contractũ conſanguinei cõiugis agentis cũ conſanguineis cõiugis negantis. p. 4. fo. 26. a. *. 1. -  Teſtes in teſtamẽto quæ perſonæ eſſe non poſsint. p. 6. fol. 5. a. *. 1. -  Teſtis prius quã torqueatur debet diſputari ſuper indicijs. p. 7. fo. 91. a. e. -  Teſtes qui ſe ſtudioſè ſubſtrahũt: ne examinentur propter quod cauſa perditur tenentur ad intereſſe. p. 5. fol. 106. a. a. -  Teſtes ad probandum cõſanguinitatem debent diſtinguere gradus ex vtro latere. p. 4. fol. 26. a. b. -  Teſtes ſi non fuerint de omnibus articulis à parte datis interrogati, iterum ſunt ſuper omiſsis interrogandi. p. 3. fol. 80. a. *. 2. -  Teſtes in antiquis primogenitoribus qui excedunt hominum memoriam ex ſolo auditu creduntur. p. 4. fol. 26. b. k. -  Teſtes non generoſi non admittuntur in caſu riepti facti inter nobiles: hodie tamen contrarium ſeruatur. p. 7. fol. 19. b. k. -  Teſtes quales eſſe debeãt ad matrimonium dirimendũ. p. 4. fo. 26. b. *. 1. -  TESTIMONIVM interſponſos, quando eſt diſparitas in nobili tate & diuitijs eſt ſuſpectum. p. 4. fol. 25. b. i. -  Teſtimonium de auditu valet quando agitur de aqua pluuiali arcẽda. p. 3. fol. 80. a. *. 1. -  Teſtimonium de auditu ſpeciale eſt in probanda conſanguinitate matrimonij. p. 4. fol. 27. a. b. -  Teſtimonium non valet de eo quod auditur poſt litem motam. par. 4. folio. 27. a. c. -  THESAVRVS eſt vetus quædam depoſitio pecuniæ, cuius non extat memoria. p. 3. fol. 163. b. e. -  Theſaurus inuentus, efficitur eius in cuius ſolo reperitur, niſi arte magi ca ſit inuentum: tunc enim fit regis. ibid. *. 2. -  Theſaurum qui inuenit debet probare talem eſſe cuius non fit memoria. p. 3. fol. 164. b. a. -  Theſaurum manifeſtanti quarta pars eius datur. ibid. f. -  Theſaurus regis melior eſt populus. p. 2. fol. 15. a. *. 1. -  TIGNI iniuncti actio non tollit actionem furti. p. 7. fol. 51. a. f. -  Tignum alienum immittens domui ſuæ conuenitur ad duplum. partita. 3. fol. 7. a. g. -  TIMOR Dei quid ſit, & quanta bona ex eo proueniant. par. 2. fol. 33. b. *. 2. & fol. 34. *. 1. -  Timor omnis ex amore procedit. p. 2. fol. 8. b. h. -  Timor & metus in quo differunt. p. 2. fol. 28. a. *. 1. &. a. -  Timor ſeruilis introducit charitatem ſicut ſeta filum ſecũd. glo. in. c. mi ror. de pœnit. d. 1. p. 2. fol. 38. a. e. -  Timor an excuſat quem à crimine, quod cõmiſit cum alijs criminoſis. p. 4. fol. 61. a. col. 1. in prin. -  TORQVERI non debet ſeruus contra dominum, nec libertus contra patronum, niſi in ſeptem caſibus. p. 7. fol. 90. b. *. 1. -  Torqueri in quibꝰ caſibus poſsint ꝑſonæ priuilegiatæ. p. 7. fol. 88. b. b. -  Torqueri nemo põt ſine iudicis mandato: ne etiã iudicis mãdato ſine præſumptionibus, aut ſuſpitionibus certi delicti. p. 7. fo. 88. a. *. 2. -  Torq̃ri non debẽt, niſi in defectũ ſufficientis probationis. p. 2. fo. 26. b. f. -  Torqueri quæ perſonæ non poſsint vt teſtimonium ferant contra aliquem in cauſa mortis. p. 7. fol. 91. a. *. 2. -  TORTVRA eſt quidã modus probationis ad eruẽdũ veritatem de maleficijs, q̃ ꝓbari neq̃unt inuẽtꝰ, et eſt duplex modꝰ. p. 7. fo. 88. a. *. 1. -  Tortura propter delictum quibus perſonis dari non poſsit. ibid. *. 2. -  In tortura cauere debet iudex, ne ꝑ ſuggeſtionẽ extorq̃at. p. 7. fo. 89. a. i. -  Tortura ſtultè adhibet̃ ſuper criminibus plenè ꝓbatis. p. 7. fol. 89. b. h. -  Tortura in quibus criminibus bis repetitur. p. 7. fol. 90. a. col. 1. in prin. -  In tortura adhibenda, qñ plures ſunt torquẽdi quis ordo ſeruari debet. p. 7. fol. 90. a. *. 1. &. h. per totum. -  Tortura non elidit probationes contra reũfactas. p. 7. fol. 13. b. h. -  Super tortura inferenda debet iudex pronuntiare, & põt ab ea appella re: cùm contineat grauamen irreparabile. p. 7. fo. 88. b. col. 1. in medio. -  Torturæ noua genera quibus perſonis danda. p. 7. fol. 88. a. d. -  Tortura non confirmatur iudicijs ſuperuenientibus, ſi ſine iudicijs data fuit. p. 7. fol. 88. b. col. 1. in fine glo. mag. -  Ad torturam quæ dicantur iudicia ſufficientia relinquitur arbitrio iudicis. ibidem. -  Tortus debet quieſcere ſaltem per vnum diem naturalem poſt torturam. p. 7. fol. 89. b. a. -  TRABEA veſtis eſt qua olim vtebantur conſules. p. 2. fol. 74. b. f. -  TRADERE & dare reſpectu realis traditionis non differunt: ſed reſpectu iuris ipſius