INDEX RERVM, SENTENTIARVM, LEGVM, CAPITVM, ET LOCORVM SACRAE SCRIPTVRAE, QVAE IN HOC OPERE CONTINENTVR, EXPLICANTVR, AVT ILLVSTRANTVR.

Prior numerus librum, Secundus caput, Tertius capitis numerum ſsignat.

  • A

    • ABacvch per aera ab Angelo ductus, & etiam Philippus Diaconus, 1.14.44.
    • Abaſssia, & Abyſssinorum imperiũimperium hodie eſst in Africa; & an olim in Aſsia, & intra Indiam fuerit? 1.1.36.
    • Abdias babylonius quis, & quando vixerit, & de fide hiſstoriæ Apoſstolorum, quæ eius nomine circumſsertur 1.1.38.
    • Abdiæ Prophetæ vaticinium obſscurum exponitur, & ad converſsionem Novi Orbis per Hiſspanos factam accommodatur, 1.15.29.
    • Abortum qui violenter facit, lege Corneliâ punitur, 1.12.88.
    • Abraham dum Iſsaac filium ſsacrificare voluit qualiter excuſsetur? 2.12.80.
    • Abraham in liberationẽliberationem Lot iuſstè quinque Reges Amorrhæos percuſssit, 2.15.10.
    • Abraham, pro vindicando Rege Salem, & alijs ſsuis confœderatis, rectè pugnaſsſse dicitur, 3.4.28.
    • Abraham, dum fuit hoſspes in Ægypto, viros, & Sara fœminas in lege Dei inſstituit, 2.20.48.
    • Abrahamum, aliquando idololatram fuiſsſse, aliqui tradunt, qui ab alijs reprobantur, remiſsivè, 2.14.107.
    • Abrahamum cur Deus peregrinum eſsſse voluerit? 1.16.25.
    • AbundãsAbundans cautela non ſsolet nocêre, 3.1.60.
    • Abyſssinorum de rebus qui ſscribunt, 1.3. 49.
    • Abyſssinorum Reges ad Pontificem Romanum, & Luſsitaniæ RegẽRegem legatio, 1.3.43.
    • Accurſsius in iuris gloſssis pauca de ſsuo habet, 2.1.14.
    • Achaz Hebræorum Rex filium immolavit idolo inimicorum ſsuorum, 2.14.85.
    • Acquiſsitio Novi Orbis ſsi iuſsta eſst, iuſstior erit retentio, 3.1.1.
    • Acquiſsitio à principio nulla, tanquam facta per forenſsem, ex poſstfacto convalidatur, ſsi forenſsis civis fiat, 3.4.44.
    • Acquiſsitionis, & retentionis Novi Orbis iura, & titulos multi Doctores varijis in locis examinant, qui numerantur, 2.1.39.
    • Actio & paſssio, & datio & acceptio in eodẽeodem ſsubiecto eſsſse nequeunt, 2.21.6. Et quando hoc fallit, num. 10.
    • Actionem cui damus, multo magis exceptionem, 3.1.4.
    • Actus ſsemper denominari ſsolet à principali eius Auctore, 2.24.101.
    • Actus perfecti, & abſsoluti per impedimẽtumimpedimentum ſsuperveniens non vitiantur, 3.2.58.
    • Actus non tribuitur exequenti, ſsed ordinanti, 3.6.79.
    • Actus, ut magis valeat, quàm pereat, interpretatio ſsumenda eſst, 3.1.38.
    • Actum ſsi quis propriâ auctoritate poſssit expedire, & iudicem adeat, an ſsibi præiudicet, & ad viam facti redire prohibeatur? 3.1.55. & 64.
    • Adagium Neptuni, ſsive maris filij, quid ſsignificet? 1.8.7.
    • Adagium non ultra Gadira, ſsive quæ ultra Gades inacceſsſsa, explicatur, & exornatur, 1.11.52.
    • AdagiũAdagium, quo, illotis manibus, aut pedibus | aliquid agere veramur, quid ſsignificet, & unde ſsumatur? 1.1.8.
    • Adagium Quot ſservi, tot hoſstes, qualiter invertat Feſstus Pompeius, 3.7.11.
    • Adagia Aurum Toloſsanum, & Equus Seianus quid ſsignificent, 3.8.36.
    • Adam fuit ſsapientiſssimus, & eloquentiſsſsimus. 2.8.17.
    • Adam idem ſsignificat Hebraicè, quod Latinè homo: & cur ita vocatus? 1.9.5.
    • Adam fuit Auctor totius generis humani, 1.9.4.
    • Adami inter filios, & deſscendentes qualiter Orbis dividi cœperit, 1.9.7.
    • Adami ad formationem Deus terram ex quatuor mundi partibus ſsumpſsiſsſse dicitur, & quare? 1.9.6.
    • Adami oſsſsa in arca ſservavit Noë, & qualiter illa inter filios cum Orbe diviſsit? 1.9.13.
    • Admirali, ſsive Almirantis dignitas quæ? & de vocis etymologia, 1.5.23.
    • Adriani IV. memorandum diploma de conceſssione Regni Hiberniæ ad litteram recenſsentur, 1.24.27.
    • Adrianus Imperator Antinoo Ganymedi ſsuo divinos honores indulſsit, 2.14.55.
    • Adrianus Imperator ad Eufratem tantùm pervenit, 1.3.11.
    • Adulatores ſsibi, & ijs, quibus adulantur, damnoſsi ſsunt, 2.1.52.
    • Ædificiorum, & aliorum ingentium operum, quæ olim Indi fecerunt, plura hodie veſstigia manent, quæ remiſssivè recenſsentur, 2.12.7.
    • Aëris elemẽtumelementum eſst commune omnium, & nihilominus habemus ius in cœlo, quod eſst ſsupra noſstras domos vel ſsundos, 3.3.43.
    • Ægidius Gonçalez Davila Regius Chroniſsta laudatur, & qualiter Ovidij carmina ad Hiſspaniæ ImperiũImperium detorqueat? 1.16.67.
    • Ægidus Benedictus, & Seraphinus Freitas Luſsitani, qualiter noviſssimé reſpondeãtreſpondeant argumentis Incogniti? 2.1.50. & 3.3.30.
    • AEginetæ putabant ſse ex ſsomicis homines factos, 1.9.23.
    • AEgypti regio olim occubatur mari Mediterraneo, & qualiter detecta? 1.4.20.
    • AEgyptij fuerunt idololatriæ magiſstri: & de multis ridendis, & contemnendis rebus, quas adorabant, 2.14.98.
    • AEgyptij nautas alloqui non dignabantur, 1.16.14.
    • AEliani optimus locus exponitur, ubi Novum OrbẽOrbem depingere videtur, 1.12.50. Sed reijcitur, num 56.
    • AElius pertinax Imperator quidquid in Italia, aut alibi incultum, & deſsertum erat, occupantibus conceſssit, 2.6.94.
    • AEmiliani expeditio in Indiarum OriẽtalemOrientalem parum proficua, 1.3.12.
    • AEmilij Probi elegans locus pro retentione Indiarum expenditur, 3.5.32.
    • AEquum eſst ut ſsi habes bonum propter me, ut & ego habeam propter te, 3.4.27.
    • AEthiopem de albare adagium, & alia de Æthiopibus remiſssivè 1.10.53.
    • AEthiopes, & Indi, & eorum liberi nunquam mutant colorem, etſsi ad frigidas regiones transferantur, 1.10.46.
    • AEthiopes ſservos qui emunt, quando in conſscientia ſsecuri ſsint, 3.7.109.
    • AEthiopes ſsi quis gregatim mercatus ſsit, & dubitet de iuſsta captivitate aliquorum & qui illi ſsint, diſstinguere nequeat, omnes liberos dimittere debet, 3.7.63.
    • AEthiopum, qui à Luſsitanis adſportãturadſportantur ſservitus multis alijs bonis compenſsantur, quæ eâ mediante accipiunt, 2.7.69.
    • AEthiopũAEthiopum captivitas qua ratione ab aliquibus defendatur, 3.7.24. & 27. & 108.
    • AEthiopum ſservorum venditio, & negotiatio difficilis, & periculoſsa videtur Molinæ, & alijs. 3.7.108.
    • AEthiopia MaurorũMaurorum cur à Virgilio, & Lucano dicatur iacere extra ſsydera, 1.12.88.
    • AEthiopia ubi, & unde dicta? Et quòd ſsit duplex, 1.1.39.
    • AEthiopiæ flumina, de quibus Iſsaîas, & Sophonias quid ſsignificent? 1.15.54.
    • AEthiopiæ Africanæ partem antiquis incognitam habitat AbyſsinorũAbyſsinorum Imperator, vulgò dictus Presbyter Ioannes, 1.3.44.
    • Africanorum, & SodomorũSodomorum ſscelera qualiter Dei iram excitaverint, cum Salviano, 2.13.57.
    • Afri, ſsive Carthaginenſses AſtartẽAſtartem Deam, ideſst Conſsiliariam, valdè colebant, 3.2.15.
    • Afros, Gallos, & Hiſspanos inter Barbaros collocat Cicero, 2.8.44.
    • Afrorum vitia vitijs IndorũIndorum longe maiora verbis Salviani cõnumeranturconnumerantur, 2.14.58.
    • Agrariæ legis effectus, quamvis iniuſstos, ob maiora damna vitanda, Populus Romanus toleravit, ex D. Auguſstino, 3.5.33.
    • Agri deſserti præſscriptio quomodo, & quo tempore currat? 2.6.106.
    • Agri deſserti novis poſsſseſsſsoribus & cultoribus poſst biennij lapſsum in perpetuum applicantur, 2.6.103. Et quare? 105.
    • Agrorum deſsertorum nomine, qui ad culturam redigebantur, decima pars fructuum Reipublicæ pendebatur, 2.6.95.
    • Agros, & rura habitantes ubique hebetiores ſsunt, 2.8.88.
    • Agros deſsertos qui invadit, & colit, non incidit in pœnam legis cùm querebatur, & l. ſsi quis in tantam, C. unde vi, 2.6.104.
    • Alani Copi ſsententia & verba de omnimoda ignoratione Novi Orbis apud antiquos, 1.11.6.
    • Alanus Copus ſsatetur, poſst Orbis conditionem, & incarnationis beneficium, nullum illuſstrius reperiri converſsione Novi Orbis, 1.16.70.
    • Alanus Copus titulũtitulum, quem Reges Hiſspaniæ in utraq;utraque India habent, multum extollit, tanquam â Deo conceſsſsum, 2.2.37.
    • Albani ultra centũcentum numerare neſsciebant in reliquis, quæ ad urbanitatem, & culturam pertinebant, prorſsus ignari, 2.8.98.
    • Alexander VI. qualiter ſsedaverit controverſsiam inter Caſstellæ, & Luſsitaniæ Reges ſsuper Novi Orbis partitione ſsubortam, 1.6. 69. & 2.24.18.
    • Alexand. III. qua de cauſsa Venetis mare Adriaticum conceſssiſsſse narretur, 3.3.34.
    • Alexand. VI. R. P. Regibus Caſstellæ, & eorum ſsucceſsſsoribus retẽtionemretentionem Novi Orbis donavit, 3.1.12.
    • Alexan. VI Indiarum conceſssione Hiſspaniæ Regibus factãfactam intrepidè, & indiſstinctè probat Pet. Malferitus, 2.23.65.
    • Alexand. VI. non ſsolùm adminiſstrationem, ſsed etiam plenum dominium Novi Orbis Regibus Catholicis indulſsit, cum onere, ut Indorum converſsionem curarent, 2.24.19.
    • Alexand. VI. ex ſsententia Epiſscopi ChiapẽſisChiapenſis, Acoſstæ, Caietani, Soti, Victoriæ, CordubęCordubæ, Bellarmin. Bañez, Valenciæ, Molinæ, & aliorum, quorum dicta ſspecialiter põderanturponderantur, ſsolùm conceſssit Regibus Catholicis curam converſsionis, & protectionem Indorum Novi Orbis, 2.23.5.
    • Alexan. VI ſsequutus fuit opinionem eorum, qui Pontifici tribuunt temporalem dominationem in Regnis, & bonis infideliũinfidelium, 2.24.21.
    • Alexandri VI. donatio à calumnijs invidorum defenditur, 2.25.1.
    • Alexand. VI. conceſssio neceſsſsariò cum omnimoda iuriſsdictione, & dominatione intelligi debuit, 3.1.26.
    • Alexan. VI. R. P. Bulla conceſssionis Indiarum, earundem debellationem, & cõquiſitionemconquiſitionem permittit, ad meliorem, Fidei prædicationem, & propagationem 2.16.44.
    • Alexan. VI. bulla etſsi non faciat mentionem conſsultationis Cardinalium, credendum tamen eſst, eam interveniſsſse, 2.24. 99.
    • Alexan. VI. Bullam, & cõceſsionemconceſsionem erroris notâ ſsuggillat Gregorius de ValẽciaValencia, 2.23.6.
    • Alexan. VI. ingens gaudium ob detectionem Novi Orbis accepit, & qualiter primis, & ſsecundis litteris eius conquiſitionẽconquiſitionem Regibus Catholicis conceſsserit, 2.24.15.
    • Alexan. VI. donationem hæreticus quidam umbratilem appellat, 2.23.12.
    • Alexan. VI. vitia, ſsi qua habuit, ingenti bono & dono detectionis Indiarum Novi Orbis penſsantur, 2.24.24.
    • Alexander Magnus quouſsque Indiarum Orientalium pervenit, 1.2.19.
    • Alexan. Magnus lætatus eſst audiens, de ſse loqui Danielis Prophetiam de everſsione Imperij Perſsarum, 1.15.65.
    • Alexander Magnus plorabat, audiẽsaudiens, plures mundos eſsſse, quòd ne unum quidem ſsubegiſsſset, 1.4.44.
    • Alexandri Magni bella, magna latrocinia vocantur a D. Auguſstino, 2.6.56.
    • Alienatio, vel infeudatio quorumlibet bonorum, etiam Eccleſsiaſsticorum, à Regibus, Principibus, vel Prelatis iuxta conſsuetudinem facta, impediri non debet, 2.24.91.
    • Alienatio à minore nulliter facta confirmatur, ſsi poſst legitimam ętatemætatem eam ratãratam habuerit, 3.4.46.
    • Alienum ſsi quis bona fide accepit à non domino, illud tenetur vero domino reſstituere, ſsi poſsteà ſsciat, alienum eſsſse, 3.2.49.
    • B. Aloyſsius Beltranus prædicavit, & multa fecit miracula in Novo Regno Granatæ, 1.6.41.
    • B. Aloyſsius Bertrandus, Martinus â Valencia & alij Novi Orbis prædicatores habuerunt donum linguarum, 2.5.9.
    • B. Fr. Aloyſsij Bertrandi miraculum in cuiuſsdam dæmonis expulſsione, 2.4.92.
    • Alphonſsus Aragonum Rex cur de manu Pontificis Romani Regni coronam accipere noluerit? 3.1.83.
    • Alphonſsus AragonięAragoniæ Rex Barbaros non homines, ſsed homones cum Ennio appellabat, 2.7.15.
    • Alphonſs. Aragon. Regis dictum notabile, 2.8.115.
    • Alphonſsus X. Caſstellæ, & Legionis Rex â Deo punitus dicitur, quod eius opera reprehenderit, 1.8.58.
    • Alphonſsus Luſsitaniæ Rex quid in AfricęAfricæ & Indiæ conquiſsitione præſstiterit, 1.3.23.
    • Alphonſsus Ojeda magis quâm Americus Novi Orbis inventor dici debuiſsſset, 1.4.9.
    • Alphonſsus Alburquercius Nilum in Arabicum ſsinum divertere tentavit, & ſsic totãtotam Æguptum in Turcarum odium ſterilẽſterilem reddere, 1.8.80.
    • Alphonſsus Carrança I. C. eximius citatur, & laudatur, 1.2.15. & alibi.
    • Alvarus Nunius Cabeça de Vaca, & eius ſsocij ad Floridam naufragium facientes, multa miracula in ægrorum curatione patrarunt, 2.5.22.
    • Ambroſsius Catherinus vocat nimis ſsimplices, & adulatores Papæ eos qui illum totius Orbis Dominum faciunt, 2.23.4.
    • D. Ambroſsij locus inſsignis Indorum converſsionem quodammodo vaticinantis, 1.14.75.
    • D. Ambroſsij locus refertur, eos notãtesnotantes, qui maris ſsinus ſsibi applicare, aut acquirere cupiunt, 3.3.29.
    • Amentibus quæcunque pietatis opera cõferendaconferenda ſsunt, 2.9.46.
    • America dicitur quarta pars Orbis, & eſst maior tribus alijs anteá detectis, 1.4.52.
    • Americæ Septentrionalis regiones innumeræ, 1.6.34.
    • Americæ, & Indiarum Occidentalium appellatione Auctor utetur, quamvis impropria ſsit, 1.4.58.
    • Americæ nomen ſsalsò impoſsitum fuit Orbi Novo, â Columbo reperto, 1.4. 5
    • Americæ SeptẽtrionalisSeptentrionalis provinciæ Eſstotilandia, Terra Laboratoris, & Norumberga, 1.6.19.
    • Americæ hiſstoriæ libri novem voluminibus comprehenſsi, & ab hæreticis publicati, cum cautione legendi ſsunt, 1.5.48.
    • Americanos à Carthaginenſsibus procedere aliqui putant, & quare? 1.12.49.
    • Americus ob rei nauticæ peritiãperitiam à Regibus Caſstellæ, & Luſsitaniæ invitatur, 1.4.12.
    • Americus Veſsputius quis, & qua arte ſsibi Novi Orbis detectionem adrogaverit? 1.4.6.
    • Americi fraus & impoſstura à Columbo coram Regio Senatu convincitur, 1.4.8.
    • Americi ſsraudem plures Auctores aperiunt, 1.4.10.
    • Amicus nemo invitus fieri debet, 2.17. 21.
    • Ammiani Marcellini elegans locus expenditur, 3.7.38.
    • Ammonitis, & Moabitis templo Domini interdictum fuit, quia Dei populum fatigatum itinere non foverunt, 2.20.61.
    • Amorrhæi, & cæteri Palæſstini graviſssima peccata cõmittebantcommittebant: ob quæ tamen citra præceptum Domini debellari non poſssent, 2.14.57.
    • Ammorrhæorum iniquitates quando cõpletæcompletæ dicantur in Scriptura, 2.13.65.
    • Amorrhæorum & Chananæorum templa & idola cur Deus ab Iſsraelitis ſsubverti pręceperitpræceperit, 2.14.115.
    • Amorrhæos, & Chananæos Deus timidiſssimos reddidit, ut terram eorum Iſsraelitæ faciliùs occupare poſsſsent, 2.4.70.
    • Anacharſsis Apophthegma, 2.8.25.
    • Anaſstaſsij Germonij verba expenduntur, circa modum, quo Pontifices uti ſsolent poteſstate temporali, 2.24.7.
    • Anaſstaſsij Germonij & Franc. Vargas notabilia verba referuntur circa magnam PõtificisPontificis poteſstatem in concedendis quibuslibet infidelium provincias, 2.23.137.
    • Andreæ de Iſsernia, de Siciliæ Regno loquentis, doctrina diſscutitur, 3.1.67.
    • Angelus apparuit Indo ſsacrificando, 2. 12.98.
    • Angli in Fidei Catholicæ receptione Hiſspanis, & Gallis ſse antiquiores eſsſse contendunt, 2.17.55.
    • Angliæ Reges anulos benedicũtbenedicunt, qui morbum comitialem depellunt, 2.25.32.
    • Angliæ Regnum ratione hæreſsis & ſschiſsmatis à Pio Quinto, & Sixto Quinto, Philippo XI. Hiſspaniæ Regi adiudicatum eſst, 2.22.58.
    • Anglicus quidam Doctor qualiter PapãPapam alloqueretur, 2.23.84.
    • Animarum converſsionis cura præcipuè ſspectat ad Summum Pontificem, 2.25.44.
    • Animarum convertendarum zelus Deo gratiſssimus eſst, & in quibus potiſssimum eminere debeat? 2.16.31.
    • Animarum ſsalus cunctis rebus præfertur. 35.38.
    • Animæ inauxiliatæ in ſsacra Pagina cur dicantur filij â parentibus immolati? 2.12. 77.
    • Animalia poſst diluvium in inſsulis denuò creata fuiſsſse opinatur D. Auguſstinus, quod reijcitur, 1.9.53.
    • Animalia imperfecta, & inſsecta benè poſsſsunt generari ex putrefactione, 1.9.38.
    • Animalia perfecta, & præſsertim homo, non poſsſsunt naſsci niſsi ex ſsemine parentum, 1.9.40.
    • Animalia in ſsacrificijs interfecta, extracto iam corde, mugire, & reſspirare contigit, 2.12.97.
    • Animalia durante ſstatu innocentiæ linguãlinguam HebræãHebræam quodammodo intellexiſsſse, imò & locuta fuiſsſse, quidam fabulãturfabulantur, 1.9.52.
    • Animalia domeſstica, & fera qualiter poſst diluvium ad inſsulas longinquas tranſsierint, anceps eſst quæſstio, 1.9.50.
    • Animalibus perfectis non minus quàm hominibus, via in Novum Orbem quærenda eſst, quia etiam diluvio perierũtperierunt, 1.9.49.
    • Animalium Novi Orbis mira fœcunditas, 1.7.34.
    • Animalium quadrupedum tria tantùm, vel quinque genera erant in Hiſspaniola ante Hiſspanorum adventum, eaq́ue minutiſsſsima, nunc plurimis, & magnis ſscatet, 1.7. 35.
    • Animantia omnia qualiter adducta fuerint coram Adam, ut eis nomina imponeret, & coram Noë, ut ea in arcam includeret, 1.9.51.
    • Annian Fretum ultra Promontorium Mendocinum dividit Indiam Orientalem, 1.10.25.
    • Anni tempora cur ita Deus ordinaverit, ut inter Hyemem, & Æſstum, Veris, & Autumni benignitas interveniat, 2.3.70.
    • Antarcticus Polus ſsolet vocari Meridionalis & Auſstralis, & cur? 1.1.20.
    • Antecedentia probat qui ad ulteriora procedit, 2.21.4.
    • Anthæi proceritas excedebat ſsexaginta cubitos, 1.2.14.
    • Anti-Chriſstus idola auferet, 2.12.117.
    • Anti-Chriſsto obviam iri per converſsionem factam ab Hiſspanis in Indijs Orientalibus, & Occidentalibus, Genebrardus, & Maluenda affirmant, 1.16.86.
    • Antigonus expreſssè docuit, bella iniuſsta inferentes iuſstitiæ amatores eſsſse non poſsſse, 2.6.60.
    • Antiliæ inſsulæ quæ, & ubi? Et qui Antiliani? 1.4.2. & 9.
    • Antiochus tentavit expeditionem in Indiam Orientalem, 1.2.23.
    • Antipodes eſsſse qui olim ridebant, hodie magis ridendi ſsunt, 1.11.27.
    • Antipodes negavit D. Auguſst. & alij Eccleſsiæ Patres, quia ad eas regiones tranſsijſsſse per Oceanum Adami poſsteros impoſssibile iudicarunt, 1.11.48.
    • Antipodes Hiſspanis, & alijs Europeis ſsunt plures regions Novi Orbis remiſssivè, 1.11.26.
    • Antipodes, ſsive Antictones eſsſse, multi Auctores cõſtantiſsimèconſtantiſsimè negarunt, & de horum nominum etymologia, 1.11.25.
    • Antipodes eſsſse plures ex antiquis affirmarunt, 1.11.33.
    • Antipodes eſsſse, licèt aliqui ex antiquis agnoverint: ignorabant tamen regiones eorum, & alterius generis mortalium eſsſse putabant, 1.12.70.
    • Antipodes eſsſse, qui olim agnoverunt, putabant, alterius generis eſsſse, & aditum ad eos non dari propter calorem Torridæ Zonæ, 1.11.34.
    • Antipodum, & Novi Orbis inventio inſstar omnium inventorum valet, 1.12.17.
    • Antiqua ſsemper ſsunt obſscura, & leviores probationes exigunt, 1.9.33.
    • Antiqui cognoverunt Indiam OrientalẽOrientalem, Æthiopiam, & Trapobanam, 1.2.29.
    • Antiſsthenes Athenienſses, domi ſsemper manentes, qualiter exprobraverit, 1.16.26.
    • D. Antoninus iuriſsdictionem Papæ, ad puniendos, & deponendos infideles, violantes legem naturæ, ut rem indubitatam agnoſscit, 2.23.60.
    • Antonius Herrera multa paſssim prodit de barbarie, & feritate Indorum Occidentalium, 2.7.35.
    • Antonius de Roſsellis hæreticos vocare audet eos, qui dicunt, imperium pendere ab Eccleſsia, 2.22.12.
    • Domin. D. Antonius à Morga Quitenſsis Cancellariæ Præſses laudatur, 1.6.65.
    • Rever. Pat. M. F. Antonius Perecius Benedictinus laudatur, 2.7.10.
    • Antonius Scappus probat opinionem Hoſstienſsis, ſsi infideles dominium Eccleſsiæ recognoſscere nolint, 2.10.11.
    • Antonius Poſsſsevinus apertè ſsentit, hodie inter Indos conſsideratâ eorum feritate, varietate, & diſstantiâ, Apoſstolicum prædicandi modum ſservari non poſsſse, 2. 18.9.
    • Antonij Poſsſsevini graviſssima, & elegantiſssima verba expenduntur, quibus probat, in inquiſsitione, & acquiſsitione Novi Orbis divinum impulſsum adfuiſsſse, 2.3.19. & 20.
    • F. Antonij à Corduba notabilia verba expenduntur, de caſsibus tractantia, in quibus adverſsus Indos pugnari legitimè poteſst, 3.4.14.
    • Antonij Cordubenſsis ſsententia de modo converſsionis Indorum, 2.18.10.
    • Dom. D. Ant. Pichardus Vinueſsa Primarius Salmant. & Pincianus Senator laudatur. 2.25.65.
    • Anton. Monarcius circa obtẽtionemobtentionem, & retentionem Regni Navarræ multa con|tra hiſstoriæ Fidem commentus eſst, 2.20. 65.
    • Antropophagiæ vitium monſstroſsum, & deteſstabile eſst, 2.12.43.
    • Appellare ad Papam à ſsentenijs iudicũiudicum, vel Principum ſsæcularium, an, & quãdoquando liceat, 2.23.164.
    • Appellatio ad Papam non fit in cauſsis tẽporalibustemporalibus, ex conſsuetudine totius Chriſstianiſsmi, 2.23.46.
    • Apes imitari debent, qui libros legunt, & ſscribunt, 2.1.3.
    • Apocalypſsis cap. 2. verba exponũturexponuntur cum D. Auguſstino, & Baronio, 2.23.156.
    • Apoſstolica Sedes ſsolita eft infideliũinfidelium provincias Principibus Chriſstianis conquirendas, & poſssidendas concedere, 2.23.130.
    • Apoſstolicæ Sedis poteſstas in infinitum pro meliori Eccleſsſstatu ampliari poteſst, 2.24.55.
    • Apoſstolici muneris ratio, ius quoque regendi, & gubernandi animas complecti videtur, 2.9.56.
    • Apoſstolicum modum in prædicando obſservare, ubi illud cõmodècommodè fieri poteſst, congruentiſssimum eſst, 2.19.2.
    • Apoſstoli unde ita dicti, & qundo, & ad quid à Chriſsto delecti, 1.14.6.
    • Apoſstoli non tantum ſsapientibus, verum & Barbaris ac ferociſssimis nationibus prædicarunt, 2.8.83.
    • Apoſstoli olim inter nationes non minus feras & Barbaras, quàm Indorum, ſsoli & inermes prædicarunt, 2.19.21.
    • Apoſstoli, in quorum locum prædicatores ſuccedũtſuccedunt, qualiter à Chriſsto miſssi, & inſstructi fuerint ad prędicandumprædicandum, 2.17.46.
    • Apoſstoli triginta & octo annis, & ut aliqui intendunt, undecim tantum poſst Chriſsti mortem, in univerſsis mũdimundi partibus prædicarunt, 1.14.14.
    • Apoſstoli alios ſseptuaginta duos comites ad predicandum elegerunt: & an hi propriè Apoſstoli vocari poſssint: & cur eo numero electi? 1.14.24.
    • Apoſstoli, & ſsancti, in die iudicij cum Chriſsto ſsedebunt, iudicantes duodecim tribus Iſsrael, 1.15.32.
    • Apoſstoli breviſssimo tempore totum Orbem prædicando penetrarunt, 1.14. 7 & 11.
    • Apoſstoli & præſsertim D. Bartholomæus Indiam Orientalem prædicando luſtrarũtluſtrarunt, 1.2.30.
    • Apoſstoli Chriſsto, & eius beatiſssimæ Matri cedunt, cum alijs verò Sanctis temerè comparantur, 1.14.123.
    • Apoſstoli ad prædicandum Evangelium quas provincias, & qualiter ſsortiti ſsint? 1. 14.8.
    • Apoſstoli cur dicti fuerint ſsagittæ volantes, Pſsal. 127. & Zachar. 9. & quadrigæ Abac. 3? 1.14.18.
    • Apoſstoli nubibus ducti in tranſsitu Beatæ MarięMariæ miraculosè momento temporis ex diverſsis mundi partibus convenerunt, 1.14.45.
    • Apoſstoli totius Orbis prædicatores dici potuerunt, 1.14.87.
    • Apoſstoli magis virtutibus, quàm miraculis Orbem converterunt, 2.19.27.
    • Apoſstoli ex præcepto Domini Lucæ 3. & Matthæ. 10. ſsolùm ſsponte audire volentibus Fidem annuntiaſsſse videntur, 2.20. 17.
    • Apoſstoli proprias, & diſstinctas provincias ſsortiti ſsunt, & unuſsquiſsque, D. Paulo excepto, in ſsua duntaxat prædicavit, 2.25. 49.
    • Apoſstoli non cogendo, ſsed docendo, non terrendo, ſsed patiendo Eccleſsiam plantarunt, & dilatarunt, 2.17.52.
    • Apoſstoli pulverem excutiendo de pedibus ubi ab aliqua rebelli civitate exibant, eam anathematizabant, 2.20.22.
    • Apoſstoli & alij ſsancti ſsolo verbo, flatu, aut Crucis ſsigno idola etiam ærea confringebant, 2.20.95.
    • Apoſstoli dicti ſsunt nubes velociſssimæ, & cœli & pedes Domini, & quare, 1.14.19.
    • Apoſstolos potuiſsſse celerrimè per miraculum ad prædicandum in remotiſssimas regiones deduci, pluribus exemplis oſstenditur, 1.14.43.
    • Apoſstolos DñsDominus multis donis, & gratijs inſsignivit ratione prædicationis, 1.14.42.
    • Apoſstolos per totum Orbem EvangeliũEvangelium prædicaſsſse, Scripturæ, & Auctores, qui docent, qualiter exponendi, 1.14.76. & 79.
    • Apoſstolos per univerſsum OrbẽOrbem Evangelij lucẽlucem diſsſseminaſsſse, multi opinãturopinantur, 1.14.2.
    • Apoſstolorum tempore ſsolâ patientiâ, & humilitate voluit Chriſstus mundum cõvertereconvertere, 2.16.88.
    • Apoſstolorum aliquẽaliquem in Regionibus Novi Orbis prædicaſsſse, nullo certo teſstimonio, aut veſstigio comprobari poteſst, 1.14.80.
    • Apoſstolorum, qui in Novo Orbe quondam prædicarunt, quædam veſstigia hodie reperiri aliqui tradunt, 1.14.57.
    • Apoſstolorum tempore Eccleſsia in multis ſsuo iure non utebatur, 2.20.20.
    • Apoſstolorum tẽporibustemporibus, imò & noſstris, | Fides Chriſsti in toto Orbe prædicata non eſst, 1.14.68. & 70. & 71.
    • Aquæ ſsub terra, & flumina reperiuntur, 1.7.76.
    • Aquæ magna vis ſsubitò èex terræ viſsceribus erupit in provincial Chumbivilcas, 1. 7.75.
    • Aquila Romanorum ſsignum quando & quare biceps portari cœperit, 1.12.103.
    • Aquilonares regions plurimæ, in quibus Sol rarò, vel nunquam apparet, 1.1.68.
    • Arabes Sabæi, & Homeritæ Indi vocãturvocantur, 1.1.46.
    • Arabum quidam nimis barbari, alij nimis ſsapientes, & politici ſsunt, 2.9.6.
    • Aragoniæ quidam Reges feudum olim Eccleſsiæ pietatis ergò promiſserunt, & qualiter illud ſsublatum fuerit, 3.1.82.
    • Araucanorum exercitus, qui Hiſspanos in Vrbe Imperiali Regni Chilenſsis Occidere tentabat, ad conſspectum B. Virginis retroceſssit, 2.4.54.
    • Arbores, quæ ex una parte uno ſsemeſstri, ex alia alio virent, & fructus producunt, & huius rei ratio, 1.7.42.
    • Arbores, & ſserpentes cur olim pro Dijs ab aliquibus gentibus colerẽturcolerentur, 2.14.106.
    • Arborum, & arundinum Novi Orbis ingens magnitudo: & quædam in peru, quæ Venetem domat, 1.7.31. & 33.
    • Architectus qualiter ſse habeat in domus diſspoſsitione, & conſstructione 2.16.57.
    • Arctico ſsub Polo ſsunt plures Regiones habitatæ: & ſsub Antarctico alias reperiẽdasreperiendas eſsſse, veriſsimile eſst, 1.10.27.
    • Arequipæ urbis Peruanæ deſscriptio, 1.6. 52.
    • Argentea urbs, ſsive de los Charcas, ò la Plata, & eius Cancellariæ diſstrictus deſscribitur, 1.6.55.
    • Argentei fluminis in Regione, origuara prænuntiavit incolis adventum Hiſspanorum, & novęnovæ Religionis prędicationemprædicationem, 2. 2.62.
    • Argonautarum fabulam qui tractaverint, 1.12.84.
    • Argumenum ſsumi non poteſst de iuribus conceſssionis Regni Siciliæ ad conceſsionẽconceſsionem Novi Orbis, 3.1. 70
    • ArgumentũArgumentum à ſsolitis, cõſuetisconſuetis fieri tũctunc efficacius eſst, cùm antiquioribus & gravioribus exemplaribus nititur, 2.24. 82
    • Argumentum à contrario ſsenſsu non valet, quando ex eo reſsultat abſsonus intellectus, vel aliorũaliorum iurium correctio, 2.19.38.
    • ArgumẽtumArgumentum ab uſsu, & obſservatione Eccleſsiæ validiſssimum eſst, 2.24.78.
    • ArgumẽtumArgumentum quod ſsumitur ex auctoritatibus & exemplis Chriſsti, vel Apoſstolorum, aut ex antiquo Eccleſsiæ uſsu, & traditione urgentiſssimum eſst, 2.17.56.
    • Arica urbs, & eius portus pertinet ad Cancellariam Limenſsem, non ad ArgenteãArgenteam, ut tradit Herrera, 1.6.54.
    • Arietis machinam invenit Carthago, & poſsteà eius oblita, ſstupuit contra ſse per Romanos admotam, 1.12.7.
    • Ariſstoteles, dum dixit homines Barbaros & ſservos venari poſsſse, forſsitan Alexandro Magno aſsſsentari voluit, 2.8.124.
    • Ariſstotelis ad infernum damnati doctrina legibus, & moribus Chriſstianis prævalêre non debet, 2.8.123.
    • Ariſstotelis doctrinam, Barbaros naturâ ſservos eſsſse tradentis, plurimi Auctores explicant, qui recenſsentur, 2.7.54.
    • Ariſstotelis ſsententia, quâ docet, Barbaros naturâ ſservos eſsſse, qualiter accipienda ſsit, 2.8.117.
    • Ariſstotelis ſsententia de Barbaris natura ſservis, quo pacto in Indis ſsecundæ claſssis practicari debeat, 2.9.23. & qualiter in tertiæ, num. 25.
    • Ariſstotelis elegans doctrina de cognoſscendis divinis impulſsibus, & inſspirationibus, 2.3.46.
    • Ariſstotelis locus de inſsulis â Carthaginenſsibus detectis, â multis accipitur pro Novo Orbe, 1.12.48. qui reijcitur, num. 53.
    • Ariſstotelis, ſsive Theophraſsti liber de mirabilibus auditionibus fabuloſsus eſst, 1.12. 54.
    • Arma non ſservant modum ex Seneca, 3. 5.45.
    • Arma quibus Chriſstiani milites & prædicatores in converſsione Indorum uti debent, qualia fint, 2.19.19.
    • Armis non debet ſsapiens uti, niſsi cùm alia remedia non proficiunt, 2.16. 5
    • Armis, & bellis tunc rectè uti poſsſsumus, & debemus, ubi aliter iuſstitia, nec ſsecuritas conſsequi poteſst, cum Caſssiodoro, Polybio, Chryſsoſst. & alijs 34.16.
    • Arnaldi de Villanova hæretica opinio, qui hominem dixit, & tentavit fieri poſsſse per artem Alchimiæ, & Magiam naturalẽnaturalem, 1.9.41.
    • Arnobij elegans locus de ſsuavitate legis Chriſsti, & pace per illam in Orbem allata perpenditur, 2.17.86.
    • Arnobius graviter, & meritò excãdetexcandet in | eos, qui homines immolant, & ex ijs cibos capiunt, 2.12.73.
    • Aſsa Rex cur notetur in ſsacra Pagina, 3. 3.22.
    • Aſsa matrem ſsuam Maacham ob idololatriam Regno privavit, 2.13.29.
    • Aſsia ſsola dimidium Orbis olim cogniti continebat, 1.1.25.
    • Aſsiæ præcipuæ provinciæ Phrygia, Miſsia, Caria, & Lydia nimis barbaræ erant: & plura adagia hoc denotantia, 2.8.36.
    • Aſsiongaber portus, ubi & quod ex eo ſsolvere non oporteret claſsſses Salomonis, ſsi ad Novum hunc Orbem navigarent, 1. 13.26.
    • Aſssyriorum, & Lydiorum obſscœnus mos in virginibus maritandis, 2.14.67.
    • Aſstrolabij inventum, & utilitas, 1.12. 41.
    • AſturianorũAſturianorum barbaros mores refert Ammianus Marcellinus, 2.8.46.
    • Aſsſsuerus laudatur in ſsacra Pagina propter Conſsiliarios, quos ſsemper ſsecum habebat, 3.2.11.
    • Atabaliba Peruanorum Imperator immenſsas divitias pro ſsua libertate promiſsit, 3.6.12.
    • Atabaliba PeruanorũPeruanorum Rex quid reſspondiſsſse dicatur legatis Caroli V. Imperatoris, ei Alexandri VI. donationem intimantibus, 2.23.11.
    • Atahualpa, ſsive Atabaliba Tyrannus Peru bello capitur, & temerè occiditur, 1. 5.45.
    • Athanaſsij notabilis hiſstoria, prophetia de Templis Paganorum lege Conſstantini claudendis 2.19.79.
    • Athanaſsij baptiſsmus qualiter factus fuerit, 2.18.58.
    • Athenienſses ſse terrigenas eſsſse iactabant, & cur Cicadas capillis intexerent, 1.9.25.
    • Athenienſses, minoribus, qui biennio non peregrinaſsſsent, rerum ſsuarum adminiſstratione interdicebant, 1.16.27.
    • Atlantica inſsula quæ? & platonis de ea narratio mirabilis, 1.4.14.
    • Atlanticam Platonis, quidam Novum Orbem eſsſse putant, 1.12.47. Sed reijciuntur, num. 52
    • Atlanticæ inſsulæ narratio Platonis fabuloſsa eſsſse probatur, 1.4.29.
    • Atlanticæ appellatio non benè convenit Orbi Novo, 1.4.28.
    • Atlantem LybicũLybicum primũprimum naves fabricaſsſse teſstatur Clemens Alexandrinus, 1.11.71.
    • Atlanticus mons, & Atlantidis inſsula ubi, & unde dicantur, 1.4.35.
    • Atlas Rex Africæ antiquiſssimus, & fabulæ de eo, 1.4.36.
    • Auctor cur in primo libro Hiſstoricum, & Coſsmographum egerit, 2.1.1.
    • Auctor cur non vereatur Hiſspaniæ gloriam extollere, 1.16.3.
    • Auctor ſsperat, ſse aliquid in titulis acquiſsitionis Novi Orbis congerendis, & illuſtrãdisilluſtrandis præſstiturum, 2.1.46.
    • Auctor nunquam intẽditintendit aliorum ſscriptorum dicta ſsupprimere, aut pro ſsuis venditare, 2.1.11.
    • Auctor quid in hoc opera ultra alios præſstiterit, eruditorum iudicio relinquit, 3.6.1.
    • Auctor non intendit abſsolutè excuſsare exceſsſsus, & turbines bellorum olim Indis illatorum, 3.6.25.
    • Auctor dolet, quòd per quatuordecim annos in Limenſsi Senatu tam longè a Curia Regia inſservire iuſsſsus fuerit: & quare hoc opus ſscribere cœperit, 1.6.48.
    • Auctor cur laboraverit in congerendis & exponendis prophetijs, quæ Novi Orbis poſsſseſssionem, & converſsionem Hiſspanis prænuntiant, 1.15.63.
    • Auctor in dubio ſservitutis Indorum Orient. conſsuluit Domin. D. Anton. à Morga Præſsidem Quitenſsem. Et quid ille reſsponderit, 3.7.115.
    • Auctor pictæ Poëſsis qualiter exponat ſsymbolum Caroli V. Plus ultra, 1.4.45.
    • Auctor libri, cui titulus: Mare liberum, latè & liberè in Alexan. VI. donationem debacchatur: & quàm iuſstè idem liber prohibitus ſsit, 2.23.13.
    • Auctor tractum gubernationis Indiarum quinque libris diviſsum habet, & quid in illis agere intendat, breviter aperit, 3. 8.4.
    • Auctoris Paræneſsis, ſsive admonitio pro Indis diligenter in Fide inſstruendis, & humaniter pertractandis, 3.8.5.
    • Auctoris tractatio in libro ſecũdoſecundo circa quid verſsari debeat, & qualiter inſstituenda, 2.1.4. & 50.
    • Auctores recenſsentur, qui expendunt, & extollunt potentiam, latitudinem, & divitias Regni Hiſspani, 1.16.44.
    • Auctores recẽſenturrecenſentur qui agunt de regione Ophira, & eam Indiæ Orientali tribuunt, 1.13.30.
    • Auctores referuntur, qui Orbis Novi detectionem & converſsionem in ſsacris Scripturis inſsinuari tradunt, 1.15.2.
    • Auctores, qui laudant, & extollunt Novi Orbis ad Fidem converſsionem, 1.16. 72.
    • Auctores plures congeruntur, qui de natura, & diffinitione hominis agunt, 2.7.18.
    • Auctores plurimi reſerũturreferuntur, qui bellum permittunt contra Indos, & alios infideles Prædicatores recipere, & Fidem audire nolentes, & maximè ubi eam impediũtimpediunt, 2.20.3.
    • Auctores recẽſenturrecenſentur, qui ſsummè laudant Hiſspanos ob detectionem, & converſionẽconverſionem Novi Orbis, 1.16.8.
    • Auctores plures referuntur, qui exempla adducunt Regnorum ambitiosè, & per bella captorum, 2.6.45.
    • Auctores Philoſsophi, Theologi, & Iuriſsperiti qui tractant de gentium, imperiorum, & dominiorum diſstinctione, 2.6. 74.
    • Auctores recenſsentur, qui generaliter tractant de dominio infidelium: & an ab illis auferri poſssit, 2.1.19.
    • Auctores plurimi referuntur, qui agunt de exceſsſsu dæmonum, & defectu Oraculorum in Novo Orbe poſst adventum Hiſspanorum, 2.4.86.
    • Auctores recenſsentur, qui agunt de materia tituli C. de omni agro deſserto, lib. 11.2.6. 107
    • Auctores recenſsentur, qui narrant, & extollunt miraculoſsum incremẽtumincrementum Chriſstianitatis Novi Orbis, 2.4.25.
    • Auctores citantur, qui hunc titulum barbariſsmi, & feritatis Indorum probare vidẽturvidentur, 2.7.2.
    • Auctores, qui agunt de linea, quęquæ ducta fuit iuſsſsu Alex. VI ad aſssignandos limites Luſsitanis, Caſstellanis, 1.6.73.
    • Auctores plurimi recenſsentur, qui Novum Orbem veteribus cognitunt dicunt, 1.12.2.
    • Auctores, qui tenent Orbis Novi nullãnullam antiquis notitiam fuiſsſse, latè recenſsentur, 1.11.2.
    • Auctores plurimi recenſsentur, qui de Zonis Orbis ſscribunt, 1.11.38.
    • Auctores plurimi referuntur, qui diſsputant, an & quando liceat Tyrannum privata auctoritate interficere, 2.14.50.
    • Auctores recenſsentur, qui Indos Occidentales terriſtriterreſtri itinere ad eas regiones perveniſsſse dicunt, 1.10.5.
    • Auctores plurimi recenſsentur, qui agunt de cruentis ſsacrificijs Indorum, 2.12.55.
    • Auctores plurimi recenſsentur qui de iuſstitia punitionis, & debellationis hæreticorum latiſssimè diſsputant, 2.19.51.
    • Auctores, qui nullam omnino vim, nec armorum terrorem in converſsione infidelium admittunt, ſsecuriorem opinionem ſsequuntur, & qualiter argumentis contrarięcontrariæ reſspondeant, 2.19.5.
    • Auctores plures citantur, qui temporalem iuriſsdictionem Pontifici negant in terris Imperij, vel aliorum Principum ſsæcularium, 2.22.10.
    • Auctores multi citantur, qui agunt de varijs valdè feris ac fœdis variorum gentiũgentium moribus, & ritibus, 2.14.69.
    • Auctores plurimi recenſsentur, qui de idololatria diverſsarum nationum latisſssimè agunt, 2.14.109.
    • Auctores enumerantur, qui agunt de miraculis Sanctæ Crucis in Novo Orbe, 2.5. 15.
    • Auctores plurimi utriuſsque Scholæ citantur, qui indiſstinctè utrumque gladium Pontifici tribuunt, 2.22.19.
    • Auctores recenſsentur, qui ſspecialiter probant, Indos ob ſsolum vitium infidelitatis debellari potuiſsſse, 2.10.12.
    • Auctores plurimi pro opinione citãturcitantur, quęquæ ſsolam indirectam temporalem iuriſsdictionem Pontifici tribuit, 2.22.45.
    • Auctores plurimi referuntur, qui ridiculum eſsſse probant, aſsſserere, Imperatorem totius Orbis Dominum fuiſsſse aut eſsſse, 2. 21.45.
    • Auctores innumeri adducuntur, qui idololatriæ crimen exaggerant, 2.12.111.
    • Auctores plures citantur, qui de vitijs Indorum latiſssimè tractant, 2.12.24.
    • Auctores plurimi recẽſenturrecenſentur, qui ſspecialiter de Indis agentes, eos ob idololatriam, & crimina contra naturam debellari poſsſse docuerunt, 2.12.3.
    • Auctores plurimi referũturreferuntur, qui cum Innocent. tenent, ob ſsolam infidelitatem ſsuis bonis privari non poſsſse, 2.10.40.
    • Auctores plurimi recenſsentur, qui generaliter affirmant, licitè debellari poſsſse infideles non ſservantes legem naturæ, 2.12.2.
    • Auctores plures adducũturadducuntur, qui negant, infidelibus ob ſsolam barbariem bellum inferri poſsſse, 2.8.2.
    • Auctores plurimi recenſsentur, qui agunt de naturali ſservitute Barbarorum ab Ariſstotele conſsiderata, 2.8.121.
    • Auctores plures citantur, qui temporale dominium, ſsaltem excellenter, & habitualiter in Chriſsto concedunt, 2.23.94.
    • Auctores, qui, ad Fidem introducendãintroducendam, vim aliquam permittũtpermittunt, qualiter ſsunt accipiendi, & defendendi, 2.19.1.
    • Auctores plurimi recenſsentur, qui varias hiſstorias congerunt Regum à Romanis PõtificibusPontificibus temporaliter punitorum, & depoſsitorum, 2.22.56.
    • Auctores plurimi referuntur, & expenduntur, qui Papæ dominium, & iuriſsdictionem etiam in provincijs, & Regnis infidelium agnoſscunt, 2.23.53.
    • Auctores plurimi ex Theologis, & Iuriſstis recenſsentur, qui indiſstinctè tenent, filios parvulos infidelium invitis parentibus baptizari non debere, 2.17.24.
    • Auctores plurimi referuntur, qui titulum debellationis Indorum, ob tyrannidem, idololatriam, & peccata contra naturam admittere nolunt, 2.14.3.
    • Auctores plurimi referuntur, qui Regum Hiſspaniæ ab imperio omnimodam exẽptionemexemptionem defendunt, 2.21.71.
    • Auctores plurimi recẽſenturrecenſentur, qui ſsubverſsiones, & mutationes Regnorum peccatis attribuunt, 2.13.53.
    • Auctores plurimi referuntur, qui ex profeſsſso, vel etiam obiter agunt de hiſstoria Indiarum Occidentalium, 1.5.47.
    • Auctores plurimi citantur, qui agunt de varijs idolis Indorum, 2.12.103.
    • Auctores recenſsentur, qui plura miracula in Novo Orbe facta commemorant, 2. 5.5.
    • Auctores antiqui, qui de India Orientali ſscripſserunt, in multis fallunt, 1.2.8.
    • Auctores plurimi recenſsentur, qui de rebus & hiſstorijs Indæ Orientalis ſscripſserunt, 1.3.47.
    • Auctores recenſsentur, qui plura exempla & teſstimonia adducunt de proſsperitate bellorum, & auxilijs cœleſstibus à Deo Catholicis datis, 2.4.38.
    • Auctorum operoſsa nomẽclaturanomenclatura proponitur, qui de iuſstitia acquiſsitionis Novi Orbis ex profeſssò, vel perfunctoriè tractarunt, 2.1.20. & 39.
    • Auctorum verba peculiariter recenſsentur, qui ob defenſsionem Innocentium, infideles debellari poſsſse concedunt, 2.15.5.
    • Auctorum ſsententiæ recenſsentur, & expenduntur, qui Indos omnino barbaros, & feros debellari, & ſsuis imperijs ſspoliari poſsſse concedunt, 2.9.26.
    • Auctorum nomina, & verba recenſsentur qui Indis ſsecundæ claſssis ſsemel ad Fidem converſsis Regum Catholicorum ſsupremam ſsaltem dominationem concedunt, 2. 9.20.
    • Auctoritas D. Pauli 1. Corinth. 5: De his qui foris ſsunt, multis ſsolutionibus, & expoſsitionibus illuſstratur, 2.15.46.
    • D. Auguſstinus miram potentiam Pontificis Romani eleganter exaggerat, 2.23. 81.
    • D. Auguſstinus eleganti paraphraſsi oſstendit, Regnum Chriſsti non eſsſse de hoc mundo, 2.23.41.
    • D. Auguſstinus ſscribit, ſse hominibus mõſtroſismonſtroſis, oculos in pectore habentibus, prædicaſsſse, 2.8.84.
    • D. Auguſstin. putavit Auſstrales regiones non habitari, & quare, 1.9.20.
    • D. Auguſstini locus expenditur, 1.11. 23.
    • D. Auguſstini elegantiſssima verba ſsermone 6. de verb. Domini referuntur, & perpenduntur, 2.14.28.
    • D. Auguſstini locus in ſserm. 6. de puero Centurionis exponitur, 2.15.50.
    • D. Auguſstini, Hieronymi, Ambroſsij, Baſsilij, Bernardi, & Theophylacti loca expenduntur, temporale dominium Chriſsti negantia, 2.23.31.
    • D. Auguſstini, & Cypriani loca de punitione idololatrarum, qualiter accipienda, 2.14.118.
    • D. Auguſstini, & Concilij Illiberitani loca, quæ idola confringi prohibent, qualiter explicari debeant, 2.20.94.
    • Auguſstusſsar ſstatim poſst Chriſstum natum ſse Dominum appellari vetuit, & quare, 2.21.56.
    • Auguſstus Cæſsar qualiter curaverit peculiarem deſscriptionem, & relationem totius Orbis habere, 1.7.19.
    • Avis nimis peregrina, & prodigioſsa Motezumæ adducitur, 2.2.56.
    • Avitus declamator Novum Orbem non agnovit, ſsed potius apertè negavit, 1.12. 72.
    • Aviti elegantiſssima verba, quibus Alexandrum hortatur, ne novas terras ultra Oceanum quærat, 1.12.73.
    • Aurelianus Imperator, licèt Ethnicus, Romani Pontificis dignitatem agnovit, 2. 22.60.
    • Auris Batava proverbium unde, 2.8.33.
    • Aurei Velleris Ordinis Equeſstris origo, 1.12.85.
    • Aurum Indiæ Orientalis dicebatur Parvaijm, & erat probatiſssimum, 1.13.33.
    • Aurum Phaz, ſsive Ophaz, & aliæ eius appellationes in Scriptura, remiſssivè, 1. 13.41.
    • Aurum eſsſse HiſpanorũHiſpanorum Deum, Indi exiſstimarunt, & de feſstis ei hac de cauſsa à quodam Regulo Cubæ factis, 3.6.8.
    • Aurum retibus expiſscari in Panamenſsi provincia publicavit Bacchalaureus Enciſsus, 1.6.36. & 3.5.9.
    • Aurum omina ſscindit, & ſsuperat, 3.6. 18.
    • Aurum bella, & alia plura ſscelera, & damna in mundum invexit ex Virgilio, & alijs Poëtis, 3.6.19.
    • Auſstralis plaga ſsub nomine maris ſsolet denotari in ſsacris Litteris, & quare, 1.8. 19.
    • Auſstralem Zonam, & gentes ſsub ea habitantes à nobis agnoſsci non poſsſse, multi putarunt, 1.11.36.
    • Auſstrales mundi plagas aquis omnino tegi multi ex veteribus opinabantur, & quare, 1.1.19.
    • Auſstrales, & Occidentales regiones ultra Oceanum inhabitatas eſsſse multi ex antiquis putarunt, & quare, 1.11.22.
    • Auſstriaca familia varijs occaſsionibus varia regna, quibus hodie fruitur, coadunavit, 3.4.50.
    • Auſstriaca domus, ob Religionis curam, tot meruit incrementa: & quid eius inſsignia ſsignificent, 1.16.93.
    • Auſstriaca domus, & familia augeri cœpit, quando Turcarum Imperium initium habuit, 1.16.83.
    • Auxilium miſseris denegare, turpe ſsemper reputatum eſst, & talionis pœna punitum, 2.13.88.
  • B

    • Babyloniæ Reges populum Dei ex Divina providientia, & conſsilio captivum duxerunt, & nihilominus in eo facto peccarunt, 2.6.3.
    • Bacchus in Orientalem Indiam penetravit, 1.2.17.
    • Baiecetes Turcarum Imperator qualiter ſsuccenſsuerit expulſsionem Iudæorum per Reges Catholicos factam, 2.16.117.
    • Baldi notabilis doctrina refertur circa conceſssionem terrarum infidelium, 2.23. 131.
    • Balduinus notatur, dum iniuſstè damnat morem non effciendi ſservos eos, qui in bellis Chriſstianorum capiuntur, 3.7.52.
    • Baptiſsmus, licèt parvulis infidelium, parentibus invitis conferri non debeat: ſsemel tamen collatus valet, & tenet, & amplius parentibus tradendi non ſsunt, 2.17.40.
    • Baptiſsmus eſst ianua, quâ Eccleſsiam ingredimur & Chriſsti, & Eccleſsiæ membra efficimur, 2.23.22.
    • Bap. Fulgoſsij verba expenduntur de PõtificumPontificum in Reges & Imp. poteſstate & auctoritate, 2.22.64.
    • Baptiſsmus à parvulis Iudæorum, vel aliorum infidelium inter ſse invicem factus, validus erit, etiam ſsi per ludum fiat, cum intentione tamen baptizandi, 2.18.57.
    • Baptiſsmum ſsi quis omnino invitus, & coactus recipiat, an ſsi poſsteâ metu ceſsſsante per longum tempus non contradicat, verè Chriſstianus, & baptizatus cẽſericenſeri debeat, 2.18.59.
    • Baptiſsmi Character non imprimatur, ubi quis ad illum recipiendum per vim, & metum abſsolutè compellitur, 2.17.4.
    • Baptiſsmi Sacramentum homines liberos fortius in ſsua libertate confirmat, 3.7. 93.
    • Baptiſsmi & aliorum SacramẽtorumSacramentorum ſsuſsceptio plura miracula in Novo Orbe cauſsavit, & Auctores qui de eis agunt, 2.5.36.
    • Barbaria Provincia, quæ hodie dicitur Berberia, unde ſsic dicta, remiſssivè, 2.7.4.
    • Barbaries & feritas Indorum, abſolutẽabſolutem conſsiderata, non præbet iuſstum, & ſsufficientem titulum ad eos debellandos, & ſspoliandos, 2.8.1.
    • Barbaries & feritas antiqua IndorũIndorum Occidentalium cuiuſsdam Poëtæ carminibus explicatur, 2.7.51.
    • Barbariem, & feritatem Indorum iuſstum titulum præbere videri, ut bello domari, & ſsuis imperijs privari poſssint, 2.7.1.
    • Barbarus ita nemo eſst ut quaſsdam evidẽtesevidentes de Fide credenda perſsuaſsiones percipere nequeat, 2.18.70.
    • Barbarus nominis etymologia, 2.7.6.
    • Barbarus nomen varias habet ſsignificationes, 2.7.3.
    • Barbari homines ex ſsententia Ariſstotelis, & aliorum ſservi ſsunt, & ad ſserviendum nati, & cogi poſsſsunt, ut prudẽtibusprudentibus pareãtpareant, 2.7.52.
    • Barbari, & impoliti hominess brutis æqui parantur, & ſsub eorũeorum appellatione in Scriptura, & alijs auctoribus deſignãturdeſignantur, 2.7.13.
    • Barbari nominis commune diffinitionem non ineptè notat Ioan. Boterus, 2.8. 23.
    • Barbari ab AlexãdroAlexandro victi beatiores fuerunt ſsecundùm Plutarchum, quàm qui eum effugerunt, 2.7.68.
    • Barbari ad hiſstorias retinendas parum idonei ſsunt, 1.14.93.
    • Barbari propriè dicuntur, qui ingenio nimis obtuſso, & fero ſsunt, & à naturalis rationis regulis deviant, 2.7.5.
    • Barbari, ut bruta, furioſso impetu ducuntur ad ea, quæ appetunt, 2.7.7.
    • Barbaris ex ſsententia Alphonſsi à Caſstro iuſstè bellum infertur, ſsi ſsufficienter moniti, ſsuos errores non deponant, 2.16.4.
    • Barbaris natura neceſssitas ineſst, ut à ſsapientioribus regantur; qui tamen Barbarorum commodis magis quàm ſsuis proſspicere debent, 2.8.119.
    • Barbaris cum veri homines ſsint, ius gentium ſservari debet, & dominiorum diſstinctio eo introducta, 2.8.9.
    • Barbaros quoſsdam, qui ex conſsuetudine homines immolabant, impunitos reliquerunt Romani ex Plutarcho, 2.14.73.
    • Barbaros poſsſse ut feras venari, & occidi, quomodo, & quando intelligendum ſsit? 2. 8.122.
    • Barbaros ſservos effici eorum, a quibus excoluntur, aliqui putant, 3.7.23.
    • Barbaricarij dicebãturdicebantur qui veſstibus Phrygio more, aut pictis, & auratis utebantur, 2. 8.39.
    • Barbas, & pilos non ſsolùm Indi, ſsed plures aliæ nationes expilant, 2.8.109.
    • D. Bartholomæus Evangelium Matthæi in Indiam tulit, & Indicè tranſstulit, 1.2. 31.
    • D. Bartholomæus prędicavitprædicavit in India Citeriori, 1.1.52.
    • Bartholomæus de las Caſsas in ſsæculo manens, & poſsteà Ordinem PrędicatorũPrædicatorum profeſsſsus & Epiſscopus creatus, pro Indorum libertate, & utilitate anxiè laboravit, 2.1. 22. & 26. & alia de eo, verbo Chiapenſsis, & verb. Epiſscop. Chiapenſsis.
    • Bartoli doctrina refertur, & probatur, qui Pontifici tribuit facultatem concedendi terras, & inſsulas infidelium, 2.23.52.
    • Baſsilius Pontius Legionenſsis Auguſstinianus laudatur, 1.12.3.
    • Fr. Baſsilius Pontius Legionenſsis qualiter tractet argumentum de Prophetis annuntiantibus converſsionem Novi Orbis? 1.15.56.
    • Batavi, qui hodie Hollandi dicuntur, olim nimis truces, & agreſstes reputabantur, 2.8.32.
    • BatavorũBatavorum ſsex militares naves anno 1615. fretum Magallanicum tranſsierunt, & cum noſstris bis navale certamen ineuntes, primò victices, ſsecundò victęvictæ perierunt, 1.8. 41.
    • Batuecorum Hiſspaniæ notabilis hiſstoria, 1.9.36.
    • Bavariæ Duces Religioſsiſssimi, & Sedis Apoſstolicæ devotiſssimi ſsunt, 2.22.29.
    • Bellarminus Cardinalis illuſstriſssimus ſseipſsum retractare videtur, & in inſspectâ Bullâ Alex. VI. plenum dominium Novi Orbis conceſsſsum eſsſse agnoſscit, 2.24.22.
    • Bellarminus, & alij graviſssimi Theologi, quibs terminis explicent iuriſdictionẽiuriſdictionem temporalem, quam Rom. Pontifex in ſsæculares Principes habet? 2.22.47.
    • Belluæ pro catulis ſsuis defendendis uſsque ad mortem pugnant, 2.12.78.
    • Bellum non requirit præviam monitionem, ubi infertur Turcis, Hæreticis, & alijs Fidei hoſstibus, 2.1.5.18.
    • Bellum nunquam poteſst eſsſse iuſstum, ubi nulla præceſssit iniuria, 3.7.74.
    • Bellum licèt non verè probabiliter tamen ex utraque parte iuſstum eſsſse poteſst, 3.7.76.
    • Bellum ut legitimum ſsit, non ſsolùm iuſstitiam cauſsæ, ſsed etiam Principis licentiãlicentiam, & auctoritatem requirit, 3.7.77.
    • Bellum quacunque ex cauſsa, & pia præſsertim illatum, regulariter monitio præcedere debet, 2.15.16.
    • Bellum, quod ſsuſscipitur pro defendendis innocentibus, & tollendis humanis ſsacrificijs, monitio præcedere debet, 2.15.12.
    • Bellum ubi infertur pro defenſsione Innocentium, & immolandorum, mitiſssimè quantũquantum fieri poteſst, exercendũexercendum eſst, 2.15.19.
    • Bellum iuſstè moveri poteſst contra eos, qui ſsuis Principibus non obediunt, & multo magis contra rebelles Deo, 2.16.25.
    • Bellum ſsuſscipientes pro defendendis innocentibus, quid ab illis recipere, aut exigere poſssint ex opinione Pat. Molinæ 2. 15.23.
    • Bellum iuſstum non ſsolũm infertur pro defenſsione propria, ſsed etiam pro liberandis innocentibus etiam auxilium noſstrum non poſstulantibus, 2.1.5.9.
    • Bellum, & armorum terrorem inter Indos Fidem introduxiſsſse, qualiter intelligendum ſsit, 2.18.24.
    • Bellum à Chriſstianis contra Turcas licitè moveri non poſsſse, fuit hæreſsis Lutheri, & Eraſsmi, quæ reprobatur, 2.1.9.37.
    • Bellum, & eius damna multoties cohibere non poteſst Princeps ipſse, qui illud incepit ex Salluſst. 3.6.46.
    • Bellum ex utraque parte iuſstum reperiri, vix poſssibile eſst, 3.7.15. & 76.
    • Bellum dicitur per antiphraſsim, quaſsi minime Bellum, & alia eius etymologia ex Caſssiodoro, 3.3.25.
    • Bellum punitivum propriè ad executionem imperij, & iuriſsdictionis ſspectat, & inter ſsubditos exercetur, 214.6.
    • Bellum ut ſsit iuſstum, debet eſsſse defenſsivum, vindicativum aut punitivum, 2.1.4.4.
    • Bellum ut iuſstum ſsit, quibus ex cauſsis, & quâ intentione inferri debeat, 2.6.52.
    • Bellum rectè videtur inferri Indis, qui monti, deſsiſstere nolunt à vitijs contra naturam, 2.13.2.
    • Bellum pro Fide, aut contra excommunicatos qualiter fieri poſsſse dicat Franc. Arias? 2.16.67.
    • Bellum ubi iuſtũiuſtum eſst, benè poſsſsunt Chriſstiani, ſscandalo ceſsſsante, cum infidelibus, & pro infidelibus militare, 3.4.23.
    • Bella iniuſsta ſsecundùm Baldum ſsunt manifeſsta latrocinia, 3.7.81.
    • Bella ubi inferuntur ob bonum, & defenſsionem alicuius, quid defendens ſsumere poſssit, 3.7.95.
    • Bella, quæ iuſstè, & legitimè inferuntur, probari debent, & ius acquiſstionis victoribus præbent, 2.6.50.
    • Bella ob nullam omnino cauſsam movere licere hæreſsis eſst, à multis pijs & doctis viris damnata, 2.6.49.
    • Bella licita dicuntur ea, per quæ victis conſsulitur, & pictatis, & iuſstitiæ obſservatio procurator, 2.7.64. & 2.13.10.
    • Bella ſsuſscipere pro terris, aut rebus inutilibus operæpretium non eſsſse, Herodotus ſscribit, 1.16.111.
    • Bella non niſsi cum magno conſsilio indicenda & ineunda eſsſse, multis probatur, 3. 2.19.
    • Bella ſsociorum, & conſsœderatorum cauſsâ inita legitima ſsunt, 3.4.19.
    • Bella, quæ Reges Religionis tuendæ, aut propagandæ cauſsâ ſsuſscipiunt, valde pia, & laudabilia iudicantur, 2.16.63.
    • Bella quemadmodum iuſsta cenſseri ſolẽtſolent ſsi à Deo, ita ſsi à Pontifice præcipiantur, 2. 231.28.
    • Bella ſsemper plura damna, & calamitates adducunt, 3.6.42.
    • Bella per Hiſspanos Indis illata ut plurimum legitima fuerunt, 218.20.
    • Bella per Conſstantinum, & alios Chriſstianos Principes adverſsus infideles non ob id ſsolum geſsta fuerũtfuerunt, ut Fidem reciperent, ſsed ex alijs cauſsis, quæ referuntur, 2.19. 70.
    • Bella ab Alexan. Magno, & Romanis ampliandi Imperij cupiditate innocentibus illata non laudantur nec laudari potuerunt à D. Auguſstino, & alijs, 2.8.125.
    • Bella apud Romanos quibus cæremonijs denuntiarentur, remiſssivè, 3.7.86.
    • Bella iniuſsta, & per ſsolam violentiam iſslata nullo iure probantur, neque legitimum dominium præſstant, & Auctores, qui de hoc agunt, 2.6.51.
    • Belli iuſsti, & legitimi indicti ſsi quis ordines excedat, ad reſstitutionem tenetur, 3.7.82.
    • Belli in ipſso conflictu quæ capiũturcapiuntur, qualiter dividantur, 2.6.38.
    • Belli propoſsitum quod eſsſse debeat? 2. 15.21.
    • Belli contra infideles ſsuſscipiendi auctoritas maximè penes Pontificem reſsidet, 2. 23.55.
    • Belli cauſsa ubi iuſsta eſst, pugnæ exitus malus eſsſse non poteſst, 3.2.23.
    • Bellis iuſstis, & ad Dei vocationem, & exaltationem ſsuſsceptis, ſsemper ipſse exitus fœlices concedit, 2.4.40.
    • Bellicam artem ſsecundum naturam acquiſsitivam eſsſse, Plato, Ariſstot. & alij Philoſsophi tradunt, 2.6.24.
    • Bello capta capientium fiunt, etiam inſspecto iure Divino, ex doctrina divi Ambroſsij, 2.6.26.
    • Bello capta qualiter dividantur, & plures Auctores, qui de hoc agunt, 2.6.35.
    • Bello ab hoſstibus capta communi omnium gentium iure capientium fiunt, & plurimi Auctores qui de hoc articulo agũtagunt, 2.6.23.
    • Bello publicè indicto parta an, & quando reſstitui debeant, ſsi illud iniuſstum fuiſsſse conſstiterit? 3.2.48.
    • Bellorum ſstrepitus, & ſstrages non præſstat congruũcongruum medium prædicationi, & converſsioni Barbarorum, 2.8.128.
    • Bellorum damna multa ſsunt, & graviora quàmquæ ex litibus privatorũprivatorum oriri poſsſsunt, 3.3.24.
    • Benedictionem, & promiſssionem dilatationis imperij factam Eccleſsiæ à Prophetis, poſsſse etiam intelligi de Regibus Hiſspaniæ, docet Didacus Valdeſsius, 2.2. 39.
    • Benedictus Ægidius Luſsitan. reſspondet libro Maris liberi, 2.1.51.
    • Beneſsicia, quæ Barbaris in Fidei prædicatione impenduntur, ſservitutis irrogatione penſsanda non ſsunt, 3.7.91.
    • Beneficio nos iuvari oportet, non decipi, 2.24.48.
    • Beodos Hiſspanè, cur ebrios appellemus? 2.8.35.
    • D. Bernardus in quo laudet quemdam Eborenſsem Archiepiſscopum? 3.8.30.
    • D. Bernard. benè concedit Papæ ſsecularem iuriſsdictionem, monet tamen, ut eam per alios exerceat, 2.23.165.
    • D. Bernard. temporalem iuriſsdictionem Regibus terræ relinquendam docet, & alienam à Romano Pontifice vocat, 2.23. 49.
    • D. Bernardi verba expenduntur pro ſsupremo dominio Chriſsti in Eccleſsiam tranſslato, 2.10.21.
    • D. Bernardi elegans locus pro dominio Chriſsti perpenditur, 2. 23 93.
    • D. Bernardi verba elegantiſssima de dignitate Pontificis, 2.23.80.
    • Bezaar lapis & eius inventio, & virtus, 1.7.37.
    • Blaſschi Nonij de Balboa laudes, & hiſstoria, 1.5.27.
    • Blaſsius Robles de Salzedo citatur & laudatur, 2.7.19.
    • Blaſsphemia vera, & propria requiritur, ut infideles ob eam puniri poſssint, 2.14. 111.
    • Blaſsphemia, quęquæ in idololatria ineſst, qualis ſsit, & quòd ob eam tantum infideles debellari non poſssint, 2.14.110.
    • Blaſsphemiæ ratione poſsſsunt Chriſstiani infidelibus bellum indicere, 2. 13 40.
    • Blaſsphemiæ peccatum graviſssimum eſst, & de eius pœnis, 2.13.41.
    • Bodini opinio damnatur, qui nunquam ſservitutem licitam, vel utilem eſsſse contendit 3.7.8. Vide alia infra verbo Ioan. Bodinus.
    • Boetij carmina referuntur, in quibus hominum, & belluarum diſscrimen apponit, 2. 7.26.
    • Boetiorum ruditas, & craſssities tanta olim fuit, ut in proberviumproverbium abierit, 2.8. 34.
    • Bombardæ, & ſscopleti magno terrori Indis fuerunt, 2.7.44.
    • Bona non ſsolùm bonis dantur à Deo, ſsed malis etiam, & interdum magis quàm bonis, & quare? Ex ſsententia D. Auguſst. 2.10. 60.
    • Bona inferioris ordinis reſstituenda non ſsunt cum iactura ſsuperioris, 3.5.36.
    • Bona non ſsunt opera, quæ non innituntur Fidei fundamento, 2.10.36.
    • Bona fides requiritur etiam in præſscriptione immemoriali, 3.3.78.
    • Bonæ fidei poſsſseſsſsor eſst etiam ille qui habet conſscientiam dubiam, 3.3.80.
    • Bonum, & rectum excedere, nullatenus licet, etiam propter ſsalutem alterius, 2.14. 14.
    • Bonum opus ut exercere, ita & iuvare bonum eſst, etiam ſsi quis pro eo mercedem accipiat, 3.4.25.
    • Bonifacius IIX. Magnam partem Extravag. Unam ſsanctam ex dictis D. Auguſstini, & Bernardi deſsumpſsit, 2.23.121.
    • Brachmanes Indorum Philoſsophi ex Iudæis deſscendebant, 1. 2 24.
    • Braſsilia provincia qualiter à Caprali detecta, & Sanctæ Crucis dicta, 1.3.32.
    • Braſsiliæ regionis deſscriptio, detectio, & hiſstoria, 1.6.59.
    • Braſsiliæ provincia appellatur Sanctæ Crucis, & quare? & quàm iniuſstè hoc nomen vulgus pro Braſsilia mutaverit, 1.4. 40.
    • Braſsilienſses, Æthiopes, & aliæ gentes Orientales hodie edunt carnes humanas, 2. 14.63.
    • Braſsilienſses conſservant memoriam prædicationis Divi Thomæ, 1.14.60.
    • Braſsiliæ urbs ab Hollandis nuper intercepta, qualiter à noſstris fuerit recuperata? 2.25.88.
    • Brevis eſst, qui non dicit plus quàm oportet, & inita tractatio deſsiderat, 1.1.4.
    • Britanni, & Poloni carnes humanas edere ſsolebant, 2. 14 62.
    • Britanni præ cæteris corpora radebant, & glaſsto inficiebant, 2.8.111.
    • Bruta animalia nihil habent tationisrationis, aut prudentiæ, ut falsò quidam exiſstimarunt, 2.7.9.
    • Bruta an loqui poſssint, vel humanum ſsermonem intelligere? remiſssivè, 2.7. 11.
    • Brutis propriè non dicitur inferri vis, & iniuria, 2.7.12.
    • Bulla AlexãdriAlexandri VI. quâ Regibus Catholicis Novum Orbem conceſssit, ad litteram refertur, 2.24.16.
    • Bullam Alexan. VI. quâ Novum Orbem Regibus Catholicis donavit qui referant, & laudent, 2.24.17.
    • Bullæ Alexan. VI. verba nihil Sedi Apoſstolicæ in provincijs Novi Orbis nomine feudi, vel alio reſservant, 3.1.42.
    • Bullæ ſsæpè expediri ſsolent ſsub ſsolo nomine Papæ, quamvis Cardinales ad earum expeditionem conſsilium, conſsenſsum præſstiterint, 2.24.100.
    • Burgundiones propter Hunnorum incurſsiones Chriſsto ſse devoverunt, 2.18.29.
    • Buſsiris infamis habitus, & graviter ab Hercule punitus dicitur, quòd hoſspites Iovi immolaret, 2.12.65.
    • Buſsiris in aris, quas hoſspitibus paravit, mactatus fuit, ex Claudiano, 2.12.67.
    • Buſsiris cur dicardicatur illaudatus, & monſstris dignus apud Virgil. & Statium, 2.12.66.
    • Buſsiridis aræ adagium quid ſsignificet? 2. 12.68.
  • C

