| |

INDEX RERVM, VOCVM, ET SENTENTIARVM, MAXIME INSIGNIVM ORDINE ELEMENTARIO IN LIBROS ILLVSTRIVM CONTROVERSTARVM CONTROVERSIARUM PRAESTANTISSIMI IVRISCONSVLTI D. FER nandi Vasquij Pinziani Menchacensis Hispani, Regisq́; Regisque Catholici Consiliarij digestus, ac tanta fide, cura, studio, atque diligentia concinnatus, vt quæ in ipsis libris diffusè lateq́; lateque sparguntur, paucissimis verbis veluti digito commonstretur, sic vt omnia primo intuitu citra laborem molestiamq́; molestiamque inueniri queant.

  • A.

    • A Bstinendi beneficium esse prætorium, non ciuile Cap. 51. num. 52
    • Abstinendi ius non datur ei qui sponte suus hæres extitit cap. 60. nu. 6
    • Absentia contractus quando perfectus videatur cap. 62. nu. 10
    • Accrescendi ius aßimilatur iuri vsucapionis cap. 69. nu. 3
    • Accrescendi ius cessat quando dominium legati non transit recta via in legatarium cap. 49. nu. 5
    • Accusare quem an quis poßit compelli, ardua quæst. cap. 16. num. 1
    • Accusare se nullus tenetur nisi coram Deo cap. 48. nu. 27
    • Accusare nullus tenetur, cùm quibusdam contra communem opin. conclusiones quatuor cap. 16. num. 3
    • Accusanti præmium designatum intelligitur si probauerit cap. 36. nu. 2
    • Accusatione pendẽte pendente oneratur fama accusati ca. 87. n. 25
    • Actio personalis an iure canonico præscribatur sine titulo & cum mala fide, arduum certamen cap. 76. num. 1
    • Actiones temporales præscribuntur etiam à sciente cap. 55. num. 24
    • Actiones temporales præscribũtur præscribuntur etiam contra clericos, & contra ecclesias cap. 55. num. 25
    • Actor qui suam intentionem fundat de iure, an poßit incipere ab executione cap. 85. nu. 11. c. 87. num. 13
    • Actor si fundat suam intentionem de iure, tunc reo incumbit onus probandi cum communi opi. quod intellige in petitorio cap. 86. num. 8
    • Actor fundans intentionem suam de iure & si nihil probet, obtinebit in petitorio cap. 85. nu. 1. 2. & 5
    • Actor licet fundet suam intentionem de iure, non obtinebit in possessorio contra eum, qui diu fuit in posseßione sine vitio cap. 85. nu. 7
    • Actor qui fundat suam intentionem de iure, an poßit possessorem turbare, aut spoliare cap. 58. num. 8
    • Actoris implementum semper præcedere debet ca. 93. n. 7
    • Adam pater hominum cap. 41. num. 13
    • Aditio hæreditatis præsumitur cap. 61. num. 8
    • Admonere fratrem contra rempublicam peccantem, an teneamur ante denunciationem cap. 61. num. 4
    • Admonere fratrem vbi periculum est, an teneamur? ard. quæst. cap. 16. num. 17
    • Adulatores principum humano generi pestis nocentißima in præfat. nu. 4
    • Adulteram occidi leges iubentes sunt iniustæ ca. 8. nu. 49
    • Adulter se prodere non tenetur, quando id vtile fore desperat cap. 48. nu. 25
    • Adultera filium adulterinum vt abstineat à patris putatiui hæreditate, an teneatur suadere cap. 48. n. 26
    • Adulter qui filium genuit, an restituere marito aliquid teneatur cap. 48. nu. 31
    • Adultera an restituere teneatur quod adulterinus capit ex hæreditate patris putatiui cap. 48. nu. 34. est́ estque ardua quæst. & nu. 39
    • Aequale nihil in præfa. nu. 12
    • Aequalitas inter homines an esse expediat in præfa. n. 23
    • Aetas aurea cap. 41. nu. 33
    • Afflictio non autẽ autem pœna esse potest culpa cessante c. 55. n. 19
    • Alexandri Magni & similium belligerandi occasio & calor notatur cap. 10. n. 9
    • Alexandri historia & tyrannis in præfa. nu. 7
    • Allegationi si iubeatur stari, suppletur si probauerit cap. 36. num. 3
    • Alimenta à patre filio data, si is prodegit, an pater iterum alere cogatur? ardua q. cap. 35. nu. 14
    • Alimẽtorum Alimentorum transactio an longo tempore firmetur, noua opinio ca. 64. nu. 21
    • Alimentorum fauore an modus deficiens desinat nocere cap. 93. num. 27
    • Alimentorum fauore facilè præsumitur obligatio in futurum etiam ex præstatione non diuturna, cum communi cap. 84. nu. 42
    • Ambasciatores iure naturali & gentium, non ciuili vtuntur cap. 51. nu. 35
    • Amor sui cap. 42. nu. 7
    • Anaxagoræ historia & sententia in præfa. nu. 74
    • Angelus quid significet in præfa. nu. 138
    • Animas mortales esse. qui falso crediderint in præfa. n. 65
    • Animas in cœlum redituras asserentes in præfa. nu. 72
    • Animas esse igneas in præfa. nu. 73
    • Anima rebus præferenda cap. 41. nu. 14
    • Animus soli Deo notus cap. 58. nu. 6
    • Animus hominis solis indicijs colligitur cap. 52. nu. 4
    • Animalium innocens natura erga eiusdem speciei animantia cap. 41. nu. 32
    • Animus distinguit maleficia cap. 19. nu. 5
    • Animalium tam ratio nobilium quàm brutorum, siue terrestrium, siue volucrium, siue aquatilium, variarum tam appetituum ac inclinationum quàm actionum & operationum vera causa cap. 21. nu. 14
    • Animalium varij appetitus & actiones. cap. 21. n. 16
    • Animalia non solent nocere animalibus suæ speciei, fallit in homine cap. 21. n. 25
    • Animal non sæuit in alterum animal eiusdem speciei cap. 24. num. 4
    • Animalium peritia cap. 21. nu. 18
    • Annuarum præstationum præscriptio diuersis regulis nititur quàm rerum corporalium noua declara. ca. 83. num. 31.
    • Annuæ præstationes an inducant obligationem in futurum, ardua q. ca. 83. num. 1
    • Annuæ præstationes an ex causa obligatoria factæ videantur, statur coniecturis ca. 84. nu. 30
    • Annuæ præstationes faciunt per longum tempus præsumi titulum allegatum etiam si contra allegantem esset præsumptio iuris, contra Ias. Riminal. Balb. & Alciatum ca. 84. nu. 39
    • Annuæ præstationes geminatæ decies, si vniformes sunt, ex debito non ex gratia factæ præsumuntur, cōtra contra plures ca. 83. nu. 11
    • Annuarum præstationum præscriptio 30. vel 40. annorum contingit, nec eneruatur, licet probetur causam obligatoriam nunquam interfuisse, cum Coua. rub. contra multos ca. 83. nu. 33
    • Annuæ præstationes non faciunt præsumi obligationem in futurum, si non allegetur ca. 84. nu. 43
    • Annuæ præstationes cùm vt in futurum quo quoque fiant tempore ius acquiritur & inducitur, an id contingat præ scriptione, an consuetudine, an alia ratione, ardua pugna ca. 83. num. 28
    • Appellatio à legato superioris ad eius vicarium interdum fit ca. 31. nu. 22
    • Appellationem denegans in causa capitali, an capitaliter puniatur ca. 18. nu. 25
    • Appellationi potest renunciare damnatus etiam criminaliter ca. 41. num. 11
    • Appellare an poßit quis pro paupere non appellante cap. 41. num. 9
    • Appellare permittitur etiam ob modicum præiudicium ca. 41. num. 16
    • Appellare regulariter alter pro altero non potest c. 41. n. 10
    • Arg. de toto ad partem ca. 27. nu. 8
    • Arist. impia sententia in præfat. nu. 6
    • Armatorum ordines ab ecclesia probantur ca. 48. nu. 105
    • Arma quando placeant Deo ca. 47. num. 105
    • Augustini & D. Thomæ locus declaratus ca. 20. nu. 31
  • B.

    • B Annitus an testetur ca. 96. num. 6
    • Bastardus idem est quod naturalis ca. 14. nu. 102
    • Bellum iniustum quò ad principes, non esse iniustum quo ad milites, egregia & noua declaratio ca. 9. nu. 16
    • Bellorum tempore vrbs cuius expensis muniri debeat ca. 6. num. 3
    • Bellorum impensæ quando per principem fieri debeant ca. 6. num. 2
    • Bellum indici non posse infidelibus contra naturam peccantibus, ardua q. cap. 24. nu. 1
    • Bellum ius gentium non induxit, sed belligerandi occasionem ca. 9. num. 7
    • Bellorum tempore ciues principem sequi suis expensis non tenentur, & quid in vasallo respectu domini, & quid si princeps non habeat idoneos reditus ca. 6. num. 4
    • Bellorum calamitas ca. 9. num. 8
    • Bellum iurisgentium est non dispositiuè, sed occasionaliter ca. 9. num. 5
    • Bello iniusto capta capientium fiunt contra nouiß. cap. 10.uum. 2
    • Bellum inducit nequitia ca. 10. nu. 6
    • Bellorum mala ca. 10. nu. 7
    • Bellum contractibus simillimum quò ad acquisitiones ca. 9. num. 17
    • Bellum iniustum si sit publicè indictum, tribuit dominium etiam principibus, egregia decla. id tamen dominium est reuocabile ca. 9. num. 19
    • Bellum an vtrin vtrinque iustum esse poßit ca. 9. num. 15
    • Bonus quis quisque præsumitur ca. 7. num. 3
    • Bona fides præsumitur ca. 7. num. 2
    • Bona fides an sit alleganda ca. 7. nu. 11
    • Bona aut mala fides quò ad præscribendum non admittunt medium. Dubietas inculpata non differt à bona fide, quò ad præscribendum, talis dubietas non impedit præscriptionem inchoari non magis quàm inchoatam perfici ca. 77. num. 6
    • Bonam fidem post causam conclusam allegari sat est ca. 7. num. 13
    • Bonam fidem implicitè allegari sat est ca. 7. num. 12
    • Bona fides vt allegetur an requiratur? ardua quæst. ca. 7. num. 14
    • Bona fides orta etiam ex iusta causa, sufficit ad præscribendum ca. 78. num. 4
    • Bona fides in præscriptione immemoriali, an sit necessaria, ardua quæst. ca. 79. num. 19
    • Bona fides præsumitur ex longa posseßione cap. 79. num. 17
    • Bona fides an præsumatur titulo deficiente, ardua quæst. ca. 79. num. 15
    • Bona fides ad vsucapionem vel præscriptionem positiuè non requiritur, contra Doct. ca. 77. nu. 12
    • Bonorum pos. contrat ab. est remedium rescissorium, & aliquando declaratorium ca. 106. nu. 37
    • Bona fides præsumitur ca. 81. num. 4
    • Bonæ fidei possessor quis dicatur ca. 77. nu. 17
    • Bona aut mala fides soli Deo certò nota ca. 81. num. 3
    • Bona fides orta etiam ex iniusta causa, cæteris habilibus sufficit ad præscribendum ca. 77. num. 9
    • Bonam inter & malam fidem, an medium esse poßit, egregia quæst. ca. 77. num. 11
    • Bona fides orta ex iniusta causa, an sufficiat ad præscriptionem, ardua quæst. ca. 81. num. 8
    • Bona cuius cuiusque ciuis vt probentur ca. 40. nu. 4
    • Bona fides non est necesse vt probetur ca. 7. num. 9
    • Bona fides requiritur ad præscriptionem ca. 7. nu. 1
  • C.

    • C Adauer interdum punitur ca. 96. num. 10
    • Cadauer non punitur, cum com. ca. 96. num. 8
    • Calumniæ iuramentum remoueri non potest per statutum locale ca. 31. nu. 44
    • Calumniæ iuramentum non subit, qui plenè probauit ca. 31. num. 41
    • Calumniator quis ca. 62. nu. 17
    • Canonicus à Papa creatus reliquis sublimior habetur in præfat. num. 137
    • Captiui, obsides, & similes non testantur ca. 103. nu. 1
    • Carceris custos non tenetur, si socij malignatione incarcerati fugiant ca. 33. num. 6
    • Castrum vnius ciuis munitur impensis communibus, si bellum imminet ca. 6. num. 1
    • Casus quid ca. 19. num. 3
    • Casus impedit peccatum, & delictum fieri iure poli & fori ca. 19. num. 2
    • Causa iusta facit vt Princeps suum contractum poßit violare cum communi opin. contra Paul. Castren. & Marcum Mant. cap. 26. nu. 17
    • Causa præsumitur in principe etiam contra ius diuinum dispensante ca. 26. num. 30
    • Causa iusta quæ præsumitur in principe, an admittat probationem in contrarium? egregia q. ca. 26. nu. 28
    • Causa iusta præsumitur in principe ca. 25. num. 17
    • Censum annuum habens super re, quæ pòst alienatur, an agere impeditus dicatur, not. q. ca. 26. num. 16
    • Cœlestia signa duodecim ca. 21. num. 15
    • Cœlestia sydera habent potestatem & vim influendi in animalia cuncta ca. 21. nu. 17
    • Cœlestia & terrestria omnia operantur cogente natura præter hominem, qui operatur ex libero arbitrio cap. 21. num. 19
    • Cæci testamentum olim valebat, licet non inciperet ab hæredis institutione contra communem, idem etiam hodie contra communem ca. 103. num. 10
    • Cæcus inter liberos sine regulari solennitate testatur cum communi contra quàm plures ca. 103. nu. 11
    • Cæcus non prohibetur esse Doctor vel testis ca. 103. nu. 17
    • Cæcus non testatur, nisi cum obseruatione sua peculiari ca. 103. num. 9
    • Cæci testamentum minus solenne valet in 17. casibus ca. 103. num. 15
    • Cæci codicillus iure regio tantam solennitatem requirit, quantam testamentum per l. 3. Tauri. ca. 103. nu. 14
    • Cæci codicillus etiam iure communi requirit tantam solennitatem quantam testamentum, cum communi contra quàm plures ca. 103. num. 13
    • Charitas bene ordinata incipit à se ipso ca. 13. num. 3
    • Christi in genus humanum beneficia in præf. nu. 27. & 28
    • Charitatiuum subsidium quando exigatur ca. 8. nu. 3
    • Christus dominus noster an habuerit in toto orbe dominium temporale vt homo ca. 21. nu. 2
    • Ciceronis grauis sententia ca. 8. nu. 6
    • Citationes Princeps an tollere poßit ca. 18. nu. 2
    • Citationis omißio ex causa fit ca. 31. nu. 8
    • Ciues an digniores quàm municipales in præfat. nu. 131 Et vide vers. vasallus.
    • Ciuem deserere culpatum licet ca. 13. nu. 15
    • Ciues respectu populi non est vt pars respectu totius, contra nouißimos ca. 13. nu. 2
    • Ciues tempore periculi an vnum ciuem deserere poßint ca. 13. nu. 13
    • Ciuem malè tractatum à domino Princeps superior eximere potest, etiam non requisitus ca. 8. nu. 18
    • Ciuibus Principe moderatam sæuitiam an inferri liceat, ard. quæst. cap. 8. nu. 17.
    • Ciues regem etiam habentes dicuntur ingenui, & possunt esse testes in causa Regis ca. 8. nu. 16
    • Clausula ex certa scientia an inducat plenitudinem potestatis ca. 26. nu. 3
    • Clerici monachis quare honoribus præferantur, in præfat. nu. 95
    • Clericus interdum potest aduocare ca. 31. nu. 29
    • Clericus vel Ecclesiasticus vt quis fiat ca. 105. nu. 51
    • Clericus bona patrimonialia potest adseruare, & de bonis Ecclesiæ se alere ca. 105. nu. 9
    • Clericorum vel religiosorum iure variæ personæ vtuntur ca. 105. nu. 46
    • Clericus habens opulenta salaria, an præsumatur quæsisse de bonis Ecclesiæ ca. 105. nu. 10
    • Clerici hæres capiens poss. sua authoritate, an puniatur ca. 105. nu. 14.
    • Clerici hæres repertus in posseßione, an sit spoliandus ca. 105. nu. 17
    • Clericus an vsufructuario, an verò vsurario æquiparetur ca. 105. nu. 19
    • Clericus si mutuo dat pecuniam cuius ea præsumatur ca. 105. nu. 11
    • Collationes ciuium explicationem præsentem & seruitutem futuram inducunt ca. 8. num. 8
    • Collegium nihil capit ex toto ca. 102. num. 6
    • Compensatio non fit ex obligatione præscripta ca. 53. n. 15
    • Communia sunt terra, aêr, aqua ca. 51. nu. 13
    • Commendatarij an sint immunes à secularibus gabellis ca. 105. nu. 45
    • Concilij decreta alterat interdum episcopus ca. 31. nu. 5
    • Concubina præsumitur quæsisse ex bonis Amasij ca. 105. num. 29
    • Condemnatus damnatus́ damnatusque ad metallũ metallum iure communi non testatur contra nouiß. ca. 96. num. 3
    • Conditionalia nil ponunt in esse ca. 60. nu. 13
    • Conditio negatiua non nubendi alteri quàm mercatori, an referatur ad primas nuptias, ard. q. ca. 30. nu. 17
    • Conditio illa, ei qui primus metam attigerit, præmium dabitur, si ex decem currentibus duo anteriores pariter metam attigerunt, an impleta videatur, egregia q. ca. 91. num. 5
    • Conditionem non inducit vox Si, quando per eam exprimitur quod inerat à iure ca. 39. nu. 19
    • Conditio illa, ei qui primus ex decem currentibus metam attigerit, præmiũ præmium dabitur, an si duo anteriores pariter metam attigerunt, sic́ sicque certamen sit repetendũ repetendum , defecta videatur quò ad omnes, demptis illis duobus anterioribus, vt sic ab illis tantũ tantum non etiam à reliquis tardioribus sit certamen repetendũ repetendum , egregia q. ca. 92. nu. 1
    • Conditio nubendi arbitrio alterius adeò reijcitur, vt nec illius voluntatem requirere teneamur nedum sequi, contra mentem Petri, Cyni, Pauli, & Cornei ca. 94. num. 15.
    • Conditionum aliæ suspensiuæ sunt, aliæ resolutiuæ ca. 99. num. 2.
    • Conditio deficens quando stetit per casum nocet ca. 93. num. 20.
    • Conditio illa equo qui primus metam attigerit, præmium dabitur, non verificatur in equo, qui sine sessore primus metam attigit in ludo equestri, contra communem opin. ca. 91. nu. 4
    • Conditio pendens ex facto nostro per voluntatis declarationem deficit, nec est locus pœnitentiæ si aderat substitutus ca. 94. num. 4
    • Conditione in omni quod per me stat mihi nocet ca. 93. num. 8
    • Conditio deficiens quando stat per tertium, in cuius persona est conditio implenda, non nocet ca. 93. num. 15
    • Conditio deficiens quando stat per casum nocet, licet dotis nomine legetur ca. 93. nu. 21
    • Conditio illa, si opus infra biennium factum non fuerit, | ante biennium etiam cum effectu impletur, cùm primum certum esse cæperit infra residuum termini opus perfici non posse, contra communem cap. 95. nu. 1
    • Cōditio Conditio si nupserit, sub qua mulieri fuit legatũ legatum relictum, si semetipsa declarat nolle se nubere, an defecisse videatur irreparabiliter, dub. quæst. ca. 94. nu. 9
    • Conditionis implementum licet pendeat ex facto promissoris, tamen post conditionem existentem non semper spectatur dies cap. 95. num. 7
    • Conditio deficiens per casum contingentem in persona implere debentis nocet, si est mixta conditio ca. 93. nu. 10
    • Conditio deficiens quando stat per tertium, in cuius persona conditio non erat implenda, an noceat? cap. 93. num. 16
    • Conditio si stichum non dederis, decem dato, quando impleta vel defecta videatur cap. 95. num. 6
    • Conditio si deficit facto implere debentis, deficit relictum cap. 93. nu. 6
    • Conditionalia nihil ponunt in esse ca. 55. num. 6
    • Conditio casu deficiens, an noceat quando testator aliàs erat relicturus ca. 93. nu. 23
    • Conditionem illam si nupserit, non tenemur implere infra triennium, cum multis contra communem ca. 94. n. 6
    • Conditio nubendi semel repudiata, & si postea impleatur nihil prodest, contra nouißimos ca. 94. nu. 10
    • Conditionis verba formaliter intelliguntur, cùm agitur de lucro captando ca. 91. num. 3
    • Conditionem nubendi mulier si semel declarauerit se nolle implere, & si postea pœniteat, nihil agit, tàm in hæreditate quàm in legato, contra Alex. & Decium ca. 94. nu. 12
    • Conditio mixta deficiens per casum non nocet Ecclesiæ ca. 93. nu. 28
    • Conditio si nupserit arbitrio alterius non designata persona, cui nubendum esset, reijcitur etiam de ademptione non secus quàm de datione cum Emanu. contra Aymo. ca. 94. nu. 18
    • Conditio potestatiua implenda est quàm primum potest ca. 94. num. 7
    • Conditio mixta si deficit per casum, deficit relictum, secus si deficit per eum in cuius persona erat implenda cap. 93. num. 3
    • Conditio defecta nocet per casum contingentem in persona implere debentis, id est, honorati ca. 93. nu. 9
    • Conditio non nubendi vs vsque ad annum decimumquintum reijcitur, contra Aret. ca. 94. nu. 20
    • Conditio deficiens quando stat per testatorem non nocet ca. 93. nu. 19
    • Conditionem si legatarius implere non recusat, sed tantùm moratur, non perditur legatum quando conditio erat casualis vel mixta, cum nouiß. contra communem ca. 94. num. 13
    • Conditio deficiens non nocet, quando per implere debentem stetit ex post facto ca. 93. nu. 13
    • Conditio nubendi de fratrum consensu sorori apposita in relicto etiam voluntario reijcitur, cum Emanu. contra Pal. Rub. ca. 94. nu. 16
    • Conditio si volet, suspendit relictum, & impedit transmißionem ca. 93. nu. 11
    • Conditio deficiens quando per me stat, nocet, & etiam in libertate ca. 93. nu. 12
    • Conditio illa ei qui primus metam attigerit, præmium dabitur, non verificatur in equo metam attingente sine sessore, egreg. q. ca. 91. nu. 1
    • Conditio si nupserit, an per voluntatis declarationem deficiat irreparabiliter, egregia q. ca. 94. num. 1
    • Conditio illa, qui primus metam attigerit, præmium feret in ludo equestri, non est potestatiua, contra nouißi. ca. 91. nu. 2
    • Conditio interpretatiuè tantùm impleta, quam actionem producat, noua declaratio ca. 94. num. 12
    • Conditio casualis deficiens per casum nocet ca. 93. nu. 22
    • Conditio deficiens quando stat per oneratum, nunquam nocet ca. 93. num. 17
    • Conditio potestatiua non est necesse vt quàm primum potest, impleatur in hæreditate ca. 94. nu. 8
    • Conditio deficiens quando per implere debentem stetit, quia inhonesta, non nocet ca. 93. num. 14
    • Conditio nubendi de consensu alterius non designata persona cui nubendum sit, reijcitur, cum Emanu. contra Aym. ca. 94. nu. 17
    • Conditio nubendi alterius arbitratu reijcitur, siue accipiatur pro libera illius voluntate, siue pro arbitrio boni viri, cum comm. ca. 94. nu. 14
    • Conditio potestatiua deficiens per casum, nocet aliquando ca. 93. nu. 24
    • Conditione de opere intra diem certum faciendo non verè, sed interpretatiuè existente, tunc licet pœna ante finem termini peti poßit, tamen concessa prorogatione peti non poterit ante terminum, nec etiam postea, &c. ca. 95. num. 2
    • Conditione defecta an dies spectetur ca. 95. num. 12
    • Confeßio illa, occidi, sed ad meam defensionem, an scindi poßit, ard. q. ca. 2. nu. 8
    • Conscientiam sequi tenemur in criminalibus contra probationes processales in foro animæ, est́ estque ardua quæst. Idem in foro contentioso, & est ard. qu. idem in causa ciuili, est́ estque 3. ard. q. ca. 14. num. 12
    • Conscientiæ foro tenetur hæres tacitam fidem accommodans, si se fisco non defert contra nouiß. ca. 102. nu. 24
    • Conscientiam an processus probationes sequi debeamus? ard. q. ca. 14. num. 1
    • Conscientiæ foro tenetur se deferre tacitam fidem accommodans, licet iur asset taciturnitatem, contra nouiß. ca. 102. nu. 24
    • Conscientiæ in foro liber est, qui actionem personalem præscripsit cum bona fide ca. 74. num. 4
    • Consensus reuocabilis non impedit pœnitere ca. 29. nu. 8
    • Conscientiæ in foro an pœna ipso iure imposita debeatur, ard. q. ca. 28. nu. 4
    • Conscientiæ in foro an retineatur relictum in minus solenni voluntate ca. 28. nu. 6
    • Consensus episcopi in vnione præsumitur ex longo tempore ca. 61. nu. 25
    • Consensus præsumitur post longum tempus ca. 61. nu. 9
    • Consensu coniecturato obligamur ca. 53. nu. 8
    • Consensus domini in pacto futuræ succeßionis non præsumitur ex longo tempore, noua opin. ca. 64. nu. 18
    • Consensus non solis verbis, sed & alijs modis conijcitur ca. 62. num. 14
    • Consensus quid sit ca. 62. nu. 9
    • Consensus patris præsumitur post longum tempus ad validandum filij contractum ca. 61. num. 12
    • Consequentiam remouet differentia inter æquiparan | dos cap. 47. num. 8
    • Consequentia vt cesset, sufficit vna varietas ca. 37. nu. 7
    • Consequentia vt cesset, sufficit dare vnam differentiam ca. 106. num. 6
    • Constantini donatio ca. 5. nu. 27
    • Constitutum non fit post obligationem præscriptam contra doctores ca. 53. num. 16
    • Conscientiæ in foro opinio facientis inspicitur ca. 57. n. 11
    • Consuetudo eximens laicos ab decimarum præstatione, an sit tolerabilis ca. 89. nu. 9
    • Contractus sunt informes inter extraneos à iurisdictione populos, principes, priuatos́ priuatosque homines, inter quos omnes nudæ conuentiones & naturales obligationes efficaces sunt ca. 51. nu. 34
    • Contractus cum principe initus, an remaneat in terminis iuris communis, ard. q. ca. 45. nu. 16
    • Contractus quando in scriptis fieri dicatur, ardua quæst. ca. 28. num. 22
    • Contumacia vna aggrauat sequentem ca. 31. nu. 38
    • Contrahentium tàm amittens, quàm lucrans consentire dicuntur ca. 52. num. 19
    • Creditor pecuniam creditam si petere negligit, an videatur remittere ca. 76. nu. 5
    • Credulitas sufficit ad adeundum ca. 77. nu. 4
    • Culpa est miscere se rei ad se non pertinenti ca. 19. nu. 7
    • Credulitas nimia vitio datur ca. 80. nu. 3
  • D.