obligationis ſic. p. 4. fol. 32. b. d. -  TRANSIGERE non licet ſuper crimine adulterij. p. 7. fol. 11. a. a. -  Poteſt tñ fieri remiſsio per pactum gratuitum: multa enim gratis licita ſunt, quæ non licent accepta pecunia. ibid. a. -  Tranſactio etiam propter enormiſsimam læſionem non reſcinditur. p. 5. fol. 106. a. col. 1. in prin. -  Trãſactio ſuꝑ criminalibus quẽ effectũ & vtilitatẽ habeat. p. 7. fo. 10. b. g. -  Tranſactio ſuper criminalibus, an præcludat viam alijs accuſandi de eo dem crimine? ibid. per totam col. & ſequen. -  Tranfactio eſt contractus innominatus. p. 5. fol. 36. a. b. -  Transfugiens ad hoſtes non gaudet priuilegijs captiuorum in rebus ſuis. p. 2. fol. 112. b. *. 1. -  Tranſactio in quibus criminibꝰ permiſſa ſit. p. 7. fo. 10. a. *. 2. &. c.g.h. -  Tranſactio ſuper vulneribus mortiferis non nocet in accuſatione de morte. ibid. b. a. -  Tranſactio ſupra criminalibus exigit omniũ hæredum cõſenſum: quia omnes pariter læſi cenſentur. ibid. b. -  Tranſactio facta inter litigantes tenetur adimpleri. niſi interueniat dolus. p. 5. fol. 105. b. *. 2. -  Tranſactio non reſcinditur, etiã ſi ſit in ea enormiſsima læſio, ſecũdum legem partitarum. p. 5. fol. 106. a. col. 1. in prin. -  Tranſactio non reſcinditur ex remedio legis. 2. C. de reſcin. vend. &. l. 56. titu. 5. 5 parti. p. 5. fol. 105. b. k. -  Tranſigens ſuꝑ criminalibus vr̃ fateri delictum. p. 7. fol. 11. b. b. -  Cautela tñ datur qua reus tranſigere nõ habeat̃ pro confeſſo. ibid. c. -  TREBELLIANICA inducta fuit per ſenatusconſultum Pegaſia num. p. 6. fol. 35. a. a. -  Trebellianica non poteſt deduci ex teſtamento contra Barto. p. 6. fo. 33. a. col. 1. in prin. -  TRADITIO non requiritur ad perfectionem emptionis quoad cõ modum & periculum. p. 5. fol. 20. a. m. -  Tragædorũ antiquitus quanta fuerit licentia. p. 7. fol. 23. b. e. -  TRIBVTVM dictum eſt quod antea per ſingulas tribus exigeba tur, ſicut nunc per ſingula territoria. p. 5. fol. 90. b. c. -  Tributum & vectigal in quo differunt. ibid. -  Tributa regalia nullo tempore præſcribi poſſunt. p. 3. fol. 166. b. a. -  Tributa quæ ciues loci deſerti præſtare ſolebant à quo ſolui debeãt in poſterum. p. 3. fol. 181. b. a. col. 1. in prin. -  TRINITATIS myſterium omnes tam maiores quã minores tenẽtur credere. p. 1. fol. 14. b. col. 2. in prin. -  TRISTITIA quid ſit. p. 2. fol. 14. a. m. -  Triſtitia nocet cordi. ibid. b. b. -  TVRBARI in poſſeſsione qñ quis dicat̃. p. 3. fo. 15. a. col. 1. in prin. -  TVRPES perſonæ quæ dicantur. p.p. 6. fol. 49. b. m. -  TVRPILIANI pœna cõtra quos habeat locũ. p. 7. fol. 9. a. d. -  TVRTVRIS caſtitas & laus ex Bernardo. p. 1. fol. 43. b. i. -  TREVGA eſt ſecuritas data perſonis & rebus diſcordia nondũ finita. p. 3. fol. 110. b. c. &. p. 7. fol. 44. b. *. 1. &. a. -  Treugæ fractores quali pœnæ ſubijciuntur. p. 7. fol. 45. a. *. 1. -  TVTELA non finitur poſt contractum matrimonium, ſed ſola pu bertate. p. 2. fol. 49. a. a. -  Tutela quibus caſibus priuetur mater. p. 6. fol. 104. *. 1. c. &. d. -  Tutela triplex eſt. ſ. teſtamẽtaria legitima & datiua: deficiente aũt teſtamentaria eſt locus legitimæ. Et iſtis duabus deficientibus peruenitur ad datiuam. p. 6. fol. 102. b. *. 1. -  TVTOR non tenetur exhibere inuentariũ totum reo: ne res pupilli & ſecreta pãdantur: ſed tm̃ copiam eius & qualiter factũ eſt inuentarium, ſine deſcriptione omnia rerum. p. 3. fol. 15. b. b. -  Tutor poteſt dari à matre in teſtamento debet tamen iudex confirmare. p. 6. fol. 104. a. *. 2. -  Tutor datur maſculo minori quatuordecim annis & fœminæ duodecim, vt eum & bona ſua tueatur. p. 6. fol. 102. b. *. 1. -  Tutor ꝗbꝰ ex cauſis poſsit rẽ immobilẽ pupilli alienare. p. 6. fo. 108. b. *. 2 -  Tutor ante oĩa debet conficere inuentariũ de rebus pupilli, in quo cõtineant̃ eius priuilegia & inſtrumenta debitorũ. p. 6. fol. 108. a. *. 1. &. c. -  Tutor non tenetur conſeruare frumentũ vel vinum minoris in tempus careſtiæ: ſed vendere cõmuni & occurrenti pretio. ibid. k. -  Tutor quibus artibus debet inſtruere. ibid. *. 2. -  Tutor non admittitur ad probandũ feciſſe ſcribi in inuẽtario plures res quam in veritate recepiſſet. p. 3. fol. 121. a. *. 1. -  Sed hoc intelligitur in rebus quæ ſunt mobiles vt vinum, oleum, triticũ &c̃. ibidem. f. -  Tutor non poteſt rem pupilli emere nec vendere, niſi in cauſa neceſſaria, & cum iudicis authoritate. p. 5. fol. 16. a. *. 