    • ſsarion, filius Cæſsaris, & Cleopatræ, in Indiam miſsſsus, 1.3.13.
    • Caietanus putat nullo Scripturæ loco concludi, omnem terram eſsſse habitabilem, 1.11.24.
    • Cain Adæ filius materialem civitatem ædificavit, 2.8.18.
    • Calamitatum, & ſsuppliciorum imminentium Deus prius homines monet, ut reſsipiſscant, 2.2.44.
    • Caliſstus Remirez ſsupremam poteſstatem Papæ in temporalibus etiam ad infideles extendit, 2.23.62.
    • Calixti III. Bullæ verba expenduntur, 2. 24.37.
    • Calixti III. & Nicolai V. Bullæ de conceſssione Indiarum Orientalium Luſsitanis facta referuntur, 2.24.29.
    • Calumnia eorum depellitur, qui HiſpanięHiſpaniæ Reges avaritiæ notant, 1.16.99.
    • Calumnias excitat virtus, & à viris probis contemnendæ ſsunt, 1.6.39.
    • Cancellaria, & Metropolis inſsulæ ſsancti Dominici quid comprehendat, 1.6.18.
    • Cancellariæ Limenſsis diſstrictus, 1.6.49.
    • Changiocham Tartarorum Regi, & exercitui eius dicitur mare miraculoſsum novẽnovem pedum tranſsitum aperuiſsſse, 2.4.34.
    • Canibales, & Caribes Indi, præ alijs, humanis carnibus veſscebantur, 2.12.35. & 38.
    • Canibalorum inſsulæ quæ, & cur ita dictæ 1.6.15.
    • Cantic. cap. 4. de Auſstro perſslante, & aromatibus fluentibus, intelligitur de converſsione Indorum, 2.2.34.
    • Cantic. cap. 8. verſs. 8: Soror noſstra parvula eſst, &c. explicatur, & ad gentes Novi Orbis recèns converſsas accommodatur, 1.15.37.
    • Cap. licet 18. de regular. & cap. duæ ſsunt 19. q. 2. expenduntur, 2.3.35.
    • Cap. contra Chriſstianos de hæret. lib. 6. expenditur, & illuſstratur, 2.18.55.
    • Cap. ego Ludovicus diſst. 63. exponitur, 2.22.38.
    • Cap. debet, & cap. vult, 23. q. 4. ubi D. Auguſstinus docet, malos eſsſse prohibendos à malo, & cogendos ad bonum, qualiter ſsit explicandum? 2.18.39.
    • Cap. vides, 23. q. 6. & cap. quid facit, 23. q. 4. & alia ſsimilia expenduntur, 2.16.104.
    • Cap. in Archiepiſscopatu de raptorib. explicatur, 2.15.40.
    • Cap. iam verò, 23. q. 6. illuſstratur, 2.18. 47.
    • Cap. diſspar. 23. q. 8. inducitur, & expenditur pro iuſstitia belli contra infideles, qui Fidem ſsibi prædicatam recipere nolunt, 2. 18.80.
    • Cap. diſspar. 23. q. 8. explicatur, 2.19.35. 38. & 41.
    • Cap. diſspar. 23. q. 8. & cap. militare, 23. q. 1. exornantur, 2.6.53.
    • Cap. audacter, 18.8. q. 1. & cap. ex merito, 6. q. 1. exornantur, 2.11.15.
    • Cap. quid in omnibus, 32. q. 7. expenditur, 2.10.29.
    • Cap. quæritur 22. q. 2. & cap. ſsi nulla 23. q. 8. expenduntur, 2.18.5.
    • Cap. ad Fidem 23. q. 1. cap. ſsi ſsinceri, diſst. 46. & cap. ſsicut de Iudæis, perpenduntur, & illuſstrantur, 2. 17 6.
    • Cap. qui nos 23. q. 1. cap. 1.23. q. 6. cap. diſsplicet 24. q. 3. ubi D. Auguſstin. agit de coactione D. Pauli, perpenduntur & exornantur, 2.16.102.
    • Cap. ſsi Eccleſsia, cap. non invenitur, cap. diſsplicet, 23. q. 4. in quibus D. Auguſstinus de differentia ſstatus, & poteſstatis Eccleſsiæ, ponderantur, & illuſstrantur, 2.16.84. & ſseqq.
    • Cap. diſsplicet, 23. q. 4. & cap. 1.23. q. 6. expenduntur, 2.16.96.
    • Cap. de Iudæis 45. diſst. & alia Conciliorum decreta, quæ Iudæos invitos baptizari vetant, commemorantur, 2.17.8.
    • Cap. de Iudæis 45. diſst. perpenditur, & illuſstratur, 2.18.54.
    • Cap. de Iudæis, verſs. Qui autem, 45. diſst. expenditur, 3.5.9.
    • Cap. 1. diſst. 7. & Exodi auctoritas, cap. 12. Ponderatur, 3.7.30.
    • Cap. noli 23. q. 1. ponderatur, & illuſstratur, 3.7.39.
    • Cap. quidam autem 45. diſst. explicatur, 2.17.49.
    • Cap. ſsolitæ de maiorit. & obed. exornatur, 2.11.30.
    • Cap. ſsolitæ de maioritate, & obed., & Lucæ 22: Ecce duo gladij, expenduntur, 2.21. 16. & 40.
    • Cap. ſsolitæ de maiorit. & obed. explicatur, 2.23.117.
    • Cap. ſsolitæ de maior. & obed. cap. per venerabilem, cap. cauſsam quæ, qui filij ſsint legit. cap. novit de iudic. & cap. tuam de ordin. cognit. cap. ſsi duobus, §. denique de appellat. perpenduntur, 2.23.45.
    • Cap. per venerabilem, qui filij ſsint legit. ponderatur, & illuſstratur, 2.23.118.
    • Cap. per venerabilem, verſs. Quod autem, qui filij ſsint legit. expenditur, & illuſstratur, 2.24.73.
    • Cap. offerebatur, 32. q. 7. exponitut, 2. 20.40.
    • Cap. ſsi Eccleſsia, cap. duo iſsta, 23. q. 4. & cap. quod ſsicut de elect. explicantur, 2.16. 29.
    • Cap. 1.1. diſst. explicatur, 2.20.71. & 75.
    • Cap. maiores de baptiſsm. ponderatur, & illuſstratur, 2.19.59.
    • Cap. ult. 23. q. 2. exornatur, 2.20.59.
    • Cap. Epiſscopus nullum de cõſecratconſecrat. diſst. 1. illuſstratur, 2.20.6.
    • Cap. ſsi Eccleſsia, cap. non invenitur, cap. diſsplicet. 23. q. 4. verâ expoſsitione donantur, 2.19.43. & 53.
    • Cap. ſsi non ex Fidei, 23. q. 4. expenditur ubi D. Gregorius valdè commendat bella à Gennadio pro Religione dilatanda ſsuſscepta, 2.16.78.
    • Cap. convenior 23. q. 8. cap. inter hæc, 33. q. 2. cap. imperium, diſst. 10. expenduntur, 2.27.47.
    • Cap. 1. diſst. 21. cap. omnes 22. diſst. & alia ſsimilia expenduntur, 2.23.116.
    • Cap. ſsi non ex Fidei 23. q. 4. verâ explicatione donatur, 2.19.32.
    • Cap. quo iure, & cap. quoniam 8. diſst. expenduntur, 2.23.43.
    • Cap. in memoriam, 3. diſst. cap. 2. diſst. 10. cap. generali 25. q. 1. expenduntur, 2.22. 36.
    • Cap. cùm ad unum, & cap. duo ſsunt, diſst. 96. & cap. nos ſsi incõpetenterincompetenter, 2. q. 7. ponderantur, & illuſstrantur, 2.23.44.
    • Cap. turbatur, 1. q. 1. explicatur, 2.13. 72.
    • Cap. remittuntur, verſs. Per ſscientes, 23. q. 3. expẽditurexpenditur, & illuſstratur, & cap. ſequẽtſequent. num. 26.2.10.70.
    • Cap. charitas 5. de pœnit. diſst. 5. explicatur & exornatur, 2.13.83.
    • Cap. ea vindicta, cap. mali 23. q. 4. & cap.
    • Dominus noſster 23. q. 2. expenduntur, & illuſstrantur, 2.13.46.
    • Cap. Dominus noſster 23. q. 2. expenditur & illuſstratur, 2.2.26.
    • Cap. Dominus noſster 23. q. 2. expenditur, 3.4.15.
    • Cap. Dominus 23. q. 2. explicatur, & illuſstratur, 2.6.55.
    • Cap. flagitia 32. q. 7. expenditur, 2.13. 11.
    • Cap. ſsi non audieris 23. q. 5. explicatur, 2.13.34.
    • Cap. fortitudo, cap. non inferenda 23. q. 3. exornantur, 2.3.15.
    • Cap. qui vult, & cap. non invenitur, 23. 3. illuſstrantur, 2.1.13.27.
    • Cap. qui poteſst 23. q. 5. perpenditur, 2. 13.17.
    • Cap ſsi de rebus, & cap. quemadmodum 23. q. 3. exponuntur, & exornantur, 2. 13 53.
    • Cap. ſsi de rebus 23. q. 3. verâ interpretatione donatur, 2.11.46.
    • Cap. ſsi de rebus, & cap. quemadmodum 23. q. 3. expenditur, & exornatur, 2.10. 26.
    • Cap. non eſst, & cap. Regum officium, 23. q. 5. illuſstratur, 2.13.21.
    • Cap. ſsi is qui 23. q. 4. illuſstratur, 2.13. 48.
    • Cap. non fruſstra, & cap. Regnum 23. q. 2. explicantur, 2.10.68.
    • Cap. in apibus 7. q. 1. verâ expoſsitione donatur, 2.21.58.
    • Cap. futuram 12. q. 1. & cap. in apibus, 7. q. 1. expenduntur, 2.21.25.
    • Cap. omne 28. q. 1. & cap. quoniam omne, & cap. ultimo de preſscrip. explicantur, 2.11.54.
    • Cap. ſschiſsmatici 23. q. 6. explicatur, 2. 19.55.
    • Cap. novit de iudicijs hiſstoria, & explicatio remiſssivè, 2.23.171.
    • Cap. Adrianus, diſst. 63 exponitur, 2.22. 34. Et falſsam hiſstoriam continêre oſstenditur, num 39.
    • Cap. vides 23. q. 6. & cap. quid faciet. 23. q. 4. explicantur, 2.19.64.
    • Cap. Princeps 23. q. 5. & ſsimilia exornantur, 2.25.6.
    • Cap. ſsi quis præpropera, diſst. 50. expenditur, 2.3.40.
    • Cap. veniens de præſscrip. & l. ſsi mulier, §. fin. de eo quod met. cauſs. cum ſsimilibus explicantur, 3.1.54. & 61.
    • Cap. poſst electionem de cõceſſconceſſ. præben. explicatur, 3.1.57.
    • Cap. indecorum de ætat. & qualit. ordin. illuſstratur, 2.7.87.
    • Cap. per venerabilem qui filij ſsint legit. expenditur, 3.2.26.
    • Cap. 1.23. q. 8. & cap. pudenda 24. q. 1. expenduntur, 3.5.30.
    • Cap. quanto de divortijs expenditur, & illuſstratur, 3.5.11.
    • Cap. his itaque 6. diſst. explicatur, 2.11. 17.
    • Cap. quia propter, verſs. Niſsi, de elect. exornatur, 2.3.9.
    • Cap. Abbate ſsanè de re iudic. lib. 6. expenditur, & illuſstratur, 2.23.135.
    • Cap. in novo 21. diſst. illuſstratur, 1.14.25.
    • Cap. cùm ex iniuncto 12. de hæretic. explicatur, 2.3.7. & 3.7.
    • Cap. ita Dominus 19. diſst. & cap. fundamenta de elect. in 6. exornantur, 1.14.10.
    • Cap. 17. Actor. Apoſst exponitur, & illuſstratur, 1.9.3.
    • Captivitas etiam citra belli cauſsam exerceri poſsſse videtur, 3.7.17.
    • Captivitatem iuſstam etiam ex iniuſstis bellis oriri poſsſse putat Menchaca, 3.7.12. Contrarium, num. 75.
    • Captivi in ſsepulchris virorum fortium à Romanis necari ſsolebant, 2.14.80.
    • Captivi Chriſstiani poſsſsunt licitè fugere à Saracenis, à quibus iniuſstè capti ſsunt: & ſsecum bona eorum adſsportare, 2.11.45.
    • Captum ab hoſstibus poſsſsum etiam invitum redimere, & debet contractum ſservare, 2.13.97.
    • Cardinalis Baronius Monarchiam ſspiritualem Regum Siciliæ vehementer execratur, 3.1.76.
    • Cardinalis Baronij ſscriptis contra Monarchiam Siculam plures ſsatisfaciunt, & Regijs edictis intercipi iuſsſsa ſsunt, 3.1.77.
    • Cardinales unde dicti? & alia de eorum origine, & dignitate remiſssivè, 3.2. 28.
    • Cardinalium conſsilium, ut Papa neceſsſsariò petere debeat, nullâ conſsuetudine induci poteſst, & quare? 2.24.103.
    • Cardinalium prudentia, & in omni ſscientia peritia commendatur, 3.2.27.
    • Caretæ Reguli Terræfirmæ notabile dictum, 2.4.76.
    • Caribes, Canibales, Chichimeci, & Chontales omnium feriſssimi, & barbariſssimi ſsunt, 2.7.41.
    • Carmina quædam, Indiarum Orientalium inquiſsitionem ſsuadentia, Vlyſssipone confecta ſsunt, antiquitatem ſsimulantia, 1. 12.101.
    • Carmina Sibyllæ, & Sedulij Paſschalis in deteſstationem idololatriæ, 1.12.120.
    • Carnes humanas palato gratiſssimas dicebant Braſsilij, & querebantur quòd baptizatorum non tanti ſsaporis eſsſsent, 2.14. 64.
    • Carnibus quibuslibet veſsci magis ferarum quàm hominum eſsſse, dicebat Pythagoras, 1.12.45.
    • Carnibus humanis, obſidionũobſidionum neceſssitate urgente, plures gentes uſsæ ſsunt, 2.12.49.
    • Carnium humanarum convivia plures gentes exercuerunt. 2.14.61.
    • Carnium humanarum eſsum nullis neceſssitatis prætextu excuſsari poſsſse, tradit Valerius Maximus, 2.12.50.
    • Carolus Magnus qua de cauſsa Longobardis bellum intulerit, 2. 19 71.
    • Carolus Magnus plura bella movit adverſsus infideles idololatras hortatu Adriani Romani Pontificis, 2.16.110.
    • Caroli Magni h ſtoriahiſtoria mirabilis, dum foſsſsam ex Rheno in Ararim facere voluit, 1.8. 60.
    • Carolus V. Imperator. Licentiato Figueroæ, & alijs, plurimum Indorum cauſsas, & patrocinium commendavit, 3.6.31.
    • Carolus V. Imper. cur. ſymbolũſymbolum colũnarumcolumnarum Herculis cum inſscriptione, Plus ultra aſsſsumpſserit. 1.4.43.
    • Carol. V. Imper. multa pro ſsalute, libertate & converſsione Indorum pijſssimè ſsanxit, 2.8.78.
    • Caroli V. epitaphia, 1.4.49.
    • Caroli V. Imper. proteſstatio de exemptione Regni Hiſspaniæ ab Imperio tuenda, 2.21.74.
    • Caroli V. virtus, & Religio eius fortunam proſsperam fecerunt, 1.4.48.
    • Caroli V. laudes, & egregia facinora remiſssivè, 1.4.50.
    • Caroli V. Imperator. ſsymbolum, & præſstantius trophæum ex detectione Novi Orbis, 1.16.65.
    • Caroli V. Imperator. temporibus multis modis & pœnis Indorum libertati conſsultum fuit, 3.7.58.
    • Caroli V. Imperator. epiſstola quædam ad Reges & gentes Novi Orbis miſsſsa perpenditur, 1.14.96.
    • Carolum V. Imperator. totius mundi imperium conſsequi potuiſsſse, ſsi oblatâ ſsibi occaſsione uti ſsciret, Campanela teſstatur, 3. 4.52.
    • CarolinęCarolinæ inſsulæ Indi qualiter infantes ſsuis idolis ſsacrificarent? 2.12.57.
    • Carpocrationarum, ſsive Gnoſsticorum HęreticorumHæreticorum nefanda flagitia, 2.14.5.
    • Carthaginenſses, & generaliter reliqui Africani qualiter filios ſsuos Saturno Immolarent? 2.14.76.
    • Carthaginenſses olim per Atlanticum nàvigaſsſse dicuntur, 1.12.28.
    • Caſsſsaneus videtur agnoſscere præcedentiam Regum Hiſspaniæ, 1.16.49.
    • Caſspiæ, & caucaſsiæ portæ, & famigeratum illarum opus, 1.8.77.
    • Caſstellus à Bobadilla tribuit victorias Hiſspanorum in Novo Orbe militari eorum diſsciplinæ, 2.4.59.
    • Caſsus ubi accidit à Principe non præviſsus, omnia, quæ ipſse poſsſset facere, poteſst is qui eius vices habet, 2.24.56.
    • Cataphrigarum hæreticorum Euchariſstia ex farina infantium ſsanguine mixta, conficiebatur, 2.12.92.
    • Catholica dicta eſst Eccleſsia Dei ab ipſsis Apoſstolis, & quid hoc nomen ſsignificet? 1.14.47.
    • Catholicus eſsſse debet, qui multitudini præficiatur, 3.5.20.
    • Catholici videntur licitè auferre poſsſse bona infidelium, 2.10.24.
    • Catholici Reges Ferdinan. & Eliſsabeth qualiter Roman. Pontific. certiorem fecerint detectionis Novi Orbis, & illius converſsionem & conquiſsitionem expoſstulaverint? 2.24.14.
    • Catholicorum titulus quando ab Eccleſsia Hiſspaniæ Regibus dari cœperit? 2. 25.27.
    • Catonis diſsthica, quæ circumferuntur, cuius fuerint? 2.12.72.
    • Cauſsa Dei non debet eſsſse peioris conditionis, quàm hominum, 2.16.26.
    • Cauſsa iuſstior, & potentior pręvaletprævalet, & attendi debet, 3.6.102.
    • Cauſsa pugnandi ſsi bona eſst, pugnæ exitus malus eſsſse non poteſst, 2 4.42.
    • Cauſsa, quæ prodeſst, ubi concurrit cum ea, quæ nocet, illa attendi debet, non hæc, 3.6.103.
    • Cauſsa ubi requiritur tanquam fundamẽtumfundamentum iuriſsdicationis, neceſsſsariò diſscuti, & præcedere debet, 2.24.3.
    • Cauſsa confirmans ubi ſsupervenit, actus initio nullus convalidatur, 3.4.47.
    • Cauſsæ plurimæ, & urgentiſssimæ intervenerunt ad concedendam conquiſsitionem Novi Orbis, 2.24.11.
    • Cenſsurarum rigor, & vigor abrogari, & enervari ſsolet per contrariam conſsuetudinem, 2.25.77.
    • Ceſsſsante causâ non ceſsſsat effectus, quando diſspoſsitio effectum ſsuum iam ſsortita fuit, 3.2.57.
    • Centenaria præſscriptio eſst potentior quâm immemoralis, 3.3.73.
    • Cham cur effectus fuerit ſservus fratrum ſsuorum? 2.7.59.
    • Cham cur deſstitutus fuerit paternâ benedictione: & Chanaam eius filius cur maledictus? 1.10.47.
    • Charitas eſst proprium Chriſstianorum bonum, 2.16.30.
    • Charitas perfecta foras mittit timorem; 2.17.69.
    • Charitas unicuique ſsecundùm eius conditionem eſst impendenda, 2.11.8.
    • Charitas, quæ erga proximum haberi videtur, etiam Iudæis, & infidelibus impendenda eſst, 2.9.73.
    • Charitas aurum optimum, Dei Verbum argentum præſstantiſssimum, 3.6.15.
    • Charitas nulla maior Indis barbaris impendi potuit, quàm illos ad bonos mores & Fidem convertere, & Chriſstianis Rectoribus gubernare, 2.. 74.
    • Chiapa provincia, eius deſscriptio, 1. 6.28.
    • Chiapenſsis Epiſscopus reprehenditur à Petro Malferito, 3.1.17. & alia de eo infrà verb. Epiſscop. Chiapenſsis.
    • Chichimeci, Caribes & Canibales Indi ſsæpè debellari, ſservi fieri iuſssi ſsunt, 3.4.7.
    • Chile in Regno in Valle Cauten repertæ ſsunt figuræ aquilarum bicipitum, 1.12. 97. & 102.
    • Chilenſsis Regni deſscriptio, & Cancellaria, & incolarum robur, & ſsuperbia, 1.6. 60.
    • Chilenſses Indos iuſstè hodie bello comprimi, & ſservos fieri poſsſse, multi opinantur, & quid circa hoc diverſsis temporibus ordinatum fuerit? 3.4.8. & 12.
    • Chilenſses quo pacto potuerint effigiare aquilas bicipites? 1.12.102.
    • Chriſstiana profeſssio non ideo bona, & divina eſsſse deſsinit, quod aliqui inter Chriſstianos vitioſsi, & peccatores exiſstant, 2. 3.58.
    • Chriſstiani Scriptores non deberent opinionem Hoſstienſsis veneno afficere, 2. 11.3.
    • Chriſstiani quomodo ſservos poſssidere, eiſsq́ue uti debeant, ex Divo Auguſstino, 3. 7.45.
    • Chriſstiani à Chriſstianis in bellis quantumvis iuſstis capti ex generali conſsuetudine ſservi non fiunt, 3.7.51.
    • Chriſstiani labores, & iniurias, quæ Indis inferuntur, potiùs in ſse ſsuſscipere, quàm in illis permittere deberent, 3.8.17.
    • Chriſstiani nullum peccatum committunt, infideles in bello iuſsto adiuvando, 3.4.24.
    • Chriſstiani regulariter ſse infidelium actibus, & bellis immiſscere non debent, 3. 4.20.
    • Chriſstiani ſsancti Thomæ in India quales? 1.2.43.
    • Chriſstiani, præcipuè Pontifices, & Reges debent Dei honorem tueri, 2.13.43.
    • Chriſstiani etiam cùm iuſstis bellis operam navant, mites, & temperati eſsſse debent, 3.6.23.
    • Chriſstianorum fœx quod facit, non eſst ſspectandum, ſsed quod boni Chriſstiani, ex Divo Auguſst. 3.6.104.
    • Chriſstianos quoſsdam accuſsat D. Paulus quòd ſsimul cum Chriſsto idola colerent, 2. 14.108.
    • Chriſstophorus Columbus & ſsocij quot, & quantos labores ope Divinâ ſsuperaverint in detectione Novi Orbis, 2.3.24.
    • Chriſstophorus Columbus, ut inſsulas, ſsic etiam continentem Novi Orbis primus aperuit, 1.47.
    • Chriſstophorus Columbus habuit in ſsomno mirandam viſsionem de brevi conſspectu terræ Novi Orbis, 2.3.25.
    • Chriſstophorus Columbus ubi primum detexit inſsulam Hiſspaniolam, Ophiram ſse reperiſsſse iactabat, 1.13.5.
    • Chriſstophori Columbi pia oratio, & proteſstatio, ubi primam Novi Orbis inſsulam detexit, 1.16.101.
    • Chriſstophori Columbi cum Fr. Builo Catelano contentio, ſsuper modo, quo Indos adigi conveniebat, 3.6.59.
    • Chriſstophori Columbi conſstantia in proponenda, & exequenda navigatione, & detectione Novi Orbis, miraculum ingens à plurimis iudicatur, 2.4. 30.
    • Chriſstophoro Columbo quid primum Reges Catholici circa Indorum curam dederint in mandatis? 3.4.28.
    • Chriſstophorum Columbum ad detegendum Novum Orbem Divinam ſspem, & impulſsum ſsive inſspirationem habuiſsſse ex teſstimonijs Bozij, & aliorum latè probatur; & quod fuit ad hoc afflatus, & electus à Deo, 2.3.23. & 31.
    • Chriſstoph. Columbus Vide alia infrà verbo Columbus.
    • Chriſstus Dominus plurimos ſsuâ trium annorum prædicatione convertit, 1.14.5.
    • Chriſstus Dominus, D. Paulus, & alij ſuãſuam miſssionem, & prædicationem ex miraculis comprobabant, 2.3.38.
    • Chriſstus Dominus in cœlum aſscenſsurus pedum veſstigia petræ impreſsſsa reliquit, 1. 14.62.
    • Chriſstus mortuus eſst, ut filios Dei diſsperſsos congregaret in unum, 1.15.53.
    • Chriſstus aſscendens in cœlum præceptum propagandi Evangelij tanquam ultimum & omnino ſservandum, & implendum Apoſstolis iniunxit, 2.16.35.
    • Chriſstus Regnum ſsuum temporale Eccleſsiæ, & Pontifici communicavit, 2.23. 104.
    • Chriſstus, & Eccleſsia unum corpus, & unam vocem conſstituunt, & inſsignis ad id D. Auguſstini locus, 2.23.108.
    • Chriſstus Dominus in quantum homo, non habuit temporalem totius mundi dominationem ex communi multorum ſsententia, 2.23.25. qui referuntur, numer. 30.
    • Chriſstus Beato Petro terreni ſsimul, & cœleſstis Regni iura conceſssit, 2.11. 29.
    • Chriſstus in quantum homo an, & qualiter omnipotens dici potuerit? 2.23.102.
    • Chriſstus paupertatem in ſse, & Apoſstolis affectavit, & eâ ſsolâ mundum vincere voluit, 2.23.152.
    • Chriſstus iuſssit, tributa Cæſsari ſsolvi, Principibus obediri, & materiali gladio uti noluit, 2.23.39.
    • Chriſstus Lucæ 12. cur noluerit eſsſse iudex inter fratres de hæreditate certantes? 2.23.150.
    • Chriſstus noluit exercere officium diviſsoris inter fratres, 2.23.27.
    • Chriſstus Dominus omnium creaturarũcreaturarum Rex conſstitutus fuit, 2.10.14.
    • Chriſstus Dominus aliquibus in caſsibus temporalem iuriſsdictionem exercuit, 2.23. 147.
    • Chriſstus, ſse Regem appellari, ſsæpè paſsſsus eſst, 2.23.149.
    • Chriſstus poſst reſsurrectionem magis plenè, & abſsolutè vocari potuit Dominus temporalis totius mundi, 2.23.158.
    • Chriſstus ut homo ex ſsententia magis vera, & probabili ſsaltem habuit dominium excellentiæ ex dono unionis ſsibi à Patre conceſsſsum, 2.23.91.
    • Chriſstus Dominus quantâ diligentiâ miſserit D. Thomam, & Bartholomæum, ad prædicandum Indis Orientalibus, 2.8. 74.
    • Chriſstus non venit iudicare, ſsed ſsalvare mundum, 2.14.38.
    • Chriſstus, & Apoſstoli paucarum rerum dominium habuiſsſse dicuntur, 2.23. 29.
    • Chriſstus poſst Reſsurrectionem D. Petro Clavium poteſstatem, & Eccleſsiæ ovium curam commiſsit, 2.23.159.
    • Chriſstus Dominus non abſstulit dominia hominum, etiam peccatorum, & tyrannorum, 2.23.38.
    • Chriſstus non tranſstulit in Eccleſsiam, & eius Vicarium ea, quæ ſsibi excellenter, ſsive eminenter conceſsſsa fuerunt, 2.23. 35.
    • Chriſstus Dominus Petro, & eius ſsucceſsſsoribus gentibuſsq́ue fidelibus ſsui Sacerdotij, & Imperij poteſstatem communicavit, 2.10.16.
    • Chriſstus Dominus, Apoſstoli, & D. Vincent. Ferrer. unâ linguâ loquentes à varijs diverſsarum linguarum populis intelligebantur: & idem accidit aliquibus CõcionatoribusConcionatoribus Novi Orbis, 2.5.10.
    • Chriſstum in quantum hominem temporale dominium habuiſsſse, verius eſst, quamvis eo uti noluerit, 2.23.146.
    • Chriſstum etiam in quantum hominem totius Orbis temporale dominium habuiſsſse, plurimi ex Sanctis Patribus generaliter & magis communiter docent, 2. 23.89.
    • Chriſsti lex, & Fides in manſsuetudine, & ſsuavitate prędicationisprædicationis differt à lege Mahometi, 2.17.74. & verba Divi Vincentij circa hoc, num. 78.
    • Chriſsti, & Eccleſsiæ idem eſst Regnum, 2. 23.105.
    • Chriſsti præceptum de Fide vbique prædicanda quomodo implendum ſsit? 2.16. 12.
    • Chriſsti Domini fœliciſssimus adventus plurima bona mundo attulit, & Sibyllæ carmina de hoc, 1.11.46.
    • Chriſsti poſst adventum idololatriam ceſsſsaturam, omnes ferè Prophetæ prænuntiarunt, quorum plura loca expenduntur, 2. 13.35.
    • Chriſsti poſst adventum omnis Principatus & iuriſsdictio ad fideles transferri cœpit, 2.10.13.
    • Chriſsti dominatio temporalis non ſsolùm creationis, verùm & redemptionis titulo nititur, 2.23.103.
    • Chriſsti legem annuntiantes charitate niti debent, 2.17.68.
    • Chriſsti omnis actio noſstra eſst inſstitutio, 2.17.45.
    • Chriſsti Fidem in Novo Orbe iam olim prædicatam plures affirmant, 1.14.1. & 3.
    • Chriſsti promiſssiones Apoſstolis factæ etiam in eorum ſsucceſsſsoribus verificari poſsſsunt ſsecundùm Auguſstin. 1.14.89.
    • Chriſsti mortem doluiſsſse, & ſsub Panis nomine dæmones Gentibus annuntiaſsſse, ex notabili hiſstoria Plutarchi, & aliorum, 1.14. 42.
    • Chriſsti vaticinium de conſsummatione ventura poſst univerſsalem Evangelij prædicationem, plurimi exponunt de excidio & conſsummatione materialis Ieruſsalem, 1.14.12.
    • Chriſsto omnia ſsubiecit Pater, præter ſse ipſsum, ex D. Paulo 1. Corinth. 5.2.23. 99.
    • Chriſsto ut homini excellens quoddam dominium temporale quidam ex dono, ſsive virtute unionis attribuunt, 2.23. 34.
    • D. Chryſsoſstomi verba expenduntur, quibus ſsuper omnia curandam eſsſse infidelium converſsionem, enixè ſsuadet, 2.16.34. & 36.
    • D. Chryſsoſstomi elegantia verba circa immunitatem legatorum expenduntur, 2. 20.28.
    • D. Chryſsoſstomus ſsibi contrarius videtur in tempore, quo univerſsalis Evangelij prædicatio implenda eſst, 1.14.72.
    • D. Chryſsoſst. locus de ſsignis boni Prædicatoris, 2.17.98.
    • Chuquiabo urbs, alio nomine la Paz, deſscribitur, 1.6.57.
    • Chus apud Hebræos, quas regiones comprehendat? 1.15.55.
    • Chus filius primogenitus Cham fuit nigerrimus, & Æthiopum auctor, 1.10.48.
    • Cicadæ ſsemper manent in loco ubi natæ ſsunt, & de adagio: Cicadis operti, quid ſsignificet, 1.9.26.
    • Ciceronis, Ovidij, Virgilij, & Pauli Oroſsij elegantiſssima loca expenduntur, littorum commune refugium, & hoſspitalitatatis officium iuri naturali tribuentia, 2. 20.37.
    • Ciceronis, Suetonij, & Senecæ loca explicantur, & emendantur, 1.13.39.
    • Ciceronis locus expenditur, ubi hominum & belluarum diſscrimen eleganter proponit, 2.7.22.
    • Ciceronis locus libro ult. de finibus emẽdatuemendatu, 2.13.86.
    • Cimmerij populi, & Cimmeriæ tenebræ, 1.1.71.
    • Cineas qualiter Pyrrhum, bella iniuſsta ſsolâ inani gloriâ moventem, diſsſsuaſserit, 2 6. 59.
    • Cinis ad torrentis modum fluxit in Arequipa, 1.7.73.
    • Circuncelliones vocat Auguſstinus eos, qui paſssim infidelium idôla frangunt, 2.20. 90.
    • Civis unus non habet poteſstatem puniendi alium, quamvis vitioſsum, 2.1.4.8.
    • Claſsſses plures mittuntur ad indias Novi Orbis, & quare? 1.15.59.
    • Clavium traditio eſst ſsignum pleni, & abſsoluti dominij, 2.23.125.
    • Clauſsula teſstamenti Eliſsabethæ Reginæ Catholicæ, de Indorum converſsione, & tuitione enixè agens, refertur, 3.6.30.
    • Clauſsula, Ex certa ſscientia quid præſsupponat, & operetur in Bullis Pontificum, 2. 24.105.
    • Clauſsulâ, De plenitudine poteſstatis, nunquam uti ſsolet Pontifex, niſsi cum cauſsæ cognitione, & plenâ negotij informatione, 2. 24.106.
    • Clavus ferreus quo pacto pervenire potuerit ad fodinas Caxatambi, & lapidibus eorum includi? 1.12.105.
    • Clavus ferreus antiquus repertus lapidi cuidam iucluſsus dicitur in argentis fodinis de Caxatambo, 1.12.98. & 105.
    • Clemens IIX. Indos tanquam tenellos Fidei palmites ſsuavi manſsuetudinis imbre rigari præcipit, 3.7.55.
    • D. Clemens Romanus ſsub mundis trans Oceanum, Antipodes ſsignificare voluit, ſsecundùm Originem, 1.12.74.
    • D. Clementis Romani verba de mundis, qui ſsunt trans Oceanum, multi pro Novo Orbe accipiunt, 1.12.65. Et reſspondetur, num. 74.
    • D. Clementis Alexandrini elegans locus expenditur, 2.14.42. & alter num. 45.
    • Clementis Alexand. inſsignis locus expẽditurexpenditur, 1.14.21.
    • Clementis Alexand. elegãselegans locus ad ſsuadendam Chriſstianorum manſuetudinẽmanſuetudinem ponderatur, 3.6.24.
    • D. Clementis epiſstolæ ad Corinthios auctoritas, 1.12.66.
    • Cleopatra ab Auguſsto fugiens voluit aperire foſsſsam ſsive Euripum mari Rubris, 1. 8.71.
    • Cloacarum Vrbis Romæ opus ingens, & admirandum, 1.8.78.
    • Coactio infidelium ad Fidem, Chriſstianæ Religioni adverſsatur, 2.17.48.
    • Coactio infidelium ad Fidem, etiam ſsi vi indirectâ fiat, reprobata eſst, 2.19. 65
    • Coactio indirecta ad Fidem non eſst per ſse & intrinſsecè mala, 2.18.22.
    • Cogi quodammodo dicitur, qui importunis precibus ſsuadetur, 2.19.59.
    • Coloris, & Criſspaturæ Æthiopum cauſsam Soli tribuit Theodectes, 1.10.43.
    • Coloris Indorum, & Æthiopum cauſsæ, 1.10.39.
    • Coloris hominum cauſsas non pendere ex temperie ſsoli, aut cœli, ſsed ex habitudine aut ſsimilitudine parentum, multi opinantur, & quibus rationibus, 1.10.45.
    • Coloſsſsus Rhodius Chriſsti adventu diſssipatus fuit, 2.13.37.
    • Columbus cum primitijs inſsularum, quas detegit, ad Reges Catholicos, redijt, 1.5. 21.
    • Columbus à Regibus Catholicis honoratur, & remuneratur, 1.5.22.
    • Columbus putavit Paradiſsum voluptatis in Novo Orbe inveniri, 1.7.7.
    • Columbus graviter reprehenſsus fuit à Regibus Catholicis, quòd Indos quoſsdam tanquam ſservos in Hiſspaniam miſsit, 3.7.57.
    • Columbus plures inſsulas detegit, & pro Hiſspaniæ Regibus poſsſseſssionem earum apprehendit, 1.5.20.
    • Columbus repetit navigationem in Indiam, & plures alias inſsulas detegit, & eius obitus, 1.5.24.
    • Columbus à quodam hoſspite, naufragiũnaufragium paſsſso, Novi Orbis notitiam accepiſsſse dicitur, 1.5.6.
    • Columbus qualiter Angliæ, Luſsitaniæ, & Caſstellæ Reges adierit pro detectione Novi Orbis, 1.5.14.
    • Columbus tandem à Regibus Catholicis ad Orbem Novum inquirendum mandatur, & de eius claſssi, & commeatu, 1.5. 15.
    • Columbus quibus argumẽtisargumentis ductus fuèrit ad detegendum Novum Orbem? 1.5.5.
    • Columbum Senecæ auctoritate inter alia ductum, ad Novum Orbem, quærendũquærendum multi opinantur, 1.12.68.
    • Columbi prima laus in detectione Novi Orbis, & eius patria, & mores, 1.5.4.
    • Columbi hiſstoria de ovo apud convivas, 1.5.25.
    • Columbi prima navigatio, & eius labores, & effectus, 1.5.19.
    • Columbi inventoris Novi Orbis mentionẽmentionem reperiri apud Iſsaîam affirmat Thom. Bozius, 1.15.42.
    • Columbus vide alia ſsup. verb. Chriſstophorus.
    • Comes Lemorum excellentiſssimus laudatur, & eximia eius cura in petendis deſscriptionibus, & relationibus Novi Orbis, 1.7. 17.
    • Commendas Indorum, quâ ratione continuandas cenſsuerit Fr. Alphonſsus â Caſstro, 1.3.34.
    • Commercia, & armorũarmorum trãſportatiotranſportatio cum Barbaris, & infidelibis prohibentur, ubi aliquod damnum timetur, 2.25.69.
    • Commercia innoxia qui negant, iure gẽtiumgentium inſspecto, puniri poſsſsunt, 2.20.34.
    • Commercia cum Indis infidelibus bonâ fide, & ſsecundum iuris naturalis principia inſstitui, qualiter Regis noſstri curarunt? 2. 20.52.
    • Commercia, ut inter homines diverſsarum nationum eſsſsent, Deus non omnia ubique naſsci permiſsit, ex D. Chryſsoſstom. 2. 20.54.
    • Commercium de iure gentium inter omnes commune eſsſse videtur, 2.25.38.
    • CommerciũCommercium non eſst cõmunecommune, ubi ab alijs prius legitimè præventum eſst, 2.25.63.
    • Commerciorum, & hoſspitalitatis uſsus ſsummopere conducit ad Fidem propagandam, 2.20.46.
    • CõmunioCommunio ſsemper rixas & diſscordias producit, 2.6.70. & 73. & 2.25.55.
    • Communionis Sacramentalis privatio, quæ pœna olim eſsſset, remiſssivè, 2.16. 92.
    • Communionem rerum omnium, qui in Republica utilem eſsſse putant, reprehendũturreprehenduntur, 2.25.61.
    • Conceſsſso aliquo negotio, non ſsolùm neceſsſsaria & pręciſapræciſa cõcediconcedi videntur, ſsed & quæ ad illud commodiùs, vel faciliùs exequendum conducunt, 3.1.34. & 36.
    • Concilium Baſsilienſse an fuerit approbatum, 2.20.8.
    • Concilium Baſsilienſse quid ſstatuerit circa Iudæos cogendos ad audiendam prædicationem Fidei, 2.20.7.
    • Concilium Illiberitanum exponitur, 2. 14.94.
    • Concilij Illiberitani locus expenditur, ubi martyrij palmam eis denegat, qui occiduntur propter ſsubverſsionem Idolorum, 2. 20.91.
    • Concilij Illiberitani, & Carthaginenſsis Canones referuntur de tollendis & dividẽdisdividendis templis, & Idolis Paganorum, 2. 20 89.
    • Concilij Trident. ſseſsſs. 6. de iuſstific. canon. 7. exponitur, 2.11.51.
    • Concilij Arauſsicani locus expenditur, 2. 10.34.
    • Concilium Toletanum 17. cap. 8. agens de baptiſsmo parvulorum, ex noſstris, ſservis, vel ancillis natorum, expenditur, 2.17. 35.
    • Concilium Toletanum, quod induxit iuramentum de Iudæis expellendis, à multis laudatur, 2.16.115.
    • Concilio Toletano IV. factum Siſsebuti circa converſsionem IudęorumIudæorum reprobanti, ipſsum Siſsebutum interſsuiſsſse, docet Epiſscopus PalẽtinusPalentinus qui reprobatur, 2.19. 82.
    • Concionatores Indorum eis aperire debent prophetias, quæ eorum converſsionem ab antiquo prędixeruntprædixerunt, 1.15.64.
    • Conditionem victoriæ, & ſspoliationis hoſstium expectare, nullam turpitudinem continet, 2.23.134.
    • Confeſssionis peccatorum præceptum ex eo colligit Eccleſsia, quòd Chriſstus poteſstatem peccata remittendi Apoſstolis dedit, 2.20.14.
    • Conquiſsitores Novi Orbis ſsemper pacti ſsunt, provincias à ſse detectas & ſsubiugatas Ragum Hiſspaniæ Imperio, veluti eorum procuratores, acquiſsituros, 2.6. 30.
    • Conſsenſsus ſsuperveniens purgat metum, aut tyrannidem præcedentem, 3.4.35.
    • Conſsequens qui vult, vult & antecedens, 2.20.13.
    • Conſsequentia hæc non ſsemper valet: Hoc potuit Chriſstus in quantum homo, ergo & eius Vicarius, 2.23.36.
    • Conſsequenti conceſsſso tam in ſspiritualibus, quàm in temporalibus actionibus ea omnia conceſsſsa videntur, ſsine quibus ad illud perveniri non poteſst, 2.16.53.
    • Conſsilia, & Conſsiliarij Regum Hiſspaniæ alia totius Orbis excedunt, 3.2.7.
    • Conſsilia, & Conſsliarij Principum, & plura de eorum neceſssitate, utilitate, dignitate & qualitate remiſssivè, 3.5.
    • Conſsilium Regium Indiarum ſsemper Indorum damnis, & opreſssionibus obviam ire curavit, 3.6.39.
    • Conſsilium peritorum in omni re gravi, & dubia ſsumendum eſsſse, multis iuribus cõprobaturcomprobatur, 3.2.4.
    • Conſsilij utilitas magna, 3.2.10.
    • Conſsilio maturo legitimè facta, poſsteà in dubium vocari non debent, quia ex eo reſsultat veluti exceptio rei iudicatæ, 3.2. 41.
    • Conſstantinus Magnus unum ex clavis Crucis Chriſsti in fræno equi ſsui poſsuit, 2. 17.88.
    • Conſstantin. Magnus Imperator cur enſsem reſsignaverit in manibus Pontificis, 2. 10.18.
    • Conſstantinus, & alij Imperatores pluribus præmijs, & pœnis, infidelibus ad Fidem profitendam adduxerunt, 2.16. 108.
    • Conſstantini Magni Imperatoris converſsio ob belli cauſsam facta fuit, 2.18.31.
    • Conſstantini Auguſsti donatio Eccleſsiæ facta pluribus comprobatur, 2. 22 5.
    • Conſstitutiones Nicolai III. & Gregorij XIII. expenduntur, quæ certis diebus Iudæos ad Fidei prædicationem audiendam convenire præcipiunt, 2.20.5.
    • Conſsuetudo immemorabilis, ut terræ zerbidæ fiant occupantium ſservari debet, 2.6.100.
    • Conſsuetudo decennalis eſst interpretativa legum, privilegiorum, & ſscripturarum, 3.1.25.
    • Conſsuetudo etíam irrationabiliter, & cum peccato introducta, excuſsat à pœnis, & cenſsuris legis contrariæ, 2.14.72. & 24. 81.
    • Conſsuetudo ex communi PontificũPontificum conceſssione, & ſstylo deſsumpta, in ſsimilibus cauſsis ius, & formam inducit, 2.24.71.
    • Conſsuetudo quæ recepit aliquam opinionem, licèt minus communem, ſservanda, & ſsequenda eſst, 3.2.45.
    • Conſsuetudo non excuſsat ab implemento pręceptorumpræceptorum naturalium, & eò eſst peior, quò diuturnior, 2.13.74.
    • Conſsuetudinis, & obſservantiæ auctoritas etiam in alienationis materia plurimũplurimum operatur, 2.24.90.
    • Conſsuetum fieri, non dicitur arbitrariũarbitrarium, ſsed neceſsſsarium, 2.24.80.
    • Conſsummatio, de qua Chriſstus apud Matth. de extrema mundi deſstructione accipienda eſst, 1.14.70.
    • Continuatio, & conſservatio alicuius rei eſst magis naturalis, quàm nova acquiſsitio, 3.1.9.
    • Contumelia, & Impudentia pro Deabus ab Athenienſsibus colebantur, 2.14.103.
    • Converſsio Novi Orbis, ubi in antiquo hæreſsis dominabatur, carminibus celebrata, 1.16.87.
    • Converſsio coacta D. Pauli humanis regulis metiri non debet, 2.19.60.
    • Converſsio ad Fidem, ſseu Fidei receptio, per aliquam vim indirectam, vel cauſativãcauſativam elicita, non eſst reprobanda, 2.16.103.
    • Converſsio infidelium per vim cauſsativam facta, magnum fructum ſsaltem in eorum filijs, & poſsteris operabitur, qui voluntariè Fidem recipient, 2.16.107.
    • Converſsionis Indorum curſsus, & progreſsſsus ſsemper Regibus Catholicis maximè in votis fuit, 2.4.24.
    • Converſsioni Indorum Novi Orbis, divitiæ, quæ apud illos reperiuntur, illecebras præbent: & loca Scripturæ, quæ hoc indicare videntur, 1.15.40. & 58.
    • Converſsionem Indorum, & Fidei exaltationem, & dilatationem, ut ante omnia curarent Duces ad Novum Orbem miſssi, ſsemper in mandatis habuerunt, 1.16.102. & 100.
    • Converſsionem Indorum arte, & interdum vi aliquâ adiuvandam videtur oſstendi in cap. 8. Cantic. 1.15.39.
    • Converſsionem aliorum nemo curare debet, ſsi ſse exponat periculo peccandi, 2.19. 12.
    • Converſsionem, ſsive receptionem Fidei, per vim extortam, damnoſsam, & illicitam eſsſse, plurimi Auctores tradunt, qui recenſsentur, 2.17.9.
    • Converſsi de novo ad Fidem miſerabiliũmiſerabilium perſsonarum numero habentur, privilegijs utuntur, 3.7.50.
    • Converſsorum primordia blandis refovẽdarefovenda ſsunt modis, 3.8.7.
    • Correlativorum uno conceſsſso, alterum concedi nec eſsſse eſst, 2.20.13.
    • Corybantes ac Curetes ex mõtemonte Ida prodijſsſse fabulantur, 1.9.24.
    • Coſsmetæ ancillæ quæ, & cur dictæ? 1.1. 13.
    • Credentes citò leves ſsunt corde, 2.4.13.
    • Credulitas probabilis habet vim tituli, 3.2.61.
    • Creta inſsula qualiter dividit Europam, Aſsiam, & Africam? 1.8.24.
    • Crocoton dæmon ſse mulieribus in Hiſspaniola miſscebat, & ex eo nati bicornes erant, 2.12.107.
    • Cruces in ſsuis agris odio Hiſspanorum defodiunt Indi Hiſspaniolæ, & fruges ibi natæ Crucis ſsignum habuerunt, 2.5.19.
    • Cruces, & aliqua alia ſsigna myſsteriorum Fidei in Novo Orbe repertæ dicuntur, 1. 14.56.
    • Crucifixi imaginis inventæ in ruinis urbis Goæ hiſstoria, 1.14.64.
    • Crucis inſsulæ Hiſspaniolæ notabilis, & miraculoſsa hiſstoria, 2.5.16.
    • Crucis ſsanctæ laudes & effectus mirabiles ex D. Ioanne Damaſsceno, 2.5.13.
    • Crucis à Magallano in inſsula Zebu poſsitæ, & alterius provinciæ Nicaraguæ miracula, 2.5.18.
    • Crucis Maliapuræ à D. Thoma erectæ miracula, 1.2.41.
    • Crucis Chriſsti fruſsta, quæ præciduntur, ſstatim in ea ſsuccreſscunt: & idem contigit in Cruce Hiſspaniolæ, 2.5.17.
    • Crucis ſsignu ſsemper fuit dæmonijs terrificum, 2.4.84.
    • Crucis forma quid ſsignificaret ex ſsententia D. Hierony. & Lactan. Firmiani, 1.15. 16.
    • Crucis ſsigno plures provinciæ Novi Orbis vocatæ, & plura miracula in illis edita ſsunt, 1.15.46.
    • Crucis Chriſsti ſsigno plura miracula in Novo Orbe operata ſsunt, 2.5.12. & in India Orientali, num. 14.
    • Crucis invocatione, & adoratione ingentem pluviam Indis impetrat miles quidam facinoroſsus in provincia Sanctæ Crucis de la Sierra, 2.5.23.
    • Crucis de Carabuco miracula remiſssivè. 2.5.28.
    • Crucis de Carabuco, quæ hodie apud Peruanos religioſsiſssimè colitur, hiſstoria, 1.14. 63.
    • Crux de Carabuco, ab Hiſspanis fabricata fuit, 1.14.91.
    • Crux Chriſsti annuntiavit converſsionem, & redemptionem totius Orbis, 1.15.15.
    • Cubagua, & Margarita inſsulæ deſscribuntur, 1.6.17.
    • Cubæ inſsulæ incolæ hiſstoriam Noë, & Filiorum eius narrabant, 1.10.38.
    • Cubæ inſsulæ deſscriptio, 1.6.12.
    • Cumanenſsium Sacerdotum ritus, in dæmonibus conſsulendis, 2.4.90.
    • Cupiditas eſst omnium malorum radix iuxta ſsententiam D. Pauli 1. ad Timoth. 6. 3.6.6.
    • Cupiditatis vitium, & non Religionis zelum, Hiſspanos ad Novum Orbem perduxiſsſse, aliqui cavillantur, 3.6.5. & 1.16. 95.
    • Cura cui competit de ſspiritualibus, temporalia, quæ ad ea ordinantur, diſsponere poteſst, 2.16.51.
    • Curlantia provincia Septentrionalis in Regno Poloniæ habet gentes Indis Occidentalibus ſsimillimas, 1.10.24.
    • Curmacurialis, & Steelſsius in ecſstaſsi multa de gloria, & inferno viderunt, 2.5. 42.
    • Cuzco urbs Peruana, Incarum olim Regia, deſscribitur, & laudatur, 1.6.53.
    • Cuzquenſsi in urbe Hiſspani, numero pauci, ab innumeris Indis obſseſssi, & graviter impetiti, B. Virginis præſsentiſssimo auxilio liberantur, 2.4.53.
    • Cyrus apud Xenophontem, & Horatius quid de hominum captivitate ſsentiant? 3. 7.9.
    • Cyrus Perſsarum Rex quare, & qualiter Gangem diviſserit? 1.8.83.
  • D