    • D Andi causa expressa in præcedentibus dationibus, videtur repetita in sequentibus ca. 83. nu. 7
    • Damnatus ad mortem naturalem, vel ciuilem hodie iure regio non perdit testamenti factionem ca. 96. num. 4
    • Damnatus in carcerem perpetuũ perpetuum an testetur ca. 96. nu. 5
    • Dapifer ergo fur ca. 105. num. 25
    • Datum simpliciter an donatum videatur ca. 83. nu. 8
    • Datum simpliciter donatum videri potest, si adest aliqua coniectura donationis ca. 83. nu. 6
    • Debitor ipsum debitum poßidere videtur ca. 76. num. 3
    • Debitor & fideiussor quando quis esse poßit ca. 33. nu. 6
    • Decimæ consuetudine an tolli poßint, vel minui, ardua q. ca. 89. nu. 8
    • Decimæ præscribi possunt à laico contra laicum num. 3. cum communi opinione ca. 89. num. 3
    • Decimas quando eas laici habebant, an alienare possent, ardua quæst. ca. 89. num. 2
    • Decimæ quo iure debeantur, ard. q ca. 89. num. 1
    • Decimæ an poßint præscribi tempore immemoriali cap. 89. num. 7
    • Decimas an laicus poßit præscribere, ard. q. ca. 89. nu. 6
    • Decimarum præstandarum liberi & exempti quare esse intelligantur nonnulli monachorum ca. 89. num. 11
    • Decimarum præstandarum libertas quo tempore præscribatur ca. 89. nu. 10
    • Decimarum posseßione laicus spoliatus an sit restituendus ca. 89. nu. 4
    • Decimarum posseßione si laicus à laico spolietur restituendus est, cum multis contra multos ca. 89. nu. 5
    • Declaratio l. 54. Tauri. ca. 104. nu. 2
    • Declaratio l. 2. tit. delos alcaldes, lib. 2. ord. ca. 102. nu. 3
    • Declaratio l. 3. tit. 15. lib. 2. ord. ca. 103. nu. 2
    • Declaratio l. fin. tit. 4. lib. 5. ord. ca. 104. nu. 5
    • Declaratio l. 2. tit. 15. lib. 2. ord. ca. 103. nu. 48
    • Declaratio nihil denuò inducit ca. 8. nu. 46
    • Declaratio de lege fin. & d. l. 22. ca. 102. nu. 23
    • Declaratio l. 1. tit. 4. lib. 5. ord. & l. 9. titul. de las donationes, eodem lib. ca. 104. nu. 7
    • Declaratio l. 2. tit. delos alcaldes, lib. 2. fori ordin. ca. 102. num. 2
    • Declaratio l. 2. & 4. tit. ord. ca. 102. num. 2
    • Declaratio l. final. titul. de las ganangias ganancias , lib. 5. ordinam. ca. 104. nu. 6.
    • Declaratio l. 55. Tauri. ca. 104. nu. 1
    • Declaratio l. fin. tit. 3. lib. ord. ca. 102. nu. 20
    • Decretum præsumitur ritè & rectè interpositum ca. 39. num. 16
    • Decretum omnia solennia præsumuntur præceßisse, licet pro forma exigerentur ca. 39. num. 14
    • Decretum iudicis solennia præceßisse præsumuntur cap. 39. num. 5
    • Decretum interfuisse aliquando præsumitur ca. 39. nu. 7
    • Decretum iudicis præsumitur habuisse præambulam causæ cognitionem ca. 39. num. 4
    • Defensio est iuris naturæ ca. 24. num. 11
    • Defendere tenetur homo priuatus alterum hominem priuatum de iure diuino, naturali, canonico & ciuili ca. 41. nu. 22
    • Defensio an tollatur per statutum iubens vt occidens quomodocun quomodocunque & qualitercun qualitercunque occidatur, ardua quæst. ca. 36. num. 5
    • Defensio prius competit magistratibus, deinde etiam reliquis ca. 41. num. 23
    • Defensio homini ab altero homine debita est cap. 41. num. 34
    • Defensionis naturalis loco succeßit defensio artificialis, seu iurisdictionalis ca. 41. nu. 36
    • Defensio competit cuilibet de populo, quando ipse magistratus iniuriam inferebat ca. 41. nu. 24
    • Defendere subditos incumbit magistratibus de iure diuino, naturali, & positiuo ca. 41. num. 20
    • Defensio fit aut vi iurisdictionis, aut vi naturalis defensionis ca. 41. num. 19
    • Defendere res nostras an etiam cum nece alterius liceat ca. 2. num. 5
    • Defensionem princeps an tollere poßit, ardua quæst. ca. 18. num. 1.
    • Defensio licita ca. 57. num. 10
    • Defendendi corporis causa alium occidere licet ca. 18. num. 4.
    • Defensionis commendatio ca. 49. num. 8
    • Defendendi honoris causa licet occidere ca. 18. num. 13
    • Defensionis necessariæ causa occidere licet, non aliter ca. 18. num. 6
    • Defendendarum rerum causa occidere licet ca. 18. nu. 5
    • Defendere se tenetur princeps etiam cum nece aggressoris, reliqui possunt, sed non tenentur ca. 18. nu. 7
    • Defendere me possum etiam cum nece aggressoris, licet is esset ad regimen publicum necessarius iure poli, contra Theologos, idem iure fori contra eosdem cap. 18. num. 8
    • Defensio inculpata est, licet quis fugere poßit ca. 18. n. 14
    • Defensionis causa occidere licere aggressorem etiam iure poli contra Gersonem ca. 18. nu. 11
    • Defensio est iuris naturæ ca. 18. num. 3
    • Defensio inculpata non est in rustico, vel clerico, quando | poterant tutè fugere ca. 19. nu. 20
    • Defensio inculpata quando videatur ca. 18. nu. 21
    • Defensio ex causa nobis tollitur ca. 31. num. 9
    • Definitio præscriptionum & vsucapionum ca. 51. num. 7
    • Delictum delicto accedens aggrauat ca. 31. num. 37
    • Delictum extra fines regni commissum an puniatur cap. 8. num. 13
    • Delicto futuro qui non obuiauit, vt puniatur ca. 16. nu. 16
    • Delicta an pari compensatione tollantur ca. 18. nu. 44
    • Delicta puniuntur etiam post partis indulgentiam cap. 18. num. 6
    • Delinquens sponte sua plecti videtur ca. 19. nu. 8
    • Delinquens sponte sua puniri videtur ca. 26. nu. 23
    • Demones, non homines sunt appellandi, qui vitia induunt virtutum nominibus ca. 8. nu. 5
    • Denuncianti quando credendum sit ca. 80. nu. 8
    • Denunciare in foro contentioso canonico, an quis teneatur, vt priuati damno obuietur, ard. q. & quid de iure ciuili, alia quæst. ardua ca. 16. nu. 6
    • Denunciare & obuiare periculo priuati non tenemur in foro contentioso canonico, contra communem opin. nec in foro ciuili cōtra contra communem, nec in foro conscientiæ contra comm. opin. ca. 16. nu. 13
    • Deportatus & similes non possunt facere testamentum cum communi ca. 96. num. 1
    • Deportato hæreditas data, defertur legitimis hæredibus testatoris cum communi contra Accur. Guil. Rai. But. & alios ca. 102. num. 3
    • Dei reuerentia commendatur ca. 31. nu. 42
    • Deum nullus mortalium videt in præf. num. 114
    • Deus præmium & pœnam probè dispensat in præfatione num. 83
    • Deus olim mundum per se ipsum regebat in præf. nu. 109
    • Deus cunctis humanis præest, & cunctorum author est in præf. num. 110
    • Dei non minore, aut maiore cura regitur domus familiáue cuius́ cuiusque pauperis, quàm vnius magni regis cap. 41. num. 42
    • Deus malum facere nequit ca. 51. num. 65
    • Dei prouidentia mundus non solùm in vniuersis, sed & in singulis regitur ca. 51. nu. 70
    • Deus dedit omne quod habemus ca. 11. nu. 2
    • Deus prouidet & consulit non solùm vniuersis, sed etiam singulis rebus ca. 21. num. 13
    • Deus mundum gubernat ca. 20. nu. 3
    • Deus an facere poßit vt malum non sit, creaturam non diligere Creatorem suum ca. 27. nu. 12
    • Dei prouidentia & concurrentia qualis sit respectu cunctarum rerum ca. 21. nu. 21
    • Dei à prudentia & iusticia alienum, vnũ vnum hominem mundi totius esse Imperatorem ca. 21. nu. 23
    • Dei prouidentia & voluntate omnia fieri rectißimo ordine, etiam si inordinata nobis videantur ca. 27. nu. 6
    • Dei arcana scrutari an liceat ca. 27. nu. 5
    • Dei prouidentia mundus regitur ca. 51. num. 69
    • Deo authore omnia fieri, quo sensu accipiendum in præf. num. 11
    • Dei omnipotentia ca. 51. nu. 68
    • Deus dat omnem potestatem ca. 51. nu. 61
    • Dei qualis potestas circa animorum varietatem, contra nouiß. ca. 9. num. 6
    • Dignior qui potentior in præf. num. 32
    • Dignus ad officia publica quis intelligatur ca. 43. nu. 13.
    • Dignitas pendet ab hominum opinione in præf. nu. 85
    • Dignior est, qui digniori loco præest in præf. nu. 128
    • Dignior est is cui princeps magis fauet in præf. num. 135
    • Dispensare ex iusticia est opus neceßitatis, non voluntatis, contra nouiß. nec cum quibusdam tantùm, sed cum omnibus fieri debet, qui in eadem causa fuerint, cum nouiß. nec in quibusdam tantùm casibus, sed in omnibus, in quibus par ratio inueniatur ca. 25. num. 8
    • Dispensare ex gratia principibus non licet, nisi quatenus expreßim vel tacitè, vel vero similiter sibi fuerit à populo ca. 25. num. 4
    • Dispensationis quæ vtilitas ca. 25. num. 6
    • Dispensat episcopus cum statutis ecclesiæ ca. 25. nu. 30
    • Dispensatio superioris præsumitur facta ex iusta causa, aliud in inferiore ca. 25. num. 28
    • Dispensare circa leges tenentur omnes principes, & magistratus secundum veram vocis significationem cap. 25. num. 3
    • Dispensatio alia ex gratia, alia ex iusticia ca. 25. nu. 9
    • Dispensare commutando testantium dispositionem, an episcopus poßit? ardua q. ca. 25. num. 26
    • Dispensatio ex causa fit ab inferiore quo ad legem superioris ca. 25. nu. 24
    • Dispensatur cum iure positiuo ca. 25. nu. 22
    • Dispensari potest ex causa vt exceptio non admittatur cap. 25. nu. 21
    • Dispensatur ex causa, vt non fiat citatio ca. 25. nu. 20
    • Dispensare an poßit Deus cum præceptis Decalogi, egregia q. ca. 27. nu. 2
    • Dispensandi iusta causa quæ sit ca. 16. nu. 1
    • Dispensationis definitio ca. 27. nu. 3
    • Dispensare potest episcopus interdum, vt quis duas dignitates ecclesiæ vnius teneat ca. 31. num. 17
    • Dispensatio ex iusticia requirit causam iustam, dispensatio ex gratia nullam ca. 25. num. 13
    • Dispensare & temperare idem sunt ca. 25. nu. 7
    • Dispensare quid significet ca. 25. num. 2
    • Dispensatur ex iusticia in his quæ sunt iuris diuini ca. 25. num. 18
    • Dispensat episcopus circa votum ca. 25. nu. 29
    • Dispensatio ex iusticia fieri potest in his, quæ sunt iuris naturæ ca. 25. num. 19
    • Dispensare an princeps poßit, ardua q. ca. 25. num. 1
    • Dispensat episcopus ex causa cum iure canonico, non aliàs ca. 25. num. 23
    • Dispensat ex causa episcopus cum pœnitentia à Papa iniuncta ca. 25. num. 25
    • Dispensatio ex iusticia est mentalis legis declaratio ca. 25. num. 11
    • Dispensare quando sit vel non sit peccatum ca. 25. nu. 10
    • Dispensans & dispensatus quando peccent, vel non peccent, egregia q. ca. 25. nu. 16
    • Dispensatione ex gratia vti, & rebus suis abuti æquè liberum est principi sine vlla causa ca. 26. nu. 20
    • Diuisio huius tractatus ca. 51. num. 4
    • Diuisio partis primæ ca. 51. nu. 6
    • Diuisio ex diutina separatim posseßione præsumitur, etiā etiam si partes essent inæquales, vel ageretur de magno præ iudicio, cum multis contra multos ca. 66. num. 1
    • Diuitiæ pariunt potentiam in præfat. nu. 78
    • Diuitiæ conferunt ad maioritatem in præfat. nu. 77
    • Diuturnitas temporis facit præsumi etiam ea quæ sunt facti cap. 81. nu. 12
    • Diuturna præstatio etiam lucratiua potest in posterum esse obligatoria, contra Ias. & alios cap. 84. nu. 35
    • Diuitiæ, præstationes vniformes, annuæ decies geminatæ, & quasi ex debito, non quasi ex gratia factæ, faciunt præsumi non tantùm debitum fuisse in præteritum, sed etiam tantundem deberi in futurum, contra plures Docto. cap. 83. num. 10
    • Doctor à principe creatus, reliquis sublimior habetur, in præfa. nu. 136
    • Doctores actu legentes præferunturijs, qui actu non legunt in præfa. nu. 127
    • Dolus an culpa quando in iudice præsumatur capit. 18. numero 27
    • Domicilium quanto tempore videtur quæri, capit. 61. numero 20
    • Domini ex bonis an famulus ditatus præsumatur capit. 105. numero 34
    • Dominium directum quæritur præscriptione currente cō tra contra scientem cap. 53. num. 11
    • Dominium cadit in iuribus & incorporalibus capit. 51. numero 22
    • Dominium probatur ex posseßione contra violentum cap. 7. nume. 19
    • Domini mala fides nocet, licet contractus fiat per procuratorem de iure canonico cap. 71. nu. 2
    • Dominium mobilium, vel se mouentium erat etiam iure primæuo ca. 87. nu. 23
    • Dominium sine præscriptione probatur in actionibus, & in rebus mobilibus ca. 51. nu. 21
    • Dominium iuris gentium secundarij est ca. 54. nu. 2
    • Dominium habere nobiliorem confert ad dignitatem vasallorum, & nobiliores habere subditos confert ad nobilitatem & dignitatem principis in præfa. nu. 26
    • Dominium vtile præscribit Dominus directus ca. 68. nu. 3
    • Dominium vt probetur ca. 88. nu. 2
    • Dominium non præsumitur ex posseßione præterita, fallit in 3. casibus ca. 7. nu. 20
    • Dominium an præsumatur ex posseßione præsenti, ardua q. ca. 7. nu. 17
    • Dominium incidenter agendum probatur ex posseßione ca. 7. nu. 18.
    • Dominij signa ca. 57. nu. 14
    • Dominium directum facilius quæri præscriptione longi temporis, quàm vsucapione triennali, contra Doct. ca. 54. nu. 7
    • Dominium transferatur ne, an extinguatur vsucapione, ardua quæstio ca. 54. nu. 10
    • Dominij probandi modus ca. 88. nu. 9. & nu. 10
    • Dominium directum an præscriptione acquiratur, ardua quæstio ca. 54. nu. 1
    • Dominium præscriptione quæsitum nobis per principem adimi non posset, contra doct. ca. 5. nu. 13
    • Dominij definitio communiter tradita, notatur ca. 17. numero 6
    • Dominium difficulter probatur ca. 77. nu. 5
    • Dominus rem suam negligens, quando videatur eam pro derelicto habere ca. 72. nu. 6
    • Dominij definitio ca. 17. nu. 4
    • Dominium nobis etiam inuitis interdum aufertur ca. 72. num. 2.
    • Dominij definitio tradit aper nouißimos notatur ca. 13. num. 8
    • Dominia essent in incerto cessante præscriptione ca. 51 num. 10
    • Dominium vt probetur ca. 51. nu. 17
    • Dominium est ius ca. 41. nu. 31
    • Dominium plenè probatur per præscriptionẽ præscriptionem ca. 51. nu. 19
    • Dominium præscriptione quæsitum an princeps adimat ca. 51. nu. 26
    • Dominium probatur ex posseßione contra commodatarium, & depositarium ca. 7. nu. 20
    • Dominium reuocabile sine facto nostro nobis auelli potest ca. 9. nu. 22.
    • Dominium est etiam in rebus incorporeis ca. 17. nu. 7
    • Donare an principes & reges poßint res suorum regnorũ regnorum , ardua q. ca. 4. nu. 1
    • Donatio post longum tempus præsumitur ca. 53. nu. 7
    • Donatio simplex facta præsenti & tacenti an valeat ca. 62. num. 13
    • Donatio mortis causa fit hodie pacto nudo ca. 62. nu. 11
    • Donatio causa mortis facta præsenti & tacenti, an valeat, ardua q. ca. 62. nu. 12
    • Donandi causa præsumitur, quando alia non apparet ca. 83. num. 2
    • Donatio inter virum & vxorem non æquiparatur donationi, quam facit pater filio, contra docto. ca. 38. nu. 4
    • Dotandæ filiæ causa an princeps poßit ciues collectare? ardua quæst. ca. 7. num. 3
    • Dotis spiritualis causa filiæ dandæ an princeps ciues poßit collectare ca. 7. num. 4
    • Dotandæ filiæ causa an princeps fœmina ciues collectare poßit, & quid in fratre pro sorore dotanda, vel in sorore pro altera sorore ca. 7. nu. 7
    • Dubietas non inducit malam fidem, nec impedit præscriptionem, cum multis contra communem ca. 11. nu. 3
    • Dubietas quò ad præscribendũ præscribendum inducit bonam fidem ca. 11. num. 2
    • Duellum honoris priuati causa an licitum ca. 49. nu. 21
    • Duellum an in dubio licitum ca. 49. nu. 11
    • Duellum an licitum esse poßit? ardua q. ca. 49. nu. 1
    • Duellum quando illicitum ca. 49. nu. 14
    • Duellum inire an liceat ad propriam iniuriam vindicandam, ardua q. ca. 12. nu. 2
    • Duellum princeps si permittat, an peccet ca. 49. nu. 23.
    • Duellum inter milites quando licitum contra doct. ca. 49. num. 16
    • Duellum licitum est pro republica, non pro iactantia ca. 12. nu. 1
    • Duellum illicitum ad rei occultæ probationem ca. 49. num. 20
    • Duellum suscipiens an peccet ca. 49. nu. 22
    • Duellum patriæ causa inire an liceat ca. 49. nu. 24
    • Duelli definitio improbata ca. 11. nu. 35
    • Duellum ob bonum publicũ publicum licitum, contra glo. & nouis. ca. 49. nu. 15
    • Duellum ob priuatum honorem inire an liceat? ca. 49. nu. 12
    • Duelli vera definitio ca. 41. nu. 36
    • Duellum inire prouocatus, non tenetur morigerari ca. 18. num. 15
    • Duellum inire non licet pro honoris aut rerum defensione, ard. q. ca. 18. nu. 12
  • E.

    • E Brietas inculpata, inculpatum facit, quicquid inde sequitur ca. 19. nu. 14
    • Ecclesiasticus vt quis sit, vt clericali ordine insignitus sit, necesse non est ca. 105. nu. 52
    • Ecclesiæ an præsumātur præsumantur bona à prælato relicta c. 105. n. 15
    • Ecclesiastica iurisdictio iustius exercenda quàm profana ca. 51. nu. 55
    • Ecclesia ex neceßitate vendens, non tenetur solennia seruare ca. 32. nu. 14
    • Ecclesiæ etiam fauore non potest princeps cum magna regni læsione res regiæ coronæ alienare, contra Docto. ca. 5. num. 24
    • Ecclesia an habeat fundatam intentionem in bonis à clerico defuncto relictis ca. 105. nu. 12
    • Ecclesiæ diu singulis annis solutum non perpetuatur, contra Doct. ca. 63. nu. 12
    • Ecclesia minoribus æquatur ca. nu. 6
    • Ecclesiæ res prælatus interdum potest alienare ca. 31. num. 18
    • Ecclesiæ res interdum infeudare non potest inferior ca. 31. num. 13
    • Ecclesiæ quod conceditur, Deo quando gratum esse intelligitur ca. 5. nu. 26
    • Ecclesiæ priuilegijs prælatus interdum potest renunciare ca. 31. nu. 19
    • Ecclesias non subesse hodie Imperatori, an iure fiat ca. 22. num. 9
    • Ecclesiasticorum iniustitia turpior quàm profanorum ca. 51. nu. 57
    • Ecclesiæ consecratio ex longo tempore præsumitur ca. 62. num. 3
    • Ecclesiæ oppida donare non potest princeps, contra nouiss. ca. 5. nu. 4
    • Effectus non semper regulatur à sua causa ca. 54. nu. 8
    • Elementa inuicem conuertuntur ca. 51. nu. 5
    • Elementa an sint quatuor ca. 59. nu. 8
    • Elementa corrumpuntur, & inuicem conuertuntur ca. 56. num. 8
    • Electionis forma ca. 43. nu. 15
    • Electus tutus est in conscientia, si erat dignus, licet dignior non deesset ca. 28. nu. 2
    • Eligens dignum omisso digniore bis peccat ca. 43. nu. 16
    • Eligens dignũ dignum omisso digniore, an peccet mortaliter, ard. q. ca. 28. nu. 1
    • Emancipatio illegitima validatur ex longo tempore ca. 61. nu. 16
    • Emancipatio post longum tempus præsumitur ca. 61. num. 7
    • Emancipati præteritio non reddit testamentum nullum ca. 106. num. 38
    • Emphyteuticus præsumitur fundus ex longo tempore ca. 62. nu. 1
    • Episcopus an populum vendere poßit ca. 43. nu. 23
    • Episcopus interdum tertiò præiudicat, vt bono communi consulat ca. 31. nu. 16
    • Episcopus interdum etiam olim non tenebatur requirere consensum capituli ca. 31. nu. 14
    • Episcopus interdum punit clericum exemptum ca. 31. num. 18
    • Episcopus interdum potest creari, vbi nunquam fuit ca. 31. num. 20.
    • Equalitas seruanda ca. 24. nu. 6
    • Errorem iuris inter & errorem facti nil interesse quò ad præscriptionem vel vsucap. data paritate terminorum, contra doct. ca. 77. nu. 21
    • Errans in iure non ideò est in mala fide, contra docto. & ideò præscribit annis 30. contra eosdem ca. 77. num. 16
    • Error iuris etiam resistentis non impedit præscriptionem 30. annorum ca. 77. nu. 15
    • Error iuris non impedit præscriptionem de iure ciuili, si sit præscriptio 30. annor. & quid de iure canonico ca. 77. num. 14.
    • Error iuris omninò inculpatus an præscriptionem vel vsucap. ordinariam impediat ca. 77. nu. 22
    • Error iuris regulariter impedit præscriptionem, etiam si concurrat cum errore facti, contra com. ca. 79. nu. 3
    • Error iuris non inducit malam fidem, contra docto. ca. 73. num. 19
    • Error iuris difficillimi prodest ad præscriptionem, vel vsucap. ordinariam, contra Couarub. cum Medina ca. 77. nume. 21
    • Error iuris an impediat longi temporis præscriptionem ca. 77. num. 13
    • Error Iacobi & Aluaro. ca. 79. nu. 6
    • Errans in iure etiam resistente præscribit annis 30. contra doctores ca. 77. nu. 18
    • Etymologia vocabuli non consideratur ca. 103. nu. 20
    • Euangelica denunciatio non facit rem corpoream præscriptam restitui ca. 53. nu. 17
    • Euangelica denunciatio an faciat infectam præscriptionem actionis personalis, ard. q. ca. 53. nu. 19
    • Exemptionis in quasi posseßione, quando quis esse videatur ca. 87. nu. 12
    • Exceptio non semper est actionis exclusio ca. 54. nu. 9
    • Exemptionis in quasi posseßione, quando quis esse videatur ca. 87. nu. 12
    • Exceptio non numeratæ pecuniæ cessat in mercatoribus ca. 33. nu. 24
    • Exceptio in continenti probanda non comprehenditur in statuto exceptionem excludente ca. 32. nu. 2
    • Exceptio sæpe auget regulam ca. 51. nu. 75
    • Excellentia facit, vt cum prohibitis dispensetur ca. 103. nume. 18
    • Excommunicatus habet vtram vtramque testamenti factionem cum communi ca. 102. nu. 5
    • Excußio cessat in fideiussore de iudicio sistendo ca. 33. n. 18
    • Excußionis beneficium perdit mendax ca. 33. nume. 16
    • Excußio cessat si est notorium, quòd debitor non est soluendo ca. 33. nu. 13
    • Excußio cessat cum pater fideiubet pro filio ca. 33. nu. 17
    • Excußio omissa non vitiat processum ca. 33. nu. 19
    • Excußionis beneficio potest renunciari ca. 33. nu. 12
    • Excußionis beneficium opponitur contra collegam, qui solus administrauit ca. 33. nu. 10
    • Excußio cessat, quando fideiubeo pro naturaliter tantùm obligato ca. 33. nu. 14
    • Excußio cessat, quando principalis est, vbi conueniri nequit ca. 33. nu. 15
    • Excußio cessat, quando debitor est valde cauillosus vel rixosus ca. 33. nu. 21
    • Excußio cessat in mercat. & cāpsore campsore fideiubẽte fideiubente c. 33. n. 23
    • Excußio cessat, quando fideiussor impugnatur per modum exceptionis ca. 33. nu. 22
    • Executio pœnæ corporalis interdum fit extra locum delicti ca. 31. nu. 33
    • Exemplaris prodigo fieri non potest ca. 37. nu. 8
    • Exemplaris fieri potest etiam filio naturali cōtra contra communem ca. 106. nu. 25
    • Exemplaris fieri potest filio spurio contra doct. ca. 106. nu. 27
    • Exemplaris vtilis est ei cui fit ca. 106. nu. 35
    • Exemplaris fieri potest filijs natis ex damnato coitu, cōtra contra Docto. ca. 106. nu. 28
    • Exemplaris cùm fit instituto in minore portione, quàm legitima, non potest rescindi querela, cum communi contra alteram ferè comm. ca. 106. nu. 40
    • Exemplaris substitutio fieri non potest muto & surdo, cum multis contra commu. ca. 106. nu. 9
    • Exemplaris in sui tàm creatione, quàm resolutione similis est pupillari ca. 106. nu. 39
    • Exemplaris valet, si fit exhæredato integram legitimam habenti, idem si integram non habeat, sed deminutam, vel nil omninò, contra comm. ca. 106. nu. 31
    • Exemplaris fuit inducta ad similitudinem pupillaris ca. 106. nu. 7
    • Exemplaris fieri potest instituto in re aliena, contra com. ca. 106. nu. 42
    • Exemplaris substitutio prodigo fieri non potest, cum multis contra comm. ca. 106. nu. 8
    • Exemplaris fieri potest ei, cui diminuta legitttima relicta fuit, contra comm. ca. 106. nu. 29
    • Exemplaris fieri potest exhæredato, contra communem cum altera ferè communi ca. 106. nu. 1
    • Exemplaris fieri non potest muto & surdo ca. 37. nu. 9
    • Exemplaris nec impedit nec resoluit per exhæred. contra communem conclusiones duæ ca. 106. nu. 34
    • Exemplaris cæco fieri non potest ca. 103. nu. 16
    • Exhæredari an poßit impubes, egregia q. ca. 106. nu. 13
    • Exhæredatio facta ob hanc causam, quòd filius per nepotem ex se institutum potest acquirere patris hæreditatem, non firmat testamentum de iure communi, noua declaratio, idem iure regio ibidem ca. 101. nu. 3
  • F.

