Petrus Sotus monachus Dominicanus Caroli Cæ ſsaris ſsacræ confeſs ſsionis administer, in æpistola quam ad me miſsit, negat ſse ullo modo de iusticia belli huius dubitare ſsed ne libri æditionẽ æditionem properarem me in eadem æpistola ſsollicite ſsemel & iterũ iterum , neſscio qua ratione ductus, adhortatur. Idem Palam aſs ſserunt Ioa. Egidius, qui Salmanticæ ex cathedra theologiam docet. & hõcala honcala canonicus Auilenſsis primarij theologi, quorum hic non uoce tantũ tantum ſsed etiam ſscripto ſsententiam ſsuam testatus est. Et Alfonſsus Herrera monachus Dominicanus cõ cionator concionator regius uir doctiſs ſsimus animo cãdido candido & ingenuo, qui cum mea ſscripta legiſs ſset, meq́; meque diſ ſerentẽ differentem audiſs ſset ex me, inquit, Geneſsi coniecturam facio, nec puto a te quen quenquam diſs ſsentire, niſsi qui te tuaq́; tuaque ſscripta, uel non | audierit, uel non intellexerit. Item nobis ſsuffragantur magno conſsenſsu hiſspalenſses theologi, qui nuper ſsummam quæstionis diligẽter diligenter perlegerunt, in primisq; primisque duo uiri doctiſs ſsimi Ludouicus Caruaialus Franciſscanorum præfectus & Augustinus Sbaroia monachus dominicanus, qui theologiam ex cathedra in ſsuorum collegio docet. Præterea uir, ut auctoritate, ſsic doctrina Præstans Michael Arcus Dominicani ordinis in bætica præ ſsectus Prouincialis qui nuper in Cordubenſsi cænobio re diligenter ex meis ſscriptis, meq́; meque diſs ſserente per ſspecta, & cum doctis monachis non paucis collata, non ſsolum meam ſsententiam cæteris, quos dixi, & imprimis Martino Mendoza eiuſdẽ eiusdem cænobij præfecto grauiſs ſsimo & ægregia doctrina uiro conſsentientibus palã palam probauit, ſsed etiam mirari ſse ſse profeſs ſsus est, quæ cau ſsa impreſs ſsionem libri huius moraretur, qui ad multorũ multorum errorem tollendũ tollendum , & mentes ſscrupulis, & aculeis cõscientiæ conscientiæ perperam fortaſs ſsis iniectis explicandas magnopere pertineret a cuius ſsenſsu non abhorrere uirum ei doctrina & auctoritate ſsimilem Dominicũ Dominicum cognomẽto cognomento ſsanctæ Crucis eiuſsdem ordinis ad Castellam præfectũ præfectum Prouincialem, nuper mihi retulit Dominicus a Cruce cognominatus ad nouam Hiſspaniam Præfectus & ipſse Prouincialis, qui cum alijs perſspectæ probitatis & religionis monachis ex illo altero orbe miſs ſsus fuit, vt Carolum Cæ ſsarem coram quid boni publici, & iustitiæ ratio postularet edocerent, peterẽtq; peterentque (id quod impetrarunt) vt pro ſsua prudentia, & æquitate tumultibus illarũ illarum regionũ regionum incolarum Hiſspanorum, & ſseditionibus | leges temperando proſspiceret, & pro ſsua ſapiẽtia sapientia modum imponeret tantis malis, quæ mala, ſsi uerum quæ rimus ex unius hominis uel errore nostræ huic ſsententiæ contrario, uel etiam temeritate & rerum nouarum studio primam originem habuerunt, pro quibus malis, & quietis impatiente animo, qui nos quoq; quoque hic exercet homini malum cupere, uel imprecari alienum est meæ naturæ, & instituto, quin magis precor, ut deus illi meliorem mentem prebeat, quo diſscat aliquãdo aliquando quietas cogitationes turbulentis conſsilijs anteferre. Ad ſsummam, ut unde ſsumus digreſs ſsi reuertamur, a nobis ſ ũt sunt omnes eruditi, quibuſcunq́; quibuscunque meam ſsententiam, & rationes expoſsui, præter paucos quos dixi, ambitione, aut alio grauiore morbo corruptum, & repugnantem animum gerentes, quos ipſsos tamẽ tamen tergiuerſsantes, & laborantes diſsputatione coegi, ut ad leuiſs ſsima & plane indocta commenta, nolo enim dicere puerilia, miſserabiliter confugerent more factioſsorum hominum, qui in ciuilibus contentionibus. & magnis rerum angustijs ergastula ſsoluunt. Longe igitur diſspar nostra, & aduerſariorũ aduersariorum cauſsa est. A quibus ſsi ceteris in rebus tãtopere tantopere uinceremur, quanto ſsumus ſsuperiores. Vna tamen ſsummi Sacerdotis, & EccleſsSacroſ ãcta Sacrosancta , qua ipſsi nitimur auctoritas in hac mores, & religionem publice attingente cauſsa, omnes omnium aliorum iudicum ſ ẽ tentias sententias pondere, & maiestate apud pios omnes longe ſsuperaret, nec ſsuperaret modo, ſsed etiã etiam pertinaciter ob ſistẽtes obsistentes , hæreticos eſs ſse cõuinceret conuinceret . Vt igitur dicã dicam quod ſsentio, & aliquando perorem, haud equidem uideo, | quomodo istorum opinio defendi queat quæ fundamẽ tis fundamentis , & strophis hæreticorum nititur, Euangelio, & ſsacrorum doctorum conſsentientibus declarationibus, & testimonijs aduerſsatur, a uetere iuditio Eccleſsdiſ ſ ẽ tit dissentit , & nouum eiuſsdem grauiſs ſsimum decretum, & reſscriptum nostris principibus Apostolicum oraculum ex diuino præcepto (de quo est Deut. 17. &. c. per venerabilẽ venerabilem , qui filij ſsint legit) conſulẽtibus consulentibus datum cõ temnit contemnit , aut quomodo non ſsit hæretica, ſsi rebus, & rationibus cognitis, cum pertinatia defendatur.
Loading...