    • Dæmon Indos excæcabat, & Divinos honores, & ritus æmulabatur, 2.12.106.
    • Dæmon non poteſst alicui vires ſsupra naturales contra alios concedere, 2.4.74.
    • Dæmon ſępèſæpè compellitur à Deo veritatem dicere, 2.2.50.
    • Dæmones poſst adventum Hiſspanorum | in Novo Orbe ab oraculis, & illuſsionibus ceſsſsarunt, quibus anteà Indos fallebant, 2. 4.83.
    • Dæmonum expulſsio, & oraclorum defectus fuit in primitiva Eccleſsia ſsignum veræ Fidei, & Divinæ vocationis ad eam, 2. 4.81.
    • Damna & iniurias Indis ab Hiſspanis illatas qui recenſseant, & ſsuccenſseant? 3.6. 22.
    • Damna omnia Indis illata inſsolentiæ, & avaritiæ militum tribuit Ioan. Boterus, cuius verba referuntur, 3.6.38.
    • Damni occaſsionem dans, etiam ex leviſssima cauſsa, ad damnum tenetur, 3.6. 82.
    • Damnum debet refici ab ijs, quorum cõtemplationecontemplatione cauſsatur, 3.6.84.
    • Dantes Poëta Florentinus ſscripſsit librũlibrum pro Imperij Monarchia, 2.22.11.
    • Dantes Poëta quare fuerit de hæreſsi poſst mortem damnatus, 2.22.25.
    • Dare verbum, ſsignificat dominium trãſferretranſferre, 2.11.41.
    • David, ob deriſsos legatos, intulit bellum Ammonitis, 2.20.29.
    • David Pſsal. 64. prænuntiaſsſse videtur miracula, quæ in converſsione Novi Orbis facienda erant, 2.5.4.
    • Deiparæ imaginẽimaginem ex altari, ubi eam Corteſsius collocaverat, Indi nullo modo deturbare potuerunt, & conantes, cœleſstibus ſsupplicijs puniti ſsunt, 2.5.35.
    • Delicta in Deum, & homines commiſsſsa, etiam in hoc ſsæculo ab hominibus puniri debent, 2.15.43.
    • Delictum dat iuriſsdictionem ei, qui aliàs eam non haberet, 2.15.39.
    • Deſscriptiones, & relationes rerum, & locorum Novi Orbis ſsemper fieri iuſsęiuſsæ ſsunt, 1.7.16.
    • Deſsertarum inſsularum, & regionum habitatio, & cultura eſst unum ex ſsignis, ſsive argumentis excellentiæ Chriſstianæ Religionis ſsecundùm Thom. Bozium, 2.6.84.
    • Deus ſsolus mortis, & mutationis eſst expers, 2.2.20.
    • Deus, & Natura idem ſsunt, 1.7.61.
    • Deus non ſsecundùm armorum potentiãpotentiam, ſsed prout ſsibi placet, dat dignis victoriam, 2.4.41.
    • Deus iuſstè poteſst omnes gentes, etiam innocentes, perdere: imò & Beatos damnare poſsſset, ſsi id ſsibi placêret, 2.2.29.
    • Deus propter tyrannidem, idololatriam, & peccata contra naturam plura Regna ſsubvertit, 2.13.51. & ſsequentibus.
    • Deus omnium rerum eſst Auctor, & moderator, 2.2.1.
    • Deus ſsæpè promittit bona temporalia ſservientibus ei, 2.18.42.
    • Deus cur comparetur figulo, & creatura luto ab Iſsaîa, & D. Paulo, 2.2.30.
    • Deus omnium Regnorum arbitrium in ſsua manu habet, 2.2.3.
    • Deus aliquando victorias concedit non tam ob merita vincentium, quàm ob peccata eorum qui debellantur, 2.6.5.
    • Deus non ſsolùm præeſst rebus omnibus, ſsed & intereſst, & ineſst, 2.2.2.
    • Deus ſsolet magnarum rerum fundamento multò antè iacêre, 1.15. 51
    • Deus ſse eorum gloriam, & potentiam aucturum promiſsit, qui ſsuam augeri curaverint, 1.16.90.
    • Deus etiãetiam opera ſsuper naturalia faciens; conſsuetas naturæ leges, quatenus poteſst; tuetur, 2.3.67.
    • Deus ad pia opera, & ſsibi placitura gerenda, non eligit, nec iuvat Principes avaros, ſsed pios, & religioſsos, 1.16.107.
    • Deus ſsuaviter omnia diſspoſsuit, 2.3.69.
    • Deus ex tenui principio res magnas operari & deducere ſsuos ſsuis ipſsorum manibus ſsternit, 2.4.67.
    • Deus Hiſspanorum vires, & animos auxit, & Indis terrorem immiſsit, 2.4.68.
    • Deus omnia vigilanter attendit, & humilium iniurias videt, & punit, 3.8.33.
    • Deus ſsæpè ſsolet per media humana, & aliquando humilia & infirma, res magnas, & ſsanctas perficere, 2.3.61. & 64.
    • Deus ſsummâ providentiâ diſspoſsuit Hiſspanorum Regum, & hominum militarium & Religioſsorum animos, ad converſsionem Nove Orbis, 2.3.62.
    • Deus ſsemper res novas & magnas novis & magnis miraculis iuvat, ex inſsigni loco D. Auguſstini, 2.4.2.
    • Deus Indos magis politos & robuſstos inter ſse bellis inteſstinis diviſsit, ut â noſstris faciliùs ſsubigi poſsſsent, 2.4.66.
    • Deus miracula neceſsſsaria in novo Orbe non prætermiſsit, quamvis in illis edendis parciſssimus ſsit, 2.4.1.
    • Deus & Natura nihil fruſstra operantur, 2.24.59.
    • Deus ex peccatis hominum multa bona operari, & dirigere ſsolet. 2.11.13.
    • Deus non offenditur ſsi homines arte, & induſstriâ naturæ defectus ſsupplêre, & ſsuis | uſsibus aptare conentur, 1.8.69.
    • Deus eſst ultimus finis hominis, 2.13.78.
    • Deus fecit nos, non ipſsi nos, 2.8.10.
    • Deus licèt poſssit quoslibet impios, & infideles punire: homines tamen ob hanc ſsolam cauſsam eos debellare, & deprædari non proſsſsunt, 2.11.49.
    • Deus ſsemper ubi Fidem ſsuam propagari voluit, media, & tempora pacifica elegit, 2.17.79.
    • Deus occulto ſsuo iudicio Indos varijs calamitatibus affligere ſsolet, 3.6.66.
    • Deus ſsemper occaſsiones idololatriæ vitare curavit, 2.12.121.
    • Deus non lætatur, ſsed potius offenditur humanis victimis, & quibus gaudeat ex D. Clemente, & Catone, 2.12.71.
    • Deus peccata, & iniurias contra ſse factas facilè, ſsi vult, vindicare poteſst, prout ſsæpiſssimè fecit, 2.14.19.
    • Deus non indiget mendacijs hominum ex Iob, & D. Paulo, 2.18.72.
    • Deus res, quas condidit, ſsuos curſsus agere ſsinit, 2.19.61.
    • Deus ſsemper vult, ut infidelium converſsio ſsuæ divinæ diſspoſsitioni, & non humanis medijs tribuatur, 2.19.44.
    • Deus ſsæpiſssimè facultatem debellandi & puniendi idololatras conceſssiſsſse comperitur, 2.13.23.
    • Deus animas hominum multis modis invitat, etiam ſstupefaciendo, ex D. Thom. 2.19. 63
    • Dei ſsumma providentia intervenit in Novi Orbis converſsione Regibus Hiſspaniæ, potiùs quàm alijs concedenda, & quare? 2.25.12.
    • Dei imago eſst homo benefaciens, 2.13. 87.
    • Dei iudicia pro virili ſsequi, & imitari debemus, 2.13.50.
    • Dei facta nobis exemplaria eſsſse debent, 2.13.4.
    • Dei auctoritate quæ fiunt, omni ſscrupulo, & virio carent, 2.11.43.
    • Dei veri cognitio res maxima, & obſscuriſssima eſst, 2.15.31.
    • Dei vindicta lenta, ſsed certa, 2.13.61.
    • Dei Providentià, & diſspoſsitione etiam ſsi aliqui puniantur, & ſsuis Regnis ſspolientur: non tamen ob id â culpa excuſsantur punientes, vel ſspoliantes, 2.6.2.
    • Dei gratiâ ſse regnare dicunt aliqui Reges, & Duces, ut oſstendant, ſse nullum aliũalium ſsuperiorem in terris agnoſscere, & plurimi Auctores qui de hoc tractant, 2.2.6.
    • Deo proximus ille habetur, qui eius maieſstatem vindicat, 2.16.27.
    • Deo non placent ſservitia coacta, & hilarem datorem diligit, 2.19.46.
    • Deo vocanti, & impellenti reluctari periculoſsum eſst, 2.3.45.
    • Deo actore, & ductore quæ fiunt, iniuſsta cenſseri non poſsſsunt, 2.2.25.
    • Deum auctor precatur, ut nobis miſsertus, Hiſspanorum, & Indorum Rempublicam iuvet, & ſsociet, 3.8.41.
    • Deum tentare, vel miracula expectare nemo debet, dum humanâ, & rationabili viâ incedere poteſst, 2.18.4.
    • Deum verum, & immediatum imperij & temporalis iuriſsdictionis Auctorem quidam conſstituunt, 2.22.8.
    • Deum in doctrinis, & in inſsulis maris glorificat, qui Fidem per varias, & remotas Orbis plagas extendit, 2.16.33.
    • Deum fuiſsſse mutatum, aut aliam nunc formam prædicationis quâm olim exerceri velle, credendum non eſst, 2.17.58.
    • Deum aliquem eſsſse, cuius providentiâ regatur hoc omne quod cernimus, nemo ignorare poteſst: & Auctores plurimi, qui de hoc argumento tractant, 2.13.76.
    • Dij, ſsive idola diverſsarum nationum qualia, 2.14.100.
    • Deorum in numerum relati fuerunt plures apud antiquos ob aliqua commoda, & beneficia, quæ invenerunt, 1.16.36.
    • Deuteronomij 2. verſs. 25. verba expenduntur, 2.4.71.
    • Deuteron. locus, cap. 28. pro Indorum querimonijs expenditur, 3.8.10.
    • Deuteron. loca cap. 12. & 20. expenduntur, & explicantur, 2.13.24.
    • Deuteron. locus cap. 20. de civitatibus procul poſsitis explicatur, 2.14.116.
    • Diabolus eſst Dei ſsimia, & ſsæpè gentibus, arrogando ſsibi cultum divinum, illudit, 1.14.94.
    • Didacus flores de Valdes mittitur ad oſstium freti Magallanici muniendum, & incolendum, 1.8.45.
    • Dom. D. Didacus Fernandez de Cordoba excellentiſssimus Regni Peruani Prorex laudatur, 2.25.86.
    • Diœceſses & Parochiæ diſstinctos limites habent, 2.25.50.
    • Diem unum Calendarij cur amiſserint nautæ navis Victoriæ, 1.5.40.
    • Diluvium univerſsale Noe, etiam Indos Novi Orbis, ſsi tunc aliqui erant, delevit. 1.9.17.
    • Diluvij generalis aliquam notitiam Indi Occidentales habuiſsſse videntur, 1.9.18.
    • Diogenis iocuslocus in mutationem rerum, 2. 2.2.16.
    • Diomedes cur ſsibi Vlyſsſsem in ſociũſocium apud Homerum depoſscat? 2.9.38.
    • Dionyſsij Alexandrini elegans locus de inſsulis Heſsperidis ab Hiſspanis iam olim habitatis expenditur, 1.9.64.
    • Diſspenſsatio Pontificis neceſsſsaria eſst ad matrimonium inter Catholicam, & hæreticum, & hæc non niſsi ceſsſsante periculo perverſsionis, & magnis alijs cauſsis intervenientibus, concedi ſsolet, 3.5.15.
    • Diſssimilibus non converſsari ſsalutare eſst, 2.19.89.
    • Divina voluntas, ubi certa eſst, pleniſssimum titulum Regnorum inducit, 2.6.1.
    • Divina ſsapientia laudatur ob ReligionẽReligionem & alia plura bona, quæ Novo Orbi ita brevi, & facilè communicavit, 2.3.59.
    • Divinam in legem, vel naturalem quæ committuntur peccata, in omnium iniuriam tendunt, 2.3.7.
    • Divinatio viris prudentibus familiaris quæ ſsit? 1.12.77.
    • Divinitatis gloriam Romulo, Baccho, Orpheo, Amphioni, Mercurio, & alijs cõmunicavitcommunicavit antiquitas, quòd Sylveſstres homines civiles, & politicos fecerint, & carmina Horatij ad hoc, 1.16.41.
    • Divitiæ iniuſsto indorum ſsudore partæ dominis exitio ſsunt, 3.8.35.
    • Divitiæ Orbis Novi maximæ ſsunt, & cur à Deo ibîdem ſservatæ videantur? 1.15. 58.
    • Divitias Novi Orbis nimis extollit Maiolus, 3.6.11.
    • Divitijs & theſsauris Salomonis qui alios aliorum Regum æquare volunt, ſstultitiæ notantur, 1.13.66.
    • Doctrina moralis vocatur in l. 13. tit. 2. lib. 3. ordinam. ſsapientiorum gubernatio, & dominatio, 2.9.36.
    • Doctrina Dei, Verbum Divinum, & Evangelium appellatur, quia ex annuntiatione, & auditione dependet, 2.20.12.
    • Doli præſsumptionem contra ſse habet iudex, qui utitur remedijs duris, ubi blanda ſsufficerent, 2.15.15.
    • Domiciani ſsuperbia in titulis Dei, & Domini affectandis, 2.21.54.
    • Dominatio ſsuprema Regis Catholici reſspectu Indorum, qui noviter ad Fidem Catholicam converſsi ſsunt, qualis eſsſse debeat? 2.9.21.
    • Dominatio quæ conceditur Principibus Chriſstianis in Barbaros infideles ob Fidei receptionem à coacta, & vili ſsubiectione, ac ſservitute aliena eſsſse debet, 3.7.34.
    • Dominatio unius hominis ſsuper alterum non fuit ex iure naturali, 2.11.5.
    • Dominicus â Soto quid ſscripſserit, & ſscribere promiſsit de iuribus acquiſsitionis Indiarum, & de ratione promulgandi Evangelij? 2.1.34.
    • Dominia rerum à naturali poſsſseſssionè cœperunt, 2.6.12.
    • Dominia temporalia cùm Papa mutat, vel aufert, ea ad Dominum dominorum reducit, & ius gentium potius conſservare ſstudet, quàm frangere, 2.24.10.
    • Dominia, & imperia licèt infideles habere poſssint, ea tamen illis Romanus Pontifex adimere poteſst, 2.11.6.
    • Dominia rerum, & provinciarum inſspecto naturali, & gentium iure infidelibus æquè ac fidelibus competunt, 2.10.48. & à 58 & etiam iure Divino ibidem num. 66. & 67.
    • Dominium plenum Indiarum virtute cõceſsionisconceſsionis Alexandri VI. ſsemper ſsibi Hiſspaniæ Reges tribui cenſsuerunt, 3.1.20.
    • Dominium verum rerum ſsuarum habent infantes, pupilli, & furioſsi, 2.8.118.
    • Dominium Imperatorum, & Principum qualiter diſstinguat Bart. & alij? 2.21.66.
    • Dominij eft capax ſsolùm naturalis, & intellectualis creatura, 2.8.3.
    • Dominij fundamentum aliqui erroneè in gratia, & charitate conſstituunt, & inde peccatores eo privati tradunt, 2.10.54.
    • Dominio temporali qualiter Chriſstus Dominus uſsus fuerit? 2.29.92.
    • Dominiorum, & provinciarum diſstinctio ab aliquibus iure divino conſstituta eſsſse dicitur, 2.6.75.
    • Dominus in dubio præſsumitur ignorare exceſsſsus, & delicta ſsuorum famulorum, 3. 6.110.
    • Dominus tenêri ſsolet de factis, & delictis famulorum, & miniſstrorum, quos alicui negotio præpoſsuit, maximè ſsi viles ſsint; 3.6.80. & 83. & 107.
    • Dominus de exceſssibus, & delictis famulorum, & miniſstrorum regulariter non tenetur, 3.6.106.
    • Domini appellatio terroris magis quàm reverentiæ eſsſse videtur, 2.21.55.
    • Domini ſse mitius habêre debent cum ſservis ad Fidem converſsis, 3.7.42.
    • Domino abſsenti, ignoranti, vel alias im|pedire non valenti, non imputantur miniſstrorum ſsuorum delicta, 3.6.109.
    • Dona dantur à Spiritu Sancto ad perficiendas virtutes, 2.6.6.
    • Donatio in dubio potius præſsumitur quâm feudum, 3.1.44.
    • Dubijs in cauſsis vel opinionibus poſst factum, quæ poſsſseſsſsori favet, ſsequenda eſst, 3. 1.11.
    • Ducatus Burgundiæ veri ſsucceſsſsores ſsunt noſstri Reges Catholici, 1.12.86.
  • E

    • Eccleſsia verè dicitur Apoſstolica, & Catholica, quamvis poſst Apoſstolorum prædicationem auctior in dies, & univerſsalior evadat, 1.14.85. & 86.
    • Eccleſsia ſsancta Dei dicitur Apoſstolica, & Catholica, & quare? 1.14.46.
    • Eccleſsia quantenus tolerare ſsoleat ritus infidelium, 2.14.71.
    • Eccleſsia, ſsummâ Dei providẽtiâprovidentiâ ita diſsponente, ubi in aliqua regione deficit, in alijs augetur, 1.16.82.
    • Eccleſsia poſst converſsionem Novi Orbis verè dicitur vitis abundans, & filios habêre in circuitu menſsæ, 1.16.73.
    • Eccleſsia Dei ſsemper habet, & habebit poteſstatem, & continuationem miraculorum, & eſst unum de præcipuis eius ſsignis, 2.4.7.
    • Eccleſsia non ſsolùm eft expers erroris in articulis Fidei, ſsed etiam ubi de concernentibus ad mores univerſsales decernit, 2.24. 62.
    • Eccleſsia Romana, ſsi quod olim ius habuit in Regna Hiſspaniæ, iam illud amiſsit, & quare? 3.1.81.
    • Eccleſsia ius habet tuendi, & defendendi ſsuos prædicatores, 2.20.31.
    • Eccleſsia poteſst iuſstè ex ſsententia Divi Thomæ infideles meritò ſsuæ infidelitatis iure dominij, & prælationis ſsupra fideles privare, 2.10.73.
    • Eccleſsia hodie cum magis aucta ſsit, multa facere poteſst, quæ olim non expedirent, 2.11.23.
    • Eccleſsia eft tutrix iuſstitiæ, & contra eam fieri aliquid non permittit, 2.24.51.
    • Eccleſsia errare non poteſst, 2.11.10.
    • Eccleſsia qualiter directè, aut indirectè pœnâ excommunicationis, & alijs infideles punire poſssit, 2.15.47.
    • Eccleſsia eſst fundamentum, & columna veritatis, 2.25.2.
    • Eccleſsia nec decipere, nec decipi poteſst, 2.24.61.
    • Eccleſsia nunquam conſsuevit, parvulos infidelium parentibus invitis baptizare, 2.17. 25.
    • Eccleſsia ius habet ubique prædicandi, & impedientes removendi, & puniendi, 2. 20.4.
    • Eccleſsia Monarchiam propriam conſstituit, quæ dicitur Regnum Apoſstolorum, 2. 23.169.
    • Eccleſsia nunquam reperitur, infideles nolentes per vim ſsibi ſsubieciſsſse, vel ad Fidem coëgiſsſse, 2.17.57.
    • Eccleſsia, licèt hodie maiorem auctoritatem, & poteſstatem habeat, quàm anteà, non tamen eâ utitur adverſsus ſsimplices infideles, quietè, & pacificè degentes, 2.19.42.
    • Eccleſsia poteſst licitè bellum indicere cõtracontra eos, qui ei tranſsitum impedierint ad recuperationem Terræ ſsanctæ, 2.20.62.
    • Eccleſsia nunquam videtur conceſssiſsſse fidelibus poteſstatem cogendi infideles ad Fidem, aut eos propter Fidem debellandi, 2.17.43.
    • Eccleſsia, & eius alumni poſsſsunt, & debent, Fidem per totum Orbem diſsſseminare, 2.16.11.
    • Eccleſsia hodie cùm maiorem poteſtatẽpoteſtatem, & auctoritatem habeat, quâm olim, maiori etiam vi contra infideles procedere poteſst, 2.16.81. & 90.
    • Eccleſsia ſsicut poteſst cogere infideles ſsibi ſsubditos ad audiendam, Fidem, ita & non ſsubditos, 2.20.19.
    • Eccleſsia ſsancta Dei SpõſaSponſa eſst, 2.23.106.
    • Eccleſsia cur ſsæpius uſsa non fuerit iuriſsdictione, quam habet in infideles, 2.15.51.
    • Eccleſsia hodie, quia maiores vires habet, non tolerat ritus infidelium, quos olim tolerabat, 2.16.87.
    • Eccleſsiam poſsſse diſspenſsare cum Monachis in voto caſstitatis, ut matrimonium cõtrahantcontrahant, ex eo quòd id pluries fecit, probãtprobant Caietanus, & alij, 2.24.75.
    • Eccleſsiæ primitivæ Dei, ſsignum, & argumentum fuit, facilis, & ſsuavis multiplicatio credentium, 2.4.19.
    • Eccleſsiæ membra ſsunt ſsoli viatores fideles, 2.23.21.
    • Eccleſsiæ, & Fidei Chriſstianæ veritas probari ſsolet ex fœlicitate bellorum, quæ pro eius defenſsione, ant extenſsione ſsuſscepta ſsunt, & auxilijs de cœlo per miraculũmiraculum miſsſsis, 2.4.36.
    • Eccleſsiæ primitivæ, & prædicationis Apoſstolicæ fundamenta Deus multis miraculis communivit, 2.4.3.
    • Eccleſsiæ, & Fidei bonum, quæ generaliter reſspiciunt, cæteris præferuntur, quæ ſspecialiter quibuſsdam utilia ſsunt, 2.25.64.
    • Eccleſsiæ plures tempore Apoſstolorum Deiparæ erectæ, 1.14.32.
    • Eccleſsiæ, nunquam defuturæ oracula quomodo impleantur? 1.16.81.
    • Eccleſsiæ Catholicæ dominatio ſsupra infideles in Sara, & Agar ſsignificatur, 2.10. 19.
    • Eccleſsiæ communicavit Chriſstus poteſstatem temporalem, quam habuit, etiam ſsi excellenter in eo conſsideretur, & quare? 2. 23.153.
    • Eccleſsiæ contra frequentem, uſsum diſsputare, inſsolentiſssima inſsania eſst, ſsecundùm D. Auguſstin. 2.24.72.
    • Eccleſsiæ gubernatio perfectè ordinata non eſsſset, ſsi Pontifici omnes Principes non ſsubeſsſsent, 2.23.111.
    • Eccleſsiæ, & eius Pontificis ſsumma, & univerſsalis poteſstas debet intelligi in ſspiritualibus, 2.11.37.
    • Eccleſsiæ auctoritatem, & iuriſsdictionem temporalem augeri, cõvenientiſsimumconvenientiſsimum eſst, 2.22.62.
    • Eccleſsiæ porta nulli eſst claudenda, qui ex Fide ſspontanea baptiſsmum petat, 2.8.59. & 80.
    • Eccleſsiæ, quæ nondum conſstructa eſst, benè poteſst donari, collatâ conditione in tẽpustempus quo iam fuerit ædificata, 2.23.136.
    • Eccleſsiæ auctoritas, & poteſstas poſst Conſstantinum maior eſsſse cœpit, & magis publicè, & liberè exerceri, 2.19.53.
    • EccleſięEccleſiæ Dei omnes gẽtesgentes promiſsſsæ ſsunt: non tamen omnes homines omnium gentium, 2.19.16.
    • Eccleſsiaſstes locus cap. 2. verſs. 11. exponitur, 2.24.95.
    • Eccleſsiaſstes locus, cap. 10: Væ tibi terræ cuius Rex puer eſst, explicatur 2.9.54.
    • Eccleſsiaſst. cap. 8. verſs. 9. explicatur, 2.12. 16.
    • Eccleſsiaſstica diſsciplina, & religio non poteſst ſsecura eſsſse inter Indos ſsine ſsæculari dominatione, 3.1.27.
    • Eccleſsiaſstici regulariter, ſse militaribus expeditionibus immiſscere non debent, 2. 25.4.
    • Eclypſsis Lunaris obſservatione qualiter Indos deluſserit Columbus? 2.7.48.
    • Eclypſsi Lunæ Indos â Columbo deceptos mirum non eſst, cùm idem fermè militibus Romanis acciderit, 2.
    • Educatio recta, & continuata doctrina quoslibet homines, quantumvis barbaros, cultos, & politicos reddere valet, 2.8.91.
    • Effigies antiquiſssimæ hominum, habitum Apoſstolorum referentium, in Novo Orbe inveniuntur, 1.14.59.
    • Electio Romani Pontificis, & aliorum Prælatorum, quæ per inſspirationem fit, unde deſscendat? 2.3.8.
    • Eliachim fuit typus Romani Pontificis, 2.23.124.
    • Eliſsabetha Angliæ Regina Regis Catholicci Philippi II. inter omnes Chriſstianos Principes præſstantiam agnovit, 1.16.30.
    • Eliſsabetha Regina Catholica, Indis alioqui pijſssima, vehementer in illos excandeſscebat, qui humanibus carnibus veſscebantur, 2.12.52.
    • Eliſsij Campi, & Beatorum Sedes in HiſpanięHiſpaniæ finibus eſsſse putabantur, ſsecundùm Homerum, & alios, 1.11.65.
    • Emanuel Rex globum SphęricumSphæricum ſsuis inſsignibus addidit, 1.3.55.
    • Emanuel Rex Luſsitaniæ plures claſsſses in Indiam Orientalem miſsit, 1.3.29.
    • Emanuel Rex Luſsitanorum ſscripſsit hiſstoriam Indiarum Occidentalium, 1.3.48.
    • Emanuelis Luſsitaniæ Regis cura converſsionis Indorum, & pia legatio ad Leonem X. P. M. 1.3.60.
    • Enciſsus Bacchalarius aurum in provincia Diarenis retibus piſscari publicavit, 3.6.9. & 1.6.36.
    • Epigrama de Novo Orbe Hiſspaniæ Regibus à Deo meritiſssimè oblato, 1.16.113.
    • D. Epiphanius quibus verbis explicet Regiam dignitatẽdignitatem in Eccleſsiam ſsimul cum Sacerdotio translatam, 2.23.157.
    • Epiſscopi Chiapenſsis notabilia verba referuntur de viribus tituli, qui ex Pontificia conceſssione deſscendit, 2.23.70.
    • Epiſscopi Chiapenſsis tractatus de iure Indiarum, & præcipuè confeſssionarium, cur colligi iuſssi fuerunt? 2.1.24.
    • Epiſscopus Chiapenſsis quos libros, ſseu tractatus de Indorum materijs ediderit? 2. 1.23. & 25.
    • Epiſscopus de Chiapa omnium primus de iure acquiſsitionis Indiarum diſsputare cœpit, & plurima de eius vita, & virtutibus, & Auctores, qui de eis agunt, 2.1.21. & 27. & alia de eo ſsup. verb. Bartholomæus, & verb. Chiapenſsis.
    • Epiſstola Fr. Iuliani Garceſsij Epiſscopi | Tlaxcalenſsis ad Summum Pontificem Paulum III. pro Indorum defenſsione, piè & eleganter ſscripta, ad litteram ponitur, 2. 8.56.
    • Epitaphia antiqua, quæ Hiſspaniæ oras terrarum ultimas faciunt, 1.11.61.
    • Equos & Hiſspanos eis inſsedentes Indi unum corpus eſsſse putarunt; & qualiter hùc errorem agnoverint? 2.7.43.
    • Erato una inter Muſsas à novis inventis nomen accepit, 1.12.12.
    • Error in cognitione, & cultu veri Dei & Fidei invencibili ignorantiâ aliquando in infideles excuſsatur, 2.15.29.
    • Eſsau idem ſsignificat quod ignorans, 2. 7.61.
    • Eſsdræ locus exponitur, 1.9.68.
    • Eſsdræ liber quartus ab Eccleſsia non eſst receptus, licèt non ſsit reprobatus, 1.9.74.
    • Ethnici etiam, imperij fœlicitatem in Religionis cura conſstituebant, 1.16.91.
    • Evangelicæ Fidei prædicatæ in Novo Orbe aliqua teſstimonia, & veſstigia reperiri videntur, 1.14.52. & 55.
    • Evangeliſstarum loca, de miſssione Apoſstolorum loquentia, cum D. Hierony. Ambroſsio, & alijs explicantur, 2.17.47.
    • Evangelium ipſsum ſsecundùm differenriam temporum varia præcepta dedit circa converſsionem infidelium, 2.16.94.
    • Evangelium ex præcepto Domini omnibus indiſstinctè gentibus, & nationibus prædicari iubetur, 2.8.58.
    • Evangelij, & Eccleſsiæ per omnem Orbem dilatationem multi ex Prophetis annuntiarunt, 2.16.14.
    • Evangelij lex homines non ad bellum & ſsanguinis effuſsionem inflammat, ſsed potius ad pacem adducit, 2.17.85.
    • Evangelij propagatio inter Indos facienda, deſsiderabat, eos alicui Principi Chriſstiano ſsubmitti, 2.24.12.
    • Evangelij progreſsſsum tempore Apoſstolorum Baronius & alij diligenter ſscribunt, 1.14.31.
    • Evangelij propagationem inter Gentiles faciendam, multis vaticinijs, & carminibus Sibyllarum, Deus prædixit, 2.2.48.
    • Evangelij per Apoſstolos prædicati apud Indos Novi Orbis veſstigia, quæ quidam commendant, alij vaniſssima eſsſse docent. 1. 14.90.
    • Evangelij prædicationem ante finẽfinem mundi non perficiendam Origenes, Auguſstin. & alij plurimi docent, 1.14.71.
    • Evangelij prædicatio non fit per ſsolam famam, & rumorẽrumorem adventus & Fidei Chriſsti, ſsed per illuſstrationem, & ſsuaſsionem GẽtiliumGentilium, ad eam capeſsſsendam, 1.14.84.
    • Euchariſstia evolare èex manibus Sacerdotis, & in os devotæ cuiuſsdam Indæ ingredi viſsa eſst, 2.5. 40
    • Euchariſstiæ Sacramentum ubicunque in Novo Orbe conſsecratum fuit, ſstatim dæmones fugavit, 2.4.87.
    • Eudoxij Gnidi ingens navigatio, 1.5. 10.
    • Eventus regulariter tribui ſsolet cauſsæ proximæ, immediatæ: & quando hoc fallit, 3.6.78.
    • D. Eulogij teſstimonium de pietate bellorum contra impios, & infideles expenditur, 2.16.75.
    • Europa nihil eſsſse videtur comparatione habitâ ad Indias Occidentales, 1.4.53.
    • Europam cæteris mundi partibus præponit Boterus, 1.7.20.
    • Europam inſsulam facere quidam Imperatores voluerunt: & cur ab incepto deſstiterint, 1.8.63.
    • Euthymenes Maſssilienſsis olim Atlanticum navigavit, 1.12.29.
    • Exceſsſsus punitur, etiam ſsi aliàs actus eſsſset permiſsſsus, 3.6.76.
    • Exceſsſsus, qui Indos fiunt, quibus potiſssimum debeant imputari, 3.8.26.
    • Exceſsſsus & abuſsus rerum earum utilitatem non tollit, 3.6.105.
    • Excommunicandus aliàs, excommunicari non debet, ſsi de ſscandalo timeatur, 2.17. 65.
    • Excommunicatio ut liget, neceſsſsarium eſst, quod authẽticèauthenticè promulgata ſsit, & quòd non poſssit invincibiliter ignorari, 2.25.73.
    • Excommunicatio ut licitè, & validè ferri poſssit, quæ requirantur? 2.25.72.
    • Excommunicationis pœna contra extraneos tranſseuntes, vel navigantes ad Indias, omnibus nota eſst, 2.25.74.
    • Excommunicationis cenſsura, quæ imponitur in Bulla Alexandri VI. tranſseuntibus ad Novum Orbem, vel eius maria navigantibus ſsine licentia Regum Catholicorum, iuſsta eſst, & legitima, 2.25.71.
    • Exempla ſsanctorum Patrum in iudicando ſsequi debemus, 2.24.68.
    • Exempla ſsupremorum iudicum, & tribunalium multum attendi, & venerari debent, 2.24.67.
    • Exempla pauca reperiri poſsſsunt in cauſsis iudicialibus, quæ in omnibus circunſstantijs ſsimilia ſsint, 2.24.66.
    • Exemplis non eſst iudicandum, ſsed legibus, & quare? 2.24.65.
    • Extraneas gentes, ob id ſsolum, quòd nobiſscum fœdus non habeant, ſservas efficere non poſsſsumus, 3.6.84. & 87.
    • Extraneorum quælibet commercia, & negotiationes, etiam per interpoſsitas perſsonas in Novo Orbe prohibentur, 2.25. 79.
    • Extravag. 2. de Iudæis inter communes, explicatur, 3.7.48.
    • Extravag. meruit de privileg. edita per Clementem V. an in aliquo derogaverit Extravag. unam ſsanctam? 2.23.126.
    • Extravag. unam ſsanctam de maior. & obed. latè explicatur, & exornatur, 2.23. 119.
    • Extravag. cùm inter nonnullos, & quia quorumdam, & exijt qui ſseminat, de verb. ſsignif. explicantur, 2.23.151.
    • Ezechielis locus cap. 27. illuſstratur, 2.9. 34.
    • Ezechielis verba cap. 27. ibi: Thubal & Moſsoch, de Hiſspania accipiuntur, 3.7.100.
  • F

    • Fabula notabilis à Platone relata de dominiorum, & provinciarum diſstributione, 2.6.76.
    • Facilius aliquid retinetur, quàm de novo inducitur, 3.1.2. & 7.
    • Facilius aliquid prorogatur, quàm de novo conceditur, 3.1.8.
    • Facta multa ab hominibus improbari ſsolent, quæ Dei teſstimonio approbantur, & laudantur ſsecundùm D. Auguſstin. 2.3.6.
    • Famæ in templo non dedicantur improba monumenta, 1.4.38.
    • Fas eſst lex Divina, 2.20.76.
    • Fas eſst opera in longo ſsomnum obrepere, 3.8.2.
    • Fati, ſsortunæ, & ſsortis nomine Ethnici Dei abſsolutam voluntatem ſsignificare volebant, 2.2.18.
    • Feciſsſse non tam videntur, qui iuſssis parent, quàm qui iubent, 2.6.32.
    • Fœminæ legatum licitè relinqui poteſst ſsub conditione, ſsi ingrediatur religionem, 2.18.43.
    • Fœnum abſsciſsſsum quintâ die ad cubitum creſscit, 1.7.25.
    • Ferarum nomen cur impoſsitum ſsit brutis animantibus? 2.7.8.
    • Feræ, & piſsces licèt iure gentium capiẽtiumcapientium fiant: fallit tamen ubi capiuntur in loco ab alio præſscripto, vel legitimé poſsſseſsſso, 2.25.66.
    • §. Feræ, inſstit. de rer. diviſs. expenditur, 2.6.87.
    • Ferdinan. Davalos Marchio Piſscariæ milites Marti ſsimul & Chriſsto ſservire difficile reputabat, 3.6.55.
    • P. Ferdinan. Rebellus in conquiſsitione Indiarum Orientalium per Luſsitanos facta, multum probat titulum primæ occupationis, 2.6.11.
    • Ferdinan. V. Hiſspaniæ Rex cognomento Catholicus Tribunal Inquiſsitionis inſstituit, & ei ipſsos etiam Hiſspaniæ Reges ſsubiectos, eſsſse voluit, 3.1. 92
    • Ferdinan. Corteſsius in Mexicana provincia imbrem deſsideratiſssimum Indis oratione ad Crucem habitâ impetrat. 2.5.26.
    • Ferdinan. Corteſsius crudeliſssimus fuit in Indos, quos humanis carnibus veſsci cõperiebatcomperiebat, 2.12.53.
    • Ferdinan. Corteſsius natus fuit eodem anno & die, quo Mexici plusquàm octuaginta hominum millia immolata fuerunt, 2. 12. 100
    • Ferdinan. Corteſsius exiguâ valdé Hiſspanorum militum manu plurimas victorias reportavit, Mothezumam cepit, & totius Novæ Hiſspaniæ imperium adeptus eſst, 2. 4.46.
    • Ferdinan. Correſsius natus fuit eodem anno quo Martin. Lutherus, 1.5.33.
    • Ferdinan. Corteſsij patria, & qualiter ſsortitus, & expertus fuit patrocinium D. Petri, 1.5.32.
    • Ferdin. Corteſsij honores, præmia, & obitus, 1.5.34.
    • Ferdinan. Corteſsij laudes, & qualiter NovęNovæ Hiſspaniæ Regna detexit, ſsubegit? 1.5.29.
    • Ferdinan. Corteſsij præclarum facinus in navibus perforandis, 1.5. 30
    • Ferdinando Corteſsio multum pacifica Indorum converſsio, & tutela præcipitur, 3.6.32.
    • Ferdinandum Corteſsium eques quidam apud Argeriam deriſsiſsſse narratur, quod putaret, ſse cum Indis pugnare, 2.4.62.
    • Ferdinandus Magallanius in Zebu inſsula Regis nepôtem, & plures alios infirmos aquâ baptiſsmali ſsanavit, 2.5.37.
    • Ferdinandi Magallani laudes, & hiſstoria in detegendo freto Magallanico, 1.5.35.
    • Ferias extra ordinem terræmotuũterræmotuum cauſsâ indicebant Romani, & qualiter? 1.7.67.
    • Feriæ repẽtinærepentinæ, & extraordinariæ, quęquæ? 1.7.68.
    • Ferro abſscindenda ſsunt vulnera, quæ medicinæ fomentum non recipiunt, 3.4.17.
    • Feuda omnia remiſssivè narrantur, quæ Hiſspaniæ Reges, & alij totius Orbis Eccleſsiæ perſsolvunt, 3.1.79.
    • Feudalis cauſsæ cognitio, & iuriſsdictio, feudi domino competit etiam contra perſsonas Eccleſsiaſsticas, 2.23.172.
    • Feudum quod perſsolvitur Eccleſsiæ pro Regno Siciliæ, Neapolis, & Corſsicæ nihil officit eorumdem Regnorum Monarchiæ, & ſsupremæ dominationi, 3.1.72.
    • Feudum non inducitur, ubi donationis, & conceſssionis principalis verba abſsoluta ſsunt, & illud non reſservant, 3.1.43.
    • Feudum qui ab altero habet, & recognoſscit, etiam ſsi ſsit ſsupremus Princeps, ab eo ſsuper feudalibus debet iudicari, & quare? 2.23.173.
    • Fidelis fœmina licitè convenit de matrimonio contrahendo cum infideli, eâ conditione, ſsi fiat Chriſstianus, 2.18.45.
    • Fidelis & ſsalvus ſsolâ naturâ nemo eſsſse poteſst, niſsi ei Divini Verbi ſsplendor affulgeat, ex ſsententia D. Clementis Alexandrini, 2.10.80.
    • Fidelis cum infideli nulla poteſst eſsſse ſsocietas, 3.5.17.
    • Fideles Chriſsti ob perſecutionẽperſecutionem Iudæorum in varias Orbis partes diſsperſsi, eum prædicarunt, 1.14.26.
    • Fides naturam ſsuperat, 2.4.10.
    • Fides, vel auctoritas Sacra ubi oſstendit, quid agendum ſsit, non eſst recurrendum ad dona. 2.6.7.
    • Fides, & Evangelium Chriſsti miraculosè, & per ipſsorum etiam Oraculorum prædictiones propagatum fuit, 1.14.38.
    • Fides non poteſst à Chriſstianis exrendiextendi, nec ab infidelibus audiri, niſsi plures prædicatores ad hoc mittantur, ſsufficienti, auxilio muniti, 2.16.20.
    • Fides, & Religio Chriſstiana inter Indos ob varias rationes ſsine aliquo militari apparatu, & terrore prædicari, & conſservari potuiſsſse non videtur, 2.16.43.
    • Fides ſsuadenda eſst, non imperanda ex D. Bernardo, Athanaſs. Ambroſsio, & Chryſsoſstomo, 21.7.14.
    • Fides eſst medium ſsimpliciter neceſſariũneceſſarium ad ſsalutem animarum, 2.16.18.
    • Fides ratione naturali non eſst demonſstrabilis, & requirit ſspontaneam voluntatẽvoluntatem divinitus per gratiam motam, 2.17.18.
    • Fides Catholica ſsolâ manſsuetudine, & veritatis energiâ vicit mundum, 2.17.75.
    • Fides ſsemper ſspontanea eſsſse debet, 2. 19.45.
    • Fides Chriſsti ſsicut neque per vim, ita nec per mendacium, aut fallaciam introducenda, & ſsuadenda eſst, 2.18.71.
    • Fides noſstra quia in aliquibus Indiarum partibus more Apoſstolico peædicata non fuit, plura mala contigerunt, & Hiſspani ab exteris notati ſsunt, 2.17.76.
    • Fides ſsolùm apud Chriſstianos pro Religione accipitur: proprié tamen ſsœdera, & dictorum, promiſsſsorumq́ue conſstantiam ſsignificat, 2.16.69.
    • Fidem ſsemel etiam minus religiosé, & voluntarié receptam, & profeſsſsam, deſserere non licet, 2.18.53.
    • Fidem per metum, & armorum terrorẽterrorem inducere, & propagare, quamvis licitum eſsſset, adhuc tamen his medijs uti non expediret, 2.17.60.
    • Fidem inter Indos quantumvis barbaros, & remotos eſsſse dilatandam, multis vaticinijs prædictum fuit, 2.16. 16
    • Fidem audire qui cogitur, non ob hoc ad eam credendam, & recipiendam compellitur, 2.20.18.
    • Fidem definiunt B. Baſsilius, & Clemens Alexandr. ut ſsit aſsſsenſsio indubitata ad ea, quæ audiuntur, 2.20.11.
    • Fidem qui impediunt, blaſsphemant, aut deludunt, abſsque dubio puniri, aut debellari poſsſsunt, 2.20.81.
    • Fidem, & eius myſsteria levioribus & ſsutilibus argumẽtisargumentis etiam inter barbaros prædicare, & ſsuadêre non licet, alijs ſsolidioribus omiſssis, 2.18.69.
    • Fidem qui ſsimulant, cùm eam veré non receperint, immane ſsacrilegium admittunt & qui eos ad id compellunt, 2.17.73.
    • Fidei doctrina ſsine auditu eſsſse non poteſst, ex D. Paulo ad Rom. 10.2.20. 10
    • Fidei ſsuſsceptione mediante, à quintuplici ſservitute liberamur, 3.7.44.
    • Fidei propagandæ cauſsâ infidelibus bellum indici poſsſse, multi opinnantur, quorum dicta ſsigillatim expenduntur, 2.16. 1
    • Fidei ingens & indeſsinens propagatio, eſst unum ex ſsignis veræ Eccleſsiæ Dei, 2. 16. 15
    • Fidei meditatio quietum, & vacuum ab alijs curis animum deſsiderat, 3.8.18.
    • Fidei prædicationi, & ſsuaſsioni nihil magis officere poteſst, quàm bellum, & violentia, 2.17.67.
    • Fidei, & propagationis Evangelicæ quàm brevis, & univerſsalis fuerit progreſsſsus ex Theodoreto, Iuſst. Beda, & alijs, 1. 14.30.
    • Fidei in propagatione qui ſse plus vi, & armis, quàm ſsuavitate, & patientiâ profuturos putant, graviter errant, 2.17. 92.
    • Fidei, & Eccleſsiæ propagationem Deus multoties bellis, & alijs ærumnis mediantibus ordinavit, 2.18.25.
    • Fidei receptio volũtarièvoluntariè facta poſst bella quæ ad eam directò ordinata non ſsunt, violenta appellari non poteſst, 2.18.21.
    • Fidei prædicationem, & propagationem quamvis Chriſstiani curare teneantur, non tamen debent hac cauſsà Apoſstolicos prædicandi canones tranſsilire, 2.19.6.
    • Fidei in negotio, inter Barbaros, & protervos levem aliquam compulſsionem, & ſseveritatem ſsalutarem admittit D. Auguſst. & alij, quorum verba referuntur, 2. 19. 4.
    • Fidei, & Religionis introducendæ negotium non ubique eodem modo tractãdumtractandum, 2.16.3.
    • Fidei Chriſstianæ Deus tribuit, ut montes transferre poſssit, 2.4.8.
    • Fidei prædicationem qui audire nolunt, ei reſsiſstere videntur, 2.20.15.
    • Fidei myſsteria an, & quatenus evidenter credibilia ſsint? 2.4.14.
    • Fidei prædicatio continet etiam prædicationem pœnitentiæ, 2.14.35.
    • Fidei propagation in ſsuavitate, non in atrocitate conſsiſstit, ut & patria poteſstas, 3.8.6.
    • Fideicommiſsſsa, commendationeſsq́ue morientium naturali iure, & pudore implemẽtumimplementum expoſstulant, 2.16.38.
    • Fieri multa prohibentur, quæ facta tenent, 3.1.2.
    • Filij parvuli Iudæorum, & aliorum infidelium, etiam nobis ſsubditorum, invitis parentibus baptizari non debent, & quare? 2. 17.23.
    • Filij parvuli Iudæorum, ubi parentes lõgèlongè ab eis abſsunt, poſsſsunt citra eorum voluntatem baptizari, 2.17.33.
    • Filij parvuli Hæreticorum, vel in extremo vitæ periculo cõſtituticonſtituti, benè poſsſsunt invitis parentibus baptizari, 2.17.39.
    • Filij familias ex lege duodecim Tab. ſsacra & religionem parentum ſsequi debent, 2.17.28.
    • Filij infidelium mentis capaces benè poſsſsunt, ſsi ipſsi velint, invitis parẽtibusparentibus baptizari, 2.17.37.
    • Filij baptizati, â partum infidelium poteſstate liberantur, 3.5.12.
    • Filij parvuli ſservorum noſstrorum an parentibus invitis baptizari poſssint, 2.17. 34.
    • Filij ſsub patria poteſstate conſstituti cur in ſsacris paternis eſsſse dicerentur, 2.17. 29.
    • Filijs Iſsraël qualiter præceperit Dominus Amorrhæis, & alijs idololatris bellum inſserre? 2.13.25.
    • Filios ſsexcentos ex ſse genuit quidam Rex Indus, alius 650. alius 325.2.12. 26.
    • Filios parvulos ſservorum noſstrorum an liceat alienare, ut ſsiant Chriſstiani? remiſsſsivé, 2.17.36.
    • Filios proprios idolis ſsacrificare ſsemper Deo inſseſstiſssimum fuit, & pluribus locis Sacræ Scripturæ prohibitum, 2.12. 75.
    • Finis terræ promontorium Hiſspaniæ i Regno Galleciæ, 1.11.58.
    • Finis bonus non iuſstificat actum, niſsi per iuſsta media exequatur, 2.19.8. & 3.5. 74.
    • Finis ultimi cura ad quem pertinet, ſsubijciuntur reliqui, qui curam habent finium antecedentium, 2.23.154.
    • Finis ſsanctas, & rectus ubi conſsequitur, non multum curare ſsolemus de medijs, 2. 16.56. & 3.6.92. & 97.
    • Finis prior eſst intentione, & intellectione, licét poſsterior in executione, 2.16.55.
    • Finis curam qui habet, licét poſssit diſsponere media, intelligitur de medijs permiſssis, & ad illuim finem proportionatis, 2.19.18.
    • Finis contemplatione omne agens operatur, & dicitur cauſsa cauſsarum, 3.6.98.
    • Finem ad aliquem quæ ſsunt inſstituta, ſsecundùm ea, quæ ille exigit ordinari, extendi debent, 2.16.54.
    • Fines ſæculorũſæculorum, de quibus D. Paul. agit, 1. Corinth. 10. iam devenerunt, 2.16.82.
    • Florida provincia, & eius deſscriptio, & hiſstoriæ, 1.6.23.
    • Flumina Novi Orbis mirabilia, 1.7.15.
    • Fontei, & Thuani carmina de novis antiquis. 1.12.8.
    • Fortuitò quæ apud nos fieri videntur, Dei conſsilio reguntur, 1.12.19.
    • Fortuna multis parcit in pœnam ex Plinio, 3.7.25.
    • Fortuna adverſsus imperia, & civitates idem ius habet, quod adverſsus imperantes, 2.2.13.
    • Fortunæ caſsibus omnia mundi bona, & Regna etiam tunc cùm maximè florèt, ſsubiecta eſsſse, 2.2.69.
    • Forum alienum ſsortitur quis ratione delicti, 2.15.38.
    • Foſsſsam, quam ex Rubro mari ad Nilum cœpit Seſsoſstris, poſsteà alij per fecerunt, & qualis ea fuerit? 1.8.70.
    • Foſsſsam magnam in Gallia ad navigandum ex Rhodano in Ararim, Moſsſsellam, & Rhenum uſsque ad Oceanum facere voluit Lucius Verus, 1.8.72.
    • Franciſscus Primus Galliæ Rex, quid adiecerit ſsymbolo Caroli V. Plus ultra, 1. 4.46.
    • Franciſscum Primum Galliæ Regem multi reprehendunt, quòd Turcam in auxilium vocaverit. 3.4.21.
    • Franciſs. Petrarchæ carmina expenduntur de laudibus Regis Syphacis, 1.16. 47
    • Franciſs. Vatablus in inſsula Hiſspaniola, & in Peru, & Mexico conſstituit Ophir, 1.13.6.
    • Fr. Franciſsc. â Victoria doctas relectiones ſscripſsit de Indis inſsulanis, ſsive de veris, & affecataris titulis dominationis eorum, 2.1.37.
    • Franciſsc. Valleſsius inſsignis Medicus, & Philoſsophus quid ſsenſserit de hominum per univerſsum Orbem diſsſseminatinoe? 1. 10.16.
    • Franciſsc. Valleſsius ſsentit Orbis Novi habitationem nullâ memoriâ vel hiſstoriâ ante Columbum, cognitam, 1.11.5.
    • Franciſs. à Vargas aliqua tradit pro tuenda acquiſsitione Novi Orbis, & refert ſse longiora commentaria de hac quæſstione edidiſsſse, quæ auctor non vidit, 2.1.33.
    • S. Franciſs. Xaverius qualiter, & quare veſstem mutaverit in chriſstiana apud Indos expeditione? 2.1.8. 66
    • S. Franciſs. Xaverius modo & fructu ſsuæ prædicationis utile, & recens dedit noſstris temporibus Apoſstolicæ imitationis exemplar, 19.22.
    • S. Franciſs. Xaverius quam anxiè pro Fide propaganda, & animabus Indorum convertendis, laboraverit, & laborari ab omnibus debere cenſsuerit, 2.16.39.
    • S. Franciſs. Xaverius ſsolus plures homines ad Fidem cõvertitconvertit, & baptizavit, quàm hęreticihæretici omnes ad ſsuas ſsectas perduxerũtperduxerunt, 2.4.23.
    • B. Franciſsc. Xaxerius habuit donum linguarum, 2.5.8.
    • B. Franciſsc. Xaverij in convertendis Orientalibus Indis labores, & in vita, & poſst mortem miracula, & quàm iuſstè fuerit in numerum Divorum relatus, 1.3.58.
    • P. Franciſsc. Coello ex quæſstorio Limenſsi Societatis Ieſsu Presbyter admodum religioſsus eruditus laudatur, 2.23.7.
    • P. Franciſsc. Suarez apertè affirmat, bellum indici poſsſse infidelibus ad tollenda hominum ſsacrificia, innocentes defendendos, 2.15.11.
    • P. Franciſsc. Suarez Prædicatores Indorum cum præſsidio, & exercitu ſsufficienti, mitti poſsſse, reſsolvit, 2.18.14.
    • Franciſsc. Pizarrus miraculoſsas victorias in Peruani Regni conquiſsitione habuit: & qualiter Atahualpam eius Tyrannum ſsuperavit? 2.4.47.
    • Franc. Pizarri laudes, hiſstoria in detectione, & ſsubactione Regni Peruani, 1.5. 43.
    • Franciſsc. Draque Angli ad Magallani cum fretum, & alias provincias Novi Orbis expeditiones, & eius obitus, 1.8.37.
    • Franciſsc. Almeidæ, & Alphonſsi Alburquercij egregia facinora, 1.3.34.
    • Dom. Doctor. Franciſsc. Carraſscus del Saz Senator Panamenſsis laudatur. 1.7.71.
    • Dom. D. Franciſs. Valverdi de Mercado Præſses, & Gubernator Panamenſsis laudatur, 1.6.38.
    • Dom. d. Franc. de Alfaro Senator Limenſsis meritiſssimus laudatur, 2.2.7.
    • Franci cum Alemanis bella ſsuſscepturi, Religionem Chriſstianam profiteri cœperunt, 2.18.30.
    • Franjas, & franjones, Hiſspanæ voces unde orginem ducant? 2.8.42.
    • Fretum non eſsſse ad terram Magallanicam, ſsed mare apertum inſsulis disiunctum multi opinantur, 1.8.43.
    • Fretum aliud, quo uterque Oceanus coniungatur, verſsus Polum Arcticum eſsſse, nonnulli opinantur, & in vaſstiſssima regione Floridæ reperiendum, 1.8.46.
    • Fretum novum ultra Magallanicum, anno 1619. â fratribus Nodalibus ſsupremi Indiarum Senatus iuſsſsu quæſsitum, & inventum fuit, & eius deſscriptio, 1.8.42.
    • Licent. Frias de Albornoz ſseripſsit tractatum parum conſstantem de converſsione, & debellatione Indorum, 2.1.30.
    • Fructus tres quot annis redduntur in aliquibus provincijs Novi Orbis, & aliæ | plures fruges intra decimum, aut vigeſimũvigeſimum diem matureſscunt, 1.7.27.
    • Frumenti bis mille grana ex una ariſsta in Novo Orbe, & ſspicas ad brachij magnitudinem, 1.7.26.
    • Frumentum Hiſspanum mature ſscit intra duos menſses in aliquibus regionibus Novi Orbis: & Indicum bis in anno meritur, & centuplum reddit, 1.7.28.
    • Fruſstra precibus impetrat quis, quod proprio iure habet, 3.1.52.
    • Fundamentum ubi eſst erroneum aut vitioſsum, omnia corruunt, 3.6.4.
    • Fundi, qui apparent, nunquam fuiſsſse culti, præſsumuntur nullius in bonis fuiſsſse, & occupantis fiunt, 2.6.89
    • Fures nocturnos, & agreſstes quatenus quis poſssit propriâ auctoritate punire? 2. 15.37.
    • Furioſsi ex lege 12. tabul. adminiſstratione & veluti dominio rerum ſsuarum privabantur, 2.9.51.
    • Furioſsi, & amentes non ſsolùm ſsuarum rerum adminiſstratione continêri poſsſsunt, 2. 9.65.
  • G