    • F Abella Cucul. ca. 8. nu. 56
    • Fabula Ranarum ca. 41. nu. 38
    • Fabula Orolandi Furiosi in præf. nu. 62
    • Fabula Panthoides in præf. nu. 76
    • Fabula Amadigij cap. 11. nu. 38
    • Facetia Anacarsis num. 21
    • Fabula Saturni in præf. nu. 39
    • Fabella luporum & ouium ca. 13. nu. 5
    • Fabula bouis & cameli ca. 21. nu. 31
    • Fabula fidei ca. 8. nu. 55
    • Fabula Dædali ca. 27. nu. 4
    • Facti obligatio descendens ab vltima voluntate est præcisa ca. 25. nu. 35
    • Fatorum vis ca. 20. nu. 7
    • Facti obligatio descendens à lege est præcisa ca. 25. nu. 34
    • Facere non tàm videtur, qui iussus parit, quàm qui iubet in præf. nu. 112
    • Facti obligatio in iudicijs est præcisa ca. 25. nu. 31
    • Facti appellatione non factum etiam continetur ca. 72. nu. 4
    • Facti obligatio iurata est præcisa ca. 25. nu. 36
    • Facti appellatione etiam non facere continetur ca. 57. num. 12
    • Falsas margaritas gestans non comprehenditur statuto, quod punit margaritas gestantem ca. 31. nu. 39
    • Falsum quod est, nihil est ca. 77. nu. 11
    • Fama probantur antiqua, & vix alio modo ca. 84. nu. 16
    • Fama plenè probat in antiquis ca. 84. nu. 15
    • Famuli ex delicto an dominus teneatur ca. 35. nu. 8
    • Feudum ex longo tempore præsumitur ca. 64. nu 1
    • Feudi alienationi dominus ex longa patientia consentire videtur ca. 64. nu. 2
    • Fides ideò in terris non est, quòd in cœlum euolauit ca. 8. nume. 54
    • Fides incerta earum rerum, quæ ex remotis regionibus circumferuntur & narrantur ca. 87. nu. 21
    • Fideiussorum obligatio principali euanescit ca. 96. nu. 17
    • Fideiussor potest conueniri, excußio́ excußioque cessat, vbi notorium erat, debitorem non esse soluendo, est́ estque dubia pugna ca. 40. nu. 1
    • Fideiussor non accedit obligationi præscriptæ ca. 53. num. 13
    • Fideiußio facta pacto nudo non valet, etiam de iure canonico ca. 33. nu. 3
    • Fideiußio in 8. casibus cessat ca. 40. nu. 9
    • Fideiussor durius quàm principalis obligari nequit, regula cum 8. declar. ca. 40. nu. 6
    • Fideiussor in plus, quā quam principalis acceptus, an saltem pro concurrẽte concurrente summa teneatur, anceps pugna ca. 40. nu. 5
    • Fideiußio multis nominibus significatur ca. 33. nu. 1
    • Fideiussor fisci non habet beneficium excußionis ca. 33. num. 20
    • Fideiussor quando liberetur, quando creditor negligens fuit in debitore conueniendo ca. 33. num. 8
    • Fideiussor & si iuret, non tenetur in plus, quàm principalis, cum quibusdam contra communem ca. 40. nu. 7
    • Fideiussor indemnitatis quis sit ca. 33. nu. 4
    • Fideiussor non est, qui promittit soluere nomine debitoris ca. 33. nu. 5
    • Fideiussor etiam vt principalis obligatus gaudet beneficio excußionis ca. 33. nu. 9
    • Fideiussor licet promittat soluere sine vlla, exceptione adhuc potest opponere excep. excußionis ca. 33. nu. 11
    • Fideiussor dicitur quis diuersimodè ca. 33. nu. 2
    • Fideiussor cuicun cuicunque obligationi accedere potest, regula cum 18. declar. ca. 40. num. 8
    • Fideiussorum differentia ca. 33. nu. 7
    • Filia similis matri ca. 51. nu. 60
    • Filiationis quasi posseßio & præsumptio inducitur, eo ipso quod quis tractabatur & alebatur, vt filius etiam quò ad effectum succedendi, cum communi contra Alciatum ca. 85. nu. 20
    • Filius similis patri ca. 51. nu. 58
    • Filius an sit patri ratione officij præferendus in præfat. num. 129
    • Filiationis intuitu legatum relictum non debetur, si ille filius non erat ca. 48. nu. 30. contra nouiss.
    • Filius præsumitur in potestate patris cum communi ca. 85. num. 10
    • Filius exhæredatus non fit suus hæres patri per nepo | tem ex se institutum ex testamento, contra commu. ca. 101. nu. 1
    • Filius an patri etiam furioso acquirat hæreditatem ca. 108. nu. 1
    • Filius an præsumatur in patris potestate ca. 86. nu. 4
    • Filij præsumuntur Spurij ca. 85. num. 15
    • Filius an in patris potestate præsumatur, ard. q. ca. 85. n. 13
    • Filijfam. bona vnde quæsita præsumantur ca. 105. nu. 8
    • Filius in re dubia non præsumitur in patris potestate ca. 85. nu. 19
    • Filiatio interdum potest certò probari ca. 48. nu. 29
    • Finitorum sola remanet vmbra in præf. num. 35
    • Finis non media considerantur ca. 30. nu. 13
    • Finis non media curantur ca. 28. nu. 7
    • Finis melior quàm media ca. 40. nu. 3
    • Fiscus regulariter vtitur iure communi ca. 87. nu. 14
    • Formaliter nunquam leges intelliguntur, quæ gratia certitudinis vel probationis aliquid disponunt vel exigunt ca. 87. nu. 22
    • Fortuitus casus excusat à pœna statuti ca. 32. nu. 5
    • Formaliter quando quid videatur exigi ca. 39. nu. 15
    • Fortunæ debilitas ca. 20. nu. 9
    • Fortunæ vis ca. 20. nu. 8
    • Fortuna vt cæca sit & iniqua ca. 93. nu. 4
    • Frequẽtia Frequentia delicti auget pœnā poenam eius delicti ca. 96. nu. 24
    • Frustra nihil ca. 40. nu. 2
    • Fructus triennio præscribuntur ca. 38. nu. 7
    • Fructus restituuntur, cùm rem legatam, quam in vita tradiderat, reuocauit, contra nouiss. ca. 38. nu. 5
    • Eructus restituuntur, quando donatio vt inofficiosa rescinditur, contra doct. ca. 38. nu. 1
    • Fructus an post triennium sint restituendi ca. 38. nu. 8
    • Fructus restituuntur, cùm pater, qui filio legittimā legittimam in vita tradiderat, eum reuocauit, contra nouiss. ca. 38. num. 3
    • Fructus restituuntur, quando donatio euanescit ob modũ modum non impletum, contra nouiss. ca. 38. nu. 2
    • Fructus veniunt in reuocanda donatione inofficiosa, contra Doct. ca. 38. nu. 6
    • Fuga famuli facit eum præsumi, res subtraxisse ca. 26. num. 105
    • Furiosus & infans possunt vsucapere ca. 77. nu. 8
    • Furor superueniens an excuset à pœna ca. 96. nu. 31
    • Furor etiam superueniens liberat à pœna corporis afflictiua ca. 96. nu. 9
    • Furiosus ex ante gesto potest exhæredari ca. 96. nu. 12
    • Furem diurnum an occidere liceat? ard. q. & leges contrarium iubentes an sint noxiæ ca. 8. nu. 48
    • Fur non tenetur in conscientia ad pœnam ca. 28. nu. 9
  • G.

    • G Eminatæ confeßioni etiam in tormentis exactæ statur ca. 83. nu. 13.
    • Geminata iußio idem operatur quod proprius principis iussus ca. 83. nu. 15
    • Geminata confeßio excludit exceptionem non numeratæ pecuniæ ca. 83. nu. 14
    • Geminata confeßio extraiudicialis nocet ca. 83. nu. 12
    • Generatũ Generatum simile generanti c. 7. n. 7. c. 50. n. 10. & c. 51. n. 59
    • Gloria vera labore emenda in præf. nu. 96
  • H.

    • H Ercules quò potißimum nomine commendetur, quare́ quareque ad cœlum euolauerit ca. 16. num. 9
    • Hæres nunquam præscribit legatum, contra Doct. ca. 55. num. 26
    • Hæreditatis lucrum transferri tolerantius, quàm de adulterio quæri ca. 48. nu. 18
    • Hæres in delictis priuatus criminaliter intentatis non tenetur ca. 96. nu. 28
    • Hæredis institutio facta ad interrogationem alterius valet ca. 101. nu. 4
    • Hæredes delinquentis tenentur, quatenus ad eos peruenit ca. 96. nu. 26
    • Hæredis institutio ad interrogationem alterius à semimoriente facta, licet regulariter non valeat, valeat tamen in testamento facto inter liberos ca. 101. nu. 6
    • Hæredes delinquentis etiam ante litis contestationem aliquando tenentur ca. 96. nu. 25
    • Hæredes delinquentis tenentur, licet ad eos nil peruenisset ca. 96. nu. 27
    • Hæredis institutio ad interrogationem alterius à fermè moriente facta, non valet ca. 101. nu. 5
    • Hæredes delinquentis tenentur post litem contesta. in priuatis delictis ca. 96. nu. 25
    • Hæredes possunt petere, vt procedatur ad purgandam infamiam accusati etiam in criminibus publicis ca. 96. num. 16
    • Hæredes delinquẽtis delinquentis an teneātur teneantur rei persecutione ca. 66. numero 24
    • Hæres quòd defunctus mala fide poßidebat, an longo tempore præscribat, egregia q. ca. 73. nu. 2
    • Heremita dicitur ecclesiasticus, licet clericus non sit ca. 105. nu. 52
    • Hidalguiæ vel nobilitatis in posseßione, vel quasi posseßione qui est, an si sibi moueatur lis super tali nobilitate sit in ea quasi posseßione tuendus lite pendente ca. 87. num. 18
    • Hidalguiæ priuilegia à nobis possunt separari ca. 11. nu. 25
    • Hidalgus vel nobilis lite pendente an ad munera nobilium eligi poßit ca. 87. nu. 24
    • Hispania dignißima in præf. nu. 132
    • Hispania etiam de iure non subest imperio ca. 51. nu. 33
    • Hispaniarum reges vt iure Imperatoris vtantur, declaratio noua ca. 82. nu. 21
    • Hispani deficiente progenie regia possunt regem sibi eligere ca. 22. nu. 12
    • Hispaniæ populos à Mauris iure exemptos ca. 82. num. 19
    • Hispaniarum rex quòd ius patronatus habeat in ecclesijs regni sui ca. 22. nu. 14
    • Hispaniarum rex non subest imperio ca. 22. num. 11
    • Hispaniarum rex ius habet eligendi episcopos ca. 22. numero 15
    • Hispaniarum rex iura Imperatoris habet in regno suo ca. 22. nume. 13
    • Hispaniarum rex vt pressus oneribus ita excellens honoribus in præf. nu. 90
    • Historia Hispanorum cap. 49. num. 2. 3.
    • Historia Romanorũ Romanorum fratrum ter geminorum ca. 49. n. 25
    • Historia Alexandri in præf. nu. 134
    • Historia Torquati ca. 49. nu. 17
    • Historia Hispalensis ca. 7. nu. 2
    • Historia Adriani Papæ ca. 8. nu. 32
    • Historia per Aulum Gellium relata in præf. nu. 130
    • Historia Cræsi in præf. nu. 51
    • Historia Pausaniæ ca. 1. nu. 16
    • Homines ingenij hebetioris seruos non esse in præf. nu. 5
    • Historia Antigoni, Macedonũ Macedonum regis in præf. n. 10. 42. & 103
    • Historia & error Pompeij Magni in præf. nu. 93
    • Historia regis cuiusdam in præf. nu. 100
    • Historia & labores Herculis in præf. nu. 79
    • Historiæ Dionysij in præf. nu. 52. & cap. 8. nu. 37
    • Historia Romuli & Remi in præf. nu. 46
    • Historia Antigoni regis ca. 1. nu. 13
    • Historia ter geminorum in præf. nu. 49
    • Historia Pompeij Magni in præf. nu. 56
    • Historia Fabij Maximi in præf. nu. 54
    • Historia Epaminundæ in præf. nu. 61
    • Historia Lentuli & Cethegi & Catilinæ in præf. nu. 58
    • Historia Priami, Hectoris, Polixenæ & Casandræ in præf. num. 59
    • Historia Solonis & Cræsi in præf. nu. 60
    • Historia Fabij Maximi ca. 14. nu. 6
    • Historia Innocentij Papæ ca. 8. nu. 22
    • Historia Hannibalis & Romanorum ca. 30. nu. 10
    • Historia Caracallæ ca. 8. nu. 38. & nu. 39
    • Historia Cæsaris num. 20
    • Historia Martini. 4. Papæ ca. 8. nu. 29
    • Historia Papæ Alex. ca. 8. nu. 31
    • Historia Papæ Leonis ca. 8. nu. 26
    • Historia Heracliti ca. 1. num. 17
    • Historia Zachariæ ca. 8. nu. 24
    • Historia Tulliæ ca. 27. nu. 13
    • Historia Hannibalis in præf. nu. 53
    • Historia Caligulæ ca. 8. nu. 40
    • Hist. regis Sanctij, & ciuium Maniorensium ca. 11. nu. 37
    • Historia Innocentij. 3. Papæ ca. 8. nu. 28
    • Historia Leonis primi Papæ ca. 8. nu. 23
    • Historia Antistenis ca. 14. nu. 9
    • Historia Diogenis ca. 14. nu. 8
    • Historia Samuelis ca. 8. nu. 21
    • Historia Castij ca. 17. nu. 11
    • Historiæ variæ Priami & Cræsi & Xerxis in præf. nu. 44
    • Historia Alexandri ca. 21. nu. 28
    • Historia Aeneæ in præf. nu. 45
    • Historia Scæuolæ in præf. nu. 47. & cap. 11. nu. 28
    • Historia Craßi in præf. nu. 50
    • Historia Curij in præf. nu. 25. & ca. 24. nu. 9
    • Historia Alexandri Magni in præf. nu. 41
    • Historia Diagoræ in præf. nu. 71
    • Historia Socratis in præf. nu. 67
    • Historia Horatij in præf. nu. 48
    • Historia Aristodemi & Hipomedontis ca. 90. nu. 4
    • Historia Archidami in præf. nu. 40. & ca. 1. nu. 15
    • Historiæ variarum ciuitatum in præf. nu. 36
    • Historia Licurgi in præf. nu. 24
    • Hispanorum regum ius, quò ad ecclesiastica ca. 51. nu. 37
    • Historia Bruti ca. 13. nu. 6
    • Historia Mutij Scæuolæ ca. 13. nu. 12
    • Historia Antigonis ca. 10. nu. 8
    • Historia vxorum Indarum ca. 11. nu. 30
    • Historia Socratis ca. 16. nu. 5
    • Historia Ipsius ca. 14. nu. 11
    • Historia Marij ca. 11. nu. 22
    • Historia Caroli V. Imperatoris ca. 11. nu. 20
    • Historia Demosthenis ca. 13. nu. 4
    • Historia Deciorum ca. 13. nu. 7
    • Historia Leonis ca. 24. nu. 7
    • Historia Marij & Pompeij ca. 18. nu. 17
    • Historia Fotionis ca. 14. nu. 10
    • Historia Piladis & Orestis ca. 11. nu. 29
    • Historia Ambrosii ca. 11. num. 16
    • Historia Gregorij septimi Papæ ca. 8. num. 25
    • Historia Cæsaris ca. 11. nu. 23
    • Historia Constantini Papæ ca. 8. nu. 27
    • Historia nobilium duorum Hispanorum ca. 16. nu. 2
    • Historia Camilli & Catonis ca. 13. nu. 9
    • Historia Coriolani ca. 11. nu. 12
    • Historia Cæsaris & Pompeij ca. 13. nu. 16
    • Historia Agesilai ca. 24. num. 8
    • Historia Herculis ca. 16. nu. 8
    • Historia Bonifacij Papæ ca. 8. nu. 30
    • Historia Othi & Alberti ca. 30. nu. 12
    • Historia trium Romanorũ Romanorum , & totidẽ totidem Albanorũ Albanorum ca. 11. n. 39
    • Historia Eliogabali Imperatoris ca. 2. nu. 13
    • Historia Labieni ca. 11. nu. 13
    • Historia Cocles & Fabij Maximi ca. 13. nu. 8
    • Historia Fabricij & aliorum ca. 13. nu. 10
    • Historia Lucretiæ Romanæ ca. 11. nu. 19
    • Historiæ variæ ca. 11. nu. 21
    • Historia Augusti & Marci Antonij ca. 18. nu. 16
    • Historiæ Pompeij ca. 11. nu. 32
    • Historia Adriani Imperatoris in præf. nu. 97
    • Historia Lisandri in præf. nu. 82
    • Homo homini tenetur subuenire ca. 49. nu. 6
    • Hominis ingeniũ ingenium procliue ad dissentiendũ dissentiendum in præf. n. 122
    • Hominis cognitio est per aliquem ex quin quinque sensibus corporeis in præf. nu. 115
    • Homines à suis negocijs & prouincijs auocari neceßitate non cogente noxium, & contra naturalem iusticiam est ca. 51. nu. 40
    • Homini naturaliter sunt innata virtutũ virtutum semina c. 7. n. 4
    • Homines non esse in æquali fortuna ad decus vniuersi expetebat in præf. n. 22
    • Homo homini pernicies in præf. nu. 3
    • Homo est animal sociabile naturali instinctu in præfa. num. 121
    • Homo homini vt prodesse velit, de iure naturæ est in præ fa. num. 1
    • Hominem beneficio affici, interest hominis ca. 41. nu. 12
    • Hominem beneficio affici, & damno non affici, interest hominis ca. 41. nu. 17
    • Homo homini quantum debeat ca. 57. nu. 9
    • Hominem homini opitulari natura tenetur, id́ idque vt intelligendum sit, declaratur ca. 16. nu. 10
    • Homo liber nascitur de iure naturæ, etiam quò ad iurisdictionẽ iurisdictionem , cui subesse nequit, nisi sponte sua ca. 20. nu. 24
    • Homo mortuus non est homo ca. 96. nu. 14
    • Homo autem breuiori tempore præscriberet ca. 83. nu. 25
    • Homo iurisdictioni alterius non subest, nisi sponte sua ca. 20. numero 25
    • Homo homini auxiliari iure naturæ tenetur ca. 21. nu. 29
    • Homo animal rationale ca. 18. nu. 33
    • Homo liber est ca. 9. nu. 1.
    • Homines hebetiores venari vt feras non licet, cum So | to contra Aristotelem ca. 10. num. 4
    • Homo præsumitur bonus ca. 49. nu. 10
    • Homicidium & omne delictum interdum punitur pœna ordinaria, interdum pœna extraordinaria, interdum nulla ca. 19. nu. 18
    • Homicida an puniatur capitaliter, si vnum occidit, cùm alium vellet occidere ca. 96. nu. 32
    • Homicidium sui facere, quare homini non liceat ratione improbata nouiss. ca. 11. nu. 1
    • Homicidij reus quando quis fiat, ard. q. ca. 19. nu. 4
    • Homicidium culpa perpetratum extraordinariam inducit punitionem ca. 19. nu. 9
    • Homicidium nec dolo nec culpa consider abilis factum pœ na etiam extraordinaria caret ca. 19. nu. 10
    • Homicidium aut vulnus insperato factum non habet plus culpæ, quàm fuerat in causa, vt si ab ebrio fieret ca. 19. nu. 12
    • Homicidij reus non fit, qui dat operam rei illicitæ, ex qua sequitur homicidium præter voluntatem occisoris, cum Soto contra commu. opin. conclusiones sex capit. 19. nu. 15.
    • Homicidium fecit, qui vulnus tantùm infligere volebat, an homicidij reus fiat ca. 19. nu. 17
    • Honoris defendendi causa licet alterũ alterum occidere c. 11. n. 10
    • Honoris causa licet inire duellum ca. 11. nu. 15
    • Honorem nobilioribus qui non exhibent, an teneantur iniuriarum ca. 18. nu. 19
    • Honor reliquis rebus preciosior ca. 11. nu. 9
    • Honor cunctis rebus præferendus ca. 42. nu. 8
    • Honor amissus an recuperari poßit ca. 11. nu. 11
    • Honores separari possunt per actum meritorium, vel demeritorium, vel medium ca. 11. n. 17
    • Honoris sui homo an sit dominus ca. 11. num. 7
    • Honor vitæ æquatur ca. 11. nu. 8
    • Honor virtute paratus lædi potest per actum demeritorium, non per meritorium, vel medium ca. 11. num. 18
    • Honorem exhibere nobilibus reliqui an cogantur ca. 18 num. 18
    • Hospitalis rector præsumitur quæsisse de bonis hospitalis ca. 105. nu. 33
    • Hospitia gratis an regis familiæ à ciuibus debeantur, not. q. ca. 8. nu. 15
    • Hypocrisis detestanda ca. 8. nu. 57
    • Hypothecaria quanto tempore præscribatur, ardua q. ca. 60. nu. 4
    • Hypothecaria vel pignoratitia directa vt præscribatur, ard. q. ca. 60. nu. 9
    • Hypothecaria an competat ante excussum principalem debitorem ca. 60. nu. 8
    • Hypothecaria generalis an præscribatur, ard. q. c. 60. n. 12
  • I.

