Et quamvis † infideles, prædicatam ſibi, & ſufficienter propoſitam Chriſti Fidem non recipientes, graviter peccent: non tamen poſſunt Chriſtiani, eos ſub hoc prætextu punire, aut debellare, cùm id ſibi nequaquam permiſſum, ſed potius prohibitum reperiatur Matth. 10. Marc. 6. & Lucæ 9. Quia † præceptum illud affirmativum de Fide prædicanda, & diſſeminanda, & de idololatria vitanda, nequaquam fideles conſtringit, ut ad illud implendum aterum fortius, & potentius præceptum, negative cõceptum, trãſgrediantur, quo inſontes, & innocentes non eſſe occidendos, nec bello, & iniurijs laceſſendos docemur, ut habetur Exodi cap. 23. & Matth. cap. 19. Cùm † nemo teneatur aliorum converſonem curare, ſi ſe exponat periculo peccandi. Quia non ſunt facienda nala, ut inde eveniant bona, & † etim ob lucrandas omnes animas mundi, nõ poteſt quis peccatum, quantumvis venial, committere, ut in noſtræ quæſtionis terminis benè obſervant, & probant Ioan. Andr. in reg. peccatum in Mercurialibus, Ant. à Corduba dict. lib. 1. quæſtionarij, quæſt. 57. Eman. Roder. in quęſt. Regular. 3. tom. quæſt. 32. Ferdin Rebellus de oblig. iuſt. lib. 1. quæſt. 14. ſect. 8. num. 58. Pag. 123. Beccanus in ſum. 2. tom. cap. 13. quæſt. 4. Simon Maiol. De perfid. Iudæor. Pag. 103. Pat. Fran. Suarez in tract. de Charitate, diſput. 9. ſect. 1. ex num. 2. & alia adducens Ioan. Bapt. Valençuela in monit. contra Venetos, 5. part. num. 200. & Mag. Marquez in Gubernat. Chriſtian. lib. 2. cap. 25. pag. 132. & ſeqq. & cap. 28. pag. 171.