    • Gades ſsumitur pro ultimo termino Occidentis, 1.11.54.
    • Gades nomen terminum ſseu finem ſsignificat, 1.11.57.
    • Gadire verbum, & adagium; Non ultra Gadira, quid? 1.1.64.
    • Galli, Franci, Gremani, Britanni, & alij populi Septentrionales, homines immolabant, 2.14.89. Et quomodo? 92.
    • Galli voluerunt Orbem Novum appellare, Franciam Antarcticam, 1.4.37.
    • Galliæ Reges ad Navarræ Regnum ſsemper aſspirant, 2.20.68.
    • Galliæ Reges multum detrectant Papam in temporalibus recognoſscere, & de iuramento, & lege ab eis ſsuper hoc articulo lata, 2.22.16.
    • Galliæ Reges ratione imperij quod olim habuerunt, dicuntur Chriſstianiſssimi, 2.25. 26.
    • Ganges Fluvius celebratiſssimus, qui & in Scriptura Phiſson à Paradiſso exiens, 1.1. 34.
    • Garcilaſsſsus Inca ſscripſsit commentarios de origine, & Imperio Incarum, & quid ſsentiat de nomine Perù? 1.13.48.
    • P. Gaſspar Sanctij opinio reijcitur, 1.15. 24.
    • Genebrardus agovit Hiſspanorum opus eſsſse expugnare Infideles, & Paganos, 2.25. 22.
    • Genebrardus, & Bodinus notantur dum obtentionem Regni Navarræ temerè calumniantur, 2.20.64.
    • Genebrardi teſstimonium, & conſsideratio de initio cõverſionisconverſionis Novi Orbis, 1.16. 76.
    • Gello Sicilliæ Tyrannus, ſsub comminatione belli, CarthaginẽſibusCarthaginenſibus hominum ſsacrificia interdixit, 2.12.83.
    • Geneſsis locus cap. 1. verſs. 24. de. productione animalium exponitur, 1.9.54.
    • Geneſs. 49. Iſsai. 9. & Apocalypſs. 19. verba explicantur, quibus Chriſsti temporale Regnum aſsſseritur, 2.23.97.
    • Genitivus iuxta ſsubiectam materiam aliquando ſsolam poſsſseſssionem, vel determinatione, ſsignificat, 2.11.26.
    • Genadius Exarchus Africæ quis fuerit, quo tempore vixerit, & qualiter ſsæpius â Divo Gregorio laudari meruerit? 2.16. 79.
    • Gens nulla reperitur, quæ certam ſsui originem, & Regni rationem, & ſsucceſsſsionem reddere poſssit, præter Hebræam, 2.2.11.
    • Gentes qualiter Deus vocaverit ad Eccleſsiam? ex ſsentenia Thomæ Bozij, & aliorum, 2.16.97.
    • Gentium plura examina repentè ex regionibus Aquilonaribus exierunt, & bellis Orbem turbarunt, 1.12.82.
    • Gentium, urbium, & imperiorum ſseparatio, & conſstitutio ante, & poſst diluvium quomodo cœperit? 2.6.71.
    • Gentiles veritatem dogmatum Fidei magis ex rebus & exemplis, quam ex verbis iudicare ſsolent, 2.17.95.
    • Geographi regiones magis nobiles, quãvisquamvis remotiores pro confinibus ponere ſsolent, 1.1.44.
    • Germani, & aliæ quamplures nationes Septentrionales olim non minus feræ, & barbaræ, quàm Indi Occidentales fuiſsſse perhibentur, 2.8.28.
    • Germani cur ſsumpſserint pro inſsigni Aquilam bicipitem? 1.12.104.
    • Gerſsonem tanquam adulatorem Papæ cur notet Almainus? 2.22.46.
    • Geſsta auctore Deo, vel eius Vicario convenientiſssima iudicanda ſsunt, 2.24. 60.
    • Getuli nigri ſsunt, & ore putidi, unde ſsalem ſsemper in eo portare ſsolent, 1.10. 50.
    • Gigantes an vi magicâ naſsci poſssint? 1. 2.15.
    • Gigantes noſstrâ ætate reperti apud Canibales, & fretum Magallanicum, 1.2. 13.
    • Gigantes an hodie ſsint, vel olim fuerint in Orientali India, in alijs regionibus, & plura de illis remiſssivè 1.2.11.
    • Gigantes in Novo Orbe viguiſsſse, & hodie vigere aliqui tradunt, latè de eis, 1. 10.54.
    • Gineſsij Sepulvedæ libri de iuſstis cauſsis belli Indorum, cur à Regio Conſsilio intercipi iuſssi fuerunt? 2.1.29.
    • Gladiatores Romæ unde originem habuerint? & cur buſstuarij dicti? 2.14.81.
    • Gladiatorum ſspectacula crudeliſssima erant, & Traianus uno munere decem millia gladiatorum populo exhibuit, 2. 14.82.
    • Gladij duo Chriſsto ab Apoſstolis oblati quid deſsignarint ſsecundùm D. BeruardumBernardum, & alios? 2.23.166.
    • Gladium ſspiritualem, & materialem Eccleſsiæ competere, quibus rationibus Bonifacius IIX. evincat, 2.23.120.
    • Globoſsa figura, ſsive forma, perfectiſssima eſst, 1.11.14.
    • Gloria eximia ſsæpius fortunęfortunæ, quâm virtutis eſst beneficium, 1.4.47.
    • Gloria maior ex arduis, & difficilibus comparatur, 2.1.6.
    • Gloria virtutem comitari debet, & eius veluti umbra eſsſse, 1.16.7.
    • Glorioſsum victoriæ genus videtur, quod ex teſstimonio adverſsariorum elicitur, ex Claud. Mamertino, 3.3.13.
    • Goa urbs, Imperij Luſsitanici in Oriente ſsedes, quando capta? 1.3.35.
    • Goropius Beccanus audaciæ, & levitatis notatur, 1.12.59.
    • Gotifredus Viterbienſsis, Auctor antiquus, univerſsalem, & temporalem Eccleſsiæ iuriſsdictionem agnoſscit, 2.22. 23.
    • Gothi cur nomen, & gloriam Romani Imperij abolere deſsierint? 2.7.75.
    • Gothorum, & aliarum nationum barbararum bella, incurſsiones eiſsdem, & alijs gentibus multis aditum ad Fidem diſspoſsuerunt, 2.18.27.
    • Granadilla frutex Novi Orbis flore, & folijs omnia ſsigna paſssionis Chriſsti repræſsentat, & plures, qui de hoc ſscripſsêre, 1.14.66.
    • Granatenſsium rebellium filij parvuli, propter dubium circa eorum ſservitutem exortum, liberi declarati ſsunt, 3.7. 62.
    • Græci, pueri dicti fuerunt, quia res antiqua ignorabant, 1.9.34.
    • Græci Philoſsophi, & Poëtæ, plurima ab alijs dicta, pro ſsuis venditarunt, 2.1. 16.
    • Græci omnes nationes Barbaras, & Barbariam appellebant, 2.8.26.
    • D. Gregorius Thaumaturgus, & alij Sancti Viri multoties montes de uno loco in alium miraculoſsè tranſstulerunt, 2. 4.9.
    • Gregorius Lupus Alexandri VI. donationem validam eſsſse recenſset, & prout iacet accipendam, 2.23.67.
    • Gregor. Lopez laudatur, & qualiter ſscripſserit de iuribus dominationis Indiarum, refertur, 2.1.38.
    • D. Gregor. qualiter aliquos Prælatos monuerit, & reprehenderit, qui Iudæos, etiãetiam Chriſstianis contumelioſsos puniebant, & Fidem profiteri cogebant 2.17.7.
    • Gregorij XIII conſstitutio expenditur, quæ caſsus enumerat, in quibus Iudæi, & alij infideles per quæſstores Fidei puniri poſsſsunt, 2.20.83.
    • Guancavelica oppidum argenti vivi fodinis nobile ubi? 1.6.51.
    • Guatemalenſsis provinciæ deſscriptio, & Cancellaria, 1.6.27.
    • Gubernare alios non debet, qui ſse ipſsum regere neſscit, 2.9.61.
    • Gubernationem Indiarum quæ contingunt, Auctor in altero volumine edere parat, 3.8.1.
    • Gubernator ubi non eſst, populus corruet, 2.9.68.
    • Guillermi Benedicti notabilia verba referuntur de laude bellorum cõtracontra infideles, & idololatras, 2.16.64.
    • Gundiſsalvi Fernandez de Oviedo hiſstoria Indiarum Occidentalium laudatur, 1.5.49.
    • Guſstus emptorem vocat, 3.8.3.
    • H
    • Habacuch verba cap. 23. expenduntur, 2.13.62.
    • Hæretici multum Hiſspanorum gloriãgloriam in | converſsione Novi Orbis evacuare conantur, 1.16.97.
    • Hæretici multum dolent, quòd Fides, & Eccleſsia Dei dicatur Catholica, 1.14. 48.
    • Hæretici negant, potuiſsſse Pontificem à conquiſsitione, & converſsione Novi Orbis alios Reges excludere, 2.25.36.
    • Hæretici, & ſsctarij contumelioſsi & procaces ſsunt, ubi cum Catholicis certant, 2. 1.49.
    • Hæretici Deo valde exoſsi ſsunt, & à Fidei propagatione ſsemper excluſsi, 2.25. 17.
    • Hæretici vocem Catholicam in Eccleſsia ferre non poſsſsunt, 2.25.28.
    • Hæretici non ſsolùm puniri, verùm ſsi opus fuerit, aperto Marte ab Eccleſsia debellari, & funditus deleri poſsſsunt, 2.19. 50.
    • Hæretici, & Apoſstatæ à Catholicis puniri, & ſspoliari poſsſsunt, 2.11.47.
    • Hæretici dicti Apoſstolici, & Vvaldenſses, ſsive Pauperes de Lugduno, qui fuerint? 2.10.55.
    • Hæretici, & Schiſsmatici Saracenis, & cæteris infidelibus, imò & lupis deteriores ſsunt, & magis puniendi, 2.19.52.
    • Hæretici aliqui falsò tenuerunt, delicta non eſsſse à Magiſstratibus punienda, 2.15. 44.
    • Hæretici labruſscas potius, quàm veras vites novis Eccleſsiæ plantationibus inſserunt, 2.25.18.
    • Hæretici paſssim rident, & mordent Alexandri VI. conceſssionem, 2.23.10.
    • Hæretici negantes in Eccleſsia eſsſse poteſstatem concedendi Iubilæos, & Indulgentias, & Sanctos eſsſse invocandos, ex contrario & communi eiuſsdem Eccleſsiæ uſsu convincuntur, 2.24.74.
    • Hæretici ſsolùm valent ad corrumpendas, & perimendas animas, non ad ſsalvandas, 2.25.19.
    • Hæreticorum omnes conatus circa Novum Orbem turbandum, & occupandum hactenus evanuerunt, 2.25.15.
    • Hæreticorum deliria notanda ſsunt, ut illis reſspondeatur, 2.23.14.
    • Hæreticos cur omnibus infidelibus deteriores eſsſse dicat D. Hieronymus? 2.25. 20.
    • Hæreticos, & Schiſsmaticos, & Apoſstatas non poſsſse ab Eccleſsia puniri, aliqui cenſsuerunt, quorum error convincitur, & damnatur, 2.19.47. & ſseqq.
    • Hæreticos, & Schiſsmaticos hodie flammis, & alijs ſsupplicijs punit Eccleſsia, cùm olim communione privaret, 2.16. 91.
    • Hannonis navigationes parum fidei habuerunt, & proverbium de eis, 1.12. 35.
    • Hannonis navigatio ſsimilis fuiſsſse dicitur tertiæ Columbi, 1.12.27.
    • Hebræi quâm varia idola coluerint? 2. 14.101.
    • Henricus de Gandavo utramque iuriſsdictionem Papæ concedit, & ſspiritualem Architectonicam facit, 2.23.59.
    • Henricus Quartus, Galliæ Rex, qualiter Eccleſsiæ auctoritatem, & temporalem iuriſsdictionem agnoverit, 2.22. 31.
    • Henricus Luſsitaniæ Infans habuit expreſsſsam, & repetitam revelationem, ut navigationem, & conquiſsitionem Indiarum Occidentalium proſsequeretur, 2. 3.17.
    • Henricus Portugalliæ Infans plures inſsulas adinvenit, 1.3.16.
    • Henricus Infans inſsulas à ſse detectas & detegendas Luſsitanis Regibus donavit, 1. 3.21.
    • Heraclij Imperatoris Conſstantinopolitani notabilis hiſstoria refertur, ob quam omnes Iudæos ſsui imperij baptizari coëgit, & ut in Hiſspania, & Gallia cogerentur, curavit, 2.19.80.
    • Heraclius, Siſsebutus, & Dagobertus Iudæos omnes, in ſsuis Regnis degentes, baptiſsmum recipere coëgerunt, 2.18.34.
    • Herciſscundi appellantur, qui inter duas opiniones contrarias, mediam eligunt, 2. 22.41.
    • Hercules columnas Gadibus fixit, tanquam illic eſsſset ſsuprema Orbis meta, 1.11. 55.
    • Herculis Gaditanum fretum iniecto aggere claudere voluit, 1.8.73.
    • Herculis qualiter Scyllæ, & Caribdis ſscopulos ſsuſstulerit, & ingentia alia, utiliaque opera alibi fecerit, 1.8.75.
    • Herculis expeditio in Indiam Orientalem, 1.2.18.
    • Herculis & Alexandri expeditiones in Indiam Orientalem, 1.3.6.
    • Heroes & ſsapientes antique ad ſscientiam conſsequendam peregrinabantur, 1.16. 22.
    • Herodoti elegantiſssima verba adverſsus eos, qui iniuſsta bella inferunt, 2.6.57.
    • Heſsperia dicta fuit Hiſspania, litteris tranſspoſsitis a nomine Sepharad ſsecundùm Montanum, 1.15.36.
    • Heſsperi nomine, à quo Heſsperia dicta Græci totum Occidentem appellabant, 1. 11.60.
    • Heſsperides inſsulas à Floridenſsibus primum coli cœptas, opinatur Herrera, 1.9. 66.
    • Heſsperides inſsulæ propriè, & verè ſsunt illæ, quas vocamus de Barlovento, licèt aliqui eas confundant cum Gorgadis, aut Fortunatis, 1.9.62.
    • Heſsperidum horti, quamvis circa Hiſspaniam poſsiti, ab antiquis ignorabantur, & quare? 1.11.66.
    • Heſsperus quo tempore in Hiſspania regnavit, 1.9.61.
    • Heſsperus nomen dedit inſsulis Heſsperidis, & Heſsperiæ, & Hortis Heſsperidum, & Heſspero ſstellæ; & de his aliqua remiſssivè, 1.9.63.
    • Hiberniæ Regnum Adrianus IV. Henrico II. Angliæ Regi ſsubiugandum, & convertendum conceſssit, 2.24.26.
    • Hieronymus Zevallos laudatur, & qualiter ſscripſserit de iuſstitia acquiſsitionis, & retentionis Novi Orbis? 2.1.43.
    • Hierony. Benzo in ſsua hiſstoria Novi Orbis ingens odium Hiſspanorum oſstendit, 1. 16.96.
    • Hierony. Badeſsij epigramma refertur de Martyribus Novi Orbis, 2.5.49.
    • D. Hilarius annuntiaſsſse videtur converſsionem Antipodum, & regionum Novi Orbis 1.15.14.
    • D. Hilarij verba elegantiſssima de Eccleſsia in perſsecutionibus floreſscente, 1. 16.85.
    • Hiram Rex oſstendit Salomonis miniſstris navigationem longiorem, & ſsibi reſsarvavit aliam breviorem, & utiliorem, 1. 13.61.
    • Hiſspana gens plures barbaras, & efferatas nationes excoluit, quàm reliquæ mundi, 2.7.78.
    • Hiſspanam gentem ob eximiam curam dilatandæ Fidei inter varias Indorum nationes, multum laudat Thom. Bozius, 2. 4.27.
    • Hiſspanæ Coronæ iure poſstliminij unitas fuiſsſse Indiarum Regiones, olim ab Heſspero eius Rege poſsſseſsſsas, 1.9.60.
    • Hiſspania varia nomina olim habuit, & inter alia Sepharad, remiſssivè, 1.15. 34.
    • Hiſspania olim dicebatur Thubalia, ſsive Pania, quod ſsignificat univerſsa, quaſsi in vaticinium eius magnæ Monarchi, 1.15.12. & 51.
    • Hiſspania ab Africa, & Sicilia ab Italia maris interruptione ſseparatæ, 1.4. 17.
    • Hiſspania olim anguſstiſssimo maris freto diſstabat ab Africa, imò & cum illa continuabatur, 1.8.74.
    • Hiſspania tota, & præſsertim provincia Bœtica dicitur Occidens Occidentis, & id ſsignificare eius antiqua nomina Sepharad, & Spania, 1.11.59.
    • Hiſspania non minus laudari ſsolet ab exteris, quàm a proprijs 1.16. 4
    • Hiſspania & Hiſspaniæ Reges ſsummam laudem merentur ob ſsolam detectionem, & converſsionem Novi Orbis, 1.16. 5
    • Hiſspaniam ſsummum imperium Orbis habituram vaticinij in modum proponit Iuſstus Lipſsius 2.2.22.
    • Hiſspaniæ laudes, & excellentiæ, 1.7. 21
    • Hiſspaniæ Reges deputati videntur ad Fidem defendendam, & extendendam, 2. 25.21.
    • Hiſspaniæ Regibus conceſsſsa videtur eadem benedictio, quæ Eccleſsiæ tribuitur per David, & Iſsaîam, 1.15.11.
    • Hiſspaniæ Reges verius quàm Perſsæ de dominatione totius Orbis gloriari poſsũtpoſsunt, 1.16. 59
    • Hiſspaniæ in bellis contra Mauros ſsuſsceptis omnia miraculla contigerunt, quæ olim Deus Iſsraëlitis indulſsit, 2.4.39.
    • Hiſspaniæ Reges titulum dominationis Novi Orbis ex promiſssione, & conceſsſsione Divina habêre videntur, 2.2.23. & 31.
    • Hiſspaniæ Reges præ cæteris potentiâ, & commoditatibus pollent ad Novi Orbis regiones conquirendas, & convertendas, 2.25.10.
    • Hiſspaniæ Reges demptâ Fidei cauſsâ, Pontificem in temporalibus non recognoſscunt, 3.1.85.
    • Hiſspaniæ Regnum, ob peccate aliquoties punitum legitur, 3.8.39.
    • Hiſspaniæ Regnum ab antiquis Gothis Eccleſsiæ Romanæ quoad dominium directum conceſsſsum ſsuiſsſse, aliqui tradunt, 3.1. 80.
    • Hiſspaniæ Reges neque ImperatorẽImperatorem Romanum, neque ullum alium in temporalibus ſsuperiorem agnoſscunt, 2.21.70.
    • Hiſspaniæ Reges olim peculiare iuramẽtumiuramentum pręſtabantpræſtabant, de Iudæis ſsuis Regnis non permittendis, 2.16.114.
    • Hiſspaniæ Regibus, & nationi aliqui detrahunt, quod magis avaritiæ quàm Religionis zelo Novi Orbis detectioni, & converſsioni inſsudaverint, 1.16.95. & 36.5.
    • Hiſspaniola inſsula armentis abundant, & ingentem coriorum copiam in Hiſspaniam mittit, 1.7.36.
    • Hiſspani Duces, qui Novum Orbem detexerunt, laude digniſssimi ſsunt, 1.5.1.
    • Hiſspani Reges, & homines præ cæteris zelo, puritate, & cultu Chriſstianæ Religionis flagrare noſscuntur, 2.25.13.
    • Hiſspani non potuerunt ſsine ope, & vocatione Divina ita facilè, & breviter Novum Orbem detegere, & convertere, 2.4. 18.
    • Hiſspani Mauroum invaſsionem per mare fugientes, tempore Regis Roderici, ad provincias Novæ Hiſspaniæ appuliſsſse dicuntur, ubi Cruces poſsteà repertæ ſsunt, 1.9. 46.
    • Hiſspani dicuntur Salvati, & Savatores apud Iſsaîam, & quare? 1.15.47.
    • Hiſspani cur ab Indis Peruanis dicti fuerint Viracochæ? 2.7.50. & 12.22.
    • Hiſspani ab Indis immortales habiti, & Solis filij reputati ſsunt, 2.7.49.
    • Hiſspani ab antiquo bellicoſsi, & navigationum, & rerum navalium ſstudioſsi fuerũtfuerunt, 1.16.11.
    • Hiſspani longè ſsuperant Romanos in bonis, quæ ſsubactis à ſse Indis, communicarunt, 2.7.76.
    • Hiſspani ſsuis navigationibus omnes alias antiquorum ſsuperarunt, 1.16.32.
    • Hiſspani olim Hiberi dicebantur, 1.9. 65.
    • Hiſspani vehementer commoti ſsunt, ubi crudelia Indorum ſsacrificia conſspexerunt, 2.12.95.
    • Hiſspani Imperji encomia cum Virgilio & Claudiano, 1.16.60.
    • Hiſspani Divino beneficio, & quaſsi per miraculum ea omnia in detegendo, & ſsubigendo Orbe Novo conſsecuti videntur, quæ adulatoriè de ſsuo Traiano Plinius recenſset, 2.4.35.
    • Hiſspani ab aliquibus Indis contra alios ſsibi infectos in auxilium vocati, rectè militare, & belli ſspolijs potiri valuerunt, 3. 4.18.
    • Hiſspani ſsemper fuerunt hoſstibus perhumani, 2.20.45.
    • Hiſspani ad Novum orbem ſsine licentia tranſseuntes non incurrunt cenſsuram Bullæ Alexandri VI. & quare? 2.25. 76.
    • Hiſspani â multis Auctoribus excuſsantur de crudelitatibus, quas olim in Indos exercuiſsſse dicuntur, 3.6.57. & 2.16.46.
    • Hiſspani iniuſsté videntur alios navigatione maris Indici prohibere, 2.25.40. & 3. 3.70.
    • Hiſspani poſst Fidem Chriſsti receptam veram, & politicam nobilitatem aſsſsecuti ſsunt, 2.8.67.
    • Hiſspani omnium primi Novum Orbem detexerunt, & occuparunt. 2.6.9.
    • Hiſspani proper auri cupiditatem crudeliter Indos tractaſsſse, ac feré deleſsſse dicuntur, 3.6.21.
    • Hiſspani olim capilorum longitudine oblectabantur, illos ut leonis iubam, ſsine ullo artiſsicio quatiebant, 2.8. 108.
    • Hiſspanis maxima laus debetur ob inventionem Novi Orbis, & tot bona, & commoda hominibus inde conſsecuta, 1. 16.37.
    • Hiſspanis adimi non poteſst, vera gloria primæ detectionis Novi Orbis, 1.12. 69.
    • Hiſspanis Novum Orbem quærentibus, & convertentibus aliqui cupiditatem, & curioſsitatem, & damna Indis illata obijciunt, 2.3.39.
    • Hiſspanis ſscriptoribus falſsò imponit Bodinus, quòd dixerint, Reges noſstros ratione Indiarum eſsſse feudatarios Eccleſsiæ, 3. 1.45.
    • Hiſspanis accommodari poteſst, quod olim Titus-Livius de Romanis in Africam traijcientibus ſscriptum reliquit, 3. 6.13.
    • Hiſspanorum gloria, & pietas in detegendo, & convertendo Novo Orbe non obſscuratur ex avaritia, & maleficijs aliquorum militum, 2.3.57.
    • Hiſspanorum Regum maieſstatem, & potentiam Deus auxit, quòd ipſsi Divinam augeri, & ad Indos extendi curarunt, 1.16. 88.
    • Hiſspanorum Regum imperium circumdat totum Orbem, 1.16.54.
    • Hiſspanorum avaritiæ & cupiditatis, initio detectionis Indiarum aliqua exempla referuntur, 3.6.7.
    • Hiſspanorum quorundam quanta eſsſset olim ruditas, & ſspurcities, 2.8.107.
    • Hiſspanorum gloriæ nihil detrahitur ex eo quòd plures Novi Orbis victorias cœleſsti auxilio, vel miraculosè partas dicamus, 2.4.77.
    • Hiſspanorum diligentia plures Chriſsto nationes dedit, quàm omnes aliæ ſsimul, 1. 16.69.
    • Hiſspanorum cura effectum eſsſse, ut hodie omnibus horis, & locis Deo ſsacræ preces fundantur, piè conſsiderat, & evidenter probat Thom. Bozius, 1.16.74.
    • Hiſspanorum opus eſsſse videtur, Mauros, & Turcas profligare, & Indos convertere, 1.16.77.
    • Hiſspanos antiquos tanquam agreſstes, & inhumanos notat Strabo, & Trogus Pompe. & quare 22.45. & 65.
    • Hiſspanos antiquos humanis victimis in ſsacrificijs uti ſsolitos plures ſscribunt, 2.14. 93.
    • Hiſspanos milites divitarum deſsiderio in expeditionibus Indicis permoveri, mirandum non eſst, 3.6.16.
    • Hiſspanos ſsaltantes Indi vehementer mirabantur, 2.7.46.
    • Hiſspanos excuſsat Thom. Bozius, & Caliſstus Remirez, quòd aliquando in Indos ſsævierint, quoniam ob feritatem eorũeorum aliter ad Fidem, & meliorem vivendi normam reduci non poterant, 2.16. 46 & 49. & 3.5.57.
    • Hiſspani vel Hiſspaniæ Reges Vide alia in verbo Reges Hiſspaniæ.
    • Hiſstoria mirabilis, & peculiaris D. Iacobi pro Hiſspanis pugnantibus apud CintiãCintiam Novæ Hiſspaniæ oppidum, cùm ab Indis maximopere premerentur, 2.4.50.
    • Hollandorum claſssis, quæ anno 1624. ad oras Regni Peruani pervenit, quem exitum habuerit? 2.25.85. & de altera anni 1615. 1.8.41.
    • Hollandorum, & aliorum hæreticorum relationes de rebus à ſsuis in provincijs, & navigationibus Indiarum geſstis, cautè legẽdælegendæ ſsunt, & quare? 1.8.41. & 2.25.87.
    • Hollandi falsò ſse victores evaſsiſsſse in expeditione Limana & Braſsilienſsi cõfinguntconfingunt, 2.25.87.
    • Homerus cur in Hiſspania peregrinatus fuerit? 1.16.23.
    • Homo dicitur parvus mundus, quia de natura omnium creaturarum mundi participat, & quomodo? 2.17.17.
    • Homo ob excellentiam mentis, & rationis cæterorum animalium dominus à Deo conſstitutus fuit, 2.7.55.
    • Homo cætera poteſst nollens, credere non niſsi volens, proverbialis ſsententia Divi Auguſstini, 2.17.12.
    • Homo hominem vel ſsolâ humanitatis ratione iuvare debet, & ad bonum dirigere, 2.13.12. & 85.
    • Homo ille verè dicitur eſsſse humanus, qui alios hoſspitio excipit, ex D. Auguſst. 2. 20 56.
    • Homo homini præſstat, 2.9.5.
    • Homo non poteſst generari per magiam dæmoniacam, neque ex coitu cum aliquo bruto animali: & hiſstoriæ, quæ contrarium produnt, qualiter accipiendæ, remiſssivè, 1. 9.42.
    • Homini imputari non debet, quâ formâ, regione, vel docilitate naſscatur, 2.8.11.
    • Hominis primi de ortu, & creatione variè Philoſsophi ſsentiebant, 1.9.1.
    • Homine ex uno, & eius coniuge quot liberi procreari poſssint ſspatio 210. annorũannorum? 1.10.11.
    • Homines multoties Dei cauſsam agunt, dum ſsuam ſse agere putant, 2.3.63.
    • Homines quo pacto ad urbes, & ſsociabilem ac politicum vivendi modum reduci cœperint, cum Cicerone & alijs, 2.8.20.
    • Homines, quantumvis ſsylveſstres & monſstroſsi ſsi lumen aliquod rationis habent, doceri & excoli poſsſsunt, 2.8.8.
    • Homines ad diſsſsentiendum & variè opinandum faciles ſsunt, 2.14.1. & 2.25.52.
    • Homines barbari, & ignorantes ſsemper pueri ſsunt, & ut tales tractandi, 2.9.53.
    • Homines ex natura Soli vel Cœli, ſsub quo naſscuntur, animi, & corporis temperiem ut plurimum ſsumunt, 2.8.12.
    • Homines hominibus ex lege naturæ conſsulere debent, ex Cicerone, & alijs, 2.13. 85.
    • Homines initio mundi ſsylveſstrem vitãvitam egiſsſse, & ſsermonis uſsum non habuiſsſse, quidam falsò affirmarunt, 2.8.16.
    • Homines cur Deus voluerit toti Orbi dominari? 2.10.51.
    • Homines licèt alicubi multum barbari, ſsylveſstres, & corpore deformes reperiantur, ſsi tamen habent aliquem intellectum inter creatures rationales computari debent, 2.8.4. & 6.
    • Homines ſsumus quodammodo omnium rerum ſsinis, 2.10.52.
    • Homines barbari, & indocti appellatione hominum digni non videntur, & lignis, ac lapidibus comparantur, 2.7.23. & 25.
    • Homines omnes ab Adamo originem ducunt, 1.9.2.
    • Homines beatiſssimè in Novo Orbe vivere poſsſsent, ſsi pecunijs congerendis non inhiarent, 1.7.12.
    • Homines non ſsolo adſspectu, aut formâ, ſsed ex ratione potius iudicandi ſsunt, quæ eos Deo ſsimiles, & aliorum animalium dominos reddit, 2.7.16.
    • Homines veri reperiuntur, qui ſsylvas, & antra habitantes brutis aſssimilantur, ſsed rectè inſstituti, rationales evadunt, 1.10.19.
    • Homines ſsylveſstres, & omnino bruti reperiuntur in aliquibus locis, 1.10.18.
    • Homines qualiter ſsub Noë, & poſst confuſsionem linguarum diviſsi fuerint? 1.9.9.
    • Homines non omnia ſsimul Iupiter docuit, 1.12.11.
    • Homines varios colores habêre non eſst ita mirandum, quàm ex Æthiopibus albos naſsci, vel èex contrario, 1.10.40.
    • Homines in monte Zantone Indiæ Orientalis, quà vergit ad Orientem naſscuntur albi, quà ad Occidentem nigerrimi, & de quodam homine bicolore, 1.10.42.
    • Hominum quibuſsdam natura ſstannum duntaxat infudit ex Platone, 3.7.22.
    • Hominum immolatio præceptis legigis naturalis repugnat, 2.12.62.
    • Hominum monſstroſsorum variæ ſspecies connumerantur, 2.8.7.
    • Hominum per Orbem diſsſseminatio magis frequens, & ordinaria terreſstri itinere, aut brevi maris traiecto facta eſst, 1.10.6.
    • Honduras, & Coſsta Rica provinciæ, 1. 6.26.
    • Honorati Faſssitelli, & alterius Poëtæ carmina, Hiſspanorum avaritiam notantia, 1. 16.98.
    • Hoſspes, qui Columbo Novi Orbis notitiam dedit, cuius nationis fuerit? 1.5.7.
    • Hoſspites olim ſsimul & doctores erant ex Luciano, & alijs, 2.20.47.
    • Hoſspitalitatis, & promiſscui commercij uſsus ſępèſæpè in ſsacra Pagina commendatur, 2. 20.38.
    • Hoſspitalitatis, & commerciorum utilitatem & neceſssitatem plures Auctores tractant, qui referuntur, 2.20.44.
    • Hoſspitalitatis virtutem diffinit, & commendat Clemens Alexandrinus, 2.20.41.
    • Hoſsius Cordubenſsis qualiter Imperatorum, & Pontificum poteſstatem diſstinguat? 2.23.48.
    • Hoſstienſsis fuit Divini, & Humani iuris peritiſssimus, alia de eius laudibus, & auctoritate, 2.10.3.
    • Hoſstienſsis opinio videtur aliquibus in errorem Vvaldenſsium incidere, 2.10.57.
    • Hoſstienſsis opinio, quæ infidelibus dominium adimit, debet intelligi de Saracenis, 2.11.36.
    • Hoſstienſsis opinio ab Eccleſsia recipitur, & practicatur ſsecundùm Martam, & alios, 2.11.2.
    • Hoſstia, & victima quid ſsignificent? & de horum nominum etymologia, 2.14.86.
    • Hoſstis ignarus conſsilium exequitur Dei, 2.3.66.
    • Hoſstes, antiqui omnes alienos, & peregrinos homines appellabant, & reputabãtreputabant 2.20.73.
    • Hoſstes veri non ſsunt, quibus ſsolemni modo bellum indictum non eſst, 3.7.85.
    • Hoſstium terras, aut bona ante victoriãvictoriam dividere, imprudentiæ tribui ſsolet, 2.23. 133.
    • Huaynacapac Peruanorum Imperator â debellãdisdebellandis quibuſsdam Indis abſstinuit, quòd nimis ſspurci, & ſsqualidi erant, 2.8.105.
    • Humanis carnibus veſsci Barbarum, & Scythicum eſsſse tradit Strabo, 2.12. 48
    • Humanitatis, & pietatis officium exigit, ut proximis in periculo poſsitis etiam invitis auxilium feramus, 2.13.95.
    • Humanum genus ubi augeri cœpit, & in varias regiones dividi, multi homines ſsylveſstrem, & erraticam vitam egerunt, 2. 8.19.
    • Humanum genus imperijs regi debet, 2. 9. 66
    • Humanum genus ſsemper dilatationi, & propagationi ſstuduit, & qualiter paulatim omnes Orbis Regiones, & inſsulas etiam longè poſsitas occuparit, 1.10.13.
    • Hunni, & Gothi in alio veluti Orbe ignoto habitare dicebantur, 1.12.92.
    • Hyporborei, & Riphæi montes ubi ſsint? & unde dicantur? 1.12.60. & 62.
  • I

    • Iacob ſsapientiæ meritò prælatus fuit fratri ſseniori, 2.7.60.
    • D. Iacobus Hiſspanorum Patronus multoties pro eis contra Mauros pugnare viſsus eſst 2.4. 48
    • D. Iacobus ſsæpiſssimè Hiſspanorum partes defendere viſsus eſst in bellis, quęquæ cum Indis Novi Orbis, & etiam cum Orientalibus habuerunt, ideò in illis Regioni|bus religioſsiſssimè veneratur, 2.4.49.
    • D. Iacobum Hiberniam adijſsſse, & in ea prædicaſsſse narratur, 1.14.36.
    • D. Iacobi Apoſstoli adventus, & prædicatio Hiſspaniæ, licèt ab aliquibus male negetur, à plurimis alijs rectè defenditur, qui recenſsentur, 1.14.34.
    • P. Iacobi Gordoni, verba de occiſsione Regis GallięGalliæ Henrici III. 2.14.51.
    • Iacobi Pontani ſscrupulus ineptus reijcitur, 1.4.56.
    • Iacobi Chriſstopolitani opinio reijcitur, 1.14.82.
    • Iacobi Mainoldi verba de pleno dominio Indiarum recenſsentur, lib. 2. cap. 24. num. 20.
    • Iamaica inſsula deſscribitur, 1.6.11.
    • Iani Boiſsſsardi carmina de laudibus converſsionis Novi Orbis, 1.16.71.
    • Iani Templum clauſsum fuit tempore Nativitatis Chriſsti, quod non niſsi in ſsumma pace claudi ſsolebat, 2.17.81.
    • Iapheti filios, inſsularum incolas fuiſsſse, quo ſsenſsu in Sacra Scriptura dicatur? 1.9. 16.
    • Iaponenſsium inſsulæ Chriſsti cultum agnoſscunt, & legationes varias ad Romanos Pontifices miſeriuntmiſerunt,. 1.15.50.
    • Iavæ maioris & minoris, & Iaponij ſsive Iaponis mentio fieri videtur ab Iſsaîa, 1.15. 49.
    • Iberi, Cantabri, & Gallæci quibus olim moribus fuerint? 2.8.47.
    • Idola plura Chriſsti adventu corruerunt, & ob mutuerunt, 2.13.36.
    • Idolum Moloch, & Baal quale? & alia plurima, quæ Hebræi colerunt, eis humano ſsanguine litantes, 2.14.75.
    • Idolum unde dictum? 2.12.115.
    • Idololatra omins, Hæreticus eſst cenſsendus, 2.12.113.
    • Idololatras qui punientes laudantur, de ſsubditis intelligendi ſsunt, 2.14.119.
    • Idololatria maius crimen eſst, quàm Blaſsphemia, 2.13.39.
    • Idololatria excæcavit maxima ex parte Indorum ingenia, ſsicut & aliorum, qui eam ſsecuti ſsunt, 2.8.89.
    • Idololatria appellatur à Iob iniquitas maxima, & de alijs varijs nominibus, quibus in eam invehitur ſsacra Pagina, 2.12. 119.
    • Idololatria continet odium Dei, & blaſsphemiam, & eſst gravior infidelitate, 2.12. 116.
    • Idololatria ſsemel extincta, an iterum ſsub finem mundi reditura? 2.12.118.
    • Idololatriam compeſscere quilibet tenetur, ſsi id ſsacere poſssit, 2.13.22.
    • Idolatriam qui extirparunt, Reges plurimum laudantur in ſsacra Pagina, 2.13.26.
    • Idololatriæ in Sacra Scriptura punitæ exempla, quatenus imitanda ſsint? 2.14. 112.
    • Idololatriæ ſscelus ſsemper Deo valdé in ſsenſsum, & multus ſsupplicijs punitum fuit: & plurima alia de eius nomine, differentijs & effectibus remiſssivé 2.12.109.
    • Idololatriæ vanitas hebetudinem mẽtismentis ſsignificat, 2.12.108.
    • Idololatriæ crimen ignorantiâ non excuſsatur, 2.12.114.
    • Idololatriæ ad flagitium obſstupeſscunt Cœli, & portæ eius deſsolantur, 2.12. 110
    • Idololatræ, & Pagani nullam unquam habuerunt iuriſsdictionem, 2.10.7.
    • Idololatræ pet ignorantiam non excuſsantur 2.13.77.
    • Iectan ſsecumdùm Montanum nomen dedit provinciæ Iucatan, 1.13.12.
    • Iectan, aut Iobab, & Ophir ad Provincias Novi Orbis numquam pervenerunt, 1. 13.55.
    • Iephte factum dum propriam filiam ex voto immolavit, an & qualiter a peccato excuſsetur? 2.12.81.
    • Ieremiæ locus cap. 22. verſs. 3. de Regno Ieconiæ loquens, perpenditur, 2.23.26. & 32.
    • Ieremiæ verba cap. 6. & 18. expenduntur, 2.2.46.
    • Ieremiæ vaticinium cap. 1: Ecce conſstitui te, &c. de Pontifice Romano omnes Patres accipiunt, & eius interpretatio, 2.23. 114.
    • Ieremiæ verba lamentat. 5. ad Indorum ęrumnasærumnas accommodantur, 3.8.16.
    • Ieroboan peccavit avertendo populum à Roboan, quamvis Deus id præordinavit, 2. 6.4.
    • Ieruſsalem deſstructio quo tempore contigit? 1.14.13.
    • Ieroſsolymis iuxta templum effœminatorum ædiculæ ſstructæ fuerunt, 2.14.56.
    • S. Ignatius Martyr quid ſsenſserit de unitate Eccleſsiæ Catholicæ? 1.14.49.
    • B. Ignatius qualiter Pontificis poteſstatem cæteris præferat, 2.23.82.
    • B. Ignatius à Loyola plura pie, & docté notavit de utraque poteſstate Pontificis in epiſstola ad Regem Abyſssinorum, 2.23. 123.
    • B. Ignatij à Loyola eximius zelus converſsionis Indorum Orientalium, & pijſssimæ litteræ, quas ſsuper hoc ad AbyſsinorũAbyſsinorum Regem ſscripſsit, 1.3.59.
    • B. Ignatium à Loyola, & eius Societatem videtur Deus contra Lutherum, & eius ſsequaces præparaſsſse, 1.16.84.
    • Ignorantia iuris dubij excuſsat, ubi diligens & ſstudiofa eius inquiſsitio præceſssit, 3. 2.47.
    • Ignorantia invincibilis non admittitur in puris, ac primis præceptis naturalibus, & exempla eorum, 2.13.71.
    • Ignorantiâ non videntur excuſsari poſsſse Indi, qui contra legem naturæ peccabant, 2.13.67.
    • Ignorantia aliqua invincibilis iuris naturalis dari poteſst, 2.14.34.
    • Ignorantia invincibilis an poſssit admitti in ijs, quæ fidei non ſsunt, 2.10.78.
    • Ignorantes ſsecundùm Platonem, & Ariſstotelem ſsequi debent, & prudentes ducere, ac dominari, 3.5.5.
    • Ignoto Deo Ara ab Athenienſsibus, & Romanis erecta, & quare? 1.14.41.
    • Imaginum Sacrarum uſsum improbant Sectarij contra quos plurimi ex Catholicis ſscripſserunt, 1.14.65.
    • Imbrem, & alia bona miraculoſsè conſsequuntur aliqui Religioſsi viri in Nova Hiſspania per invocationem Sanctæ Crucis, 2. 5.27.
    • Imilcis uxor Annibalis qualiter queratur de ſsacrificio filij ſsui apud Silium Italicum, 2.19.69.
    • Immunitate Eccleſsiaſsticâ gaudet, qui in aëre ſsupra cœmeteriũcœmeterium ex feneſstra pendens, apprehenſsus eſst, 3.3.44.
    • Imperator ſsecundùm Senecam omnia habet in Imperio, in patrimonio propria, 2. 21.67.
    • Imperatoriæ conceſssionis titulus ad iuſstificandam Indiarum cõquiſitionemconquiſitionem à quibuſsdam expenditur, 2.21.1.
    • Imperator Carolus V. fuit ſsimul Hiſspaniæ Rex, & qualiter Indiarum acquiſsitionem probaſsſse, & confirmaſsſse videatur? 2. 21.2.
    • Imperator qui Eccleſsiæ Romanæ non præſstat auxilium, eſst periurus, & ſschiſsmaticus, 3.1.88.
    • Imperator non poteſst diſsponere de bonis ſsubditorum, niſsi ex magna cauſsa, & cum congrua ſsatisfactione, 2.21.62.
    • Imperator Romanus ſsecundùm veriorem, & receptiorem ſsententiam de rebus, & Regnis infidelium diſsponere non poteſst, 2.21.38.
    • Imperator Romanus an habeat poteſstatem diſsponendi de bonis, & provincijs infidelium, 2.21.14.38. & 60.
    • Imperator Romanus in multis iuribus totius mundi Dominus dicitur, 2.21.18.
    • Imperator Romanus nunquam fuit totius Orbis Dominus, & hoc multis ipſorũipſorum Imperatorum legibus comprobari, 2.21. 43.
    • Imperatoris poteſstatem circa terras & provincias infidelium concedendas Abbas, & alij pleniorem quàm Pontificis faciunt, 2.21.17.
    • Imperatoris Romani auctoritas, & iuriſsdictio, quamvis maxima ſsit, non extenditur ultra terras Imperij, 2.21.39.
    • Imperatorem Romanum de terris, & provincijs infidelium diſsponere poſsſse ex quibus, & â quibus probetur, 2.21.32. & 34.
    • Imperatorem eſsſse mundi Dominum iura, & Auctores qui dicunt, qualiter intelligi debeant? 2.21.49.
    • Imperatorem eſsſse Dominum rerum ſsingularium ubilibet exiſstentium Hoſstienſs. & alij opinantur, 2.21.35.
    • Imperatorem Solem mundi, rerum omnium Dominum, caput, & fontem, & diſspenſsatorem omnium Regnorum, & dignitatum quidam eſsſse dicunt, & quòd totum Orbem habet pro territorio, 2.21.37.
    • Imperatorem non eſsſse Orbis Dominum affirmare contra Evangelium, & forte hæreticum eſsſse Bart. & alij dixerunt, 2.21.31.
    • Imperatores coronantur à Romano PõtificePontifice, & ei peculiare iuramentum præſstare tenentur, 3.1.87.
    • Imperatores, & Principes ſsæculares dedignari non debent Pontifici ſsubijci, 2.22. 59.
    • Imperatores Romani ſsuperbè ſse Deos, & Dominos Orbis appellari faciebant, & divinos honores uſsurpabant, 2.21.53.
    • Imperatorum & Regum exempla plura, qui Romanæ Eccleſsiæ maximam reverentiam, & obedientiam habuerunt, remiſssivè, 2.22.32.
    • Imperatorum, & Regum poteſstas, & iuriſsdictio, quantumvis ampla, & abſsoluta ſsit, non extenditur ad non ſsubditos, 2.21.61.
    • Imperatorum antiqua conſsuetudo fuit aliquas columnas, vel alia monumenta erigere in extremis locis ad quæ perveniſsſsent, 1.11.56.
    • Imperialis fortuna omnes alias ſsupereminet, 2.21.20.
    • Imperia, & Regna temporalia ab Eccleſsia non pendere plures affirmant, 2.22.7.
    • Imperia ad tyrannos, crudeles, & impios aliquando Deus transferre ſsolet, in punitionem peccatorum, 2.11.14. & 18.
    • Imperia, & Regna diverſsa commodius per diverſsos Principes, quàm per unum gubernantur, 2.21.42.
    • Imperia, & Regna mundi ferè omnia bello parta ſsunt, 2.6.43.
    • Imperia, & Regna etiam per viam aut tyrannidem parta, curſsu temporis & voluntario populorum conſsenſsu confirmantur, 3.5.36.
    • Imperia, & dominia illa tantùm legitima ſsunt, quęquæ à Deo dantur, vel ab Eccleſsia confirmantur, 2.11.11.
    • Imperia non magis ſstare, vel augeri poſsſsunt fine Religione, quàm homines ſsine uxorum conſsorcio, 1.16.92.
    • Imperij, & iuriſsdictionis propriæ terminos excedere etiam charitatis, aut pietatis ratione non licet, 2.14.13.
    • Imperij Hiſspani Monarchia verè pertingit terminus Solis Orientis, & Occidentis, & excedit diſstantiam, quæ eſst inter Cœlum & Terram, 1.16.56.
    • Imperium quandò licitè auferri poſssit infidelibus ob defenſsionem innocentium debellatis? 2.15.24.
    • Imperium poteſst Summus Pontifex, ſsi velit, de Germanis ad Hiſspanos transferre, 2.22.21.
    • Imperium ut inter animalia valentioribus, & robuſstioribus ſsui generis datur, ita etiam inter homines, victores & potentiores victis imperare debere, quidam docuerunt, 2.6.47.
    • Imperiorum, & Regnorum mutationes, & caſsus, qui Lunæ, & Stellis tribuunt, graviter errant, 2.2.17.
    • Impoſssibile fuiſsſse oſstenditur, Hiſspanos tot, ac tam fœlices victorias in Novo Orbe habuiſsſse, niſsi Divinâ voluntate, & miraculoſsis auxilijs iuvarentur, 2.4. 60.
    • Impoſsturæ plures fiunt ſsub prætextu antiquitatis, 1.12.106.
    • Improbis, & Barbaris hominibus melius eſst ſservire, quàm dominari, ex D. Auguſst. 2. 7.65.
    • Impulſsus inſspirationis Divinæ ſsive revelationis magna eſst via, & de plurimis auctoribus, qui hoc latiſssimè tractant, 2.3.2.
    • Inca Yupanqui, cur Chilenſses ſsubigere ſsuo imperio deſsierit, 2.8.106.
    • Incognitus auctor Maris liberi argumento Menchacæ nimis exſsultat, 3.3.12.
    • Incrementa regulariter habere non ſsolent, quæ illicitè incipiuutincipiunt, 3.4.99.
    • Inda quædam, quia peccata gravia in cõfeſsioneconfeſsione celaverat, graviter à dæmone vexata, & afflicta fuit, 2.5.44.
    • India quæ ab Abdia dicitur prima, eſst eadem quæ citerior, & quid contineat? 1. 1.51.
    • India dicitur utraque Æthiopia Aſsiana, & Africana, 1.1.49.
    • India etiam vocatur Ægyptus ſsuperior, & cur? 1.1.48.
    • Indiam vocat Curtius omnem terram, quam alluit mare Rubrum, 1.1.47.
    • India verſsus Ætiopiam eſst illa quæ citerior dici ſsolet, & quid comprehendat? 1. 1.45.
    • India Citerior dicitur, etiam fortunata & beata, & Æthiopiæ adhęrensadhærens, 1.1.53.
    • India quam Abdias Babylonius tertiam vocat, eſst eadem, quæ alijs ulterior, ſsive extra Gangem dicitur, 1.1.60.
    • India ulterior eſst pars extrema mundi, & ideò dicitur finem facere, & Indico Oceano claudi, 1.1.62.
    • India ulterior cur dicatur Abdiæ tenebrarum regionem gerere, 1.1.65.
    • India iacet in Aſsia, & in ſsacris Litteris dicitur Evilath, & cur? 1.1.27.
    • India dicitur Regio Orientalis Aſsiæ ab Indo fluminæ, quod eam alluit, vel ab Indo atnepote Noë, 1.1.28.
    • India intra Gangem per Septentrionalem partem non multum diſstat à Medis, 1. 1.55.
    • India quæ Abdiæ dicitur ſsecunda, eſst illa quæ alijs dicitur interior, ſsive intra Gangem, & eius ſsitus, 1.1.54.
    • Indiæ diviſsio tradita ab Abdia Babylonio defenditur, & late exponitur, 1.1.42.
    • Indiæ ulterioris ſsive extra Gangem Geographia, & quod ampliſssimum Sinarum Regnum complectitur, 1.1.61.
    • Indiæ quæ dicuntur del Poniente quales, 1.6.62.
    • India Aſsiæ cur dicatur Orientalis? & de eius ſsitu, & Geographia, 1.1.31.
    • India Orientalis tota dicitur ab aliquibus magna Ætiopia, & cur? 1.1.50.
    • India Orientalis eſst terrarium principiũprincipium, & dextera mundi manus, 1.2.6.
    • Indiam Orientalem novo, & obſscuro | modo dividit Abdias Babylonius, 1.1.37.
    • Indiam Orientalem fuiſsſse olim coniunctam Occidentali, Auctor quidam ſscribit, 1.10.32.
    • Indiæ Orientalis commercium, & negotiatio ſsemper fuit quæſstuoſsa, 1.3.52. Indiæ Orientalis diviſsio à Paulo Veneto tradita reprobatur, 1.1.35.
    • Indiæ Orientalis magnitudo immenſsa pluribus demonſstratur, 1.1.32.
    • Indiæ Orientalis divitiæ admirabiles, 1. 3.53.
    • Indiæ Orientales olim cognitæ, & à quibus luſstratæ, 1.2.16. & 29.
    • Indiæ Orientalis fœlicitas, & plura in ea naturæ miracula ex Plinio, Iſsidoro & alijs, 1.2.4.
    • Indiæ Orientalis monſstra, quæ à Plinio & alijs recenſsentur, fabuloſsa ſsunt? 1.2.7.
    • Indiæ Orientales trahunt originem ab Ophir, & Hevila, & ſsunt ditiſssimæ, 1.13.32.
    • Indiæ Orientales non ſsatis antiquis cognitæ, 1.3.1.
    • Indiæ Orientalis diviſsio varia reperitur apud Auctores, 1.1.33.
    • Indiæ Orientalis titulum Regibus Luſsitaniæ ex Divina approbatione, & quaſsi cõceſsioneconceſsione competere docet Pater Rebellus, & idem procedit in Occidentalibus, 2.2.40.
    • Indiarum Orientalium divitiæ, & excellentiæ, & Auctores, qui de eis agunt, 1. 2.3.
    • Indiarum Orientalium navigatio à quibus olim tentata? 1.2.27.
    • India Occidentalis ſsecundùm Ortelium potius debuit dici Amazonia, vel Orelania, 1.4.3.
    • Indiæ Occidentales cur ita dictæ? 1.4.1.
    • Indiæ Occidentales vocantur ab aliquibus Orbis Carolinus, & quare? 1.4.4.
    • Indiæ Occidentales Hiſspaniæ Regibus utiliſssimæ, 1.5.17.
    • Indiæ Occidentalis expeditiones fieri cœperunt à Regibus Catholicis poſst Maurorum ex tota Hiſspania expulſsionem, 1. 16.78.
    • Indiæ Occientales ſsi hodie à Regibus noſstris relinquerentur, aut reſstituerentur, multa damna, & abſsurda reſsultarent, 3.5. 35.
    • Indiarum Occidentalium ſsuper iuſsta retentione amplius iam diſsputare non licet, 3.2.43.
    • Indiarum Occidentalium iuſsta retentio pluribus titulis confirmatur, 3.4.1.
    • Indiarum Occidentalium miſssio, detectio, & converſsio à Deo eſsſse probatur, ex dęmonumdæmonum, & idolorum expulſsione & ruina, 2.4.82.
    • Indiarum Occidentalium acquiſsitionis diſsputatio multis difficilis viſsa eſst, 2.1.5.
    • Indiarum OccidentaliũOccidentalium provincias Regno Caſstellæ, & Legionis annexas eſsſse debere, & ab eo nullo tempore ſseparandas pluribus ſschedulis, & proviſsionibus declaravit, & promiſsit Imperator Carolus V. 2.21.5.
    • Indias Occidentales vocavit Columbus provincias à ſse repertas, ut earum divitias ſsignificaret, 1.4.4.
    • Indias Occidentales aliqui AthlanticãAthlanticam vocant, 1.4.13.
    • Indiarum Occidentalium Vide plura alia in verbo Orbis novus, & verb. Novus Orbis, & verb. America.
    • Indicas mulieres aprinos dentes habêre, & centum vicibus parere quidam referunt, 1.2.9.
    • Indi Mexicani quibus picturis pro litteris uterentur? & plura de eorum artibus, & ingenio, 2.8.70.
    • Indi Occidentales à Tubali, & Hiſspanis originem ducunt, ſsecundùm Maluend. 1.9.57.
    • Indi in Novo Orbe reperti, unde originem ducant? difficilis quæſstio, 1.9.15. & 19.
    • Indi nil niſsi ſsomnia, & fabulas meras narrant de ſsua origine, & propagatione, & earum plures referuntur, 1.9.21.
    • Indi Novi Orbis maximè perterriti ſsunt ad primum Hiſspanorum adventum, & Fidei inter eos p omulgationempromulgationem, 1.15.61.
    • Indi Orientales, & Occidentales ad Fidem converſsi Deo valdè grati, & multis benedictionibus repleti ſsunt: 1.15.62.
    • Indi Orientales longævi, & de quodam noſstri temporis, qui 335. annos exceſssit, 1. 2.10.
    • Indi Occidentales in omnibus ferè ſsimiles ſsunt Orientalibus, 1.10.33.
    • Indi Orientales poſsſsunt procedere ex filijs Sem, aut Iaphet, & etiam ex filijs Cham, ſsecundùm Torniellum, 1.10.34.
    • Indi cur non ſsint ita nigri, & criſspi ſsicut Æthiopes? 1.10.44.
    • Indi Orientales, & Occidentales quem colorem communiter habeant? 1.10.37. & 52.
    • Indi innumeri breviſssimo tempore Fi|dem, & Baptiſsmum receperunt Mexici, & in alijs Novi Orbis provincijs, 2.4.20.
    • Indi Occidentales nullas litteras habuerunt, & quibus modis, & nodis hiſstorias ſsuas conſservarent, & annos computarent? 1.9.31.
    • Indi Occidentales an ſservi capientium effici poſsſsent? olim dubitatum fuit, 3.7.1.
    • Indi Occidentales, exceptis Mexicanis, rarò ſservitute bello captorum utebantur, 3.7.96. & 103.
    • Indi barbas ſsibi expilabant, corpora pingebant, ægrotos deſserebant, & ab humanis, & politicis moribus abhorrebant, 2. 7.40.
    • Indi omnes Occidentales ut plurimùm antropophagi erant, etiam Mexicani, Braſsilienſses, & Peruani, 2.12.38. & 39.
    • Indi rebelles, apoſstatæ, vel ſse ipſsos voluntariè vendentes ſservi fieri poſsſsunt, 3.7. 26. & 60.
    • Indi Rebelles, Caribes, Canibales, & alij nimis efferati, etſsi aliquando ſservi effici iuſssi fuerint, poſsteà tamen hoc abrogatum fuit, & quare? 3.7.59. & 61.
    • Indi inter alia duriſssima, quæ a ſsuis Regibus patiebantur ſservilibus ſsemper, & laborioſsis operibus exerceri ſsolebant, ne uſsquam requieſscere poſsſsent, 2.16.6.
    • Indi adeò erant dediti ſsodomiæ, ut pediconis imaginem pro amuleto geſstarent, 2.12.30.
    • Indi Peruani faſssi ſsunt ob tyrannidem Atahualpæ ſse à Deo ſsub iugum Hiſspanorum miſsſsos, 2.12.21.
    • Indi omnes plurima, & fœdiſssima peccata contra legem naturalem committebãtcommittebant, 2.12.23.
    • Indi omnes nunquam aut rarò eâ intentione, aut iuſstificatione debellati ſsunt, ut ſservi effici potuerint, 3.7.72.
    • Indi rebelles quo pacto compeſscendi & puniendi ſsint? 3.7.73.
    • Indi etiam ob defenſsionem innocentũinnocentum, quos in ſsacrificijs immolabant, debellari poſsſse non videntur, & quare? 2.14.70.
    • Indi inſsulæ Hiſspaniolæ, & Cubæ, & alij ob ruditatem, & memoriæ defectum nihil, aut parum in diſsciplina Eccleſsiaſstica proficiebant, 2.7.36.
    • Indi qui nunc ſsunt, fortunatiores antiquis dici poſsſsunt, 2.7.67.
    • Indi ex doctrina Ioan. Maioris & aliorum, prius comprimendi ſsunt, ut fides inter eos ſseminari poſssit, 2.16.2.
    • Indi inſsulæ Hiſspaniolæ habuerunt notabile oraculum de Hiſspanorum adventu, 2.2.49.
    • Indi ex bellis ſsine licentia Principis illatis, non magis ſservi effici potuerunt, quàm ſsi à Pyratis vel latronibus caperentur, 3.7. 80.
    • Indi alieno Orbe reperti, non pertinent ad Pomponij reſsponſsum, 3.7.88.
    • Indi, & Æthiopes quales, & quando ſservi effici potuerint? 3.7.94.
    • Indi etiam ſsi venditi dicantur ab alijs Indis, qui eos bello ceperunt, vel quia ipſsi ſse vendiderint, ſservi eſsſse non poſsſsunt, 3.7.104.
    • Indi ad ſsuam converſsionem non tam indigent miraculis, quàm bonis, & prudentibus Prædicatoribus, 2.3.50.
    • Indi Novi Orbis, & reliqua animalia, quæ in eo reperta ſsunt, ad eum pervenire potuerunt terreſstri, vel brevi navali itinere, & quomodo? 1.10.3.
    • Indi Novi Orbis quo ſsenſsu dici potuerunt ab Iſsaîa, convulſsi, dilacerati, conculcati, terribiles, & expectantes, 1.15.27.
    • Indi Occidentales cur minores fructus fecerint in Fide, quàm aliæ nationes, quibus olim annuntiatum fuit Evangelium? 1. 15.38.
    • Indi anteâ Barbari, & efferi, hodie Hiſspanorum curâ, Religione, & bonis moribus atque artibus admodum pollent, 2.7. 77.
    • Indi etiam ſsub proprijs Regibus conſstituti, ab illorum imperio eximi potuerunt, 2.7.84.
    • Indi ſsi poſst Chriſstianam Religionem ſsuſsceptam graviùs opprimantur, eius ſsuavitatem non credent, 3.8.9.
    • Indi, ſsuppoſsito quòd naturâ ſservi eſsſsent, iuſsſsuis imperijs, & bonis ſspoliari poſsſse videntur. 2.7.80.
    • Indi Occidentales ut plurimùm Barbari, ſsylveſstres, & belluis ferè ſsimiles erant, 2. 7.27.
    • Indi plures in montibus, & ſspeluncis ſse abdebant, ne ad Chriſsti doctrinam ſsuaderentur, 2.7.37.
    • Indi hodie peiori conditione eſsſse videntur, quàm Iudæi olim in Ægypti captivitate, 3.8.11.
    • Indi Novi Orbis ſsi fortè olim lucem aliquam Evangelij habuerunt, eam prorſsus ſsuis vitijs, vel barbarie obſscurarunt, 1.14. 95.
    • Indi brevi tempore valdè diminuti reperiuntur, & quid cum Daniele, & D. Paulo de ſsuis miſserijs dicere poſssint? 3.8.15.
    • Indi qualiter humanas carnes condirẽtcondirent, & aſsſservarent, & mirabantur quòd eis non veſsceremur, 2.12.37.
    • Indi videntur damnum pati ex eo quòd alij præter Hiſspanos ad eos accedere prohibentur, 2.25.41.
    • Indi ſsi fortẽfortem inveniſsſsent, & occupaſsſsent terras ab Hiſspanis anteà poſsſseſsſsas, earum domini non efficerentur, 2.6.65.
    • Indi cuiuſsdam notabilis, & miraculoſsa hiſstoria & converſsio, qui in faciẽfaciem Crucifixi imaginis expuere auſsus fuit, 2.5.30.
    • Indi multò antè quàm Hiſspani provincias Novi Orbis invenerunt, & occuparũtoccuparunt, ac per conſsequens veri illarum domini effecti videntur, 2.6.64.
    • Indi aliqui reperti ſsunt, qui ultra quinq;quinque numerare neſsciebant, 2.7.32.
    • Indi ante adventum Hiſspanorum omnino infideles erant, 2.10.1.
    • Indi plures ex fœlicitate, & proſsperitate Hiſspanorum in bellis, Deum verum pro illis ſstare agnoverunt, 2.4.75.
    • Indi cuiuſsdam Mexicani Baptiſsmus, & qualiter eius ſsuſsceptione fuerit à dæmonis unguibus liberatus? 2.5.39.
    • Indi rebelles, vel apoſstatæ efficiuntur de dominio Papæ, aut Principis qui eorum converſsioni intendit, 3.4.3.
    • Indi ſsi, ut oportet, in fide inſstruantur, fortè non minores fructus quàm Hiſspani præſstabunt, 2.8.68.
    • Indi, & alij infideles an poſssint debellari ob tyrannidem, idololatriam, & peccata contra naturam? 2.12.1.
    • Indi qui hodie dicuntur Occidentales quomodo olim appellarentur? 1.4.2.
    • Indi, & alij infideles non videntur iuſstè debellari poſsſse ob eſsum carnium humanarum, & alia peccata contra naturam, 2. 14.52.
    • Indi Novæ Hiſspaniæ exoſsum habuerunt nomen Chriſstianorum propter damna, quæ ab aliquibus eorum acceperant, 2.17.71.
    • Indi nulli in Novo Orbe reperti ſsunt, qui omnino lumine rationis careant, aut monſstroſsas formas habeant, 2.9.2.
    • Indi iuvari, & à ſsuis miſserijs, & peccatis erui debuerunt, quamvis noſstrum auxilium non peterent, & ſsuâ forte contenti viverent, 2.13.89. & 92.
    • Indi nullo modo belluarum numero haberi debent, 2.9.1.
    • Indi non potuerunt tyrannidi cruentis ſsacrificijs, alijs damnis, quæ olim patiebantur, conſsentire, 1.13.93.
    • Indi quamvis extranei & remoti ad cognitionem veri Dei, & obſservantiam legis naturalis ab Hiſspanis perduci debuerunt, 2.13.80.
    • Indi non Solem tantùm, & Stellas, ſsed viliſssima quæque & ſspurciſssima animalia, & dæmonem ſsub varijs, & horrendis formis ſsibi apparentem adorabant, 2.12.102.
    • Indi iam ferre non valebant cruenta ſsacrificia, quæ à ſsuis Regibus, & Sacerdotibus patrio more fiebant, & ideò fidem noſstram facilius receperunt, 2.12.94.
    • Indi omnino Barbari, efferati iuſstè coërceri, & imperio privari poſſũtpoſſunt, 2.9.64.
    • Indi in conſseſssionibus Sacramentalibus & alijs ad Dei cultum pertinentibus qualiter ſse habeant? 2.8.71.
    • Indi maiores, quò magis feri, & vitioſsi ſsunt, eò magis ad Fidem ſauderiſuaderi debent, 2.8.64.
    • Indi Mexicani, alij quàm faciles ſsint ad Fidem audiendam, & recipiendam? 2. 8.75.
    • Indi non videntur iuſstè debellari poſsſse ex cauſsa defenſsionis, vindicationis, aut punitionis, 2.14.5.
    • Indi Occidentales ad tres claſsſses optimè, ubi de eorum capacitate agitur, rediguntur a Ioſseph. Acoſsta, & alijs, 2.9.8.
    • Indi poſsſsunt dicere multis ex noſstris illud Iob, cap. 15: Ergo vos eſstis ſsoli homines, &c, 2.8.54.
    • Indi alij ab alijs in plurimis, & plurimũplurimum differunt, 2.9.4.
    • Indi navigia Hiſspanorum valde mirati ſsunt, 2.7.42.
    • Indi tertiæ claſssis illi vocantur, qui ſsylveſstrem & omnino feram, & barbaram vitam agabant, quorum plures nationes recenſsentur, 2.9.11.
    • Indi voluntate ſsuâ Regum Hiſspaniæ dominium admiſsiſsſse videntur, 3.4.33.
    • Indi etiam illi qui magis politici reperti ſsunt, noſstrorum comparatione eo tempore barbari appellari potuerunt, 2.9.3.
    • Indi ſsecundæ claſssis vocari poſsſsunt Mexicani, Peruani, & alij ex provincijs Novæ Hiſspaniæ, 2.9.10.
    • Indi ſsemel converſsi, ſsuæ gubernationi relinqui non debent, quare? 3.5.4.
    • Indi Zelani Simiæ dentem adorant, 2. 14.107.
    • Indi ſsi puniri poſsſsunt pro peccatis contra naturam commiſssis, pro omnibus puniri poſsſse videntur, 2.14.31.
    • Indi ſsecundæ claſssis ob ſsolam barbariem | non poſsſsunt debellari, & ſspoliari, 2.9.16.
    • Indi plurimi proprios filios, aut parentes epulantur, 2.12.41.
    • Indi ſsi ſsuæ poteſstati ac gubernationi relinquantur, facilè in Apoſstaſsiam, & antiqua crimina prolabentur, 3.5.7.
    • Indi primæ claſssis prætextu ſsui Barbariſsmi licitè debellari non poſsſsunt, 2.9.13.
    • Indi cuiuſsdam miraculoſsa ultio, quòd in Templo Chriſstianorum cum uxore rem habuit, 2.5.29.
    • Indi filios procreabant, & incraſsſsabant, ut poſsteà illis veſscerentur, 2.12.42.
    • Indi Mexicani, & Peruani compti, & politici erant, 2.8.104.
    • Indi nullâ ignorantiâ excuſsari poſsſsunt, ſsi prædicatores & legatos ad ſse pacificè miſsſsos interficiant, 2.20.32.
    • Indi non poſsſsunt congruẽtercongruenter in fide edoceri, ſsi diverſsarum nationum gentes hoc miniſsterio fungerentur, 2.25.53.
    • Indi, & alij infideles Chriſsti fidem odio habebunt & blaſsphemabunt, & apoſstatabunt: ſsi violenter prædicetur, & introducatur, 2.17.70.
    • Indi qualiter ſse erga ſsenes, & ægrotos haberent? 2.12.40.
    • Indi, quantumvis Barbari, non ſsunt obliti à Deo, qui æqualiter omnium Pater, & Redemptor eſst, 2.8.82.
    • Indi Novi Orbis an procedant ab Iſsaachar quinto filio Iacob? 1.9.76.
    • Indi cuiuſsdum immolati mirabilis caſsus, 2.12.96.
    • Indi qui ob eam tantùm cauſsam baptiſsmum recipiunt, ut ſsuis Regibus placeant, vel eos imitentur, an ſsint verè Chriſstiani? 2.18.60.
    • Indi omnes Occidentales ſsummoperè idololatrięidololatriæ dediti erant, 2.12.101.
    • Indi OrdẽtalesOrientales olim in Germaniam naufragio delati, 1.2.28.
    • Indi Orientales Ieroſsolymis convenerunt in Pentecoſsthe, 1.2.25.
    • Indi Orientales Romam olim venerunt, & umbras ſsuas mirabantur, 1.2.26.
    • Indi quamplures non adeò timidi, & inermes erant, ut quidam generaliter tradunt, 2.4.65.
    • Indi Orientales nunquam bellum alijs moverunt, & rarò ſsuſsceperunt, 1.3.14.
    • Indi, noſstrorum comparatione, puſsillanimes ſsunt, 2.4.63.
    • Indi ſseptem Occidentales, in portatili cymba tempeſstate in Gallium delati, & eorum deſscriptio, 1.5.13.
    • Indi Novi Orbis, ſsecundùm plures, procedunt ex incolis inſsulæ Atlanticæ, quod reijcitur, licèt valdè probetur à Iuſsto Lipſsio, 1.9.56.
    • Indis ob plures cauſsas potuit bellum legitimè inferri, 3.4.2. & 13.
    • Indis Chiriguanenſsibus legitimà bellum inferri poteſst, ſsecundùm Matienz. & quare? 3.4.6.
    • Indis ipſsis multa & inſsignia commoda attulit Novi Orbis detectio ab Hiſspanis facta, 1.16.40.
    • Indis quantumvis barbaris non denegavit Deus lumen rationis naturalis, 2.13. 69.
    • Indis cum Chilenſsibus nihil per blanditiem profecit P. Ludovicus Valdivia, 3. 4.11.
    • Indis, quæ imputantur ſscelera, aliæ plures nationes commiſserunt, quæ tamen ob ea debellatæ non leguntur, 2.14.53.
    • Indis tertiętertiæ claſssis, hoc eſst omnino Barbaris, & ſsylveſstribus, omnimoda coactio, iuriſsdictio, & gubernatio Regibus Catholicis competit, 2.9.24.
    • Indis ob fidem recipiendam, vel ex alijs cauſsis, quæ graviſssimæ, & urgentiſssimæ non eſsſsent, nunquam Reges noſstri iniurias fieri permiſserunt, 2.18.18.
    • Indis ſsuccenſseri non poteſst, quòd primo adſspectu Hiſspanos, & eorum equos, navigia, litteras, & alia inventa mirati ſsunt, 2. 8.92.
    • Indis graviſssima damna inferunt, & intulerunt, qui eos eſsſse incapaces affirmant, 2.8.62.
    • Indis Novi Orbis nullatenus fuiſsſse annũtiatumannuntiatum Evangelium uſsque ad Hiſspanorum adventum plurimi tradunt, quorum dicta recenſsentur, 1.14.73.
    • Indis ſsi ob barbaram & ſsylveſstrem vitãvitam bellum inferre liceret, idem licuiſsſse dicendum eſsſset in alijs plurimis nationibus, quæ olim non minus barbaræ fuerunt, 2.8.15.
    • Indorum Orientalium ſservitus, aut libertas non ex Regni Caſstellæ, ſsed Luſsitaniæ legibus & ordinationibus iudicanda videtur, 3.7.114.
    • Indorum tyranni rarò in ſsuis imperijs conſsenuerunt, 2.12.20.
    • Indorum omnium hiſstoriæ antiquæ parum fidei habêre poſsſsunt, 1.9.32.
    • Indorum, & aliorum infidelium converſsio, ſsi more, & modo Apoſstolico fieri poteſst, abſsque dubio utilior, & laudabilior erit, 2.18.1.
    • Indorum Occidentalium barbaries, feritas, & ruſsticitas teſstimonijs plurimorum Auctorum comprobatur, 2.7.28.
    • Indorum traditiones in rebus antiquis parum fidei habêre debent, & quare? 1.14. 92.
    • Indorum converſsionem quàm appoſsitè, & opportunè Deus ordinavit tempore Regum Catholicorum, 2.3.28.
    • Indorum de litteris, & ſscriptura Hiſspanorum admiratio, & iudicium, 2.7. 45.
    • Indorum Novi Orbis ita facilis, & brevis ad Fidem converſsio, vicem obtinet plurimorum miraculorum, ex Balthaſs. Chavaſsio, & alijs, 2.4.17.
    • Indorum de origine nihil certi affirmari poteſst, & quòd multis modis initium habêre potuerunt, 1.10.1.
    • Indorum eximiam, & inſuperabilẽinſuperabilem barbariem, ac feritatem, & alia plurima animi, & corportis vitia coram Imper. Carolo V. Epiſscopus Darienis Fr. Thom. Ortizius, & alij vehementer exaggerarunt, 2 7.39.
    • Indorum mores, & proprietates, & in quibus Iudæis ſsimiles ſsint, 1.9.69.
    • Indorum ſsimplicitas & barbaries multũmultum aliquando Hiſspanis profuit, 2.7.47.
    • Indorum barbarie, & feritate ſsuppoſsitâ, iuſstum, & ipſsis valde utile fuit, Hiſspanorum imperio gubernari, 2.7.66. & 79.
    • Indorum pro ſsalute, & conſservatione quæ ſstatuuntur, eis plerumque nociva eſsſse ſsolent, quod eorũeorum peccatis aliqui tribuunt, 3.6.68.
    • Indorum ſsecundæ claſssis barbaries, & ſstatus exegit, ut plantatâ inter eos fide Reges noſstri ſsupremam eorum gubernationẽgubernationem acciperent, 2.9.19.
    • Indorum plurimi non ob ſsævitiam Hiſspanorum, ſsed peſstiferis morbis, & alijs varijs cauſsis perierunt, 3.6.63.
    • Indorum Sanctæ Crucis de la Sierra miraculoſsa converſsio, 2.5.24.
    • Indorum vitia, & ſscelera ſsummatim congeruntur, verbis Patris Ioſsephi Acoſstæ, 2. 13.1.
    • Indorum, & Hiſspanorum Reſspublica hodie una eſst, & mutuò ſse iuvat, 3.5. 25.
    • Indorum Novi Orbis converſsio mediâ quadam viâ curanda fuit, 2.19.3.
    • Indorum ob maximas, & inveteratas iniquitates, & ut via aperiretur Evangelio, Deus Hiſspanorum victorias, & dominationem diſspoſsuit, 2.13.66.
    • Indorum ſsacrificia eo crudeliora erant, quòd etiam virgines, & infantes filios immolabant, 2.12.74.
    • Indorum, Mexicanorum, Peruanorum, & aliorum ſsimilium capacitas, & conditio magnum fructum in Fide Catholica, & politicis moribus, ſsi benè inſstituantur, promittit, 2.9.18.
    • Indorum hebetudo, & ruſsticitas ex quo proveniat? 3.8.87.
    • Indorum, & Hiſspanorum Reſspublica ubi iuncta eſsſse cœpit, eorũeorum gubernatio multis de cauſsis Regibus Hiſspanis concedi debuit, 2.9.30. & 42.
    • Indi primæ claſssis cenſseri poſsſsunt Sinenſses, Iaponij, & alij Orientales, 2.9.9.
    • Indorum maior utilitas in externis mercibus comparandis non eſst conſsiderabilis, reſspectu damnorum, quæ ex commercio extraneorum recipere poſsſsent, 2.25. 68.
    • Indorum natura, & differentia pœnitus animadverſsa fidei, & quarumlibet artium capaces reperti ſsunt, 2.8. 52.
    • Indorum capacitas & docilitas, & in fide ſsuſscepta pietas, & progreſsſsus multorum Scriptorum teſstimonijs, & argumentis cõfirmanturconfirmantur, 2.8.53.
    • Indorum proprij, & antiqui domini, cùm hodie non extent, poſsſsunt Reges noſstri, extante præcipuè conceſssione Pontificis, eorum Regna poſssidere, 3.4.39.
    • Indorum Reges legitimè ſsuo more creati ob ſsolum tyrannidis vitium ſsuis imperijs ab Hiſspanis privari potuiſsſse non videntur, 2.14.46. & 48.
    • Indorum vitia, religionis & doctrinæ inſsinuatione, magis quàm armorum terrore tollenda fuerunt, 2.14.39.
    • Indorum primò detectorum færitas effecit, ut illis, & reliquis, multa damna inferrentur, & de omnibus in ſsuſsceptione & progreſsſsu Fidei, & morum politicorum parum ſsperaretur, 2.8.51.
    • Indorum ruditas, & barbaries multis rationibus excuſsantur, 2.8.69.
    • Indorum præcipua vitia aliquibus Regijs ſschedulis comprehenduntur, 2.12. 27.
    • Indorum barbaries, & ruditas miſserationem potiùs quàm punitionem requirit, 2.8.85. & 90.
    • Indorum omnium Principes, & Reguli | tyranni erant, & quomodo? 2.12.4.
    • Indorum parvuli bonam, & ſsuavem indolem habent, & Hiſspanis pueris dociliores, & frugaliores ſsunt, 2.8.57. & 63.
    • Indorum, & aliorum Barbarorum converſsio, quia aliquâ coactione eget, refertur ad tertiam legationem Parabolæ D. Lucæ 2.16.98. & 100.
    • Indorum omnium crudeliſssima, & cruentiſssima hominum, & infantium ſsacrificia ex relatione Ioſsephi Acoſstæ, 2.12. 58.
    • Indorum prædicatores non peccant, ſsi veſstibus ornatioribus, & cibis lautioribus utantur, ut eos pluris Barbari æſstiment, & ſsic meliùs ad Fidem alliciant, 1.18.65.
    • Indorum ſsalus deſsperanda non eſst, quos iam Deus ad Evangelium vocare videtur, 2.19.23.
    • Indorum in Templis aſsſservabantur, qui præpoſsterâ libidine uterentur, 2.12.29.
    • Indorum Occidentalium debellationem, & ſspoliationem prætextu infidelitatis multi Auctores ſspicificè negant, 2.10. 46.
    • Indos voluntariè conſsenſsiſsſse in tyrannides, ſsacrificia, & alia damna, quæ ſsub antiquis dominis patiebantur, falſsum eſsſse probatur.
    • Indos non eſsſse veros homines, nec capaces fidei Chriſstianæ aliqui falſsò, & erroneè principio detectionis Novi Orbis diſsſseminarunt, 2.8.50.
    • Indos ſservos effici non poſsſse certior ſsententia eſst, & qui Auctores eam expreſsſsequantur, 3.7.33. & 53.
    • Indos qui omnino barbaros, & brutis ſsimiles affirmabant, de quibus intelligendi ſsunt? 2.9.12.
    • Indos qui incapaces eſsſse dicunt, eos parum tractarunt, & agnoverunt, 2.8.61.
    • Indos primis illis temporibus pravi Duces, ac milites ſsub varijs, & iniuſstis coloribus captivabant, 3.7.61.
    • Indos deſstruunt multi, qui ſstruere debent, & quid de illis cum Iſsaîa, & Davide dicere poſssint? 3.8.25.
    • Indos, & alios infideles debellari poſsſse propter peccata contra naturam probabiliter affirmari poteſst, 2.15.26.
    • Indos non aliter potuiſsſse ad Fidem converti, quàm ſsi priùs domarentur & debellarentur, multi Auctores expreſssè teſstantur, 2.16.45.
    • Indos infideles Novi Orbis, & eorũeorum Regna, & provincias potuiſsſse ab Alex. VI. Regibus Catholicis dari, plurimi Auctores fatentur, 2.23.63. & 68.
    • Indos carnibus humanis veſscentes Hiſspani occidere, & captivare ſsolebant, 2.12. 51.
    • Indos brevi prorſsus abſumẽdosabſumendos eſsſse quidam vaticinati ſsunt, 3.6.67.
    • Indos hodie gratam, & ratam habêre Regum Hiſspaniæ dominationem multis probat Ioan. Matienz. 3.4.38.
    • Indos infideles vi præciſsâ, & abſsolutâ per bellum, aut alio modo ad Fidem convertere nunquam Hiſspani voluerunt, nec cogitarunt, 2.18.16.
    • Indos Occidentales cauſsâ fidei introducendæ, & propagandæ debellari non poſsſse, qui ſspecialiter tractent? 2.17.2.
    • Indos, qui barbari ſsunt, & agreſstes, ſseveritate ſsalutari compelli poſsſse in Eccleſsiæ gremium intrare, 2.18.8.
    • Indos procedere ab ijs, qui datâ operâ, vel fortuitò ad regiones Novi Orbis olim navigarunt, multi opinantur, qui reijciuntur, 1.9.44. & 48.
    • Indos Novi Orbis quidam tradunt procedere à Phœnicibus, & Carthaginenſsibus, vel à Romanis, & alijs nationibus, remiſssivè, 1.9.55.
    • Indos omnes Occidentales barbaros, ſsqualidos, & abiectiſssimos eſsſse ſscribit Fr. Gregor. Garcia Dominican. 3.8.34.
    • Indos Occidentales ab Heſsperio XII. Hiſspaniæ Rege, & Hiſspanis ab eo miſsſsis originem trahere putat Ovetus & alij, 1.9.59.
    • Indos ſsuæ propagationis initia ignorare mirum non eſst, & quare? 1.9.35.
    • Indos Novi Orbis à Iudæis, à Salmanaſsſsare captis procedere, multi arbitrantur, & quare? 1.9.67. & 70. & reprobantur, num. 71.
    • Indos Occidentales ex terra primum, vel putri aliqua materia formatos, aliqui erroneè putarunt, 1.9.37.
    • Indos Occidentales originem ducere ex poſsteris Chami ſsilij Noë aliqui tradunt, 1.10.35.
    • Indos olim nonnulli veros homines non eſsſse, nec Fidei Chriſstianæ capaces ſsibi perſsuaſserunt, 2.7.38.
    • Indos quantumvis malos, & tyrannos, ſsuis rebus ſspoliari non potuiſsſse, multi aſsſseverant, 3.6.70.
    • Indos hyſsſsopo aliquãdoaliquando ab Hiſspanis Sacerdotibus baptizatos fuiſsſse, an verum ſsit? 2.4.26.
    • Indos Novi Orbis ex pluribus partibus ad eum tranſsire potuiſsſse, & maximè ex Orientalibus, aut Sinis, & Tartaris, 1.10. 30.
    • Indos Occidentales, ſsicuti & Orientales, ab Ophir genus ducere putat Arias Montanus & alij, 1.10.31.
    • Indus quidam invocato nomine Virginis Mariæ à fulmine liberatur, tribus alijs ſsocijs eius ictu pereuntibus, 2.5.34.
    • Indus quidam Canibalis trecentum homines eſsitaverat, 2.12.36.
    • Indus Chriſstianus, pro mortuo iam deploratus, ſsurrexit, & plurima & miranda de vita futura narravit, 2.5.41.
    • Indus fluvius quot alios in ſse recipiat, & quot hoſstijs in Oceanum ingrediatur? 1. 1.30.
    • Indi fluminis magnitudo, & an & quatenus Gangem, & Nilum excedat? 1. 1.29.
    • Inducta ad augmentum non debent operari diminutionem, 3.1.59.
    • Infans homo eſst, & eius occiſsio lege Corneliâ vindicatur, 2.12.88.
    • Infantes ante ſseptimum diem necari ſsolebant, & cur eo tempore baptizari, & nomina ſsumere cœperint? 2.12.91.
    • Infantes in ludibrium paſssionis Chriſsti ſsæpè Iudæi crucifixerunt, & de illo oppidi de la Guarda, & altero Vrbis Cæſsar-Auguſstanæ, 2.20.85.
    • Infanticidia cur olim Chriſstianis impicta? 2.12.93.
    • Inferior ratio debet ſservire fortiori, 2. 9.27.
    • Inferiorum Ordinum culpæ ad deſsides Rectores deferuntur, 3.8.27.
    • Infidelitas Deo maximè inviſsa eſst, 2.10. 35.
    • Infidelitas in ijs, quibus fides annuntiata non eſst, non habet rationem peccati, 2.10. 77.
    • Infidelitatis peccatum cæteris gravius reputatur, 2.10.28.
    • Infidelitatis peccatum graviſssimum eſst, & quare? 2.16.19.
    • Infidelitatis tempore, quæ quis illicitè habuit, ea etiam Chriſstianus effectus reſstituere debet, 3.7.105.
    • Infidelis licèt peccet baptiſsmum ob pretium ſsibi datum recipiens, non tamen peccat ille, qui eum invitat, 2.18. 46.
    • Infidelis, qui amore alicuius puellæ fidelis ductus, ſsimulatè ſse baptizari permiſsit, & cum ea matrimonium contraxit in baptiſsmo, & matrimonio perſseverare in foro contentioſso cogendus erit, 2.18. 56.
    • Infideles priùs quàm debellentur, de ſsuis erroribus admonendi ſsunt, 2.15.52.
    • Infideles rectè poſsſsunt privari dominio ſsupra fideles, 2.11.60.
    • Infideles ſsecundùm veriorem, & communiorem opinionem habent iura, & effectus patriæ poteſstatis, 2.17.27.
    • Infideles ſsubditi vi indirectâ, & cauſsativâ benè poſsſsunt ad Fidem deduci, 2. 18.38.
    • Infideles poſsſsunt pecunijs, donis, & muneribus ad Fidem allici, 2.18.40.
    • Infideles degentes in terris Chriſstianorum licitè poſsſsunt ſsecundùm ſsententiam aliquorum directè ad Fidem Chriſstianorum compelli: quæ tamen non probatur, 2. 18.37.
    • Infideles licèt expugnari non poſssint, ut credere compeliantur, expugnati tamen, benè hortari poſsſsunt ad credendum, 2.18. 23.
    • Infideles ſsi fidelibus tranſsitum negent ad alias Provincias, in quibus prædicare velint, licitè poſsſsunt debellari, 2.20. 57.
    • Infideles quamvis Eccleſsia non puniat, benè tamen punire poteſst, & debet Hæreticos, Schiſsmaticos, & Apoſstatas, & quare? 2.19.48.
    • Infideles non ſsolùm habent dominia & imperia ex permiſssione Dei, ſsed etiam ex eius conceſssione, & approbatione, 2. 11.39.
    • Infideles multa opera præſstare poſsſsunt, quæ ſsint undecunque bona, 2.11.50.
    • Infideles non minus obligati ſsunt ad fidem ſsibi propoſsitam recipiendam, quàm fideles ad eam prædicandam, & extendendam, 2.16.17.
    • Infideles, hodie etiam, magis virtutibus quàm ſsignis Prædicatorum movebuntur, & quare? cum D. Chryſsoſst. 2.19.28.
    • Infideles quamvis peccent non recipiendo fidem, non tamẽtamen poſsſsunt à fidelibus hoc prætextu puniri, 2.19.10.
    • Infideles ſsubditi Principibus Chriſstianis, abſsque dubio compelli poſsſsunt ad deſserendam idololatriam, & alia vitia contra naturam, 2.15.3.
    • Infideles, qui nihil de vera fide audierũtaudierunt, qualiter excuſsentur? 2.16.22.
    • Infideles nullo modo ob fidem propa|gandam, & recipiendam debellari, aut compelli poſsſse, plurimi Auctores ſsentiunt, quorum dicta latè expenduntur, 2.17.1.
    • Infideles licitè poſsſsunt ad Fidem per efficacem, & importunam etiam ſsuaſsionem compelli, 2.19.57.
    • Infideles debellari licitè poſsſsunt, maximè ſsi intervenerit auctoritas Papæ, 2. 10.4.
    • Infideles ad fidem audiendam compelli poſsſse negat Sotus, Valencia, & alij ex eo quòd ad eam recipiendam compelli non poſsſsunt, 2.20.16.
    • Infideles apud Chriſstianos degentes Eccleſsia ſsuaviter tractari præcipit, & quare? 2.11.28.
    • Infideles etiam ad Eccleſsiæ gubernationem ſspectant, 2.23.115. & 141.
    • Infideles, Iudæi, & Idololatræ non habent verum dominium, & eorum bona pertinent ad Eccleſsiam, quæ ratione publicæ utilitatis poteſst illos privare iure ſsuo, quia illa habent ut peculium, 2.23. 54.
    • Infideles ob ſsolam infidelitatem, & idololatriam ad iudicium Eccleſsiæ pertinêre plures tradunt, 2.23.139.
    • Infideles ſsunt hoſstes Chriſstianorum, & etiam in Eccleſsia capi poſsſsunt, 3.6.21. & 2.10.5.
    • Infideles, & Barbari ſsuis legibus tam in pace, quàm in bello reguntur, & noſstrarum laqueis non innodantur, 3.7.29.
    • Infideles ubi convertuntur ad Fidem filij Dei, & liberi fiunt, unumq́ue in Eccleſsia, & in Chriſsto cum cæteris fidelibus corpus conſstituunt, ex D. Paul. & Clement. Alexand. 3.7.41.
    • Infideles per Papam in quibus cauſsis puniri, & iudicari poſssint, ex ſsententia Covarruviæ, & aliorum, 2.23.3.
    • Infideles cùm extra ovile Chriſsti reperiantur, nullum legitimum dominium, neque iuriſsdictionem habere poſsſsunt, 2.10. 17.
    • Infideles & Saraceni crimen ſsodomiæ committentes puniri poſsſsunt à Principe Eccleſsiaſstico, 2.15.41.
    • Infideles, apoſstatæ, rebelles, vel Fidem impediẽtesimpedientes iuſstè debellari poſsſsunt, 3.4.13.
    • Infideles ſsibi ſsubditos à ſsuis Regnis, & dominijs Princeps Chriſstianus ex iuſstis tantùm cauſsis expellere poteſst, 2.19.78.
    • Infideles ob peccata cõtracontra naturam ſsubijciuntur punitioni cuiuslibet Principis Chriſstiani, 2.15.34.
    • Infideles ob ſsolam infidelitatẽinfidelitatem ſsuis Regnis, & dominijs privari non poſsſse multis rationibus, & auctoritatibus ſsuadetur, 2. 10.41.
    • Infideles quamvis cogi non poſssint ad Fidem recipiendam, cogi tamen poſsſsunt ad eam audiendam, & eius prædicationem, & propagationem non impediendam, 2. 20.1.
    • Infideles non debent habêre fideles ſsibi ſsubiectos hodie auctâ Eccleſsiæ poteſstate, ſsed potiùs èex converſso, 2.10.38. & 40.
    • Infideles debellari poſsſsunt ob immolationem, aut comeſstionem hominum, quamvis ij, qui immolantur, aut eduntur ſsint delinquentes, & aliàs ad mortem damnati, 2. 15.8.
    • Infideles idololatræ qualiter convincendi, ſsive expugnãdiexpugnandi ſsint, iuxta gloſsſsam Interlinealem, 2.14.117.
    • Infideles, qui ipſsi baptizari nolunt, an ſsuaderi poſssint, ut filios ſsuos offerant baptizandos? 2.17.42.
    • Infideles non poſsſse debellari ob tyrannidem, idololatriam, & peccata contra naturam multi Doctores affirmant, 2.14.2.
    • Infideles omnes indiſstinctè debellari poſsſsunt, ſsi tyrannidem exercent, & innocẽtesinnocentes opprimunt, vel ſsacrificant, aut edunt, 2.15.4.
    • Infideles nobis non ſsubiecti idololatriæ cauſsâ non videntur poſsſse puniri, aut debellari, 2.14.96.
    • Infideles corrigere tenemur, non ſsolùm ut fidem recipiant, verùm ut à peccatis contra naturam deſsiſstant, 2.13.84.
    • Infideles ob ſsolum vitium infidelitatis verum dominium ſsuarum rerum & provinciarum non habêre, & licitè eis ſspoliari poſsſse Hoſstienſs. & alij plurimi, & graviſssimi Doctores ſscribunt, 2.10.2.
    • Infideles plures ab Hiſspanis in Novo Orbe ad Fidem redacti ſsunt, quâm in Europa tota per hæreticos ab ea alienati, 2. 25.16.
    • Infideles ubi puniri, & debellari poſsſse dicimus ob peccata contra naturam, intelligendum eſst de his quæ committunt poſstquàm moniti ſsunt, ut ab illis deſsiſstant, non de præteritis, 2.15.53.
    • Infideles nobis non ſsubiecti dubium eſst an propter ſsolam idololatriãidololatriam debellari poſsſsint? 2.15.2.
    • Infideles convertendi cura præcipua tangit Romanum Pontificem, & Chriſstia|nos Reges ac Principes, 2.16.40.
    • Infideles licèt de præſsenti turbentur, vel indignentur ob id quòd eos compellamus ad obſservandam legem naturæ, perſseverandum tamen eſst propter ſspem boni futuri, 2.15.55.
    • Infideles ex ſsententia D. Auguſstini, & Clement. non videntur habere poſsſse verãveram Rempublicam, neque bona, 2.10.27.
    • Infideles ſsunt ſservi, & filij ancillæ, & ſsic dominij incapaces, 2.10.20.
    • Infideles qui, & quando privari poſssint dominio quod habent ſsupra fideles? 2.11. 55. & 58.
    • Infideles gravioribus penſsionibus, & tributis onerari poſsſsunt, ut ad Fidem alliciantur, 2.16.106.
    • Infideles non tenentur Fidem ſsibi prædicatam credere, niſsi rationibus, aut miraculis convincantur, 2.4.12.
    • Infidelibus quibus, & quando bellum licitè inferri poſssit? 2.19.34.
    • Infidelibus ut ad Fidem alliciantur, blandiendum, non iraſscendum, multis Sanctorum teſstimonijs probatur, 2.17.93.
    • Infidelibus vitam donare eâ conditione ſsi baptizentur, uſsu receptum eſst, 2.18. 44.
    • Infidelibus, & impijs iure Divino dominia, & imperia concedi videntur, eiſsq́ue parendum eſsſse, docemur, 2.10.61. & 67.
    • Infideles, qui nihil de Fide audierunt, infidelitatem negativam inculpabilem habent, 2.17.61.
    • Infidelibus Fidem prædicare & peccata eorum velle punire contraria videntur, 2.14.37.
    • Infidelibus quando pacem dare, aut fœdera cum illis inire poſssimus, etiam inconſsulto Romano Pontifice, 3.4.31.
    • Infidelibus ſsemel converſsis, ſsi apoſstaſsiæ crimen timetur, poteſst Papa Principes fideles aſssignare, 3.5.8.
    • Infidelium extra Eccleſsiam poſsitorum peccata divino iudicio punienda relinquuntur, 2.14.22.
    • Infidelium malas leges vitare, vel emendare Chriſstiani tenentur, 3.7.107.
    • Infidelium reſspectu Chriſstus Petro, & eius ſsucceſsſsoribus ſsolam curam prædicationis præcepiſsſse videtur, 2.33.18.
    • InfideliũInfidelium Regna ad Fideles iuſsta ex cauſsa auctoritare Pontificis trãsferritransferri poſsſsunt, 2.11.7.
    • Infidelium provincias non ſsolùm ubi anteâ Chriſstianorum fuerunt, ſsed etiam noviter repertas, & nunquam à Catholicis occupatas Pontifex concedere poteſst ſsub ea cõditioneconditione, ſsi capiantur, 2.23.132.
    • Infidelium bona ſsine cauſsa Papa non tollit, 2.4.5.
    • Infidelium omnia opera, qui peccata eſsſse dicunt, qualiter accipiendi ſsint? 2.11. 52.
    • Infidelium provincias à quovis Principe Chriſstiano, etiam ſsine licentia Pontificis, converti, & ſsubiugari poſsſse multi tradunt, 3.1.51.
    • Infidelium etiam nobis ſsubditorum ritus tolerandi ſsunt, ſsi Chriſstianæ Religioni non adverſsentur, 2.14.30.
    • Infidelium opera omnia ideò peccata eſsſse dicuntur, quia in Deum non referuntur, 2.10.33.
    • Infidelium, maximè Indorum, templa, & idola, an & quando liceat Chriſstianis Prædicatoribus, qui inter eos ambulant, deſstruere, & demoliri? 2.20.87. & 92.
    • Infidelium perſsonæ, & bona ex ſsententia multorum non ſsolùm in temporalibus, verùm neque in ſspiritualibus Papæ ſsubduntur, 2.23.16.
    • Infidelium omnes actiones eſsſse peccata concludere videtur D. Auguſst. & alij ſsancti Patres, & Gregor. Ariminenſs. 2.10. 32.
    • Ingenia hominum melius ſsuavi, & facili fræno reguntur, ex Seneca, 2.17. 89.
    • Ingenia hominum miſserijs, & calamitatibus ſstolida fiunt, 2.8.86.
    • Inimicos etiam diligere, & iuvare debemus, cùm ſsint naturæ noſstræ participes, 2. 13. 82
    • Iniqui apud D. Paulum ſsumuntur pro infidelibus, & Sancti pro fidelibus, 2. 10 31.
    • Initia rerum magnarum ſsolent eſsſse minima, 1.5.18.
    • Initio quod nullum, vel vitioſsum eſst, tractu temporis non firmatur, 3.3.40. & quando hoc fallat, num. 43.
    • Iniuriam, & peccatum alterius, qui non excuſsat, cùm poſssit, tam eſst in vitio, quàm ille qui facit, 2.13.16.
    • Iniuriæ ſsunt quibus gratiæ debentur, 2. 7.70.
    • Iniurias Indis factas Deus miraculoſsè aliquando vindicavit, 3.8.34.
    • Innocentes per accidens in bello iuſstis | de cauſsis ſsuſscepto ſsine peccato occiduntur, 2.15.22.
    • Innocentius IV. noluit ſsua commentaria iuris deciſsivè auctoritatem habere, 2. 10.43.
    • Innocentij nobilis doctrina in materia acquirẽdæacquirendæ iuriſsdictionis expenditur, 2.25. 87.
    • Innocentij IV. auctoritas qualis, & quãtaquanta ſsit? 2.10.42.
    • Innocentius etiam ſsentire videtur infideles ad Papæ iuriſsdictionem pertinere, 2.10.22.
    • Innocentij ſsententia verior, & communior videtur, 2.11.35.
    • Innocentij opinio reiecta eſsſse ab aliquibus videtur, & quod ipſse ſsibi contrarius fuerit, 2.11.4.
    • Inquiſsitores cauſsarum Fidei non puniunt infideles non baptizatos, ſsed eos tantum, qui a fide ſsemel profeſsſsa receſsſserunt, 2.19. 49.
    • Inſsipientes, & ebrij comparatio, & quòd illis ſservitus convenit, & libertas recidenda eſst, 2.9.70.
    • Inſsipientiam deteriorem ſservitute eſsſse quibus rationibus probet D. Ambroſs. 2.7. 62.
    • Inſspiratio detectionis & converſsionis Novi Orbis non deſstituitur Scripturæ, & miraculorum auctoritate, ut Victoria putavit, 2.3.47.
    • Inſspirationes, & miſssiones, quæ divinæ eſsſse creduntur, multoties ſsunt diabolicæ, & ſsallaces, 2.3.33.
    • Inſspirationes, & revelationes non ſsunt reſspiciendæ, quando circa res graves, ſsanctas, & utiles interveniunt, 2.3.43.
    • Inſsula Sancti Laurentij quando reperta? 1.3.36.
    • Inſsula de la Trinidad deſscribitur, 1.6. 16.
    • §. Inſsula inſstit. de rerum diviſs. exornatur, 1.4.32.
    • Inſsula Sancti Ioannis de Puerto Rico, ſsive Borriquena deſscribitur, 1.6.14.
    • Inſsula ſseptem urbium dicitur reperta, & habitata a ſseptem Epiſscopis, & Hiſspanis Maurorum claſsſsem fugientibus, 1.9. 47.
    • Inſsularum Iaponij, Lequij, Bornei, Iavarum, & Philippinarum detectio, & magnitudo, 1.3.45.
    • Inſsulas, & terræ tractus plures mare ſsubmergere ſsolet, & alias etiam detegere, 1.4.16.
    • Inſsulas maris cur hîc, atque illîc Deus collocaverit ab initio mundi, 1.10.8.
    • Inſsulæ Sancti Dominici, ſsive Hiſspaniolæ deſscriptio, & nominis error, 1.6.10.
    • Inſsulæ plures diluvij tempore enatæ, & immutatæ: poſsteà verò rarò, 1.4.31.
    • Inſsulæ de Arguin, & de Cabo Verde repertæ, 1.3.19.
    • Inſsulæ nomen quid propriè ſsignificet, & unde dicatur? 1.8.22.
    • Inſsulæ de Cabo Verde an eędemeædem ac Fortunatæ, 1.3.20.
    • Inſsulæ Oceani Atlantici ab Hiſspanis detectæ innumerabiles ſsunt, & aliquæ ampliſsimęampliſsimæ, & opulentiſssimæ, 1.6.9.
    • Inſsulæ de Fernan Pò, Anni Boni, Sancti Thomæ, & aliæ quando repertæ? 1.3.24.
    • Inſsulæ Salomonis quæ, & quando detectæ? 1.6.66.
    • Inſsulæ plures hodie reperiuntur in mari Atlantico, 1.4.30.
    • Inſsulæ dictæ, Iardin de la Reina, & los Lucayos deſscribuntur, 1.6.13.
    • Inſsulæ de Cabo Verde, quas Heſsperides aliqui vocãtvocant, & inſsula D. ThomęThomæ ſsub Æquinoctiali vacuæ, & deſsertæ à Luſsitanis inventæ ſsunt, 2.6.83. & aliæ num. 85.
    • Inſsulæ maris, & quæ poſsteà in illis ædificantur pr moprimo invenientium, & occupantium fiunt, 2.6.19.
    • Inſsulæ maris dominium licèt primó occupanti quæratur, ſsuprema autem eius iuriſsdictio ei competit, qui in illo mari imperium habet, 2.6.21.
    • In inſsulis Dei ſsapientiam elucere cur dixerit Auguſst. 1.10.9.
    • Integrum eſst iudicium quod plurimorum ſsententijs confirmatur: 3.2.31.
    • Intellectus rei gerendæ aptior ille dicitur, qui magis conducit, ad meliorem, & faciliorem executionem rei de qua agitur, 3.1.33.
    • Intentio recta in bellis ſsemper requiritur, & laudatur, 2.19.33.
    • Intentio bona non excuſsat eum, qui illicita facit, 2.19.9.
    • Inveniendis inventa non obſstant, ſsecundùm Bald. 1.12.15.
    • Inventa de novo plurima, & utiliſssima omnibus ſsæculis leguntur, & aliqua eorum exempla, 1.12.16.
    • Inventionis primæ titulus ſsolus non ſsufficit ad rem aliquam acquirendam, niſsi eius etiam apprehenſsio, & occupatio ſsequatur, 2.6.17.
    • Inventionis, & occupationis primęprimæ titu|lus licèt proſsit Hiſspanis ad provincias Novi Orbis, quas ab Indis poſsſseſsſsas, cultas, & habitatas invenerunt, proderit tamẽtamen quoad deſsertas, & vacuas, 2.6.80.
    • Invidi, & novatores Indiarum retentionem mordent, quorum calumniæ referuntur, & refelluntur, 3.6.2. & ſsequentibus.
    • Invidia gloriæ, & virtutis comes, ſsemper præclara aliorum facinora calumniatur, 1.16.94.
    • Invito beneficium non confertur, 2.13. 90.
    • Invitos etiam, ac nolentes ſservare pulcherrimum eſst opus ex Seneca, & Caſssiodoro, 2.13.99.
    • D. Ioannes Evangeliſsta Templum Dianæ Epheſsinæ ſsolâ oratione deſstruxit, 2.20. 96.
    • D. Ioannem in India Orientali prædicaſsſse aliqui tradunt, 1.2.37.
    • D. Ioan. locus: Paſsce oves meas, exponitur cum Innocen. Roffenſs. Leont. Bernar. Theophyl. & alijs, quorum verba citantur, 2.23.141. & 142.
    • B. Fr. Ioannes à Sancto Franciſsco, & Frat. Hieronymus de Mendieta linguam Mexicanam repentè, & nullo ſstudio adhibito aſsſsecuti, & locuti ſsunt. 2.5.11.
    • B. Fr. Ioannis à Sancto Franciſsco notabilis hiſstoria circa cuiuſsdam dæmonis expulſsionem, 2.4.93.
    • Excellentiſssimus Dominus ac Domin. Ioannes de Mendoça & Luna, Montium Clarorum Marchio laudatur, 3.1. 78.
    • Dom. Licentiat. Ioannes Ortizius Cervantes Regij Fiſsci Patronus meritiſssimus in Cancellaria novi Regni Granatenſsis laudatur, 2.9.63.
    • Dom Licentiat. Ioannes Ortizius Cervantes in Conventu novi Regni Granatenſsis fiſsci Patronus librum peculiarem de ſsupremis Conſsilijs Regum Hiſspaniæ edere parat, 3.2.9.
    • Dom. Ioannes â Sancta Cruce Senator Panamenſsis laudatur, & eius infœlix mors, 1.7.48.
    • Pat. Ioannes Mariana laudatur, & à reprehenſsione Fr. Ioan. à Ponte defenditur, 2.8.49.
    • Pat. Ioannis Marianæ elegantiſssima verba de agreſstibus & feris moribus Hiſspanorum antiquorum, 2.8.48.
    • Pat. Ioannis Pinedæ iudicium de Regione Ophira, 1.13.17.
    • Pat. Ioannis de Salas ſsummarium in indice parum cautè ſscriptum notatur, 2. 23.8.
    • D. Ioannis 2.3. verba explicantur, 2.5. 47.
    • Ioan Baptiſsta Valençuela in explicatione loci Ciceronis de bello pro fide ſsuſscipiendo notatur, 2.16.68.
    • Ioannes Azorius, & alij qualiter diſstinguant in articulo debellationis Indorum, & infidelium ob peccata contra naturam, 2.15.28.
    • Ioannes Metellus deridet eos, qui volũtvolunt inter Indos ſsine armis prædicare, & hiſstoriam circa hoc enarrat, 2.18.6.
    • Ioan. Baptiſsta Ramuſsius notatur, 1.5.2.
    • Ioannes del Caño Canonicus Salmant. laudatur, 1.14.4.
    • Ioannes Boterus plura de Indorum Occidentalium barbarie, & incapacitate recenſset, 2.7.31.
    • Ioannes Boterus ob licentiam militum in deſstruendis idolis Indorum eoſsdem Indos faciliùs ad noſstram Religionem adductos tradit, & quare? 2.20.98.
    • Ioannes Boterus quid ſsentiat de ingenio Indorum, & de modo converſsionis eorũeorum? 2.16.48.
    • Ioannes Bodinus agnoſscit plenum dominium Indiarum Occidentalium ab Alexand. VI. Regibus Hiſspaniæ conceſsſsum, 3.1.39.
    • Ioannes Bodinus pluribus Regibus ſsine cauſsa ſsupremam dominationem negare ſsolet, 3.1.41. Vide alia ſsupr. verb. Bodinus.
    • Ioannes Matienzus quos libros ediderit, & qualiter referat ſse in uno eorum de Indorum debellatione defendẽdadefendenda latè tractare? 2.1.35.
    • Ioannes Matienzus ſscripſsit librum Hiſspano ſsermone de moderatione Regni Peru, & quid de eo Auctor cenſseat? 2.1.36.
    • Ioannes Fernandez a Velaſsco Excellentiſssimus Caſstellæ Comeſstabilis laudatur, 1.14.35.
    • Ioannes II. Rex Luſsitaniæ mittit legatos in Indiam ad quærendum Præti. IannẽIannem, 1.3.28.
    • Ioannes II. Luſsitaniæ Rex mittit exploratores navigationis in Indiam, 1.3. 27.
    • Ioannes II. Rex Luſsitaniæ multum profecit in navigationibus Indiæ Orientalis 1.3.25.
    • Ioannis III. Luſsitaniæ Regis elegãtiſsi| p. [808]maelegantiſsima, & pijſssima epiſstola ad eius in India proregem, 1.3.61.PRSS
    • Ioannes Lupus de Palacios Rubios fecit generalem quandam requiſsitionem, ſsive proteſstationem, quâ Indis præcipuè intimabatur, ut Romani Pontificis obedientiãobedientiam, & poteſstatem agnoſscerent, 2.24.31.
    • Ioannes Lupus de Palacios Rubios peculiarem tractatum fecit de inſsulis maris Oceani, 2.23.64.
    • Ioanni Sebaſstiano à Cano honores, & inſsignia à Cæſsare conceduntur, 1.5.41.
    • Ioannis Sebaſstiani à Cano, & ſsociorum reditus in Hiſspaniam cum nave victoria poſst univerſsum Orbem circumdatum, 1.5. 39.
    • Ioannis Hus error, affirmantis imperium non pendere ab Eccleſsia, in Concilio Conſstantienſsi damnatur fuit, 2.22.27.
    • Ioannis Lerij Burgundi levis coniectura de origine Indorum Occidentalium, 1. 10.36.
    • Ioannis Gineſsij à Sepulveda vita, & ſscripta, præſsertim quęquæ de iuſstitia debellationis Indiarum vulgavit, 2.1.28.
    • Ioannis Voerthuſsij notanda verba de inventione Novi Orbis, 1.16.9.
    • Iob cap. 28. prænuntiaſsſse videtur detectionem, & converſsionem Novi Orbis, & proponitur eius brevis paraphraſsis, & expoſsitio, 1.15.62.
    • Iob locus cap. 34. de Regno Hypocritæ explicatur, 2.11.16.
    • Iob locus cap. 15. verſs. 19. explicatur, 2. 20.70.
    • Iob verba cap. 15. verſs. 10. explicantur, 2.12.15.
    • Iobab filius Iectan videtur incoluiſsſse Regionem Paria, 1.13.11.
    • Ioſsaphat conſsulto Domino pugnavit cõtracontra Regem Moab in auxilium Regis Ioram, 3.4.29.
    • Ioſseph qui fidelis erat, totam Ægyptum Pharaoni infideli tributariam fecit, & in eo non peccavit, 2.10.64.
    • Ioſseph Acoſsta quæ axilia, quaſsve militares expeditiones admittat, ut Fides tutò inter Barbaros prædicari poſssit? 2.18.12.
    • Ioſseph Acoſsta putat habitatores Novi Orbis non eſsſse valdè antiquos, & ab hominibus ſsylveſstribus propagatos, & id qualiliter accipiendum? 1.10.17.
    • Ioſseph Acoſsta, Abraham Ortelius, Maluenda, & alij meritò mirantur hunc Novum Orbem adeò magnum, & divitem antiquos tot ſsæculis latuiſsſse, 1.11.3.
    • Ioſsephi Acoſstæ de Indorum Occidentalium ruditate, & feritate iudicium, 2.7.29.
    • Ioſsephi Acoſsſscripta laudãturlaudantur, 2.1.40.
    • Ioſsephi Acoſstæ elegans teſstimonium expenditur de cauſsis difficultatis, aut impoſsſsibilitatis prædicandi Apoſstolico modo inter Indos, 2.18.7.
    • Iſsaachar, & eius poſsteris, quæ pater Iacob prædixit, Indis omnino convenire videntur, 1.9.77.
    • Iſsaachar Tribus terram optimam CananęæCananææ poſsſsedit, & Aſsinum pro inſsigni ſsui vexilli portavit, 1.9.78.
    • Iſsabella Roderici ſsolo Crucis ſsigno plures Corteſsij milites ſsanavit, in Mexicano bello graviter ſsaucios, 2.5.20.
    • Iſsaias Propheta vocatur Apoſstolus & Evangeliſsta, & eius ſscriptura multa continet Sacramenta, 1.15.18.
    • Iſsaîæ locus cap. 60. & aliaque loquuntur de dominio Chriſsti, qualiter accipienda? 2. 11.38.
    • Iſsaîæ locus expenditur, & exornatur, 1. 8.82.
    • Iſsaîæ Vaticinium cap. 60. exponitur, & converſsionem Novi Orbis prænuntiaſsſse probatur, 1.15.41.
    • Iſsaîæ locus cap. 16. verſs. 4. explicatur, 2. 12.17.
    • Iſsaîæ prophetiæ cap. 43. & 51. pro converſsione Novi Orbis conſsiderantur, 1.15. 10.
    • Iſsaîæ locus difficillimus ex cap. 18: Væ terræ cymbalo alarum, &c. latè explicatur, & elegans eius Paraphraſsis, 1.15.20. & 25.
    • Iſsaîæ prophetia cap. 23.35. & 39. de locorum deſsertorum habitatione & cultura, in Eccleſsia Novi Orbis impleta eſst, 2.6.86.
    • Iſsaîæ vaticinium ex cap. 66. expenditur. & de converſsione Novi Orbis per Hiſspanos facienda explicatur, maximè ſsecundùm editionem Vulgatæ, 1.15.43. & 48.
    • D. Iſsidorus Hiſspalenſsis, qui floruit temporibus Siſsebuti, eius factum etiam tunc prudentioribus non fuiſsſse probatum affirmat, 2.19.84.
    • D. Iſsidorus divinæ legi tribuere videtur innoxij tranſsitus conceſssionem, 2.20.75.
    • D. Iſsidorus Antipodes fabuloſsos appellat. 1.11.30.
    • D. Iſsidorus, & Auguſstinus qualiter bellum iuſstum definiant? 2.6.54.
    • D. Iſsidorus quid ſsenſserit de facto Siſsebu|ti Iudæos ſsui Regni baptizari cogentis, 2. 18.35.
    • Iſsraëlitæ quibus rationibus potuerunt debellare, ſspoliare Amorrhæos, Chananæos, & alios, 1.14.114.
    • Iſsthmus Panamenſsis utrumque OceanũOceanum dividens Leucas ſemptemſeptem habet, 1.8.48.
    • Iſsthmus Panamenſsis ut perſsodiatur, & canali per eum aperto uterque Oceanus communicetur, ſsæpê tractatum eſst, & an id poſssibile ſsit? 1.8.50.
    • Iſsthmi lapides, quem Gnidij perfodere tentarunt, in fodientium oculos reſsilibant, & quid Oraculum reſsponderit, 1.8.59.
    • Iſsthmum Panamenſsem, aut alium aperire ad utrumque Oceanum communicandum, ſsi id loci natura permitteret, utiliſssimum eſsſset, 1.8.68.
    • Iſsthmum perfodere adagium, eos notat, qui fruſstrà aliquid moliuntur, 1.8.54.
    • Iſsthmum Peloponneſsi inter mare ÆgeũÆgeum, & Ionium fruſstra perfodere multi tentarunt, 1.8.52.
    • Iucatana provincia non habet nomen à Iectan, & unde? & qualiter illud habere Hiſspanorum tempore cœperit? 1.13.56.
    • Iucataniæ provinciæ deſscriptio, 1.6.24.
    • Iucatanenſses vaticinium habuerunt, homines Crucis vexillum, & vaccas ſsecum afferentes, eorum dominaturos, 2.2.60.
    • Iudas Machabæus urbem Ephren debellavit, quia tranſsitum ſsibi dare nolebãtnolebant: Machab, 1.5.2.20. 60.
    • Iudæi plures olim in Hiſspaniam tranſsmigrarunt, 1.15.31.
    • Iudæi in Ægypto graviter vexati fuerunt, 3.8.12.
    • Iudæi ſservi ſsunt Chriſstianorum licèt ex pietate ſsuſstineantur in libertate, 2.10.6.
    • Iudæi, & infideles habent bona, ut peculium, & inde eis licitè auferri poſsſsunt à Chriſstianis, 2.10.9.
    • Iudæi cuiuſsdam Vitriaij notabilis hiſstoria refertur, filium ſsuum in furnum immittentis, quia cum Chriſstianis agebat, 2.20. 86.
    • Iudæi plura deteſstanda exempla in odium, & blaſsphemiam Chriſsti, & CriſtianorumChriſtianorum ubique ediderunt, 2.20.84.
    • Iudæi decem Tribuum non videntur in Americam pervenire potuiſsſse, & quare? 1. 9.73.
    • Iudæi etiam ubi tolerantur, non ſsunt per vim ad Fidem cogendi, imò neque facilè admittendi, 2.17.3.
    • Iudæi Ægyptiorum bona citra peccatũpeccatum abſstulerunt, & exportarunt, 2.10.25. & 11. 42. & 44.
    • IudęiIudæi, Pagani quietè degentes non debent moleſstari, neque ſsuis bonis ſspoliari, 2.10.73.
    • Iudæi à Chriſstianis habitu diſstingui debent, 2.18.51.
    • Iudæi Sepharadij qui, & quare dicerentur? 1.15.35.
    • Iudæi decem Tribuum capti â Salmanaſsare ubi hodie conſsiſstant, & cur clauſsi dicantur? & alia de eis, 1.9.72.
    • Iudæi quibus exemplis filiorum immolationes defendebant? 2.12.79.
    • Iudæi, & alij infideles an, & quando bonis privari, & â terris Chriſstianorum licitè expelli poſssint, ſsi baptiſsmum non receperint, 2.18.52.
    • Iudæi, & alij infideles ſsubditi poſsſsunt tributis, oneribus, & alijs ſservitijs gravioribus, non tamen inſsolitis, premi, & honoribus, & privilegijs privari, ut ad baptiſsmum recipiendum alliciantur, 2.18.48.
    • Iudæis non debet ſservari æquitas, 2.18. 50.
    • Iudæis converſsis multum favent Romani Pontifices. 3.7.47.
    • Iudæis, qui convertuntur multæ iniuriæ â tyrannis fiunt & damna, quæ inde proveniunt, 3.7.49.
    • Iudæis in provincijs Chriſstianorum habitantibus, licitè mandari poteſst, ut Prædicatores Fidei admittant, & audiant, 2. 20.2.
    • Iudæos per totum Orbem diſspergi cur Deus ordinaverit? 1.15.66.
    • Iudæos qualiter Siſsebutus Rex Hiſspaniæ, & Dagobertus Galliæ, & plures alij Reges à ſsuis Regnis, ſsi baptizari nollent, eiecerint? 2.16.1.12.
    • Iudæos à ſsuis Regnis non tantùm Reges Chriſstiani, verùm & Tiberius Imperator exulare iuſssit, 1.1.113.
    • Iudæos, & infideles inter Chriſstianos morari periculoſsum eſst, 2.19.87. & 94.
    • Iudæorum captivitas in Ægypto 85. annis duravit, & in ea valdè multiplicati ſsunt, 3.8.13.
    • Iudæorum multiplicationem in medijs laboribus Ægypti in rubo Moyſsis Deus ſsignificavit, 3.8.14.
    • Iudex quando poſssit uti manu militari? 2. 15.14.
    • Iudex ubi deſsicit, & in mora periculum | ineſst, omnis homo iudex & miles eſst adverſsus latrones, & facinoroſsos, 2.15.36.
    • Iudicem qui quærit, debet eum eligere Catholicum, 2.10.8.
    • Iudicium à principio nullum ex iure ſsuperveniente interdũinterdum firmari ſsolet, 3.4.45.
    • Indicium proprium, non alienum, conſsiderandum eſst in ijs, quæ pertinent ad bonãbonam fidem,. 3.2.60.
    • Iugum Chriſsti ſsuave ex eis D. Matth. cap. 11. & pſsal. 33.3.7.8.
    • Fr. Iulianus Garces Tlaxcalenſsis Epiſscopus laudatur, 2.8.55.
    • Iulijſsaris locus lib. 5. de bello Gallico exponitur, & emendatur, 2.8.113.
    • Iulius III. ſspecialiter ſsanxit ne parvuli infidelium à parentibus auferrentur, vel eis invitis baptizarentur, 2.17.26.
    • Iuriſsdictio temporalis regulariter diſstincta eſst à ſspirituali, & una alteram iuvare debet, 2.23.161.
    • IuriſdictionẽIuriſdictionem qualiter quis acquirat, eam exercens in loco, quem non conſstat eſsſse de alterius iuriſsdictione? 60.
    • Iuriſsdictio Papæ ſspiritualis ſsubordinat ſsibi temporalem Regum, & Principum, 2. 22.51.
    • Iuriſsdictionis PõtificiæPontificiæ in ſspiritualibus, & temporalibus differentia, 2.22.42.
    • Iuriſsdictionem temporalem eſsſse omninò diſstinctam à ſspirituali qualiter intelligẽdumintelligendum ſsit? 2.22.48.
    • Iuriſsdictionem temporalem Ecceleſstẽtanstentans auferre, in ſsua iniquitate confunditur, 2.22.22.
    • Iuriſsdictionem nullam temporalem extra terras Eccleſsiæ Pontificem Romanum exercêre poſsſse multi aſsſseverant, 2.22.6.
    • Iuriſsdictionem nemo habet extra ſsuum territorium, 2.14.10. & 21.39.
    • Ius quæſsitum difficiliùs tollitur, quàm quærendum, 3.1.5.
    • Ius proprium, & gratia, ac privilegium quando ad idem tendunt, benè poſsſsunt cõcurrereconcurrere; cumulari, 3.1.56.
    • Ius naturale, & gentium omnibus nationibus commune eſst, & æquale, 2.6.66.
    • Ius naturale non mutatur, nec commune eſsſse deſsinit, etiam ſsi aliquæ gentes barbaræ eius tranſsgreſsſsores non puniant, 2.20. 79.
    • Ius gentium quibus nominibus deſsignetur à varijs Auctoribus? 2.6.68.
    • Ius divinum, quod eſst ex gratia, non tollit humanum, quod eſst ex naturali ratione, 2.10.53.
    • Ius Divinum immutabile, & invariabile eſst, 2.6.77.
    • Ius in mari, vel alio loco publico longâ poſsſseſssione quæſsitum, interim durat, dum quis eo uti non deſsinit, 3.3.66.
    • Iure gentium introductæ ſsunt diviſsiones hominum, provinciarum, Regnorum, & dominiorum, & quare? 2.6.69.
    • Iuris Divini præceptum eſst aliorum bona, & poſsſseſssiones non concupiſscere, 2.6. 78.
    • Iuri gentium ea tribui poſsſsunt, quæ etiãetiam iure civili inducta, ab alijs gentibus communiter recepta fuerunt, 3.3.15.
    • Iura plura citantur, quæ adducunt exempla Imperatorum, & Regum, qui à Pontificibus privati, aut puniti ſsunt, 2.22.55.
    • Iura quæ docent poteſstatem temporalẽtemporalem ab ſspirituali diſstingui, non negant quin utraque in Pontifice dari poſssit, 2.23.162.
    • Iuribus quæ Papæ negare videntur poteſstatem temporalem, qualiter reſsponderi poſssit remiſssivè, 2.23.170.
    • Iuſsta tantum quæ ſsunt à Deo mandari, & procedere credendum eſst, 2.3.41.
    • Iuſstè poſssidet, qui auctore legitimo iudice poſssidet, 2.54.33.
    • Iuſstè poſssidet, qui auctoritate iuris aliquid poſssidet, 3.2.25.
    • Iuſstinianus Imperator ſse ipſsum laudat ob bella, quæ pro Religione amplianda ſsuſscepit, 2.16.76.
    • Iuſstinianus Imperator paganos, & hæreticos ex ſsuo Imperio eiecit, 2.16.111.
    • Iuſstitiam bellorum, quæ inter ſse Barbari & infideles gerunt, Chriſstiani anxiè indagare non debent, 3.7.28.
    • Iuſstitiæ in ſstudio omnis Regum ac Magiſstratuum cura eſsſse debet, 3.8.29.
    • Iuſsti Lipſsij peculiaris ſentẽtiaſententia de debellatione Barbarorum infidelium, 2.15.7.
    • Iuſsti Lipſsij elegantiſssima verba de rerum, ac Regnorum mutationibus expenduntur, 2.2.21.
    • Iuſsti Lipſsij elegantiſssima verba de Dei vindicta referuntur, 2.13.63.
    • Iuſstus Lipſsius optimè tradit nullâ re magis mores componi, quàm Religione, 2.14. 44.
    • Iuſstus Lipſsius quid ſsenſserit de notitia Novi Orbis? 2.12.3.
    • Iuſstus Lipſsius graviter refert, & plorat vaſstationem Novi Orbis, 3.8.40.
    • Iuſstus Lipſsius indiſstinctè probare videtur bellum, quod infertur barbaris, à noſstra religione abhorrentibus, 2.16.71.
    • Iuſstus Heurnius ſscripſsiſsſse dicitur librum de legatione Evangelica ad Indos capeſsſsenda, quem Auctor non vidit, 2.1.41.
    • Iuvenalis locus expenditur de vana idololatria Ægyptiorum, 2.14.99.
    • Iuvenalis, & Ovidij loca expenduntur de eſsu carnium agentia, 2.12.46.
  • L