    • I Eiunium non ob solam carnis macerationem inductũ inductum est, contra nouiss. ca. 25. nu. 14

      • Immemorialis præscriptio quæ dicatur ca. 51. nu. 49
      • Impeditis sua sponte non subuenitur ca. 60. nu. 5
      • Impedito non currit præscriptio ca. 60. nu. 3
      • Impeditis currit præscriptio 30. annorum ca. 60. nu. 15
      • Impedito etiā etiam sine spe restitutionis, currit tẽpus tempus , si potuit remouere impedimentum, & neglexit ca. 60. nu. 10
      • Impedito agere de euictione an currat præscript. ca. 60. num. 14
      • Imperium quò maius, eò maius periculum in præf. nu. 99
      • Imperium à Deo esse, variè intelligitur ca. 21. nu. 22
      • Imperia an sint à fatis ca. 20. num. 6
      • Imperatoris potestatem anormalam non esse ca. 29. n. 17
      • Imperium à Deo esse vt intelligendum ca. 29. nu. 4
      • Imperio omnes initiò vtuntur, sed illicò abutuntur ca. 8. nu. 53
      • Imperium à Papa in Imperatorẽ Imperatorem nunquā numquam migrauit, quia apud eum nunquam fuerat, ardua quæst. ca. 21. nu. 27
      • Imperiorum variationes ca. 20. nu. 34
      • Imperium esse videtur de iure naturali, vel gentium primæuo, ita tamen vt cesset coactio ca. 21. nu. 23
      • Imperatori non subsunt ciuitates liberæ, contra Docto. ca. 21. nu. 6
      • Imperatori Romano non licere magistratus in omnibus mundi ciuitatibus ponere, contra Doct. ca. 21. nu. 7
      • Imperatori Romano non subsunt etiam de iure reliqui principes, contra Bal. & alios ca. 21. num. 5
      • Imperator non est dominus rerum singularium, contra quosdam ca. 21. num. 4
      • Imperatorem alieno in territorio delinquẽtem delinquentem posse puniri, contra nouißimos ca. 22. num. 19
      • Imperator non est vnicus Christi vicarius ca. 22. nu. 20
      • Imperatori reliquos principes non teneri tributum præ stare, contra nouiss. ca. 22. nu. 16
      • Imperator olim Papam eligebat ca. 22. nu. 7
      • Imperatori olim suber ant ecclesiæ ca. 22. nu. 8
      • Imperium an etiam post tempus immemoriale poßimus effugere ca. 82. nu. 18
      • Imperium quare non sit inter bruta, quæ secialiter vel gregatim vitā vitam degunt, vt est inter homines ca. 21. nu. 24
      • Imperator vnus solus in mundo esse non debet capit. 22. num. 21
      • Imperator Romanorũ Romanorum an sit Dominus totius mundi, egregia q. ca. 20. num. 1
      • Imperium an sit immediatè à Deo ca. 20. nu 4
      • Imperio vacante legatus Papæ non exercet iurisdictionem temporalem ca. 22. nu. 4
      • Imperator non potest castrum ciuitatis alicui concedere, contra Doct. ca. 4. nu. 7
      • Impoßibilia an poßit Deus ca. 51. nu. 48
      • Impoßibilia sunt, quæ turpia sunt ca. 51. nu. 66
      • Impoßibilium nulla obligatio ca. 51. nu. 47
      • Impoßibile reputatur, quod est nimis difficile c. 51. nu. 46
      • Incapax simpliciter an tempore immemoriali præscribat ca. 84. nu. 11
      • Incertus euentus remouet læsionem interpretatiuè ca. 52. num. 11
      • Incertitudo vbi est, ad coniecturas deueniendum est ca. 90. nume. 6
      • Indefinita relata ad rem æquipollet vniuersali cap. 90. num. 3
      • Indefinitæ ambiguitas ca. 30. nu. 21
      • Indicere bellum ca. 10. nu. 10
      • Indorum regiones an bello infestare liceat ca. 10. nu. 11
      • Indefinita an æquetur vniuersali ca. 20. nu. 30
      • Indefinita negatiuè prolata an æquipolleat vniuersali, & quid si affirmatiuè proferatur, ardua quæst. c. 30. n. 16
      • Indefinita quando æquetur vniuersali ca. 30. nu. 14
      • Indefinita negatiuè prolata non magis nec minus æquatur vniuersali ex proprietate sermonis, quàm si affirmatiuè proferretur ca. 30. nu. 20
      • Indefinita æquipollet vniuersali ca. 8. nu. 44
      • Industriosus quis quisque præsumitur ca. 105. nu. 2
      • Industria quotidiè acquirit ca. 105. nu. 4
      • Indefinita aliquando cui cuique ex multis solidum tribuit ca. 90. nu. 5
      • Infideles licet Papam non recognoscant, non ideò possunt bonis suis spoliari, cōtra contra Doct. Idem & si Imperatorem non recognoscant, contra cosdem eosdem c. 24. n. 5
      • Infideles cōtra contra naturam peccantes, rebus suis priuari non posse, ard. quæst. c. 25. nu. 2
      • Inferior superioris iura nequit subuertere c. 35. nu. 10
      • Inferior ius superioris potest interpretari c. 5. nu. 18
      • Ingenium labescit calamitatibus c. 10. nu. 5
      • Iniuriarum actio quo tempore finiatur ca. 2. nu. 15
      • Iniuria verbalis an infra dies 30. reuocari poßit, not. quæst. ca. 18. nu. 38
      • Iniuria non cadit sub potestate, sed sub tẽpestate tempestate c. 26. n. 3
      • Immemorialis temporis acquisitio non admittit probationem in contrarium etiam per confeßionem, contra Aymo. & alios ca. 83. nu. 34
      • Innocens an damnari poßit, not. q. ca. 13. nu. 1
      • Inuidia sedatur virtute in præf. nu. 20
      • Inutilium interuentus non nocet, vbi eorum defectus non noceret ca. 81. nu. 14
      • Instrumento decreti iudicis si dicitur omnia solennia interfuisse, omnia solennia adfuisse præsumuntur cap. 39. num. 2
      • Instrumentum ritè exemplatum præsumitur post longum tempus ca. 63. nu. 5
      • Instrumentum minus solennè ex longa sui obseruantia fide dignum fit ca. 63. nu. 6
    • Ex ff. veteri.

      • Intell. l. manifestæ. ff. de iure iur. c. 31. n. 43
      • Intell. l. ius ciuile. ff. de iust. & iure cap. 50. nu. 7. & c. 51. nu. 54
      • Intell. l. princeps. ff. de legibus simil. ca. 2. num. 1. cap. 3. n. 3. .ca. 26. nu. 16. &. ca. 39. nu. 21
      • Intell. l. cum de in rem verso. ff. de vsur. ca. 56. nu. 16 in cap. 58. nu. 11. & 14 ca. 61. nu. 3. & 18. ca. 64. nu. 31. & 35. ca. 65. nu. 5. ca. 83. nu. 4. & ca. 84. nu. 8. & 20
      • Intell. l. cum hic status. §. ait Oratio. ff. de iu. dot. c. 2. nu. 6
      • Intell. l. si quis diuturno. ff. si seruit. ca. 64. nu. 24. ca. 65. nu. 6. ca. 66. nu. 4. ca. 85. nu. 11. & ca. 87. nu. 5
      • Intell. tit. ff. ad leg. Acquil. ca. 84. n. 35. & ca. 35. nu. 14
      • Intell. l. filium eum. ff. qui sunt sui vel alie. ca. 48. nu. 32
      • Intell. l. 1 ff. de const. prin. ca. 2. nu. 1. & 6. & in ca. 26. n. 13. ca. 43. nu. 2. & c. 45. nu. 4. 5. & 16
      • Intell. l. si in lege. ff. locati ca. 95. nu. 9. & 11
      • Intell. l. maritus. ff. locati ca. 95. nu. 13
      • Intell. l. si non mortis, & l. Papinianus. §. si quis mortis. ff. de inoff. testa. ca. 106. nu. 21
      • Intell. l. de precatio. ff. ad l. Rodiam, de iactu. c. 20. nu. 18
      • Intell. l. quæcun quæcunque . ff. de publ. in rem act. c. 39. nu. 10
    • Ex Infortiato.

      • Intell. l. filio quem. ff. de lib. & posth. ca. 107. nu. 23. & 24
      • Intell. l. qui in aliena. ff. de acqui. hæred. cap. 64. num. 30. & ca. 64. num. 3
      • Intel. l. pe. §. testamento. ff. de secund. tab. ca. 64. nu. 23
      • Intell. l. non putauit. §. si quis sua manu. ff. de bo. po. con . ta. filius́ filiusque quide mandato patris sui exhæredationem scripsit non excluditur à querela cōtra contra cōmunẽ communem c. 106. n. 22
      • Intell. l. 2. §. nepotibus. ff. de vulg. ca. 106. nu. 6
      • Intell. l. si exhæredato, & in l. miles ita. ff. de mil. test. contra Ang. & alios, vt etiam qui in potestate non est, possit exhæredari ca. 106. nu. 10
      • Intell. l. 3. §. si emancipatus. ff. de contratab. c. 106. n. 11
      • Intell. l. si testamentum. ff. de testam. ca. 100. nu. 2
      • Intell. l. filio præterito. ff. de iniust. rupto. ca. 99. nu. 3. 14. in consil. 100. nu. 5
      • Intell. l. licet imperat. ff. de leg. 1. ca. 2. nu. 6
      • Intell. l. si Titio & Mæuio. §. Iulianus. ff. de leg. 2. ibidem.
      • Intell. l. fi. ff. de lucro instituen. ibidem
      • Intell. l. Lucius. ff. de cond. & dem. c. 48. nu. 17. & 22
      • Intell. l. qui in aliena. §. interdum. ff. de acq. hær. capit. 101. num. 2
    • Ex ff. nouo.

      • Intell. l. cum hæredes. ff. de acq. poss. ca. 69. nu. 9
      • Intell. ad. tit. ff. pro derelicto, qui est omnium firmißimus titulus ca. 9. nu. 10
      • Intell. l. 4. ff. de vsucap. ca. 56. nu. 14.
      • Intell. l. quod vulgo. ff. pro empt. ca. 58. nu. 13
      • Intell. l. si id quod. ff. pro derelicto. cap. 65. num. 17. & c. 79. nu. 7. & nu. 13
      • Intell. l. quemadmodum. ff. de acquirend. possess. cap. 69. num. 10.
      • Intell. l. fi. ff. pro suo ca. 58. nu. 13. & ca. 79. n. 15
      • Intell. l. 1. §. si quis propter. ff. de itinere actu́ actuque priuato, c. 75 nu. 4
      • Intell. l. cum stip. sim. mihi à proculo. ff. de verb. oblig. c. 95. nu. 8. & 10
      • Intell. l. in illa stipulatione, & l. hoc iure. ff. de verb. oblig. ca. 95. nu. 3
      • Intell. l. cum hæres. ff. de diuers. & temp. præscript. ca. 73. nu. 4.
      • Intell. l. si vir. ff. pro donato. ca. 67. nu. 7. & cap. 79. num. 4. 5. & 6
      • Intell. l. 1. §. per seruum qui in fuga. ff. de acquir. poss. cap. 89. nu. 6. & 8
      • Intell. l. in personam. ff. de reg. iur. ca. 10. nu. 17
      • Intell. l. culpa caret, & l. nullum crimen. ff. de reg. iur. ca. 16. nu. 7
      • Intell. l. nemo. ff. pro legato ca. 81. nu. 18
      • Intell. l. à Titio. ff de furt. cum concord. ca. 69. nu. 11
      • Intell. l. & ideò hæsitat, vt ff. de verb. obl. ca. 95. nu. 13
      • Intell. l. 2. §. circa. ff. de doli exceptione, contra Doct. c. 83. nu. 3. & nu. 9
      • Intell. l. si quis ab alio. §. fi. ff. de re iudi. ca. 25. nu. 38
      • Intell. l. 2. §. si sub conditione. ff. pro empt. ca. 79. n. 2
      • Intell. l. 1. 2. pe. & fi. ff. pro lega. ca. 69. nu. 4
      • Intell. l. totius tituli de furt. ca. 48. nu. 36. & c. 55. nu. 15
    • Ex Codice.

      • Intell. l. 2. C. quor. appella. non recipi. ca. 41. nu. 15
      • Intell l fi. C. de lib. præ. contra Gl. & alios c. 106. nu. 15
      • Intell. l. si filius. C. de pet. hære. ca. 64. nu. 29
      • Intell. auth. bona damnatorum. C. de bon. pros. c. 96. nu. 2
      • Intell. l. 1. C. de patr. potes. ca. 84. num. 21
      • Intell. l. humanitatis. C. de impub. ca. 106. nu. 8. & 30
      • Intell. l. 2. C. de inoff. testa. contra communem & emancipatũ emancipatum exhæredatum querelam habere c. 106. n. 12
      • Intell. tit. C. ad l. Aquil. ca. 46. nu. 35
      • Intell. tit. C. de furt. ibi. nu. 36
      • Intell. l. non iustum. C. ad Trebell. ca. 2. nu. 6
    • Ex Institutio.

      • Intell. §. fi. de iniurijs ca. 72. nu. 10
      • Intell. §. fi. & quod Principi, de iur. natur. ca. 2. nu. 1. 6. & ca. 26. nu. 13. & ca. 43. nu. 2
      • Intell. tit. de oblig. quæ deli. ca. 48. nu. 36. & 46
      • Intell. tit de vi bono. rapt. ca. 48. nu. 35. & c. 55. nu. 15
      • Intell. tit. de lege Aquil. c. 48. nu. 35. & c. 54. nu. 14
      • Intell. §. non tamen, quib modis test. infir. c. 64. nu. 23
      • Intell. l. si quis hæredem. C. de institut. substitu. c. 106. nu. 4
      • Intell. l cùm quidam. C. de legatis, cum similibus c. 106. nu. 18.
      • Intell. l. si filius. C. de pet. hære. contra Doct. c. 64. nu. 33. & vide in c. 66. nu. 2
      • Intell. l. fi. §. sin autem. C. com. de leg. ca. 79. nu. 10
      • Intell. l. fi. C. de legi. c. 2. nu. 61. &. 8
      • Intell. C. de inoff. test. in l. ex tribus, & ad creationem pupillaris non est necesse, quòd legitima relinquantur, sed tantùm ad eius iam creatæ resolutionem vitandam, contra communem c. 106. nu. 20
      • Intell. l. donationes quas. C. de don. inter virum & vxorem. c. 3. nu. 6
      • Intell. l. nullo. C. de rei vendi. c. 58. nu. 13. ca. 65. nu. 9. & 11. c. 83. nu. 3. & c. 84. nu. 19
      • Intell. l. 2. C. pro emp. c. 79. nu. 9
      • Intell. vn. in prin. C. de cad. tollen. c. 50. nu. 4.
      • Intell. l. ne neque fructuarium. C. de vsufruct. c. 65. nu. 18. 73. nu. 1. & 11
      • Intell. l. Grachus. C. de adult. c. 49. nu. 9
      • Intell. l. ad titulum. C. de vi bonorum rap. c. 55. nu. 15
      • Intell. tit. C. de furt. c. 48. nu. 36
    • Ex auth.

      • Intell. auth. vt cùm de app. cog. §. aliud quo quoque . c. 106. n. 16
      • Intell. antll. vt Eccle. Rom. §. habeat c. 52. nu. 21
    • Ex iure can.

      • Intell. c. 1. de præscrip. lib. 6. in c. 83. nu. 41. c. 84. nu. 18. & c. 87. nu. 4.
      • Intellectus c. cùm Ecclesia, de causa posseß. & propr. c. 85. nu. 6. &. c. 87. nu. 10
      • Intell. clem. quia contingit, de relig. domi. ca. 25. nu. 27
      • Intell. c. qui causam damni, de reg. iur. lib. 6. c. 48. nu. 41
      • Intell. c. ad decimas, de rest. spolia. lib. 6. ca. 81. nu. 22. c. 86 nu. 1. & in cap. 87. nu. 16
      • Intell. c. cùm personæ. §. quòd si tales, de priuileg. lib. 6. c. 85. nu. 12. & c. 87. nu. 9. & 17
      • Intell. c. cùm simus, de reg. ca. 37. nu. 11. & ca. 106. nu. 11
    • Ex legibus regijs.

      • Intell. l. 14. tit. 1. par. 6 c. 103. nu. 12
      • Intell. ad l. regi. 6. tit. 1. part. 6. ca. 106. nu. 17
      • Intell. l. 6. tit delos hidalgos, lib. 4. ordinamen. capit. 87. nu. 19
      • Intell. l. fi. tit. de las præscriptio, lib. 5. ordina. capit. 83. nu. 36.
      • Intell. & de vlt. l. fi. tit. 3. lib. 5. ord. & l. 22. tit. 3. lib. 1. ord. ca. 102. nu. 24
      • Intell. pragmaticæ legionensis & pragma. Regis Fernandi ca. 87. nu. 2. & 21
      • Intell. pagma pragma . Regis Entici & pragma. anni. 1403. ca. 77. nu. 20. & cap. 87. nu. 20
      • Intell. l. 54. Tauri. ca. 64. nu. 12
      • Intell. l. 45. Tauri. ca. 57. nu. 25. & 29
      • Intell. statu in Medioliani ca. 57. n. 30
      • Intell. l. tauri ca. 57. nu. 20
      • Intellectus infirmitas est, quæritur legem vbi naturaliter sentimus ca. 51. nu. 42
      • Inuidia sedatur virtute in præfat. nu. 20
      • Inuidia pares impetit in præf. num. 19
      • Interpretatio pia quæ fit in actu non reiterabili cessat, quando actus ille reiterabilis est ca. 91. nu. 7
      • Iracundè facta an pro infectis habeantur, in his quæ iuris sortiuntur effectum, ard. quæst. cap. 18. nu. 31
      • Ira ex iniusta causa concepta nec remouet nec lenit pœ nam ca. 18. nu. 30
      • Ira non præsumitur nisi probetur ca. 18. nu. 32
      • Italiæ ciuitates an potuerunt se subducere ab imperio, cō tra contra Dec. & Ang. cap. 82. nu. 9
      • Iudæorum paruuli possunt eripi parentibus vt baptizentur ca. 8. nu. 12
      • Ira per dies triginta non videtur durare ad excusandum, contra Doct. ca. 18. nu. 37
      • Ira iusta pœnam mitigat legalem ca. 18. nu. 40
      • Ira remouet rationem ca. 18. nu. 34
      • Ira post interuallum an pœnam ligalem legalem minuat, egreg. q. ca. 18. nu. 41
      • Ira factum non videtur post interuallum c. 18. nu. 35
      • Iræ motus quis factum infra quot dies dicatur, elegans q. ca. 18. nu 39
      • Ira iustè concepta efficit, vt etiam post interuallum abolitio criminis impetrari poßit ca. 18. nu. 42
      • Iracundia ex iusta causa orta remouet pœnam incontinenti, sed ex interuallo non remouet, sed lenit c. 18. n. 29
      • Iudices Hispalenses à Rege electi, digniores cæteris, in præf. nu. 29
      • Iudex potest ex causa terminos legales alterare etiamsi sit dictio taxatiua ca. 5. nu. 20
      • Iudex ex causa legales transgredi potest ca. 14. nu. 4
      • Iudici, non parti denuncians est suum ostendere tenetur ca. 80. nu. 2
      • Iudici dicenti ex iusta causa se legem transgressum creditur ca. 14. nu. 5
      • Iudex proclama generale facere nequit ad pœnas legis alterandas, fallit interdum ca. 31. nu. 28
      • Iudicis officiali delinquente an Iudex teneatur, capitu. 35. num. 9
      • Iudicis arbitrio quàm minima relinquenda ca. 1. nu. 12
      • Iudex interdum permittit arma noctu portare contra formam statuti ca. 31. nu. 32
      • Iudex interdum alterat terminum ad restitutionem definitum ca. 31. nu. 25
      • Iudicis decretum semper præsumitur iustis ex causis interpositum cum communi ca. 39. nu. 1
      • Iudicis maioris factum ritè factum præsumitur ca. 39. num. 3
      • Iuramentum reuerentia emissum non obligat, capitul. 35 num. 18
      • Iuramentum an impediat rescißionẽ rescißionem colore læsionis enormißimæ ca. 2. nu. 17
      • Iuramentum damno paßi quòd stetur, vt intelligendum not. quæst. 36. nu. 4
      • Iuramenti calumniæ renuntiatio non firmatur longo tempore, noua opin. ca. 64. nu. 19
      • Iuramento calumniæ non potest renunciari tacitè, contra Doct. ca. 64. nu. 20
      • Iuramentum præsumitur ex longo tempore c. 62. nu. 4
      • Iurisdictio suprema an præscribatur ca. 79. nu. 20
      • Iurisdictio an præscribatur ca. 83. nu. 35
      • Iurisdictio est propter vsum ca. 29. nu. 3
      • Iurisdictio suprema an præscribi poßit, ingens pugna cap. 82. nu. 1
      • Iurisdictio cum litera c. an iurisdictio sine litera c. cōcedatur concedatur , nil interest, noua decla. c. 3. nu. 10
      • Iurisdictione concessa an veniat etiam merum & mistum imperium, ard. quæst. ca. 3. nu. 9.
      • Iurisdictionem alienam vsurpare interdum capitale est ca. 21. nu. 35.
      • Iurisdictioni alienæ se committere stulticia est ca. 8. n. 52
      • Iurisdictio initio Mundi nulla erat, sed postea esse cœpit cap. 41. nu. 40.
      • Ius gentium primæuum dicitur naturale ca. 53. nu. 3
      • Ius gentium quid in præf. nu. 118
      • Ius accrescendi est lucrum simile præscriptionis, c. 52. nu. 18
      • Ius naturale quid ca. 27. nu. 11
      • Iure naturali abutimur falsis imbuti doctrinis, in præfat. num. 2
      • Iuri naturali derogare vt poßimus ca. 82. nu. 5
      • Ius positiuum iuris naturalis repetitiuum non naturale, sed positiuum dicitur ca. 51. nu. 51
      • Iurisdictio suprema an tempore immemoriali iure regio præscribatur ca. 82. nu. 17
      • Ius commune quid ca. 45. nu. 17
      • Ius positiuum aut consuetudines inducure non possunt, quod iustitiæ naturali aduersatur ca. 51. nu. 41
      • Ius naturale est diuinum ca. 55. nu. 10
      • Ius naturale & diuinum non immutantur per abusus ca. 51. nu. 50
      • Ius naturale appellatur ius gentium primæuum, cap. 41. nu. 30
      • Ius naturale & diuinum obligant nos ante vllam promulgationem non si in iure diuino positiuo ca. 44. nu. 10
      • Iurisgentium secundarij quæ sunt, liberè possunt immutari ca. 54. nu. 6
      • Ius gentium secundarium positiuum est ca. 46. nu. 12
      • Ius nouum per adiectionem, vel declarationem fit, quo ad particulam solùm additam, vel detractam c. 51. nu. 53
      • Iuri canonico subsunt omnes Christiani ca. 51. nu. 39
      • Ius ciuile & canonicum quasi societatem coisse videntur ca. 87. nu. 28
      • Ius naturale interdum transgreditur ca. 31. nu. 10
      • Ius gentium primæuum appellatur natura vel naturale ius ca. 10. nu. 18
      • Ius naturale & diuinum an semper obligent in conscientia ca. 29. nu. 12
      • Ius naturale & ius diuinum vt differant ca. 29. nu. 13
      • Iure naturæ omnia erant communia ca. 4. nu. 3
      • Ius naturale compulsionis ignarum ca. 35. nu. 15
      • Ius canonicum per inferiorem interdum dispensatur ca. 31. nu. 12.
      • Ius naturæ est ius gentium ca. 16. nu. 11
      • Ius diuinum interdum transgreditur ca. 31. nu. 11
      • Ius naturale à Deo posset immutari ca. 27. nu. 9
      • Iure naturali & gentium regimur, à quo non recedimus nisi ex causa ca. 26. nu. 14
      • Ius gentium secundarium initio fuit ius ciuile ca. 54. n. 4
      • Ius gentium primæuum appellatur naturale ca. 51. n. 14
      • Ius ciuile non ligat Principes aut extraneos à iurisdictione ca. 51. nu. 31
      • Ius gentium secundarium dicitur positiuum c. 54. nu. 3
      • Iussus per interuentum furoris cessat ca. 108. nu. 5
      • Iusticia naturalis est immutabilis ca. 51. nu. 44
      • Iusticia virtutum regina ca. 51. nu. 56
      • Iusticia gratis exhibenda est à iudicibus, & à Principibus, nec valeret consuetudo contraria in Ecclesiasticis ca. 7 nu. 1
      • Iusticiæ denegatio Principibus periculosa in præf. nu. 17
      • Iusticiæ quæ pestis capitalior ib. nu. 8. & in c. 62. nu. 16
      • Iusticiæ commendatio in præf. nu. 15
  • L.