1. -  Tutor ſibi vel filio vel nepoti pupillam, cuius tutelã gerit matrimonio copulans, niſi pupillæ pater eos deſponſauerit, accuſatur, & punitur adulterij. p. 6. fol. 67. a. *. 1. -  Tutor finita tutela tenetur admonere minorem, vt petat ſibi curatorẽ. p. 6. fol. 107. a. a. -  Tutor datus minor in teſtamento, tunc adminiſtrabit quando erit maior. p. 6. fol. 103. a. *. k. -  Tutorẽ hñti nõ dat̃ alius, niſi primꝰ malè adminiſtret. p. 6. fol. 107. a. *. 1. -  Tutor vel curator ſeu ſyndicus ciuitatis adipiſcuntur poſſeſsionẽ noĩe eorum quorum adminiſtrationem gerunt. p. 3. fol. 172. b. *. 3. -  Tutores q̃ perſonæ eſſe non poſsint. p. 6. fol. 103. a. *. 2. & fo. 107. b. *. 1. -  TYRANNVS quis dicatur. p. 2. fol. 7. a. col. 1. in prin. &. a. -  Tyrannus an poſsit per ſubditos expelli. ibid. -  Tyrannus à ſubditis occidi non põt & hæreticũ eſſet id aſſerere. ibid. -  V. -  VALENTINI hæretici dixerũt corpus Chr̃i nõ eſſe aſſumptũ de virgine, ſed de cœlo allatũ. p. 1. f. 14. a. o. -  VARIATIO in electione rei, in quibꝰ caſibus permittatur, & in quibus non. p. 6. fol. 65. a. a. -  VALVASORES qui dicantur. p. 2. fol. 7. b. h. -  VASSALAGIVM quid ſit & qualiter nominetur apud gallos. &c.p. 4. fol. 61. b. a. -  Vaſſalagij non fit mentio in. ll. Romanorum, vt atteſtatur Andreas de Yſernia in proœmio feudorum. ibid. -  Vaſſalagiorum quot genera ſunt. p. 4. fol. 61. b. *. 3. -  Vaſſalus alienans feudum vel eius partem ſine domini conſenſu priuatur feudo, præſeriptione temporis contra hoc non obſtante. Idem ſi ſucceſſor non veniat intra annum domino facturus homagium. p. 4. fol. 68. a. *. 2. -  Vaſſalus qui vult à domino expediri, ſi prius recepit ſtipendia ea debet reſtituere duplicata. p. 4. fol. 63. b. *. 3. -  Vaſſalus quibus ex cauſis poſsit primo anno relinquere dominũſuum p. 4. fol. 63. a. *. 1. -  Vaſſalus proprie dicitur qui terram à dño tenet, & pro ea ſeruit, obedit & fidelitatem iurat. p. 4. fol. 61. b. f. -  Vaſſalus tenetur amare, cuſtodire, & honorare dñm naturalẽ, & pro pa tria mori ſi neceſſe fuerit. p. 4. fol. 60. b. *. 2. -  Vaſſalus põt liberari à ſeruitio renuntiando feudo. p. 4. fol. 63. a. i. -  Limita tamen niſi renunciaret tempore guerræ. ibid. -  Vaſſalus non tenetur offerre dño ſeruitium, niſi ſibi denuntietur à domino. p. 4. fol. 63. b. i. -  Niſi fortèſeruitium deberetur ad diem certam, vel ſciret mortem domino imminere. ibid. -  Vaſſalus non poteſt ante primi domini expeditionem ſecundo domino vaſſalus fieri. p. 4. fol. 63. b. *. 1. -  Vaſſalus cum iurat fidelitatem debet oſculari manus domini. parti. 4. folio. 62. a. *. 2. -  Vaſſalus duorum dñorum qñ quis eſſe poſsit. p. 4. fol. 63. b. d. -  Vaſſalus licet deſierit eſſe vaſſalus, nõ tamen debet offendere dominũ in memoriam priſtini dominij. ibid. e. -  Vaſſalus efficitur quis aliũ in dominum recipiẽdo, & eius manus oſculando. p. 4. fol. 62. a. *. 1. -  Poteſt etiã quis vaſſalum ſe cõſtituere ſine expreſsione cauſæ. ibid. m. -  Vaſſali quæ officia tenẽtur præſtare dñis ſuis. p. 4. fol. 62. b. g. per totum. -  Vaſſali legitima vocatio fit per propriam perſonã domini, vel per eius literas. p. 4. fol. 63. b. k. -  Vaſſali an teneant̃ præferre ſalutẽ dñorũ proprię ſaluti. p. 2. fo. 105. a. b. -  Vaſſali comitum & baronum in ſex caſibus tenentur Dominis ſerui. re. p. 4. fol. 62. b. g. -  Vaſſali in Hiſpania & Catalonia faciunt guerram dominis ſuis, qñ nõ habent iuſtitiam ab eis. p. 4. fol. 64. a. f. -  Vaſſali poſsunt adiuuare dominũ contra regem ſi ipſe iniuſtè eijciatur à regno. ibid. b. a. -  VBERTAS quando dicatur. p. 5. fol. 47. a. b. -  VECTIGAL nouum nemo poteſt imponere, nec conſiliũ nec Eceleſia ſine regis mandato. p. 5. fol. 39. a. *. 1. -  Vectigal imponentes ſine cauſa peccant. item etiam eorum exactores ſi id nouerint. ibidem. g. -  Vectigal qualiter de nouo poſsit impetrari. ibid. h. -  Vectigal debetur regi de omnibus rebus quæ ad aliud regnũ tranſpor tantur ad vendendum. 8. pars. p. 5. fol. 37. b. *. 1. -  L. omnibus. C. de vectig. appellat hæc tributa portoria. ibid. d. -  Sed in Hiſpania non ſoluitur pars octaua, ſed tantum decimum de rebus quæ afferuntur. ibid. f. -  Vectigal de rebus aſportãdis appellat̃ in Hiſpania Almoxarifadgo. ibi. -  Vectigalis non ſoluendi gratia, qui deuiat ab itinere perdit merces. p. 5. folio. 