    • Labor maior impendi debet ubi maior utilitas ſsperatur, 2.1.7.
    • Labor ſsuus unucuique prodeſsſse debet, 2. 22.3.
    • Laborem nemo ſsuſscipit ſsi utilitatis, & commodi alicuius ſspem non habeat, 1.16. 112.
    • Labores, & onera qui alijs imponunt, & ipſsi ea non tangunt, in Evangelio reprehenduntur, 3.8.19.
    • Lacedæmonij, Derinoxeni, quaſsi fallentes hoſspites, dicebantur, 2.20.51.
    • Lacedæmonijs furta impunita erant, ſsed non ideò furtum deſsinit eſsſse contra ius naturale omnium gentium, 2.20.80.
    • Lacones, Sinæ, & aliæ nationes ſsuos cives peregrinari vetabant. 2.14.43.
    • Lactantius Firmianus multum invehitur contra eos, qui antipodes eſsſse affirmabãtaffirmabant, 1.11.28.
    • Lanctantij Firmiani elegantiſssima verba de effectibus veræ Religionis, 2.14. 43.
    • Lanzerus Peruanus Miles, Crucis ſsigno ægris, & ſsaucijs adhibito, magnas curationes exercuit, 2.5.21.
    • Lapides intra, multa miranda reſpertareperta ſsunt, & exempla remiſssivè, 1.12.106.
    • Lapidei globi admodum rotundi reperiuntur in inſsula Cuba, qui ad ænea tormenta proficiunt, 1.7.39.
    • Latini barbari, & Italia Barbaria dicitur à Plauto, 2.8.27.
    • Latro eſst qui a latronibus comparare ſsolet, 3.7.107.
    • Dom. D. Laurentius Ramirez de Prado Regij Conſsilij Indiarum Senator laudatur, 1.10.21. & 3.2.6.
    • Legati cur Sancti dicerentur? 2.20.26.
    • Legatis iniuria facta, cenſsetur fieri Principibus, à quibus mittuntur, 2.20.30.
    • Legatos etiam ab hoſstibus miſsſsos audire, & benevolè tractare omnes gentes naturali iure tenentur, 2.20.25.
    • Legitimum dici non debet, niſsi quod de iure, & legibus venit, 2.6.48.
    • Lege veteri in dubijs cauſsis Summorum Sacerdotum iudicium exquirebatur, 3.2.25.
    • Leges, & præcepta Regum ubi longè abſsunt, facilè contemnuntur, & hoc in Indijs contigiſsſse ex Eman. Roder. Acoſst. & alijs, quorum verba referuntur, 3.6.40.
    • Leges inter arma non exaudiũturexaudiuntur, 3.44.
    • Leges quantumvis iuſstæ improborum temeritate violantur, 3.6.37.
    • Leges quibus Imperatores Romani Hæreticos, & infideles adigebant, B. Auguſstinus valdè commendat, 2.16. 109
    • Leges quas Conſstantinus, Theodoſsius, & alij Imperatores contra paganos, & eorum ſsacrificia tulerunt, de infidelibus eiſsdem Impp. ſsubditis accipiendæ ſsunt, 2. 19.72.
    • Leges ut quis in aliquo loco dare poſssit, eius dominus eſsſse debet, 3.3.47.
    • Leges Rhodiæ, & aliæ de mari, & rebus ad mare & navigationes pertinentes a diverſsis Principibus latæ, arguunt eos in ipſso mari imperium habere, 3.3.49.
    • Leges Imperatorum RomanorũRomanorum allegare, & ſsequi an & quatenus in Regnis Hiſspaniæ licitum ſsit? 2.21.77.
    • Leges & ſschedulæ Regiæ, quæ omnes Indos ſstatim liberos iudicari iubent, & in poſssidentes probandæ legitimæ ſservitutis neceſssitatem tranſsmittunt, quâ ratione nitantur, 3.7.67.
    • Legis veteris exempla admiranda interdum potiùs quàm ſsequenda, 2.14.113.
    • Legem ferre Summus Pont. poteſst, & expedit, ut converſsi ad fidem ab omni humana ſservitute liberi fiant, 3.7.46.
    • Legis veteris auctoritates an, & quando à Chriſstianis poſssint allegari ad deciſionẽdeciſionem cauſsarum? 3.7.31.
    • Legis antiquæ præcepta de puniendis idololatris poſst Chriſsti adventum magis ſstringunt, 2.13.33.
    • Legis antiquæ privata bella prohibentis verba referuntur, 3.7.78.
    • Legum humanarum pœnas ſsi fortè effugiant ij, qui Indos affligunt, Dei oculum, & ſsupplicium non effugient, 3.8.32.
    • Leſstrigones Antropophagi erant, & ideò ſstriges eo nomine dictæ, 2.14.60.
    • Lex divina nullâ hominum conditione, aut conſsuetudine abrogari poteſst, 2.20. 78.
    • Lex divina & naturalis omnibus hominibus intrinſsecùs à Deo communicata vi|detur ex D. Paul. Auguſst. & Caſssian. 2. 13.70.
    • Lex etiam ſsi corrigatur, rationes tamen eius æternæ, & immutabiles ſsunt, 2.23. 127.
    • Lex magis domina eſst rerum noſstrarum, quàm nos ipſsi, 3.2.56.
    • Lex naturalis eſst lumen rationis humanæ naturâ ipſsâ omnium hominum mẽtibusmentibus inſsitum, 2.13.68.
    • Lex dubia, quæ â conſsuetudine aliquam interpretationem accepit, ita ſservanda eſst, licèt poſsteà conſstet alium eius ſsenſsum fuiſsſse, 3.2.45.
    • Lex Chriſsti maximam libertatem, & ſsuavitatem in ſsua introductione requirit, 2. 17.90.
    • Lex Titia, §. Seia, D. de auro, & argent. dum loquitur de ſsigno Dei, illuſstratur, 1.15. 45.
    • Lex ut vim, D. de iuſst. & iur. exornatur, 2.6.52.
    • Lex urbana 166 D. de verb. ſsignif. emendatur cum Cuiac. 1.14.17.
    • Lex relegatorum 7. §. eſst quoddam, D. de interdict. & releg. illuſstratur & emendatur, 1.4.24.
    • Lex fluminum 24. §. Servius, D. de dam. infect. & l. Marcius, D. locat. conciliantur, & illuſstrantur, 1.7.60.
    • Lex plurima, D. de orig. iur. exornatur, 1.1.6.
    • Lex ſsic eveniet, D. de adult. l. homo liber, D. de acquir. rer. dom. l. ultim. C. de legit. tut. expenduntur, & exornantur, 2.7. 86.
    • Lex in Orbe 17. D. de ijs qui ſsunt ſsui, illuſstratur, 1.14.77.
    • Lex 3. C. de vet. num. poteſst. & l. 1. C. de oblat. vot. de nummis obrizatis loquẽtesloquentes explicantur, & emendantur, 1.13.35.
    • Lex 5. C. de ſsuſscep. & arcar. l. 2. C. de metall. ubi habetur mentio obrizæ, emendantur, 1.3.40.
    • Lex ſsi captivus 20. §. expulſsis, D. de captiv. explicatur, & illuſstratur, 2.6.36.
    • Lex ex hoc iure, D. de iuſst. & iur. & ſsimiles illuſstrantur, 2.6.72.
    • Lex cùm pater 69. §. dulciſssimis, D. de legat. 2. exornatur, 2.6.73.
    • Lex in pecudum, D. de uſsur. l. iuſstiſssimè de ædilit. edict. & §. in pecudum, inſst. de rer. diviſs. exornantur, 2.7.19. & 55.
    • Lex 1. §. ius naturale, & §. ius gentium cum ſsimil. perpenditur, & illuſstr. 2.6.67.
    • Lex quod ſservus, D. de ſstipul. ſserv. & l. ſsi uſsumfructum, D. de liber. cauſs. exornantur, 2.7.83.
    • Lex ultim. C. de emancip. liber. illuſstratur, 2.7.71.
    • Lex tutorem, §. 22. D. de his, quæ ut indign. & ſsimiles expenduntur, & illuſstrantur, 2.21.8.
    • Lex ſsi quiſsquam de diverſs. & tempor. præſscrip. & l. ſsanè ſsi maris, D. de iniur. explicantur, 3.3.63.
    • Lex in Orbe de ſstat. homin. & l. Roma. ad municipal. & aliæ ſsimiles illuſstrantur, 2. 21.22. & 50.
    • Lex Lucius, D. de evict. l. 5. §. ſsi fortè, D. de reivendicat. explicantur, 2.21. 63.
    • Lex 1. & ſsimiles, C. ne Chriſstian. mancip. explicantur, & illuſstrantur, 2.11.56.
    • Lex de quibus, D. de legibus, l. 1. C. quæ ſsit long. conſsuet. & ſsimiles exornantur, 2. 24.85.
    • Lex 3. D. ne quid in loc. publ. exponitur, 2.21.68.
    • Lex ſsi quis necandi, penult. C. ad l. Cornel. de ſsicar. exponitur ex mente Rævar. contra Cuiac. 2.12.87.
    • Lex ut vim, D. de iuſst. & iur. & l. non tantum de appell. & ſsimiles exornãturexornantur, 2.13. 13.
    • Lex benè à Zenone, C. de quadrien. præſscrip. explicatur, 2.21.36. & 64.
    • Lex nemo 43. de reg. iur. & ſsimiles explicantur, 3.1.66.
    • Lex quod ſsi nolit, §. qui mancipia, D. de ædilit. edict. illuſstratur, 2.8.13.
    • Lex quoties 67. D. de reg. iur. explicatur, & illuſstratur, 3.1.31.
    • Lex forma, §. fin. de cenſsib. & aliæ ſsimiles explicantur, 3.1.58.
    • Lex ſsancimus 17. C. de ſsacroſs. Eccle. expenditur, & illuſstratur, 3.5.39.
    • Lex ultim. C. de fideicom. l. hac conſsultiſssima, C. de teſstamen. expenduntur, 3.2. 30.
    • Lex 1. D. de uſsucap. & l. ult. D. pro ſsuo illuſstrantur, 3.3.5.
    • Lex 4. verſs. Non tamen, D. de alienat. indic. & aliæ, quæ de litium execratione agunt, referuntur, & illuſstrantur, 3.3.8.
    • Lex ultim. C. ad leg. Flav. de plagiar. remiſssivè explicatur, 3.7.102.
    • Lex 1. C. ne Chriſstian. mancip. hæretic. vel Iudæ. &c. cum ſsimilib. illuſstratur, & explicatur, 3.5.19.
    • Lex ultim. D. de uſsucap. explicatur, & concordatur cum l. ſsi quiſsquam, D. de di|verſs. & tempor. præſscript. 3.3.65.
    • Lex Chriſstianis 6. C. de Pagan. expenditur, 2.10.72. & cap. 11.27.
    • Lex poſstliminium, §. filius, D. de captiv. illuſstratur, 3.6.50.
    • Lex poſstliminij 5. §. 1. & lex mulier 6. D. de captiv. expenditur, & declaratur, 3. 7. 18 & 83. & ſseqq.
    • Lex non tantum, D. de appellat. & l. addictos, C. eod. exornantur, 2.13.96.
    • Lex ultim. D. de uſsu, & habit. perpenditur, & illuſstratur, 2.13.91.
    • Lex inter artifices 31. D. de ſsolut. exornatur, 2.9.7.
    • Lex 1. C. de excuſsat. artific. lib. 10. l. 1. C. de privil. Scholaſst. lib. 12. & l. 1. de fabri cenſs. in Cod. Theodoſsiano expenduntur, 2.8.40.
    • Lex in quæſstione, §. minori, C. de ſsent. paſsſs. expenditur, 2.9.62.
    • Lex unic. C. de gladiator. lib. 11. quâ gladiatorum ſspectacula prohibita ſsunt, declaratur, & illuſstratur, 2.14.83.
    • Lex deprecatio, D. ad leg. Rhod. de iactu, expenditur, 2.21.19. & rurſsus latiùs explicatur, num. 52. & in illis verbis: Lex autem maris, 3.3.46.
    • Lex 3. D. de offic. Præſsid. expenditur, & illuſstrantur, 3.4.5.
    • Lex 2. C. quan. & quib. quar. pars deb. lib. 10. exornatur, 2.25.60.
    • L. ultim. D. de legat. & l. ſsanctum de rer. diviſs. explicantur, 2.20.27.
    • L. 1. 2. & aliæ, C. de pagan. explicantur, 2.20.82. & 88.
    • L. patre furioſso de his, qui ſsunt ſsui, vel alie, iur. & aliæ ſsimiles illuſstrantur, 3.1.3.
    • L. 1. C. de pagan. illuſstratur, 2.19.75.
    • L. 1. C quan. lic. unicui. ſsui. iud. ſse vindic. expenditur, & exornatur, 2.15.35.
    • L. metũmetum 9. §. ſsed licet, D. quod met. cauſs. ponderatur, & illuſstratur, 3.4.26.
    • L. quicunq;quicunque & aliæ plures tit. C. de omn. agro deſser. lib. 11. explicantur, 2.6.102.
    • L. iniuriarum, §. ſsi quis, D. de iniur. & §. littorum, inſst. de rer. diviſs. cum ſsimilib. illuſstrantur, 2.20.36.
    • L. 68. tit. 4. part. 1. explicatur, 2.3.53.
    • L. 21. tit. 5. part. 1. explicatur, 2.3.10.
    • L. 35. titul. 2. part. 3. quæ vocat amicos Dei eos, qui illius inimicos quomodolibet occidunt, perpenditur & illuſstratur, 2. 13.47.
    • L. 10. tit. 1. part. 2. quæ apponit definitionem tyranni, illuſstratur, 2.12.10.
    • L. 5. tit. 14. part. 3. & verba Gregor. Lopez ibîd. ponderantur, & explicantur, 3.7. 70.
    • L. 1. & 2. tit. 1. part. 2. illuſstratur, 2.22.9.
    • L. 2. tit. 23. part. 2. explicatur, 2.19.40.
    • L. 2. tit. 23. part. 2. primam cauſsam iuſsti belli in eo conſstituit, quod pro amplianda Fide, & Religione ſsuſscipitur, 2.16.77.
    • L. 8. tit. 1. lib. 6. Recopil. exponitur, 2. 21.75.
    • L. 1. 2. & aliæ tit. 8. lib. 7. Recop. quæ de piſscatione & venatione agunt, declarantur, 3.3.69.
    • Libera quæ ſsunt tranſseunt in ius occupãtiumoccupantium, 2.6.15.
    • Liberum arbitrium Deus hominibus dedit, & in eo ipſsorum converſionẽconverſionem, vel damnationem reliquit, 2.17.20.
    • Liberum aliquem relinqui ad malè faciendum potiùs eſst imperfectio, quàm libertas, 2.9.71.
    • Liberi eſsſse homines omnes præſsumuntur, & in naturali ſstatu manêre, 3.7.71.
    • Libertas naturali iure inſspecto omnibus competit, 3.6.3.
    • Libertas inæſstimabilis, & favorabilis eſst, & pro ea in dubio pronuntiandum, 3. 7.64.
    • Libertatis datio pia, & meritoria cenſsetur, eiuſsq́ue favore multa contra communes iuris regulas ſstatuta ſsunt 2.7.65.
    • Libertate nihil gratius præſstari poteſst, & eius privatio omni ſsupplicio gravior cenſsetur, & morti comparatur, 3.7.66.
    • Librum ſuũſuum quis illum appellare poteſst, in quo aliorum dicta benè, & diſstinctè congeſssit, etſsi de ſsuo nihil adijciat, 2.1.13.
    • Lignum quoddam Novi Orbis noctu lucem emittit, 1.7.32.
    • Lignum ſum gansfumigans, quod Deus Iſsaîæ 42. & Matth. 12. non extingui pręcipitpræcipit, Gentiles recenter converſsos ſsignificat, 3.7. 24.
    • Limenſsis Vrbis, quæ aliâs Regum civitas dicitur, deſscriptio, & laudes, & utriuſq;utriuſque nominis cauſsæ, 1.6.46.
    • Linea Meridionalis qualiter Orbem dividat? 1.6.70.
    • Linguarum variarum locutio, & intellectio fuit donum Dei Apoſstolis conceſsſsum, 2.5.6.
    • Linguarum donum, & miraculum multis Novi Orbis Prædicatoribus conceſsſsum fuit, 2.5.7.
    • Linguarum varietas, & ignorantia veros prædicatores Fidei à converſsione Indorum terrêre non debet, 2.19.25.
    • Litterarum uſsu non ſsolùm Indi Occidentales, verùm & Orientales, & aliæ nationes caruerunt, 2.8.95.
    • Lis, & controverſsia inter Reges Caſstellæ & Luſsitaniæ ſsuper terminis Indiarum unde orta, & qualiter compoſsita? 1.6.68.
    • Lis inter Luſsitaniæ & Caſstellæ Reges orta ſsuper terminis Indiarum à Romano Pontifice ex eorum compromiſsſso ſsedata fuit, 3.1.48.
    • Lites minui, & finiri maximè expedit Reip. propter earum damna & diſspendia, 3.3.7.
    • Littora maris, quæ iure gentium communia ſsunt, quo reſspectu populi Romani eſsſse dicantur, 2.21.69.
    • Littorum appulſsum, & ſsuarum provinciarum hoſspitium, qui peregrinis iniuſstè denegant, iniuriarum tenentur, & contra omnes leges humanitatis peccare cenſsentur, 2.20.35.
    • Lyræ, ſsive Citharæ inventio qualiter cœperit? 1.12.21.
    • Loca deſserta, & inculta hodie etiam primò occupantium fiunt, 2.6.88.
    • Loca, quæ non conſstat per aliquem fuiſsſse occupata & culta, nullius in bonis cenſseri & occupantis fieri cenſsuit Aretinus, etiam ſsi iaceant intra territorium alicuius civitatis, vel Principis: ſsed contraria opinio magis verior, & receptior eſst, 2 6.90.
    • Locorum deſsertorum, & zerbidorum alienatio facilior eſst, quâm aliroum, 2.6. 101.
    • Locrenſses res novas horrebant, 1.16. 13.
    • Longa non ſsunt, quibus nihil demi poteſst, 1.2.1.
    • Lot, & Abraham, quia hoſspitales erant, Angelos hoſspitio recipere meruerunt, ex D. Paulo 13. ad Hebræos 2: 2.20. & 39.
    • Lothariusſsar Romæ pictus inſspicitur, à Pontifice Imperij coronãcoronam recipiens, 2.22.30.
    • Lucani locus exponitur, 2.14.90.
    • Lucani locus expenditur, 2.21.47.
    • Luciani ſsabula de quadam navigatione à ſse in novas regiones facta narratur, & ridetur, 1.12.55.
    • Lucianus qualiter eos laudet, qui alienis ſscriptis uti ſsciunt? 2.1.18.
    • Lucius Marinæus Siculus debili argumẽtoargumento tribuit Romanis Novi Orbis detectionem, 1.12.96. & 99.
    • Lucra honeſsta appellat Caſssiodorus ea per quæ nemo læditur, nec ſsuis bonis exuitur, 2.6.79.
    • Lucretij carmina referuntur de ſstatu, & conditione hominum antiquorum tractantia, 2.8.21.
    • Lucretij carmina referũturreferuntur adverſsus eos qui mundum rotundum eſsſse putabant, 1.11. 10.
    • Lucretius vanos, & ſstolidos vocat eos, qui Antipodes agnoſscunt, 1.11.29.
    • Mag. Fr. Ludovicus Legionenſsis qualiter exponat tres vocationes, ſseu legationes Parabolæ Divi Lucæ, 1.16.99.
    • Ludovicus Legionenſsis graviter exprimit feritatem, barbariem, & incultos mores Indorum Occidentalium, 2.7.30.
    • Ludovicus Cabrera Regius Chroniſsta laudatur, 1.6.77.
    • Ludovicus Barbarus Imperator legem condidit contra aſsſserentes Imperium pendere ab Eccleſsia, 2.22.13.
    • R. P. Ludovici de Valdivia Societatis Ieſsu zelus, & cura pro Indis Chilenſsibus à bello offenſsivo defendendis, 3.4.9.
    • P. Ludovici Molinæ opinio notatur, qui indiſstinctè nullam Rempublicam tenêri peregrinos recipere docet, 2.20.55.
    • Ludovici Barbari Imperatoris geſsta omnia contra Eccleſsiam damnata ſsunt, 2.22. 26.
    • Ludovici XII. Galliæ Regis apophtegma refertur, 3.6.54.
    • Ludovicus Pius renuntiavit privilegio eligendi Pontificem, 2.22.37.
    • Lupercalibus in feſstis qualiter fœminæ verberarentur? 2.14.66.
    • Luſsitaniæ Regum Eccleſsiæ feudetarium eſsſse, plures affirmant, & quare? 3.1.84.
    • Luſsitaniæ Reges quibus titulis uſsi ſsunt poſst Indiæ Orientalis acquiſsitionem? 1.3. 54.
    • LuſitanięLuſitaniæ Reges cur à Deo Orientalis Indiæ titulis ornari meruerint? 1.3.56.
    • Luſsitaniæ Reges primam curam expeditionum Indiæ in propagatione Evangelij collocarunt, 1.3.57.
    • Luſsitani ob fidem ſsibi fractam, vel iniurias ab Indis Orientalibus illatas, plures eorum regiones debellarunt, 3.4.8.
    • Luſsitani Reges IndięIndiæ Orientalis opes & commercia in ſse tranſstulerunt, 1.3.51.
    • Luſsitani magis quàm reliqui OrientalẽOrientalem Indiam perluſstrarunt, 1.3.4.
    • Luſsitani ſsemper cum deſspectu, & ſsuperbia de Caſstellanis loqui ſsolebant, 1.6.75.
    • Luſsitani D. Thomam Apoſstolum in In|dia ut patronum agnoſscunt, & venerantur, 1.2.42.
    • Luſsitanorum navigationis in IndiãIndiam Orientalem initia, 1.3.15.
    • Luſsitanorum virtus, & conſstantia in navigationibus, & expeditionibus Indiæ Orientalis à multis extollitur, 1.3.50.
    • Luſsitanorum laudes ob navigationem & acquiſsitionem Indiæ Orientalis, 1.3.5.
    • Luſsitanorum Regum ſsanctas ordinationes qualiter, & quare in Indijs Orientalibus eluſsas fuiſsſse tradat Maffæius? 3.6. 41.
    • Luſsitanorum navigationes ad Indiam Orientalem Iſsaîæ vaticinio prænuntiatæ videntur, 1.15.21.
    • Luſsitanorum gloria, & triumphus ob detectam, & ſsubiugatam Indiam Orientalem carminibus venuſstiſssimis celebratur, 1.3. 62.
  • M