    • L Abores an fugiendi in præf. nu. 94
    • Labor præmio dignus in præf. nu. 87
    • Labores vt ad veram gloriam & æternam vitam conducibiles, ita ad humanam noxij sunt in præf. nu. 92
    • Labores faciunt viros celebres in præf. nu. 88
    • Lazarus in præf. nu. 64
    • Legatus de latere causam interdum cōmittit committit definiendam sine strepitu ca. 31. nu. 23
    • Legatum relictum sub conditione, si hæres infra annum non fecerit, id́ idque in se erat, an debeatur ante finẽ finem anni ca. 95. nu. 5
    • Legatum non dicitur ius quærendum ca. 55. nu. 27
    • Legaui centum filiæ si nuberet, & 50. si fieret monacha, monacha facta fuit, an centum habitura sit, ard. quæst. ca. 35. nu. 23
    • Legitimi non sunt liberi ex eo matrimonio nati, quod valebat de iure ciuili, sed non de iure canonico, nec etiam in foro Cæsareo succedunt vt filij legitimi, cum communi contra Bal. & Saly. ca. 85. nu. 17
    • Legitima vt ipsis viuo patre aßignetur petere nequeunt filij, licet pater dißipet bona sua, egreg. q. c. 106. nu 3
    • Legitima quo titulo liberis aut parentibis relinquenda, ard. quæst. ca. 106. nu. 2
    • Legitima in re aliena an relinqui poßit, contra commun. c. 106. nu. 43
    • Legitima iure C. quo titulo relinquenda c. 106. nu. 3
    • Legitimè suppl. non petitur condictione ex lege, cōtra contra com. ca. 106. nu. 41
    • Legitimam viuo patre monacho an filius petere poßit, ard. quæst. ca. 37. nu. 10. & in ca. 106. nu. 10
    • Legitima vt sibi aßignetur petere nequeunt filij, licet pater dißipet bona sua, ard. quæst. ca. 37. nu. 1
    • Legitima filio non debetur in vita patris ca. 37. nu. 2. & in ca. 106. nu. 2
    • Legitimis patre monacho viuente, licet sit minorita, non debetur filio contra communem c. 37. n. 12 & in ca. 106. nu. 12
    • Legislator an malo obuiare teneatur, ard. q. ca. 49. nu. 5
    • Legislator non præsumitur habere animum obligandi ad pœnam æternam, sed ad solam temporalem expressam, vel arbitrariam ca. 29. nu. 7
    • Legis principatum ad vtilitatem ciuium est c. 30. nu. 3
    • Legis ratione in particulari cessante, ipso facto enodatur ille à legis vinculo, contra nouiß. ca. 25. nu. 12.
    • Lex interdum non communis toleratur ca. 31. nu. 26
    • Legum verbo aut scriptura non obligamur, sed mente ca. 8. nu. 43
    • Lex si vtilis non est, noxia est ca. 29. nu. 22
    • Lex pœnalis non obligat in conscientia, etiam si pœnam imponat ipso iure, vel ipso facto, & etiam si nullam defensionem reus poßit habere, quod vltimum est contra nouiss. ca. 29. nu. 19
    • Legis fraudatur quis ca. 30. nu. 9
    • Legis verba transgrediuntur ex mente ipsius, etiā etiam à iudice ordinario, quando ea lex cœpit esse noxia ca. 31. nu. 2
    • Legum & statutorum exorbitantium verba restringuntur secundum subiectam materiam ca. 35. nu. 7
    • Leges ad propriam vtilitatem ferre tyranni est, ad publicam principis ca. 30. nu. 2
    • Legem principis aut reipublicæ secularis nunquam obligare in conscientia ca. 29. nu. 16
    • Lex humana non potest esse iusta, nisi deriuetur naturali vel diuina ca. 29. nu. 20
    • Leges humanæ & diuinæ concursus ca. 29. nu. 21
    • Lex humana nequaquam obligat transgressorem ad peccatum, siue sit pœnalis siue non, & siue grauis sit materia siue non ca. 29. nu. 18
    • L. 3. Tauri. ca. 103. nu. 9
    • Lex sufficit quòd sit tolerabilis ca. 27. nu. 14
    • Leges ferre potest princeps sine vllius consilio ca. 2. num. 20
    • Leges nouare malum ca. 8. nu. 50
    • L. 3. tit. 15. lib. 1. ordi. cap. 102. nu. 2
    • Lex canonica non præsumitur velle obligare ad pœnam æternam ca. 29. nu. 10
    • Legis resistentis transgressor an mortaliter peccet, contra Docto. ca. 77. nu. 20
    • Lex sit inutilis, vel aliquantulum noxia à principio, an verò postea talis esse incipiat, multum interest ca. 46 num. 15
    • Legem in particulari cessare potest interpretari homo priuatus, contra Doct. ca. 46. nu. 8
    • Legem in particulari cessare iudex ordinarius potest interpretari, contra Doct. quinimò ita interpretari necesse habet, contra Doct. & etiam princeps ad id tenetur contra Doct. ca. 46. nu. 7
    • Legum, principum & arbitrorum potestas non egreditur fines commißionis à populo datæ ca. 29. nu. 2
    • L. si mater. C. de inoffi. testamento ca. 66. nu. 6
    • Legum in coniectura sese fundantes vnaquæ  vnaquæque in suo foro seruanda est ca. 76. num. 7
    • Leges nouæ noxiæ sunt ca. 44. nu. 4
    • Lex quando teneat priuilegiatos ca. 45. nu. 2
    • Legis ratio non cessat, quando contingenter cessat ca. 46. nu. 9. contra Doct.
    • Lex noua priuilegiorum reuocatoria non ligat ante sui promulgationem ca. 44. nu. 9
    • Lex initio vtilis, & si postea fiat inutilis, non perdit vim obligatoriam, contra Theologos ca. 46. nu. 3
    • Lex ne quis cædat syluam suam, cessat, vbi id noxium esset in parte regionis, contra Doct. ca. 46. nu. 6
    • Lex non valet, nisi publicè vtilis sit, & rationabilis, & à naturali vel diuina lege deriuetur ca. 46. nu. 2.
    • Legem non faciunt verba ipsius, aut scriptura, sed mens ca. 46. nu. 5
    • Leges an mero iure obligare incipiant ante sui promulgationem ca. 44. nu. 1
    • Lex contractus est, & contractus lex est ca. 44. nu. 5
    • Lex & mandatum æquantur in obligando ca. 44. numero 6
    • Lex inutilis vel aliquantulum noxia in foro animæ seruanda est ca. 46. nu. 13
    • Lex est vt contractus ca. 52. nu. 10
    • Legislator an malo obuiare teneatur, ard. q. ca. 49. nu. 5
    • Lex noua præterita annullans, an extendatur ad diu obseruata ca. 65. nu. 19
    • Lex noua ante sui promulgationem non ligat, etiam scientes, contra nouiß. ca. 44. n. 3
    • Lex si vtilis non est, noxia est ca. 50. nu. 3
    • Legis vita quanta sit ca. 50. nu. 12
    • Leges ante sui promulgationem non ligant etiam quò ad contractus infirmandos ca. 44. nu. 7
    • Lex positiua largè dici potest naturalis ca. 50. nu. 6
    • Leges declaratoriæ respiciunt etiam præterita, & obligāt obligant ante sui promulgationem ca. 44. nu. 2
    • Legibus consensu obligamur ca. 55. nu. 3
    • Legis vis ca. 42. nu. 10
    • Legem sibi imponere an priuatus poßit, ardua quæst. cap. 47. nu. 6
    • Lex inutilis an valeat ca. 50. nu. 11
    • Lex etiam iustos comprehendit ca. 45. nu. 11
    • Lex positiua vt valeat debet deriuari à lege naturæ ca. 50. nu. 5
    • Leges positiuæ specificant ex materia iuris naturæ ca. 50 nu. 8
    • Lex ciuilis in materia spirituali præsumptionem inducere nequit, cum communi opin. ca. 85. nu. 18
    • Lex generalis comprehendit etiam personas priuilegiatas, si in ea materia, qua de agitur, non reperiuntur habere priuilegium speciale ca. 84. nu. 24
    • Lex positiua contra ius gentium secundariũ secundarium valet ca. 46. num. 11.
    • L. tit. 15. lib. 2. ordin. ca. 96. nu. 5
    • L. 3. tit. de los alcaldes, lib. 3. ordin. ibid. nu. 6
    • L. 3. tit. 1. lib. 5. ordi. ibid. nu. 30
    • L. 3. tit. 5. lib. 2. ordi. ca. 103. nu. 2
    • L. 1. tit. 4. lib. 1. ord. ca. 103. nu. 5
    • Lex inutilis an valeat, ard. quæst. ca. 50. nu. 1
    • Leges post sui promulgationem an teneant inculpabiliter ignorantes ca. 44. nu. 11
    • Leges ligent nec ne an priuato iudicare liceat ca. 46. nu. 1. ard. quæst.
    • Leges paßim mutare nocet ca. 46. nu. 14
    • Legum verbis aut scriptura non obligamur, sed earum sensu ca. 25. nu. 5
    • Lex canonica in materia pauci momenti, an ad pœnam æternam poßit obligare ca. 29. nu. 11
    • Lex parum vtilis, vel etiam omninò invtilis, vel etiam aliquantulum noxia seruanda est ca. 46. nu. 10
    • Lex an obliget in conscientia, ard. q. & quid si sit pœnalis ca, 29. nu. 1
    • Legum plurimum intell. ca. 29. nu. 24
    • Lex pœnalis quare non obliget in conscientia capit. 29. nu. 6
    • Lex humana concordans cum iure diuino vel naturali non inducit nouum ius ca. 29. nu. 17
    • Leges resistentes an obligent nos ad peccatum, contra nouiß. ca. 77. nu. 19
    • Lex vt vt nulla collecta imponi poßit, cessat quando vt imponatur vtile esse cœpit ca. 31. nu. 1
    • Leges Hispanæ hic relatæ quòd non obligant in conscientia cap. 29. nu. 15
    • Legis canonicæ potestas ad obligandum in conscientia ca. 29. nu. 9
    • Lex generalis vel localis iniusta quare effectu careat ca. 31. num. 35.
    • Lex ad unum quarterium ciuitatis regulariter non valet ca. 31. num. 27.
    • Lex generaliter loquens non comprehendit personas peculiare priuilegium habẽtes habentes in illa materia ca. 103. nu. 5.
    • Legum́ Legumque principum salubrius imperium ca. 1. nu. 11
    • Legum & conuentionum eadem est natura ca. 1. nu. 23
    • Legis ratione cessante in particulari, an cesset ipsa lex ca. 87. nu. 23.
    • Legem vtilem esse Reipublicæ oportere ca. 30. nu. 1
    • Legalis obligatio est ad patiendum tantùm ca. 28. nu. 12
    • Legalis causa cessante cessat lex, contra nouißimos ca. 25. nu. 15
    • L. 12. titulo delos corregidores, lib. 2. ordin. ca. 105. nu. 44.
    • Legalis obligatio vnde descendat cap. 28. nu. 11
    • Lex iniqua à Principe lata an valeat ca. 26. nu. 29
    • Leges ferre possunt alij præter Imperatorem ca. 22 nu. 22.
    • Libertatis fauore an modus deficiens desinat nocere cap. 93. nu. 26.
    • Libertas hominibus iure naturæ debita ca. 20. nu. 26
    • Libertas animorum describitur ca. 9. nu. 13
    • Libertas corporis & animi non æquantur ca. 9. nu. 12
    • Libertatis definitio ca. 17. nu. 5
    • Libri huius inscriptio declaratur in præf. nu. 12
    • Lites breuiari interest Reipublicæ ca. 41. nu. 18
    • Litis ingressus an præscriptione tollatur, quando per eam vtile tantùm dominium quæritur ca. 56. nu. 2.
    • Lites à prouincijs ad curiam non reuocandæ capitul. 51. num. 74
    • Lites breuiari expedit reipublicæ & principaliter ca. 52. nu. 12.
    • Loci consideratio magni momenti est in præf. nu. 133
    • Locupletari aliena iactura nisi sit iniuriosum, iniquum non est, cum Cagn. contra Dec. ca. 52. nu. 13
    • Longum tempus inducit mutationẽ mutationem malæ fidei ca. 62. nu. 2
    • Longum tempus legitimat executionem ca. 63. nu. 2
    • Longum tempus facit filium præsumi emancipatum ca. 61. nu. 17
    • Lucrum res efficacißima in præf. nu. 84
  • M.

    • M Agistratus quilibet largè dicitur rex, in præfat. nu. 123.
    • Magistratuum quantum onus ca. 41. nu. 21
    • Magistratus ciues tueri tenetur ca. 43. nu. 11
    • Magistratus an populum vendere poßit ca. 43. nu. 22
    • Magistratus minores an leges transgredi poßint, ardua q. ca. 35. nu. 24
    • Maiestatis lege committitur contra ciuitatem liberam, cum multis contra non paucos ca. 72. nu. 20
    • Maioribus maiora debentur in præf. nu. 18
    • Maioratum vter ex duobus geminis habiturus sit, si incertum sit vter eorum natus fuerit ca. 90. nu. 11
    • Maioratus in venditione non præsumitur licentia principis ex tempore longo, noua opin. ca. 64. nu. 16
    • Maioratus in successorem vel etiam in hæredem continuari potest poss. natur. ca. 57. nu. 17
    • Maioratus vni diuitias, multis seruitutem miseram inducit ca. 8. nu. 7
    • Maioratus noxij sunt ca. 41. nu. 6
    • Malæfidei vitium an purgetur tempore ca. 79. nu. 16
    • Malæfidei superuentus, post completam præscriptionem non nocet, ingens pugna ca. 74. nu. 1
    • Malæfidei præsumptio an purgetur longißimo tempore, ard. quæst. ca. 81. nu. 2
    • Malæfidei vitium purgatur tempore ca. 79. nu. 18
    • Malafides præsumitur de iure canonico in præscribente contra eum, qui habeat fundatā fundatam intentionem de iure, sed ipsa mala fides tempore purgetur ca. 87. nu. 7
    • Malæfidei emptor est, qui altero denunciante se dominum esse, nihilominus emit ca. 80. nu. 1
    • Malæfidei possessor est, qui contra iura sua mercatur ca. 81. nu. 1
    • Malæfidei possessor quis dicatur c. 32. nu. 10
    • Malam fidem non dicit habere, qui contra iura mercatur, si & prohibitio fiebat ob priuatam vtilitatem, & cum eo contraxit, qui inops intellectus à lege non præsumebatur, noua traditio ca. 79. nu. 8
    • Malafides non semper sequitur & arguitur ex scientia rei alienæ cap. 72. nu. 5
    • Malafides impedit præscript. 30. annorum iure canonico & ciuili cap. 73. nu. 9
    • Malafides nocet etiam in præscriptione immemoriali, ardua quæst. ca. 81. nu. 10
    • Mala etiam fide à defuncto possessum an hæres præscribat longo tempore contra communem ca. 73. nu. 5
    • Mala fides præsumpta quæ deducitur ex denunciatione, an impediat præscript. 30. annorum ca. 80. nu. 7
    • Mala fides præsumitur de iure canonico in præscribente contra eum qui habebat fundatam intentionem de iure, sed ipsa mala fides tempore purgatur ca. 87. nu. 7
    • Mala fides an noceat, quando contractus fit per procuratorem ca. 71. nu. 1
    • Malæ fidei emptor est, qui emit ab eo, quem dominum non esse fama est ca. 80. nu. 4
    • Mala fides defuncti hæredi non nocet, quo ad rem non quasi hæreditariam apprehensam ca. 73. nu. 17
    • Mala fides incidens post cœptam à defuncto præscrip. non impedit, quin hæres eam poßit perficere, etiamsi velit vti acceßione temporis defuncti, contra communem ca. 73. nu. 6.
    • Mala fides aut hortis an noceat successori vniuersali, cap. 73. num. 3
    • Mala fides ficta quando noceat ca. 73. nu. 20
    • Mala fides quando in esse intelligatur ca. 72. nu. 2
    • Malæ fidei vitium potest purgari ca. 73. nu. 13
    • Mala fide esse videntur ementes aut dono accipientes oppida & reditus regales à regibus Hispaniæ, malam fidem, inducit denunciatio quæ præuenerat non quæ postea secuta fuit ca. 80. nu. 8
    • Malam fidem populus quando videatur habere, & quomodo purgetur ca. 71. nu. 5
    • Mala fides non potest non esse piè sumpta, contra Doct. ca. 73. nu. 18
    • Mala fides an præsumatur ex defectu tituli quando apparet antiquior possessor ca. 81. nu. 6
    • Mala fides non præsumitur ex tituli defectu post annos 30. cap. 81. nu. 7
    • Mala fides authoris an impediat præscribi eandem rem | ab hære. ardua pugna ca. 37. nu. 7
    • Mala fides respectu vnius impedit præscriptionem respectu alterius, ard. q. ca. 79. nu. 21
    • Mala fides non videtur adesse, nisi tribus demum concurrentibus ca. 79. nu. 14
    • Malitijs obuiandum ca. 93. nu. 5
    • Malum minus eligendum ex duobus malis ca. 48. nu. 2
    • Mandatum ex longa scientia & patiẽtia patientia an præsumatur, ard. q. ca. 62. nu. 7
    • Mandatum regis de oppidis alienandis vt intelligendum ca. 103. nu. 5
    • Mandatum an inducatur ex scientia & patientia inter absentes, ard. q. ca. 62. nu. 8
    • Mandatum generale restringitur ex mente concedentis ca. 43. nu. 5
    • Mandatum ostendere debet, qui alterius vtilitatem denunciat ca. 80. nu. 6
    • Mandatum & commißionem etiam in melius egredi non licet ca. 5. nu. 7
    • Mandatum egressus interdum capite punitur, licet res benè cesserit ca. 5. nu. 8.
    • Manumißio præsumitur post longũ longum tempus ca. 61. nu. 11
    • Mater illustris potest naturali filio substituere exemplariter, contra Doct. ca. 106. nu. 26
    • Mater ratione tutelæ malè administratæ non capitur, etiā etiam si per pactum renunciasset omni legum auxilio ca. 97. nu. 8
    • Mater ex mala tutelæ administratione an poßit incarcerari, cùm omni legum auxilio renunciauit, ard. q. ca. 97. nu. 1.
    • Matrimonium non infirmat lex noua ante sui promulgationem ca. 44. nu. 8
    • Matrimonium spirituale metu etiam reuerentiali contractũ contractum vitiatur, aliud in carnali matrimonio ca. 35. nu. 17
    • Matrimonium hodie an vitietur per metum reuerentialem ca. 35. nu. 19
    • Matrimonium per patres contractum, respectu liberorum an vitietur metu reuerentiali ca. 35. nu. 21
    • Matrimonium quando præsumatur de iure ciuili, & quando de iure canonico ca. 85. nu. 6
    • Matrimonium præsumitur post longum tempus ca. 61. nu. 10
    • Matrimonium metu contractum irritatur ca. 35. nu. 20
    • Medicus qui dum morari valetudinem ægroti volebat, eum peremit, an reus homicidij fiat, not. q. ca. 19. nu. 16
    • Mens præualet verbis ca. 43. nu. 3
    • Mens tenet primum locum, sequentem verisimilitudo, vltimum verba ca. 30. nu. 6
    • Mentium humanarum varietas ca. 9. nu. 11
    • Merum quid significet ca. 4. nu. 2
    • Media talia intelliguntur, qualia extrema ca. 88. nu. 3
    • Meretrici datum effugit dominium dantis ca. 48. nu. 7
    • Meretrix in foro conscientiæ, an mercedem petere, vel retinere poßit, ard. q. ca. 48. nu. 5
    • Meretrix si vult nubere ei, qui ad supplicium ducebatur, an sit audienda ca. 48. nu. 15
    • Meretrices an tolerandæ ca. 48. nu. 1
    • Meretrici quod datur, ei acquiritur ca. 48. nu. 9
    • Meretricibus sui quæstus gratia datur actio & retentio ca. 48. nu. 3
    • Meretrici datum repeti nequit ca. 48. nu. 10
    • Meretrici an liceat vim inserri ca. 48. nu. 4
    • Meretrici datum non publicatur, contra Accursium & Guiliel. ca. 48. nu. 16
    • Meum mihi inuito, vt iniquum est adimi, ita aquam me volente ca. 52. num. 2.
    • Meum prodigere possum ca. 55. num. 13
    • Meum negligere quando videar ca. 53. num. 4
    • Miles regulariter subest legibus ca. 26. nu. 6
    • Miles an iure communi in dubio vti videatur ca. 26. nu. 5
    • Miles hodie, surdus, & mutus testantur cum communi cō tra contra Cuma. Ias. & alios ca. 103. nu. 4
    • Miles etiam mutus & surdus testantur, cum communi contra nouiss. ca. 103. nu. 3
    • Minor non comprehenditur statuto puniente eum, qui de comitatu bladum extrahit ca. 32. nu. 12
    • Minor non comprehenditur statuto puniente delicta non communia ca. 32. nu. 11
    • Modus mistus deficiens per casum non nocet ca. 93. nu. 25
    • Modi pluralitas resoluitur in singularitates ca. 93. nu. 29
    • Modus & conditio differunt ca. 92. nu. 2
    • Monachi minoritæ an dominium habeant in commestibilibus & vtensilibus, ard. q. ca. 17. nu. 10
    • Monachi an poßint esse executores testamentorum, ard. q. cap. 98. nu. 1
    • Monachi minoritæ fundi ad vendendum, an sint capaces ca. 32. nu. 13
    • Monachismo superueniente an rumpatur testamentum cum communi, & cōtra contra alteram communem ca. 102. num. 2.
    • Monachismus vel religio vel ordo religiosorum quando factus videatur ca. 105. nu. 49
    • Monachus non testatur cum communi ca. 102. nu. 1
    • Monachi bona etiam quò ad posseßionem transeunt ipso iure ad monasterium ca. 105. nu. 2.
    • Monomachia vnde dicta ca. 12. nu. 4
    • Monachus testatur Papa permittente cum communi ca. 2. nu. 102
    • Monachismi & religionis tria substantialia vota ca. 105. num. 50
    • Mores mutantur & hominum opiniones. ca. 27. nu. 7
    • Morum mutatio quotidiè fit ca. 20. nu. 32
    • Mors ciuilis naturali morti non æquiparatur, nisi in casibus in iure expreßis ca. 108. nu. 2
    • Moras non patitur auxilium ca. 21. nu. 30
    • Mors quid sit in præfa. nu. 68
    • Mortem naturalem sequitur ademptio bonorum ca. 96. num. 2
    • Mortui resurrectio in hoc seculo non expectanda ca. 108. num. 4.
    • Mortui quo loco iacebunt in præfa. nu. 69
    • Mors saxis venit ca. 55. nu. 8
    • Mors indiuidua in præfa. nu. 70
    • Mortem certam oppetere pro saluanda tota etiam patria nullus tenetur ca. 13. nu. 11
    • Moriuntur fatiscunt́ fatiscuntque saxa & monumenta in præfa. num. 37
    • Morte delinquentis liberatur fideiussor ipsius ca. 96. nu. 23
    • Mors nihil ca. 55. nu. 7. & ca. 57. nu. 15
    • Mulieri parcendum est aduersus dolum præsumptum ca. 97. nu. 51
    • Mulier capi non potest pro debito ciuili, cum communi opin. ca. 97. nu. 2
    • Mundi dominum nullum esse, nec vnquam fuisse, aut futurum, & contrarium monstrum esset, noua ratione docemur ca. 20. num. 10
    • Mundi dominus in temporælibus nec fuit Christus dominus noster, nec est Papa, nec Imperator, sed solus Adam ca. 21. num. 3
    • Mundus sub vno esse Imperatore nihil incommodius cap. 20. num. 37
    • Mundum vni principi non subesse ostenditur iure tam naturæ quàm gentium, & etiam ciuili, & diuino capit. 20. num. 27
    • Mundi dominum qui se iactaret, dæmonum è cœlo cadentium audaciam superaret ca. 21. num. 33
    • Mundus continet quatuor elementa omnia generantia ca. 56. num. 13
    • Mundus constat quatuor elementis ca. 51. num. 3
    • Mundi dominum vnum hominem esse, nocentißimum esset ca. 21. num. 34
    • Mundi vox variè sumitur ca. 20. nu. 29
    • Mutus qui illam solam vocem exprimere potest, sic, vel, testari potest ca. 103. num. 8
  • N.

    • N Aturalis filius & nepos legitimus ex filio naturali non excluduntur ab vxore patris iure regio ca. 102. num. 17
    • Naturalis, nothus, spurius, & similes institui possunt sub conditione si à Principe legitimentur, cum communi ca. 102. num. 19.
    • Naturalis vt succedat, quando concurrit iam legitimus ca. 102. num. 18
    • Naturalis filius & nepos legitimus ex filio naturali exæ quantur ca. 102. num. 16
    • Naturæ suæ quæque facilè reddunt ca. 82. num. 4
    • Natura dux optima ca. 7. num. 5
    • Naturalis filius ex concubina fauorabilior est, quàm si ex seorsum habitante nasceretur contra nouiss. quod procedit etiam iure regio ca. 102. num. 11
    • Naturalis capit duas vncias ab initio, fallit variè ca. 102. num. 15
    • Naturalis filius vt succedat ca. 102. num. 10
    • Nauigantes morti proximi ca. 20. num. 15
    • Nauigatio horrida ca. 20. num. 20
    • Nauigatio impoßibilis ferè & noxia reputatur c. 51. n. 45
    • Nauigatio perfida ca. 20. num. 16
    • Nauigare contra naturam est ca. 20. num. 13
    • Nauigare nephas est ca. 20. num. 12
    • Nauigare est animam ventis credere ca. 20. num. 17
    • Nauigare triste est ca. 20. num. 11
    • Nauigantes inter viuentes esse non videntur ca. 20. nu. 21
    • Nauigationis inuentor fuit mortis inuentor ca. 20. nu. 18
    • Nauigare periculosißimum est ca. 20. nu. 14
    • Nauigare est ire contra leges naturæ ca. 20. num. 19
    • Neceßitatis aut bellorum tempore iudex potest compellere ciues ad pecunias mutuandas Reipublicæ c. 6. nu. 7
    • Neceßitati culpatæ non subuenitur ca. 35. nu. 16
    • Neceßitatis causa receditur à regulis iuris ca. 90. nu. 12
    • Negatiua præcepta an efficacius obligent, quàm affirmatiua? ard. q. ca. 30. nu. 19
    • Nepotes & deinceps iura suorum habentes, an sub omni conditione poßint institui hæredes, nota. quæstio cap. 107. numero 5.
    • Neceßitas sponte causata non consideratur ca. 60. nu. 7
    • Nil vt non generat aliquid, ita aliquid ad nihilum nunquam reducitur, sed transmutari potest ca. 50. nu. 11
    • Nobilitatis priuilegium quanto tempore pereat cap. 64. num. 5
    • Nobilis aggressus non tenetur fugere ca. 11. nu. 14
    • Nobilitatis priuilegia à nobis possunt separari ca. 11. n. 24
    • Nobilitas quid ca. 25. num. 31
    • Nobilis vel hidalgus quando participet commoda, licet non participet onera ca. 35. num. 3
    • Nobilis non capitur pro debito ciuili ca. 97. num. 7
    • Nobilitatis commendatio ca. 25. num. 32
    • Nobiles an homines suos cædere plagis poßint, ardua q. ca. 8. nu. 10
    • Nostrum nobis absolutè non aufertur ob publicam etiam vtilitatem, sed demùm data compensatione idonea, ardua quæst. ca. 5. nu. 1
    • Nostrum nobis inuitis sæpe etiam sine facto nostro adimitur ca. 48. num. 23
    • Nostrum nobis inuitis & ignaris quando quandoque aufertur ca. 75. num. 2
    • Nostrum nobis sine facto nostro non rato ex legis dispositione adimitur ca. 74. nu. 2
    • Nostrum prodigere fas est ca. 48. nu. 8
    • Nostrum interdum sine facto nostro nobis aufertur cap. 82. num. 12
    • Nostrum quando pro derelicto videamur habere ca. 73 num. 12
    • Notariatus præsumitur ex longo tempore ca. 62. num. 5
    • Notarius interdum potest pluries scripturam edere cap. 31. num. 31
    • Notorietas excludit, aut non eget probatione aut causæ cognitione ca. 103. num. 19
    • Notorium est allegandum ca. 7. num. 10
    • Notorij vis ca. 20. num. 23
    • Notorietas superat omne genus probationis ca 51. nu. 43
    • Notorium iuris non expedit allegari ca. 7. num. 15
    • Nothus capere potest ex testamento patris cum nouißimis contra Bar. Oldra. & alios ca. 102. nu. 12
    • Nothus & naturalis differunt in succeßione abint. cap. 102. num. 13.
    • Notorium quam habeat vim noua distinctio ca. 76. nu. 8
    • Nouari non potest obligatio præscripta ca. 53. num. 14
    • Nuptiarum fauore minor potest transgredi præceptum testatoris, quod aliter transgredi non liceret cap. 94. num. 21
  • O.