38. a. *. 1. -  Hodie tamen tantùm foluit quadruplum. ibid. -  Quid ſi in deuio itinere deprædatus ſit, an etiam debeat quadruplum. ibidem. b. d. -  Vectigalium nouiter impoſitorũ rex habet duas ꝑtes & locus vbi cõſti tuunt̃ tertiã: antiquitus aũt impoſitorũ rex habet cĩa. p. 5. fo. 38. b. *. 1. -  VENARI nõ licet Ep̃is nec clericis ꝓprijs manibus. p. 1. fol. 49. b. k. -  Venatores legibus ſunt odioſi, nec excuſationem merentur tanquam illicitæ rei operam dantes. p. 2. fol. 16. a. b. -  Venationis exercitium ad quid conferat. p. 2. fol. 16. a. *. 1. &. a. per tot. -  VENDENS dolo ſeu fraudulenter fructum prægnantis ancillæ, cũ re vera non eſſet ad æſtimationem fructus. p. 5. fol. 18. a. a. -  Vendens rem ſuam duobus diuerſis temporibus, fraudulenter, rem habebit qui prius pretium ſoluit. p. 5. fol. 28. a. *. 1. -  Et quid in eo qui duobus rem eandem locauit. ibid. e. per totum. -  Vendens rem alienam, ſi poſtea habuit eius dominium & demũ vendidit eam alteri præfertur primus emptor. ibid. fol. 28. b. *. 1. -  Vendere conuicino quis tenetur potius quam alij at alias poteſt appellari. p. 5. fol. 31. b. d. -  Vendi non poſſunt homo liber, locus publicus, nec res ſacræ niſi de cõ ſenſu principis. p. 5. fol. 18. b. *. 1. -  Vendi res aliena rectè poteſt: ſed emptor qui ſcienter emit non agit de euictione. p. 5. fol. 19. a. *. 4. -  Vendi non poteſt ædibus affixum, vt ab eis auferatur: nec ſimiliter ſeruus in fuga conſtitutus. p. 5. fol. 19. a. *. 1. -  Venditio facta contra voluntatẽ creditoris reuocatur. p. 5. fo. 111. b. *. 1. -  Venditio per alium facta ſi ratificetur à domino tranſit dñiũ in empto rem, aliâs non. p. 5. fol. 30. a. *. 1. -  Venditio vini vel frumenti licet quoad periculũ ante deguſtationẽ, vel menſurationẽ non ſit valida tñ quoad p̃tiũ perfecta eſt. p. 5. fol. 21. a. b. -  Venditio quibus de cauſis reſcindi poſsit. p. 5. fol. 32. a. *. 1. -  Venditio perfecta dicitur ſtatim vt conuentum eſt de pretio & re. p. 5. folio. 20. a. g. -  Venditio nõ vitiatur & ſi cõſenſus apponit̃ ex interuallo. p. 5. fol. 17. b. a. -  Venditio non valet, ſi pretium conferatur in voluntatem alterius cõtra hentium. ibid. *. 1. &. d. -  Venditio quæ fit pro nũmis, qui ſunt in certo loco valet. ibid. *. 2. -  Venditio perfecta non poteſt reſcindi ſine partium conſenſu etiam ex reſcripto principis. p. 5. fol. 33. b. *. 2. -  Venditio captatoria mortis alterius non valet, vt ſi vendatur ius quod quis ſperat habere in bonis alterius. p. 5. fol. 18. *. 2. -  Venditio quibus de cauſis reſcinditur. p. 5. fol. 33. a. &. b. & per omnes ſequentes leges. -  Venditio vltra dimidiã iuſti pretij reſcinditur. p. 5. fol. 32. a. e. -  Quod etiam locum habet in locatione, permutatione, & in cõtractibus innominatis & ſtricti iuris. ibid. -  Sed an iſta actione fructus ſint reſtituendi. ibid. fol. 32. b. b. -  Sed an iuramentum obſtet? ibid. d. &. e. -  Venditio reſcinditur quando pactum in ea appoſitum non ſeruatur. p. 5. fol. 33. a. *. 2. -  Item qñ debitor vendidit rem in fraude creditoris. ibid. *. 3. -  Venditio quid ſit. p. 5. fol. 15. b. *. 1. -  Venditio quibus modis contrahitur inter abſentes. p. 5. fol. 17. a. *. 3. -  Venditio non valet ſi emptor & venditor diſcordant in re vel pretio. p. 5. fol. 19. b. *. 1. -  Venditio vnius rei pro alia non valet ibid. *. 2. -  Venditio reſcinditur in pacto. l. cõmiſſoriæ non ſoluto pretio ad diem. p. 5. fol. 24. a. *. 1. -  Venditio non tenet in qua nõ eſt declaratũ pretiũ certũ. p. 5. fol. 15. b. g. -  Venditio nõ valet inter patrem & filiũ in ptãte conſtitutũ. ibid. *. 2. -  Venditio vi vel metu facta non valet, niſi in certis caſibus veluti fauore reipub. ibidem. *. 3. -  Venditionis appellatione olim cõprehendebatur omnis commutatio. p. 3. fol. 25. b. b. -  Venditioni accedunt quæ ſeruiunt rei venditæ vt pali pro leuandis viti bus & ſimilia. p. 5. fol. 21. b. *. 1. &. 