Quibus adijcio, plures † Theologos tenuiſſe, aliquam iuris naturalis ignorantiam eſſe omnino inculpabilẽ, & invencibilẽ, præſertim in iunioribus, hebetioribus, & idiotis; maximè ubi non de primis ipſis, ac puris principijs naturalibus agitur, quale eſt illud; quod tibi nõ vis, alteri ne feceris, & ſimilia; ſed de alijs pręceptis, quæ ab illis paulò remotiora ſunt, & obſcuriores aliquas concluſiones habent, ut colligitur ex D. Thom. in 1. 2. q. 94. art. 6. & ex cap. obijciũtur 7. 32. q. 4. & latè proſequitur Ant. à Corduba in quæſt. lib. 2. q. 4. per tot. Dominic. Soto lib. 1. de iuſtit. & iure, q. 4. art. 4. Aragon d. q. 10. art. 1. pag. 254. Gabr. Vazq. in 1. 2. q. 76. diſp. 122. cap. 1. & 2. Gabr. de Valencia, Zumel. Medina, & alij, quos refert, & ſequitur Ioan. Salas in d. tractat. de legibus, diſp. 5. ſect. 5. & 6. pag. 76. & 80. & noviſsimè P. Franc. Suar. in tract. de Fide, diſp. 17. ſect. 2. ex numero 5.