    • O Bligatio & actiones ciuiles comprehendunt principes ca. 45. nu. 13
    • Obligatio vtra vtraque tollitur præscriptione contra communem ca. 53. num. 9
    • Obligatio interdum præsumitur post longum tempus ca. 53. num. 5
    • Obligatio naturalis ex delicto orta, an perimatur præscriptione, ard. q. ca. 55. num. 4
    • Obligatio vtra vtraque vt perimatur, an fieri poßit per legem, ard. q. ca. 53. nu. 20
    • Obligatio naturalis oritur ex iuregentium primæuo ca. 53. num. 2
    • Obligari personaliter duriùs quàm rem tradere suam, & alienari cap. 61. nu. 4
    • Obligatio naturalis an perimatur præscriptione capit. 51 num. 24
    • Obligatio sola naturalis non est efficax contra principem Romanum ca. 45. nu. 14
    • Obligatio vtraque perimitur præscriptione, acceptilatione & nouatione, contra Doct. ca. 53. nu. 12
    • Obligatio naturalis an præscriptione perimatur cap. 53. num. 1
    • Obligationem præscriptione debilitari, falsum est, quia extinguitur ca. 53. nu. 10
    • Obligationi naturali quare non aßistat lex ciuilis capit. 10. num. 20
    • Obligationi naturali an lex aßistere desinat, egregia declaratio ca. 10. nu. 22
    • Obligatio facti an sit præcisa ca. 25. nu. 33
    • Obligamur mentè, non verborum aut literarum figura ca. 30. num. 7
    • Obligatio naturalis vnica est ca. 10. nu. 19
    • Obliuio præsumitur post longum tempus ca. 61. nu. 6
    • Occasio quid ca. 9. nu. 9
    • Occidens mediatorem se defendendo punitur, si erat de illis, qui se defendere non debebat ca. 19. nu. 21
    • Occidens mediatorem se defendendo punitur si erat de illis, qui fugere tenebantur ca. 19. nu. 20
    • Occidens lapide versus hominum turbam iacto, extra ordinem punitur ca. 19. nu. 22
    • Occidens quare occidatur ca. 18. nu. 24
    • Occidere licet etiam extra casus veteri lege contentos ca. 8. num. 47
    • Occidens mediatorem interdum extraordinaria pœna, interdum nulla punitur, ordinaria nunquam capit. 19. num. 19
    • Occisionis vitandæ præceptum egregia declaratio cap. 8. numero 42
    • Occidens non occidendi, sed vulnerandi animo, an occidatur, not. q. ca. 18. nu. 43
    • Occidens vt occidatur, an procedat etiam in iudice, qui innocentem capitaliter damnauit ca. 18. num. 26
    • Occidere bannitum si licet, licebit etiam si sit pater, aut filius occisoris ca. 49. nu. 13
    • Occidens damnatum ad mortem capite punitur cap. 18. num. 23
    • Occidens mediatorem dum filium, vxorem, discipulum, aut famulum castigaret, an puniatur c. 19. nu. 23
    • Occidere an liceat hominem pro rerum defensione, ardua quæst. ca. 57. nu. 8
    • Occidens adulterum, an peccet, ard. q. c. 49. num. 4
    • Officia publica honores sunt c. 42. nu. 9
    • Officium quando præsumatur affectatum ca. 105. nu. 5
    • Officialis quando præsumatur quæsisse de bonis fisci ca. 105. num. 23
    • Officia quando vendere non licet, tunc nec decet, nec expedit, contra Theol. idem è contra, contra eosdem capit. 43. num. 8
    • Officia publica vendere principi non solùm licet, sed & decet quando à populo erat insufficienter dotatus, contra Theologos ca. 43. nu. 9
    • Officia publica populus vendere potest c. 42. nu. 5
    • Officia publica & dignitates non dignis, sed dignioribus danda ca. 43. num. 14
    • Officiorum venditio à populo libero facta decens videtur ca. 42. num. 12
    • Officia publica vendita, an transeant ad successores cap. 43. num. 12
    • Officia publica an vendi poßint? ard. q. ca. 42. nu. 1
    • Officia publica vendente populo præsumam id vtile esse, contra Doct. & quid si à principe venderentur cap. 42. num. 1
    • Officia publica an princeps vendere poßit? ca. 43. nu. 1
    • Officia publica an vendere poßint Duces, Comites, & Marchiones ca. 43. num. 10
    • Officialis prælatus & similes possunt probare quòd non quæsierunt intuitu officij vel dignitatis ca. 105. nu. 32
    • Officia publica ita vendi posse, vt transeant ad successores, contra Sotum ca. 43. nu. 17
    • Officia publica vendi licet etiam practicè ca. 42. nu. 13
    • Opinio Basteorum & Saduceorum circa animarum immortalitatem in præf. nu. 66
    • Operibus credendum ca. 51. nu. 6
    • Opera indicant auctorem ca. 51. nu. 63
    • Oratio prima in præfa. nu. 13
    • Oratio sequens in præfa. nu. 14
    • Oratio negatiua an plus neget, quàm affirmatiua affirmet, ard. q. ca. 30. nu. 18
    • Ordo sacer præsumitur ex longo tempore ca. 61. num. 23
  • P.

    • P Acti appellatione & non factum venit capitul. 52. num. 6
    • Pactum futuræ succeßionis inter liberos de patris hæred. improbatur ca. 37. nu. 6
    • Pactum nudum cum Principe Romano initum non est efficax ad agendum contra Principem, contra Doct. nec contra priuatum, contra eosd. ca. 45. nu. 15
    • Parentibus maior pietas debetur quàm reliquis ca. 97 num. 7.
    • Pactum futuræ succeßionis inter liberos initum super pæ tris patris viuentis hæreditate improbatur ca. 106. nu. 5
    • Papa non exercet iurisdictionem temporalem vacante imperio, ard. q. ca. 22. num. 1
    • Papæ electio de consuetudine spectat ad Cardinales ca. 22. num. 10
    • Papa an iuriscripto derogare poßit, ardua quæst. ca. 26. num. 26
    • Papa ius diuinum potest interpretari ca. 5. num. 19
    • Papa vacante imperio non præscribit Imperatoris iurisdictionem ca. 22. num. 2
    • Papa an habeat iurisdictionem tempor alium in toto orbe, ard. q. ca. 21. nu. 1
    • Papa non potuit alienare Castellum Perusinum, contra Doct. ca. 4. num. 6
    • Papatu vacante Imperator non exercet iurisdictionem spiritualem ca. 22. nu. 5
    • Papæ abutenti an occurri poßit ca. 41. num. 25
    • Papa sine Cardinalium consilio ardua expedire an poßit? ard. q. ca. 23. num. 2
    • Papa an habeat temporalem iurisdictionem? egregia q. ca. 2. nu. 2
    • Parentum vtri vtrique par pietas debetur, licet eis in liberos non sit par potestas ca. 97. num. 4
    • Parentibus summus honor à liberis debetur ca. 37. nu. 5. & ca. 106. num. 4
    • Parochus interdum extra parochiam potest residere ca. 31. num. 30
    • Pascendi ius an tempore ordinario præscribatur, contra communem ca. 83. nu. 40
    • Pater filij iniuriam an remittere poßit, ardua quæstio ca. 15. num. 8
    • Patria est omne solum ca. 51. nu. 12
    • Patientia sine tempore longo non inducit consensus præ sumptionem ca. 64. nu. 4
    • Patriæ magis quàm parentibus debemus ca. 16. nu. 15
    • Pater ob iniuriam filij etiam ignoscentis agere potest ca. 18. num. 7
    • Paternum præceptum quatenus obliget filium c. 29. nu 14
    • Patronatus iura iustius conceduntur terræ ab infidelibus debellatæ causa, quàm dotationis causa c. 51. nu. 38
    • Pater illustris potest naturali filio substituere exemplariter, contra Doct. ca. 107. nu. 26
    • Pauperes alienigenis pares ca. 41. nu. 8
    • Pauperibus an currat tempus appellandi, ardua quæst. ca. 141. nu. 5
    • Pauperes stipendia non præstant aduocatis, procuratoribus, iudicibus, & notarijs ca. 41. nu. 3
    • Paupertas excusat à prosecutione appellationis cap. 41. num. 2
    • Paupertas excusat moram soluendi ca. 41. num. 1
    • Pauperes non collectantur ca. 41. nu. 4
    • Pauperes quare non collectantur ca. 4. nu. 7
    • Pauperibus currit tempus, sed restituuntur ca. 60. nu. 11
    • Pecunia quando mutatur, vt solutio fieri debeat, ardua q. cap. 2. nu. 7
    • Peccatum ferè omne contra naturam esse c. 42. nu. 3
    • Peregrinus expers testandi actiuè & paßiuè ca. 51. nu. 32
    • Periculum vbi maius, ibi maior remuneratio in præfa. num. 98
    • Pœna status finitur morte ca. 96. nu. 14
    • Pœnalis obligatio extinguitur ipso iure præscriptione ca. 55. nu. 5
    • Pœnis sponte subijcimur ca. 52. nu. 7
    • Pœnæ vt consensum dedisse videmur ca. 52. nu. 17
    • Pœnis an ex æquitate quadam obligemur ca. 55. nu. 2
    • Pœna spontanea non est pœna ca. 55. nu. 22
    • Pœnæ legales an obligent naturaliter, ard. q. ca. 55. nu. 1
    • Pœna culpæ æqua ca. 18. nu. 36
    • Pœna non datur culpa cessante ca. 55. nu. 18
    • Pœna conuentionalis præscribi potest ca. 55. nu. 23
    • Pœnam pecuniariam ærario publico applicandam iudex facilius potest remittere, quàm parti applicandam ca. 24. num. 18
    • Pœna à principibus, vel iudicibus vt & quatenus remitti poßit, egregia dist. ca. 18. nu. 117
    • Pœnam legalem iudex remittens, lege punitur c. 15. nu. 12
    • Pœnam post partis abscessum minuere potest iudex contra nouiß. aliquantulum, ex toto autem remittere nec iudex potest nec princeps, contra nouiß. nam iudex & princeps differunt in quanto, non in toto, contra nouiß. ca. 18. nu. 9
    • Pœna non est actus irritatio, quando non fit in odium agentium ca. 28. nu. 5
    • Pœnam euitare facit ordinariam quælibet etiam iniusta causa ca. 18. nu. 28
    • Pœna etiam immoderata non differt ab alia quò ad hoc vt in conscientia debeatur, contra Decium & Cagn. ca. 28. nu. 14
    • Pœnam lenire etiam post sententiam interdum & licet & expedit capit. 31. numero 3.
    • Pœna promissa sub conditione si opus infra annum factum non fuerit, an peti poßit ante finem termini ca. 95 num. 4
    • Pœna caret, qui figit hominem dum taurum loco solito agitatum figere curabat, non sic si in loco insolito cap. 19. num. 11
    • Pœna corporalis interdum datur insensato ca. 96. nu. 11
    • Pœna, culpa maior non sit c. 19. nu. 6
    • Pœnitentiæ an locus sit ante scripturam confectam quando in scriptis fit contractus, ard. q. ca. 28. nu. 21
    • Pœna etiam pecuniaria non transit in hæredes in criminibus publicis c. 96. nu. 18
    • Pœna in priuatis delictis an transeat ad hæredes ca. 96. num. 20
    • Pœna pecuniaria an transeat in hæredes morientis infra tempus appellandi ca. 96. nu. 18
    • Pœna corporis afflictiua finitur morte delinquentis ca. 96. num. 7
    • Pœna delicti quæ imponitur ipso iure, semper transit ad hæredes ca. 96. nu. 22
    • Pœna commutatur ex inhabilitate personæ plectendæ ca. 96. num. 30
    • Pœnitentiam à Papa iniunctā iniunctam minuit episcopus c. 31. n. 4
    • Pœnam parti vel fisco applicandam quando princeps poßit remittere c. 24. nu. 13
    • Pœna peccato æqua ca. 12. nu. 3
    • Pœna delicti an transeat in successorem dignitatis ca. 96. num. 21
    • Pœna an debeatur in conscientia ca. 32. nu. 9
    • Pœna conuentionalis non magis nec minus debetur in conscientia quàm legalis, contra Decium, Cagno. & alios ca. 28. nu. 15
    • Pœna adulterij non extenditur ad vitiantem monacham, egregia q. cap. 35. nu. 11
    • Pœna dupli aut quadrupli an peti poßit de iure canonico ca. 28. num. 10
    • Pœnam etiam in conscientia an creditor petere poßit, ard. quæst. ca. 28. nu. 20
    • Pœna corporea quare non descendat in hæredes capit. 96. num. 13
    • Pœna transit contra hæredes, quando delictum opponitur excipiendo ca. 96. nu. 23
    • Pœna non extenditur de casu vero ad casum fictum ca. 31. num. 40
    • Pœna & premio rem publicam contineri in præfatio. numero 81
    • Pœna est infirmatio actus ca. 28. num. 3
    • Pœna suos debet tenere authores capitul. 35. num. 5. & c. 48. num. 40
    • Pœna an post sententiam, quæ transit in rem iudicatam, transeat ad hæredes ca. 96. nu. 19
    • Pœna legalis si petatur, debetur in cōscientia conscientia à damni ædificatore etiam quò ad damni æstimationem vbi interfuit dolus, contra communem opinionem, idem si culpa lata contra eandem communem opinionem capit. 28. num. 17
    • Pœna etiam ipso iure irrogata non debetur in conscientia, contra communem opin. ca. 28. nu. 13
    • Pœna conuentionalis etiam nimis dura non debetur minus nec magis, quàm si esset mediocris, contra Accursium, Decium, Corse. & Cag. ca. 28. num. 16
    • Pœna pro damno leuißima culpa dato, non debetur etiam in foro contentioso, contra Lud. Rom. & Nico. Pigno. ca. 28. num. 19
    • Pœna pro damno leui culpa dato, an debeatur in conscientia, ard. q. ca. 28. nu. 18
    • Pœna pecuniaria an transeat in hæredes post sententiam ca. 96. num. 17
    • Pœna par culpæ vt intelligatur ca. 24. nu. 17
    • Pœna culpæ par ca. 8. num. 51. & ca. 55. num. 20
    • Pœnam legalem etiam si procedatur per modum accusationis, iudex alterare potest ex causa, ard. q. ca. 35. n. 4
    • Pœna in contractu apposita quare leniat obligationem principalem, noua declaratio ca. 29. num. 5
    • Permitt ere malum, alienum est à lege ca. 49. nu. 7
    • Petitorium suspendere, & ad possessorium redire, an liceat post litem contestatam, ard. q. ca. 87. n. 27
    • Pluralitas resoluitur in suas singularitates, etiam in conditionibus implendis ca. 92. num. 2
    • Posseßionis vel quasi posseßionis ius & commodum quanto tempore quis acquirat, contra eum, qui fundabat intentionem suam de iure ca. 87. num. 15
    • Posseßio vel occupationis ius olim erat in rebus soli ca. 57. num. 22
    • Posseßio naturalis solo animo retinebatur iuregentium etiam primæuo ca. 57. n. 24
    • Posseßio vt continuetur in hæredem ex vi statuti, vel in successorem maioratus, intelligitur nisi ab alio occupetur, ard. q. ca. 57. num. 19
    • Posseßionis continuatio exigitur ad præscribendum cap. 58. num. 1
    • Possessorio recuperandæ an obijci poßit exceptio de sententia lata inter easdem partes, dubia pugna cap. 88. num. 4
    • Posseßio quæ ipso iure in maioratus successorem vel in hæredem transiuit, cœpta sine vllo vitio fuit naturaliter ab aliquo tertio, vtilis est ad præscribendum, contra Doct. ca. 57. num. 27. & ea posseßio nil interest occupata esset hæreditate iacente an postea, contra Claudium ibi num. 28
    • Posseßionem occupauit tertius, an sit vi repellendus cap. 57. num. 31. & posseßio naturalis non est in quatuor speciebus ibi enumeratis, contra Doct. ibi num. 32.
    • Possessor an sit tuendus in sua posseßione contra aduersarium, qui suam intentionem fundabat de iure si diu vel aliquandiu dißimulauit ca. 86. num. 11
    • Possessor an sit lite pendente tuendus in sua posseßione, & etiam contra actorem, qui suam intentionem fundabat de iure ca. 86. nu. 9
    • Possessor quando sit tuendus contra fundantem suam intentionem de iure, ard. q. ca. 85. nu. 9
    • Possessorio retinendæ an obijci poßit exceptio de dominio in continenti probando, dubia pugna ca. 88. num. 3
    • Possessorio recuperandæ non magis opponi potest exceptio sententiæ latæ inter easdem partes, quàm exceptio cuius́ cuiusque alterius causæ legitimæ inter easdem partes habitæ, contra communem opin. cap. 88. num. 5
    • Possessorio remedio agenti potest opponi exceptio de dominio in continenti probando ca. 88. num. 1
    • Posseßionis vel quasi posseßionis ius & commodum quanto tempore quis acquirat contra eum, qui fundabat intentionem suam de iure c. 87. nu. 15
    • Possessorio recuperandæ non magis opponi potest exceptio sententiæ latæ inter easdem partes quàm exceptio cuius cuiusque alterius causæ legitimæ inter easdem partes habitæ, contra comm. opin. cap. 88. nu. 5
    • Possessorio recuperandæ an obijci poßit exceptio de sententia lata inter easdem partes, dubia pugna capitul. 88. nu. 4.
    • Posseßionis ius quo tempore amittatur ca. 86. num. 12
    • Possessorio recuperandæ non potest obijci exceptio de dominio in continenti probando ca. 88. nu. 2
    • Posseßio diutina an transferat in aduersarium onus probandi ca. 86. nu. 5
    • Possessorio retinendæ an obijci poßit exceptio de dominio incontinenti probando, dubia pugna c. 88. nu. 3
    • Possessorio remedio agenti potest opponi exceptio de dominio incontinenti probando cap. 88. nu. 1
    • Posseßio quæsita per constitutũ constitutum , vel precarium an sufficiat ad præscriptionem, ard. q. c. 57. n. 5
    • Possessor quando sit tuendus in sua posseßione contra eum, qui suam intentionem fundabat de iure, & est ard. q. ca. 86. nu. 3
    • Poßidere se ignorans si verè poßideat præscribit ca. 69. num. 7
    • Posseßio vitiosa perdurat ca. 65. nu. 14
    • Posseßio ignoranti interdum quæritur ca. 69. nu. 8
    • Posseßionem capit hæres testamentarius, licet filius præteritus sese opponat ca. 100. nu. 4
    • Posseßio perditur decennio ca. 76. nu. 4
    • Posseßionis vitium vt purgetur ca. 59. nu. 4
    • Possessio naturalis an sufficiat ad præscriptionem, ca. 57. num. 3.
    • Posseßionis vis magna ca. 90. n. 9
    • Posseßio dicitur violenta, clandestina, precaria cap. 65 num. 13
    • Posseßio ciuilis & naturalis requiritur ad præscriptionem ca. 57. nu. 1.
    • Posseßio adij citur longi temporis negligentia c. 68. n. 7
    • Pithagoræ dogma cap. 27. num. 10
    • Posseßio naturalis sola an sufficiat ad præscrip. etiamsi ciuilis ab alio teneatur, ard. quæst. c. 57. nu. 6
    • Posseßio vitiosa non prodest ad præscriptionem cap. 59. num. 2
    • Posseßio sola radix & fundamentum præscriptionis, noua opin. cap. 65. nu. 10
    • Possessorio recuperandæ non potest obijci exceptio de dominio incontinenti probando cap. 88. nu. 2
    • Posseßio iunior clandestina præsumitur, cum comm. ca. 85. num. 6.
    • Posseßio naturalis quid c. 57. n. 21
    • Posseßio naturalis iustior quàm ciuilis c. 57. n. 16
    • Posseßionis continuatio an præsumatur, ard. quæst. c. 58. nu. 5
    • Posseßio naturalis sola an sufficiat ad præscriptionem vsusfructus cap. 57. nu. 4
    • Posseßio ciuilis sufficit ad præscriptionem c. 57. n. 2
    • Posseßio ad aliquo tertio licitè an illicitè capiatur multum interest ca. 57. nu. 26
    • Posseßio in hæreditatem iacentem videtur continuata ad explendam præscriptionem, nisi ab alio occupetur cap. 57. n. 18
    • Potentia mentita ca. 51. nu. 67.
    • Potestas propter vsum cap. 20. nu. 38
    • Potentia nulla, & finita exæquatur in præfa. nu. 34
    • Potestas ordinaria & absoluta an sit in principibus, ard. quæst. ca. 26. num. 2
    • Potestates etiam minimè dicuntur esse à Deo ca. 20. nu. 5
    • Potestatis plenitudine princeps vti videtur, quando aliàs eius actus periret ca. 26. nu. 9
    • Potestatis plenitudine vel potestate priuilegiata in dubio an princeps vti videatur, egregia q. ca. 26. nu. 21
    • Potestatis absolutæ & ordinariæ non est in principe differentia, egregia q. ca. 26. nu. 18
    • Potestatis plenitudine cùm vtitur princeps, intelligitur de laudabili ca. 26. nu. 11
    • Potestatis plenitudine an princeps poßit contractũ contractum suum violare ca. 26. num. 12
    • Potestatis plenitudine supplentes, hæc clausula refertur adiuris positiui solennia, non adius diuinum naturale vel gentium alterandum ca. 26. num. 27
    • Potentia vera quis ca. 27. num. 1
    • Potestatis plenitudine sine causa iusta an princeps vtatur ca. 26. nu. 10
    • Potentiores digniores in præf. num. 79
    • Potestatis vtrius vtriusque finis in præfa. nu. 16
    • Potestatis plenitudo non est ad malum ca. 5. nu. 17
    • Populi rumor non curandus ca. 14. num. 7
    • Populus postquam principem accepit, desinit habere ius legum ferendarum ca. 1. nu. 7
    • Populus regem habens præsumitur facultatem legis ferendi sibi reseruasse ca. 47. nu. 11
    • Populo malè alienato adest peccatum & restituendi obligatio ca. 43. num. 21
    • Populus imitatur principem ca. 43. num. 7
    • Populum à principe habitum, qui alienare potest, poterit & vendere, contra nouiß. ca. 43. nu. 20
    • Populus regem habens an leges sibi ferre poßit ca. 47. n. 9
    • Populorum à rege alienatorum duplex læsio ca. 43. nu. 19
    • Populi vox & opinio maximam vim habet in præfatio. num. 86
    • Populi vetus memoria pro veritate est ca. 63. num. 9
    • Populorum alienationes neceßitatis causa an perpetuò fieri liceat ca. 43. num. 18
    • Populus ad singulos ciues non se habet, vt corpus ad singula membra, contra nouiß. ca. 47. nu. 7
    • Populi vox Dei vox est ca. 51. num. 71
    • Populus principem habens, an leges ferre poßit ca. 47. n. 1
    • Pretio qui subditum se fecit, an se liberare poßit ca. 82. num. 7.
    • Prælatus, vxor, & similes, ex cuius bonis præsumantur contraxisse ca. 105. nu. 6
    • Prælatus tàm ex bonis suis quàm ecclesiæ quæsisse aliquando præsumitur ca. 105. num. 36
    • Prælatus quando debeat facere inuentarium ca. 105. n. 13
    • Prælatus non semper marito aßimilatur ca. 105. num. 37
    • Prælatus quæsisse an præsumatur ex bonis ecclesiæ ca. 105. num. 1
    • Prælatus qui curauit vt sibi relinqueret, quod quis ecclesiæ relinquere volebat, an teneatur ca. 105. nu. 43
    • Prælatus qui læsit ecclesiam in quæsitis vel quærendis quando teneatur ca. 105. num. 42
    • Prælatus & eius hæres tenentur, si res ecclesiæ præscripta est eius culpa ca. 105. nu. 41
    • Prælatus tenetur augere bona ecclesiæ si potest cap. 105. num. 40
    • Prælatus an videatur poßidere nomine ecclesiæ ca. 105. num. 21
    • Prælatus quando de bonis ecclesiæ quæsisse videatur, nec ne ca. 105. num. 35
    • Præmium si indiuiduum est vt inter merentes partiatur ca. 90. num. 8
    • Præmium propter onus ca. 35. nu. 2
    • Prælia tumultuaria (scaramuzas vocant) licita esse inter milites, contra nouiß. ca. 49. num. 18
    • Præmium pinguius præstandum esse interpretamur ob facinus memorabile ca. 90. num. 7
    • Præsentia vt probetur ca. 60. nu. 2
    • Præsentia est quid facti ca. 60. num. 1
    • Præscriptiones non tenent extraneos à iurisdictione principes aut priuatos ca. 51. num. 28
    • Præscribere potest ne rex vt quid arduum expediat sine procerum consilio ca. 23. nu. 3
    • Præscriptio de iure canonico, si est annorum 30. procedit si hæres sit in bona fide, licet defunctus fuisset malæfidei possessor, cum communi contra alteram communem. Idem de iure ciuili cum communi, contra alteram communem ca. 73. nu. 14
    • Præmium propositum ei, qui primus vrbis obsessæ muros ascenderet, vtri eorum qui muros pariter ascenderunt debeatur, egregia q. ca. 90. num. 1
    • Præscripta actione personali, obligatio naturali si qua super est, non proderit, vt super eam poßit fieri nouatio, cum communi contra alteram communem, nec proderit vt ei posset accedere fideiussor, cum communi contra alteram communem, nec pariet exceptionem cum communi contra alteram communem cap. 74. num. 5.
    • Præscribere an poßit missus in posseßionem ex causa noxali vel damni infecti, cùm sciret rem illam non esse illius, contra quem decretum fuit interpositum, egregia q. ca. 72. num. 4
    • Præscriptio qualitatis per quam res deterior fit, facilius admittitur, quàm præscriptio per quam res tota aufertur ca. 78. num. 2
    • Præscriptio immemorialis non nititur in posseßione ciuili, sed naturali detentatione contenta est ca. 81. nu. 20
    • Præscriptio procedit quando vxor virorem alienam donauit etiam si vir eam vxoris esse, & sic donationem quò ad transferendum dominium non valuisse, existimasset, contra Doct. ca. 79. nu. 5
    • Præscriptio immemorialis an cesset si appareat de titulo illegitimo, ard. q. ca. 81. num. 11
    • Præscribatur vt per decennium, vel aliud etiam breuius tempus, statuto ciuitatis superiorem non recognoscentis induci potest ca. 76. num. 9
    • Præscriptione completa cessat restitutio, primò in præscriptione cẽtum centum annorum: deinde etiam in præscriptione 40. annorum: tertiò etiam in præscriptione 30. annorum: quartò etiam in præscriptione ordinaria, hæc omnia contra communem cum multis tamen ca. 75. nu. 3
    • Præscriptio longi temporis de iure canonico procedit in ijs, quæ sunt modici præiudicij, licet poßidens haberet scientiam iuris alieni ca. 87. num. 6
    • Præscribi iniqua nullo tempore possunt capitul. 51. num. 75
    • Præscribi potest exemptio de iure canonico etiam sine titulo ca. 87. num. 11
    • Præscrip. 30. annorum iure ff. erat incognita ca. 73. nu. 8
    • Præscribi potest tempore immemoriali ius concedendi veniam ætatis, contra Romanum ca. 82. num. 10
    • Præscriptio contingit sine legitimo titulo & cum scientia rei alienæ, noua declaratio ca. 65. num. 15
    • Præsumuntur etiam ea quæ sunt facti post longum tempus in ijs, quæ sunt modici præiudicij ca. 87. nu. 2
    • Præscriptiones etiam contra ignor antes non sunt iniquæ, contra communem ca. 52. nu. 14
    • Præscribit annis 30. emens rem filij, in qua pater habebat vsumfructum ca. 81. num. 9
    • Præscriptio quare non currat sine titulo in reditu alcaualarum ca. 78. num. 3
    • Præscripta actione personali cum bona fide, obligatio naturalis si qua superest, inutilis est, quò ad effectus iuris ciuilis ca. 74. num. 3
    • Præscriptionis exceptio impedit litis ingressum, contra Bald. ca. 54. num. 13
    • Præscriptione semel completa an detur restitutio, egregia pugna ca. 75. nu. 1
    • Præscriptio tàm impeditur ex vno vitio quàm ex multis, cum quibusdam contra alios ca. 73. nu. 16
    • Præscribere possum sine titulo in casu hic relato ca. 68. num. 2
    • Præscriptio 30. annorum cessat in spurio, qui dispensationem illegitimam impetrauit, eius́ eiusque virtute bona patris possedit, egregia q. ca. 81. nu. 18
    • Præscriptioni immemoriali non nocet initium vitiosum ca. 81. num. 16
    • Præscriptio iuris, est probatio etiam vbi requiritur probatio instrumentorum ca. 105. nu. 15
    • Præscriptio non est pœna etiam si currat contra scientem, contra comm. opin. ca. 55. nu. 21
    • Præscriptio sine titulo legitimo, & cum scientia rei alienæ contingit in decem casibus hic relatis, nouæ declarationes ca. 65. num. 16
    • Præscriptio aßimilatur iuri accrescendi ca. 59. num. 5
    • Præscriptio, quæ currit contra ignorantem non est pœna, contra commu. opin. c. 55. num. 17
    • Præscriptionum leges non ex nostro consensu ligant, sic́ sicque naturaliter & veluti ex contractu ca. 52. nu. 9
    • Præscribi qui rem suam patitur, eam concedere videtur ca. 52. num. 3
    • Præscriptio longi temporis cessat in spurio, qui bona patris virtute illegitimæ dispensationis poßidebat ca. 81. num. 19
    • Præscriptio temporis immemorialis consuetudo est, non præscriptio ca. 83. num. 22
    • Præscribi potest tempore immemoriali vt appellationes etiam vltimæ non ad regem, sed ad aliquem magnatem deferantur, contra nouiss. ca. 82. num. 8
    • Præscriptio 30. annorum in persona hæredis non magis iustificatur ex confectione inuentarij, quàm si illud non confecisset, contra Alex. Ias. Fel. & Bald. ca. 73. nu. 15
    • Præscriptio forenses collectandi breuiori tempore quàm immemoriali contingit, cum multis contra multos ca. 83. nu. 37
    • Præscriptio ordinaria non cessat propterea quòd sit præ sumptio iuris contra poßidentem ca. 83. num. 21
    • Præscriptio aßimilatur alluuionis acquisitioni ca. 59. num. 6
    • Præscriptio est aduentitium lucrum ca. 59. num. 7
    • Præscriptiones sunt iuris ciuilis ca. 51. num. 23
    • Præscriptio an sit contra æquitatem naturalem, ardua q. ca. 52. nu. 1
    • Præscriptiones nunquam fuissent, si ius ciuile non esset ca. 51. num. 25
    • Præscriptio capit naturam pacti etiam contra ignorantes, contra Gloss. Bald. Fulg. & Barbat. ca. 52. nu. 15
    • Præscriptio an sponte patienti accidere dicatur, ardua q. ca. 52. num. 16
    • Præscriptio quare inuenta ca. 57. nu. 13
    • Præscribi an poßint quæ Imperatori reseruata sunt, contra nouiß. ca. 22. nu. 18
    • Præscriptio longi temporis de iure canonico procedit in ijs, quæ sunt modici præiudicij, licet poßidens haberet scientiam iuris alieni ca. 87. num. 6
    • Præscriptionis exceptio impedit litis ingressum ca. 56. n. 1
    • Præscriptionum materia quatuor principijs seu elementis consistit ca. 51. num. 2
    • Præscri. & iura ciuilia cessant in extraneis populis, principibus, priuatis hominibus ca. 51. num. 36
    • Præscriptio & vsucapio an differant inter se ca. 51. nu. 8
    • Præscriptio triginta annorum iure digestorum non erat cognita ca. 51. nu. 27
    • Præscriptionis continuatio facilior quàm inchoatio ca. 59. num. 3
    • Præscribi potest exemptio de iure canonico, etiam sine titulo ca. 87. nu. 11
    • Præscriptio & consuetudo differunt ca. 83. nu. 30
    • Præscribi an poßit ius superioritatis, ard. q. ca. 2. nu. 14
    • Præscriptio quare introducta ca. 51. nu. 9
    • Præscriptio cum mala fide quare non valeat ca. 32. nu. 8
    • Præscribi potest ne Papa quid arduum in temporali sua iurisdictione expediat sine Cardinalium cons. c. 23. n. 4
    • Præscriptio sine titulo & cum scientia rei alienæ currit in decem casibus hic delatis, nouæ declarationes ca. 65. num. 19
    • Præscriptionum materia summi momenti est ca. 51. nu. 1
    • Præscriptionem repellere non potest arbiter assumptus, vt secundum æquitatem iudicet, ard. q. ca. 52. nu. 20
    • Præscriptio interdum occidit non transfert ius ca. 68. n. 4
    • Præstationum annuarũ annuarum liberati breuiori tempore, quàm immemoriali contingit, cum Aymo. contra plures ca. 83. num. 38
    • Præsumuntur etiam ea, quæ sunt facti post longum tempus in ijs, quæ sunt modici præiudicij ca. 87. num. 2
    • Principia qualia sunt, talia sunt principiata ca. 7. nu. 6. & ca. 47. num. 10
    • Principiata sunt talia, qualia principia ca. 56. nu. 12.
    • Princeps Romanus non subest legibus ciuilibus Romanorum, sed tantùm iuri naturali vel gẽtium gentium , reliqui principes subsunt legibus ciuilibus suarum regionum ca. 26. nu. 15
    • Princeps censum antiquum ciuibus inuitis augere non potest ca. 8. num. 2
    • Princeps merus & legitimus ca. 1. nu. 2
    • Princeps legitimus non merus ca. 1. nu. 3
    • Princeps non est dominus personarum non magis quàm rerum, contra Isern. ca. 5. nu. 28
    • Principem possunt ciues abijcere ob ignauiam eius ca. 5. num. 10
    • Princeps rem ciuis sine causa an auferre poßit de plenitudine potestatis, ard. q. ca. 5. num. 15
    • Principes imperio abutentes an poßint per Papam priuari principatu ca. 8. num. 20
    • Princeps contrahendo cum subditis manet obligatus naturaliter, & ea obligatio est efficax etiam ad agẽdum agendum , adeò vt nec de potestate absoluta poßit ab eo discedere ca. 3. num. 1
    • Princeps nec postquam accusator destitit, potest pœnam legis minuere, quæ imponi debeat, vbi accusator non esset, contra nouiß. ca. 15. nu. 5
    • Princeps bis aut pluries quando poßit ciues collectare ca. 8. num. 1.
    • Principum, regum, imperatorum potestas, non est legibus soluta, aut anormala, contra nouiß. ca. 4. num. 10
    • Principem captum an ciues redimere teneantur cap. 7. num. 6
    • Principis homines, ciues non rectè appellari, contra Afflictum ca. 8. num. 9
    • Princeps etiam de plenitudine potestatis nequit auferre rem subditi sine causa, ard. q. ca. 15. nu. 1
    • Princeps res regiæ coronæ regulariter alienare nequit ca. 5. num. 25
    • Princeps oppida alienare nequit, licet retineat sibi iurisdictionem, contra Doct. ca. 4. nu. 9
    • Princeps an pro pace consequenda poßit remittere damna priuatis illata, ard. q. ca. 4. num. 11
    • Princeps regalia alienare nequit in enorme, nec etiam in mediocre damnum regni, contra nouiß. & quid si leuißimum esset damnum ca. 5. nu. 23
    • Princeps rem ciuis etiam tempore neceßitatis vendere non potest, & quid si sit extrema neceßitas ca. 6. num. 5
    • Principes regulariter non sunt legibus soluti ca. 3. nu. 4
    • Princeps non potest modum succedendi à testatore ordinatum mutare, contra Doct. ca. 5. nu. 11
    • Principes boni sunt à Deo ca. 21. nu. 9
    • Princeps cùm incapace scienter contrahendo eum habilem facit ca. 3. num. 7
    • Principes oppidum alienare etiam suprema iurisdictione retenta non potest, contra nouiß. ca. 5. num. 3
    • Princeps nec vnum aut certos ciues potest alienare, nec vniuersos. contra Doct. ca. 5. nu. 11
    • Principales conuentiones non habere vim legis, contra communem opin. ca. 3. num. 5
    • Princeps etiam ob publicam vtilitatem oppidum nequit alienare, contra quàm plures Doct. ca. 4. nu. 4
    • Princeps subest legibus ca. 1. num. 19
    • Principis præceptum notoriè iniquum non exequitur ca. 2. num. 12
    • Principatus ecclesiasticus ad populorum vtilitatem est ca. 1. nu. 26.
    • Principum triplex distinctio ca. 1 nu. 1
    • Principem legibus solutum esse, vt intelligendum, egregia quæst. ca. 26. nu. 13
    • Princeps quoties potestate ordinaria vti potest, toties & plenitudine potestatis, contra quàm plures Doct. ca. 26. nu. 19
    • Principes aut populi liberi inter se iure naturali, & gentium ciuili ligantur ca. 51. nu. 30
    • Principes & magistratus mali dicuntur non esse à Deo ca. 21. nu. 11
    • Princeps legitimus leges ferre potest ca. 1. num. 6
    • Princeps legib. subest iure naturali, diuino, & positiuo ca. 45. num. 3
    • Princeps dum legibus abutitur, nunquā numquam præsumitur iusta causa motus ca. 41. num. 27
    • Principi imperio abutenti cui occurri non potest in vim iurisdictionis, occurri tamen & potest & debet in vim naturalis defensionis ca. 41. nu. 26
    • Principes sunt Dei ministri in præf. nu. 139
    • Princeps iure naturali ciues ab omni læsione tueri tenetur ca. 51. nu. 72
    • Princeps ciues etiam ob publicam neceßitatem perpetuò alienare non potest ca. 64. num. 37
    • Principes an ardua poßint sine procerum consilio expedire, ard. q. ca. 23. nu. 1
    • Princeps ex iusta causa defensionem tollere potest in criminalibus, plures arduæ q. ca 36. num. 1
    • Princeps subest legibus ca. 26. num. 7.
    • Princeps priuilegium non subdito concessum interdum reuocat ca. 31. num. 24
    • Principi an sit plenitudo potestatis ca. 26. num. 22
    • Principes & magistratus alij sunt à Deo ca. 21. nu. 10
    • Principes mali & boni à Deo esse, vt intelligendum, noua declaratio ca. 21. num. 12
    • Princeps in dubio an plenitudine potestatis vti videatur ca. 26. nu. 8
    • Principes an poßint leges mutare ca. 2. nu. 19
    • Principis non erit miserrima conditio, licet nequeat oppida alienare, contra Doct. ca. 4. nu. 8
    • Principatus intuetur meram ciuium vtilitatem, non principum ca. 1. num. 10
    • Principum creandorum, aut legum finis populorum vtilitas ca. 1. num. 24
    • Princeps non potest facere supra ius, nec contra ius, contra Doct. ca. 15. num. 3
    • Princeps non est causa causarum, sed solus Deus, contra Doct. ca. 15. num. 2
    • Principum de potestate disputare non est instar sacrilegij ca. 15. num. 4
    • Princeps imperio abutens quid à ciuibus iure spectet, ard. quæst. ca. 8. num. 33
    • Princeps agere potest & debet pro vexatione, aut damno ciuibus suis illato ca. 8. num. 14
    • Princeps esse desinit, qui fit tyrannus ca. 18. num. 10
    • Princeps nobilibus prohibere ne nubant, non potest ca. 17. num. 9
    • Principi quod placuit, ita demùm habet vim legis, si populo vtile sit ca. 2. num. 3
    • Princeps tyrannicè aut perperam regens, an ipso iure desinat esse princeps ca. 8. num. 19
    • Princeps ante accusatoris abscessum pœnam aliquantulum laxare potest, contra nouiß. ca. 15. nu. 10
    • Princeps ex bello an sit legitimus ca. 1. num. 5
    • Principum placita, quæ non recedunt à iure naturali vel gentium, legis ciuilis vim non habent, vt inductiua, sed vt declaratiua ca. 2. num. 10
    • Principi à populo data potestas reuocari nequit, fallit in tribus casibus ca. 1. num. 8
    • Principi thesaurarius an de bonis fisci præsumatur emisse ca. 105. num. 24
    • Princeps illegitimus ca. 1. num. 4
    • Princeps est legum minister, sic́ sicque eis subest ca. 1. num. 14
    • Principum placita quando habeant vim legis ca. 2. nu. 4
    • Princeps continetur appellatione magistratuum ca. 1. num. 18
    • Princeps res regiæ coronæ non alienat, nisi in casibus ca. 4. num. 5
    • Princeps potestate ordinaria vti intelligitur, quando solitum ordinem in iudicijs non seruat, contra Glo. Abb. & Mar. Mant. ca. 26. nu. 24
    • Princeps liberum rerum nostrarum vsum, aut etiam abusum impedire an poßit? ca. 17. nu. 1
    • Principatus & iurisdictio à Deo non magis nec minus procedit, quàm reliqua omnia ca. 41. nu. 39
    • Princeps an poßit remittere talionis pœnam, vel aliam parti debitam, ard. q. ca. 24. nu. 22
    • Princeps in causa propria iudex est, & executor c. 45. n. 8
    • Principatus deificus ca. 47. num. 4
    • Princeps in dubio an habeat ius leges ferendi ca. 47. nu. 13
    • Princeps cum subdito contrahendo non obligatur ciuiliter, sed solùm naturaliter, sed ea natur alis obligatio efficax omninò est ca. 51. num. 29
    • Principum quanta debeat esse cura & prouidentia ca. 51. num. 73.
    • Princeps sine iusta causa dispensare nequit ca. 41. nu. 28
    • Princeps legibus ciuilibus an obligetur? ardua quæst. ca. 45. num. 12
    • Principatus quadripartitus ca. 47. nu. 2
    • Principatus & iurisdictiones vt sint, necessarium non est, sed tantùm vtile ca. 41. nu. 41
    • Princeps quantam suorum curam habere debeat ca. 42. num. 3
    • Princeps sufficienter à populo dotatus, nil vltrà exigere potest ca. 43. nu. 6
    • Principatus, imperium, regnum dici possunt de iure ciuili, & de iuregentium, & de iure diuino in præf. nu. 117
    • Principatus legitimus ex solo populi consensu ca. 47. n. 5
    • Princeps subest legibus ciuilibus etiam à naturali vel diuina differentibus, contra nouiß. ca. 45. nu. 10
    • Principatus ad ciuium vtilitatem ca. 42. nu. 2
    • Princeps legibus etiam ciuilibus subest trifariam ca. 45. num. 7
    • Princeps cùm fit tyrannus ciuibus, quale supersit remedium, contra nouiß. ca. 22. num. 6
    • Principatus ad vtilitatem subditorum inuentus in præf. num. 102
    • Princeps subest legibus ciuilibus quò ad pœnam, contra nouiß. & quò ad pœnæ executionem, contra eosdem ca. 45. nu. 9
    • Princeps an sit legibus solutus, ard. q. ca. 45. nu. 1
    • Principatus & iurisdictio est de iuregentium secundario, & sic positiuo, non de iuregentium primæuo aut naturali ca. 41. nu. 29
    • Principatus & iurisdictio iuri naturæ aduersantur cap. 41. num. 37
    • Princeps quare nequeat contractum suum violare ca. 26. num. 16
    • Princeps etiam de plenitudine potestatis sine iusta causa non potest modum succedendi à testatore dispositum mutare, ard. q. ca. 5. num. 22
    • Princeps contrahendo etiam ciuiliter obligatur, contra communem opin. ca. 3. num. 2
    • Princeps fœmina pro se dotanda, an ciues poßit collectare? ard. q. ca. 7. num. 5
    • Princeps ciuibus iußit vt se redimerent, eos in suos recepturus, nunquā numquam à regia corona separaturos pollicitus, an contrarium facere poßit de plenitudine potestatis? ard. q. ca. 5. num. 14
    • Princeps neceßitatis suæ causa ciues alienare non potest, contra plurimos Doct. fallit in vasallis feudatarij vel feudo similibus ca. 5. num. 9
    • Principem non posse vnum oppidum aut vrbem alienare, contra quàm plures Doct. ca. 3. num. 8
    • Priuatio quæ nunc est, non præsumitur in futurum, secus in eo quod est aliquid positiuè ca. 105. nu. 3
    • Priuilegijs quando præiudicet dispositio generalis ca. 26. num. 4
    • Priuilegium præsumitur ex longo tempore ca. 62. nu. 6
    • Probatio leuior sufficit incidentibus ca. 51. nu. 18
    • Probationes, sufficit, vt à communiter accidentibus concludant ca. 85. num. 14
    • Probatio nulla concludit indubitanter, sed solùm præ sumptiuè ca. 14. nu. 2
    • Probantur indicijs bona, vel mala fides, metus & dolus ca. 58. num. 8
    • Probationum species nulla est, quæ necessariò concludat, sed tantùm contingenter ca. 83. nu. 32
    • Probatio leuior sufficit in aliquibus ca. 63. nu. 10
    • Probationes coniecturales sufficiunt in antiquis ca. 84. num. 17
    • Probationes, sufficit, vt concludant verisimiliter ca. 90. num. 10
    • Prodigaliter viuenti non datur curator cum commu. contra plures ca. 37. nu. 8. & ca. 106. nu. 7
    • Proditio irreparabilis ca. 32. num. 7
    • Prodigere licitum ca. 9. num. 18. & ca. 37. num. 3. & ca. 52. num. 8
    • Prodigere nostra fas est ca. 11. num. 3
    • Prodigere nostra possumus, fallit in 3. casibus ca. 17. nu. 2
    • Prodigere bona suacui suacuique liberum est ca. 106. num. 3
    • Prodigere nullus præsumitur ca. 57. num. 7
    • Prohibitus habere prædia in territorio, non vtatur si ea illico sit venditurus ca. 32. num. 3
    • Progressus præsumitur talis, quale initium ca. 58. num. 4
    • Pupillaris si fiebat exhæredato integram legitimam habenti querela nulla competebat per l. humanitatis, licet iure authen. aliud inductum, contra comm. cap. 106. num. 32
    • Publica vtilitas reparanda, non quorundam impensa, aut damno, sed vniuersorum in præf. num. 31
    • Publicum vtile quid videatur, vt́ vtque priuato commodo præ feratur ca. 8. num. 34
    • Pupillo non nocet tutoris mala fides ca. 71. num. 3
    • Pupillus non potest habere malam fidem ca. 71. num. 4
    • Pupillaris fieri potest exhæredato ca. 106. num. 9
  • Q.