4. -  Venditioni ſi ſit appoſitum pactum vt non transferatur dñium rei traditæ donec ſoluatur pretiuin, an valeat. ibid. a. -  Venditione prohibita, an videat̃ prohibita donatio. p. 5. fol. 25. b. b. -  Vendita vinea an videat̃ venditũ & torcular qͦd in ea erat. p. 5. fo. 22. a. c. -  In venditione ſi plus vel minus reperiatur quã expreſſum eſt, an augea tur vel minuatur pretium. p. 3. fol. 101. a. c. -  Venditor qui non expreſsit vitium rei ita patens, vt illud poſſet agnoſcere emptor an teneatur reſtituere pretium. Bald. ait quod non, Cynas contra & verius. p. 5. fol. 34. b. e. -  Venditor bladorum licitè poteſt commiſcere triticum corruptum cũ incorrupto. p. 5. fol. 36. b. b. -  Venditor qui in ſummitate ſaccorum ponit triticum bonum, & in fun do corruptum punitur extraordinariè. ibid. -  Venditor tenetur ad expenſas litis motæ ſuper re vendita. p. 5. fo. 22. b. b. -  Venditor nunquã condẽnatur ad duplã niſi expreſſe cõuenerit. ibi. d. -  Venditor an teneatur inuitus emptorem defendere. ibid. g. -  Venditor hæreditatis de euictione totius tenetur, ſed non de euictione rei ſingularis. ibid. *. 2. -  Venditor non tenetur de euictione ſi per literam regiam ei eſſet iniunctum, vt eam rem venderet. fol. 23. b. *. 1. &. k. per totum. -  Venditor vini debet admonere emptorem de bonitate duratura, vel nõ duratura, alias tenetur. p. 5. fol. 24. a. *. 1. &. g. -  Vendita re furata ante traditionem eligit venditor an agatſurti, an verò cedat emptori actionem. p. 7. fol. 50. a. *. 2. -  Vendita re cõi præfertur ſocius ſi eam vult. p. 5. fol. 30. a. *. 2. -  Vendita res quibus in caſibus retrahi poſsit. p. 5. fo. 30. b. col. 1. &. 2.ꝑ tot. -  Vendita re dñica per ſeruũ iacente hęreditate, etiã ſubſcribente hęrede, qui ſe hæredem inſtitutũ ignorat reſcindit̃ venditio. p. 5. fol. 33. b. *. 1. -  Vendito vino quod eſt in talicella ad rõnem. 10. ſolidorũ pro qualibet ſalma, an cenſeatur venditum in gñe vel in ſpecie. p. 5. fol. 20. b. b. -  VENENVM nec alia potio letifera debet vendi, niſi ad medicinã. p. 5. fol. 19. a. *. 2. -  Venenum qui emit, vt daret alteri, punitur ac ſi dediſſet, licet non dederit. ibidem. g. -  Veneno extinguere plus eſt, quã gladio occidere. p. 2. fol. 24. b. e. -  VENIENTES ad curiam regis qualiter à populo debeant cuſtodiri. p. 2. fol. 51. a. *. 2. -  Venientes ad curiã regis ex cã neceſſaria gaudent ſecuritate regia, & aleuoſiam cõmittit, qui eos percuſſerit vel iniuriauerit. p. 2. fo. 52. b. *. 1. -  VERBA etiam in valentibus loqui an ſint de ſubſtantia matrimonij. p. 4. fol. 8. a. d. -  Verba diſponentis debent intelligi ſecundum conſuetudinem loci in qua diſponitur. p. 2. fol. 44. a. d. -  Verba dubia legis ſolus rex interpretari poteſt, vel antiqua cõſuetudo ea certo modo intelligens. p. 7. fol. 97. a. *. 1. -  Verba an proferantur animo iniuriandi vel iocandi arbitrari debet iudex. p. 2. fol. 30. a. e. -  Verba vbi habent intellectum naturalem & ciuilem non debẽt intelligi ciuiliter, ſed naturaliter. p. 2. fol. 44. a. d. -  Verba teſtatoris ſunt prout iacent intelligenda, niſi apertè de contraria voluntate appareat. p. 7. fol. 97. a. *. 2. -  Verberare non licet conſtitutos in ſacris ordinibus niſi pro maioribus criminibus. 35. diſt. c. ante omnia. p. 1. fol. 49. a. h. -  VERECVNDIA fignum eſt timoris. p. 2. fol. 38. a. *. 2. -  Verecundia ſtimulat nobiles plus quam ignobiles. p. 2. fol. 57. a. c. -  VERITAS plus valet, quàm opinio. p. 5. fol. 81. b. b. -  Veritas humana quid ſit. p. 2. fol. 11. a. a. -  VESTIS curprimum reperta eſt. p. 2. fol. 12. b.f. -  Veſtis abuſus hodiernus. ibid. -  Sineveſtium ornamẽto & ſplendore hodie nullus viris doctis defertur honos. ibid. -  Veſtes de excuſa, quotidianæ & feſtiuæ quæ dicantur. p. 4. fol. 35. b. e. -  Veſtium pulchritudo (vt dicit. B. Bernardus) nõ permittitur ad volupta tem: ſed ad incitamentum virtutis. p. 2. fol. 74. b. d. -  Veſtimenti appellatione, tam muliebre quàm virile intelligitur. par. 7. folio. 98. a. *. 2. -  Sed an veniant monilia auri aut argenti. ibid. b. e. -  VIATORES ſolent dicere. S. Iuliano, pater noſter, vt inueniant bonum hoſpitium. p. 5. fol. 47. b. c. -  VICEREX habetur loco regis & qui eũ occidit punitur ac ſi ipſum regem occidiſſet. p. 2. fol. 8. a. b. -  Vicerex non poteſt extendere manũ ad ea quæ rex non eſt ſolitus con cedere ibidem. -  VICINVS ſi timet damnũ domus vicini ruinoſæ, Iudex debet iubere eã demoliri ſi eſt irreparabilis: ſi aũt non eſt irreparabilis coget vicinum dare cautionem de damno infecto. p. 3. fol. 183. b. *. 