    • Machabæi qualiter petierint auxilium à Romanis, 3.4.30.
    • Machiavelli impium dogma damnatur tradentis Religionis curam Imperiorum incrementis officere, 1.16.89.
    • Macrobij elegans locus expenditur, 2. 1.17.
    • Madera inſsulæ detectio, & magnitudo, 1.3.18.
    • Magallani ſsocij ad Moluccas perveniunt, & diverſso itinere in Hiſspaniam perveniunt, 1.5.38.
    • Magallanica terra vaſstiſssima, & necdum ſsatis detecta, 1.6.61.
    • Magallanicum fretum quando, & quomodo detectum? 1.5.36.
    • Magallanicum fretum quando, & qualiter ex parte maris del Sur, luſstraverint, & tranſsierint Ioannes Ladrillerus, Petrus Sarmientus, & Ferdinandus Lamerus, 1.8. 44.
    • Magallanus quid fecerit in inſsula Zebu, & qualiter occiſsus? 1.5.37.
    • Magallanus cur de aperiendo freto tractaverit? 1.6.71.
    • Magallanus aperuit fretum diu deſsideratum, quo uterque Oceanus adiri poſsſset, 1. 8.35.
    • Magi olim vocabantur Reges, ideſst ſsapientes, & quare? 2.9.33.
    • Magnates non excuſsantur â reſstitutione damnorum, quæ famuli inferunt eorum potentiâ confiſssi, 3.6.81.
    • Magnes lapis fortuitò repertus, 1.12. 20.
    • Magnes cur ſsemper Septentrionem requirat? remiſssivè, 1.11.81.
    • Magnetis proprietates mirandæ, & unde ei nomen? remiſssivè, 1.11.80.
    • Magnetis uſsum ſsunt qui veteribus tribuant, 1.12.31. & 42.
    • Magnetis novum, & mirum experimentum, 1.11.82.
    • Magnetica acus, & eius præciſsa neceſsſsitas ad navigationes per altum ineundas, 1.11.73.
    • Magneticâ acu multi etiam utuntur in terreſstribus itineribus, & de mõtibusmontibus Magneticis, qui attrahunt ad ſse navigia, quibus ferrum ineſst, 1.11.83.
    • Magneticæ acus uſsum veteribus omnino fuiſsſse ignoratum probatur, 1.12.42.
    • Magneticæ acus inventum extollitur, & quòd priſscis ignoratum fuit, 1.11.77.
    • Magneticæ acus nullum extat nomen apud antiquos, 1.12.45.
    • Magneticæ acus invẽtorinventor quis, & de eius commodis, & uſsibus remiſssivè ad plures Auctores, 1.11.79.
    • Magneticæ pixidi Novi Orbis detectio debetur, 1.12.43.
    • Magnos in magnis occupari decet, 2.1. 45.
    • Maguei arbor Novi Orbis ad innumera deſservit. 1.7.33.
    • Mahometani quando primùm ad IndiãIndiam Orientalem acceſsſserint? 1.3.3.
    • Maieſstatisſsæ tenentur, qui ſsine licentia Principis bellum movent, & etiam in hoſstes, & alienos graſsſsantur, 3.5.90. & iterum, 3.7.79.
    • Maioratus inſstitutio dubia ex conſsuetudine, & modo ſsuccedendi in eo recipit interpretationem, 3.1.24.
    • Maioratus poſsſseſsſsor, qui rem eius alienavit, de conſsilio ſsapientis excuſsatur, & an alienatio valeat? 3.2.33.
    • Maiorum actus, & mores pro lege accipiuntur, 2.24.69.
    • Maius nihil accidit à mundi conſstitutione, quàm Novi Orbis detectio ex ſsententia Fr. Luis Legionenſsis, 1.16.39.
    • Malabaricum bellum cum Calecuti regulo cur cœptum? 1 3.33.
    • Malaca Vrbs, & eius expugnatio, 1.3. 37.
    • Mala fides ſsupervenies poſst præſscriptionem legitimè completãcompletam non nocet, 3.2.53.
    • Mala non ſsunt facienda, quamvis inde eveniant bona, 2.8.127.
    • Mali ſsunt prohibendi à malo, & cogendi ab bonum, 2.13.44.
    • Malorum interventio, bonis aliorum operibus nocêre non debet, 3.6.100.
    • Malos qui punit, & percutit in eo quod mali ſsunt, Deo gratiſssimus eſst, 2.16.28.
    • Malum cum ſsine punitione perſserverat, augetur, 2.15.54.
    • Malucarum ſsive Molucarum inſsularum deſscriptio, & qualiter ad Caſstellæ terminos pertineant? 1.6.63.
    • Mancipia, quæ ex India Orientali adducuntur, quando verè ſservire debeant? 3.6. 111. & 116.
    • Mandans, vel permittens delictum fieri, illud facere videtur, etiam ſsi mãdatariusmandatarius excedat, 3.6.77.
    • Mandatum qui habet ad quæcunque neceſsſsaria, ad utilia etiam habere videtur, 3.1. 35.
    • Mandati fines, aut limites non videur excedere, qui ea facti, quæ dominus faceret, ſsi præſsens eſsſsent, 2.24.57.
    • Manilij Poëtæ elegantiſssima carmina de Imperiorum mutatione, 2.2.15.
    • Manilij locus elegans de Orbis rotunditate, 1.11.17.
    • Manumiſssionis alapæ, & iniuriæ fœlices vocantur à Claudiano, 2.7.71.
    • D. Marci locus exponitur cap. ultim. & quando ille ſsuam Evangelicam hiſstoriam ſscripſserit? 1.14.15.
    • Marcus Antonius Imper. qualiter conſsilia peteret, & admitteret ex Iulio Capitolino, 3.2.16.
    • Marcus Paulus Venetus totum pœnè Orbem iuſstravit, 1.3.2.
    • Mare ad Polum Antarticum maximè diffunditur, ſsed terræ tamen magna ſspatia relinquit contra opinionem antiquorum Philoſsophorum, 1.8.16.
    • Mare non fecit Deus ad navigandum ſsecundùm ſsententiam D. Ambroſsij, 1.16. 19.
    • Mare in univerſsum multò plus occupat huius Globi inferioris, quàm terra, 1.8. 18.
    • Mare Septentrionale navigare non ita mirum, ac Oceanum Occidentale, 1.12. 93.
    • Mare cur periculis plenum fecerit Deus? 1.16.20.
    • Mare ultra Groenlandiam unius diei curſsu fertur innavigabile, 1.12.94.
    • Mare dicitur Tharſsis, quaſsi egenum, & eiectum, 1.8.6.
    • Mare unum ſsi alij pronum ſsit, & interiacentis terræ impedimẽtumimpedimentum auferatur, in illud influet, 1.8.65.
    • Mare nihil bonum producit ſsecundùm Plat. & Homer. & dicitur quaſsi amarum, & ab Ægyptijs pernicies vocatur, 1.8.5.
    • Mare, & aqua marina Regem, & Regias opes ſsignificant, 1.8.13.
    • Mare liberum titulus eſst cuiuſsdam libri ab hæreticis editi contra iura acquiſsitionis, & retentionis Indiarum, 2.1.48.
    • Mare Pamphylium portentoſso naturæ miraculo receſssiſsſse, & ſsiccum iter præbuiſsſse dicitur, Alexandro Magno contra Perſsas exercitum ducenti, 2.4.33.
    • Mare utrum connumarariconnumerari debeat inter bona, vel inter mala, 1.8.4.
    • Mare del Sur, ſsive Auſstrale dicitur etiãetiam mare Pacificum, & quare? 1.8.29.
    • Mare del Sur cur adeò tranquillum ſsit & de maris fluxibus, & refluxibus, & eorũeorum cauſsis remiſssivè, 1.8.30.
    • Mare Gramineum reperit Columbus in prima navigatione: & an id manſserit ex reliquijs Atlanticæ? 1.4.27.
    • Mare etiam in prono ultra littus non poteſst excurrere, 1.8.64.
    • Mare univerſsum non ſsolùm navigabile, ſsed de facto etiam antiquitus navigatum, 1. 12.26.
    • Mare an ſsit inferius, vel depreſssius terrâ? remiſssivè, 1.8.67.
    • Mare nullis a quis augetur, etiam ſsi aliud mare in illud influat, 1.8.66.
    • Mare del Sur, noſstrorum primus detexit & conſspexit Balboa, & iter ad illud aperuit, 1.5.28.
    • Mare diverſsas appelationes habet pro varietate provinciarum, quas alluit, ſsed unum tamen eſst 1.8.31. & 3.3.38.
    • Mare Mediterraneum cur ita dicatur? & cur etiam magnum vocetur? cur Oceanus maior & re verâ magnus, imò & maximus ſsit? 1.8.33.
    • Mare venit ſsub nomine territorij, 3.3. E 7.
    • Mare ſsæpè ſsumit nomen à Terris finitimis, & oportet in eo delicta cohibêre, 3. 3.38.
    • Mare & maris littora hodie ex communi totius Orbis uſsu in dominio & iure Principum eſsſse videntur, 3.3.50.
    • Maria omnia innavigabilia olim Atlantica dicebantur, 1.11.68.
    • Maria ferè omnia navigabilia ſsunt, 1. 8.10.
    • Maria omnia inter ſse mutuò perforata ſsunt, & cum Oceano varijs modis communicantur, & quid in Hyrcano, Caſspio, Mediterraneo, & Rubro, 1.8.32.
    • Mari ille imperare videtur, qui in continenti proxima imperium habet, 2.6.22. & 3.3.35.
    • Maris plurima bona, & commoda recenſsentur, 1.8.8.
    • Maris, vel alterius loci publici poſsſseſssioni longo tempore præſscriptæ qui inſsiſstit, alterum eodem iure uti prohibet, 3.3.67.
    • Maris mentio in Scriptura ſsacra ponitur pro loco pleno theſsauris, & inter benedictiones habitare loca martima, & commercijs opportuna, 1.8.14.
    • Maris & littorum, uſsus, & navigatio cuilibet communis & libera eſsſse videtur, 3.3. 28. & 57.
    • Maris, ut terræ ius, cum prohibitione navigationis exterorum, per Pontificem noſstris Regibus concedi potuit, 3.3.31.
    • Maris, & littorum proprietas, licèt in univerſsum à nemine occupari, vel acquiri poſssit, eorum tamen protectio pertinet ad Principes, quorum territorijs adiacent, 3.3.35.
    • Maris varios ſsinus vel tractus proprio iure ſsibi privativè vendicant plures Principes & Reſsp. liberæ, qui referuntur, 3. 3.36.
    • Maris iuriſsdictio an etiam ad loca remota extendatur? 3.3.41.
    • Maris ſsicut & aridæ confines aſssignari poſsſsunt, & an proprius pertinentiæ vocentur? 3.3.42.
    • Maris dominium non pertinere ad Imperatorem ridiculum eſst, ſsecundùm Alciat. 3.3.48.
    • Maris imperium in Romanis agnoſscit Virg. Claud. & alij, 3.3.51.
    • Maris primum dominum Minoëm facit Strabo, & Diodorus Neptunum, & quare? 3.3.54.
    • Maria Magdalena cur unguento unxerit pedes Domini? 1.14.20.
    • Beatiſssima Virgo Maria Hiſspanis ſsæpè in Novo Orbe præliantibus opem tulit, & præſsertim cùm Mexici obſseſssi eſsſsent, 2. 4.51.
    • Beatiſssimæ Virginis Mariae imago, & devotio plura miracula in Novo Orbe fecit, 2.5.32.
    • Marinæi figmentum de numiſsmate Auguſsti Cæſsaris in mineralibus Novi Orbis reperto, à multis exploditur, & qualiter ibi eſsſse potuerit? 1.12.99.
    • Marius filias ſsuas dijs AverrũcanisAverruncanis immolavit, 2.14.84.
    • Doct. Marta piaculum eſsſse dicit dubitare de debellatione infidelium ob peccata contra naturam, 2.15.27.
    • Doct. Marta ſscripſsit latè de dominio infidelium & Indorum, & Roman. Pontific. poteſstate ſsuper eos, 2.1.42.
    • Doct. Marta graviter invehitur contra negantes abſsolutam Papæ iuriſsdictionem in temporalibus, & eorum argumentis reſspondet, 2.23.56.
    • Martialis epigram. 34. lib. 14. cui titulus: Falx ex enſse, explicatur, 2.17.84.
    • Martialis epigram. de Ceruleis Britannis agens, exponitur, 2.8.112.
    • Martinus V. Nicolaus V. & Caliſstus III. & alij Romani Pontif. Luſsitaniæ Regibus, ut Regna infideliũinfidelium debellare, & occupare poſsſsent, conceſsſserunt, 2.24.28.
    • B. Fr. Martinus Valencia Franciſscanus, & ſsocij innumerabiles Indos converterunt & baptizarunt, 2.4.22.
    • Marquardus de Suſsanis ſspecialiter egit de iurib. acquiſsitionis Novi Orbis, 2.1.32.
    • Marquardus de ſsuſsanis plenam dominationem Indiarum noſstris Regibus tribuit, 3.1.18.
    • Marquardus hæreſsim ſsapere inquit AlexãdriAlexandri VI. donationi cõtradicerecontradicere, 2.23.66.
    • Martyres plures fuiſsſse in Novo Orbe probatur, 2.5.48.
    • Martyrum cõfeſsioconfeſsio, & paſssio eſst unũunum ex ſsignis veræ Fidei, & Eccleſsiæ Dei, 2.5.46.
    • Martyram ſsanguis, & Sanctorum patientia & afflictiones Eccleſsiæ Dei ſsemina fuerunt, 2.17.53.
    • Maſsculæ Veneris uſsus apud omnes ferè Indos frequentabatur, 2.12.28.
    • Mathatias idololatrãidololatram interfecit, 2.13.30.
    • Matthæi verba cap. 17: Ergo liberi ſsunt filij, explicantur, 3.7.43.
    • Matthæi verba cap. 10: Neque audierit ſsermones veſstros, qualiter exponantur? 2. 20.21.
    • D. Matthæi locus cap. 24. verſs. 14. exponitur & illuſstratur, 1.14.69.
    • D. Matthæi cap. 24. A quatuor ventis colliget eos, exponitur cum D. Auguſst. & Palacios, 1.15.17.
    • B. Pat. Matthæus Riccius veſstem ornatiorem ſsumpſsit, cùm, inter Sinas prædicare voluit, 2.18.67.
    • Mater ſsi fidelis fit, & pater infidelis, ſsufficit conſsenſsus matris, ut filius etiam invito patre baptizare poſssit, 2.17.38.
    • Matres non habent filios in poteſstate, 2. 17.31.
    • Matrimonia coacta difficiles exitus generare ſsolent, 2.17.72.
    • Matrimonium inter Catholicam, & Hæreticum qualiter, & quare prohibitum ſsit? 3.5.14. & 16.
    • Matrimonium quod fieri tractabatur inter Sereniſssimam Mariam, Hiſspaniæ Infantem, & Carolum Regis Angliæ filium, quibus rationibus dilatum fuerit, 3.5.13.
    • Mauri, ſsive Moriſsci ultimò ab Hiſspania per Philippum III. expulſsi, quot fuerint? & hiſstoria huius expulſsionis, remiſssivè, 2.19.93.
    • Media omnia licita excogitare, & exequi oportet, per quæ Barbari facilius ad Fidem deveniant, 2.18.63.
    • Media, regio Aſsiæ, & eius Geographia, 1.1.40.
    • Media in ſsacra Pagina quas nationes cõprehendatcomprehendat? 1.1.59.
    • Medi ſsunt populi Thraciæ in finibus Europæ, 1.1.41.
    • Medi etiam à Parthis victi ipſsi nomẽnomen dederunt, 1.1.57.
    • Medorum Imperium Abdiæ Babylonij & Artabani tempore latiſssimum fuiſsſse, 1. 57.
    • Medorum nomine non tam illorum Provincia, quàm Imperium denotatur, 1.1. 56.
    • Mœcenatis notabile conſsilium ad Auguſstum Cæſsarem circa Religionem extendendam, & peregrinarum Religionum ſsectatores debellandos, 2.16.73.
    • D. Melchior de Valencia citatur & laudatur, 2.6.23.
    • Meletides toto ingenij captu vix ad quinque numerare potuit, 2.8.100.
    • Memoria eorum, qui pro Republica præclarum aliquod facinus geſsſserunt, ſsemper commendari debet, & quare? 1.5.3.
    • Mendacium, quantumvis leve, dicere non licet pro totius mundi conſservatione, 2. 14.15.
    • Menti humanæ totius animi Regnum à natura tribuitur, 2.9.44.
    • Mentis infirmitas ſsemper in iure ſsublevatur, 2.9.43.
    • Mentis languor damnum in bonis ſsolet afferre, 2.9.45.
    • Mercatores extranei, & peregrini benè poſsſsunt ingreſsſsu, & commercio roſstrarum provinciarum prohiberi, 2.25.67.
    • Meridies, ſsive Meridionalis mundi plaga quæ, & cur ita dicta? 1.1.19.
    • Meridionales omnes gẽtesgentes timidæ ſsunt, Septentrionales verò animoſsiores, & robuſstiores, 2.4.64.
    • Metallis, & lapidibus pretioſsis abundat Novus Orbis, 1.7.38.
    • Mexicani homines nimis albos ſservabant, & mirabantur, 1.10.41.
    • Mexicani litterarum loco picturis utebantur, 2.8.96.
    • Mexicani quatuor ſsæculis ante adventũadventum Hiſspanorum, illius vaticinium habuerunt, & à maioribus in poſsteros derivarunt, 2.2. 59.
    • Mexicanæ urbis, & regionis deſcripriodeſcriptio, & laudes, & Cancellaria, & Metropolis, 1.6.32.
    • Mexici prædixit adventum, & dominationem Hiſspanorum quidam captivus, qui de more ſsacrificabatur, 2.2.52.
    • Mexici ante adventum Hiſspanorum homines armatos, flebiles voces, cometes, igneos globos, & alia oſstenta apparuiſsſse, 2.2.53.
    • Mexici urbis nomen, unde mutuatum? 1.13.54.
    • Mexici duo idolorum millia colebantur, 2.12.104.
    • Mexici plerumque mille homines ſsingulis diebus immolabantur, & aliquãdoaliquando quinque mille, & quot annis pluſsquàm ſseptuaginta millia, 2.12.56.
    • Mexicum urbs, dicta fuit anteà Tenuchtitlan, utriuſsque nominis etymologia, 1. 6.33.
    • Michaël Salon nunquam dixit, Reges noſstros Novum Orbem tyrannicè poſssidêre, 2.23.9.
    • B. Fr. Michaël Benavides, Archiepiſscopus de Manila, qualiter dolêret de modo converſsionis Indorum? 2.17.77.
    • Michaëlis Hoſspitalis elegantia carmina de damno bellorum adducuntur, 3.6.47.
    • Migrationes, Coloniæ varianum nationum, & Auctores plurimi, qui de illis ſscribunt, 1.10.20.
    • Miles, qui miraculum fecit, poſsteà furcæ damnatus fuit, 2.5.25.
    • Milites Hiſspani in Indijs aliquãdoaliquando iuſstis ex cauſsis in Barbaros ſsævierunt, 3.5.56.
    • Milites, ſsi aliquod damnum popularibus faciant, magiſster militum illud reficere debet, 3.6.88.
    • Milites vix pij eſsſse poſsſsunt, 3.6.43.
    • Milites voluntarios vult Deus, 2.17. 16.
    • Milites Hiſspani, quibus rationibus ſsuam adverſsus Indos ſsævitiam excuſsare ſolebãtſolebant, 3.6.60.
    • Milites Hiſspani duodecim in inſsula Hiſspaniola fugarunt duo millia incolarum, 2. 4.45.
    • Milites tredecim, qui cum Pizarro manſserunt in inſsula Gorgona, privilegijs honeſstantur, 1.5.44.
    • Militaris diſsciplina à Romanis maximè obſservabatur, 3.6.49.
    • Militari uſsu, etiam capti in iuſsto bello ut ſservi detinentur, 3.7.16.
    • Miniſstri Dei eſsſse ſsolent, etiam qui mali ſsunt, 3.6.101.
    • Miniſstri ſsi idonei fuerint, etiam hodie Apoſstolico more prædicando, multum inter Barbaras nationes proficient, 2.19.20.
    • Miracula oſstendunt favorem, inclinationem, & vocationem Divinam, cum Lipſsio, 2.5.1.
    • Miracula plura, & ſspecialia Novi Orbis congeruntur, & oſstenditur idem in eius cõverſioneconverſione contigiſsſse, quod in primitiva Eccleſsia, 2.5.2.
    • Miracula non defuerunt hoc ſsæculo prædicantibus inter Indos, 2.19.29.
    • Miracula vera, & proficua nũquamnunquam fiunt ab Hæreticis, Magis, & Diabolis, neque fient ab Anti-Chriſsto, ſsed quædam tantùm illuſsiones, & præſstigia, 2.3.55.
    • Miracula plurima, quæ olim præceſſerũtpræceſſerunt in Fidei prædicatione, efficiunt, ut hodie plura paſssim fieri, neceſsſse non ſsit, 2.3.56.
    • Miracula ut plurimum Deus per viros bonos, & ſsanctos operatur, 2.3.51.
    • Miracula rara eſsſse debent, & cur in Novi Orbis converſsione pauca intervenerunt? 2.3.49. & 52.
    • Miracula aliquando fiunt à malis, & flagitioſsis hominibus, & quare? 2.3.54.
    • Miracula plura operata in Novo Orbe per varios omnium ordinum Religioſsos remiſssivè, & Auctores qui de illis ſscribunt, 2.5.45.
    • Miracula in Novi Orbis converſsione Deum omiſsiſsſse, credibile non eſst, cùm illis ſsemper egeant tyrones in Fide, 2.4.11.
    • Miracula, & auxilia cœleſstia in bellis nullibi magis frequentia fuerunt, quàm in expeditionibus Hiſspanorum ad Novum Orbem, 2.4.43.
    • Miracula nulla vel pauca in detectione, acquiſsitione, & converſsione Novi Orbis interveniſsſse, Victoria, & alij putarunt, 2. 3.35.
    • Miracula multa, & maxima in detectione, converſsione, & acquiſsitione Orbis Novi interveniſsſse, latè probatur contra Victoriam & alios, 2.4.15.
    • Miracula Divina facilè ad exemplum humanarum actionum producenda non ſsunt, 2.6.8.
    • Miracula aperta, & repetita Eccleſsiæ qui negat, maius ipſse miraculum feciſsſse, dicetur, ex Auguſst. & alijs, 2.4.16.
    • Miracula tot, ac tanta cur Deus initio naſscentis Eccleſsiæ patraverit? ex Auguſst. & Gregor. 2.4.5.
    • Miracula ſsi deficiant, rarò prædicantibus creditur, 2.4.4.
    • Miracula multa, & magna ſsemper Deus edidit in converſsione novarum provinciarum, & exempla Angliæ, Flandriæ, Hollandiæ, & aliarum, 2.4.6.
    • Miraculi inſstar videri debent præviæ diſspoſsitiones, quibus Deus ordinavit detectionem Novi Orbis, 2.4.28.
    • MiraculũMiraculum, quod Mechoacani accidit Indo cuidam, confeſssionem paranti, 2.5.43.
    • Miraculum cuiuſsdam Apoſstoli, qui olim apud Peruanos prædicaſsſse dicitur, 1.14. 58.
    • Miraculum illud magnum exſsiccationis maris Rubri multa naturalia habuit, 2.3. 68.
    • Miraculum ingens, & notabile, quod initio detectionis Regni Peruani contigiſsſse narratur, 2.4.55.
    • Miraculoſsa hiſstoria fœminæ cuiuſdãcuiuſdam Indæ, quæ baptiſsmum ſsuſscipere uſsque ad mortis articulum recuſsaverat, 2.5.38.
    • Miraculoſsè quæ â Deo facta ſsunt, in exẽplumexemplum, vel conſsequentiam adduci non debent, 2.19.60.
    • Miſseri, & pauperes ſsemper potentiorũpotentiorum iniurijs, & ſspolijs ſsubiacent, ex Iuvenali, 3. 6.53.
    • Miſssiones, & inſspirationes, quæ non confirmantur teſstimonijs ſscripturarum, vel miraculorum, non ſsunt ſsecuræ, 2.3.36.
    • Miſsteca in regione reperitur notabile præſagiũpræſagium adventus, & dominationis Hiſspanorum à dæmonibus editum, 2.2.61.
    • Mizraim filij deformes, 1.10.49.
    • Molucæ inſsulæ à Luſsitanis, & Caſstellanis prætendebantur, & quare? 1.6.72.
    • Molucæ inſsulæ quales, & quando repertæ? 1.3.41.
    • Monarchia Romanorum, & aliæ, quæ in Orbe maximæ fuerunt, per ryrannidemtyrannidem partæ ſsunt, 2.6.44.
    • Monarchia quælibet conſstat ex Divino cultu, ſsapientia Theologica, & potentia ſsæulari, 3.1.29.
    • Monarchiam Siculam in temporalibus, & ſspiritualibus qui afferant? 3.1.74.
    • Monarchicum Imperium omnium optimum & convenientiſssimum ſsemper eſst iudicatum, 2.23.112.
    • Monitio canonica præcedens iuſstificat excommunicationem ſsequentem, 2.16.8.
    • Monitio, & ſsuaſsio blanda punitionem præcedere debet, 2.16.6.
    • Monſstra omnia hominum rationalium reformatis corporibus reſsurrectura ſsunt, 2.8.5.
    • Monſstra plura, humanãhumanam effigiem referentia, reperta ſsunt tum terreſstria, tum marina & aërea, qui de eis agunt? 2.7.21.
    • Montes ignivomi plures reperiuntur in Novo Orbe, Ætna, & Veſsuvio mirabiliores, 1.7.55.
    • Mors quomodolibet contingens, mala dici non poteſst, ſsi eam bona vita præceſssit, 1.7.50.
    • Morti, ſsenectuti, & paupertati Lacedæmonij ſsacrificabant, 2.14.104.
    • Motezuma ſsimul centum quinquaginta uxores ex ſse gravidas habuit, 2.12.25.
    • Motezuma Monarcha Imperij Mexicani plura habuit oracula, & oſstenta ſsuæ calamitatis, & adventus, & dominationis Hiſspanorum, 2.2.54.55.56. & ſseqq.
    • Moyſses bella geſssit contra Amorrhæos ob denegationem tranſsitus ad terram Promiſssionis, ſsecundùm D. Auguſstin. & alios, 2.20.51.
    • Moyſsi cur denegatum in terram Promiſsſsionis ingredi? & cur eius ſsepulchrum occultum eſsſse Deus voluerit? 2.12.123.
    • Moyſsis factum, Ægyptium propriâ auctoritate Occidentis qualiter à peccato excuſsetur? 2.3.14.
    • Moyſsis facinus, Ægyptium propriâ auctoritate occidentis, qui iniuſstè Iudæum vexabat qualiter excuſsetur? 2.13.19.
    • Moyſsis bella contra Amorrhæos, & alios ex ſsola Divinæ voluntatis obſservatione excuſsant Auguſst. Abulenſs. & alij, quorũquorum loca expenduntur, 2.2.27.
    • Multa facta tenent, quæ ab initio fieri prohibentur, 2.17.41.
    • Multitudo miniſstrorum oneroſsa potiùs, quàm utilis eſsſse ſsolet, 2.25.58.
    • Multitudo ubi eſst, ibi & confuſsio, 2.85. 51.
    • Mundi æterna lex eſst, ut omnia in eo morti, & mutationi ſsint ſsubiecta, 2.2.19.
    • Mundi nomen contractum ad inferiora elementa dividitur communiter in tres partes, Europam nempe, Aſsiam, & Africam. 1.1.23.
    • Mundi-climata, ſsive plagæ quæ, & quot? 1.1.15.
    • Mundi appellatio generaliter ſsumpta quid contineat, 1.1.10.
    • Mundos plures eſsſse, qui affirmant, graviter errant, 1.12.75.
    • Mundus muliebris quid ſsignificet? 1. 1.14.
    • Mundus Græcè dicitur ϰοσμ, quod ſsignificat ornamentum, 1.1.12.
    • Mundum ex una tantùm parte cœlum, & terram habêre multi ex antiquis cum Epicùro opinabantur, alij cum Stoicis, & Peripateticis contrarium ſsentiebant, 1.11. 9. & 11.
    • Mundus puncti rationem obtinet, 1.6.1.
    • Mundus an dicatur à movendo, vel à munditie? 1.1.11.
    • Mundus quodammodo videtur auctus poſst Novi Orbis detectionem, licèt multa detegenda ſsuperſsint. 1.6.3.
    • Mundus à Deo ex nihilo, ſsed pulcherrimus conditus, 1.1.9.
    • Munera maxima, clariſssima naturæ fortuitò ſsæpè reperta ſsunt, & aliqua exempla, 1.12.18.
    • Mures in Ægypto qualiter generentur? 1.9.39.
    • Mures, & locuſstæ Peruanis nunquam viſsæ in adventu Hiſspanorum, eos prodigioſsè infeſstarunt, 2.2.66.
    • Muri, quo Sinæ provincias ſsuas à Tartaris dividunt, & tuentur, maxima, & penè incredibilis fabrica, 1.8.79.
  • N

    • Nabuchodroſsorus, Idanthyrſsus, & Cyrus ad Indiam Orientalem non pervenerunt, 1.3.9.
    • Nabuchodonoſsoris hiſstoria duo tempore Eccleſsiæ deſsignat, ſsecundùm D. Auguſst. 2.16.85.
    • Nachodonoſsoris, & Cyri, quamvis infidelium, imperiũimperium in facris Litteris probari videtur, 2.10.63.
    • Nabuchodonoſsoris, Cyri, & aliorũaliorum tyrãno| p. [821]rumtyramnorum imperium iniuſstum fuit, & cur â Deo permiſsſsum? 2.11.12.
    • Natio nulla ita hebes, & barbara eſst, cui permitti poſssit, ut Deum ſsaltem generaliter non agnoſscat, & revereatur, 2.13. 75.
    • Natio nulla eſst, ex qua aliqui non ſsint prædeſstinati, 2.19.15.
    • Nationem cœlo, & ſsolo fœlicem ſsortiri, glorioſsum eſst, 2.8.14.
    • Nationes plures corpora ad effectus varios pingunt, aut tingunt, 2.8.110.
    • Nationes plures ab Imperio Romano liberas tam de iure, quàm de facto extitiſsſse, verius eſst, 2.21.44.
    • Nationes omnes multa quotidie peccata propter avaritiam cõmittuntcommittunt, præſsertim in expeditionibus militaribus, 3.6.62.
    • Nationes aliquæ remiſssivè referuntur, quæ hoſspites, & peregrinos admittere prohibent, 2.20.50.
    • Nationes quædam naturâ imberbes, 2. 8.116.
    • Nationes aliæ alijs ſsemper barbaræ viſsæ ſsunt, 2.8.24.
    • Nationes diverſędiverſæ alięaliæ alijs oppoſsitæ ſsunt, 2.25.56.
    • Nationes plurimæ barbaræ etiam hodie reperiuntur, quarum comparatione paucæ ſsunt quæ politicè vivunt, 2.8.22.
    • Natura varias quotidie formas edere conatur, 2.7.20.
    • Natura, & ratio hominis, quæ eſst fundamentum dominij, etiam in peccatoribus reperitur, 2.10.59.
    • Naturale eſst, magis nova, quâm magna mirari, 2.8.94.
    • Naturalis ratio non patitur, alterum cum alterius iactura locupletari, 2.8.126. Navarræ Regnum tum alijs cauſsis, tum ratione tranſsitus denegati, iuſstè à Ferdinando Rege Catholico captum fuit, 2. 20.63.
    • Navarræ Regnum Iulius II. Ioanni ut ſschiſsmatico ademit, & Regibus Catholicis occupandum conceſssit, 2.22.57. Navarrenſsis Regni reſstitutionem quo argumento excuſset Navarrus? 3.5.28.
    • Doct. Navarrus teſstatur, ſse nunquãnunquam ſscripſsiſsſse contra iuſstitiam obtentionem Regni Navarræ, 2.20.66.
    • Naufragium horrendum, & miſerandũmiſerandum, quod Indica claſssis circa HabanãHabanam paſsſsa eſst quintâ die Septemb. ann. 1622: 1.7.52.
    • Navigandi peritia veterum cum noſstra comparari nequit, 1.12.33. & 1.11.78.
    • Navigantes inſsanire, aut mori cupere, aut mendicos eſsſse, aliqui dixerunt, 1.16. 17.
    • Navigantes nublio, aut procelloſso tempore ſsyderum obſservatione ſse iuvare non poterant, 1.11.75.
    • Navigatio, & navis apud Oneirocriticos bona portendit, 1.8.12.
    • Navigatio quẽquem olim progreſsſsum habuerit, cum Claudiano, 1.12.30.
    • Navigatio maris Indici iuſstè à noſstris Regibus prohiberi poteſst alijs nationibus, 3.3.70.
    • Navigationis in deteſstationem plura, remiſssivè, 1.16.18.
    • Navigationis, & commercij navalis utilitas expenditur, 1.8.9.
    • Navigationis aliquam peritiam, & certitudinem ex ſsyderum obſservatione Phœnices nacti fuerunt, 1.11.74.
    • Navigationes, & peregrinationes Hiſspanorum in Novo Orbe admiratione digniſssimæ ſsunt, 1.16.10.
    • Navigationes, & navigantes ac peregrinantes multis nationibus exoſssi, 1.16.12. Navigationis antiquorum longiſssimæ, remiſssivè, 1.9.45.
    • Navigationes in Novum Orbem repetuntur, 1.5.26.
    • Navigationes mirandæ Battavorum per mare Graciale, remiſssivè, 1.12.95.
    • Navigationes tantùm littorales priſscos exercuiſsſse, qui affirment? 1.12.36.37. 38. & 40.
    • Navigationes ſsine remis veteres nunquãnunquam exercebant, 1.12.39.
    • Navigationes per altum antiquitus in uſsu fuiſsſse, quidam tradunt, & earum exẽplaexempla, 1.12.25. & ſseqq.
    • Navigationes per altum olim incognitæ erant, 1.11.69.
    • Navigationes admirãdæadmirandæ fortuitò factæ, 1.5.8.
    • Navigationes per altum raræ olim, & portenti loco habitæ, 1.12.34.
    • Navigationum uſsus utiliſssimus, 1.16. 31.
    • Navigationes longiſssimæ aliquorum ad Polum Antarcticum, 1.6.8.
    • Navigationum priorum ad Novum Orbem audacia, & pericula carminibus exprimuntur, 1.16.33.
    • Navis ex India vi ventorum in Germaniæ portum delata, 1.5.12.
    • Navis Victoriæ laudes, & memoria, 1.5. 42.
    • Navium, & navigationis inventio, & uſsus à Noë temporibus initium accepit, 1. 11.70. & 3.3.55.
    • Navium forma, Aſstrolabium, & alia nautica inſstrumenta, quibus hodie utimur, ab antiquis ignorabantur, 1.11.72.
    • Naves Papyraceæ quæ, & ubi? 1.15. 26.
    • Naves in altiſssimis montibus, & longè à mari poſsitis aliquando repertæ ſsunt, 1. 12.107.
    • Naves Commendatoris Loayſsæ, & Epiſscopi Placentini poſst Magalianum, fretum ab eo inventum tranſsierunt, 1.8.36.
    • Naves qui duces perforaverint, aut incenderint, & qui equos, aut ſscalas ademerint, ut milites animoſsius pugnarent? 1. 5.31.
    • Navigia & merces extraneorum, quæ in mari, vel portubus Novi Orbis reperiuntur, apprehendi, & confiſscari iubentur, 2.25.80.
    • Nauta ille, qui dicitur, Columbo notitiam Orbis Novi præ itiſſeprævidiſſe, ab Augelis delatus eſsſse, ab aliquibus perhibetur, 2. 3.30.
    • Nautarum, & maritimorum hominum fera & improba natura eſst, & quare? 3.3. 39.
    • Nebulæ planorum Regni Peru, quas vocant Garuas, ad plura utiles ſsunt, 1.7. 44.
    • Nebuloſsa provincia in Regno Georgiorum, & eius mirabilis hiſstoria, 1.1.72.
    • Neceſssitate in extrema exiſstenti quilibet tenetur opem ferre, 2.13.81.
    • Nechaus Rex Ægypti foſsſsam ex Nilo ad Rubru mare fodere cœpit, in cuius opere 10020. Ægyptiorum perierunt, 1.8. 56.
    • Negligitur, quod communiter poſssidetur, 2.25.59.
    • Negatia pluribus commiſsſsa ſsegnius expediuntur, 2.25.57.
    • Nemo poteſst venire ad Fidem, niſsi Deus traxerit eum, Ioan. 6: 2.17.17.
    • Neptunum ob claſsſsem, quam per mare inſstituit, maris dominum antiquitas fabulatur, 3.3.54.
    • Nero irriſsus fuit, quòd Iſsthmum Peloponeſssi perfodere voluit, 1.8.53.
    • Nicanor Rex Syriæ nunquam perficere potuit foſsſsam, quam ex Caſspio mari ad Euxinum ducere deſstinavit, 1.8.51.
    • Nicaraguæ provinciæ deſscriptio, 1.6. 25.
    • Nicolaus de Lyra, & alij inter iuſstas belli cauſsas idololatriæ punitionem ponunt, 2.13.28.
    • Nicolao de Ovando ſsummè iniungitur à Regibus Catholicis cura converſsionis, & bonæ tractationis Indorum, 3.6. 29.
    • Nili origo noſsci non poteſst ob æſstum Torridæ Zonæ cum Lucano, 1.11.37.
    • Nili origo, & incrementum his ultimis temporibus à Luſsitanis detecta, 1.12. 23.
    • Nili originis cognitio à veteribus fruſstra tentata, & impoſssibilis reputata, 1. 12.24.
    • Nobiles, qui in ſsuo famulatu, vel ſsatellitio habent homines ſsceleratos, ex delictis eorum tenentur, 3.6.87.
    • Noë, velut mundi hæres à Deo conſstitutus, qualiter Orbem inter filios diviſsit? 1.9.12.
    • Noë à veteribus ſsub Iani nomine colebatur, & quare etiam Conſsuvius, & Chaos mundi diceretur, 1.9.11.
    • Noë poſsteri brevi tempore nimis aucti, & ſsparſsi ſsunt, 1.10.10.
    • Noë plus decem annis per Mediterraneum navigavit, poſsterorum ſsuorum familias, ſseu Colonias inviſsens, 1.10. 12.
    • Noë poſsteri ſsolùm tres antiquas Orbis partes dividiſsſse, & habitaſsſse leguntur, 1.9. 14.
    • Noë poſst diluvium conſstitutus fuit â Deo veluti parens cæterorum hominum, & qualiter illis provincias diviſserit, 1.9.8.
    • Nomina qualiter provincijs novè detectis, aut ſsubactis imponi ſsoleant, 1.13. 53.
    • Nomina locorum, & provinciarum facilè inverti, & mutari ſsolent, 1.13.9.
    • Nomina ſsuarum urbium, & provinciarum ſsolent duces ad extraneas à ſse detectas transferre, 1.6.30.
    • Nominum ſsimilitudo, aut affinitas ad alicuius rei identitatem probandam fallaciſssima eſst, 1.13.44.
    • Norte eſst nomen Belgicum, & ſsignificat Septentrionem, 1.8.26.
    • Nova quæque & repentè conſspecta, quãvisquamvis puſsilla ſsint, communiter admirationem incutiunt, & de cœlo miſsſsa credantur cum Seneca, & Tertull. 2.8.93.
    • Nova Francia, 1.6.21.
    • Nova multa videri, quæ iam olim in uſsu fuerunt, 1.12.6.
    • Novarum rerum ſstudium, & experimentum laudatur, 1.16.21.
    • Novæ Hiſspaniæ Indi magna ex parte duabus peſstibus abſsumpti ſsunt, 3.6. 65.
    • Novæ Hiſspaniæ provinciæ deſscriptio, & cur ita dicta? 1.6.29.
    • Novæ terręterræ, & inſsulæ repertæ ſsunt in Oceano Septentrionali, 1.12.91.
    • Novæ Galleciæ, Mechoacan, Guaxacæ, & Tlaſscalæ provinciæ deſscribuntur, & Cancellariam habent, 1.6.31.
    • Novellæ Theodoſs. & Valent. notabilia verba expenduntur, 2.16.61.
    • Novi Orbis temperies, & amœnitas deſscribitur, & comparatur Tempe, aut campis Eliſsijs ſsecundùm Acoſstam, 1.7. 11.
    • Novi Orbis ſscientiam habuiſsſse qui & Antipodum, 1.12.63. Et reſspondentur, num. 70.
    • Novi Orbis incolas eoſsdem eſsſse, ac Hyperboreos tradit Goropius, 1.12.51. Sed reijcitur num. 60.
    • Novi Orbis feracitas, & ubertas præfertur Aſsiæ, & Indiæ Oriental. ſsecundùm Maiolum, 1.7.30.
    • Novi Orbis excellentias cur Auctor notare voluerit? 1.7.2.
    • Novi Orbis provinciæ, ut plurimum, amœniſssimæ, & temperatiſssimæ ſsunt, 1. 7.3.
    • Novi Orbis arbores toto anno frondent, & virent, 1.7.29.
    • Novi Orbis ingens, & quæſstuoſsa detectio ex parvis initijs proceſssit, 1.5.16.
    • Novi Orbis regiones, & provinciæ non erant vacuęvacuæ, & deſsertæ quando ab Hiſspanis detectæ ſsunt, 2.6.63.
    • Novi Orbis converſsio, per Hiſspanos facta, verè, & propriè annuntiata videri poteſst per Iſsaîam cap. 18. ut affirmant plures, quamvis aliqui refragentur, 1.15. 23.
    • Novi Orbis acquiſsitionis, & retentionis tituli à præſstantiſssimis Hiſspaniæ I. C. tractari debuiſsſsent, 2.1.44.
    • Novi Orbis mentionem, & notitiam in ſsacris Litteris reperiri aliqui tradũttradunt, 1.13.1.
    • Novi Orbis inventio, & cõverſioconverſio adumbrari debuit à Prophetis, cùm fuerit res ita notabilis, & ad progreſsſsum Evangelicæ hiſstoriæ maximè pertinens, 1.15.4.
    • Novi Orbis plures regiones titulo iuſsti belli Hiſspanorum Regum effectæ ſsunt, 2. 6.28.
    • Novi Orbis conquiſsitionem Divina providentia per HiſpanięHiſpaniæ Reges factãfactam agnoſscit Benzonius: quoniam Indi aliter ad Evangelij doctrinam diſsponi non poſsſsent, 2.16.50.
    • Novi Orbis ad Fidem Catholicam converſsio fieri cœpit, quando plures hæretici ab ea diſscedebant, 1.16.79.
    • Novi Orbis in acquiſsitione multa multi ſsanctè, & religioſsè operati ſsunt, 3.6.99.
    • Novi Orbis imperium, & converſsionem Hiſspanis Deus reſservare, & concedere voluiſsſse, multis prodigijs, & oſstentis prædictum fuit, 2.2.41. & 47.
    • Novi Orbis detectionem, & acquiſsitionem divinitus fuiſsſse operatam ex prævijs diſspoſsitionibus viri graviſssimi coniecturantur, 2.3.26.
    • Novus Orbis ferè in omnibus antiquum excellit, 1.7.14.
    • Novus Orbis à multis inſsula eſsſse dicitur, 1.8.21.
    • Novus Orbis aliquando antiquis cognitus, & poſsteà ignoratus, ac denuo à Columbo repertus, 1.12.5.
    • Novus Orbis intra breve ſspatium terræ habet varia temperamenta, 1.7.41.
    • Novus Orbis hodie excellẽtiorexcellentior eſst, cùm ultra proprios fructus, & animalia, quibus anteà abundabat, reliqua ab Hiſspanis allata poſssideat, & uberrimè reddat, 1.7.22.
    • Novum Orbem agnoviſsſse videtur Lucian. Plutarch. & Avîtus, 1.12.64. & eis reſspondetur, num 71. & 72.
    • Novus Orbis. Vide alia verbo India, & verb. Orbis Novus, & America.
    • Novi Regni Granatenſsis deſscriptio, & Cancellaria, ac Metropolis, 1.6.40.
    • Novum nihil eſst hodie, quod antea non præceſsſserit, 1.12.4. & 10.
    • Novum nihil ſsub Sole proverbium, qualiter accipiatur? 1.12.12.
    • Numen aliquod ſsuperius eſsſse, quo hæc inferiora regantur, nemo ſsanus negare poteſst, 2.15.30.
  • O

    • Obrizum aurum poteſst deduci ex voce Græca, quæ ſsincerum, & purum ſsignificat ſsecundùm Plinium, vel à calore obradiante ſsecundùm Hieron. & Iſsidor. 1.13.37.
    • Obrizum aurum ſsecundùm plures dicitur quaſsi OphirizeũOphirizeum, ideſst à regione Ophir deductum, 1.13.34.
    • Obruſsa vox Latinis ſsignificat probationẽprobationem, | vel expurgationem auri, & inde dicitur obrizum, 1.13.38.
    • Obſservantia ſsubſsecuta habetur pro lege, & de viribus, & effectibus obſservantiæ, 2. 24.84.
    • Obſservantia declaratoria non requirit præſscriptionem, nec plures actus, 2.24.88.
    • Obſservantia interpretativa legũlegum, aut privilegiorum magnam vim habet, 3.1.25.
    • Obſservatum quod diu fuit, cẽſeturcenſetur prius ita diſspoſsitum, & ordinatũordinatum fuiſsſse, 2.24.86.
    • Occaſsio in tempore arrepta omnia ferè mundi Imperia peperit, 3.4.49.
    • Occaſsione diligenter utendum Politici docent, & eam Aquilæ ſsimilem Nicephor. facit, 3.4.51.
    • Occultator alienęalienæ laudis furi par eſst, 1.5.3.
    • Occupationis primæ alicuius rei titulus omnibus alijs acquiſsitionis modis antiquior, & excellẽtiorexcellentior eſst ſsecundùm Ariſstot. Cicer. & alios, 2.6.14.
    • Oceani navigatio ultra fretum HerculeũHerculeum olim minus periculoſsa, & quare? 1.11.67.
    • Oceani utriuſsque commerica hodie quâ viâ ineantur, 1.8.47.
    • Oceani propria ſsedes eſst in Meridie, 1.8. 20.
    • Oceani etymologia, 1.8.1.
    • Oceanum innavigabilẽinnavigabilem eſsſse veteres crediderunt, & loca Nazianz. Origen. & Cicer. 1.11.47.49. 50. & 51.
    • Oceanus Atlanticus, ſsive del Norte, qualiter coëat cum Oceano Auſstrali, ſsive del Sur. 1.8.34.
    • Oceanus veteribus inacceſsſsus poſst ColũbiColumbi ad Novum Orbem navigationes miraculo quodam mitis, facilis, & navigabilis redditus eſsſse videtur, 2.4.31.
    • Oceanus Atlanticus cur ita appelletur? 1.4.34.
    • Oceanus Auſstralis, ſsive del Sur quis, & unde dicatur? 1.8.27.
    • Oceanus in ſsacra Pagina ſsumi ſsolet pro fine totius Orbis, 1.11.53.
    • Oceanus terram cingit, non terra Oceanum, 1.8.2.
    • Oceanus terram omnem quaſsi inſsulam coronare, cingere, ambire, concludere, & circumfluere dicitur, 1.8.3.
    • Oceanus Atlanticus multis ſsæculis innavigabilis indicatus fuit, 1.4.26.
    • Oceanus Atlanticus quis & unde dicatur? & quare etiam Borealis, & del Norte dicatur? 1.8.25.
    • Oculi dum ſspectant læſsos, læduntur & ipſsi, ex Ovidio, 2.19.88.
    • Officia duo quando invicem coniunguntur, utrumque retinet iura ſsua, 2.21.11.
    • Oliverius VãdemortVandemort Battavus varijs fortunæ caſsibus iactatus, poſst traiectum fretũfretum Magallanicum, in Amſsterdamum redijt, & etiam Guilhelmus Schoaten. 1.8.40.
    • Oloberæ veſstes, ideſst Olobrizæ, in Rub. & in l. temperent. C. de veſst. olobr. quæ? & aliæ emendantur, 1.13.35.
    • Omne quod non eſst ex Fide, peccatum eſsſse, qualiter accipiatur? 2.10.30.
    • Omnia ſsuis conveniunt temporibus, 2. 11.24.
    • Omnibus quod naſscitur, induſstriæ præmium eſst, 2.6.16.
    • Omnipotentiæ Divinæ nihil occultum eſst aut inacceſsſsum, 1.14.67.
    • Opera plurima ingentia, & laborioſsa hominum arte, & induſstriâ confecta remiſssivè, 1.8.76.
    • Opera Dei velle mutare, vel emendare piaculum eſst, 1.8.57.
    • Operis huius inſtitutũinſtitutum proponitur, 1.1.1.
    • Operis deformitas non attenditur, quando fuit recta intentio, & finis operantis, 3. 6.96.
    • Ophira Regio ubinam eſsſset, varijs opinionibus decertatur, quæ breviter referuntur, 1.13.27.
    • Ophiram qui in Novo Orbe cõſtituuntconſtituunt, leviſssimis coniecturis ducuntur, 1.13.43.
    • Ophiram regionem qui in Novo Orbe conſtituũtconſtituunt, communiter à viris doctiſssimis reprobantur, 1.13.16.
    • Ophir Regio nullatenus pertinet ad Novum Orbem, 1.13.23.
    • Ophir Regio propriè pertinet ad Indias Orientales 1.13.29.
    • Ohir Regio ſsecundùm Montanum, & alios eſst eadem cum Mexicana, & Peruana Novi Orbis, 1.13.4.
    • Opinio affirmativa, & negativa in articulo debellationis Indorum ob idololatriam, & vitia contra naturam, anceps, & problematica eſst, 2.15.1.
    • Opinio erronea aliquorum, qui Indos ſservos effici poſsſse putarunt, plura damni generavit, 3.7.2.
    • Opinio Ioſseph Acoſstæ, & Domin. Bañez examinatur, 2.15.20.
    • Opinio antiqua, & generalis habetur pro veritate, 3.2.46.
    • Opinio communis Doctorum, ab Eccleſsia ſsecuta, ſsufficit ad dandam iuriſdictionẽiuriſdictionem, licèt falſsa ſsit, 3.2.39.
    • Opinio quæ magis favet Eccleſsiæ, & piæ | cauſsæ, in dubio ſsequenda eſst, 2.24.38.
    • Opinio, quæ abſsolutè imperium, & dominium infidelium negat, magis vera, & Catholica appellatur à Doct. Marta, & alijs, 2 10.10.
    • Opinio, quæ favet poteſstati clavium, prævalet non faventibus, 2.24.39.
    • Opinionem affirmativam in propoſsita temporalis poteſstatis Romani Pontificis quæſstione Auctor, ut veriorem & communiorem, amplectitur, 2.23.50.
    • Opinionum aliquam probare non ſsufficit, niſsi contrarijs ſsatisfiat, 1.12.1.
    • Opinionum diverſsitas ubi adeſst, ſsecurè quis probabiliorem ſsequi poteſst, imò & probabilem, ut multi opinantur, 3.2.38.
    • Opiniones ubi ſsunt variæ vel dubiæ, poſst factum poteſst quis ſsequi eam quæ ſsibi favet, 3.1.11.
    • Oppidis ab ope mutua nomen inditum fuit, 2.9.41.
    • Oracula plura perpenduntur, quæ Chriſsti Domini adventum, & Fidem gentibus annuntiaſsſse videntur, 1.14.39.
    • Oracula idolorum, quæ gentibus Chriſsti adventum annutiarunt, ab eis intellecta non fuerunt, 1.14.83.
    • Oracula aliqua recenſsentur, teſstantia, Chriſsti adventu gẽtiumgentium idôla obmutuiſsſse, 2.13.38.
    • Oratio, quam Eccleſsia pro infidelibus facit, arguit, cos verum dominium non habêre, 2.11.9.
    • Orbis Novus ubi antiquo coniungi, aut proximus eſsſse credatur, 1.10.22.
    • Orbis Novus ſsupra FloridãFloridam creditur extendi ad Polum Arcticum uſsque ad CrotlãdiamCrotlandiam, Lappiam, & Noruegam, 1.10.23.
    • Orbis Novus ex parte Poli Antarctici ultra fretum Magallani plures Regiones nondum detectas habêre creditur, 1.10.26.
    • Orbis Novus per aliquam partem eſst antiquo coniunctus, aut vicinus, 1.10.2.
    • Orbis Novus per aliquam partem eſst antiquo coniunctus, aut vicinus, 1. 10 2.
    • Orbis Novus undique Oceano Atlantico, & Auſstrali abluitur, & maritimis commoditatibus gaudet, 1.8.15.
    • Orbis Novus à multis vocantur Indiæ Occidentales, & quare? 1.4.51.
    • Orbis Novus an antiquis ullo modo cognitus fuerit? 1.11.1.
    • Orbis Novus dividitur communitur in duas peninſsulas, tenui iſsthmo diſstinctas, & qualiter illæ appellentur, 1.6.6.
    • Orbis univerſsus quot gradus, & leucas contineat; & quot Orbis Novus Indiarum Occidentalium, 1.4.55.
    • Orbis Novus videtur exprimere cordis figuram ſsecundùm Acoſstam, 1.6.5.
    • Orbis Novi dominatio hodie à noſstris Regibus ſsine peccato deſseri non poterit, 3.5.2.
    • Orbis Novi iuſsta acquiſsitio, concurrẽteconcurrente cum alijs titulis conceſssione Pontificis, in dubium vocari non poteſst, 2.24.13.
    • Orbis Novi cõquiſitioconquiſitio multis ac magnis conſsilijs præcedentibus inita fuit, 3.2.1.
    • Orbis Novi detectio, & converſsio Prophetarum vaticinijs prænuntiata videtur, 1.15.1.
    • Orbis Novi detectio, & converſsio ab Hiſspanis magis ob zelũzelum Religionis, quàm ob divitiarum cupiditatem operata eſst, 2. 3.60.
    • Orbis Novi notitia ſsi aliqua fuit apud antiquos, poſstea in totum evanuit, 1.11.4.
    • Orbis Novi peninſsulæ Septentrionalis, & Meridionalis lõgitudolongitudo, & latitudo, quæ? ſsecundùm vaarios Auctores, quorum dicta referuntur, 1.6.7.
    • Orbis Novi ſsitus, diviſsio, & deſscriptio generaliter proponitur, & plures Auctores qui de ea agunt, recenſsentur, 1.6.4.
    • Orbis olim cogniti partes Europa ſscilicet, Aſsia, & Africa de pricipatu contedebant, 1.7.13.
    • Orbis partes antiqui quâ ratione diviſserint? 1.1.24.
    • Orbis partium nomina unde? & ſsitus provinciæ hiſstoria, mores, & excellentiæ, remiſssivè, 1.1.26.
    • Orbis univerſsi partes, non tantùm peninſsulæ, ſsed inſsulæ à veteribus dicebantur, 1. 8.23.
    • Orbis etymologia à rotunditate, 1.11. 16.
    • Orbem Deus ſsubiecit rationabili creaturæ, 2.10.49.
    • Orbem terrarum qualiter dividat Gerar. Mercator, poſst Americæ detectionem, 1.4.54.
    • Orbem Novum pleno iure Catholicis Hiſspaniæ Regibus à Pontifice datum, qui tradant? 2.24.20.
    • Orbem Novum aliqui appellant terram Sanctæ Crucis, 1.4.39.
    • Orbem Novum non fuiſsſse antiquis ſsæculis cognitum, plurimis argumentis Auctor evincit, 1.11.8.
    • Orbis Novus. Vide alia ſsup. verb. America, & verb. Novus Orbis, & verb. India.
    • Ordo principandi eſst beneficium naturæ ex ſsententia Ariſstot. 2.10.50.
    • Oriens, & Occidens quid? 1.1.17.
    • Orientis, & Occidentis termini, & cœlià terra diſstantia in ſsacra Scriptura, & alijs Auctoribus hyperbolicè ponũturponuntur, 1.16. 55.
    • Originem Regnorum inſspiciendam eſsſse, & vitioſsam ſsemper nocêre aliqui dicunt, & qualiter intelligendi ſsint? 3.4.41. & 42.
    • Ormucij Regnum in confinibus Perſsiæ à Luſsitanis captum, & eius emporij celebritas, 1.3.46.
    • Ortus ab Occaſsu longius diſstat, quàm cœlum à terra, 1.16.57.
    • Othonis Frinſsingenſsis dubitatio diluitur, dum quærit, an antiqua humiliatio, vel hodierna exaltatio Eccleſsiæ magis cõveniatconveniat? 2.22.63.
    • Ovaſsis, ſsive Oaſsis inſsula, & pœna deportationis in eam, 1.4.25.
    • Ovidij elegans locus, de inſsulis mari ſsubmerſsis, 1.4.18.
    • Ovidij carmina de Rom. Imperio loquẽtialoquentia, verius Hiſspano adaptari, 1.16.67.
    • Ovium nomine, quæ Petro à Chriſsto cõmiſſæcommiſſæ ſsunt, fideles tantùm intelliguntur, 2. 23.17.
    • Ovium nomine apud D. Ioan. infideles etiam deſsignantur, & qualiter ij ad Eccleſsiam pertineant? 2.23.142.
    • Oves duæ in Novo Orbe intra decem annos quadraginta mille uni domino reddiderunt, 1.7.39.
  • P