    • Q Verelam non exhæredatio producit, sed inofficiositas ca. 106. num. 19
    • Querela supponit testamenti validitatem ca. 106. nu. 36
    • Qualitas adiuncta verbo intelligitur secundum tempus verbi in præfat. num. 33
  • R.

    • R Atio affirmatiua an negatiua sit efficacior? ard. q. ca. 30. num. 22
    • Ratione legis cessante, cessat eius dispositio, licet ratio in lege non esset expressa, contra Galiaulam ca. 10. nu. 25
    • Ratione legis cessante etiam in particulari lex cessat, contra Doctores ca. 46. nu. 4
    • Ratio elegans ca. 16. nu. 12
    • Ratio expressa in lege, pro lege est ca. 37. nu. 4
    • Ratio expressa in lege est verè lex c. 57. nu. 15
    • Ratio noua ca. 76. nu. 6
    • Ratio expressa in lege pro lege habetur, capit. 85. nu. 3. & ca. 106. nu. 4. & cap. 97. nu. 6
    • Ratio communis improbatur ca. 94. num. 19
    • Reges dici possunt omnes legitimi magistratus in præfa. nu. 119
    • Regis & tyranni differentia c. 42. nu. 4
    • Regis verum trophœum esse omnibus parem in præfa. numero 91
    • Regna, imperia, & principatus instabiles in præfa. n. 43
    • Regalia interdum alienantur ca. 31. nu. 34
    • Regnum succeßione à tempore immemoriali delatum non subesse subditorum arbitrio c. 82. n. 6
    • Regno vacante, vel imperio, ciues possunt regem sibi eligere ca. 22. num. 3
    • Rex præsumitur quæsisse intuitu dignitatis & taliter quæ sita non potest alienare ca. 105. nu. 28
    • Regem eligere posse ciuitates, contra nouiß. c. 21. nu. 8
    • Reges sunt de iure gentium ca. 1. nu. 25
    • Regibus aut magistratibus subesse non est neceßitatis præ cisæ in præfa. num. 125
    • Regnum & rex sunt nomina generalia ad omnes magistratus spectantia in præf. nu. 107
    • Regula quando fiat ca. 105. nu. 39
    • Regnum an sit iuris diuini in præf. nu. 106
    • Rex est propter regnum, non regnum propter regem in præfa. nu. 104
    • Regnum est iuris gentium in præf. nu. 105
    • Reges prius quàm leges scriptæ in præf. nu. 108
    • Reges à Deo esse quo sensu accipiendum in præfa. num. 112. & 113
    • Reges quare inuenti in præf. nu. 120
    • Reges quare non habeant, aut egeant bruta in præf. n. 114
    • Regina Amazonum pretio emit Alexandri congressum ca. 48. nu. 6
    • Reges creatos subditorum gratia ca. 82. nu. 2
    • Reipublicæ quantum debeamus ca. 16. nu. 14
    • Rei vendicatio non datur domino rei præscriptæ contra tertium possessorem, contra Doct. ca. 54. nu. 12
    • Rei appellatione omnes suæ partes continentur c. 7. n. 16
    • Reipublicæ vtilitas priuato commodo præferenda capit. 5. num. 16.
    • Remißio facilior quàm noua conceßio c. 53. nu. 6
    • Remunerationis etiam causa oppidum regiæ coronæ donare principi non licet, contra nouiß. ca. 5. nu. 2
    • Renunciare possumus nostris vtilitatibus c. 42. nu. 6
    • Repudiatio quando facta videatur ca. 94. num. 2.
    • Restituendi obligatio non tollitur exceptione ca. 55. nu. 16.
    • Restitutio non conceditur domino rei præscriptæ contra Doct. ca. 54. nu. 11
    • Restituendi obligatio non perimitur præscriptione c. 55. n. 9
    • Restitutio cessat interdum etiam si acquisitio fiat sine domini voluntate ca. 48. nu. 38
    • Restituitur difficilius læsus in toto, quàm si in parte læsus esset dimidia ca. 48. nu. 11
    • Restituere non tenetur quod à viro secum congrediente accepit vidua, aut virgo, aut nupta ca. 48. nu. 13
    • Restituendi obligatio perimitur, quando præscriptio currit contra scientem & patientem, ard. q. c. 55. nu. 12
    • Restitutio cessat vbi est legitima acquisitio c. 48. nu. 37
    • Reuocabilis est omnis conceßio facta ad concedentis vt ilitatem ca. 47. nu. 12
    • Romanorum mores in deterius ca. 20. nu. 33
    • Romanus populus potestatis plenitudine an aliquando vsus fuerit contra Bald. & Mar. Man. ca. 26. nu. 25
    • Ruina Thebarum & Troiæ c. 20. nu. 35
    • Ruina multarum vrbium ca. 20. nu. 36
  • S.