1. -  Quid ſi antequam vicinus adeat iudicem domus corruat? non tenetur de damno dato dñs domus. ibid. fol. 184. a. *. 1. -  Contrarium tñ tenet Barto. Alber. autem tenet vt hic. ibid. d. -  VICTV legato omnia neceſſaria ad eſum, potum, & veſtitum, & ad curandãs infirmitates, venire intelliguntur. p. 7. fol. 97. a. *. 2. -  VIDVA in materia fauorabili etiam illa dicitur quæ nunquam habuit maritum. p. 3. fol. 17. a. col. 1. in prin. -  VILLAE dicuntur ædificia ſine muris. p. 5. fol. 14. a. b. -  Villas & caſtra licet ædificare in loco proprio iuriſdictio tamẽ pertinent ad dominum ciuitatis. p. 5. fol. 14. c. -  VILITAS vitæ quomodo intelligatur non innodare quenquam la queis legis. p. 1. fol. 9. a. g. -  VINVM largius dilutum grauius lædit caput ei qui bibit, quã ſi me rum bibiſſet. p. 2. fol. 19. a. col. 1. in prin. -  Vinũ immodicè ſumptum homines reddit inutiles ad coitum. ibid. a. -  Vinum arcana mentis prodit. p. 2. fol. 12. a. h. -  Vino omini teſtatoris legato, ſi erat in dolijs etiam dolia debentur. p. 7. fol. 97. a. *. 2. -  Vini odor ſæpe inebriat. p. 2. fol. 12. a. g. -  Vinum largius bibitum quæ mala & incommoda homini afferat. p. 2. folio. 18. 9. *. 1. -  Vinum dictum eſt ꝙ vænas ſanguine repleat hoc veteres vænenum vo cabant. p. 2. fol. 18. b. e. -  Vino quomodo veteres vtebantur. p. 2. fol. 18. b. f. -  VIOLENTIA ſi fieretin rebus fideiuſſoris creditor non perderet ius crediti quoad principalẽ debitorem. p. 5. fol. 85. b. col. 1. in med. -  VIRGINEM qui corrũpit tenetur pœna inceſti. p. 7. fol. 71. *. 2. -  Sed an hoc procedet qñ virginem ſine vi: ſed blanditijs & perſuaſionibꝰ vicit? videtur ꝙ ſic. ibid. i. -  Virgines cæteraſ domicillas reginæ ſi quis infamare tentauerit qualiter punictur. p. 2. fol. 43. a. *. 2. & ſequenti. -  Virginum raptum vide. p. 7. fol. 71. &. 72. per totum. -  VIRTVS vult cũ humilitate doceri, & cũ labore quęri. p. 2. fo. 10. b. a. -  Virtus eſt æqualis quærere & parta tueri. p. 4. fol. 31. a. col. 1. in prin. -  Virtus vera non dicitur ſine charitate. p. 2. fol. 8. b. a. -  Virtus etiam in optimis moribus falſa eſt ſi deeſt incõmutabilis veritatis agnitio. p. 1. fol. 15. a. c. -  Virtutes cardinales quæ ſint. p. 2. fol. 13. a. *. 2. -  VISVS pro omni ſenſu corporeo ſumitur. p. 2. fol. 65. a. f. -  VITA ruſticorum tutior eſt, quam quieſeentium delitioſorum diuitum. p. 1. fol. 22. b. e. -  VISITATORIS religioſorũ qͦd ſit munꝰ ac ptãs. p. 1. f. 76. a. *. 1. et. 2. -  Viſitatores recenter creati quid facere debeant. ibid. b. *. 1. -  VIVERE vſ ad centum annos quis pręſumitur. p. 2. fol. 49. b. col. 2. in prin. &. p. 3. fol. 181. a. c. -  Hoc procedit in reo excipiente ſecus eſt in actore agente, & fundante ſe in vita alicuius. p. 3. fol. 181. a. c. -  Viuentium actus poſſunt ſtare in ſuſpenſo & pendenti nõ autem idem eſt de actibus morientium. p. 3. fol. 175. i. -  VLIXBONA ſcđm Yſidôrum ab vlyſſe eſt condita & noĩata, quo in loco cœlũ à tera, & Maria diſtinguntur à terris. p. 3. fol. 109. a. d. -  VMBRA ſenis plus valet quã arma iuuenis ſecundum Baldum. p. 2. fol. 59. b. col. 1. in prin. -  VNIO Eccleſiarum qñ & per quem poſsit fieri. p. 1. fol. 37. b. a. -  Vnio Eccleſiæ quibus modis fieri poſsit. p. 1. fol. 103. b. e. -  In vnione Eccleſiæ debet interuenire cõſenſus patroni. p. 1. fol. 37. b. d. -  Si vniatur aliquod caſtrum alicui ciuitati vel villæ (quod non põt fieri niſi per principem) an retineat territoriũ & terminos ſuos, alia iura ſicut ante vnionem. p. 3. fol. 128. b. c. per totum. -  VNCTIO extrema quando debeat dari & per quos & in quibus partibus. p. 1. fol. 32. a. *. 2. -  Vnctio extrema poteſt fieri cum chriſmate ſi oleum infirmorum deficiat. ibidem. g. -  Vnctio extrema quot bona ſecum afferat. ibid. *. 3. -  Vnctio extrema non debet dari ei qui ſemper fuit ſtultus, ne puero tempore innocentiæ. ibid. *. 4. -  Vnctio olei in pectore & inter ſcapulas ſigniſicat diuinę legis amorem. p. 1. fol. 19. a. d. -  VNIVERSITATIS ius & res apud quem remaneant ſi oẽs de vniuerſitate fugiant, vel an illas poſsint homines de vniuerſitate vendere. p. 3. fol. 181. a. col. 2. per totum. -  Vniuerſitatis ſola licentia ſufficit, vt ædificetur in loco public. parti. 3. folio. 