Tam per tribonianvm virvm magnificvm magistrvm et exquæstore sacri nostri palatij & exconsule. Vulgata lectio erat, exquæstorem, &, exconsulem. Sed Haloander per omnes casus hoc tempore dictum existimat, exquæstore &, exconsule eum, qui quæsturam, aut consulatum gessisset, quem antiqui quæstorium & consularem dicebāt dicebant . Hoc etiam Accursius, hoc Petrus Crinitus, hoc nouissimè Augustinus putauit lib. iii. emend. c. iii. Ego, vt de verbi significatione Augustino assentior, sic de inflexione per obliquos casus subsisto, cùm videam Cassiodori epistolas, qui temporibus Iustiniani scripsit, hoc modo inscribi, Magni Aurelij Cassiodori senatoris, viri clarissimi, & illustris, exquæstoris Palatij, exconsulis ordinarij, exmagistri officiorum, præfecti prætorio, &c. quo fit, vt vtroque modo vsurpatum putem. Illud insuper coniectari libet, dictos exconsulibus non consulares, vt cognosceretur verè eos gessisse consulatum, non per codicillos à principe vt consulares haberentur impetrasse. Nam impetrari hæ velut imaginarię imaginariæ dignitates pridem cœperant. Et initio consulares prætorij quæstorij dicebantur, tam qui titulo tenus impetrauerant, quàm qui re ipsa functi erant. Deinde cōmodius commodius visum est vocibus quoque inter se appellationes distingui. Proptereà excōsule exconsule dictus, qui magistratũ magistratum gesserat, cōsularis consularis qui dignitatis duntaxat insignia à Principe meruerat, vt Iustiniani constitutiones indicant. l. fi. C. de decu. li. x. vbi gl. & in l. antep. & pe. de cons. lib. xii. eius rei argumẽtum argumentum quoque est, ꝙ quod & consulares & quęstorios quæstorios & præfectorios apud ipsummet Iustinianum eodem loco legimus, quo exconsu| les dixerat. l. ij. §. quæ omnia. C. de vet. iur. enucl. quare non abolitam veterem appellationem, sed diuersitatis nescio quid inductum fuisse apparet.