    • S Cientia quantum distet ab ignorantia quoad præscriptionem ca. 65. nu. 12
    • Scripturæ clausula de consuetudine tabellionem apponi consueta inutilis est in tribus casibus ca. 33. nu. 27
    • Scriptura an obliget quo ad clausulas quæ iniussu partium sed de consuetudine tabellionum apponuntur, ar. q. ca. 33. num. 25
    • Scripturam præsentans quatenus pro se faceret non vltra, an ea protestatio prosit, ard. q. ca. 2. nu. 9
    • Scripturæ interuentus an ex tempore longo præsumatur, ard. q. ca. 64. nu. 8
    • Sententiæ quæ enarrat acta processus statur, licet aliter de actis non appareat, etiam si non sit actum vetus ca. 39. num. 12
    • Sententiæ quæ continet relationem actorum creditur, licet aliter de actis non appareat ca. 39. nu. 8
    • Sententiam etiam nulla dat titulum ad præscribendum ca. 67. nu. 1
    • Sententia vt feratur parte præsente vel vt postea ei notificetur, paria sunt ca. 39. nu. 11
    • Seruitutis ad præscriptionem non est necessaria tituli allegatio, contra communem opinionem conclusiones quatuor ca. 65. nu. 7
    • Seruitutem discontinuam res inanimata non præscribit nisi tempore immemoriali ca. 83. nu. 25
    • Seruitus discontinua an præscribatur longo tempore virtualiter per tituli allegationem, quod non cum communi opin. quando ille simpliciter ibat non vtens seruitute sibi delata ca. 84. nu. 5
    • Seruitus mala est, sed maioris mali vitandi causa iure gentium introducta ca. 9. nu. 4
    • Seruire hebetiores an prudentioribus videantur naturaliter ca. 9. nu. 3
    • Seruire cæteris mortalibus hominum nulli à domino Deo creati ca. 10. nu. 12
    • Seruitutis imago est, alienæ dictioni subesse c. 82. nu. 14
    • Seruus, domini salutem, suæ præponere debet c. 11. nu. 4
    • Seruus delicto affectus fugere potest tutus in conscientia ca. 10. nu. 3
    • Seruus bello captus tutus erit, si fugiat etiam in conscientia, est́ estque egregia q. ca. 9. nu. 21
    • Seruus pœnæ an testari poßit ca. 10. nu. 15
    • Seruus dominatus fugere in conscientia non potest secundum nouiss. nos contra ca. 10. nu. 1
    • Seruitute vtens sine causa an iure canonico præsumatur esse in bona fide ca. 81. nu. 5
    • Seruitus habens causam continuam vel quasi longo tempore, habens vero causam discontinuam tempore in | memoriali præscribitur cum communi c. 84. n. 6
    • Seruitus sine titulo an præscribatur, egregia q. c. 78. nu. 1
    • Seruorum status quo iure fuerit annichilatus, egregia q. ca. 10. num. 13
    • Seruus an Reipublicæ causa abesse poßit c. 10. nu. 14
    • Seruitus quadruplex ca. 9. nu. 2
    • Seruitus an causetur ex bello etiam iniusto, egregia quæst. ca. 9. num. 14
    • Seruitus voluntaria ca. 9. nu. 10.
    • Serui fugientes an sui iuris fiant ca. 82. nu. 11
    • Seruus qui sponte vendidit sese, deterioris conditionis est quàm reliqui serui ca. 82. nu. 16
    • Seruus an naturaliter, & quo iure obligatur c. 10. nu. 16
    • Seruitutis onera ca. 82. nu. 15
    • Seruitus est contra naturam c. 82. n. 13
    • Seruus homo iure naturæ non est in præf. nu. 9
    • Sermo quando intelligatur de prima vice c. 30. nu. 15
    • Similitudo ecclesiæ militantis ad ecclesiam triumphantem ca. 21. nu. 26
    • Socius quando ex societate quæsisse præsumatur capitul. 105. nu. 27
    • Socium itineris defendere non secus quàm rempublicam tenemur ca. 16. nu. 18
    • Socratis locus in præf. num. 75
    • Socium deserere periclitantem turpe est c. 13. nu. 14
    • Solennitatis extrinsecæ interuentus licet non præsumatur ex assertione partium, præsumitur tamen ex assertione sententiæ iudicialis ca. 39. nu. 13
    • Solennitatis præsumptio inducitur ex longo tempore ad firmandam rei ecclesiasticæ alienationem capitul. 63. num. 4
    • Solennitas extrinseca non præsumitur ex longo tempore quando nimis difficilis erat ipse actus principalis, idem si non erat verisimilis ca. 64. nu. 15
    • Solennitas extrinseca ex tempore longo cum alijs adminiculis præsumitur vel sine alijs adminiculis, ardua quæs. ca. 64. nu. 7
    • Solennitas extrinseca non præsumitur ex longo tempore, quando nec veritas locum posset habere capitul. 64. num. 14
    • Solennitas extrinseca requisita ad bonum publicum an præsumatur ex longo tempore ca. 64. n. 13
    • Solennitas extrinseca ex longo tempore an præsumatur ad damnum tertij ca. 64. nu. 10
    • Solennitas extrinseca etiam si de ea instrumentum non meminit, præsumitur ex longo tempore, ardua quæstio ca. 64. nu. 32
    • Solennitas à lege requisita non præsumitur interfuisse, nisi probetur ca. 84
    • Solennitas extrinseca ex longo tempore non præsumitur, si ei partes renunciauêre ca. 64. nu. 17
    • Solennitas abundans non nocet ca. 32. num. 1
    • Solennitas extrinseca præsumitur ex longo tempore ca. 64. num. 6
    • Sortis iudicium quando licitum ca. 49. nu. 19
    • Spes improba est ad hæreditatem viuentis c. 48. nu. 24
    • Spoliato agenti remedio recuperandæ quando poßit opponi remedium sententiæ, ard. q. ca. 86. nu. 17
    • Spoliatus an restituatur ante omnia contra fundantem intentionem suam de iure regula cum 14. limitationibus cap. 86. nu. 19.
    • Spurius ex damnato coitu natus nil capit ex testamento, & quod ei relinquitur legitimis hæredibus testatoris applicatur iure regio & iure communi c. 102. num. 8
    • Spurius qui habet bona patris nec fisco denunciat, tutus non est ca. 102. nu. 4
    • Spurius bona sibi à patre donata retinens an sit tutus in foro animæ c. 102. nu. 22
    • Spurio hæreditatem restituens non peccat, contra nouiß. ca. 102. nu. 23
    • Spurius quis dicatur c. 102. nu. 7
    • Spurius nil capit à patre, varie́ varieque ampliat ca. 102. nu. 9
    • Spurius ex interuallo capere iure regio non posse res patris clerici, contra nouiss. c. 102. nu. 21
    • Statuti mens sequenda spretis verbis, egregia q. c. 31. n. 36
    • Statutum fœminas dotatas excludens intelligitur quò ad succeßionem eorum qui dotare tenebantur capit. 32. num. 4
    • Statutum à superiore confirmatum quando municipes poßint reuocare ca. 34. nu. 2
    • Statutum ne in forenses immobilia alienentur, non comprehendit domunculam ca. 34. nu. 1
    • Statutum quod vno delinquente cæteri de familia patiantur, an valeat, ard. q. ca. 32. nu. 16
    • Statutum vt mortua vxore maritus lucretur dotem, an locum habeat quando maritus & vxor simul perierunt, ard. q. c. 32. n. 15
    • Statutum dotem marito concedens vxore mortua cessat, si is non sustinuit onera matrimonij ca. 35. nu. 1
    • Statuti etiam iurati nociui libera transgreßio c. 31. n. 7
    • Statuta confirmata à superiore an per statuentes poßint reuocari, ard. q. ca. 35. nu. 11
    • Statuta collegij confirmata per superiorem, an per collegas poßint reuocari, ard. q. ca. 35. nu. 12
    • Statuti iniqui transgreßio libera ca. 31. nu. 6
    • Stipendium denotat dignitatem mercenarij in præfatio. num. 80.
    • Stipulatio facta inter absentes non firmatur tempore ca. 64. nu. 26
    • Subditi quando poßint in suam laxitatem sese vendicare ca. 82. nu. 3
    • Succeßiones sunt iuris ciuilis ca. 48. nu. 19
    • Succeßionum ius prius fuit ciuile quàm gentium cap. 54. num. 5
    • Superioris factum meram inferioris vtilitatem respiciens per ipsum inferiorem potest alterari ca. 35. nu. 13
    • Supplementum actus facilius inducitur, quàm ipsemet actus ca. 64. nu. 9
    • Surdus & mutus non possunt testari ca. 103. num. 1
    • Surdus mutus́ mutusque natura ex dispensatione principis testatur cum Rom. Alexan. Cyno, contra Cuma. Paul. Aret. Ias. & alios ca. 103. nu. 6
    • Surdus & mutus natura non testatur etiam ad pias causas cum Bald. Roma. Ias. contra Alexand. & Decium ca. 103. nu. 7
    • Suscitari non potest extinctum naturaliter quòd si, super naturaliter suscitetur, tunc non eadem res, sed alia noua videtur in præfa. nu. 63
  • T.

    • T Acitum interdum paris, interdum maioris, interdum minoris potentiæ est quàm expressum cap. 33. numero 26
    • Talionis pœna ista est contra nouiss. & approbata iure naturali & diuino, & gentium, & canonico, & ciuili ca. 24. num. 16
    • Tempore ex longo præsumitur ratificatio ca. 61. nu. 15
    • Tempus longum inducit præsumptionem actorum, vt teneat, sed sententia ca. 63. nu. 1
    • Temporis longi taciturnitas facit præsumi diuisionem etiam si agatur de graui præiudicio, ardua quæstio ca. 61 num. 27
    • Tempus nil est, nisi nudum nomen, sic́ sicque nil generat cap. 56. num. 6
    • Temporis immemorabilis virtus ca. 84. nu. 14
    • Tempus immemoriale inducit iuris substantiam ca. 65. num. 3
    • Tempus longum non iuducit præsumptionem instrumento contrariam ca. 64. nu. 25
    • Tempore ex longo præsumitur consensus domini in venditione rei emphyteuticæ ca. 62. nu. 14
    • Tempus non firmat locationem factam sine mercede certa ca. 64. nu. 28
    • Tempore immemoriali quæruntur quæ acquiri sola principis conceßione possunt, siue titulus allegetur, siue etiam solum tempus, contra Curtium, Alexan. Fel. & alios ca. 84. nu. 12
    • Tempus longum cum scientia & patientia inducit non sensus authoritatis licentiæ præsumptionem ca. 63. nu. 14
    • Tempus antiquum quod dicatur magna varietas ca. 39. num. 20
    • Tempus longum facit præsumi aditionem hæreditatis, licet agatur de magno præiudicio contra multos, & præ sumi filij consensum, licet agatur de magno præiudicio, & aliæ tres conclusiones contra Doctores capit. 66. numero 5
    • Tempus omnia transformat ca. 56. nu. 7
    • Tempus immemoriale tuetur possessorem etiam contra eum qui fundat intentionem suam de iure, nec est necesse titulum allegare ca. 85. nu. 4
    • Tempore ex longo præsumitur consensus coniugis ad solutionem thori ca. 61. nu. 26
    • Tempus non firmat venditionem factam sine pretio ca. 64. nu. 27
    • Tempus alit omnia ca. 56. nu. 5
    • Tempus omnia consumit quò ad formam, & corrumpit materiam ex qua rursum aliud generatur c. 56. nu. 10
    • Tempus antiquum facit præsumi quod omnia solennia præcesserant sententiam, licet aliter de illis non appareat, & antiquum tempus dicitur decennium ca. 18. numero 39
    • Tempus an habeat vim inductiuam in præstationibus temporis cuius vitij memoria non sit ca. 83. nu. 18
    • Tempus immemoriale non tam intelligitur ius præsumere aut fingere quàm ius vere inducere ca. 84. nu. 9
    • Temporis diuturnitatis quadruplex effectus ca. 65. nu. 2
    • Tempus longum facit præsumi licentiam mariti in vxoris contractu, idem quoad consensum propinquorum ca. 61. nu. 13
    • Tempus longum facit præsumi consensum consanguineorum contra Docto. & præsumi insinuationem contra Doctores ca. 64. nu. 11
    • Tempus longum facit sustineri contractum illegitimum ca 61. num. 21.
    • Tempus post longum præsumuntur ea quæ sunt facti & quæ sunt solennitatis extrinsecæ ca. 39. nu. 9
    • Tempus quando extinguatius ca. 65. nu. 4
    • Tempus pater veritatis ca. 63. nu. 8
    • Tempus immemoriale facit vt omnium poßibilium concursus præsumatur ca. 81. nu. 7
    • Tempus immemoriale in annuis præstationibus habet vim inductiuam, cum comm. c. 83. nu. 19
    • Tempore ex longo præsumitur auctoritas superioris cap. 63. num. 3
    • Tempus omnium rerum sepultura in præf. nu. 38
    • Tempus longum consensum ignorantis præsumi non facit c. 64. nu. 3
    • Terræ dominium probari nisi præscriptione non potest ca. 51. num. 56
    • Terra fit pontus & è contra ca. 56. nu. 9
    • Terræ dominium non præsumitur nisi probetur ca. 51. num. 15
    • Terrarum dominium iure gentium primæuo erat in communi ca. 51. nu. 11
    • Testandi inuentum à iure ciuili non etiam naturali descendisse ca. 100. num. 3
    • Testamento per errorem testantis vitiato hæreditas legitimis defertur, cum comm. ca. 102. nu. 4
    • Testamentum an vacillet vnius testis contradictione ca. 63. nu. 11.
    • Testamentum in quo filiusf. fuit præteritus à patre an valeat iure prætorio, & est egregia q. ca. 100. nu. 1
    • Testamentum minus solenne ex tempore longo non sumit vires, nec rumpit superius, noua opinio capit. 64. numero 22
    • Testa. patris exhæredatione firmatur, non secus quàm filiorum institutiore ca. 106. nu. 33
    • Testamentum in quo filiusf. à patre præteritus fuit est ipso iure nullum, etiam antequam filius illud impugnet, ard. q. ca. 99. nu. 1
    • Testamentum minus solenne an conualescat capi. 63. numero 7
    • Testes requiruntur interdum 2. interdum 3. interdum 5. interdum 7. interdum 64. interdum 72. ca. 14. nu. 3
    • Testis id tantùm scire dicitur quod percipit aliquo ex quinque sensibus corporeis in præf. num. 116
    • Testis in re sua vt quis sit an admittatur c. 35. nu. 6
    • Testis dictum accipiendum est secundum cōmunem communem vsum loquendi ca. 85. nu 21
    • Tempus nil est ca. 56. nu. 15
    • Titulus improbatus proderit interdum ad præscribẽdum præscribendum , ard. q. c. 79. num. 1
    • Tituli allegatio ad præscribendam seruitutem discontinuam nil iuuat, cum communi contra Accursi. capit. 83. num. 39
    • Titulus in annuis præstationibus quando præsumitur, admittitur probatio in contrarium c. 84. nu. 33
    • Titulus allegatus præsumitur contra facientem, cum communi c. 84. nu. 1
    • Titulus allegatus an post longum tempus præsumatur ad acquirendam seruitutem discontinuam, ingens pugna ca. 84. num. 4
    • Titulus in præscriptionibus an requiratur ca. 77. num. 7
    • Titulus allegatus ex annuis præstationibus non præsumitur, nisi esset vniformis ca. 84. nu. 34
    • Titulus allegatus post diutinam præstationem etiam contra mulierem præsumitur ca. 84. nu. 25
    • Titulus in consuetud. non requiritur, cum communi ca. 83. num. 29
    • Titulus ad præscribendum de iure canonico non exigitur, vbi agitur de non magno præiudicio ca. 87. num. 8
    • Tituli allegatio aut probatio, non requiritur in præscriptione immemoriali ca. 81. num. 13
    • Titulus quando exigitur ad præscriptionem, non præsumitur ex tempore longo, etiam si agatur de leui præiudicio ca. 58. nu. 12
    • Titulus allegatus post diutinam præstationem præsumitur etiam contra ecclesiam ca. 84. nu. 26
    • Titulus allegatus an in ijs, quæ sunt modici præiudicij, præ sumatur non tantùm contra agentem, sed etiam contra patientem ca. 84. nu. 7
    • Titulus in annuis præstationibus non aliter præsumitur, quàm si allegetur ca. 84. num. 32
    • Titulus legitimus, aut illegitimus, aut etiam nullus sufficit ad præscribendum ca. 69. nu. 6
    • Titulus conditionalis non sufficit ad præscribendum cap. 67. num. 3
    • Titulus putatiuus sufficit ad præscriptionem ca. 7. nu. 8
    • Titulus allegatus præsumitur etiam contra rusticum soluentem in annuis præstationibus longißimi temporis cum communi, contra multos, & quid si sit longum tempus ca. 84. nu. 23
    • Titulus ad præscribendum de iure canonico non exigitur vbi agitur de non magno præiudicio ca. 87. num. 8
    • Titulus an ex longo tempore præsumatur ad præscribendum, ard. q. ca. 64. nu. 34
    • Titulus allegatus ex diutina posseßione præsumitur etiam si agatur de præscribendo dominio, contra communem opin. Idem & si agatur de præscribendo vsufructu, contra communem opin. ca. 65. num. 8
    • Titulus reuocabilis sufficit ad præscribendum c. 67. n. 4
    • Titulus in vsucapionibus, vel præscriptionibus an requiratur noua traditio ca. 77. nu. 10
    • Titulus ad præscribendum requiritur ca. 61. num. 1
    • Titulus illegitimus non inducit obligationem in posterum cum communi opin. ca. 84. nu. 41
    • Titulum ostendere cogitur possessor contra quem stat præ sumptio iuris ca. 105. nu. 22
    • Titulus an de iure canonico in præscriptione 30. annorum requiratur, cum adest contra possessorem præscribentem vehemens iuris præsumptio c. 87. nu. 3
    • Titulus allegatus an præsumatur post longam posseßionem in reditibus regalibus contra ipsum regem agentem ca. 84. nu. 13
    • Titulus qui ignoratur an sufficiat ad præscriptionem, ard. quæst. ca. 69. nu. 1
    • Titulus allegatus an post lōgam longam posseßionem præsumatur in præscribenda seruitute discontinua ca. 84. nu. 8
    • Titulus præsumitur in posseßione vel quasi posseßione, quæ nititur in facto vel factis aduersarij, licet non præ sumetur si niteretur in non facto ipsius, noua declaratio ca. 83. nu. 24
    • Titulus allegatus contra patientem rem suam ab alio vti frui non præsumitur per solum longum tempus, cum quibusdam contra plures c. 84. nu. 40
    • Titulus ex decennio non præsumitur ad vasallagium, sed ex tricennio ca. 64. nu. 36
    • Titulus an de iure canonico requiratur in præscriptione longißimi temporis, ardua q. c. 87. num. 1
    • Titulum allegare necesse non est, vbi est posseßio immemorialis nu 10. contra plures cum communi c. 84. nu. 10
    • Titulus non requiritur ad præscribendum in hoc casu ca. 69. num. 2
    • Titulus ad præscriptionem præsumitur post longißimum tempus ca. 29. num. 17
    • Titulus illegitimus quando noceat præscribenti c. 69. n. 5
    • Titulus simulatus non prodest ad præscribendum ca. 67. num. 6
    • Tituli plures concurrunt ad præscribendum ca. 67. nu. 7
    • Titulus ad præscribendum non requiritur in casu sequen. & num. 6 ca. 68. num. 5
    • Titulus allegatus post diutinam præstationem etiam contra fiscum præsumitur ca. 84. nu. 27
    • Titulus beneficij præsumitur ex longo tempore c. 61. nu. 5
    • Titulus allegatus post diutinam posseßionem præsumitur in iudicio, siue petitorio, siue possessorio ca. 84. nu. 29
    • Titulus inutilis non nocet præscriptioni etiam longißimi temporis ca. 81. nu. 18
    • Titulus allegatus non præsumitur ad excludendam proprietatem ca. 84. num. 3
    • Titulus suppletur adiectione temporis c. 51. nu. 20
    • Titulus præsumitur post longum tempus c. 65. num. 1
    • Tituli qui sufficiant ad præscribendum c. 67. nu. 5
    • Titulus allegatus an præsumatur c. 61. nu. 2
    • Titulus pro suo sufficit ad præscribendum c. 68. nu. 1
    • Tituli allegatio necessaria non est, post tempus immemoriale, cum communi c. 84. nu. 28
    • Traditio ad præscriptionem an requiratur, ar. q. c. 89. n. 1
    • Transactionis titulus an sufficiat ad præscriptionem siue res tradatur siue remittatur c. 67. nu. 2
    • Tucididis sententia c. 29. nu. 23
    • Tutor non præsumitur quæsisse de bonis pupilli, & quare ca. 105. nu. 38
    • Tyrannidis descriptio ca. 8. nu. 35
    • Tyrannus quis ca. 50. nu. 2
    • Tyranni est regnum dolo aut vi quæsitum ca. 47. nu. 3
    • Tyrannorum infelicitas ca. 8. nu. 36
    • Tyrannorum occisio inculpata est c. 8. nu. 41
  • V.

    • V Ariare an liceat in vltimis voluntatibus c. 94. nu. 3 Variæ conditionum species ca. 93. num. 1
    • Vasalli vt noceant sibi in futurum cum quid annuum dominis suis præstabant, oportet solutiones factas fuisse ex causa certa expressa legitima & in futurum obligatoria, secundum communem opin. de cuius veritate discutitur c. 83. nu. 27
    • Vasallus dominum belligerantem quando sequi teneatur ca. 1. num. 9
    • Vasalli qui longo vel longißimo tempore vniformiter præ stiterunt dominis suis, an & in posterum tantùm præ stare teneantur, anceps pugna. c. 83. nu. 20
    • Vasallorum interest dominum non mutare, sic́ sicque inuiti non alienantur ca. 5. nu. 5
    • Vasalli si dominis suis longo vel longißimo tempore annuum quid vniformiter præstiterũt præstiterunt , an ex titulo per eum allegato, an verò ex tyrannide præstitum ac exactum præsumatur, ingens q. ca. 83. nu. 26
    • Vasalli in casu superiore possunt probare eam causam non esse veram, cum com. ca. 83. nu. 17
    • Vasallus & dominus an iudicentur à pari c. 8. nu. 11
    • Vasalli post annos etiam 30. quibus quid annuum & vniforme quasi ex debito quid dominis suis præstiterant, an ad probandum causam illam non esse veram admittantur ca. 83. nu. 18
    • Vasallos an principibus vendere liceat ob publicam neceßitatem in præf. nu. 30
    • Vasalli an poßint ex causa remunerationis concedi, licet ciues nequeant ca. 5. nu. 12
    • Vasallorum præstationes an iustificentur ex tituli allegatione quò ad nobiles Hispaniæ ca. 84. nu. 2
    • Vasallus domini salutem suæ præponere non tenetur cap. 11. num. 5
    • Vasallus an dominum ob debitum incarceratum liberare teneatur ca. 6. num. 6
    • Vasalli & similes annuas præstationes diu facientes vt in posterum teneantur, oportet apparere quòd eas faciebant ex causa obligatoria ca. 84. nu. 31
    • Vasalli si dominis suis decem præstationes vniformes annuatim ex certa causa obligatoria, etiam in futurum faciunt, tenebuntur etiam in futurum tantundem præ stare, nisi probent eam causam veram non esse, cum Cor. contra Cynum cap. 83. nu. 16
    • Vasalli an poßint se tueri contra Duces, Comites, Marchiones, aut nobiles alios Hispaniæ, quibus longo tempore id vectigal, quod alcauala dicitur, præstiterunt capit. 84. num. 22
    • Veneris causa quod dedit minor aut filiusfa. an sit restituendum ca. 48. nu. 14
    • Verosimilitudo verbis præfertur ca. 8. nu. 45
    • Verosimilia pro expreßis habentur, licet nec mente nec verbis essent comprehensa ca. 90. nu. 2
    • Verosimilia pro dispositis habentur c. 76. nu. 2
    • Vasallus inuitus non alienatur etiam domino æquè bono, aut meliori ca. 5. nu. 6
    • Verba sunt animi signum, non certitudo c. 58. num. 7
    • Verborum ministerium ca. 52. num. 5
    • Verba cedunt menti in legibus & in hominib. c. 30. n. 4
    • Verborum complexus mente fraudata non minuit, sed auget legis violationem ca. 30. nu. 11
    • Verba enunciatiua non inducunt dispositionem c. 30. n. 8
    • Verbum Perinde quid significet ca. 108. nu. 3
    • Verba enunciatiua probant post longum tempus c. 63. n. 13
    • Verba statutorum restringenda quoties resultaret absurdus intellectus ca. 36. nu. 6
    • Verba inuenta vt indicarent, non vt impedirent nostram voluntatem ca. 30. n. 5
    • Verba indicium duntaxat non certa probatio nostræ sunt voluntatis ca. 62. nu. 18
    • Verba non inspicienda, sed mens ca. 43. num. 4
    • Vicarius generalis alium vicarium generalem interdum creare potest ca. 31. nu. 21
    • Victoria non est res potestatiua ca. 93. nu. 18
    • Victor extitisse quando quis videatur in ludo schachorum, vel in congreßibus & pugnis, seu certaminibus quæ Hispaniè ( iustas o torneos ) appellamus c. 91. nu. 18
    • Victor, qui extitit simul cum alijs non tanto præmio dignus est, quàm si solus victor existeret ca. 91. nu. 6
    • Vidua decimo mense post mortem mariti pariens ab eo cō cepisse concepisse videtur c. 48. n. 20. etiā etiam si adultera esset, nu. 21
    • Viduitatem virgini inducere non licet nec perpetuam nec temporalem nec etiam momentaneam contra nouiß. ca. 94. nu. 22
    • Vindicta aut defensio quando intelligatur c. 18. nu. 22
    • Vindictæ ius competens non debetur de iure can. c. 28. n. 8
    • Vindicta etiam in continenti est peccatum in foro animæ ca. 19. nu. 1
    • Vini effectus noxij ca. 19. nu. 13
    • Vnio ecclesiarum præsumitur ex longo tempore c. 6. n. 24
    • Vir bonus quis ca. 41. nu. 35
    • Virtutis opus non iactantiæ fuit facinus Mutij Scæuolæ brachium concremantis, quidquid diuus Aug. & Sotus interpretentur ca. 11. nu. 24
    • Vitam pro amico periculo exponere licet iure fori & poli ca. 11. nu. 26
    • Vitam pro parentib. exponere licet & decet c. 11. nu. 33
    • Vitam pro patria periculo exponere licet & decet ca. 11. num. 31
    • Vitam tueri & pericula abhorrere hominibus iure naturæ insitum ca. 2. nu. 22
    • Vitia virtutis specie tegere venenum est validißimum in præf. nu. 11
    • Vita aut bona non eadem ratione nobis à Deo data ca. 11. num. 6
    • Vita mortalibus nihil charius ca. 18. nu. 9
    • Vocabula rerum immutabilia ca. 8. nu. 4
    • Volenti non fit iniuria, aut damnum ca. 48. n. 12
    • Voluntarij actus pœnam aut præmium merentur, non necessarij ca. 21. nu. 20
    • Votũ Votum continentiæ præsumitur ex longo tẽpore tempore c. 61. n. 22
    • Vox populi, vox Dei aut naturæ est ca. 11. nu. 34
    • Vrbium ruinæ ca. 56. nu. 4
    • Vsuras recipere potest, qui coactus mutuauit ca. 6. n. 8.
    • Vtilitatis causa admissa, non sunt ad contrarium conuertenda ca. 51. nu. 64
    • Vtile nobis id quod libet, est ca. 17. nu. 3
    • Vtilior pluribus maiore præmio dignus, quàm qui paucioribus vtilis est in præf. nu. 101
    • Vulnerans vnum, dum alium vulnerare volebat, an ordinariè puniatur ca. 19. nu. 24
    • Vxoris contractus sine mariti licentia factus iure regio non firmatur iuramento ipsius vxoris ca. 104. nu. 3
    • Vxor etiam adultera ex marito præsumitur concepisse ca. 106. num. 31
    • Vxor luxuriosè viuens non amittit testamenti factionem ca. 104. nu. 7
    • Vxor quæsisse præsumitur de bonis mariti capitul. 105. num. 4
    • Vxor etiam adultera præsumitur quæsisse ex bonis mariti ca. 105. nu. 30
    • Vxor non præsumitur quæsisse ante matrimonium nisi probet cap. 105. nu. 16
FINIS.
Colophon
IMPRESSVM FRANCOFVRTI AD MOENVM APVD GEORGIVM COR VINVM, IMPENSIS SIGISMVN di Feyerabend. M. D. LXXII.
Loading...
| |