182. b. a. -  Vniuerſitas vel plures perſonæ ſimul cõuentæ an maiores ſoluant ſpos tulas, quam vna perſona. p. 3. fol. 98. a. a. -  VOCARE inius vide in dictio. Citare. -  VOLVNTAS patris inter filios taliter eſt interpretanda. ꝙ reſultet æqualitas. p. 6. fol. 29. a. h. -  Voluntas habetur pro facto. p. 1. fol. 16. b. l. -  Voluntas ſola teſtatoris transfert dominium in legatarium abſ tradi tione. p. 5. fol. 26. a. a. -  Voluntas vltima immobilis perſeuerat. p. 6. fol. 66. a. f. -  Voluntas tacita coniecturata æquiualet expreſſæ. p. 6. fol. 66. a. d. -  In voluntatem hæredis ſi relinquit legatum, non debet̃ hęrede nolente. ibidem. *. 1. -  VIS eſt quæ fit alicui qui ſe defendere non põt. p. 7. fol. 38. b. *. 1. -  Vis eſt duplex cum armis & ſine armis. ibid. -  Visvt dicatur, requiritur ꝙ ſit impetus factus in alium. ibid. e. -  Visarmatæ pœna eſt in infulam deportatio: & hac afficiuntur congregantes gentes ad vim inferendam. p. 7. fol. 39. b. *. 3. -  VOX ineſt hominibus & brutis prout habet ſignificationem natura lem. p. 2. fol. 19. a. e. -  Vox ſeu verbum quid ſit. p. 2. fol. 10. b. *. 1. -  Vocis appellatione intelligit̃ omne ſignũ. p. 2. fol. 35. b. col. 1. in prin. -  Voces ſunt notæ eorum, quæ ſunt in aĩa paſsionum. p. 2. fol. 19. a. e. -  VOTA oĩa cõmutari poſſunt in votũ religionis. p. 1. fol. 81. b. *. 1. -  Votum ſub conditione, ſi ſanitatem cõſequar, an ſit licitũ. ibid. c. -  Votum Deo cito reddendum eſt. p. 1. fol. 79. b. e. -  Voto aſtrictus bonum opus faciens an magis mereatur, quã ſi ſine voto faciat. ibidem. -  Votum de non petento debitum ab vxore an valeat. p. 4. fo. 8. b. n. -  Ad voti obligationẽ tria inter cætera ſunt neceſſaria deliberatio, propo ſitũ, & promiſsio. p. 1. fol. 73. a. col. 1. in medio. & fol. 79. b. h. in fin. -  Votum eſt promiſsio Deo facta alicuius rei licitæ, cũ deliberatione animi. p. 1. fol. 79. b. *. 2. &. g. -  Votum duplex eſt, neceſſarium & voluntarium. ibid. -  Vota de rebꝰ vanis & inutilibus magis ſunt deridẽda ꝗ̈; ſeruãda. ibi. g. -  Votum quod ex facilitate animi potius quam ex diſcretione emittitur non eſt obligatorium. ibid. h. -  Votum calore iracundiæ emiſſum non obligat. ibid. -  Votum voluntarium duplex eſt, ſimplex & ſolẽne, & quid ſit ſimplex vel ſolenne. p. 1. fol. 80. a. *. 1. &. e. -  Voti obligatio qñ morte diſſoluitur, & qñ non. p. 1. fol. 81. b. d. -  Votum licet in melius cõmutare, votum tamen caſtitatis non poteſt. p. 1. fol. 80. a. *. 2. cum ſequen. -  Votum emittere quæ perſonæ poſsint vel non. ibid. &. k. &. l. -  Votum nullum religioſo eſt firmum ſine licentia pręlati. p. 1. fol. 80. b. e. -  Votum Hieroſolymitanum ſolùm per Papam commutari poteſt. p. 1. folio. 81. a. *. 1. -  Vota quibus de cauſis mutari poſsint, & quis ea commutare poſsit. ibi dem. &. c. -  In voti commutatione quot ſunt attendenda. ibid. q. -  Vota quæ mulieres ſine viri conſenſu ſeruare non poſſunt. ibid. b. *. 2. -  Votum Hieroſolymitanum poteſt maritus cõtradicente vxore emitte re. p. 1. fol. 82. a. *. 1. -  VOVERE non poteſt ſeruus aliquid vnde minuatur ſeruitium domino. p. 1. fol. 80. b. a. -  Vouere ſine conſenſu vxoris in quibus rebus non poſsis maritus. ibidem. c. -  Vouere poteſt maritus ſe non coiturum niſi ad complacentiam vxoris. ibidem. -  Vouere non põt monachus aliquid vñ clauſtrũ exire oporteat: oĩa em̃ vota in religionis obſeruantiã videtur cõmutaſſe. p. 1. fol. 80. b. e. -  VSVS rerum delectabilium aſsimulatur vſui ciborum, qui plus minuſué ſumpti ſanitatem corrumpunt. p. 2. fol. 10. f. -  Vſus eſt id quod oritur ex dictis & factis quæ homines populi dicũt & faciunt ſequuntur continuatim longi tẽporis ſpatio. p. 1. fo. 11. a. *. 1. -  Vſus & conſuetudo quomodo differant. p. 1. fol. 10. b. g. -  Vſus in populo introduci debet ſine damno & pro communi vtilitate. p. 1. fol. 11. a. *. 1. -  Vſus & mores mulierum non poſſunt inducere conſuetudinem: quia mulier non poteſt condere legem. p. 1. fol. 11. a. h. -  Vſus ſyluæ conceſſus ciuitati, an ſit vſus vel vſusfructus. Alberi, ait eſſe vſumfructum. p. 3. fol. 181. a. b. -  Et an talis vſus finiatur centum annis? ibid. -  Vſusfructus ſi cui omnium bonorum relinquitur an cenſeatur hæres vel legatarius. partita ſexta. folio. 17. b. columna ſecunda in fine. gloſ. magnæ. -  Vſusfructus finitur per deſtructionem totius proprietatis. partita. 