    • Pagani in iure dicuntur quotquot à militia erant immunes, & liberi, 2.19.77.
    • Paganorum nomen unde? & quare olim Gentilibus datum fuerit, latè diſscutitur, 2. 19.76.
    • Panamæ, & Portusbelli urbes ſsunt veluti emporia cõmercijcommercij AmericęAmericæ Septentrionalis, & habent Cancellariam, 1.6.37.
    • Panamenſsis provinciæ, ſsive Terræfirmæ deſscriptio, & cur dicta, Caſstilla del ora, 1. 6.35.
    • Panicus terror qualis eſsſset? & plura de eo, 2.4.72.
    • Pannonicarum legionum mirabilis caſsus ex Lunæ eclypſsi contingens verbis Cornelij Taciti recenſsetur, 2.8.103.
    • Papania Motezumæ Soror mortua revixit. & ei ſsuum interitum, & Hiſspanorum adventum prænuntiavit, 2.2.57.
    • Papa ut paſstor debet omnia, quæ impediunt Fidei conſservationem, & progreſsſsum ſsubmovêre, 3.5.24.
    • Papa eſst velut præcipuus motor converſsionis infidelium: & Reges ſsunt velut organa, & inſstrumenta, 2.25.46.
    • Papa, etiam cùm utitur plenitudine poteſstatis, Cardinalium conſsilium requirere debet, 2.24.93.
    • Papa maior eſst adminiſstratione Paulo, & contra eum rectè diſpẽſarediſpenſare poteſst in ijs, quæ Fidei non ſsunt, 2.11.25.
    • Papæ auctoritas maior eſst, quàm Sanctorum, 2.24.70.
    • Papa quod aliquid inutiliter, aut fruſstratoriè faciat, aſsſserere, temerarium eſst, 2.24. 58.
    • Papa ex ſsententia D. Pauli etiam Angelos iudicabit, & hoc qualiter accipiatur? 2. 23.78.
    • Papa diverſso modo officio ſsuo uti debet inter fideles, & inter infideles, 2.23.19.
    • Papa omnes mortales habet ſsubditos, & eſst omnia, & ſsuper omnia, 2.10.23.
    • Papa, & Collegium Cardinalium etiam in ijs, quæ ad mores pertinent, errare poſsſse non videntur, 3.2.36.
    • Papa appellatur Imperator, & Princeps Principum, & culmen omnium dignitatu, 2.24.50.
    • Papa, vel quilibet alius Princeps ſsupremus non poſsſsunt auferre, nec mutare dominia iure gentium quæſsita, ſsine iuſsta cauſsa, 2.24.4.
    • Papa eſst iudex Principum non recognoſscentium ſsuperiorem, maximè ratione peccati, 2.22.52.
    • Papa quod unus fecit, & multò magis, quod plures facere conſsueverunt, probare debemus, 2.24.70.
    • Papa non niſsi ex iuſsta, & gravi cauſsa exercêre ſsolet, & debet poteſstatem temporalem quam habet ſsuper Reges, & Principes etiam infideles, 2.24.2. & 6.
    • Papa eſst totius Orbis Monarcha, cauſsa cauſsarum, omnia, & ſsuper omnia, 2.23. 74.
    • Papa quod approbat, vel reprobat, omnes ſsequi tenentur, 2.24.25.
    • Papa regulariter, etiam in temporalibus, habet auctoritatem, Imperatores verò, & Reges poteſstatem, & exercitium, 2. 23.167.
    • Papa poteſst pro arbitrio ſsuo diſsponere modum, formam converſsionis infideliũinfidelium, 2.25.45.
    • Papa quod facit, videtur facere ut Deus, 2.23.76. & 24.64.
    • Papa recuſsari non poteſst, nec ab eius ſsententia appellari, 2.24.63.
    • Papa ubi gladio materiali uti opus eſst, illum non ſsſsed aliorum Principum fidelium manu exercere debet, 2. 24 44.
    • Papa fecit, ergo potuit, valet conſsequentia, 3.3.32.
    • Papa eſst fons iuſstitæ, & in eo ineſst ſsumma perfectio, & ſsapientia, 2.24.42.
    • Papa, ſsi nolit, non tenetur de neceſssitate Cardinalium conſsilium petere, 2.24. 102.
    • Papa ex ſsententia D. Thomæ utriuſsque poteſstatis apicem tenet, 2.23.122.
    • Papa ex opinione Scoti Vicarius eſst Chriſsti etiam in quantum fuit Dominus mundi, 2.23.109.
    • Papa poteſst Princeps apoſstatantes privare dominio, quod habent ſsupra fideles, 3. 5.21.
    • Papa tanquam Vicarius Chriſsti non ſsolùm terræ, ſsed maris etiam concedendi poteſstatem habet, 3.3.31.
    • Papa eſst præcipuus Cæſsar, & Princeps Regum terræ, & ſsupra omnem iuriſsdictionem, 2.22.53.
    • Papa etiam ubi ſsolus aliquid ſstatuit in genere morum pro univerſsa Eccleſsia, errare non poteſst, 3.2.37.
    • Papam non habêre iuriſsdictionem temporalem niſsi indirectè, & in ordine ad ſspiritualia, multi opinantur, 2.22.40.
    • Papam poſsſse temporalem dominationẽdominationem, & iuriſsdictionem in Regnis infideliũinfidelium exercêre, inde multi probant, quòd ſsæpius eâ uſsus ſsit, 2.24.76.
    • Papæ iuriſsdictionem temporalem in toto Orbe nullibi probari, plures affirmant, 2.23.15.
    • Papæ de poteſstate, & dignitate varij extant tractatus, & encomia, 2.23.73.
    • Papæ auctoritas non poteſst peccatũpeccatum permittere, neque ab eo excuſsare, 3.6.73.
    • Papæ poteſstatem in dubium vocare, ſsacrilegij inſstar eſsſse videtur, 2.23.72.
    • Papæ facta in dubiũdubium vocari non debent, 2.24.52.
    • Papæ contra ſsupremam poteſstatem nulla currit præſscriptio, 2.24.104.
    • Papæ nullus poteſst dicere, cur ita facis? 2.23.75.
    • Papæ auctoritati, & poteſstati detrahere, iniuſstum eſst, 2.24.53.
    • Papæ pro ſsententijs, & declarationibus ſsemper præſsumendum eſst, 2.24.41.
    • Papæ, & Pontificis nominis etymologia, 2.23.85.
    • Papæ qui negant exercitium temporalis iuriſsdictionis vel imperium ab Eccleſsia pendere, hæretici â multis cenſsentur, 2.22. 24.
    • Papæ qui mentitur, Deo mentiri videtur, 2.23.77.
    • Papæ deciſsionibus & declarationibus ſstare debemus, licèt totus mundus ſsentiat contra eum, 2.24.43.
    • Papæ una ſsola ſsententia, & declaratio generaliter prolata facit ius in ſsimilibus cauſsis, 2.24.36.
    • Papæ poteſstarem non extendi ad infideles, qui nunquam de Eccleſsiæ gremio fuerunt, multi Doctores tenent, qui latiſssimè recenſsentur, 2.23.2.
    • Papæ nomen olim inferioribus etiãetiam Epiſscopis applicari ſsolitum, quando proprium Pontificis Romani fieri cœperit? 2.23.86.
    • Papæ nullam omnino iuriſsdictionem tẽporalemtemporalem hæretici concedunt, qui damnantur, & convincuntur, 2.22.4.
    • Papæ ſsubeſsſse non minuit ius ſsuperioritatis, & ipſse omnem, quam habet Eccleſsia, transfert in Regnis, quæ in feudum concedit, 3.1.73.
    • Papæ. Vidæ alia verb. Pontifex, & verb. Romanus Pontifex.
    • Parabola Evangelij Lucæ 14. de patre familias, non ſsolùm vocantis, ſsed etiam cõpellentiscompellentis deſsignat coactionem, quâ Eccleſsia hodie uti poteſst in converſsione infidelium, 2.16.95.
    • Parabola Patrisfamilias invitantis ad nuptias & intrare compellentis, quos ultimo loco vocaverat, multifariè cum ſsanctis Patribus explicatur, 2.19.54.
    • Paradiſsus voluptatis in Orientali India poſsitus dicitur, 1.2.5.
    • Paradiſsus terrenalis creditur fuiſsſse in inſsula Zeilan, 1.3.40.
    • Paradiſsi locus ubi ſsit, incertum eſst, & Deus occultum eſsſse voluit, 1.7.10.
    • Paradiſsi locum ſsub æquatore poſsitum, multi ſsenſserunt, 1.7.8.
    • Paramus iuſstam cauſsam, & prudentum arbitrio diſscuſsſsam requirit ad exercitium temporalis iuriſsdictionis Papæ, 2. 24 8.
    • Parthia olim generale nomen erat, & univerſsas ferè nationes Aſsiæ denotabat, 1. 2.35.
    • Paruaijm dictio an verè in Scriptu|ra reperiatur, & quid ſsignificet, 1.13. 45.
    • Paruaijm dictio, quâ utitur ſsacra Pagina, eſst dualis, & duplex Peru ſsignificare videtur, 1.13.8.
    • Parvuli, & furioſsi nihil à ſservis differre videntur, iuxta ſsententiam D. Pauli, 2. 9.50.
    • Paſscere in ſsacra Scriptura ſsæpè idem ſsignificat, quod gubernare, 2.23.143.
    • Pater filio venerandum quoddam ſsimulacrum videri debet, 2.17.30.
    • Pater infidelis, ſsi velit occidere filium parvulum, ne baptizetur, quilibet ei reſsiſstere poteſst, 2.13.14.
    • Pater infidelis ſsi moriatur, an poſssit eius filius parvulus baptizari invitâ matre, vel invitis tutoribus? & quid ſsi adſsit avus paternus? 2.17.32.
    • Patria propria unicuique præſstantior alijs videtur, 1.16.1.
    • Patriæ amor quàm dulcis, & potens ſsit? 1.16.2.
    • Patriam interdum negligere expedit, ut ſsapientiam quis poſssit acquirere, cum Caſsſsiodoro, & Lipſsio, 1.16.28.
    • Paulini carmina de laude, & finibus Regni Hiſspani propheticè ſscripta videntur, 1.16.61.
    • Paulus Oroſsius explicatur, dum infames eſscas humanæ carnis eſsum appellat. 2. 12.47.
    • P. Paulus Ioſseph ab Arriaga Societatis Ieſsu laudatur, & eius exitus refertur, 1.7.53.
    • Paulus III. Roman. Pontific. pijſssimam conſstitutionem edidit pro capacitate, & libertate Indorum, cuius littera refertur, 2.8.77. & 79.
    • Pauli III. reſscriptum pro libertate Indorum expenditur, 3.7.54.
    • Pauli III. Bulla Indis quamvis infidelibus ſsua bona conſservanda eſsſse ſstatuit, 2. 10.47.
    • Pauli III. Motus proprius expenditur circa bona, & tractationem Iudæorum, & infidelium, qui ad Fidem convertuntur, 2. 10.74.
    • Pauli Burgenſsis prædictio de converſsione Novi Orbis, 1.15.30.
    • D. Pauli ad Roman. 14. locus: Omne quod non eſst ex Fide, &c. explicatur, 2. 11.53.
    • D. Pauli ad Roman. 14. locus expenditur, 2.14.17.
    • D. Paulus ad Roman. 1. dignos morte dicit eos, qui idololatriam non vindicant, 2.13.31.
    • D. Pauli locus ad Romanos 10: Quomodo credent, niſsi audiant? &c. exponitur, 2.10.79.
    • D. Pauli locus ad Roman, 10. expenditur, 2.16.21.
    • D. Paul. ad Roman. 28. & in alijs locis de Divina inſspiratione tractantibus expenditur, 2.3.4.
    • D. Pauli locus ad Timot. & Ierem. 1. 24. de inſstantia prædicationis Fidei expenditur, 2.19.58.
    • D. Pauli ſseries, & paraphraſsis epiſst. 1. ad Corinth. proponitur, 2.15.48.
    • D. Pauli locus 1. Corinth. cap. 6. explicatur, 2.10.39.
    • D. Pauli locus 1. Corinth. 5: De ijs qui foris ſsunt, explicatur, 2.23.140.
    • D. Pauli locus 1. Corinth. 5: Quid enim mihi de ijs, qui foris ſsunt, iudicare? de infidelibus exponitur a D. Hieronymo, Anſselmo, Athanaſs. Thoma, & alijs, 2.14.21. 23. & 27.
    • D. Paul. 1. Corinth. 5. & ad Theſsſsalon. 4: De ijs qui foris ſsunt, ideſst, infidelibus, iudicare vetat, 1.17.47.
    • D. Pauli, & alia Scripturæ loca, quæ Dominis & Principibus infidelibus obediendum eſsſse dicunt, qualiter accipiantur? 2.11.22.
    • D. Paul. ad Galat. 4. dum inquit, eos, qui ad novam legem pertinent, filios liberæ eſsſse, qualiter accipiatur? 2.17.19.
    • D. Paulus ad Eccleſsiam Dei venire coactus eſst, & plus cæteris in ea profuit, 2.16. 101.
    • D. Paulus ad Hebræos 6. verſs. 7. qualiter Chriſsti dominium inſsinuare videtur? 2.23. 96.
    • D. Paulus ad Philipp. 1. verſs. 18. quid ſsenſserit, dum ait, ſse gaudêre, ſsive per veritatem, ſsive per occaſsionem Chriſstus anuntietur. 2.18.36.
    • D. Paulus 1. Corinth. 5. nullam omnino iuriſsdictionem Eccleſsiæ adverſsus infideles concedere videtur, 2.23.20.
    • D. Paulus quo tempore ſscripſserit epiſstolas ad Roman. & Coloſsſsenſses? 1.14.9.
    • D. Paulus in Hiſspania prædicavit, & D. Petrus, 1.14.37.
    • D. Paulus in multis Orbis partibus EvãgeliumEvangelium annuntiavit, 1.14.27.
    • D. Paulus multa in ſse paſsſsum dicit, pro lege Dei promulganda, 3.7.21.
    • Pax ſsumma erat in toto Orbe tempore | Nativitatis Chriſsti, & ad hoc prophetiæ aliquæ Oſseæ, Michææ, & Iſsaîæ expenduntur, 2.17.80.
    • Pax non poteſst placêre ijs, quibus immodica cupiditas eſst, 3.6.20.
    • Pax citra ullum ſscandalum promittitur diligentibus legem Dei, Pſsam. 118.3.8.20.
    • Pax, quæ erga Indos exercetur, non debet cum bello de crudelitate certare, 3.8.31.
    • Pax inter Principes, quantumvis pios & Chriſstianos, conſservari non poſsſset, ſsi promiſscuè in eandem converſsionem, & cõquiſitionemconquiſitionem intenderent, 2.25.47.
    • Pacis deſscriptio ab Iſsaîa tradita de gladijs, & lanceis in vomeres, & faices cõverſisconverſis elegantiſssima eſst, & alijs locis ſsimilibus exornatur, 2.17.83.
    • Peccare quis poteſst faciendo bonâ intẽtioneintentione rem limitam, quæ ſsibi non competit, aut in ea excedendo, 3.6.75.
    • Peccata & iniuriæ hominibus factæ non ſsolùm privatorum, verùm & multorũmultorum Regnorum cladem attulerunt, 3.8.38.
    • Peccata videntur clamorem habêre, quo Deum ad punitionem vocant, 2.13.58.
    • Peccata numerantur, quæ Deus acerbiſsſsimè punire ſsolet, etiam ſsi ea uſsque ad certãcertam metam, vel periodum diſssimulaverit, cum Benedicto Pererio, 2.13.64.
    • Peccata contra naturam qui extirpant, Deo ſservire videntur, 2.13.9.
    • Peccata omnia legi, ſsive rationi naturali repugnant, & ſsic contra naturam eſsſse vidẽturvidentur, 2.14.32.
    • Peccata, quæ in Dei iniuriam, & contemptum tendunt, non poſsſsumus impunita relinquere, 2.13.49.
    • Peccatum, ſsi quod fuit in primis ad Indos expeditionibus, Regibus noſstris imputari non debet, 3.6.26.
    • Peccatum quantumvis veniale quis committere non debet, etiam propter lucrandas omnes animas mundi, 2.19.13.
    • Pecuniæ obediunt omnia, 3.6.17.
    • Pedonis carmina elegantiſssima apud Senecam, Oceanum mundi finem eſsſse tradentis, 1.12.79.
    • Peguſssiani, & Sianitæ dicuntur à cane quodam, cum muliere rem habente originẽoriginem ducere, 1.9.43.
    • Peguſsij dicuntur trahere originem à Iudæis, damnatis à Salomone ad Ophirinas auri fodinas, 1.13.31.
    • Pœna tolerabilior eſst, vivere non poſsſse, quàm ſscire, 2.7.24.
    • Pœna ſsine culpa eſsſse non poteſst, 2.10.76.
    • Pœna omnis non tam ad delictum pertinet, quàm ad exemplum, 2.15.57.
    • Pœnarum, & ſsuppliciorum impoſsitio quo fine & intentione fieri debeat? 2.15. 56.
    • Pepecornus Iudæus converſsus multa flagitia admiſsit, & carmina de eo Vlrichi ab Huten, 2.19.95.
    • Peponum inſsulæ Hiſspaniolæ mira fertilitas, 1.7.24.
    • Peregrinationum utilitas maxima eſsſse ſsolet remiſssivè, 1.16.26.
    • Perfectum eſst, quod ex omnibus ſsuis partibus conſstat, 1.1.5.
    • Pericula undique hominibus imminent, ut Deum timeant, 1.7.77.
    • Permittimus quod non approbamus, aliudq́ue eſst præcipere, aliud permittere, 2.11.21.
    • Perſsarum Reges nihil ſsine conſsilio ſsapientum faciebant, 3.2.12.
    • Perſsarum Reges aquam, & terram ex omnibus fluvijs, & provincijs ærario ſsuo inferri iubebant, ut Imperij ſsui magnitudinem oſstenderent, 1.16.58.
    • Perſsecutio Chriſstianorum, Ieroſsolymis facta, cauſsa fuit, ut faciliùs per totum Orbem Evangelium diffunderetur, 2.18.26.
    • Perſsona una, quæ habet duas, vel plures dignitates diſstinctas, vices diverſsarum perſsonarum gerere poteſst, 2.21.7. Et exempla huius doctrinæ, num. 9.
    • Perſsonæ duæ quando repræſsentantur in eodem ſsubiecto, una poteſst iuvare alterãalteram, 2.21.12.
    • Peru, vel Piru nominis variæ cauſsæ, ſsive etymologiæ referuntur, 1.13.47.49. 50. 51. & 52.
    • Peru, vel Piru nomen novum eſst in his Regionibus Occidentalibus, & quas comprehendat? 1.13.46.
    • Peru in Regno plura nomina reperiuntur affinia nomini Ophir, 1.13.10.
    • Peru, vel Piru vox, multis videtur eadem cum Ophir, aut certè maximè cum illa colludere, 1.13.7.
    • Peruana in Regione non reperiũturreperiuntur ea, quęquæ ex Ophira ad Salomonem aſsportabantur, 1.13.24.
    • Peruani Indi, etiam poſst Incarum imperium utebantur ſsacrificijs hominum, virginum, & infantium, præſsertim in Regum inauguratione, aut ſsepultura, 2.12.59.
    • Peruani Regni deſscriptio, & longitudo, 1.6.42.
    • Peruani Indi omnes ſse Regum noſstro|rum dominationi ſsubiacêre velle, publicis inſstrumentis teſstati ſsunt, 3.4.34.
    • Peruani Regni planities, vulſsò: Los llanos del Peru, olim erant mare, 1.4.21.
    • Peruani chordis verſsicoloribus multis modis diſstinctis pro litteris utebantur, & Arithmeticam ſsuo modo peritiſssimè callebant, 2.8.97.
    • Peruano in Regno multa vaticinia, prodigia, & oſstenta, Hiſspanorum adventum, & dominationem prænuntiarunt, & quæ illa? 2.2.65.
    • Petitio ſsola gratiæ, aut privilegij non inducit proprij iuris renuntiationem, 3. 1.63.
    • Petrus Malferitus ſsecurè defendit Roman. Pontificem poſsſse pleno iure Chriſstianis concedere terram infidelium, 3.1.16.
    • Petrus Malferitus ſscripſsit reſsponſsum Apologeticum pro iuſstitia debellationis Indorum, 2.1.31.
    • Petrus Candia unus ex ſsocijs Franciſsci Pizarri Crucis ſsigno Tumbecinorum inſsidias & ferociſssimum leonem, & tigrim ſsuperavit, 2.4.57.
    • Petrus Alvarez Capralis ingentem claſsſsem in Indiam ducit, 1.3.31.
    • Petrus Fernandez de Quiros ſscripſsit latiſssima commentaria de ſsuis navigationibus in inſsulas Salomonis, & alijs perigrinationibus, quęquæ Auctori communicavit eius filius D. Franciſscus de Quiros inſsignis Mathematicus, & Coſsmographus, 1.6.67.
    • Lic. Petrus Ruiz Bejaranus Regius Senator in Argentina Cancellaria laudatur, 1.9.75.
    • Lic. Petrus Fernan. Navarrete Regius Secretarius citatur, & laudatur, 2.19.93. & alibi.
    • Petrus Gilkenius Menchacæ opinionem exprofeſsſso impugnat, & damnat. 3. 3.17.
    • B. Fr. Petrus à Corduba qualiter dæmonem apud Cumanenſses convicerit, & eiecerit? 2.4.91.
    • B. Fr. Petrus a Corduba, & eius ſsocius miraculosè ab Indorum inſsidijs liberantur, & mare crucibus innixi traijciunt, 2.5.31.
    • Excellentiſss. Dom. D. Petrus â Toleto Villæ-francęVillæ-francæ Marchio laudatur, & magnanimum eius factum, & dictum coram Rege Galliæ ſsuper Navarræ obtentione, & defenſsione refertur, 2.20. 69
    • D. Petrus Chryſsolog. omnem Chriſsti poteſstatem & dominationem in Eccleſsiam translatam fatetur, 2.23.110.
    • D. Petrus qualiter miſserit Martialem, & ſsocios ad prædicandum in Germaniam, & D. Gregorius Melitum, Auguſstinum, & Ioannem in Angliam? 2.17.54.
    • Petrus Bellinus, Indos Occidentales ſservos effici potuiſsſse, opinatur, 3.7.2. Contrarium, num. 89.
    • D. Petr. Pantoja de Ayala citatur, & laudatur, 1.14.81. & 2.13.41.
    • Petr. Martyris verba de laude, & utilitate inventionis Novi Orbis expenduntur, 1.16.38.
    • Petri Bleſsienſsis inſsignis locus pro excellentia Romanæ Sedis in utroque gladio conſsideratur, 2.23.83.
    • Pharon inſsula qualiter à mari relicta? 1. 4.22.
    • Phez Regnum apud Arabes unde dictũdictum? 1.13.42.
    • Philaſstrius appellat hæreticos eos, qui terræ motus adſscribunt cauſsis naturalibus, & non peculiari Dei iuſssioni, & indignationi, 1.7.64.
    • Philippinarum inſsularum deſscriptio, & Cancellaria, 1.6.64.
    • Philippi II. Regis GatholiciCatholici pijſssimum dictum circa converſsionem Indorum, 1. 16.106.
    • Philippi IV. Regis, ac Domini noſstri zelus, & pietas commendatur, & qualiter initio regnandi treguas cum rebellibus ſsolverit? 2.25.83.
    • Philippus III. Rex noſster pijſssimus, & invictiſssimus laudatur, ob expulſsas à ſsuis Regnis Maurorum reliquias, 2.19. 92.
    • Philippus Pulcher Galliæ Rex impudentes contentiones habuit cum Bonifacio VIII. eum in temporalibus recognoſscere nolens, 2.22.15.
    • Philippi Pulchri ſsuperbia per Extravag. unam ſsanctam, correcta fuit, 2.22.28.
    • Philoſsophicis argumentis non eſst deferendum plus, quâm oculis, 1.11.42.
    • Phinees cùm Zambri interfecit, non peccavit, & quare? 2.3.15.
    • Phœnices unde dicti ſsecundùm Ariſstot. 1.13. 63
    • Phœnices olim, ultra alias divitias Hiſspaniæ, Hiſspanos furabantur, & in alijs provincijs ut ſservos vendebant, 3.7.97.
    • Photius reprehendit D. ClementẽClementem, quòd putavit terram reperiri ultra Oceanum, & Phœnicem avem veram eſsſse, 1.11.21.
    • Phryges per Anthonomaſsiam barbari dicti fuerunt, 2.8.37.
    • Phrygiones dicti, qui veſstibus auro intextis utebantur, 2.8.41.
    • Phut tertiogenitus Cham quales liberos genuerit? 1.10.51.
    • Piacularis, piatrix, vel expiatrix hoſstia quæ eſsſset? 2.12.90.
    • Piaculi nomẽnomen variè ſsumitur, ſsed propriùs refertur ad infantum crudeliſssima ſsacrificia, 2.12.89.
    • Picus Mirandulanus publicè Romæ defendit Zonam Torridam inhabitabilem eſsſse, 1.11.40.
    • Pietas in Deum, & Eccleſsiam eſst præcipuum Regnorum fundamentum, 2.22. 33.
    • Pietati, & gloriæ Hiſspanorum Regum non detrahit, quòd divitijs in Novo Orbe repertis utantur, 1.16.109.
    • Pilatum, tanquam Præſsidem Imperatoris Romani, legitimam iudicandi Chriſstum poteſstatem habuiſsſse, Anton. de Roſsellis affirmat, ſsed malè, 2.21.28.
    • Pineda Franciſscanus non ſsatis iuſstè â Fr. Ioanne à Ponte notatus, 1.13.22.
    • Piſscandi, & venandi ius an, & qualiter in locis iure gentium communibus quæri poſssit, & alijs prohiberi? 3.3.68.
    • Pius Quintus ſstatuit, ut omnes Indi ad legem naturalem ſservandam compellerentur, 2.13.5.
    • Plagiarij ſsunt, qui homines liberos rapiunt, & vendunt, & quibus pœnis ſsubdantur, 3.7.101.
    • Plato ſsex cauſsas dominandi alijs eleganter conſstituit, & inter eas ignorantiam ſsubiectorum reſspectu prudentiorum conſstituit, 2.9.29.
    • Plato dicebat, tunc Reſspublicas beatas eſsſse futuras, cùm â ſsapientioribus regerentur, 2.9.37.
    • Plato quo ſsenſsu dixerit, Deos ſsingulatim Orbis regiones ſsortitos fuiſsſse? 1.9. 10.
    • Platonis narrationem de inſsula Atlantica multi veram eſsſse opinantur, 1.4.15.
    • Plauti verſsoriam aliqui acum magneticam fuiſsſse putant, 1.12.32. & 46.
    • Plinius qualiter aperiat ineffabilem rationem, quâ elemẽtaelementa inter ſse colligata ſsunt? 1.11.18.
    • Plinij, & Boëtij gravis reprehenſsio adverſsus eos, qui pro huius exigui mundi occupatione laborant, 1.6.2.
    • Pluribus remedijs, defenſsionibus, aut actionibus quando quis uti poſssit? 3.1.65.
    • Plutarchi, & Luciani narrationes, quibus videntur Orbem Novum denotare, fabuloſsæ ſsunt, 1.12.71.
    • Pluviæ nullæ in Planis Regni Perù, & quare? 1.7.43.
    • Pluit nunquam in montibus Hyrcaniæ, & in alijs Regionibus, 1.7.45.
    • Pontifex Romanus de omnibus Regnis, etiam ab infidelibus poſsſseſssis, ex iuſsta cauſsa diſsponere poteſst, 2.23.51.
    • Pontifex Roman. habet poteſstatem in infideles peccantes contra naturam, 2.13.3. Pontifex Roman. ex ſsententia D. Bernardi ſse in temporalibus Principum ſsæcularium negotijs immiſscere non debet, 2. 14.16.
    • Pontifex Roman. ſsupremam univerſalẽuniverſalem in ſspiritualibus & temporalibus iuriſsdictionem & dominationem habet ex multorum ſsententia, 2.22.17.
    • Pontifex Summus ubi aliquid magnum, & inſsolitum facit, admirari potiùs, quàm notare debemus, 2.24.54.
    • Pontifex SũmusSummus dubia, & ardua negotia nunquam expedire ſsolet ſsine conſsilio Cardinalium, & aliorum peritiſssimorum virorum, 2.24.92.
    • Pontifex Summus per ſse ipſsum provincias Novi Orbis conquirere & convertere non potuit, nec debuit & quare? 2.25.3.
    • Pontifex Summus an ſsit totiùs mundi ſsupremus Monarcha in ſspiritualibus, & temporalibus? ardua eſst, & antiqua quæſstio, 2.22.2.
    • Pontifex non ſsolùm infideles, verùm neque fideles debellare poteſst propter peccata legi naturali contraria, 2.14.33.
    • Pontifex appelatur totius mundi Dominus, 2.22.20.
    • Pontifex, exigẽteexigente fine ſsupernaturali, Imperatores, Reges, & Principes gladio etiãetiam temporali coërcere poteſst, qui tunc veriùs ratione finis, ſspiritualis appellari poterit, 2.22.43.
    • Pontifex eſst Dei Vicarius, vel Deus vivus in terris, 2.23.71.
    • Pontifex Romanus repræſsentat perſonãperſonam Noë & Chriſsti, qui habuerunt poſſeſsionẽpoſſeſsionem & dominium maris, 3.3.33.
    • Pontifex poteſst infidelium converſionẽconverſionem, & conquiſsitionem Principibus ſsæcularibus non ſsolùm committere, ſsed & præcipere, 2.25.8.
    • Pontifex poteſst in dubijs opinionibus declarare quæ ſsit verior, & ſsequenda, 2. 24.40.
    • Pontifex gladium materialem habet nu|tu, Imperator iuſsſsu, miles uſsu, ex D. Bernard. 2.25.7.
    • Pontifex an poſssit de provincijs infidelium diſsponere, iterum in diſsputationem adducitur, 2.23.1.
    • Pontificis Romani eligendi, & Sedis Apoſstolicæ ordinãdæordinandæ auctoritas qualiter data fuerit Carolo Magno? 2.22.35.
    • Pontificis Romani decretorum certitudinem qualiter expreſsſserit Salomon? 2.24. 96.
    • Pontificis Romani eligendi poteſstas aliquando Imperatori commiſsſsa dicitur, 2. 22.14. & 35.
    • Pontificis auctoritas, & poteſstas non poteſst eſsſse maior quâm Chriſsti, cuius Vicarius eſst, 2.23.23.
    • Pontificis auctoritate bellum iuſstè moveri poteſst adverſsus infideles, & in eo capta licitè retinentur, 2.23.129.
    • Pontificis cõceſsioneconceſsione multum innixi fuerunt Reges Catholici, ad occupanda, & poſssidenda Regna Indiarum, 2.24.30.
    • Pontificis prohibitione interveniente non eſst licitum in alienis terris prædicare, 2. 25.62.
    • Pontificis univerſsalis poteſstas in temporalibus multis iuribus comprobatur, 2. 23.113.
    • Pontificis temporalis poteſstas qualiter à Catholicis auctoribus accipiatur? 2.24.1.
    • Pontificis temporalem poteſstatem nullo certo teſstimonio niti, falſsum eſst, 2.23. 138.
    • Pontificem Tertullianus Regem ſsæculi appellat, & Eccleſsia omnia mundi regna ei tradita canit, 2.23.79.
    • Pontificem Romanum eſsſse verum caput univerſsalis Eccleſsiæ, ex eiuſsdem communi obſservatione colligitur, 2.24.77.
    • Pontifices Romani ſsæpeſsæpius conceſsſsiſsſse reperiuntur terras infidelium Principibus Chriſstianis cum onere converſsionis, 2.24.25.
    • Pontifices Romani, olim ſsub Ethnicis Imperatoribus conſstituti, poteſstate ſsuâ plenè non utebantur, 2.16.89. Pontifices Summi ſsæpè gladio temporali adverſsus ſsæculares Principes uti reperiũturreperiuntur, 2.22.54.
    • Pontifices Summi qualiter olim iusiurãdumiusiurandum præſstarent, de petẽdopetendo in rebus arduis Cardinalium conſsilio, 2.24.94.
    • Pontifices ipſsi ſspiritualem poteſstatem à temporali ſsæpè ſsecernunt, & illam tantùm ſsibi competere tradunt, 2.23.42.
    • Pontifices, & Prinicipes ſsuperiores omnia iura in ſscrinio pectoris habere dicũturdicuntur, propter conſsilia peritorum, quos ſsemper ſsecum habere ſsolent, 2.24.97.
    • Pontifices, etſsi haberent temporalem iuriſsdictionem, eâ uti non deberent, 2. 23 73.
    • Pontificis ſsacri apud omnes ferè gentes etiam temporalia gubernarunt, 2.23. 87.
    • Pontificum Romanorum dexteritatem, & certitudinem in declarandis rebus dubijs, multis probat, & extollit Thom. Bozius, 2.24.98.
    • Pontificia dignitas reliquas ſsupereminet, 2.24.49.
    • Pontificiæ conceſssionis titulus in quæſstionem deducitur, 2.22.1.
    • Pontificiæ conceſssionis titulum hæretici in dubium vocare nituntur, 3.6.72.
    • Pontifex. Vide alia verb. Papa, & verb. Romanus Pontifex.
    • Pontus Euxinus olim Axenos, ideſst, inhoſspitalis dictus, poſsteà ſse navigantibus hoſspitalem, & piacidum præbuit, 2. 4.32.
    • Populus, qui habet facultatem Magiſstratus ſsibi creandi, debet illâ privari, ſsi malè ea uti cœperit, 2.9.59.
    • Populi, qui ſse alicui Principi ſsuperiori in clientelam vel protectionem dant, liberi eſsſse non deſsinunt, niſsi aliter convenerint, 3.1.37.
    • Populis ſsemper præficiendi ſsunt Rectores ſsapientes, & cur? 2.7.63.
    • Portugalliæ Regnum quo iure, & modo conſsolidatum fuerit cum Regno Caſstellæ, cuius feudum olim fuerat? 1.6.76.
    • PortugallięPortugalliæ Regnum Caſstellæ iungi maximè conveniens fuit, ut ceſsſsarent contentiones de terminis Indiarum, 1.6.74.
    • Poſsſseſssio vitioſsa non relevat quem ab onere probationis, 3.7.69.
    • Poſsſseſssio ſubſequẽsſubſequens eſst titulorum interpretativa, & declarat, quid venit in conceſssione, 3.1.23.
    • Poſsſseſssione ex antiqua alicuius territorij, vel caſstri quidquid intra illud eſst terrarum, vel locurum, ad caſstri dominum pertinêre videtur, 2.6.91.
    • Poſsſseſsſsor in dubio potiùs debet ſsibi ipſsi favêre quàm diſsſsuadêre, 3.3.81.
    • Potentia nulla, ſscelere quęſitaquæſita, poteſst eſsſse diuturna, 2.12.18.
    • Poteſstas, ad quam pertinet finis, poteſst etiãetiam curare, & diſsponere de medijs, 2.16.52.
    • Poteſstas temporalis à Chriſsto in Eccleſsiam tranſslata, non fuit nuda & inefficax, 2.23.155.
    • Poteſstas Eccleſsiaſstica quòd ſsit una in univerſso Orbe, non ſsequitur idem dicendum de temporali, & quare? 2.21.41.
    • Potoſsi montis argentei divitias Hiſspanis à Deo ſservatas, vox cœlitus emiſsſsa prædixit, 2.2.67.
    • Potoſsi mons argentei fodinis celeberrimus, & oppidum ingens iuxta illum, 1. 6.56.
    • Praxis eſst vera legum interpres, 2.24. 83.
    • Praxis, & experientia quotidiana oſstendit, Apoſstolicum prædicandi modum inter Indos exactè ſservari non poſsſse, 2.18.2. & ſseqq.
    • Præda quælibet poſst exitum belli capta publicari ſsolet, 2.6.37.
    • Præda capti Atahualpæ quanta fuerit, & inter quos diſstributa? 1.5.46.
    • Prædarum dividendarum varij modi, & mores, remiſssivè, 2.6.39.
    • Prædicandi per totum Orbem præceptum, quod Eccleſsiæ Chriſstus iniunxit, inutile eſsſset, ſsi non poſsſset ad audiendũaudiendum infideles compellere, 2.20.9.
    • Prædicationem, quæ minis, & verberibus fit, novam, & inauditam vocat D. Gregorius, 2.17.50.
    • Prædicationis munus iniungere, & provincias ad illud obeundum aſssignare, propriè ad Roman. Pontific. pertinet, 3.1. 49.
    • Prædicationis Chriſsti Domini, & D. Ioannis Baptiſstæ propoſsitum, quod fuerit? 2.14.36.
    • Prædicationis Evangelicæ munus per ſse habet annexam curam, & protectionem Indorum abſsque alia conceſssione Pontificis, 3.1.14.
    • Prædicator Indorum an licitè poſssit maiorem ſsanctimoniam, quàm reverâ habeat, ſsimulare, ut eos melius convertat, 2.18.68.
    • Prædicatores Apoſstolici quibus virtutibasvirtutibus eminêre debeant? remiſssivè, 2.17.97.
    • Prædicatores Fidei quantum moveant ad benè vivendum ex D. Petro, Paul. Hieronym. Chryſsoſstom. & alijs, qui referuntur, 2.17.96.
    • Prædicatores Indorum ut ornatiori cultu incedant, & muſsicis inſstrumentis utantur, Regiæ ſschedulæ monent, 2.18. 64.
    • Prædicatores, qui non procedunt more, manſsuetudine, & humilitate Apoſstolorum, qualiter reprehendat D. Chryſsoſst. & Ambroſs. 2.17.51.
    • Prædicatores ſsunt legati Chriſsti Domini, ex D. Paulo 2. Corinth. 5. & ad Epheſs. 5: 2.20.24.
    • Prædicatores noſstri temporis cur in virtutibus & miraculis non ſsint paris potentiæ cum antiquis, 2.16.83.
    • Prædicatores ut ſsint tuti inter Barbaros, de quorum converſsione agunt, benè ſsecum aliquos milites ducere, & arces munitas extruere poſsſsunt ex ſsententia Ioan. Maioris, & aliorum, 2.18.11.
    • Prædicatorum bona & exemplaris vita plus movet infideles ad Fidem amplectendam, quàm vis, & metus armorum, 2. 17.94.
    • Prædicatoribus Fidei certiſssimum auxilium Deus Iſsaîæ 55. & Pſsal. 67. promittit, 2.19.24.
    • Præcepta naturalia primæ claſssis non admittunt ignorantiæ excuſsationem, 2.15. 33.
    • Præceptum annuntiandi, & propagandi EvangeliũEvangelium ſsemper, & ubique pro viribus impleri debet, 2.18.3.
    • Præceptum de prædicanda Fide non obligat ad tranſsgrediendum aliud, quo inſsontes puniri, & debellari vetantur, 2. 19.11.
    • Præceptum Divinum curandi animarum converſsionem, præfertur alijs, quæ à iure gentium dimanant, 2.25.65.
    • Præfationes inutiles, & verboſsos commentarios facere, ſstultum eſst, 1.1.2.
    • Præfationum utilium neceſssitas, & laudatio, 1.1.6.
    • Prælatio quæ inducitur ob utilitatẽutilitatem ſsubditorum, magis his, quâm illis utilis, & proficua eſsſse debet, cum D. Thom. & Auguſstino, 2.9.22.
    • Prælati, & Magiſstratus monentur, ut pro Indorum defenſsione laborent, 3.8.28.
    • Prælatus quomodo poſssit venire adverſsus contractum, quem ipſse fecit ſsuæ Eccleſsiæ damnoſsum, 2.21.13.
    • Præoccupatio loci communis per Principem facta, ei dominium tribuit, 3.3. 61.
    • Præſscriptio quando, & quatenus impium præſsidium, & improba temporis allegatio vocetur, 3.2.51.
    • Præſscriptio triginta, vel quadraginta annorum titulum non requirit, 3.2.62.
    • Præſscriptio longi, vel longiſssimi temporis bonâ fide perfecta, omnem repetitionẽrepetitionem excludit, 3.2.50. & 53.
    • Præſscriptione completâ, res præſscripta ampliùs aliena dici non poteſst, 3.2.54.
    • Præſscriptio aliquando ſsumitur pro uſsucapione & acquiſsitione, frequẽtiusfrequentius pro exceptione, & retentione, 3.3.1. & 2.
    • Præſscriptionis variæ definitiones remiſsſsivè, 3.3.3.
    • Præſscriptio non eſst contra æquitatem naturalem, 3.3.6.
    • Præſscriptionem de iure civili eſsſse, & ideò inter ſsupremos Principes locum habere non poſsſse opinatur Menchaca, qui reprobatur, 3.3.10.
    • Præſscriptio iuris gentium hodie dici poteſst, cùm omnes nationes eâ utantur, 3.3. 14. & 17.
    • Præſscriptio attentâ materiâ iuris gentium eſst, & ideò ius per eam quæſsitum à Principe tolli non poteſst, 3.3.16.
    • Præſscriptionem contra & inter ſsupremos Principes dari poſsſse plura iura demõſtrantdemonſtrant, 3.3.18.
    • Præſscriptio habet vim pacti, & privilegij, & conſstituti, & habetur pro veritate, & operatur plures alios effectus, 3.3.20. & 76.
    • Præſscriptionis iure & eſsfectus inter nullos magis obſservari convenit, quàm inter ſsupremos Principes, & quare? 3.3.21. & 23.
    • Præſscriptio longi temporis ſsufficiens videtur ad obtinenda loca iure gentium publica vel communia, 3.3.62.
    • Præſscriptio 30. vel 40. annorum cum titulo conceſssionis Pontificiæ ſsufficit ad quęrendumquærendum ius maris Indici, 3.3.71.
    • Præſscriptio Imperij & navigationis Indiarum non ſsolùm eſst quadrigenaria, ſsed plus quàm centenaria, & immemorialis, 3. 3.72.
    • Præſscriptio immemorialis eſst ſsufficiens ad acquirendũacquirendum non ſsolùm, ſsed & dominium maris, & littorum publicorum, 3. 3.74.
    • Præſscriptio immemorialis nunquam cenſsetur excluſsa, 3.3.77.
    • Præſsumendum eſst pro ijs, quæ diu in Eccleſsia Dei agitata ſsunt, 2.24.79.
    • Primò invenientes, & occupantes res aliquas mobiles, vel immobiles naturali iure earum domini fiunt, 2.6.13.
    • Primum locum in ſscribendo qui aſsſsequi non poteſst, non ideò intenti ſsui proventum continêre debet, ex Cicer. 2.1.47.
    • Princeps nullus, etiam Papa & Imperator, in alienis Regnis temporalem iuriſsdictionem exercêre non poſsteſst, 2.14.7. & 18.
    • Princeps non poteſst in perpetumperpetuum alienare Regale ius ſsibi competens in bonis, quæ bello capiuntur, 2.6.42.
    • Princeps ſsupremus ultra immobilia debet habêre quintam partẽpartem movẽtiummoventium prædarum, & ſsemoventium, quæ bello capiuntur, 2.6.40.
    • Princeps omnis poteſst, & debet ſsubditos ſsuos defendere, 3.4.4.
    • Princeps non punitur, ubi timetur de ſcãdaloſcandalo, 2.17.64.
    • Princeps rectus, & iuſstus magis ſsubditorum commodis, quàm proprijs ſstudet, & qualiter à tyranno differat? 2.12.11.
    • Princeps quilibet poteſstatem habet in eos, qui ſsibi politicè ſsubſsunt, ut quæ ſsibi expedire videbitur, cuſstodiant, etiam ſsi diverſsæ Religionis ſsint, 2.19.73.
    • Princeps non peccat, qui ſsecutus conſsilium ſsapientum aliquid facit lege humanâ prohibitum, vel etiam iniuſstum, 2.3. 35.
    • Princeps infidelium etiam ſsibi ſsubditorum bono ſsine cauſsa auferre non poteſst, 2. 10.45.
    • Princeps graviter punire debet milites, qui abſsque eius licentia bella, vel damna inferunt, 2.5.89.
    • Princeps fidelis reſspectu infidelis ſsibi non ſsubditi perinde ſse habet, ac privatus cum altero privato, 2.14.47.
    • Princeps quilibet Chriſstianus, datâ ſsibi opportunitate, poteſst compellere infideles ad ſservanda naturæ præcepta, 2.13.6.
    • Princeps conceſsſso caſstro, concedere videtur ius, quod habet in mari, & in aquis, ex doctrina Innocentij, 3.3.40.
    • Principis omnia eſsſse, qualiter intelligendum ſsit? 2.21.65.
    • Principis auctoritate, qui contrahunt, vel aliquid recipiunt, decipi non debent, 2. 24.47.
    • Principes, quia graviùs quàm ſsubditi peccant, graviùs puniendi ſsunt, 3.5.23.
    • Principes omnes Chriſstiani curare debẽtdebent Fidei propagationem, 2.25.37.
    • Principes Chriſstiani Dei, & Eccleſsiæ miniſstri ſsunt, 2.25.5.
    • Principes ſsunt miniſstri, & vindices Dei contra eos, qui malè agunt, vel eius nomen, & Fidem recipere nolunt, 2.16. 24.
    • Principes licèt ſsint DivinęDivinæ legis, & Fidei cuſstodes, illam tamen debitis modis tueri debent, non autem illicitis, & violentis, 2.19.14.
    • Principes, qui populis recentur quæſsitis parum affecti ſsunt, D. Thom. reprehendit, 3.7.36.
    • Excellentiſssimus Dominus Princeps Eſsquillacenſsis Peruanus Prorex laudatur, 3. 4.12.
    • Principes ſsupremi non ligantur iure civili, ſsed tantùm naturali, aut gentium, 3. 3.11.
    • Principes ſsuis pactis ligantur, & eorum contractus habent vim legis, 3.3.19.
    • Principes melius faciunt, ubi ratione potius, & iure quàm armis & bellis ſsuas lites componunt, 3.3.26.
    • Principes ſsupremi poſsſsunt exercêre Imperium, & collectas, & vectigalia imponere in mari & portubus ſsui territorij, 3.3.35.
    • Principes ſsupremi interdictis non indigent ad iura ſsua retinenda vel recuperanda, cùm ipſsi ſsibi ius dicant, 3.3.64.
    • Principum peccata pernicioſsiſssima ſsunt, præſsertim in materia Fidei, 3.5.22.
    • Principum auctoritas, & exemplum, multum inter infideles barbaros prodeſst ad eorum faciliorem converſsionem, 2.18. 61.
    • Principium dimidium totius, 1.1.7.
    • Principia in omnia negotia longè abſsunt à perfectione, 3.6.93.
    • Principia ſsiniſstra ſsæpè ad fœlices exitus perveniunt, 3.6.5.
    • Privilegia nobilitatis, & exemptionis, quæ Imperator ut Imperator concedit, ultra terras Imperij non extenduntur, 2. 21.76.
    • Problematicè diſsputari poteſst in quæſstione de infidelibus ob ſsolam infidelitatè debellandis, 2.11.1.
    • Procopius Gazæus quaſsi contra Fidem eſsſse inquit, Antipodes dari, 1.11.31.
    • Procopij Gazæi notabilis locus terram in aquis ſsubſsiſstere, & infra nos nullam eſsſse putantis, 1.11.20.
    • Procopij elegaris locus expẽditurexpenditur de exceſssibus militum Romanorum, 3.6.52.
    • S. Procopij, Fœlicis, & aliorum plurium inſsignia miracula in ſsubvertendis idôlis infidelium referuntur, 2.20.97.
    • Procuratores vel executores ſsi duo aut plures inſsolidum fuerint nominati, qui præoccupaverit ſsolus agit, 3.3.59.
    • Prodigia, & oſstenta plura notanda, quæ Mexicani habuerunt de adventu, & dominatione Hiſspanorum, & Auctores, qui de illis ſscribunt, 2.2.51.
    • Prohiberi quis poteſst, ne accedat ad locũlocum in quo timetur, quòd iniurioſsus vel tumultuoſsus exiſstet, 2.25.69.
    • Promiſssio Levitic. cap. 26. in Hiſspanis in Novo Orbe præliantibus impleta fuit, 2. 4.44.
    • Promontorium ſsacrum, ideſst, el Cabo de ſsan Vicente, Orbis ultimum dicitur Straboni, 1.11.62.
    • Promontorium Ganariæ quando ſsuperatum, & Tormentoſsum, & Bonæ Spei dictum? 1.3.26.
    • Prophetiæ procedunt ex inſspiratione Divina, & abſsque ea etiãetiam aperiri non poſsſsunt, 1.15.8.
    • Prophetarum vaticinia licèt ſsub magna verborum obſscuritate, omnia includunt, quæ ad futuræ Eccleſsiæ hiſstoriam pertinent, & antequam eveniant, à nobis intelligi nequeunt, 1.15.6.
    • Prorex Peruanus per plus mille leucas ſsuam gubernationem extendit, 1.6.47.
    • Proſsperi Aquitanici elegantiſssima carmina de cognitione Dei, 2.13.79.
    • Protectio in Regnibus ſsignificat, ſsive importat iuriſsdictionem, 3.1.38.
    • Proteſstatio facta à Columbo, & alijs ubi primùm novas provincias occupabant, 2.6.31.
    • Proteſstatio, ſsue requiſsitio, quęquæ ordinata fuit ad Indos ad Fidem ſsuadendos, & quòd eius auctor fuit Doct. de Palacios Rubios, 2.16.10.
    • Proverb. locus 12.27. & 13.11. de divitijs iniuſstè partis exponitur, 3.8.37.
    • Proverb. locus cap. 24: Erue eos, qui ducuntur ad mortem, &c. explicatur, 2.13.18.
    • Proverb. locus cap. 26. exponitur cum D. Ambroſs. 2.9.69.
    • Proverb. locus cap. 8. ibi: Tyranni per me tenent terram, explicatur, 2.11.19.
    • Proverb. locus de conſsilijs bellorum exponitur, 3.2.18.
    • Proverbium: Ad agnatos deducatur, unde originem ſsumpſserit, 2.9.52.
    • Provincia unaquæque abundat in ſsenſsu ſsuo, & habet pecuſsiares conditiones & affectiones, 2.25.54.
    • Provinciæ de Sancta Cruz de la Sierra, Tucuman, & Paraguay deſscribuntur, 1.6. 58.
    • Provinciæ noviter repertæ, aut ſsubactæ | à Duce aut exploratore nomen ſsumere ſsolent, 1.4.42.
    • Provinciæ, & loca aliqua Novi Orbis deſserta reperta ſsunt ab Hiſspanis, 2.6.81.
    • Prudentia caret, qui quod cœleſsti virtute vaccum eſst, humanis conſsilijs explêre intendit, 2.19.26.
    • Prudentij carmina expenduntur, 1.14. 29. & 51.
    • Pruſssis Boleslaus pepercit ſsub conditione, ut Fidem acciperent, 2.18.33.
    • Pſsalm. 2. verſsus expenditur, 2.10.62.
    • Pſsal. 2.23. & 28. pro dominio temporali Chriſsti expenduntur, 2.23.95.
    • Pſsal. 3. expoſsitio, & illuſstratio de converſsione Novi Orbis ex verbis D. Hilarij, 1. 15.13.
    • Pſsal. 8. in illis verbis: Oves, & boves, &c. expoſsitio, 2.10.15.
    • Pſsal. 59. verſsus expenditur, 2.2.45.
    • Pſsal. 18. verſsus, & D. Pauli locus ad Roman. 10. exponitur, & illuſstratur, 1.14.8.
    • Pſsalm. 64. verba notanter expenduntur pro vaticinio converſsionis Novi Orbis, 1. 15.57.
    • Pſsal. 64. verſsus, qui de Gentibus ſsignis Dei turbandis loquitur, de Indis Novi Orbis accipitur, 2.2.68.
    • Pſsalm. 71. verba expenduntur, & ad Novi Orbis converſsionem, & ſsubiugationem per Hiſspaniæ Reges faciendam trahuntur, 1.15.9.
    • Pſsalm. 77. & 79. verſsus exponitur, 2. 23.145.
    • Pal. 81. Eccleſs. cap. 17. & Iob 29. verba expenduntur, de oppreſsſsorum liberatione tractantia, 2.13.20.
    • Pſsal. 33. verſs. 12. exponitur, 2.17.15.
    • Pſsal. 32. & Iſsai. cap. 27. ad ignominias, & anguſstias, quas Iudæi hodie ubique patiuntur, reſspiciunt, 2.18.4.
    • Ptolemæus Ægypti Rex qualiter ab Indo naufrago navigationem Indiæ Orientalis edoctus ſsuerit? 1.5.9.
    • Pulvis pyrius, ſsive tormentarius, vulgò Polvora, reperitur à natura creatus in provincia Quatemallan, 1.7.40.
    • Pulveris pedum iactatio aduerſsus aliquam civitatem erat ſsignum bellum indicentis, & eius everſsionem minantis, 2.20. 23.
    • Puniri aliquando quis, & re ſsuâ privari poteſst ſsine culpa ſsua, non tamen ſsine cauſsa, 2.11.32.
    • Pupillorum, furioſsorum, minorum, aut prodigorum tutelam, vel curam ſsuſscipere inter præcipua opera charitatis connumeratur, 2.9.47.
    • Purperæ inventio cum Caſssiodoro, 1. 12.22.
    • Pyratæ ex ore Pontificis quotannis excommunicantur, 2.25.82.
    • Pyratæ ſsunt, qui ſsuis navigijs maria, vel littora Novi Orbis infeſstant, & de pœnis pyratarum, 2.25.81.
    • Pyramides, & Mauſsolea Ægyptiorum, & lateres à populo Iſsraëlitico facti tyrannidem & crudelitatem iubentium, & eximium laborem ædificantium oſstendunt, 2. 12.8.
    • Pythagoras non ſsolùm ab humanis, verùm ab aliorum animalium carnibus, abſstinendum docebat, 2.12.44.
  • Q

    • Quicalcoati vir prudens Novæ Hiſspaniæ incolis priſscis temporibus Hiſspanorum adventum, & dominationem prædixit, 2. 2.58.
    • Quintiliani elegans locus expenditur in deteſsationem humanorum ſsacrificiorum, 2.12.70.
    • Quitenſsis urbs & provincia deſscribitur, 1.6.43.
  • R

    • Ratione qui excellunt, dominatione excellere debent, 2.9.28. & 35.
    • Rationis forma in vi appetitiva ſsolet imprimi ex actibus noluntarijs, 2.16.105.
    • Ratum qui habet delictum, vel exceſsſsum ab alijs commiſsſsum, qualiter teneatur? 3. 6.86.
    • Regale ius eſst habere quintam partem moventium & ſsemoventium bello captorum, 2.6.41.
    • Regere qui ſse ipſsos non valent, alios regere non debent, 2.7.85.
    • Regina Sabà ex relatione, & vocibus avium habuit notitiam Salomonis, 1.14. 45.
    • Regio, in qua iuxta Æthiopiam Aſsia, & Africa iungebantur, & alia Narbonenſsis Polybij tempore luſstratæ non erant, 1. 10.29.
    • Regio quædam eſst ultra Lapones perpetuâ caligine oppreſsſsa, ubi Pygmæi reperiuntur, 1.1.70.
    • Regiones plurimæ admodum temperatętemperatæ, & habitabiles reperiuntur ſsub linea Æquinoctiali, contra veterum opinionem, 1.7.9.
    • Regna terrena Deus etiam impijs concedere ſsolet, 2.10.69.
    • Regna transferri ob iniuſstitiam, & peccata, pluribus Scripturæ locis probatur, quorum præcipua perpẽdunturperpenduntur, 2.13.52. & 54.
    • Regna qua de cauſsa introducta fuerint? 2.9.40.
    • Regna, & Imperia eò magis augentur, quò magis Sedi Apoſstolicæ ſsubijciuntur, 2.22.61.
    • Regna omnia, & Imperia mediatè ab Eccleſsia derivari, plurimi docent, 2.22.18.
    • Regna ſsine virtutibus inſstabilia tradit Seneca, 2.13.56.
    • Regna ſsuas ætates habent, ſsicut homines, & internas cauſsas pereundi, 2.2.14.
    • Regna, & Imperia omnia cur Deus caduca, & inſstabilia eſsſse voluerit? 2.2.8.
    • Regna, & Imperia omnia immediatè à Deo proveniũtproveniunt, & pẽdentpendent, & plurima iura, & Auctores, qui de hoc tractant, 2.2.4.
    • Regni, aut Imperij hæreditarij, vel alio modo quæſsiti gubernationi ſsi non ſsit aptus is, qui ilud habere cœpit, qualiter provideri debeat? 2.9.58.
    • Regni ad legitimãlegitimam occupationẽoccupationem ſsufficit, quòd plures, vel præcipuæ eius provinciæ iuſsto aliquo titulo occupari poſssint, 3.4.48.
    • Regni Var incolæ, navigantes à ferendo teſstimonio repellunt, 1.16.16.
    • Regnorum mutationes, & declinationes non proveniunt ex vi Aſstrorum, ſsed peccatorum, 2.13.59.
    • Regnorum iam diu conſstitutorum origo repetenda, & diſscutienda non eſst, 2.6.46. & 3.2.44.
    • Regnorum fœlicitas ut duret, requiritur eadem virtus, & prudentia in conſservando, quæ in acquirendo, ex Polybio, 3.8.40.
    • Regnorum innumeri caſsus, & mutationes remiſssivè adducuntur, & plurimi Auctores, qui de hoc agunt, latiſssimè recenſsentur, 2.2.10.
    • Regnorum calamitates, & mutationes ſsolet ſsemper Deus prodigijs, & portentis oſstendere, quod plurimis exemplis, & Auctoribus remiſssivè probatur, 2.2.42. Et quęquæ ſsit cauſsa, num. 43.
    • Regnum Siciliæ olim fuit de patrimonio Eccieſsiæ, & poſsteà varijs Principibus in feudum dari cœpit, 3.1.69.
    • Regnum unum, etiam iniuſsoccupatũoccupatum, reſstitui non debet cum notabili aliorum Regnorum, & ſstatuum iactura, 3.5.26.
    • RegnũRegnum ſsuum non eſsſse de hoc mundo, quo ſsenſsu Chriſstus Pilato reſsponderit, 2.23. 148. & 160. & 28.33. & 41.
    • Regnum gentium apud Aggæum Proph. cap. 2. de Romano intelligit, 2.21.27.
    • Regnum temporale Chriſsti non ſsolùm inter Hebræos, ſsed generale totius Orbis fuit, 2.23.98.
    • Regnum nullum reperitur, quod tot provincias patefecerit, & luſstraverit, ac Hiſspanum, 1.16.34.
    • Regnum nullum fuit ab initio mũdimundi, quod cum hodierna Hiſspaniæ Monarchia comparari poſssit, 1.16.43.
    • Regnum Navarræ reſstitui nunquam Reges noſstri ſsuis teſstamentis iuſsſserunt, ut perperam Mornacius affirmat, 2.20.67.
    • Regnum à gente in gentem poteſst tranſsferre Deus cum cauſsa, & ſsine cauſsa, 2. 2.9.
    • Regnum, vel provincia, quæ acceſsſsoriè alteri unitur, & incorporatur, eiſsdem iuribus, & privilegijs gaudet, eiſsdemq́ue legibus gubernatur, 3.1.46.
    • Regula iurisgentium, quæ primò invenientibus, & occupantibus dominia rerum concedit, qualiter ſsit accipienda? 2.6.62.
    • Regula de conceſssione antecedentis ad poſsitionem conſsequentis fallit, quando hoc ſsine illo exerceri poteſst, 2.19.30.
    • Reguli cuiuſsdam inſsulæ Cubæ notabilis, & miraculoſsa hiſstoria & victoria ob ſsolam invocationem Virginis Mariae, 2.5.33.
    • Relativum quis vel qui, aliquando reſstrictivè, aliquando declarativè, & generaliter ponitur, 2.19.39.
    • Religio Imperari non poteſst, quia voluntaria eſsſse debet, & nemo cogitur, ut credat invitus, ex Lactan. Caſssiod. & alijs, 2.17.13.
    • Religio Chriſstiana quàm potens ſsit ad hominum barbariem, feritatem, & vitia tollenda, 2.14.41.
    • Religio vera ut plantetur inter Indos, multum expedit eis priùs idôla tollere, 2. 20.93.
    • Religionem propriam defendere, & pro ea contra alias bella ſsuſscipere, communis omnium gentium natura, & conditio eſsſse videtur Ciceroni, cuius verba referuntur, 2.16.74.
    • Religionem, & pietatem ſservare eſst fulcrum Imperiorum, 2.13.60.
    • Religionis vanæ prætextu multoties | gravia peccata fiunt, 2.14.95.
    • Religionis conſservandæ ratio multum præponderat, 3.5.37.
    • Religionis favor, & ampliatio eſst cauſsa cauſsarum, & omnibus rebus præponitur, 2.11.33.
    • Religionis negotium non eſst omnibus temporibus & locis eodem modo tractãdumtractandum, 2.16.47.
    • Religionis obſservatio, & amplificatio, eſst ſsummum hominum bonum, & Regnorum fulcrum, & præcipua Regum, & Imperatorum cura, 2.16.59.
    • Remedijs ſseverioribus uti non debet Princeps, niſsi prius alia tentaverit, ex Seneca, & alijs, 2.16.7.
    • Remedijs ſseverioribus nemo uti debet priùs quàm mitiora experiatur, 2.15.13.
    • Repetere, aut tranſscribere, quæ ab alijs benè tractata ſsunt, otioſsum eſst, 1.7.1.
    • Repetitionis, & prolixitatis vitium fugiendum, 2.2.32.
    • Requiſsitionis, ſsive proteſstationis forma refertur, quæ Indis olim intimari iubebatur, 2.24.32.
    • Res imperioſsa eſst timor, 2.19.68.
    • Res, & perſsonæ minorum, & furioſorũfurioſorum multis periculis, & captionibus expoſsitæ ſsunt, 2.9.48.
    • Res eiſsdem modis amittuntur, quibus acquiruntur, 2.6.98.
    • Res omnes ſsuas mutationes habent, & quæ cecidêre reſsurgunt, ſsecundùm Horatium, 1.12.9.
    • Res ſsuas qui pro derelicto habet, eas primò occupanti donare videtur, 2.6.97.
    • Rerum ſsuarum dominio abutens, ipſso privari meretur, 2.9.60.
    • Rebus arduis & ſstrenuis immortale nomen debetur, 1.16.6.
    • Rem ſsuam poteſst quilibet ad aliũalium tranſsferre, 2.2.24.
    • Rem alterius etiam ſsi quis à prædone capiat, legitimus eius dominus non efficitur, 3.6.71.
    • Reſspublica una non acquirit poteſstatem in aliam ſsibi non ſsubditam ratione ſscelerum, quæ in ea committuntur, 2.14.9.
    • Reſspublica quælibet benè conſstituta debet omnia cum conſsilio ſsapientum expedire, 3.2.13.
    • Reſspublica aliqua ſsi vergat ad idololatriam vel innocentes afficiat iniuriâ, quilibet ei adverſsari poteſst, 2.13.8.
    • Reſstitutionis in materia multa tolerantur, quæ corrigi non poſsſsunt, 3.5.31.
    • Reſstitutionem rerum alienarũalienarum quando excuſset neceſssitas, vel difficultas? 3.5.27.
    • Retentio Novi Orbis hodie ſecundũſecundum omnes ſsine ſscrupulo, & difficultate procedit, 3.5.1.
    • Retentionis, & conſservationis cauſsa favorabilis eſst, 3.1.6.
    • Revelatione, aut inſspiratione Divinâ mediante quæ fiunt, non ſsubiacent regulis ordinarijs, 2.3.3. & 12.
    • Rex, qui ſsemel iuſtitiãiuſtitiam belli exactè diſscuſssit, iuſstè retinet, quæ in ea cæpitcœpit, 3. 2.40.
    • Rex, qui ſsimul eſst Dux, conſsideratur in his, quæ facit ratione Ducatus, tanquam Dux, & non ut Rex, 2.21.13.
    • Rex inſsipiens perdet populum ſsuum, & qualis ille, tales populi eius, 2.9.63.
    • Rex inſsulæ de Tydore voluntariè Imperium ſsuum Hiſspanis reliquit, ſse ita à Deo monitum dicens, 2.2.64.
    • Rex fundat ſsuam intentionem in omnibus terris, quæ in ſsuo Regno deſsertæ, & incultæ reperiuntur, 2.6.93.
    • Regis dignitas conſsiſstit in multitudine, potentiâ, & divitijs gentium, quibus dominatur, 1.16.46.
    • Regis fiſsco, aut demanio cedunt terræ omnes, quæ à vaſsſsallis bello quærũturquæruntur, etiãetiam ſsi bella vaſsſsallorum expenſsis fiant, 2.6.34.
    • Regis gentium iura, & cõditionesconditiones, quas refert Scriptura, 1. Reg. 8. ea quæ cum Indis fiunt, demonſstrare videntur, 3.8.22.
    • Regis tyranni effigies, & mores referũturreferuntur 1. Reg. 24. Boni autem, & iuſsti Deuter. 17. 14: 3.8.23.
    • Reges, & Principes ſsupremi licèt perſsonaliter bellis non interſsint, quæ à ſsuis vaſsſsallis geruntur, eorum tamen terrarum, quæ ab illis conquiruntur, dominium acquirunt, 2.6.29.
    • Reges liberi in ſsuis Regnis potentius, & antiquius ius habent, quàm Imperator in Imperio, 2.21.73.
    • Reges Paſstores populorum ſsæpè appellantur, 2.23.144.
    • Reges potentes potenter Fidem introducere debent, 2.16.66.
    • Reges Divinæ potentiæ famulari debẽtdebent, ad Dei cultum maximè dilatãdumdilatandum, ex Valerio, & D. Auguſstin. 2.16.72.
    • Reges infideles ut plurimùm tyrrannicètyrannicè dominantur, 2.12.11.
    • Reges omnes & Imperatores cur in ſsuis titulis ſscribant, ſse Dei gratiâ regnare, 2.2.5.
    • Reges Indorum præſsertim Peruani, & Mexicani quàm tyrannicè, & crudeliter vaſsſsallos ſsuos vexarent, & gubernarẽtgubernarent, 2.12.5.
    • Reges Siciliæ ex conceſssione Pontificis ſspiritualium cognitionem tanquam Sedis Apoſstolicæ legatos ſse habere prætendunt, 3.1.75.
    • Reges Galliæ, & Angliæ habere dicuntur virtutem curandi ſstrumas, 2.25.31.
    • Reges Galliæ, & Angliæ cur à Deo vocati non fuerint ad Novi Orbis conquiſsitionem, & converſsionem? 2.25.14.
    • Reges Caſstellæ, & Luſsitaniæ ob conquiſsitionem Indiarum plures ſsimultates habuerunt, 2.25.48.
    • Reges Catholici Ferdin. & Eliſsabeth Iudæos & Mauros ab Hiſspania expellentes iuſstiſssimis rationibus moti ſsunt, & eis vim directam non intulerunt, 2.19.86. & 90.
    • Reges Cathol. Ferdinan. & Eliſsabeth Divinâ inſspiratione, & afflatu tentaſsſse detectionem Novi Orbis, plures Auctores tradunt, 2.3.18. & 29.
    • Reges Cathol. Hiſspaniæ Ferdin. & Eliſsabeth, & Emanuel LuſitanięLuſitaniæ qualiter Iudæos, & Mauros à ſsuis Regnis eiecerint? 2.16.116.
    • Reges Catholici per converſsionem Novi Orbis plus EccleſięEccleſiæ dederũtdederunt, quàm Hæretici adimere conati ſsunt, 1.16.80.
    • Reges Catholici quo tempore Columbum miſserunt ad quærendum Novum Orbem, divitiarum, quæ in eo repertæ ſsunt, notitiam non habebant, 1.16.108.
    • Reges Catholici plurimas leges, & cautiones fecerunt, pro Indorum omnimoda libertate aſsſserenda, & tuenda, 3.7.56.
    • Reges Catholici, ſsi divitiarum tantùm amore in Indicis expeditionibus adducerẽturadducerentur, intra ipſsa HiſpanięHiſpaniæ Regna non minores theſsauros invenire poſsſsent, 1.16.103.
    • Reges Catholici iuſstiùs quàm Neptunus ſse maris Oceani dominos vocare poſsſsent, & quare? 3.3.56.
    • Reges Catholici obligati erant ad recipiendam gubernationem IndorũIndorum, 2.9.55.
    • Reges Catholici ſsummo ſstudio curarũtcurarunt, & curant, ut Indi priùs moneantur, quàm puniantur, 2.16.9.
    • Regibus Catholicis potiùs quâm alijs converſsio & cõquiſitioconquiſitio Novi Orbis ab Eccleſsia committi debuit, & quare? 2.25.9.
    • Regum Catholicorum in audiendo, & iuvando Columbo manſsuetudo, & liberalitas miraculoſsa videtur, 2.4.29.
    • Reges Catholici Hiſspaniæ non tantùm ex charitate, ſsed ex obligatione iuſtitięiuſtitiæ tenentur, Fidem inter Indos pro viribus propagare, & conſservare, 2.16.42.
    • Reges Catholici Hiſspaniæ gaudent virtute expellẽdiexpellendi dæmones à corporibus obſseſsſsorum, 2.25.30.
    • Reges Catholicos Hiſspaniæ videri electos, & vocatos à Deo ad reducendos, & gubernandos populos Indorum, ſsicut olim Moyſsis ad reducendum, & gubernandum populum Iſsraëliticum, Camill. Borrellus apertè teſstatur, 2.2.38.
    • Reges Catholicos Hiſspaniæ ſsemper piè, ac providè ea omnia ordinaſsſse, quæ ad bonam converſsionem, & tractationem Indorum conveniebant, multis oſstenditur, 3.6.27.
    • Reges noſstri ad modum Architecti omnia neceſsſsaria ad Indorum meliorem converſsionem diſspoſsuerunt, 2.16.58.
    • Reges noſstri nunquam permiſserunt Indos ſsecundæ claſssis debellari, vel ſservos fieri, 2.9.17.
    • Reges noſstri ſsemper bonam fidem habuerunt in Novi Orbis acquiſsitione, etiam ſsi aliqui eius cauſsas poſsteâ in dubium revocaverint, 3.2.59.
    • Reges noſstri non ſsolùm potuerunt, ſsed omnino debuerunt, Barbarorum à ſse detectorum, & converſsorum gubernationem accipere, 2.9.72.
    • Reges noſstri, & ſsupremum Indiarum CõſiliumConſilium ſsemper ea media fovent, & amplexantur, quæ Indis favorabiliora, & mitiora videntur, 3.4.10.
    • Reges noſstri ad conquiſsitionem Indiarum faciendam, Summum Pontificem conſsuluerunt, 3.2.24.
    • Reges noſstri hodie ex ſsententia multorum non ſsolùm iuſstè retinêre poſsſsunt India Occidentales, verùm & rebellantes denuò ſsubiugare, 3.5.29.
    • Reges noſstri ſsemper optimos Duces, ac probatos miniſstros ad Novum Orbem mittere procurarunt, 3.6.108.
    • Reges noſstri abſq;abſque ullo ſscrupulo retinẽtretinent provincias Novi Orbis, cùm ad eas cõquirendasconquirendas tot conſsilia exquiſsierint, 3.2.29.
    • Reges noſstri quid ſsemper ſsanxerint, & cupierint in debellationibus Indorum? 2. 15.25.
    • Reges noſstros ab iniurijs Indis illatis plures Auctores excuſsant, 3.6.36.
    • Regibus noſstris Catholicis non ſsolùm | cura converſsionis Indorum, ſsed plena eorum dominatio ab Alexandro VI. conceſsſsa fuit, 3.1.13.
    • Regum noſstrorum iuſstitia à calumnijs hæreticorum facilè vindicatur, 3.6. 91.
    • Reges Hiſspaniæ res arduas non niſsi maximo conſsilio adhibito aggrediuntur, 3.2.2.
    • Reges Hiſspaniæ nunquam ullum feudum Eccleſsiæ ratione Indiarum perſsolverunt, neque Eccleſsia illud exegit, 3. 1.47.
    • Reges Hiſspaniæ, licèt eis ſsubiaceat omne quod volunt, voluntatem tamen ſsuam ſsemper legi & rationi ſsubmittunt, 3.2.3.
    • Reges Hiſspaniæ non præiudicarunt iuri ſsuo, Pontificem adeundo, 3.1.53.
    • Reges Hiſspaniæ cur Sedis Apoſstoliciæ benedictionem, aut conceſssionem, ad Novum Orbem conquirendum, expoſstulaverint? 3.1.50.
    • Reges Hiſspaniæ omnes alios in ſsuis cõſiliarijsconſiliarijs exhibendis, & remunerandis excedunt, 3.2.8.
    • Reges Hiſspaniæ, & alij, qui liberi dicuntur, minus dependent ab Eccleſsia, quàm Imperator, 3.1.86.
    • Reges Hiſspaniæ propriâ auctoritate poſsſsunt bellum indicere, ſsed rarò id faciũtfaciunt, inconſsulto Pontifice Romano, 3.2.21.
    • Reges Hiſspaniæ ſsi (quod abſsit) Hæretici fuerint, ex lege in Concilio Toletano lata, deponi iubentur, 3.1.91.
    • Reges Hiſspaniæ in bellis, quæ gerunt, â Deo iuvantur, & quare? 3.2.22.
    • Reges Hiſspaniæ non tenentur præſstare ſspeciale fidelitatis iuramentum Romano Pontifici, licèt tempore coronationis iurent, ſse Eccleſsiam pro virili defenſsuros, 3.1.89.
    • Reges Hiſspaniæ per legatos obedientiãobedientiam piè præſstare ſsolent Pontificibus noviter creatis, 3.1.90.
    • Reges Hiſspaniæ, datâ voluntariâ Indorum electione, Indias Occidentales legitimè retinent, 3.4.37.
    • Reges Hiſspaniæ Indos omnes, etiam impenſsè barbaros, ſsummâ charitate proſsequuti ſsunt, & liberos eſsſse iuſsſserunt, 2.9.75.
    • Reges Hiſspaniæ ius navigationis maris Oceani cum aliorum prohibitione legitimè præſscriptum habent, 3.3.70.
    • Reges noſstri ſsemper bonam fidem habuerunt in conquiſsitione, & retentione Imperij Indiarum, 3.3.79.
    • Reges Hiſspaniæ etiam nolentes invitãdiinvitandi eſsſsent ab Eccleſsia ad Novi Orbis converſsionem, 2.25.24.
    • Reges Hiſspaniæ, & alij in temporalibus ſsuperiorem non recognoſscunt, 2.22.49.
    • Reges Hiſspaniæ ſsacro oleo tempore coronationis inungi ſsolent, 2.25.34.
    • Reges Hiſspaniæ etiam habent virtutem curandi ſstrumas, ut Reges Galliæ, & Angliæ, 2.25.33.
    • Reges Hiſspaniæ in bellis ineundis, & rebus Religionis tractandis maximo conſsilio ducuntur, 3.2.17. & 20.
    • Reges Hiſspaniæ iam pridem Chriſstianiſssimorum nomine gaudent, 2.25.25.
    • Reges Hiſspaniæ, & alij quilibet, qui ſsuperiorem non recognoſscunt, in ſsuo Regno ſsunt Monarchæ & Imperatores, 2.21.72.
    • Reges Hiſspaniæ quoad Indiarum Occidentalium Regna eſsſse feudatorios Eccleſsiæ Bodinus & Marta teſstantur, qui reprobantur, 3.1.40.
    • Reges Hiſspaniæ curam conuerſsionis Indorum ſsibi à Sede Apoſstolica demandatãdemandatam, qualiter exercêre debeant, 2.19.17.
    • Reges Hiſspaniæ non poſsſsunt facilè ſscribere, aut numerare omnes titulos ſsuorum Regnorum, aut Provinciarum, 1.16.64.
    • Reges Hiſspaniæ, & eorum vaſsſsalli magnam laudem merentur, ob curam dilatãdædilatandæ Fidei Catolicæ per NovũNovum OrbẽOrbem, 2.16.23.
    • Reges Hiſspaniæ appellantur Orthodoxi, & defenſsores Fidei, 2.25.29.
    • Reges Hiſspaniæ quot Regna, & provincias in utroque Orbe poſssideant, remiſssivè, 1.16.51.
    • Reges Hiſspaniæ ſsemper ardẽtiſsimèardentiſsimè Indorum converſsionem curarunt, & omni lucro præpoſsuerunt, 1.16.100. & 104.
    • Reges Hiſspaniæ ad Novum Orbem inquirendum, & ſsubiugandum, Divino impulſsu, & revelatione ducti videntur, 2.3.1. & 16.
    • Regibus Hiſspaniæ inter reliquos primus locus debetur, & quare? & qui Auctores de hoc tractent? 1.16.45. & 48.
    • Regum Hiſspaniæ Imperium maius eſst quàm Sinenſsium, & Romanorum, 1.16.52.
    • Regum HiſpanięHiſpaniæ præcipua gloria ex cura converſsionis Novi Orbis, 1.16.68.
    • Regum Hiſspaniæ dignitas, & maieſstas ob Indiarum acquiſsitionem, temerè ab aliquibus calumniatur, 2.1.8.
    • Regum Hiſspaniæ Maieſstas, & potentia valde aucta eſst ex acceſssione Novi Orbis, 1.16.42.
    • Regum Hiſspaniæ. Vide alia ſsup. verb. Hiſspaniæ Reges.
    • Regum creandorum præcipua cauſsa quæ fuerit? 2.21.59.
    • Regibus qui non parent, nec politicè vivunt, ſsordidi eſsſse cenſsentur, & Belial in ſsacris Litteris appellantur, 2.9.67.
    • Regibus Indorum gubernatio relinqui non potuit, cùm eiſsdem vitijs, quibus Indi cæteri laborarent, 2.9.57.
    • Regum eligendorum inter varias formas illa uſsitatior fuit, ut ex prudentioribus, & ſsapientioribus eligeretur, 2.9.32.
    • Regum Chriſstianorum ſsummam fœlicitatem in dilatatione, & exaltatione cultus Divini collocat D. Auguſst. 2.16.41.
    • Regum exemptio, & libertas in temporalibus qualiter intelligi debeat? 2.22.50.
    • RegũRegum, & DucũDucum mos antiquus fuit ex provincijs ſsubactis titulos, & nomina ſsumere.
    • Rhodos, & Delos inſsulæ repentè èex marinis fluctibus emerſserunt, 1.4.19.
    • Richardi Achini Angli expeditio ad fretum Magallanicum, & qualiter captus fuerit? 1.8.39.
    • Riphæos & Hyperboreos montes incolentiũincolentium mira fœlicitas, & ſsalubritas, 1.12.61.
    • Ritus infidelium non eſsſse ab Eccleſsia tolerandos ex doctrina D. Thom. qualiter accipiendum ſsit? 2.14.29.
    • Ritus infidelium aliquando tolerat Eccleſsia maioris mali, vel ſscandali vitandi cauſsâ, 2.17.66.
    • Rodericus Sanctius Epiſscopus Zamorenſsis apertè tribuit Papæ univerſsalem poteſstatem in ſspiritualibus, & temporalibus, & eam pluribus Scripturæ locis confirmat, 2. 23.61.
    • Roma communis ſsedes, & patria omniũomnium gentium ſępèſæpè appellatur, 2.21.23.
    • Roma latiùs multò extendit Imperium ſsuum Religione Divinâ, quàm dominatione terrenâ, 2.21.48.
    • Romanam urbem ob reliquias idololatriæ tot cladibus fuiſsſse punitam, plurimi tradunt, 2.13.32.
    • Romanæ urbis in excidio ſsub Alarico multa contigiſsſse narrat Sozomenus, Indorum vaſstationi ſsimilia, 3.6.69.
    • Romanæ urbis, & Orbis appellatio ſsynonima erant, & quare? 2.21.21.
    • Romanæ Sedis cura quanta eſsſse debeat in procuranda Indorum cõverſioneconverſione, & Fidei dilatatione, 2.8.72.
    • Romani qualiter captivitatis, & poſstliminij ius exercuerint? 3.6.19.
    • Romani qualiter hoſspitij, & confœderationis iura cum provincijs inirent? remiſssivè, 3.7.90.
    • Romani cur finxerũtfinxerunt currum Cybeles à leonibus trahi? 1.16.30.
    • Romani erant valdè hoſspitales, & qualiter Iovem Genium ſsive Hoſspitalem colerent? 2.20.43.
    • Romani qualiter diſsponebant notitiam utriuſsque Imperij? 1.7.18.
    • Romani, & alij crediderunt à Deucalione lapides in homines verſsos, 1.9.22.
    • Romani milites non ſsolùm hoſstibus, verùm & ſsocijs ac confœderatis multa damna, & iniurias inferebant, 3.6.51.
    • Romani etiam olim hominum immolationes exercebant, 2.14.77.
    • Romani qualiter conſsilia exquirerent, & Deum Conſsum, ſsive Conſsiliarium celebrarent? 3.2.14.
    • Romani antiqui maximè idololatræ fuerunt, & pluſsquàm triginta Deorum, ſsive potiùs dæmoniorum millia coluerunt, 2. 14.97.
    • Romani maximas turpitudines in ſsuis Deis, & eorum feſstis admittebant, 2.14. 65.
    • Romani frequenter ſse ipſsos occidebant, vel occidendos vendebant, 2.14.87.
    • Romani fœdera, & conventiones etiam cum hoſstibus initas religioſsiſssimè obſservabant, 2.16.70.
    • Romani adverſęadverſæ fortunæ, pallori, febri, & rubigini peculiaria templa, & ſsacrificia erexerunt, 2.14.105.
    • Romani multum laudantur ob gentes barbaras, & efferas, quas bellis domuerunt, & politicas reddiderunt, 2.7.72.
    • Romani, tempore mortis Chriſsti Domini, per totum Orbem dominabantur, & ita fuit facilior eius prædicatio, 1.14.28.
    • Romani ob curam, & cultum Religionis ad ſsummum tanti Imperij faſstigium perveniſsſse dicuntur, 2.16.62.
    • Romani Imperium ſsuum dilatarunt, ſsocios & fœderatos iuvando, & alias provincias aliarum provinciarum robore ſsubigendo, 3.4.32.
    • Romani ſsui Imperij augmentum ob bonos mores, & leges, quibus ſsubditos gubernabant & excolebant, meruiſsſse dicuntur, 2.7.73.
    • Romani Imperij variæ mutationes, & tranſslationes referuntur, 2.21.29.
    • Romani Imperij per totum Orbem dominatio pluribus ScripturęScripturæ locis probatur, | & præcipuè Lucæ 2. & 20. Matth. 22. Marci. 12. & Ioan. 19: 2.21.26.
    • Romanorum ImperiũImperium legitimum, & Dei permiſssione quæſitũquæſitum, & ab Eccleſsia approbatum fuiſsſse, plures affirmant, 2.7.74.
    • Romanorum Monarchia fuit ampliſssima omnium, & tamen viginti, & pluribus partibus ab Hiſspania hodie ſsuperatur, 1. 16.53.
    • Romanorum Monarchia, ſsicut aliæ, cecidit, quamvis ſse æternam futuram iactaret, 2.2.12.
    • Romanorum mos in bellis per Feciales indicendis, & denuntiandis, 2.15.17.
    • Romanorum bella, & imperium vi, & iniuriâ magis, quàm iure, & ratione conſstitiſsſse, plurimi tradunt, 2.8.129.
    • Romanos omnem ferè Orbem ſsubiugaſsſse Polybius ſscribit, 2.21.24. Qui notatur, num. 46.
    • Romani Imperatores triumphantes corpora minio illinire ſsolebant, 2.8.114.
    • Romanos Imperatores, etiam hodie, Imperio ad Germanos translato, multi totius Orbis Dominos, aut ſsaltem univerſsales moderatores appellant, 2.21.30.
    • Romanus Pontifex eſst velut Comeſstabilis exercitus Dei, & Prædicatorum Verbi Divini, 2.8.76.
    • Romanus Pontifex benè poteſst concedere plenum ius ad terras infidelium, 3.1.15.
    • Romani Pontificis in electione, quæ formæ & ſsolemnia ſservari ſsoleant? remiſssivè, 2.3.11.
    • Romani Pontifices qualiter conceſsſserint LuſiraniæLuſitaniæ Regibus exquiſsitionem, & acquiſsitionem Orientalium Indiarum? 1.3.22.
    • Romanus Pontifex. Vide alia ſsup. verb. Papa, & verb. Pontifex.
    • Ruſsticitatis excuſsatio non admittitur in his, quæ naturali ratione ſsuadentur, 2.13. 73.
    • Rutilius Benzonius, & alij referuntur, qui plenum dominium Novi Orbis agnoſscunt, 3.1.19.
    • Rutilij Benzonij verba graviſssima expenduntur, quibus latè probavit, Divini conſsilij, & impulſsus argumenta in detectione, & converſsione Novi Orbis, 2.3. 27.
  • S

    • Sebæa regio cur dicatur finis terræ? 1. 1.63.
    • Sacerdos Summus Hebræorum terram Promiſssionis partiebatur: & quid mundi effigies in eius ſsuperhumerali contexta ſsignificaret? 2.23.88.
    • Sacerdos quidam ſsolus baptizavit ſsepties centena Indorum millia, 2.4.21.
    • Sacerdotes IndorũIndorum qualiter olim ieiunabant, ſsuis idolis ſsacrificabant? 2.12. 105.
    • Sacerdotes in Indijs maximè ab incolis reverentur, & quare? 2.4.89.
    • Sacræ Scripturæ exempla, quæ à communibus Theologiæ regulis exorbitãtexorbitant, veneranda ſsunt, non imitanda, 2.19.62.
    • Sacrificia hominum non Chriſstianis tantùm, verùm & Ethnicis execrabilia videbantur, 2.12.63.
    • Sacrificia humanarum victimarum, non videntur naturali iure prohibita, cùm eis olim omnes ferè mundi nationes uſsæ reperiantur, 2.14.74.
    • Sacrificia varia, & hominum mactationes horrendæ ab Indis exercebantur, 2. 12.54.
    • Sacrilegium magis quàm ſsacrum appellat Curtius puerorum immolationes, 2.12. 84.
    • Salomon, & Ioſsaphat claſsſses mittere ſsolebant in regionem Ophir, & quare? 1. 13.2.
    • SalomonẽSalomonem habuiſsſse cognitionẽcognitionem peculiarem Novi Orbis, nullo certo argumento probari poteſst, 1.13.58.
    • Salomon, quamvis ſsapientiſssimus, didicit navigationem Tharſsis, & Ophir à ſservis Regis Hiram, 1.13.59.
    • Salomon fuit cumulandarum divitiarum ſstudioſsiſssimus, 1.13.15.
    • Salomon fuit omnium mortalium ſsapientiſssimus, & non videtur Orbem Novum ignorare potuiſsſse, 1.13.14.
    • Salomonem navigationem longam, & difficilem ob Novi Orbis divitias inſstituiſsſse, credibile non eſst, relictâ Indiâ Orientali ditiori & viciniori, 1.13.25.
    • Salomonis divitiæ, & theſsauri incomparabiles fuerunt, 1.13.65.
    • Salomonis vigiles erant Gigantes, & hodie Regis Sinarum, 1.2.12.
    • Samſsoni vires Deus miraculoſsè reſstituit, & auxit, ut de Phyliſsthæis vindictam ſsumeret, 2.4.69.
    • Samſsonis factum, dum ſse, & Phyliſsthæos in Templo occidit, ex Divina inſspiratione, aut miſssione, â peccato excuſsatur, 2. 3.13.
    • Sancta quæ ſsunt, ſsanctè tractari debent, 2.19.7.
    • Sancti Patres non ſsolùm laudarunt, ſsed ſsuaſserunt leges Imperatorum de Templis idola, & infideles expelli iubentes, 2.20. 88.
    • Sanguis innocentum iniquè effuſsus clamat, à proximis auxilium petens, 2.15.6.
    • Sapientiæ locus cap. 12. verſs. 5. & 6. expenditur & exponitur, 2.12.76.
    • Sapientiæ locus cap. 12. verſs. 12. explicatur & exornatur, 2.2.28.
    • Sapientiæ locus cap. 16. verſs. 10. expenditur, 2.12.14.
    • Sapientes ſsolos verâ libertate gaudêre, & inſsipientes eorum ſservos eſsſse, graviter oſstendit D. Ambroſsius, 2.7.58.
    • Sapientum conſsilia qui inquirit, & ſsequitur, in utroque foro excuſsatur, 3.2.32.
    • Sara Angelis paravit ſsubcineritios panes, & Cleobuli filia paternorum hoſspitum pedes lavit, 2.20.42.
    • Saraceni, alij infideles, qui ſsunt hoſstes Fidei, & occupant Provincias Chriſstianorum, ſsemper debellari poſsſsunt, 2.19.36. Et etiam ſsi non occupent, 2.23.129.
    • Saracenis etiam ob ſsolam infidelitatem iuſstè bellum inferri non poteſst, ex ſsententia Pontificis in cap. diſspar, 23. q. 8: 2. 10.75.
    • Saracenos beſstias appellavit Oldradus, 2.7.14.
    • Satanica eſst vox eorum, qui Indos incapaces faciunt ſsalutis æternæ, & quo fine introducta? 2.8.60.
    • Saturni in memoriam, Gentiles, filios ſsuos immolare ſsolebant: id tamen variè punitum fuit, 2.12.82.
    • Saul fuit electus per extortam à Deo voluntatem, 2.11.15.
    • Saxones, Bohemi, Slavini, & Rugiani qualiter occaſsione bellorum ad Fidem pervenerint, 2.18.32.
    • Saxonum, & Hungarorum priſsca feritas, & barbaries, 2.8.29.
    • Scandala maxima ex bellis ratione Fidei ſsuſscipiendæ illatis orirentur, 2.17.62.
    • Scandali vitandi ratione plura excuſsari debent, quæ alioqui legitimè fierent, 2.17. 63.
    • Scandinavia Germaniæ inſsula, quia magna erat, vocabatur ab antiquis, alter Orbis, & etiam Trapobana, 1.4.57.
    • Schedula Regia de ſolvẽdisſolvendis inducijs cum Hollandis refertur, 2.25.84.
    • Schedula noviſssima triremiũtriremium pœnâ damnat eos, qui ad Novum Orbem ſsine licentia tranſsierunt, 2.25.78.
    • Schedula, ſsive epiſstola elegans Caroli V. refertur & illuſstratur, commercia cum Indis, & hoſspitalitatis iura requirens, 2.20. 53.
    • Schedula Regia ad litteram recenſsetur, quæ vivos famulos, aut uxores cum mortuis Indis tumulari prohibet, 2.12.61.
    • Schedula quædam Philippi II. refertur, quæ iniurias Indis illatas graviter dolet, & à Regum noſstrorum mente & voluntate valdè alienas eſsſse demonſstrat, 3.6. 34.
    • Schedulæ aliquæ Regiæ expenduntur, quibus iubetur, ut in prædicatione, & converſsione Indorum Apoſstolico more procedatur, 2.17.59.
    • Schedulæ Regis Philippi III. expenduntur, quæ Indorum prædicationem omnino Evangelico modo fieri iubent, 3.6.35.
    • Schedulæ, & inſstructiones plures remiſsſsivè congeruntur, de cura converſsionis, & defenſsionis Indorum, multa piè, & utiliter præcipientes, 3.6.33.
    • Schedulæ plures Regiæ expendũturexpenduntur, quibus opinio Ioannis Maioris in modo prædicationis Indorum probatur, 2.18.15.
    • Schedulæ, & inſstructiones plures Regiæ referuntur, quæ violentias, & iniurias Indis illatas graviter puniri iuſsſserunt, 2.18. 19.
    • Schedulæ plures citantur, & expenduntur, quæ Indorum debellationem permittunt, ſsi prædicatores non recipiant, aut alijs modis malitioſsè Fidei propagationem impediant, 2.20.33.
    • Schedulæ Regiæ referuntur, quæ prohibent Indos etiam Orientales in his Occidentalibus ſservos fieri, quamvis Mauri eſsſse dicantur, 3.7.113.
    • Schedulis plurimis alienigenæ omnes, atque etiam Hiſspani ſsine Regis licentia ad Novum Orbem tranſsire prohibentur, 2. 25.75.
    • Schedulis, & inſstructionibus Regijs ſsemper cautum fuit, ut Indi quâ maximâ fieri poſsſset ſsuavitate, & humanitate ad Fidem allicerentur, 2.18.17.
    • Schedulis pluribus cautum eſst, ut prædicatores Indorum eorum Principes, & Gubernatores ante omnia ſsibi gratos reddere curent, 2.18.62.
    • Scriptores librorum omnibus diſsciplinis uti debent, 2.1.2.
    • Scriptorum priorum laus poſsterioribus | quoque iuſstè aliquando debetur, 2.1.12.
    • Scriptura Sacra ſsæpè utitur hyperbolicis & alijs figuratis loquendi modis, 2.21.51.
    • Scriptura Sacra ſsæpè utitur vulgaribus loquendi formis, 1.14.78.
    • Scriptura Divina ampla eſst, & myſsterijs abundans, 1.15.3.
    • Scripturæ ſsacræ plura loca expenduntur ad probandum veram dominationem, & iuriſsdictionem infidelium, 2.11.40.
    • Scripturæ plura teſstimonia, quæ Deum laudandum omni loco, & ab omnibus gentibus dicunt, hodie impleta ſsunt poſst converſsionem Novi Orbis, 1.16.75.
    • Scripturæ loca, quibus Deus impijs honorum amiſssionem, & Imperiorum tranſslationem comminatur, qualiter accipienda ſsint? 2.11.48.
    • Scytharum quanta fuerit olim ruditas, & barbaries? 2.8.30.
    • Scythas cur Horatius profugos, & campeſstres appellat? 2.8.31.
    • Sedulij Paſschalis Hymnus expenditur, in Epiphania ab Eccleſsia cantari ſsolitus, 2. 23.40.
    • Semiramis Indicum bellum fruſstra tentavit, 1.3.7.
    • SenatuſconſultũSenatuſconſultum laudatur, quo hominũhominum immolationes à Romanis prohibitæ ſsunt, 2.12.64.
    • Seneca Philoſsophus ſscripſsit tragœdiam MedæęMedææ, & in ea vaticinari videtur de Novi Orbis detectione, 1.12.67. & 76.
    • Seneca quo ſsenſsu, modo Novos Orbes detegendos eſsſse prædixit? 2.12.76.
    • Seneca non ſsecus ac cæteri ſsui temporis Philoſsophi, Oceanum finem Orbis eſsſse putabat, 1.12.78.
    • Seneca in Medæa non loquitur de regionibus Occidentalibus, quales ſsunt Novi Orbis, ſsed de Septentrionalibus, 1.12.89.
    • Senecæ elegans locus refertur, & ad Hiſspanorum in Orbem Novum adventum accommodatur, 3.6.14.
    • Senecæ locus de latrocinijs Alexandri Magni expenditur, & emendatur, 2.6.58.
    • Senecæ quoddam quaſsi vaticinium navigationis ad Indias, 1.7.11.
    • Senecæ locus alter, quo prænuntiaſsſse videtur detectionem huius Novi Orbis, 1.12. 81.
    • Sententia à iudice legitimo lata tribuit dominium, 2.24.34.
    • Sententia, & opinio Papæ prævalet opinionibus omnium Epiſscoporum, 2.24.44. & 46.
    • Sententiæ Victoriæ, Soti, Gregorij Lopez, Matienzo, Bañez, Cordabæ, Acoſstæ, Molinæ, & aliorum circa iuſstam retentionẽretentionem Novi Orbis ſsigillatim expenduntur, 3.5.3.
    • Sententijs, & declarationibus PapęPapæ non eſst negandum, quod alijs inferiorum iudicum concedi ſsolet, 2.24.35.
    • Sephar mons nihil habet commune cum Andibus Peruanis, 1.13.57.
    • Sepharad nomen apud Hebræos Hiſspaniam ſsignificat, 1.15.33.
    • Sephar mons dicitur idem cum montibus, Andes del Pirù, qui ſsunt totius Orbis longiſssimi, 1.13.13.
    • Septentrionalis pars cur etiam Aquilonaris dicatur? 1.1.21.
    • Septentrionalis mundi plaga, quæ? & cur ita dicta? 1.1.18.
    • SeptẽtrionalesSeptentrionales nationes plurimæ, & qui de illis ſscripſserunt, 1.10.28.
    • D. Seraphinus Freitas Luſsitanus laudatur, & eius tractatus contra alterum Maris liberi. 2.1.50. & 3.3.30.
    • Sermo idem ubi duas ſsententias exprimit, ea ſsumitur, quæ rei gerendæ aptior eſst, 3.1.30.
    • Serpentem æneum à Moyſse in deſserto levatũlevatum cur contriverit Ezechias? 2.12.122.
    • Sertorius qualiter deluſserit Hiſspanos cervâ fatidicâ? 2.8.66.
    • Servius quid ſsentiat de Antipodibus, & eorũeorum cum noſstris cõmunicationecommunicatione? 1.11.44.
    • Servus Chriſstianus liberatur à dominio domini Iudæi, vel infidelis, 3.5.18.
    • Servus quis eius fit, à quo ſsuperatur, 3. 7.13.
    • Servus quis ut in perpetuum effici poſsſsit, debet pretium ſservituti æquale eſsſse, 3. 7.110.
    • Servi non tam à ſserviendo, quàm à ſservando dicuntur, 3.7.5.
    • Servi Græcè Soſs dicuntur, quaſsi ſservati, 3.7.10.
    • Servi nihil proprium habere poſsſsunt, 2. 7.81.
    • Servi ſsine dñodomino, & pro derelictis habiti à quocunque occupari poſsſsunt, 2.7.82.
    • Servorum Indiæ Orientalis occaſsione plures lites in Limano Senatu exortæ ſsunt, & varijs, ac contrarijs ſsententijs terminatæ, & de earum fundamentis, 3.7.112.
    • Servi per Fidei & Baptiſsmi ſuſceptionẽſuſceptionem liberi non ſsiunt, 3.7.92.
    • Servitus cõmunicommuni omniũomnium gentium iure ex iuſstis bellis induci cœpit, & quare? 3.6.4.
    • Servitus non eſst contra aliquod expreſs|ſsum præceptum iuris naturalis, 3.7.7.
    • Servitutis diffinitio, & qui de eius origine, cauſsis, & differentijs ſscripſserint, 3.7.6.
    • Servitutis in poſsſseſssione qui morantur, regulariter pro verè ſservis haberi debent: & quando hoc limitetur, 3.7.68.
    • Servitutem BarbarorũBarbarorum quomodo explicet D. Thomas? & an à naturali, vel à gentium iure originem ducat? 2.8.120.
    • Servitutem naſsci in manu imprudentis, quomodo dicatur, Prover. 1. & 26: 2.7.57.
    • Servitutes hominum inſstar pecudum admiſsſsas, & locus D. Auguſst. 3.7.14.
    • Seſsoſstris Ægyptiorum Rex ultra Gangem proceſssit, 1.2.20.
    • Seſsoſstris ſsuperba monumenta, quæ in India reliquiſsſse dicitur, 1.2.21.
    • Seſsoſstris, & alij ceſsſsarunt, mare Rubrum in Nilum ducere, ne terra Ægypti inundaretur, 1.8.62.
    • Seſsoſstris Ægypti, & Tharco ÆtiopiæÆthiopiæ Rex nunquam Indiam viderunt, 1.3.8.
    • Seſsoſseris crudelitas in Reges victos, & trophœa inverecunda, 1.2.22.
    • §. Si adverſsus inſst. de nuptijs illuſstratur, 1.9.30.
    • Siciliæ Reges nullum in temporalibus ſsuperiorem agnoſscunt, 3.1.71.
    • Siciliæ in Regno quod ius habent hodie Romani Pontifices ſsecundùm Iſserniam, 3. 1.68.
    • Siculi Flacci locus refertur, & emendatur, 2.14.12.
    • Signa plura, quæ oſstendunt, opus, manũmanum, & impulſsum Divinum interveniſsſse in detectione, & converſsione Novi Orbis, 2.3.21.
    • Signi nomine, ſsub quo Iſsaîas gentes congregandas, & convertendas dicit, intelligitur ſsignum Crucis, 1.15.44.
    • Sileni narrationem de Novo Orbe à Theopompo relatam, ut meram, & nugatoriam fabulam accepit Ælianus, & Tertullianus, 1.12.57.
    • Simonia eſst aliquid dare, vel paciſsci expreſssè pro rebus ſspiritualibus, vel ut quis ingrediatur ReligionẽReligionem, aut ſsi detur in vim modi, vel conditionis, 2.18.41.
    • Simonides quid reſsponderit Hieroni roganti de Deo, & eius natura? 2.15.32.
    • Simulacrorum cultus extrema impietas, & ſstultitia omnibus maior appellatur, 2. 12.112.
    • Sinæ, aut Iapponienſses ſservi effici non poſsſsunt, niſsi ubi ſse, aut filios ſsuos vendunt, & tunc temporaliter ſserviunt, 3.7.116.
    • Sinæ non admittunt exterorum commercia & ideò, Fides apud eos difficile propagatur, 2.20.49.
    • Sinarum Regnum quà ſspectat Tartaros eſst Borealiſssimum, & frigidiſssimum, 1.1.73.
    • Sinarum latiſssimum, & ditiſsimũditiſsimum RegnũRegnum & quando à Luſsitanis luſstratum, 1.3.42.
    • Sinenſsis cuiuſdãcuiuſdam Doctoris dictũdictum, 2.9.15.
    • Sinenſses putant, ſse cæteris mortalibus, prudentiâ, ſsapientiâ, & artium ſsubtilitate antecellere, 2.9.14.
    • Siſsebutus Hiſspaniæ Rex, & Dagobertus Galliæ, an præciſsè, vel cauſsativè Iudæos ſsui Regni ad baptiſsmum recipiendum coëgerint? 2.19.79.
    • Siſsebuti actionem tanquam iniuſstam CõciliumConcilium Toletanum IV. pro parte reſscidit, & plures alij Auctores apertè damnant, 2. 19.81.83. & 85.
    • Societatis Iesv Religioſsi, & aliorum Ordinum Prædicantes apud Indos Evangelium prædicantes, dicuntur eſsſse Angeli veloces, & nubes volantes, de quibus loquitur Iſsaîas, 1.15.22.
    • Socrates, & Ruffinus convincuntur, dum tradunt, nullum ex Apoſstolis in Indis ulteriore prædicaſsſse, 1.2.34.
    • Sodomia antonomaticè appellatur peccatum contra naturam, 2.12.32.
    • Sodomiæ vitium Iudæis, & Romanis olim frequentiſssimum fuit, 2.14.54.
    • Sodomiæ peccatum quàm execrandum, & deteſstabile ſsit, 2.12.31.
    • Sodomitarum quorundam IndorũIndorum provinciæ Eſsquaraguæ notabilis punitio, & hiſstoria, 2.12.33.
    • Solis, & Lunæ ſsimilitudo qualiter applicetur poteſstati Pontificiæ, & Regiæ? 2.23. 168.
    • Solitum dicitur quid ex ſsola una vice, 2. 24.89.
    • Sophala auri fodinis abundat, & ibi extare dicuntur libri oſstendentes, quòd SalomõSalomon ad eas ſsuas claſsſses mittebat, 1.13.28.
    • Sophoniæ Prophetia cap. ult. agere videtur de converſsione Novi Orbis, 1.15.52.
    • Speculator fatetur, ſse ex aliorum velleribus telam ſsuam ordiri, 2.1.15.
    • Spiritus, iuxta VerbũVerbum Domini, ſsunt probandi, an à Deo ſsint? 2.3.34. & 44.
    • Spiritus Sanctus dona ſsua partitur, ut vult, 2.5.3.
    • Sponſsæ negandum non eſst, quod ſsponſso conceditur, 2.23.107.
    • Spurij cur dicantur terræ filij, GigantũGigantum fratres, & Favonij? 1.9.29.
    • Stanislai Oſssij ingens encomiũencomium de Fi|de, & Religione Hiſspanorum, 2.25.23.PRSS
    • Status & Religionis tuendæ ratio efficit, ut infideles iam baptizatos à ſsuis Regnis Princeps expellere poſssit, 2.19.91.
    • Status ſspiritualis non poteſst benè conſservari ſsine temporali, 3.1.28.
    • Statuta, quæ inventos cum armis puniri iubent, an etiam apprehenſsionem requirant? 2.6.18.
    • Statutum, quod prohibet acquiſitionẽacquiſitionem, non prohibet acquiſitorũacquiſitorum retentionẽretentionem, 3.1.10.
    • Statutum loquens contra ingredientem poſsſseſssionem, non habet locum contra retinentem, & quare? 3.1.11.
    • Stulti, & Barbari ſsapientioribus, & politioribus ſsubijci debent, 2.7.56.
    • Stulti ſsecundùm D. Auguſst. meliùs viverent, ſsi ſsapientum ſservi eſsſsent, 3.5.6.
    • Stulti non debent eſsſse melioris conditionis, quàm ſsapientes, 2.9.31.
    • Suavitas multum conducit ad Fidei receptionem, 3.7.35.
    • Subditi debent famam, & honorem dominorum ſsicut vitam tueri, 2.1.9.
    • Subditos contra proprium Regem rebelliantes quilibet etiam extraneus coërcere poteſst, 2.13.42.
    • Subrogatus non poteſst eſsſse majoris porentiæpotentiæ, quàm is in cuius locum ſsubrogatur, 2.23.24.
    • Succeſsſsus fœlices rerum omnium, & maximè bellorũbellorum ſsemper Deo à viris, & Ducibus pijs, & prudẽtibusprudentibus tribuũturtribuuntur, 2.4.78.
    • Suetonij locus in Octavio perpenditur, 2.14.78.
    • Sumatra inſsula, & an eadem quæ Trapobana, vel Aurea Cherſsoneſsſsus, 1.3.38.
    • Summus Pontifex ſsecundùm Baldum eſst iudex ordinarius totius mundi, & concurrit cum quolibet ordinario, 2.23.163.
    • Summum Pontificem rectè potuiſsſse alios Reges præter Catholicos ab IndiarũIndiarum conquiſsitione excludere, verior ſsententia eſst, & qui eam probent, 2.25.43.
    • Superbia execrabilis Aiacis, Capanei, Micentij, & aliorum, qui à ſse ipſsis victorias ſsperabant, 2.4.79.
    • Supervacua dicere ſsatius eſst, quàm omittere neceſsſsaria, 1.2.2.
    • Sur nomen eſst Belgicum, aut GallicũGallicum, & ſsignificat ventum Auſstralem, 1.8.28.
    • Sibyllarum carmina à Virgilio relata cõmodècommodè Hiſspaniæ RegibRegibus applicãturapplicantur, 2.2.36.
    • Sibyllæ agnoverunt Dominum, & Regnum Chriſsti, 2.23.100.
    • Sibyllina oracula ante evẽtumeventum rei, quam deſignãtdeſignant, benè explicari non poſsũtpoſsunt, 1.15.7.
    • Symbolum, quod in Ticinenſsi Academia poſsitum fuit, ad oſstendendam latitudinẽlatitudinem, & magnitudinem Imperij Hiſspani, 1.16. 66. Et aliud Vlyſssippone, num. 67.
    • D. Simeon Stilites fulmine percuſsſsus interijt, 1.7.51.
    • Syrtes Lybiæ quid ſsint, & unde procedant? cum Luciano, 1.4.23.
  • T

    • Tacubano in monte apud urbem Mexicum TemplũTemplum B. Virginis extructum fuit, & quare? 2.4.52.
    • Targomæ ſsive Thorgomæ nomen apud Ezechiel, cap. 27. quid ſsignificet? 3.6.99.
    • Tartarum, ubi defunctorũdefunctorum animas mitti credebant, in ultimis Hiſspaniæ oris, tanquam in extrema totius Orbis regione, antiqui collocabant, 1.11.64.
    • Tartarorum nomen, & Imperium quando extendi cœperit? 1.1.66.
    • Tarteſsſsus urbs Hiſspaniæ olium ditiſssima, & fœliciſssima, 1.13.21.
    • Tarteſsſsus Bœticæ urbs eadem ac Gades, 1.11.63.
    • Tauri, Cretenſses, Theſsſsali, & alij humanis victimis utebantur, 2.14.88.
    • Tellus eadem non parit omnia, ſsicut nec mare, 1.7.5.
    • Templum Ieroſsolymitanum Salomonis Barbari etiam, & hoſstes reverebantur, 1.13.68.
    • Templum Salomonis cùm Craſsſsus expilavit, aurum præ copia plus dimidio viluit, 1.13.69.
    • Templi Ieroſsolymitani ſsumptus, & divitiæ omnem admirationem excedunt, & aliqua de eo, 1.13.67.
    • Templi ab Argonautis conſstructi, & per oraculum Virgini Mariae ſsacrari iuſsſsi, notabilis hiſstoria refertur, 1.14.40.
    • Tempus eſst rerum omnium inventor, & magiſster, 1.12.14.
    • Temporibus ſsuis omnia conveniunt, & ſsecundùm eorum veritatem ſstatuta quoq;quoque humana varianda, & accommodanda ſsunt, 2.16.93.
    • Tenebrarum regio dicitur quædãquædam provincia in finibus Tartarorum, 1.1.69.
    • Tenebrarum regio dicitur pars Septentrionalis, & cur? 1.1.67.
    • Terceræ inſsulæ quãdoquando detectæ? 1.3.17.
    • Terra à mari vix unquãunquam diſstat plus mille leucis Hiſspanis, 1.8.17.
    • Terra omniũomnium cõmuniscommunis mater eſst, & eſsſse debet ſsecundùm Apollonium, 2.25.42.
    • Terra cur dicta à Græcis ιβοῤῥοποι, 1. 11.13.
    • Terra in medio cœleſstis globi pendens quomodo ſsuſstineatur? 1.11.15.
    • Terra cõſtitutaconſtituta eſst à Deo in medio globi cœleſstis, & duas ſsuperficies habet, 1.11.12.
    • Terra de Bacallaos, quæ? & cur ita dicta? & à quo detecta? 1.6.20.
    • Terram, & alia elemẽtaelementa cur poſst diluviũdiluvium Deus minus perfecta reliquerit? 2.12.124.
    • Terram Deus ſstabilem, & immotãimmotam eſsſse voluit, 1.7.63.
    • Terras deſsertas, & incultas ex conſsuetudine in multis Caſstellæ partibus acquirit is, qui primo eas occupat, & ad culrutamculturam redigit, 2.6.99.
    • Terras ita Deus diſspoſsuit, ut facilè homines de alijs ad alias trãſiretranſire poſsſsent, cùm iuſsſserit, eos Orbem replere, 1.10.7.
    • TerrarũTerrarum primariæ plagæ etſsi vaſstiſssimo mari dividãturdividantur, alicubi tamẽtamen cõiunctæconiunctæ, vel valdè proximæ ſsunt, & quomodo? 1.10.4.
    • Terræ elementum inæquale, & cum aliquibus defectibus etiam ante diluvium à Deo creatum fuit, & quare? 1.7.4.
    • Terræ defectus Deus induxit ad cohibẽdãcohibendam idololatriãidololatriam ſecundũſecundum TheodoretũTheodoretum, 1.7.6.
    • Terræ filius dictus fuit Saturnus, & quare? de uſsu, & ſsignificatione adagij, Terrefilius, 1.9.28.
    • Terræ pars quædam corruit circa oppidum Ango Ango, & per ſeſquileucãſeſquileucam aquæ inſstar profluxit, 1.7.74.
    • Terræ, & provinciæ, quæ à prioribus dominis deſseruntur, occupãtisoccupantis fiunt, 2.6.96.
    • TerręTerræ omnes, ſsive ſsint zerbidæ & incultæ, ſsive montuoſsæ, ad Regem in dubio ſspectare cenſsentur, 2.6.92.
    • Terræmotus etſsi ex naturalibus cauſsis contingere poſssit, ſsemper tamen Dei iræ, & indignationi tribuendus eſst, 1.7.62.
    • Terræmotus ſsolent eſsſse frequentes in Novo Orbe: & aliqui referuntur, 1.7.46.
    • Terræmotus, & tempeſstates Novi Orbis magna ex parte ceſsſsarunt poſst Chriſsti Fidem in eo receptam, 2.4.88.
    • Terræmotus ne damnum inferant, quæ verba foribus, & parietibus ſscribere oporteat? 1.7.70.
    • Terræmotus notabilis urbis Arequipæ, & eructatio in montis ignivomi, qui circa eam erat, 1.77.2.
    • Terræmotus Regni Chilenſsis vehementiſssimus, 1.7.47.
    • Terræmotus Neptuno attributi, & quare? 1.7.57.
    • Terræmotus aliqui ex I. C. vi Divinæ tribuunt, alij vi naturali, & de eorum concordia, 1.7.60.
    • Terræmotus cauſsæ, & eorũeorum præcipuè, qui contingunt in oris maritimis, 1.7.56.
    • Terræmotus qui non timent, ſstupidi ſsunt, & ſsenſsus expertes ſecũdùmſecundùm Ariſstot. 1.7.78.
    • Terræmotus notabiles, qui in varijs Orbis partibus cõtigeruntcontigerunt, remiſssivè, 1.7.58.
    • Terræmotus ratione aliquæ votivæ feriæ LimęLimæ indictæ, 1.7.69.
    • Terræmotibus plura gravia delicta Deus vindicavit, 1.7.66.
    • TerræmotũTerræmotum ſsemper ut rem prodigioſsam & Divinam acceperunt Romani, 1.7.65.
    • Terræmotuum cauſsas aliqui ignivomis montibus tribuunt, 1.7.54.
    • Terræmotuum mentionem & conſsiderationem etiam habuerunt. I. C. 1.7.59.
    • Terrigenas ſse eſsſse plures nationes gloriabantur, 1.9.27.
    • Territorium quid ſsit, & unde dicatur? 2. 14.11.
    • Terror Divinus etiam fortetfortes, & ſstrenuos fugat, 2.4.73.
    • Tertullianus, & Lactantius graviter dolebant ſsuo tempore ſsacrificia infantium durare, 2.12.86.
    • Tertulliani elegãselegans locus refertur de his, quæ à Deo veluti invito permittuntur, & non approbantur, 2.11.20.
    • Tertulliaui de eâdẽeâdem propagatione hominũhominum duo loca elegantiſssima proferuntur, 1. 10.15.
    • Tertulliani locus perpẽditurperpenditur, quo FidẽFidem CatholicãCatholicam ſsuâ ætate etiãetiam in provincijs, & inſsulis ignotis prædicatam tradit, 1.14.53.
    • Teſstatorum morientium ultima verba fideicommiſsſsa vocantur, & magis hæredes obligare videntur, 2.16.37.
    • Teſstis dictum valet, dicentis, Titium ligna amputaſsſse, quamvis Titius id per alium fecerit, 2.6.33.
    • Thaletis Mileſsiij apophthegma, 1.12.13.
    • Tharſsis idem eſsſse cum Tharteſsſso plures opinantur, & in Hiſspaniæ Bæticis oris cõſtituuntconſtituunt: alij verò negant hoc 1.13.20.
    • Tharſsis nomine in ſsacra Pagina quænam regio deſsignetur? 1.13.19.
    • Tharſsis, & Ophir provinciæ, & navigationes earum diverſsæ erant, 1.13.18.
    • Tharſsis & Ophir navigatio à Salomone inita, an eſsſset eadẽeadem, vel diverſsa, 1.13.3. & 18.
    • D. Theodoretus qualiter exponat locum | D. Pauli Coloſsſs. 4: In ſsapientia ambulate ad eos, qui foris ſsunt, 2.14.25.
    • Theodori de Bri notabilia verba referũturreferuntur, quibus Hiſspanorum exceſsſsus excuſsat, 3.6.61.
    • Theodoſsius Imperator Religionis curam & augmentum filijs ſsuis, moriens, præ omnibus commendavit, 2.16.60.
    • Theodoſsius Imperat. auxilijs cœleſstibus victoriam reportavit, & carmina Claudiani de hoc, 2.4.37.
    • Theophili Antiocheni elegantiſssima verba de hominum propagatione, 1.10.14.
    • Theopompus quis fuerit? 1.12.58.
    • Theutates erat Gallis Mercurius, & Mars Hæſsus, 2.14.91.
    • Thomas Candiſsch Anglus fœliciter fretũfretum Magallanicum trãſijttranſijt, & in patriam opimis ſspolijs onuſstus reverſsus eſst, 1.8.38.
    • Thomas Bozius Eugubinus laudatur, qui tradit, nec tenue quidẽquidem nomen Novi Orbis ad maiores noſstros perveniſsſse, 1.11.7.
    • Thom. Bozius Eugubinus conſstantiſssimè defendit abſsolutam Papæ iuriſsdictionem in temporalibus, & hanc ſsententiam communem Theologorum appellat, 2.23.57.
    • Thom. Bozius eleganter loquitur de modo & ratione uſsus tẽporalistemporalis poteſstatis Romani Pontificis, 2.24.9.
    • Thom. Bozius paſssim agnoſscit per Bullam Alexandri VI. plenum dominium Indiarum Regibus Catholicis datum fuiſsſse, & dari potuiſsſse, 2.24.23.
    • Thom. Bozius hæreticos eſsſse docet eos, qui Chriſsto ut homini temporalium dominium non concedunt, 2.23.90.
    • Thom. Bozius Alexandri VI. donationẽdonationem multis rationibus defendit, 2.23.69.
    • Thom. Bozius Eugubinus Indorum OccidẽtaliumOccidentalium barbariem, & incultos, ac feros mores ſsæpiſssimè exaggerat, 2.7.33.
    • Thom. Bozius ſsecurè admittit conceſssionem Novi Orbis â Deo HiſpanięHiſpaniæ Regibus factam, ob zelum Religionis, & alias virtutes, 2.2.33. & 35.
    • Thom. Bozius, Ioan. Boterus, Rutil. Benzon. & alij agnoſscunt Spiritus Sancti afflatum in Alexandro VI. dum cõceſsitconceſsit IndiãIndiam Oriental. & Occident. Regibus Luſsitaniæ, & Caſstellæ magis quàm alijs, 2.3.22.
    • Thom. Bozij elegantiſssima verba referũturreferuntur, pro excuſsanda Hiſspanorum adverſsus aliquos Indos aſsperitate, 3.6.58.
    • Fr. Thom. à Iesv præſsidia militaria concedit ad frænandos Indos, & Prædicatores tuendos, 2.18.13.
    • D. Thom. etiãetiam apud Sinas, & Braſsilienſses prædicavit, 1.2.33. & 1.14.54. & 60.
    • D. Thom. maximos in prædicatione Indiæ interioris progreſsſsus fecit, & illis Apoſstolus meritò vocatur, 1.2.32.
    • D. ThomęThomæ prædicationis in India interiori multa veſstigia noſstris temporibus reperta, 1.2.36.
    • D. Thomæ Apoſstoli pedũpedum veſstigia, ſscopulo impreſsſsa, oſtendũtoſtendunt Braſsilienſses, 1.14.61.
    • D. Thom. miraculum inſsigne apud Indos, 1.2.39.
    • D. Thomæ corpus Maliapuræ inventum, & eius miracula, 1.2.38.
    • D. Thomæ vaticinũvaticinum de LuſitanorũLuſitanorum advẽtuadventu ad Indos Orientales, 1.2.40. & 44.
    • D. Thomæ verba notabilia adducuntur pro aſsſserenda temporali dominatione Pontificis, 2.23.58.
    • D. Thomæ verba difficilia qualiter accipi debeant? 2.1.59.
    • Don Thomas Tamaio de Vargas Regius Hiſstoriographus citatur, & laudatur, 1.6. 59. & 2.25.89.
    • Thraces ad quatuor uſsque numerare didicerunt, 2.8.99.
    • Thubal filius Iaphet, & nepos Noë omnium primus in Hiſspaniam venit, 1.9.58.
    • Thubalia propriè, & verè dicitur Hiſspania, & quare? 1.15.51.
    • Thule inſsula ubi? & plura de ea remiſssivè, 1.12.90.
    • Tibia Barbara quæ? 2.8.38.
    • Titulus primæ inventionis, & occupationis Novi Orbis parum ſsufficiens iudicatur à Victoria & Gregorio Lopez, 2.6.61.
    • Titulum nullum allegare melius eſst, quàm invalidum, aut defectuoſsum, 3.2.52.
    • Titulus Divini impulſsus, ſsive revelationis in detectione, & cõverſioneconverſione Novi Orbis à Victoriæ impugnationibus defenditur, 2. 3.42.
    • Titulus præcedens talis præſsumitur, qualem præſsens poſsſseſssio demonſstrat, 3.1.22.
    • Titulus primæ inventionis, & occupationis iuvat HiſpanorũHiſpanorum Regum cauſsam in dominatione Novi Orbis: eiuſsque meminerunt Victoria, & Gregor. Lopez, 2.6.10.
    • Titulus quilibet putativos, & illegitimus ſsufficit in præſscriptione longiſssimi tẽporistemporis, quãvisquamvis poſsteà de eius errore cõſtetconſtet, 3.2.63.
    • Tituli à primordio poſsterior formatur eventus, 3.1.21.
    • Tituli ſsuperbi, quos ſsibi ſsumit Turcarum Imperator, & alij Reges Gentiles remiſssivè, 1.16.63.
    • Titulos plures cumulare, ad ius ſuũſuum magis ac magis cõfirmãdũconfirmandum nemo prohibetur, 3.1.61.
    • Titus Imperator victoriam à ſse de Iudæa partãpartam in Deum omnino retulit, qui ſsuis manibus Iudæos punire voluit, 2.4.80.
    • Tobias reddi iuſssit hœdum à Gentilibus captum, ne furti reus efficeretur, 2.10.65.
    • TolerãtiaTolerantia Eccleſsiæ circa dominia, & imperia infidelium qualiter procedat? 2.11.31.
    • Traianus habuit in votis expeditionem in Indiam, 1.3.10.
    • Tranſsire verbum, hoſstiles graſsſsationes aliquando ſsignificat, 2.20.74.
    • Tranſsitus per alienas provincias ubi neceſsſsarius, & innoxius eſst, nullo iure negari poteſst, 2.20. 72
    • Trapobanæ inſsulæ certior notitia quãdoquando, & qualiter à Romanis habita? 1.5.11.
    • Trapobanenſses quâ induſstriâ in navigando uterentur, 1.12.44.
    • Tributa pro aëre, & pro umbra aliqui Imperatores exegerunt, 3.3.45.
    • Trident. Synodus ſseſsſs. 14. declarat, EccleſiãEccleſiam non iudicare de non baptizatis, 2.14.26.
    • Trident. Synodus, quæ infideles ad Eccleſsiæ iudicium ſspectare negat, qualiter accipiatur? 2.15.49.
    • Traianus Bocalinus Novi Orbis detectionem imprudenter irridet, 1.16.96.
    • Truxilli urbis Peruanæ deſscriptio, & ingens terræmotus, 1.6.45.
    • Tumpiz, ſsive Tumbez, Oppidum Regni Peruani, Indorum tempore, erat nobiliſssimum, & munitiſssimum, 2.4.56.
    • Turcæ cur imponãtimponant leviora tributa Abyſsſsinis, in terram ſsanctam Religionis cauſsâ venientibus, 1.8.81.
    • Turcæ, & aliæ nationes quàm feros, & fœdos mores hodie habeãthabeant, & olim habuerint, 2.14.68.
    • Turcarum barbaries, & morum feritas maxima eſst, & fuit, 2.8.43.
    • Tutela, & cura cur à iure invẽtainventa ſsit? 2.9. 39
    • Tutela eſst munus publicum, & de tutorũtutorum poteſstate, & dominatione, 2.9.49.
    • Tiberius in Africa graviter punivit Sacerdotes Saturni, qui ei infantes immolabant, 2.12.85.
    • Tiberius, & Trajanus ægrè ferebant, ſse Dominos appellari, 2.21.57.
    • Tyranni pauci ſsuâ morte pereunt, vel ad poſsteros ſsuos Regna tranſsmittunt, cum Iuvenali, & Æliano, 2.12.19.
    • Tyranni citò pereunt, & Regnorum brevi amiſssione, & trãſlationetranſlatione puniũturpuniuntur, 2.12.13.
    • Tyranni ex curſsu temporis, & diuturna populorum tolerantia, & conceſssione efficinnturefficiuntur veri, & legitimi Reges, 3.4.36.
    • Tyrannis quàm grave peccatum ſsit? 2. 12.12.
    • Tyrannorum vitia, & proprietates quæ? 2. 12.9.
    • Tyrannum iuſsto titulo regnantem nemo privatâ auctoritate occidere, vel ſspoliare poteſst, 2.14.49.
    • Tyrus Phœnicum Metropolis ditiſssima fuit, 3.7.98.
    • Tyrij olim ſse iactabant maris dominos, & quare? & locus Ezechiel cap. 27: 3.3.52.
    • Tyrij, & Phœnices fuerunt olim præſstantiſssimi in arte navigandi, 1.13.62.
    • Tyrij diu ſervarũtſervarunt epiſstolas Salomonis, & Regis Hiram, quæ agebant de navigationibus in Tharſsis, & Ophir, 1.13.60.
    • Tyria maria proverbiũproverbium quid ſsignificet, & unde originem traxerit? 1.13.64. & 3.3.53.
  • V

    • Vacca una octingentos aureos domino vigenti annis reddidit. 1.7.37.
    • Væ, ſsive Veh. dictio quid in Scriptura ſsignificet, 1.15.28.
    • Vaſsci Gamæ Luſsitani fœliciſssimæ navigationes, & expeditiones in Indiam, 1.3.30.
    • Vaſsſsalli qualiter iurent defendere vitam, & honorem domini, 2.1.10.
    • Vaſsſsallos à dominis crudeliter habitos, etiam auxilium non petentes, debet Princeps liberare, & ab eorum iuriſsdictione eximere, 2.13.98.
    • Vaticinia oſstendentia cõverſionemconverſionem Novi Orbis paſssim reperiri videntur, in Iſsaîa, Ierem. & alijs locis ſsacræ Scripturæ, 1.15.19.
    • Vaticinia aliqua Prophetarum referũturreferuntur, quibus Eccleſsiæ de remotis gẽtibusgentibus magnũmagnum incrementum promittitur, 2.8.73. & 81.
    • Vaticinium notabile adventus Hiſspanorum, quod Rex Tydore ſse habuiſsſse, illis ſsignificavit, 2.2.63.
    • VaticiniũVaticinium de tẽporalitemporali Regno Chriſsti, qualiter acceperit Ioſsephus Iudæus? 2.23.99.
    • Vbertas incredibilis fructuum, & frugum Novi Orbis, 1.7.23.
    • Vbique dictio quid ſsignificet? 1.14.16.
    • Velle eius eſst, qui poteſst & nolle, & aliorum Imperio non obſsequitur, 2.19.67.
    • Velle credere eſst munus animæ, & ad id nemo cogi poteſst, nec debet, 2.17.11.
    • Venatoriam bellicæ artis partem cõceditconcedit Calcagninus adverſsus Barbaros, qui feros mores deponere nolunt, 2.7.53.
    • Vendere quis ſse ipſsum poteſst ob pretium participandum, 3.7.32.
    • Veneti quibus cæremonijs ſsibi quotannis in die AſcẽſionisAſcenſionis mare deſpondeãtdeſpondeant, 3.3.34.
    • Venetorum Reſspublica ſse iactat ex Alexand. III. cõceſsioneconceſsione maris Adriatici dominãdominam eſsſse & an hæc conceſssio certa ſsit? ibid.
    • Veneti præſscriptione immemoriali defendunt dominium & gabellas maris Adriatici, 3.3.75.
    • VenetorũVenetorum Reſspublica ſsemper libera fuit, & quare? 2.6.20.
    • Venti præcipui, & Cardinales dicti, qui ſsint? 1.1.16.
    • Ventorum plurium nomina, ſsitus, & differentiæ remiſssivè, 1.1.22.
    • Verbum Domini non eſsſse alligatum, quo ſsenſsu ſscribat D. Paulus, 2.16.13.
    • Verbo utendum ut nummo, cui publica forma ſsit, 1.4.59.
    • Verborum proprietati derogat uſsuscommunis loquendi, 1.4.60.
    • Verbis, qui abundant, in rerum ſsubſstantia deficiunt, 1.1.3.
    • Vergere verbũverbum quid ſsignificet apud Geographos? 1.1.43.
    • Veritas etſsi obſscuretur, tandem tamen emergit, 1.4.11.
    • Verſsoriam capere apud Plautum ſsignificat, dar, o tomar la buelta, 1.12.46.
    • Veſstibus ornatis ſsemper honos maior deferri ſsolet, 2.18.67.
    • Vettones Hiſspaniæ populi olim Romanos ambulantes valdè mirati ſsunt, 2.8.101.
    • Viæ plurimæ quæſsitæ ſsunt, quibus Oceani Atlantici ad Auſstrale facilior tranſsitus aperiatur, & quæ illæ? 1.8.49.
    • Vicario Chriſsti directè non fuit conceſsſsa poteſstas ſsuper non baptizatis, 2.14.24.
    • Victimam involuntariam, vel reluctantẽreluctantem à ſsacrificijs reijciebant Romani, 2.17.22.
    • Victi ſsemper ſsolent à victoribus calcari, & ſspoliari, 3.6.48.
    • Victo, vel capto miſsericordia debetur, in quo pacis perturbatio non timetur, 3.7.40.
    • Victores cum victis qualiter ſse habere debeant, 3.7.37.
    • Victoria inter præcipua genera rerum acquirẽdarũacquirendarum à Cicerone cõnumeraturconnumeratur, 2.6. 25
    • Victorias de Indis ab Hiſspanis partas quidãquidam mali ex eo extenuant, quòd Indi Barbari, inermes, & puſsillanimi eſsſsent, 2.4.61.
    • Victorias ferè omnes, quæ ab Hiſspanis in Novo Orbe partæ ſsunt, cœleſstibus auxilijs tribuunt plurimi, & grauiſssimi Auctores, qui de illis ſscripſserunt, 2.4.58.
    • P. Mag. Victoria putat non eſsſse ſsecurum titulum Divinæ revelationis, & quare? 2. 3.32.
    • Victoriæ & Molinæ verba referuntur de iuſsta occupatione inſsularum, & provinciarum deſsertarum Novi Orbis, 2.6.82.
    • Victimas humanas Mexicanorum Deo odioſsas eſsſse, & brevi deſsituras, ingenti miraculo oſstenſsum fuit, 2.12.99.
    • Vincentius Lirienſs. optimè exponit cauſsam, cur Fides, & Eccleſsia Dei dicatur Catholica, 1.14.50.
    • S. Vincentij Ferrer vaticinium de Orbis prædicatione per Religioſsos diverſarũdiverſarum Ordinum efficienda, & perficienda, 1.14.74.
    • Vindicta Magiſstratuum eſst vindicta Dei, 2.15.45.
    • Vindicta, quæ tandit ad peccantiũpeccantium correctionem, eſst actus miſsericordiæ, 2.13.45.
    • Vindictam ſcelerũſcelerum Deo relinquendãrelinquendam eſsſse quo modo, & ſsenſsu in Deuteron. & apud D. Paul. dicatur, 2.15.42. & ſseqq.
    • Vindictam peccatorum, quęquæ contra Maieſstatem Divinam committuntur, ſsibi relinquendam Dominus tradit, 2.14.20.
    • Viracochas cur dicantur Hiſspani ab Indis Peruanis? 2.7.50. & 12.22.
    • Virgilius Epiſscopus Saleburg. reprehenſsus fuit, quòd Antipodes dari pro concione dixit, 1.11.32.
    • Virgilius, quod de dominio, ſseu Regno Chriſsti Sibyllæ prænuntiarunt, ad AuguſtũAuguſtumſsarem adulatoriè traduxit, 2.23.101.
    • Virgilius 1. Æneidos exponitur, 2.20.77.
    • Virgilij carmina exponuntur, 2.14.79.
    • Virgilij carmina de exceſsſsu Oraculorum accommodantur, 2.4.85.
    • Virgilij carmina de Templo Iani claudendo expenduntur, 2.17.82.
    • Virgilij locus 9. Æneid. expenditur, 2.6. 27.
    • Virgilij locus Æneid. 6. exponitur contra Iuſstum Lipſsium, 1.12.87.
    • Virgilij elegãselegans naufragij, & procellæ deſscriptio, 1.11.76.
    • Virgilij vaticinium, quod trahi poteſst ad detectionem Novi Orbis, 1.12.83.
    • Virginia provincia ab Anglis occupatur, & eius deſscriptio, 1.6.22.
    • Virginius ſsuam filiam necavit, quòd in eius perſsona Appius iuris obſservantiam non cuſstodivit, 2.24.8.
    • B. Virginis del Pilarſsar-Auguſstanæ urbis ad D. Iacobum apparitio, & Templi ibîdem ab eo conſstructi, hiſstoria refertur, & comprobatur, 1.14.33.
    • Viro gravi, & fidedigno qui credit, ſsecurus eſst, 3.2.34.
    • Vis, & metus multũmultum minuunt de voluntario, imò conſsenſsum excludunt, 2.17.91.
    • Vim, & metũmetum longè abeſsſse debêre à converſsione Iudæorum, & aliorum infidelium, etiam Chriſstianis ſsubditorum, paſssim admonent ſsancti Patres, 2.17.5.
    • Vitæ alterius, imò nec propriæ, nemo eſst DñsDominus, niſsi ad cuſstodiendam illam, 2.13.94.
    • Vlyſsſses, ob peregrinationum labores, ab Homero laudatur, 1.16.24.
    • Vnctionis ius paſssim omnes Reges Chriſstiani ſsibi uſsurpant, 2.25.35.
    • Vocationes, & inſspirationes Divinæ multis modis contingunt, & confirmantur, neque ſsemper miraculis egent, 2.3.48.
    • Vocationibus Divinis parêre, aut non parêre Deus in noſstra voluntate reliquit, 2. 17.10.
    • Voluntas prorſsus libera non reperitur in eo, qui etiam cauſsativè aut conditionatè ad baptiſsmum compellitur. Et quatenus volũtasvoluntas coacta voluntas ſsit? 2.19.66.
    • Voluntas non minus declaratur rebus, & factis, quàm verbis, 2.21.3.
    • Voluntate ex mera quod dependet, ex eâdem adimi poteſst, 2.11.34.
    • Voluntatem liberam qualiter diffiniat D. Auguſstinus? 2.19.69.
    • Vrbano II. Roman. Pontific. orationem probello contra infideles habente, audita fuit vox de cœlo, quæ illud approbavit, 2. 16.65.
    • Vrbem totam incendiſsſse dicitur, qui eius partibus ignem iniecit, qui creſcẽdocreſcendo, & ſserpendo, eam abſsumpſsit, 1.14.86.
    • Vrbes Piura, & Paita quales? 1.6.44.
    • Vrbes Chichapoyas, Mayobamba, Leon de Guanueo, & Guamanga deſscribantur, 1. 6.50.
    • Vſsucapio à Cicerone, & I. C. appellatur funis lirium, 3.3.4.
    • Vtilia quæ alicui ſsint reperire, magnam laudem meretur, ex Ariſstot. 1.16.35.
    • Vtilitatis publicæ, & Religionis augendæ ratio plura, contra ordinarias iuris regulas operari ſsolet, 2.21.33.
    • Vtilitatis ſspecie obiecta, omnes natura etiam ad pia, & honeſstta magis accẽdimuraccendimur, 1.16.110.
    • Vtilitati infidelium magis quam ſsuæ intendere debet, qui eorum cõverſionemconverſionem curat, 2.9.22.
    • Vvaldeſsium hereſsis, quæ peccatores dominium rerum ſsuarum non habêre dicebat, in Concilio Conſstant. damnata fuit, 2. 10.56.
    • Vxor fidelis quando à viro infideli ſseparari poſssit, 3.5.10.
    • Vxorem converſsam poteſst Papa eximere â poteſstate mariti infidelis, 2.11.57.
    • Vxores, & famulos vivos ſsimul eum defunctis regulis ſepeliebãtſepeliebant Peruani, 2.12.60.
  • X

    • Xerxes fruſstrà pontem navium in mari facere tentavit, ut Aſsiam Europæ coniungeret, 1.8.55.
  • Z

    • Zachariæ locus cap. 14: Quod ſsuper frænum equi eſst ſsanctum Domino, explicatur, 2.17.87.
    • Zeilan inſsula detegitur, & eius ubertas, & an ſsit Trapobana? 1.3.39.
    • Zelus extendendæ Chriſstianæ Religionis tunc laudari debet, cùm eiuſsdem Religionis præcepta non frangit, 2.19.31.
    • Zelum purum, & ardentem Reg. Cathol. in converſsione Novi Orbis plurimi Auctores adverſsus calumnias Hæreticorum defendunt, & extollunt, 1.16.105.
    • Zenu in fluvio auri glebæ gallinacci ovi magnitudine retibus expiſscari ſsolent, 3. 5.10.
    • Zigantes, Aſsri, Hyperborei, Æthiopes, Daci, & Sarmatæ varijs coloribus corpora pingebant, 2.8.116.
    • Zonam Torridam eſsſse impertranſsibilem, & inhabitabilem hodie etiam aliqui nimis ſsupinè ſscribunt, 1.11.39.
    • Zonas tres anteà inhabitabiles, poſst Chriſsti adventum habitabiles factas piè probare nititur Thomas Bozius, 1.11. 45.
    • Zonas quinque, quibus terra dividur, qualiter deſscribat Cicero, Pſsin. & alij, 1. 11.35. & 38.
    • Zonas omnes habitabiles eſsſse, & Torridam placidiſssimam, hodie comiſsimiscertiſſimis experimentis compertum eſst, & Auctores, qui de hoc agunt, 1.14.41. & 43.
MATRITI, Ex Officina Franciſsci Martinez, Anno cIɔ Iɔc xx ix.
Loading...