3. folio. 181. a. *. 1. -  Vſusfructus ciuitati vel villæ quæſitus finitur cẽtum annis elapſis: quia præſumitur omnes qui conſtitutionis tempore viuebant, tanto tempore mortuos eſſe. ibid. *. 2. -  Quid autem in emphiteoſi vel legato annuo? videtur ꝙ centum annis non finiatur. ibid. b. -  Vſusfructus finitur morte vſufructuarij, vel vſuarij naturali vel ciuili. p. 3. fol. 178. b. *. 1. -  Quod etiam procedit ſi fructuarius conduxiſſet vſumfructum. ibid. f. -  Vſufructu vel habitatione legata, ſi legatarius moriatur intra annum illum quo ſibi legatum eſt, an illius anni vſusfructus vel habitatio tranſmittatur ad hæredes. p. 3. fol. 181. b. col. 2. in prin. -  Vſufructuarius, feudatarius aut creditor pignoris poſſunt extraneo nũtiare nouum opus: non autem domino proprietatis. partita tertia. fo lio. 182. b. *. 1. -  Vſufructuarius vi deiectus per proprietarium acquirit ſibi aut hæredi. bus ſuis proprietatem. p. 7. fol. 42. b. *. 1. -  Quid autem ſi vſufructuarius expellat vi dominum proprietatis. ibidem. g. in fine. -  Vſufructuarius, & vſuarius cauere debent de reſtituenda re ſinito vſufructu, & de vtendo bono modo ſalua rerum ſubſtantia. parti. 3. folio. 177. a. *. 3. -  Vſufructuarius, qui de licentia teſtatoris aliquas res alienauit an finito vſufructu ad reſtitutionem alienatarum rerum teneatur. ibid. b. g. -  Vſufructuarius & vſuarius in quo differunt. p. 3. fol. 178. a. *. 2. -  VSVCAPIO & præſcriptio fuit introducta, vt dominia rerũ ſint certa cuius ſint. p. 3. fol. 165. a. *. 2. -  Vſucapio impeditur errore tituli in facto proprio: in facto autem alieno non. p. 3. fol. 168. b. *. 1. -  Quid tamen ſi aderat titulus: ſed nullus, qui putabatur valere, an proce det vſucapio. ibid. d. -  Vſucapitur res mobilis triennio à bonæ fidei poſſeſſore. ibid. *. 2. -  Vſucapione incepta fi res ad alium titulo ſingulari vel vniuerſali tranſeat continuatur tempus prædeceſſoris cum tempore ſucceſſoris. p. 3. fol. 169. a. *. 1 -  VSVRARIVS abſque alia ſententia ipſo ſacto eſt inſamis. par. 7. folio. 23. b. q. -  Vſurarij manifeſti qui dicantur. p. 1. fol. 107. b. n. -  VTI neſcit ſuo qui ſemper vſus eſt alieno. p. 2. fol. 51. a. a. -  VXOR ſi ex dote poſt mortem viri honeſte viuere non poteſt, ſuccedit viro in quarta, etiam liberos habenti. p. 6. fol. 92. a. *. 1. -  At ita vero, vt quãuis ipſa vxor ſit induſtrioſa, & poſsit manibus ſuis victum lucrari habebit nihilominus ipſam quartam. ibid. f. -  Vxor potius præſumitur alimentari, quia vxor quàm contemplatione dotis. p. 4. fol. 36. b. d. -  Vxor poteſt durante matrimonio dotem exigere. ſi ex mala viri adminiſtratione timet dotis diſsipationem. p. 4. fol. 37. a. *. 3. -  Vxor clerici coniugati incedentis in habitu & tonſura an gaudeat priuilegio fori in criminalibus. p. 3. fol. 11. a. g. -  Vxor ſimpliciter dando licentiam marito intrandi religionem, non videtur ipſa tacitè vouere continentiam niſi de hoc fuiſſet conſcia, & certificata. p. 1. fol. 74. a. k. -  Vxorem poteſt maritum de religione infra annum exeuntem recuperare licet ipſa vouerit continentiam. ibid. n. -  Vxor an debeat magis diligi quam pater aut thater. partita quarta. folio. 2. a. h. -  Vxor vel filius an poſsint conueniri actione furti. p. 7. fol. 51. b. colum. 1. in principio. -  Vxor lucratur donationem propter nuptias ſi vir committat adulterium. p. 4. fol. 35. a. f. -  Item è contra vir dotem vxoris lucratur ſi ipſa adulteratur, niſi qui dotem dedit ſtipulatus fuerit cam ſibi reddi ſoluto matrimonio. ibid. -  Vxor licet non poſsit accuſare maritum ad pœnam adulterij: tamẽ poterit eum accuſare ex capite iniuriarum. p. 7. fol. 65. b. c. -  Vxor quibus modis poſsit repellere accuſationem adulterij ſibi à viro propoſitam. p. 7. fol. 67. b. *. 1. -  Vxot hodie ſtante lege fori poſt mortem mariti nõ poteſt accuſari ab alio de adulterio. p. 7. fol. 66. b. col. 1. in prin. -  Vxor an poſsit contrahere cum marito. parti. 4. folio. 31. a. col. 1. in prin. per totum. -  Vxor ſi habuit rem cum marito & cum amaſio potius præſumitur filius natus ex marito, quam ex amaſio. p. 2. fol. 42. b. d. -  In vxore eligenda quatuor debent attende. p. 2. fol. 16. b. c. &. k. -  Vxores duas ſimul habere eſt peccatum contra naturam. partita ſecunda. folio. 17. a. a. 
 
FINIS.